Χανια 2010!!!!!!!

[ΕΡΣΗ]

Προς Dim Kyr:
ΟΚ. Κατάλαβα. Στην αρχή νόμισα οτι το περιστατικό έγινε μετά την εκφώνηση της καταδικαστικής απόφασης. Δυστυχώς επίορκοι υπάρχουν παντου, στη Δικαιοσύνη όμως αυτό πονάει περισσότερο ίσως από οπουδήποτε αλλού.

Προς Lullu: Το οτι οι κρατικοί μηχανισμοί δεν επιτελούν τον σκοπό τους είναι βέβαιο. Το να καταφεύγουμε σε μορφές αυτοδικίας είναι ακόμη πιο επικίνδυνο. Ας κάνουμε και κάτι για αυτό: Γιατί επί τόσα χρόνια και χρόνια ο μόνος λόγος που κατεβαίνουμε στα πεζοδρόμια είναι τα συντεχνιακά αιτήματα των μεν και των δε; Γιατί δεν κατεβήκαμε ποτέ στα πεζοδρόμια απαιτώντας το αυτονόητο, την γρηγορη απονομή της δικαιοσύνης; Αν είχε επιτευχθεί κάτι τέτοιο ο δράστης του βιασμού, δε θα κυκλοφορούσε ελεύθερος. Όμως ως κοινωνία ενδιαφερθήκαμε περισσότερο για άλλες διεκδικήσεις και όχι για αυτές. Οπότε τα λουζόμαστε και τώρα και τα λουζόμασταν και παλαιοτερα και θα τα λουζόμαστε και αύριο. Ας προσέχαμε: εμείς φταίμε!

 

[soudianos]

Εφημερίδα "Πατρίς" 1-6-2010

Την ίδια ώρα έκρυθμο παραμένει το κλίμα στην τοπική κοινωνία. Εκτός από τους συγγενείς και φίλους της οικογένειας της 10χρονης, πολλοί ντόπιοι έχουν ξεσηκωθεί ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία του 34χρονου.

Ο ίδιος κρατείται σε χώρο που παραμένει για λόγους ασφαλείας επτασφράγιστο μυστικό. Την πρώτη νύχτα της σύλληψης του συγκρατούμενοι του απείλησαν να τον λιντσάρουν. Σήμερα οπότε και αναμένεται η απολογία του η Αστυνομική Διεύθυνση Ρεθύμνου πρόκειται να λάβει δρακόντεια μέτρα ασφαλείας καθώς υπάρχει κίνδυνος να προκληθούν σοβαρά επεισόδια.

Ο πατέρας της 10χρονης που ταξίδεψε εσπευσμένα από τη Γερμανία όπου εργαζόταν, είναι θεριό ανήμερο.

Σύμφωνα με τις αστυνομικές Αρχές, ουδείς συγγενής του 34χρονου έχει εμφανιστεί μέχρι σήμερα. Όπως αναφέρεται, έχει έναν αδερφό. Οι γονείς του δεν ζουν. Εκείνος διέμενε μόνος στην πόλη του Ρεθύμνου. Αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι μεγάλωσε σε ένα ιδιαίτερα προβληματικό περιβάλλον, βιώνοντας τραυματικές εμπειρίες.

 

[Marizaki]

Προς Marizaki: Πολύ κακώς δε θεωρείς οτι είναι ίδια η διατάραξη της συνείδησης: Η μόνη τους διαφορά είναι οτι η πρώτη περίπτωση της παιδοκτονίας, ακριβώς επειδη οφείλεται σε ορμονικούς παράγοντες είναι θέμα χρόνου να επέλθει η ισορροπία και να εκλείψει το φαινόμενο, ενω η δεύτερη δυστυχώς είναι μόνιμη. Βέβαια αναφέρομαι στις περιπτώσεις εκείνες που οι δράστες είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά και οι ίδιοι όταν ήταν ανήλικοι.
Συμφωνώ επίσης οτι θα έπρεπε να είμαστε πολύ πιο ευαισθητοι με το ζήτημα της παιδικής ηλικίας-και δεν είμαστε. Ουτε υπάρχει αυτόνομο κεφάλαιο για εγκλήματα σχετικά με την παιδική ηλικία στον Ποινικό Κώδικα, ούτε επί της ουσίας κάνει κανείς αρμόδιος ή αναρμόδιος κρατικός φορέας τίποτα: Για παράδειγμα, όλα αυτά τα παιδάκια στα φανάρια, στα κέντρα που πουλάνε χαρτομάντηλα, λουλούδια ή απλώς ζητιανεύουν, ποιός τα εκμεταλλεύεται και ποιός στην τελική τα εμποδίζει να έχουν παιδική ηλικία; Η κακοποίηση δεν είναι μόνο σεξουαλική, αλλά η αυτή η άλλου είδους κακοποίηση δε μας ευαισθητοποιεί τόσο. Όταν τύχει και συλληφθεί κανένας "προστάτης" τους, όπως έτυχε πριν μερικά χρόνια στην Αθήνα, πλήρης αδφιαφορία: ούτε κανείς τσιρίξε να παλουκωθούν οι δράστες, η να ανασκολωπηθούν: Και ας τα ειχαν απαγάγει τα μικρά από τις οικογένειές τους, ας τα κρατούσαν νηστικά, ας τα σάπιζαν στο ξύλο για να φέρουν χρήματα: Φαίνεται οτι αν δεν έχει σεξ η υπόθεση, το αίμα μας δε μας ανεβαίνει στο κεφάλι!

Επειδη ακριβώς στη μία περίπτωση η ισορροποία επανέρχεται..μου φαίνεται διαφορετική η μία περίπτωση από την άλλη. ¨Οσο για τα υπόλοιπα που αναφέρεις ...συμφωνώ μαζί σου και για μένα είναι το ίδια φρικιαστικά εγκλήματα!!!και πάντα απορώ γιατι δεν ακολουθεί η αστυνομία ένα απο αυτά τα παιδάκια που είναι στα φανάρια ή κ κάποιον από αυτούς τους ενήλικες που ζητιανεύουν...΄για να βρούν αυτούς που τους στέλνουν εκεί??! (Παρεπιπτόντως...στο Ηράκλειο είχαν βρεθεί καμμένοι δύο από αυτους τους ενήλικες που είναι στα φανάρια...κι ευτυχώς κάποιος αξιωματικός της αστυνομίας..όταν έμαθε από τον ιατροδικαστή ότι τα πτώματα είχαν τσεκουριές στο κεφάλι..κίνησε όλες τις διαδικασίες για να βρεθούν οι δολοφόνοι!!!)
¨Οπως όμως αναφέρει κ ο Σουδιανός ο δράστης μεγάλωσε σε προβληματικό περιβάλλον!!! Τι να λέμε τώρα ρε παιδία!!! Αν δεν υπάρχει κράτος-πρόνοια...δυστυχώς τέτοιο άνθρωποι θα υπάρχουν κ θα κυκλοφορούν ελεύθεροι..κ θα κάνουν άλλους να ζουν με τραύματα..κ πάει λέγοντας!!! Όπως είπες ΕΡΣΗ σε κάποιο άλλο ποστ.ΑΝ το κοριτσάκι αυτό τύχει σωστής ψυχολογικής υποστήριξης θα το ξεπεράσει...ΑΝ!!!!!!:roll::roll:

 

[ΕΡΣΗ]

Marizaki μου υπάρχουν τόσο αυτοί οι οποίοι συγκυριακά χάνουν τον έλεγχο της συνείδησής τους (όπως οι μητέρες πάνω στη γέννα) και αυτοί που δια βίου την έχουν χαμένη και εξαιρετικά δύσκολα και μόνο με πολύ φροντίδα και ιατροφαρμακευτική αγωγή την επανακτούν -αν ποτέ. Δυστυχώς έτσι είναι. Σε άλλες περιπτώσεις αυτό οφείλεται σε ορμονικούς ή άλλους βιοχημικους λόγους ή οργανικούς λόγους και σε άλλες λόγω πολύ σοβαρών ψυχολογικών τραυμάτων κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας.
Τώρα αυτό που έγινε έγινε και θα πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης με εντελώς πενιχρά αποτελέσματα: ουτε οι γονείς του θύματος, ούτε το θύμα θα ικανοποιηθεί, ούτε ο δράστης θα βελτιωθεί στο παραμικρό, ούτε μετά την αποφυλάκισή του θα είναι ασφαλέσττερος για τους γύρω του.
Το ερώτημα είναι αυτό που έθεσες: αν κανείς θα ενδιαφερθει επί της ουσίας για το θύμα για να του παράσχει μια ψυχολογική υποστήριξη η αν θα το αφήσουν στην τύχη του και στα σχόλια της μικρης κοινωνίας στην οποία ζει. Το οτι είναι κορίτσι καθησυχάζει οτι δεν πρόκειται να ασκήσει σεξουαλική βία μεγαλώνοντας. Οτι μπορεί να έχει καταθλιπτικές και αυτοκαταστροφικές τάσεις όμως είναι πολύ μεγάλο ενδεχόμενο.

 

[galat]

Αν και η συζήτηση για το θέμα του παιδικού βιασμού - αυτοδικίας έχει ολοκληρωθεί, θα ήθελα μιας και την πήρα αργά είδηση, να καταθέσω έστω και καθυστερημένα και εγώ τις δικές μου σκέψεις.

Υπάρχουν ορισμένες στιγμές στη ζωή του ανθρώπου, που ο άνθρωπος κάνει κάτι απλά γιατί νιώθει ότι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει. Είναι οι στιγμές που ένας κατά τα άλλα ήσυχος και φιλειρηνικός άνθρωπος θυσιάζεται ηρωικά υπέρ βωμών και εστιών ή όταν υπερασπίζεται θυσιαζόμενος μία αθώα παιδική ύπαρξη.

Θα σας φέρω ένα παράδειγμα : Βρίσκεσαι πάνω από τα αφρισμένα κύματα στα οποία έχει πέσει ένα παιδί. Δεν είναι καν το δικό σου παιδί, αλλά το παιδί του γείτονα. Ξέρεις ότι τίποτα δεν μπορεί να το σώσει. Και όμως πρέπει να πέσεις. Πρέπει να το έχεις προαποφασίσει, να μην διστάσεις. ΠΡΕΠΕΙ να πέσεις. Γιατί απλά η ζωή δεν μπορεί να συνεχιστεί διαφορετικά. (Για το τι ακολουθεί εάν δεν πέσεις, περισσότερα στην «Πτώση» του Αλμπέρ Καμύ).

Κάπως έτσι είναι και το θέμα με την αυτοδικία στις περιπτώσεις των παιδικών βιασμών. Δεν είναι θέμα εκδίκησης ή τιμωρίας. Γι’ αυτά είναι επιφορτισμένη η επίσημη πολιτεία και αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει παρά να αντιμετωπίσει το όλο θέμα με βάση τους νομικούς κανόνες και αρχές, που πολύ καλά ανάλυσε η Έρση. Όπως με αυτούς τους ίδιους κανόνες οφείλει να τιμωρήσει και τον αυτοδικούντα.

Και όμως η ατομική αντίδραση των άμεσων συγγενών, που σηκώνουν το συναισθηματικό βάρος και την ευθύνη για το παιδί-θύμα, δεν μπορεί παρά να είναι διαφορετική. Σε ατομικό επίπεδο είναι πολύ δύσκολο να αντισταθεί κανείς στην παρόρμηση για αυτοδικία. Όχι για λόγους εκδίκησης ή τιμωρίας, αλλά γιατί έτσι μόνο νιώθει ότι μπορεί να υπερασπιστεί την παιδική ύπαρξη γενικότερα, τα παιδιά που ακολουθούν. Ξέρει κανείς ότι έτσι θα θυσιάσει και την δικιά του ζωή, αφού θα υποστεί τις συνέπειες του νόμου και όμως το κάνει γιατί απλά έτσι νιώθει ότι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει. Σε αυτόν του έλαχε, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

 

[ΕΡΣΗ]

Αγαπητέ Galat ποτέ δε μίλησα για το αίσθημα της εκδίκησης που θα κατατρώει, τους συγγενείς και τους οικείους του θύματος και προφανώς και το θύμα το ίδιο (ελπίζω απλώς να νιώσει το υγιές αίσθημα της εκδίκησης και όχι μόνο αυτό της κατάθλιψης και της μειωμένης αυτοεκτίμησης). Αυτό όχι μόνο το δέχομαι, αλλά και το κατανοώ. Εγώ ομως αναφέρθηκα στη στάση των τρίτων και μόνο: εκείνων που δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τον δράστη, αλλά ούτε και με το θύμα. Αυτοί που καλό και χρήσιμο θα ηταν να επιδείξουν την απαραίτητη νηφαλιότητα και ψυχραιμία.

 

[galat]

Αγαπητέ Galat ποτέ δε μίλησα για το αίσθημα της εκδίκησης που θα κατατρώει, τους συγγενείς και τους οικείους του θύματος και προφανώς και το θύμα το ίδιο (ελπίζω απλώς να νιώσει το υγιές αίσθημα της εκδίκησης και όχι μόνο αυτό της κατάθλιψης και της μειωμένης αυτοεκτίμησης). Αυτό όχι μόνο το δέχομαι, αλλά και το κατανοώ. Εγώ ομως αναφέρθηκα στη στάση των τρίτων και μόνο: εκείνων που δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τον δράστη, αλλά ούτε και με το θύμα. Αυτοί που καλό και χρήσιμο θα ηταν να επιδείξουν την απαραίτητη νηφαλιότητα και ψυχραιμία.

1. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι η αυτοδικία δεν μπορεί να είναι μέθοδος αντίδρασης της κοινωνίας, δηλαδή των τρίτων. Γι' αυτό και το περιορίζω στην "ατομική αντίδραση των άμεσων συγγενών". Αν αυτό επεκτείνονταν στον καθένα, που νίωθει οργή και αγανάκτηση τότε θα φτάναμε στο "πολιτισμένο" επίπεδο των λιθοβολισμών και του λυντσαρίσματος. Και προφανώς νομίζω κανένας δεν θα επικροτούσε κάτι τέτοιο.
2. Να διευκρινήσω κάτι, για να μην παρανοηθώ : Δεν υποστηρίζω λογικά την αυτοδικία ούτε καν των άμεσων συγγενών. Απλά υποστηρίζω ότι η θυμική και συναισθηματική αντίδραση είναι τόσο δυνατή, που ξεπερνά στις εξαιρετικές αυτές περιπτώσεις την κοινή λογική. Ότι είναι μιά βαθιά ανθρώπινη παρόρμηση, που συνδέεται με τον βαθύ πυρήνα της ανθρώπινης υπόστασης και τις αξίες που τον συνοδεύουν και στην οποία δύσκολα μπορεί κανείς να αντισταθεί. Για να είμαι ειλικρινής : Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος εάν βρισκόμουνα σε αυτή την θέση, ότι θα μπορούσε η λογική να υπερικήσει τις προσταγές της παρόρμησης αυτής.

 

[latina]

Απολογήθηκε στον ανακριτή ο 34χρονος από το Ρέθυμνο που βίασε το 10χρονο κοριτσάκι μέσα στο σπίτι του. Ο δράστης ομολόγησε την αποτρόπαια πράξη του και επικαλέστηκε ψυχολογικά προβλήματα και μειωμένο καταλογισμό.

Oπως είπε, εκείνη τη μέρα είχε πάρει δεκατρία ψυχοφάρμακα και ταυτόχρονα είχε καταναλώσει αλκοόλ. «Παίρνω ψυχοφάρμακα γιατί δεν είμαι καλά. Ακούω συνεχώς φωνές» φέρεται να είπε στον ανακριτή, ενώ στάθηκε στα άθλια -όπως είπε- παιδικά του χρόνια, δίνοντας έμφαση στον ναρκομανή πατέρα του και στη μητέρα του που αυτοκτόνησε όταν εκείνος ήταν παιδί.

Στην ερώτηση του ανακριτή αν αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη από το άτυχο κοριτσάκι, εκείνος είπε ότι μια συγγνώμη δεν αρκεί: «Δεν έκλεψα. Αυτό που έκανα αξίζει σκληρής τιμωρίας. Δεν πρέπει και δεν μου αξίζει να ζήσω άλλο», είπε χαρακτηριστικά. Μάλιστα, αναφέρθηκε και σε ένα παρόμοιο περιστατικό που συνέβη το 2004: «Ενώ είχα καταναλώσει και πάλι χάπια, μπήκα σε ένα σπίτι για να κλέψω. Ομως, στο σπίτι βρισκόταν μόνο του ένα 8χρονο κορίτσι. Το πήρα μαζί μου, αλλά όταν άρχισε να κλαίει το άφησα να φύγει χωρίς να το πειράξω».

Στα δικαστήρια βρισκόταν μεγάλη αστυνομική δύναμη καθώς υπήρχε ο φόβος συγγενείς και ομοεθνείς του κοριτσιού από τη Βουλγαρία να επιχειρούσαν να λιντσάρουν τον δράστη. Μετά την απολογία του ο 34χρονος μεταφέρθηκε στις φυλακές Τριπόλεως, όπου κρατούνται υπόδικοι για σεξουαλικά εγκλήματα.

πηγη: www.matada.gr

 

[LULLU]

.. Ερση μου μαλλον δεν μετρησε καλα τα χαπια...γιατι με 13 ψυχοφαρμακα και αλκοολ θα κοιταγε τα ραδικια αναποδα και θα ειχε γλυτωσει και το κοριτσακι!!.... που να παρε δεν μετρησε σωστα δεν μετρησε σωστα για τη σωστη δοση!!