Βόρεια Κορέα Φωτο-ιστορία: Επιστροφή στη Βόρεια Κορέα

[taver]

Κεφάλαιο 16: Kaesong

Μετά την επίσκεψη στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, ξεκινήσαμε για την πόλη της Kaesong, και τη διασχίσαμε όλη.





























































Η πρώτη μας στάση στην Kaesong, θα είναι στο Kaesong Folk Hotel, στο εστιατόριο του οποίου, όπως και πριν από τέσσερα χρόνια, θα φάμε μεσημεριανό. Αυτή τη φορά, δε μας δόθηκε επιλογή για «σπέσιαλ» κρέας στο φαγητό, όπως την προηγούμενη φορά (άλλοι που πήγαν πριν δυο μέρες, την είχαν).















(συνεχίζεται)

 

[taver]

Κεφάλαιο 17: Kaesong (συνέχεια)

Αποχαιρετήσαμε τους Βραζιλιάνους, καθώς το όχημά τους φτιάχτηκε, και ξεκινήσαμε μια βόλτα με τα πόδια στην Kaesong, όπως και την προηγούμενη φορά. Αυτή τη φορά, όμως, ήμασταν ελάχιστοι, οπότε δεν υπήρχαν περιθώρια να ξεφύγουμε από τις συνοδούς μας.











































Κάπου εδώ επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν, για να πάμε 100 μέτρα πιο πέρα, στο πάρκινγκ για το λόφο με τα αγάλματα των δυο προέδρων, Kim Il Sung και Kim Jong Il.





Σας φαίνεται περίεργο; Κι εμένα μου φάνηκε, αλλά συζητώντας με τον Ε. μερικές μέρες αργότερα βρήκαμε την άκρη. Πριν τέσσερα χρόνια, στο σημείο αυτό, που μας άφησαν και το κάναμε περπατώντας, η εικόνα που είδαμε ήταν αυτή στις δυο επόμενες φωτογραφίες:





Φέτος, στο σημείο υπήρχε φράχτης και αφίσα προπαγάνδας για να κρύβει την εικόνα, αλλά μπορεί να μην την έκρυβε 100% και δεν ήθελαν να το ρισκάρουν….



Κατεβήκαμε από το Πούλμαν και πάλι, και ανηφορίσαμε λίγο προς το λόφο στο κέντρο της πόλης.











Εκεί δίπλα, υπάρχει ένα παρατηρητήριο απ’ όπου φαίνεται όλη η πόλη από ψηλά.

 

[orestcrete]

Σε ολες τις φωτογραφιες που βλεπω εχω την ιδια απορια: Φαίνονται τοσο ηλιόλουστες και ωραίες μέρες και δεν κυκλοφορει ψυχη στους δρομους.. Μαντρωμενοι ειναι στα σπιτια τους ολη μερα;

 

[Yorgos]

Αγαπώ τροχονομες χωρίς αυτοκίνητα.

 

[taver]

Σε ολες τις φωτογραφιες που βλεπω εχω την ιδια απορια: Φαίνονται τοσο ηλιόλουστες και ωραίες μέρες και δεν κυκλοφορει ψυχη στους δρομους.. Μαντρωμενοι ειναι στα σπιτια τους ολη μερα;

Η Kaesong είναι πόλη για επίδειξη. Τα περισσότερα από τα γκρουπ που επισκέπτονται την DMZ, σταματούν κι εκεί. Το ξενοδοχείο που φάγαμε, για παράδειγμα, καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της πόλης και αρκετά παλιά σπίτια - διακρίνεται από την συντηρημένη παραδοσιακή τοιχοποιεία. Αυτό φαινόταν ψιλοάδειο. Κατά τα άλλα, κάποιος κόσμος στους δρόμους υπήρχε, αλλά κυκλοφορούσε με το ποδήλατο ή τα πόδια - αυτοκίνητα δεν έχουν. Γενικώς όμως δεν έχουν ιδιαίτερους λόγους να μετακινούνται. Δεν είναι ότι τρέχουν και στα mall...

 

[taver]

Κεφάλαιο 18: Μουσείο

Ξεκινήσαμε για το μουσείο της Kaesong, που είναι παλιό παλάτι, και στη λίστα world heritage της Unesco.

Στη διαδρομή, είδαμε λίγη Kaesong ακόμα:

















Φτάσαμε στο χώρο, και ακολουθήσαμε μια ξενάγηση από υπεύθυνη ξεναγό του χώρου, όπως και την προηγούμενη φορά (θυμίζω ότι δεν αναφέρω και πολλές πληροφορίες στην ιστορία αυτή, υπάρχουν αρκετές στην ιστορία από το πρώτο μου ταξίδι στη χώρα).





















































Ο Σ. με την ξεναγό μας στο χώρο:



Τοπικό ποτό με Ginger:

 

[taver]

Κεφάλαιο 19: Επιστροφή στην πρωτεύουσα

Ξεκινήσαμε το δρόμο της επιστροφής στην Pyongyang, περνώντας για μια ακόμα φορά από το κέντρο της Kaesong.



































































Φτάσαμε στην Pyongyang, και σταματήσαμε στο… μνημείο για την πρόταση του Kim Il Sung για την επανένωση των δυο Κορέων.



Οι συνοδοί μας:



Μπήκαμε και πάλι στο κέντρο, κατευθυνόμενοι προς το εστιατόριο για το βραδινό μας.

 

[taver]

Κεφάλαιο 20: Βράδυ στην Pyongyang

Το δείπνο ήταν πλούσιο, και με μουσικοχορευτικό πρόγραμμα.

Βγήκαμε και πάλι στο δρόμο. Θέλαμε στη συνέχεια να βρισκόμασταν σε ανοικτό χώρο, γιατί κάτι μας είπανε οι συνοδοί μας ότι μπορεί να υπήρχαν τίποτα πυροτεχνήματα. Στο δρόμο για το Kaeson Youth Fair περάσαμε κοντά από το υπό κατασκευή ξενοδοχείο Ryugyong, και παρακολουθήσαμε το light show που πλέον προβάλλεται πάνω του.

Φτάσαμε στο Λούνα Πάρκ (Kaeson Youth Fair), και όπως πριν τέσσερα χρόνια περάσαμε λίγες στιγμές μαζί με τη νεολαία της Pyongyang. Αυτή τη φορά, δεν είχαμε όμως τόσο παγερά βλέμματα, αλλά αρκετά “hello” (μέχρις εκεί όμως).

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, και αποχαιρετιστήκαμε ως γκρουπ, καθώς το επόμενο πρωί θα αναχωρούσαμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις: Εγώ και ο Σ. θα φεύγαμε με το τρένο της επιστροφής στην Κίνα, ενώ οι υπόλοιποι θα αναχωρούσαν για εκδρομή στην πόλη Nampo, καθώς θα έμεναν στην Κορέα για 3 μέρες ακόμα.

 

[Yorgos]

Να υποθέσω ότι πήγατε dagong και στο γειτονικό κομμάτι του Σινικου Τείχους;

 

[taver]

Να υποθέσω ότι πήγατε dagong και στο γειτονικό κομμάτι του Σινικου Τείχους;

5 κεφάλαια μετά έτρέξες. Περίμενε

 

[taver]

Κεφάλαιο 21: Αποχαιρετισμός στην Pyongyang

Το επόμενο πρωί, είχαμε λίγο χρόνο παραπάνω για αναλυτικό τουρ του ξενοδοχείου. Ξεκινάμε με τη θέα από το βρώμικο παράθυρο του δωματίου.



Και απ’ έξω από την κεντρική είσοδο:















Πήγα και στο βιβλιοπωλείο, για να διαβάσω τα φρέσκα νέα στους Pyongyang Times:



Και να πληροφορηθώ για τη μοναδική Βορειοκορεάτικη εφεύρεση που ανακάλυψε ο ίδιος ο Πρόεδρος προσωπικώς. Βέβαια, αν κρίνουμε από τον ίδιο, μάλλον δε δουλεύει και τόσο καλά…



Πήραμε τα πράγματά μας, και ξεκινήσαμε, με δυο άλλες συνοδούς, για το σιδηροδρομικό σταθμό. Η διαδρομή, για πρώτη φορά όσο είμασταν εκεί, μας πέρασε κι από το κέντρο της Pyongyang.



















Πάρτε κι ένα βίντεο από τη διαδρομή στους δρόμους της Pyongyang....

Φτάσαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό της Pyongyang. Η συνοδός μας, αφού μας πέρασε από τους ελέγχους, μας έδωσε τα εισιτήριά μας, και μας επέστρεψε τα διαβατήριά μας και τις βίζες.



























Μας δώσανε και τα έντυπα που έπρεπε να συμπληρώσουμε. Ένα από αυτά δεν το είχανε σε Αγγλική version αλλά μόνο στα Κινέζικα, ευτυχώς το καλό το παληκάρι (εγώ δηλαδή ) είχε κρατήσει φωτογραφία του ιδιου εντύπου στα Αγγλικά από το αεροπλάνο κατά την είσοδο στη χώρα, που είχε ακριβώς τα ίδια πεδία, οπότε μπορέσαμε και το συμπληρώσαμε.





Επιβιβαστήκαμε στο τρένο, βρήκαμε τα κρεββάτια μας, και σιγά σιγά το τρένο ξεκίνησε.





Εγώ πάλι τράβαγα βίντεο τη διαδρομή μέσα από την Pyongyang:

 

[taver]

Κεφάλαιο 22: Διαδρομή με το τρένο

Βγήκαμε από την πόλη και το ταξίδι μέσα από τη ΒορειοΚορεατική επαρχία, ένα ταξίδι εν πολλοίς στο χρόνο, ξεκίνησε. Για μουσική υπόκρουση, στο διπλανό compartment βρισκόταν μια παρέα από νεαρούς ευαγγελικούς ιεροκύρηκες, αγγλόφωνους ασιατικής καταγωγής, που έπαιζαν χριστιανική μουσική. Ένας από αυτούς, ζήτημα να ήτανε 18-20 ετών, μια βδομάδα πριν την Κορέα βρισκόταν μάλιστα στην Ελλάδα (κάπου στη Θεσπρωτία αν κατάλαβα καλά).

Ακούστε με ήχο αυτό, αποτυπώνει και τη μουσική υπόκρουση που είχαμε:

Η σκόνη σηκώθηκε επειδή μόλις πέρασε αυτοκίνητο από κει:













(συνεχίζεται)