Αργεντινή Ουρουγουάη Χορεύοντας Τάνγκο στη χώρα του Γαρδέλ, του Mάτε και της Μπόκα Τζούνιορ, Αργεντινή Ολέ!

[evaT]

θέλουμε φωτογραφία του maestro!

χαχα άστα @Smaragda53 κούκλος ήταν! δεν έχω μαζί του αλλά γίναμε φίλοι από το φβ οπότε δες από κει και κλάψε μαζί μου
Εκτός από δάσκαλος τάγκο ήταν και μπασίστας!
View attachment 295649

 

[Smaragda53]

Αμάν! Κόλασηηη! Τυχερούλα!

 

[evaT]

11/01/2020

Tigre

Ξεκινήσαμε το πρωί παίρνοντας το τρένο από το Retiro σύμφωνα με τις υποδείξεις των συμφορουμιτών οι οποίες ήταν ιδιαιτέρως ακριβείς!
Ακριβώς όπως μου είπαν λοιπόν από τη γραμμή για Mitre (με αλλαγή τρένου εκεί) πήραμε το Tren de la Costa με τελικό προορισμό το δέλτα του υπερποταμού Παρανά ο οποίος εκβάλει στον ποταμοκόλπο του Ρίο ντε λα Πλάτα. Το εισιτήριο για το τρένο κόστισε τσάμπα ούτε 2 ευρώ σύνολο για τα 2 τρένα.
Βέβαια επειδή μέναμε στο Παλέρμο θα μπορούσαμε να πάρουμε το τρένο από κει κοντά και όχι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Retiro αλλά αυτό το διαπιστώσαμε αφού περάσαμε από τις στάσεις σχεδόν έξω από το σπίτι μας και το εκμεταλλευτήκαμε στην επιστροφή....
Το τρένο καθαρό και με ισχυρό κλιματισμό από τη γραμμή Mitre και μετά γέμισε ασφυκτικά από οικογενειάρχες και νέους μια και ήταν Σάββατο προφανώς έσπευδαν προς τις κοντινές παραλίες (γελάνε και τα τσιμέντα) για να χαρούν τη μέρα. Ολοι με το θερμός και την κούπα του μάτε ανα χείρας, και φορητά ψυγειάκια για το πικ νικ καθότι δύσκολοι καιροί και τα πέσος πολύτιμα!!
Στην διαδρομή περνούσαμε αρκετά συχνά από τα καφέ παράλια με εξοχικά κατά μήκος των γραμμών και όσο έπιανε το μάτι και σε μιάμισι περίπου ώρα φτάσαμε στην περιοχή. Κατεβήκαμε προς το λιμάνι το οποίο απείχε κανά χιλιόμετρο από τα τρένα και ψάξαμε μια κρουαζιέρα για να δούμε τα ενδότερα του ποταμού.
Στο λιμάνι υπάρχουν δεκάδες μαγαζιά και μαγαζάκια, καφέ εστιατόρια, εμπορικά σουβενίρ, χυμοί, παγωτά τα πάντα όλα δηλαδή και η όλη εικόνα είναι αρκετά άσχημη στα μάτια του επισκέπτη.
Στο μεταξύ όλη η περιοχή στην οποία εκτείνεται το δέλτα αγγίζει το μέγεθος του...Βελγίου με ελικοειδή κανάλια και τροπική βλάστηση όπου υπάρχουν εκατοντάδες εξοχικά αλλά και κανονικά χωριά με μόνιμους κατοίκους οι οποίοι μετακινούνται μόνο ακτοπλοικώς ενώ το ρεύμα που τους προσφέρεται είναι από μεγάλες γεννήτριες και αποκλειστικά και μόνο για τις βασικές τους ανάγκες. Οσο για τηλεόραση και τηλεπικοινωνίες μας είπαν πως λειτουργούν μέσω δορυφόρου.

Μπορείς να εξερευνήσεις την περιοχή είτε με τα οικονομικά πλοιάρια των ωριαίων κρουαζιέρων με περίπου 9-10 ευρώ το κεφάλι όπως κάναμε εμείς ή αν το σηκώνει η τσέπη σου να νοικιάσεις μια ιδιωτική λέμβο τύπου zodiac με οδηγό ο οποίος θα σε πάει πιο βαθιά μέσα στα στενά κανάλια για να απολαύσεις το τοπίο μακριά από την τουριστική του βιτρίνα. Επειδή όμως η διαφορά στην τιμή ήταν απαγορευτική πήραμε το καραβάκι και πήραμε μια γεύση ομολογουμένως εντυπωσιακή!
Κατάφυτες εκτάσεις και ανάμεσα υπέροχα σπιτάκια μικρά και μεγάλα οάσεις δροσιάς και ηρεμίας με μοναδική παραφωνία το αντιαισθητικά καφετί του νερού το οποίο όμως όχι μόνο δεν τους ενοχλεί αλλά το έχουν συνηθίσει σε βαθμό που όλοι κολυμπούν στις δεκάδες "παραλίες"¨που συναντήσαμε στις βόλτες μας!
Μάλιστα ο καπετάνιος στο καραβάκι μας μας ρωτούσε ξανά και ξανά αν θυμηθήκαμε να πάρουμε μαζί μας το μαγιώ μας για να κάνουμε και καμιά βουτιά....είσαι τρελός άνθρωπέ μου! Ούτε το δαχτυλάκι του ποδιού μου έβαζα εκεί μέσα . Εγώ έχω στα 20 λεπτά τη Χαλκιδική και θα βουτήξω εδώ;;; (αν και όποτε έτυχε να δείξω φωτογραφίες σε ντόπιους από τα καλοκαιρινά μου μπάνια ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ με ρώτησαν και γιατί ήρθες στην Αργεντινή;; - Η μόνη έξυπνη απάντηση που έβρισκα ήταν επειδή εμείς τώρα έχουμε χειμώνα!)

εγώ με φόντο τα καταγάλανα νερά!

Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!!! Μπλιαχ!

Κι ένα σύντομο βιντεάκι από τη διαδρομή....

Επιστρέφοντας στο λιμάνι καθίσαμε σε ένα ταχυφαγείο να φάμε κάτι και να πιούμε μια κρύα μπυρίτσα -αυτή η Patagonia (μάρκα μπύρας) μεγάλη επιτυχία! Μπροστά μας στην προβλήτα του λιμανιού αρκετές οικογένειες έκαναν πικνικ στα γρασίδια και ακόμα και στα τσιμέντα προφανώς μη έχοντας δυνατότητα για κάτι περισσότερο ή κάτι καλύτερο προκειμένου να δροσιστούν.

Γυρίσαμε στο Παλέρμο γύρω στις 6 το απόγευμα στην πιο ζεστή ίσως μέρα μέχρι στιγμής. Εβραζε ο τόπος και πήγαμε σπίτι με το κλιματιστικό να ξεκουραστούμε ενόψει βραδινής εξόδου.

Ηρθε κι η ώρα να αναφερθώ λιγάκι στο κομμάτι της διασκέδασης διότι ήδη μετρούσαμε 3 βράδια στην πόλη και κάθε φορά επιχειρούσαμε να ανακαλύψουμε που στο καλό γίνεται το νταβαντούρι σ αυτή την πόλη...Υποτίθεται ότι στο Παλέρμο που κινούμασταν γίνεται ο χαμός! Και ομολογουμένως σε κάθε γωνία υπήρχε ένα μπαρ, μια μπυραρία, ένα εστιατόριο-φαγάδικο κλπ κλπ
Πλην όμως ο κόσμος άφαντος! Δυό παρέες εδώ, 3 νοματαίοι πιο πέρα και αυτό ήταν όλο.
Τώρα έφταιγε η κρίση;; Το κατακαλόκαιρο που μας είπαν ότι ο κόσμος λείπει διακοπές; Βέβαια την ημέρα το κέντρο τους ήταν ασφυχτικά γεμάτο!
Ωστόσο επειδή ήταν Σάββατο τρέφαμε υψηλές προσδοκίες. Τα αγόρια αποφάσισαν να πάνε για καμιά μπύρα από νωρίς και αργότερα μετά τις 1-2 τη νύχτα σε κάποιο κλαμπ που είχαν σταμπάρει τις προηγούμενες ημέρες. Εννοείται πως τα ωράρια περίπου συμπίπτουν με τα δικά μας-δεν είναι λαός που βγαίνει από το σπίτι νωρίς!
Εγώ πάλι έχοντας τον οδηγό με τα τανγκο-εβέντ αποφάσισα να πάω σε μια από τις πιο γνωστές μιλόγκες στην οποία λόγω σαββατόβραδου θα έπαιζαν και live μουσική με μπαντολεόν (τοπικό όργανο παρόμοιο με ακορντεόν) και βιολιά.
Επεσα για ύπνο να στρώσω και έβαλα ξυπνητήρι κατά τις 11....σηκώθηκα να κάνω μπάνιο, να ντυθώ να στολιστώ (όλα τα χώρεσα σε κείνο το μαγικό βαλιτσάκι φίλε μου @travelbreak χαχα) και στη 1 ακριβώς (μου είπαν ότι μεσάνυχτα ακόμα σφουγγαρίζουν) έφτασα στη μιλόγκα!
Ζήτησα να μάθω ποιός είναι ο διοργανωτής και όταν τον βρήκα συστήθηκα, του είπα πως έρχομαι από Ελλάδα και του έδωσα δώρο ένα μπλουζάκι με το λογότυπο της ομάδας μας εδώ στη Θεσσαλονίκη. Το πόσο χάρηκε δε λέγεται! Δεν το πίστευε ότι ήρθε κάποιος στη μιλόγκα του από τόσο μακριά! Αφού βγήκαμε και δημοσιοσχετίστικη φωτό για τα σόσιαλ....είπε κάτι σε κάποιον και χτύπησε τα χέρια του....μου λέει για να σε καλωσορίσουμε θα φωνάξουμε να σε χορέψει ο καλύτερος χορευτής μας!!
Και ανατρέχω στην πρώτη παράγραφο - πρόλογο της ιστορίας μου όπου βλέπω να έρχεται ο παράξενος μακρυμάλλης ξανθός τύπος ο οποίος με βουτάει και αρχίζει τα τανγκοαεροπλανικά...και να τα βιολιά να συνοδεύουν , να οι φιγούρες, έρχεται και το πριβέ τραγούδισμα στα ισπανικά...έλιωσα η γυναίκα! Από το σκηνικό όχι τον καβαλιέρο (είπαμε!)
Η αλήθεια είναι ότι χορευτικά το έζησα πολλά ονειρικά σκηνικά και όχι αυτό το μεμονωμένο-θα σας περιγράψω κ άλλα στη συνέχεια όσο μπορώ πιο συμπυκνωμένα γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν αφορούν πολύ κόσμο ωστόσο αυτές οι μικροτανγκοεκπλήξεις είναι που προσδίδουν το αλατοπίπερο στην υπόλοιπη ταξιδιωτική μου ιστορία!

Με το διοργανωτή της La Viruta

Η βραδιά κύλησε όμορφα, χόρεψα αρκετά αλλά και προς μεγάλη μου έκπληξη στα μικρά διαλείμματα από το τάνγκο έπαιζαν ρεγγετόν (είναι τρελοί οι λατινοαμερικάνοι μ αυτό το ρεγγετόν!) , σάλσα και ακόμα και κιζόμπες! Τα οποία τα χόρευαν όλα πολύ καλά και πολύ...προκλητικά θα έλεγα....δεν έμεινε βρακί για βρακί που να μη φανεί πάντως το έχουν με το χορό ρε παιδί μου, άντρες γυναίκες...λες και από παιδάκια τα μαθαίνουν μαζί με το στράτα στρατούλα και shake shake shake shake it mi amor! ε δεν εξηγείται αλλιώς...
Δυστυχώς από αυτή τη μιλόγκα δεν έχω οπτικοακουστικό υλικό έχω όμως αρκετό από την επόμενη (και τη διασημότερη) που πήγα πριν την αναχώρηση και θα το ανεβάζω στην ώρα του...
Η βραδιά τελείωσε για μένα γύρω στις 3.30 τα ξημερώματα γιατί φοβόμουν λίγο να το τραβήξω παραπάνω, σκεφτείτε πως ήμουν και μόνη, βέβαια όταν βγήκα έξω να πάρω ταξί διαπίστωσα πως οι δρόμοι είχαν κίνηση εφάμιλλη της ημερήσιας!
Και από ότι μου είπαν και τ αγόρια που επιστρέψαμε σχεδόν ταυτόχρονα και εκείνοι βρήκαν γεμάτα μαγαζιά και επιτέλους αξιόλογη νυχτερινή κίνηση.

 

[evaT]

12/01/2020 San Telmo

Αυτή ήταν και η τελευταία μέρα της πρώτης φάσης στο Μπουένος Αιρες.
Το βράδυ θα παίρναμε την πρώτη πτήση για ένα 9 μερο μεγάλο τουρ πριν επιστρέψουμε ξανά εδώ για το μεγάλο ταξίδι του επαναπατρισμού....
Αφήσαμε το σπίτι γύρω στις 10 όπως προβλεπόταν και καθώς είμαστε όλοι ξενυχτισμένοι φύγαμε για τα Πάρκα του Παλέρμο τα οποία δεν είχαμε χορτάσει, για να πιούμε καφέ και να τα περπατήσουμε λίγο περισσότερο. Είχαμε αφήσει τις αποσκευές πίσω στο κατάλυμα ώστε να είμαστε πιο ευέλικτοι και θα τις παίρναμε στο δρόμο για το αεροδρόμιο.
Περπατήσαμε αρκετά, φτάσαμε και στα Japonese Jardins (τους ιαπωνικούς κήπους) που δεν ξέρω τι λόγο ύπαρξης έχουν τόσο μακριά από την Ιαπωνία πάντως ήταν αριστούργημα και χάρμα οφθαλμών -έχω βάλει κάποιες φωτογραφίες παραπάνω στην ενότητα Bosques de Palermo.
Το μεσημεράκι πήγαμε στο Σαν Τέλμο όπου είχαμε ραντεβού με την Sheryl (την αμερικανοαργεντινιά φίλη μου) για να μας ξεναγήσει στην περιοχή. Μάλιστα είχε προτείνει να πάμε σπίτι της για mate πριν ξεκινήσουμε τη βόλτα το οποίο και αρνήθηκα για να μη χάνουμε χρόνο βλέποντας ντουβάρια πράγμα και το οποίο σκυλομετάνιωσα αργότερα όταν στη βόλτα μέσα στην περιοχή μας έδειξε το σημείο που μένει , ένα υπέροχο παραδοσιακό κτίριο που έχασα την ευκαιρία να δω και από μέσα αφού πλέον είχε περάσει η ώρα και δεν υπήρχε χρόνος.
Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στην παραδοσιακή συνοικία του Σαν Τέλμο ανάμεσα από πολύ κόσμο αφού ήταν Κυριακή και υπήρχε πολύς λαός για την έκθεση Feria . Κατά μήκος των δρόμων γύρω από την Plaza Dorrego υπήρχαν πάγκοι με αντίκες, σουβενίρ και πολλών ειδών αντικείμενα και βέβαια αμέτρητοι τουρίστες.
Εμείς πιάσαμε την κουβέντα και μου έλεγε πολλά για τον τρόπο ζωής των Αργεντίνων, μισθούς , ενοίκια φιλοσοφία ζωής καθώς και αρκετά πολιτικοικονομικά στοιχεία. Η ίδια είναι πολιτικός αρθρογράφος σε δημοσιογραφικά blog των Ηνωμένων Πολιτειών στα οποία δημοσιεύει άρθρα σχετικά με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Αργεντινή-είχα ήδη διαβάσει κάποια από αυτά που μου είχε στείλει πριν το ταξίδι...όπως και για την περιοχή και το πόσο οι ταξιδιωτικοί οδηγοί παρουσιάζουν μια αποτρεπτική εικόνα σε σχέση με την όποια επικινδυνότητα του να κινείσαι εκεί ενώ η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Βέβαια βράδυ δεν κινηθήκαμε στο σημείο εκείνο, στο Παλέρμο το πιο επικίνδυνο που βρήκα ήταν να σκοντάψεις σε κανά πεζοδρόμιο επειδή κοίταζες αλλού....
Μας πήγε και για σούπερ παγωτάκι εκτός τουριστικών δρόμων για το καλύτερο παγωτό στο Μπουένος Αιρες όπως το προλόγισε!! Δεν ξέρω αν ήταν το καλύτερο που έχω φάει αλλά 2 μπάλες κρέμα σοκολάτα τις τσάκισα στο λεπτό!

Και εκεί που χαζεύαμε που λέτε στην Πλατεία Dorrego νάσου και ένα χορευτικό σόου τάνγκο. Χαμός από τουρίστες τριγύρω να βιντεοσκοπούν, να δίνει ρέστα το ζευγάρι στις φιγούρες....στεκόμαστε και μεις να παρακολουθήσουμε εκεί μπροστά....τελειώνει ο χορός και ο Αργεντίνος μαζεύει χρήματα από όσους έχουν την ευχαρίστηση. Βγάζω και γω 200 πέσος που είχα στην τσέπη δηλαδή κάπου 3 ευρώ...
με ρωτάει από που είσαι; Grecia λέω! Grecia!!!!!! Αναφονεί!!! Με τραβάει στην ...πίστα και φωνάζει Greciaaaaaa! Syrtakiiiiii!!! Λέω τι συρτάκι;; πως συρτάκι; όχι συρτάκι ρε φίλε...εγώ τάνγκο!
με συρτάκι καμία σχέση όμως....Δεν άκουγε τίποτα! Πάει στο λαπτοπ βάζει το Ζορμπά, αρχίζουν όλοι τριγύρω να χτυπούν ρυθμικά παλαμάκια, σηκώνονται και τα κινητά και τι να κάνω και γω απλώνω τα χέρια και ξεκινάω να βηματίζω κάτι μεταξύ συρτάκι- ξέχασα -τα βήματα- οπότε το γυρίζω σε χασαποσέρβικο για σιγουριά...μπαίνει κι ο αδερφός μου στην πίστα για να βοηθήσει την κατάσταση -όχι πως αυτός είναι καλύτερος στο συρτάκι αλλά είναι μεγάλος πανηγυρτζής, χτυπάμε και τα πόδια σαν τους βλάχους, έξαλλο το πλήθος όπα όπα εμείς, eeeessssaaaaa αυτοί (το αντίστοιχο όπα υποθέτω) και κάπως έτσι γίνεσαι παγκοσμίως ρεζίλι, ούτε θέλω να ξέρω σε πόσα live stories στο instagram έπαιξε το βιντεάκι εδώ πάντως δεν πρόκειται να το ανεβάσω!

Κάποια στιγμή μπήκε και ο Αργεντίνος στο χορό μαζί μας προσπαθώντας να μιμηθεί τα βήματα...ποιά βήματα;;; κι όταν επιτέλους τελείωσε ο διασυρμός του λέω τώρα πρέπει να χορέψουμε κι ένα τάνγκο μαζί να σώσω ότι μπορώ από την υπόληψή μου! Η να τη χάσω δια παντός...θα δείξει!!
Αβάντι μαέστρο! Πέφτει το τάνγκο στο ηχείο και χορεύουμε....απλά πράγματα του λέω στο αυτί μη μου δίνεις τα αεροπλανικά που έβλεπα με την παρτενέρ σου! Γελάει όχι λέει αυτά είναι για τους τουρίστες....θα χορέψουμε το παλιό ,αυθεντινό αργεντίνικο τάνγκο....απολαύστε τον βιρτουόζο! Εγώ ακολουθώ τα βήματά του...δεν είναι εξαιρετικό αλλά είναι μια τίμια προσπάθεια! (από το συρτάκι σίγουρα καλύτερο χαχαχα)
Στο μεταξύ μη περιμένετε τανγκοφορέματα , τακούνια και τέτοια! Για τουρ είχα βγει η γυναίκα όχι για σόου! Ο καβαλιέρος κοστουμάτος , σένιος με τα όλα του και γω χίπισσα με αθλητικά !

Η φίλη μου μετά το χορό μου είπε πως παρακολουθούσε έκπληκτη διότι ο χορευτής αυτός (El Indie είναι το καλλιτεχνικό του )είναι πολύ γνωστός στην Αργεντινή και ποτέ μα ποτέ δε χορεύει με άλλη ντάμα εκτός από την παρτενέρ του σ αυτή την πλατεία ακόμα και με πολύ καλές χορεύτριες! Λέω μάλλον θα με καταλυπήθηκε μετά το συρτάκι μου

Μετά από τόσο χορό μας άνοιξε κι η όρεξη και η Sheryl μας πήγε εκεί κοντά σε street food αγορά η οποία ήταν κλειστή και είχε ζέστη να λιποθυμάς....Αδιαχώρητο από τον κόσμο αλλά κάπου χωθήκαμε και φάγαμε κάτι τέλεια βρώμικα Αργεντινής!

Πολύς λαός

κι ένα ενσταντανέ (!) από το χορευτικό

Ηταν μία από τις απολαυστικότερες ημέρες όλου του ταξιδιού και με τα ωραία απρόβλεπτα έπεσαν και τα σχετικά σχόλια μεταξύ μας και γελάσαμε πολύ.

Αργά το απόγευμα πήραμε τις βαλίτσες μας και πήγαμε στο μικρό αεροδρόμιο το Jorge Newbery για να πάρουμε την πτήση μας για τους καταρράκτες Ιγκουαζού που θα ήταν ο επόμενος σταθμός.
Κι έτσι ξεκίνησε κ η εμπειρία μας με τις Λατινοαμερικάνικες αεροπορικές εταιρείες καθώς και τις πολιτικές πτήσεων που ισχύουν εδώ. Πρώτη πτήση με τη Norwegian...

Πάω προς τον έλεγχο, θυμάμαι ότι έχω μπουκάλι με νερό και γκουμούτσα αντιηλιακό...Λέω αμάν πρέπει να τα πετάξω..Περίμενε λέει ο αδερφός μου (που είναι και πιλότος οπότε κάτι κατέχει περισσότερο) που ξέρεις τι πολιτικές έχουν εδώ. Βρε λες;;;
Περνάω έλεγχο, βγάζω και τα καλλυντικά μου που τα είχα στο ειδικό διάφανο σακουλάκι αεροδρομίου με τα μπουκαλάκια των μαξ 100ml το επιδεικνύω, μου χαμογελούν και μου λεν καλό ταξίδι! Και μπουκάλι νερό τρία τέταρτα του λίτρου στο αεροπλάνο και αντηλιακό να πασαλείβομαι άπληστα

 

[Smaragda53]

νομίζω πρέπει να ήταν το ταξίδι της ζωής σου! Εγώ πάντως έχω ενθουσιασθεί!!!

 

[evaT]

νομίζω πρέπει να ήταν το ταξίδι της ζωής σου! Εγώ πάντως έχω ενθουσιασθεί!!!

Εμψυχώστε με
(φυσικά και ήταν αλλά παρακάτω έρχονται και ατυχίες...ποτέ δεν είναι όλα τέλεια δυστυχώς)

 

[evaT]

12-13/1/2020 Puerto de Iguazu

Η πτήση μας έφτασε γύρω στις 11 το βράδυ και με το που μπήκα στο τέρμιναλ είπα "τι βρωμάει έτσι σα μούχλα ρε παιδιά;" δευτερόλεπτα πριν βγω έξω και με χτυπήσει η ζέστη σε συνδυασμό με την εκπληκτική υγρασία του 96%..Ορκίζομαι δεν θα ξαναπώ στη ζωή μου ότι η Θεσσαλονίκη έχει υγρασία!!
Τι ήταν αυτό;;; Η αλήθεια είναι πως δεν έχω βρεθεί ποτέ ξανά στη ζωή μου σε συνθήκες τροπικού ή κάτι ανάλογο και έτσι δεν είχα την εμπειρία. Η πρώτη επαφή ήταν τόσο δυσάρεστη που μέσα σε 5 λεπτά ένιωθα το στομάχι μου να ανακατεύεται και έντονη ζάλη.
Μπήκαμε στο shuttle το οποίο είναι μικρό και πάει τον καθένα στο ξενοδοχείο του. Δώσαμε περίπου 6 ευρώ το άτομο (400 πέσος) και ξεκινήσαμε για τον ξενώνα που είχαμε κλείσει από το booking.
Σε 20-25 λεπτά φτάσαμε στο πουθενά....υποτίθεται πως αυτό που έκλεισα απείχε μισό χιλιόμετρο από το κέντρο του χωριού (σύμφωνα με το booking) , μόνο που τελικά το μισό ήταν κάπου ενάμισι....συν ότι εκείνη την ώρα δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Το δωμάτιο ήταν περιποιημένο και καθαρό αλλά πολύ μικρό για 3 ενήλικες. Τουλάχιστον όμως είχε κλιματισμό γιατί έξω δεν άντεχα ούτε λεπτό!
Στο μεταξύ δεν είχαμε φάει τίποτα για ώρες και εκείνη την ώρα τα πάντα είχαν κλείσει....βολευτήκαμε με κάτι μπισκοτάκια που μας είχαν ξεμείνει και μετά από την τόσο γεμάτη μέρα που είχαμε πέσαμε ψόφιοι για ύπνο αμέσως αφού η σπιτονοικοκυρά μας ενημέρωσε πως το λεωφορείο για τους καταρράκτες περνάει στις 8 ακριβώς και επομένως έπρεπε να σηκωθούμε πολύ νωρίς.
Ξάπλωσα νιώθοντας άρρωστη και με τη διάθεση στα τάρταρα...Ομολογώ πως έκανα πολλές σκέψεις του τύπου μήπως τελικά τα μεγάλα ταξίδια τα έχω απωθημένο αλλά δεν μπορώ να τ αντέξω; Κι αν δεν αντέχω αυτές τις συνθήκες πρέπει να βγάλω από τον ταξιδιωτικό μου χάρτη όλα τα σχετικά μέρη που θα ήθελα να ταξιδέψω; Ευτυχώς με νίκησε η κούραση και δεν πρόλαβα να ψυχοπλακωθώ περισσότερο....
Το άλλο πρωί στις 7 βγήκα έξω για να διαπιστώσω ότι η κατάσταση ήταν σχεδόν το ίδιο τραγική...Ζέστη, κ έντονη μυρωδιά μούχλας-ρε μπας και έχουν σαπίσει αυτοί και δεν τους το έχουν πει;
Φάγαμε το πρωινό και εγώ εξακολουθούσα να νιώθω ζαλισμένη και άτονη.
Μου λένε και οι άλλοι αν δεν αντέχεις εδώ πως θα μπεις μέσα στη ζούγκλα που τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα;; Ηρθε κι έδεσε!!! Και τι θα κάνω λέω θα καθήσω 2 μέρες μέσα στο δωμάτιο;
Θα έρθω και βλέπουμε....Αν δεν το καταφέρω όλο και κάπου θα έχει ένα κλιματιζόμενο χώρο να πάρω ανάσα.
Παίρνουμε λοιπόν το λεωφορείο για το Εθνικό Πάρκο του Ιγκουαζού το οποίο βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση προς το αεροδρόμιο. Η είσοδος ήταν 800 πέσος-πολύ λογική για ένα τέτοιο υπερθέαμα!
Μπαίνοντας μέσα περπατάμε είχα και πάλι τις οδηγίες των συμφορουμιτών για τις διαδρομές αν και υπάρχει και πολύ καλή πληροφόρηση εντός του πάρκου.
Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε με τη δραστηριότητα του ταχύπλοου που σε πάει κάτω από κάποιους καταρράκτες. Το περίπτερο για τα εισιτήρια το έχουν στήσει έξυπνα νωρίς μετά την είσοδο στο πάρκο έτσι ώστε να δελεάζεσαι....
Στάξαμε από 3000 πέσος το κεφάλι (δηλ κάπου 40-45 ευρώ) και μας φόρτωσαν σε κάτι ανοιχτά λεωφορεία μέσα από μια 20λεπτη διαδρομή μέσα στη ζούγκλα μας έκαναν ξενάγηση για τα σχετικά του πάρκου. Ο αδερφός μου είχε δίκιο για τις συνθήκες εντός του πάρκου, ένιωθα σχεδόν αποπληξία, δεν μπορούσα να πάρω ανάσα και το δέρμα μου κολλούσε από την υγρασία...Ενιωθα ζαλισμένη και υποτονική και περίμενα πως και πως να μπω στη βάρκα για να με χτυπήσει λίγος αέρας στο πρόσωπο, να βραχώ από το νερό κάτι να με δροσίσει!!
Ετσι και έγινε, με το που ανέπτυξε ταχύτητα άρχισα να νιώθω καλύτερα και να φιάχνει κι η διάθεσή μου. Η δραστηριότητα είχε βόλτα ανάμεσα από τους μικρούς καταρράκτες (τους μεγάλους ούτε καν από κοντά τους πλησίασε βέβαια) στάσεις για φωτογραφίες, κάτι μπατιές στα νερά για να ενθουσιάζεται η πιτσιρικαρία και στο τέλος περνούσε 2-3 φορές κάτω από ένα καταρράκτη που μας έκανε λούτσα (αυτό ήταν όντως ωραίο) . Είχαμε κ από έναν μεγάλο πλαστικό σάκο που μας έδωσαν και κλείναμε εκεί μέσα τα κινητά και τις φωτογραφικές κάθε φορά που πλησιάζαμε σε πολύ νερό.
Τώρα για αδρεναλίνη που υποσχόταν η δραστηριότητα δεν ξέρω...αν κάθεσαι όλη μέρα σπίτι σου και πλέκεις ναι το λες και αδρεναλίνη-εγώ περισσότερο τουριστικοπαγίδα θα το έλεγα αλλά για να μην είμαι δογματική θα έλεγα απλά καλύτερα δείτε πρώτα τους καταρράκτες από τα μονοπάτια και μετά αν το θέλετε ακόμα πάρτε και τη βάρκα. Γιατί τα χρήματα είναι αρκετά γι αυτό που προσφέρει.

Αφού τελείωσε κι αυτό ανεβήκαμε με τον ίδιο τρόπο στο περίπτερο των επισκεπτών και ξεκινήσαμε με το τρενάκι του πάρκου (το οποίο είναι δωρεάν) για να πάμε στο Garganta den Diablo (Devil's throat) αλλά επειδή στο μεταξύ η ώρα είχε περάσει ο κόσμος ήταν πολύς και έπρεπε να περιμένουμε κανά μισάωρο για το επόμενο τρενάκι.
Αφού φτάσαμε εκεί που φτάσαμε μετά είχε ποδαρόδρομο επάνω σε γεφυράκια, σε μονοπάτια και ξανά σε γεφυράκια περνάς από ζούγκλα από ήρεμα νερά και σιγά σιγά αρχίζεις και βλέπεις μικρούς καταρράκτες κι ακούς περισσότερο θόρυβο και για να δανειστώ τα λόγια του φίλου μου του @10900km από τον οποίο διάβασα την ωραιότερη μέχρι στιγμής περιγραφή για τους καταρράκτες....έχουν προκαταρκτικά! πρώτα τους ακούς και δεν τους βλέπεις. Σιγά σιγά αποκτάς επαφή μέσα από τα φυλλώματα και τελικά απλώνεται μπροστά σου η υπερπαραγωγή της φύσης!
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.....

Ζούγκλα

Κι άλλη ζούγκλα

Ενοχλητικά ζωάκια παντού

Ηταν πολλοί οι καταρράκτες

Devil's Throat

Μόνο δέος νιώθεις με όλο αυτό να απλώνεται μπροστά στα μάτια σου!

Ο κόσμος απίστευτα πολύς και συνωστίζονται όλοι στο σημείο εκείνο που προσφέρει την καλύτερη θέα....υπομονετικά περιμέναμε τη σειρά μας. Εννοείται πως γίνεσαι μούσκεμα αλλά με τη ζέστη και την υγρασία πακετάκι , μόνο δυσάρεστο δεν ήταν! Και είμαστε και τυχεροί γιατί τη μέρα που πήγαμε είχε και συννεφιά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα την πάλευα αν με χτυπούσε ΚΑΙ ο ήλιος κατακούτελα όσο περίμενα....
Για να μη με πείτε γκρινιάρα σας λέω πως μέσα στο πάρκο είχαν σημεία με σπρέι νερού που ψέκαζαν και πήγαινε από κάτω ο κόσμος να ανακουφιστεί!

Αφού ευχαριστηθήκαμε το θέαμα όσο μπορέσαμε επιστρέψαμε πίσω στα καφέ να φάμε και να πιούμε κάτι μια και ήταν ήδη νωρίς το απόγευμα. Τα αγόρια αποφάσισαν να περπατήσουν και τα άλλα δύο μονοπάτια (το κάθε ένα από 1500-1700 μέτρα) για να δουν τους καταρράκτες από πιο χαμηλά, εγώ ένιωσα ότι δεν την παλεύω και πήρα το λεωφορείο να γυρίσω στο χωριό. Από το τέρμα του λεωφορείου ως το σπίτι ήταν πάνω από χιλιόμετρο στις συνθήκες της ασφυξίας, οπότε μπήκα και σε ένα καφέ πριν ξεκινήσω πάλι ποδαρόδρομο.
Οταν έφτασα μπήκα στην ας πούμε πισίνα που είχε στον κήπο (περισσότερο γούρνα την έλεγες) για να κατεβάσω τη θερμοκρασία μου....και μετά aircondition και δεν ξεμύτησα ούτε λεπτό για το υπόλοιπο βράδυ! Ενιωθα φανταστικά που παρακολούθησα κάτι τόσο μεγαλειώδες αλλά αν μου έλεγαν να φύγω εκείνο το βράδυ με το πρώτο αεροπλάνο το έκανα πολύ ευχαρίστως!
Η επόμενη μέρα όμως είχε πρόγραμμα καταρράκτες από την βραζιλιάνικη πλευρά.....


14/01/2020 Foz do Iguaçu

Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε λίγο πιο τεμπέλικα και επειδή είχε καλομάθει ο πισινός μας με τα uber ψάξαμε να βρούμε τι άλλο υπήρχε στην περιοχή εκτός από λεωφορείο και βρήκαμε την υπηρεσία taxi99 που με τιμή 900 πέσος μας πήγε ως τη βραζιλιάνικη πλευρά έξω από το εκεί πάρκο των καταρρακτών. Στο μεταξύ μάλλον ο οργανισμός μου είχε αρχίσει να προσαρμόζεται στο πακετάκι ζέστη+υγρασία γιατί ένιωθα αρκετά καλύτερα. Περάσαμε τα σύνορα με γρήγορες διαδικασίες και πήραμε και σφραγίδα Βραζιλίας στο διαβατήριο!

Εξω από το πάρκο εκεί γινόταν το κλάμα...Οι ουρές σαλιγκάρια ούτε τελικός Τσάμπιονς Ληγκ τέτοιο πράγμα!! Εβγαζες εισιτήριο (κάπου στα 72 ρεάλ δηλαδή 15 ευρώ-λίγο πιο ακριβό από το αργεντίνικο) σχετικά σύντομα και μετά ουρά και ξανά ουρά για να επιβιβαστείς στα λεωφορεία διότι το πάρκο εκεί έχει άλλη διάταξη και οι καταρράκτες βρίσκονται κοντά στα 20 χιλιόμετρα μακριά από την είσοδο.
Οσο περιμέναμε ο αδερφός μου αποφάσισε να κάνει τη βόλτα με το ελικόπτερο και να δει το θέαμα από ψηλά! (με 110 ευρώ μόνο! )
Κάποια στιγμή μπήκαμε στα λεωφορεία και μας πήγαν στο μονοπάτι το οποίο σε ένα ενάμισι χιλιόμετρο σε οδηγούσε σε ένα σημείο με εκπληκτική θέα. Το πάρκο έτσι κ αλλιώς είναι μικρότερο από αυτό της Αργεντινής και η θέα προς τους καταρράκτες από πιο μακριά-η μέρα ήταν όμως πιο φωτεινή και οι φωτογραφίες μακράν καλύτερες!
Ετσι κ αλλιώς η αργεντίνικη πλευρά διαθέτει το 80% των καταρρακτών και το υπόλοιπο 20% ανήκει στη βραζιλιάνικη μεριά, προσφέρει όμως μια διαφορετική άποψη δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Για του λόγου το αληθές θαυμάστε!

Πολυυυυυς Λαός!!!!

Αυτή είναι από το ελικόπτερο! (άλλος πλήρωσε κ άλλος τις βλέπει τσάμπα )

Δεν περιγράφω άλλο!!!!

Μετά τόσο καταρράκτη νιώθαμε πραγματικά πλήρεις!!
Γυρίσαμε πίσω στην είσοδο του πάρκου και αποφασίσαμε να πάμε στην πόλη του Foz να πάρουμε μια γεύση από βραζιλιάνικη ατμόσφαιρα! Λέμε τώρα γιατί στην πράξη το Φοζ είναι απλά μια σύγχρονη πόλη, με μοντέρνα κτίρια και τίποτα αξιόλογο για το μάτι ενός τουρίστα.
Και αρκετά ακριβή από ότι βλέπαμε τις τιμές στα εστιατόρια. Πεινάσαμε όμως και βρήκαμε ένα κάζουαλ στέκι χωρίς τουρίστες με μπουφέ και χρέωση κάπου 4 ευρώ το κεφάλι με μενού!
Καθόλου δεν μας χάλασε και φάγαμε κάτι πολύ νόστιμα τοπικά πιάτα τα οποία δεν έχω ιδέα πως λέγονταν αλλά ήταν πολύ νόστιμα οπότε όλα κομπλέ. Πήγαμε και σ ένα παγωτατζίδικο και φάγαμε κάτι παγωτά με accai berry που προφανώς και φύεται αφειδώς στη Βραζιλία γιατί το έβλεπες σε χυμούς, παγωτά, ταμπλέτες , σκόνη και ένα σωρό παρασκευές.
Με γεμάτο στομάχι και μη βρίσκοντας τι άλλο να κάνουμε μπήκαμε σ ένα εμπορικό κέντρο που βρέθηκε μπροστά μας και ανακαλύψαμε σαγιονάρες Havayanas στη μισή και κάτω τιμή από ότι στην Ελλάδα. Τσιμπήσαμε και από ένα ζευγάρι τέτοιες και επιστρέψαμε στο σπίτι.

Η πτήση μας για Μπουένος Αιρες ήταν την άλλη μέρα το μεσημέρι-έτσι μας έβγαινε πιο οικονομικά.
Αυτό μας άφηνε άλλη μισή μέρα το επόμενο πρωί σ ένα μέρος που υφίσταται επειδή υπάρχουν οι καταρράκτες!
Ευτυχώς σε μια πάρλα που είχα πιάσει με έναν Ισπανό που έμενε στο παραδίπλα δωμάτιο του ξενώνα (50 λέξεις ξέρω όλο κι όλο στα ισπανικά δεν μου έφταναν οι Αργεντίνοι βρήκα και Ισπανούς να μιλήσω!) μου είπε πως πολύ κοντά στον ξενώνα ήταν το τριεθνές φυσικό σύνορο του ποταμού Παρανά μεταξύ Βραζιλίας-Παραγουάης-Αργεντινής και έτσι είπαμε το άλλο πρωί να πάμε βόλτα εκεί.
Στο μεταξύ συνήθισα την υγρασία αλλά τη μυρωδιά της μούχλας με τίποτα!!
Τελικά ήταν όντως όμορφο το σημείο και βγάλαμε τις φωτό μας...

και εκεί κοντά είχε ένα φοβερό αναψυκτήριο με κάτι τέλειους χυμούς & παγωτά που τους τιμήσαμε δεόντως!

Acai berry παντού!

Μπορώ να πω ότι μετά και από αυτό πήγα περιχαρής στο αεροδρόμιο να πάρω την πτήση μου...Ο επόμενος σταθμός θα ήταν Σαν Κάρλος ντε Μπαριλότσε στην Παταγονία!!! Με connective πτήση από το Μπουένος Αιρες. Μέσα στη χαρά μου ήμουν που έφευγα...Ωραίοι οι καταρράκτες δε λέω...αλλά βαρέθηκα δυόμισι μέρες εκεί. Μιάμισι θα ήταν το ιδανικό οτιδήποτε άλλο χάσιμο χρόνου.

Σειρά είχε η έτερη Λατίνα αερογραμμή η Aerolinean Argentinas. Ελα όμως που φτάνουμε στο αεροδρόμιο και μαθαίνουμε πως λόγω κακοκαιρίας στο Μπουένος Αιρες όλες οι πτήσεις είχαν τουλάχιστον δίωρη καθυστέρηση. Αυτό σήμαινε πως με τα βίας προλαβαίναμε -αν προλαβαίναμε την πτήση για Μπαριλός. Ρωτώντας στο γραφείο των αερογραμμών τι θα συμβεί αν δεν προλάβουμε την πτήση μας απάντησαν πως αποζημίωση λόγω κακοκαιρίας δεν προβλέπεται απλά θα μας έβαζαν στην επόμενη πρωινή μάλλον πτήση!
Καθόλου δεν μας άρεσε η απάντηση γιατί ήδη είχαμε μόνο 2 καθαρές μέρες για Παταγονία και ήταν λίγο αλλά επίσης έπρεπε να καλύψουμε και μόνοι μας μια επιπλέον διανυκτέρευση συν τη χαμένη βραδιά που είχαμε ήδη κλείσει στον προορισμό.
Πέσαμε με τα μούτρα στην μελέτη...εγώ διάβαζα το ασφαλιστήριο που είχαμε (διαδικτυακό από την worldwide) ο αδερφός μου τι ισχύει για τις καθυστερήσεις πτήσεων και συναφή , έστειλα μήνυμα και στον @Yorgos που τους ξέρει απέξω και ανακατωτά τους νοτιοαμερικάνους αερομεταφορείς και τον ευχαριστώ πολύ που μου απάντησε αμέσως -πρόσεχε είναι καραγκιόζηδες αυτοί! χαχα
Εντέλει πετάξαμε με δίωρη καθυστέρηση αλλά την connective πτήση...τη χάσαμε! Εφευγε ακριβώς τη στιγμή που προσγειωνόμασταν.

Μέχρι να βγούμε έξω στα γκισέ είχαμε ξύσει τα νύχια μας για καβγά....λέει ο αδερφός μου δε θα μιλήσετε εσείς αφήστε με να το χειριστώ εγώ (ως πιλότος εννοώντας) φτάνουμε στο γκισέ όπου έχει κ άλλους πριν από μας. Ερχεται η σειρά μας, λέει ο μπράδερ το και το-μάλιστα κύριε σας έχουμε ήδη κανονίσει να πετάξετε αύριο το πρωί στις 8. Απόψε θα μείνετε σε 4στερο πληρωμένο από την εταιρία, μας έδωσε και 2 επιλογές να διαλέξουμε, 3 μονόκλινα δωμάτια αφού είστε 3 (γιεςςςςς επιτέλους μετά 3 βραδιές στο 3Χ3 στο ιγκουαζού θα απλωθώ έστω για 1 βράδυ) και επίσης κουπόνια για φαγητό στο ξενοδοχείο και αν θέλουμε και 3 ξεχωριστά ταξί να μας πάει και να μας φέρει ξεχωριστά!!!
Κοιταχτήκαμε προσπαθώντας να πνίξουμε τα γέλια...ε οκ θα πάρουμε ένα ταξί και θα πάμε όλοι μαζί! θα το αντέξουμε αυτό!!!
Κι έτσι το βράδυ φάγαμε το μενού ήπιαμε τα Malbeck μας στην υγειά της Aerolinean και απλωθήκαμε στις δωματιάρες μας....
Το πρωί φύγαμε πολύ νωρίς και το ταξί που μας έστειλαν μας περίμενε στην ώρα του και φτάνοντας στο Gate μπροστά μου τσέκαραν τ αγόρια και γω στο μεταξύ επειδή τους είχα ήδη μάθει πως λειτουργούν ήμουν κάτι σαν καραγκιόζ μπερντές! Κανονικά βάσει εισιτηρίου είχα δικαίωμα μόνο για τη χειραποσκευή και ένα μικρό μπακπακ. Εγώ είχα τη χειραποσκευή με ανοιχτή την προέκταση για να μη πατικώνονται τα ρούχα, το κανονικό μου μπακ πακ + έξτρα μεγάλη τσάντα κρεμασμένη στον ώμο με διπλωμένο το χειμωνιάτικο μπουφάν που είχα μαζί για την Ευρώπη. Α ναι! και μπουκάλι με νερό στο χέρι βεβαίως!
Πάω λοιπόν να περάσω και μπερδεύω τις Boarding cards και τους δίνω της προηγούμενης μέρας που είχαμε χάσει την πτήση. Δεν περνάει η κάρτα και με σταματούν...Οι άλλοι στο μεταξύ είχαν περάσει και είχαν φύγει μέσα στη φυσούνα.
Μου λέει αυτός η πτήση αυτή είναι άκυρη δεν μπορείτε να περάσετε, εγώ δεν κατάλαβα και τα έχασα, βλέπει το διαβατήριό μου, τσεκάρει στην οθόνη του και μου λέει εντάξει τώρα σας βρήκα, περάστε!!
Ούτε τη σωστή κάρτα σκάναρε ούτε τίποτα!!! Μπήκα στο αεροπλάνο άναυδη και παραδίπλα μας καθόταν τύπος με θερμός θηρίο για να έχει νερό για το μάτε του (ο κακομοίρης θα πάθαινε κατάθλιψη στην Ευρώπη με τη Ryanair) και στο χαβαλέ που κάναμε λέγαμε σαν την Αργεντινή δεν έχει! κι ένα μικρό όπλο των 9 χιλιοστών παίζει να το περάσεις....ε τώρα αν φέρεις κάτι μεγαλύτερο μάλλον θα το κρατήσουν και ίσως σου κάνουν και καμιά παρατήρηση

 

[travelbreak]

το βιντεάκι εδώ πάντως δεν πρόκειται να το ανεβάσω

Έλα, ανέβασέ το!
Καλά, Κάνε ό,τι θέλεις.

Όμως θα είχε ενδιαφέρον να δούμε την εκδοχή του Ζορμπά σε χασαποσέρβικο.

 

[evaT]

@travelbreak χασάπικο είναι η σωστή εκδοχή του Ζορμπά! Το συρτάκι γιατί τους ήρθε ιδέα δεν εχω. Αν το ανεβάσω θα με σκοτώσει ο αδερφός μου δε γίνεται να καταστρέψω την υπόληψη όλου του κόσμου

 

[Smaragda53]

Καλά! Πάμε πάσο!

 

[evaT]

16-18/01/2020 San Carlos De Bariloche - Patagonia

Η πρώτη αίσθηση με το που προσγειώθηκε το αεροπλάνο στο νότο ήταν επιτέλους "αναπνέω"!!!
Η Παταγονία μας υποδεχόταν με ιδανικό καιρό μεταξύ 20-28 βαθμούς θερμοκρασία, κ κλίμα βουνού, φρέσκος αέρας και αναζωογονητικός!

Φιαχτήκαμε ήδη από ψηλά!!

Εξω από το αεροδρόμιο παραλάβαμε από τη Hertz το αυτοκινητάκι που είχαμε νοικιάσει και ξεκινήσαμε τις εξορμήσεις μας!
Οπως μου είχε υποδείξει ο φίλος @travelbreak είχα σημειώσει να κάνουμε το circuito chico την πρώτη μέρα και το grande τη δεύτερη που θα υπήρχε (θεωρητικά) περισσότερος χρόνος.
Στην πράξη αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο να μπορούμε να μένουμε εν κινήσει με το αυτοκίνητο για πάνω από 10-15 λεπτά. Γιατί;; μα πολύ απλά γιατί τα πάντα που αντικρίζαμε ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΑ!
Ηταν αδύνατο να μη σταματήσουμε και να χανόμαστε στην ομορφιά των εικόνων, να ρουφάμε την αρμονία, τη γαλήνη , την παλέτα των χρωμάτων που μας δυσκόλευε να αποφασίσουμε αν το τοπίο είναι ξεκάθαρα αλπικό όπως περιγράφουν οι ταξιδιωτικοί οδηγοί αλλά τελικά μας θυμίζει και Ελλάδα με τόσο πράσινο να κατεβαίνει μέχρι το νερό! Λίγο από Αλπεις, λίγο από ελληνικό νησί και ακόμα και από Χαλκιδική (γιατί σαν τη Χαλκιδική δεν έχει βέβαια!) αυτό το μέρος τα είχε όλα!
Είμαι πεπεισμένη πια πως αυτό το διήμερο αντίκρισα ότι ομορφότερο έχω δει ποτέ!! Ο αδερφός μου που είναι λάτρης του σκι και έχει γυρίσει σπιθαμή προς σπιθαμή τις Αλπεις μας έλεγε ότι πουθενά δεν είδε τόσο όμορφα τοπία, εδώ μιλάμε υπάρχουν τα πάντα! Και πολύ πράσινο και λίμνες και καταπράσινα νερά και όμορφα λουλούδια παντού και κουκλίστικα σπιτάκια να χάνεις το νου σου και στο βάθος του Χιλιανού ορίζοντα επιβλητικές και αγέρωχες πλαισίωναν την παλέτα οι χιονισμένες Ανδεις!

Την πρώτη μέρα κάναμε τη διαδρομή του Circuito Chico ως το ξενοδοχείο Llao Llao μάλιστα μπήκα και μέσα να ρωτήσω πόσο κοστίζει ένα spa εκεί μου είπαν κάπου στα 45 ευρώ το άτομο για χαμάμ,σάουνα, πισίνα τζακούζι -εντάξει είχαμε δώσει τόσα για τη βάρκα στο Ιγκουαζού και αυτό είναι 5στερο ! Δεν το κάναμε μόνο επειδή ο χρόνος ήταν υπερπολύτιμος. Εκανα όμως μια βόλτα μέσα στο ξενοδοχείο και έξω στους κήπους, φανταστική τοποθεσία αλλά το όλο περιβάλλον διακόσμηση & επίπλωση πολύ βαριά και κλασσική για τα γούστα μου...
Η διαδρομή αυτή είναι σχετικά σύντομη αλλά λόγω αυξημένης κίνησης (έχει πολύ κόσμο η περιοχή) και τις συνεχείς στάσεις για τη θέα, φωτογραφίες κλπ μας πήρε σχεδόν μιάμισι με δύο ώρες να προσεγγίσουμε το Llao llao. Στην επιστροφή οι παραλίες των λιμνών είχαν ήδη γεμίσει από κόσμο. Αλλοι λιάζονταν άλλοι κολυμπούσαν (αν και το νερό ήταν κρύο) πάντως το μέρος έσφυζε από ζωή, νεολαία παντού και πολύ ωραία ενέργεια!
Εμείς σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο τύπου μπυραρία που είχαμε σταμπάρει από το δρόμο με ωραία θέα προς τη λίμνη και τσακίσαμε για άλλη μια φορά το φανταστικό asado μαζί με παγωμένες μπύρες Patagonia σε επίσης φανταστικές τιμές λιγότερο από 10 ευρώ το άτομο!! Η Παταγονία μας κέρδιζε από όλες τις απόψεις!

Αφού φάγαμε σε σημείο σκασμού είπαμε να πάμε λίγο από τον ξενώνα να ξεκουραστούμε μια κ είμασταν από τις 6 στο πόδι και να βγούμε το βράδυ να γνωρίσουμε και το χωριό.
Είχα κλείσει στο Bella Vista ένα αξιοπρεπέστατο χόστελ στο οποίο είχαμε ιδιωτικό δωμάτιο και μπάνιο όμως, σε σχετικά καλή για την περιοχή τιμή (ήταν όλα πανάκριβα) γύρω στα 55 ευρώ τη βραδιά. Οι άνθρωποι μάλιστα δεν μας χρέωσαν κανονικό ποσό για τη διανυκτέρευση που χάσαμε λόγω των πτήσεων αλλά μόνο για τις προμήθειες της booking και γενικά ήταν απείρως ευγενικοί και εξυπηρετικοί. Είχε και όμορφη θέα προς το χωριό και τη λίμνη το συστήνω δαγκωτό!
Ετσι λοιπόν το βράδυ περπατήσαμε στο χωριό που όπως αναμενόταν δεν είναι παρά ένα τουριστικό θέρετρο με πολλά μαγαζιά, μουσικές και κόσμο παντού, ωστόσο η όλη ατμόσφαιρα μας άρεσε πολύ.
Υπήρχε ζωντάνια βρε παιδί μου!
Βρήκαμε και μια ωραία μπυραρία με ροκιές και καθόλου δεν μας χάλασε η μισόλιτρη Patagonia με 1 μόλις ευρώ!!
Συζητούσαμε πως πραγματικά ήταν κρίμα που δεν είχαμε περισσότερο χρόνο να ανακαλύψουμε την περιοχή, η αλήθεια είναι πως το στριμώξαμε στο πρόγραμμα και δεν γνωρίζαμε τότε πως το μεγάλο λάθος στο σχεδιασμό του ταξιδιού ήταν η προσθήκη της Ουρουγουάης....Θα σας τα πω αργότερα αυτά!

Την επόμενη μέρα σηκωθήκαμε νωρίς με πολύ φιλόδοξο σχέδιο να κάνουμε το Circuito Grande μέσω της Villa de Augostura έως το Saint Martin δηλαδή πήγαινε έλα κοντά στις 8 ώρες στο δρόμο!
Κούνια που μας κούναγε....Ηταν τόσο όμορφα στη διαδρομή που έπρεπε να σταματάμε κάθε λίγο και λιγάκι και να εξερευνούμε τα τοπία.
Οταν φτάσαμε δε στην Villa de Augostura δεν ξέραμε που να πρωτοπάμε! Περπατήσαμε στο όμορφο λιμανάκι γυρίσαμε πάλι πίσω περπατήσαμε από την άλλη πλευρά, χωθήκαμε λίγο μέσα στο δάσος μετά βγήκαμε από την άλλη πλευρά της λίμνης.

Δείτε μέρη....που να χορτάσουμε!

Εν τω μεταξύ εκεί που περπατούσαμε βρήκαμε αυτό το καφέ....

και φάγαμε αυτά! που ήταν σκέτη κόλαση....

και μ αυτά και μ αυτά καταλάβαμε ότι με αυτό το ρυθμό τη διαδρομή των 4 ωρών εμείς θέλαμε τουλάχιστον 14 με τόσο χασομέρι και αποφασίσαμε ομόφωνα να εγκαταλείψουμε το μεγαλόπνοο σχέδιο να δούμε όλη την περιοχή και αντ' αυτού να γυρίσουμε πίσω στην τοποθεσία που είμασταν την προηγούμενη μέρα όπου τα νερά ήταν πιο ζεστά και να πάμε για μπάνιο σε μία από τις λίμνες.
Στο μεταξύ είχε μαζευτεί πολυυυυυύς λαός!

Φτάνουμε στην παραλία που θέλαμε αλλά τα παρκαρισμένα να φτάνουν...ως την επόμενη παραλία!
Γυρίζαμε ξανά και ξανά προσπαθώντας να βρούμε ελεύθερο σημείο να αφήσουμε το αυτοκίνητο...Δεν μπορούσα να το δεχθώ με τίποτα!
Εμείς παρκάρουμε στη Χαλκιδική Κυριακή μεσημέρι και θα κωλώσουμε στην Παταγονία;;
Φυσικά και παρκάραμε κάποια στιγμή, ελαφρώς ανορθόδοξα φυσικά αλλά την κλήση την γλυτώσαμε! (Ενώ πολλοί άλλοι ήταν μια χαρά ζωγραφισμένοι όταν επιστρέψαμε...γατάκια αργεντινοί! χαχα)
Το νερό ήταν κρύο και μπήκα μέχρι το γόνατο αλλά ο αδερφός μου βούτηξε κανονικά, εγώ αρκέστηκα στο να επιδείξω την ασπρίλα μου σε κοινή θέα!
Θέλαμε να νοικιάσουμε και κανό για να κάνουμε μια βόλτα στη λίμνη αλλά η πιτσιρικαρία τα είχε πιάσει όλα αγκαζέ και δε βρήκαμε τίποτα ελεύθερο.

Το βραδάκι το περάσαμε στο χωριό με ένα ακόμα ασάδο....εξετάσεις για χοληστερίνη δε θα κάνω τουλάχιστον το επόμενο εξάμηνο!
Και την επόμενη το πρωί παραδώσαμε το αυτοκινητάκι (ένα chevrolet joy) και πετάξαμε πάλι πίσω στο Μπουένος Αιρες!
(Εννοείται με το γνωστό τρόπο, χειραποσκευή, 1 μπακ πακ, κανά δυο τσάντες τύπου παραλίας να κρέμονται από τον ώμο, νερό αντηλιακό κομπλέ, πλέον πήγαινα άνετη δίχως ανησυχίες )

Ο επόμενος σταθμός την ίδια μέρα ήταν το εξωτικό...Μοντεβιδέο!

 

[Smaragda53]

Να λοιπόν τι καλό σου κάνει αυτό το forum: εγώ νόμιζα ότι στην Παταγονία έχει κρύο, πάγους κλπ. η ιστορία σου με ξάφνιασε και έψαξα στο google. Αεί διδασκόμενη!