Dafni
Member
- Μηνύματα
- 984
- Likes
- 598
Mε αφορμή την κουβέντα που ξεκίνησε στην ταξιδιωτική ιστορία του Christos71 ανοιγω αυτό το θέμα για να μη γεμίσει η ιστορία του ανθρωπου με off topic μηνυματα....Κατ'αρχήν να πω ότι για μένα η Ινδια είναι όνειρο ζωής...αν όμως αυριο υπήρχαν οι συγκυρίες για ένα τέτοιο ταξιδι νομίζω ότι δεν θα ήμουν έτοιμη να το πραγματοποιήσω...
Τους περισσότερους από μας ,μας γοητεύει η ανακάλυψη του διαφορετικου....
φτάνει όμως αυτό?δεν ξέρω αλλά το να βρει κανεις γοητεια μέσα σε τόσο δύσκολες καταστάσεις μου φαίνεται δύσκολο...όχι ότι δεν μπορεί να συμβει αλλά δεν είναι τόσο απλο.Αυτό που είπε ο Χρήστος "να ξύσεις τη βρώμα"ώστε να ανακαλύψεις ότι είναι αυτό που κρύβεται από κάτω είναι μια διαδικασία εξαιρετικά πολύπολοκη.Φοβάμαι ότι κάποιοι(και ξεκαθαρίζω ότι δεν εννοώ κανέναν από τους φίλους του φόρουμ που έχουν κάνει αυτό το ταξίδι ή άλλα παρόμοια)πέφτουν στην παγίδα του τσιρκου...και μη βιαστείτε να επαναστατήσετε.Δεν εννοω ότι οι άνθρωποι που ζουν εκει είναι τσιρκο σε καμμιά περιπτωση.Εννοω οτι η ικανοποιηση της παρακολουθησης της ζωής σε μια τέτοια χώρα μπορεί να δημιρουργήσει σε κάποιους την ιδια ικανοποιηση που νιώθουν αυτοι που τους αρέσει το τσίρκο....Θα έλεγα ότι για μένα εκεινο που με ωθει για ένα τέτοιο ταξίδι δεν είναι η ανακάλυψη του διαφορετικου....είναι η ανακάλυψη του"κάτι παραπάνω".Κάτι που δεν το προσφέρει ο δυτικός τροπος ζωης και παρά τη δυσκολία της κατανόησης του,αισθάνομαι ότι το έχω ανάγκη ....Ομως καταλαβαίνω απόλυτα και ταυτιζομαι ενιοτε και με κεινους που τους απωθει η ιδέα ενος τέτοιου ταξιδιου κυρίως λόγω των κινδυνων που κρυβει σε ότι αφορά την υγεια όπως ανέφερε η romantic woman.To πάθος είναι κινητήριος δύναμη αλλά όταν είναι ανενξέλενκτο αποτελει υβρη.Ποιά είναι τα δεδομένα ,τα όρια?σίγουρα αυστηρά προσωπικά.Ενα ταξίδι στην Ινδια ας πουμε για μένα είναι ότι το έργο ενος δυσνόητου δύσκολου και "παρεξηγημένου"συγγραφέα.Μπορεί να έχει να δώσει κάτι σημαντικό αλλά δεν σημαινει ότι όλοι μπορουν να το κατανοήσουν ή είναι έτοιμοι ή πρέπει να το κάνουν.Υπάρχουν τόσα εκει εξω που μπορεί να μάθει κανεις που ποιος μπορεί να πει τι πρέπει και τι όχι?Επίσης δε σημαινει ότι ο μόνος δρόμος ,ή ο δικος του δρομος είναι ο ιδιος για τον καθένα...Θαυμάζω εσάς που έχετε παει στην Ινδια,θαυμάζω όμως και κεινους που άφησαν την άνετη ζωουλα τους στην πόλη με την καλή δουλειά(αμάξι,ψυχαγωγίες,κ.τ.λ)και ανακάλυψαν ένα πιο γεμάτο τρόπο ζωής(αυτό το κάτι παραπάνω,που έλεγα)στην επαρχία ,σε ένα χωριουδάκι..."Το κάτι παραπάνω"μπορεί να είναι στην άκρη του κόσμου ή να είναι δίπλα μας.Εκεινο που έχει σημασία είναι το που θα στρέψουμε το βλέμα και τι είμαστε ετοιμοι να θυσιάσουμε ή να μην υππολογίσουμε για να το γνωρίσουμεΝομιζω ότι οι δρόμοι είναι τόσοι πολλοι τόσο διαφορετικοι που όχι μόνο δεν υπάρχει ένας ή δυο για να ακολουθησει κανεις ,αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά είναι πολλοι.....επιλέγει σταδιακά στο πέρασμα της ζωής του και κάνει τα δικά του βήματα....
Τους περισσότερους από μας ,μας γοητεύει η ανακάλυψη του διαφορετικου....
φτάνει όμως αυτό?δεν ξέρω αλλά το να βρει κανεις γοητεια μέσα σε τόσο δύσκολες καταστάσεις μου φαίνεται δύσκολο...όχι ότι δεν μπορεί να συμβει αλλά δεν είναι τόσο απλο.Αυτό που είπε ο Χρήστος "να ξύσεις τη βρώμα"ώστε να ανακαλύψεις ότι είναι αυτό που κρύβεται από κάτω είναι μια διαδικασία εξαιρετικά πολύπολοκη.Φοβάμαι ότι κάποιοι(και ξεκαθαρίζω ότι δεν εννοώ κανέναν από τους φίλους του φόρουμ που έχουν κάνει αυτό το ταξίδι ή άλλα παρόμοια)πέφτουν στην παγίδα του τσιρκου...και μη βιαστείτε να επαναστατήσετε.Δεν εννοω ότι οι άνθρωποι που ζουν εκει είναι τσιρκο σε καμμιά περιπτωση.Εννοω οτι η ικανοποιηση της παρακολουθησης της ζωής σε μια τέτοια χώρα μπορεί να δημιρουργήσει σε κάποιους την ιδια ικανοποιηση που νιώθουν αυτοι που τους αρέσει το τσίρκο....Θα έλεγα ότι για μένα εκεινο που με ωθει για ένα τέτοιο ταξίδι δεν είναι η ανακάλυψη του διαφορετικου....είναι η ανακάλυψη του"κάτι παραπάνω".Κάτι που δεν το προσφέρει ο δυτικός τροπος ζωης και παρά τη δυσκολία της κατανόησης του,αισθάνομαι ότι το έχω ανάγκη ....Ομως καταλαβαίνω απόλυτα και ταυτιζομαι ενιοτε και με κεινους που τους απωθει η ιδέα ενος τέτοιου ταξιδιου κυρίως λόγω των κινδυνων που κρυβει σε ότι αφορά την υγεια όπως ανέφερε η romantic woman.To πάθος είναι κινητήριος δύναμη αλλά όταν είναι ανενξέλενκτο αποτελει υβρη.Ποιά είναι τα δεδομένα ,τα όρια?σίγουρα αυστηρά προσωπικά.Ενα ταξίδι στην Ινδια ας πουμε για μένα είναι ότι το έργο ενος δυσνόητου δύσκολου και "παρεξηγημένου"συγγραφέα.Μπορεί να έχει να δώσει κάτι σημαντικό αλλά δεν σημαινει ότι όλοι μπορουν να το κατανοήσουν ή είναι έτοιμοι ή πρέπει να το κάνουν.Υπάρχουν τόσα εκει εξω που μπορεί να μάθει κανεις που ποιος μπορεί να πει τι πρέπει και τι όχι?Επίσης δε σημαινει ότι ο μόνος δρόμος ,ή ο δικος του δρομος είναι ο ιδιος για τον καθένα...Θαυμάζω εσάς που έχετε παει στην Ινδια,θαυμάζω όμως και κεινους που άφησαν την άνετη ζωουλα τους στην πόλη με την καλή δουλειά(αμάξι,ψυχαγωγίες,κ.τ.λ)και ανακάλυψαν ένα πιο γεμάτο τρόπο ζωής(αυτό το κάτι παραπάνω,που έλεγα)στην επαρχία ,σε ένα χωριουδάκι..."Το κάτι παραπάνω"μπορεί να είναι στην άκρη του κόσμου ή να είναι δίπλα μας.Εκεινο που έχει σημασία είναι το που θα στρέψουμε το βλέμα και τι είμαστε ετοιμοι να θυσιάσουμε ή να μην υππολογίσουμε για να το γνωρίσουμεΝομιζω ότι οι δρόμοι είναι τόσοι πολλοι τόσο διαφορετικοι που όχι μόνο δεν υπάρχει ένας ή δυο για να ακολουθησει κανεις ,αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά είναι πολλοι.....επιλέγει σταδιακά στο πέρασμα της ζωής του και κάνει τα δικά του βήματα....
