Κούβα Το ταξίδι με τη ninia, με φτερά, πούπουλα, σαντερία, casas και salsa.

[KIKI]

Σταυρο αν κρίνω απο τις κοπελλες στις φωτογραφιες , ησουνα στο παραδεισο , σωστα ;

 

[STAV]

Σταυρο αν κρίνω απο τις κοπελλες στις φωτογραφιες , ησουνα στο παραδεισο , σωστα ;

ειρωνίες δεν θέλω κική,
με τη μικρά μαζί στον παράδεισο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

 

[zmaria]

Φτερά και πούπουλα λοιπόν...

 

[zmaria]

Ψάχνοντας κάτι μουσικές πέτυχα αυτό το βιντεάκι και σκέφτηκα πως είναι κρίμα να το ξεχάσω και να μην υπάρχει στην ιστορία σου. Έχει να κάνει με καρναβάλι και πιτσιρίκια.. Στην Κούβα φυσικά! (άντε που είναι η συνέχεια???)

 

[STAV]

Ξημέρωσε για τα καλά όταν η φωνή της Marisel διαπέρασε τα αυτιά μας
-Mariano, φίμωσε τον Karlito γιατί θα τον κρεμάσω, θα ξυπνήσει τους ξένους.
Τι να φιμώσει από αυτό, που ο σατανάς είχε βάλει την τηλεόραση στο διαπασών για το πρωινό του καραόκε.
-το ξενυχτήσαμε χθες, εεε να μουρμουράει στεναχωρημένος, ο Mariano.
-πες μου ότι τα έχεις βάψει μαύρα που αργήσαμε χθες, να πέσω ξερός.
Μούγκρισε. Η DDR μηχανή του δεν έλεγε να πάρει μπροστά και τα είχε βάψει μαύρα. Ήταν η ημέρα που θα φεύγαμε για αλλού, για τον «happiest and most magical destination in Cuba», όπως έγραφε και ο Lonely Planet. Την Baracoa.
-Η Marisel, επέμενε να πάρουμε τηλέφωνο να τεστάρουμε τα δωμάτια.
Εμείς για κάποια Anita γιατρό είχα πει να πάμε, μπαααα αυτή τα κανόνισε όλα.
-Σας περιμένουν, στο CUPET της Baracoa, το βενζινάδικο δηλ. θα περιμένει ο Oscar.
-Ma, δεν ξέρουμε τι ώρα θα φτάσουμε, σε 5,6,7 ώρες…
-Δεν πειράζει , αυτός θα σας περιμένει!!!!
Αφού τους χαιρετήσαμε εγκαρδίως, πήγαμε μια τελευταία βόλτα στην πόλη του Santiago, μια ματιά στην Casa Natal de Jose Maria Heredia, στην Casa Natal de Frank Pais Garcia.

Η Baracoa βρίσκεται 193 χιλιόμετρα μακριά. Ο δρόμος φαρδύς, περισσότερο καλός από ότι περιμένει κανείς, φτάνει πολύ εύκολα στο Guantanamo. Αδιάφορη πόλη, ούτε στιγμή δεν καθίσαμε, προχωρήσαμε προσπαθώντας να βρούμε το σημείο από όπου από ψηλά έχεις θέα προς την Αμερικάνικη βάση. Όλοι οι δρόμοι αποκλεισμένοι από κουβανούς στρατιώτες, δεν μπορείς να πλησιάσεις καθόλου και ούτε μπορέσαμε να βρούμε σημείο με ορατότητα στη βάση. Περάσαμε την Glorieta, με σκοπό να φτάσουμε στη Mertires de la Frontera. Ψιλοχαθήκαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε την carettera central, το τοπίο βουκολικό, ο δρόμος περνά μέσα από καταπράσινα βουνά, ποτάμια όπως ο canas και ο yaterus, κάρα με άλογα, υπέροχοι cowboys, για να καταλήξει τελικά στη θάλασσα, στην playa Yaterltas όπου στην μία άκρη της ήταν οι εκβολές του ποταμού.

Από εδώ και πέρα ο παραλιακός δρόμος συνεχίζει ανάμεσα σε άνυδρες περιοχές, παραλίες με πέτρες, αρκετές γεμάτες αφρούς που δε να σου κάνει καρδιά να πέσεις –αχ βρε Ελλάδα με τις θαλασσάρες σου-, κυκλώνει την Bahia de Baitiquiri. Περνάει από χωριά, όπως το Baitiquiri, το san antonio del sur και καταλήγει στην playa Sabonalamar. Φτάνει κανείς γρήγορα στο Macamo και μετά στο μεγαλύτερο χωριό της περιοχής, το Imias όπου βρίσκεται και ο ομώνυμος ποταμός. Στη διασταύρωση του Cajobabo, ο δρόμος τραβά την ανηφόρα. La Farola, ένας δρόμος 35 χιλιομέτρων αλπικού τύπου με 107 στροφές , 35 ανηφοροκατηφόρες, 23 σημεία μηδενικής ορατότητας, 27 σημεία επικίνδυνα για κατολισθήσεις, δεν παύει να είναι ο δρόμος που οδηγεί στα μεγαλύτερα υψόμετρα της Κούβας και αυξάνει ταυτόχρονα τις ώρες οδήγησης από το Santiago στις 4. Το οδόστρωμα είναι μια χαρά και εγκαταλείποντας τις άνυδρες περιοχές με τους θάμνους στις παραλίες, ανηφορίζει κανείς τη Sierra del Purial περνώντας μέσα από μεγάλα πευκοδάση κάνοντας ζιγκ ζακ ανάμεσα στις κοιλάδες του Yumuri Ρίος και του Ojo.

Η La Farola, ξεκίνησε να κατασκευάζεται κατά την εποχή του Μπατίστα (ονομαζόταν πριν την επανάσταση Via Mulata). Στην πρώτη κορυφή την Alto de Coltillo, υπάρχει ένα μικρό καφέ και μετά αρχίζει ένα σύνολο φουρκετών αρκετών για να βγάλετε τον καφέ στο τέλος. Το τοπίο καταπληκτικό αν και είναι το πιο μη-κουβανικό τοπίο στην Κούβα. Εκεί στις απότομες πλαγιές, ξύλινα σπιτάκια, χώμα για πάτωμα, άνθρωποι αξιοπρεπέστατα φτωχοί προσπαθούν να πουλήσουν στους δρόμους την παραγωγή τους. Ακολουθήσαμε τη συμβουλή της Κικής να μοιράσουμε ρούχα και φάρμακα κυρίως εκεί στα ανατολικά που οι άνθρωποι είναι πιο φτωχοί από αλλού και αυτοί μας γέμισαν μπανάνες κίτρινες και μαύρες και cucurucho.Όχι, τις μπάλες από κακάο, τα μπουκάλια μέλι, τις σακούλες με τον καφέ τις αφήσαμε. Το αυτοκίνητο γέμισε με τόσες μπανάνες που θα κλατάριζε το ίδιο, τρώγαμε, τρώγαμε και τελειωμό δεν είχαν.

Άλλο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι, ότι εκείνοι οι περίεργοι κουβανοί τύποι με τα άλογα έχουν δώσει τη θέση τους σε άλλους τύπους που κυρίαρχο χόμπι είναι να ιππεύουν βόδια, τι βόδι και κακό είναι αυτό; Βέβαια οι Μπαρακογιανοί ούτε που θέλουν να ακούσουν όταν τους ρωτήσαμε. Δεν θυμούνται λέει, ίσως στα παλιά χρόνια μερικοί για πλάκα, μιλιά για το ότι μετέφεραν τα πάντα με τα βόδια. Φοβούνται μη τους πούνε βλάχους εκείνοι οι πρωτευουσιάνοι, οι Havanίτες

Εκεί 20 χιλιόμετρα πριν την Baracoa, είναι το χωριό Cagueibaje, μάλλον ένα σύμπλεγμα καλυβών το είδα, η πατρίδα του cucurucho. Εδώ οι ορεσίβιοι κάτοικοι φτιάχνουν το καλύτερο cucurucho της Κούβας. Μέσα σε ένα κώνο από μπανανόφλουδες τοποθετούν ένα μείγμα από καρύδα, ανανά,grapefruit, guanaba και μέλι. Πιο κάτω άλλοι ντόπιοι πωλούν στο δρόμο cremas de coco, turrones, empanadas, φρέσκους χυμούς, μέχρι και κρασί, περιέργως όχι μπύρα. Ευτυχώς μερικοί κρατάνε κάτι μικρές ταμπελίτσες και καταλαβαίνεις τι πουλάνε τουλάχιστον.

Μπαίνουμε στην Baracoa, παντού πράσινο, χαμηλή και υψηλή βλάστηση, χαμηλά μονώροφα σπίτια, ποδηλάτες παντού, μια ηρεμία και το CUPET βέβαια μπροστά μας.
-Hey amigo, Oscar; Casa;
-φίλε για τράβα στο επόμενο CUPET.
-Μωρέ μπράβο η Baracoa και δύο βενζινάδικα.
Καλά όχι μόνο ο Oscar μας περίμενε αλλά το είχε μάθει και όλο το σύστημα παροχής βενζίνης της περιοχής. Άντε να φτάσουμε στο επόμενο βενζινάδικο, περνώντας ανάμεσα από πεζούς, κάρα, αλογοταξί, κατσικοταξί, ποδηλατοταξί, λεωφορεία καμιόνια, πεζούς αρακτούς στη μέση του δρόμου, κοκόρια να τρέχουν αλαλάζοντας, α νάτο το δεύτερο CUPET επιτέλους.
-ο Oscar με το ποδήλατο μπροστά και μείς σαν βλάχοι πίσω του, τρέμοντας μη και τον χάσουμε, ένας, δυο, τρεις παράλληλοι δρόμοι είναι όλη και όλη η πόλη.
CASA ARTOLA
Sra Ysabel Artola Rosell
Sr Oscar Romero Lambert
Ruber Lopez 39 Baracoa
[email protected]
tel:53-21-645236

Ο Οscar μας οδηγεί στο δωμάτιο, επάνω όροφος , ταράτσα, ένα καταπληκτικό ολοκαίνουργιο δωμάτιο, με έπιπλα ΙΚΕΑ, ξύλινα καφασωτές γρίλιες, πεντακάθαρα όλα και απέξω όλη η ταράτσα μια βεράντα δικιά μας που καλυπτόταν με μια ολάνθιστη βουκαμβίλια. Μακράν το καλύτερο δωμάτιο που μείναμε στην Κούβα. Αλλά, υπήρχε και ένα αλλά, οι ιδιοκτήτες μακράν οι πιο επιχειρηματίες από όσους είχαμε ήδη συναντήσει. Τυπικότατοι και με εκείνη την βορειοευρωπαική ευγένεια της ψύχρας, να απομακρύνονται για να μην σε ενοχλήσουν.
Η Υsabel ήταν καθηγήτρια Ισπανικών από ότι είπε στα 5 λεπτά όλα και όλα που την είδαμε, ο Oscar ηλεκτρονικός επικοινωνιών ενώ ο γιος , ναι δε την γλυτώνω από γιούς, τόχει η μοίρα μου, Oscar de Jesus φοιτητής φαρμακευτικής, 5 χρόνια παρακαλώ η σχολή εις την Κούβα όχι παίζουμε. Τώρα στρατιώτης, για ένα χρόνο όσο είναι η θητεία του στρατιώτη εκεί.
-τώρα θα έρθει με την κοπέλα του δήλωσε ο Oscar πατήρ.
-επιτέλους, Νεφέλη και ένας πιασμένος, γλύτωσα από αυτόν.
Χαζοχαζέψαμε στο δωμάτιο και μετά βουρ για την πόλη που μας περίμενε ήσυχη και γαλήνια.

Η Baracoa, η παλαιότερη ισπανική αποικία στην Κούβα και η πρώτη πρωτεύουσα, το λέει και το παρατσούκλι της, Ciudad Primera, δηλ. πρώτη πόλη.
-Νεφέλη τιμή σου και καμάρι σου, εδώ πάτησε η ποδάρα του Χριστόφορου Κολόμβου κατά το πρώτο του ταξίδι στις 27 Οκτωβρίου του 1492 και την ονόμασε Porto Santo
- μπα τι μας λες ανέβηκε η αυτοεκτίμησή μου τώρα. Πάντως ωραία πόλη είναι, το φωνάζει, εδώ είναι κούβα
-Το όνομά της προέρχεται από τη γλώσσα των ιθαγενών Taino, arauaca σημαίνει "δίπλα στη θάλασσα". Όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος έφτασε σε αυτό το σημείο στην Κούβα, αν και πολλοί λένε ότι το πρώτο σημείο ήταν η Gibara, τοποθέτησε ένα σταυρό που τον ονόμασε Cruz de la Parra στην παραλία, εκεί που είναι σήμερα το λιμάνι της Baracoa.
Περπατάμε έτσι τυχαία, ανάμεσα από σπίτια αποικιακού ρυθμού, γεμάτα stucco, έντονα χρωματισμένα, σε γυρίζουν πίσω στη δεκαετία του 1930s όταν οι μπανάνες ήταν το κύριο εξαγωγικό προϊόν και εκείνη την εποχή τις έλεγαν μάλιστα «green gold» γιατί τα έσοδα από τις εξαγωγές έδωσαν στην Baracoa μια Belle epoque απρόσμενη.

Φτάνουμε στην Malecon, μεγάλη, έρημη, ενώ σε κάποιο σημείο στέκουν θρασύτατα άσχημα, έξω από το αστικό περιβάλλον τα απομεινάρια των Σοβιετικού στυλ μπλοκ που είχαν φτιαχτεί εκεί. Φρεσκοβαμμένα, πολύχρωμα αλλά ξένα με το τοπίο. Είναι και από τα λίγα κτήρια που γλύτωσαν από τον τυφώνα του 2008.
Ναι τους έτυχε και αυτό, τυφώνας Ike, Σεπτέμβριος 2008. Ισχυροί άνεμοι και τεράστια κύματα ύψους 5 με 7 μέτρων, εισέβαλαν σε όλους τους δρόμους μετά την Malecon και εισερχόμενα 400 μέτρα στο εσωτερικό της πόλης κατέστρεψαν την Baracoa. 200 σπίτια καταστράφηκαν τελείως ανάμεσά τους ονομαστά ξενοδοχεία και εστιατόρια της παραλίας όπως το La Punta.
Σήμερα έχουν όλα αποκατασταθεί και κανένας δεν παίρνει μυρουδιά τι έχει συμβεί. Φτάσαμε στο εστιατόριο La Punta, στην άκρη της πόλης, στο εσωτερικό ενός φρουρίου. Τρεις Φλαμά τουρίστριες έτρωγαν και έπιναν κρασί σε κρυστάλλινα ποτήρια.
-απαπα, θα μας πιάσουν τα οπίσθια στην τιμή, ξεστομίζω
Είχαμε αποφασίσει ότι θα παίρναμε σβάρνα όλα τα εστιατόρια της πόλης τις ημέρες που θα είμαστε εδώ, οπότε στρογγυλοκαθίσαμε και παραγγείλαμε, καθότι ο κατάλογος ήταν στα Αγγλικά, τα γκαρσόνια ομιλούσαν άπταιστα δυο τρεις γλώσσες, ο μάγειρας στην κουζίνα έχοντας ορατότητα πετούσε στον αέρα το φαγητό για να κάνει το κομμάτι στις Φλαμανδές τουρίστριες, όλοι μιλούσαν χαμηλόφωνα, μουσική Gloria Gaynor, έλεγες είμαι αλλού δεν είναι δυνατόν.
Ψάρι με κακάο, το πιο ακριβό πιάτο με 6cuc, ενώ όλα τα άλλα πάθαινες πλάκα από το κόστος, ψάρια με 3,30 cuc, τα μακαρόνια με ζαμπόν τυρί, τέσσερα τυριά 2,20cuc, μπύρες 0,80 cuc. Αξίζει τον κόπο να κάτσει κάποιος εκεί, παρόλο που δεν θα του θυμίσει πολύ ντόπιο πράγμα. Τρως κάτω από τα άστρα, μέσα σε ένα φωτισμένο φρούριο. Μετά το φαγητό η ζωή της πόλης χτυπάει στην κεντρική πλατεία, mohitos με 1,20cuc και μουσική latin φυσικά.

Για την Baracoa, ένα πράγμα μπορείς να πεις. Πήγαινε, περπάτησέ την, ζήσε την και θα δεις πόσο όμορφη μπορεί να είναι η Κούβα.

 

[Spyros-007]

Πάρα πολύ ωραίο ... ταξιδάκι ! Ευχαριστώ πολύ !

 

[zmaria]

 

[STAV]

Πάρα πολύ ωραίο ... ταξιδάκι ! Ευχαριστώ πολύ !

Σπύρο εγώ ευχαριστώ. Απ' ότι κατάλβες τέρμα προς το παρόν τα φτερά και τα πούπουλα, είναι η σειρά του βουκολικού

[URL="

Cuba - YouTube[/URL]

Μαρία που τα βρίσκεις αυτά στον youtubι;; καταπληκτικό το βιντεάκι με τα πιτσιρίκια

 

[KIKI]

Τι ωραία διαδρομή μου θυμισες !!!
να σαι καλά .....

 

[deka]

Πολύ ωραία όλα! Να είσαι καλά και να μας γράφεις, Σταύρο!

 

[STAV]

Μετά το δυτικότατου τύπου πρωινό των 3 cuc εξορμάμε για την πρωινή βόλτα στην πόλη. Να χαθούμε αποκλείεται, 5 παράλληλοι δρόμοι όλοι και όλοι με τα γνωστά ονόματα πλύσης εγκεφάλου, Galixto Garcia, Antonio Maceo, Jose Marti, Flor Crombet αυτός τώρα μας προέκυψε , Maximo Gomez και μετά η Malecon. Στη γωνία από την casa παίρνουμε τον κάθετο δρόμο Cino Fria περνάει και μπροστά από την κεντρική πλατεία.

Μπροστά μας το Hostel 1511, tel: 645700 ολοκαίνουργιο σε χρώμα νου-δου, μπαίνουμε μέσα να δούμε τα δωμάτια. Προθυμότατος ο υπεύθυνος μας πληροφορεί
-25 cuc με πρωινό
Κατηφορίζοντας το δρόμο διαπιστώνεις ότι η Baracoa είναι μια όμορφη, πολύχρωμη πόλη με χαμηλά αποικιακά σπίτια αλλά με πολύ μα πάρα πολύ αργούς ρυθμούς. Οι κάτοικοι σαν να είναι σε μόνιμες διακοπές: τους βλέπεις μα κάθονται με τις ώρες κάτω από τους ίσκιους των δέντρων στις πλατείες ή να τριγυρίζουν με τα ποδήλατα στην παραλιακή λεωφόρο, στην Malecon. Εκεί που βρίσκεται τοHotel La Rusa tel: 643011, το οποίο, όπως λέει και το όνομα, ανήκε σε μια Ρωσίδα την Magdalena Rowenskaia ,η κυρά δεν ήταν άλλη από την πριγκίπισσα κόρη του Νικόλαου Β που όταν τον έριξαν οι μπολσεβίκοι , αυτή κατέφυγε πρώτα στην Τουρκία και στη συνέχεια στα ήρεμα νερά της Baracoa. Με το σύζυγό της, μόλις εγκατασταθούν στο Baracoa στη δεκαετία του 1930, αναπτύσσουν το εμπόριο μπανάνας. Δρόμος δεν υπήρχε για να συνδέει την πόλη με την υπόλοιπη χώρα παρόλα αυτά η Ρωσίδα αγόρασε και είχε αυτοκίνητο!

Το 1953, θα κατασκευάσει ένα μικρό ξενοδοχείο από 12 δωμάτια και σε αυτό έχουν κοιμηθεί ο Che Guevara, ο Errol Flynn, ο Fidel Castro, ο συγγραφέας Alejo Carpentier κ.ά. Αυτή συνεργάστηκε με τους αντάρτες δίνοντας τους και μια δωρεά των 25.000 $. Έτσι το νέο καθεστώς της επέτρεψε να κατέχει το μοναδικό ιδιωτικό ξενοδοχείο της περιοχής. Τα δωμάτια με μπάνιο κοστίζουν 25-30 cuc και έχουν θέα τη θάλασσα, για κάποιους που θέλουν να νοιώσουν κάτι από την παλιά αίγλη της πόλης. Η ίδια η πόλη αποτελείται από ένα εντυπωσιακό σύστημα φρουρίων που χτίστηκαν τον 18ο αιώνα.

Στη μία άκρη το Matachin Fort,χτίστηκε το 1802, με τα κανόνια του να στέκουν ακόμη ως προστάτες του λιμανιού. Μέσα στο φρούριο βρίσκεται το Δημοτικό Μουσείο της πόλης. Πέντε νοματαίοι είχαν βγάλει έξω τα 5-6 μεταλλικά αντικείμενα , μια δυο γαβάθες, τρία τέσσερα παλιά όπλα, δυο μπρίκια, τρεις μεγάλες χύτρες, δύο σούβλες, ένα αμόνι και τα γυάλιζαν. Το άλογο έτρωγε τα χορτάρια της εισόδου, η κατσίκα στην πίσω πλευρά είχε αναλάβει το ανάλογο έργο του καθαρισμού, οι εργάτες έπιναν και κάπνιζαν αρακτοί. Μουσείο;;; χμμμμμ Η θέα όμως του Miel Bay –του κόλπου του μελιού- είναι καταπληκτική.
Πάλι πίσω για να πάμε ξανά στο δεύτερο φρούριο το Punta Fort. Ευτυχώς στην Baracoa κινείσαι χαλαρά μέσα στην πόλη, δεν υπάρχει η φρενίτιδα της Αβάνας και έχεις την ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με τους ανθρώπους, μιας και το μέρος είναι μικρό. Το fuerte La Punta χτίστηκε το 1803 και από ένα μονοπάτι καταλήγεις σε μια μικρή παραλία που είναι από κάτω. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι το μισοβυθισμένο καράβι που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το φρούριο.

Το τρίτο φρούριο, το Sanguily Fort, βρίσκεται ψηλά πάνω από την πόλη και σήμερα έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο, το Hotel El Castillo. Επιστρέφουμε από την Antonio Maceo στην Plaza Cacique Hatuey ή Parque Central ή plaza Independencia ή όπως θέλει τελικά ο καθένας να την ονομάζει, το σημείο πάντως συνάντησης των πάντων. Φάτσα μπροστά ο Catedral de Nuestra Senora de la Asuncion, το πιο εντυπωσιακό θρησκευτικό μνημείο στην Baracoa. Εκεί μέσα βρίσκεται και εκείνος ο σταυρός του Κολόμβου, που σύμφωνα με τον Χριστόφορο συμβόλιζε τον ερχομό του χριστιανισμού στην Κούβα. Η εκκλησία ήταν ερμητικά κλειστή και έτσι αρκεστήκαμε στο να βλέπουμε το μπούστο του Hatuey
-βρε μπαμπά ξεπερνάω αυτά τα τρία κιτσάτα αγαλματίδια μπροστά από την εκκλησία με το ταλαίπωρο σιντριβάνι στη μέση και πες μου, τι θέλει αυτός ο ινδιάνος εδώ πέρα;
-ο πρώτος διεθνιστής επαναστάτης της Αμερικής και δε θα του έστηναν άγαλμα; ο οποίος μάλιστα έφτασε από την Hispaniola, την Αϊτή δηλαδή με κανό, για να βοηθήσει στον πόλεμο των κουβανών εναντίον των Ισπανών, όταν οι τελευταίοι σκότωναν όποιον δεν πίστευε στον θεό.
-καλά και δεν τον καθάρισαν οι σπανιόλοι;
-μωρέ σουβλάκι τον έκαναν, τον έκαψαν ζωντανό το 1512 γιατί έλεγε στους κουβανούς ότι αυτός είναι ο θεός των μουσάτων που ήρθαν να καταλάβουν τη χώρα σας. Αντισταθείτε τους έλεγε. Αυτοί οι κουβανοί από τότε το έχουν. Όπου επανάσταση μέσα και βέβαια του στήνουν άγαλμα παντού , άσε που έβαλαν και το ονοματάκι του στα μπουκάλια της μπύρας
-δηλαδή θα σου λέω πάμε να πιούμε μια επανάσταση από εδώ και πέρα; Δε πάμε για καμιά βουτιά;
Με το αυτοκίνητο ξεκινάμε για την παραλιακή. Πρώτη στάση, πολύ κοντά στην πόλη, η Fabrica de chocolate, μη ξεχνώντας ότι η Baracoa είναι η κύρια πόλη παραγωγής της σοκολάτας σε όλη την Κούβα.
-ουστ καπιταλιστικά γουρούνια που θέλετε να μπείτε στο εργοστάσιο και να τραβήξετε φωτογραφίες . Σας ξέρουμε εσάς τους καπιταλιστές, θα πάρετε τις φωτογραφίες των προλετάριων και θα τις μοστράρετε στις εφημερίδες λέγοντας τα χειρότερα για μας.
Καλά αυτός δεν ήταν φύλακας του εργοστασίου, για φωνή της Παπαρήγα μου έκανε. Οπότε πάμε για την Fabrica de Cucurucho, λίγο πιο κάτω. Τώρα σταθήκαμε στο ύψος μας, δεν περιμέναμε καν να λοιδορήσει ο φύλακας, το ξεκινήσαμε μόνοι μας
-amigo εμείς τα καπιταλιστικά γουρούνια μπορούμε να κάνουμε μια επισκεψούλα στο εργοστάσιο;
Φάγαμε νέα πόρτα, οπότε αφήνουμε τους εργαζόμενους στην ησυχία τους και συνεχίζουμε παρακάτω. Απέναντι από μια τράπεζα υπάρχει μια διασταύρωση και μια μικρή πινακιδούλα ίσα με ένα ταχυδρομικό φάκελο σε κατευθύνει,Rio Toa 10 km.Στη στροφή υπάρχει το officina reserva fauna y flora en Baracoa. Με μια απλή ερώτηση και τα μαθαίνεις όλα. Τόσο για εκεί, τόσα για κανό, τόσα για πεζοπορία, τόσα για ορειβασία, τόσα για σαφάρι, τόσα να δειςPolymitas, σε πάνε και με τζιπάκι αν τους τα σκάσεις. Μέχρι και φυλλάδια για την περιοχή στα αγγλικά υπάρχουν αλλά για περισσότερο απαιτητικούς πελάτες σε στέλνουν στο cubatour tel:645306 στην calle Maceo 149 ή στην havanatour στην calle Maceo και αυτό ή στο Ecotour.

Περνάμε γρήγορα την playa Duaba, όχι και τόσο καθαρή μπορώ να πω και αφού περάσουμε πάνω από μικρά και μεγάλα ποτάμια όπου το νερό όμως είναι δροσερό και τα ρεύματα κάνουν στο σώμα ένα φυσικό μασάζ που το απολαμβάνουν οι κάτοικοι της Baracoa, οικογενειακώς και με συνοδεία μπουκαλιών ρούμι, μιας και το νερό είναι «ψυγείο» για τα δικά τους δεδομένα! Όταν δε τελειώσουν και το ψυχρόλουτρο ρίχνουν και ένα πλύσιμο στα ρούχα στο ποτάμι.

Μετά από μερικά χιλιόμετρα βλέπουμε ένα cubatour και μερικά ΙΧ αυτοκίνητα σταματημένα σε ένα σημείο. Finca la Esperanza, ένα οικοτουριστικό κέντρο στο οποίο μπορεί κάποιος να κάνει πραγματικότητα όλων των ειδών τις οικολογικές του αναζητήσεις.

Μια μεγάλη έκταση με όλες τις ποικιλίες των φυτών που καλλιεργούνται στην περιοχή. Ευτυχώς ο ξεναγός ήταν ευγενέστατος, μας πήρε αμπάριζα, τι για coffee έλεγε, τι για cacao, τι για guayaba και κατέληξε σε ένα λογύδριο περί του zapote. Στο τέλος παράτησε τους 16 αγγλογάλλους να αλειφτούν με αντηλιακό δείκτη 40, να προετοιμαστούν για δυο ώρες δρόμο μέσα στις καλλιέργειες καφέ και άρχισε να μας εξηγεί τα περί καλλιέργειας του κακάο.
-ξέρεις εμείς δεν είμαστε του γκρουπ, δεν έχουμε πληρώσει, Έλληνες είμαστε;
-Το ξέρω, δεν πειράζει, ελάτε. Έτσι άρχισε η παρέλαση των φυτών αλλά και των φάσεων δημιουργίας της σοκολάτας που ήταν εντυπωσιακή.

-ανοίξτε τα στραβά σας Έλληνες, δέντρο, φύλλα, καρπός, χατζάρα και κόβω τον καρπό σαν παγωτό χωνάκι, το άσπρο που βλέπετε είναι η κρέμα του κακάο που βάζετε στα χείλη και στα καλλυντικά, από μέσα το κακάο σε μορφή γλοιώδη και σιχαμένη. Το ξεραίνουμε , το πλάθουμε με τα δυο χεράκια, φτιάχνουμε τις μπαλίτσες που βλέπετε που αν τις πετάξουμε ανοίγουμε κεφάλι, τις τρίβουμε στον τρίφτη και μετά φτιάχνουμε την σοκολάτα της Baracoa.

Στις διπλανές αχυροκαλύβες έβραζαν σε μεγάλα καζάνια οι μπανάνες, τα ροφήματα σοκολάτας, οι σπεσιαλιτέ της μαγείρισσας για τους εργαζόμενους. Έπρεπε να περιμένουμε να φύγουνε με τα κανό οι αγγλογάλλοι για να πάρουμε και μεις τη βάρκα μας για να διασχίσουμε το ποτάμι.
-δύο σοκολάτες ζεστές παρακαλώ
Έφτασε η ζάχαρη, τα ξύλινα κουταλάκια από μπαμπού και δύο κούπες με υπέροχη ζεστή σοκολάτα. Με λαχτάρα άρχισα να ρουφάω την αρωματική σοκολάτα, αυθεντική, στην πατρίδα της, γευστικότατη.
-μπαμπά , τι είναι αυτά τα άσπρα στην επιφάνεια της σοκολάτας;
-τίποτα, χαρακτηριστικό της ποιότητάς της θα είναι μάλλον;
-τι λες ρε padre, θα με τρελάνεις, τα χαρακτηριστικά έχον πόδια και κολυμπάνε ;
Τρελάθηκα , κοιτάω προσεκτικά και τι να δω, μια σβουνιά σκουληκάκια λευκούλια να προσπαθούν να τελειώσουν το κρόουλ τους, εντός της σοκολάτας.

Φωνάζω τον κύρη της finca, Tylenchus μου λέει. Βάζει το δάκτυλό του μέσα , σαρώνει την επιφάνεια με τα αρθρόποδα και μου ξαναδίνει την κούπα.
-τι λες ρε φίλε τρελάθηκες, τι με ενδιαφέρει η μάρκα του σκουληκιού σου; Μήπως ήρθα σε φάρμα σκουληκιών και όχι σε φάρμα σοκολάτας;
Ευτυχώς έφτασε η βάρκα μας και φύγαμε τρέχοντας για την όχθη, κάτι πήγε να πει ότι ξεχάσαμε τη σοκολάτα μας αλλά το βλέμμα μας του έκοψε την φόρα.
Ο βαρκάρης, Roberto, ετών 20, με το που είδε την Νεφέλη, άρχισε τα γνωστά, να σε πάω βόλτα, να βρούμε φώτο, να συναντηθούμε μετά, τι κάνεις το βράδυ

-ποιο ψηλά τα χέρια σου ρε για τη φωτογραφία, πάνω από τη μέση τα βάζουμε δεν ακούς, εεεεεεε
Τίποτε αυτός, μας γδύθηκε για να κάνει και το κομμάτι στη μικρά,
-σου αρέ; να την ρωτάει…
Με αυτόν δε θα τα πάμε καλά, έχει αγριέψει στην finca
-Νεφέλη μη δώσεις αέρα στο χωριάτη, άσε που έχει αυτιά σα τον ντάμπυ
-αυτόν θα τον φυλάξω για την νονά μου!
-άσε τη νονά σου εκεί που βρίσκεται με τους πορτογάλους και κοίτα τι κάνουμε τώρα
Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου και η βάρκα άρχισε να κυλάει στονRio Toa

 

[Spyros-007]

Το ένα κομμάτι καλύτερο από το άλλο !