Βουλγαρία Ρουμανία 1977 Βουλγαρία - Ρουμανία

[Sam-chal]

1.
1977 Αύγουστος - Χαλκίδα.
Αφού έχω τελειώσει το 6τάξιο γυμνάσιο και έχω πιάσει την πρώτη μου δουλειά το μικρόβιο της φυγής άρχισε τη δράση. Τα πρώτα χρήματα έπρεπε να επενδυθούν σε ταξίδι στο εξωτερικό (που να ήξερα ότι το επόμενο, λόγω υποχρεώσεων, θα ήταν 20 χρόνια μετά στην Ιταλία).
Μια αφίσα μου κέντρισε το ενδιαφέρον: Βουλγαρία – Ρουμανία , 8 μέρες, οδική εκδρομή. 6.000 δρχ. + 80 $ (αν θυμάμαι καλά).
Θα πάω!
Τι χρειάζομαι; Διαβατήριο. Πάω στο αστυνομικό τμήμα και με ρωτούν που θα πάω, τους λέω και ακούω το καταπληκτικό για την εποχή: «Για να πας ανατολικές χώρες αν είσαι κάτω από 20 ετών χρειάζεται υπογραφή από τον πατέρα σου». Ωραία λέω, εύκολο. Αμ δε… Ανένδοτος ο πατέρας μου, αντικομμουνιστής φουλ (είχε τους λόγους του, μάλλον δικαίως , αλλά δεν είναι του παρόντος να εξηγηθεί).
Αφού μου πήρε μερικές μέρες παρακάλια, υποσχέσεις απειλές κλπ. έβαλε τελικά την πολυπόθητη υπογραφή, έβγαλα το διαβατήριο και έκλεισα το ταξίδι.
Ετοίμασα τα χρειώδη, πήρα και μερικά δολάρια παραπάνω εκτός από τα επιτρεπόμενα που τα καταχώνιασα ανάμεσα σε ρούχα. Προμηθεύτηκα ακόμη ένα φτηνό τζην και 2 καλσόν (όχι για να τα φορέσω, μην μας βγει κανενα όνομα…).

Ξεκινήσαμε με το λεωφορείο του πρακτορείου. Η διαδρομή μέχρι τα σύνορα γνωστή και δεν είναι αναγκαία η περιγραφή της.
Ο συνοριακός έλεγχος σε Προμαχώνα και Κούλατα σχεδόν τυπικός χωρίς προβλήματα.
Όταν φτάσαμε στο Σαντάνσκι είχε ήδη σουρουπώσει. Παρατηρήσαμε ότι δεν υπήρχαν μαγαζιά με βιτρίνες ούτε κυκλοφορούσε πολύς κόσμος.
Μια σύντομη ψαρωμένη βόλτα γύρω από το ξενοδοχείο και ύπνο.
Συγκάτοικος ένας συνταξιούχος αστυνομικός. Ήσυχος αλλά για καλή μου τύχη από το επόμενο βράδυ άλλαξα συγκάτοικο.
Το πρωί συναντηθήκαμε με την όμορφη Vessellina που θα ήταν η ξεναγός μας ξεναγός μας, μελαχρινή, λιπόσαρκη με εκφραστικά μάτια γύρω στα 23-24 με καταγωγή μισή από ελληνική οικογένεια.
Πρώτη επίσκεψη στο μοναστήρι της Ρίλα. Εντυπωσιακές εικόνες που αφ’ ενός δεν μπορώ να τις περιγράψω γιατί λίγο πολύ τις έχω ξεχάσει αφετέρου έχουν γίνει ήδη περιγραφές .

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sam-chal]

2.
Επόμενος προορισμός Σόφια. Ξενοδοχείο Novotel . Όλα τα ξενοδοχεία ήταν υπό τον έλεγχοι του κρατικού φορέα Βalkan Tourist.
Όμορφα, περιποιημένα, καθαρά αλλά το περίεργο για μας ήταν ότι δεν υπήρχε χαρτί υγείας αλλά τετράγωνα κομμάτια χαρτιού όχι ιδιαίτερα μαλακού (είχαμε ξεχάσει ότι παλαιότερα χρησιμοποιούσαμε και εμείς εφημερίδα…).
Πρέπει να σημειώσω ότι αλλάζαμε τα δολάρια στη μαύρη αγορά 1 $ με 3 λέβα κάποιο με 3,5 ή με 4.
Περίεργη ατμόσφαιρα για μας στη Σόφια, θύμιζε παρηκμασμένη πόλη με κατοίκους που το μονο που κοίταζαν ήταν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς περιττές μετακινήσεις.
Για ταβέρνες, μαγαζιά ιδιωτικά ούτε λόγος.
Θα προσπαθήσω να θυμηθώ λίγα από τις ξεναγήσεις.
Εντυπωσιακός ο ναός του Αλεξάντερ Νέφσκι. Εδώ την πάτησε μέσα στο ναό ο για μέρα συγκάτοικός μου συνταξιούχος αστυνομικός που του πρότεινε κάποιος Βούγαρος 1 προς 4, του έδωσε ένα εκατοδόλαρο και πήρε ένα μάτσο παλιόχαρτα τυλιγμένα σε 40 λέβα! Είχαμε σαίνια αστυνομικούς…
Εντυπωσιακό το μαυσωλείο του Георги Димитров (Γκεόργκι Δημητρόφ) (Πληροφορίες εδώ: Γκεόργκι Δημητρόφ - Βικιπαίδεια
το οποίο το 1999 μετά την πτώση του κομμουνισμού καταστράφηκε και έγινε πάρκο.
Επίσκεψη στο Βίτοσα με εντυπωσκαή θέα τη Σόφια.
Για φθηνές αγορές στο TSUM με κλασσική αγορά φωτογραφική μηχανή, ένα φανταστικό sleeping bag το οποίο το έχω ακόμα (!) και μια κιθάρα που δεν ξέρω γιατί την πήρα αφού είμαι άσχετος από πεντάγραμμο!
Επίσκεψη σε διάφορα σημεία ενδιαφέροντος τονίζοντας ότι όλα είναι κρατικά.
Δείπνο το βράδυ στο ξενοδοχείο. Συζητώντας με την Vesselina για το καθεστώς των κρατικών επιχειρήσεων κλπ. την ρώτησα αστειευόμενος αν και η σούπα που είχε μπροστά της είναι … κρατική. Μου απάντησε τσαντισμένη « Όχι είναι δική μου και θα την φάω όλη!». Μια απάντηση που έκρυβε και την απέχθειά της προς το καθεστώς.
(Συνεχίζεται)

 

[Sam-chal]

Εχουν περάσει 44 χρόνια από τότε και προσπαθώ να ξυπνήσω τη μνήμη μου.
Εξ άλλου δεν το έχω και πολύ με το γράψιμο. Ζητώ την κατανόησή σας.

 

[psilos3]

Εχουν περάσει 44 χρόνια από τότε και προσπαθώ να ξυπνήσω τη μνήμη μου.
Εξ άλλου δεν το έχω και πολύ με το γράψιμο. Ζητώ την κατανόησή σας.

Εξαιρετικά το πας με το γράψιμο, εγώ απολαμβάνω ήδη τη ρετρό ιστορία σου!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που έχουμε άλλη μια τέτοια στο φόρουμ και περισσότερο που διαβάζουμε για το ταξίδι σου. Υπάρχει περίπτωση να δούμε και καμιά φωτογραφία;

 

[barkour]

1.Προμηθεύτηκα ακόμη ένα φτηνό τζην και 2 καλσόν (όχι για να τα φορέσω, μην μας βγει κανενα όνομα…).

Καμμια Colgate δεν πηρες ;

 

[Sam-chal]

Εξαιρετικά το πας με το γράψιμο, εγώ απολαμβάνω ήδη τη ρετρό ιστορία σου!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που έχουμε άλλη μια τέτοια στο φόρουμ και περισσότερο που διαβάζουμε για το ταξίδι σου. Υπάρχει περίπτωση να δούμε και καμιά φωτογραφία;

Ευχαριστώ πολύ! Λίγο δύσκολο να βρω φωτογραφίες. Θα ψάξω όμως στα άλμπουμ που είναι καταχωνιασμενα.. Προέχει η ολοκλήρωση της ιστορίας. Δεν θέλω να την αφήσω μισή.

 

[Sam-chal]

Καμμια Colgate δεν πηρες ;

Δεν με πληροφόρησαν σχετικά...
Βολεύτηκα με αυτά που είχα

 

[Sam-chal]

3.
Επόμενη μέρα ξύπνημα νωρίς και ημερήσια εκδρομή στη Φιλιππούπολη. Ωραία διαδρομή, το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι. Ξενάγηση στην πόλη από την οποία δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα.

Παρένθεση: Ένας νέος 19 σκάρτα 20 που βγαίνει για πρώτη φορά εξωτερικό εκείνη την εποχή δεν έχει τη νοοτροπία των σημερινών ταξιδιωτών που είναι φορτωμένοι με φωτογραφικές μηχανές, βίντεο, σημειωματάρια κλπ. Στο μυαλό μου ήταν ένα ταξίδι ανεμελιάς και γνωριμίας με το εξωτερικό αλλά και να δω πως ζούσαν οι άνθρωποι με αυτό το καθεστώς μιάς και πολιτικά προσέγγιζα μέχρι τότε τις σχετικές θεωρίες. Μιλήσαμε με Έλληνες στην καταγωγή (φυσικά στα ελληνικά) όπου κατηγορούσαν το καθεστώς και τον τρόπο ζωής. Βέβαια όλοι είχαν σπίτι και δουλειά, όμως όλα ήταν κρατικά.

Γυρίσαμε Σόφια και το βράδυ το πρόγραμμα είχε δείπνο με φολκλορικό πρόγραμμα που τότε για μένα ήταν αδιάφορο ως άσχετος τότε με παραδοσιακούς χορούς. Πολλά χρόνια αργότερα σε άλλο ταξίδι παρόμοιο πρόγραμμα το παρακολούθησα ευχάριστα και μάλιστα συμμετείχα στους χορούς που κάποιοι έμοιαζαν πολύ με τους δικούς μας.
Σε κάθε σημείο τουριστικού ενδιαφέροντος υπήρχαν άτομα που αντάλλασσαν λέβα με δολάρια. Το TSUM (κρατικό πολυκατάστημα) δεχόταν μόνο δολάρια (τουλάχιστον από τουρίστες), φαντάζομαι για να μαζεύουν τα δολάρια από τις παράνομες ανταλλαγές . Ειπώθηκε ότι ελάχιστοι Βούλγαροι πολίτες είχαν άδεια να αγοράσουν πράγματα από εκεί δεν είμαι σίγουρος.
Ουρές υπήρχαν σε καταστήματα (κρατικά πάντα)!
Όμως εκεί που όλοι οι εκδρομείς πάθαμε πολιτισμικό σοκ ήταν ότι δεν υπήρχαν περίπτερα!!!
Ναι ρε φίλε! ...Δεν υπήρχαν περίπτερα!!!... Πού είσαι Ελλάδα μας με τα περίπτερα σε κάθε γωνία... Παρακμή!!! Ευτυχώς τσιγάρα (ήμουν μανιώδης καπνιστής τότε…) είχα προμηθευτεί από Ελλάδα. Κάποιος βρήκε και πήρε Βουλγάρικα , δοκίμασα ένα αλλά ήταν σαν να κάπνιζες …σβουνιά (περιττώματα αγελάδας).
(συνεχίζεται)

 

[Sam-chal]

4.
Θυμάμαι ότι σε κάποια διαδρομή παρατηρήσαμε να κατασκευάζεται μια τεράστια σε μήκος γέφυρα που όμοια στην Ελλάδα δεν υπήρχε, υποθέτω ότι ήταν για τον εθνικό δρόμο.
Αφού πήραμε μια γεύση από Σόφια και Φιλιππούπολη ανηφορίσαμε βόρεια γύρω στα 300 χιλιόμετρα να συναντήσουμε τον Δούναβη στο Ρούσε, στα σύνορα με την Ρουμανία.
Ξενοδοχείο και ξενάγηση στην πόλη. Το μόνο που θυμάμαι ήταν μια ωραία πλατεία με παρτέρια στολισμένα με όμορφους σχηματισμούς λουλουδιών τα υπόλοιπα έχουν διαγραφεί από τον …μαλακό δίσκο του κεφαλιού μου.

Βουκουρέστι

Η επόμενη μέρα είχε μετάβαση μονοήμερη στην Ρουμανία του Τσαουσέσκου και συγκεκριμένα στο Βουκουρέστι.
Πρωινό ξύπνημα και επιβίβαση στο λεωφορείο.
Περάσαμε την «Γέφυρα της Φιλίας» όπως ονομαζόταν τότε η «Γέφυρα του Δούναβη» (περισσότερες πληροφορίες εδώ: Γέφυρα του Δούναβη - Βικιπαίδεια )
και πατήσαμε το έδαφος της Ρουμανίας.
Αφού φτάσαμε στο Βουκουρέστι περιηγηθήκαμε οδικώς στα αξιοθέατα θαυμάζοντας τα διατηρημένα κτίρια (μην μου ζητάτε να θυμηθώ τι είδα). Απαραίτητη στάση σε πολυκατάστημα για φθηνά ψώνια ανταλλάσσοντας δολάρια με τα lei σε πολύ συμφέρουσα ισοτιμία ανάλογη με της Βουλγαρίας.
Στη συνέχεια επίσκεψη στο μουσείο με τις μικρογραφίες παραδοσιακών σπιτιών από διάφορα μέρη της Ρουμανίας. Αυτό ήταν που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον και εντυπώθηκε στη μνήμη μου από την επίσκεψη στο Βουκουρέστι.
Αργά το απόγευμα επιστροφή στο Ρούσε και αρχίζουμε να ετοιμάζουμε τα μπογαλάκια μας για τον προτελευταίο σταθμό, την Βάρνα.
(Συνεχίζεται)

 

[Sam-chal]

5.
Βάρνα
Πρωινό ξύπνημα, επιβίβαση στο λεωφορείο για μια απόσταση περίπου 200 χιλιόμετρα για την Βάρνα στα δυτικά παράλια του Εύξεινου Πόντου.
Μικρή ξενάγηση στην πόλη και μετάβαση στο ξενοδοχείο που βρισκόταν στο τουριστικό θέρετρο Albena.
H Albena ήταν τότε ο τουριστικός προορισμός των προνομιούχων Ανατολικογερμανών, και αργότερα άνοιξε για όλους τους τουρίστες. Πανέμορφο μέρος με μεγάλη παραλία.
Εντύπωση μας έκανε η καθαριότητα της παραλίας την οποία πολύ νωρίς κάθε πρωί την «χτένιζαν» και την «κοσκίνιζαν» με ειδικά μηχανήματα που όμοια στην Ελλάδα δεν υπήρχαν. Δεν υπήρχε ούτε σκουπιδάκι ούτε γόπα ούτε τίποτε άλλο, μόνο άμμος.
Ναι ρε φίλε, ήρθες Albena, μπάνιο δεν θα κάνεις στον Εύξεινο Πόντο; Πότε θα έχεις άλλη ευκαιρία; Μαγιό έφερες; Όχι! Ψαξε βρε!
Ευτυχώς ανακάλυψα ένα μαγαζί κοντά στο ξενοδοχείο που πουλούσε είδη θαλάσσης (δεν έμαθα αν ήταν κρατικό ή ιδιωτικό) και βρήκα ένα μαγιό , το μοναδικό (!) σαν μποξεράκι, κρατηθείτε: καφέ με κίτρινες βούλες μεγέθους λίγο πιο μεγάλες από 2ευρο!
Τι να κάνω ο έρμος… το πήρα … το φόρεσα (η μισή ντροπή δική μου, η υπόλοιπη των άλλων) και βούτηξα. Η διαφορά ήταν ότι η άντωση με την μειωμένη αλατότητα της Μαύρης Θάλασσας δεν σε κρατά στην επιφάνεια με την ίδια ευκολία όπως στις δικές μας παραλίες.
Ωραία η εμπειρία. Το μαγιό δεν το κράτησα για σουβενίρ αλλά το πέταξα στα σκουπίδια γιατί την επόμενη μέρα που είχε στεγνώσει και ήθελα να το βάλω στη βαλίτσα βρωμούσε απαίσια με μια μυρωδιά που έχει μείνει ακόμα στη μύτη μου όποτε το θυμάμαι!
(Συνεχίζεται)

 

[Sam-chal]

6.
Επιστροφή
Οι μέρες πέρασαν γρήγορα. Τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα επικοινωνίας με τους δικούς μας, οπότε μέσα μας υπήρχε ένα αίσθημα ανησυχίας και μια επιθυμία γρήγορης επιστροφής.
Ξεκινήσαμε για το Σαντάνσκι όπου θα ήταν η τελευταία διανυκτέρευση στην Βουλγαρία, απόσταση περίπου 600 χιλιόμετρα οπότε όλη η μέρα καταναλώθηκε στη διαδρομή.
Το βράδυ μικρή βόλτα στο έρημο Σαντάνσκι και ύπνο.
Η επόμενη μέρα ήταν απλά η μέρα της επιστροφής στην Ελλάδα χωρίς απρόοπτα.
Όλα καλά!

Επίλογος
Ήταν για μένα μια εμπειρία πολύ σημαντική για το μέλλον. Μου δόθηκε η ευκαιρία εκτός από τα μέρη που είδα να έχω την εμπειρία να διαχειριστώ τα όποια προβλήματα με τους συνταξιδιώτες μου ώστε να μην επιβαρύνουν την διάθεσή μου κάτι που θα μου χρησίμευε για τα μελλοντικά ταξίδια με την σύζυγό μου.
Πέρασαν 20 χρόνια για το επόμενο ταξίδι λόγω συγκυριών και υποχρεώσεων αλλά στο μυαλό μου πάντα υπήρχε η ανησυχία και σχεδιασμοί.

Αφιερώνω την ιστορία στην μνήμη του πατέρα μου που υπέγραψε αλλά και στης μητέρας μου που πίεσε και αυτή για να πάρω την πολυπόθητη υπογραφή για το διαβατήριο.

Υ.Γ. Φωτογραφίες δεν βρήκα. Βρήκα όμως το διαβατήριο με τις σφραγίδες εισόδου και εξόδου Βουλγαρίας και Ρουμανίας.


ΤΕΛΟΣ

 

[psilos3]

Στη συνέχεια επίσκεψη στο μουσείο με τις μικρογραφίες παραδοσιακών σπιτιών από διάφορα μέρη της Ρουμανίας. Αυτό ήταν που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον

Προφανώς μιλάς για το Muzeul Satului που αναφέρω κι εγώ στην ιστορία μου για το Βουκουρέστι. Πραγματικά εντυπωσιακό αξιοθέατο, είναι ότι μου άρεσε πιο πολύ κι εμένα στη πόλη!

Υ.Γ. Πολύ ωραία η ιστορία σου, ευχαριστούμε.