Αργεντινή 18 μέρες στην Αργεντινή

[KIKI]

πολυ ομορφη και περιεκτικη περιγραφη...
Σε ευχαριστουμε που τη μοιραζεσαι μαζι μας ...

 

[John-Rebus]

San Antonio de Areco, 9/11

Την προτελευταία μας μέρα στην Αργεντινή είχαμε αποφασίσει να τη περάσουμε στη πόλη San Antonio de Areco, 113 χλμ μακριά από το Μπουένος Άιρες. Ο λόγος ήταν ότι εκεί λάμβανε χώρα η ετήσια μέρα της Παράδοσης (Día de la Tradición), δηλαδή η μεγαλύτερη στη χώρα γιορτή-συγκέντρωση των τοπικών καουμπόηδων, των Gauchos. Ήτοι, ουσιαστικά μοναδική ευκαιρία να δούμε από κοντά κάτι πραγματικά αυθεντικό της ντόπιας παράδοσης των Criollo.

Παρόλο που δεν βρήκαμε πρωινά εισιτήρια, τελικά καταφέραμε να φτάσουμε εκεί το μεσημέρι πριν ξεκινήσουν οι κεντρικές εορταστικές εκδηλώσεις. Σε λιγότερο από 2 ώρες το λεωφορείο έφτασε στο σταθμό του Σαν Αντόνιο. Έμοιαζε περισσότερο με βενζινάδικο στη μέση του πουθενά και τίποτα εκεί γύρω δεν μαρτυρούσε ότι βρισκόμασταν σε μια πόλη που γιορτάζει.

Αφού ρωτήσαμε, πήραμε ένα δρομάκι για να οδηγηθούμε προς τη περιοχή που θα γινόντουσαν οι εκδηλώσεις. Ο ήλιος είχε αρχίσει να καίει για τα καλά. Επικρατούσε ησυχία και δεν κυκλοφορούσε κανείς. Μετά από λίγο βγήκαμε σε ένα σταυροδρόμι, με ένα γωνιακό μπαρ όπου φάνηκε να έχει κόσμο και απέξω υπήρχαν ...άλογα. Έμοιαζε να είχε βγει από την Άγρια Δύση. Ξαφνικά είχαμε μεταφερθεί σε περιβάλλον γουέστερν. Περίμενα ότι θα έβγαινε από κει ο Τζον Γουέιν ή θα έσκαγε μύτη ο Λούκι Λουκ με την Ντόλυ. Ανάμεσα στους επισκέπτες που είχαν σταματήσει να δροσιστούν, ξεχώριζαν και διάφοροι ντόπιοι ντυμένοι στα λευκά, με μαύρες μπότες, μπερέδες και με μαχαίρια στις περιστόλιστες ζώνες τους. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι Paisanos και με αυτά τα ρούχα εργάζονται στα ράντζα της περιοχής. Εντυπωσιασμένοι και διψασμένοι κάτσαμε κι εμείς να πιούμε μία μπίρα πριν συνεχίσουμε για το πάρκο Criollo.

Προχωρώντας φτάσαμε στις καταπράσινες όχθες του ποταμού Areco. Να και ο κόσμος! Παντού έβλεπες οικογένειες και παρέες να κάνουν πικ νικ. Σε ένα φράγμα του ποταμού πολλοί κάνουν μπάνιο. Μικροί, μεγάλοι. Την προσοχή μας βασικά τράβηξαν οι μυρωδιές μιας ψησταριάς... Πλησιάζοντας βλέπουμε ότι ο μαγαζάτορας έχει στήσει αυτοσχέδιες ψησταριές απ’ έξω για να εξυπηρετήσει της αυξημένη ζήτηση των επισκεπτών. Αν και μας τρέχουν τα σάλια και το στομάχι γουργουρίζει, αποφασίζουμε να προχωρήσουμε προς το πάρκο για να δούμε αν έχουν ξεκινήσει οι κεντρικές εκδηλώσεις.

Φτάνοντας, λοιπόν, στο πάρκο Criollo το σκηνικό πια είναι κανονικά φαρ ουεστ. Περιφερόμενοι έφιπποι Gauchos κάθε ηλικίας και φύλου!, εκατοντάδες άλογα, άμαξες, παλιά αμερικάνικα αυτοκίνητα, χωριάτες ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές. Γύρω από τη περιφραγμένη αρένα, όπου θα λάβουν χώρα οι ιππικές επιδείξεις, και κάτω από σκιά των δέντρων οι επισκέπτες έχουν ήδη πάρει θέση για να τις παρακολουθήσουν. Παραδίπλα, σε ένα περιφραγμένο χώρο μέσα στο δάσος, ο τοπικός σύλλογος έχει στήσει τάβλες και καρέκλες και προσέφερε ένα λιτό γεύμα. Ψητά, σαλάτα και ποτά. Με 5 ευρώ έτρωγες όσο ήθελες... Και οι τύποι είχαν ψήσει πολυυυυυύ κρέας. Εκεί καταλήξαμε κι εμείς. Αλλά επειδή ήμασταν από τους τελευταίους το μενού είχε μόνο κρέας και...μπίρες. Πήγαινες σε ένα πάγκο με στοιβαγμένα ψητά «πτώματα» και ο ψήστης σου έβγαζε τη μαχαίρα από το ζωνάρι και σου έκοβε ένα κομμάτι. Και ξανά πάλι...Απλά τα πράγματα.

Με (αρκετά) γεμάτο το στομάχι πια, αρχίσαμε να βολτάρουμε στο γύρω χώρο, ενώ μόλις είχαν αρχίσει οι Gauchos να επιδεικνύουν κοπάδια με άλογα στην αρένα. Πιάνοντας κουβέντα με μια παρέα νεαρών Paisanos που έπιναν μπίρες και έκαναν πλάκα, τους εξήγησα από που είμαι. Μου πρόσφεραν από τη μπίρα τους, γελάσαμε κι εγώ τους έδωσα κάτι ευρωσέντς για ενθύμιο. Ωραίοι τύποι οι επαρχιώτες. Ανάμεσα στη σκόνη και το καυτό ήλιο είχαν στήσει και πάγκους με διάφορα προϊόντα χειροτεχνίας των Gauchos. Παραδοσιακά μαχαίρια και ρούχα, είδη για τα άλογα, τοπικά τρόφιμα. Από τα μεγάφωνα πότε ακούγεται μουσική, πότε η παθιασμένη περιγραφή του εκφωνητή. Το σόου στην αρένα έχει πάρει φωτιά. Οι δεξιοτέχνες Gauchos προσπαθούν να τιθασεύσουν αγριεμένα άλογα, μένοντας στην πλάτη τους. Ο κόσμος ενθουσιάζεται από το θέαμα και χειροκροτεί. Εγώ παρατηρώ περισσότερο το σκηνικό γύρω από την αρένα και φωτογραφίζω. Οι εικόνες άπειρες. Πλησιάζει η ώρα που θα πρέπει να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Οι εκδηλώσεις θα συνεχιστούν μέχρι το βράδυ. Έπρεπε να είχαμε έρθει από τη προηγούμενη μέρα και να διανυκτερεύαμε. Έτσι θα είχαμε τη δυνατότητα να δούμε και άλλες εκδηλώσεις της Γιορτής της Παράδοσης στη πόλη. Ίσως κάποια άλλη φορά...

Πραγματικά επρόκειτο για ένα γνήσιο πανηγύρι, χωρίς τουριστικές φιοριτούρες. Παρόλο που περίμενα ότι θα υπήρχαν ορδές τουριστών, μιας και η γιορτή αυτή αναφέρεται σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς ως εξέχουσα, τελικά υπήρχαν μόνο διάσπαρτοι μέσα στους ντόπιους επισκέπτες. Για μένα ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες που έζησα στην Αργεντινή.

Περισσότερα στο mikrocosmos

 

[go2dbeach]

Κατι τετοιες τοπικες εκδηλωσεις ειναι οτι καλυτερο μπορει να σου τυχει σε ενα ταξιδι!
Εισαι τυχερος που το εζησες κι εμεις που το μοιραζεσαι μαζι μας.Περιμενω και το τελευταιο κομματι της ιστοριας

 

[xenos]

Πολυ original η εκδηλωση που βρεθηκες.Τυχερος.
Παντα τετοια.
Μας δινεις και πολυ ωραιες περιγραφες.

 

[John-Rebus]

Μπουένος Άιρες: Σκόρπιες Σημειώσεις #1

• To Μπουένος Άιρες (ΜΑ) είναι μια ευρωπαϊκή πόλη στη καρδιά της Λατινικής Αμερικής. Σε αυτό είναι εμφανές ότι συνέβαλαν οι Ιταλοί κυρίως, αλλά και οι Ισπανοί μετανάστες. Ο “μεσογειακός” τρόπος ζωής των “Porteños” είναι που σε κάνει να νιώθεις τόσο οικεία επισκεπτόμενος για πρώτη φορά το Μπουένος Άιρες. Ευχάριστοι, ζωντανοί, ανοιχτόκαρδοι τύποι, που τους αρέσει πολύ να διασκεδάζουν. Μπορείς να βγεις στις 2 το βράδυ έξω και να συναντήσεις κόσμο, ακόμη και να κάτσεις κάπου να φας. Η πολιτιστική ταυτότητα, αλλά και η φυσιογνωμία της πόλης, θα έλεγα πως δικαιολογούν ακόμα το χαρακτηρισμό “Παρίσι του Νότου”. Παρά το γεγονός της οικονομικής κρίσης που χτύπησε τη χώρα στις αρχές του 2000.
• Πολύ πράσινο, μεγάλα πάρκα, εντυπωσιακά κλασικά κτήρια, αποικιακή αρχιτεκτονική, αξιόλογη ρυμοτομία στο κέντρο, τεράστιες λεωφόροι, πλατείες, φτωχογειτονιές, μοντέρνες σύγχρονες περιοχές με ουρανοξύστες, το ιστορικό κέντρο (Casco Historico), κανάλια, ο κόσμος μιλιούνια στο κέντρο τις ώρες αιχμής, είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα της μητρόπολης.
• Αν και βρίσκονται τόσο κοντά, απέχουν ουσιαστικά παρασάγγας. Από τη μία η λαϊκή φτωχογειτονιά La Boca με την έντονη λατινοαμερικάνικη χροιά και από την άλλη το υπερσύγχρονο, αλλά Μανχάταν, Puerto Madero. Blue collars και White collars. Το Puerto Madero είναι το πιο νέο προάστιο του ΜΑ. Ακόμα χτίζεται. Μοντέρνα κτήρια, σύγχρονες πολυκατοικίες με πανάκριβα διαμερίσματα (3000 δολάρια και βάλε), ιστιοπλοϊκά στο κανάλι, ακριβά εστιατόρια και μπαρ, άπλα, καθαριότητα, τάξη και ασφάλεια. Εξάλλου τη νηνεμία στη “γειτονιά των στελεχών” έχουν αναλάβει εκατοντάδες λιμενικοί με αρμοδιότητες αστυνομίας, οι οποίοι βρίσκονται ακροβολισμένοι παντού 24 ώρες το 24ωρο. Κυκλοφορείς άφοβα ακόμα και αργά τη νύχτα. Παρόλαυτα, είναι όμορφα και αξίζει να περπατήσεις (και να κάνεις ποδήλατο) κατά μήκος του καναλιού.
• Αξίζει με το παραπάνω μια βόλτα στο φυσικό πάρκο, με τις 2 λίμνες, “Reserva Ecologica Costanera Sur” δίπλα στο ποτάμι, κάτω από το Puerto Madero. Τα σαββατοκύριακα το επισκέπτεται αρκετός κόσμος για πικνικ, αθλοπαιδιές, ποδήλατο, ή απλά περπάτημα μέσα στη φύση.
• Η 9 de Julio, η λεωφόρος-διάδρομος προσγείωσης των 7 και 7 λωρίδων κυκλοφορίας και των 140 μέτρων πλάτους είναι από τα πιο εντυπωσιακά σημεία του ΜΑ. Στη μέση δεσπόζει ο περίφημος οβελίσκος, σύμβολο της ανεξαρτησίας της πόλης, ενώ εκατέρωθεν υπάρχουν επίσης αξιοπρόσεκτα κτήρια. Το βράδυ με τα φώτα η λεωφόρος παίρνει μια ιδιαίτερη ομορφιά.
• Μπαίνοντας στη πόλη, τα δεκάδες μποτιλιαρισμένα παλιά φορτηγά και νταλίκες εντυπωσιάζουν. Δεν φαίνεται να σταματούν ποτέ να κάνουν τη διαδρομή αυτή. Στο ΜΑ δεν θα συναντήσεις εύκολα πολυτελή αυτοκίνητα. Ακόμα και τα καθημερινά αυτοκίνητα είναι παντελώς αδιάφορα. Αυτά που θα τραβήξουν τη προσοχή σου είναι τα αμερικάνικά, κυρίως φορτηγάκια, της δεκαετίας του 60 και του 70 και βέβαια τα πολύχρωμα παλιά λεωφορεία. Οι λεωφορειατζήδες, όπως και οι ταξιτζήδες, οδηγούν σαν τρελοί. Απλά δεν σηκώνουν το πόδι από το γκάζι. Άρα θέλει προσοχή η διάσχιση των δρόμων (και ειδικά των μεγάλων λεωφόρων).
• Τα ταξί κυκλοφορούν κατά χιλιάδες. Φθηνά μεν (η ταρίφα είχε ανέβει βέβαια στα 3,8 πέσος, ήτοι κάτι λιγότερο από ευρώ), πολλή πονηριά δε. Ναι, οι ταρίφες και εκεί είναι τζιμάνια. Αυτό σημαίνει απλά ΠΡΟΣΟΧΗ! Όταν το κόστος μια διαδρομής είναι μέχρι 30 πέσος καλό είναι να πληρώσετε με χαρτονομίσματα των 20 και 10. ΠΟΤΕ! μην πληρώσετε μικρά ποσά με χαρτονόμισμα των 100 και ειδικά βράδυ. Ο ταρίφας, είναι πολύ πιθανόν να σας πλασάρει για ρέστα πλαστά χαρτονομίσματα και να το πάρετε χαμπάρι όταν πάτε να πληρώσετε κάτι άλλο μετά. Εμείς τη πάθαμε και ευτυχώς το 50αρι καταφέραμε και το ξεφορτωθήκαμε πάλι σε ταξιτζή. Όταν σας δίνουν οπουδήποτε, ειδικά, 50άρια και 100αρια κοιτάξτε τα προσεκτικά. Άλλη μία μπαγαποντιά που κάνουν συχνά οι ταρίφες είναι να σε πάνε στο μέρος που ζήτησες μέσω Κολοπετινίτσας (μια τέτοια διαδρομή είναι η παραλιακή), αν καταλάβουν ότι δεν γνωρίζεις και πολλά από τη πόλη. Άρα χρειάζεται ακόμα και αν δεν γνωρίζετε να προσποιηθείτε ότι ξέρετε που πάτε. Γι αυτό καλό είναι από πριν να έχετε μάθει πόσο κοστίζει συνήθως μια διαδρομή από ένα σημείο σε άλλο. Και στο ΜΑ μπορείς να σταματήσεις το ταξί όπου βρίσκεσαι. Επίσης, μπορεί να τύχει να πέσετε και σε ταξί-μαϊμού.
• Το φθηνότερο και πιο λαϊκό μέσο συγκοινωνίας στη πόλη είναι το λεωφορείο. Σε πάει παντού. Τον Οκτώβρη του 2008 το εισιτήριο για μία διαδρομή κόστιζε μόλις 1 πέσος. Όμως, όπως έχει ήδη αναφερθεί, πρέπει να διαθέτεις (τα δυσεύρετα) νομίσματα. Το μηχάνημα στο λεωφορείο δεν δέχεται χαρτονομίσματα.
• Στις στάσεις των λεωφορείων βλέπεις ένα ασυνήθιστο θέαμα. Κάθονται ο ένας πίσω από τον άλλο, δημιουργώντας πολλές φορές μεγάλες ουρές περιμένοντας να έρθει το λεωφορείο.

Περισσότερα: mikrocosmos

 

[John-Rebus]

Μπουένος Άιρες: Σκόρπιες Σημειώσεις #2 Τέλος Θέματος

• Το ΜΑ διαθέτει 2 αεροδρόμια. Το διεθνές αεροδρόμιο Ezeiza και το Aeroparque για τις πτήσεις εντός της χώρας. Το Ezeiza βρίσκεται αρκετά έξω από τη πόλη, ενώ το Aeroparque είναι εντός. Τώρα για να μετακινηθείτε από το Ezeiza στη πόλη, μπορείτε να επιλέξετε μεταξύ ταξί, mini-bus και λεωφορείου. Ανάλογα με το πόσο αντέχει η τσέπη κάποιου, πόσο βιάζεται ή το πόσα άτομα είναι επιλέγει και το αντίστοιχο μέσο. Αν και όλα εξαρτώνται από τη κίνηση που θα συναντήσουν μπαίνοντας στη πόλη, το ταχύτερο αλλά και ακριβότερο είναι το ταξί. Κοστίζει 95+ πέσος και μπορεί να κάνει 30-40 λεπτά όταν δεν έχει κίνηση. Στη διαδρομή από τη πόλη προς το αεροδρόμιο εμείς πληρώσαμε 80 πέσος. Η καλύτερη επιλογή αν ταξιδεύεις μόνος και θες να φτάσεις μια νορμάλ ώρα στη πόλη είναι το mini-bus που κοστίζει 40 πέσος (Οκτώβρης 08’). Αλλιώς, αν θες να πας σχεδόν τσάμπα, επιλέγεις το αστικό λεωφορείο που μπορεί όμως να ξεπεράσει τις 2 ώρες για το κέντρο, αφού δεν αφήνει γειτονιά για γειτονιά (προϋπόθεση όπως ήδη αναφέρθη είναι να υπάρχουν νομίσματα).
• ΑΤΜ μπορείς να βρεις παντού στο ΜΑ. Κι εμείς είχαμε επιλέξει να τραβάμε χρήματα από αυτά με κάρτα αναλήψεων (η καλύτερη είναι η Visa Electron), αντί να φορτωθούμε με ευρώ. Όμως, σε κανένα ΑΤΜ δεν έβγαζε παραπάνω από 600 πέσος (250 ? περίπου) ανά ανάληψη. Άρα σε κάθε ανάληψη πληρώνεις τη προμήθεια των 3-5 ? (ανάλογα με την ελλινική τράπεζα). Στο αεροδρόμιο τα ΑΤΜ βγάζουν ακόμα πιο λίγα. Έτσι, πιθανόν το να αλλάξεις χρήματα σε ανταλλακτήριο (όχι σε αυτό του αεροδρομίου), μια-δύο φορές αντί να βγάζεις πολλές από τα ΑΤΜ, ίσως να είναι τελικά πιο οικονομικό, αλλά δεν το έψαξα και είναι σαφώς πιο επικίνδυνο να κουβαλάς όλα τα λεφτά επάνω σου.
• Στο ΜΑ (όπως και στο Μοντεβιδέο) θα συναντήσεις αρκετά ιστορικά καφέ που αξίζει να επισκεφτείς. Το πιο δημοφιλές (και τουριστικά) είναι το όμορφο Café Tortoni, όπου μπορείς να παρακολουθήσεις το βράδυ και μικρή, συμπαθητική παράσταση ταγκό (60 πέσος είσοδος). Οι Porteños περνούν αρκετές ώρες στα αναρίθμητα καφέ της πόλης, χάριν στη καφε-κουλτούρα που έχουν υιοθετήσει από τη μεσογειακή Ευρώπη.
• Για φαγητό και ποτό τι να πει κανείς. Παράδεισος. Θα έλεγα ότι είμαστε “una fatsa una ratsa”. San Telmo, Recoleta και Palermo (ειδικά το Viejo) τα καλύτερα barrios. Το φαγητό δεν είναι και τόσο φθηνό, όπως αλλού στην Αργεντινή. Μπορείς να φας γενικά με 15-20 ? ένα γεύμα με κρέας. Ένα θεϊκό “bife de chorizo” το πληρώσαμε από 28-35 πέσος (και πάει και αρκετά παραπάνω). Μια απλή μπίρα σε μπαρ έχει 8-15 πέσος. Ο φίλος μας από εκεί, μας πήγε Τετάρτη απόγευμα στο κλαμπ όπου συγκεντρώνεται όλη η νεολαία της πόλης μόλις κλείνουν τα γραφεία. Ένα κλαμπ που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τα δικά μας, να γεμίζει από τις 7-8 το απόγευμα με πολύ κόσμο. Δωρεάν είσοδος, σακάκια και γραβάτες, αρχικά τρώνε πίτσες σε τραπέζια που στη συνέχεια μαζεύονται και αρχίζει ο χορός μέχρι τα μεσάνυχτα.
• Το ΜΑ δεν είναι μια φθηνή πόλη συγκριτικά με άλλες μεγαλουπόλεις της Λατινικής Αμερικής, όπως πολλοί μπορεί να έχουν στο μυαλό τους. Οι τιμές ανεβαίνουν συνεχώς. Οι τιμές μάλιστα που ανέφερε η τελευταία έκδοση (Αύγουστος 2008) του Lonely Planet είχαν ήδη αλλάξει στο τέλος Οκτώβρη που ήμασταν εμείς εκεί. Ο πληθωρισμός, λένε, επίσημα πως αγγίζει το 14%, ανεπίσημα όμως μπορεί να είναι και υπερδιπλάσιος.
• Τη Κυριακή (πέρα από κάποιο ποδοσφαιρικό παιχνίδι) αξίζει να επισκεφτεί κάποιος ένα από τα υπαίθρια παζάρια (ferias) που γίνονται στη πόλη. Το πιο ενδιαφέρον φαίνεται να είναι το “Feria de Mataderos” στην άκρη της πόλης και με παραστάσεις των Gauchos.
• Ανεργία, συντάξεις, ασφάλεια, φτώχεια, είναι μερικά από τα βασικά προβλήματα που φαίνεται ότι απασχολούν τους Portenos. Οι διαδηλώσεις-διαμαρτυρίες (μικρές ή μεγάλες) είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Συμβαίνουν συνήθως στη κεντρική πλατεία-σύμβολο αγώνων Plaza de Mayo μπροστά από τη προεδρική Casa Rosada (σα να λέμε Μαξίμου). Οι πορείες, αλλά και η διακοπή της κυκλοφορίας (όπως αυτή που πετύχαμε στη τεράστια λεωφόρο 9 de Julio και προκάλεσε κυκλοφοριακό έμφραγμα) δεν λείπουν.
• Τα βράδια η πόλη γεμίζει από ρακοσυλλέκτες που σκαλίζουν τα σκουπίδια για να βρουν φαγητό και ανακυκλώσιμα υλικά. Οι ρακοσυλλέκτες με χειροκίνητα κάρα κυκλοφορούν όλη τη μέρα. Η άλλη όψη της μητρόπολης.
• Μια αξιοπρόσεχτη ασχολία κυρίως νέων είναι η συνοδεία σκύλων. Δεν μιλάμε για 1-2 σκυλιά, αλλά για καμιά 10ρια! Δεν ξέρω βέβαια σε αυτή τη περίπτωση ποιος βγάζει βόλτα ποιον.
• Το μεσημέρι, τις καθημερινές, και όταν ο καιρός είναι καλός, οι πλατείες και τα πάρκα στο κέντρο γεμίζουν με εργαζόμενους από τα γύρω γραφεία, που κάνουν διάλειμμα για να φάνε το κολατσιό τους. Βλέπεις να κάθονται στο γρασίδι με το ταπεράκι τους και να απολαμβάνουν τη ηλιόλουστη μέρα.
• Αν χρειαστείς να προμηθευτείς κάτι από φαρμακείο στο ΜΑ είναι το πλέον εύκολο. Υπάρχουν παντού και είναι τεράστια. Πέρα από τα καθαρά φαρμακευτικά, αρκετά προσφέρουν και άλλα είδη, όπως σνακ, κάτι σαν τα Boots στη Μ. Βρετανία.
• Η τηλεόραση (από το λίγο που είδαμε) είναι μια από τα ίδια. Πρωϊνάδικα, κουτσομπολιά, τηλεπαιχνίδια, μαγειρική, ειδήσεις και βέβαια πολύ ποδόσφαιρο.
• Η Quilmes είναι η βασιλεύουσα μπίρα στη χώρα. Η κυρίαρχη συσκευασία που πωλείται βασικά στα σούπερ μάρκετ για όλες τις μάρκες μπίρας είναι αυτή του ενός λίτρου. Κοστίζουν από 0,60 έως λίγο παραπάνω από ευρώ. Για να πίνει ο λαός φθηνά. Η Sprite κυκλοφορεί με κόκκινο καπάκι.
• Για τηλέφωνα στο εξωτερικό η καλύτερη λύση είναι η αγορά της προπληρωμένης κάρτας “llamada directa.com, internacional”, η οποία κοστίζει 10 πέσος και κρατάει αρκετά. Στα “Locutorios” (καταστήματα με τηλεφωνικές καμπίνες και ίντερνετ) είναι σαφώς ακριβότερα.
• Οι Αργεντινές, λέγεται, πως είναι ιδιαιτέρως όμορφες γυναίκες, χάριν σε αυτό το πάντρεμα νότιο-ευρωπαϊκού και λατινοαμερικάνικου. Όμως όσο κυκλοφόρησα στο ΜΑ δεν είδα κάτι τέτοιο να ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Στην αρχή μπορεί να μην πήγα στα κατάλληλα μέρη, αλλά περνώντας μετά και από μέρη που συχνάζει νεολαία δεν άλλαξε η αρχική μου εντύπωση. Σίγουρα, χρειάζεται περισσότερη και πιο ενδελεχής μελέτη για να βγει ασφαλές συμπέρασμα και ειδικά το καλοκαίρι στα θέρετρα... Δεν έμεινα και τόσο πολύ εξάλλου. Αυτό που διαπίστωσα όμως σε κάποια περίπτωση είναι ότι οι νεαροί Αργεντινοί είναι ιδιαιτέρως επιθετικοί και διεκδικητικοί απέναντι σε μία γυναίκα. Μη ξεχνάμε και το Μαραντόνα...

Περισσότερα: mikrocosmos

Επιτέλους, κατάφερα μετά από καιρό να ολοκληρώσω το θέμα. Ευχαριστώ όλους για τα καλά τους λόγια.

 

[varioAthens]

Αυτές οι "σκόρπιες" σημειώσεις στο τέλος ήταν πολύ χρήσιμες όσο και ενδιαφέρουσες! Ευχαριστούμε!

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Κεντρικής & Νότιας Αμερικής.

 

[go2dbeach]

Ωραια ιστορια , δυνατος προορισμος , ενδιαφεροντα τα τιπς που μοιραστηκες μαζι μας στη διαρκεια της ιστοριας αλλα και συγκεντρωτικα στο τελος! Ευχαριστουμε John Rebus

 

[renata]

john έτοιμος ο οδηγός !!!! τον τύπωσα!!!
πολλα ευχαριστώ... ήσουν φοβερός αφηγητής !!!

 

[tripdreamer1975]

Ευχαριστώ για τις αναλυτικότατες πληροφορίες και την πληρέστατη και γεμάτη εικόνες αφήγηση.
Άλλος ένας προορισμός προστέθηκε στα υπ'όψιν.

 

[John-Rebus]

Ευχαριστώ για τα μηνύματά σας.