Βόρεια Κορέα Φωτο-ιστορία: Επιστροφή στη Βόρεια Κορέα

[taver]

Κεφάλαιο 23: Διαδρομή με το τρένο (συνέχεια)

(συνεχίζεται)

 

[taver]

Κεφάλαιο 24: Διαδρομή με το τρένο (συνέχεια)

Αφίσα στο τρένο (δίπλα στις τουαλέτες):

Ώσπου κάποια στιγμή οι ουρανοξύστες της Dandong, στην Κίνα, άρχισαν να φαίνονται, και να τονίζουν την αντίθεση της βουκολικής Βόρειας Κορέας με τη βιομηχανική Κίνα.

 

[taver]

Κεφάλαιο 25: Σύνορα

Η τελευταία Βορειοκορεάτικη πόλη πριν τα σύνορα ονομάζεται Sinuiju, στο σιδηροδρομικό σταθμό της οποίας μας περιμένουν οι διατυπώσεις εξόδου από τη Βόρεια Κορέα.













Περάσαμε περίπου μια ώρα και κάτι στο σταθμό. Οι Ελεγκτές ήρθαν στα βαγόνια μας, μάζεψαν τα διαβατήρια μας, μαζί με τις βίζες και τις κάρτες εξόδου που συμπληρώσαμε, και τα πήγαν κάπου αλλού για έλεγχο. Εν τω μεταξύ, οι τελωνειακοί ήρθαν στα βαγόνια. Ευτυχώς μ’ αυτούς ξεμπέρδεψα γρήγορα, καθώς ταξίδευα με κινητό κι όχι laptop και φωτογραφική, και δεν ήθελαν να ελέγξουν τίποτα στο κινητό. Άνοιξαν απλώς τις βαλίτσες μου, είδαν ότι δεν είχα τίποτα που δεν έπρεπε, και τελείωσα. Τους ιεροκήρυκες, δίπλα, πάλι, τους έσκισαν, ένας τελωνειακός ασχολήθηκε μόνο μαζί τους.

Σε όλο αυτό το διάστημα, μόνο 2’ μπορέσαμε να κατέβουμε από το τρένο, για ξεμούδιασμα.



17:15 το απόγευμα, πια, ξεκινήσαμε για τα τελευταία μέρα του ταξιδιού, για να περάσουμε τη γέφυρα που συνδέει την Κορέα με την Κίνα. (Με τη διαφορά ώρας, στην Κίνα φτάσαμε 16:15).

Στην Κινεζική πλευρά, τα τρένα είναι ΛΙΙΙΓΟ πιο σύγχρονα:





Εμείς αποβιβαστήκαμε από το Κορεατικό τρένο:



Περάσαμε αμέσως στον έλεγχο. Πρώτα έλεγχος ασφαλείας (metal detectors κλπ), μετά συνοριακός έλεγχος (immigration), σε δυο στάδια: Πρώτα από μηχάνημα που λαμβάνει βιομετρικά δεδομένα (ίριδα, αποτυπώματα 10 δακτύλων), στο οποίο το σύστημα αναγνωρίζει το Ελληνικό διαβατήριο και δίνει φωνητικές οδηγίες στα Ελληνικά (με τη φωνούλα της τύπισσας στο προξενείο στο Ψυχικό που μου έκανε τη δύσκολη με τη βίζα διπλής εισόδου), και μετά κανονικά στον υπάλληλο που ελέγχει το διαβατήριο και τη βίζα, και βάζει τη σφραγίδα εισόδου. Και μετά, τελωνειακός έλεγχος, που σ' αυτή την πλευρά των συνόρων είναι γρήγορος, περάσαμε απλώς τα πράγματά μας από μηχάνημα.

 

[taver]

Κεφάλαιο 26: Dandong

Μ’ αυτά και μ΄ αυτά, μπήκαμε στην Κίνα, και είχαμε μιάμιση ώρα να σκοτώσουμε στην πόλη Dandong. Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες στην πλατεία μπροστά από το σταθμό, όπου η πόλη, όπως κάθε Κινεζική πόλη που σέβεται τον εαυτό της , διαθέτει ένα γιγαντιαίο άγαλμα του Προέδρου Μάο, και τη γνωστή απαράμιλλη Κινέζικη αισθητική.







Πήραμε με το Σ. ένα ταξί, και κατευθυνθήκαμε στο μεγάλο αξιοθέατο της πόλης: Την παλιά γέφυρα που συνέδεε την Κίνα με τη Βόρεια Κορέα. Η γέφυρα σήμερα είναι μισογκρεμισμένη, λείπει το κομμάτι από τη μέση ως την Κορεατική πλευρά, ωστόσο το κομμάτι που απομένει οριακά φτάνει ως λίγο πέρα από τη μέση. Όποιος περπατήσει τη γέφυρα ως εκεί, θεωρητικά τουλάχιστον έχει μπει σε έδαφος Βόρειας Κορέας, κάτι που την έχει κάνει πόλο έλξης τουρισμού για την πόλη (....)





Δυστυχώς, η γέφυρα έκλεινε στις 18:00 με τελευταία είσοδο στις 17:15, οπότε δεν την προλάβαμε ανοικτή.



Βρήκαμε όμως στη βάση της ένα μικροπωλητή που πουλούσε Βορειοκορεάτικα πράγματα που κανονικά στην Κορέα είναι off-limits για τους τουρίστες: Χαρτονομίσματα των Βορειοκορεάτικων Won, και καρφίτσες με τις εικόνες των μεγάλων ηγετών Kim In Sung και Kim Jong Il. Με ΑΡΚΕΤΟ παζάρι, κατάφερα και πήρα και τις δυο με 25 CNY (€3.17).



Πήραμε ένα ακόμα ταξί και επιστρέψαμε στο σταθμό. Περάσαμε τους ελέγχους, πήραμε προμήθειες από ένα φαστφουντάδικο, τη μοναδική μας επιλογή μέσα στο σταθμό, και επιβιβαστήκαμε στο τρένο. Ο Σ. θα συνέχιζε ως το Πεκίνο, εγώ θα κατέβαινα μετά από μια ώρα και κάτι, στην πόλη Shenyang, πρωτεύουσα της συγκεκριμένης Κινεζικής επαρχίας, και θα συνέχιζα για λίγες μέρες στην Κίνα. Το τρένο ήταν περίπου ίδιο, ελαφρώς μόνο πιο ευρύχωρο από το Κορεάτικο, αλλά είχε πολλές κενές θέσεις οπότε και λιγότερο στριμωξίδι.

Φτάνοντας στη Shenyang, το ταξίδι στη Β. Κορέα τελείωσε. Από κει που συζητάγαμε με το Σ. για να αποκωδικοποιήσουμε αυτά που είδαμε, κατεβαίνοντας από το τρένο βρέθηκα να τσακώνομαι με τους ταρίφες στην πιάτσα του σταθμού που ζητάγανε μια περιουσία για να με πάνε στο ξενοδοχείο μου… Η Κινεζική πραγματικότητα επανήρθε.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία