Αργεντινή Βραζιλία Ουρουγουάη Παραγουάη Argentina (y Brazil, Uruguay, Paraguay). Bienvenidos a la casa

[alma]

Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να επιστρέψουμε στο διαμέρισμα καθώς σε λίγο θα έφταναν με το αυτοκίνητο οι θείοι για να μας πάρουν στο σπίτι τους στα περίχωρα της πόλης να φάμε όλοι μαζί. Επιστρέφουμε στο σπίτι και μετά από λίγο χτυπάει το κουδούνι και μπαίνει η θεία.Αγκαλιές,φιλιά….Που είναι ο θείος;Παρκάρει και έρχεται.

Μετά από λίγο χτυπάει το κουδούνι.Τρέχω να ανοίξω και να δω από κοντά το θείο, που ως τώρα μιλούσαμε στο τηλεφωνο αλλά δεν ήταν από τους συγγενείς που είχαν έρθει στην Ελλάδα και δεν τον είχα δει από κοντά, και μόλις ανοίγω βλέπω ένα γλυκύτατο παππού με τη μαγκούρα να με αγκαλιάζει κλαίγοντας….Να λέει με αναφιλητά ότι ήθελε τόσο να δει την ανιψιά του από κοντά πριν πεθάνει,να τονίζει πόσο χάρηκε που μιλάω τόσο καλά ισπανικά και έτσι μπορούμε να τα λέμε(το πόσα θα λέμε φάνηκε στην πορεία…ο θείος είναι ‘’hablador’’ τρελαίνεται να μιλάει για τα πάντα.Στις επόμενες βδομάδες είχαμε μιλήσει για θέματα από την Ελλάδα,την Αργεντινή,την πολιτική κατάσταση,τη Mercosur,την Ευρωπαική Ένωση, την ιστορία της Αργεντινής, μέχρι τα κατοικίδια που είχαν όλη τους ζωή και τι φάρμακα παίρνει τώρα που γέρασε-10 την ημέρα συγκεκριμένα).

Στο δρόμο για το σπίτι διαπίστωσα πόσο διαφορετικά είναι τα περίχωρα από το κέντρο της πόλης. Πανέμορφα,καταπράσινα με μονοκατοικίες. Μετά το φαγητό η θεία ετοίμαζε το πρόγραμμα.Μερικές δεκάδες ακόμα ξαδέρφια και θείοι (είπαμε στην Αργεντινή οι οικογένειες είναι μεγάλες,κάνουν πολλά παιδιά,ειδικά μέχρι πριν κάποια χρόνια έκαναν περισσότερα…) μας περίμεναν να συναντηθούμε και να τους επισκεφτούμε στα σπίτια τους τις επόμενες μέρες. Το βράδυ βγήκαμε με τα ξαδέρφια για ποτό και γνωριμία της πόλης bynight. Η Cordobaείναι μια πόλη ζωντανή με πολύ νεολαία,μπαράκια και νυχτερινή ζωή.Ωστόσο δεν ξενυχτήσαμε πολύ γιατί το πρωί μας περίμενε εκδρομή.Είχαμε βάλει στόχο να επισκεφτούμε αρκετές από τις περίφημες SierrasdeCordobaκαι το επόμενο πρωί θα ξεκινούσαμε από το τουριστικό θέρετρο CarlosPaz,ιδιαίτερα δημοφιλές στους Αργεντινους και με σχεδόν καθόλου ξένους τουρίστες.

Πριν φτάσουμε στο Carlos Paz,κάναμε μια στάση στο δρόμο.Φωτογραφίες και συνεχίζουμε.

Κυρίως τα σαββατοκύριακα το Carlos Paz, γίνεται πόλος έλξης για ορδές Αργεντινών που συρρέουν με τις οικογένειες τους,απολαμβάνοντας τις βαρκάδες στο ποτάμι, τις βόλτες στα σοκάκια του αλλά και διάφορα θεάματα(κάτι σαν τις δικές μας επιθεωρήσεις,λίγο τρας κάποια από αυτά). Για παράδειγμα ο γνωστός εκεί "εξτραβαγκάνσα" ,τον οποίο μπορείτε να απολαύσετε στην παρακάτω φωτογραφία.

Κατά τ'άλλα οι βόλτες στη λιμνούλα,πολλά όμορφα σπιτάκια που χαίρεται το μάτι να τα βλέπεις και διάφορα μέρη για φαγητό,κάνουν το μέρος ιδανικό για ημερήσια εκδρομή.

Και στο Carlos Paz δεν έλειπαν τα μνημεία που αφιερώνονταν σε όσους χάθηκαν στον πόλεμο των Μαλβίνας(ή Φόκλαντ για τους Άγγλους).

 

[alma]

Μία από τις ενδιαφέρουσες γειτονιές της Cordoba είναι η περιοχή Güemes,όπου τα παρασκευοσαββατοκύριακα και τις αργίες το απόγευμα και το βράδυ οργανώνεται υπαίθρια γιορτή. Τα μαγαζιά ανοίγουν(κάποια από αυτά μόνο τις συγκεκριμένες μέρες και ώρες) και μαζεύονται στους γύρω δρόμους τις γειτονιάς, πλανόδιοι έμποροι με πάγκους όπου πωλούν χειροποίητα αντικείμενα.Μπορείς να βρεις τα πάντα από κοσμήματα μέχρι είδη σπιτιού.Στα μαγαζιά τριγύρω πωλούνται κυρίως αντίκες, ενώ η περιοχή έχει χαρακτηριστεί το San Telmo της Cordoba. Τα κτίρια έχουν έντονα χρώματα και πολλά γκράφιτι. Το βράδυ μαζεύεται εκεί η νεολαία της Cordobaκαι συζητούν, βολτάρουν ή λικνίζονται με μια μπύρα στο χέρι στους ήχους των οργάνων των πλανόδιων μουσικών που γεμίζουν τις πλατείες και τους γύρω δρόμους. Οι πάγκοι τραβούν το ενδιαφέρον αρκετών, όμως το θέμα δεν είναι να ψωνίσεις αλλά να γίνεις ένα με το πλήθος, να χορέψεις, να συζητήσεις και να περάσεις λίγες ώρες ανέμελα.

 

[alma]

Την επόμενη μέρα η περιπλάνηση μας στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αργεντινής συνεχίστηκε. Η Cordoba είναι μια πόλη που δεν χορταίνεις να την περπατάς και δύσκολα θα τη βαρεθείς. Τα αρχιτεκτονικά στυλ των κτιρίων πολλά και ποικίλα.Εκτός από τα σύγχρονα μοντέρνα κτίρια(κάποια από αυτά άσχημα όπως σε πολλές μεγαλουπόλεις) και τους ουρανοξύστες, δεσπόζουν και κομψοτεχνήματα αποικιακής αρχιτεκτονικής, κτίρια σε νεοκλασσικό και μπαρόκ στυλ που μαρτυρούν τον πλούτο της πόλης μερικούς αιώνες πριν. H πόλη έχει επίσης μεγάλα πάρκα και αρκετό πράσινο.

Στην Cordoba μπορείς να κάνεις τα πάντα.Να επισκεφτεις μουσεία, να φας σε κάθε είδους ακριβά ή φτηνά εστιατόρια,να επισκεφτείς τα πολλά και μεγάλα εμπορικά κέντρα για ψώνια, να δεις από κοντά ιστορικές εκκλησίες με ιστορία αιώνων. Στη μιάμιση περίπου εβδομάδα που μείναμε δεν τη βαρεθήκαμε καθόλου.

Από τα πιο εντυπωσιακά μουσεία της είναι το Museo Superior de Bellas Artes Evita – Palacio Ferreyra.Το Palacio Ferreyra,πριν γίνει μουσείο ήταν απλώς μία έπαυλη-κατοικία ενός γιατρού που κατασκευάστηκε από γάλλο αρχιτέκτονα σε συνεργασία με αργεντινο μηχανικό και ανήκει σαν κτίριο στα κομψοτεχνήματα της πόλης.Όταν περιήλθε στον έλεγχο του κράτους έγινε μουσείο που φιλοξενεί πίνακες ζωγραφικής ,γλυπτά και εκθέσεις φωτογραφίας.

Η είσοδος είναι ένα ελάχιστο ποσό και κάποιες μέρες είναι δωρεάν. Τα περισσότερα έργα είναι καλλιτεχνών προερχόμενων από την Cordoba. Κάποια θέματα των πινάκων ζωγραφικής είναι αρκετά σκληρά καθώς υπήρχε μία αίθουσα με πίνακες που απεικόνιζαν την εποχή της δικτατορίας.Σου σφιγγόταν η ψυχή καθώς απεικόνιζαν βασανιστήρια και μάλιστα ακόμα και σε γυναίκες ή εγκυους.
Άλλη αίθουσα απεικόνιζε πιο ανάλαφρα θέματα όπως πίνακες με την υπέροχη φύση και τις αχανείς εκτάσεις της αργεντινικης επαρχίας με το πράσινο,τα ζώα και τις λίμνες,ενώ υπήρχαν και θέματα από την καθημερινή ζωή στην πόλη.


To Museo Superior de Bellas Artes Evita – Palacio Ferreyra εξωτερικά

Φωτογραφίες επιτρέπονταν μόνο στην κύρια είσοδο και όχι στις αίθουσες με τα εκθέματα.

 

[alma]

Η ανεξάντλητη Cordoba έχει πολλά να προσφέρει και στο θέμα των τεχνών.

Την επόμενη μέρα θα επισκεπτόμασταν το μουσείο Provincial de Bellas Artes Emilio Caraffa κατασκευασμένο ένα αιώνα πριν. Η συλλογή των πινακων του είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.Φιλοξενεί και προσωρινές εκθέσεις φωτογραφίας οι οποίες δεν μας ενθουσίασαν. Σε κάποιες αίθουσες έπαιζαν βίντεο με θέματα καθημερινής ζωής στη χώρα, όπως το πάθος για το ποδόσφαιρο στις γειτονιές.

Περίμενα με ανυπομονησία το βράδυ. Άλλη μια συγκέντρωση σε θείους,ξαδέρφια και μικρά ανίψια θα λάμβανε χώρα. Αλλά αυτή τη φορά θα πηγαίναμε στο θείο Α. που τον ήξερα καλά από τις επισκέψεις του στην Ελλάδα. Ακόμα θυμόμουν το καλοσυνάτο γελαστό πρόσωπο του, την χαμογελαστή απάντηση ‘’ Sí ‘’ ακόμα κι όταν κάποιος Έλληνας του έκανε την παρατήρηση γιατί σταματούσε ώρες ολόκληρες στη μέση του πεζοδρομίου να φωτογραφήσει όλη την Αθήνα,τον Πειραιά,τη Γλυφάδα,το Σούνιο τα πάντα. Νόμιζε ότι του κάνουν κάποιο ευγενικό σχόλιο και όλοι είναι ευγενικοί όπως ο ίδιος και μια και δεν γνώριζε γρι ελληνικά δεν είχε παρά να συμφωνήσει. Στο μεταξύ είχε ταξιδέψει κι άλλο ανά τον κόσμο και είχε γυρίσει τις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης.

Ήρθε στο κέντρο να μας πάρει με το αυτοκίνητο για το σπίτι του. Όσο πλησιάζαμε και απομακρυνόμασταν από το κέντρο, οι γειτονιές γίνονταν όλο και πιο ωραίες, οι περιοχές πιο εξοχικές μέχρι που φτάσαμε στο σπίτι του θείου σε ένα απομακρυσμένο προάστιο.
Βάλθηκε να μας δείξει το σπίτι του πάνω κάτω,κάθε μικρό δωματιάκι, μέχρι και τη σοφίτα, τώρα που είμαστε ήσυχοι όπως είπε,πριν φτάσουν τα παιδιά με τα εγγόνια του.


Στον κήπο ετοίμαζε το περίφημο asado, το κλασσικό ψητό ενώ η γυναίκα του είχε φέρει τυριά και αλλαντικά από μικρές φάρμες της επαρχίας.

Σε λίγο η πόρτα χτύπησε και κατέφθασε η υπόλοιπη οικογένεια. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις τα μικρά ανιψάκια μας κοίταξαν με περιέργεια ρώτησαν από ποια χώρα ήρθαν η θείοι…. ’’από ποια;;;;;;;;;;;;’’ ‘’που είναι αυτή η χώρα;’’ . Ο ξάδερφος μας προέτρεψε να μην ανησυχούμε αφού αν τα παιδιά του πάρουν θάρρος «σε λίγο δεν θα τα ξεκολλάτε από πάνω σας», όπως –σωστά- προέβλεψε.
Ο 6χρονος ανιψιός με πλησίαζε όλο και πιο πολύ χαμογελώντας. Μετά ζήτησε χαρτί για να του δείξω να γράφει ελληνικά όπως είπε. Ομολογώ ότι ζωγράφιζε τα γράμματα με μεγάλη επιτυχία, θα μπορούσες να πεις ότι όντως έγραφε ελληνικά. Καθίσαμε για φαγητό και λίγο πριν σερβιρίσουν τις σαλάτες ,όλα κυλούσαν ήρεμα, μέχρι που ο μικρός ανιψιός (που είχε ζητήσει επιτακτικά να καθίσει δίπλα μου), χάθηκε κάτω από το τραπέζι παίρνοντας μαζί και μία από τις φωτογραφικές μηχανές που είχαμε για να απαθανατίσουμε τις οικογενειακές στιγμές.

Κάποια στιγμή ο πατέρας του άρχισε να φωνάζει που είναι και να τον ρωτάει τι κάνει κάτω από το τραπέζι. Για απάντηση ο μικρός βγήκε αναμαλλιασμένος και με θριαμβευτικό χαμόγελο απάντησε δείχνοντας με, με το βλέμμα. «Βγάζω φωτογραφία τα πόδια της μπαμπά, κοίτα ωραία δεν είναι;» Ο ξάδερφος κοκκίνισε και το μικρό διαβολάκι ανιψάκι ήρθε δίπλα μου και προσπάθησε να μου χαιδέψει τις μπούκλες,ενώ μάλλον είχα γίνει πιο κόκκινη από τον μπαμπά του που με διαβεβαίωνε ότι θα τις σβήσει όλες- ‘’να κοίτα τις σβήνω τώρα’’.Ηθικό δίδαγμα; Άλλη φορά παντελόνι στην οικογενειακή συγκέντρωση.

Επιστροφή στην ηρεμία.Ο θείος Α. γλυκύτατος όπως πάντα άρχιζε το σερβίρισμα από εμάς τους φιλοξενούμενους και εξηγούσε από πιο μέρος της αγελάδας, προέρχονταν κάθε κομμάτι του ψητού που έφερνε.Τρώνε ακόμα και μέρη όπως η ουρά ή τα εντόσθια,αλλά ευτυχώς προειδοποιούσε τι είναι κάθε κομμάτι ψητού.

Στη συνέχεια ο θείος Α. αφού επιτέλους τους σέρβιρε όλους κάθισε κι αυτός. Η συζήτηση περιελάμβανε ταξιδιωτικά θέματα σε μεγάλο μέρος, αφού ρωτούσαμε το θείο τις εμπειρίες του από τα ταξίδια του(είχε δει περίπου 25 χώρες της Ευρώπης και σχεδόν όλη τη Λατινική Αμερική).Η Κούβα για το θείο ήταν αν όχι το ωραιότερο ένα από τα ωραιότερα μέρη του κόσμου.Από Ευρώπη η Ελλάδα,η Ιταλία και η Ισπανία ήταν οι αγαπημένες του χώρες,ενώ τα ξαδέρφια που είχαν γυρίσει την Καραιβική και τη Λατινική Αμερική αλλά όχι την Ευρώπη,ρωτούσαν λεπτομέρειες για τα ελληνικά νησιά και την Πορτογαλία που ήταν όνειρο τους να επισκεφθούν.


Στη συνέχεια η συζήτηση πήγε στην καθημερινή ζωή και διαπίστωσα ότι ακόμα για κάποιο λόγο η Ευρώπη παρά τα προβλήματα της θεωρείται παράδεισος για πολλούς Λατίνους. Ωστόσο μόλις η συζήτηση πήγε στις ώρες δουλειάς άλλαξαν γνώμη.Πρώτον 9-10 ώρες δουλειά τη μέρα,τους φάνηκε κάτεργο. Εκεί εκτός από ότι εργάζονται λιγότερες ώρες η PresidentaΚριστίνα, δίνει έξτρα μέρες αργίας, ενώνοντας τις μέρες μεταξύ δύο αργιών ή προσθέτοντας νέες αργίες.Μάλιστα ο ξάδερφος απεφάνθη ότι παρά τα παράπονα αν είχαμε αύριο εκλογές,πάλι πρώτη θα ήταν όπως είπε.

Ένα άλλο θέμα που τους έκανε εντύπωση είναι γιατί στην Ευρώπη κάνουμε λέει τόσα λίγα παιδιά. Στην Αργεντινή και ειδικά στις μικρότερες πόλεις βλέπαμε στο δρόμο οικογένειες με 3-4-5 ακόμα και παραπάνω παιδιά, ενώ όταν μιλήσαμε με κόσμο από πιο απομακρυσμένες επαρχίες κάποιοι 30ρηδες σημερινοί, προέρχονταν από οικογένειες με 6 και 7 παιδιά. Σήμερα σαφώς και αυτή η τάση έχει μειωθεί αλλά όχι όσο στην Ελλάδα.Η μείωση πληθυσμού εκεί είναι άγνωστη. Απόρησαν όταν άκουσαν το κόστος που πληρώνουμε στην Ελλάδα για φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κλπ. Μετά άκουσαν και το κόστος για γυμναστήρια και τους αποτελειώσαμε.

Η συζήτηση μετά περιστράφηκε γύρω από συγγενείς που δεν θα μπορούσαμε να δούμε γιατί βρίσκονταν στη μακρινή Παταγονία με τις αντίξοες καιρικές συνθήκες,που όμως οι μισθοί είναι υψηλότεροι και πολλοί νέοι μεταναστεύουν εκεί για να εργαστούν. Αν δε, αποκτήσουν και οικογένεια εκεί, σπάνια επιστρέφουν στις μεγάλες πόλεις της Αργεντινής.

Η ώρα πέρασε και έπρεπε να φύγουμε. Τα ανιψάκια κοιμόντουσαν αλλά ξύπνησαν για να μας φιλήσουν. Αποχαιρετήσαμε τους συγγενείς και πήγαμε κουρασμένοι για ύπνο γιατί την άλλη μέρα μας περίμενε άλλη μια εκδρομή.

 

[alma]

Μια και τα ξαδέρφια το πρωί εργάζονταν και η εκδρομή θα γινόταν το απόγευμα, άλλο ένα ευχάριστο πρωινό με χαλαρές περιπλανήσεις ανάμεσα στους ντόπιους και ευκαιρία για περιπλανήσεις στην αποικιακή Cordoba,ήταν ιδανική επιλογή.

Η εκκλησία del Sagrado Corazón των Καπουτσίνων που δεσπόζει στο κέντρο της πόλης θεωρείται το πρώτο από «τα θαύματα της Κόρδοβα που είναι κατασκευασμένα από τον άνθρωπο». Με νεογοτθική αρχιτεκτονική να κυριαρχεί είναι άλλη μία από -τις πολλές ομολογουμένως – εντυπωσιακές εκκλησίες του κέντρου της πόλης.

Η βόλτα συνεχίστηκε στο κέντρο της πόλης για μερικές ακόμα φωτογραφίες και στο γνωστό εμπορικό κέντρο Patio Olmos που είναι εκτός από τη χαρά του καταναλωτή για τα δερμάτινα είδη, τσάντες, πορτοφόλια, παπούτσια, ρούχα και το μέρος που συγκεντρώνονται πολλοί Κορδοβέζοι τελειώνοντας το μεσημέρι τη δουλειά τους για φαγητό. Απέξω γινόταν ο χαμός σαν μια μικρή διαδήλωση.Εκτός από όσους περίμεναν να μπουν μέσα, είχαν συγκεντρωθεί και ένα σωρό μικροπωλητές κοσμημάτων με ημιπολύτιμους λίθους που τα έφτιαχναν μόνοι τους. Οι πιο πολλοί ήταν Ινδιάνοι ή μίξη Ινδιάνου με Ευρωπαίο, γλυκύτατοι, χαμογελαστοί που διαλαλούσαν την πραμάτεια τους και έτσι έξω από το εμπορικό υπήρχε μια δεύτερη αγορά.

Επιτέλους το απόγευμα έφτασε και ξεκινήσαμε άλλη μια περιπλάνηση στις επαρχίες της Cordoba. Αυτή τη φορά στις Sierras Chicas(=μικρές οροσειρές)και συγκεκριμένα στο ορεινό Río Ceballos. Το βράδυ το έκανε να μοιάζει πιο γραφικό, έτσι όμορφα φωτισμένο όπως ήταν με τις πετρόκτιστες κατασκευές στην πλατεία του και τα μικρά συντριβανάκια-λιμνούλες. Εντύπωση μας έκανε ένα θέατρο σε αρχαιοελληνικό στυλ.

Η περιοχή έμοιαζε μαγική το βράδυ και οι εκκλησίες της φωτισμένες έδιναν μια ιδιαίτερη αύρα. Στην περιοχή ήταν όλο ντόπιοι που έκαναν βόλτες και οι περισσότεροι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Μάλλον ήμασταν οι μοναδικοί τουρίστες. Διαλέξαμε ένα μπαράκι- εστιατόριο με στυλ περασμένων εποχών, ατμοσφαιρικό και με φωτογραφίες διάφορων προσωπικοτήτων στους τοίχους, ανάμεσα τους φυσικά του Αργεντινου Τσε Γκεβάρα.

 

[alma]

Το πρωί ξεκίνησε με κατεύθυνση την γειτονιά Güemes, που τη γνωρίζαμε από τη βραδιά που την επισκεφθήκαμε στην υπαίθρια έκθεση χειροτεχνιών που γίνεται τα σαββατοκύριακα.Το πρωί είναι σίγουρα πιο ήρεμη και τα περισσότερα χρωματιστά κτίρια με τα έντονα χρώματα που στεγάζουν καφετέριες και αγορές ήταν κλειστά.Δεν μας πτόησε καθώς αυτή τη φορά δεν πήγαμε για αυτά αλλά για το μουσείο χειροποίητων λατινοαμερικάνικων αντικειμένων.

Το μουσείο στεγάζεται στο Centro Cultural Paseo de Las Artes όπου με ελάχιστο μηνιαίο κόστος μπορούν οι κάτοικοι να παρακολουθήσουν μαθήματα ζωγραφικής, γλυπτικής, υποκριτικής κ.α. Στην είσοδο ζητήσαμε να μπούμε στο μουσείο και μια χαμογελαστή, ευγενική ψηλή και σωματώδης αστυνομικός με σχιστά μάτια(πρέπει να ήταν μίξη Ινδιάνου με Ευρωπαίο όπως πολλοί στην Κόρδοβα) προσφέρθηκε να μας δείξει την είσοδο. Περάσαμε από τις αίθουσες που γίνονταν τα μαθήματα και οι καλλιτέχνες είτε δημιουργούσαν εκείνη την ώρα, είτε έκαναν διάλλειμα συζητώντας δυνατά γύρω από τεράστια τραπέζια με τα έργα τους….
Φτάσαμε στο Museo Iberoamericano de Artesanías. Εκθέματα όχι μόνο από Αργεντινή αλλά και από Περού,Βραζιλία, Χιλή, Νικαράγουα και άλλες χώρες βρίσκονταν μπροστά μας. Είδη λαϊκής τέχνης, κεραμικά, γλυπτά, χειροποίητα παιδικά παιχνίδια και κάθε λογής αντικείμενα από την καθημερινή ζωή λατινοαμερικάνων.

 

[alma]

Το απόγευμα θα επισκεπτόμασταν άλλο ένα σπίτι θείων τους οποίους γνώριζα από τις επισκέψεις τους στην Ελλάδα. Για την περίσταση θα μαζεύονταν και όλοι γιοί τους( μη ρωτήσεις πόσοι είναι βρε αναγνώστη, είπαμε εκεί έχουν πολλά παιδιά), κάποιοι από τους οποίους ζούσαν στα βόρεια της χώρας κοντά στα σύνορα. Θα έρχονταν για να μας δουν και θα περίμενα να είναι κουρασμένοι μετά από τόσες ώρες οδήγηση. Ο ένας από τους ξαδέρφους ήρθε με το αυτοκίνητο να μας πάρει και όσο οδηγούσε για άλλη μια φορά διαπίστωσα πόσο διαφορετικές είναι οι περιοχές στην Κόρδοβα, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα των κατοίκων…..Αφού περάσαμε ξανά από τις φτωχές γειτονιές με τα σπίτια που παράθυρα κρέμονταν και τούβλα φαίνονταν, αρχίσαμε να φτάνουμε σε άλλες με κομψά πάρκα και ακριβές κατοικίες, όπου τα σπίτια ήταν μεγάλα καλοδιατηρημένα, φρεσκοβαμμένα με μεγάλους και περιποιημένους κήπους. Μετά τα σπίτια άρχισαν να είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά αφού περνούσαμε από την πιο ακριβή περιοχή της Κόρδοβα,μετά τα barrio privado βέβαια. Τα barrio privado είναι μεγάλες εκτάσεις με ακριβές κατοικίες, περιφραγμένες που η είσοδος τους φυλάσσεται από ιδιωτική ασφάλεια που ελέγχει την ταυτότητα όσων επιδιώκουν να μπουν μέσα. Κάποια από αυτά μπορεί εκτός από κατοικίες μέσα να έχουν και καταστήματα. Ο λόγος ύπαρξης ενός barrio privado είναι η ασφάλεια των κατοίκων που συνήθως ανήκουν στην ανώτερη τάξη και φοβούνται την εγκληματικότητα. Παρόμοιου τύπου ιδιοκτησίες υπάρχουν σε πολλές χώρες στη Λατινική Αμερική. Τελικά περάσαμε και έξω από barrio privado αλλά δεν μπορέσαμε να δούμε και πολλά από έξω λόγω της μεγάλης περίφραξης.Μόνο ότι υπήρχαν φρουροί στην είσοδο και ότι ο χώρος έμοιαζε τεράστιος.

Αφήσαμε πίσω μας τις περιοχές που θύμιζαν σαπουνόπερα και επιστρέψαμε στην πραγματικότητα. Φτάσαμε σε άλλη μια συνηθισμένη αλλά όμορφη μεσοαστική περιοχή με σπίτια μεσαίου μεγέθους και πέσαμε στην αγκαλιά των θείων που είχαμε χρόνια να δούμε. Ο θείος εμφανίστηκε με ποδιά καθώς αυτός είχε ψήσει τα κρεατικά που θα τρώγαμε ενώ είχαν βοηθήσει και μερικοί από τους ξάδερφους. Όπως με ενημέρωσε η θεία, «εδώ μαγειρεύουν κυρίως οι άντρες». Αν και πεντανόστιμο το κρέας δεν άντεχα να φάω πολύ και ήθελα να κάνω και χώρο για το παγωτό που θα ακολουθούσε μετά. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την πολιτική και οικονομική ζωή της Λατινικής Αμερικής και στη συνέχεια της Ευρώπης. Μετά δεν άντεξα και ρώτησα τον ξάδερφο για την εμπειρία του όταν πριν λίγα χρόνια έκανε τη διαδρομή του Τσε Γκεβάρα γυρνώντας τη Λατινική Αμερική με ότι μέσο έβρισκε ακόμα και με ωτοστόπ. Εκείνος τη θυμόταν με νοσταλγία αλλά η μητέρα του μάλλον όχι. «Αχ μη μου το θυμίζεις, τι τραβήξαμε από την αγωνία μέχρι να έρθει» είπε η θεία και η αγωνία της Αργεντίνας μάνας φάνηκε ακόμα και μετά από τόσο καιρό στο πρόσωπο της. Η ώρα είχε πάει περίπου μία το ξημέρωμα όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να μας επιστρέψει πίσω ένας από τους ξαδέρφους με τη γυναίκα του. Στη διαδρομή μας ρωτούσε για την Ελλάδα και τα νησιά της , μια και εκείνος δεν την είχε επισκεφτεί όπως οι γονείς του και μερικοί από τα αδέρφια του. Ιδιαίτερα ήθελε να μάθει για τη Μύκονο και τη Σαντορίνη, καθώς οι περισσότεροι νέοι εκεί αυτά τα νησιά γνωρίζουν.

Ήμασταν κατάκοποι όταν ήρθε η ώρα για ύπνο και την επόμενη μας περίμενε εκδρομή. Θα εξερευνούσαμε μερικές ακόμα Sierras de Cordoba.

 

[KIKI]

ωραια εμπειρια ! Σε ευχαριστουμε Αλμα ...

 

[alma]

Κι εγώ ευχαριστώ που με διαβάζετε. Ελπίζω να βοηθηθεί κάποιος αν θελήσει να κάνει παρόμοιο ταξίδι, καθώς νομίζω για Κόρδοβα και χωριά στις Sierras ,δεν υπήρχαν πληροφορίες στο φόρουμ. Για μένα ήταν εμπειρία ζωής το ταξίδι.

 

[alma]

Πρωί-πρωί της επόμενης επισκεφθήκαμε έναν κοντινό φούρνο με διάφορες ντόπιες λιχουδιές για να πάρουμε μαζί μας. Πάλι βουνά είχε το πρόγραμμα αφού είχαμε στόχο να δούμε όσο περισσότερα χωριά γινόταν. Μετά από ένα δρόμο με τόσες στροφές που πραγματικά το στομάχι σου γύριζε τόσο ώστε να μετανιώνεις που υπέκυψες και δοκίμασες τα καλούδια του φούρνου, κάναμε την πρώτη στάση στο φράγμα λίγο πριν την καταπράσινη Calamuchita. Το γύρω τοπίο με λίμνες και ψηλά δέντρα και έντονη βλάστηση θύμιζε λίγο Βόρεια Ευρώπη, όχι τόσο βέβαια όσο τα χωριά που θα βλέπαμε αργότερα και ήταν σε μεγαλύτερο υψόμετρο. Λόγω του σαββατοκύριακου η περιοχή προσέλκυε πολύ κόσμο, κυρίως όμως Αργεντίνους και λιγότερο ξένους τουρίστες. Πινακίδες με έγχρωμες φωτογραφίες ενημέρωναν για τη χλωρίδα και την πανίδα των γύρω χωριών.

Ανεβαίνοντας και παρκάροντας στην Calamuchita με το που έβγαινες από το αυτοκίνητο μια έντονη μυρωδιά τυριού και διαφόρων αλλαντικών σου γαργαλούσε τη μύτη, καθώς οι πωλητές των γύρω μαγαζιών με ένα δίσκο στο χέρι, κερνούσαν τον κόσμο, καθώς το πιθανότερο ήταν να σου αρέσουν και έτσι να αγοράσεις. Εκτός από κατσικίσιο τυρί και αλλαντικά πωλούσαν από λάδι μέχρι και ντόπια γλυκά.

 

[alma]

Το πόσα πολλά και εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους τοπία έχει αυτή η τεράστια χώρα που λέγεται Αργεντινή είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Συνεχίζοντας την εκδρομή ανεβήκαμε με τα ξαδέρφια στο ορεινό χωριό Villa General Belgrano. Το αλπικό τοπίο της περιοχής προσέλκυσε μετανάστες από διάφορες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Γερμανικής, αυστριακής και ελβετικής καταγωγής είναι σήμερα οι περισσότεροι από τους κατοίκους του χωριού, ενώ και η αρχιτεκτονική είναι σε βαυαρικό στυλ. Το Oktoberfest της περιοχής είναι από τα γνωστότερα, ενώ εντυπωσιακή είναι και η βλάστηση της περιοχής. Το σαββατοκύριακο μαζεύει αρκετούς τουρίστες κυρίως Αργεντίνους που το επισκέπτονται είτε για ημερήσια εκδρομή,είτε για 2-3 μέρες. Οι τιμές στα μαγαζάκια είναι «φωτιά» και μπορεί το ίδιο πράγμα να κοστίζει 3 ή 4 φορές περισσότερο από ότι στην πόλη της Cordoba, οπότε δεν συμφέρει να κάνει κανείς αγορές εκεί, παρά μόνο βόλτες ή να καθίσει για φαγητό….

 

[alma]

Τα καλύτερα όμως ήταν αυτά που έρχονταν μια και η εκδρομή θα συνεχιζόταν την ορεινή Cumbrecita. Το ορεινό χωριό είναι κατά πολλούς το ομορφότερο της περιοχής, με το που πλησιάζεις υπάρχουν πινακίδες που σε ειδοποιούν ότι πρόκειται για "Pueblo Peatonal", δηλαδή στο χωριό αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται, είναι μόνο για πεζούς. Επίσης φημίζεται για τις διαδρομές πεζοπορίας που μπορείς να κάνεις,όπως αυτή που οδηγεί στον όμορφο καταρράκτη της περιοχής, μέσα από διαδρομές με μεγάλες πέτρες, στενά σχεδόν ανύπαρκτα δρομάκια,που πρέπει να κρατιέσαι από την πλευρά του βράχου για να μη βρεθείς κάτω,αλλά όταν φτάσεις στον καταρράκτη αξίζει τον κόπο. Αλλά ακόμα και αν κάποιος δεν θέλει να κάνει τις πεζοπορικές διαδρομές, το περπάτημα μέσα στο γραφικό χωριό αξίζει και με το παραπάνω. Μικρά ζώα όπως σκίουροι τρέχουν ανάμεσα στις βελανιδιές του δάσους, ενώ μεγάλα άλογα βόσκουν ανενόχλητα ανάμεσα στους επισκέπτες, λίγο έξω από το κέντρο του χωριού. Σε κεντροευρωπαϊκό στυλ είναι και αυτό το χωριό, τόσο σαν τοπίο όσο και σαν στυλ στις καφετέριες και στα μαγαζάκια.

Κάναμε και την πεζοπορία μέχρι τον καταρράκτη. Όποτε λαχανιάζαμε και τύχαινε να συναντάμε κανέναν πεζοπόρο που επέστρεφε, μας χαμογελούσε και έλεγε "λίγο ακόμα παιδιά", "αξίζει τον κόπο"....πράγματι όταν φτάσαμε το τοπίο ήταν ωραίο...δεν ήταν και οι Καταρράκτες του Ιγκουασού που θα βλέπαμε στη συνέχεια του ταξιδιού μας αλλά η φύση γενικά άξιζε...κάποιοι άλλοι τουρίστες είχαν κατέβει μέχρι κάτω και έβρεχαν τα πόδια τους....μετά ένα-δυο βούτηξαν κιόλας.....

Επιστρέψαμε στο χωριό να το χαρούμε λίγο ακόμα και να φάμε κάτι

Στο δρόμο συναντήσαμε και μια ταμπέλα που έγραφε τη λέξη πεύκα στα ελληνικά αν και με λατινικούς χαρακτήρες...

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Θα ακολουθούσε ταξίδι 5-6 ημερών σε Καταρράκτες Ιγκουασού, πέρασμα συνόρων με Βραζιλία και Παραγουάη καμπόσες φορές και έντονες εμπειρίες που μου έμειναν αξέχαστες.