lefteris thess
Member
- Μηνύματα
- 28
- Likes
- 16
- Επόμενο Ταξίδι
- Γύρος Ιβηρικής
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νεα Ζηλανδια και Κουβα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Μαυροβούνιο
- Κροατία – Ντουμπρόβνικ και περίχωρα
- Νησιά Ελαφίτ
- Τρόγκιρ – Σπλιτ – Εθνικό πάρκο Κρκα
- Βουδαπέστη
- Φωτογραφίες][URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/6385d1287073710-%E4%E1%EB%EC%E1%F4%E9%EA%DD%F2-%E1%EA%F4%DD%F2-%E2%EF%F5%E4%E1%F0%DD%F3%F4%E7-%EF%E4%E9%EA%FE%F2-asd-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/6385d1287073710t-%E4%E1%EB%EC%E1%F4%E9%EA%DD%F2-%E1%EA%F4%DD%F2-%E2%EF%F5%E4%E1%F0%DD%F3%F4%E7-%EF%E4%E9%EA%FE%F2-asd-jpg[/IMG][/URL] [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/6386d1287074329-%E4%E1%EB%EC%E1%F4%E9%EA%DD%F2-%E1%EA%F4%DD%F2-%E2%EF%F5%E4%E1%F0%DD%F3%F4%E7-%EF%E4%E9%EA%FE%F2-dscn5467-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/6386d1287074329t-%E4%E1%EB%EC%E1%F4%E9%EA%DD%F2-%E1%EA%F4%DD%F2-%E2%EF%F5%E4%E1%F0%DD%F3%F4%E7-%EF%E4%E9%EA%FE%F2-dscn5467-jpg[/IMG][/URL] [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/6389d1287119615-%E4%E1%EB%EC%E1%F4%E9%EA%DD%F2-%E1%EA%F4%DD%F2-%E2%EF%F5%E4%E1%F0%DD%F3%F4%E7-%EF%E4%E9%EA%FE%F2-dscn5528-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/6389d1287119615t-%E4%E1%EB%EC%E1%F4%E9%EA%DD%F2-%E1%EA%F4%DD%F2-%E2%EF%F5%E4%E1%F0%DD%F3%F4%E7-%EF%E4%E9%EA%FE%F2-dscn5528-jpg[/IMG][/URL] [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/6393d1287119796-%E4%E1%EB%EC%E1%F4%E9%EA%DD%F2-%E1%EA%F4%DD%F2-%E2%EF%F5%E4%E1%F0%DD%F3%F4%E7-%EF%E4%E9%EA%FE%F2-dscn5540-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/6393d1287119796t-%E4%E1%EB%EC%E1%F4%E9%EA%DD%F2-%E1%EA%F4%DD%F2-%E2%EF%F5%E4%E1%F0%DD%F3%F4%E7-%EF%E4%E9%EA%FE%F2-dscn5540-jpg[/IMG][/URL
Το ταξίδι
Η απόφαση είχε παρθεί μήνες πριν. Φέτος το καλοκαίρι θα πηγαίναμε road trip στο εξωτερικό. Θες επειδή την Ελλάδα την έχουμε ψιλογυρίσει, θες επειδή έχω το μικρόβιο από τους γονείς μου, οι οποίοι μας είχαν γυρίσει σε σχεδόν όλη την Ευρώπη με ένα LADA τη δεκαετία του 80 (άσχετα που εγώ ήμουν πολύ μικρός και ελάχιστα πράγματα θυμάμαι).
Η απόφαση πάρθηκε για Δαλματικές ακτές. Τόσο μακριά και τόσο κοντά μας! Κοντά, γιατί οι ακτές του Μαυροβουνίου δεν απέχουν και πάρα πάρα πολύ από τη Θεσσαλονίκη, αλλά μακριά λόγω διαδρομής.. Ήθελα η πρώτος μας σταθμός να είναι η Μπούντβα του Μαυροβουνίου. Μέσω Αλβανίας ή Κοσόβου; Αποφάσισα να πάμε μέσω Αλβανίας. Το επόμενο ερώτημα ήταν να πάμε από Καστοριά και να διασχίσω σχεδόν όλη την Αλβανία ή από Φλώρινα να μπούμε ΠΓΔΜ κι από εκεί Αλβανία από Οχρίδα, από όπου θα διασχίζαμε την μισή Αλβανία. Εδώ με βοήθησαν οι φίλοι του travelstories, όπου οι περισσότεροι μου πρότειναν το δεύτερο και τελικά μάλλον δικαιώθηκα. Ο λόγος είναι προφανής: Λιγότερη ώρα στην Αλβανία!
Αφού πάρθηκε η απόφαση, το επόμενο βήμα ήταν να κλείσουμε τα δωμάτια. Κλείσαμε 2 νύχτες στην Μπούντβα (25ευρώ), 3 νύχτες στο Πλατ, έξω από το Ντουμπρόβνικ (25 ευρώ) και 2 νύχτες στο Τρόγκιρ (36 ευρώ). Το αρχικό πλάνο ήταν να ανέβουμε στην Ιστρία και να γυρίσουμε διανυκτερεύοντας στο Βελιγράδι, αλλά τελικά αποφασίσαμε από το Τρόγκιρ να ανεβούμε Βουδαπέστη (που είχα ζήσει στο παρελθόν για 3 χρόνια) και να μείνουμε εκεί άλλες 3 νύχτες (44 ευρώ με πάρκινγκ).
Επιτέλους πέρασε ο καιρός, ο οποίος δεν περνούσε με τίποτα! Παρασκευή μεσημέρι, τελειώνουμε από τη δουλειά και φύγαμε για Φλώρινα! Φτάνουμε ξενοδοχείο, ένα μπάνιο και νωρίς-νωρίς για ύπνο.. Ξεκινάμε 6 το πρωί, αλλά μόλις περνάμε τα σύνορα λόγω της διαφοράς ώρας η ώρα γίνεται 5. Ωραία λέμε! Κερδίζουμε μια ώρα από το ταξίδι! Ο δρόμος γενικά καλός και φτάνουμε στην Οχρίδα. Ωραία παραλίμνια κωμόπολη και από ότι κατάλαβα ο νούμερο 1 τουριστικός προορισμός της ΠΓΔΜ. Παρότι η ώρα είναι περίπου 7 το πρωί υπάρχει λίγος κόσμος που περπατάει στον παραλίμνιο δρόμο, καθώς και αυτόκλητοι ξεναγοί που προσφέρονται να σου κάνουν βαρκάδα στη λίμνη. Αρνιόμαστε ευγενικά, βγάζουμε φωτογραφίες και συνεχίζουμε το ταξίδι.
Μετά από μισή περίπου ώρα φτάνουμε στα αλβανικά σύνορα. Μετά από μικρή αναμονή μπαίνουμε Αλβανία και αρχίζει η περιπέτεια! Καταρχήν, το πρώτο που μας κάνει εντύπωση είναι ο κόσμος που περπατάει μονίμως κατά μήκος του δρόμου. Όσο ήμασταν στην Αλβανία διαρκώς έβλεπες κόσμο κάθε ηλικίας να περπατάει! Επίσης αμέτρητα αστυνομικά μπλόκα, αλλά και αμέτρητες αλβανικές και αμερικάνικες σημαίες να κυματίζουν δίπλα-δίπλα! Ο δρόμος ήταν καλύτερος από ότι περίμενα. Παντού άσφαλτος καλής ποιότητας, αν και σε ορισμένα σημεία δεν είχε διαγράμμιση. Από τα αλβανοσκοπιανά σύνορα ως το Ελμπασάν πας κατά μήκος ενός ποταμού, με συμπαθητική διαδρομή και πολλές ταβέρνες και καφενεία για στάση. Μετά το Ελμπασάν στενεύει ο δρόμος και ανεβαίνεις βουνό (μόνο εκεί δεν έβλεπες τα πεζοπόρα τάγματα) και λίγο πριν τα Τίρανα η διαδρομή είναι σχετικά ωραία μέσα από δάσος. Μόλις μπήκαμε Τίρανα (μην ψάχνετε για περιφερειακό, δεν έχει) αρχικά χαθήκαμε γιατί η μπαταρία του GPS-Κινητού μάς είχε εγκαταλείψει προ πολλού και οι ταμπέλλες ήταν λίγες εώς ανύπαρκτες. Ευτυχώς βλέπω μια πινακίδα προς αεροδρόμιο (nene Tereza), θυμάμαι ότι ο δρόμος πάει από εκεί και συνεχίζω..Πάνω από τα Τίρανα ο δρόμος είναι όλος ευθεία και σε κάποια σημεία «αυτοκινητόδρομος». Τα εισαγωγικά τα βάζω γιατί έχουν κάνει αυτοκινητόδρομο και σε πολλά σημεία δεν έχει διαγράμμιση! Είναι δυνατόν;! Κάναν το δύσκολο και δεν κάναν το εύκολο!
Εδώ θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο από την σύντομη οδηγική μου εμπειρία στην Αλβανία. Δεν είναι τόσο επικίνδυνοι οι δρόμοι, όσο οι Αλβανοί οδηγοί, αλλά και οι διάφοροι πεζοί που μπορεί να πεταχτούν στα ξαφνικά στη μέση του δρόμου σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Οι οδηγοί δεν έχουν τόσο πολύ την αίσθηση του κ.ο.κ και οι πεζοί την αίσθηση του κινδύνου. Γενικώς δεν αποτρέπω κανέναν να οδηγήσει στη Αλβανία (ειδικά για τις Δαλματικές ακτές αξίζει σίγουρα τον κόπο), όπως έκαναν σε εμένα διάφορες Κασσάνδρες που φυσικά κανείς τους δεν είχε πάει Αλβανία, αλλά θα του σύστηνα να είναι πολύ προσεκτικός, ειδικά στα Τίρανα και βορειότερα.
Μετά από 2-3 ώρες αδιάφορη διαδρομή και αφού περάσαμε την θεϊκή ξύλινη γέφυρα στα Σκόδρα που κουνούσε σαν καράβι, φτάνουμε στα αλβανομαυροβουνιακά σύνορα. Μου κάνει εντύπωση που ανάμεσα στην αλβανική και την μαυροβουνιακή σημαία κυματίζει και η σημαία της ΕΕ, χωρίς καμιά από τις 2 χώρες να είναι μέλος της. Προτίμησα να πάω από τα σύνορα στο χωριό Muriqan της Αλβανίας, δηλαδή κάτω από τη λίμνη Skadar. Δεν ξέρω αν έκανα καλά, είχαμε περίπου μια ώρα αναμονή.
Μπήκαμε Μαυροβούνιο (επιτέλους), και μετά από στενό επαρχιακό δρόμο η πανέμορφη Αδριατική απλώνεται μπροστά μας! Η διαδρομή γίνεται πανέμορφη, παραλιακή και με πάρα πολύ πεύκο. Παρόλα αυτά μας περίμενε μια μικρή δυσάρεστη έκπληξη, μια απίστευτη κίνηση στην είσοδο της Μπούντβα! Ήταν Σάββατο και 31/7 τι περίμενα; Το ταξίδι από Φλώρινα ως Μπούντβα διήρκεσε περίπου 11 με 12 ώρες (βάζοντας μέσα τις στάσεις και τις καθυστερήσεις). Πιστεύω όμως ότι αν πηγαίναμε άλλη εποχή θα ήταν σίγουρα λιγότερο.
Φτάνουμε στο δωμάτιο (όχι κάτι ιδιαίτερο, αλλά ένα τέτοιο δωμάτιο στην Ελλάδα θα το πλήρωνες 50 και όχι 25 ευρώ). Παρά την κούραση είναι ακόμη απόγευμα, κι έτσι κάνουμε ένα μπάνιο και βγαίνουμε βόλτα. Η Μπούντβα είναι υπέροχη, με πανέμορφη παλιά πόλη, με πάρα πολύ κόσμο και πολύ κοσμοπολίτικη. Αφού κάνουμε βόλτα στην παραλιακή και στην παλιά πόλη που σφύζει από κόσμο, τρώμε σε ένα παραθαλάσσιο εστιατόριο και γυρνάμε στο δωμάτιο όπου επιτέλους πέφτουμε ξεροί για ύπνο!
Η απόφαση είχε παρθεί μήνες πριν. Φέτος το καλοκαίρι θα πηγαίναμε road trip στο εξωτερικό. Θες επειδή την Ελλάδα την έχουμε ψιλογυρίσει, θες επειδή έχω το μικρόβιο από τους γονείς μου, οι οποίοι μας είχαν γυρίσει σε σχεδόν όλη την Ευρώπη με ένα LADA τη δεκαετία του 80 (άσχετα που εγώ ήμουν πολύ μικρός και ελάχιστα πράγματα θυμάμαι).
Η απόφαση πάρθηκε για Δαλματικές ακτές. Τόσο μακριά και τόσο κοντά μας! Κοντά, γιατί οι ακτές του Μαυροβουνίου δεν απέχουν και πάρα πάρα πολύ από τη Θεσσαλονίκη, αλλά μακριά λόγω διαδρομής.. Ήθελα η πρώτος μας σταθμός να είναι η Μπούντβα του Μαυροβουνίου. Μέσω Αλβανίας ή Κοσόβου; Αποφάσισα να πάμε μέσω Αλβανίας. Το επόμενο ερώτημα ήταν να πάμε από Καστοριά και να διασχίσω σχεδόν όλη την Αλβανία ή από Φλώρινα να μπούμε ΠΓΔΜ κι από εκεί Αλβανία από Οχρίδα, από όπου θα διασχίζαμε την μισή Αλβανία. Εδώ με βοήθησαν οι φίλοι του travelstories, όπου οι περισσότεροι μου πρότειναν το δεύτερο και τελικά μάλλον δικαιώθηκα. Ο λόγος είναι προφανής: Λιγότερη ώρα στην Αλβανία!
Αφού πάρθηκε η απόφαση, το επόμενο βήμα ήταν να κλείσουμε τα δωμάτια. Κλείσαμε 2 νύχτες στην Μπούντβα (25ευρώ), 3 νύχτες στο Πλατ, έξω από το Ντουμπρόβνικ (25 ευρώ) και 2 νύχτες στο Τρόγκιρ (36 ευρώ). Το αρχικό πλάνο ήταν να ανέβουμε στην Ιστρία και να γυρίσουμε διανυκτερεύοντας στο Βελιγράδι, αλλά τελικά αποφασίσαμε από το Τρόγκιρ να ανεβούμε Βουδαπέστη (που είχα ζήσει στο παρελθόν για 3 χρόνια) και να μείνουμε εκεί άλλες 3 νύχτες (44 ευρώ με πάρκινγκ).
Επιτέλους πέρασε ο καιρός, ο οποίος δεν περνούσε με τίποτα! Παρασκευή μεσημέρι, τελειώνουμε από τη δουλειά και φύγαμε για Φλώρινα! Φτάνουμε ξενοδοχείο, ένα μπάνιο και νωρίς-νωρίς για ύπνο.. Ξεκινάμε 6 το πρωί, αλλά μόλις περνάμε τα σύνορα λόγω της διαφοράς ώρας η ώρα γίνεται 5. Ωραία λέμε! Κερδίζουμε μια ώρα από το ταξίδι! Ο δρόμος γενικά καλός και φτάνουμε στην Οχρίδα. Ωραία παραλίμνια κωμόπολη και από ότι κατάλαβα ο νούμερο 1 τουριστικός προορισμός της ΠΓΔΜ. Παρότι η ώρα είναι περίπου 7 το πρωί υπάρχει λίγος κόσμος που περπατάει στον παραλίμνιο δρόμο, καθώς και αυτόκλητοι ξεναγοί που προσφέρονται να σου κάνουν βαρκάδα στη λίμνη. Αρνιόμαστε ευγενικά, βγάζουμε φωτογραφίες και συνεχίζουμε το ταξίδι.
Μετά από μισή περίπου ώρα φτάνουμε στα αλβανικά σύνορα. Μετά από μικρή αναμονή μπαίνουμε Αλβανία και αρχίζει η περιπέτεια! Καταρχήν, το πρώτο που μας κάνει εντύπωση είναι ο κόσμος που περπατάει μονίμως κατά μήκος του δρόμου. Όσο ήμασταν στην Αλβανία διαρκώς έβλεπες κόσμο κάθε ηλικίας να περπατάει! Επίσης αμέτρητα αστυνομικά μπλόκα, αλλά και αμέτρητες αλβανικές και αμερικάνικες σημαίες να κυματίζουν δίπλα-δίπλα! Ο δρόμος ήταν καλύτερος από ότι περίμενα. Παντού άσφαλτος καλής ποιότητας, αν και σε ορισμένα σημεία δεν είχε διαγράμμιση. Από τα αλβανοσκοπιανά σύνορα ως το Ελμπασάν πας κατά μήκος ενός ποταμού, με συμπαθητική διαδρομή και πολλές ταβέρνες και καφενεία για στάση. Μετά το Ελμπασάν στενεύει ο δρόμος και ανεβαίνεις βουνό (μόνο εκεί δεν έβλεπες τα πεζοπόρα τάγματα) και λίγο πριν τα Τίρανα η διαδρομή είναι σχετικά ωραία μέσα από δάσος. Μόλις μπήκαμε Τίρανα (μην ψάχνετε για περιφερειακό, δεν έχει) αρχικά χαθήκαμε γιατί η μπαταρία του GPS-Κινητού μάς είχε εγκαταλείψει προ πολλού και οι ταμπέλλες ήταν λίγες εώς ανύπαρκτες. Ευτυχώς βλέπω μια πινακίδα προς αεροδρόμιο (nene Tereza), θυμάμαι ότι ο δρόμος πάει από εκεί και συνεχίζω..Πάνω από τα Τίρανα ο δρόμος είναι όλος ευθεία και σε κάποια σημεία «αυτοκινητόδρομος». Τα εισαγωγικά τα βάζω γιατί έχουν κάνει αυτοκινητόδρομο και σε πολλά σημεία δεν έχει διαγράμμιση! Είναι δυνατόν;! Κάναν το δύσκολο και δεν κάναν το εύκολο!
Εδώ θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο από την σύντομη οδηγική μου εμπειρία στην Αλβανία. Δεν είναι τόσο επικίνδυνοι οι δρόμοι, όσο οι Αλβανοί οδηγοί, αλλά και οι διάφοροι πεζοί που μπορεί να πεταχτούν στα ξαφνικά στη μέση του δρόμου σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Οι οδηγοί δεν έχουν τόσο πολύ την αίσθηση του κ.ο.κ και οι πεζοί την αίσθηση του κινδύνου. Γενικώς δεν αποτρέπω κανέναν να οδηγήσει στη Αλβανία (ειδικά για τις Δαλματικές ακτές αξίζει σίγουρα τον κόπο), όπως έκαναν σε εμένα διάφορες Κασσάνδρες που φυσικά κανείς τους δεν είχε πάει Αλβανία, αλλά θα του σύστηνα να είναι πολύ προσεκτικός, ειδικά στα Τίρανα και βορειότερα.
Μετά από 2-3 ώρες αδιάφορη διαδρομή και αφού περάσαμε την θεϊκή ξύλινη γέφυρα στα Σκόδρα που κουνούσε σαν καράβι, φτάνουμε στα αλβανομαυροβουνιακά σύνορα. Μου κάνει εντύπωση που ανάμεσα στην αλβανική και την μαυροβουνιακή σημαία κυματίζει και η σημαία της ΕΕ, χωρίς καμιά από τις 2 χώρες να είναι μέλος της. Προτίμησα να πάω από τα σύνορα στο χωριό Muriqan της Αλβανίας, δηλαδή κάτω από τη λίμνη Skadar. Δεν ξέρω αν έκανα καλά, είχαμε περίπου μια ώρα αναμονή.
Μπήκαμε Μαυροβούνιο (επιτέλους), και μετά από στενό επαρχιακό δρόμο η πανέμορφη Αδριατική απλώνεται μπροστά μας! Η διαδρομή γίνεται πανέμορφη, παραλιακή και με πάρα πολύ πεύκο. Παρόλα αυτά μας περίμενε μια μικρή δυσάρεστη έκπληξη, μια απίστευτη κίνηση στην είσοδο της Μπούντβα! Ήταν Σάββατο και 31/7 τι περίμενα; Το ταξίδι από Φλώρινα ως Μπούντβα διήρκεσε περίπου 11 με 12 ώρες (βάζοντας μέσα τις στάσεις και τις καθυστερήσεις). Πιστεύω όμως ότι αν πηγαίναμε άλλη εποχή θα ήταν σίγουρα λιγότερο.
Φτάνουμε στο δωμάτιο (όχι κάτι ιδιαίτερο, αλλά ένα τέτοιο δωμάτιο στην Ελλάδα θα το πλήρωνες 50 και όχι 25 ευρώ). Παρά την κούραση είναι ακόμη απόγευμα, κι έτσι κάνουμε ένα μπάνιο και βγαίνουμε βόλτα. Η Μπούντβα είναι υπέροχη, με πανέμορφη παλιά πόλη, με πάρα πολύ κόσμο και πολύ κοσμοπολίτικη. Αφού κάνουμε βόλτα στην παραλιακή και στην παλιά πόλη που σφύζει από κόσμο, τρώμε σε ένα παραθαλάσσιο εστιατόριο και γυρνάμε στο δωμάτιο όπου επιτέλους πέφτουμε ξεροί για ύπνο!
