αυτή είναι μια ευχάριστη βόλτα στο παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης.
Ξεκινάμε απο το Κitchen Bar στο λιμάνι, πρός τα ανατολικά, χωρίς εμπόδια μέχρι το Μέγαρο Μουσικής, όπου περνάμε απο πίσω και συνεχίζουμε παραθαλάσσια μέχρι τον Όμιλο Θαλασσίων Αθλημάτων, όπου μπορούμε να κάνουμε στάση για ουζακι.
Εκεί νομίζουμε ότι δεν συνεχίζει ο δρόμος, με λίγη προσοχή όμως βλέπουμε ότι προχωράει, παρακάμπτουμε την περίφραξη του Shark και ξανακατεβαίνουμε στη θάλασσα.
Στο μπαράκι Azzuro σταματάμε μετά το προηγούμενο ουζάκι για καφέ, ή συνεχίζουμε και περνάμε μεσα απο τον Ιστιοπλοικό Όμιλο.
Εκεί αναγκαστικά ανεβαίνουμε για να παρακάμψουμε το Παλατάκι, παρ΄ολ' αυτά η θέα απο πάνω είναι εξαιρετική.
Απο κεί και πέρα η διαδρομή δεν είναι αμιγώς παραθαλάσσια.
Η επιστροφή μπορεί να γίνει και με λεωφορείο.
Το πλεονέκτημα αυτής της πεζοπορίας είναι ότι δεν έχει ανηφόρες κατηφόρες και άπτεται της πόλης, συνεπώς δεν χρειάζεται να κουβαλάς μαζί σου εφόδια, ίσως μόνο ένα μπουκαλάκι νερό.
Έχει παντού παγκάκια, περίπτερα και μαρκετάκια
Οπότε ευκαιρία για μια ακόμα διαδρομή.
Παίρνετε το λεωφορείο για Ανω πόλη και κατεβαίνετε στο Γεντί Κουλέ, το οποίον σημειωτέον είναι επισκέψιμο.
Απο κει παίρνετε τον κατήφορο μέσα απο τα στενά, και θα δείτε μια διαφορετική Θεσσαλονίκη με φόντο την θάλασσα: βυζαντινά τείχη, στενά με παλιά σπίτια, μονή του Όσιου Δαυίδ, υπαίθρια καφενεία με θέα την παραλία, ξεχασμένα οθωμανικά μνημεία με κατάληξη το τούρκικο προξενείο, η και το Αλατζά Ιμαρέτ του 1492, που συχνά πυκνα φιλοξενεί εκθέσεις.
Κατάλληλο βιβλιο, "Η Θεσσαλονίκη" του Μαρκ Μαζάουερ.
Ξεκινάμε απο το Κitchen Bar στο λιμάνι, πρός τα ανατολικά, χωρίς εμπόδια μέχρι το Μέγαρο Μουσικής, όπου περνάμε απο πίσω και συνεχίζουμε παραθαλάσσια μέχρι τον Όμιλο Θαλασσίων Αθλημάτων, όπου μπορούμε να κάνουμε στάση για ουζακι.
Εκεί νομίζουμε ότι δεν συνεχίζει ο δρόμος, με λίγη προσοχή όμως βλέπουμε ότι προχωράει, παρακάμπτουμε την περίφραξη του Shark και ξανακατεβαίνουμε στη θάλασσα.
Στο μπαράκι Azzuro σταματάμε μετά το προηγούμενο ουζάκι για καφέ, ή συνεχίζουμε και περνάμε μεσα απο τον Ιστιοπλοικό Όμιλο.
Εκεί αναγκαστικά ανεβαίνουμε για να παρακάμψουμε το Παλατάκι, παρ΄ολ' αυτά η θέα απο πάνω είναι εξαιρετική.
Απο κεί και πέρα η διαδρομή δεν είναι αμιγώς παραθαλάσσια.
Η επιστροφή μπορεί να γίνει και με λεωφορείο.
Το πλεονέκτημα αυτής της πεζοπορίας είναι ότι δεν έχει ανηφόρες κατηφόρες και άπτεται της πόλης, συνεπώς δεν χρειάζεται να κουβαλάς μαζί σου εφόδια, ίσως μόνο ένα μπουκαλάκι νερό.
Έχει παντού παγκάκια, περίπτερα και μαρκετάκια
Οπότε ευκαιρία για μια ακόμα διαδρομή.
Παίρνετε το λεωφορείο για Ανω πόλη και κατεβαίνετε στο Γεντί Κουλέ, το οποίον σημειωτέον είναι επισκέψιμο.
Απο κει παίρνετε τον κατήφορο μέσα απο τα στενά, και θα δείτε μια διαφορετική Θεσσαλονίκη με φόντο την θάλασσα: βυζαντινά τείχη, στενά με παλιά σπίτια, μονή του Όσιου Δαυίδ, υπαίθρια καφενεία με θέα την παραλία, ξεχασμένα οθωμανικά μνημεία με κατάληξη το τούρκικο προξενείο, η και το Αλατζά Ιμαρέτ του 1492, που συχνά πυκνα φιλοξενεί εκθέσεις.
Κατάλληλο βιβλιο, "Η Θεσσαλονίκη" του Μαρκ Μαζάουερ.
,
αλλά είναι αμαρτία να ξέρεις κάτι καλό και να μην το μοιράζεσαι.
