kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.996
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Σκόρπια λόγια.
Πρώτη επαφή με Ρωσία, τρίτη επαφή με χώρα της πρώην μεγάλης Ρωσίας. Πρώτη επαφή, κατεβαίνω από το αεροδρόμιο και προχωράω προς τον έλεγχο διαβατηρίων. Μπαίνοντας στον κυρίως χώρο το πρώτο πράγμα που βλέπω; Ένα TGI Friday’s. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο; Χλιδάτα αμάξια κυρίως Γερμανικά. Και από άλλες χώρες όμως, οι ναυαρχίδες των αυτοκινητοβιομηχανιών. Μια ιστορία για ένα νεκρό Lada λοιπόν το οποίο το είδα να χαροπαλεύει κουρασμένο και παραμελημένο στις άκρες λιγοστών δρόμων μαζί με όλα όσα πρέσβευε. Η πιο δυτικοποιημένη πόλη της Ρωσίας με καλωσορίζει.
Για άλλη μια φορά το πρώτο κομμάτι της ιστορίας μου δεν θα περιέχει απτές πληροφορίες για την διαμονή και το ταξίδι σας εδώ παρά μόνο όλες εκείνες τις παρατηρήσεις που σε κάθε χώρα κάνω και είναι εκείνες που με αναγκάζουν να προβαίνω σε καταγραφή. Δυο λόγια μόνο για την διαδρομή αεροδρόμιο- μετρό.
Βγαίνοντας από το Pulkovo 2 (το terminal εξωτερικού της πόλης) μπορείτε να κατεβείτε στο κέντρο με το λεωφορείο 13 το οποίο ξεκινάει από στάση στα αριστερά της εξόδου του αεροδρομίου. Στη συνέχεια σταματάτε στην γραμμή μετρό Moskovskaya και τα υπόλοιπα είναι εύκολα.
Επιστροφή στις παρατηρήσεις. Εδώ στην Moskovskaya, τα περισσότερα θυμίζουν το κοντινό παρελθόν της χώρας. Τα μπλοκ, τα φαγωμένα πεζοδρόμια από γυμνό και σκασμένο μπετό, το μεγαλόπρεπο Μνημείο της Νίκης. Αυτή ήταν και η περιοχή την οποία προσπάθησε ο Στάλιν να την αναδείξει ως το νέο κέντρο της πόλης, μακριά από το «πολύ» παραποτάμιο κέντρο. Στην υπόλοιπη παραμονή μου όμως στην πόλη, τίποτα δεν θυμίζει το καθεστώς. Στην Οδησσό είναι έκδηλο παντού αλλά και στην Μόσχα, όπως μαθαίνω. Όχι όμως εδώ. Δίπλα στο Neva, οι διαφημίσεις βρίσκονται παντού υποσχόμενες ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον σαν εκείνο της γριούλας, καμία δεκαετία μεγαλύτερη απ’ την Θεοπούλα, που χειριζόταν το iphone της περίτεχνα, ένα μέλλον γεμάτο ipad που επιδείχνονταν κρατώντας τα οι κάτοχοί τους μπροστά απ’ το στήθος τους, ένα μέλλον όπου το δικό μου ipod έμοιαζε με ένα απόλυτα μίζερο πεπαλαιωμένο κατασκεύασμα άγνωστης προέλευσης για τους νέους της πόλης. Οι διαφημίσεις ορισμένες φορές σε κάνουν να λουφάζεις με την επιθετικότητά τους με κορωνίδα εκείνη ενός sport αυτοκινήτου με την λεζάντα “This is me” σε σμαραγδένια γραμματοσειρά.
Στην Αγία Πετρούπολη να έρθετε κατά την διάρκεια των λευκών ημερών:
Το όλο θέμα βέβαια με τις τεράστιες μέρες δημιουργεί το πρόβλημα της πλήρους απορρυθμίσεις με αποτέλεσμα τουλάχιστον τις πρώτες μέρες, η συνεχής συμβουλή του ρολογιού σας να είναι απαραίτητη, διαφορετικά θα καταλήξετε να γυρνάτε στο ξενοδοχείο κατά τις 02:00 το βράδυ.
Μια ακόμα γενικότητα έχει να κάνει με τις διαβάσεις πεζών. Βεβαίως σταματάνε στις αφύλαχτες διαβάσεις με κάθε σεβασμό. Σε κάποιες όμως πάνω σε μεγάλους άξονες, υπάρχει το φαναράκι του Σταμάτη και του Γρηγόρη συνοδευόμενο από ένα χρονόμετρο που μετράει αντίστροφα την κάθε φάση. Στις περισσότερες απ’ αυτές είναι αδύνατο να τις περάσεις με χαλαρό βηματισμό. Ο χρόνος είναι υπολογισμένος ώστε να αναγκάζεσαι να το κόψεις σβέλτα. Αυτό βέβαια δεν είναι εφικτό για μια μερίδα κόσμου η οποία αναγκάζεται να περιμένει στην μέση του δρόμου στο διάζωμα, για τον δεύτερο Γρηγόρη. Τούτη η χώρα απαιτεί να είσαι αρτιμελής καθώς, επιπροσθέτως στο προηγούμενο, οι υποδομές για ανάπηρους είναι πενιχρές.
Στους δρόμους υπάρχουν χιλιάδες bars. Κάθε κολωνάκι των προστατευτικών κάγκελων των καναλιών φιλοξενεί είτε παρατημένα μπουκάλια (καθώς άλλωστε οι κάδοι αχρήστων στην πόλη είναι ελάχιστοι), είτε ντόπιους ακουμπισμένους σε αυτά εν μέσω ζωηρών συζητήσεων πάνω από τα παγωμένα νερά των καναλιών.
Κάποια στιγμή θα γράψω και για το ποιόν των ανθρώπων αλλά αυτό θα γίνει πιο μετά συνοδευόμενο από μια λαμπρή αντίθεση…
Πρώτη επαφή με Ρωσία, τρίτη επαφή με χώρα της πρώην μεγάλης Ρωσίας. Πρώτη επαφή, κατεβαίνω από το αεροδρόμιο και προχωράω προς τον έλεγχο διαβατηρίων. Μπαίνοντας στον κυρίως χώρο το πρώτο πράγμα που βλέπω; Ένα TGI Friday’s. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο; Χλιδάτα αμάξια κυρίως Γερμανικά. Και από άλλες χώρες όμως, οι ναυαρχίδες των αυτοκινητοβιομηχανιών. Μια ιστορία για ένα νεκρό Lada λοιπόν το οποίο το είδα να χαροπαλεύει κουρασμένο και παραμελημένο στις άκρες λιγοστών δρόμων μαζί με όλα όσα πρέσβευε. Η πιο δυτικοποιημένη πόλη της Ρωσίας με καλωσορίζει.
Για άλλη μια φορά το πρώτο κομμάτι της ιστορίας μου δεν θα περιέχει απτές πληροφορίες για την διαμονή και το ταξίδι σας εδώ παρά μόνο όλες εκείνες τις παρατηρήσεις που σε κάθε χώρα κάνω και είναι εκείνες που με αναγκάζουν να προβαίνω σε καταγραφή. Δυο λόγια μόνο για την διαδρομή αεροδρόμιο- μετρό.
Βγαίνοντας από το Pulkovo 2 (το terminal εξωτερικού της πόλης) μπορείτε να κατεβείτε στο κέντρο με το λεωφορείο 13 το οποίο ξεκινάει από στάση στα αριστερά της εξόδου του αεροδρομίου. Στη συνέχεια σταματάτε στην γραμμή μετρό Moskovskaya και τα υπόλοιπα είναι εύκολα.
Επιστροφή στις παρατηρήσεις. Εδώ στην Moskovskaya, τα περισσότερα θυμίζουν το κοντινό παρελθόν της χώρας. Τα μπλοκ, τα φαγωμένα πεζοδρόμια από γυμνό και σκασμένο μπετό, το μεγαλόπρεπο Μνημείο της Νίκης. Αυτή ήταν και η περιοχή την οποία προσπάθησε ο Στάλιν να την αναδείξει ως το νέο κέντρο της πόλης, μακριά από το «πολύ» παραποτάμιο κέντρο. Στην υπόλοιπη παραμονή μου όμως στην πόλη, τίποτα δεν θυμίζει το καθεστώς. Στην Οδησσό είναι έκδηλο παντού αλλά και στην Μόσχα, όπως μαθαίνω. Όχι όμως εδώ. Δίπλα στο Neva, οι διαφημίσεις βρίσκονται παντού υποσχόμενες ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον σαν εκείνο της γριούλας, καμία δεκαετία μεγαλύτερη απ’ την Θεοπούλα, που χειριζόταν το iphone της περίτεχνα, ένα μέλλον γεμάτο ipad που επιδείχνονταν κρατώντας τα οι κάτοχοί τους μπροστά απ’ το στήθος τους, ένα μέλλον όπου το δικό μου ipod έμοιαζε με ένα απόλυτα μίζερο πεπαλαιωμένο κατασκεύασμα άγνωστης προέλευσης για τους νέους της πόλης. Οι διαφημίσεις ορισμένες φορές σε κάνουν να λουφάζεις με την επιθετικότητά τους με κορωνίδα εκείνη ενός sport αυτοκινήτου με την λεζάντα “This is me” σε σμαραγδένια γραμματοσειρά.
Στην Αγία Πετρούπολη να έρθετε κατά την διάρκεια των λευκών ημερών:
- Αν είστε άντρας: Τα Ρώσικα κάλλη δεν χρειάζονται παρουσίαση, ανά πάσα στιγμή γύρω σας θα βρίσκονται πανέμορφες, ψηλές και «ελαφρά» ντυμένες καλλονές
- Αν είστε γυναίκα: Οι Ρώσοι έχουν εκνευριστικά καλλίγραμμα σώματα και φροντίζουν να τα δείχνουν έχοντας τα πουκάμισα ανοιχτά ή μη φορώντας τίποτα
- Αν είστε φωτογράφος (άντρας ή γυναίκα!): καθώς ο ήλιος βρίσκεται στο στερέωμα για 19 ώρες (ενώ τις άλλες 3 από τις 5 χαράζει και δύει) εκτελεί σχεδόν έναν ολόκληρο κύκλο γύρω από την πόλη και τα κτίριά της με αποτέλεσμα όλες οι όψεις τους να μπορούν να φωτογραφηθούν και με ήλιο και χωρίς. Για παράδειγμα, προτείνεται τις πρωινές ώρες να τις περνάτε νότια του Neva ώστε να βλέπετε καθαρά το Vasilefski και το Petrogradchaya και το απόγευμα το αντίθετο όπου φωτίζεται το Hermitage.
Το όλο θέμα βέβαια με τις τεράστιες μέρες δημιουργεί το πρόβλημα της πλήρους απορρυθμίσεις με αποτέλεσμα τουλάχιστον τις πρώτες μέρες, η συνεχής συμβουλή του ρολογιού σας να είναι απαραίτητη, διαφορετικά θα καταλήξετε να γυρνάτε στο ξενοδοχείο κατά τις 02:00 το βράδυ.
Μια ακόμα γενικότητα έχει να κάνει με τις διαβάσεις πεζών. Βεβαίως σταματάνε στις αφύλαχτες διαβάσεις με κάθε σεβασμό. Σε κάποιες όμως πάνω σε μεγάλους άξονες, υπάρχει το φαναράκι του Σταμάτη και του Γρηγόρη συνοδευόμενο από ένα χρονόμετρο που μετράει αντίστροφα την κάθε φάση. Στις περισσότερες απ’ αυτές είναι αδύνατο να τις περάσεις με χαλαρό βηματισμό. Ο χρόνος είναι υπολογισμένος ώστε να αναγκάζεσαι να το κόψεις σβέλτα. Αυτό βέβαια δεν είναι εφικτό για μια μερίδα κόσμου η οποία αναγκάζεται να περιμένει στην μέση του δρόμου στο διάζωμα, για τον δεύτερο Γρηγόρη. Τούτη η χώρα απαιτεί να είσαι αρτιμελής καθώς, επιπροσθέτως στο προηγούμενο, οι υποδομές για ανάπηρους είναι πενιχρές.
Στους δρόμους υπάρχουν χιλιάδες bars. Κάθε κολωνάκι των προστατευτικών κάγκελων των καναλιών φιλοξενεί είτε παρατημένα μπουκάλια (καθώς άλλωστε οι κάδοι αχρήστων στην πόλη είναι ελάχιστοι), είτε ντόπιους ακουμπισμένους σε αυτά εν μέσω ζωηρών συζητήσεων πάνω από τα παγωμένα νερά των καναλιών.
Κάποια στιγμή θα γράψω και για το ποιόν των ανθρώπων αλλά αυτό θα γίνει πιο μετά συνοδευόμενο από μια λαμπρή αντίθεση…
