Defkalion
Administrator
- Μηνύματα
- 11.455
- Likes
- 17.526
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Σα σήμερα λοιπόν πριν από 14 χρόνια έκανε τη δειλή εμφάνισή του το Travelstories μας, σε διαφορετική μορφή τότε, πολύ μικρό και με λίγο κόσμο, αλλά με μεγάλα όνειρα και πολύ αγάπη.
Θυμάμαι την πρώτη παρέα που μαζεύτηκε ένα απόγευμα στο... σπίτι μου, αλλά και την πρώτη "μαζική" συνάντηση στην πλατεία του Ν. Ηρακλείου, πρέπει να ήταν καμιά 10ριά άτομα. Θυμάμαι τις συζητήσεις με τον @Lthanos για το αν "αυτό το πράγμα θα πάει πουθενά", αλλά και τις εξόδους από το στρατόπεδο στη Μυτιλήνη με τον @spor_os για να δουλέψουμε στο φόρουμ σε κάποιο net cafe (αν και μάλλον τελικά εγώ δούλευα, εκείνος πήγαινε για μακαρονάδες).
Κυρίως όμως θυμάμαι τον τεράστιο ενθουσιασμό μου κάθε φορά που το Travelstories πετύχαινε κάποιο νούμερο που θεωρούσα τότε πολύ εντυπωσιακό - παράδειγμα η χαρά που ένιωσα εδώ όταν το φόρουμ έφτασε τα 1000 μέλη, ή το αξέχαστο τόπικ που ένα μέλος ρώταγε για την προέλευση του φόρουμ και έκανα μια πολύ ντροπαλή αναδρομή με φωτογραφίες από το πώς ήταν το φόρουμ στα ξεκινήματά του (εδώ).
Όλα αυτά στο μακρινό πια 2008, στην τρίτη χρονιά λειτουργίας του site, κατά την οποία το Travelstories είχε περίπου 150.000 επισκέψεις που ήδη τότε μου φαινόταν εξωπραγματικό νούμερο. Οπότε δε μπορώ παρά να είμαι σιωπηλά περήφανος για την κοινότητά μας αφού πέρσι έκανε 3,1 εκατομμύρια επισκέψεις
Φέτος όμως η επισκεψιμότητα στο Travelstories ξεπέρασε κάθε προσδοκία, αφού είχαμε τη μεγαλύτερη από τότε που ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας ως κοινότητα, φτάνοντας τα 3,7 εκατομμύρια επισκέψεις 
Τα νούμερα αυτά έχουν χάσει κάπως τη σημασία τους πια, αφού αυτό που μένει στο τέλος είναι οι Ταξιδιωτικές Ιστορίες των μελών μας, οι παρέες που έχουν δημιουργηθεί, οι άνθρωποι που γνωρίστηκαν και ήρθαν κοντά μέσα από το φόρουμ μας, και φυσικά όλα τα ταξίδια που δε θα είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ αν το Travelstories δεν είχε φυτέψει το σπόρο της περιέργειας στα μυαλά μας για κάθε γωνιά της Γης.
Ζώντας πια πολύ μακριά από την Ελλάδα έχω ένα λόγο παραπάνω να νιώθω δεμένος με την κοινότητα, αλλά είμαι βέβαιος ότι το ίδιο νιώθουν και άλλα μέλη. Έτσι φέτος αντί να ευχηθώ εγώ στο Travelstories, ζήτησα από δύο μέλη που θεωρώ πια κοντινούς μου φίλους να το κάνουν εκείνα στη θέση μου. Ακολουθούν τα λόγια τους παρακάτω:
Με αφορμή τα γενέθλια του φόρουμ, ήθελα να γράψω δυο γραμμούλες.
Για το φόρουμ πρωτάκουσα σε μια πτήση Μαδρίτη-Λίμα, από έναν άνθρωπο με ξεχωριστή ενέργεια και χαμόγελο. "Μα καλά, σου αρέσουν τόσο πολύ τα ταξίδια και δεν ξέρεις το travelstories;", είπε όλο απορία. "Πρέπει να μπεις, θα πάθεις πλάκα, θα είσαι στο στοιχείο σου! Μπαίνω κι εγώ πού και πού και γράφω καμιά σαχλαμάρα, εκεί με λένε @vagantos ", συμπλήρωσε.
Άκουσα τη συμβουλή του κι επιστρέφοντας από το πολυαγαπημένο Περού, μπήκα. Και όντως βρέθηκα στο στοιχείο μου: ατελείωτες πληροφορίες για ταξίδια σε μπόλικους προορισμούς, ωραίες συζητήσεις από μια ολόκληρη κοινότητα με κοινό παρανομαστή το πάθος για τα ταξίδια. Πώς μου είχε ξεφύγει όλο αυτό;
Ήταν Ιούνιος του 2008. Πέρασαν 11 χρόνια από τότε. Ο Βαγγέλης πια δε βρίσκεται ούτε στο φόρουμ, ούτε ανάμεσά μας. Τον θυμάμαι όμως πάντα με ένα χαμόγελο κάθε φορά που μπαίνω για να γράψω, να διαβάσω, να ρωτήσω. Χάρη σε αυτόν γνώρισα πολλούς άλλους "άρρωστους με τα ταξίδια" σαν κι εμένα. Κάποιους (ελάχιστους) προσωπικά, κάποιους άλλους τους ξέρω μόνο ως avatar, μερικές φορές διαπιστώνοντας ότι μπορεί να ξέρω τα χόμπι τους, τις εμπειρίες τους, τις απόψεις τους... αλλά δεν ξέρω το φύλο, την ηλικία τους ή το πώς είναι εμφανισιακώς. Δεν παίζει και πολύ ρόλο. Αυτό που έχει σημασία είναι πως "παίρνω" συνέχεια, σχεδόν καθημερινά, από κάτι που δε ζητάει τίποτε ως ανταπόδοση και με έχει βοηθήσει σε πολλές εκφάνσεις.
Με βοηθάει να διατηρώ τα Ελληνικά μου σε ένα επίπεδο υποφερτό, μου χαρίζει στιγμές γέλιου, προβληματισμού, έχει γίνει πηγή έμπνευσης για πολλά ταξίδια, λειτουργεί ως αποθήκη μνήμης για ταξίδια που έκανα και ξέρω πως αλλού δε θα τα απαθανάτιζα, είναι πηγή ενημέρωσης, κοινωνικοποίησης, μέσο χαβαλέ και ναι, είναι και μια ευχάριστη συνήθεια από αυτές πια που αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητας, σε βαθμό που δεν το φανταζόμουν ποτέ. Άλλωστε δεν είχα ποτέ και καλές σχέσεις ούτε με την τεχνολογία ούτε με το διαδίκτυο, μεταξύ άλλων διότι στη χώρα που ζω είναι δυσκολότερο από τα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Το travelstories είναι από τα λίγα πράγματα, αν όχι το μοναδικό, που έχει εθίσει κι έχει σχέση με την τεχνολογία.
Χρόνια σου πολλά λοιπόν καλό μου φόρουμ, και φέτος. Σου ζητώ συγγνώμη αν κάποιες φορές τσακώθηκα, αν έγραψα καμιά πατάτα (συμβαίνει...), αν ήμουν ειρωνικός μέσω της πλατφόρμας σου απέναντι σε κάποιους, αν παρέλειψα να κάνω και καμιά κράτηση εισιτηρίου μέσω του GO, γιατί ξέρω πως οικονομικά βασικά απώλειες προκαλείς στον καημένο το Δευκαλίωνα κι όλο ξεχνάω να σε ενισχύσω παρότι "ρουφάω" απόλαυση από σένα καθημερινά. Σου υπόσχομαι ότι μέχρι τα 15α σου γενέθλια θα προσπαθήσω να είμαι καλύτερος χρήστης, πελάτης και μέλος. Να τα χιλιάσεις και να συνεχίσεις να φέρνεις ερεθίσματα, γνώσεις, χαμόγελο και πάνω απ' όλα ωραίους ανθρώπους στη ζωή μου. Σε ευχαριστώ πολύ,
@Yorgos
Λένε πως με το ταξιδιωτικό μικρόβιο γεννιέσαι, κι ίσως να είναι έτσι. Πράγματι και σε μένα κάπως έτσι στην παιδική ηλικία δημιουργήθηκε ένα εσωτερικό κάλεσμα το οποίο με παρακινούσε να ανακαλύψω τον κόσμο. Ωστόσο ποτέ μου δε πίστεψα πως θα έχω τη δύναμη να το καταφέρω.
Έφτασα μέχρι τα 25 μου και δε κατόρθωσα ακόμα να κάνω την αρχή, να δώσω μια ώθηση στο μεγαλύτερό μου όνειρο κι αυτό να πάρει σάρκα και οστά.
Μέχρι τα 25 μου δε πίστευα στη δύναμη μου -ήταν κι οι συνθήκες της μέχρι τότε ζωής μου που δε βοηθούσαν σε αυτό- Ώσπου τότε, ξαφνικά, αναζητώντας προορισμούς μακρινούς κι ονειρεμένους στα μάτια μου, ανακάλυψα το travelstories.gr. Μέχρι τότε δεν ήξερα τίποτα από φόρουμ. Ξεκίνησα να διαβάζω ακόρεστα τις ιστορίες των μελών και να ταξιδεύω νοερά μαζί τους. Και τότε, μέσα μου καλλιεργήθηκε η πεποίθηση πως κι εγώ μπορώ. Κι εγώ μπορώ να εξερευνήσω την Ευρώπη, να ανακαλύψω νέα μέρη, χωρίς να φοβάμαι ότι θα χαθώ ή ότι δε θα μπορώ να κυκλοφορήσω.
Έτσι ξεκίνησα με το Βερολίνο και μετά με το Λονδίνο. Έπειτα έκανα ένα βήμα παρά πέρα και πήγα μόνη μου στη Στοκχόλμη. Εκεί εθίστηκα στα μοναχικά ταξίδια αλλά και ανακάλυψα την εσωτερική μου δύναμη. Τίποτα πια δεν ήταν ικανό να με σταματήσει. Σύντομα έκανα και το πρώτο βήμα στην Ασία ανακαλύπτοντας νέες κουλτούρες επισκεπτόμενη με την αδερφή μου την Ιαπωνία.
Αφού γύρισα κάθε γωνιά της Ευρώπης, είτε μόνη είτε με καλή παρέα, αποφάσισα λίγο μετά τα 30 μου να ξεκινήσω τα μοναχικά ταξίδια σε άλλες ηπείρους. Η αρχή έγινε με την Αρμενία, ένα ταξίδι – αποκάλυψη για μένα. Ακολούθησαν το Καζακστάν, η Κολομβία, το Κιργιστάν.
Φέτος, στα 35 μου πλέον βρεθήκαμε με την έφηβη κορούλα μου στο Μπαλί και τη Σιγκαπούρη.
Ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου οφείλεται λοιπόν στο travelstories. Όχι μόνο για τις πληροφορίες που αποκόμισα, ούτε επειδή αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για να ξεκινήσω τα ταξίδια. Το travelstories είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Καθημερινά θα μπω να διαβάσω ταξιδιωτικά νέα, θα δω που έφτασαν οι διαδικτυακοί μου φίλοι και τι πληροφορίες μου παρέχουν απλόχερα, θα μιλήσω με τους φίλους που έχω πια αποκτήσει. Φίλοι που έγινα συνταξιδιώτες, φίλοι που έγιναν επιστήθιοι, και άλλοι που με ωφέλησαν και ωφελήθηκαν από τις εκατέρωθεν πληροφορίες.
Δε θα ήμουν η ίδια χωρίς τη Βάνα και την Ευαγγελία, δε θα είχα ταξιδέψει στην Ινδία αν δεν ήταν η Κική, ούτε στο Ιράν χωρίς τον Παναγιώτη, δε θα πήγαινα ποτέ στο Κιργιστάν χωρίς τον σπρώξιμο της Δήμητρας, ούτε στην Κολομβία χωρίς το Γιώργο και την Κατερίνα (την τσομπάνα μας). Και δε θα ήμουν η ίδια αν δεν ένιωθα πως στην άλλη άκρη του πλανήτη έχω έναν φίλο που μπορεί να είναι μακριά αλλά ξέρει πως να είναι δίπλα μου όποτε τον χρειάζομαι, και είναι ο καλύτερος ακροατής που έχω γνωρίσει, ο καλύτερος πατέρας και ένας από τους καλύτερους ανθρώπους που γνωρίζω και που χωρίς αυτόν δε θα υπήρχε το φόρουμ μας.
Σε ευχαριστούμε για όλα Δευκαλίων.
@fenia42
Μετά από αυτά, που με εξέπληξαν και με συγκίνησαν, τι άλλο να πω εγώ.
Ευχηθείτε κι'εσείς στο Travelstories εδώ ή στα social media (με το hashtag #travelstories14 ) - και θα κληρώσουμε τρία κουκλάκια Travelstories να παίρνετε μαζί στα ταξίδια σας
Happy Birthday στην πιο τρελή κοινότητα του κόσμου
Θυμάμαι την πρώτη παρέα που μαζεύτηκε ένα απόγευμα στο... σπίτι μου, αλλά και την πρώτη "μαζική" συνάντηση στην πλατεία του Ν. Ηρακλείου, πρέπει να ήταν καμιά 10ριά άτομα. Θυμάμαι τις συζητήσεις με τον @Lthanos για το αν "αυτό το πράγμα θα πάει πουθενά", αλλά και τις εξόδους από το στρατόπεδο στη Μυτιλήνη με τον @spor_os για να δουλέψουμε στο φόρουμ σε κάποιο net cafe (αν και μάλλον τελικά εγώ δούλευα, εκείνος πήγαινε για μακαρονάδες).
Κυρίως όμως θυμάμαι τον τεράστιο ενθουσιασμό μου κάθε φορά που το Travelstories πετύχαινε κάποιο νούμερο που θεωρούσα τότε πολύ εντυπωσιακό - παράδειγμα η χαρά που ένιωσα εδώ όταν το φόρουμ έφτασε τα 1000 μέλη, ή το αξέχαστο τόπικ που ένα μέλος ρώταγε για την προέλευση του φόρουμ και έκανα μια πολύ ντροπαλή αναδρομή με φωτογραφίες από το πώς ήταν το φόρουμ στα ξεκινήματά του (εδώ).
Όλα αυτά στο μακρινό πια 2008, στην τρίτη χρονιά λειτουργίας του site, κατά την οποία το Travelstories είχε περίπου 150.000 επισκέψεις που ήδη τότε μου φαινόταν εξωπραγματικό νούμερο. Οπότε δε μπορώ παρά να είμαι σιωπηλά περήφανος για την κοινότητά μας αφού πέρσι έκανε 3,1 εκατομμύρια επισκέψεις
Φέτος όμως η επισκεψιμότητα στο Travelstories ξεπέρασε κάθε προσδοκία, αφού είχαμε τη μεγαλύτερη από τότε που ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας ως κοινότητα, φτάνοντας τα 3,7 εκατομμύρια επισκέψεις
Τα νούμερα αυτά έχουν χάσει κάπως τη σημασία τους πια, αφού αυτό που μένει στο τέλος είναι οι Ταξιδιωτικές Ιστορίες των μελών μας, οι παρέες που έχουν δημιουργηθεί, οι άνθρωποι που γνωρίστηκαν και ήρθαν κοντά μέσα από το φόρουμ μας, και φυσικά όλα τα ταξίδια που δε θα είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ αν το Travelstories δεν είχε φυτέψει το σπόρο της περιέργειας στα μυαλά μας για κάθε γωνιά της Γης.
Ζώντας πια πολύ μακριά από την Ελλάδα έχω ένα λόγο παραπάνω να νιώθω δεμένος με την κοινότητα, αλλά είμαι βέβαιος ότι το ίδιο νιώθουν και άλλα μέλη. Έτσι φέτος αντί να ευχηθώ εγώ στο Travelstories, ζήτησα από δύο μέλη που θεωρώ πια κοντινούς μου φίλους να το κάνουν εκείνα στη θέση μου. Ακολουθούν τα λόγια τους παρακάτω:
---------------------------------------------
Με αφορμή τα γενέθλια του φόρουμ, ήθελα να γράψω δυο γραμμούλες.
Για το φόρουμ πρωτάκουσα σε μια πτήση Μαδρίτη-Λίμα, από έναν άνθρωπο με ξεχωριστή ενέργεια και χαμόγελο. "Μα καλά, σου αρέσουν τόσο πολύ τα ταξίδια και δεν ξέρεις το travelstories;", είπε όλο απορία. "Πρέπει να μπεις, θα πάθεις πλάκα, θα είσαι στο στοιχείο σου! Μπαίνω κι εγώ πού και πού και γράφω καμιά σαχλαμάρα, εκεί με λένε @vagantos ", συμπλήρωσε.
Άκουσα τη συμβουλή του κι επιστρέφοντας από το πολυαγαπημένο Περού, μπήκα. Και όντως βρέθηκα στο στοιχείο μου: ατελείωτες πληροφορίες για ταξίδια σε μπόλικους προορισμούς, ωραίες συζητήσεις από μια ολόκληρη κοινότητα με κοινό παρανομαστή το πάθος για τα ταξίδια. Πώς μου είχε ξεφύγει όλο αυτό;
Ήταν Ιούνιος του 2008. Πέρασαν 11 χρόνια από τότε. Ο Βαγγέλης πια δε βρίσκεται ούτε στο φόρουμ, ούτε ανάμεσά μας. Τον θυμάμαι όμως πάντα με ένα χαμόγελο κάθε φορά που μπαίνω για να γράψω, να διαβάσω, να ρωτήσω. Χάρη σε αυτόν γνώρισα πολλούς άλλους "άρρωστους με τα ταξίδια" σαν κι εμένα. Κάποιους (ελάχιστους) προσωπικά, κάποιους άλλους τους ξέρω μόνο ως avatar, μερικές φορές διαπιστώνοντας ότι μπορεί να ξέρω τα χόμπι τους, τις εμπειρίες τους, τις απόψεις τους... αλλά δεν ξέρω το φύλο, την ηλικία τους ή το πώς είναι εμφανισιακώς. Δεν παίζει και πολύ ρόλο. Αυτό που έχει σημασία είναι πως "παίρνω" συνέχεια, σχεδόν καθημερινά, από κάτι που δε ζητάει τίποτε ως ανταπόδοση και με έχει βοηθήσει σε πολλές εκφάνσεις.
Με βοηθάει να διατηρώ τα Ελληνικά μου σε ένα επίπεδο υποφερτό, μου χαρίζει στιγμές γέλιου, προβληματισμού, έχει γίνει πηγή έμπνευσης για πολλά ταξίδια, λειτουργεί ως αποθήκη μνήμης για ταξίδια που έκανα και ξέρω πως αλλού δε θα τα απαθανάτιζα, είναι πηγή ενημέρωσης, κοινωνικοποίησης, μέσο χαβαλέ και ναι, είναι και μια ευχάριστη συνήθεια από αυτές πια που αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητας, σε βαθμό που δεν το φανταζόμουν ποτέ. Άλλωστε δεν είχα ποτέ και καλές σχέσεις ούτε με την τεχνολογία ούτε με το διαδίκτυο, μεταξύ άλλων διότι στη χώρα που ζω είναι δυσκολότερο από τα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Το travelstories είναι από τα λίγα πράγματα, αν όχι το μοναδικό, που έχει εθίσει κι έχει σχέση με την τεχνολογία.
Χρόνια σου πολλά λοιπόν καλό μου φόρουμ, και φέτος. Σου ζητώ συγγνώμη αν κάποιες φορές τσακώθηκα, αν έγραψα καμιά πατάτα (συμβαίνει...), αν ήμουν ειρωνικός μέσω της πλατφόρμας σου απέναντι σε κάποιους, αν παρέλειψα να κάνω και καμιά κράτηση εισιτηρίου μέσω του GO, γιατί ξέρω πως οικονομικά βασικά απώλειες προκαλείς στον καημένο το Δευκαλίωνα κι όλο ξεχνάω να σε ενισχύσω παρότι "ρουφάω" απόλαυση από σένα καθημερινά. Σου υπόσχομαι ότι μέχρι τα 15α σου γενέθλια θα προσπαθήσω να είμαι καλύτερος χρήστης, πελάτης και μέλος. Να τα χιλιάσεις και να συνεχίσεις να φέρνεις ερεθίσματα, γνώσεις, χαμόγελο και πάνω απ' όλα ωραίους ανθρώπους στη ζωή μου. Σε ευχαριστώ πολύ,
@Yorgos
---------------------------------------------
Λένε πως με το ταξιδιωτικό μικρόβιο γεννιέσαι, κι ίσως να είναι έτσι. Πράγματι και σε μένα κάπως έτσι στην παιδική ηλικία δημιουργήθηκε ένα εσωτερικό κάλεσμα το οποίο με παρακινούσε να ανακαλύψω τον κόσμο. Ωστόσο ποτέ μου δε πίστεψα πως θα έχω τη δύναμη να το καταφέρω.
Έφτασα μέχρι τα 25 μου και δε κατόρθωσα ακόμα να κάνω την αρχή, να δώσω μια ώθηση στο μεγαλύτερό μου όνειρο κι αυτό να πάρει σάρκα και οστά.
Μέχρι τα 25 μου δε πίστευα στη δύναμη μου -ήταν κι οι συνθήκες της μέχρι τότε ζωής μου που δε βοηθούσαν σε αυτό- Ώσπου τότε, ξαφνικά, αναζητώντας προορισμούς μακρινούς κι ονειρεμένους στα μάτια μου, ανακάλυψα το travelstories.gr. Μέχρι τότε δεν ήξερα τίποτα από φόρουμ. Ξεκίνησα να διαβάζω ακόρεστα τις ιστορίες των μελών και να ταξιδεύω νοερά μαζί τους. Και τότε, μέσα μου καλλιεργήθηκε η πεποίθηση πως κι εγώ μπορώ. Κι εγώ μπορώ να εξερευνήσω την Ευρώπη, να ανακαλύψω νέα μέρη, χωρίς να φοβάμαι ότι θα χαθώ ή ότι δε θα μπορώ να κυκλοφορήσω.
Έτσι ξεκίνησα με το Βερολίνο και μετά με το Λονδίνο. Έπειτα έκανα ένα βήμα παρά πέρα και πήγα μόνη μου στη Στοκχόλμη. Εκεί εθίστηκα στα μοναχικά ταξίδια αλλά και ανακάλυψα την εσωτερική μου δύναμη. Τίποτα πια δεν ήταν ικανό να με σταματήσει. Σύντομα έκανα και το πρώτο βήμα στην Ασία ανακαλύπτοντας νέες κουλτούρες επισκεπτόμενη με την αδερφή μου την Ιαπωνία.
Αφού γύρισα κάθε γωνιά της Ευρώπης, είτε μόνη είτε με καλή παρέα, αποφάσισα λίγο μετά τα 30 μου να ξεκινήσω τα μοναχικά ταξίδια σε άλλες ηπείρους. Η αρχή έγινε με την Αρμενία, ένα ταξίδι – αποκάλυψη για μένα. Ακολούθησαν το Καζακστάν, η Κολομβία, το Κιργιστάν.
Φέτος, στα 35 μου πλέον βρεθήκαμε με την έφηβη κορούλα μου στο Μπαλί και τη Σιγκαπούρη.
Ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου οφείλεται λοιπόν στο travelstories. Όχι μόνο για τις πληροφορίες που αποκόμισα, ούτε επειδή αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για να ξεκινήσω τα ταξίδια. Το travelstories είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Καθημερινά θα μπω να διαβάσω ταξιδιωτικά νέα, θα δω που έφτασαν οι διαδικτυακοί μου φίλοι και τι πληροφορίες μου παρέχουν απλόχερα, θα μιλήσω με τους φίλους που έχω πια αποκτήσει. Φίλοι που έγινα συνταξιδιώτες, φίλοι που έγιναν επιστήθιοι, και άλλοι που με ωφέλησαν και ωφελήθηκαν από τις εκατέρωθεν πληροφορίες.
Δε θα ήμουν η ίδια χωρίς τη Βάνα και την Ευαγγελία, δε θα είχα ταξιδέψει στην Ινδία αν δεν ήταν η Κική, ούτε στο Ιράν χωρίς τον Παναγιώτη, δε θα πήγαινα ποτέ στο Κιργιστάν χωρίς τον σπρώξιμο της Δήμητρας, ούτε στην Κολομβία χωρίς το Γιώργο και την Κατερίνα (την τσομπάνα μας). Και δε θα ήμουν η ίδια αν δεν ένιωθα πως στην άλλη άκρη του πλανήτη έχω έναν φίλο που μπορεί να είναι μακριά αλλά ξέρει πως να είναι δίπλα μου όποτε τον χρειάζομαι, και είναι ο καλύτερος ακροατής που έχω γνωρίσει, ο καλύτερος πατέρας και ένας από τους καλύτερους ανθρώπους που γνωρίζω και που χωρίς αυτόν δε θα υπήρχε το φόρουμ μας.
Σε ευχαριστούμε για όλα Δευκαλίων.
@fenia42
Μετά από αυτά, που με εξέπληξαν και με συγκίνησαν, τι άλλο να πω εγώ.
Ευχηθείτε κι'εσείς στο Travelstories εδώ ή στα social media (με το hashtag #travelstories14 ) - και θα κληρώσουμε τρία κουκλάκια Travelstories να παίρνετε μαζί στα ταξίδια σας
Happy Birthday στην πιο τρελή κοινότητα του κόσμου
