Ένα υπέροχο γεμάτο τριήμερο μόλις τελείωσε και είχε απ’όλα.
Διαμονή στα αγαπημένα μας Λουτρά Πόζαρ, τα οποία φροντίζουμε να επισκεπτόμαστε δυο φορές το χρόνο. Μείναμε στο Irene’s Resort and spa, σε ξύλινο σπίτι με Τζακι και υδρομασάζ. 170€ η βραδιά αλλά τα άξιζε τα λεφτά του! Μοναδική θέα και ποιοτικό πρωινό!
Το πρωί πριν τη βουτιά, τρεκ πάνω από τα Λουτρά. Κάναμε τη δύσκολη διαδρομή προς Καταρράκτη Κουνουπίτσας. (Πέρσι είχαμε κάνει την εύκολη). Απαιτεί σκαρφάλωμα και καλή φυσική κατάσταση. Μονοπάτι Μ12.
Η θέα προς το Καϊμάκ Τσαλάν υπέροχη !
Για τα πριβέ χαμάμ θέλει τηλέφωνο αυθημερόν.
Για τα εξωτερικά, η είσοδος είναι 3€.
Το μπάνιο στην πισίνα πάντα αποτελεί απόλαυση, ακόμα καλύτερα όμως νομίζω είναι με χιόνια κι όχι πολύ κόσμο !!
Στα Πόζαρ, δε θα φας καλά στο Λουτράκι αλλά λίγο πέρα από αυτό, στην Ορμά, με καλύτερο ταβερνάκι αυτό της Μπουμπούς και μετά το «Ελλήνων Γεύσεις».
Μια άλλη όμως πολύ κοντινή διαδρομή που περνάει μέσα από το χωριό είναι στα Γαλανά Νερά, ένα μικρό καταρρακτάκι αλλά ήσυχο κι όμορφο !
Φεύγοντας από το Λουτράκι μας περίμενε η Έδεσσα. Νομίζω δεν υπάρχει Θεσσαλονικιός που να μην έχει επισκεφτεί τους καταρράκτες της. Εμείς όμως θέλαμε να απολαύσουμε ένα καφεδάκι στη γραφική συνοικία Βαρόσι που είναι λιγότερο γνωστή.
Πετύχαμε και μια έκθεση ζωγραφικής και αποφασίσαμε να την επισκεφτούμε. Ο χώρος που τη φιλοξενεί υπήρξε παρθεναγωγείο μα και καταφύγιο κατά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο. Η δημιουργός της έκθεσης μας εμπιστεύεται και μας ανοίγεται. Μας μιλά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες της επαρχίας, για το στίγμα της κακοποίησης, για τις πιο αδύναμες γυναίκες που μένουν στη σκιά. Μας παρηγορεί ότι οι γιοί της είναι φεμινιστές. Λίγοι, αλλά υπάρχετε, ευτυχώς. Έχω την ευλογία να έχω φεμινιστή σύντροφο και να απολαμβάνω τα οφέλη της ισοτιμίας.
Με ανάμεικτα συναισθήματα αφήνουμε το πανέμορφο Βαρόσι και τις κραυγές των γυναικών πίσω μας.
Σειρα έχει η οινογνωσια.
Αγαπημένο μου κρασί, το σοβινιον του κτήματος Άλφα και ήρθε η ώρα να δω που παράγεται. Δωρεάν ξενάγηση στο κτήμα με τις απαραίτητες βεβαίως αγορές.
Το κρασί μας ανοίγει την όρεξη και η περιοχή έχει δυο επιλογές. Το Θωμά στο Αμύνταιο και το εστιατόριο του Ναουμίδη με θέα τη λίμνη Βεγορίτιδας. Ισσικ Κουλ μου λείπεις.
Ο Ναουμίδης δε στάθηκε διόλου στο ύψος των περιστάσεων. Βάφτισε τις παντσέτες παϊδάκια και έπεσε σε διαφορα ατοπήματα..
Ίσως λόγω των ημερών και της πολυκοσμίας. Κρίμα!
Επιστροφή Θεσσαλονίκη με μια παράκαμψη. Τάφος Βογομιλων, στη Χαλκηδονα, δίπλα στην Εκκλησία Πέτρου και Παύλου. Ο,τι απέμεινε τέλος πάντων από τη χριστιανή αίρεση που για λόγους επιβίωσης αργότερα αφομοιώθηκε από το Ισλάμ, αφού κυνηγήθηκε λυσσαλέα από την ορθοδοξία.
Βάζω κι ενα απόσπασμα από το βιβλίο του Στάμκου, «Στοιχειωμένα Βαλκάνια».