Κούβα Το ταξίδι με τη ninia, με φτερά, πούπουλα, σαντερία, casas και salsa.

[zmaria]

 

[KIKI]

ωραια η συνεχεια ....
Μου αρεσει ότι παρ οτι δεν μιλατε Ισπανικά , επικοινωνούσατε με τόσο κοσμο και μαθατε πραγματα για τις ζωες τους ...
Αργει ο κόκορας ; Αντε και εχω περιέργεια .......

 

[Aria_C]

Καταπληκτική ιστορία.. Ως συνήθως άργησα να την ανακαλύψω, αλλά αποζημιώθηκα με το να διαβάσω τόσα κεφάλαια μαζεμένα! Το Νεφελάκι τα σπάει πάντως!!! Να την χαίρεσαι να σε παιδεύει... Γιατί κάτι μου λέει... ότι τρελλή νονά τη βάφτισε!!!

 

[STAV]

Aria_C ευχαριστώ αλλά νονά παραείναι φευγάτη.

Κική Ο Ραούλ έδωσε παραγγελιά, αγορά κόκορα, αλανιάρης,:roll: 7 ημέρες να τρώει στο παρακείμενο χωράφι και μετά να εμφανιστεί.
Άρα περιμένεις, είμαστε στην αγορά ακόμη

 

[go2dbeach]

Oχι λοιπόν δεν σε λυπάμαι καθόλου,,, σαν συμπλήρωμα τον πανέμορφων φωτό του φίλου μου "STAV",,πάρε κι αυτές..έχεις μια αδυναμία στις παραλιες,,,,

Χτύ πα κι άλλο ΚΡΟΚ αντέχουμε οι παραλιοβαρεμένοι!
Stav βλέπω σαν επόμενο ταξίδι γράφεις 'κάτι σε λάτιν' ε? Την πάτησες κι εσύ! Άσχημη ασθένεια και ανίατη
Περιμένουμε συνέχεια

 

[TEARY29]

απο τα 14 μου και εγώ ονειρευόμουν το πολυπόθυτο ταξίδι στην κούβα.το έκανα στα 30 και με μάγεψε.η μικρή κάνει το καλύτερο ξεκίνημα.περιμένουμε την συνέχεια.

 

[STAV]

Το Santiago de Cuba απέχει από το Bayamo όλα και όλα 120 χιλιόμετρα.
-Θα είναι ο δρόμος έτσι όπως ήταν μέχρι το Bayamo;
-Φάε τη γλώσσα σου, εάν είναι καλός δρόμος και δεν έχει και pepita στο δρόμο για ερωτήσεις σε μία περίπου ώρα θα φτάσουμε.

Ευτυχία είναι να οδηγείς στην Κούβα σε καλό δρόμο, χωρίς αγελάδες, ποδηλάτες, κάρα, πεζούς, κλπ ζωντανά στη μέση του δρόμου. Η 161 περνάει μετά από 25 km δρόμου, πρώτα από το Jiguani του οποίου το όνομα προέρχεται από τους Taino και σημαίνει "height of the river". Η πόλη ήταν το σημείο εκκίνησης του πολέμου της ανεξαρτησίας το 1895. Η κεντρική αγορά και ένα ωραίο κτήριο που σου θύμιζε αρχαιοελληνικό ναό ήταν τα μόνο που τράβηξαν για λίγο την προσοχή. Ο δρόμος περνάει από το El cucan, to Baire και καταλήγει στο Maffo. Εκεί να δεις μία πινακίδα να λέει Mafo, άλλη Mafu, άλλη Mata, άλλη Mato και να μη ξέρεις που βρίσκεσαι. Αναρωτιέσαι τόσες πόλεις στο πακέτο του ενός; Τίποτε το ιδιαίτερο, γι αυτό φτάνεις γρήγορα στην Contramaestra, καταπράσινο χωριό, πεντακάθαρο, άλογα να σέρνουν αμαξίδια με μπλε σκέπαστρα, χαίρεσαι να το βλέπεις.

Η Palma Soriano βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Cauto. Η πόλη δημιουργήθηκε το 1825, και υπάρχουν υπέροχες haciendas τριγύρω. Μόλις 19km πριν από το Santiago de Cuba βρίσκεται το San Luis. Η πόλη αυτή δημιουργήθηκε το 1827 στη θέση ενός ranch. Από εδώ περνάει και το τρένο, ενώ δίπλα σχεδόν είναι και τα εργοστάσια ζάχαρης. Στη πόλη αυτή μεγάλωσαν ονομαστοί τραγουδοποιοί της Κούβας όπως ο Candido Fabre και ο Ibrahim Ferrer τραγουδιστής της μουσικής Son. Κουβανικά χωριά το καθένα με τη δική του πινελιά, Sabanilla, Dos Bocas και επιτέλους να το Santiago de Cuba.

Ευτυχώς ο δρόμος καταλήγει στο κέντρο της πόλης, περνά μπροστά από τη στάση των Viazul, των λεωφορείων που φεύγουν από την Havanaστις 9.30 το πρωί και φτάνουν στο Santiago de Cuba στις 1.30 το βράδυ έχοντας σκάσει και 55cuc έκαστος, ευτυχώς η επιστροφή είναι καλύτερη γιατί φεύγεις από το Santiago de Cuba στις 9.00 και φτάνεις Αβάνα στις 1.45 το βράδυ. Είναι αναγκαίος ένας βελονισμός για τη μέση μετά. Από το bayamoγια εδώ η τιμή πέφτει στα 7,5 cuc για 2 ώρες περίπου διαδρομή.

Μεγάλοι δρόμοι, μεγαλούπολη, λίγα αυτοκίνητα αλλά εκατοντάδες άνθρωποι στους δρόμους. Μη ξεχνάμε, τελευταίες ημέρες του πιο φημισμένου καρναβαλιού της Καραϊβικής, το καρναβάλι του Santiago de Cuba.

-α ωραία θα βρούμε σίγουρα κάποιον να ρωτήσουμε για τη διεύθυνση.
Δεν προλαβαίνει να τελειώσει η πρόταση και πιάνει μια ξαφνική μπόρα, η πρώτη βροχή μετά από τόσες ημέρες. Όλοι εξαφανίζονται από τους δρόμους, από τα πεζοδρόμια, από παντού για μια ψιχάλα.
-ανάθεμα την τύχη μας,
-δεν πειράζει τι ψάχνουμε πάντα ; την calle Marti μετά βρίσκουμε την Maceo όπως πάντα και κάπου εκεί κοντά θα σκάσει μύτη και η casa.
-ποιαν είπαμε ότι ψάχνουμε; Πώς την είχε πει ο Ραούλ, εκείνος ο κολλητός της γνωστής υπενθυμίζω;
Esperanza de Los Angeles Garces
General Portuondo between Rosedo y Moncada
Tel: 0122627608
Mε το χάρτη που υπήρχε από το google βρεθήκαμε πολύ εύκολα στην πόρτα της Esperanza, όπου επιτέλους μετά από τόση διαδρομή, θα τεντώσουμε τα οστά μας.
Στην παλιά πόλη, περιοχή όχι πολυτελής, δρόμοι ερημικοί, σπίτια χαμηλά, μια συνοικία που φτάνει μέχρι τη θάλασσα.

-Hola Esperanza!!!
-Hola, τι θέλετε,
-Εμείς είμαστε!!
-Ποιοι είστε εσείς;
-Τι θα πει, ποιοι είμαστε εμείς, αυτοί που τηλεφωνηθήκαμε και μας περιμένεις,
-Ποιοι είστε , δεν σας ξέρω, εγώ περιμένω κάτι ισπανούς!!!!!
-Αυτό ήταν. Τι έκανε λέει, θα μας τρελάνεις, δεν τηλεφωνηθήκαμε, δεν συμφωνήσαμε για το φαγητό, ότι μας περίμενες σήμερα και φύγαμε άρον άρον από το Bayamo;
-Μα τι λέτε ποιος σας έστειλε εδώ;
-Ε, αυτό παρά πάει. Τα νεύρα μου είχαν γίνει τσατάλια.
-Μπαμπά ηρέμησε, μας έστειλε ο Raul, αναλαμβάνει η μικρή.
-Δεν ξέρω κανέναν τέτοιο τύπο.
Φέρτε τον Raul και όλους τους συγγενείς του εδώ
-Βρε μου κάνεις ότι δεν ξέρεις τον Raul, σαντερία, κοκόρι που περιμένει σφάξιμο;;;;
-Όχι εγώ μόνο έναν Pino ξέρω που μου είχε πει για κάποιους έλληνες αλλά για αύριο.
-Α, γεια σου. Επιτέλους, εμείς είμαστε, εμείς το είπαμε στην κική, η Κική στον Ραούλ , ο Raul το είπε στον Pino, ο Pino σε εσένα. Δεν είναι δυνατόν να μη θυμάσαι, άσε που μαζί μιλήσαμε από το bayamo.
-Νόμιζα ότι ήσουν ο ισπανός, αυτή το χαβά της.
-Ρε τον κακό σου τον καιρό, σου μοιάζω για ισπανός
-Μπαμπά τι είπαμε ότι θα εφαρμόσουμε στην Κούβα, coolllllllll
-Αααα, ωραία μου Esperanza και τι κάνουμε τώρα;;
-Νο problema
Αυτό το έχω ξανακούσει και βέβαια θα επαναληφθεί πολλές φορές εις το μέλλον, γιατί όποιος νομίζει ότι έχει κλείσει δωμάτιο με θέα, εις την Κούβα, είναι τελείως γελασμένος. Το overbooking είναι τόσο σύνηθες όσο δεν φαντάζεται κανένας, οπότε χαλαρώνεις και λες για να δούμε το επόμενο, τι μας προτείνεται κυρία μου, κάτι σε σομόν ή σε λουλακί θα το προτιμούσαμε.
Η σκηνοθεσία δεν αλλάζει, κουνιστές καρέκλες, αναψυκτικά ή mohito, η Esperanza σε ένα τηλέφωνο να προσπαθεί να βρει το δέον κατάλυμα
-Λοιπόν έτοιμο, σε σομόν το δώμα, έρχεται ο κύρης του
-μπράβο ,ευγνώμονες.Που φτάσαμε να την ευχαριστούμε κιόλας, αλλά το είχαμε πάρει πια στην πλάκα, κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας, τη σιγουριά μας, τον τρόπο σκέψης μας.

Νότος με το πραπρα του, μηχανή διθέσια ανατολικογερμανική παρακαλώ. Θα με διορθώσει και μετά ο κύριος
-όχι ανατολικογερμανική, αλλά DDR, Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας
Που τη θυμήθηκε τη Λαϊκή Δημοκρατία και αυτός, τέλος πάντων. Mας έδωσε την κάρτα του και ξεκινήσαμε.
Maricel Pimentel Pelaez (πρώτα η γυναίκα βέβαια για να ξέρουμε ποιος κάνει κουμάντο)
Mariano Brea Martinez
Brig. Higinio Vasquez (San Pio) no 16 between J.M.Gomez and Los Maceo
Tel: 53-0122-656795
Mobile: 53-52718104
Rent a room in Downtown
Privancy confort and Segurity!!!!
Roof Garden!!!!!!

Όταν είδαμε το σπίτι απ’ έξω πέσαμε κάτω από τα γέλια, ανάθεμα το Roof Garden, τον Καποδίστρια σε πιο καλή φυλακή τον έκλεισαν. Τι κάγκελο και κακό ήταν αυτό, πραγματικό Segurity.
Μπήκαμε και καθίσαμε ξεροί από την κούραση στο καθιστικό, να ηρεμήσουμε λίγο όταν εμφανίστηκε ο Karlito, ετών 5, διαφυγών τέκνο από τα χέρια του Ηρώδη. Είχε ημέρες να πάει στο Νηπιαγωγείο και έπρεπε να βγάλει όλη του την ενέργεια επάνω μας.

Η Marisel, μιλώντας άπταιστα αγγλικά, παρόλα τα 120 κιλά minimum βάρος της, ετοίμαζε ως δείπνο τα γνωστά πια , δηλ. γουρούνι, κοτόπουλο, σαλάτες, μπανάνες τηγανιτές, φασολόρυζα κλπ με 7 cuc, ο Μariano βγήκε στη γειτονιά να ζητήσει ότι τους έλειπε και εμείς στην κουζίνα να χαζέψουμε και να ρωτάμε για τη ζωή τους.
Η Marisel ηλεκτρολόγος μηχανικός δούλευε σε εργοστάσιο, δύο ώρες απόσταση, έπρεπε να πάρει και το καράβι από το λιμάνι να φτάσει εκεί. Το κράτος ευτυχώς τους δίνει πολλά χρόνια άδεια για να μεγαλώσουν το παιδί τους. Ο Μariano μηχανικός στα τρένα, είχε άδεια για 3 ημέρες λόγω και της 26 Ιουλίου. Ο Μariano όταν ήταν 19 ετών παντρεύτηκε μία 16, έκαναν ένα γιο 21 ετών σήμερα, bodyguard, και μετά τη χώρισε
- να σου φέρω φωτογραφία του, ρωτάει και μου δείχνει τη Νεφέλη
-απαπα , όχι δε θέλω ξανά, μη χαλάσεις το άλμπουμ , άστη εκεί που βρίσκεται. Τι είναι τούτοι δω πια.

 

[zmaria]

Santiago de Cuba!!!
Ανυπομονώ για αυτήν την συνέχεια!

 

[STAV]

Santiago de Cuba!!!
Ανυπομονώ για αυτήν την συνέχεια!
[media=youtube]9s2plhWEGkM[/media] ...παριστούν μεγάλους τροβαδούρους της περιοχής.

 

[zmaria]

Αμάν βρε Μαρία σε ευχαριστούμε για τα ωραία βιντεάκια, που πας και τα βρίσκεις;

Για κάποιον που έχει πάει στην Κούβα είναι σαν να τον βάζεις πάλι στο κάδρο των αναμνήσεων.

Όσον αφορά την casa de la trova του Santiago, τα πινακάκια πίσω από τους μουσικούς αναπαριστούν μεγάλους τροβαδούρους της περιοχής.

Nα ναι καλά ο γιουτιούμπης!

Ψήνομαι STAV ψήνομαι, εσύ καδράρεις αναμνήσεις, εγώ καδράρω τις μελλοντικές (να μαι καλά) δικές μου! Περιμένω με αγωνία την συνέχεια!!

 

[STAV]

Μέσα σε όλα, να και ο πιτσιρικάς με ένα νεότατο nintendo. Κουφαθήκαμε που το βρήκε αυτό, ακριβό για τα δεδομένα τα δικά μας σκέψου γι αυτό.
-Δώρο από συγγενείς που μένουν στην Ισπανία, ξεκαθάρισε η Marisel
-βρε Marisel κυκλοφορούν τέτοια στην Κούβα;
-απαγορεύεται η πώλησή τους, απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια
-καλά και όλα τα καινούργια οικιακά σκεύη που βλέπουμε στις casas πως στο χαμό τα αγοράσατε με τι λεφτά;
-Μα έπρεπε να πετάξουμε τα παλιά , κάτι ρώσικα που είχαμε, το δικό μου έκοβε τα ρούχα πια, τα έβγαζα κομμάτια, δεν είχαμε και ανταλλακτικά από Ρωσία, οπότε ο Raul - ο Κάστρο εννοούσε- μας έδωσε το δικαίωμα να τα αλλάξουμε. Πουλήσαμε τα παλιά σε πολύ φτωχούς ανθρώπους και εμείς που ασχολούμαστε με τον τουρισμό και πολλοί άλλοι πήραμε καινούργια. Cuc δεν έχουν μόνο όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό. Εξάλλου η κυβέρνηση ήθελε με κάποιο τρόπο να μειώσει την κατανάλωση του ρεύματος, ήθελε να εμφανιστούν και τα cuc που είχαμε στα στρώματά μας και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία.
-εκτός από τους Αμερικάνους, τα έχετε και με τους Ρώσους τώρα;
-Με τον Γκορμπατσόφ, που όταν ανέβηκε στην εξουσία ήρθε στην Κούβα και είπε στον Κάστρο ή θα κάνεις περεστρόικα ή σας εγκαταλείπουμε στη μοίρα σας. Ο Κάστρο αρνήθηκε και περάσαμε πολύ δύσκολες ημέρες, δεν είχαμε να φάμε. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης κατέρρευσε και η οικονομία της Κούβας, οι ΗΠΑ τότε σκλήρυναν το απάνθρωπο και εκδικητικό εμπάργκο, οι μαφιόζοι στο Μαϊάμι γυάλιζαν τις φίσες, ο Φιντέλ όχι μόνο δεν είχε όπως περίμεναν ορισμένοι, την τύχη του Ρουμάνου και του Πολωνού αλλά συσπείρωσε το λαό. «Ειδική περίοδος, θα ζοριστούμε αλλά θα αντέξουμε» είπαμε και αντέξαμε. Αντέξαμε ένας λόγος το λέει, με τον ιδιαίτερο κουβανέζικο τρόπο μας.

-καλά τι πληρώσατε με το συμπάθειο γι όλα αυτά;
-κοίτα το ψυγείο κάνει 538cuc, η κουζίνα 400cuc, οι τηλεοράσεις είναι οι πιο πολλές κινέζικες φτηνές. Ε, Μariano, για τρέχα φέρε ένα δυο κρεμμύδια από τη γειτόνισσα.
- Ναι αλλά τώρα σας βλέπω μια χαρά. Πείνα δε βλέπω και πολύ. Μάλλον πρόβλημα παχυσαρκίας ήμουν έτοιμος ξεστομίσω ότι έχει.
- οι μισθοί μας είναι από 250 pesos μέχρι 600 pesos το πολύ. Τα ρούχα όντως είναι καλά. Μη νομίζεις ότι όλα είναι κινέζικα. Πάει καράβι και φέρνει λαθραία από το Ecuador, μια φορά την εβδομάδα κουβαλάει κυρίως ρούχα και παπούτσια αθλητικά.
-Μariano, τα φώτα, τα παράτησες όλα ανοιχτά.
Μπα δερβέναγας η κυρία, το ξεκαθάρισε …. Εγώ διοικώ εδώ μέσα και άμα σου αρέσει. Έτσι κι αλλιώς σώγαμπρος μπήκε, μια του δίνει και πάει στο καλό.
-από παιδεία, καλά πάμε. Έχουμε ολοήμερα σχολεία τελείως δωρεάν, πανεπιστήμια σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Παντού υπάρχουν νοσοκομεία. Υπάρχει ένας γιατρός για κάθε 120 κατοίκους. Βέβαια αν φύγει από τη Κούβα για άλλη χώρα, χωρίς να τον στείλει το κράτος, χάνει αυτόματα το δικαίωμα του επαγγέλματος του γιατρού.
-τι λέει ρε μπαμπά, τι κουφό, το κατάλαβες αυτό;
-όχι ακαταλαβίστικο, αλλά άστο να φύγει
- Να στη γειτονιά μας υπάρχει ένας γιατρός στη γωνία για όλο το δρόμο που μένουμε.
-και τα φάρμακα; Τι γίνεται με τα φάρμακα; Ρωτάει η Νεφέλη
-πάμε στο γιατρό, μας εξετάζει, γράφει τα φάρμακα, και είτε πάμε στο νοσοκομείο για να μας τα δώσουν σε μορφή ένεσης ή εάν είναι ιδιοκατασκευές πάμε στον φαρμακοποιό και τα αγοράζουμε για λίγα χρήματα. Εκείνο που είναι ακριβό για εμάς είναι το ηλεκτρικό, υπάρχει μετρητής, α ακριβό είναι και το κινητό τηλέφωνο. Για το νερό δίνουμε ελάχιστα χρήματα. Άντε, άντε αρκετά πάτε στο Roof Garden , το φαγητό έτοιμο.

Ανεβαίνουμε λοιπόν στο Roof Garden, δηλ. 15 γλάστρες σε κατάσταση αποχαύνωσης μετά από επίθεση ομάδας δίας με χημικά, δύο τραπέζια το ένα με κάτι πόντους μικρότερο πόδι, η γειτόνισσα στη διπλανή ταράτσα από δεξιά βγήκε να απλώσει τα σώβρακα του κύρη της, ενώ αριστερά στην άλλη ταράτσα ο γείτονας τάιζε τα κοτόπουλα που έτρεχαν από τη μία άκρη στην άλλη της ταράτσας του, κακαρίζοντας δαιμονισμένα.
Ψιλοφύσαγε λιγάκι γιατί μετά την απογευματινή μπόρα εμφανίστηκε μια υγρασία στην πόλη, αναθεματισμένη.
-ρε μπαμπά είναι αλήθεια αυτά που έλεγε;
-Που να ξέρω, στη χώρα της είμαστε μάλλον καλύτερα από εμάς τα γνωρίζει.

Στο ταρατσάκι ανέβαινε μόνο ο Μariano, γιατί λόγω του όγκου της η άλλη η νταρντάνω, που να ανέβει εκείνη την στενή ετοιμόρροπη , πώς την είπε σκάλα;;;; Άσε δε που δεν κατέβαινε αυτός, χαζός ήταν να την ακούει να τον διατάζει, πήρε μια καρέκλα και στρογγυλοκάθισε δίπλα. Το κοτόπουλα να κακαρίζουν σα δαιμονισμένα.
-α, έτσι κάνουν πάντα όταν έχουμε τουρίστες.
Ευτυχώς είχαμε θέα το δρόμο. Τα σπίτια, όλα στην σειρά είναι μάλλον φτωχικά, αλλά την μονοτονία των ομοιόμορφων σπιτιών σπάει η πολυχρωμία του εξωτερικού τοίχου και του κάγκελου που υπάρχει παντού. Οι δρόμοι ερημικοί , οι παλιές Σέβρολετ στο γκαράζ , το άλογο στον κήπο και φάτσα πόστα σε όλα τα σπίτια η απαραίτητη κουνιστή πολυθρόνα σε χιλιάδες παραλλαγές.
-Ξέρεις πολλές φορές τρεις γενιές μένουν στα τρία δωμάτια του ίδιου σπιτιού, να κουνά το κεφάλι του ο Μariano
- Ναι αλλά είναι σπίτια, δεν είναι λαμαρίνες, φαβέλες, ντενεκεδουπόλεις όπως στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική. Άσε και από φαγητό σας βλέπω μια χαρά να επιμένω εγώ τώρα που τους χωρίσαμε, έχετε και τη συνδρομή του κράτους, αλήθεια τι σας μοιράζει ο Φιντέλ ρε μεγάλε;
Δεν ήθελε δεύτερη κουβέντα , έφερε τα μπιλιέτα, τις προσωπικές κάρτες παραλαβής προϊόντων και άρχισε να μας εξηγεί αναλυτικά, τόσα κιλά ζάχαρη, τόσα ρύζι, τόσο κιμά και όλα ανά μήνα

-καλά και κοτόπουλα που τα βρίσκεται;
Κοίταξε μια εμένα , μια την ταράτσα του γείτονα
-α, τώρα κατάλαβα γιατί όταν βλέπουν τουρίστα τα κοτόπουλα του γείτονα αφηνιάζουν, το πεπρωμένο είναι προδιαγραμμένο εε;

-όχι μπορούμε να αγοράσουμε και απέξω, από την εποχή της «ειδικής περιόδου» που εγκαινιάστηκε κάποιες μορφές νόμιμης και παράνομης ιδιωτικής πρωτοβουλίας μπορούμε να κάνουμε πράγματα που πριν ήταν έξω από τις πολιτικές μας αντιλήψεις. Το βλέπει αυτό και ο από πάνω και δεν μιλά, μπορώ να πω συνεχίζει να ενθαρρύνει αυτές τις αλλαγές. Είναι φανερό ότι ο Ραούλ με την ανοχή του Φιντέλ, απαντώντας σε κάποια δειλά μέτρα χαλάρωσης του κλοιού που πήρε ο Ομπάμα κάποια στιγμή, έβαλε μπρος μάλλον μια διαδικασία ελεγχόμενης προσαρμογής.

-ρε μπαμπα, δεν έχω καταλάβει καλά, αυτοί τους χωνεύουν τους Κάστρο ή όχι; Στη Santa Clara είχα κάπου καταλήξει ότι αυτός ο Φιντέλ έδωσε στους Κουβανούς όχι λεφτά και κουραφέξαλα αλλά μια χαμένη υπερηφάνεια που τους την είχαν κάνει ρόμπα οι Αμερικάνοι. Και μου είχε αρέσει αυτός ο τύπος, πρωτότυπος και αυθεντικός. Τώρα τι γίνεται μου τα χαλάνε, αλλάξει έτσι γρήγορα η κατάσταση.

Η ninia των 14 ετών με πυροβολούσε με απανωτές ριπές κατά βούληση
-βρε κορίτσι μου, η Κούβα μοιάζει ως ένα πεντάχρονο κορίτσι με τις εμπειρίες ενός ενήλικα. Μόνο οι Κουβανοί, που την κουβαλούν στο DNA τους μπορούν να την καταλάβουν και όχι εμείς οι τουρίστες των είκοσι ημερών. Ότι πιάνεις, πιάνω.

-που να πάμε μετά το φαγητό μεγάλε Μariano, καμιά disco ξέρεις;
- Λοιπόν με την κόρη σου ε, θα σου που να μην πας, εκτός αν θέλετε να τη βρείτε με chicos και καυτές chicas, οπότε οι δρόμοι οδηγούνστην Discoteca La Iris, calle Aguilera 617, e/Bamada y Placido. Να πάρετε κάτι για να βουλώσετε τα αυτιά σας. Έχει και μπράβους απέξω , μάλλον δε θα σας αφήσουν να μπείτε με τη μικρά. Μόνος σου δε θα φύγεις από εκεί , μέσα σε 30 λεπτά θα έχεις βρει τον έρωτα της ζωής σου.
-καλό μου ακούγεται, για λέγε για λέγε…..
-Α, υπάρχει και το Club 300, στον ίδιο δρόμο δηλ. calle Aguilera, ανάμεσα Lacret και San Felix, πολύ κοντά μας στο Parque Cespedes. Να πάρεις καπέλο και όχι τη μικρά για εκεί, μου είπε με νόημα.
Ζωηρούλης ο Μarianoκαι άς τη χοντρή και κούρευε.
-Νεφέλη μήπως είσαι κουρασμένη και θέλεις να κοιμηθείς;
-καθόλου, μήπως θέλεις να μου στείλεις κανένα άλλο μήνυμα. Μήπως υπονοείς ότι θα βγεις μόνος σου;
-Είπα μήπως θέλεις να ξαποστάσεις;
-Ξέχνα το, χωρίς εμένα δε πας πουθενά…
Αυτά έχει ένα ταξίδι με μια ninia, το πήρα απόφαση, σήμερα θα τη βγάζαμε πάλι οικογενειακώς. Ο Μariano πετούσε από τη χαρά του, νόμιζε ότι θα είχε παρέα…….. έταζε και βόλτα με τη DDR.

Έμενε μόνο η μουσική του καρναβαλιού που ακουγόταν από κάπου……….
α και τα κοκόρια που δε σταμάτησαν τα σκασμένα.
Όχι μέσα δε θα μέναμε.

 

[Aria_C]

Και τι δεν θα έδινα να ήμουν η μικρά, Σταύρο!
Όχι δεν έχω θέμα με την ηλικία μου... Καψούρα με την Κούβα έχω. Και με κάθε σειρά που γράφεις και κάθε φωτογραφία που ανεβάζεις με πληγώνεις βαθύτατα που δεν είμαι εκεί!