ταξιδιωτική ιστορία,πως πρέπει να είναι και γιατί?

[ANEL]

Εδώ και καιρό προβληματίζομαι σχετικά με αυτό.Δηλ. μια ταξιδιωτική ιστορία,μπορεί να μπλέκει και να χρησιμοποιεί φανταστικά στοιχεία,προκειμένου να περιγράψει πραγματικά γεγονότα,εικόνες και συναισθήματα που γεννήθηκαν σε κάποιο ταξίδι???:roll:
είναι θεμιτό,σε μια ταξιδιωτική ιστορία,ο/η συγγραφέας της,να δημιουργεί πρόσωπα(φανταστικά)και να μιλάει μέσω αυτών???
να δίνει πνοή σε φανταστικά όντα ή να προσωποποιεί τα αντικείμενα και να προβάλει σκέψεις,εντυπώσεις,εμπειρίες δικές του μέσω αυτών??
τα παραπάνω είναι κλασσικά "κόλπα" των παραμυθιών και της επιστημονικής φαντασίας.
Κατά την γνώμη σας λοιπόν,πόσο χωράνε τέτοια "κόλπα" σε μια ταξιδιωτική ιστορία????:roll::roll:

 

[fitziano]

Εδώ και καιρό προβληματίζομαι σχετικά με αυτό.Δηλ. μια ταξιδιωτική ιστορία,μπορεί να μπλέκει και να χρησιμοποιεί φανταστικά στοιχεία,προκειμένου να περιγράψει πραγματικά γεγονότα,εικόνες και συναισθήματα που γεννήθηκαν σε κάποιο ταξίδι???:roll:

Όχι

είναι θεμιτό,σε μια ταξιδιωτική ιστορία,ο/η συγγραφέας της,να δημιουργεί πρόσωπα(φανταστικά)και να μιλάει μέσω αυτών???

Όχι

να δίνει πνοή σε φανταστικά όντα ή να προσωποποιεί τα αντικείμενα και να προβάλει σκέψεις,εντυπώσεις,εμπειρίες δικές του μέσω αυτών??

Όχι

Κατά την γνώμη σας λοιπόν,πόσο χωράνε τέτοια "κόλπα" σε μια ταξιδιωτική ιστορία????:roll::roll:

Δε χωράνε

 

[Traveller]

Όχι


Όχι


Όχι


Δε χωράνε

Θεός!!! υποκλίνομαι...

 

[Marizaki]

Προσωπικα..δε θα είχα πρόβλημα να υπάρχουν φανταστικα προσωπα!! Θα ήθελα ομως πραγματικα στοιχεια..και εικονες! Ουτως η άλλως τα συναισθήματα που δημιουργούνται στον καθένα είναι υποκειμενικα...οπότε ας τα διηγηθεί όπως θέλει..(κ ο καθενας ας τα εισπραξει οπως θελει)! Παρουσιάζοντας τα ως δικά του..ως καποιου δεύτερου..ή ακόμη κ κάποιου φανταστικού πλάσματος! Δεν είναι δα ταξιδιωτικος οδηγός..για να ειναι αντικειμενικος! Επιμενω ομως σε πραγματικες εικονες..και τιπς!
Αλλωστε εδς εχουμε διαβασει ιστοριες συναισθηματικες..ιστοριες με πληροφοριες..ιστοριες που τα εχουν ολα..ιστοριες..ιστοριες!!! Ολες ευπροσδεκτες..αλλα εφοσον δε προκειται για φορουμ συγγραφης...πραγματικες εικονες!!

 

[ANEL]

Όχι


Όχι


Όχι


Δε χωράνε

μ' αρέσει που ξέρεις τι θέλεις!!!μπράβο!

 

[maltakias]

Η επιτομή του εποικοδομητικού λόγου.

 

[ANEL]

marizaki,το ότι τα γεγονότα,οι εικόνες και τα συναισθήματα θα είναι αυτά που έζησε,είδε,βίωσε ο/η συγγραφέας είναι προαπαιτούμενο...το ύφος της ιστορίας είναι βασικά αυτό που συζητάμε
.fitziano θα ήταν ενδιαφέρον να εξηγούσες και το γιατί....πίσω απ΄τις μονολεκτικές και σίγουρες απαντήσεις σου.

 

[Defkalion]

Κι'εγώ όχι θα απαντούσα σε όλα. Τι να εξηγήσω όμως; γιατί δε θέλω κάποιος να γράφει παραμύθια/ψέμματα? Δε νομίζω ότι χρειάζεται εξήγηση.

 

[nera_gr]

Εκτός από τα παραμύθια δε μου αρέσει να προσωποποιούνται πρόσωπα, ζώα, φυτά κλπ. Δε βρίσκω το λόγο να γίνεται αυτό και μου φαίνεται κάπως γραφικό.
Την πλοκή μπορεί να εμπλουτίσει -παρόλο που μιλάμε για ταξιδιωτικές ιστορίες, οπότε δεν ξέρω καν αν χρειάζεται τέτοιος εμπλουτισμός- ένα φανταστικό πρόσωπο αν είναι απαραίτητο. Αρκεί να μη μάθουμε καν ότι είναι φανταστικό (δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή!)

 

[ΕΡΣΗ]

Νομιζω οτι ειναι απολυτως λογικη η αρνηση. Στην μυθοπλασια, στην επιστημονικη φαντασια, στα παραμυθια κλπ ο αναγνωστης γνωριζει οτι προκειται περι φανταστικων χαρακτηρων. Στις ταξιδιωτικες μας διηγησεις απο την αλλη αυτο που γνωριζουμε ειναι οτι περιγραφουν πραγματικα γεγονοτα και καταστασεις ειδωμενες φυσικα μεσα απο το πρισμα του καθενος συντακτη τους (συγγραφεας ειναι πολυ βαρυς ορος για να χρησιμοποιηθει). Αν ο αναγνωστης αρχισει και αναρωτιεται "αυτος ο χαρακτηρας ειναι πραγματικος η μηπως ειναι αποκυημα της φαντασιας του γραφοντος" θα αρχισουν αναιτια μπερδεματα και θα χαθει η εστιαση που ειναι το ταξιδι. Προσωπικα δε θα με ενδιεφερε να διαβαζω -σε αυτο το site τουλαχιστον- ιστοριες οπου η πραγματικοτητα αναμειγνυεται με τη φαντασια και να αρχισω να αναρωτιεμαι who is real who.
Οποιος εχει λογοτεχνικες αξιωσεις -απολυτως θεμιτο αυτο και αλλωστε μερικες ιστοριες εχουν και πολυ υψηλα λογοτεχνικα χαρακτηριστικα κατα τη γνωμη μου- ας αναζητησει τη δημοσιοτητα και την κριτικη σε αλλες ιστοσελιδες λογοτεχνικου κυριως περιεχομενου. Νομιζω οτι στο διαδικτυο υπαρχουν αρκετες τετοιες ιστοσελιδες ωστε να καλυφθουν και αυτοι που εχουν ανησυχιες λογοτεχνικης φυσης.

 

[dim kyr]

H συγγραφή είναι τέχνη. Και την τέχνη ως γνωστό ούτε την στραγγαλίζεις, ούτε την βάζεις σε καλούπια, ούτε την πατρονάρεις.
Εδώ όμως πρόκειται για ιδιαίτερη περίπτωση. Είναι ταξιδιωτικές ιστορίες που βασίζονται σε εμπειρίες και πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις.
Αν προσπαθήσει ο δημιουργός να βγει απο το αληθινό και να περάσει τις νοητές γραμμές του φανταστικού, εισάγωντας στην ουσία ψεύτικα στοιχεία, μπορούμε να μιλήσουμε ακόμα και για εξαπάτηση των αναγνωστών. Και αυτό γίνεται, διότι κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Ο δημιουργός εισάγει μεν, αλλά μην ξεχνάμε ότι και ο αναγνώστης εξάγει απο τα γραφόμενα.
Δεν νομίζω ότι θα ήταν έντιμο και δίκαιο, ούτε θα έδειχνε σεβασμό προς τους αναγνώστες, μια ιστορία γραμμένη βασιζόμενη στο τι νομίζει ή στο τι φαντάζεται ο δημιουργός της.
Απο την άλλη φυσικά με ιδιαίτερη προσοχή και φειδώ, μπορούν κατά την γνώμη μου να χρησιμοποιηθούν εφέ όπως προσωποποίηση -οχι επαναλαμβανόμενη φυσικά- κάποιων αντικειμένων , αρκεί αυτό να γίνει με σύνεση και να μην ρουφήξουν ή αφομοιώσουν την ιστορία.
Οι πρωταγωνιστές πρέπει να είναι πρόσωπα αληθινά , υπαρκτά και με πραγματικά βιώματα. Ψέμματα και αναλήθειες, φαντασίες και δράκοι , δεν έχουν τόπο σε μια ιστορία , διαφορετικά δεν θα μιλάγαμε για εμπειρικές ιστορίες , αλλά για αποκυήματα ονειρικού μυαλού.
Το ύφος απο την άλλη , άπτεται στην διάθεση του δημιουργού. Εγώ για παράδειγμα χρησιμοποιώ β πρόσωπο στις ιστορίες μου και όχι α, γιατί έτσι αισθάνομαι. Τι θα λέγατε όμως αν σας αποκάλυπτα ότι δεν υπάρχει Γκιούλιβερ και ότι είναι αποκύημα της φαντασίας μου? Πιστεύω ότι θα απογοητευόσασταν και θα με θεωρούσατε απατεώνα. Αρα όταν μιλάμε για μια ιστορία στο συγκεκριμένο φόρουμ θεωρώ ότι δεν έχουμε 'απλετο χώρο να κινηθούμε, παρά μόνο στον οίκο των εμπειριών μας και μόνο. Αλλα χωράφια δεν μπορούμε να αγγίξουμε. Μικρές ατασθαλείες επιτρέπονται, αλλά με μέτρο, και απλά και μόνο για να γίνει πιο χαριτωμένο ένα κείμενο.
Απο την άλλη μεριά βέβαια, υπάρχει και η άποψη ότι ο καθένας ότι θέλει γράφει και ότι θέλει διαβάζει....

 

[soudianos]

Κι'εγώ όχι θα απαντούσα σε όλα. Τι να εξηγήσω όμως; γιατί δε θέλω κάποιος να γράφει παραμύθια/ψέμματα? Δε νομίζω ότι χρειάζεται εξήγηση.

έτσι είναι