Ηνωμένο Βασίλειο 20 χρόνια, εξερευνώντας τα μυστικά της Σκωτίας

[interted]

Το Queensferry είναι πολύ κοντά στο Εδιμβούργο. Πας και με τα πόδια ή με το ποδήλατο αν είσαι πεζοπόρος ή ποδηλάτης αντίστοιχα. Σε αυτή την περίπτωση περνάς δίπλα από το παλιρροϊκό νησί Cramond όπου μπορείς να πιεις καφέ στις εκβολές του ποταμού Almond, που λέγεται έτσι λόγω του χρώματος των νερών. Επίσης περνάς από το Dalmeny Estate, έναν προστατευμένο βιότοπο με δασώδη λοφάκια και ένα κάστρο/έπαυλη στην μέση. Πολύ όμορφα.

Με την πρώτη ματιά, φτάνοντας στο Queensferry ο επισκέπτης θα δει γέφυρες 15 χιλιομέτρων ως άλλη πλευρά του κόλπου. Σε σειρά η μία πίσω από την άλλη. Η πρώτη γέφυρα κατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα και μεταφέρει τραίνα. Η δεύτερη τον 20ο αιώνα και πλέον μεταφέρει λεωφορεία, πεζούς και ποδήλατα. Η τρίτη ολοκληρώθηκε πριν 4 χρόνια και μεταφέρει αυτοκίνητα. Οι Σκωτσέζοι έχουν μεγάλο καμάρι γι’ αυτές τις γέφυρες, ως αρχιτεκτονικά επιτεύγματα, και οι Εδιμβούργέζοι τις αγαπάνε ιδιαίτερα καθώς μπορούνε να φτάσουν γρήγορα στα εξοχικά τους στο Φάιφ.

Το ίδιο το χωριό είναι μαζεμένο και γραφικό, με λιθόστρωτους δρόμους και παγκάκια σε επίκαιρα σημεία με θέα τις γέφυρες. Όλοι βέβαια κατευθύνονται προς το μεγάλο σουπερ μάρκετ παρκάροντας στο μεγάλο πάρκιν, που βρίσκονται και τα δύο στο κέντρο του χωριού. Στα λίγα άλλα μαγαζιά που βρήκα τα είχαν Βρετανοί Ινδικής ή Ιταλικής καταγωγής. Πολλοί οι Σκωτσέζοι Ιταλοί που ήρθαν σε κύματα μετά τους πολέμους, αποτελούν σήμερα το 2% του πληθυσμού και θα ακούσετε πολλούς Σκωτσέζους με επίθετα που ακούγονται Ιταλικά, όπως Λουίς Καπάλντι, Πολ Ντι Ρέστα κτλ.

Μπήκα στο Graziano's fish and chips και ο τύπος μου έπιασε αμέσως κουβέντα. Από που είμαι, που μένω, πόσο καιρό είμαι εδώ κτλ. Καθώς έτρωγα την Scots pie και φόρτιζα το κινητό, ένας άλλος πελάτης μπήκε στην κουβέντα λέγοντας ότι η Ελλάδα είναι το αγαπημένο του μέρος να σουρώνει. Η αναμνήσεις του ήταν από Μύθο, παραλία, μπαρ, Μύθο και επανάληψη. Καθώς νύχτωνε και η νύχτα στην Σκωτία είναι κρύα και αφιλόξενη, σε αντίθεση με το Μεσογειακό “κλίμα” μέσα στο μαγαζί, πήρα τον δρόμο για το σπίτι.


---

Last but not least θα παρουσιαστεί η ιστορική πανεπιστημιούπολη του St. Andrews. Το πως θα φτάσεις στο St. Andrews είναι λίγο σπαζοκεφαλιά. Ενώ πρόκειται για πολύ τουριστική πόλη, κάποιοι που ήταν υπεύθυνοι για το συμμάζεμα των σιδηροδρόμων το ‘60 αποφάσισαν να κλείσουν τον σταθμό. Έτσι πρέπει πλέον να πάρεις το τρένο μέχρι το γειτονικό χωριό Leuchars και μετά να περιμένεις το τοπικό λεωφορείο για την υπόλοιπη διαδρομή. Και με αυτοκίνητο κάνεις αρκετή ώρα να φτάσεις καθώς οι δρόμοι του Φάιφ είναι πολύ επαρχιακοί. Αν πάντως σας φέρει ο δρόμος προς τα εκεί και ο καιρός είναι καλός, μην διστάσετε να σταματήσετε για μια βόλτα.

Το πρώτο πράγμα που μας έκανε εντύπωση στην πρώτη επίσκεψη στο St. Andrews ήταν η πίστα γκολφ πάνω από την παραλία που μοιάζει ατελείωτη αφού χάνεται στον ορίζοντα. Υπάρχει εδώ το British Golf museum με την ιστορία του γκολφ, που δεν έχω όμως επισκεφθεί. Αφήστε που μπορεί να πετύχετε και τον Τραμπ να παίζει γκολφ – εμπειρία ζωής.

Η πόλη έχει φοιτητικό μεν χαρακτήρα, κυριλέ δε, καθώς το πανεπιστήμιο είναι γνωστό ότι τραβάει μέλη της αριστοκρατίας, όπως ο Πρίγκιπας William. Εξαιρετικό πάντως το πανεπιστήμιο, και σε εγκαταστάσεις και σε έρευνα, με πλήθος ανακαλύψεων από το 1413 που ιδρύθηκε – το παλαιότερο της Σκοτίας. Η περιπλάνηση μέσα στην κωμόπολη, ξεκινώντας από τα West Sands περνάει από πλήθος ιστορικών κτιρίων και φτάνει στα εντυπωσιακά ερείπια του κάστρου και του καθεδρικού. Ίσως από τα πιο εντυπωσιακά στην Σκοτία.

Αν έρθετε δε προς στο τέλος της ακαδημαϊκής περιόδου μπορεί να γίνεται μάρτυρες του φαινομένου του cliff jumping. Φοιτητές πηδάνε από τους γκρεμούς δίπλα στην πόλη κατευθείαν στα κρύα νερά της Βόρειας Θάλασσας. Κάτι σαν τελετή μύησης μάλλον, αν και μερικοί το παρακάνουν, όπως φαίνεται διαβάζοντας για ατυχήματα στις τοπικές ειδήσεις.

 

[interted]

Περνώντας δίπλα από το νησάκι Cramond στο οποίο μπορείς να πας περπατώντας όταν είναι χαμηλή η παλίρροια.

Να πως διορθώνει κανείς τις λάθος κατευθύσεις της Google!

Διασχίζοντας το Dalmeny Estate

Αντικρίζοντας τις τρεις γέφυρες, μια για κάθε αιώνα.

Γέφυρα = κλειδαριές για κάποιο λόγο...

Στο Queensferry

---

Στον δρόμο για το St. Andrews

The listening station. Ναι είναι αυτό που νομίζετε. (κατασκοπεία)

Φτάνοντας στο St. Andrews. Γκολφ με θέα ατέλειωτη west sands.

Περπάτώντας στην πόλη:

Αυτοσαρκασμός. "Τι κάναν οι Ρωμαίοι ποτέ για εμάς;"

Εδώ μελετάται η μεταφυσική.

Κι εδώ από ότι φαίνεται.

Φτάνοντας στο κάστρο και τον καθεδρικό

Αποχαιρετώντας το St. Andrews (μιά από τις αγαπημένες μου εικόνες στην Σκοτία):

 

[interted]

Ανακεφαλαίωση των τελευταίων τριών

1. Falkirk - Dunfermline

Το τείχος του Αντωνίνου έχει το δικό του website με πολλές πληροφορίες: Antonine Wall | Frontiers of the Roman Empire
Μπορείτε να βρείτε πεζοπορικές διαδρομές εδώ: Walking & Cycling Guides | Antonine Wall

Στο Dunfirmline το αβαείο του 11ου αιώνα έχει κόστος £4 και περιέχει τον τάφο του θρυλικού Robert the Bruce. Έχουν μείνει και μερικά ερείπια του κάστρου. Dunfermline Abbey

2. Oban - Dumfries

Ο πύργος στο Oban λέγεται McCaig’s Tower, είναι 15 λεπτά περπάτημα από το λιμάνι και είναι δωρεάν. Το κάστρο Dunollie είναι ένα ερείπιο και μπορείτε να δείτε μια ταινία γι' αυτό με πληρωμή (δεν την έχω δει αλλά έχει ωραίο τρέιλερ) Explore Online | dunollie

3. Queensferry - St. Andrews

Στο Queensferry μπορείτε να περπατήσετε στην μεσαία γέφυρα, η μέση της οποίας είναι κανένα μιάσωρο από το κέντρο της πόλης αλλά έχει ωραία πανοραμική θέα του κόλπου και των άλλων γεφυρών.

Στο St. Andrews όλα τα λεφτά είναι το περπάτημα από το West Sands μέχρι το ερείπιο του καθεδρικού, περνώντας από ιστορικά κτίρια των παλιών κολεγίων του Πανεπιστημίου. Μπορείτε να δείτε και το κάστρο και τον καθεδρικό κι από μέσα αν θέλετε στην τσουχτερή τιμή των £12.

---

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την ακούραστη παρακολούθηση του θέματος. Νομίζω θα κάνω άλλη μια τριάδα κεφαλαίων και μετά μια παύση ή λήξη, θα δούμε. Είναι τόσα τα ενδιαφέροντα μέρη που δεν έχω πάει ακόμα στην Σκωτία που ίσως το αφήσω ανοιχτό για μελλοντικές προσθήκες.

 

[interted]

Abbey, Calton, Castle grand, Southward see, St Leonards stand, St Johns and Sciennes as two are given, And Multrees makes Seven. - παλιό ποιηματάκι


Η Ρώμη κτίστηκε πάνω σε 7 λόφους, η Κωνσταντινούπολη ομοίως. Το Δελχί αποτελούνταν από 7 πόλεις. 7 ήταν τα θαύματα της αρχαιότητας κτλ. Ε, δεν θα σας φανεί παράξενο ότι κάποιος προώθησε την ιδέα ότι το Εδιμβούργο είναι χτισμένο πάνω σε 7 λόφους. Μπορεί τεχνικά να μην είναι τελείως ακριβές (πχ. δεν περιλαμβάνονται λόφοι στους πρόποδες των Pentlands που βρίσκονται εντός των ορίων του δήμου) αλλά κατέληξε να είναι η παραδοσιακή θεώρηση των πραγμάτων. Μάλιστα κάποιοι διοργανώνουν αγώνες, ξεναγήσεις και άλλα events στους διάσημους “7 λόφους του Εδιμβούργου”.

Ο πιο εύκολα προσβάσιμος λόφος είναι μάλλον ο Calton Hill, στον οποίο ανεβαίνεις από τα σκαλιά στην ανατολική άκρη της κεντρικής λεωφόρου Princes Street. Τον έχουμε επισκεφθεί νωρίτερα στην ιστορία και θαυμάσει την αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική και την άμεση θέα που προσφέρει στο λιμάνι του Λιθ. Επίσης έχουμε κάνει τις νυχτερινές μας βόλτες στα “στοιχειωμένα” στενά του λόφου Castle Rock, στην κορυφή του οποίου δεσπόζει το κάστρο του Εδιμβούργου.

Ο πιο εντυπωσιακός λόφος είναι σίγουρα ο Arthur’s Seat, δηλαδή το “κάθισμα του Αρθούρου”, ένα σβησμένο ηφαίστειο με ηλικία 350 εκατομμύρια χρόνια. Το αν σχετίζεται με τον θρύλο του βασιλιά Αρθούρου, όπως πολλά άλλα τοπωνυμία στην Βρετανία, είναι μυστήριο. Κάποιο ισχυρίζονται ότι είναι παραφθορά παλιού Γαελικού ονόματος που σημαίνει “το ύψος των βελών” ή “ψηλό μέρος”. Σε μια μέρα με καλό καιρό θα δεις πολλούς τουρίστες να πηγαινοέρχονται πάνω από τους γκρεμούς Salisbury Crags, προκαλώντας ένα αίσθημα ακροφοβίας.

Η προσέγγιση μπορεί να γίνει από πολλές πλευρές, με την κλασική βόρεια να περνάει δίπλα από τα ερείπια της εκκλησίας του Αγ. Αντωνίου πάνω από μια λακκούβα με κύκνους. Μια καλή εναλλακτική είναι μέσω του Queen’s drive που κυκλώνει τον λόφο και περνάει από το ορεινό λοχ όπου ζει μια ενυδρίδα. Σε κάθε περίπτωση, μετά από 20-30 λεπτά γενναίας ανάβασης, μπορείτε να απολαύσετε από την κορυφή των 251 μέτρων στο πιάτο σας: Όλος ο κόλπος του Φορθ από το λευκό νησί με τις κουτσουλιές (είδαμε σε προηγούμενη ιστορία) μέχρι τις γέφυρες του Queensferry. Όλο το Εδιμβούργο από τους πρόποδες των Pentlants μέχρι τα νησιά του Φορθ και απέναντι στις εξοχές του Φάιφ. Προσοχή: για την ευχάριστη παρατήρηση, ακόμα και σε μια καλή μέρα, συνίσταται καλό αντιανεμικό.

Επόμενος λόφος στην λίστα μας είναι ο Corstorphine Hill, στο Βορειοδυτικό Εδιμβούργο. Δασώδης και με πολλά μονοπάτια προσφέρει μια ευχάριστη απόδραση από τα φώτα της πόλης. Μπορεί να συνδυαστεί και με τον ζωολογικό κήπο που βρίσκεται στους πρόποδες του, ή το εθνικό στάδιο Murrayfield, το σπίτι του αγαπημένου σπορ των Σκοτσέζων, του ράγκμπι. Φτάνοντας στο σημείο παρατήρησης (Corstorphine Hill viewpoint) μπορείς να χαζέψεις τα τρένα που περνάνε από τις πολυσύχναστες γραμμές απέναντι, ή αν είσαι Βρετανός και την βρίσκεις με το trainspotting, να καταγράψεις τις ώρες που περνάνε τα τρένα στο τετράδιο.

Οι άλλοι τρεις λόφοι βρίσκονται στο Νότιο Εδιμβούργο. Ο Craiglockhart Hill, στον οποίο δεν έχω πάει, βρίσκεται Βορειοδυτικά. Οι Braid Hills και Blackford Hill βρίσκονται Βορειοανατολικά ο ένας απέναντι στον άλλο, και μεταξύ τους μια μικρή κοιλάδα με ποταμάκι, το Hermitage of Braid. Πρόκειται για κλασική διαδρομή περιπάτου που κάνουν οι Νοτιοεδιμβουργέζοι με τα σκυλιά τους, και δικάιως γιατί η φύση δίπλα στο ποταμάκι είναι πολύ όμορφη. Αν ανεβείτε σε ένα από τους δύο λόφους μόνο, προτείνω τον Blackford Hill μόνο και μόνο για να δείτε το Βασιλικό Αστεροσκοπείο, ένα βικτωριανό κτίριο, έδρα του Βασιλικού Αστρονόμου, που σήμερα ανήκει στο Πανεπιστήμιο. Μάλιστα τα πιο παλιά κτήρια του Πανεπιστημίου βρίσκονται στην άκρη του λόφου, στα King’s Buildings.

Για τελείωμα θα επιστρέψουμε στο κεντρικό Εδιμβούργο και θα ξαπλώσουμε στα Meadows, παρατηρώντας τους φοιτητές να κάθονται μαζεμένους σε πηγαδάκια, πίνοντας ή παίζοντας παιχνίδια. Από τα καλύτερα πάρκα για ηλιοθεραπεία ή και κανέναν υπνάκο μετά από μια κουραστική μέρα. Γουστάρουμε meadows.

--

Η ενυδρίδα του λοχ του λόφου

 

[interted]

Ξεκινάμε με ένα γρήγορο πέρασμα από τον λόφο Calton Hill

Αν έρθετε 30 Απρίλη να μην χάσετε το κέλτικο φεστιβάλ Beltane στον Calton Hill:

---

Κοιτώντας δυτικά παρατηρούμε τον δασώδη Corstorphine Hill (στο βάθος αριστερά):

Οποίος βρίσκεται κοντά στο γήπεδο ράγμπι:

---

Μια ματιά στον Castle Rock, τον λόφο του κάστρου:

---

Και φτάνουμε στον περίφημο Arthur's Seat:

Tα ερείπια της εκκλησίας του Αγ. Αντωνίου και δεξιά διακρίνεται η κορυφή.

Δυο μοναχοί με μαγκούρες ψέλνουν με θέα τον κόλπο Φορθ.

Με θέα τον Calton Hill καθώς σουρουπώνει.

Ο κοσμός κατεβαίνει στην παλιά πόλη.

Μια από τις καλύτερες γωνίες για να δεις το κάστρο.

---

Προς τον Blackford Hill:

Το Βασιλικό Αστεροσκοπείο

Κοιτώντας προς τον Arthur's Seat

---

Ανεβαίνοντας στα Braid Hills:

Με θέα τον Blackford Hill

--

Περπατώντας δίπλα στο κανάλι με κατεύθυνση τον Craiglockhart Hill:

---

Και τελικά αράζοντας στα Meadows:

 

[interted]

Ye lovers of the picturesque, if ye wish to drown your grief, Take my advice, and visit the ancient town of Crieff. William McGonagall


Σειρά έχει μια περιοχή που ....τα έχει, βασικά, όλα. Πρόκειται για το Perth & Kinross, γύρω από την πόλη Περθ. Δεν μιλάμε για την Αυστραλία βεβαίως αλλά για την πόλη της Σκοτίας που έδωσε το όνομα στην πόλη της Αυστραλίας. Επιπλέον το Περθ είναι μόλις μία ώρα από το Εδιμβούργο.

Χωρίς εισαγωγές ξεκινάμε με το Loch Leven. Το Λοχ αυτό είναι το κοντινότερο στο Εδιμβούργο αξιοπρεπούς μεγέθους λοχ. Από το χωριό Kinross και κατεβαίνοντας στην προκυμαία, μπορείς να δεις πάνω από τα γαλήνια νερά το ερείπιο του Lochleven Castle στο νησάκι. Στο στοιχειωμένο κάστρο λένε εγκλωβίστηκε όλη η λύπη της Μαρίας των Σκότων, η οποία φυλακίστηκε εδώ από τα Κλαν και απέδρασε μετά από πολλές προσπάθειες: μια φορά ντυμένη σαν πλύστρα, μια σκαρφαλώνοντας τα τείχη και τελικά με την βοήθεια ενός νεαρού αρσενικού μέλους της οικογένειας που έκλεψε τα κλειδιά. Αν θέλετε να πάτε και μια βόλτα γύρω από το λοχ μπορείτε να ακολουθήσετε το κυκλικό μονοπάτι όπου θα δείτε και πολλούς off-road ποδηλάτες σε εξορμήσεις.

Αν βρεθείτε στην Σκοτία το φθινόπωρο μην παραλείψετε να πάτε στο Crieff και να κάνετε το Lady Mary’s walk. Το Crieff είναι ένα πανέμορφο χωριό, από το κεντρικό πάρκο του οποίου ξεκινάει η βόλτα που ακολουθεί τον ποταμό Earn. Ο ποταμός από την μία πλευρά που φαρδαίνει σταδιακά, οι πλαγιές των δασωμένων λόφων από την άλλη και εσύ περπατάς σε μια “λεωφόρο” από πολύχρωμα φύλλα που έχουν σκεπάσει σαν χαλί το υγρό φθινοπωρινό έδαφος. Όλα περιποιημένα, παγκάκια, σηματοδότηση. Στον δρόμο για το Crieff μπορείτε να σταματήσετε και για μια σύντομη βόλυα στην χαράδρα με την παλιά διπλή γέφυρα Rumbling Bridge καθώς και στην γκρεμισμένη εκκλησία του Muthill.

Η πρωτεύουσα Περθ είναι επίσης μια από τις πιο προσεγμένες πόλεις της Σκωτίας. Η παλιά κεντρική αγορά έχει αφήσει κάποια υπολείμματα (σε κτίρια και κατασκευές) καθώς και μια γεωμετρικά καλαίσθητη εκκλησία. Κατεβαίνοντας το ποτάμι η θέα είναι εντυπωσιακή, φαρδιές γέφυρες να ενώνουν την μια πλευρά με τα ψηλά κλασικά κτήρια με την πράσινη πλαγιά απέναντι. Αξίζει επίσης μια επίσκεψη στο πάρκο στα βόρεια του κέντρου. Ένα απέραντο λιβάδι με λοφάκια που σε τηλεμεταφέρει αυτόματα μακριά από τον αστικό ιστό. Δίπλα στο Περθ υπάρχει το παλάτι Scone στο οποίο γίνονταν η στέψη των βασιλιάδων της Σκωτίας για 1000 χρόνια πάνω σε έναν αρχαίο σκαλισμένο βράχο (δεν έχω πάει).

Βορειότερα και δίπλα στο τουριστικό χωριό Aberfeldy θα βρεις το χωριουδάκι Kenmore στις όχθες του μακρόστενου λοχ Tay. Το Kenmore είναι μικροσκοπικό αλλά έχει χαρακτήρα, τόσο λόγω των γραφικών πανδοχείων, του ανακατασκευασμένου Crannog πάνω στην λίμνη (δες ιστορία για αρχαιολογία) και του κύκλου με τους αρχαίους όρθιους βράχους. Αλλά κυρίως λόγω του Taymouth Castle και των κήπων του, που είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά άγνωστα κάστρα της Σκωτίας, με το επιπλέον χαρακτηριστικό ότι δεν είναι μουσείο. Μπορείς ακόμα να δεις από τα παράθυρα τις καρέκλες και τις παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες στους τοίχους, κι έτσι σου έρχεται να χτυπήσεις το κουδούνι και να μιλήσεις με το φάντασμα του μπάτλερ. Αν είναι να πάτε σε ένα κάστρο στο Perth αφήστε το τουριστικό άχρωμο Blair και πηγαίνετε στο Taymouth.

Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται φτάνοντας στις παρυφές των highlands, όπου οι λόφοι των 900 και πάνω μέτρων που δεσπόζουν πάνω από τα λοχ καλούν τον παράτολμο ταξιδιώτη να κάνει μια στάση και σκεφτεί να ξεκινήσει την πορεία προς την κορυφή. Αν είναι να κάνετε ένα μόνο λόφο στην Σκωτία, από όσα έχω δει μέχρι τώρα, θα σας προτείνω το Schiehallion. Η απόσταση των 716 μέτρων για την κορυφή (1083 μ.) δεν είναι μεγάλη, γίνεται σε 4 ώρες πέρα-δώθε, η διαδρομή είναι καλά σηματοδοτημένη και η μεγαλύτερη δυσκολία είναι το τελευταίο μισάωρο για την κορυφή όπου περπατάς πάνω από βράχια (αλλά η κατεύθυνση που πρέπει να πας είναι προφανής). Αξίζει μόνο για την αίσθηση που σου δίνει να στέκεσαι πάνω στον βράχο στην κορυφή με τα σύννεφα να περνάνε από κάτω, και την θέα των δύο λόχ στο βάθος. Βέβαια οι λόφοι στην Σκωτία είναι ανεξάντλητοι και ο κάθε ένας έρχεται με το δικό του σχήμα και τοπίο.

Πρέπει να πούμε ότι το Περθ τα έχει όλα και με την ευκολία πρόσβασης σε αυτό ...συμφέρει.

 

[interted]

Loch Leven:

Το κάστρο που ήταν φυλακισμένη η Μαρία.

---

Στον δρόμο για το Crieff:

Rumbling bridge

Παλιά εκκλησία του Muthill

Στο Crieff:

Η "φωλιά του τυφλοπόντικα"

---

Στην πρωτεύουσα Περθ:

---

Στο Kenmore:

---

Στο Schiehallion:

Στο χωρίο κάτω δεξιά εξηγείται πως ο Βρετανός βασιλικός αστρονόμος μέτρησε την πυκνότητα της Γης στο Schiehallion.

---

Στο Blair και βορειότερα:

 

[interted]

There's a wee dram waiting at the end of every mile
From Dufftown all the way to Dallas Dhu
And a wee sensation that will surely make you smile
At Knockando, Caperdonich and Cardhu. - Robin Laing


Cardhu, Glenfiddich, Glenrothes είναι μερικά από τα ονόματα που οι ουισκόφιλοι θα έχετε συνδέσει με την Σκωτία. Και ειδικά με τον όρο Speyside που αναφέρεται στα ουίσκι που παράγονται στην φαρδιά κοιλάδα του ποταμού Spey, μεταξύ των Χάιλαντς και του Αμπερντίν.

Σήμερα θα ξεκινήσουμε από το ξενοδοχείο στο Inverness και θα περάσουμε από παραλίες, ψαροχώρια, άγνωστα αποστακτήρια, αριστοκρατικές πόλεις, ουτοπικά χωριά και άλλα παράξενα, καταλήγοντας στο αποστακτήριο Cardhu στην καρδιά της κοιλάδας.

Προσπερνώντας το Culloden, γνωστό για την τελική μάχη που δώσανε οι Χαιλάντερς με του Άγγλους, θα φτάσουμε σε μια από τις πιο διαφημισμένες παραλίες της Βρετανίας, το Nairn. Στην ανατολική πλευρά του ομώνυμου θέρετρου βρίσκεται μια παραλία με ιδιαίτερα παράξενο σχήμα. Γλώσσες άμμου εναλλάσσονται με λωρίδες νερού, για μεγάλη απόσταση περπατώντας προς την θάλασσα, χωρίς να βλέπεις που πραγματικά τελειώνει η παραλία. Κυρίες με τσάντες και περπατάνε μέσα στις λακκούβες σαν να πάνε βόλτα στην αγορά, και παιδάκια βουτάνε στις “ιδιωτικές” ζεστές πισίνες. Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της παραλίας, σε γεωγραφικό 57.5 μοίρες βόρεια: το νερό είναι σχετικά ζεστό.

Η επόμενη διαδρομή – που έγινε με ποδήλατο – περνάει από εξοχές, όμορφες επαύλεις, όπως το μπεζ Brodie Castle, την αριστοκρατικότατη πόλη Forres γεμάτη με όμορφους κήπους, ένα παλιό σχολείο, ένα δασώδη λόφο με πύργο, ένα κέλτικο βράχο 6 μέτρων, ένα ιστορικό αβαείο. Σε στροφές , θα δεις ανύποπτα μικρά αποστακτήρια ουίσκι, όπως το Benromach. Δεν υπάρχει λόγος να ψάξεις, η περιοχή έχει την μεγαλύτερη πυκνότητα σε αποστακτήρια στην χώρα.

Στο γραφικό ψαροχώρι Findhorn, σε επικλινές πάρκο με θέα ψαράδες στον ομώνυμο κόλπο θα φάμε scampi, δηλαδή νορβηγικό αστακό με τον αγαπημένο τρόπο μαγειρέματος των Σκωτσέζων, δηλαδή βουτηγμένο σε καυτό λάδι (deep fried). Το Findhorn είναι γνωστό για το Findhorn Foundation, έναν εναλλακτικό οικισμό που ονομάζει τον εαυτό του “πνευματική ουτοπική κοινότητα”. Οι ιδρυτές ξεκίνησαν το ‘50 με ένα τροχόσπιτο και στην μαζέψανε ακόλουθους του πνευματισμού, των ΟΥΦΟ, οργανώσανε συναυλίες (με τους Waterboys να παίζουν τακτικά), καλλιεργήσανε λαχανικά (ιδιαίτερα μεγάλα λόγω του μικροκλίματος λένε) και γενικά έγιναν μια γνωστή κοινότητα που πλέον υποστηρίζει ότι έχει το χαμηλότερο “αποτύπωμα άνθρακα” στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Περνώντας από το ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά Elgin (περισσότερα στην προηγούμενη ιστορία για τον Έλγιν) θα στρίψουμε προς τα νότια με σκοπό να πλευρίσουμε τον ποταμό Spey. Στην αραιοκατοικημένη περιοχή μου έκαναν εντύπωση οι τεράστιες μάντρες με γουρούνια, όπου μπορείς να δεις στιγμές οικογενειακής ζωής όπου τα γουρουνάκια βυζαίνουν από τις μανάδες και σμήνη πουλιών κάθονται στα μαντριά και επιβουλεύονται τα περισσεύματα τροφής. Α, κάπου εκεί βλέπεις και ένα παρατημένο κέλυφος βόμβας του 2ου Παγκόσμιου.

Οι στενοί δρόμοι δίπλα από τον ποταμό Spey περνάνε από γραφικότατα χωριά, όπως το Rothes. Κτίρια με χοντρές ασύμμετρες πέτρες σε διάφορες αποχρώσεις του καφέ δίνουν μια αίσθηση παλαιότητας και αρχοντιάς. Έβαλα πλώρη για το Cardhu, και οι δρόμοι γίνανε ακόμα πιο στενοί, πλέον με φάρδος για ένα μόνο αμάξι. Φτάνοντας στο χωριό του αποστακτηριου περιπλανήθηκα στα σκουρόχρωμα κτίρια των εργατών, τις αποθήκες εμφανώς καπνισμένες από παλιές φωτιές, το κτίριο του αποστακτηρίου. Άλλωστε το Cardhu σημαίνει “μαύρος βράχος” στα Γαελικά.

Δίπλα σε μια παιδική χαρά, που έκανε μια οικογένεια πικ νικ, στάθηκα στην κορυφή του λόφου ο οποίος έχει θέα μεγάλο μέρος της κοιλάδας. Κυματοειδές τοπίο, περιβάλλει τον ποταμό, με καλλιέργειες κριθαριού που ακτινοβολεί σε αποχρώσεις του κίτρινου ανάλογα με την γωνία που φέγγει ο ήλιος στους μακρινούς λόφους. Ακόμα και χωρίς την βοήθεια του ουίσκι (λόγο οδήγησης), η κοιλάδα του Spey είναι από τα πιο χαλαρωτικά τοπία, ηρεμεί η ψυχή σου.

αφιερωμένο στον @gelf

---

 

[psilos3]

Ίσως το καλύτερο κεφάλαιο, που με κάνει να περιμένω να δω με ιδιαίτερη περιέργεια φωτογραφίες, από τις πισίνες, από τους αστακούς και βεβαιότατα από το αποστακτήριο του Cardhu.
Όταν λες «πισίνες» φίλε @interted εννοείς κάτι σαν τα δικά μας θερμά λουτρά;
Επίσης, τόσο δρόμο και ούτε ένα ποτηράκι για το άρωμα; Εφτασες στη πηγή και δε δοκίμασες;
Περιμένω να τοποθετηθεί ο καθ' ύλην αρμόδιος @gelf περί αυτού.

 

[interted]

Χαίρομαι που σου άρεσε φίλε @psilos3 αυτό το κεφάλαιο. Θα προσπαθήσω να απαντήσω παράλληλα με τις φωτογραφίες στις καλές διευκρινιστικές ερωτήσεις σου. Όσο μπορώ καλύτερα, αλλά δεν έχω ικανοποιητική απάντηση για το γιατί δεν δοκίμασα επί τόπου...

Ξεκινάμε με την Nairn East Beach:

Το σχήμα της παραλίας δημιουργεί λακούβες θαλασσινού νερου, αλλού ρηχότερου, αλλού βαθύτερου. Σε μια ζεστή Αυγουστιάτικη μέρα το νερό εκεί ζεσταίνεται από τον ήλιο αρκετά ωστέ να μπορείς να βουτηξεις χωρίς να φοράς στολή που φοράνε συνήθως στην Σκωτία για το κρύο. Βέβαια για Ελληνικά δεδομένα το νερό είναι προς το κρύο. Είναι εμπειρία πάντως να κολυμπάς τόσο βόρεια.

Brodie Castle

Στο κεφαλοχώρι Forres, όπου στο παλιό σχολείο μπορεί κανείς να διακρίνει την "Είσοδο για αγόρια" στην πύλη αριστερά και "Είσοδο για κορίτσια" δεξιά.

Ίσως για να μην συμβαίνουν τέτοια περιστατικά.

Περιποιημένοι οι κήποι του Forres.

Εξερευνώντας το αβαείο του Kinloss

Ένα Nimrod που βοήθησε να αποκατασταθεί ο Φίλλιπος, εξου και το όνομα.

Στο Findhorn βλέποντας τους ψαράδες και μετά τρώγοντας scampi πάνω στην χλόη.

(φωτό από internet)
Συνταγή για σκάμπι με νορβηγικό αστακό (lagoustine)
Breaded Scampi (Best Langoustine Recipe)

Αποστακτήριο Benromach (παραγωγή 400.000 λίτρα τον χρόνο)

Αποστακτήριο Glen Moray (παραγωγή 3.300.000 λίτρα τον χρόνο)

Ένα ενθύμιο.

Μια βόμβα σε ένα χωράφι.

Εκκλησία έχει μετατραπεί σε παλαιοπωλείο.

Τα κτίρια στο Rothes έχουν χαρακτηριστική πέτρα.

Ένα γλυκό ενθύμιο κι από εδώ.

Στις εξοχές της κοιλάδας του Spey.

Στο αποστακτήριο Cardhu (παραγωγή 3.350.000 λίτρα τον χρόνο)

Οι αποθήκες (Cardhu σημαίνει μάυρη πέτρα)

Ρεμβάζοντας στην κοιλάδα του Spey.

 

[psilos3]

Καταπληκτικός, έχω ενθουσιαστεί γι' ακόμα μια φορά με τα ενδότερα της Σκωτίας!

 

[Sassenach77]

η κοιλάδα του Spey είναι από τα πιο χαλαρωτικά τοπία, ηρεμεί η ψυχή σου.

Και λίγα λες....

River Spey