Χιλή Χιλή, ομορφιά και αλαζονεία

[tania]

Χαχα! Εμένα μου άρεσε πολύ αυτό που τους είπες για το πορτοφόλι σου . Πάντως η ιστορία σου είναι γραμμένη υπέροχα!

 

[StellAnna]

Μου αρεσει που αρχισες από Χιλή.
Το Σαντιάγο μου φανηκε κι εμένα πολύ ευρωπαική πόλη και δεν με εντυπωσίασε

Mr Vagantos, τα καλά τ΄ αφήνω για το τέλος... εσείς ξέρετε άλλωστε

 

[Yorgos]

Μια ζωή τα ίδια οι Χιλιανοί. Και κρυόκωλοι (άμα αυτοί είναι λατινοαμερικάνοι, εγώ είμαι Μαπούτσε) και σνομπ. Πριν από κάποια χρόνια περνούσα οδικώς από Βολιβία προς Χιλή. Ως γνωστόν, οι Χιλιανοί θεωρούν τους Βολιβιανούς βρώμικους και απολίτιστους κι ακόμη κι οι τουρίστες που διασχίζουν τα σύνορα πολλές φορές ερωτώνται "μα τι πήγατε να κάνετε στους βρωμιάρηδες;". Στη νταλίκα που μας πήγε μέχρι τα σύνορα (αθάνατο ωτοστόπ...έχεις μεγαλώσει γενιές και γενιές) ήταν και δυο Βολιβιανές απροσδιορίστου ηλικίας. Η μια με βλέπει σχεδόν χωρίς αποσκευές και μου ζητάει αν γίνεται ναπάρω έναν από τους δύο τεράστιους μπόγους που κουβαλούσε. Είχαν μέσα ρούχα που θα τα πουλούσε σε κάποια αγορά και φοβόταν ότι με δυο μπόγους δε θα μπορούσε να τα δικαιολογήσει ως προσωπικά είδη. Δέχτηκα, υπό την προϋπόθεση να με αφήσει να τα τσεκάρω ένα προς ένα, μην έχουνε τίποτε ναρκωτικά και βρω το μπελά μου χωρίς λόγο. Φτάνουμε 3 το πρωί στα σύνορα, την κοιτάνε με τρελλή καχυποψία, αλλά την αφήνουν να περάσει τον πρώτο έλεγχο. Εμένα με ρώτησαν γιατί έχω μπόγο κι όχι βαλίτσα. "Σκίστηκε" είπα. Ανοίγει ο τύπος το μπόγο και βρίσκει από κεντημένα σεντόνια μέχρι ινδιάνικες φούστες. "Δικά σου είναι αυτά;". "αμέ", λέω εγώ. "Και τι τις κάνεις τις φούστες;". "Τις φοράω. Απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα στις αδερφές;". Με άφησαν να περάσω, πάμε στο δεύτερο έλεγχο πόυ ήταν σωματικός. "Φοράς κιλότα;" λέει ο υπάλληλος μετανάστευσης στην καϋμένη τη Βολιβιανή, με ύφος γκεσταπίτη. "Δείξτη μου". Ε, έκανα φασαρία, μου φέρανε έναν υπεύθυνο κακομοίρη που μου εξήγησε πως τις Βολιβιανές τις ελέγχουν αν φοράνε εσώρουχα γιατί "κάθονται στο δάπεδο με τις φούστες τους και χέζουνε κι όταν τελειώνει το υπαίθριο παζάρι βρωμάει ο τόπος". Έμεινα άναυδος. Τέτοια ρατσιστική συμπεριφορά δεν έχω ξαναδεί. Έρχεται νέα νταλίκα, με τέσσερεις μαστουρωμένους Αυστραλούς σέρφερ...βρωμάγανε μπάφο από πολλά μέτρα, ημίγυμνοι και χαζογελώντας. Δεν τους τσεκάρανε, δεν τους κοιτάξανε, ούτε σωματικός έλεγχος ούτε τίποτα. Τόσο καλά. Με την Ινδιάνα πήγαμε μέχρι την Καλάμα παρέα και στο τέλος μου χάρισε κι ένα βραχιολάκι που επέμενε να το πάρω για τη βοήθεια που της έδωσα. Μου είπε ότι είναι 50-50 να περάσει τους μπόγους της από τα σύνορα και το κάνει κάθε Σαβατοκύριακο. Δυο φορές της κόπσανε τις κοτσίδες στα σύνορα "γιατί βρώμαγαν", ενώ ο... κιλοτικός έλεγχος είναι σε ημερήσια διάταξη.

 

[StellAnna]

Yiorgo, με πέθανες από τα γέλια....
΄Ετσι ακριβώς είναι τα πράγματα.
Και για να στο ανταποδώσω, ζήτα μου ότι πληροφορίες θέλεις για το Ιράν....

 

[αθηνα123]

k Yorgo πειτε λιγα και απο αβανα.αληθεια μενετε εκει μονιμα?θελουμε και αλλες ιστοριες πολλες

 

[StellAnna]

Σαντιάγκο, η πόλη

Το Σαντιάγκο απλώνεται σε μια από τις πιο εύκρατες και ευλογημένες περιοχές της Χιλής.
Πίσω του οι ΄Ανδεις και οι πίστες του σκι.
Θα φτάσεις σε 40 χιλιόμετρα, ακολουθώντας από το κέντρο της πόλης, τη λεωφόρο (τι άλλο?) Κέννεντυ
Μπροστά του, οι απέραντες εύφορες εκτάσεις με τα καταπληκτικά κρασιά και μετά, σε 100 χιλιόμετρα, οι παραλίες του Ειρηνικού.
Η πόλη έχει πολύ νέφος.
Αν ανέβεις, που θα ανέβεις όπως και δήποτε στον λόφο του San Cristobal, θα φέρεις ασυναίσθητα το χέρι σου στο πρόσωπo, μια κίνηση αυτοπροστασίας, σαν μια προσπάθεια να κρατήσεις μακριά σου, ό,τι φαίνεται πως αναπνέεις. Η όλη εικόνα έχει κάτι το οξύμωρο αλλά και θλιβερό. Σαν στρώσεις θανάτου, από τον παράδεισο στην κόλαση.
Ψηλά βλέπεις τον αστραφτερό ορίζοντα τον ΄Ανδεων με τα ολόλευκα αιώνια χιόνια. Ακολουθεί ένα γκρι σύννεφο
Πιο χαμηλά μια καφετί σινδώνη πλανάται πάνω από την πόλη.
Για να απολαύσεις τα στρώματα του θανάτου, ανεβαίνεις στριφογυριστά τον κατάφυτο λόφο. Σε ένα γύρισμα του δρόμου, στρέφεις το βλέμμα σου στην αθέατη πλευρά της πόλης. Εκεί που η γκλαμουριά των πεζοδρόμων και οι ήχοι από τις ρουφιξιές των χαλαρών καπουτσίνων, δεν φτάνουν. Εκεί που οι φαβέλες αντικαταστάθηκαν από χαμόσπιτα, αλλά οι ένοικοί τους συνεχίζουν να μην βλέπουν και να μην βιώνουν το οικονομικό θαύμα της Χιλής.
Το Σαντιάγκο, όπως και ολόκληρη η Χιλή, είναι σαν τον Ιανό.
Δυο όψεις, δυο ζωές, δυο μοίρες....
Από τον λόφο του San Cristobal κατεβαίνεις με cable car, αν το βρεις βέβαια ανοικτό.
Εμείς είδαμε τα φώτα, είδαμε τα cars, αλλά τα cables ήταν κενά.
Πότε κινούνται τα cars, στα cables? ΄Αγνωστο. Ποιος θα σου δώσει την πληροφορία? Σε ποια γλώσσα?
Τα cars σε κατεβάζουν στα βόρεια της γνωστής συνοικίας Bellavista.
Η Bellavista φέρνει αμυδρά κάτι από Ψυρρή, προσπαθεί να φτάσει το Soho και απελπισμένα να μιμηθεί τοVillage.
Στενοί δρόμοι διατρέχουν την περιοχή, πυκνοδομημένοι με χαμηλά σπίτια γεμάτα με χρώματα. Μπαράκια, καφέ και γουστόζικα εστιατόρια, συναγωνίζονται σε αριθμό τα μαγαζάκια με τουριστικά είδη. Το βράδυ ο κεντρικός δρόμος Pio Nono γεμίζει με υπαίθριους πωλητές και οι δρόμοι με περιφερόμενους τουρίστες και φοιτητές.
Οι τιμές, τιμές Ελλάδος.
Σε αυτή τη συνοικία βρίσκεται και η La Chascona, ένα από τα σπίτια του Πάμπλο Νερούντα.
Εκεί που η Bellavista αγγίζει την κεντρική λεωφόρο, τη γνωστή μας Alameda, περνάς απέναντι και βρίσκεις την Αγορά Los Dominicos market. Είναι ο παράδεισος των ειδών λαϊκής τέχνης.
Οι τιμές, τιμές Ελλάδος. Τα είδη ελαφρώς αδιάφορα αν έρθεις πρώτα στη Χιλή. Αν έρθεις μετά από το Περού και τη Βολιβία, παντελώς αδιάφορα.
Συνεχίζεις στην Alameda, (που θα την βρεις γραμμένη και ως aven. Libertador Bernardo O' Higgins), προς το ιστορικό κέντρο της πόλης.
Στα δεξιά σου θα συναντήσεις τον λόφο Santa Lucia, με τις φοντάνες και τους πυργίσκους, τον οποίο θα ανέβεις για να τιμήσεις τον Pedro De Valdivia, ιδρυτή της πόλης. Η θέα κατώτερη εκείνης του San Cristobal. Τουλάχιστον από εδώ δεν βλέπεις ούτε το σύννεφο, ούτε τη σινδώνη και έχεις την ψευδαίσθηση ότι απλά έχει ομίχλη.....
Σε 10 λεπτά, με τα πόδια, θα αντικρίσεις την Plaza de la Libertad, που πίσω της υψώνεται το νεοκλασσικού ρυθμού Προεδρικό Μέγαρο, η La Moneda. Στα πίσω του Μεγάρου, όπου είναι και η κυρία είσοδος, γίνεται η αλλαγή φρουράς. Στην πλατεία υπάρχουν αγάλματα, ανάμεσά τους και αυτό του Πινοσέτ. Ο Αλιέντε μπορεί να λείπει, αλλά η φρουρά κράτησε το βήμα της χήνας, έτσι, για να μην ξεχνιώμαστε....
Εάν συνεχίσεις ευθεία, σε τρία περίπου τετράγωνα θα συναντήσεις την πασίγνωστη Παναμερικάνα, τον δρόμο των 25.000 χιλιομέτρων που διασχίζει την δυτική Αμερική από την Αλάσκα, μέχρι τη Γη του Πυρός.
Η Plaza de la Libertad κρύβει στα σπάχνα της το Centro cultural, Palacio La Moneda.
Κατεβαίνεις άνετες μαρμάρινες σκάλες και μπαίνεις στις μοντέρνες εκφράσεις τέχνης των χιλιανών καλλιτεχνών.
Αριστερά θα βρεις το Fundacion Artesanias de Chile (http://www.artesaniasdechile.cl/artes/inicio.htm).
Ως ένα δείγμα καλής θελήσεως προς τους ινδιάνους της Χιλής, τους Aymara στο βορρά και τους Mapuche στο νότο, οι Χιλιανοί, αφού πρώτα τους αποδεκάτησαν, και όσους απέμειναν τους θεωρούν μιάσματα, τους έφτιαξαν ένα ίδρυμα που λειτουργεί και ως εκθετήριο ειδών λαϊκής τέχνης (?) που φτιάχνουν οι ινδιάνοι. Το πιο περίεργο από τα εκθέματα είναι μια συλλογή από μικροαντικειμένα φτιαγμένα από τρίχα αλόγου, βαμμένη σε διάφορα χρώματα.
Τώρα, ότι δεν μου ήρθε μια τάση εκδίκησης για όποιον ξένο μπαίνει στην Ελλάδα με τέτοιο αναμνηστικό, θα σας πω ψέμματα.
Οι τιμές σε όλα τα είδη καλές για τα ελληνικά δεδομένα.
Στον ίδιο χώρο υπάρχει και ένας χάρτης της Χιλής, στον οποίο απεικονίζονται όλα τα αξιοθέατα και οι κουλτούρες.
Μόνο και μόνο γι΄ αυτό αξίζει να επισκεφθείς το χώρο.
Εδώ συνάντησα και ένα 15χρονο κοριτσάκι που μας παρακολουθούσε, επαναλαμβάνοντας λέξεις ελληνικές. Το πλησίασα, το στρίμωξα και άρχισε τις ντροπές. Τελικά βγήκε ότι ο θείος της μικρής μένει στη Νεάπολη Λακωνίας και η ίδια έχει επισκεφθεί την περιοχή μερικές φορές.
Ανεβαίνεις πάλι τις σκάλες για να βγεις στην πλατεία.
Στη La Moneda θα κάνεις δεξιά και θα μπεις στην οικονονική καρδιά του Σαντιάγκο. Θα περπατήσεις την όμορφη (τι άλλο?) New York Street, θα χαζέψεις σε πεζοδρόμους ευρωπαϊκής αντιγραφής, θα δεις τα νεοκλασσικά κτίρια των κραταιών τραπεζών και θα φτάσεις στην Plaza de Armas.
Ανάμεσα στους δρόμους, σε κάποια στοά, βρίσκεται ένας αριθμός μικρών μαγαζιών παραδοσιακών τσαγκαράδικων, που τα έχει ΄Ελληνας και μεγαλοπρεπώς αναγράφει στις ταμπέλες τους Griego. ΄Εχει ολόκληρη αλυσσίδα και τα πάει μια χαρά.
Σε ένα από αυτά τα μαγαζιά, βρήκαμε τον 40χρονο περίπου γιο του.
Σε άψογα ελληνικά, μας είπε ότι δεν είναι έλληνας, αλλά Χιλιανός, από έλληνες γονείς, που έτυχε να μιλά ελληνικά γιατί έζησε κάποιον καιρό στην Ελλάδα.
Σου ΄ρχεται να πιεις επειγόντως έναν καφέ και δη πικρό και βεβαίως τον πίνεις στα υπαίθρια καφενεία στην Plaza de Armas, παρακολουθώντας τους καλλιτέχνες της πλατείας, να ζωγραφίζουν υπερβολικά όμορφα πλάνα.
Κάνεις μισό βήμα και επισκέπτεσαι τον Καθεδρικό Ναό και το γειτονικό Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Ένα τετράγωνο πιο πέρα, είναι το Μουσείο Προκολομβιανής Τέχνης.
Μικρό, αλλά περιεκτικό. Παίρνεις μια ιδέα από τους Προκολομβιανούς πολιτισμούς των Αζντέκων, Τολτέκων, ΄Ινκας, κτλ.
Ελάχιστα εκθέματα προέρχονται από την ίδια τη Χιλή. Κάτι σαν το Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, ως προς την ιδέα και τον τρόπο συγκέντρωσης αντικειμένων.
Ευθεία επάνω, σε 4 τετράγωνα, η Mercado Central, η Κεντρική Αγορά με τα καλούδια και τις νοστιμιές. Μην την προσπεράσεις, γιατί εδώ θα γευματίσεις οικονομικά, γευστικά και θαλασσινά.
Θα σου συστήσουν να επισκεφθείς και το Μουσείο Palacio Cousino. (http://www.palaciocousino.cl/index.htm)
Βρίσκεται νότια του κεντρικού δρόμου και μάλλον θέλεις ταξί για να φτάσεις εκεί.
Εάν θέλεις να δεις πώς ζούσαν οι πολύ μα πάρα πολύ πλούσιοι της Χιλής γύρω στα 1900, έλα εδώ, για να διαπιστώσεις ότι τι Παρίσι, τι Βιέννη, τι Σαντιάγκο.
Η πάμπλουτη οικογένεια το έχτισε το 1878, το γέμισε με Μινκ και Σέβρ και το πούλησε στο Δήμο της πόλης το 1940. Ο Δήμος το έκανε τόπο φιλοξενίας υψηλών προσώπων, όπως της GoldaMeir, του DeGaulle, βασιλιάδων και προέδρων. Μόνο η Βασίλισσα Ελισσάβετ δεν πρόλαβε, γιατί κατά την επίσημη επίσκεψή της, το 1968, έπιασε φωτιά.
Υπάρχουν και άλλα μουσεία, για τα οποία, λόγω χρόνου, δεν έχω προσωπική άποψη.
Για κάθε ενδιαφερόμενο, παρατίθεται τη σχετική σελίδα.
http://www.enjoy-chile.org/santiago-chile-museums-chile.php
Το φαγητό στο Σαντιάγκο είναι καλό, ποικίλης ευρωπαϊκής επιθυμίας και σε τιμές μικρότερες της χώρας μας.
Αυτοί που θέλουν να επιμείνουν ελληνικά, μπορούν να πιουν καφέ και να φάνε στα εστιατόρια Torres, που ανήκουν κατά το ήμισυ στον Γιώργο. Το πιο in βρίσκεται στο Centro cultural, Palacio La Moneda, ακριβώς δίπλα από το Fundacion Artesanias de Chile. Λόγω του ότι είναι ένα βήμα από το προεδρικό μέγαρο και τις τράπεζες, την ώρα του γεύματος θέλει απαραίτητα κράτηση. Οι τιμές είναι φυσιολογικές για το ελληνικό πορτοφόλι και αν μη τι άλλο θα έχεις την ευκαιρία να δεις τους πολιτικούς και τους γιάπιδες της Χιλής. Ο Γιώργος λόγω ίσως φόρτου εργασίας, είναι πάντα απασχολημένος και βιαστικός.
Ο Γιώργος έχει ακόμα ένα εστιατόριο, με την ίδια επωνυμία, επί του κεντρικού δρόμου, 5 λεπτά, με τα πόδια, από το προεδρικό μέγαρο.
Στεγάζεται σε ένα νεοκλασσικό κτίριο, με πολύ όμορφο διάκοσμο εποχής και καλή κουζίνα. Σε αυτό το εστιατόριο κάνουν χαρές που είσαι ΄Ελληνας, και ας μην είναι οι ίδιοι......

 

[KIKI]

Γεια σου Στελλα με τα ωραια σου. Παλι μας μαγευεις....

Για τους Χιλιανους τι να πω ; Σχετη απογοητευση..
και οσο σκεπτομαι οτι χαρη στα ποιηματα του Νερουδα και στα βιβλια τησ Ισαβελ Αλιεντε αποφασισα να μαθω Ισπανικα ...
Οταν αρχισα να δουλευω μαζι τους επαθα πλακα . Σφιγμενοι ,αγελαστοι και τσιγγουνηδες ....

 

[StellAnna]

Οταν αρχισα να δουλευω μαζι τους επαθα πλακα . Σφιγμενοι ,αγελαστοι και τσιγγουνηδες ....

Κική μου, τα πες όλα
΄Ασε που το παίζουν ωραίοι, πλούσιοι, σνομπ, διαφορετικοί, αμερικάνοι, και με μια φράση, "εμείς ουδεμία σχέση έχουμε με τη Ν. Αμερική, τυχαία βρέθηκε η χώρα μας εδώ"....

 

[go2dbeach]

Αν και το αρθρο σου - οπως παντα - ειναι ομορφο , περιεκτικο και ακρως ταξιδιαρικο , δε μου γεννηθηκε καμια επιθυμια να δω την πρωτευουσα τουλαχιστον της Χιλης..με πηγες μεχρι εκει stella αλλα δε μου αρεσε.
Σε συνδυασμο με το ποστ του Γιωργου , απορησα μαλιστα αν μιλαμε για τους ιδιους ανθρωπους που βασανιστηκαν απο τον τυραννο Πινοσετ για πολλα χρονια!
ελπιζω παρακατω να ειναι καλυτερα!

 

[StellAnna]

Το καλό με αυτή τη σελίδα Ζωή είναι πως γράφουμε αλήθειες και δεν ωραιοποιούμε έναν προορισμό επειδή ξεδέψαμε χρόνο και χρήμα για ναφτάσουμε εκεί.
Εγώ γράφω ότι είδα, άλλος συμπληρώνει ή διαφοροποιείται και ο ενδιαφερόμενος συγκεντρώνει πληροφορίες και αποφασίζει.
Αυτή είναι η ομορφιά των travelstories, κατά τον άποψή μου.

 

[go2dbeach]

Ναι Stella , συμφωνω..τιποτα δε συγκρινεται με το να διαβαζεις τις προσωπικες εμπειριες αλλων ταξιδιωτων! Εξαλλου αυτο ειναι ενα μερος ενος μεγαλυτερου ταξιδιου που εκανες..καποια μερη μας απογοητευουν ή δεν ειναι οπως τα περιμενουμε. Αυτη τη γοητεια εχουν τα ταξιδια στην αλλη γωνια μας περιμενουν αλλες εικονες!
Συνεχισε πληζ..

 

[Yorgos]

"k Yorgo πειτε λιγα και απο αβανα.αληθεια μενετε εκει μονιμα?θελουμε και αλλες ιστοριες πολλες"

Ε όχι και "κύριε" ρε Αθηνά... Δυστυχώς έτσι όπως είναι το ίντερνετ στην Κούβα (πανάκριβο και με ταχύτητα Τραϊανού Δέλλα) δεν μπορώ να γράφω και πολλά. Και τώρα που κατέβασα το site είναι επειδή είμαι εκτός για λίγες εμφανίσεις, αμφιβάλλω αν θα ανοίγει από εκεί.

Εγώ, να πω την αμαρτία μου, το Σαντιάγο το γουστάρω πολύ. Συμφωνώ με όσους το βρίσκουν πολύ ευρωπαϊκό για Λατινική Αμερική, αλλά είναι όμορφο και χαίρεσαι να το περπατάς και με καλή ποιότητα ζωής. Επίσης οι αφορισμοί μου σε σχέση με τους Χιλιανούς αφορούν κυρίως τις αρχές (από αστυνομία, υπηρεσίες μετανάστευσης, δικαστήρια και λοιπούς έχω κάκιστες εντυπώσεις), αν και τα περί κρυόκωλων ισχύουν και για τους πολίτες. Πάντως πιο πολιτισμένη χώρα στη Λατινική Αμερική δεν υπάρχει και σε πάρα πολλά (π.χ υποδομές) μας ρίχνουν κατά πολύ.