travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.839
- Likes
- 15.736
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Στα όρια της φαντασίας
Άλλο ένα ταξίδι στα όρια της φαντασίας. Είναι κάποια μέρη που λες ότι μάλλον δε θα τα επισκεφτείς ποτέ γιατί είναι τόσο μακρινά που είναι αδύνατον να τα φτάσεις. Πάντα υπάρχουν τέτοιοι προορισμοί για όλους τους ταξιδιώτες. Η αδυναμία επίσκεψης προκύπτει είτε από το κόστος του ταξιδιού είτε από την απόσταση που νομίζεις ότι δεν καλύπτεται, λες και βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή των ατμόπλοιων.
Όχι, όλα γίνονται! Εντάξει, το κόστος είναι ένας μεγάλος περιορισμός. Δε θέλω να το κουβεντιάσω αυτό. Πάντα στις ιστορίες μου εδώ γράφω για το κόστος του ταξιδιού μου, για να παίρνετε μια ιδέα.
Ας μιλήσουμε για το κόστος ενός ταξιδιού στην Αλάσκα. Τα ελάχιστα πρακτορεία που πηγαίνουν εκεί χρεώνουν πάνω από 7000 ευρώ ένα 20ήμερο ταξίδι. Και οι μέρες στην Αλάσκα είναι δεν είναι πάνω από μια εβδομάδα. Συμπληρώνουν τις μέρες με ανατολικές ΗΠΑ και Καναδά.
Αλάσκα θέλω ρε φίλε! Ούτε Σιάτλ, ούτε Τζάσπερ.
Γι αυτό κι εμείς οργανώσαμε ένα ταξίδι γεμάτο Αλάσκα: δεκαπέντε διανυχτερεύσεις. Χωρίς εσωτερικές πτήσεις, μόνο αυτοκίνητο. Πάνω από 6.000 χιλιόμετρα στους δρόμους της έσχατης πολιτείας των ΗΠΑ και της δυτικότερης πολιτείας του Καναδά, το Γιούκον. Το Γιούκον προέκυψε διότι αν δε χρησιμοποιήσεις αεροπλάνο πρέπει να περάσεις από τον Καναδά για λίγο ώστε να φτάσεις στην πρωτεύουσα της Αλάσκας, το Juneau. Και πάλι δεν πας οδικώς μέχρι εκεί. Χρειάζεσαι πλοίο. Το κάναμε.
Η Αλάσκα είναι τεράστια και θέλαμε να δούμε όση πιο πολλή γίνεται. Προσπαθήσαμε να καλύψομε όλη την έκταση που απλώνονται οι καλοί δρόμοι και ακόμα παραπάνω. Γι αυτό είχαμε κλείσει αυτοκίνητο 4x4 ώστε να μπορούμε να μπούμε σε περιοχές με χωματόδρομους. Βέβαια, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περιμέναμε, αλλά και πάλι όλα πήγαν πολύ καλά. Ένα σημείο που θέλαμε να φτάσομε ήταν το Barrow ή το Brudhoe Bay στον Αρκτικό Ωκεανό. Όμως το κόστος ήταν αρκετό για να πάμε με αεροπλάνο και οι μέρες πολλές για να πάμε με αυτοκίνητο (χωματόδρομος, ο περίφημος Dalton Highway). Έτσι αυτό το κομμάτι μας έμεινε. Δεν μπορείς να τα έχεις και όλα. Αξιολογείς και επιλέγεις.
Το νότιο-ανατολικό κομμάτι της Αλάσκας που το διασχίσαμε για να φτάσομε στο ακόμα πιο νότιο, που είναι η λωρίδα δίπλα στον Καναδά, δεν είχε τρομερό ενδιαφέρον Έτσι η εκδρομή είχε κάποια κενά ενδιαφέροντος μόνο και μόνο για να καλύψομε τις ενδιάμεσες αποστάσεις. Όμως για μένα και μόνο να οδηγείς σε αυτή την άκρη του κόσμου είναι ένα προκλητικό ενδιαφέρον.
Τώρα, γιατί να πάμε Αλάσκα; Για μένα προσωπικά γιατί έχει κάτι το ξεχωριστά εξωτικό ακόμα και το όνομα. Όλοι την έχομε συνδέσει με κρύο και χιόνια, όμως εμείς προτιμήσαμε την καλοκαιρινή περίοδο γιατί είμαστε του ταξιδιού χωρίς περιπέτεια. Περιμέναμε να δούμε, πέρα από τους παγετώνες, ένα ιδιαίτερο τοπίο με εναλλαγές. Περιμέναμε επίσης να δούμε ζώα της θάλασσας και αρκούδες. Τα είδαμε σε ικανοποιητικό βαθμό.
Η παρέα μας αυτή τη φορά ήταν κουτσουρεμένη. Μόνο τρεις: εγώ με τη γυναίκα μου και ο Γιάννης, που χρεώθηκε μονόκλινο και ήταν και ακριβά. Οδηγούσαμε εγώ και ο Γιάννης, κυρίως όμως εκείνος γιατί εγώ κρατούσα τον πλοηγό και έλεγα (και έλεγχα) τους δρόμους.
Στην Αλάσκα οι πιο σημαντικές πόλεις είναι τρεις: η μεγαλύτερη που είναι το Anchorage με 300.000 κατοίκους και οι άλλες δύο μικρότερες με 35.000 κατοίκους: το Fairbanks και το προαναφερθέν Juneau.
Οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι σε όλη αυτή την τεράστια πολιτεία είναι σχετικά ελάχιστοι. Ασφαλώς και δεν είναι παντού κατοικημένο το μέρος, οπότε οι δρόμοι δεν είναι απαραίτητοι. Οι οδικές αρτηρίες βρίσκονται στο νότιο-ανατολικό και κεντρικό τμήμα.
Ο πιο πολυσύχναστος δρόμος είναι ο Alaska Highway που ξεκινά χαμηλά από τον Καναδά και φτάνει ως το Delta Junction, κοντά στο Fairbanks. Άλλοι μεγάλοι και ιστορικοί δρόμοι είναι οι: Glenn Highway, Richardson Highway, Denali Highway, George Parks Highway, Seward Highway, Elliott Highway και διάφοροι άλλοι μικρότερης σημασίας για μας. Ο πιο διάσημος όλων βέβαια είναι ο Dalton Highway που περνά το βόρειο πολικό κύκλο και φτάνει στον Αρκτικό Ωκεανό.
Ονόματα που πριν λίγο καιρό δεν είχα ακούσει καν και τώρα μου φαντάζουν μυθικά. Πόσοι άλλωστε από εμάς ήξεραν και ξέρουν έστω μια πόλη της Αλάσκας;
Πριν προχωρήσω στην περιγραφή του ταξιδιού θα αναφέρω μια «μικρή» λεπτομέρεια. Όταν σκεφτόμασταν για τις ημέρες της εκδρομής, αν θα είναι 15 ή 17, μας ήρθε η ιδέα μιας και βρισκόμασταν κοντά να αφιερώσουμε και μερικές μέρες στα νησιά της Χαβάης. Έτσι η εκδρομή κατέληξε να αυξηθεί στις 23 ημέρες. Την Χαβάη θα σας την πω ως ανεξάρτητη ιστορία μια άλλη φορά.
Και επειδή πάντα αναφέρομαι από την αρχή στο κόστος του ταξιδιού, μόνο η Αλάσκα, αν το ταξίδι ήταν 17 ημερών, θα κόστιζε για μας λιγότερο από 4.000 ευρώ. Αξιοπρεπέστατη τιμή για μερικώς αξιοπρεπή ξενοδοχεία και φαγητό πλούσιο σε ψωμί, τυρί, σαλάμι. Φάγαμε και ωραίο έτοιμο φαγητό και σάντουιτς από τα σούπερ μάρκετ αλλά και λίγες απαίσιες κονσέρβες. Πάντως δεν έχασα ούτε ένα κιλό, αν και θα το ήθελα.
Τα ξενοδοχεία κόστισαν από 70 ευρώ ως 140 το δίκλινο με εξαίρεση ένα πολύ φτηνό στον Καναδά, που πήγε λιγότερο από 50 ευρώ.
Ο καιρός, Ιούλιο μήνα που πήγαμε εμείς, είχε ελάχιστη θερμοκρασία τους 10 βαθμούς Κελσίου. Υπήρξαν κρύες μέρες και βροχερές που η θερμοκρασία δεν ανέβηκε πάνω από 14 βαθμούς, ενώ στις καλές έφτασε και τους 24. Τις μισές μέρες είχαμε από ψιλόβροχο μέχρι λίγες ώρες δυνατής βροχής. Τις υπόλοιπες όμως ήταν πολύ όμορφα. Όχι και για κοντομάνικο, ούτε σορτσάκι, αλλά πολύ καλά.
Στη διάρκεια της εκδρομής μας ουσιαστικά δεν είδαμε ποτέ νύχτα, σκοτάδι. Κατά τις 12 τα μεσάνυχτα είχε σουρουπώσει λίγο αλλά στις 3 το πρωί που έτυχε να ξυπνήσω είχε φέξει για καλά. Αυτό είναι καλό γιατί έχεις όλες τις ώρες με φως για να περιηγηθείς και δεν βιάζεσαι να γυρίσεις πίσω. Σε ένα site βρήκα τις ώρες που έδυε ο ήλιος στις περιοχές που πήγαμε για τις μέρες που ήμασταν εκεί. Στο Anchorage όταν φτάσαμε (5 Ιουλίου) ανέτειλε στις 04:35 και έδυε στις 23:32. Αυτό σημαίνει ότι είχε αρκετό φως από τις 03:30 ως τις 01:00, και έτσι ήταν. Όταν φεύγαμε, στις 26 Ιουλίου ανέτειλε 05:20 και έδυε στις 22:50. Βλέπετε, μέσα σε 20 μέρες τεράστια διαφορά. Στο Fairbanks, που ήταν βορειότερα και στον ίδιο περίπου μεσημβρινό, αλλά πήγαμε αργότερα, στις 22 Ιουλίου, είχε ανατολή στις 04:20 και δύση στις 23:30.
Πολλοί φίλοι με ρωτάνε τώρα που γυρίσαμε αν είδαμε το σέλας. Όχι ρε παιδιά! Το σέλας θέλει σκοτάδι κι εμείς σκοτάδι δεν είδαμε. Θα το δούμε αλλού. Στη βόρεια Αλάσκα φαίνεται από το τέλος Αυγούστου μέχρι τέλος Απριλίου.
Στο Anchorage φτάσαμε μέσω Φραγκφούρτης. Η πτήση ξεκίνησε από τη Γερμανία στις 14:30 και στην Αλάσκα φτάσαμε στις 14:00 την ίδια μέρα, μετά από 9,5 ώρες πτήση. Πετάξαμε πάνω από το Βόρειο Πόλο σχεδόν, μόνο που συνέχεια είχε σύννεφα και δεν είδαμε τίποτα.
Στο αεροδρόμιο νοικιάσαμε ένα ωραίο αυτοκίνητο χωρίς κανένα πρόβλημα και πήγαμε στην πόλη για το ξενοδοχείο μας. Δεν ήταν κι ό,τι καλύτερο μας έχει συμβεί. Είχαμε δώσει κάπου 80 ευρώ το δίκλινο και είχαμε και κοινή τουαλέτα. Τα ξενοδοχεία ήταν γενικά ακριβά και συχνά δεν είχες και επιλογές. Αφού το βρήκαμε φτηνό είπαμε θα το αντέξομε. Τα καταφέραμε.
Βγήκαμε μια βόλτα στην πόλη και καταλάβαμε ότι πέρα από τα πάρκα της δεν είχε κάτι άλλο ενδιαφέρον. Μείναμε τρία βράδια και τις ώρες που κάναμε βόλτα ήταν λίγο κουραστικό λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος. Είχε αρκετά λούμπεν στοιχεία. Εννοώ τύπου: άστεγους ή ναρκομανείς. Τους έβλεπες παντού, ειδικά μετά τις 8 το «βράδυ». Δεν ζητιάνευαν τόσο αλλά δε θα τους χάλαγε και κανένα δολάριο αν τους έδινες. Και μάλιστα πολλοί ήταν από τους ιθαγενείς της περιοχής, που γενικά δεν είδαμε πολλούς στο Anchorage. Στο Fairbanks είδαμε πολύ περισσότερους.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι βλέπεις πιο πολλά μαγαζιά να πουλάνε αεροπλάνα από αυτοκίνητα. Μου φάνηκε ότι αυτά που πουλάνε τα αεροπλάνα έχουν και μικρή πίστα για προσγείωση-απογείωση.
Για πρώτη μέρα πολλά είδαμε. Ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από το ταξίδι και πέσαμε νωρίς να ξεκουραστούμε. Η διαφορά της ώρας από Ελλάδα είναι 11 ώρες. Το τζετ λαγκ μας ταλαιπώρησε για σχεδόν μια εβδομάδα, αλλά από την Τρίτη τέταρτη μέρα ξυπνούσαμε μετά τις 4, 5 το πρωί.
Εδώ βλέπομε το εσωτερικό ενός καταστήματος με τίτλο: Welcome Fishermen, Hunters, and other Liers.
Άλλο ένα ταξίδι στα όρια της φαντασίας. Είναι κάποια μέρη που λες ότι μάλλον δε θα τα επισκεφτείς ποτέ γιατί είναι τόσο μακρινά που είναι αδύνατον να τα φτάσεις. Πάντα υπάρχουν τέτοιοι προορισμοί για όλους τους ταξιδιώτες. Η αδυναμία επίσκεψης προκύπτει είτε από το κόστος του ταξιδιού είτε από την απόσταση που νομίζεις ότι δεν καλύπτεται, λες και βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή των ατμόπλοιων.
Όχι, όλα γίνονται! Εντάξει, το κόστος είναι ένας μεγάλος περιορισμός. Δε θέλω να το κουβεντιάσω αυτό. Πάντα στις ιστορίες μου εδώ γράφω για το κόστος του ταξιδιού μου, για να παίρνετε μια ιδέα.
Ας μιλήσουμε για το κόστος ενός ταξιδιού στην Αλάσκα. Τα ελάχιστα πρακτορεία που πηγαίνουν εκεί χρεώνουν πάνω από 7000 ευρώ ένα 20ήμερο ταξίδι. Και οι μέρες στην Αλάσκα είναι δεν είναι πάνω από μια εβδομάδα. Συμπληρώνουν τις μέρες με ανατολικές ΗΠΑ και Καναδά.
Αλάσκα θέλω ρε φίλε! Ούτε Σιάτλ, ούτε Τζάσπερ.
Γι αυτό κι εμείς οργανώσαμε ένα ταξίδι γεμάτο Αλάσκα: δεκαπέντε διανυχτερεύσεις. Χωρίς εσωτερικές πτήσεις, μόνο αυτοκίνητο. Πάνω από 6.000 χιλιόμετρα στους δρόμους της έσχατης πολιτείας των ΗΠΑ και της δυτικότερης πολιτείας του Καναδά, το Γιούκον. Το Γιούκον προέκυψε διότι αν δε χρησιμοποιήσεις αεροπλάνο πρέπει να περάσεις από τον Καναδά για λίγο ώστε να φτάσεις στην πρωτεύουσα της Αλάσκας, το Juneau. Και πάλι δεν πας οδικώς μέχρι εκεί. Χρειάζεσαι πλοίο. Το κάναμε.
Η Αλάσκα είναι τεράστια και θέλαμε να δούμε όση πιο πολλή γίνεται. Προσπαθήσαμε να καλύψομε όλη την έκταση που απλώνονται οι καλοί δρόμοι και ακόμα παραπάνω. Γι αυτό είχαμε κλείσει αυτοκίνητο 4x4 ώστε να μπορούμε να μπούμε σε περιοχές με χωματόδρομους. Βέβαια, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περιμέναμε, αλλά και πάλι όλα πήγαν πολύ καλά. Ένα σημείο που θέλαμε να φτάσομε ήταν το Barrow ή το Brudhoe Bay στον Αρκτικό Ωκεανό. Όμως το κόστος ήταν αρκετό για να πάμε με αεροπλάνο και οι μέρες πολλές για να πάμε με αυτοκίνητο (χωματόδρομος, ο περίφημος Dalton Highway). Έτσι αυτό το κομμάτι μας έμεινε. Δεν μπορείς να τα έχεις και όλα. Αξιολογείς και επιλέγεις.
Το νότιο-ανατολικό κομμάτι της Αλάσκας που το διασχίσαμε για να φτάσομε στο ακόμα πιο νότιο, που είναι η λωρίδα δίπλα στον Καναδά, δεν είχε τρομερό ενδιαφέρον Έτσι η εκδρομή είχε κάποια κενά ενδιαφέροντος μόνο και μόνο για να καλύψομε τις ενδιάμεσες αποστάσεις. Όμως για μένα και μόνο να οδηγείς σε αυτή την άκρη του κόσμου είναι ένα προκλητικό ενδιαφέρον.
Τώρα, γιατί να πάμε Αλάσκα; Για μένα προσωπικά γιατί έχει κάτι το ξεχωριστά εξωτικό ακόμα και το όνομα. Όλοι την έχομε συνδέσει με κρύο και χιόνια, όμως εμείς προτιμήσαμε την καλοκαιρινή περίοδο γιατί είμαστε του ταξιδιού χωρίς περιπέτεια. Περιμέναμε να δούμε, πέρα από τους παγετώνες, ένα ιδιαίτερο τοπίο με εναλλαγές. Περιμέναμε επίσης να δούμε ζώα της θάλασσας και αρκούδες. Τα είδαμε σε ικανοποιητικό βαθμό.
Η παρέα μας αυτή τη φορά ήταν κουτσουρεμένη. Μόνο τρεις: εγώ με τη γυναίκα μου και ο Γιάννης, που χρεώθηκε μονόκλινο και ήταν και ακριβά. Οδηγούσαμε εγώ και ο Γιάννης, κυρίως όμως εκείνος γιατί εγώ κρατούσα τον πλοηγό και έλεγα (και έλεγχα) τους δρόμους.
Στην Αλάσκα οι πιο σημαντικές πόλεις είναι τρεις: η μεγαλύτερη που είναι το Anchorage με 300.000 κατοίκους και οι άλλες δύο μικρότερες με 35.000 κατοίκους: το Fairbanks και το προαναφερθέν Juneau.
Οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι σε όλη αυτή την τεράστια πολιτεία είναι σχετικά ελάχιστοι. Ασφαλώς και δεν είναι παντού κατοικημένο το μέρος, οπότε οι δρόμοι δεν είναι απαραίτητοι. Οι οδικές αρτηρίες βρίσκονται στο νότιο-ανατολικό και κεντρικό τμήμα.
Ο πιο πολυσύχναστος δρόμος είναι ο Alaska Highway που ξεκινά χαμηλά από τον Καναδά και φτάνει ως το Delta Junction, κοντά στο Fairbanks. Άλλοι μεγάλοι και ιστορικοί δρόμοι είναι οι: Glenn Highway, Richardson Highway, Denali Highway, George Parks Highway, Seward Highway, Elliott Highway και διάφοροι άλλοι μικρότερης σημασίας για μας. Ο πιο διάσημος όλων βέβαια είναι ο Dalton Highway που περνά το βόρειο πολικό κύκλο και φτάνει στον Αρκτικό Ωκεανό.
Ονόματα που πριν λίγο καιρό δεν είχα ακούσει καν και τώρα μου φαντάζουν μυθικά. Πόσοι άλλωστε από εμάς ήξεραν και ξέρουν έστω μια πόλη της Αλάσκας;
Πριν προχωρήσω στην περιγραφή του ταξιδιού θα αναφέρω μια «μικρή» λεπτομέρεια. Όταν σκεφτόμασταν για τις ημέρες της εκδρομής, αν θα είναι 15 ή 17, μας ήρθε η ιδέα μιας και βρισκόμασταν κοντά να αφιερώσουμε και μερικές μέρες στα νησιά της Χαβάης. Έτσι η εκδρομή κατέληξε να αυξηθεί στις 23 ημέρες. Την Χαβάη θα σας την πω ως ανεξάρτητη ιστορία μια άλλη φορά.
Και επειδή πάντα αναφέρομαι από την αρχή στο κόστος του ταξιδιού, μόνο η Αλάσκα, αν το ταξίδι ήταν 17 ημερών, θα κόστιζε για μας λιγότερο από 4.000 ευρώ. Αξιοπρεπέστατη τιμή για μερικώς αξιοπρεπή ξενοδοχεία και φαγητό πλούσιο σε ψωμί, τυρί, σαλάμι. Φάγαμε και ωραίο έτοιμο φαγητό και σάντουιτς από τα σούπερ μάρκετ αλλά και λίγες απαίσιες κονσέρβες. Πάντως δεν έχασα ούτε ένα κιλό, αν και θα το ήθελα.
Τα ξενοδοχεία κόστισαν από 70 ευρώ ως 140 το δίκλινο με εξαίρεση ένα πολύ φτηνό στον Καναδά, που πήγε λιγότερο από 50 ευρώ.
Ο καιρός, Ιούλιο μήνα που πήγαμε εμείς, είχε ελάχιστη θερμοκρασία τους 10 βαθμούς Κελσίου. Υπήρξαν κρύες μέρες και βροχερές που η θερμοκρασία δεν ανέβηκε πάνω από 14 βαθμούς, ενώ στις καλές έφτασε και τους 24. Τις μισές μέρες είχαμε από ψιλόβροχο μέχρι λίγες ώρες δυνατής βροχής. Τις υπόλοιπες όμως ήταν πολύ όμορφα. Όχι και για κοντομάνικο, ούτε σορτσάκι, αλλά πολύ καλά.
Στη διάρκεια της εκδρομής μας ουσιαστικά δεν είδαμε ποτέ νύχτα, σκοτάδι. Κατά τις 12 τα μεσάνυχτα είχε σουρουπώσει λίγο αλλά στις 3 το πρωί που έτυχε να ξυπνήσω είχε φέξει για καλά. Αυτό είναι καλό γιατί έχεις όλες τις ώρες με φως για να περιηγηθείς και δεν βιάζεσαι να γυρίσεις πίσω. Σε ένα site βρήκα τις ώρες που έδυε ο ήλιος στις περιοχές που πήγαμε για τις μέρες που ήμασταν εκεί. Στο Anchorage όταν φτάσαμε (5 Ιουλίου) ανέτειλε στις 04:35 και έδυε στις 23:32. Αυτό σημαίνει ότι είχε αρκετό φως από τις 03:30 ως τις 01:00, και έτσι ήταν. Όταν φεύγαμε, στις 26 Ιουλίου ανέτειλε 05:20 και έδυε στις 22:50. Βλέπετε, μέσα σε 20 μέρες τεράστια διαφορά. Στο Fairbanks, που ήταν βορειότερα και στον ίδιο περίπου μεσημβρινό, αλλά πήγαμε αργότερα, στις 22 Ιουλίου, είχε ανατολή στις 04:20 και δύση στις 23:30.
Πολλοί φίλοι με ρωτάνε τώρα που γυρίσαμε αν είδαμε το σέλας. Όχι ρε παιδιά! Το σέλας θέλει σκοτάδι κι εμείς σκοτάδι δεν είδαμε. Θα το δούμε αλλού. Στη βόρεια Αλάσκα φαίνεται από το τέλος Αυγούστου μέχρι τέλος Απριλίου.
Στο Anchorage φτάσαμε μέσω Φραγκφούρτης. Η πτήση ξεκίνησε από τη Γερμανία στις 14:30 και στην Αλάσκα φτάσαμε στις 14:00 την ίδια μέρα, μετά από 9,5 ώρες πτήση. Πετάξαμε πάνω από το Βόρειο Πόλο σχεδόν, μόνο που συνέχεια είχε σύννεφα και δεν είδαμε τίποτα.
Στο αεροδρόμιο νοικιάσαμε ένα ωραίο αυτοκίνητο χωρίς κανένα πρόβλημα και πήγαμε στην πόλη για το ξενοδοχείο μας. Δεν ήταν κι ό,τι καλύτερο μας έχει συμβεί. Είχαμε δώσει κάπου 80 ευρώ το δίκλινο και είχαμε και κοινή τουαλέτα. Τα ξενοδοχεία ήταν γενικά ακριβά και συχνά δεν είχες και επιλογές. Αφού το βρήκαμε φτηνό είπαμε θα το αντέξομε. Τα καταφέραμε.
Βγήκαμε μια βόλτα στην πόλη και καταλάβαμε ότι πέρα από τα πάρκα της δεν είχε κάτι άλλο ενδιαφέρον. Μείναμε τρία βράδια και τις ώρες που κάναμε βόλτα ήταν λίγο κουραστικό λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος. Είχε αρκετά λούμπεν στοιχεία. Εννοώ τύπου: άστεγους ή ναρκομανείς. Τους έβλεπες παντού, ειδικά μετά τις 8 το «βράδυ». Δεν ζητιάνευαν τόσο αλλά δε θα τους χάλαγε και κανένα δολάριο αν τους έδινες. Και μάλιστα πολλοί ήταν από τους ιθαγενείς της περιοχής, που γενικά δεν είδαμε πολλούς στο Anchorage. Στο Fairbanks είδαμε πολύ περισσότερους.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι βλέπεις πιο πολλά μαγαζιά να πουλάνε αεροπλάνα από αυτοκίνητα. Μου φάνηκε ότι αυτά που πουλάνε τα αεροπλάνα έχουν και μικρή πίστα για προσγείωση-απογείωση.
Για πρώτη μέρα πολλά είδαμε. Ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από το ταξίδι και πέσαμε νωρίς να ξεκουραστούμε. Η διαφορά της ώρας από Ελλάδα είναι 11 ώρες. Το τζετ λαγκ μας ταλαιπώρησε για σχεδόν μια εβδομάδα, αλλά από την Τρίτη τέταρτη μέρα ξυπνούσαμε μετά τις 4, 5 το πρωί.
Εδώ βλέπομε το εσωτερικό ενός καταστήματος με τίτλο: Welcome Fishermen, Hunters, and other Liers.
