Γεωργία Τυφλ(ίδ)α ! Μπάρκουλης στη κόρη του Καυκάσου..

[Alex Loco]

Έτσι λοιπόν αφού ο Λάζαρος έφαγε ξανά σε κάτι McDonalds ( εγώ ούτε μπουκιά ) τα οποία είναι φίσκα όλη μέρα και όλη νύχτα. Δε ξέρω πως το βλέπουν οι Γεωργιανοί σαν κάτι high class μάλλον αλλά περιμέναμε να βρούμε θέση μισή και βάλε ώρα. Μάλωσα και με μια κυράτσα που μόλις πρόλαβα να κάτσω , έρχεται βάζει το μωρό της δίπλα μου και μου κάνει νόημα ότι έχει μωρό και πρέπει να σηκωθώ. ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ !! Με τέτοιο υφάκι και χωρίς καμιά πρόθεση ευγένειας μωρή σαλούφα , ούτε ο γερανός δε με σήκωνε. Μιλούσε τη γλώσσα της ασταμάτητα αγνοώντας με που της έλεγα στα αγγλικά ότι δε μιλάω κι εγώ Γεωργιανά. Έτσι λοιπόν επί ένα λεπτό της απαντούσα στα ελληνικά με χαμόγελο ειρωνικό xD !!! Φύγαμε λοιπόν κι από εκεί με το χάπι να κάνει θαύματα. Έφαγα και μαλλί της γριάς γιατί είχε πολλούς πωλητές στο δρόμο και με τράβηξε. Νύχτωσε ο ουρανός αν και ήταν 7-8 . Είναι πολύ ωραίο να μην έχεις ιδέα που να πας αλλά να σε καθοδηγεί ο τεράστιος φωταγωγημένος ναός Sameba που φαινόταν σχεδόν από παντού !! Τον ακολουθούσαμε σαν άλλοι τρις μάγοι που ακολουθούν το αστέρι !! Κόψαμε μέσα από πάρκα και στενά νιώθοντας απόλυτα ασφαλής. Υπάρχει στον αέρα η αίσθηση ασφάλειας και φιλοξενίας γενικά κάτι που σίγουρα δεν περιμέναμε. Καθαρά πάρκα και πεζοδρόμια και πολύ ωραίες οι κατασκευές κοντά στο ναό με μεγάλα γυάλινα κτήρια γέφυρες και δρόμους. Περνώντας μια παράλληλη γέφυρα από τη φημισμένη bridge of peace με κάτι περίεργα αγάλματα , ανηφορίζαμε για το ναό . Και ναι. Είναι πολύ ωραίος . Μακάρι η κάθε πόλη να είχε ένα τεράστιο αντίστοιχο ναό !! Βγήκε και η καθιερωμένη φωτογραφία με το Θεό. Επόμενη στάση η γέφυρα της ειρήνης που αποκαλούν και σερβιέτα !! Ναι η αλήθεια είναι ότι μοιάζει λίγο. Ακούγαμε συχνά πυκνά πυροτεχνήματα . Κάναμε λογοπαίγνια ότι αν κάνει και εδώ το isis χτύπημα όπως όταν ήμασταν Βερολίνο θα κατέβουμε Χαλέπι να ξηγηθούμε !! Φύγαμε και από τη γέφυρα με πικρία καθώς βλέπαμε τα τελεφερίκ να κάνουν δρομολόγια κι εμείς αποφασίσαμε να μην πάμε στο Narikala fortres και στο άγαλμα της μητέρας Γεωργίας που επίσης φαινόταν πάνω στο λόφο από παντού. Ήμουν χάλια ρε παιδιά στο τελεφερίκ θα πάγωνα και θα έκανα εμετό ταυτόχρονα. Έτσι αφού η ώρα κόντευε τις δέκα μπήκαμε σε ένα subway να φορτίσουμε κινητά και να περιμένουμε μέχρι τις 11 που θα φεύγαμε. Πήρα δώρο στο Σπο μια κούπα με τη φάτσα του Στάλιν. Δηλώνει ότι πλέον πίνει καφέ μόνο εκεί xD !!! Και ήρθε η στιγμή που μετά από τόσο κακή κατάσταση κατάφερα να επιβιώσω και να φτάσω μέχρι τη στάση και το mini bus. Ομολογώ ότι χωρίς τα χάπια δεν ξέρω πως και που θα ήμουν. Κι εκεί φυσικά η ζωή ξηγήθηκε όμορφα. Ήταν ήδη γεμάτο από πριν αλλά και το λεωφορείο το μεγάλο το ίδιο. Φυσικά το ότι είχαμε εισιτήρια κλεισμένα δεν εμπόδισε τους γέρους να μπουκάρουν και να πληρώσουν εκείνη τι στιγμή ούτε και τον οδηγό να αδιαφορήσει για τα εισιτήρια μας. Έφυγαν και τα δύο και μας άφησαν στη παγωνιά 8 άτομα να περιμένουμε το επόμενο εφεδρικό bus. Για μισή ώρα ντύθηκα σαν κρεμμύδι αλλά δεν μπορούσαν να εμποδίσω το σώμα μου να καίγεται και να νοιώθω ανά λίγα δευτερόλεπτα ένα κάκιστο βασανιστικό τρέμουλο .. Επιτέλους εμφανίστηκε ο Nikki Lauda γιατί ο τύπος έκανε τη διαδρομή 4 ωρών σε δύο ώρες παρακαλώ προσπερνώντας κατά πολύ τα δύο προπορευόμενα λεωφορεία που είχαν ξεκινήσει 40 λεπτά πριν από μας. Δεν είχε το Θεό του όμως γιατί έτρεχε σε χιονισμένο έδαφος σαν τα Τέμπη δρόμο , σε πολύ μεγάλη ταχύτητα περνώντας νταλίκες σε στροφές τη στιγμή που ερχόταν άλλο αμάξι από το άλλο ρεύμα. Και απλά ο νταλικιέρις έκανε λίγο πιο εκεί. Ρε φίλε αν δεν κάνει ο άλλος πιο εκεί μένεις στο άλλο ρεύμα να φιλάς το προφυλακτήρα του άλλου !! Οι καρδιές μας πήγαν στη κούλουρη πολλές φορές . Ήμασταν με μια οικογένεια από το Βόλο με καταγωγή τη Γεωργία και κάναμε πολύ ωραία κουβέντα. Μας παρομοίωσαν και με τους δύο τύπους από το World Party xD ( εγώ είμαι ο Μαυρίδης σε Αριανό ) . Φτάνοντας στο Κουταίσι έχουν κάνει πολύ ωραία πατέντα. Έχουν τάπητα γηπέδου για να ξαπλώνεις και να κοιμάσαι αντί για καρέκλες. Ξεράθηκα ούτε κατάλαβα πόση ώρα μέχρι που με ξύπνησαν για να περάσουμε τον έλεγχο. Μετά από αυτές τις κουραστικές καταστάσεις ήμουν τόσο χώμα που κοιμήθηκα και δύω ώρες και βάλε για πρώτη φορά σε τόσο άβολο αεροπλάνο. Η επιστροφή στη πατρίδα γλυκιά !! Η Θεσσαλονίκη μου φάνηκε πιο όμορφη από ποτέ. Ένα ακόμα ταξίδι είχε τελειώσει. Το πρώτο εκτός Ευρώπης γιατί κακά τα ψέματα μη κοροιδευόμαστε Είπα να αποσυρθώ για λίγο γιατί φέτος κουράστηκα αλλά ποτέ δεν ξέρεις~!!

ΤΕΛΟΣ

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

First Προηγούμενη 5 of 5

Go to chapter

Go

[dpapatsimpas]

γραψε τρελοκομειο γιατι εχω κλεισει για Απριλιο...

 

[Alex Loco]

Λίγο πριν πάω στο Βερολίνο και πάθω τη νίλα (έχασα τη πτήση μου) ,που να ήξερα ότι θα βάλω τον εαυτό μου σε μια εξίσου μεγάλη ταλαιπωρία και σύντομα. Κοιτάζοντας για πτήσεις έχω τσεκάρει εδώ και καιρό τιμή αστεία για Γεωργία και Κουταίσι. Αυτό το Κουταίσι πρώτη φορά το άκουγα !! Ενώ ήξερα πόλεις της Γεωργίας αυτό δεν μου έλεγε κάτι. Αλλά και πάλι λέω τι να ασχοληθώ αφού διαβατήριο ακόμα δεν έβγαλα ε θα θέλει και βίζα. Βλέπω ότι βίζα δεν θέλει. Και με μια μίνι αναζήτηση καταλαβαίνω ότι πας και με ταυτότητα !! Θεσσαλονίκη - Κουταίσι με 25 ευρώ και μπαίνεις με ταυτότητα. οοοκ. Τηλέφωνο το Λαζ μίνι σύσκεψη. Σε μισή ώρα είχαν κλειστεί τα εισιτήρια για ένα ταχύτατο ταξιδάκι , μια ματιά ρε παιδί μου στη Γεωργία. Εγώ έχω ένα μίνι έρωτα με Γεωργία , Αρμενία ( ήθελα πολύ αλλά θέλει διαβατήριο) και Αζερμπαιτζάν και μεγάλο έρωτα για Τουρκμενιστάν , Τατζικιστάν , Ουζμπεκιστάν και Κυργιστάν αν και όπου και να το πω με κοροιδεύουν . Ε καλά αυτοί οι κοινοί θνητοί που πηγαίνουν μέχρι το Μαρμαρά και νομίζουν κάνουν ταξίδι δεν μας αγγίζουν έτσι παιδιά ?? 3 Ιανουαρίου λοιπόν πετούσαμε 6 το πρωί για τη Γεωργία. Έχοντας ένα μικρό αλλά ύπουλο κρυολόγημα ξεκίνησα με wizzair για πρώτη φορά για τη μακρινή Γεωργία. Μετά από 2 ώρες και 50 λεπτά προσγειωθήκαμε στο Κουταίσι . Κάποιος έπαθε κάτι στο αεροπλάνο και τον είχαν ξαπλωμένο στο διάδρομο. Ήρθε ένα ασθενοφόρο τον πήρε και τότε κατεβήκαμε από το αεροπλάνο. Περάσαμε πρώτη φορά τον έλεγχο αργά θα έλεγα αλλά λογικό παντού με sengen χαλαρά , εδώ είχε άλλες καταστάσεις. Πήραμε και το κρασάκι δώρο που ήταν τραγικό αλλά ντάξει. Αφού μας ζάλισαν εριστικά οι ταξιτζίδες να πάμε στο Κουταίσι μαζί τους πήραμε το minibus που έφευγε για Τυφλίδα. Σε 4 ώρες θα ήμασταν εκεί. Το road trip ξεκίνησε εντός Γεωργίας λοιπόν..

Συνεχίζεται..

 

[mikrh tsopana]

Άντε να δούμε τί μας περιμένει τον Απρίλιο...

 

[Alex Loco]

Σε ένα mini bus ήμασταν δεν ήμασταν καμιά 16-18 άτομα ξεκινήσαμε στους πολύ κακούς δρόμους το αντιλαμβάνεσαι με το καλημέρα. Πρώτη πόλη το Κουταίσι. Κακό και αυτό. Περίεργο. Άλλη εποχή. Άλλος κόσμος βασικά σε σχέση με τα άλλα μου ταξίδια αλλά ήμουν σίγουρος ότι έτσι θα είναι ακόμα και η Τύφλίδα αλλά μπορώ να πω με διέψευσε κατά 90%. Κάτι που δεν μου άρεσε είναι τα καταστήματα και οι πολυκατοικίες. Απορώ είναι τόσο κακή η οικονομική κατάσταση και δεν μπορούν οι ένοικοι να μαζέψουν κανά φράγκο να σοβατίσουν και να βάψουν ρε παιδί μου ?? Το αφήσαμε πίσω μας και κατευθυνθήκαμε προς το Zestafoni. Ο μόνος λόγος που ξέρω σχεδόν κάθε πόλη ακόμα και μικρά χωριά είναι λόγο τον ομάδων. Έχω δυνατές γνώσεις στο ποδόσφαιρο και έτσι μαθαίνω και από Γεωγραφία. Το Zestafoni το ξέρω από την ομάδα που έπαιζε στην Ευρώπη πριν λίγα χρόνια. Βέβαια περίμενα καμιά μεγάλη πόλη. Ούτε καν !! Κάναμε στάση για καφέ και φαγητό. Στο πούλμαν γνωρίσαμε μια φοβερή οικογένεια. Ο πατέρας ήταν Έλληνας και η γυναίκα του γεωργιανή. Είχαν δύο κόρες και ένα γιο και ήταν και θείοι μαζί ούτε κατάλαβα. Πάντως ήταν ευγενέστατοι μας κέρασαν καφέ και κάτι πιτάκια με τυρί τα χατζαπούρι νομίζω τα είπαν. Έφαγα 5 και ο Λαζ 1 xD !! Δεν είχαμε αλλάξει τα ευρώ σε λάρι αλλά και να τα είχαμε πάλι θα μας κερνούσαν μιλάμε για απίστευτα φιλόξενο πνεύμα. Και μάλιστα η μια η κυρία μου είπε : εσείς μας φιλοξενείτε στη χώρα σας κι εμείς τώρα θα σας φιλέψουμε στη δική μας !! Απορούσαν βέβαια τη δουλειά είχαμε εκεί χωρίς να μας συνδέει κάτι με τη Γεωργία !!

Φύγαμε λοιπόν και από εκεί διασχίζοντας τα ξερά χωράφια της Γεωργίας με τις πολλές αγελάδες !! Άπειρες όμως ! Σιγά σιγά εμφανίστηκαν και τα χιόνια στην άκρη του δρόμου τα οποία έγιναν πάρα πολλά στη συνέχεια και πλάγια αλλά και στο δρόμο . Αυτό μας ανάγκασε να πηγαίνουμε αργά προσπερνώντας βέβαια ακόμα και νταλίκες σε στροφές !! Και καλά στην Ελλάδα οδηγάμε επικίνδυνα. Μπροστά σε αυτούς στους Τούρκους στους Βαλκάνιους εμείς είμαστε αρνάκια. Ευτυχώς δεν μας επηρέασε το χιόνι στην οδήγηση. Μα περάσαμε κάτι χωριουδάκια πνιγμένα στο χιόνι. Ρε παιδιά πως μένουν εκεί. Ούτε φούρνο δεν έχει και είναι 5 σπίτια δηλαδή έλεος !!!!
Μετά από 4 ώρες περίπου αρχίσαμε επιτέλους να μπαίνουμε στη Τυφλίδα. Ήταν όμορφη δεν μπορώ να πω. Δεν πίστευα ότι θα είναι κάτι καλό αλλά άρχισε να με πείθει. Το Βουκουρέστι ας πούμε στην είσοδο της πόλης με τρόμαξε με κάτι καταυλισμούς. Είχα ετοιμάσει ένα καλό πρόγραμμα για να επισκεφτούμε πολλά και διάφορα. Αρχικά μας άφησαν στη Freedom Square όπου δεσπόζει το άγαλμα του Αγίου Γεωργίου. Φωταγωγημένη λόγο των γιορτών γεμάτη κόσμο και αμάξια που σε πατάνε εύκολα αν δεν περάσεις γρήγορα. Σχεδόν καθόλου φανάρια , ο κόσμος απλά περνάει όποτε κρίνει ! Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να αλλάξουμε το ευρώ σε λάρι. Το ένα ευρώ ήταν 2.78 Λάρι περίπου. Από δίπλα ακριβώς είχε ένα σουβενιράδικο. Προφανώς και μπήκα τσίμπησα τη κασκολάρα μου (Ντιναμό Τυφλίδας) και το μαγνητάκι. Ο πρώτος στόχος ήταν να βρούμε το ξενοδοχείο. Είχα ενδοιασμούς γιατί το κλείσαμε με 4 ευρώ και σκεφτόμασταν πόσο χάλια μπορεί να είναι. Μάλλον το παρακάναμε στο τζαμπατζιλίκι. Ψάχναμε το μετρό για να πάμε στο χόστελ. Υπόγεια τούνελ με καταστήματα ο Θεός να τα κάνει βρήκαμε. Μετρό όμως πουθενά. Και θα ορκιζόμουν ότι έχουν και μάλιστα από τη Σοβιετική ένα που είναι σε πολύ μεγάλο βάθος. Μα λάθος διάβασα δεν κοίταξα για Τυφλίδα. Ρωτούσαμε ξαναρωτούσαμε μας λέγανε από εκεί παιδιά . Ε που ??? Άφαντο !! Η μπαταρία μου εξαντλήθηκε και αυτή τη φορά μας έσωσε ο Λαζ με το νέο του κινητό. Εδώ και χρόνια είχε τα παλιά κινητά με κουμπιά χωρίς ίντερνετ. Και επιτέλους με το νέο του κινητό έβαλε το gps και μας πήγε βήμα βήμα! Αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια για να δούμε και λίγο Τυφλίδα και κυρίως γιατί το μετρό ήταν φάντασμα. Περπατήσαμε σχεδόν όλη τη Rustavelli Street τη Τσιμισκή τους θα έλεγα που ήταν λες και περπατούσες στο Παρίσι και όχι στη Τυφλίδα. Μνημεία , κτήρια με λαμπάκια , ποιοτικά μαγαζιά , restaurants και γενικά άλλος κόσμος . Ακολουθώντας πιστά το gps περάσαμε μια γέφυρα από τις πολλές που είναι χτισμένες πάνω από το ποταμό Mtkvari και φτάσαμε σε ένα McDonalds στην οδό Marjanishvili . Και εκεί είχε μετρό σύμφωνα με το χάρτη αλλά τίποτα!! Πλησιάζαμε στο hostel μας που ήταν σε κάτι σκοτεινά στενά . Έτσι φτάσαμε ακριβώς εκεί που έδειχνε ο χάρτης. Ε που είναι ? Άφαντο. Ένα παρατημένο κτήριο μπροστά μας με σκόνη και βρωμιά. Κάποιος μας δουλεύει εδώ . Πέρασα απέναντι και κοιτάζοντας πιο αναλυτικά είδα ότι στη γωνία έγραφε Georgia Hostel και είχε μια καγκελόπορτα ! Λοιπόν παιδιά για το καλό του Έλληνα ταξιδιώτη αλλά και του ξένου και για τη δημόσια υγεία πρέπει να μαζευτούμε οι απανταχού travellers και με κάποιο τρόπο να κλείσουμε αυτό το αστείο , αυτό το ανεκδιήγητο οικοδόμημα , αυτή τη τρώγλη που πήρε κάπως άδεια ΑΝ πήρε και λειτουργεί εις βάρους της υγείας των ανθρώπων ! Μου άνοιξε τη πόρτα μια κοντομαλούσα που θύμιζε διασταύρωση Μπιμπίλα και Μέρκελ !! Ήταν φίλη της Γεωργιανής που το είχε η οποία μασαμπούκωνε με τη ρόμπα της και τη παντόφλα κάτι σπιτικό που σου έφερνε εμετό . Η τυπάρα λοιπόν που μας άνοιξε ήταν Γερμανο Ινονήσια και μας είπε ότι ήμασταν οι πρώτοι Έλληνες που γνώριζε. Τώρα τι δουλειά είχε στη Τυφλίδα δε ξέρω αλλά μιλούσε πολύ καλά Αγγλικά. Ανεβήκαμε μια σάπια σκάλα και φτάσαμε σε ένα θάλαμο που είχε 3 κουκέτες και 4 πόρτες. Αυτό ήταν ας πούμε open δωμάτιο και προθάλαμος των δωματίων. Ζητήσαμε δωμάτιο .Ανοίγει μια πόρτα και βλέπουμε ένα λίγο μικρότερο από κελί μοναχού στο Άγιο Όρος. Κοιτιόμαστε. Ούτε παράθυρο , ούτε μπάνιο τι μπάνιο δηλαδή καλά καλά διάδρομο δεν είχε. Ένα μέρος να μπεις και καπάκι κρεβάτι και τοίχος. Εγώ άρχισα να έχω κρίσεις πανικού πέρα από τη πλάκα. Πήγα καρφί στο εισόγειο να φορτίσω το κινητό μου γιατί πάνω είχε άλλου είδους πρίζα. Και έκατσα μαζί τους ακριβώς δίπλα στα φαγητά που έτρωγαν. Αν είχα ένα μανταλάκι θα το έβαζα στη μύτη και θα έλεγα ότι είναι το στυλ μου δεν παλευόταν. Ο Λάζαρος πήγε στο μπάνιο και γύρισε με ένα ύφος απογοήτευσης. Μου λέει δεν έχει χαρτί. Καθόλου , πουθενά. Και πάει να ανάψει τσιγάρο και του λέει η άλλη no smoking inside pleaseee! Αι μωρή γελάει και το σαρμαδάκι που τρως σε πείραξε το τσιγάρο εδώ μέσα στο αίσχος !! Φύγαμε άρον άρον να πάμε για φαί. Άρχισα να νιώθω λίγο άσχημα . Το στήθος μου πονούσε και ένιωθα γενικά ένα αίσθημα αρρώστιας. Με δούλευε ο άλλος ότι αρρώστησα ψυχολογικά από το hot spot που μέναμε. Βασικά τα hot spot είναι πολύ καλύτερα. Ακόμα και οι χιονισμένες σκηνές στη Μόρια είναι σίγουρα καλύτερες. όσα και να γράψω δεν θα καταλάβει κανείς. Και κατάλαβα ότι ήμουν άρρωστος γιατί από τη πρώτη πατάτα που έφαγα δεν είχα όρεξη. Ποιος εγώ !! Κάναμε σύσκεψη για το τι θα κάνουμε πάντως ακόμα κι εμείς τα παρτάλια , οι άστεγοι συνήθως και τόσο χίπιδες τύποι δεν μπορούσαμε να μείνουμε εκεί μέσα. Άρα τι κάνουμε ? Φεύγουμε από τη κόλαση ??
Συνεχίζεται..

Κουταίσι

Freedom Square

Αυτό είναι το δωμάτιο. δεν έχει άλλο ότι βλέπετε είναι..

 

[kostasblue]

"Μου άνοιξε τη πόρτα μια κοντομαλούσα που θύμιζε διασταύρωση Μπιμπίλα και Μέρκελ !!"

αδερφέ έγραψες!!!

 

[Hayate]

Φιλε μου ηθελα να ρωτησω,τα "κουμαντα" για το μινι bus απο το Κutaisi για Tbilisi τα κανατε επιτοπου εκει περα η ειχατε κλεισει κατι απο εδω online?

 

[Alex Loco]

Φιλε μου ηθελα να ρωτησω,τα "κουμαντα" για το μινι bus απο το Κutaisi για Tbilisi τα κανατε επιτοπου εκει περα η ειχατε κλεισει κατι απο εδω online?

Σου δινει η wizz air τη δυνατοτητα καθως κλεινεις το αεροπορικο να κλεισεις και για το mini bus!

 

[giannoula]

Νομίζω ότι έχεις ξεπεράσει τον εαυτό σου στο χιούμορ!!! Μιλάμε κλαίω με την περιγραφή του hostel! Μου 'φτιαξες τη διάθεση!!!!

 

[gelf]

Δεν έχω δει ακόμα, σημαία του ΑΡΗ μας. Ως φανατικός οπαδός της ομάδας, αν και είμαι στη Νότια Ελλάδα περιμένω να αναρτήσεις τη σημαία και στην ανατολή.

Από ένα Γκαλιστή της Νότιας Έλλάδας.
Ευχαριστώ και το Θεό
που με 'χει κάνει Αρηανό.

 

[Alex Loco]

Δεν έχω δει ακόμα, σημαία του ΑΡΗ μας. Ως φανατικός οπαδός της ομάδας, αν και είμαι στη Νότια Ελλάδα περιμένω να αναρτήσεις τη σημαία και στην ανατολή.

Από ένα Γκαλιστή της Νότιας Έλλάδας.
Ευχαριστώ και το Θεό
που με 'χει κάνει Αρηανό.

Απλά σεβασμός!!! Μα και στο Τουβαλού να πάω με τη σημαία μας θα είμαι! Φυσικά και υπάρχει ντοκουμέντο!!

 

[Alex Loco]

Νομίζω ότι έχεις ξεπεράσει τον εαυτό σου στο χιούμορ!!! Μιλάμε κλαίω με την περιγραφή του hostel! Μου 'φτιαξες τη διάθεση!!!!

Χαχα δε ξέρω αν είναι χιούμορ η αγανάκτηση