Τσεχική Δημοκρατία Χειμωνιάτικη Πράγα...ή και όχι...!

[Fauve]

Το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν άργησε να γίνει αντιληπτό στο πετσί μας κι έτσι σιγά σιγά αρχίσαμε να βγάζουμε ρούχα μέχρι που μείναμε με απλά μακριμάνικα μπλουζάκια...Εκτός του μπαμπά Γκροαρ, ο οποίος, μάλλον φανταζόμενος ότι αν προκαλούσε το κρύο εκέινο θα ερχόταν, είχε μείνει με την πατατούκα και το αλά καστανάς σκουφάκι του.(δεν πέρασε πολλή ώρα και κατευθύνθηκε προς τα έξω δήθεν για να κάνει τσιγάρο...)
Ο ναός του Αγίου Βίτου είναι μια υπέροχη εκκλησία, και σίγουρα ένα από τα σήματα κατατεθέν της Πράγας. Το μαύρο σκουφί του φαίνεται από την πρώτη στιγμή που θα αντικρίσει κανείς την πόλη. Το εσωτερικό του είναι πολύ καλά διατηρημένο, σαν καινούριο θα λεγα, αλλά οι εργαζόμενοι εκεί θα μπορούσαν να χαμογελούσαν και λίγο..αργότερα κατάλαβα ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχουν όλοι οι Τσέχοι...)
Βγήκαμε στο προαύλιο, βάλαμε και τα μπουφανάκια μας γιατί είχε αρχίσει λίγο να φυσάει, και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Προχωρώντας προς την έξοδο, βρεθήκαμε σε ένα ύψωμα με υπέροχη θέα της πόλης. Οι εκατοντάδες τουρίστες κολλημένοι στα πέτρινα τείχη και κρεμασμένοι απ έξω με τις φωτογραφικές τους, μπορούν να περιγράψουν το θέαμα που είχαμε μπροστά μας. Κατάφερα να στριμωχτώ κι εγώ κάπου εκεί, και μετά να στριμώξω και τους υπόλοιπους της οικογενείας για φωτογραφίες αλά καρτ ποστάλ. Επειδή κάπου εδώ έχω κάτι κενά μνήμης, και φοβούμενη μήπως τα μπουρδουκλώσω, πάω να συμβουλευτώ τους υπόλοιπους Γκροαρ και επανέρχομαι! (ξέρω, με βρίζετε που γράφω μια παράγραφο κάθε φορά...δεν έχετε και άδικο...!)

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[North66]

Μα φέτος βρήκατε να πάτε Ευρώπη προς εύρεση χιονισμένων τοπίων? Φέτος που δεν υπήρχε ίχνος χιονιού ακόμα και στη Στοκχόλμη και στο Ελσίνκι?:xmas_mrgreen:

Όμως για συνέχισε... μας έχει λείψει λίγη Πράγα απ'το φόρουμ.

 

[papariskonst]

Στις 19 Δεκεμβρίου το βράδυ πάντως ψιλοχιόνιζε.

 

[echo2011]

Στις 19 Δεκεμβρίου το βράδυ πάντως ψιλοχιόνιζε.

Και στις 18 το βράδυ ψιλοχιόνισε..ήταν το βράδυ που επιστρέφαμε Ελλάδα και σκεφτήκαμε πως δε το προλάβαμε..Αλλά μάλλον δε συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες..Τις προηγούμενες παντως μόνο βρoχή είχε

Fauve περιμένω με ανυπομονησία την ιστορία σου..Ελπίζω να μη σας την "εσπασε" πολύ ο καιρός..Και χωρίς χιόνι καταλαβαίνεις κρύο εκεί..

 

[vickygian]

Τέλεια η αρχή... Αντε μην αργείς, περιμένουμε τη συνέχεια...:xmas_wink:

 

[Just Lori]

Τι ωραία που γράφεις...σαν παραμυθάκι :xmas_razz:....περιμένω τη συνέχεια....

 

[panosast]

εχεις ξεκινησει πολυ δυνατα και αναμενουμε αναλογη συνεχεια..απο ενα πραγματικα μαγευτικο μερος!

 

[Fauve]

Πριν αρχίσω αυτή την ιστορία, θα ήθελα να κάνω μια μικρή εισαγωγή για τα άτομα που απάρτισαν αυτό το ταξίδι, τους φόβους, τα πάθη, και τις επιθυμίες τους...
Η οικογένεια μας λοιπόν, ας την λέμε οικογένεια Γκοαρ (είναι συμβολικό το όνομα, μην νομίζετε πως επιλέχθηκε τυχαία) είναι μια τετραμελής οικογένεια, στην οποία περιλαμβάνονται δύο γονείς, μια κόρη, εγώ, και το μικρότερο μέλος της οικογένειας Γκρόαρ, ο αδερφός μου. Το όνειρο λοιπόν αυτής της οικογένειας, είναι ένα χειμερινό ταξίδι με ΚΡΥΟ. Το ονειρεύονται καιρό, αλλά λόγω οικονομικών δεν είχαν καταφέρει να το πραγματοποιήσουν. Το έτος 2010, αποφάσισαν να πάνε οδικώς στα χωριά του Πηλίου, να επισκεφθούν το χιονοδρομικό, να δούνε χιόνια, να νιώσουν λίγο κρύο και να βγάλουν φωτογραφίες με total white backround. Η επιθυμία τους πραγματοποιήθηκε μέχρι το σημείο που φτάσανε και ήπιαν τον πρώτο καφέ. Μετά από λίγες ώρες μάθανε ότι τα χιόνια στο χιονοδρομικό είχαν λιώσει τελείως, και μη μπορώντας να το πιστέψουν (ειδικά ο μπαμπάς Γκροαρ που τρέφει μια απέχθεια στην ζέστη και μια λατρεία στο πολικό ψύχος) ανηφόρησαν ως το χιονοδρομικό για να δουν ότι πράγματι, τα χιόνια είχαν λιώσει εντελώς (εντελώς όμως) και ότι ακόμα και η ζεστή σοκολάτα που ήπιαν στην καφετέρια του χιονοδρομικού, παραήταν ζεστή για τον καιρό.... Η παράνοια συνεχίστηκε όταν έκαναν πρωτοχρονιά με κοντομάνικο και τα γάντια-σκουφιά-κασκόλ έμειναν άπραγα στις βαλίτσες.
Φέτος λοιπόν, βάλανε κάτω τα οικονομικά τους, και αφού αφαίρεσαν από τον προυπολογισμό του ταξιδιού τα επερχόμενα χαράτσια, διαπιστώθηκε πως μπορούσαν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Ο μπαμπάς Γκρόαρ δεν ήταν ενήμερος για την διαδικασία αυτή, γιατί τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας ήταν αποφασισμένα να του κάνουν έκπληξη. Βάσει του ποσού που μπορούσαν να διαθέσουν λοιπόν, επιλέχθηκε η όμορφη Πράγα, μια πόλη που ούτως ή άλλως εξίταρε τα μέλη της οικογένειάς μας. Μετά από πολύ κουβέντα με γνωστούς που την έχουν επισκεφθεί, μετά από πολλές επισκέψεις στο travelstories, μετά από πολλά γκάλοπ στον δρόμο και δελτία καιρού, πειστήκαμε πως ήταν το κατάλληλο μέρος, καθώς τα οικονομικά τους δεν επέτρεπαν ούτε Σκωτία, ούτε σκανδιναβικές χώρες, ούτε Ρωσία, ούτε δυστυχώς Αλάσκα. Για να είμαι ακριβής αυτά που άκουσαν ήταν όλα του στυλ ''κρύο να σου πέφτουν τα αυτιά'', ''φοράγαμε πουλόβερ, ζακέτες, μπουφάν και ακόμα τρέμαμε'', ''τα πόδια σας θα είναι το χειρότερο, παγώνουν στο λεπτό'', ''απαραίτητα ισοθερμικά εσώρουχα και καλτσόν'', και διάφορα τέτοια τα οποία έκαναν όλο και πιο μόνιμο το χαμόγελο χαζομάρας που είχε ήδη από καιρό τοποθετηθεί στα πρόσωπά τους.
Κλείσανε εισιτήρια σε καλές τιμές για 2-6 Ιανουαρίου, κλείσαν ένα πανέμορφο ξενοδοχείο με τις καλύτερες κριτικές, επίσης σε καλή τιμή, και όπως είναι λογικό πετούσαν στον 7ο ουρανό! Ενημερώθηκε ο πατηρ Γκροαρ εν μέσω φαγητού και αυτοσχέδιας παράστασης επιπέδου δημοτικού, ο οποίος για 4 μέρες από εκείνη την ημέρα πίστευε πως του έκαναν πλάκα (το οποίο διαπιστώθηκε μετά...) και αφού το σιγούρεψε τριγυρνούσε στο σπίτι οραματιζόμενος χιόνια και πάγους... Το ίδιο και οι υπόλοιποι :xmas_smile:
Μετά τις κραιπάλες των γιορτών και τα γεμιστά κοκόρια, οι οικογένεια μας ετοίμασε τις βαλίτσες της, έβαλε μέσα όσα περισσότερα πουλόβερ χωρούσαν, ζεστές κάλτσες και παντελόνια και με ένα χαμόγελο ικανοποίησης κοιμήθηκαν γλυκά... Τα όνειρά τους κατακλύστηκαν από εικόνες χιονισμένες, τοπία μαγικά και χνώτα που θα δημιουργούσαν σταλακτίτες κατά την διάρκεια της ομιλίας τους... Όλα ήταν τόσο όμορφα... Και το ταξίδι δεν είχα καν αρχίσει! Η συνέχεια αργότερα.... :xmas_cheesygrin:

Δευτέρα 2 του μήνα λοιπόν και η οικογένεια μας σκάει μύτη στο Ελ. Βενιζέλος. Εξοπλισμένοι όλοι με σκουφιά και γάντια και ένα τεράστιο χαμόγελο αποβλάκωσης,κατευθύνθηκαν προς την πύλη τους για να ακούσουν τα μαντάτα της καθυστέρησης. Ευτυχώς μόνο 45 λεπτά. Βρίσκοντας ευκαιρία να περιφέρει τις ειδικά αγορασμένες μπότες Μεγαλοπόδαρου (πιστέψτε με, ήταν σαν να έχω κόψει τα ποδαράκια από το Γέτι και τα χα φορέσει, ένιωθα σαν άλλη Κρουέλα Ντε Βιλ, μέχρι και η ίδια ανατρίχιαζα, αλλά μετά σκεφτόμουν την προστασία απ το κρύο και παρηγοριόμουν!), η αφεντιά μου έκανε μια μικρή γύρα στο αεροδρόμιο. Για να μην τα πολυλογώ, πέρασε και η καθυστέρηση, πέρασε και η πτήση, και 7 το απόγευμα ώρα Τσεχίας η οικογένεια Γκροαρ έφτασε στην Πράγα....
Λοιπόν.....χιόνι δεν είχε,αλλά αυτό νομίζω το είχατε υποπτευθεί από την αρχή....πονηρούλια!!Καλά καταλάβατε βρε! Σε αυτή στιγμή αναφώνησε η οικογένειά μας το πρώτο ''γκροαρ'' επιφώνημα που τους έδωσε αυτό το όνομα και που θα τους ακολουθήσει σε όλο το ταξίδι τους!
Παρέλαβαν λοιπόν τις αποσκευές τους από το αεροδρόμιο, μπήκαν σε ένα ωραιότατο ταξάκι κ η περιπέτεια άρχισε!! Απο δω και πέρα ανακοινώνω ότι θα μιλάω σε πρώτο πληθυντικό γιατί ως εκεί κράτησε το παραμύθι της χιονισμένης Πράγας που μου επέτρεπε να μιλάω σαν αφηγητής!
Έχοντας δώσει λοιπόν σαφείς οδηγίες για το ξενοδοχείο μας, το οποίο απ ότι είχα διαβάσει ήταν πολύ γνωστό για τον αρχιτεκτονικό του χαρακτήρα (Red Lion, Nerudova 41, μόλις 580ε για 2 διανυκτερεύσεις και 2 δωμάτια) αρχίζουμε και σκαρφαλώνουμε κάτι πέτρινα δρομάκια, προσπερνάμε το τραμ το οποίο ερχόταν κατά πάνω μας, ξεπροβάλει το κάστρο της Πράγας και ωωωω τα επιφωνήματα σωρό, ο ταξιτζής να κρυφογελάει και ο πατηρ φαμίλιας να κοιτάει με το μουστάκι του να σχηματίζει ένα χαμόγελο νεαράς που μόλις έχει κερδίσει στα καλλιστεία της άνω κωλοπετινίτσας.
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, το κοιτάω με ικανοποίηση καθώς ο πατηρ φαμίλιας πληρώνει τον ταξιτζή (29ε, σε κορώνες δεν θυμάμαι!) και αναρωτιέμαι πόσο πιο τέλειο ξενοδοχείο μπορούσα να βρω! Αφού στηθήκαμε όλοι μπροστά από την πόρτα, και με ένα ψιλόβροχο να μας χτυπάει επίμονα στα κεφάλια μας, ανακαλύψαμε ότι ήταν όλα κλειδωμένα κι έπρεπε να χτυπήσουμε ένα κουδούνι μπας και εδεήσει κάποιος άνθρωπος να μας ανοίξει. Χτυπήσαμε. Μας απάντησε ένας κύριος ο οποίος μας μίλησε πρώτα τσέχικα, μετά ρώσικα (είναι η κολλητή μου από την Ρωσία και προσπάθησα να συννενοηθώ, αλλά έχω μια εντύπωση ότι το σκόκα μπριέμα-τι ώρα είναι?-δεν βοήθησε κανέναν μας), μετά κάτι παρεμφερές (εικάζω πολωνικά) και εν τέλει αφού φωνάζαμε όλοι excuse me, excuse me, αγγλικά. Και μας είπε πάρτε τον δρόμο προς τα πάνω και εκεί είναι η ρεσεψιόν. Κοιταχτήκαμε (γκροαρρρρ) κι ενώ το μουστάκι είχε ήδη αρχίσει να παίρνει την κατιούσα, άρπαξα την βαλίτσα, έσυρα και τον μπρο και ανεβήκαμε την Nerudova. Βρεθήκαμε μπροστά από ένα ξενοδοχείο και τελείως, μα τελείως τυχαία, μπήκαμε μέσα μην ξέροντας που να πάμε (είχε δυναμώσει κ η βροχή). Ρωτήσαμε το παλικάρι στην ρεσεψιόν και προς μεγάλη μας έκπληξη βρισκόμασταν στο σωστό μέρος. Και κάπου εκεί μας πετάει το ότι το ξενοδοχείο λόγω τεχνικών προβλημάτων (ούτε συναυλία στην Μαλακάσα να ήταν) δεν μπορεί να μας φιλοξενήσει. Το μουστάκι κοντεύει να λιποθυμήσει, κι εγώ προσπαθώ να βρω τρόπους να αντιληφθώ αν θα χρειαστούμε υπνόσακους για να κοιμηθούμε σε κάνα παγκάκι και πως στην ευχή θα αντέξουμε το κρύο!!!(....)
Τελικά αυτό που έγινε είναι ότι θα μας μετέφεραν σε ένα άλλο ξενοδοχείο, 5 αστέρων όπως μας είπαν, πιο κεντρικό, χωρίς να επιβαρυνθούμε τίποτα παραπάνω, ούτε και τα έξοδα του ταξί το οποίο θα μας πήγαινε ως εκεί.
Έρχεται λοιπόν το ταξί, λιμουζινάτο, και αρχίζουμε... Παρατήρησα ότι βγήκε σε έναν περιφερειακό δρόμο που μου φάνηκε εκτός πόλης, και αυτό κατάλαβα μετά ότι έγινε γιατί δεν επιτρέπεται να κατέβει την Nerudova (το λέω για να μην αρχίσετε καβγά ότι ο εν λόγω ταξιτζής σας κάνει κύκλους για να σας φάει τις ωραίες σας κορώνες, δεν υπάρχει λόγος!).
Φτάσαμε λοιπόν στο ξενοδοχείο το οποίο με την πρώτη ματιά μου φάνηκε πολύ ωραίο. Και είχα δίκιο, ήταν ένα υπέροχο ξενοδοχείο, μεγάλο, με σκεπαστό αίθριο και γυάλινο ασανσέρ (αν έχετε υψοφοβία μην μπείτε) και μεγάλα δωμάτια. Το μουστάκι και η lady είχαν ένα δωμάτιο στην σοφίτα, και εγώ με τον μπρο ένα δωμάιο στον πρώτο όροφο που έβλεπε σε εσωτερικό μπαλκόνι. Όνειρο σας λέω.
Αφού αλλάξαμε λεφτά στο ξενοδοχείο (1ε προς 24,5 κορώνες) πήραμε το μετρό (βρισκόμασταν στην περιοχή της Mala Strana) και σε μία στάση ήμασταν στην πλατεία της Παλιάς Πόλης... Στηθήκαμε μπροστά από το αστρονομικό ρολόι μαζί με καμιά εκατοστή τουρίστες, αλλά θυμήθηκα τις συμβουλές των τραβελστοριτών που έλεγαν πως μετά τις 11 δεν θα βρω σχεδόν κανένα εστιατόριο να σερβίρει, κι έτσι καθώς η ώρα ήταν 10 παρά και η πείνα μας είχε χτυπήσει κόκκινο, αποφασίσαμε να πάμε προς αναζήτηση μάσας.
Αχ, πόσο πολύ δεν ήθελα να κάτσουμε στα μαγαζάκια της πλατείας, αχ!! Αλλά κάτι η πείνα του μουστακίου, κάτι το κρύο (....) οι υπόλοιποι τρεις ψήφισαν ναι σε ένα μαγαζί φάτσα κάρτα στο αστρονομικό ρολόι, κ ως γνωστόν η πλειοψηφία νικά (άτιμη δημοκρατία).
Δεν θα πω πολλά. Μόνο να αποφευχθεί!!Δύο στους 4 έμειναν ανικανοποίητοι από το φαγητό τους, για να μην μιλήσω για τον σερβιτόρο ο οποίος ήρθε και χωρίς να με ρωτήσει ή να μου πει το οτιδήποτε, μου πήρε την φωτογραφική μηχανή από τα χέρια για να μας βγάλει αναμνηστική. Το ύφος μας σε αυτή την φωτογραφία τα λέει όλα. Το ύφος ικανοποίησης του αφού έκανε το καθήκον του, δεν κατάλαβα τι έλεγε. Αποφάγαμε σε ένα κλίμα ευφορίας γιατί τίποτα δεν ήταν ικανό να μας στερήσει το κέφι μας! Βγαίνοντας από το εστιατόριο (στο οποίο πληρώσαμε ουκ ολίγα) αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια, περνώντας από την γέφυρα του Καρόλου. Και για πρώτη φορά είδαμε μια ματιά στην νυχτερινή Πράγα.
Η θέα ήταν μαγική. Όπως όλες οι ευρωπαικές πρωτεύουσες που τις διασχίζουν ποτάμια (ακριβώς όπως η Αθήνα με τον Κηφισό), η αντανάκλαση των αστεριών (ορίστε Πράγα, έγινα και ποιήτρια για χάρη σου) στο νερό, τα φωτισμένα κτίρια, η έλλειψη πολυκατοικιών (μεγάλο πράμα να ατενίζεις τον ορίζοντα χωρίς να σου κόβει την θέα η τσιμεντένια γκουμούτσα) τα αγάλματα της γέφυρας του Καρόλου, οι άνθρωποι που περπατούσαν χέρι χέρι και αναφωνούσαν χαρούμενοι, και όλα αυτά μαζί, σχημάτιζαν μια πραγματικά μαγική εικόνα για την Πράγα. Τελικά δεν πρέπει να κρίνουμε τίποτα αν δεν το δούμε από κοντά. Πριν πάω στο Παρίσι κοροίδευα όλους αυτούς που λέγαν ότι η πόλη σε παρασύρει και όλα τα σχετικά, αλλά τελικά διαπίστωσα πως είχαν δίκιο. Έτσι και με την Πράγα, είναι όντως μαγική αρκεί να αφήσεις το μάτι σου να περιπλανηθεί. Δεν έχει ένα μικρό ιστορικό κέντρο με τα παραδοσιακά της κτίρια, να πεις οκ. Η έκταση της Πράγας, της μαγικής Πράγας, της Πράγας που βλέπετε στο internet και λιώνετε (όσοι από σας λιώνετε, μην φωνάζετε!), είναι πολύ μεγαλύτερη απ όσο φαντάζεστε, και αυτό το καταλάβαμε καλύτερα το επόμενο βράδυ που την διασχίσαμε με καραβάκι... Αλλά αυτά θα τα πούμε μετά, πρέπει να πάρω την αντιβίωσή μου και να ξεκουραστώ... άτιμη γρίπη... δεν θα με νικήσεις....

 

[Fauve]

Η μορφή της ιστορίας μου αυτή θα έπρεπε να είναι??σε στυλ απάντησης, ή μήπως εγώ έκανα κάποια βλακεία???δεν θα πρεπε να ''κολλήσει'' μαζί με το πρώτο μέρος???

 

[Borealis]

Ωραία ιστορία, συνεχισε εσύ χωρίς να κάνεις παράθεση των προηγούμενων και θα φροντίσουν οι διαχειριστές να την ''κολλήσουν''

 

[echo2011]

Fauve ωραία και η συνέχεια..Τελικά δεν απογοητευτήκατε, και σας βγηκε και σε καλό η αλλαγή ξενοδοχείου.. (mala strana μένατε περιμένω τη συνέχεια!

 

[deka]

Ωραία τα οικογενειακά ταξίδια! Να τα χαίρεσαι όσο μπορείς!