ζωη απο τα καμμενα..

[GTS]

Ίσως όχι και τόσο προσχηματικό εν τέλει....αν κάποιος κάνει μια περιοδεία στα χιλιάδες αυθαίρετα της Αν. Αττικής (μόνο στη Κερατέα να πάει σε κάτι Πόρτο Εννέα που υπάρχει ολόκληρη πολιτεία με αυθαίρετα και όχι μεμονωμένα σπιτάκια), θα δει κυρίως χαμόσπιτα και όχι βίλλες....ο πλούσιος δηλαδή θα κάψει το δάσος για να πάει να χτίσει βίλλα? Δε νομίζω.

Οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί από την άλλοι είναι άλλο...αλλά συνήθως στην Ελλάδα προηγείται η αυθαίρετη δόμηση.

 

[traveladdict]

Hσυνέντευξη του Νίκου Μάργαρη

Ο κ. Μάργαρης, καθηγητής περιβάλλοντος του πανεπιστημίου Αιγαίου μας μίλησε για τα φυτά του γένους "πρωτέας" που επιβιώνουν μόνον εφόσον καούν!..

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ: Στη Νότιο Αφρική κυριαρχούν μερικά φυτικά είδη του γένους "πρωτέας" κάποια των οποίων, έχουν εντυπωσιακά λουλούδια. Υπήρχε ένα σπανιότατο είδος η διανομή του οποίου περιοριζόταν μόνο σε ένα συγκεκριμένο λόφο. Φυσικά αποφάσισαν να το προστατεύσουν με κάθε θυσία και εφάρμοσαν πλήρη αποκλεισμό της φωτιάς εκεί. Σε λίγο το είδος αυτού του φυτού χάθηκε γιατί απλούστατα η επιβίωσή του ήταν στενά συνδεδεμένη με την πυρκαγιά!
Η Νότιος Αφρική όπως και οι περιοχές γύρω από τη Μεσόγειο, η Καλιφόρνια στη Βόρειο Αμερική και η Χιλή στη Νότια καθώς και σε τμήμα της Αυστραλίας οι φωτιές συνιστούν υπαρκτό παράγοντα που εμπεριέχεται στη λειτουργία των οικοσυστημάτων μεσογειακού τύπου. Στη χώρα μας αυτά τα οικοσυστήματα είναι τα κυρίαρχα και τα βρίσκουμε μέχρι 500 μέτρα υψόμετρο.
"Σε πείσμα της ικανότητας του ανθρώπου να καταπολεμήσει τις πυρκαγιές με τα πιο σύγχρονα συστήματα από έδαφος και αέρα, καθώς και με τους καλύτερα εκπαιδευμένους πυροσβέστες του κόσμου, φαίνεται βέβαιο ότι οι φωτιές δεν θα σταματήσουν". Αυτά έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του '60 ο καθηγητής Μπίσγουελ του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ και δεν αφορούν, βέβαια, την Ελλάδα αλλά την Καλιφόρνια.

Σε έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων (FAO) το 2001 αναφέρεται ότι "οι επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές είναι τμήμα των φυσικών οικοσυστημάτων όπως είναι η βροχή ,το χιόνι ή η θερμοκρασία. Πληροφορίες για επαναλαμβανόμενες φωτιές έχουν βρεθεί πολλές από το απώτατο παρελθόν σε γεωλογικές αποθέσεις". Μάλιστα, αναφέρονται τόσο σε οικοσυστήματα που είναι προσαρμοσμένα στη φωτιά όσο και σε οικοσυστήματα που εξαρτώνται από τη φωτιά.
Και βέβαια η αναφορά μου στην έκθεση του FAO γίνεται μόνο γιατί θεωρείται περισσότερο εντυπωσιακό να κάνεις μια παραπομπή παρά να πεις την άποψή σου βασισμένος στην αναρίθμητη διεθνή βιβλιογραφία που υπάρχει για το θέμα. Όταν οι εθνικές αγκυλώσεις και φαντασιώσεις θεωρούνται πραγματικότητα είναι δύσκολο, ακόμη και όταν αναφέρεσαι με στοιχεία, να μη θεωρηθείς, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αιρετικός.


Μ.: Κύριε καθηγητά μετά την τραγωδία στο Δάσος της Χαλκιδικής μία ενδιαφέρουσα συνέντευξή σας μάς έδωσε την δυνατότητα να ανασάνουμε και να έχουμε όραμα την αναδημιουργία του δάσους. Μπορείτε να μας πείτε όμως πόσα χρόνια χρειάζονται για να επανέλθει ένα δάσος στη φυσική του κατάσταση εξ αιτίας της φύσης;

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ: Όταν η ανεύρεση απολιθωμένων οστών από μεγάλα ζώα όπως τα λιοντάρια, οι ρινόκεροι, οι ελέφαντες χρησιμοποιούνται στη χώρα μας για ν' αποδείξουμε την ύπαρξη δάσους, τι να γράψεις; Ότι είναι ζώα ανοιχτών θαμνώνων; Δεν χωράει το λιοντάρι και ο ελέφαντας στo δάσος! Είναι ζώα της σαβάνας, όχι της ζούγκλας. Κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε σοβαρή επιστημονική συζήτηση με χρησιμοποίηση βιβλιογραφίας από τον Ταρζάν.
Ούτε να αναφερόμαστε στο γεγονός της απουσίας. Κάτι που δεν ισχύει. Στη Ρόδο που έχει Κτηματολόγιο ποτέ δεν σταμάτησαν οι πυρκαγιές Χώρια που υπάρχουν πυρκαγιές σε χώρες που έχουν Κτηματολόγια όπως η Γαλλία και η Ισπανία, στις οποίες η αντιπολίτευση δεν απέδωσε τις πυρκαγιές στους πλουτοκράτες (ΚΚΕ), στην προτεινόμενη αλλαγή του Συντάγματος (Συνασπισμός), στα τρία κακά της μοίρας μας (ΠΑΣΟΚ). Και όλοι να συμφωνούν στο να γίνει αναδάσωση. Κάτι τελείως λανθασμένο, βλαβερό και ξεπερασμένο.
Τα φυτά "γνωρίζουν" την πυρκαγιά.

Μ.: Λέτε όχι στις αναδασώσεις. Ποιο είναι πραγματικά το κακό που κάνουμε στην περίπτωση που επιχειρούμε να φυτέψουμε κάποιο δενδράκι που θα μας υπόσχεται ότι μεγαλώνοντας θα μας θυμίζει το δάσος που χάσαμε;

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ: Όλα τα φυτά της χώρας μας έχουν προσαρμογές για να επανέλθουν μετά τη φωτιά και διακρίνουμε δύο βασικές κατηγορίες: στην πρώτη ανήκουν όλα εκείνα που επανέρχονται με την ενεργοποίηση φύτρωσης των σπερμάτων τους. Στη δεύτερη ανήκουν όλα εκείνα των οποίων μολονότι το υπέργειο μέρος καίγεται οι ρίζες παραμένουν ανέπαφες.
Τέτοια φυτά είναι το πουρνάρι, η δάφνη, η κουμαριά, η αγριελιά και άλλα που, με εξαίρεση τα πεύκα, συνιστούν τα κυρίαρχα φυτά των ελληνικών μεσογειακών οικοσυστημάτων. Σε αυτά οι ρίζες έχουν βιομάζας διπλάσια από τα υπέργεια μέρη. Τα φυτά αυτά επανέρχονται με παραβλαστήματα και οι ανέπαφες ρίζες συγκρατούν το έδαφος (πέρσι στις περιοχές που είχαμε πλημμύρες δεν υπήρχαν πυρκαγιές!). Τα πεύκα επανέρχονται μόνο με ενεργοποίηση της φύτρωσης των σπόρων τους. Αν δεν καούν οι κουκουνάρες δεν ανοίγουν ούτως ώστε να εμφανιστούν τα σπέρματα και να φυτρώσουν.

Στην "αναδάσωση" της Πεντέλης είχαν ανοίξει κάτι τεράστιες λακκούβες όπου φύτευαν ένα πευκάκι ξεριζώνοντας καμιά δεκαριά που είχαν βγει από μόνα τους.

Όλα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι η καμένη περιοχή δεν θα βοσκηθεί, κάτι που δεν γίνεται μια και ακόμη και στην Πεντέλη και την Πάρνηθα τα γίδια βόσκουν ανενόχλητα στις περιοχές που κάηκαν. Σκεφτείτε τι γίνεται παραμέσα. Και τούτο επειδή με τους καπνούς της φωτιάς χάνεται το 95% περίπου του αζώτου το οποίο υπάρχει στα υπέργεια μέρη των φυτών. Το άζωτο είναι απαραίτητο για τη ζωή ως κύριο συστατικό των πρωτεϊνών και των ενζύμων. Μια από τις βασικές προσαρμογές των φυτών μας αφορά την επανάκαμψη του αζώτου στην καμένη περιοχή. Έτσι, την πρώτη χρονιά μετά τη φωτιά γίνεται ενεργοποίηση της φύτρωσης των σπερμάτων ψυχανθών φυτών που υπάρχουν στην Τράπεζα Σπερμάτων του Εδάφους. Τα ψυχανθή, όπως το άγριο τριφύλλι, έχουν στις ρίζες τους αποικίες μικροοργανισμών με τους οποίους δεσμεύουν από την ατμόσφαιρα άζωτο. Με τον τρόπο αυτόν επαναφέρουν στο έδαφος το άζωτο που χάθηκε με τους καπνούς της φωτιάς. Τα ψυχανθή, όμως, είναι άριστη κτηνοτροφή και οι βοσκοί αυτό το γνωρίζουν. Τα γιδοπρόβατα τρώνε τα ψυχανθή οπότε η επαναφορά του αζώτου σταματά και αρχίζει η υποβάθμιση. Σε μερικές περιοχές της Ελλάδας, όπως στη Θεσπρωτία, οι φωτιές στους ασφακώνες είναι επαναλαμβανόμενες συνεχώς.

Θυμάστε τις φωτιές πριν από λίγα χρόνια στο Άγιον Όρος; Εκεί, ευτυχώς, η Ιερή Κοινότητα δεν έδωσε "την ευλογία της" στους καιροσκόπους καθηγητές που ήθελαν να την αναδασώσουν. Σήμερα το καμένο δάσος του Αγίου Ορους έγινε καλύτερο από παλιά από μόνο του. Τούτο, βέβαια, επειδή δεν έχουν γιδοπρόβατα και μαντριά.

Μ.: Ποια μέτρα προτείνετε σαν περιβαλλοντολόγος για την προστασία των δασών;

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ: Θα σας υποδείξω ένα εύκολο πείραμα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Παίρνουμε ένα κιλό χώμα από μια περιοχή με φυσική βλάστηση (πευκοδάσος ή θαμνώνα) και το χωρίζουμε σε δύο μισόκιλα. Το ένα το βάζουμε στον φούρνο της ηλεκτρικής κουζίνας και το αφήνουμε στους 120 βαθμούς για μισή ώρα. Μετά και τα δύο μισόκιλα τα βάζουμε σε γλάστρες και τα ποτίζουμε. Σε αυτό που κάηκε βλέπουμε να φυτρώνουν περισσότερα φυτά. Δηλαδή υπάρχει μια τράπεζα σπερμάτων στο έδαφος που περιμένει την επόμενη φωτιά για να φυτρώσει.

Έστω, τώρα, ότι παίρνουμε ένα κιλό πεύκο και ένα κιλό έλατο και τα βάζουμε ξεχωριστά στο τζάκι. Το πεύκο καίγεται πολύ γρηγορότερα, μολονότι βγαίνει σε περισσότερο επικίνδυνες και ζεστές περιοχές. Και εδώ ερχόμαστε στην Θεωρία του Ματς την οποία διατύπωσε στη δεκαετία του ΄70 και έλεγε ότι τα οικοσυστήματα που υπάρχουν στις περισσότερο επικίνδυνες κλιματικές περιοχές όπως στη Μεσόγειο επιδιώκουν να καούν όσο το δυνατόν νωρίτερα. Η ρητίνη και οι κουκουνάρες που πετάγονται και μεταφέρουν τη φωτιά στα πεύκα και τα εύφλεκτα αέρια που παράγουν τα αρωματικά φυτά -για να μην πάμε στη φλεγόμενη βάτο- ενισχύουν αυτή την άποψη.

Γιατί όμως τα φυτά να θέλουν να καούν;

Έστω ότι κάποιος έχει δύο στοίβες ξύλα: στην πρώτη έχει πέντε κιλά με χλωρά και στη δεύτερη 10 κιλά, από τα οποία τα πέντε είναι ξερόκλαδα και πευκοβελόνες. Ποια στοίβα θα πάρει ευκολότερα φωτιά; Σίγουρα εκείνη με τα 10 κιλά και τα ξερόκλαδα.
Αυτό έχει συμβεί δυστυχώς στα πευκοδάση μας! Τα οποία έχουν ένα κύκλο ζωής περίπου ογδόντα ετών. Δυστυχώς η πλειονότητα των δασών μας έχουν μετατραπεί σε "γηροκομεία", στα οποία η πιθανότητα εμφάνισης πυρκαγιάς μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο.

Η συνεχής συσσώρευση ξύλων ­δηλαδή καύσιμης ύλης­ σε αυτά δημιουργεί ακόμη ένα πρόβλημα, μια και με περισσότερα "καύσιμα" η ένταση της φωτιάς είναι ισχυρότερη, και η δυνατότητα ελέγχου μικρότερη, οπότε οι καταστροφές γίνονται ανυπολόγιστες. Για παράδειγμα όταν οι εδαφικές θερμοκρασίες ξεπεράσουν κάποια όρια αντί να ενεργοποιήσουν μπορεί να κάψουν τα σπέρματα που υπάρχουν στο έδαφος.

Έστω ότι κάθε χειμώνα πάμε στο πευκοδάσος και το κλαδεύουμε, απομακρύνοντας τα γέρικα, νεκρά συνήθως κλαριά, και συγχρόνως "καθαρίζουμε" το έδαφός του από τις πευκοβελόνες. Ακόμη, το χειμώνα, μετά από βροχή και με δυνατό κρύο μπορούμε να βάλουμε και προγραμματισμένη φωτιά. Με αυτήν καίγονται μόνο οι πευκοβελόνες και τα ξηρά κλαριά ενώ τα πεύκα μένουν ανέπαφα.

Μπορεί σε αυτή την περίπτωση να δράσει με ευκολία ένας εμπρηστής ή κάποια άλλη αιτία;
Η απάντηση είναι σαφέστατα αρνητική.
Και στους ανθρώπους μπορεί κάποιος να δολοφονηθεί 20 ετών, όμως η θνησιμότητα αυξάνεται πολύ μετά τα 80. Τι νόημα έχει άραγε το κλάδεμα ενός δένδρου άλλο από την επαναφορά σε νεαρότερη ηλικία; Κάτι σαν λίφτινγκ, αλλά πραγματικό!

Παλαιότερα τα πευκοδάση ήταν ανυπολόγιστης αξίας για τους πληθυσμούς των κοντινών σε αυτά οικισμών. Το ξύλο του κορμού ήταν χρήσιμο στη ναυπηγική και στην ξυλουργική και τα μικρότερα κλαδιά έδιναν τα καυσόξυλα, για το μαγείρεμα και τη θέρμανση. Από τον πευκοφλοιό έβγαζαν το κατράμι, απαραίτητο στη ναυπηγική για τη στεγανοποίηση, και από τη ρητίνη άπειρα προϊόντα. Ο ρητινοσυλλέκτης εκείνης της εποχής, που είχε συνήθως στην ιδιοκτησία του τα δένδρα (προσοχή, όχι το έδαφος!) έκτασης 20 στρεμμάτων δάσους. Τα φρόντιζε με επιμέλεια, πήγαινε από Απρίλιο έως Οκτώβριο καθημερινά, καθάριζε το δάσος με προσοχή και έτρεχε ­τόσο αυτός όσο και όλο το χωριό­ ακόμη και με την υποψία πυρκαγιάς.
Όλος αυτός ο πληθυσμός που η επιβίωσή του ήταν άμεσα εξαρτημένη από το πευκοδάσος ήταν και ο φυσικός του προστάτης και φύλακας. Ποιοι τους αντικατέστησαν;

Οι οικοπεδοφάγοι

Και, βέβαια, δεν θα ισχυριστώ ότι δεν υπάρχουν οι λεγόμενοι οικοπεδοφάγοι που στην Ελλάδα εκμεταλλεύονται τα πάντα. Από τις φωτιές, τις πλημμύρες και τους σεισμούς έως τις προεκλογικές περιόδους. Ας μην το παραξηλώνουμε όμως με αυτούς.
Υπήρχαν οικοπεδοφάγοι στο Άγιον Όρος ή στον Υμηττό πάνω από το Μοναστήρι της Καισαριανής;
Από την άλλη, επιτρέψτε μου να σας περιγράψω μια περίπτωση εμπρησμού και καταπατήσεων που είναι τόσο θρασύτατη ώστε την κάνει απίστευτη.
Στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας, στο ύψος των χωριών Θεολόγος και Προσκυνά, οι φωτιές έχουν καταστρέψει μέσα σε μία εικοσαετία ένα ωραιότατο πευκοδάσος. Το δάσος αυτό με τις καταπατήσεις έχει μετατραπεί μπρος στα μάτια μας σε ελαιώνα. Κάθε χρόνο και μια καινούργια πυρκαγιά "διευρύνει" τα όρια του ελαιώνα και ανοίγει την όρεξη των καταπατητών και των οικοπεδοφάγων που δεν ανήκουν βέβαια στην ολιγαρχία και στα μονοπώλια αλλά στους κατοίκους αυτών των οικισμών.


Συμπέρασμα

Επομένως είναι θέμα αλλαγής νοοτροπίας και διαχείρισης. Όταν ακόμη και σήμερα όλοι όσοι ασχολούνται με οποιονδήποτε τρόπο με το πρόβλημα των πυρκαγιών θεωρούν ότι με τη φωτιά το δάσος καταστρέφεται ολοκληρωτικά και η αναδάσωση είναι η μόνη λύση πώς θα προχωρήσουμε στην πρόληψη; Πόσοι από αυτούς έχουν υπόψη τους ότι ένα καμένο πευκοδάσος έχει τη δυνατότητα φυσικής αναγέννησης με τα χιλιάδες πευκάκια που φυτρώνουν μετά τα πρωτοβρόχια;

Ακόμη, πόσοι από τους παραπάνω γνωρίζουν τι σημαίνει προγραμματισμένη φωτιά και καθορισμός της ηλικίας του δάσους σε συνδυασμό με τη συσσώρευσης βιομάζας και χειμερινών δράσεων μείωσής της που συμβαίνουν σε Καλιφόρνια, Αυστραλία και Χιλή; Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα της διαχείρισης και να εφαρμόσουμε σύγχρονες τεχνικές πρόληψης. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε ο ομφαλός της γης και μπορεί να προβλέψουμε ακόμη και με δορυφόρους το ποια δάση κινδυνεύουν περισσότερο ούτως ώστε να τα καθαρίσουμε. Αν γράψω ότι το δάσος της Σκοπέλου είναι έτοιμο να καεί ποιος θα με ακούσει;



Παρεπιπτόντως, η Σκόπελος κάηκε πέρσι...

 

[ΕΡΣΗ]

Αν το αφησουν στην ησυχια του το δασος θα αναγενηθει. Το προβλημα ειναι οπως παντα οι ανθρωποι που καθε φορα που καιγεται ενα δασος το οποιο συνορευει με ανθρωπινες δραστηριοτητες αναγεναται σε πολυ λιγοτερη εκταση απο οτι προηγουμενως, γιατι καποιοι επεκτεινουν τις δραστηριοτητες τους μεσα στην περιοχη που προτινος καταλαμβανε. Σε καθε περιπτωση μπορει τα συμφεροντα να ειναι διαφορετικα: βοσκοτοπια, καλλιεργειες, χαμοσπιτα, ακριβες μεζονετες, ξενοδοχεια.

 

[vagantos]

Αναδημοσιεύω το συμπέρασμα από την τοποθέτηση του πλέον ειδικού:

Συμπέρασμα

Επομένως είναι θέμα αλλαγής νοοτροπίας και διαχείρισης. Όταν ακόμη και σήμερα όλοι όσοι ασχολούνται με οποιονδήποτε τρόπο με το πρόβλημα των πυρκαγιών θεωρούν ότι με τη φωτιά το δάσος καταστρέφεται ολοκληρωτικά και η αναδάσωση είναι η μόνη λύση πώς θα προχωρήσουμε στην πρόληψη; Πόσοι από αυτούς έχουν υπόψη τους ότι ένα καμένο πευκοδάσος έχει τη δυνατότητα φυσικής αναγέννησης με τα χιλιάδες πευκάκια που φυτρώνουν μετά τα πρωτοβρόχια;

Ακόμη, πόσοι από τους παραπάνω γνωρίζουν τι σημαίνει προγραμματισμένη φωτιά και καθορισμός της ηλικίας του δάσους σε συνδυασμό με τη συσσώρευσης βιομάζας και χειμερινών δράσεων μείωσής της που συμβαίνουν σε Καλιφόρνια, Αυστραλία και Χιλή; Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα της διαχείρισης και να εφαρμόσουμε σύγχρονες τεχνικές πρόληψης. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε ο ομφαλός της γης και μπορεί να προβλέψουμε ακόμη και με δορυφόρους το ποια δάση κινδυνεύουν περισσότερο ούτως ώστε να τα καθαρίσουμε. Αν γράψω ότι το δάσος της Σκοπέλου είναι έτοιμο να καεί ποιος θα με ακούσει;

Mέγας γνώστης του προβλήματος ο κ. Μάργαρης και οι προτάσεις του πάντα τεκμηριωμένες και πρακτικές.
Προσωπικά ποτέ δεν μπαίνω στη διαδικασία να ψάξω αν μια φωτιά είναι τυχαία, αναπόφευκτη, ή εμπρησμός.
Τα γεγονότα που ακολουθούν το αποδείχνουν ξεκάθαρα.
Αν τη φωτιά ακολουθήσουν, κατσίκια, περιφράξεις, παράγκες, μπουλντόζες, αιτήματα για αποχαρακτηρισμό της έκτασης, οικοδομικοί συν/σμοι και νόμοι δασοκτόνοι, τότε για μένα αυτό είναι εμπρησμός, έργο οικοπεδοφάγων και δημιουργία τεράστιων υπεραξιών γης μέσω τωνοικοπεδοποιήσεων.
Αν μετά τη φωτιά η φύση και το δάσος αφεθούν στην ησυχία τους , να κάνουν αυτό που καλά γνωρίζουν... τότε δεν μιλάμε δυστυχώς για Ελλάδα...

 

[vagantos]

Και κάτι ακόμα:
Τα δεντράκια που πατάνε και καταστρέφουν ο ι καμεραμεν που απαθανατίζουν τους διάφορους επώνυμους, λογής λογής αξιωματούχους στη διάρκεια των αναδασώσεων, ειναι πιο πολλά απ αυτά που φυτεύονται στην αναδάσωση.
... και που συνήθως το επόμενο καλοκαίρι ξεραίνονται γιατι οι κάμερες δεν πάνε στο πότισμα...

 

[LULLU]

... ολα αυτα σωστα ...αν δεν εισχωρησει το μαμουνι της ιδιοχτησιας.. Στην περιοχη που γυρισα τα χριστουγεννα και που εχει καει και άλλες φορες στο παρελθον , αυτο που φαινεται ,περα απο τις βιλες που ξεφυτρωσαν που και που, ειναι η αλλαγη της καμμενης γης που ηταν δασος , σε καλλιεργησιμη γη σπαρμενη με ελιες και που απεκτησαν ιδιοκτητη. Βλεπει δηλαδη δεξια και αριστερα στο ιδιο βουνο δενδρα. πευκα τεραστια και στη μεση μια λωριδα απο νεα ελαιοδενδρα...φαινεται καθαρα πως κομματι δασους εγινε λιοφυτο και αυτο μετα απο φωτια..
Οσο για τη Χιλη , οταν πηγα το 2000 υπηρχαν παντου σπαρμενοι κορμοι δενδρων μισοκαμμενοι περιμενοντας την Ιαπωνικη εταιρεια που ειχε υπογραψει συμβολαιο με τη κυβερνηση για τη ξυλεια...μετα απο τη φοβερη πυρκαγια..
... τελικα μια φωτια θεμελιωνει μια νεα αυτοαναδασωση, οπως και το τελος ενος πολεμου,θετει τις ριζες για μια ειρηνη...η συνηπαρξη κακου-καλου....