Χαλκιδική...τα πάντα όλα!

[Giristroula]

Χαλκιδική...αγαπημένος προορισμός για Βορειοελλαδίτες και όχι μόνο...Είναι από τους top προορισμούς στην Ελλάδα για διακοπές, καθώς βρίσκεται στην ηπειρωτική Ελλάδα, με εύκολη πρόσβαση και συνδυάζει αρμονικά το πράσινο και το γαλάζιο, τα δάση με τις υπέροχες γαλαζοπράσινες αμουδερές παραλίες. Νομίζω πως ήταν η καλύτερη επιλογή διακοπών που κατά τα "θέλω" της παρέας θα περιελάμβανε ένα χαλαρό καθημερινό εκδρομικό πρόγραμμα με πολλά μπάνια, στάσεις για καφέ και φαγητό. Και θέλω να πιστεύω πως δεν διαψεύστηκα, διότι περάσαμε πολύ όμορφα, χαλαρώσαμε, γέμισαν τα μάτια μας πράσινο-φτου φτου να μη το ματιάσω-, το κορμί μας έβγαλε λέπια από τα 2-3 μπάνια που κάναμε κάποιες μέρες-αν και δε μας λείπουν καθότι προερχόμαστε από νησί-, ήπιαμε τα ποτάκια μας, επισκεφτήκαμε διάφορα αξιόλογα μουσεία κ.α που θα σας διηγηθώ στη συνέχεια!

Πρώτη μέρα

Χρονικά βρισκόμαστε στο μήνα Αύγουστο και συγκεκριμένα στο δεύτερο 15νθήμερο, όπου τα πράγματα δεν είναι τόσο ασφυκτικά, από πλευράς συνωστισμού.
Μία ωραία λοιπόν αυγουστιάτικη μέρα νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, πήραμε τις αποσκευές μας και βγήκαμε στον εξωτερικό χώρο, όπου θα βρίσκαμε το βανάκι της εταιρείας ενοικιάσεως αυτοκινήτων, για να μας μεταφέρει στα γραφείο και στο πάρκιγκ της εταιρείας για τα διαδικαστικά και την παραλαβή του αυτοκινήτου.Πέρασαν 10'-15' λεπτά, εδώ βανάκι, εκεί βανάκι, πουθενά βανάκι, τηλεφωνήσαμε και μας διαβεβαίωσαν οτι έρχεται να μας παραλάβει...από που έρχεται τελοσπάντων!Τελικά, αφού περιμέναμε κανά μισάωρο, μαζί με άλλους ταλαίπωρους, ήρθε το βανάκι, φορτωθήκαμε βαλίτσες και ταλαίπωροι, φτάσαμε στο πάρκιγκ, ρίξαμε τις απαραίτητες υπογραφές, σκαλώσαμε στο HYNDAI I10, 1200 κυβικά και όλα καλά...Με τις οδηγίες των ευγενέστατων υπαλλήλων βγήκαμε από την περιοχή των χωραφιών που ήταν το γραφείο ενοικιάσεως αυτ/των και όλο κέφι και ζωντάνια ξεκινήσαμε το 10ήμερο των διακοπών μας στην όμορφη Χαλκιδική.Το πρόγραμμα περιελάμβανε τα πάντα όλα...πεδινά, ορεινά,παραθαλάσσια και είπαμε να αρχίσουμε από την ορεινή και κεντρική Χαλκιδική και να συνεχίσουμε στο τρίτο πόδι, κατόπιν στο δεύτερο και τέλος στο πρώτο για να είμαστε πιο κοντά στο αεροδρόμιο την ημέρα της επιστροφής.
Η πορεία μας λοιπόν αυτό το απόγευμα διαγραφόταν ως εξής:αεροδρόμιο,Γαλάτιστα, Γεροπλάτανος, Αρναία, όπου θα διανυκτερεύαμε.
Μετά από κανά 25λεπτο οδήγησης φτάσαμε στη Γαλάτιστα, ένα χωριό με παραδοσιάκά στοιχεία, όμορφα σπίτια και αρχοντικά, πλακόστρωτη πλατεία, το κτίριο του Δημαρχείου και τον όμορφο και καλοδιατηρημένο βυζαντινό πύργο, που αποτελεί το έμβλημα του χωριού.
Έπόμενη στάση στο Γεροπλάτανο για καφέ και φωτογραφίες κάτω από τον τεράστιο πλάτανο της πλατείας, -από κει και το όνομα του χωριού-ο οποίος αποτελεί φυσικό μνημείο, είναι χωρισμένος στα δύο και στις ρίζες έχουν φτιάξει μία μικρή λιμνούλα. Καθίσαμε για καφέ κάτω από τη δροσιά του και συνεχίσαμε προς την Αρναία, γιατί είχε αρχίσει πλέον να σουρουπώνει.
Η Αρναία ήταν πολύ αριστοκρατική και μας υποδέχτηκε φορώντας τα καλά της με τα φωτισμένα παραδοσιακά σπίτια της, μακεδονικής αρχιτεκτονικής, και την πλακόστρωτη πλατεία της με τα καφενεδάκια και τα ταβερνάκια τριγύρω της. Εκεί μείναμε δύο βράδια σε ένα παραδοσιακό ξενώνα, με υπέροχα δωμάτια, δίχωρα, γουστόζικα διακοσμημένα, πεντακάθαρα, αίθουσα πρωινού με τζάκι και γλυκειά υσυχία. Πριν πάμε για φαγητό, κάναμε μία βολτίτσα στην πλατεία, και γενικά στο χωριό, ήπιαμε νερό από τον πλάτανο, μήπως και μας λάχει Αρναιώτης, σύμφωνα με την παράδοση, φωτογραφήσαμε τα παραδοσιακά σπίτια, θαυμάσαμε το δημαρχείο με το κολλημένο καμπαναριό και την εκκλησία του Αγ. Στεφάνου και πήγαμε για φαγητό, διότι το στομάχι είχε κολήσει στην πλάτη...μιας και γω είχα φύγει κατευθείαν από τη δουλειά για το αεροδρόμιο και ήμουν όλη μέρα με κάτι ψιλά...
Επισκεφτήκαμε λοιπόν το πάρκο της Αγ. Παρασκευής, κανά χιλιόμετρο από την Αρναία, χωμένο μέσα στο πράσινο με φοβερή δροσιά και αράξαμε στο Μπακατσιάνο, διότι μας πήραν τη μύτη κάτι ψητά στα κάρβουνα!Απολαύσαμε το πράσινο και τα ψητά, χαλαρώσαμε, δροσιστήκαμε,ξεναγηθήκαμε στο εσωτερικό του μαγαζιού και θαυμάσαμε όμορφες φωτογραφίες και όταν επήλθε η νύστα και βγήκε και η κούραση της ημέρας αναχωρήσαμε για το φιλόξενο ξενώνα μας! Ώρα για ύπνο...

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Giristroula]

Δεύτερη Μέρα

Ξυπνήσαμε χαλαρά, χωρίς ξυπνητήρια και πίεση χρόνου, βγήκαμε στη σάλα για τον πρωϊνό μας καφέ και τα διάφορα μπιχλιμπίδια που τον συνόδευαν και ετοιμαστήκαμε για την εκδρομή μας, που θα περιελάμβανε και μπάνιο.
Αρχικά κάναμε μία βόλτα στην Αρναία, για να τη δούμε και μέρα και να κυκλοφορήσουμε μαζί με τους ντόπιους. Η παλιά της ονομασία ήταν Λιαρίγκοβα και πρέπει να είναι υπερήφανη για τη γραφικότητά της. Από την πλατεία μπήκαμε στα ακτινωτά σοκάκια και φωτογραφίζαμε ο,τι μας άρεσε...Κατευθυνόμασταν στο λαογραφικό μουσείου του χωριού, όταν κάποιος ηλικιωμένος, αλλά καλοστεκούμενος κύριος, μας πλησιάσε και ήθελε να μας πιάσει κουβέντα και να μας ξεναγήσει στο χωριό του.΄Όλως τυχαίως ήταν ο εθελοντής που άνοιγε το μουσείο, όταν υπήρχε κόσμος που επιθυμούσε να το δει. Αν δεν τον βρίσκαμε, θα πηγαίναμε και θα βρίσκαμε τοίχου πόρτα, αφού δεν εργάζεται εκεί κάποιος υπάλληλος για να είναι ανοιχτό...άτιμε Καλλικράτη...Μας συνόδεψε στο μουσείο, μας είπε πολλά για την ιστορία και την παράδοση του χωριού και μας ξενάγησε στο μουσείο, τα αντικείμενα του οποίου προέρχονται από δωρεές κατοίκων.Πόσο μου αρέσουν τα λαογραφικά μουσεία! Είδαμε αγροτικά εργαλεία, βοηθήματα για το ζύμωμα και το ψήσιμο του ψωμιού, σκεύη για την παραγωγή του μελιού, αργαλειό με όλη τη συνοδεία του, παραδοσιακές φορεσιές, όμορφα υφαντά View attachment afarm7.static.flickr.com_6161_6150591899_e78479a861.jpg και τέλος μία σάλα έτσι όπως ήτανε φτιαγμένη στα παραδοσιακά σπίτια. Το μουσείο αυτό στεγάζεται στο αρχοντικό Ιατρού. View attachment afarm7.static.flickr.com_6153_6151140396_847023ab0a.jpg

View attachment afarm7.static.flickr.com_6190_6150593153_09329a3535.jpg Μεσημεράκι πια και είχαμε παραζεσταθεί...ώρα για μπάνιο. Ευχαριστήσαμε τον κύριο, πήραμε το αμάξι μας και κατευθυνθήκαμε προς την Ολυμπιάδα, που είναι ένας παράλιος τουριστικός οικισμός με όμορφες παραλιές πλησίον του και ταβερνάκια πάνω στη θάλασσα. Εκεί βρίσκεται και ο αρχαιολογικός χώρος των Σταγείρων, τον οποίο δεν επισκεφτήκαμε, διότι είχε πολύ ζέστη και αρκετό περπάτημα. Σκοπός μας αυτή την ώρα ήταν να βρούμε μία παραλία και να χωθούμε στο νερό. Η παραλία της Ολυμπιάδας, View attachment afarm7.static.flickr.com_6172_6150614187_db61866d83.jpg από όσο μπορέσαμε να δούμε ήταν πολύ ρηχή...μα πάρα πολύ ρηχή. Ρωτήσαμε λοιπόν που μπορούμε να βρούμε μία παραλία νορμάλ, καθότι καλό μπάνιο ξέρουμε και δεν είμαστε και παιδάκια και πήγαμε σε ένα κολπίσκο ακριβώς κάτω από τον αρχαιολογικό χώρο και δίπλα στην κύρια παραλία. Είχε αρκετό κόσμο, πεντακάθαρα νερά, ελαφρύ κυματισμό και αμμουδιά. Κολυμπήσαμε αρκετά, λιαστήκαμε, ζεσταθήκαμε, ξαναπέσαμε, χαζέψαμε τους γύρω μας και κατά το απογευματάκι πήγαμε για φαγητό στην Ολυμπιάδα και συγκεκριμένα στον καπετάν Μανώλη, ο οποίος έχει δικό του καϊκι,και σπεσιαλιτέ το μυδοπίλαφο, που σημειωτέον δεν μας ενθουσίασε και ιδιαίτερα. Καθίσαμε στα τραπεζάκια πάνω στην παραλία, δοκιμάσαμε τα θαλασσινά μας με λευκό κρασάκι και παρατηρούσαμε τον κόσμο που πριν το κολύμπι, έκανε και την πεζοπορία του μέχρι το νερό να φτάσει στους ώμους...μιλάμε για καμιά 150 μέτρα!Τι ταλαιπωρία...
Ήρθε η ώρα της επιστροφής...Περάσαμε μέσα από το Στρατώνι, έναν παραθαλάσσιο οικισμό με φαρδείς δρόμους, παραλιακό πεζόδρομο με πάρκο, λιμάνι με λίγα παλιά σπίτια και ναυτικό όμιλο.
Επόμενη στάση το πάρκο του Αριστοτέλη, κοντά στο χωριό Στάγειρα. Πρόκειται για ένα άλσος καταπράσινο, εκεί έχουν τοποθετηθεί διαδραστικά όργανα, όπως το εκκρεμές, το πρίσμα, οι σφαίρες αδράνειας, ο φακός, ο υδροστρίβιλος κ.α όπου βρίσκουν εφαρμογή τα διάφορα φυσικά φαινόμενα που εξηγούσε ο Φιλόσοφος. Πολύ όμορφη πρωτοβουλία, που λειτουργεί από το 2004. Ο χώρος και τα όργανα σχεδιάστηκαν από Γερμανό ειδικό και κατόπιν τοποθετήθηκαν στο πάρκο. Είχε και ένα μικρό εισιτήριο. View attachment afarm7.static.flickr.com_6187_6150614205_79cf8d9410.jpg Στο κέντρο του πάρκου στεκόταν αγέρωχος και ο Αριστοτέλης επιτηρώντας...
Είχε νυχτώσει πιά και ξεκινήσαμε για την Αρναία. Η συνέχεια...λίγη ξεκούραση, μπανάκι γλυκού νερού και ποτάκι στο Φουγιέ στην πλατεία της Αρναίας με αρκετό κόσμο για την εποχή, αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για χειμερινό προοροσμό!

 

[tripakias]

Περιγραφεις πολυ ομορφα μια Χαλκιδικη που λιγη γνωριζουν... μπραβο σου!

Επισης μου φαινεται πως ειστε αρκετα ψαγμενοι αφου επιλεξατε εκεινη την περιοχη και οχι καποιο απο τα δημοφιλη μερη της Χαλκιδικης... ξες ειναι καπως ασυνηθιστο για καποιον που δεν γνωριζει να παει εκει.

 

[Giristroula]

Περιγραφεις πολυ ομορφα μια Χαλκιδικη που λιγη γνωριζουν... μπραβο σου!

Επισης μου φαινεται πως ειστε αρκετα ψαγμενοι αφου επιλεξατε εκεινη την περιοχη και οχι καποιο απο τα δημοφιλη μερη της Χαλκιδικης... ξες ειναι καπως ασυνηθιστο για καποιον που δεν γνωριζει να παει εκει.

Πήγαμε παντού σε τουριστικά και μη τουριστικά μέρη. Μας αρέσει η εξερεύνηση!Δε σημαίνει οτι τα τουριστικά είναι τα πιο ωραία, υπάρχουν παραδεισένια μέρη που είναι κρυμμένα και δεν τα έχουν δώσει τη δέουσα σημασία από τουριστικής απόψης. Να σου πώ...καλύτερα, για να τα απολαμβάνουν μόνο οι ψαγμένοι.

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία η περιγραφή σου και οι πληροφορίες που μας δίνεις! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[Panagiota^]

Γεια σου Γιώτα με τα ταξίδια σου! Κατατοπιστικότατη, αναμένουμε τις υπόλοιπες μέρες. Πόσες μέρες μείνατε σύνολο;

 

[Giristroula]

Γεια σου Γιώτα με τα ταξίδια σου! Κατατοπιστικότατη, αναμένουμε τις υπόλοιπες μέρες. Πόσες μέρες μείνατε σύνολο;

Thanksμείναμε 10 μέρες, οπότε καταλαβαίνεις...πόσα έχω να γράψω ακόμη!

 

[Giristroula]

Τρίτη Μέρα

Ξύπνημα χαλαρό και περιποιημένο πρωϊνό στην όμορφη σάλα του ξενώνα μας. Ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας και αποχαιρετήσαμε τη γραφική Αρναία. Απόψε θα αλλάζαμε τόπο διαμονής. Βάλαμε μουσικούλα στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε το δρομολόγιό μας. Περνώντας μέσα από το όρος Χολομώντα, με σκοπό να επισκεφτούμε τον Ταξιάρχη και τον Πολύγυρο, θαυμάσαμε την υπέροχη φύση και τα πυκνά δάση. Κλείσαμε το ραδιόφωνο και αφήσαμε τους ήχους της φύσης να μας ταξιδέψουν. Σταθήκαμε να απολαύσουμε το κελάηδημα των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων. Ο δρόμος πότε ίσιος και πότε φιδίσιος, αλλά καθόλου κουραστικός στην οδήγηση. Εξάλλου πηγαίναμε με μέτρια ταχύτητα για να χορτάσει το μάτι πράσινο. Τι όμορφα που ξεκίνησε αυτή η εκδρομή...μέσα σ' αυτή τη διαδρομή ένιωσα χαρά, ξεκούραση, χαλάρωση, ευεξία και κέφι για ζωή!Ξέχασα τα πάντα....Όταν φτάσαμε στο οροπέδιο, λίγο πριν το χωριό Ταξιάρχης, εκεί όπου βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφ. Ηλία, τα είδαμε όλα...εκεί που πηγαίναμε όπως σας προείπα χαλάρα και ξένοιαστα, νάσου και πετάγεται ένας κύριος από την άκρη του δρόμου στη μέση ακριβώς και μας κάνει σήμα να σταματήσουμε. Τον προσπεράσαμε, ευτυχώς δεν τον πατήσαμε, ξαναβρήκαμε γρήγορα τα μυαλά μας, κι σταματήσαμε λίγο πιο κάτω. Ήταν ο ένας από τους δύο παραγωγούς μελιού που στο σημείο αυτό είχαν στήσει πάγκους και πουλάγανε την παραγωγή τους. Σταματήσαμε για να χαζέψουμε στους πάγκους, να ξεμουδιάσουμε λίγο και να περπατήσουμε στο δάσος. Ο θεότρελος κύριος ήθελε να μας δείξει την πραμάτεια του, γι' αυτό και πετάχτηκε μέσα στο δρόμο, μας έπιασε την κουβέντα για τα μέλια του, αλλά διακριτικά διακριτικά ξεφύγαμε. Μια γυάλα μέλι τη χτυπήσαμε τελικά από το διπλανό πάγκο, που ήταν πιο φθηνό. Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας και σε 4 χιλ. αντικρύσαμε το χωριό του Ταξιάρχη, χωμένο μέσα στο πράσινο. View attachment afarm7.static.flickr.com_6086_6155204892_427b80083b.jpg Λέγεται και χωριό των Χριστουγέννων, διότι εκεί υπάρχουν χιλιάδες στρέμματα με φυτώρια ελάτων, τα οποία καλλιεργούν για 20 περίπου χρόνια, μετά τα κόβουν και τα πουλάνε την περίοδο των Χριστουγέννων. Το χωριό λέει αδειάζει το μήνα δεκέμβριο, καθώς οι άντρες γυρνάνε από πολή σε πόλη και από χωριό σε χωριό για να πουλήσουν την πραμάτεια τους...Καναμε μία μικρή βολτίτσα, επισκεφτήκαμε την ομώνυμη εκκλησία του Ταξιάρχη και ξεκινήσαμε για τον Πολύγυρο.
Η διαδρομή εξακολουθούσε να μας συναρπάζει. Φτάσαμε στον Πολύγυρο, την πρωτεύουσα της Χαλκιδικής και παρκάραμε για να εξερευνήσουμε την περιοχή. Μας έκανε εντύπωση πως δεν υπήρχε ψυχή τους δρόμους. Ήταν βέβαια Κυριακή, σχεδόν μεσημέρι και μάλλον ο κόσμος θα είχε ξεχυθεί στις κοντινές παραλίες. Περπατήσαμε στον κεντρικό πεζόδρομο. Στην αρχή είδαμε το Δημαρχείο και στη συνέχεια διάφορα καφέ και εστιατόρια, μαγαζιά με ρούχα και γραφεία, κατόπιν την εκκλησία του Αγ. Νικολάου και το τέρμα του πεζόδρομου το χώρο αναψυχής "6 βρύσες". Θέλαμε να κάνουμε μία στάση για κάτι δροσερό και σε ένα καφενεδάκι κάτω από ένα πλάτανο, όπου είχε με τα ζόρια άλλες 2-3 παρέες, ήπιαμε ένα αναψυκτικό.
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας, περνώντας μέσα από τα Βράσταμα, ένα μικρό χωριουδάκι με παλιές γειτονιές και αρκετά ερειπωμένα σπίτια και την κεντρική πλατεία του με το γεροπλάτανο.
Είχε πλέον μεσημεριάσει για τα καλά και θέλαμε μπάνιο.Το πρόγραμμα έλεγε οτι θα βρίσκαμε μία παραλία στην περιοχή των Πυργαδικίων για να κολυμπήσουμε, όπερ και εγένετο...Πήγαμε λοιπόν στον Κάμπο, μία όμορφη, μεγάλη και πεντακάθαρη παραλία, με αρκετό κόσμο και κάποια μπαράκια. Σε αυτή την περιοχή, όπως μας είχαν πληροφορήσει κάποιοι ντόπιοι, συναντήσαμε λίγες τσούχτρες που οι παρακείμενοι κολυμβητές τις έβγαζαν έξω και όλα καλά... View attachment afarm7.static.flickr.com_6085_6154662921_5a204c923d.jpg
Αφού ευχαριστηθήκαμε το μπάνιο μας, η επόμενη δραστηριότητα έπρεπε να είναι το φαγητό. Σταματήσαμε στα Πυργαδίκια, View attachment afarm7.static.flickr.com_6203_6154662265_72e58145ce.jpg ένα μικρό παραθαλάσιο οικισμό με ωραίες ταβερνούλες. Καθίσαμε στην Αφθόνη, στην πλατεία και απολαύσαμε στο μεσημεριανό μας, ενώ ήταν πλέον απόγευμα.
Η διανυκτέρευση για τα επόμενα δύο βράδια ήταν προγραμματισμένη να γίνει στην Ουρανούπολη. Αποχαιρετήσαμε το γραφικό λιμανάκι των Πυργαδικίων και χαράξαμε διαδρομή προς την Ουρανούπολη με μία μικρή στάση για καφέ στην Ιερισσό, σε κάποια από τις πολλές παραθαλάσιες καφετέριες που ήταν απλωμένες στον παράλιο πεζόδρομο.
Ο ήλιος έπεσε και μεις ξεκινήσαμε να πάμε τα δωμάτια που είχαμε νοικιάσει και να ξαποστάσουμε λίγο. Τα δωμάτια βρισκόταν σε μία ήσυχη και καταπράσινη τοποθεσία, 3 χιλ. πριν από την Ουρανούπολη, σε ένα ύψωμα και από τη βεράντα η θέα ήταν πανέμορφη προς το νησάκι της Αμμουλιανής και την Ουρανούπολη. Οι ιδιοκτήτες των δωματίων εκπληκτικοί, ευγενέστατοι και φιλόξενοι, λες και τους ξέραμε χρόνια. Στην τιμή (40 Ε) δεν περιλαμβανόταν πρωϊνο, αλλά η κουζίνα είχε σύνεργα και υλικά για ελληνικό καφέ και νες, οπότε μια χαρά! Ξεκουραστήκαμε λιγουλάκι, ξαποστάσαμε στην όμορφη βεράντα και ώρα για τη βραδινή μας έξοδο. Το πρόγραμμα έλεγε οτι έπρεπε να επισκεφτούμε την Ουρανούπολη για να πάρουμε πληροφορίες για την κρουαζιέρα το Αγ. Όρος που θα κάναμε την επόμενη μέρα. Παίρνουμε το αμαξάκι μας και μια και δυό, φτάνουμε στην Ουρανούπολη, όπου εκ πρώτης όψεως γινόταν χαμός...έσφυζε από ζωή. Ο κόσμος βόλταρε, έπινε καφέ ή ποτό, δειπνούσε στις παραδοσιακές ταβερνούλες και στα πιο γκουρμέ εστιατόρια, ψώνιζε σουβενίρ και χάζευε τις εικόνες αγιογραφίας που κοσμούσαν τις βιτρίνες πολλών καταστημάτων. Ήταν ήδη αργά, εμείς δεν πεινάγαμε καθόλου, μιας και είχαμε φάει απόγευμα, οπότε κάναμε περαντζάδα από τα σουβενίρ, πήραμε τις πληροφορίες που θέλαμε, φωτογραφήσαμε το γραφικότατο Πύργο Προσφορίου και αναχωρήσαμε για το γνωστό ραντεβού με το Μορφέα, καθότι η επόμενη μέρα θα ξεκινούσε με ξυπνητήρι...το αργότερο στις 10 έπρεπε να είμαστε το λιμάνι της Ουρανούπολης, να βγάλουμε εισητήριο, να φορτωθούμε στον Καπετάν Φώτη και να ξεκινήσουμε στις 10.30...

 

[Giristroula]

Τέταρτη μέρα

Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν προγραμματισμένο. Η κρουαζιέρα θα ξεκινούσε στις 10.30, το ξυπνητήρι θα χτυπούσε στις 8.30, για να πάρουμε το πρωϊνό μας στη βεράντα, να ετοιμαστούμε και να αναχωρήσουμε για την Ουρανούπολη, καθότι είχαμε και κανά δεκάλεπτο δρόμο, να παρκάρουμε με ασφάλεια, να κόψουμε εισητήρια και να επιβιβαστούμε στο πλοιάριο με το όνομα Καπετάν Φώτης. Το βιολογικό μου ρολόϊ χτύπησε νωρίτερα, ίσως από τη χαρά της εκδρομής, ίσως από την έννοια μου να χαρώ τη βεράντα, ίσως να είχα χορτάσει ύπνο...δεν ξέρω ακριβώς! Μια και δυό έφτιαξα ένα περιποιημένο καϊμακλίδικο ελληνικό καφέ και βγήκα στη βεράντα που ήταν περιτριγυρισμένη από δέντρα και είχε απεριόριστη θέα στη θάλασσα. Από τη μιά έβλεπα το νησάκι της Αμμουλιανής και από την άλλη, αρκετά μακριά βέβαια, την Ουρανούπολη. Εκείνο το πρωϊνό το απόλαυσα πραγματικά. Ρέμβασα και έκανα σχέδια για τις υπόλοιπες μέρες της εκδρομής, μελετώντας σχετικό βιβλίο και εμπλουτίζοντας το πρόγραμμά μας. Αφού τελείωσε η ώρα του πρωϊνού, ετοιμαστήκαμε και αναχωρήσαμε. Φτάσαμε στον προορισμό μας, κόψαμε εισητήρια, 18 Ε έκαστο και ανεβήκαμε στο πλοίο για να προλάβουμε προνομιούχες θέσεις, όπερ και εγένετο...Μέσα στο πλοίο νοικιάσαμε κυάλια στην τιμή των 3 Ε, κι αν έπαιρνες δύο ζευγάρια 5 Ε και τα δύο. Νομίζω πως αξίζει να νοικιάσει κάποιος κυάλια, γιατί έρχονται τόσο κοντά τα μοναστήρια που βλέπεις και λεπτομέρειες. Αλλά και με γυμνό μάτι ήταν μια χαρά. Η κρουαζιέρα ξεκίνησε, το καραβάκι περνούσε σε απόσταση 500 μ. από την ακτή και υπήρχε και ξενάγηση σε ελληνικά και αγγλικά. Αφήσαμε πίσω μας την Ουρανούπολη με το σήμα κατατεθέν της...τον Πύργο Προσφορίου. View attachment afarm7.static.flickr.com_6168_6155215570_3f2b3772c4.jpg Στην όμορφη βόλτα μας μας συνόδευαν γλαροπούλια και κάποτε κάποτε δελφίνια σε ζευγάρια. View attachment afarm7.static.flickr.com_6061_6154664375_8ff286311b.jpg
Μετά από 45 λεπτά αντικρύσαμε το πρώτο μοναστήρι, τη Μονή Δοχειαρίου. View attachment afarm7.static.flickr.com_6205_6155208192_4fab6ea34e.jpg Από μακριά φάνταζε σαν παραμυθένιο παλάτι, με τα διάφορα κτίρια, τις πολλές καμινάδες που υψώνονται στις οροφές από σχιστόλιθο, τα μπαλκόνια και τις σκεπαστές εισόδους. Από την όμορφη παραλία η μονή επεκτείνεται προς την καταπράσινη πλαγιά και τελειώνει στον οχυρωματικό πύργο που δεσπόζει πάνω από όλα τα κτίρια. Ιδρύθηκε από τον Ευθύμιο, ένα μοναχό που ήταν δοχειάρης, δηλαδή διαχειριστής τροφίμων, στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας και από την ιδιότητα του αυτή ονομάστηκε έτσι η Μονή. Είναι αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ. Χτίστηκε γύρω στο 976. Διατηρεί μεγάλη βιβλιοθήκη όπου φυλάσσονται 5000 τόμοι έντυπων βιβλίων, 545 χειρόγραφα και 62 περγαμηνές.
Επόμενη εικόνα η Μονή Ξενοφώντος. View attachment afarm7.static.flickr.com_6184_6154665961_36047e6fdd.jpg Η παράδοση συνδέει την ίδρυση της μονής το 520 από τον Ξενοφώντα, έναν ερημίτη μοναχό, που ανακηρύχθηκε όσιος από την Ορθόδοξη εκκλησία. Όμως αυτή η εκδοχή δεν έχει επιβεβαιωθεί. Σε επίσημα έγγραφα αναφέρεται για πρώτη φορά το 1033. Είναι αφιερωμένη στον Αγ. Γεώργιο. Από το 1225 και έπειτα πειρατές λεηλάτησαν και κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της Μονής. Μετά την Άλωση της Πόλης άρχισε να δέχεται την υποστήριξη των ηγεμόνων της Μολδαβίας και της Βλαχίας, οι οποίοι δώρησαν τεράστια χρηματικά ποσά για την ανοικοδόμηση και τη διακόσμηση των κτιρίων.
Μέχρι την επόμενη μονή, εμείς χαζεύαμε τριγύρω και απολαμβάναμε...ώσπου εμφανίστηκε η αγαπημένη μου και η πιο όμορφη από όσες έχω δει.

 

[Twinkie]

Μ' αρέσει πάντα να σε διαβάζω γιατί περιγράφεις χωρίς να κουράζεις με κάθε λεπτομέρεια ό,τι μπορεί να ταξιδέψει έναν αναγνώστη και να βοηθήσει έναν ταξιδιώτη..
Οι φωτό δε, είναι πολύ όμορφες!

 

[ELGEO2]

γιωτα, το ρωσικο η αγιου παντελεημονα ειναι εντυπωσιακο απο την θαλασσα αλλα πολυ πιο ενδιαφερον εαν το περπατησεις και δεις τις παλιες εγκαταστασεις του , την αγια σκεπη με τους θησαυρους και το πολυοροφο κτιριο οπου παλαια ειχε 3000 μοναχους.
εδω θα πω οτι ειμαστε τυχεροι εμεις οι ανδρες που μας δινεται η δυνατοτητα να τα επισκεφθουμε πατωντας το ποδι μας στο .....αγιο ορος..
πολυ ωραια η περιγραφη σου ... καλη συνεχεια

 

[Giristroula]

γιωτα, το ρωσικο η αγιου παντελεημονα ειναι εντυπωσιακο απο την θαλασσα αλλα πολυ πιο ενδιαφερον εαν το περπατησεις και δεις τις παλιες εγκαταστασεις του , την αγια σκεπη με τους θησαυρους και το πολυοροφο κτιριο οπου παλαια ειχε 3000 μοναχους.
εδω θα πω οτι ειμαστε τυχεροι εμεις οι ανδρες που μας δινεται η δυνατοτητα να τα επισκεφθουμε πατωντας το ποδι μας στο .....αγιο ορος..
πολυ ωραια η περιγραφη σου ... καλη συνεχεια

Με προλαβαίνεις Γιώργο...είναι το επόμενο μοναστήρι για το οποίο έχω μελετήσει και θα σας γράψω ωραία πράγματα, απλά χτες είχα γυρίσει από ημερήσια εκδρομή και ήμουνα λίγο ψόφια. Κρίμα που δε μπορούμε και μεις οι γυναίκες να πάμε...