Εν αρχή ην.....
Η μαγική καρτούλα, που ακούει στο όνομα στο όνομα iamsterdam
I amsterdam Card - I amsterdam
που σου δίνει πρόσβαση σε όλα τα σχεδόν τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας και στα μουσεία , ή παρέχει σημαντικότατες εκπτώσεις .
Πολύ χρηστική και την προμηθεύεσαι σχεδόν μόλις βγεις έξω από το σιδηροδρομικό σταθμό.
Αρκετό καιρό , έψαχνα να βρω ένα τίτλο για αυτό το σημείωμα μου , το οποίο θα ήθελα να έχει και τη θέση του "ευχαριστώ" στην προθυμία σας σχετικά με την παροχή των συμβουλών σας και των γνώσεων σας , ακόμα και εάν αυτές είχαν σαν αντικείμενο τα γευστικότατες λιχουδιές που έδωσαν μερικά κιλικία.
Έλεγα λοιπόν ότι έψαχνα να βρω ένα τίτλο που θα μπορούσε να περιγράψει ότι αποκόμισα από ένα πενθήμερο ταξίδι στην πόλη του amsterdam.
Μην σας φανεί περίεργο, αλλά μετά από επίμονη σκέψη ότι είδα , ότι αισθάνθηκα θα μπορούσαν να τα συμπυκνώσω στην φράση " Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗΣ"
και ευθύς αμέσως σας το αναλύω:
1) Κατ΄ αρχάς αυτό που οι πάντες θα διαπιστώσουν , είναι ότι το amsterdam είναι η πόλη των εραστών της αρχιτεκτονική των κουκλόσπιτων . Κάθε γωνία της, κάθε κτίριο είναι ένας πινάκας, που συνδυάζει χρώματα, σχήματα , εικόνες από το χθες μέσα στο σήμερα, κτίρια που άλλα μ σε παραπέμψουν ταυτόχρονα σε παραμύθια με ανθισμένες τουλίπες … σε ψύχρες λογικές εμπορίου με γεύση της πιο σκληρής αποικιοκρατίας αλλά σε ιστορίες τρόμου του ανθρωπινού παραλογισμού, όπως αυτές αναδύονται από το γνωστό ημερολόγιο της Άννας Φρανκ .
Όλα αυτά μαζί, σε ταξιδεύουν καθώς διασχίζεις τα αμέτρητα κανάλια της, ανεβοκατεβαίνεις γέφυρες η περιδιαβαίνεις τους καλοδιατηρημένους δρόμους της μέσα σε μια πραγματική αρμονία σχημάτων χρωμάτων που αντικατοπτρίζονται στα νερά των καναλιών .
Αυτά όμως αφορούν το ιστορικό κέντρο.
(Αυτοί βλέπετε, το διατήρησαν ανέπαφο, (έδωσαν και δίνουν άδειες π.χ. εστιατορίων σε κτίρια με μικρές σκάλες , ακόμα πιο μικρά δωμάτια και εστί δεν εγκαταλειφθήκαν, αντίθετα έδωσαν και δίνουν ζωή σε κτίρια 200 και πλέον ετών) εμείς τα αντίστοιχα των δικών μας πόλεων τα δώσαμε βορά στο θεριό της αντιπαροχής και δημιουργήσαμε αυτά τα απίθανα εκτρώματα του νεοελληνικής αισθητικής )
Αν όμως λέω, αν κάποιος τολμηρός, αποφασίσει να βγει λίγο έξω από το ιστορικό κέντρο, τότε θα μείνει έκπληκτος από την αρχιτεκτονική στειρότητα των ολλανδών και μπορεί να θαυμάσει την μεταφορά της «αρχιτεκτονικής των λαϊκών πολυκατοικιών» της άλλοτε κραταιάς σοβιετικής ένωσης στη πρωτεύουσα της πλέον ιστορικής αποικιοκρατικής δύναμης .
Τεράστια ομοιόμορφα συγκροτήματα κατοικιών, χωρίς «ταυτότητα» χωρίς καμία απολύτως αρχιτεκτονική γραμμή, σε ένα καμβά μουντών αποχρώσεων .
2) Θα ήταν βέβαια παράλειψη, σε ένα σημείωμα αφιερωμένο στο amsterdam, να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι η υπόθεση συγκοινωνίες στην πόλη αυτή έχει τη δική της ταυτότητα.
Είναι αδύνατον να μην προσέξει κανείς , να μην σχολιάσει , να μην ζηλεύσει την σχέση των ολλανδών με το ποδήλατο. Μια σχέση σχεδόν ερωτική. Αφού οι πάντες , ανεξαρτήτου φύλλου και ηλικίας , χρησιμοποιούν το ποδήλατο με την ιδία ευκολία που εμείς οι ελληναράδες χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο και ας είναι να πάμε 5 μέτρα πιο κάτω , η τις μηχανές (ολοένα αυξανόμενου κυβισμού λες και έχουν τις λεωφόρους να ξεχυθούν) με κομμένες εξατμίσεις και με διάθεση δραπανοφόρων οχημάτων.
Σε κάθε όμως περίπτωση εκείνο που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η ανάπτυξη των μέσων μαζικής συγκοινωνίας αφαιρούν οποιαδήποτε ανάγκη για χρήσης ιδιωτικών μέσων μεταφοράς.
Εδώ δύο βασικές επισημάνσεις για κάθε φιλόδοξο επισκέπτη αυτής της πόλης.
α) Είναι ξεχωριστή εμπειρία να γυρίσεις τα κανάλια που διασχίζουν με τα πλοιάρια και να βλέπεις το amsterdam να περνάει μπροστά σου σαν παραγωγή της paramount pictures.
β) ότι για να το γνωρίσεις θα πρέπει πραγματικά να αφεθείς στην αγκάλη της (στα πλοιάρια της ) και να γυρίσει παντού, να βρεθείς από τη μία συνοικία στη άλλη , να περιπλανηθείς απο τα μουσεία της μέχρι το ΝΕΜΟ και από το ΝΕΜΟ μέχρι τα καφέ της και στα κόκκινα φανάρια.
Η μαγική καρτούλα, που ακούει στο όνομα στο όνομα iamsterdam
I amsterdam Card - I amsterdam
που σου δίνει πρόσβαση σε όλα τα σχεδόν τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας και στα μουσεία , ή παρέχει σημαντικότατες εκπτώσεις .
Πολύ χρηστική και την προμηθεύεσαι σχεδόν μόλις βγεις έξω από το σιδηροδρομικό σταθμό.
Αρκετό καιρό , έψαχνα να βρω ένα τίτλο για αυτό το σημείωμα μου , το οποίο θα ήθελα να έχει και τη θέση του "ευχαριστώ" στην προθυμία σας σχετικά με την παροχή των συμβουλών σας και των γνώσεων σας , ακόμα και εάν αυτές είχαν σαν αντικείμενο τα γευστικότατες λιχουδιές που έδωσαν μερικά κιλικία.
Έλεγα λοιπόν ότι έψαχνα να βρω ένα τίτλο που θα μπορούσε να περιγράψει ότι αποκόμισα από ένα πενθήμερο ταξίδι στην πόλη του amsterdam.
Μην σας φανεί περίεργο, αλλά μετά από επίμονη σκέψη ότι είδα , ότι αισθάνθηκα θα μπορούσαν να τα συμπυκνώσω στην φράση " Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗΣ"
και ευθύς αμέσως σας το αναλύω:
1) Κατ΄ αρχάς αυτό που οι πάντες θα διαπιστώσουν , είναι ότι το amsterdam είναι η πόλη των εραστών της αρχιτεκτονική των κουκλόσπιτων . Κάθε γωνία της, κάθε κτίριο είναι ένας πινάκας, που συνδυάζει χρώματα, σχήματα , εικόνες από το χθες μέσα στο σήμερα, κτίρια που άλλα μ σε παραπέμψουν ταυτόχρονα σε παραμύθια με ανθισμένες τουλίπες … σε ψύχρες λογικές εμπορίου με γεύση της πιο σκληρής αποικιοκρατίας αλλά σε ιστορίες τρόμου του ανθρωπινού παραλογισμού, όπως αυτές αναδύονται από το γνωστό ημερολόγιο της Άννας Φρανκ .
Όλα αυτά μαζί, σε ταξιδεύουν καθώς διασχίζεις τα αμέτρητα κανάλια της, ανεβοκατεβαίνεις γέφυρες η περιδιαβαίνεις τους καλοδιατηρημένους δρόμους της μέσα σε μια πραγματική αρμονία σχημάτων χρωμάτων που αντικατοπτρίζονται στα νερά των καναλιών .
Αυτά όμως αφορούν το ιστορικό κέντρο.
(Αυτοί βλέπετε, το διατήρησαν ανέπαφο, (έδωσαν και δίνουν άδειες π.χ. εστιατορίων σε κτίρια με μικρές σκάλες , ακόμα πιο μικρά δωμάτια και εστί δεν εγκαταλειφθήκαν, αντίθετα έδωσαν και δίνουν ζωή σε κτίρια 200 και πλέον ετών) εμείς τα αντίστοιχα των δικών μας πόλεων τα δώσαμε βορά στο θεριό της αντιπαροχής και δημιουργήσαμε αυτά τα απίθανα εκτρώματα του νεοελληνικής αισθητικής )
Αν όμως λέω, αν κάποιος τολμηρός, αποφασίσει να βγει λίγο έξω από το ιστορικό κέντρο, τότε θα μείνει έκπληκτος από την αρχιτεκτονική στειρότητα των ολλανδών και μπορεί να θαυμάσει την μεταφορά της «αρχιτεκτονικής των λαϊκών πολυκατοικιών» της άλλοτε κραταιάς σοβιετικής ένωσης στη πρωτεύουσα της πλέον ιστορικής αποικιοκρατικής δύναμης .
Τεράστια ομοιόμορφα συγκροτήματα κατοικιών, χωρίς «ταυτότητα» χωρίς καμία απολύτως αρχιτεκτονική γραμμή, σε ένα καμβά μουντών αποχρώσεων .
2) Θα ήταν βέβαια παράλειψη, σε ένα σημείωμα αφιερωμένο στο amsterdam, να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι η υπόθεση συγκοινωνίες στην πόλη αυτή έχει τη δική της ταυτότητα.
Είναι αδύνατον να μην προσέξει κανείς , να μην σχολιάσει , να μην ζηλεύσει την σχέση των ολλανδών με το ποδήλατο. Μια σχέση σχεδόν ερωτική. Αφού οι πάντες , ανεξαρτήτου φύλλου και ηλικίας , χρησιμοποιούν το ποδήλατο με την ιδία ευκολία που εμείς οι ελληναράδες χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο και ας είναι να πάμε 5 μέτρα πιο κάτω , η τις μηχανές (ολοένα αυξανόμενου κυβισμού λες και έχουν τις λεωφόρους να ξεχυθούν) με κομμένες εξατμίσεις και με διάθεση δραπανοφόρων οχημάτων.
Σε κάθε όμως περίπτωση εκείνο που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η ανάπτυξη των μέσων μαζικής συγκοινωνίας αφαιρούν οποιαδήποτε ανάγκη για χρήσης ιδιωτικών μέσων μεταφοράς.
Εδώ δύο βασικές επισημάνσεις για κάθε φιλόδοξο επισκέπτη αυτής της πόλης.
α) Είναι ξεχωριστή εμπειρία να γυρίσεις τα κανάλια που διασχίζουν με τα πλοιάρια και να βλέπεις το amsterdam να περνάει μπροστά σου σαν παραγωγή της paramount pictures.
β) ότι για να το γνωρίσεις θα πρέπει πραγματικά να αφεθείς στην αγκάλη της (στα πλοιάρια της ) και να γυρίσει παντού, να βρεθείς από τη μία συνοικία στη άλλη , να περιπλανηθείς απο τα μουσεία της μέχρι το ΝΕΜΟ και από το ΝΕΜΟ μέχρι τα καφέ της και στα κόκκινα φανάρια.
