Ηνωμένο Βασίλειο 2015-2021 Ζώντας στο Λονδίνο για πέντε χρόνια

[thanos75]

Πολλά μπράβο Γιάννη για την άψογη γραφή του κειμένου, αλλά και για όλες αυτές τις πραγματικότητες που αναλύεις τόσο διεξοδικά. Έζησα ως μεταπτυχιακός φοιτητής στο Λονδίνο στις αρχές των 00s - αν και ουσιαστικά τότε ο λόγος που έφυγα δεν ήταν τόσο η ανάγκη για academics, όσο το ότι σε εκείνη την εποχή της ελληνικής ψευδοευμάρειας των late 90s- αρχές 00s πραγματικά ένιωθα ότι δεν "με χωρούσε ο τόπος εδώ στην Ελλάδα" (κάτι που όπως κατάλαβα ένιωσες και εσύ). Έκτοτε επισκέφτομαι συχνά τη μητρόπολη, έχω φίλους εκεί, και εξακολουθώ να θεωρώ ότι πάντα το Λονδίνο έχει κάτι να μου προσφέρει - αλλά και να με ξαφνιάσει ακόμα- σε πολιτισμικό και πολιτσιτικό επίπεδο. Δυστυχώς όμως κάθε φορά που πηγαίνω, νοιώθω ότι η πόλη και οι νοοτροπίες αλλάζουν μάλλον προς το χειρότερο για έναν ξένο- και είναι τόσο σωστά όλα όσα περιγράφεις για τη μετά-Brexit Βρετανία...

 

[Γιαννης Σαρτο]

Ε, οι Εγγλέζοι κρατούν τις παραδόσεις! Το Streatham Hill του ΄70 ήταν μια μικροαστική γειτονιά με τις ευγενικές κυριούλες με βαμμένα μωβ και σιελ μαλλιά, 2 σούπερ μάρκετ, αρκετά μαγαζάκια, 2 κινηματογράφους, 2 pubs, μια πιτσαρία κι ένα καταπληκτικό μικρούλι ιταλικό εστιατόριο. ΄Εμοιαζε κάπως με μεγάλο χωριό. Για να πάρεις το underground έπρεπες να πας με λεωφορείο πρώτα στο Brixton. Πολλοί φοιτητές έμεναν εκεί γιατί τα νοίκια τότε ήταν φθηνά. Στα δικά μου χρόνια αρκετοί ΄Ελληνες φοιτητές είχαν φτιάξει κάτι χαρτονένια twopence, τα ρίχνανε στον μετρητή ηλεκτρικού κι έτσι κάνανε οικονομία! ΄Οταν το ανακάλυψαν οι σπιτονοικοκυρές βάλανε νέους πιο σύγχρονους μετρητές! Η όλη κατάσταση πάντως με το ηλεκτρικό και το ζεστό νερό ήταν εντελώς σουρεαλιστική τότε!

Για underground ακομα το ίδιο λεωφορείο παίρνεις για το Brixton.Υπάρχει και ένα τρένο πλέον αλλά με όχι τόσο τακτά δρομολόγια όσο θα έπρεπε

 

[Γιαννης Σαρτο]

Πολλά μπράβο Γιάννη για την άψογη γραφή του κειμένου, αλλά και για όλες αυτές τις πραγματικότητες που αναλύεις τόσο διεξοδικά. Έζησα ως μεταπτυχιακός φοιτητής στο Λονδίνο στις αρχές των 00s - αν και ουσιαστικά τότε ο λόγος που έφυγα δεν ήταν τόσο η ανάγκη για academics, όσο το ότι σε εκείνη την εποχή της ελληνικής ψευδοευμάρειας των late 90s- αρχές 00s πραγματικά ένιωθα ότι δεν "με χωρούσε ο τόπος εδώ στην Ελλάδα" (κάτι που όπως κατάλαβα ένιωσες και εσύ). Έκτοτε επισκέφτομαι συχνά τη μητρόπολη, έχω φίλους εκεί, και εξακολουθώ να θεωρώ ότι πάντα το Λονδίνο έχει κάτι να μου προσφέρει - αλλά και να με ξαφνιάσει ακόμα- σε πολιτισμικό και πολιτσιτικό επίπεδο. Δυστυχώς όμως κάθε φορά που πηγαίνω, νοιώθω ότι η πόλη και οι νοοτροπίες αλλάζουν μάλλον προς το χειρότερο για έναν ξένο- και είναι τόσο σωστά όλα όσα περιγράφεις για τη μετά-Brexit Βρετανία...

Να σου πω, πιστεύω ότι το Λονδίνο διαχρονικά θα έχει πολιτιστικές εμπειρίες να προσφέρει στον κάθε επισκέπτη. Είναι τόσοι πολλοι οι ενδιαφέροντες ανθρώποι που συσσωρεύονται εδώ από κάθε γωνιά του πλανήτη. Το κλίμα που λες αλλάζει κυρίως λόγω πολιτικών επιλογών του συνόλου της χώρας και μίας αδίστακτης θεοποίησης του άκρατου καπιταλισμού ( όλα για να είναι καλά "our economy" που λένε και εδώ). Συχνά με θυμάμαι να σχολιάζουμε με συμφοιτητές μου στο ΑΠΘ το πως "στην Ελλάδα δεν λειτουργεί τίποτα" και ότι "στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δουλειές και δεν υπάρχουν εταιρείες" μα έχοντας ζήσει για τόσα χρόνια εδώ, αμφιβάλω πια για το αν η Αγγλία αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Σίγουρα η Ελλάδα σαν οικονομία και νοοτροπία χωρά βελτίωση αλλά κάποια άλλη πιο ανθρωπινη χώρα του δυτικού κόσμου ίσως να αποτελεί καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση

 

[thanos75]

αμφιβάλω πια για το αν η Αγγλία αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Σίγουρα η Ελλάδα σαν οικονομία και νοοτροπία χωρά βελτίωση αλλά κάποια άλλη πιο ανθρωπινη χώρα του δυτικού κόσμου ίσως να αποτελεί καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση

Ακριβώς έτσι είναι. Πάντα βέβαια υπήρχαν κοινωνικές ανισότητες στη Μεγάλη Βρετανία, νομίζω όμως πως τα τελευταία χρόνια έχουν οξυνθεί ακόμα περισσότερο και σίγουρα υπάρχουν καλύτερα παραδείγματα προς μίμηση στο δυτικό κόσμο. Μιλώντας μάλιστα πριν λίγες μέρες με στενή μου φίλη που ζει στο Λονδίνο χρησιμοποίησε ακριβώς την ίδια φράση με σένα: "δεν είναι πια τόσο ανθρώπινο το Λονδίνο"
Καθαρά ως τουρίστας έχοντας επισκεφθεί τη Δανία, τη Σουηδία, μου φάνηκαν ότι ως χώρες ότι έχουν σαφέστερα μικρότερες κοινωνικές ανισότητες. Αλλά και πάλι υποψιάζομαι ότι και εκεί είναι διαφορετικά για έναν που πηγαίνει να ζήσει ως μετανάστης ή γενικά ως "ξένος" (όπως και το από ποιά ακριβώς χώρα προέρχεται)

 

[fotast]

Να σου πω, πιστεύω ότι το Λονδίνο διαχρονικά θα έχει πολιτιστικές εμπειρίες να προσφέρει στον κάθε επισκέπτη. Είναι τόσοι πολλοι οι ενδιαφέροντες ανθρώποι που συσσωρεύονται εδώ από κάθε γωνιά του πλανήτη. Το κλίμα που λες αλλάζει κυρίως λόγω πολιτικών επιλογών του συνόλου της χώρας και μίας αδίστακτης θεοποίησης του άκρατου καπιταλισμού ( όλα για να είναι καλά "our economy" που λένε και εδώ). Συχνά με θυμάμαι να σχολιάζουμε με συμφοιτητές μου στο ΑΠΘ το πως "στην Ελλάδα δεν λειτουργεί τίποτα" και ότι "στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δουλειές και δεν υπάρχουν εταιρείες" μα έχοντας ζήσει για τόσα χρόνια εδώ, αμφιβάλω πια για το αν η Αγγλία αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Σίγουρα η Ελλάδα σαν οικονομία και νοοτροπία χωρά βελτίωση αλλά κάποια άλλη πιο ανθρωπινη χώρα του δυτικού κόσμου ίσως να αποτελεί καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση

Πολύ ωραία τα λες τόσο στο πρώτο ποστ όσο και γενικότερα.Ξαναθυμηθήκαμε καταστάσεις γιατί αρκετοί ζήσαμε στην Μητρόπολη(της Ευρώπης) ή την ευρύτερη περιοχή.

 

[Γιαννης Σαρτο]

Ακριβώς έτσι είναι. Πάντα βέβαια υπήρχαν κοινωνικές ανισότητες στη Μεγάλη Βρετανία, νομίζω όμως πως τα τελευταία χρόνια έχουν οξυνθεί ακόμα περισσότερο και σίγουρα υπάρχουν καλύτερα παραδείγματα προς μίμηση στο δυτικό κόσμο. Μιλώντας μάλιστα πριν λίγες μέρες με στενή μου φίλη που ζει στο Λονδίνο χρησιμοποίησε ακριβώς την ίδια φράση με σένα: "δεν είναι πια τόσο ανθρώπινο το Λονδίνο"
Καθαρά ως τουρίστας έχοντας επισκεφθεί τη Δανία, τη Σουηδία, μου φάνηκαν ότι ως χώρες ότι έχουν σαφέστερα μικρότερες κοινωνικές ανισότητες. Αλλά και πάλι υποψιάζομαι ότι και εκεί είναι διαφορετικά για έναν που πηγαίνει να ζήσει ως μετανάστης ή γενικά ως "ξένος" (όπως και το από ποιά ακριβώς χώρα προέρχεται)

Εγώ πιστεύω ότι όπου και να πηγαίνεις ως ξένος, παραμένεις ξένος για τους άλλους ανεξαρτήτως χώρας. Αλλά συχνά τα επαγγελματικά επιτεύματα και μία άνεση στη ζωή αντισταθμίζουν τις όποιες ανασφάλειες μπορεί να νιώθεις ως προς την ενσωμάτωση σου στο σύνολο. Στο Λονδίνο από την άλλη, η ακρίβεια σε γονατίζει όποτε δεν μπορούμε να μιλάμε για άνεση και ποιότητα διαβίωσης. Σίγουρα σαν μέρος προσφέρει περισσότερα ερεθίσματα, συγκινήσεις και εμπειρίες (ειδικά στους πιο νέους που μπορεί και να μην τους πολυενοχλουν οι συγκατοικήσεις σε μέτρια καταλύματα) από άλλες ευρωπαϊκές προτεύουσες αλλά όλα μπαίνουν στην προσωπική ζυγαριά του καθενός. Επιπλέον είναι και το δημοψήφισμα του brexit που κουβαλάει τον συμβολισμό του και εμένα μου έχει καθίσει στο λαιμό...όσα και αν καταλογίζουμε σε άλλους βορειοευρωπαίους, ότι ειναι κρύοι, εργασιομανείς, ότι δεν συμπαθούνε τους έλληνες κλπ τέτοιο δημοψήφισμα αυτοί δεν οργανώσανε.

 

[turms]

ειναι μεγαλη κουβεντα αυτο...
κρινοντας απο οσα βλεωπ παντως εδω (Γερμανια) πολλοι ξενοι δεν προσπαθουν καν να τους δουνε οι αλλοι σαν κατι διαφορετικο απο ξενους....
ακομα και οσοι εχουνε γερμανικη υπηκοοτητα...

η πλειοπησηφια τους ζει σε μια παραλληλη κοινωνια και δεν κανουν καμια απολυτως προσπαθεια , οχι να αφομοιωθουν η να ενσωματοθουν.... αλλα να ζησουν ολοι μαζι με τους ντοπιους....
σε γιορτες και εκδηλωσεις , γενετηλια κλπ μονο ελληνες με ελληνες, τουρκοι με τουρκοι κλπ....

δεν ειναι τυχαιο για παραδειγμα που οταν κανει γιορτες και εκδηλωσεις ο παιδικος στατημος, δεν βλεπεις σχεδον κανεναν Ελληνα, Τουρκο κλπ κλπ

η πλειοπησιφια τους αισθενεται και μεγαλωνει τα παιδια τους λες και ειμαστε στο 1960 με τους gastarbeiter....


σιγουρα παντως ευθυνη εχουν και οι δυο πλευρες....

PS

καλα ο μετατροπεας τα σκοτωσε αυτα που γραφω αλλα ok...σορρυ

 

[Γιαννης Σαρτο]

ειναι μεγαλη κουβεντα αυτο...
κρινοντας απο οσα βλεωπ παντως εδω (Γερμανια) πολλοι ξενοι δεν προσπαθουν καν να τους δουνε οι αλλοι σαν κατι διαφορετικο απο ξενους....
ακομα και οσοι εχουνε γερμανικη υπηκοοτητα...

η πλειοπησηφια τους ζει σε μια παραλληλη κοινωνια και δεν κανουν καμια απολυτως προσπαθεια , οχι να αφομοιωθουν η να ενσωματοθουν.... αλλα να ζησουν ολοι μαζι με τους ντοπιους....
σε γιορτες και εκδηλωσεις , γενετηλια κλπ μονο ελληνες με ελληνες, τουρκοι με τουρκοι κλπ....

δεν ειναι τυχαιο για παραδειγμα που οταν κανει γιορτες και εκδηλωσεις ο παιδικος στατημος, δεν βλεπεις σχεδον κανεναν Ελληνα, Τουρκο κλπ κλπ

η πλειοπησιφια τους αισθενεται και μεγαλωνει τα παιδια τους λες και ειμαστε στο 1960 με τους gastarbeiter....


σιγουρα παντως ευθυνη εχουν και οι δυο πλευρες....

PS

καλα ο μετατροπεας τα σκοτωσε αυτα που γραφω αλλα ok...σορρυ

Να σου πω, θίγεις ένα άλλο ζήτημα το οποίο έχει να κάνει με την διάθεση πολλών όντως να αναμιχθουν με τους ντόπιους. Και στο Λονδίνο έχω την εντύπωση ότι οι Έλληνες παραμένουν μεταξύ τους ( στα διάφορα γκρουπ στο facebook μου έρχονται συνεχώς ειδοποιήσεις για να "γλεντήσεις σαν έλληνας" στο τάδε μαγαζί ή να γιορτάσεις πασχα, χριστούγεννα με την κοινότητα κλπ). Το φαινόμενο πάντως έιναι πολύ πιο έντονο σε άλλες μειονότητες όπως οι επιμέρους αραβικές ή αφρικάνικες. Πιστεύω ότι τα πάντα πάντως είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού μεταξύ της δυναμικής των ξένων και των ντόπιων.

Είχα την τύχει να ζήσω για μικρές περιόδους στην Ισπανία, στην Ολλανδία και τώρα πλέον στην Αγγλία και θεωρώ ότι σε όλες τις περιπτώσεις προσπάθησα να γνωρίσω τον λαό της χώρας που με φιλοξενούσε. Στην Ισπανία έκανα ένα σωρό φίλους σε χρόνο μηδέν ενώ στην Ολλανδία οι συμφοιτητές μου εκεί μπορεί να μην γίνονταν κολλητοί σου με το καλημέρα αλλά ήταν ανοιχτοί για συζήτηση για παρέα. Στην Αγγλία πάλι ήρθα αντιμέτωπος με μία πραγματικότητα που δεν περίμενα. Ήμουνα ήδη πριν από την αφιξή μου "φαν" αυτής της χώρας. Μιλούσα καλά τα αγγλικά, λάτρευα την μουσική και τον κινηματογράφο της, διάβαζα περιοδικά όπως το Q και το Empire. Θεωρούσα εν ολίγοις ότι ήδη ήμουν ένας από αυτούς κατα κάποιο τρόπο. Ζώντας εδώ ανακάλυψα πρώτον ότι δεν ήξερα στην πραγματικότητα ποιοι είναι "αυτοί", κατα δεύτερον ότι οι λονδρέζοι στην πλειοψηφία τους με έβλεπαν στην καλύτερη περίπτωση ως μία εξωτική αν και αχρείαστη προσθήκη στην καθημερινότητα τους. Και όχι μόνο εμένα, αλλά τους περισσότερους ξένους. Οι μόνοι ξένοι που χαίρουν σεβασμού και κάποιας περιέργιας από τους ντόπιους εδώ είναι ξένοι από πιο πλούσιες χώρες από αυτούς, κυρίως οι Αμερικανοί ή κάποιοι λίγοι βορειοευρωπαίοι. Οι Ανατολικοευρωπαίοι αντιμετωπίζουν την απόλυτη αδιαφορία, οι μεσογειακοί ίσως εκλαμβάνονται σαν μία πιο φωτογενή καρικατούρα, όλοι οι υπόλοιποι ξένοι με έντονη καχυποψία. Πρέπει κανείς να παρατηρήσει πως συμπεριφέρονται και οι ίδιοι οι άγγλοι όταν βγαίνουν έξω. Στην Ισπανία για παράδειγμα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άγγλοι που έχουν αγοράσει σπίτια στις ακτές και ζουν εκεί. Απειροελάχιστοι έχουν μπει στον κόπο να μάθουν το παραμικρό από την γλώσσα, έχουν ανοίξει παντού αγγλικές παμπ και συλλόγους μαγειρικής ( έλεος ) για να συναντιούνται και να τρέφονται με τα sunday's roast όπως κάνανε στο νησί τους, δείχνουν μία συγκλονιστική αδιαφορία να γνωρίσουν και να συμπεριλάβουν ισπανούς στην ζωή τους. Η οικονομική τους ισχύ κάνει τους ίδιους "πελάτες" και τους ντόπιους "παροχούς υπηρεσιών" .

Για την ακρίβεια, δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν, μα ούτε ¨ΕΝΑΝ άγγλο εδώ και 6 χρόνια στο Λονδίνο που να μπήκε στο κόπο να μάθει μία ξένη γλώσσα. Και σε αυτούς δεν συνυπολογίζω τους άγγλους ασιατικής καταγωγής που μπορεί να μιλάνε bongoli, παστούν, αραβικά ή όποια άλλη γώσσα μιλούσαν οι γονείς τους αλλά κάποιον που να είχε το ενδιαφέρον να αποκτήσει την ικανότητα να μιλήσει γαλλικά, ισπανικά , ρώσσικα για να ανοίξει ένα περαιτέρω παράθυρο στον ορίζοντα του και να γνωρίσει άλλους ανθρώπους πέρα του αγγλόφωνου κόσμου. Όπως είχα κάνει εγω (και τόσοι άλλοι άλλωστε) πριν έρθω εδώ. Για εμένα αυτό αποτελεί στοιχείο αλαζονείας.

Ο έλληνας, ο ιταλός, ο μεξικανός, o τούρκος ως ξένος σε μία τρίτη χώρα θα νιώσει πιο ευάλωτος, πιο εύκολα θα κλειστεί στο καβούκι του αν νιώθουν ότι οι άνθρωποι γύρω του υποτιμούν την παρουσία του, την προφορά του και την γενικότερη κουλτούρα του. Ο Άγγλος θα κάνει το αντίσοιχο απλά επειδή τεμπελιάζει και βαριέται να προσπαθήσει.

Δεν γνωρίζω να σου πω τι τρέχει ακριβώς στην Γερμανία με τους έλληνες και είμαι πολύ κατά της ηθελημένης γκετοποίησης των μειονοτήτων αλλά τουλαχιστον εδώ στο Λονδίνο, έχω βιώσει άλλα.

 

[agmi]

ΑΞΙΟΣ!

 

[turms]

Να σου πω, θίγεις ένα άλλο ζήτημα το οποίο έχει να κάνει με την διάθεση πολλών όντως να αναμιχθουν με τους ντόπιους. Και στο Λονδίνο έχω την εντύπωση ότι οι Έλληνες παραμένουν μεταξύ τους ( στα διάφορα γκρουπ στο facebook μου έρχονται συνεχώς ειδοποιήσεις για να "γλεντήσεις σαν έλληνας" στο τάδε μαγαζί ή να γιορτάσεις πασχα, χριστούγεννα με την κοινότητα κλπ). Το φαινόμενο πάντως έιναι πολύ πιο έντονο σε άλλες μειονότητες όπως οι επιμέρους αραβικές ή αφρικάνικες. Πιστεύω ότι τα πάντα πάντως είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού μεταξύ της δυναμικής των ξένων και των ντόπιων.

Είχα την τύχει να ζήσω για μικρές περιόδους στην Ισπανία, στην Ολλανδία και τώρα πλέον στην Αγγλία και θεωρώ ότι σε όλες τις περιπτώσεις προσπάθησα να γνωρίσω τον λαό της χώρας που με φιλοξενούσε. Στην Ισπανία έκανα ένα σωρό φίλους σε χρόνο μηδέν ενώ στην Ολλανδία οι συμφοιτητές μου εκεί μπορεί να μην γίνονταν κολλητοί σου με το καλημέρα αλλά ήταν ανοιχτοί για συζήτηση για παρέα. Στην Αγγλία πάλι ήρθα αντιμέτωπος με μία πραγματικότητα που δεν περίμενα. Ήμουνα ήδη πριν από την αφιξή μου "φαν" αυτής της χώρας. Μιλούσα καλά τα αγγλικά, λάτρευα την μουσική και τον κινηματογράφο της, διάβαζα περιοδικά όπως το Q και το Empire. Θεωρούσα εν ολίγοις ότι ήδη ήμουν ένας από αυτούς κατα κάποιο τρόπο. Ζώντας εδώ ανακάλυψα πρώτον ότι δεν ήξερα στην πραγματικότητα ποιοι είναι "αυτοί", κατα δεύτερον ότι οι λονδρέζοι στην πλειοψηφία τους με έβλεπαν στην καλύτερη περίπτωση ως μία εξωτική αν και αχρείαστη προσθήκη στην καθημερινότητα τους. Και όχι μόνο εμένα, αλλά τους περισσότερους ξένους. Οι μόνοι ξένοι που χαίρουν σεβασμού και κάποιας περιέργιας από τους ντόπιους εδώ είναι ξένοι από πιο πλούσιες χώρες από αυτούς, κυρίως οι Αμερικανοί ή κάποιοι λίγοι βορειοευρωπαίοι. Οι Ανατολικοευρωπαίοι αντιμετωπίζουν την απόλυτη αδιαφορία, οι μεσογειακοί ίσως εκλαμβάνονται σαν μία πιο φωτογενή καρικατούρα, όλοι οι υπόλοιποι ξένοι με έντονη καχυποψία. Πρέπει κανείς να παρατηρήσει πως συμπεριφέρονται και οι ίδιοι οι άγγλοι όταν βγαίνουν έξω. Στην Ισπανία για παράδειγμα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άγγλοι που έχουν αγοράσει σπίτια στις ακτές και ζουν εκεί. Απειροελάχιστοι έχουν μπει στον κόπο να μάθουν το παραμικρό από την γλώσσα, έχουν ανοίξει παντού αγγλικές παμπ και συλλόγους μαγειρικής ( έλεος ) για να συναντιούνται και να τρέφονται με τα sunday's roast όπως κάνανε στο νησί τους, δείχνουν μία συγκλονιστική αδιαφορία να γνωρίσουν και να συμπεριλάβουν ισπανούς στην ζωή τους. Η οικονομική τους ισχύ κάνει τους ίδιους "πελάτες" και τους ντόπιους "παροχούς υπηρεσιών" .

Για την ακρίβεια, δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν, μα ούτε ¨ΕΝΑΝ άγγλο εδώ και 6 χρόνια στο Λονδίνο που να μπήκε στο κόπο να μάθει μία ξένη γλώσσα. Και σε αυτούς δεν συνυπολογίζω τους άγγλους ασιατικής καταγωγής που μπορεί να μιλάνε bongoli, παστούν, αραβικά ή όποια άλλη γώσσα μιλούσαν οι γονείς τους αλλά κάποιον που να είχε το ενδιαφέρον να αποκτήσει την ικανότητα να μιλήσει γαλλικά, ισπανικά , ρώσσικα για να ανοίξει ένα περαιτέρω παράθυρο στον ορίζοντα του και να γνωρίσει άλλους ανθρώπους πέρα του αγγλόφωνου κόσμου. Όπως είχα κάνει εγω (και τόσοι άλλοι άλλωστε) πριν έρθω εδώ. Για εμένα αυτό αποτελεί στοιχείο αλαζονείας.

Ο έλληνας, ο ιταλός, ο μεξικανός, o τούρκος ως ξένος σε μία τρίτη χώρα θα νιώσει πιο ευάλωτος, πιο εύκολα θα κλειστεί στο καβούκι του αν νιώθουν ότι οι άνθρωποι γύρω του υποτιμούν την παρουσία του, την προφορά του και την γενικότερη κουλτούρα του. Ο Άγγλος θα κάνει το αντίσοιχο απλά επειδή τεμπελιάζει και βαριέται να προσπαθήσει.

Δεν γνωρίζω να σου πω τι τρέχει ακριβώς στην Γερμανία με τους έλληνες και είμαι πολύ κατά της ηθελημένης γκετοποίησης των μειονοτήτων αλλά τουλαχιστον εδώ στο Λονδίνο, έχω βιώσει άλλα.

πιστευω σε εναν μεγαλο βατημο ειναι και στους αντηρωπους....
απο την αλλη ε πιστευω...και οι δυο πλευρες φταινε...αλλου λιγοτερο αλλους περισσοτερο

δεν ξερω να σου πω αν οι ελληνες κανουν ετσι, επειδη δεν τους δεχτηκε η κοινωνια, η αν η κοινωνια δεν τους δεχτηκε επειδη κανουν οπως κανουν απο επιλογη τους....

απο την αλλη οι αγγλοι εινα λιγο πιο επαρμενοι, ψωροπερηφανοι η οπως θελει να το πει ο καθενας...και μιλανε μια γλωσσα που ειναι νο1 παγκοσμιως....ο συνδυασμος αυτος ειναι οτι χειροτερο για να αποφασισεις να μαθεις μια αλλη γλωσσα

γενικα μεγαλη κουβεντα...ας μην σου χαλασω το θεμα αλλο

 

[chrisbd]

Εμεις πως συμπεριφερόμαστε στους γειτονες Βαλκάνιους και άλλους "υποδεέστερους" λαούς;;; Φαντάσου να είμασταν και καμιά πρόσφατα ιστορικά ξεπεσμένη μεγάλη αυτοκρατορία..
Όταν εργαστείς σε μεγάλη εταιρεία και αναγκαστικά θα έρθεις σε επικοινωνία με συναδέλφους άλλων χωρών καταλαβαίνεις πόσο ίδιοι μ@λ@κες είμαστε όλοι...

πιστευω σε εναν μεγαλο βατημο ειναι και στους αντηρωπους....

όσο και να προσπαθεις με "λατινίζουσα" νοοτροπία να γραψεις ελληνικά δεν βγαίνει.. εμεις ανακαλυψαμε το "θ" αντι του "th" .. "βαθμό" και "ανθρώπους" λοιπον και μην ψαχνετε στο λεξικό καινουργες λέξεις..

 

[Smaragda53]

Να σου πω, θίγεις ένα άλλο ζήτημα το οποίο έχει να κάνει με την διάθεση πολλών όντως να αναμιχθουν με τους ντόπιους. Και στο Λονδίνο έχω την εντύπωση ότι οι Έλληνες παραμένουν μεταξύ τους ( στα διάφορα γκρουπ στο facebook μου έρχονται συνεχώς ειδοποιήσεις για να "γλεντήσεις σαν έλληνας" στο τάδε μαγαζί ή να γιορτάσεις πασχα, χριστούγεννα με την κοινότητα κλπ). Το φαινόμενο πάντως έιναι πολύ πιο έντονο σε άλλες μειονότητες όπως οι επιμέρους αραβικές ή αφρικάνικες. Πιστεύω ότι τα πάντα πάντως είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού μεταξύ της δυναμικής των ξένων και των ντόπιων.

Είχα την τύχει να ζήσω για μικρές περιόδους στην Ισπανία, στην Ολλανδία και τώρα πλέον στην Αγγλία και θεωρώ ότι σε όλες τις περιπτώσεις προσπάθησα να γνωρίσω τον λαό της χώρας που με φιλοξενούσε. Στην Ισπανία έκανα ένα σωρό φίλους σε χρόνο μηδέν ενώ στην Ολλανδία οι συμφοιτητές μου εκεί μπορεί να μην γίνονταν κολλητοί σου με το καλημέρα αλλά ήταν ανοιχτοί για συζήτηση για παρέα. Στην Αγγλία πάλι ήρθα αντιμέτωπος με μία πραγματικότητα που δεν περίμενα. Ήμουνα ήδη πριν από την αφιξή μου "φαν" αυτής της χώρας. Μιλούσα καλά τα αγγλικά, λάτρευα την μουσική και τον κινηματογράφο της, διάβαζα περιοδικά όπως το Q και το Empire. Θεωρούσα εν ολίγοις ότι ήδη ήμουν ένας από αυτούς κατα κάποιο τρόπο. Ζώντας εδώ ανακάλυψα πρώτον ότι δεν ήξερα στην πραγματικότητα ποιοι είναι "αυτοί", κατα δεύτερον ότι οι λονδρέζοι στην πλειοψηφία τους με έβλεπαν στην καλύτερη περίπτωση ως μία εξωτική αν και αχρείαστη προσθήκη στην καθημερινότητα τους. Και όχι μόνο εμένα, αλλά τους περισσότερους ξένους. Οι μόνοι ξένοι που χαίρουν σεβασμού και κάποιας περιέργιας από τους ντόπιους εδώ είναι ξένοι από πιο πλούσιες χώρες από αυτούς, κυρίως οι Αμερικανοί ή κάποιοι λίγοι βορειοευρωπαίοι. Οι Ανατολικοευρωπαίοι αντιμετωπίζουν την απόλυτη αδιαφορία, οι μεσογειακοί ίσως εκλαμβάνονται σαν μία πιο φωτογενή καρικατούρα, όλοι οι υπόλοιποι ξένοι με έντονη καχυποψία. Πρέπει κανείς να παρατηρήσει πως συμπεριφέρονται και οι ίδιοι οι άγγλοι όταν βγαίνουν έξω. Στην Ισπανία για παράδειγμα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άγγλοι που έχουν αγοράσει σπίτια στις ακτές και ζουν εκεί. Απειροελάχιστοι έχουν μπει στον κόπο να μάθουν το παραμικρό από την γλώσσα, έχουν ανοίξει παντού αγγλικές παμπ και συλλόγους μαγειρικής ( έλεος ) για να συναντιούνται και να τρέφονται με τα sunday's roast όπως κάνανε στο νησί τους, δείχνουν μία συγκλονιστική αδιαφορία να γνωρίσουν και να συμπεριλάβουν ισπανούς στην ζωή τους. Η οικονομική τους ισχύ κάνει τους ίδιους "πελάτες" και τους ντόπιους "παροχούς υπηρεσιών" .

Για την ακρίβεια, δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν, μα ούτε ¨ΕΝΑΝ άγγλο εδώ και 6 χρόνια στο Λονδίνο που να μπήκε στο κόπο να μάθει μία ξένη γλώσσα. Και σε αυτούς δεν συνυπολογίζω τους άγγλους ασιατικής καταγωγής που μπορεί να μιλάνε bongoli, παστούν, αραβικά ή όποια άλλη γώσσα μιλούσαν οι γονείς τους αλλά κάποιον που να είχε το ενδιαφέρον να αποκτήσει την ικανότητα να μιλήσει γαλλικά, ισπανικά , ρώσσικα για να ανοίξει ένα περαιτέρω παράθυρο στον ορίζοντα του και να γνωρίσει άλλους ανθρώπους πέρα του αγγλόφωνου κόσμου. Όπως είχα κάνει εγω (και τόσοι άλλοι άλλωστε) πριν έρθω εδώ. Για εμένα αυτό αποτελεί στοιχείο αλαζονείας.

Ο έλληνας, ο ιταλός, ο μεξικανός, o τούρκος ως ξένος σε μία τρίτη χώρα θα νιώσει πιο ευάλωτος, πιο εύκολα θα κλειστεί στο καβούκι του αν νιώθουν ότι οι άνθρωποι γύρω του υποτιμούν την παρουσία του, την προφορά του και την γενικότερη κουλτούρα του. Ο Άγγλος θα κάνει το αντίσοιχο απλά επειδή τεμπελιάζει και βαριέται να προσπαθήσει.

Δεν γνωρίζω να σου πω τι τρέχει ακριβώς στην Γερμανία με τους έλληνες και είμαι πολύ κατά της ηθελημένης γκετοποίησης των μειονοτήτων αλλά τουλαχιστον εδώ στο Λονδίνο, έχω βιώσει άλλα.

΄Εχω αρκετούς φίλους ΄Ελληνες που ζουν Βρυξέλλες, Μόναχο, Ζυρίχη και Λονδίνο. Στη μόνη πόλη που -απ΄ό,τι ξέρω- έχουν κάνει φιλίες με τους ντόπιους, είναι στο Μόναχο. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάζονται επαγγελματικά, αλλά φιλίες και παρέες μόνο με ΄Ελληνες. Σ΄όλες αυτές τις πόλεις υπάρχουν μεγάλες παροικίες Ελλήνων κι έτσι δεν τους λείπει η συντροφιά. Ακόμα και οι ΄Ελληνες που εργάζονται στην Ευρωπαική ΄Ενωση κάνουν παρέα εκτός εργασίας μόνο με ΄Ελληνες. Εγώ πάλι 5 χρόνια στο Λονδίνο δε μπόρεσα να κάνω την οποιαδήποτε φιλία με ΄Αγγλο. Αρνούνταν οι ίδιοι ν΄ανοιχτούν περισσότερο. Περιέργως όμως έχω δυο-τρεις καλούς φίλους Γερμανούς, μια χώρα που δε συμπαθώ ιδιαίτερα και ξέρω αρκετούς ΄Ελληνες που έχουν κάνει ακόμα και σχέσεις οικογενειακές με Γερμανούς, οι οποίοι έχουν αφομοιωθεί με τη θέλησή τους από το ελληνικό στοιχείο.