Αργεντινή Ουρουγουάη Χορεύοντας Τάνγκο στη χώρα του Γαρδέλ, του Mάτε και της Μπόκα Τζούνιορ, Αργεντινή Ολέ!

[evaT]

Να λοιπόν τι καλό σου κάνει αυτό το forum: εγώ νόμιζα ότι στην Παταγονία έχει κρύο, πάγους κλπ. η ιστορία σου με ξάφνιασε και έψαξα στο google. Αεί διδασκόμενη!

Σμαράγδα μου η Παταγονία εκτείνεται σε χιλιάδες χιλιόμετρα....εμείς είμασταν κάπου στο κέντρο της χώρας και προς τη Χιλή και μην ξεχνάς πως τώρα εκεί έχουν καλοκαίρι. Ωστόσο λίγο πριν πάμε είχαν θερμοκρασίες 10-12 βαθμούς και γι αυτό μόλις ανέβηκε στους 20-25 ξεχύθηκαν στις πλαζ!!!

 

[evaT]

18-21/01/2020 Montevideo - Colonia del Sacramento

Σάββατο απογευματάκι και παίρνουμε από το Puerto Μadero το Buquenbus, το καταμαράν δηλαδή που σε δυόμισι περίπου ώρες και 75 ευρουπουλάκια που σκάσαμε έκαστος για το εισιτήριο (μιας μόνο διαδρομής!) από το διαδικτυακό portal της εταιρίας ήδη 2 μήνες πριν το ταξίδι , σε βγάζει στην αντιπέρα όχθη στο Μοντεβιδέο. Ουσιαστικά αισθάνεσαι ότι είσαι σε αεροδρόμιο, περνάς τελωνειακό έλεγχο παίρνεις σφραγίδα εξόδου από Αργεντινή και παραδίπλα εισόδου στην Ουρουγουάη, οι βαλίτσες περνάνε από ακτίνες Χ και μέσω φυσούνας μπαίνεις μέσα στο πλοίο το οποίο μόλις έχουν σφουγγαρίσει εξού και άπαντες επιβαίνοντες αναγκάζονται από τη σπιτονοικυρά όπως φορέσουν τα σχετικά ποδονάρια πριν μπουν στη μεγάλη σάλα , όμοια με αυτά των γιατρών στα χειρουργεία- πλην όμως μάσκες δεν μας έδωσαν αν και αυτές τις μέρες με τους κοροναιούς να περιφέρονται αδέσποτοι ανά την υφήλιο πιθανότατα να επιμένουν σε πλήρη αποστείρωση!

Ο Αρης φορώντας τα ποδονάρια του χαζεύει τις φωτογραφίες στο κινητό του να περάσει η ώρα...Μισοάδειο το Buquenbus αλλά με τέτοιες τιμές!!!

Το ταξίδι ήταν άνετο και σύντομο (ένα ΚΤΕΛ μας έλειπε και είχαμε συμπληρώσει όλα τα μέσα μεταφοράς αλλά μας ερχόταν κ αυτό οσονούπω...) και φτάσαμε στο λιμάνι του Μοντεβιδέο. Με το γνωστό uber αλλά με αισθητά αυξημένη τιμή ξεκινήσαμε για την περιοχή Pocitos που είναι κάτι σαν την Περαία του Μοντεβιδέο δεδομένου ότι είμαστε εν μέσω θέρους και όλες οι συστάσεις προέτρεπαν διαμονή κοντά στις παραθαλάσσιες περιοχές αντί του κέντρου που ερημώνει.

Η διαδρομή ήταν ευχάριστη κατά μήκος της Rambla που είναι η παραλιακή τους οδός με μήκος 22 χιλιόμετρα, όταν λέμε παραλία εννοούμε τον ίδιο καφετί Rio de la Plata τι νομίζατε; και αριστερά μοντέρνες πολυκατοικίες ενώ πετύχαμε έναν ουμπερά σκέτη αποκάλυψη (γενικά από τους ταρίφες μάθαμε πολλά για τις πόλεις) ο οποίος ήξερε από σουπερλίγκ, ομάδες και παίχτες της Ελλάδας. Δηλαδή ρησπέκτ! Είσαι Λατινική Αμερική με ομαδάρες Κόπα Λιμπερταδόρες και δε συμαζεύεται και γνωρίζεις τι τρέχει ποδοσφαιρικά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού στην Ψαροκώσταινα!
Ο οποίος επίσης μας ενημέρωσε ότι στην Ουρουγουάη η μαριχουάνα πωλείται ελεύθερα στους ντόπιους (αλλά όχι και στους τουρίστες) και πως να μην ξαφνιαστούμε αν αντιληφθούμε ότι καπνίζουν παραδίπλα μας είναι κάτι πολύ φυσικό γι αυτούς. Λες και εκει που απαγορεύεται δεν το μυρίζεις κάθε τρεις και λίγο! Προσφέρθηκε μάλιστα να μας πουλήσει και λιγάκι αν θέλαμε γιατί Ουρουγουάη es mate, marijuana y tranquilοοοοοο!!!
Τώρα αν ήξερε ότι ο αδερφός μου είναι υψηλόβαθμος στην αεροπορία, ο Αρης εν μέρει ασχολείται και με την καταπολέμηση των ναρκωτικών...όσο για μένα έχω κόψει τσιγάρο και οτιδήποτε... καπνίζεται εδώ και χρόνια χαχα μάλλον δεν θα τα ξεστόμιζε τόσο αυθόρμητα

Φτάνουμε λοιπόν στο χόστελ που είχα κλείσει το οποίο σημειώστε...είχε βαθμολογία 9 στο booking λόγω τοποθεσίας και εξαιρετικών σχολίων για τις εγκαταστάσεις...
Η τοποθεσία ήταν όντως πολύ κοντά στην παραλία. Μπαίνοντας στην υποτιθέμενη υποδοχή σκέφτηκα απλά καταθλιπτικό...Η ρεσεψιονίστ μου ζήτησε να ξοφλήσουμε τη διαμονή στην άφιξη μια και όλες μου οι κρατήσεις ήταν με δυνατότητα ακύρωσης και μας πήγε στο δωματιό μας...ΣΟΚ. καμία σχέση με αυτό που έβλεπα στις φωτό...Ανοιξα την ανάρτηση για να δω αν πρόκειται για το ίδιο πράγμα! Στις φωτογραφίες τα κρεβάτια ήταν καλοστρωμένα, το περιβάλλον τακτοποιημένο ,καθαρό καλαίσθητο. Αυτό που αντίκριζα ήταν κρεβάτια άστρωτα (μας έφερε σεντόνια να στρώσουμε μόνοι μας φυσικά) οι τοίχοι υγροί και σε πολλά σημεία οι σοβάδες είχαν εγκαταλείψει το μάταιο τούτο κόσμο, τα πάντα ήταν φθαρμένα σαν εκείνη τη διαφήμιση που τα πατώματα και τα παράθυρα φωνάζουν τρίζοντας θέλω ανακαίνιση....και το χειρότερο όλων ήταν η μπόχα που αναδυόταν από παντού! Κλεισούρα, υγρασία και τσιγαρίλα!
Ο αδερφός μου ως έμπειρος στρατιωτικός έσπαγε πλάκα με τις αντιδράσεις μου και ύστερα από λίγο μου λέει αδερφή καλύτερα στο μπάνιο να μην πας Εχω μείνει λέει και σε στρατώνες....οι στρατώνες ήταν λίγο καλύτεροι τι να πω και γω αφού μόνη μου το είχα κλείσει! ποιόν να μουτζώσω τον εαυτό μου;;
Στο μεταξύ όλο το χόστελ ήταν ένα αχούρι. Οι κοινόχρηστοι χώροι φθαρμένοι, οι τοίχοι μουχλιασμένοι ένα χάλι παντού. Οι ένοικοι ηλικιών 19-25 με τη φιλοσοφία του μπάφου γραμμένη στα κούτελά τους (από αυτούς μάλλον έπαιρναν τα διθυραμβικά σχόλια αλλά φρόντισα εγώ αργότερα να τους κατεβάσω λίγο τη βαθμολογία μπας και σωθεί άλλος κόσμος!) , ενώ ο ιδιοκτήτης ήταν όλη τη μέρα ξαπλωμένος ανάσκελα στον καναπέ του κοινόχρηστου χώρου ανήμπορος να κουνηθεί από τη μαστούρα κοιτάζοντας τα ταβάνια. Κάποια στιγμή κατέβηκα να πιω έναν καφέ μαζί με τους άλλους και τον παρατηρούσα επί μισή ώρα να κοιτάζει επίμονα τη μούχλα κατακόρυφα από το κεφάλι του. Φυσικά μούχλα την έβλεπα εγώ. Αυτός παίζει να έβλεπε την Καπέλα Σιξτίνα

Το βραδάκι βγήκαμε βόλτα στην παραλία και στην περιοχή γύρω μας όπου υπήρχαν εστιατόρια και μπαρ. Στο μισό χιλιόμετρο περίπου βρισκόταν η τουριστική επιγραφή της πόλης όπου συνήθως γίνεται σκοτωμός για μια φωτογραφία. Η εικόνα που αντικρίσαμε εμείς ήταν η εξής:

Είμαι και σε ασορτί με τα χρώματα!

και μετά στην παραλία είδαμε αυτό!

Νέκρα παντού! Που πήγε ο κόσμος ρε παιδιά;;; Αααα είναι ΣΚ έφυγαν όλοι στις παραλίες;; Στις ποιεεεςςς;;;;
Την ίδια εικόνα αντικρίσαμε και στα εστιατόρια ομοίως και στα μπαρ. Ψυχή ζώσα! Και η επόμενη κατραπακιά ήρθε από τις τιμές. Εκεί που είμαστε άπλες στην Αργεντινή και να τα ασάδο να τα κρασιά, εδώ μια ταπεινή πίτσα για 2 άτομα κόστιζε κοντά στα 15 ευρώ!
Πήγαμε για ύπνο απογοητευμένοι, ελπίζοντας ότι θα υπάρχει κάτι πιο αξιόλογο να δούμε την επόμενη μέρα που θα περιφερόμασταν στην πόλη....
Φρούδες ελπίδες. Πέσαμε σε σκ η πόλη ήταν έρημο τοπίο. Περπατήσαμε από την Πλατεία Ανεξαρτησίας προς τη νέα πόλη και μέσα στην παλιά μέχρι το Mercado de Puerto που υποτίθεται ότι σφύζει από ζωή...παντού η ίδια εικόνα! Εμείς και κανά δυό ακόμα ξεχασμένοι τουρίστες. Και πέρα από ότι δεν βλέπαμε και κάτι τουριστικά αξιόλογο η έλλειψη κόσμου αφαιρούσε και την όποια ενέργεια μπορεί να ενέδιδε η πόλη. Η οποία πόλη έχει περίπου το μέγεθος της Θεσσαλονίκης και παρόμοιο πληθυσμό οπότε το κέντρο περπατιέται εύκολα.

Πλατεία Ανεξαρτησίας

εκεί που περπατούσαμε είδαμε κ αυτό!

Ciudad vieja έρημη!

Αλήθεια βλέπετε κάτι όμορφο που δεν βλέπω εγώ;;;

Στο μεταξύ η ζέστη έσφιξε πολύ και αναγκαστικά έπρεπε να γυρίσουμε στο δωμάτιο μας....εεεε σόρυ στο στάβλο μας! και να ξαναβγούμε αργότερα με τη δροσιά να περπατήσουμε στην παραλία που ήταν και το μόνο κομμάτι της πόλης που μας άρεσε να ξαναδούμε και το περιβόητο ηλιοβασίλεμα της Νότιας Αμερικής!

Πίσω στο αχούρι είμασταν όλοι κατηφείς. Εγώ ένιωθα ότι ξεπερνάω τα όριά μου εκεί μέσα! Δεν είμαι μη μου άπτου και ελεύθερο κάμπινγκ έχω κάνει και έξω έχω κοιμηθεί υπό συνθήκες. Αλλά λίγο η κούραση τόσων ημερών στους δρόμους λίγο ότι ήταν το πρώτο μου τόσο πολυήμερο ταξίδι και είχε αρχίσει να μου λείπει το σπίτι μαζί με ένα μέρος που τουριστικά μου φάνηκε αδιάφορο και τη μπίχλα να με περιτριγυρίζει , εεε η ψυχολογία άρχισε να με εγκαταλείπει. Αποφασίσαμε σύσσωμοι να κάψουμε την τελευταία διανυκτέρευση κι ας την είχαμε πληρώσει (υποτίθεται θα μέναμε άλλο ένα 24ωρο πριν πάμε στην Κολόνια αλλά δεν υπήρχε κάτι ενδιαφέρον να δούμε πλέον στην περιοχή) και αντ' αυτού να κάνουμε διακοπές!! Κλείσαμε ένα ωραιότατο 4στερο στην Κολόνια ντε Σακραμέντο που αρχικά θα επισκεφτόμασταν μόνο για λίγες ώρες οπότε μας έμενε ένα μόνο βράδυ ακόμα να περάσουμε όπως όπως στο Μοντεβιδέο.
Βγήκαμε βόλτα μετά τις 7 που ήταν πιο δροσερά και ο κόσμος είχε αρχίσει αν επιστρέφει από το σακ/κο, η παραλία επιτέλους είχε ζωή!! Ολοι περπατούσαν με ένα Μάτε στο χέρι. Αν και είμασταν ήδη εξοικειωμένοι με το θέαμα από την Αργεντινή αυτοί εδώ πραγματικά έδειχναν να μην πηγαίνουν πουθενά χωρίς το θερμός! Οικογένειες με παιδιά; Μάτε. Μαζί με την πεθερά; Μάτε! Ραντεβουδάκι με το κορίτσι; Μάτε φυσικά;;; Παντού και πάντα Μάτε!
Περπατήσαμε 3-4 χιλιόμετρα ως την Punta Carretas που θεωρείται το πιο ωραίο σημείο για το φημισμένο ηλιοβασίλεμα. Μάλλον το πετύχαμε σωστά γιατί είχε αρκετό κόσμο στο σημείο με τις φωτογραφικές και τις go pro ανά χείρας!

Εγώ με την πτωχή ψηφιακή μου Sony κάνω ότι μπορώ...Ομολογώ ότι δεν μου αρέσει η φωτογραφία, δεν είμαι καλή και προτιμώ να τις βγάζουν άλλοι.

Νταξ....Καλό ήταν!!

Στο γυρισμό η Rambla είχε κόσμο που βημάτιζε πάνω κάτω

Βρήκαμε και μια καντίνα στο δρόμο και φάγαμε βρώμικο Ουρουγουάης....σε τιμές Σκανδιναβίας!

Από όσα μάθαμε για τη χώρα αυτή τη στιγμή αποτελεί φορολογικό παράδεισο για τους υπόλοιπους της Λατινικής Αμερικής και κυρίως για τους Αργεντίνους που αντιμετωπίζουν τα χίλια μύρια με την οικονομία τους. Μη υπάρχοντος ουδεμία εμπιστοσύνη προς τις τράπεζές τους αναγκαστικά ταξιδεύουν προς την κοντινή Ουρουγουάη προκειμένου να καταθέσουν τις οικονομίες τους, έτσι εξηγούνται και οι ακριβές τιμές στα μεταφορικά-υπάρχει ζήτηση!
Επιπλέον στην Αργεντινή τελευταία η κυβέρνηση έχει επιβάλει φόρο 30% !!!! σ όλα τα ταξίδια των Αργεντινών προκειμένου να αναχαιτίσει κάπως την εκροή συναλλάγματος. Με αποτέλεσμα να τους δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο να ταξιδέψουν. Υστερα γκρινιάζουμε εμείς για τον ΕΝΦΙΑ...

Γυρίζοντας προς το βρωμοχόστελ πετύχαμε το σημείο συνάντησης των καγκουράδων του Μοντεβιδέο!
Καμιά 20αριά αυτοκίνητα με ηχητικά subwoofer και φωτορυθμικά έπαιζαν στη διαπασών ρεγκετόν και κόσμος σαν εμάς καθόταν απέναντι και χάζευε.

Κι αφού το ζήσαμε κ αυτό είπαμε να πάμε για ύπνο να έρθει μια ώρα γρηγορότερα η επόμενη μέρα και να πάμε να βουτήξουμε σε καμιά πισίνα που τόσες μέρες είχαμε ζεματιστεί από τον καυτό ήλιο και άντε να βρεις κουράγιο να καταδυθείς στα καφέ μπουγαδόνερα!

 

[fotast]

Ωραία αλλά λάθος μάλλον που αφήσατε την Παταγονία με τόσες λίγες μέρες για την Ουρουγουάη.

 

[evaT]

Ωραία αλλά λάθος μάλλον που αφήσατε την Παταγονία με τόσες λίγες μέρες για την Ουρουγουάη.

μην ξύνεις πληγές ....(δεν έπρεπε να πάμε καθόλου Ουρουγουάη δε λες καλύτερα

 

[evaT]

Καλά! Πάμε πάσο!

Μέχρι τη βαλίτσα μου ανέβασα! Άντε και τον μαέστρο το βιντεάκι θα το κρατήσω μυστικό! Πάω να τελειώνω την ιστορία....

 

[evaT]

Colonia del Sacramento

Το πρωί ήταν σα να μας είχαν βάλει νέφτι! Τόσο πολύ θέλαμε να φύγουμε από κει. Είχαμε ήδη βγάλει τα εισιτήρια για το ΚΤΕΛ Ουρουγουάης από την προηγούμενη μέρα οπότε ήδη στις 9 φτάσαμε στο σταθμό Tres Cruces και φάγαμε πρωινό εκεί. Στη διαδρομή περάσαμε και από το θρυλικό στάδιο Centenario το οποίο εξωτερικά δείχνει κ αυτό σε παρακμή....

Το λεωφορείο χρειάστηκε περίπου 2,5 ώρες ώς την Κολόνια αλλά ούτε που το καταλάβαμε. Πεντακάθαρο άνετο και σύγχρονο με wifi και κόστισε μόνο 10 €! Σ όλη τη διαδρομή άκουγα τον αγαπημένο μου ραδιοφωνικό σταθμό ιντερνετικά και χάζευα το αδιάφορο τοπίο! Φλατ με ελάχιστα χωριά στη διαδρομή που θύμιζαν επαρχία Βουλγαρίας...ή Ελλάδα του 1950. Ο δρόμος ήταν άσφαλτος με 2 ρεύματα ανά κατεύθυνση αλλά αυτοκινητόδρομο δε το λες...Ωστόσο ήταν ήσυχα χωρίς ιδιαίτερη κίνηση.
Μόλις φτάσαμε τρέξαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Πραγματικά νιώθαμε σκασμένοι!!
Εξάλλου είχαμε υπεραρκετό χρόνο να δούμε την πόλη και την επόμενη μέρα αφού το πλοίο έφευγε απογευματάκι.
Το ξενοδοχείο ήταν ένα τίμιο 4στερο με μια μεγάλη και καθαρή πισίνα-αυτό θέλαμε εξάλλου. Τη βγάλαμε όοοοολη μέρα μέσα στο νερό! Με μπύρες και σνακ. Χαλαρώσαμε δροσιστήκαμε κάναμε τις βουτιές μας κι ένα διάλειμμα από τα πολυήμερα τουρ

Κατά το απόγευμα ήρθε κι άλλος κόσμος κ ανάμεσα μια οικογένεια με 2 μικρά παιδιά όπου ο άντρας ήταν ίδιος ο Jurgen Klopp (Προπονητής της Λίβερπουλ) στο νεότερό του. Ο Αρης δεν κρατήθηκε και του το είπε...απάντησε κι αυτός ναι το ξέρω ζούσα στη Γερμανία και με σταμάταγαν συνεχώς στο δρόμο...Σε λίγο ήρθε κι η γυναίκα του η Virginia (Βιρχίνια προφέρεται στα Ισπανικά) η οποία είναι Αργεντίνα και πιάνοντας την κουβέντα μας είπαν σιγά σιγά την ιστορία τους πως ζούσαν και δούλευαν πολλά χρόνια στη Γερμανία και κάποια στιγμή ένιωσαν τη ζωή τους να είναι προγραμματισμένη σαν ρομπότ και πως δεν τους άρεσε καθόλου η προοπτική πως θα χαίρονταν την παιδική ηλικία των παιδιών τους μόνο τα σαβ/κα και τις αργίες.
Ετσι τα μούτζωσαν όλα κι έφιαξαν μια εταιρεία (που δεν μας είπαν όμως τι ακριβώς εταιρεία) που μπορούν να τη λειτουργούν διαδικτυακά και ξεκίνησαν το γύρο της Λατινικής Αμερικής μαζί με τα δύο παιδάκια. Είχαν ταξιδέψει από το Περού και το Μάτσου Πίτσου προς το νότο κάνοντας όλη τη Ruta 40 Μέχρι Tierra del Fuego και πλέον είχαν αποφασίσει να μείνουν στην Αργεντινή για ένα 6μηνο ώστε η μικρή τους να ξεκινήσει το δημοτικό. Στην Αργεντινή λέει ο νόμος τους δίνει το δικαίωμα αν ένα παιδί κάνει ένα 6μηνο μαθήματα σε φυσικό σχολείο να μπορεί να συνεχίζει τα μαθήματα διαδικτυακά! Μάλιστα.
Η κουβέντα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και τους χαρήκαμε πραγματικά πολύ για όλο αυτό που κάνουν.
Φιλοσοφήσαμε τη ζωή μέσα στην πισίνα.....κι όταν έπεσε ο ήλιος διαπιστώσαμε πόσο δυνατός είναι ο ήλιος στο νότιο ημισφαίριο....εγώ με προστασία πήρα σε μια μέρα το χρώμα που παίρνω όλο το καλοκαίρι στην Ελλάδα!
Το βραδάκι βγήκαμε βόλτα να δούμε την παλιά πόλη της Κολόνια που έχει ανακυρηχθεί σε μνημείο Παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο.
Ηταν όλα πολύ γραφικά και ανακουφιστήκαμε που επιτέλους βλέπαμε κάτι όμορφο στην Ουρουγουάη και καθίσαμε να φάμε κάτι ωραία spagghetti (πολύ ακριβά όμως) αφού την επόμενη είχαμε χρόνο να εξερευνήσουμε την περιοχή στο φως της ημέρας.

Κοιμηθήκαμε στα καθαρά και μοσχομυριστά σεντονάκια! Μετά από τη μπίχλα εκτιμάς πολλά

Το πρωί δυστυχώς έπιασε μπόρα!!! Σ όλο το ταξίδι ο καιρός μας πήγαινε τρένο....Ακόμα και όταν οι προβλέψεις έλεγαν βροχή τελικά δεν έβρεχε. Αλλη μια φορά μας είχε πιάσει μόνο μια μπόρα στο Ιγκουαζού αλλά ήταν βράδυ και ήταν αδιάφορο.
Ετσι καθυστερήσαμε στο πρωινό μέχρι να σταματήσει. Φάγαμε μαζί με τον Jurgen (αδύνατο να θυμηθώ το κανονικό του όνομα χαχα) και την Virginia και μάλιστα μας έδειξε πως να φιάχνουμε το σωστό τον μάτε τον μερακλίδικο! Είχαμε ήδη αγοράσει τις ειδικές κούπες και από μια μεγάλη συσκευασία για να φέρουμε στην Ελλάδα, οπότε η γυναίκα μας έδειξε και τα μικρά μυστικά της παρασκευής του! Ηδη τώρα που τα γράφω αυτά πίνω και καμιά γουλιά, τους τον έμαθα και στους συναδέλφους στο γραφείο και μου ζητάνε

Χαιρετηθήκαμε με το όμορφο ζευγάρι και τα παιδάκια (η μικρούλα με ρωτούσε γιατί δε μιλάω καλά ισπανικά αφού είμαι μεγάλη! χαχαχα) , η βροχή σταμάτησε , είχε μάλιστα δροσούλα που ήταν τέλειο και πήραμε το δρόμο να περιηγηθούμε μέσα στην Κολόνια.
Η Κολόνια ντελ Σακραμέντο ιδρύθηκε το 1680 από τους Πορτογάλους, αν και στη συνέχεια διεκδικήθηκε από τους Ισπανούς, οι οποίοι είχαν εποικήσει την απέναντι όχθη του ποταμού στο Μπουένος Άιρες. Οι ντόπιοι πολέμησαν το 1742 ώστε να διώξουν τους Πορτογάλους
Σήμερα η πόλη έχει εξαπλωθεί προς τα ανατολικά, όμως τα παλιά της τμήματα διατηρούν το ακαθόριστο σχέδιο των δρόμων που κατασκεύασαν οι Πορτογάλοι και που έρχονται σε αντίθεση με τα πλατιά ορθογώνια στενά (calles) της Ισπανικής περιοχής.

Τα ιστορικά τμήματα της Κολόνια ντελ Σακραμέντο από το 1995 έχουν ανακηρυχθεί Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάςαπό την UNESCO.

Ο τύπος στο παγκάκι πίνει τι άλλο; το μάτε του!

Ομορφα ήταν αλλά σε 2-3 ωρίτσες τα έχεις δει όλα άντε να φας κι ένα παγωτό, δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις εκεί.
Το μεσημεράκι πήγαμε στο λιμάνι και με την ίδια διαδικασία όπως και κατά την άφιξη πήραμε το φέρρυ για Μπουένος Αιρες (26 ευρώ έκαστος) σε μία ωρίτσα σε πάει στην αντιπέρα όχθη του Ρίο ντε λα Πλάτα...
Το ταξίδι έφτασε στο τελευταίο του κομμάτι. Είχαμε μιάμισι μέρα ακόμη στο Μπουένος Αιρες και μετά παίρναμε το δρόμο της επιστροφής...
Το τελευταίο μας κατάλυμα είχε κλειστεί μέσω Airbnb και ήταν ένα άνετο διαμέρισμα (λίγο παλιό αλλά σε εξαιρετικό σημείο) στη Recoleta.

 

[evaT]

21/23-01/2020 Recoleta

Ημουν ενθουσιασμένη που φτάσαμε ξανά στο αγαπημένο μου Μπουένος!
Το διαμέρισμα ήταν πάνω στη Santa Fe που είναι κεντρικότατος δρόμος και είχε εμπορικά, καφέ και εστιατόρια και πολύ κόσμο παντού.
Και επιτέλους μετά από τόσες ημέρες που είμαστε περιορισμένοι σε ένα δωμάτιο κατά περίπτωση ,πλέον είχαμε μεγάλο χώρο να απλωθούμε και να ανασυνταχθούμε πριν το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής.
Βάλαμε ένα πλυντήριο να έχουμε μερικά καθαρά ρουχαλάκια και ξεκουραστήκαμε για να βγούμε το βράδυ για διασκέδαση.
Τόσες μέρες εμένα μου είχε λείψει ο χορός και επειδή με τις μιλόγκες ισχύει πως η κάθε μία έχει το όνομά της και τη μέρα που διοργανώνεται. Υπάρχει και ένα site που έμπαινα να δω τι έπαιζε στην πόλη και έβλεπες 30 εβέντ κάθε βράδυ! Σ αυτή την περίπτωση ήταν βράδυ Τρίτης και επιτέλους είχα την ευκαιρία να πάω στην Milonga Parakultural που είναι διάσημη σ όλο τον πλανήτη κυρίως για το χώρο που διοργανώνεται το Salon Canning που είναι μια μεγάλη αίθουσα με κίονες και Ελληνες κατασκευαστές! Οπότε δεν κρατιόμουν....
Είχα και μια αγωνία μήπως Τρίτη βράδυ δεν έχει πολύ κόσμο και δεν είναι το θέαμα ανάλογο των προσδοκιών μου....κούνια που με κούναγε!!
Εφτασα γύρω στα μεσάνυχτα και γινόταν πανικός!! Λίγο έλειψε να μη μπω γιατί δεν είχα κράτηση!
Στο μεταξύ εγώ είχα φορέσει ένα απλό φορεματάκι γιατί Τρίτη βράδυ βρε παιδί μου τι θα έχει πια;;;

Την Αρτα με τα Γιάννενα μαζί είχαν φορέσει οι Αργεντίνες! Υπερπαραγωγή τα τανγκοφορέματα με τα αβυσαλέα σκισίματα και οι πλάτες όξω , το δε μαλλί ήταν η γιορτή της μπούκλας! Απορώ με την όρεξή τους δηλαδή με τόση ζέστη! Το δικό μου το μαλλί με ζέστη, υγρασία και ελλείψει σοβαρού πιστολακίου (!) έμοιαζε πλέον σαν της Μόνικας από τα φιλαράκια σε εκείνο το επεισόδιο που είχαν πάει στα Μπαρμπέιντος. Μόνο μαζεμένο το έβλεπες και δεν τρόμαζες.
Αφού πλήρωσα είσοδο το αστρονομικό ποσό των 250 πέσος δηλαδή ούτε καν 4 ευρώ με έβαλαν να καθίσω με μια φραντσέζα που ζει μόνιμα εκεί-μεγάλο νούμερο!
Της είπα ότι είμαι από ταξίδι και δεν ξέρω πόσο θα αντέξω να μείνω και μου λέει μην τυχόν και κάνεις καμιά χαζομάρα... απόψε έχει live και 2 shows και όλα ξεκινούν αργά! Αυτά μια κοινή Τρίτη βράδυ ε;;
Μα δεν δουλεύουν αυτοί;;; Πηγαίνουν λέει κατευθείαν στη δουλειά

Στο μεταξύ είχε και πολλούς τουρίστες εκεί-είναι διάσημη μιλόγκα και τη γράφουν και οι ταξιδιωτικοί οδηγοί. Οι ντόπιοι πάντως δεν ενοχλούνται. Εγώ χάζευα τα ζευγάρια που χόρευαν και το υψηλό επίπεδο! Εβλεπες καμιά δεκαριά ζευγάρια να χορεύουν σε επίπεδο δασκάλων....κι αυτοί ήταν απλά άνθρωποι που χορεύουν από χομπυ! Ευτυχώς υπήρχαν και μερικά στραβάδια σαν εμένα αν τυχόν με ζητούσε κάποιος για χορό να μη νιώσω χάλια!

Παρατηρώντας τον όμορφο χώρο και τους ανθρώπους κάποια στιγμή εντόπισα στην αίθουσα τον Τζώρτζ Κλούνει της μιλόγκας!! Πωπω τι ήταν αυτό!
Ψηλός, ευθυτενής, γυμνασμένος γκριζομάλλης (με όλο του το μαλλί όμως!) και απίστευτα καλοντυμένος! Χάζεψα λίγο παραπάνω γιατί τόσες μέρες στη λατινομάνα καλοί χρυσοί οι Αργεντίνοι αλλά ομορφόσογο δεν τους λες...
Ξεροκατάπια και έπιασα την πάρλα με τη φραντσέζα....κάποια στιγμή τον βλέπω άξαφνα μπροστά μου να μου προτείνει το χέρι και να υποκλίνεται ελαφρά όπως είθισται να ζητούν τις ντάμες για χορό οι καβαλιέροι και φυσικά ανταποκρίνομαι και με οδηγεί προς την πίστα.
Με ρωτάει από που είμαι και εντυπωσιάζεται όταν του λέω Ελλάδα, μου λέει πως εκείνος είναι Καναδός (έτσι εξηγείται το μπόι!) και δουλεύει στο Μπουένος Αιρες το τελευταίο διάστημα (οι ουρανοξύστες που λέγαμε;; ...Είναι έξοχος χορευτής και με οδηγεί απαλά και αβίαστα στο χορό, με ρωτάει πως νιώθω που χορεύω στην διασημότερη πίστα του κόσμου;; Πλάκα κάνεις!! Πολύ ευτυχισμένη αποκρίνομαι και γελούν και τα μουστάκια μου...Το πρώτο τραγούδι έχει τελειώσει και πριν ξεκινήσει το δεύτερο με ρωτάει...πες μου ότι είναι η πρώτη μέρα των διακοπών σου να με κάνεις και μένα ευτυχισμένο !!! αααιιιιιιιιι πείτε μου που δηλώνω μόνιμος κάτοικος Μπουένος Αιρες!!!! κλαψψψψψ
Τι να απαντήσω και γω...είναι η τελευταία λέω με έναν ελαφρύ λυγμό στην φωνή! Λυπάμαι μου λέει.....εγώ να δεις πόσο λυπάμαι!!! Και είπα να συνεχίσω όπως όπως τη βραδιά...
Κατά τις 2 τα ξημερώματα ξεκίνησε το live. Βιολιά και τραγουδίστρια και στις 3 ξεκίνησε το πρώτο show! Και δεν έπεφτε καρφίτσα....είναι τρελοί αυτοί οι Αργεντίνοι!

Πάρτε κι ένα σόου!!

Νομίζω γύρω στις 3.30 με εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μου. Σηκώθηκα να φύγω με είδε ο Richard (ο Κλούνει ντε) , ήρθε με αγκάλιασε, με φίλησε σταυρωτά και μου είπε πολύ χαίρομαι που σε γνώρισα, λίγα ακόμα να έλεγε και δεν μ έβλεπα να φεύγω από κει ποτέ! Ημουν ακόμα επηρεασμένη από τον Klopp & τη Βιρχίνια και την αμπελοφιλοσοφία του νερού και μια ζωή την έχουμε τι θα καταλάβουμε τι θα καζαντήσουμε....έτοιμη ήμουν να στείλω τη φωτογραφία μου πίσω στην Ελλάδα και να κάνω ντόλτσε βίτα με τον Κλούνει στην Αργεντινή! (ως ελληνίδα ταίριαζα και καλύτερα με τους κίονες του Σαλόν Κάνινγκ εξάλλου )

Γύρισα σπίτι με μισή καρδιά και έπιασα την πάρλα με την φίλη μου την Κική από το τάνγκο στην Ελλάδα η οποία είχε ξυπνήσει για να πάει στη δουλειά αλλά έμπλεξε μαζί μου και δεν θα έφτανε στην ώρα της, της έστελνα τα βιντεάκια από τη βραδιά και αυτά που έζησα και κάπου τα ξημερώματα έπεσα και γω για ύπνο!
Την άλλη μέρα πρωί πρωί πάλι στο πόδι (εδώ θ αφήσω τα κοκαλάκια μου!) για να κάνω το τελευταίο μάθημα τάνγκο που είχα κλείσει με το μαέστρο.
Δεν θα πω άλλα για το χορό γιατί όσοι γενναίοι φτάσατε την ιστορία εδώ δε θέλω να σας χάσω τώρα στο τέλος! χαχα

Μετά το μάθημα ξεχύθηκα στους δρόμους μόνη μου να περπατήσω στην πόλη και να ρουφήξω όσο μπορούσα περισσότερο από ατμόσφαιρα Mπουένος Αιρες και καλοκαιράκι πριν γυρίσω στο χειμώνα και τις υποχρεώσεις.
Τα αγόρια είχαν άλλες προτεραιότητες και τόσες μέρες αυτοκόλλητοι καλό ήταν να περάσουμε και λίγες ώρες χώρια.

Περπάτησα με πολύ καλή διάθεσή στην όμορφη Ρεκολέτα και είδα τα παλιά αρχοντικά και τα παριζιάνικης αρχιτεκτονικής κτίρια. Πήγα και στο νεκροταφείο να δω τον τάφο της Εβίτα Περόν.

Ησυχία δεν είχα παρότι ξενυχτισμένη δεν ήθελα να χάσω λεπτό! Περπατούσα στους δρόμους και αποτύπωνα όσες περισσότερες εικόνες ήταν δυνατόν.
Το απογευματάκι βρέθηκα και με την Αμερικανοαργεντίνα φίλη μου για το goodbye. Πήγαμε για παγωτό και μετά σε ένα από τα ιστορικά καφέ της πόλης

Πολύ κοντά στο σπίτι μας ήταν και το Ateneo που είναι από τα ομορφότερα βιβλιοπωλεία στον κόσμο!

δείτε πόσο όμορφο!! Σαν θεωρεία θεάτρου οι όροφοι!

Για ξενυχτισμένη μια χαρά βγήκα...

Και μετά από όλα αυτά είπαμε να πάμε για ένα τελευταίο ασάδο! Δεν χάνεται αυτό....
Να κι η τελευταία αργεντίνικη μπριζόλα που καταβρόχθισα

Την άλλη μέρα πρωινό και αεροδρόμιο το αεροπλάνο έφευγε στις 1.30 το μεσημέρι. Αφού πάλεψα για να χωρέσω αυτά που έφερα μαζί με αυτά που πήρα στην ίδια αποσκευή! Αποχωρίστηκα νερά και αντηλιακά και αφού πάλι δε χώρεσαν αποφάσισα ότι θα έχω έξτρα τσάντα στον ώμο και ότι γίνει...Εντέλει πάνω στο μπούγιο πέρασα άνετη και περιχαρής και κάθισα και παραθυράκι!


Αυτό μας πήγε στη Μαδρίτη

Adios Buenos Aires! Hasta Luego....

Φτάσαμε Μαδρίτη τα χαράματα της Παρασκευής και μετά από 8ωρη αναμονή στο αεροδρόμιο πτήση για Μπολόνια και μετά για Θεσσαλονίκη που αισίως φτάσαμε σχεδόν μεσάνυχτα της Παρασκευής σε κατάσταση ζόμπι αλλά όλες οι ταλαιπωρίες ξεχνιούνται για να μείνουν μόνο οι εικόνες που γέμισαν το μυαλό και θα αργήσουν πολύ να ξεφτίσουν!

 

[evaT]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο απολογισμός του ταξιδιού σε σχέση με τις προσδοκίες είναι τελικά η γεύση που σου αφήνει όταν εξιστορείς τις περιπέτειές σου πίσω στους φίλους και γνωστούς και αφουγκράζεσαι το συναίσθημα που σε κυριεύει μέσα από τις εξιστορήσεις σου.
Οι όποιες διαπιστώσεις βέβαια είναι καθαρά προσωπικές όπως και τα κριτήρια του καθένα μας ταξιδιωτικά και μη είναι πρωτίστως υποκειμενικά και εξαρτώνται από τόσους πολλούς διαφορετικούς παράγοντες!
Οσον αφορά την Αργεντινή πιστεύω πως συγκεκριμένα το Μπουένος Αιρες το βρήκα περίπου όπως το φανταζόμουν. Ηξερα πως δεν θα δω κάτι συγκλονιστικό αλλά προσδοκούσα να νιώσω την ενέργεια μιας πάλαι ποτέ μυθικής πόλης και να νιώσω πως όντως βρίσκομαι μακριά στον τόπο και στο χρόνο....και αυτό ακριβώς ένιωσα! Κι όσον αφορά το χρόνο εξηγούμαι πως τα πάντα τα ένιωθες μακριά από την Ευρώπη και από την Ελλάδα του 2020, λιγότερο ανγχωτικά, λίγο πιο ρομαντικά και αρκετά ορίτζιναλ! Ακόμα και η κρίση τους έχει διαφορετικό αντίκτυπο από εμάς. Οχι πως δεν είναι σκληρή και αδυσώπητη αλλά τους έχει διαμορφώσει με ένα διαφορετικό σκεπτικό και λίγο πιο ανάλαφρη διάθεση στο να περνάνε καλά με το τίποτα και δίχως αύριο....
Οσον αφορά την επαρχία της αχανούς αυτής χώρας από το λίγο που γνώρισα με συνεπήρε η εναλλαγή του τοπίου και της φύσης και πως αλλιώς όταν εκτείνεται από το μεσοτροπικό ως την άκρη του κόσμου!
Εχουν περάσει σχεδόν τρεις εβδομάδες από τότε που επέστρεψα και πιάνω τακτικά τον εαυτό μου να μου λείπει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της πόλης...Θα ήθελα πολύ σε κάποια φάση της ζωής μου να έχω την ευχέρεια για να ταξιδέψω ακόμα και μόνη και να μείνω εκεί ένα διάστημα να κάνω μαθήματα χορού και να πηγαίνω ακόμα και καθημερινά στις μιλόγκες! (το παραδέχομαι ...με τον Ρίτσαρντ )
Και ...παραπλεύρως να ταξιδέψω περισσότερο στην όμορφη επαρχία χωρίς αυστηρά χρονικά περιθώρια ώστε να εξερευνήσω περισσότερο την γοητευτική Παταγονία από το Μπαριλότσε μέχρι κάτω την Ουσουάια και τους παγετώνες όσο και τις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας την Κόρντοβα, το Ροσσάριο και τη Σάλτα. Ομως αυτά είναι για την ώρα απλά ευσεβείς πόθοι!!

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ την καινούργια μου αργεντινιά φίλη τη Sheryl που με τις πολύτιμες χρηστικές της συμβουλές μας καθοδήγησε πως να κινηθούμε με όφελος μέσα στη μεγαλούπολη, τον @10900km που μέσα από τις ιστορίες του γέμισα ενθουσιασμό για το επικείμενο ταξίδι μου και τους υπέροχους μοναδικούς Ελληνες δασκάλους μου του τάνγκο Στέλιο + Δέσποινα που μας εμπνέουν συνεχώς κ χωρίς αυτούς δεν θα είχα γευτεί τη μαγεία του τάνγκο και δεν θα είχα οραματιστεί πως τόσο σύντομα από τότε που ξεκίνησα για πρώτη φορά θα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τον τόπο από όπου άρχισαν όλα....

Για την Ουρουγουάη προσωπική μου άποψη είναι πως όποιος βρεθεί στην περιοχή εξόν κι αν έχει κάνει τάμα σε κανά ντόπιο Αγιο να βρεθεί στο Μοντεβιδέο, καλά θα κάνει να το αποφύγει! Μέχρι Κολόνια μια βόλτα για μερικές ώρες όπως πολύ ορθά έπραξε ο @orestcrete παίρνεις και σφραγίδα Ουρουγουάης στο διαβατήριο και είσαι κομπλέ! Επίσης να αναφέρω ότι εκεί δίνουν κίνητρο για χρήση της πιστωτικής στα καταστήματα και προσφέρουν έκπτωση 10-30% στις τσουχτερές τιμές τους που όμως ακόμα και μετά την έκπτωση παραμένουν υψηλές. Αν ξανασχεδίαζα το ταξίδι αυτές τις μέρες θα τις πρόσθετα με μεγάλη ευχαρίστηση στο Μπαριλότσε ή ακόμα και στο Μπουένος Αιρες απλά να κόβω βόλτες!

Κι επειδή η ιστορία αυτή τράβηξε πολύ σε μάκρος....θα ήθελα στο τέλος να παραθέσω μαζεμένες μερικές χρηστικές πληροφορίες για όσους ενδιαφερθούν να ταξιδέψουν στο μέλλον και βαριούνται να ψάχνουν σκόρπιες τις ταξιδιωτικές πληροφορίες ανάμεσα σε μεγάλα και πολλές φορές ανόητα κείμενα

- Χρήματα.
Το ταξίδι για 20 μέρες μου κόστισε για τα πάντα (ακόμα και διαβατήριο) 2.400 ευρώ. Από αυτά περίπου 200 ευρώ αφορούν την ενασχόληση με το τάγκο (παπούτσια και μαθήματα).
Οσο κι αν ακούγεται παρακινδυνευμένο πάρτε μαζί σας όσα περισσότερα μετρητά μπορείτε! Ευρώ η δολάρια Αμερικής. Το επίσημο rate που θα πάρετε αν πληρώνετε με πιστωτική απέχει σχεδόν 20% από αυτό που θα πάρετε αλλάζοντας χρήματα! Δηλαδή τα πάντα θα σας στοιχίζουν περίπου 20% ακόμα και περισσότερο φθηνότερα με μετρητά. Αποφύγετε τα ανταλλακτήρια του κέντρου εμείς αλλάξαμε στο Παλέρμο στη Ustern Union καθώς και στην Avenida Gordova υπάρχει το αντίστοιχο. (με χαρά να σας δώσω διευθύνσεις σε όποιον ενδιαφέρεται). Για Αtm δύσκολα τα πράγματα κρατούν περίπου 10% προμήθεια και με το επίσημο rate είναι ασύμφορο.
- Η πόλη είναι γενικά ασφαλής. Το βίαιο έγκλημα είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Μικροκλεψιές κλπ όπως σε κάθε μεγαλούπολη τηρούμε βασικούς κανόνες και είμαστε μια χαρά.
-Μετακινήσεις πολύ φθηνά με τα λεωφορεία αλλά εμείς κινηθήκαμε μόνο με uber & cabify. Φθηνά και αξιόπιστα γενικά (μας κρέμασαν μόνο 2-3 φορές αλλά γενικά ήταν στην ώρα τους ). Ειδικά γα το αεροδρόμιο το κανονικό ταξί χρεώνει περίπου στα 35-40 ευρώ από την πόλη ενώ σε μας στοίχισε με το uber ούτε καν 20!
- Αγγλικά δεν μιλούν, πολλές φορές ούτε καν τα βασικά. Εμείς γνωρίζουμε κάποια ισπανικά (εγώ κι ο αδερφός μου) αλλά και με τη νοηματική το έχουν και καλή διάθεση έχουν οπότε το βρίσκεις
-Οι τιμές γενικά ανάλογα και το rate σε φαγητό και ποτό είναι από 20-50% κάτω από τις δικές μας ανάλογα τι θα επιλέξεις φυσικά. Πχ ρούχα και παπούτσια εκτός του ότι δεν είναι ούτε ιδιαίτερα καλαίσθητα είναι και αρκετά ακριβά. Οι φίρμες είναι πιο ακριβές και από τη χώρα μας.
-Για το τηλέφωνο εμείς μόλις φτάσαμε πήγαμε καρφί σ ένα κατάστημα της Movistar. Με 3 ευρώ περίπου πήραμε καρτούλα sim και data (ακόμα και χρόνο ομιλίας μας έδωσαν και καλούσαμε μεταξύ μας) για 1 εβδομάδα και έπειτα ανανεώσαμε για άλλη μία. Οπότε είχαμε internet παντού.
-Μη χάσετε τα δάση του Παλέρμο (Bosques de Palermo) Ισως θεωρήσετε ότι είναι ακόμα ένα πάρκο αλλά είναι μια πραγματική όαση μέσα στη μεγαλούπολη κάτι σαν το Σέντραλ Πάρκ της Νέας Υόρκης και επίσης θα δείτε και μια άλλη όψη της πόλης με πολύ άπλα και τεράστιους δρόμους.
-Αν θέλετε οπωσδήποτε να φάτε στο Don Julio ή στο Cabreza ΄(εμείς το κάναμε) κλείστε τραπέζι 1-2 μήνες πριν το ταξίδι διαδικτυακά (είναι εύκολο και ανέξοδο και δεν θα χρειαστεί να περιμένετε έχουν πολύ κόσμο)
-Το καλοκαίρι τους είναι κατά τι δροσερότερο από το δικό μας, ενίοτε χρειάζετε και ζακετούλα οπότε μαζί με τα καλοκαιρινά σας βάλτε κ κάτι μακρύτερο-συνήθως βρέχει κιόλας αλλά εμείς είμαστε τυχεροί και το γλυτώσαμε.
-Το νεράκι τους πίνεται κανονικά. Αν και η τιμή για να αγοράσεις εμφιαλωμένο είναι όπως εδώ.
-Για τις πρίζες χρειάζεστε αντάπτορα . Οι πρίζες τους έχουν 3 πύρους συνήθως υπάρχουν αντάπτορες στα καταλύματα διαφορετικά τους πωλούν παντού. Εμείς με μισό ευρώ πήραμε με 3 υποδοχές και είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο
-Οποιος θέλει να πάρει μαθήματα tango όταν βρεθεί εκεί ακόμα και για τη γνωριμία οι περισσότερες μιλόγκες πριν ξεκινήσουν προσφέρουν ωριαία μαθήματα στους τουρίστες για μια πρώτη επαφή. Για κάτι πιο οργανωμένο και ....μυημένο η σχολή DNI δαγκωτό! (οδός Bulnes 1011)
Αν θέλετε να δείτε ντόπιους να χορεύουν οι μιλόγκες είναι πολλές και ανάλογα το βράδυ La Parakaltural, La Carreta, La Viruta, La Cathedral , Nacional κλπ. Από το site https://www.hoy-milonga.com/buenos-aires/es ενημερώνεστε για το τι συμβαίνει στην πόλη καθημερινά! Υπάρχουν και σόου για τους τουρίστες σε μεγάλα θέατρα με δείπνο αλλά είναι πανάκριβα και ναι με θα δείτε ένα πανέμορφο θέαμα πλην όμως αυτό δεν είναι το τάνγκο που χορεύει ο κόσμος.
-Τέλος στα αεροπλάνα τους δεν ισχύουν οι περιορισμοί των πτήσεων όπως στην Ευρώπη. Μπορείς να έχεις στη χειραποσκευή σου κανονικές συσκευασίες, τα νερά σου και ότι άλλο επιθυμείς (για πυρομαχικά δεν είμαι σίγουρη )

ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

 

[Smaragda53]

Αααααχ!!! Buenos Aires per sempre! (σωστά το έγραψα?) Πολύ σ΄ευχαριστούμε για το ταξίδι, απολαυστικότατο, ρεαλιστικότατο και συγχρόνως ονειρικό!

 

[evaT]

Αααααχ!!! Buenos Aires per sempre! (σωστά το έγραψα?) Πολύ σ΄ευχαριστούμε για το ταξίδι, απολαυστικότατο, ρεαλιστικότατο και συγχρόνως ονειρικό!

Αυτό που έγραψες είναι ιταλικό αλλά είσαι σε καλό δρόμο !
Para siempre....όπως ακριβώς το λες το έζησα! Απολαυστικά, ρεαλιστικά κ πολύ ονειρικά

 

[orestcrete]

Ένα μήνα μετά και είμαστε ακόμα σε mood Αργεντίνας Και μου θύμισες ότι πρέπει να συνεχίσω την δικιά μου ιστορία.

Πολύ χαίρομαι που ζήσαμε παρόμοια σκηνικά (εκτός από τον Ρίτσαρντ ) σχεδόν τις ίδιες μέρες.

Καλή συνέχεια και καλά ταξίδια!

 

[evaT]

Ένα μήνα μετά και είμαστε ακόμα σε mood Αργεντίνας Και μου θύμισες ότι πρέπει να συνεχίσω την δικιά μου ιστορία.

Πολύ χαίρομαι που ζήσαμε παρόμοια σκηνικά (εκτός από τον Ρίτσαρντ ) σχεδόν τις ίδιες μέρες.

Καλή συνέχεια και καλά ταξίδια!

Άντε στρώσου στο γράψιμο να διαβάσουμε κ τα δικά σου!
Ρίτσαρντ όχι μήπως καμία Julieta? (Xoυλιετα)