Την Ελλάδα μπορεί να μην την ήξεραν όλοι μα τους Σπαρτιάτες λόγο της ταινίας 300 όλοι τους ήξεραν. Παρακάτωθα βρήκαμε άλλη μια διαφήμιση γυμναστηρίουνα λέει "Είσαι χοντρός και άσχημος??? Από εδώ και πέρα μπορείς να είσαι μόνο άσχημος"
ένας παππούλης στην αγορά περίμενε την κυρά του. Θαρρώ είναι πολύ πιο νέος από ότι δείχνει.
Από κάτω ο Κουταλιανός σε διάφορες επιδείξεις με Guest Star... Το γιο του φυσικά! Θα πρέπει να μάθει για να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση.
πρώτη φωτογραφία με την Άνια. Χαρά που την είχαμε και οι 3 που γνωριστήκατε
Στο δρόμο από το Celendin προς τη Leymebamba. Ήταν αρκετες ώρες μα η θέα ήταν καταπληκτική.
Το ρολόι με το GPS δείχνει ότι τις τελευταίες 4 ώρες ανεβοκατεβηκαμε από τα 3000 περίπου Στο 1100 περίπου και ανεβήκαμε σε πάνω από τα 3600. Ήταν απίστευτο!!
Με το ήλιο να κρύβεται πίσω από τις κορυφές των Άνδεων.
Ο περίφημος ξεναγός μας Clemente Ήταν πολύ... Cool τύπος ή αλήθεια είναι. Ευγενέστατος δεν αρνήθηκε μια σελφι.
τα ερείπια της La Congona είναι καλά κρυμμένα και νομίζω ότι πιο εντυπωσιακά ετσι απείραχτα που είναι. Σίγουρα σε καμιά 10ετια θα είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα και θα δούμε και κανένα μου μουσείο και δρόμους. Για τώρα η εμπειρία του να τα ψάχνεις με τύπους σαν τον Clemente είναι μοναδική.
Κάπως έτσι ήταν η χαρά που νιώθαμε που ξανά βρεθήκαμε. Και ακόμη μεγαλύτερη ήταν μετά τον καταρράκτη που είδαμε.
Για όποιον ξέρει το Stairway to heaven των Led Zeppelin, Αυτό σκέφτηκα μόλις είδα αυτή την τελευταία σκάλα πριν φτασεις ακριβώς κάτω από τους καταρράκτες.
Εδώ είμαι λιγότερο από 5 μέτρα από τους καταρράκτες. Έριχνε τόσο πολύ νερό που μουσκεψε η τσάντα μου μέχρι μέσα και το διαβατήριο έγινε ρολος από χαρτί.
Κρίμα που ο Γιώργοςμε την Άνια φτάσανε μέχρι τη σκάλα! Αλλά πάλι έριχνε τόσο πολύ νερό που νόμιζες ότι ήσουν στη μέση μια καταιγίδας. Αν θυμάμαι καλά λιγότεροι από τους μισούς επισκέπτες φτάσανε τόσο κοντά όσο εγώ.
από αυτό το σημείο μπορούσες να δεις πάνω από 20 μεγάλους και μικρούς καταρράκτες κατά το μήκος της κοιλάδες.
Δίνω πολλά like σε αυτή τη φωτογραφία γιατί ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο φανερώνει τη δύναμη του συναισθήματος της στιγμής.
Τα πόδια που πατάνε γερά στο βράχο ... η δύναμη του νερού ... το πρόσωπο στραμμένο στον ουρανό ... τα απλωμένα χέρια που τεντώνονται να αγγίξουν το άϋλο ...
Είναι αυτές οι στιγμές για τις οποίες αξίζει κανείς να φθάσει ακόμα και στην άκρη της γης.
Εδώ ο Κουταλιανός σε παράσταση στο Celendin. Προσέξτε με πόση προσοχή τον ακούν και πόσο ενθουσιάζονται. Και ήταν πολλοι αυτόι που αγόρασαν τις αλοιφές και τα άλλα που πουλούσε!
Φτάνωντας στο σημείο που πέφτει ο καταρράκτης στο έδαφος. Στο πρώτο επίπεδο. Εδώ Άνια και Γιώργος δεν άντεξαν για πιο κόντα! εγώ εφτασα στα 3 με 4 μέτρα πιο κοντά απο τους άλλους που ήταν πιο μακριά.Φανταστική εμπειρία! Μοναδική!
Βλέποντας τα βίντεο, προτείνω στο επόμενο ταξίδι να κάνετε μικρά βιντεάκια με σχόλιά σας, τύπου ανταπόκριση.
Θα απογειωθεί η ιστορία. (αν γίνεται να πάει παραπάνω)