Μαλαισία Amazing Perhentian & other Malaysian stories

[Defkalion]

Είναι όμως τόσο πολεμικό που ήδη μπήκε με τα μπούνια

 

[GTS]

Η επιστροφή μας από την τελευταία εκδρομή μας ήταν σε παραλία διπλανή του Tuna Bay....καθήσαμε για φαγητό στο Mama's Place, τραπεζάκια στη λευκή άμμο και η θάλασσα εκτυφλωτική να μας καλεί...μετά, αράξαμε τελικά στις ξύλινες ξαπλώστρες του Tuna Bay (αγαπημένο μέρος), όπου προσωπικά επιδόθηκα σε ατελείωτο snorkelling....θα έβλεπα για τελευταία φορά τα αγαπημένα μου παπαγαλόψαρα, δεν ήταν δυνατόν να τα αποχωριστώ τόσο εύκολα...

Κάποια στιγμή, αποφάσισα να ξεστρατίσω προς διπλανές παραλίες, ξέχωρες από τις υπόλοιπες....μετά λοιπόν το Mama's Place, πήγα από το νερό στη διπλανή αμμουδιά, αντικρίζοντας μία τελείως διαφορετική εικόνα για το νησί: δεκάδες, εκατοντάδες κόσμος, όλοι Μαλαισιανοί, να χαίρονται τη θάλασσα και την αμμουδιά! Κατάλαβα τότε ότι μας είχανε χωρισμένους, σε δυτικούς και ντόπιους....και μάλλον καλά έκαναν, για λόγους που θα εξηγήσω....

Η πρώτη εικόνα ήταν χαρούμενη και πολύχρωμη: μανάδες παρέα με τα παιδιά τους στη θάλασσα, όλοι με τα ρούχα τους φυσικά και οι μανάδες με τις μαντήλες...ήταν τόσο περίεργο αλλά και γοητευτικό να βλέπεις τόσες πολύχρωμες μπλούζες και φορέματα μέσα στο νερό. Στην αμμουδιά, οι άντρες επιδίδονταν σε έναν άκρως ανταγωνιστικό αγώνα ποδοσφαίρου, με διαιτητή και το απαραίτητο πάθος. Ήταν μία όμορφη φολκλόρ εικόνα, με παιδάκια να με χαιρετάνε χαμογελαστά και ανθρώπους να είναι με το χαμόγελο στα χείλη, ξένοιαστοι και ευτυχισμένοι.

Προχωρώντας ακόμα πιο πέρα, είδα πίσω από τα δέντρα τις σκηνές που έμενε ο λαός που μόλις είχα αφήσει πίσω....λίγες κυράδες ετοίμαζαν φαγητό, ξεφλουδίζοντας δε ξέρω κι εγώ τι....αν στη Ταϋλάνδη δεν είδα ούτε για δείγμα ντόπιο τουρίστα, εδώ υπήρχαν, αλλά όχι με τα μέσα που απολαμβάναμε εμείς....παρακάτω όμως αντίκρισα μία πικρή αλήθεια, που δε κρύβεται και οφείλουμε να τη ξέρουμε: οι Μαλαισιανοί είναι βρώμικος λαός....σκουπίδια, μπουκάλια, σακούλες κτλ κτλ κείτονταν ξεδιάντροπα στη τελευταία παραλία πριν γυρίσουμε για το νότο του νησιού....δυστυχώς λοιπόν, κάτι που είχα ήδη διαπιστώσει επιβεβαιώθηκε: οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα στα σκουπίδια, τη βρωμιά, την έχουν μέσα στο σπίτι τους....είχα παρατηρήσει στην ηπειρωτική χώρα και θα παρατηρούσα και αργότερα, αυλές ωραίων κατά τ'άλλα σπιτιών στην εξοχή γεμάτες σκουπίδια....

Συμπέρασμα: σαφώς υπερέχουν οι Ταϋλανδοί, αφού ήταν πεντακάθαροι και κύριοι με το περιβάλλον (μιλάω για τους ντόπιους)....οι Μαλαισιανοί με απογοήτευσαν σε αυτον τον τομέα, αλλά δε θα το είχα πάρει χαμπάρι αν δεν είχα ξεστρατίσει μακριά από τα μέρη μας....δυστυχώς, αυτός είναι ο άνθρωπος....

Έτσι λοιπόν αποχαιρετίσαμε το μαγικό αυτό νησί....είχε έρθει η ώρα για ζούγκλες και τροπικά δάση αλλά και τη Κουάλα Λουμπούρ.....περριτό όμως να πω ότι στο υπόλοιπο της εκδρομής ήμουν μισός άνθρωπος....μου έλειπαν οι αμμουδιές, οι κρυστάλλινες θάλασσες, η υποβρύχια ζωή, η ζωή επάνω στη νησί, το φαγητό, όλα.....και έτσι είδα καλύτερα τι μου ταιριάζει τελικά.....Ζωή, ακούς?

Η συνέχεια του στόρι προϋποθέτει να ανεβάσω φωτό, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος χώρος....όταν αυτός βρεθεί, θα συνεχίσουμε με Taman Negara και...απίθανες βουτιές (ναι, ακόμα και εκεί!!!)

 

[go2dbeach]

...περριτό όμως να πω ότι στο υπόλοιπο της εκδρομής ήμουν μισός άνθρωπος....μου έλειπαν οι αμμουδιές, οι κρυστάλλινες θάλασσες, η υποβρύχια ζωή, η ζωή επάνω στη νησί, το φαγητό, όλα.....και έτσι είδα καλύτερα τι μου ταιριάζει τελικά.....Ζωή, ακούς?

Δεν ακουω απλα...σε καταλαβαινω
Πιστευω οτι το Taman negara σε αποζημιωσε απολυτα και περιμενω τη συνεχεια με αγωνια!

 

[xenos]

GTS εκτος την μαγευτικη παραλια,υπαρχει κατι αλλο σ`αυτο το νησι??
Εννοω υπαρχει δρομος?
Μπορει να γυρισει καποιος ολο το νησι?
Αξιοθεατα,αν πηρε το ματι σου κατι?
Γενικοτερα,σε κραταει κατι στα Περχεντιαν εκτος παραλιας και σνορκελινγκ?

Κριμα που οι Μαλεσιοι δεν προσεχουν τον παραδεισο τους,
αλλα δεν ειναι και οι μονοι.........

Φυγαμε για την ζουγκλα τωρα

 

[GTS]

Δεν ακουω απλα...σε καταλαβαινω
Πιστευω οτι το Taman negara σε αποζημιωσε απολυτα και περιμενω τη συνεχεια με αγωνια!

Χμμμ, όχι ακριβώς....αλλά θα τα πούμε στη συνέχεια...

 

[GTS]

GTS εκτος την μαγευτικη παραλια,υπαρχει κατι αλλο σ`αυτο το νησι??
Εννοω υπαρχει δρομος?
Μπορει να γυρισει καποιος ολο το νησι?
Αξιοθεατα,αν πηρε το ματι σου κατι?
Γενικοτερα,σε κραταει κατι στα Περχεντιαν εκτος παραλιας και σνορκελινγκ?

Κριμα που οι Μαλεσιοι δεν προσεχουν τον παραδεισο τους,
αλλα δεν ειναι και οι μονοι.........

Φυγαμε για την ζουγκλα τωρα

Ξένε, εκτός από όλα αυτά που περιέγραψα, δεν υπάρχει κάτι άλλο (σαν τι άλλο όμως?)
Δρόμος δεν υπάρχει, πας από παραλία σε παραλία ή μέσω μονοπατιών στη ζούγκλα που προσφέρουν θαυμάσιο trekking. Αξιοθέατα ήταν όλα όσα περιέγραψα, δεν υπάρχει κάτι σε πολιτισμό αν αυτό εννοείς.

Είναι απλά ένας παράδεισος....

 

[GTS]

Επειδή φωτό άλλες δε βλέπω να μπορούμε να ανεβάσουμε εμείς που δεν έχουμε άλλο χώρο και επειδή δε μου αρέσει να αφήνω μια ιστορία στη μέση, θα επανέλθω στο στόρι, χωρίς όμως φωτό.....δε πειράζει όμως, οι πιο ωραίες φωτό για το πιο ωραίο κομμάτι του ταξιδιού έχουν ήδη ανέβει....

Εντός ολίγου λοιπόν....

Φωτό λοιπόν ανέβασα (thanks Def) και η συνέχεια της ιστορίας σε λίγο στην οθόνη σας!

 

[go2dbeach]

Ειδα τις φωτο απο το δασος και περιμενω τη συνεχεια της ιστοριας!!

 

[GTS]

Taman Negara

Αφού αποχαιρέτησα τη μεγάλη μου αγάπη τη θάλασσα με βαριά καρδιά, ήρθε η ώρα της μεγάλης ζούγκλας, του εθνικού πάρκου Taman Negara στη καρδιά της ηπειρωτικής Μαλαισίας.

Δε θα μακρυγορήσω, αλλά θα αναφερθώ στα βασικά σημεία και τις εντυπώσεις μου από τη ζούγκλα της ηπειρωτικής χώρας....

Εξαιρετικά οργανωμένοι και οι Μαλαισιανοί, παρέχουν εύκολη πρόσβαση από τα Perhentian προς το Taman Negara, με ένα συνδυασμό μέσων (βανάκι, μεγάλο πούλμαν). Το ταξίδι είναι αρκετά μεγάλο, βαρετό, σε δρόμους χωρίς νησίδες και τελείως επαρχιακούς, με τις φυτείες από φοινικόδεντρα να κυριαρχούν παντού. Τα τροπικά δάση σιγά σιγά εξαφανίζονται....

Η διαμονή στο εθνικό πάρκο έχει και αυτή τη ποικιλία της, από low budget καταλύματα έως το πανάκριβο για τα δεδομένα της χώρας Taman Negara Resort. Τα καταλύματα βρίσκονται όλα στο χωριό ονόματι Kuala Tahan, με την είσοδο του πάρκου να βρίσκεται στην απέναντι όχθη του ποταμού, όπου βρίσκεται και το πολυτελές Taman Negara Resort. Το resort είναι πραγματικά πολύ ωραίο, σε καλοφτιαγμένους κήπους, στην είσοδο του πάρκου (μεγάλο πλεονέκτημα) και με διάφορα ζώα να κυκλοφορούν ελεύθερα στους κήπους του.
Αυτά θα είναι και τα μόνα (σχεδόν) ζωά που θα δείτε στο τροπικό δάσος....

 

[GTS]

Οι δραστηριότητες είναι κατηγοριοποιημένες και στάνταρ, δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεφύγει από τα καθιερωμένα στο Taman Negara....ενώ λοιπόν το δάσος εντυπωσιάζει, , η όλη ατμόσφαιρα θυμίζει έντονα στημένο σκηνικό, ένα καλοστημένο tourist trap.

Βασική δραστηριότητα είναι φυσικά το trekking στη ζούγκλα, με διάφορα μονοπάτια να οδηγούν ολοένα και πιο βαθιά στο δάσος. Πρωϊ πρωϊ διαλέξαμε την ανάβαση στο λόφο Bukit Teresek, πριν ξυπνήσουν οι ορδές των τουριστών. Η διαδρομή όμορφη, αλλά:

1) Δεν είχες την εντύπωση της ζούγκλας, αφού όντας πλησίον του χωριού ακούγονταν ήχοι από εργοτάξια και γενικά ανθρώπινες δραστηριότητες.
2) Φυσικό επακόλουθο η απουσία ζωής από το δάσος....ψιλοείδαμε ένα φασιανό μέσα στη πυκνή βλάστηση και μία μικρή monitor lizard και ακούγαμε φυσικά τους ομολογουμένως εντυπωσιακούς ήχους εντόμων, αλλά τίποτε άλλο.....

Αφού αποκαμωμένοι ξαποστάσαμε ψηλά σε ένα άνοιγμα με θέα στο λόφο (μιλάμε για κοπιαστικότατη ανάβαση), άφησα τη Mrs και συνέχισα μόνος μου προς τη κορυφή του λόφου....

Εκεί είχα και τη πρώτη αυθεντική εμπειρία από τη ζούγκλα....καθώς θαύμαζα τη φοβερή θέα προς τη καρδιά του τροπικού δάσους, μόνος μου, χωρίς ενοχλητικούς ήχους από το χωριό καθώς είχαμε εισχωρήσει πάνω από 2 χιλ. στο δάσος, ακούστηκαν από μακριά, φωνές από γίββωνες πιθήκους....ήταν η επιβράβευση του κόπου μου να έρθω ως εδώ, αλλά και η πικρή συνειδητοποίηση ότι το δάσος ξεκινάςι πραγματικά από δω και πέρα, από αυτό ακριβώς το σύνορο της τουριστικής βιομηχανίας. Επιστρέφοντας, συναντούσαμε τα λεφούσια των δήθεν "trekkers", κοπαδοποιημένοι με τους οδηγούς τους, να φλυαρούν ακατάπαυστα.....τι νόημα έχει άραγε να έρθεις σε μία αρχέγονη ζούγκλα, έστω και στο τουριστικό της κομμάτι και αντί να αφουγκραστείς τους ήχους γύρω σου, να κάνεις φασαρία λες και είσαι σε καφετέρια....θλιβερό το θέαμα...

Συμπέρασμα: το δάσος, η ζούγκλα, ξεκινάει ακριβώς μετά από εκεί που φτάνουν οι μάζες.....περισσότερη ζούγκλα, πιο πλούσια πανίδα υπήρχε στα Perhentian παρά εκεί.....για να νιώσεις τη ζούγκλα, πρέπει να πας τουλάχιστον 2-3 μέρες μέσα....

 

[GTS]

Κατεβαίνοντας, ανεβήκαμε και στο canopy walkway του δάσους...

Δε ξέρω αν το έχει κάνει κάποιος από σας κάπου αλλού, αλλά εμένα μου φάνηκε παντελώς αδιάφορο και βαρετό.....tourist trap στο μεγαλείο της....

Το φαγητό είναι ένα άλλο μελανό σημείο του χωριού....πάνω σε πλωτά εστιατόρια, σερβίρεται το χειρότερο φαγητό που έφαγα σε όλο το ταξίδι....απλά απαράδεκτο, με έκανε να νοσταλγώ την Ταϋλάνδη....

Από τις άλλες δραστηριότητες του δάσους, η μόνη που μας φάνηκε κάπως να αξίζει ήταν η πλεύση του ποταμού με βάρκες, βαθιά μέσα στο δάσος (περίπου 7 χιλ.)....η διαδρομή ήταν φανταστική, , αλλά τη χάλαγε ο εκκωφαντικός θόρυβος των μηχανών των βαρκών.....αντί να ακούς το δάσος, άκουγες φασαρία που τύφλα έχει η Ομόνοια σε ώρες αιχμής....

Οι βάρκες μας άφησαν σε μία όχθη, όπου ξεκίνησε διαδρομή περίπου 700 μ., δίπλα στο ποτάμι, μία διαδρομή θαυμάσια, απαλλαγμένη επιτέλους από ανθρώπινους ήχους....οι ήχοι των εντόμων ήταν πραγματικά απόκοσμοι, μία μικρή γεύση του αυθεντικού δάσους....στο τέλος της διαδρομής ήταν και το highlight της διαμονής στο Taman Negara, μία δροσιστική βουτιά στα νερά του ποταμού, όπου σχηματιζόντουσαν μικροί καταρράχτες....

Στη φωτό μπορείτε απλά να δείτε το νερό που σήκωσα με τη βουτιά μου Το μπάνιο ήταν φανταστικό, ό,τι καλύτερο ζήσαμε εκεί....

Να μην αναφερθώ σε άλλες δραστηριότητες, όπως νυχτερινό σαφάρι με βάρκα για ζώα, απλά χάσιμο χρόνου και χρημάτων από απαράδεκτους οδηγούς που κοιτάνε μόνο να σε μαδήσουν με χαζο-δραστηριότητες....

Εν ολίγοις, απογοήτευση το Taman Negara, καμία αυθεντικότητα, καθαρή απάτη για μένα.....γενικά η εικόνα που πήρα από την ηπειρωτική χώρα δεν ήταν η καλύτερη και νομίζω ότι τη Μαλαισία θα την επισκεφτώ μόνο ξανά για τα νησιά της και το Βόρνεο.....αυτή είναι η άποψή μου, όσο σκληρή και να είναι....

 

[go2dbeach]

Χαιρομαι που τα λες ολα αντικειμενικα για να ξερουμε που θα παμε οταν θα παμε. Καμια σχεση λοιπον με τη ζουγκλα του Μπελιζ..εχει πεσει πολυς τουρισμος στην περιοχη.
Κι εγω νομιζω οτι αν παω θα περιοριστω στα νησια και το Βορνεο..αν και εκει εχουν αρχισει να βαζουν χερι στη φυση..για καμια Νεα Γουινεα -νησια Σολομωντα μας βλεπω Gts!