Εσθονία Λεττονία Τριγυρίζοντας στην Βαλτική

[Alobar]

Ενότητα 1.


Βρισκόμαστε στην Ukmerges gatve για να πάμε στη Ρίγα με οτοστοπ. Δυστυχώς, λίγο ο βροχερός καιρός, λίγο το κρύο, λίγο ένα χαλασμένο backpackκαι η απόπειρα να κάνουμε οτοστοπ αναβάλλεται επ’ αορίστου.. Μετά από διάφορα ευτράπελα, καθυστερήσεις, ατυχίες και πολύ γέλιο βρισκόμαστε στο κεντρικό σταθμό λεωφορείων του Βιλνιους. Στις 18.30 θα ξεκινήσουμε επιτέλους! Το ταξίδι θα διαρκέσει μέχρι την Τρίτη μάλλον, τίποτα δεν είναι σίγουρο..

Στις 10.30 φτάνουμε στη Ρίγα. Ένας δεκαπεντάχρονος Λετονός επί 15 λεπτά προσπαθεί να καταλάβει πως μπορούμε να φτάσουμε στη διεύθυνση που θέλουμε και τελικά μας δείχνει το δρόμο. Ένα λεωφορείο και τέσσερις στάσεις αργότερα φτάνουμε στον προορισμό μας. O host μας οδηγεί στο σπίτι του που είναι αρκετά παλιό, με ψηλούς τοίχους, τεράστιο, όμως δυστυχώς πολύ κρύο. Σαν το σπίτι ενός εκκεντρικού καλλιτέχνη όπως εύστοχα παρατηρεί ο Φ. Μπορεί..

Η μέρα θα τελειώσει σε μια τοπική pub, από αυτές που δυστυχώς σπανίζουν στην Ελλάδα. Οι pub της βαλτικής συνήθως είναι τεράστια υπόγεια η ισόγεια (ή κάτι ενδιάμεσο τέλος πάντων) που έχουν ωραία μουσική, ψαγμένες μπύρες, φτηνές και σε τεράστια ποικιλία και κόσμο που δεν πηγαίνει για να πιει μόνο μία μπύρα. Άλλωστε η μεγάλη αγάπη για το αλκοόλ και ταυτόχρονα το τεράστιο πρόβλημα του αλκοολισμού είναι εμφανές σε όλες τις χώρες της Βαλτικής.

Ο J. μας μιλάει για διάφορα, για το ταξίδι του στην Ελλάδα, για τους Λετονούς που δεν πολυσυμπαθεί αν και είναι Λετονός, για τους Ρώσους που αντιπαθεί, για τις σπουδές του που είναι τόσο περίεργες όσο και ο ίδιος, για τους Έλληνες, τους Τούρκους και άλλα τέτοια. Του αρέσει να γενικεύει και να ομαδοποιεί. Τα άπειρα βιβλία φιλοσοφίας που χάζευα στη βιβλιοθήκη του, βιβλία του Φουκώ, του Βιτγκεσταιν, του Νίτσε δεν ταιριάζουν με τόσο απόλυτο τρόπο σκέψης, αλλά είμαι πολύ κουρασμένος για να διαφωνήσω. Κατά τις 2.30 παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού..

Κάποιες σύντομες πληροφορίες:

Η Ρίγα είναι η μεγαλύτερη πόλη της Βαλτικής, αν και η Λιθουανία είναι η μεγαλύτερη χώρα.

Οι Λετονοί στη Ρίγα σύμφωνα με μια απογραφή του 2011 αποτελούν μόλις το 46% του συνολικού πληθυσμού, ενώ οι Ρώσοι το 40%.

Υπάρχει ένας ρατσισμός προς τους Ρώσους που μένουν στη Ρίγα, καθώς και στο Τάλλιν. Οι δικαιολογίες των ντόπιων Λετονών είναι κλασικές. Νομίζουν ότι η χώρα τους ανήκει, είναι υπεύθυνοι για την μεγάλη εγκληματικότητα της χώρας συν μπόνους ότι δεν θέλουν να δεχτούν την ανεξαρτησία των Βαλτικών χωρών. Το τελευταίο μπορεί και να ισχύει σε μεγάλο βαθμό δεν ξέρω..

Και μια συμβουλή. Μάλλον δεν είναι πολύ ευγενικό να απαντήσεις στα Ρώσικα αν δεν είσαι σίγουρος ότι ο απέναντι σου είναι Ρώσος. Τουλάχιστον το ενοχλημένο βλέμμα της πωλήτριας και το paldies μετά το spaciba που της είπα, με έκαναν να μην χρησιμοποιήσω ξανά τα φτωχά ρωσικά μου. Φυσικά, οι ντόπιοι εκτός ίσως από τους μικρότερους μιλάνε καλά Ρώσικα.

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Bahari]

Άλλωστε η μεγάλη αγάπη για το αλκοόλ και ταυτόχρονα το τεράστιο πρόβλημα του αλκοολισμού είναι εμφανές σε όλες τις χώρες της Βαλτικής

Στη Λιθουανία και τη Λετονία ισχύει ποτοαπαγόρευση μετά τις 10 το βράδυ. Γι' αυτό και το βράδυ, κυρίως Παρασκευή και Σάββατο, βλέπαμε δεκάδες νεαρούς να κυκλοφορούν στους δρόμους με μπουκάλια κόκα-κόλας και νερού και αναρωτιόμασταν το γιατί. Εννοείται ότι η κόκα κόλα δεν ήταν κόκα κόλα και ότι το μπουκάλι του νερού δεν περιείχε νερό. Τα μπουκάλια ήταν απλά "καμουφλάζ" για να καταναλώνουν αλκοόλ χωρίς να έχουν προβλήματα με την αστυνομία. Το δε τελευταίο μας βράδυ στη Ρίγα ήταν ολίγον περιπετειώδες και ταραχώδες, καθώς το ξενοδοχείο μας βρίσκονταν σε πολύ κεντρικό σημείο και, εκτός από την απίστευτη φασαρία που υπήρχε μέχρι το πρωί, ορδές μεθυσμένων νεαρών (κυρίως) δημιουργούσαν μια κατάσταση αλλοφροσύνης με τσακωμούς, μαχαιρώματα, φωνές κλπ.

Λέγοντας "ποτοαπαγόρευση" εννοούμε την απαγόρευση της κατανάλωσης αλκοόλ στο δρόμο (όχι εντός καταστήματος). Απαγορεύεται ακόμα και να κυκλοφορείς στο δρόμο μετά τις 10 το βράδυ και να έχεις μέσα σε σακούλα ή την τσάντα σου οτιδήποτε έχει αλκοόλ.

 

[Alobar]

Όσον αφορά τη Λιθουανία, πιθανόν και τη Λετονία, απαγορεύεται η κατανάλωση αλκοόλ καθόλη την διάρκεια της ημέρας. Αυτό που απαγορεύεται από τις 10 και μετά, είναι η αγορά αλκοόλ(εξαιρούνται bar, clubs). Κάπου εκεί σταματάνε να γεμίζουν κόσμο τα maxima και τα iki, ενώ κατά τις 9.30 βλέπεις ορδές ντόπιων να κουβαλάνε μπύρες, βότκες κτλ.
Όλα τα υπόλοιπα που ανέφερες είναι σωστά, τα καμουφλάζ, η φασαρία, το ξύλο και ο χουλιγκανισμός. Εκεί υπάρχει η λογική βγαίνω έξω, γινομαι πίτα, γεγονός που οδηγεί σε τέτοια φαινόμενα.

 

[Alobar]

Ενότητα 2.

Σάββατο πρωί. Μία μέρα για να δούμε ολόκληρη την πόλη. Κάτω από άλλες συνθήκες θα έπρεπε να ξεκινήσουμε πιο νωρίς, αλλά το κρύο μας αποδιοργάνωσε τελείως. Είναι και το πρώτο ταξίδι του Φ. στο εξωτερικό και δεν είναι ακόμα προετοιμασμένος για τέτοια. Κατά τις δώδεκα και μετά από μια μικρή στάση για καφέ ξεκινάμε να βλέπουμε την επιβλητική πόλη της Ρίγα. Το επίθετο αυτό νομίζω μπορεί να περιγράψει καλύτερα αυτή την πόλη, με τις εκκλησίες της που μοιάζουν σαν να προσπαθούν να αγγίξουν τον ουρανό, τα art Nouveau κτίρια, τα μαγευτικά κανάλια, τα λιθόστρωτα δρομάκια.

Μέχρι τις 8 έχουμε περπατήσει ολόκληρη την πόλη. Τα αξιοθέατα είναι αρκετά, αλλά βρίσκονται κοντά μεταξύ τους. Από την Εθνική όπερα της Λετονίας (η Λετονία φημίζεται για την όπερα της) μέχρι τη Riga town hall square, από το Freedom monument μέχρι τον ναό του Αγίου Πέτρου. Στο ναό του αγίου Πέτρου μπορείς να πληρώσεις 5 ευρώ και να δεις την φαντασμαγορική θέα της Ρίγα, όπως μας ενημερώνει ένας ντόπιος. Δεν χρειάστηκαν πολλά λεπτά για να αποφασίσουμε να μην ανέβουμε στο ναό του Άγιου Πέτρου, το ταξίδι είναι low budget βλέπεις..

Σουλατσάραμε αρκετά στην παλιά πόλη. Είδαμε τα κανάλια της για λίγο και ύστερα κατευθυνθήκαμε προς την απέναντι πλευρά, διασχίζοντας μια από τις γέφυρες που συνδέουν τα δύο κομμάτια της πόλης. Εκεί βρίσκεται το Soviet Victory Memorial, μνημείο που ενοχλεί κάποιους Λετονούς, αλλά πραγματικά εντυπωσιακό. Παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού, νιώθουμε ότι έχουμε δει το μεγαλύτερο κομμάτι της Riga. Αύριο σίγουρα θα περάσουμε τη μέρα κάνοντας μια μικρή βόλτα στη παλιά πόλη και κυρίως στα κανάλια της. Όσον αφορά το σημερινό βράδυ , λίγο το κρύο λίγο η κούραση θα μας οδηγήσουν στο να κάτσουμε μέσα. Δεν θα δούμε και πολύ την περιβόητη νυχτερινή ζωή της Riga.

Ο Φ. με βρίζει για το ότι περπατάμε όλη μέρα και δεν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας. Αγανακτισμένος περιγράφει στον J. τα παράπονα του για να πάρει μετά από λίγο την τόσο αναμενόμενη απάντηση (που έχω βαρεθεί να ακούω τους τελευταίους μήνες).

<<Για αυτό όλος ο κόσμος λέει τους Έλληνες τεμπέληδες>>.

***Εκτός θέματος***

Έχει φτάσει βράδυ και η ώρα μας βρίσκει να μιλάμε με τον J. η καλύτερα ο J. να μας εξομολογείται την ιστορία της ζωής του. Ο J. ήταν ο πιο περίεργος host που μου έχει τύχει μέχρι στιγμής, ευγενικός, φιλόξενος, αλλά περίεργος. Η ζωή του μοιάζει βγαλμένη από ταινία, αν και με την πρώτη επαφή δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Ο J. λοιπόν αρχικά στα 18 πήγε να σπουδάσει ιατρική, όντας γόνος γιατρών. Μετά από δύο χρόνια εντατικού διαβάσματος και παντελούς απουσίας προσωπικής ζωής αποφασίζει ότι η ιατρική δεν είναι η επιστήμη που θέλει να ακολουθήσει και αρχίζει να σπουδάζει φιλοσοφία. Τέσσερα χρόνια αργότερα και μια διπλωματική πριν το πτυχίο του, αποφασίζει ότι έχει στερηθεί πολλά όλα αυτά τα χρόνια, ότι τα πανεπιστήμια δεν προσφέρουν ουσιαστική γνώση και ότι ο ίδιος δεν έχει ζήσει στην ουσία μέχρι τώρα, παρατάει τη φιλοσοφία και μεταναστεύει στο Λονδίνο για να δουλέψει και να ζήσει. Ύστερα από ένα χρόνο καταλαβαίνει ότι το να δουλέψεις και να ζήσεις είναι αδύνατο, επιστρέφει στη Ρίγα και αρχίζει να σπουδάζει νομική, να δουλεύει και να τελειώνει παράλληλα τη διπλωματική του (στην Φιλοσοφική). Το πτυχίο της φιλοσοφικής το πήρε εν τέλει τη νομική ακόμα προσπαθεί να την τελειώσει στα 30 τώρα πια. Παράλληλα κάνει και μεταπτυχιακό στη φιλοσοφική.

Το θετικό όμως είναι ότι δουλεύει σε δικηγορικό γραφείο. Το πώς είναι μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα ιστορία. Όταν ο J. επέστρεψε από την Αγγλία βρήκε δουλειά σαν security στο αεροδρόμιο της Ρίγα, ενώ παράλληλα άρχιζε την νομική και τέλειωνε τη φιλοσοφική. Οι σπουδές πήγαιναν πολύ αργά, αλλά τα λεφτά ήταν καλά. Ώσπου μια μέρα λίγο μετά την αρχή της βάρδιας του κατά τις 6 το πρωί ο J. αγουροξυπνημένος λέει σε ένα Λιθουανό να πετάξει τα δυο μπουκάλια αλκοόλ που είχε στη βαλίτσα του, στα σκουπίδια. Ο Λιθουανός μπριζώνει ο αγουροξυπνημένος J. δεν έχει καταλάβει τίποτα. Βγάζει τα μπουκάλια και τα σπάει με δύναμη μπροστά στον J. με αποτέλεσμα κάποια μικρά κοψίματα στο πρόσωπο και τρεις μήνες σχεδόν απουσία όρασης, να ναι καλά δηλαδή τα γυαλιά του, γιατί τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Τέλος πάντων ο θύτης εξαφανίστηκε (ο J. τον ψάχνει ακόμα, όμως κανείς δεν του δίνει τα στοιχεία του), το θύμα πήγε στο νοσοκομείο και δεν μπορούσε σχεδόν να χρησιμοποιήσει τα μάτια του για τρεις μήνες και το αεροδρόμιο τον αντάμειψε με την απόλυση του. Ο J. όμως δεν το έβαλε κάτω και μετά από δυο τρία δικαστήρια κατάφερε να πάρει αρκετά λεφτά από την εταιρία και να κερδίσει την καινούργια του δουλειά, έστω και χωρίς πτυχίο. Κάθε τι για καλό!

 

[interted]

Υπάρχει ένας ρατσισμός προς τους Ρώσους που μένουν στη Ρίγα, καθώς και στο Τάλλιν. Οι δικαιολογίες των ντόπιων Λετονών είναι κλασικές. Νομίζουν ότι η χώρα τους ανήκει, είναι υπεύθυνοι για την μεγάλη εγκληματικότητα της χώρας συν μπόνους ότι δεν θέλουν να δεχτούν την ανεξαρτησία των Βαλτικών χωρών. Το τελευταίο μπορεί και να ισχύει σε μεγάλο βαθμό δεν ξέρω..

Και μια συμβουλή. Μάλλον δεν είναι πολύ ευγενικό να απαντήσεις στα Ρώσικα αν δεν είσαι σίγουρος ότι ο απέναντι σου είναι Ρώσος. Τουλάχιστον το ενοχλημένο βλέμμα της πωλήτριας και το paldies μετά το spaciba που της είπα, με έκαναν να μην χρησιμοποιήσω ξανά τα φτωχά ρωσικά μου. Φυσικά, οι ντόπιοι εκτός ίσως από τους μικρότερους μιλάνε καλά Ρώσικα.

Από τους φίλους που έχω εδώ (Εσθονούς κτλ) κανείς δεν ξέρει σοβαρά ρώσικα πέρα από κλασικές βρισιές κτλ. Επίσης για τους Ρώσους λένε ότι αρνούνται να μάθουν την γλώσσα της χώρας που κατοικουν... πολύ περίεργο, βέβαια δεν ξερω κατα πόσο ισχύει απόλυτα. Αλλά το ρατσισμός κατά των ρώσων ίσως είναι βαριά κουβέντα, ειδικά αν σκεφούμε ότι μιλάμε για ρώσους και τι έχουν κάνει/κάνουν.. όσων αφορά τον αλκοολισμό ισχυει σε μεγάλο βαθμό και κυρίως στην επαρχία. Διαβάζω την ιστορία με ενδιαφέρον, ειδικά τις ιστορίες αυτών που γνωρίσατε..

 

[Alobar]

Από τους φίλους που έχω εδώ (Εσθονούς κτλ) κανείς δεν ξέρει σοβαρά ρώσικα πέρα από κλασικές βρισιές κτλ. Επίσης για τους Ρώσους λένε ότι αρνούνται να μάθουν την γλώσσα της χώρας που κατοικουν... πολύ περίεργο, βέβαια δεν ξερω κατα πόσο ισχύει απόλυτα. Αλλά το ρατσισμός κατά των ρώσων ίσως είναι βαριά κουβέντα, ειδικά αν σκεφούμε ότι μιλάμε για ρώσους και τι έχουν κάνει/κάνουν.. όσων αφορά τον αλκοολισμό ισχυει σε μεγάλο βαθμό και κυρίως στην επαρχία. Διαβάζω την ιστορία με ενδιαφέρον, ειδικά τις ιστορίες αυτών που γνωρίσατε..

Επειδή η Εσθονία είναι ανεξάρτητη χώρα από το 1991, οι μικροτεροι ξέρουν Αγγλικά και Ρωσικά λίγο (βρισιές όπως λες), λόγω του μεγάλου ποσοστού των Ρώσων. Οι μεγαλύτεροι ξέρουν σε μεγάλο βαθμό Ρώσικα (καλύτερα απ'ότι ξέρουμε εμείς Αγγλικά). Το παράλογο με αυτό είναι ότι ο J. π.χ. έβριζε τους Ρώσους, αλλά η τεράστια βιβλιοθήκη του φιλοξενούσε βιβλία μεταφρασμένα σε Ρώσικα. 30 χρονών περίπου είχε μάθει τα Ρωσικά σχεδόν σαν mother language.
Άκουσα και τις 2 εκδοχές από Λετονό, Εσθονό τη μία και την άλλη από τον host μας στην Εσθονία που ήταν Ρώσος. Η μια πλευρά είναι αυτή που λες. Η άλλη (των Ρώσων που κατοικούν σε Εσθονία Λετονία) είναι ότι οι άλλοι είναι ρατσιστές, αυτοί μιλάνε και Εσθονικά, αλλά οι Εσθονοί και να μιλάνε Ρώσικα, δεν καταδέχονται. Επίσης ο A. (host στο Tallinn) μας έλεγε μια ιστορία για την μάνα του, που κάνει μάθημα σε Ρωσικό σχολείο ότι πλέον πρέπει να μάθει Εσθονικά, αλλιώς θα απολυθεί η κάτι τέτοιο. Μιλάμε για μια γυναίκα σχεδόν 60 χρόνων που ποτέ δεν είχε έρθει σε επαφή με Εσθονικά. Για την Εσθονική μυστική αστυνομία που σε οτιδήποτε φιλορωσικό, λειτουργεί σαν την kgb. Για την ίδια αστυνομία για το πόσο πιέζει τους αντιεξουσιαστές της Εσθονίας. Από την άλλη βέβαια ο ίδιος αν και open minded γούσταρε Σοβιετική Ένωση, δεν γούσταρε ανεξάρτητη Εσθονία μάλλον. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, το θέμα με τις χώρες της Βαλτικής είναι ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν πολύ καλή μαζί τους, έπρεπε να τους πιέσει περισσότερο. Που να μην ήταν και openminded δηλαδή.
Το θέμα με τον ρατσισμό είναι αυτό. Δεν είναι ότι επειδή έκανε η Ρωσική κυβέρνηση κάτι το έκανε ο Α., ούτε επειδή έκανε κάτι η χρυση αυγή το έκανε ο/η interted. Αυτό είναι ρατσισμός και το κατά πόσο ειναι δίκαιος ή άδικος ή αν υπάρχει η έννοια του δίκαιου ρατσισμού είναι δύσκολο θέμα

 

[interted]

Αυτή η ανάλυση μου φαίνεται πιο κοντά στην πραγματικότητα. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κρούσματα ρατσισμού (χωρις να τους δικαιολογώ σε καμία περίπτωση) και από τις δύο πλευρές, ειδικά όταν πχ. οι Ρώσοι αποχωρόντας το 91 αφήναν νεκρούς και εκατονταδες τραυματιες (Βίλνιους), αλλά και οι άλλοι περιορίσαν τα προνόμια των Ρωσων κατοίκων που δεν γνωρίζαν την τοπική γλώσσα όπως η μητέρα του Α. προσπαθώντας να σταθεροποιήσουν την χώρα τους. Μονός καυγάς δεν γίνεται...

 

[Alobar]

Ενότητα 3.

Το πρωί θα μας βρει χαλαρούς να τρώμε τις τηγανίτες που μας ετοίμασε ο J. Στις χώρες της Βαλτικής οι τηγανίτες(pancakes) αποτελούν το πιο διαδεδομένο πρωινό, ενώ οι ντόπιοι δεν χάνουν ευκαιρία να τις συνδυάσουν με sour cream, μια κρέμα που είναι πάμφθηνη και ταιριάζει παντού (κατά τη γνώμη τους). Ξεκινάμε σιγά σιγά για να δούμε μια τελευταία φορά την παλιά πόλη και μετά αράζουμε στα κανάλια, μέχρι να πάρουμε το λεωφορείο για Tallinn προς το μεσημέρι. Η ώρα περνάει ευχάριστα και ήρεμα και κάπου εδώ φτάνει ο καιρός να αποχαιρετίσουμε τη Ρίγα. Οι εντυπώσεις διαφέρουν. Εμένα μου άρεσε αρκετά, αν και μου βγάζει κάτι ψεύτικο αυτή η πόλη. Στον Φ. δεν άρεσε καθόλου..

<<Απαίσια πόλη, αυτά τα πανύψηλα κτίρια είναι τρομακτικά, δεν θα μπορούσα να ζω εδώ>>, επαναλαμβάνει αρκετές φορές για την πόλη που έμελλε να ψηφιστεί από τον ίδιο ως η χειρότερη της βαλτικής.

Κατευθυνόμαστε προς τον σταθμό για να βγάλουμε τα πρώτα εισιτήρια που θα βρούμε για Εσθονία. Μέχρι το βραδάκι θα έχουμε φτάσει στο Tallinn. Εκεί θα μας περιμένει ο A., Ρώσος γεννημένος και μεγαλωμένος στην Εσθονία, οπότε δεν θα έχουμε περιπέτειες ψάχνοντας το σπίτι που θα μας φιλοξενήσει για δυο μέρες. Και έτσι ακριβώς γίνεται. Ο A. παίρνει τις Λιθουανικές μπύρες που του φέραμε, δώρο σίγουρα πετυχημένο, αν κρίνει κανείς ότι το ψυγείο του έχει γύρω στις 50-60 μπύρες και καθόλου φαί. Πίνουμε και μια δυο μπύρες, αρχίζουμε να μιλάμε για την Εσθονία και μετά από λίγο πάμε για ύπνο. Ευτυχώς το σπίτι είναι ζεστό αυτή τη φορά.

 

[Alobar]

Ενότητα 4.

Ο καιρός έξω είναι ηλιόλουστος. Ο Α. όμως μας προειδοποιεί ότι δεν θα κρατήσει για πολύ.

-Έτσι είναι ο καιρός στο Tallinn, έχει ήλιο τα πρωινά και μετά τις 11-12 εξαφανίζεται.

Στον Α. δεν άρεσε καθόλου το Tallinn, ούτε η ζωή στο Tallinn.

Ο A. θα μας συνοδέψει βιαστικός για να μας δώσει μια μικρή γεύση της πόλης πριν πάει στη δουλειά. Αρχικά, πηγαίνουμε στο lounge 24, στον 24 όροφο του ξενοδοχείου Radisson blu, για να ανοίξουμε την πόρτα του μπαλκονιού και να δούμε την υπέροχη θέα του Tallinn. Κάμποσοι άσχημοι ουρανοξύστες και λίγο πιο μακριά αχνοφαίνονται οι ψηλοί τρούλοι των εκκλησιών της παλιάς πόλης. Οδεύουμε να παρατηρήσουμε τους τρούλους από κοντά. Αρχικά και αφού προμηθευτούμε τον απαραίτητο χάρτη από το tourist information office καταλήγουμε για φαί στη pub Dubliner μετά από προτροπή του A. Απ’ ότι μας λέει το φαγητό στην παλιά πόλη είναι ακριβό και υπάρχουν λίγα καλά και φτηνά μέρη για να φας. Και έχει απόλυτο δίκιο για το Dubliner.

Δυστυχώς, στο Tallinn η θερμοκρασία είναι γύρω στους μηδέν βαθμούς, γεγονός που κάνει δύσκολη την εξερεύνηση. Βέβαια, η παλιά πόλη είναι μικρή εδώ, μέσα σε δύο μέρες θα την γυρίσουμε 3-4 φορές τουλάχιστον. Το Tallinn έχει την πιο ωραία και εντυπωσιακή παλιά πόλη, αλλά ταυτόχρονα και την πιο μικρή της Βαλτικής. Κτίρια μοιάζουν να είναι βγαλμένα από άλλη εποχή, εκθαμβωτικές εκκλησίες (κάποιες ορθόδοξες, κάποιες καθολικές), δύο ελληνικά εστιατόρια το ένα εκ των οποίων παίζει Πλούταρχο κάθε φορά που περνάμε-ποιότητα-! Μικρά μονοπάτια δίνουν μια αίσθηση μυστηρίου, ο λόφος Toompea είναι υπέροχος, όπως και ο καθεδρικός Alexander Nevsky. Κάποια κτίρια υπάρχουν από τον 11ο αιώνα. Αρκετά τουριστικά κιτς σκηνικά κοντά στην πλατεία δημαρχείου μοιάζουν παράταιρα με το σκηνικό και δυστυχώς ένα από τα μεγαλύτερα μείον του Tallinn είναι αυτό ακριβώς, το πόσο τουριστικό είναι. Άλλωστε στα δρομάκια της παλιάς πόλης βλέπεις κυρίως τουρίστες, λίγους Ρώσους και ακόμα λιγότερους Εσθονούς.

Οι περισσότεροι τουρίστες είναι Φιλανδοί, λόγω της εύκολης πρόσβασης από την Φινλανδία και ίσως ο λόγος που το Tallinn είναι ακριβή πόλη (λίγο φτηνότερη από Ελλάδα, αρκετά ακριβότερη από τις υπόλοιπες της Βαλτικής). Παρ’ όλο που η Εσθονία ανήκει στις χώρες της Βαλτικής, έχει περισσότερες συγγένειες με την γειτονική Φινλανδία σε όλα τα επίπεδα. Στην γλώσσα που είναι της Ουραλικής οικογένειας (εκεί που ανήκουν οι περίεργες Φινλανδική και Ουγγρική γλώσσα), στην κουλτούρα που μοιάζει περισσότερο βορειοευρωπαϊκή, χωρίς τα στοιχεία της ανατολικής Ευρώπης που διακρίνονται στις υπόλοιπες Βαλτικές χώρες, στους ανθρώπους που μοιάζουν περισσότερο Φιλανδοί τόσο σε εμφάνιση όσο και σε χαρακτήρα.

Η σημαία της πόλης του Tallinn μοιάζει αρκετά με την Ελληνική σημαία, αστεία εικόνα να την βλέπουμε να κυματίζει τόσο συχνά. Έχει αρχίζει να βραδιάζει και αρχίζουμε να κατευθυνόμαστε στο λιμάνι του Tallinn. Στην περιοχή αρκετοί έφηβοι Ρώσοι κάνουν γκράφιτι στους τοίχους. Το τοπίο αρκετά διαφορετικό από την παλιά πόλη, τίποτα το ιδιαίτερο όμως. Το Tallinn αν εξαιρέσεις την παλιά πόλη, που είναι αρκετά μικρή, είναι άσχημη πόλη. Η παλιά πόλη όμως είναι εντυπωσιακή. Αν το δεις μια μέρα θα το λατρέψεις, δυο είναι υπερβολικά πολλές. Έτσι μου φάνηκε, αν και όταν επέστρεψα συνέχισα να ακούω τα καλύτερα για το Tallinn.

Το βράδυ θα μας βρει σε μια pub με τον A. και την Σ. μια ελληνίδα που κάνει διδακτορικό στο Tallinn. Πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες από δύο άτομα με τελείως διαφορετικό background, μιας και η Σ. συναναστρέφεται μόνο με Εσθονούς και ο A. σχεδόν μόνο με Ρώσους.

 

[Alobar]

Ενότητα 5.

Ο καιρός φαίνεται καλός, αλλά είμαστε προετοιμασμένοι αυτή τη φορά για τα σύννεφα που θα παρουσιαστούν απότομα στον ορίζοντα. Αποφασίζουμε να φύγουμε με το βραδινό λεωφορείο για Vilnius ώστε να δούμε μια μέρα ακόμα το Tallinn. Πρώτη στάση για τηγανίτες στο absolut, άλλη μια επιλογή του A. και για ακόμα μια φορά πλήρως πετυχημένη. Τηγανίτες που σερβίρονται με οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, 3 ευρώ περίπου η μία. Είναι ακριβή η παλιά πόλη, το Dubliner και το Absolut ήταν ότι έπρεπε! Η υπόλοιπη μέρα θα περάσει βλέποντας ξανά την παλιά πόλη, αλλά και αρκετά μέρη έξω από την παλιά πόλη. Το Tallinn δεν με εντυπωσίασε. Η νέα πόλη έχει άσχημα ψηλά κτίρια, η παλιά πόλη είναι πανέμορφη, όμως μικρή, και υπερβολικά τουριστική.

Και αυτή η πόλη δεν είναι αμιγώς εσθονική. Οι Ρώσοι αποτελούν το 35% περίπου του πληθυσμού, ενώ οι Εσθονοί το 55%. Βέβαια στο δρόμο ακούς αρκετά συχνά Ρωσικά. <<Επειδή οι Εσθονοί δεν βγαίνουν έξω συχνά>> θα μας πει κακέντρεχα ο A. Οι σχέσεις μεταξύ των Εσθονών και των Ρώσων δεν είναι ιδιαίτερα καλές και η κάθε πλευρά πιστεύει διαφορετικά πράγματα. Σύμφωνα με τον A. οι Εσθονοί ενώ ξέρουν Ρωσικά ποτέ δεν του μιλάνε στα Ρωσικά, ενώ οι Ρώσοι ακόμα και μεγάλης ηλικίας απαγορεύεται να μην ξέρουν Ρωσικά. Μας εξηγεί για τα προβλήματα της μητέρας του που πρέπει να παρακολουθεί σεμινάρια για να μάθει Εσθονικά, ενώ είναι αρκετά μεγάλη σε ηλικία.

Οι Εσθονοί θεωρούν ότι οι Ρώσοι δεν σέβονται την ανεξαρτησία της Εσθονίας, δεν θέλουν να μάθουν Εσθονικά και ευθύνονται κυρίως για την εγκληματικότητα στους δρόμους. Ο A. θα μας πει την άποψη του για το ότι η Σοβιετική Ρωσία δεν ήταν αυστηρή με τους Εσθονούς, ότι είχαν πολλά δικαιώματα και ότι εν τέλει τώρα το κράτος είναι περισσότερο φασιστικό από τότε. Θα μας πει για την μυστική αστυνομία της Εσθονίας που μοιάζει με την kgb κατά την γνώμη του. Ίσως η πρώτη φορά που ακούω κάποιον να υπερασπίζεται την Σοβιετική Ένωση από τότε που βρίσκομαι στην Βαλτική.

Βρισκόμαστε όμως πια στο λεωφορείο και παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού..

Τέλος

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες-Ευρώπη

 

[gio87]

Η μέρα θα τελειώσει σε μια τοπική pub, από αυτές που δυστυχώς σπανίζουν στην Ελλάδα. Οι pub της βαλτικής συνήθως είναι τεράστια υπόγεια η ισόγεια (ή κάτι ενδιάμεσο τέλος πάντων) που έχουν ωραία μουσική, ψαγμένες μπύρες, φτηνές και σε τεράστια ποικιλία και κόσμο που δεν πηγαίνει για να πιει μόνο μία μπύρα.
@Alobar στην ALA πήγες?
http://www.folkklubs.lv/en