Naoko
New Member
- Μηνύματα
- 3
- Likes
- 1
- Επόμενο Ταξίδι
- Οσακα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Μ δημιουργήθηκε η Ανάγκη να ξαναπάω άμεσα...υπέροχες μνήμες ξύπνησες 
Ιταλία Το είπε και ο Γκαίτε. "...δεν μπορεί να είσαι δυστυχής...".
- Thread starter gelf
- Ημερομηνία δημιουργίας
gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.789
Κεφάλαιο 4
Ένα σούρουπο στην παραλιακή ζώνη και νυχτερινή έξοδος.
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο μου, προχώρησα με γρήγορο βήμα, κατά μήκος της κεντρικής οδού Toledo,
προς την αντίθετη κατεύθυνση αυτή τη φορά. Με κατεύθυνση προς την παραλιακή ζώνη. Φτάνοντας στην Piazza del Plebiscito, είδα το φεγγάρι πάνω από το Teatro San Carlo.
Διέσχισα γρήγορα την πλατεία, χωρίς να παρατηρήσω ιδιαίτερα τα αξιοθέατα της, όπως τη Basilica Reale Pontificia San Francesco da Paola, την Prefettura di Napoli (έδρα της περιφερειακής διοίκησης), το παλάτι, κλπ αφού βιαζόμουν να βρεθώ γρήγορα και έγκαιρα στην παραλιακή ζώνη. Όπως έφευγα από την πλατεία del Plebiscito
και κατευθυνόμενος προς τη Via Cesario Console, έριξα μια ματιά στην πλατεία, με τον ανάντη αυτής λόφο στον οποίο δέσποζε το κάστρο Sant' Elmo.
Προχώρησα κατά μήκος της Via Cesario Console και βρέθηκα πάνω από το 21 στρεμμάτων πάρκο Giardini del Molosiglio, όπου ανατολικά διακρινόταν το Castel Nuovo,
ενώ στο βάθος υψωνόταν ο Βεζούβιος, με το φεγγάρι σχεδόν ολόγιομο από πάνω του.
Συνέχισα να προχωρώ και είδα τον κόλπο της Νάπολης, ή μάλλον μεγάλο τμήμα αυτού σε όλο του το μεγαλείο.
Εκεί σκέφτηκα ότι πρέπει να "συμπληρωθούν" τα γραπτά του Γκαίτε, με το φεγγάρι, όπως αναφέρω στην πρώτη παράγραφο της παρούσας ιστορίας.
Ο κόλπος της Νάπολης σχηματίστηκε από ένα τεράστιο κρατήρα. Κατέβηκα στη Via Nazario Sauro και προχώρησα κατά μήκος του πεζοδρομίου αυτής, παραθαλάσσια,
μέχρι που έφτασα στην επίσης παραλιακή Via Partenope, πάντα με τη συνοδεία της θάλασσας και του φεγγαριού να φωτίζει τον κόλπο της Νάπολης.
Το όνομα της παραλιακής λεωφόρου της Νάπολης, είναι γνωστό από που προέρχεται. Προέρχεται από την Παρθενόπη η οποία ήταν μία από τις μυθικές σειρήνες της ελληνικής μυθολογίας. Όταν ο Οδυσσέας απέφυγε με το σκάφος του τις σειρήνες, χωρίς να σταματήσει, η Παρθενόπη απελπισμένη έπεσε στη θάλασσα, πνίγηκε και το πτώμα της εκβράστηκε σε μια παραλία της Ιταλίας, όπου τότε οι νεοφερμένοι άποικοι από την Κύμη το περισυνέλεξαν και δημιούργησαν στη θέση αυτή τη Νάπολη. Γνωρίζοντας αυτά κατάλαβα, γιατί το υποκοριστικό της ομάδας της Napoli και των οπαδών της, είναι παρτενοπέι. Συνέχισα να προχωρώ γρήγορα, αφού στόχος μου ήταν να φτάσω στο Castel dell’Ovo,
πριν αυτό κλείσει. Πλησιάζοντας στο κάστρο, στόχευσα με τη φωτογραφική μου μηχανή προς τη βόρεια ακτή του κόλπου της Νάπολης, προς το Posillipo (Παυσίλιπο κατά τους αρχαίους Έλληνες, επειδή σταματάει τη λύπη).
Όταν έφτασα στην πύλη, το κάστρο έκλεινε. Όμως ένας πολύ καλός άνθρωπος, φύλακας στην πύλη, με νοήματα μου έδωσε να καταλάβω ότι μπορούσα να μπω στο κάστρο. Άρχισα να ανεβαίνω με ταχύτητα στο κάστρο. Συνάντησα ασανσέρ, αλλά δεν το χρησιμοποίησα κάτω από τον φόβο ότι θα κλεινόμουν μέσα. Ο λιγοστός κόσμος αποχωρούσε.
Ανέβηκα στο κάστρο σχεδόν τρέχοντας, κοιτάζοντας μερικές φορές προς τα πίσω.
Το κάστρο ήταν πλέον έρημο. Έφτασα στο ψηλότερο σημείο και έβγαλα μερικές φωτογραφίες προς τον Βεζούβιο και προς τον κόλπο της Νάπολης.
Στη συνέχεια, άρχισα να κατηφορίζω. Στην έξοδο ευχαρίστησα τον φύλακα που με άφησε να μπω εκπρόθεσμα στο κάστρο. Όταν έφυγα από το Castel dell’ Ovo, η πόρτα πίσω μου, έκλεισε ερμητικά.
Επέστρεψα προς την πλατεία del Plebiscito, από τους παραλιακούς δρόμους τη Via Partenope και τη Via Nazario Sauro, ώστε να συνεχίζω να θαυμάζω τον συνδυασμό Βεζούβιου, θάλασσας και φεγγαριού. Όταν έφτασα στην πλατεία τα κτίρια ήταν φωτισμένα. Παρατήρησα τη φωτισμένη βασιλική San Francesco da Paola,
το Παλάτσο Ρεάλε και τα άλλα κτίρια της πλατείας.
Σταμάτησα λίγη ώρα στην άκρη της πλατείας στο περίφημο Gran Caffè Gambrinus,
το οποίο είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν κορυφαίους των γραμμάτων και των τεχνών, για να ξεκουραστώ και να δροσιστώ με μια μπύρα. Από τη θέση που ήμουν παρατηρούσα εκτός από την πλατεία del Plebiscito, την Piazza Trieste E Trento με τη Fontana del Carciofo στο μέσο της,
καθώς και το φωτισμένο Teatro San Carlo.
Όταν έφυγα από το καφέ Gambrinus, έκανα ένα πολύ γρήγορο πέρασμα από τη Galleria Umberto I,
ανηφόρισα την οδό Toledo
και πήγα στο ξενοδοχείο για ολιγόωρη ξεκούραση. Αργότερα όταν βγήκα από το ξενοδοχείο, έκανα μια βόλτα στην ισπανική συνοικία (quartieri spagnoli)
και αφού ήπια ένα ποτό στο πολυσύχναστο bar Cammarota Spritz, προχώρησα προς την Piazza del Gesù Nuovo,
όπως είχα αποφασίσει το απόγευμα, όπου στο restaurant O' Munaciello, έφαγα ναπολιτάνικη πίτσα, την οποία συνόδεψα με το εκλεκτό λευκό κρασί Greco di Tufo,
ενώ στη συνέχεια επισκέφτηκα ένα bar, δίπλα στο restaurant.
Ήταν πολύ αργά όταν έφυγα από το bar και όπως επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου παρατηρούσα την κεντρική οδό Toledo, όπου ο συνδυασμός αέρα και τσαπατσουλιάς παρουσίαζε μια εικόνα μη κολακευτική για την πόλη.
Ένα σούρουπο στην παραλιακή ζώνη και νυχτερινή έξοδος.
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο μου, προχώρησα με γρήγορο βήμα, κατά μήκος της κεντρικής οδού Toledo,
προς την αντίθετη κατεύθυνση αυτή τη φορά. Με κατεύθυνση προς την παραλιακή ζώνη. Φτάνοντας στην Piazza del Plebiscito, είδα το φεγγάρι πάνω από το Teatro San Carlo.
Διέσχισα γρήγορα την πλατεία, χωρίς να παρατηρήσω ιδιαίτερα τα αξιοθέατα της, όπως τη Basilica Reale Pontificia San Francesco da Paola, την Prefettura di Napoli (έδρα της περιφερειακής διοίκησης), το παλάτι, κλπ αφού βιαζόμουν να βρεθώ γρήγορα και έγκαιρα στην παραλιακή ζώνη. Όπως έφευγα από την πλατεία del Plebiscito
και κατευθυνόμενος προς τη Via Cesario Console, έριξα μια ματιά στην πλατεία, με τον ανάντη αυτής λόφο στον οποίο δέσποζε το κάστρο Sant' Elmo.
Προχώρησα κατά μήκος της Via Cesario Console και βρέθηκα πάνω από το 21 στρεμμάτων πάρκο Giardini del Molosiglio, όπου ανατολικά διακρινόταν το Castel Nuovo,
ενώ στο βάθος υψωνόταν ο Βεζούβιος, με το φεγγάρι σχεδόν ολόγιομο από πάνω του.
Συνέχισα να προχωρώ και είδα τον κόλπο της Νάπολης, ή μάλλον μεγάλο τμήμα αυτού σε όλο του το μεγαλείο.
Εκεί σκέφτηκα ότι πρέπει να "συμπληρωθούν" τα γραπτά του Γκαίτε, με το φεγγάρι, όπως αναφέρω στην πρώτη παράγραφο της παρούσας ιστορίας.
Ο κόλπος της Νάπολης σχηματίστηκε από ένα τεράστιο κρατήρα. Κατέβηκα στη Via Nazario Sauro και προχώρησα κατά μήκος του πεζοδρομίου αυτής, παραθαλάσσια,
μέχρι που έφτασα στην επίσης παραλιακή Via Partenope, πάντα με τη συνοδεία της θάλασσας και του φεγγαριού να φωτίζει τον κόλπο της Νάπολης.
Το όνομα της παραλιακής λεωφόρου της Νάπολης, είναι γνωστό από που προέρχεται. Προέρχεται από την Παρθενόπη η οποία ήταν μία από τις μυθικές σειρήνες της ελληνικής μυθολογίας. Όταν ο Οδυσσέας απέφυγε με το σκάφος του τις σειρήνες, χωρίς να σταματήσει, η Παρθενόπη απελπισμένη έπεσε στη θάλασσα, πνίγηκε και το πτώμα της εκβράστηκε σε μια παραλία της Ιταλίας, όπου τότε οι νεοφερμένοι άποικοι από την Κύμη το περισυνέλεξαν και δημιούργησαν στη θέση αυτή τη Νάπολη. Γνωρίζοντας αυτά κατάλαβα, γιατί το υποκοριστικό της ομάδας της Napoli και των οπαδών της, είναι παρτενοπέι. Συνέχισα να προχωρώ γρήγορα, αφού στόχος μου ήταν να φτάσω στο Castel dell’Ovo,
πριν αυτό κλείσει. Πλησιάζοντας στο κάστρο, στόχευσα με τη φωτογραφική μου μηχανή προς τη βόρεια ακτή του κόλπου της Νάπολης, προς το Posillipo (Παυσίλιπο κατά τους αρχαίους Έλληνες, επειδή σταματάει τη λύπη).
Όταν έφτασα στην πύλη, το κάστρο έκλεινε. Όμως ένας πολύ καλός άνθρωπος, φύλακας στην πύλη, με νοήματα μου έδωσε να καταλάβω ότι μπορούσα να μπω στο κάστρο. Άρχισα να ανεβαίνω με ταχύτητα στο κάστρο. Συνάντησα ασανσέρ, αλλά δεν το χρησιμοποίησα κάτω από τον φόβο ότι θα κλεινόμουν μέσα. Ο λιγοστός κόσμος αποχωρούσε.
Ανέβηκα στο κάστρο σχεδόν τρέχοντας, κοιτάζοντας μερικές φορές προς τα πίσω.
Το κάστρο ήταν πλέον έρημο. Έφτασα στο ψηλότερο σημείο και έβγαλα μερικές φωτογραφίες προς τον Βεζούβιο και προς τον κόλπο της Νάπολης.
Στη συνέχεια, άρχισα να κατηφορίζω. Στην έξοδο ευχαρίστησα τον φύλακα που με άφησε να μπω εκπρόθεσμα στο κάστρο. Όταν έφυγα από το Castel dell’ Ovo, η πόρτα πίσω μου, έκλεισε ερμητικά.
Επέστρεψα προς την πλατεία del Plebiscito, από τους παραλιακούς δρόμους τη Via Partenope και τη Via Nazario Sauro, ώστε να συνεχίζω να θαυμάζω τον συνδυασμό Βεζούβιου, θάλασσας και φεγγαριού. Όταν έφτασα στην πλατεία τα κτίρια ήταν φωτισμένα. Παρατήρησα τη φωτισμένη βασιλική San Francesco da Paola,
το Παλάτσο Ρεάλε και τα άλλα κτίρια της πλατείας.
Σταμάτησα λίγη ώρα στην άκρη της πλατείας στο περίφημο Gran Caffè Gambrinus,
το οποίο είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν κορυφαίους των γραμμάτων και των τεχνών, για να ξεκουραστώ και να δροσιστώ με μια μπύρα. Από τη θέση που ήμουν παρατηρούσα εκτός από την πλατεία del Plebiscito, την Piazza Trieste E Trento με τη Fontana del Carciofo στο μέσο της,
καθώς και το φωτισμένο Teatro San Carlo.
Όταν έφυγα από το καφέ Gambrinus, έκανα ένα πολύ γρήγορο πέρασμα από τη Galleria Umberto I,
ανηφόρισα την οδό Toledo
και πήγα στο ξενοδοχείο για ολιγόωρη ξεκούραση. Αργότερα όταν βγήκα από το ξενοδοχείο, έκανα μια βόλτα στην ισπανική συνοικία (quartieri spagnoli)
και αφού ήπια ένα ποτό στο πολυσύχναστο bar Cammarota Spritz, προχώρησα προς την Piazza del Gesù Nuovo,
όπως είχα αποφασίσει το απόγευμα, όπου στο restaurant O' Munaciello, έφαγα ναπολιτάνικη πίτσα, την οποία συνόδεψα με το εκλεκτό λευκό κρασί Greco di Tufo,
ενώ στη συνέχεια επισκέφτηκα ένα bar, δίπλα στο restaurant.
Ήταν πολύ αργά όταν έφυγα από το bar και όπως επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου παρατηρούσα την κεντρική οδό Toledo, όπου ο συνδυασμός αέρα και τσαπατσουλιάς παρουσίαζε μια εικόνα μη κολακευτική για την πόλη.
gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.789
Κεφάλαιο 5
Μια ημερήσια βόλτα στην παραλιακή ζώνη.
Την άλλη ημέρα το πρωί, ύστερα από το πρωινό στο ξενοδοχείο, σε μια σάλα με εξαιρετική διακόσμηση,
βγήκα έξω στην οδό Toledo, ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και πολύς κόσμος κυκλοφορούσε στους δρόμους και ιδίως στην κεντρική οδό Toledo.
Η Via Toledo, ονομάστηκε έτσι λόγω του Ισπανού αντιβασιλιά Δον Πέδρο του Τολέδο, οποίος το έτος 1536 σχεδίασε την οδό δίπλα στα τότε αραγονικά τείχη. Η Via Toledo, η οποία για την εποχή της ήταν από τους μεγαλύτερους σε μήκος δρόμους, σήμερα εκτός από κεντρική οδός είναι από τους πλέον εμπορικούς δρόμους της πόλης.
Ο ήλιος έκαιγε και προχώρησα στην κατεύθυνση προς την παραλιακή ζώνη, όχι από την κεντρική οδό Toledo, όπως το προηγούμενο απόγευμα, αλλά από τα στενά δρομάκια Vico Lungo del Gelso και Via Speranzella της ισπανικής συνοικίας.
Η ισπανική συνοικία (quartieri spagnoli), κατασκευάστηκε τον 17ο αιώνα, στα δυτικά της Via Toledo, προκειμένου να στεγάσει τους Ισπανούς στρατιώτες, από τους οποίους πήρε το όνομά της. Για αρκετούς αιώνες στην ισπανική συνοικία υπήρχε εγκληματικότητα και πορνεία. Την παρούσα περίοδο έχει μετεξελιχθεί σε μία από τις εργατικές γειτονιές της Νάπολης όπου περπατώντας σ' αυτήν προσφέρεται και μια ιδέα του λαϊκού ναπολιτάνικου πολιτισμού, στην περιοχή διαμένουν αρκετοί φοιτητές λόγω της εγγύτητας με αρκετά πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ έχουν δημιουργηθεί πολλά μπαρ και εστιατόρια, αλλά και μικρά μαγαζάκια κυρίως για αγορά ψαρικών ή φρούτων και λαχανικών.
Στην ισπανική συνοικία, όλα είναι σε μικρή κλίμακα, ακόμα και οι εκκλησίες, όπως η Chiesa di Santa Maria Francesca,
αφιερωμένη σε μία από τους (τις) πάρα πολλούς (πολλές) αγίους της καθολικής εκκλησίας. Συνέχισα να προχωρώ κατά μήκος της Via Speranzella, έως τον σταθμό του τελεφερίκ Augusteo. Ήθελα να ανέβω με το τελεφερίκ προς την περιοχή Vomero και το Castel Sant' Elmo, το οποίο χρονολογείται από το έτος 1275. Όμως βρήκα τον σταθμό κλειστό. Ρώτησα σ' ένα μπαρ κοντά στο σταθμό και μ' ενημέρωσαν ότι ο σταθμός θα είναι κλειστός έως τον Ιούνιο. Παράτησα την προσπάθεια ν' ανέβω στο κάστρο, τουλάχιστον για εκείνη την ώρα και ξαναβγήκα στη γεμάτη από κόσμο οδό Toledo.
Από την οδό Toledo, πέρασα για λίγο στη στοά Galleria Umberto I.
Η Galleria Umberto I, κατασκευάστηκε με βάση το σχέδιο της αστικής ανάπλασης το οποίο εφαρμόστηκε μετά την επιδημία χολέρας που είχε πλήξει την πόλη το έτος 1884. Από τη στοά είχα περάσει και το προηγούμενο βράδυ, αλλά ήθελα να την παρατηρήσω και με το φως της ημέρας, όπου από την εντυπωσιακή οροφή από σίδερο και γυαλί το φως γεμίζει τον μεγάλο ανοιχτό χώρο και αναδεικνύει τα κομψά σχέδια του μαρμάρινου δαπέδου.
Μετά το σύντομο πέρασμα από τη στοά Galleria Umberto I, προχώρησα προς το Castel Nuovo.
Το Castel Nuovo, στο οποίο φιλοξενείται, από τη δεκαετία του 1990, το Δημοτικό Μουσείο με μικρή, αλλά αξιόλογη συλλογή έργων τέχνης, ονομάστηκε νουόβο (καινούργιο) για να ξεχωρίζει από τα δύο παλιότερα, το Castel dell’Ovo και το Καπουάνο τα οποία ήταν πολύ μικρά για στεγάσουν όλη την αυλή των Ανδεγαυών. Έτσι ο Κάρολος Α της Ανδεγαυίας ξεκίνησε την κατασκευή του το έτος 1279 και στη συνέχεια ο Αλφόνσος Ε της Αραγονίας, το έτος 1443, όταν μπήκε θριαμβευτής στη Νάπολη, διέταξε την εκ βάθρων ανακατασκευή του. Το κτίσμα είναι από τα σημαντικότερα ορόσημα της Νάπολης.
Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το εσωτερικό του κάστρου και το μουσείο, προχώρησα προς το Teatro San Carlo και την Piazza del Plebiscito.
Το Teatro San Carlo, ένα από τα παλιότερα θέατρα όπερας στον κόσμο, είναι γνωστό για την τέλεια ακουστική του, είναι το καλύτερο μέρος στη Νότια Ιταλία για παρακολούθηση όπερας.
Το θέατρο άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του το έτος 1737 (4 Νοεμβρίου), σαράντα χρόνια πριν από τη Σκάλα του Μιλάνου και ανακαινίστηκε το 1816, ύστερα από μια πυρκαγιά, η οποία προκάλεσε ζημιές στο εσωτερικό του θεάτρου. Ο Σταντάλ που θεωρούσε την Ιταλία δεύτερη πατρίδα του, έφυγε από τη Νάπολη το έτος 1817, αφού ορκίστηκε ότι δεν θα ξεχνούσε ποτέ την οδό Τολέντο και το θέατρο Σαν Κάρλο, το καύχημα της "ωραιότερης πόλης της υφηλίου". Το θέατρο Σαν Κάρλο είναι το παλιότερο λυρικό θέατρο της Ευρώπης, αφού λειτουργεί από το έτος 1737.
Η Piazza del Plebiscito, σχεδιάστηκε από τον Ιωακείμ Μιρά τον γαμπρό του Ναπολέοντα, ο οποίος κυβέρνησε τη Νάπολη από το έτος 1808, έως το έτος 1815. Ο Μιρά δυσαρεστημένος από τον χαοτικό κυκεώνα των κτιρίων απέναντι από το παλάτι Ρεάλε, αποφάσισε να γκρεμίσει και να ανακατασκευάσει την περιοχή, αλλά δεν πρόλαβε να δει το αποτέλεσμα του σχεδιασμού του. Το έτος 1815, ο Φερδινάνδος των Βουρβώνων επανήλθε στο θρόνο και ολοκλήρωσε το σχέδιο που είχε ξεκινήσει ο Μιρά. Η πλατεία που δημιουργήθηκε ονομάστηκε κατ' αρχή Largo di Palazzo και στη συνέχεια έλαβε την τελική ονομασία Piazza del Plebiscito, η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή της πόλης και χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για διάφορες γιορτές, τελετές και στρατιωτικές παρελάσεις (πράγματι κι εγώ το απόγευμα που ξαναπέρασα από την πλατεία, παρατήρησα ότι κυκλοφορούσαν πολλοί ένστολοι με επίσημη στολή παρέλασης). Τα πρώτα κτίρια που οικοδομήθηκαν ήταν τα ανάκτορα του πρίγκιπα του Σαλέρνο και η έπαυλη όπου στεγάζεται σήμερα η Νομαρχία.
Η Piazza del Plebiscito, λοιπόν, είναι το κέντρο της μοντέρνας Νάπολης, όπου δεσπόζουν η εκκλησία San Francesco di Paola
και το Palazzo Reale με τα βασιλικά διαμερίσματα και το roof garden με την υπέροχη θέα στο λιμάνι.
Η εκκλησία San Francesco di Paola, βασίζεται στην αρχιτεκτονική του Πανθέου της Ρώμης, έχει κυκλικό σχήμα με ακτινωτά παρεκκλήσια και μεγάλο τρούλο ύψους 53 μέτρων και πλάτους 34 μέτρων.
Το Palazzo Reale, το σχέδιο και το μέγεθος του οποίου, το καθιστούν ένα από τα σημαντικότερα βασιλικά ανάκτορα της Μεσογείου, σχεδιάστηκε από τον Ντομένικο Φοντάνα κατόπιν εντολής του αντιβασιλέα Φερνάντεθ Ρουίθ ντε Κάστρο, οι εργασίες για την κατασκευή του ξεκίνησαν το έτος 1600, η κατασκευή συνεχίστηκε επί αιώνες και το ανάκτορο ολοκληρώθηκε το έτος 1843.
Αφού έμεινα για λίγο στην πλατεία, προχώρησα προς την παραλιακή ζώνη προκειμένου να την απολαύσω τον κόλπο της Νάπολης κάτω από τον λαμπερό ήλιο. Την προηγούμενη ημέρα, όταν είχα φτάσει στην παραλιακή ζώνη ήταν σούρουπο και στη συνέχεια νύχτωσε. Βέβαια τότε φώτιζε το φως του σχεδόν ολόγιομου φεγγαριού. Μου άρεσε πολύ, όμως προχωρώντας, σκέφτηκα ότι και η ημερήσια βόλτα έχει τα καλά της. Ο κόλπος της Νάπολης λαμπερός απλωνόταν μπροστά μου και στο βάθος διακρινόταν ο επιβλητικός όγκος του Βεζούβιου.
Όπως και το προηγούμενο βράδυ, κατέβηκα στη Via Nazario Sauro και προχώρησα κατά μήκος του πεζοδρομίου αυτής, παραθαλάσσια, παρατηρώντας τον κόλπο της Νάπολης
Αρκετοί είχαν αράξει, στους ογκόλιθους που τους έχουν τοποθετήσει για την προστασία των παραθαλάσσιων δρόμων, και απολάμβαναν τον ήλιο.
Η ώρα είχε φτάσει τρεις το μεσημέρι και όλα τα μπαρ, τα καφέ και τα εστιατόρια ήταν γεμάτα. Τότε σκέφτηκα ότι δίψασα. Είδα ότι απέναντι και επί του παραλιακού δρόμου, δηλαδή επί της Via Nazario Sauro ήταν το Ristorante La Piazzetta,
με θέα προς τον Βεζούβιο. Αποφάσισα να σταματήσω για να δροσιστώ και να πάρω δυνάμεις με ένα μπουκάλι λευκό κρασί,
το οποίο συνόδεψα με μια ναπολιτάνικη πίτσα. Αφού ήπια και δύο υπέροχα λιμοντσέλο (limoncello), ξεκίνησα πάλι να περπατώ έως την παραλιακή Via Partenope και το Castel dell’Ovo,
Το Castel dell’ Ovo είναι το παλιότερο κάστρο της Νάπολης και χρονολογείται από το 12ο αιώνα. Βρίσκεται στο πρώην νησί και νυν χερσόνησο Megaride.
Αυτή τη φορά ανέβηκα στο κάστρο με το ασανσέρ. Στο υποβλητικό κάστρο είχε διάφορες εκθέσεις, μπήκα σε μία εξ αυτών με ζωγραφική.
Αφού από το ψηλότερο σημείο του κάστρου, έβγαλα αρκετές φωτογραφίες προς τον κόλπο της Νάπολης,
κατεβαίνοντας έριξα μια ματιά στη γειτονιά κάτω από το Castel dell’Ovo,
έφυγα από το κάστρο
και συνέχισα να περπατώ επιστρέφοντας στην Piazza del Plebiscito.
Αφού έκανα μια βόλτα στην εμπορική Via Chiaia,
επέστρεψα στην Piazza del Plebiscito
και συγκεκριμένα στο Gran Caffè Gambrinus,
όπου αποφάσισα να δοκιμάσω μια ιταλική μπίρα. Παρήγγειλα μια μικρή μπίρα για να δροσιστώ, την οποία, μου τη σέρβιραν με σειρά μικρομεζέδων.
Το Gran Caffè Gambrinus, είναι από τα ορόσημα της Νάπολης, οι τοίχοι του είναι διακοσμημένοι με έργα μεγάλων ναπολιτάνων ζωγράφων, ενώ εκεί σύχναζαν μεγάλοι πολιτικοί ζωγράφοι και συγγραφείς, όπως ο Γκι ντε Μοπασάν, ο Όσκαρ Ουαιλντ, ενώ ο Γκαμπριέλε ντ' Ανούντσιο έγραψε τους στίχους για το γνωστό ναπολιτάνικο τραγούδι "a vucchella" σ' αυτό το καφέ. Όταν το λογοτεχνικό αυτό καφενείο, έγινε στέκι των αντιπάλων του φασιστικού καθεστώτος, η νομαρχία το έκλεισε. Στην παρούσα φάση, έχει αποκατασταθεί πλήρως η διακόσμηση της μπελ επόκ και το ιστορικό καφενείο είναι σε περίοδο ακμής. Αφού απόλαυσα τις μπίρες μου στο Gran Caffè Gambrinus, έφυγα ανηφορίζοντας την κεντρική οδό Toledo.
Ως σοκολατοφάγος, σταμάτησα στο Gay Odin και πήρα μερικές σοκολάτες.
Στη συνέχεια σκέφτηκα να ανηφορίσω προς το εθνικό αρχαιολογικό μουσείο της Νάπολης.
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Νάπολης, ήταν η βάση του βασιλικού ιππικού στα τέλη του 16ου αιώνα, στη συνέχεια φιλοξένησε το Πανεπιστήμιο της Νάπολης, αφού πρώτα ανακαινίστηκε εκ βάθρων, στις αρχές του 17ου αιώνα. Σήμερα στεγάζει μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές συλλογές παγκοσμίως – συμπεριλαμβανομένων και των θησαυρών από την Πομπηία. Όμως η ώρα ήταν περασμένη, το αξιόλογο αυτό μουσείο το είχα επισκεφτεί στο παρελθόν, οπότε προχώρησα προς το ξενοδοχείο μου για ξεκούραση στο άνετο και καλόγουστο δωμάτιό μου.
Μια ημερήσια βόλτα στην παραλιακή ζώνη.
Την άλλη ημέρα το πρωί, ύστερα από το πρωινό στο ξενοδοχείο, σε μια σάλα με εξαιρετική διακόσμηση,
βγήκα έξω στην οδό Toledo, ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και πολύς κόσμος κυκλοφορούσε στους δρόμους και ιδίως στην κεντρική οδό Toledo.
Η Via Toledo, ονομάστηκε έτσι λόγω του Ισπανού αντιβασιλιά Δον Πέδρο του Τολέδο, οποίος το έτος 1536 σχεδίασε την οδό δίπλα στα τότε αραγονικά τείχη. Η Via Toledo, η οποία για την εποχή της ήταν από τους μεγαλύτερους σε μήκος δρόμους, σήμερα εκτός από κεντρική οδός είναι από τους πλέον εμπορικούς δρόμους της πόλης.
Ο ήλιος έκαιγε και προχώρησα στην κατεύθυνση προς την παραλιακή ζώνη, όχι από την κεντρική οδό Toledo, όπως το προηγούμενο απόγευμα, αλλά από τα στενά δρομάκια Vico Lungo del Gelso και Via Speranzella της ισπανικής συνοικίας.
Η ισπανική συνοικία (quartieri spagnoli), κατασκευάστηκε τον 17ο αιώνα, στα δυτικά της Via Toledo, προκειμένου να στεγάσει τους Ισπανούς στρατιώτες, από τους οποίους πήρε το όνομά της. Για αρκετούς αιώνες στην ισπανική συνοικία υπήρχε εγκληματικότητα και πορνεία. Την παρούσα περίοδο έχει μετεξελιχθεί σε μία από τις εργατικές γειτονιές της Νάπολης όπου περπατώντας σ' αυτήν προσφέρεται και μια ιδέα του λαϊκού ναπολιτάνικου πολιτισμού, στην περιοχή διαμένουν αρκετοί φοιτητές λόγω της εγγύτητας με αρκετά πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ έχουν δημιουργηθεί πολλά μπαρ και εστιατόρια, αλλά και μικρά μαγαζάκια κυρίως για αγορά ψαρικών ή φρούτων και λαχανικών.
Στην ισπανική συνοικία, όλα είναι σε μικρή κλίμακα, ακόμα και οι εκκλησίες, όπως η Chiesa di Santa Maria Francesca,
αφιερωμένη σε μία από τους (τις) πάρα πολλούς (πολλές) αγίους της καθολικής εκκλησίας. Συνέχισα να προχωρώ κατά μήκος της Via Speranzella, έως τον σταθμό του τελεφερίκ Augusteo. Ήθελα να ανέβω με το τελεφερίκ προς την περιοχή Vomero και το Castel Sant' Elmo, το οποίο χρονολογείται από το έτος 1275. Όμως βρήκα τον σταθμό κλειστό. Ρώτησα σ' ένα μπαρ κοντά στο σταθμό και μ' ενημέρωσαν ότι ο σταθμός θα είναι κλειστός έως τον Ιούνιο. Παράτησα την προσπάθεια ν' ανέβω στο κάστρο, τουλάχιστον για εκείνη την ώρα και ξαναβγήκα στη γεμάτη από κόσμο οδό Toledo.
Από την οδό Toledo, πέρασα για λίγο στη στοά Galleria Umberto I.
Η Galleria Umberto I, κατασκευάστηκε με βάση το σχέδιο της αστικής ανάπλασης το οποίο εφαρμόστηκε μετά την επιδημία χολέρας που είχε πλήξει την πόλη το έτος 1884. Από τη στοά είχα περάσει και το προηγούμενο βράδυ, αλλά ήθελα να την παρατηρήσω και με το φως της ημέρας, όπου από την εντυπωσιακή οροφή από σίδερο και γυαλί το φως γεμίζει τον μεγάλο ανοιχτό χώρο και αναδεικνύει τα κομψά σχέδια του μαρμάρινου δαπέδου.
Μετά το σύντομο πέρασμα από τη στοά Galleria Umberto I, προχώρησα προς το Castel Nuovo.
Το Castel Nuovo, στο οποίο φιλοξενείται, από τη δεκαετία του 1990, το Δημοτικό Μουσείο με μικρή, αλλά αξιόλογη συλλογή έργων τέχνης, ονομάστηκε νουόβο (καινούργιο) για να ξεχωρίζει από τα δύο παλιότερα, το Castel dell’Ovo και το Καπουάνο τα οποία ήταν πολύ μικρά για στεγάσουν όλη την αυλή των Ανδεγαυών. Έτσι ο Κάρολος Α της Ανδεγαυίας ξεκίνησε την κατασκευή του το έτος 1279 και στη συνέχεια ο Αλφόνσος Ε της Αραγονίας, το έτος 1443, όταν μπήκε θριαμβευτής στη Νάπολη, διέταξε την εκ βάθρων ανακατασκευή του. Το κτίσμα είναι από τα σημαντικότερα ορόσημα της Νάπολης.
Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το εσωτερικό του κάστρου και το μουσείο, προχώρησα προς το Teatro San Carlo και την Piazza del Plebiscito.
Το Teatro San Carlo, ένα από τα παλιότερα θέατρα όπερας στον κόσμο, είναι γνωστό για την τέλεια ακουστική του, είναι το καλύτερο μέρος στη Νότια Ιταλία για παρακολούθηση όπερας.
Το θέατρο άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του το έτος 1737 (4 Νοεμβρίου), σαράντα χρόνια πριν από τη Σκάλα του Μιλάνου και ανακαινίστηκε το 1816, ύστερα από μια πυρκαγιά, η οποία προκάλεσε ζημιές στο εσωτερικό του θεάτρου. Ο Σταντάλ που θεωρούσε την Ιταλία δεύτερη πατρίδα του, έφυγε από τη Νάπολη το έτος 1817, αφού ορκίστηκε ότι δεν θα ξεχνούσε ποτέ την οδό Τολέντο και το θέατρο Σαν Κάρλο, το καύχημα της "ωραιότερης πόλης της υφηλίου". Το θέατρο Σαν Κάρλο είναι το παλιότερο λυρικό θέατρο της Ευρώπης, αφού λειτουργεί από το έτος 1737.
Η Piazza del Plebiscito, σχεδιάστηκε από τον Ιωακείμ Μιρά τον γαμπρό του Ναπολέοντα, ο οποίος κυβέρνησε τη Νάπολη από το έτος 1808, έως το έτος 1815. Ο Μιρά δυσαρεστημένος από τον χαοτικό κυκεώνα των κτιρίων απέναντι από το παλάτι Ρεάλε, αποφάσισε να γκρεμίσει και να ανακατασκευάσει την περιοχή, αλλά δεν πρόλαβε να δει το αποτέλεσμα του σχεδιασμού του. Το έτος 1815, ο Φερδινάνδος των Βουρβώνων επανήλθε στο θρόνο και ολοκλήρωσε το σχέδιο που είχε ξεκινήσει ο Μιρά. Η πλατεία που δημιουργήθηκε ονομάστηκε κατ' αρχή Largo di Palazzo και στη συνέχεια έλαβε την τελική ονομασία Piazza del Plebiscito, η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή της πόλης και χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για διάφορες γιορτές, τελετές και στρατιωτικές παρελάσεις (πράγματι κι εγώ το απόγευμα που ξαναπέρασα από την πλατεία, παρατήρησα ότι κυκλοφορούσαν πολλοί ένστολοι με επίσημη στολή παρέλασης). Τα πρώτα κτίρια που οικοδομήθηκαν ήταν τα ανάκτορα του πρίγκιπα του Σαλέρνο και η έπαυλη όπου στεγάζεται σήμερα η Νομαρχία.
Η Piazza del Plebiscito, λοιπόν, είναι το κέντρο της μοντέρνας Νάπολης, όπου δεσπόζουν η εκκλησία San Francesco di Paola
και το Palazzo Reale με τα βασιλικά διαμερίσματα και το roof garden με την υπέροχη θέα στο λιμάνι.
Η εκκλησία San Francesco di Paola, βασίζεται στην αρχιτεκτονική του Πανθέου της Ρώμης, έχει κυκλικό σχήμα με ακτινωτά παρεκκλήσια και μεγάλο τρούλο ύψους 53 μέτρων και πλάτους 34 μέτρων.
Το Palazzo Reale, το σχέδιο και το μέγεθος του οποίου, το καθιστούν ένα από τα σημαντικότερα βασιλικά ανάκτορα της Μεσογείου, σχεδιάστηκε από τον Ντομένικο Φοντάνα κατόπιν εντολής του αντιβασιλέα Φερνάντεθ Ρουίθ ντε Κάστρο, οι εργασίες για την κατασκευή του ξεκίνησαν το έτος 1600, η κατασκευή συνεχίστηκε επί αιώνες και το ανάκτορο ολοκληρώθηκε το έτος 1843.
Αφού έμεινα για λίγο στην πλατεία, προχώρησα προς την παραλιακή ζώνη προκειμένου να την απολαύσω τον κόλπο της Νάπολης κάτω από τον λαμπερό ήλιο. Την προηγούμενη ημέρα, όταν είχα φτάσει στην παραλιακή ζώνη ήταν σούρουπο και στη συνέχεια νύχτωσε. Βέβαια τότε φώτιζε το φως του σχεδόν ολόγιομου φεγγαριού. Μου άρεσε πολύ, όμως προχωρώντας, σκέφτηκα ότι και η ημερήσια βόλτα έχει τα καλά της. Ο κόλπος της Νάπολης λαμπερός απλωνόταν μπροστά μου και στο βάθος διακρινόταν ο επιβλητικός όγκος του Βεζούβιου.
Όπως και το προηγούμενο βράδυ, κατέβηκα στη Via Nazario Sauro και προχώρησα κατά μήκος του πεζοδρομίου αυτής, παραθαλάσσια, παρατηρώντας τον κόλπο της Νάπολης
Αρκετοί είχαν αράξει, στους ογκόλιθους που τους έχουν τοποθετήσει για την προστασία των παραθαλάσσιων δρόμων, και απολάμβαναν τον ήλιο.
Η ώρα είχε φτάσει τρεις το μεσημέρι και όλα τα μπαρ, τα καφέ και τα εστιατόρια ήταν γεμάτα. Τότε σκέφτηκα ότι δίψασα. Είδα ότι απέναντι και επί του παραλιακού δρόμου, δηλαδή επί της Via Nazario Sauro ήταν το Ristorante La Piazzetta,
με θέα προς τον Βεζούβιο. Αποφάσισα να σταματήσω για να δροσιστώ και να πάρω δυνάμεις με ένα μπουκάλι λευκό κρασί,
το οποίο συνόδεψα με μια ναπολιτάνικη πίτσα. Αφού ήπια και δύο υπέροχα λιμοντσέλο (limoncello), ξεκίνησα πάλι να περπατώ έως την παραλιακή Via Partenope και το Castel dell’Ovo,
Το Castel dell’ Ovo είναι το παλιότερο κάστρο της Νάπολης και χρονολογείται από το 12ο αιώνα. Βρίσκεται στο πρώην νησί και νυν χερσόνησο Megaride.
Αυτή τη φορά ανέβηκα στο κάστρο με το ασανσέρ. Στο υποβλητικό κάστρο είχε διάφορες εκθέσεις, μπήκα σε μία εξ αυτών με ζωγραφική.
Αφού από το ψηλότερο σημείο του κάστρου, έβγαλα αρκετές φωτογραφίες προς τον κόλπο της Νάπολης,
κατεβαίνοντας έριξα μια ματιά στη γειτονιά κάτω από το Castel dell’Ovo,
έφυγα από το κάστρο
και συνέχισα να περπατώ επιστρέφοντας στην Piazza del Plebiscito.
Αφού έκανα μια βόλτα στην εμπορική Via Chiaia,
επέστρεψα στην Piazza del Plebiscito
και συγκεκριμένα στο Gran Caffè Gambrinus,
όπου αποφάσισα να δοκιμάσω μια ιταλική μπίρα. Παρήγγειλα μια μικρή μπίρα για να δροσιστώ, την οποία, μου τη σέρβιραν με σειρά μικρομεζέδων.
Το Gran Caffè Gambrinus, είναι από τα ορόσημα της Νάπολης, οι τοίχοι του είναι διακοσμημένοι με έργα μεγάλων ναπολιτάνων ζωγράφων, ενώ εκεί σύχναζαν μεγάλοι πολιτικοί ζωγράφοι και συγγραφείς, όπως ο Γκι ντε Μοπασάν, ο Όσκαρ Ουαιλντ, ενώ ο Γκαμπριέλε ντ' Ανούντσιο έγραψε τους στίχους για το γνωστό ναπολιτάνικο τραγούδι "a vucchella" σ' αυτό το καφέ. Όταν το λογοτεχνικό αυτό καφενείο, έγινε στέκι των αντιπάλων του φασιστικού καθεστώτος, η νομαρχία το έκλεισε. Στην παρούσα φάση, έχει αποκατασταθεί πλήρως η διακόσμηση της μπελ επόκ και το ιστορικό καφενείο είναι σε περίοδο ακμής. Αφού απόλαυσα τις μπίρες μου στο Gran Caffè Gambrinus, έφυγα ανηφορίζοντας την κεντρική οδό Toledo.
Ως σοκολατοφάγος, σταμάτησα στο Gay Odin και πήρα μερικές σοκολάτες.
Στη συνέχεια σκέφτηκα να ανηφορίσω προς το εθνικό αρχαιολογικό μουσείο της Νάπολης.
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Νάπολης, ήταν η βάση του βασιλικού ιππικού στα τέλη του 16ου αιώνα, στη συνέχεια φιλοξένησε το Πανεπιστήμιο της Νάπολης, αφού πρώτα ανακαινίστηκε εκ βάθρων, στις αρχές του 17ου αιώνα. Σήμερα στεγάζει μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές συλλογές παγκοσμίως – συμπεριλαμβανομένων και των θησαυρών από την Πομπηία. Όμως η ώρα ήταν περασμένη, το αξιόλογο αυτό μουσείο το είχα επισκεφτεί στο παρελθόν, οπότε προχώρησα προς το ξενοδοχείο μου για ξεκούραση στο άνετο και καλόγουστο δωμάτιό μου.
Attachments
gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.789
Μετά, το παρακάτω κεφάλαιο, η ιστορία θα συνεχιστεί σε δύο εβδομάδες, λόγω road trip σε Ποντγκόριτσα-Τρέμπινιε-Μόσταρ- Ζαντάρ-Ζάγκρεμπ-Οπατία-Ριέκα-Σπλιτ-Κότορ-Ποντγκόριτσα.
Κεφάλαιο 6
Μια νυχτερινή βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Νάπολης.
Αφού ξεκουράστηκα, αρκετά, στο ξενοδοχείο βγήκα για την τελευταία νυχτερινή βόλτα στη Νάπολη. Ανέβηκα στην οδό Toledo και έφτασα γρήγορα στην Piazza Dante.
Σταμάτησα για λίγο στην πλατεία, ήπια ένα ποτό για να δροσιστώ και προχώρησα στη Via Port'Alba.
Εκεί βρήκα ένα μπαρ με βιβλιοθήκες τη Libreria Berisio,
με υπέροχο περιβάλλον, όπου σταμάτησα και ήπια ένα ποτό. Βγήκα ευτυχής από τη Libreria Berisio και προχώρησα κατά μήκος της Via Port'Alba
και από τον ίδιο δρόμο που είχα ακολουθήσει το προηγούμενο μεσημέρι, έφτασα στη Via dei Tribunali.
Και το βράδυ είδα ουρές έξω από διάφορες γνωστές πιτσαρίες
και άκουγα από τα μεγάφωνα να ανακοινώνουν τον αριθμό αυτών που είχαν εγγραφεί στον κατάλογο αναμονής. Πλέον αυτό έπαψε να μου κάνει εντύπωση. Το συνήθισα. Συνέχισα να προχωρώ αργά κατά μήκος της Via dei Tribunali, μέχρις ότου βρήκα στη γνωστή στοά,
το Portico 340, μπαράκι με βιβλιοθήκες, όπως είχα προαναφέρει. Σταμάτησα κι εκεί για να πιω ένα ποτό και συνέχισα να περπατώ, πέρασα μπροστά από διάφορες εκκλησίες, όπως από την εκκλησία San Paolo Maggiore
έφτασα στη διασταύρωση της Via dei Tribunali με τη Via San Gregorio Armeno το φεγγάρι ήταν ψηλά στον ουρανό,
όταν άφησα τη Via dei Tribunali, ακολούθησα τη Via San Gregorio Armeno με στόχο να περπατήσω και νύχτα στη Σπακανάπολη.
Έτσι ακολουθώντας τη Via San Biagio
και τη διαδρομή της προηγούμενης ημέρας, έφτασα στην Piazza del Gesù Nuovo,
με τον Obelisco dell' Immacolata (Οβελίσκος Ευαγγελισμού της Θεοτόκου),
και την εκκλησία Gesù Nuovo.
Όπως και το προηγούμενο βράδυ επέλεξα το restaurant O' Munaciello,
έφαγα ναπολιτάνικη πίτσα, την οποία συνόδεψα με το εκλεκτό λευκό κρασί Greco di Tufo,
Το εξαιρετικό κρασί Greco di Tufo, το οποίο είχα δει τα τελευταία χρόνια και σε καλές οινοθήκες της Ρώμης, ήθελα να το δοκιμάσω στον τόπο προέλευσής του, δηλαδή στην Καμπανία. Greco σημαίνει ότι η ποικιλία του σταφυλιού προέρχεται από την Ελλάδα (προφανώς από τα αρχαία χρόνια), ενώ tufo είναι το ηφαιστειακό πέτρωμα, στο οποίο ευδοκιμούν τα αμπέλια για το εξαιρετικό κρασί που απολάμβανα.
Στη συνέχεια ήπια και μια μπύρα για να ξεδιψάσω.
Όταν έφυγα από το restaurant O' Munaciello, ήπια ένα ποτό στο διπλανό bar Hopera και στη συνέχεια άλλο ένα στο Trinity bar, όπου είχα σταματήσει και την προηγούμενη νύχτα.
Στα μπαρ και στις οινοθήκες της περιοχής υπήρχε πολύς κόσμος.
Και αυτό που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ήταν η τελευταία σκηνή, το τελευταίο βράδυ. Η ώρα ήταν προχωρημένη ήταν περίπου τρεις το πρωί κι εγώ έφευγα από τα μπαρ της πλατείας Piazza del Gesù Nuovo. Στην πλατεία έφτανε ο δρόμος Calata Trinità Maggiore, διπλής κατευθύνσεως και ανάντη αυτού άρχιζε η πεζοδρομημένη περιοχή (ο δρόμος κατέληγε στην πλατεία) του ιστορικού κέντρου. Στο δρόμο αυτό επικρατούσε μποτιλιάρισμα ή για την ακρίβεια τα αυτοκίνητα ήταν ακινητοποιημένα αφού δεν υπήρχε διέξοδος διαφυγής. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποιοι είχαν περάσει στην αντίθετη λωρίδα και εμπόδιζαν τα αυτοκίνητα που κατέβαιναν το δρόμο Calata Trinità Maggiore, δημιουργώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο συνοδευόμενο με συνεχή κορναρίσματα. Και όλα αυτά περί τις τρεις το πρωί.
Γελώντας σαρκαστικά και σκεπτόμενος ότι υπάρχουν ίδιοι ή ακόμα και χειρότεροι από τους δικούς μας ανεγκέφαλους, περπάτησα έως το επί της οδού Toledo, ξενοδοχείο μου.
Κεφάλαιο 6
Μια νυχτερινή βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Νάπολης.
Αφού ξεκουράστηκα, αρκετά, στο ξενοδοχείο βγήκα για την τελευταία νυχτερινή βόλτα στη Νάπολη. Ανέβηκα στην οδό Toledo και έφτασα γρήγορα στην Piazza Dante.
Σταμάτησα για λίγο στην πλατεία, ήπια ένα ποτό για να δροσιστώ και προχώρησα στη Via Port'Alba.
Εκεί βρήκα ένα μπαρ με βιβλιοθήκες τη Libreria Berisio,
με υπέροχο περιβάλλον, όπου σταμάτησα και ήπια ένα ποτό. Βγήκα ευτυχής από τη Libreria Berisio και προχώρησα κατά μήκος της Via Port'Alba
και από τον ίδιο δρόμο που είχα ακολουθήσει το προηγούμενο μεσημέρι, έφτασα στη Via dei Tribunali.
Και το βράδυ είδα ουρές έξω από διάφορες γνωστές πιτσαρίες
και άκουγα από τα μεγάφωνα να ανακοινώνουν τον αριθμό αυτών που είχαν εγγραφεί στον κατάλογο αναμονής. Πλέον αυτό έπαψε να μου κάνει εντύπωση. Το συνήθισα. Συνέχισα να προχωρώ αργά κατά μήκος της Via dei Tribunali, μέχρις ότου βρήκα στη γνωστή στοά,
το Portico 340, μπαράκι με βιβλιοθήκες, όπως είχα προαναφέρει. Σταμάτησα κι εκεί για να πιω ένα ποτό και συνέχισα να περπατώ, πέρασα μπροστά από διάφορες εκκλησίες, όπως από την εκκλησία San Paolo Maggiore
έφτασα στη διασταύρωση της Via dei Tribunali με τη Via San Gregorio Armeno το φεγγάρι ήταν ψηλά στον ουρανό,
όταν άφησα τη Via dei Tribunali, ακολούθησα τη Via San Gregorio Armeno με στόχο να περπατήσω και νύχτα στη Σπακανάπολη.
Έτσι ακολουθώντας τη Via San Biagio
και τη διαδρομή της προηγούμενης ημέρας, έφτασα στην Piazza del Gesù Nuovo,
με τον Obelisco dell' Immacolata (Οβελίσκος Ευαγγελισμού της Θεοτόκου),
και την εκκλησία Gesù Nuovo.
Όπως και το προηγούμενο βράδυ επέλεξα το restaurant O' Munaciello,
έφαγα ναπολιτάνικη πίτσα, την οποία συνόδεψα με το εκλεκτό λευκό κρασί Greco di Tufo,
Το εξαιρετικό κρασί Greco di Tufo, το οποίο είχα δει τα τελευταία χρόνια και σε καλές οινοθήκες της Ρώμης, ήθελα να το δοκιμάσω στον τόπο προέλευσής του, δηλαδή στην Καμπανία. Greco σημαίνει ότι η ποικιλία του σταφυλιού προέρχεται από την Ελλάδα (προφανώς από τα αρχαία χρόνια), ενώ tufo είναι το ηφαιστειακό πέτρωμα, στο οποίο ευδοκιμούν τα αμπέλια για το εξαιρετικό κρασί που απολάμβανα.
Στη συνέχεια ήπια και μια μπύρα για να ξεδιψάσω.
Όταν έφυγα από το restaurant O' Munaciello, ήπια ένα ποτό στο διπλανό bar Hopera και στη συνέχεια άλλο ένα στο Trinity bar, όπου είχα σταματήσει και την προηγούμενη νύχτα.
Στα μπαρ και στις οινοθήκες της περιοχής υπήρχε πολύς κόσμος.
Και αυτό που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ήταν η τελευταία σκηνή, το τελευταίο βράδυ. Η ώρα ήταν προχωρημένη ήταν περίπου τρεις το πρωί κι εγώ έφευγα από τα μπαρ της πλατείας Piazza del Gesù Nuovo. Στην πλατεία έφτανε ο δρόμος Calata Trinità Maggiore, διπλής κατευθύνσεως και ανάντη αυτού άρχιζε η πεζοδρομημένη περιοχή (ο δρόμος κατέληγε στην πλατεία) του ιστορικού κέντρου. Στο δρόμο αυτό επικρατούσε μποτιλιάρισμα ή για την ακρίβεια τα αυτοκίνητα ήταν ακινητοποιημένα αφού δεν υπήρχε διέξοδος διαφυγής. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποιοι είχαν περάσει στην αντίθετη λωρίδα και εμπόδιζαν τα αυτοκίνητα που κατέβαιναν το δρόμο Calata Trinità Maggiore, δημιουργώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο συνοδευόμενο με συνεχή κορναρίσματα. Και όλα αυτά περί τις τρεις το πρωί.
Γελώντας σαρκαστικά και σκεπτόμενος ότι υπάρχουν ίδιοι ή ακόμα και χειρότεροι από τους δικούς μας ανεγκέφαλους, περπάτησα έως το επί της οδού Toledo, ξενοδοχείο μου.
chris7
Member
- Μηνύματα
- 3.218
- Likes
- 26.883
- Επόμενο Ταξίδι
- Λουξεμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καναδάς
Θα κάνουμε υπομονή, αρκεί να μας υποσχεθείς ότι θα γράψεις ιστορία και για το οδικό σας ταξίδι.
Καλά να περάσετε.
panius
Member
- Μηνύματα
- 668
- Likes
- 2.744
oanna mpourletou
Member
- Μηνύματα
- 95
- Likes
- 65
Σας ανακηρυσσω μαζι με τον γιαννη θρησκεια που σας ακολουθουμε οπου και να πατε οτι και να δειτε τυφλα .Εγω δε ως ποτης δε ξερω αν μπορω να χρησιμοποιησω το ποτρια παρακολουθω και την οινοποσια .Περιμενουμε κιαλλες ιστοριες να κλεβουμε ιδεες
gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.789
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας, σχετικά με την ιστορία.
Επέστρεψα από ένα ενδιαφέρον road trip, 2600km, στο Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Κροατία, με αφετηρία την Ποντγκόριτσα και τερματισμό την Ποντγκόριτσα, οπότε τώρα μπορώ να ολοκληρώσω την ιστορία που είχα αφήσει ημιτελή.
Κεφάλαιο 7
Η τελευταία ημέρα στη Νάπολη.
Το επόμενο πρωινό ρίχνω μια ματιά από τη μπαλκονόπορτα του δωματίου μου προς την ισπανική συνοικία και διαπιστώνω ότι λόγω Κυριακής υπήρχε πολύ ησυχία για τα δεδομένα της Νάπολης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το ξενοδοχείο διέθετε ισχυρή ηχομόνωση και όταν άνοιγες τις πόρτες ακουγόταν έντονα ο βόμβος της πόλης.
Μετά από το πρωινό στο ξενοδοχείο, στη σάλα με την εξαιρετική διακόσμηση, βγήκα έξω στην οδό Toledo και πέρασα από τον ομώνυμο σταθμό του μετρό, με τις όμορφες τοιχογραφίες.
Αποφάσισα να συνεχίσω τη βόλτα με τα πόδια και κατευθύνθηκα προς την Piazza del Municipio (πλατεία Δημαρχείου), που έχει πάρει τ' όνομά της από το Municipio (Δημαρχείο), το οποίο δεσπόζει στο δυτικό τμήμα της πλατείας.
Νοτιοανατολικά της πλατείας βρίσκεται το Castel Nuovo,
ενώ στο κέντρο της πλατείας είναι η Fontana del Nettuno
Ύστερα από τον περίπατο στην Piazza del Municipio, αποφάσισα να ανηφορίσω προκειμένου να κάνω την τελευταία βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Νάπολης. Έτσι με βήμα ταχύ έφτασα στην Piazza Dante,
με το άγαλμα του Δάντη
και προχώρησα στη Via Port'Alba,
το μπαρ Libreria Berisio, προς μεγάλη μου λύπη, ήταν κλειστό λόγω ώρας,
συνέχισα να προχωρώ, βγήκα στη Via dei Tribunali,
έφτασα έως τον καθεδρικό, κατέβηκα και περπάτησα στη Σπακανάπολη,
δίψασα και σταμάτησα στο Decumano 31, για τηγανητό ψάρι και λευκό κρασί,
συνέχισα την περιήγηση στη Σπακανάπολη,
μέχρι το τέλος της όπου βρίσκεται η εκκλησία - μοναστήρι Σάντα Κιάρα, χρονολογούμενη από το έτος 1310
και η πολύ γνωστή μου, πλέον, Piazza del Gesù Nuovo.
Σταμάτησα σε ένα bar της πλατείας, προκειμένου να πιω τα τελευταία μου ποτήρια κρασί στη Νάπολη.
Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος. Μου το θύμισε και η εφαρμογή της Aegean, στο κινητό τηλέφωνο, όπου με ειδοποίησε ότι η πύλη αναχώρησης ήταν η Α08. Ήπια την τελευταία γουλιά από το κρασί μου και ξεκίνησα με βήμα ταχύ για το ξενοδοχείο μου.
Μαζεύοντας την αποσκευή μου από το ξενοδοχείο και πηγαίνοντας προς το ταξί το οποίο μου είχαν καλέσει από τη ρεσεψιόν, χαμογέλασα βγαίνοντας από την πόρτα του κτιρίου. Στα περισσότερα κτίρια του κέντρου και κυρίως στην οδό Toledo, τις καθημερινές μετά τις οχτώ το βράδυ και τις Κυριακές όλη την ημέρα, η κεντρική πόρτα είναι κλειστή, οπότε μπαινοβγαίνεις από ένα μικρό εσωτερικό πορτάκι.
Περπατώ είκοσι μέτρα βγαίνω από τον πεζόδρομο, το ταξί με περίμενε και το οποίο διερχόμενο από το κέντρο της πόλης,
σε λιγότερο από δέκα λεπτά με άφησε στην είσοδο του αεροδρομίου της Νάπολης.
Αφού τελείωσα γρήγορα με τις διαδικασίες, κατευθύνθηκα γρήγορα στο lounge του αεροδρομίου, όπου ήπια τα τελευταία ποτήρια ιταλικό κρασί, στο ταξίδι αυτό.
Η πτήση ήταν ομαλή, οι μπροστινές δεξιά θέσεις στο ελικοφόρο αεροπλάνο ήταν πολύ άνετες, όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο, πήγα στο parking, πήρα το αυτοκίνητο, έφτασα στο σπίτι μου και οργάνωσα τις φωτογραφίες του ταξιδιού.
Επέστρεψα από ένα ενδιαφέρον road trip, 2600km, στο Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Κροατία, με αφετηρία την Ποντγκόριτσα και τερματισμό την Ποντγκόριτσα, οπότε τώρα μπορώ να ολοκληρώσω την ιστορία που είχα αφήσει ημιτελή.
Κεφάλαιο 7
Η τελευταία ημέρα στη Νάπολη.
Το επόμενο πρωινό ρίχνω μια ματιά από τη μπαλκονόπορτα του δωματίου μου προς την ισπανική συνοικία και διαπιστώνω ότι λόγω Κυριακής υπήρχε πολύ ησυχία για τα δεδομένα της Νάπολης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το ξενοδοχείο διέθετε ισχυρή ηχομόνωση και όταν άνοιγες τις πόρτες ακουγόταν έντονα ο βόμβος της πόλης.
Μετά από το πρωινό στο ξενοδοχείο, στη σάλα με την εξαιρετική διακόσμηση, βγήκα έξω στην οδό Toledo και πέρασα από τον ομώνυμο σταθμό του μετρό, με τις όμορφες τοιχογραφίες.
Αποφάσισα να συνεχίσω τη βόλτα με τα πόδια και κατευθύνθηκα προς την Piazza del Municipio (πλατεία Δημαρχείου), που έχει πάρει τ' όνομά της από το Municipio (Δημαρχείο), το οποίο δεσπόζει στο δυτικό τμήμα της πλατείας.
Νοτιοανατολικά της πλατείας βρίσκεται το Castel Nuovo,
ενώ στο κέντρο της πλατείας είναι η Fontana del Nettuno
Ύστερα από τον περίπατο στην Piazza del Municipio, αποφάσισα να ανηφορίσω προκειμένου να κάνω την τελευταία βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Νάπολης. Έτσι με βήμα ταχύ έφτασα στην Piazza Dante,
με το άγαλμα του Δάντη
και προχώρησα στη Via Port'Alba,
το μπαρ Libreria Berisio, προς μεγάλη μου λύπη, ήταν κλειστό λόγω ώρας,
συνέχισα να προχωρώ, βγήκα στη Via dei Tribunali,
έφτασα έως τον καθεδρικό, κατέβηκα και περπάτησα στη Σπακανάπολη,
δίψασα και σταμάτησα στο Decumano 31, για τηγανητό ψάρι και λευκό κρασί,
συνέχισα την περιήγηση στη Σπακανάπολη,
μέχρι το τέλος της όπου βρίσκεται η εκκλησία - μοναστήρι Σάντα Κιάρα, χρονολογούμενη από το έτος 1310
και η πολύ γνωστή μου, πλέον, Piazza del Gesù Nuovo.
Σταμάτησα σε ένα bar της πλατείας, προκειμένου να πιω τα τελευταία μου ποτήρια κρασί στη Νάπολη.
Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος. Μου το θύμισε και η εφαρμογή της Aegean, στο κινητό τηλέφωνο, όπου με ειδοποίησε ότι η πύλη αναχώρησης ήταν η Α08. Ήπια την τελευταία γουλιά από το κρασί μου και ξεκίνησα με βήμα ταχύ για το ξενοδοχείο μου.
Μαζεύοντας την αποσκευή μου από το ξενοδοχείο και πηγαίνοντας προς το ταξί το οποίο μου είχαν καλέσει από τη ρεσεψιόν, χαμογέλασα βγαίνοντας από την πόρτα του κτιρίου. Στα περισσότερα κτίρια του κέντρου και κυρίως στην οδό Toledo, τις καθημερινές μετά τις οχτώ το βράδυ και τις Κυριακές όλη την ημέρα, η κεντρική πόρτα είναι κλειστή, οπότε μπαινοβγαίνεις από ένα μικρό εσωτερικό πορτάκι.
Περπατώ είκοσι μέτρα βγαίνω από τον πεζόδρομο, το ταξί με περίμενε και το οποίο διερχόμενο από το κέντρο της πόλης,
σε λιγότερο από δέκα λεπτά με άφησε στην είσοδο του αεροδρομίου της Νάπολης.
Αφού τελείωσα γρήγορα με τις διαδικασίες, κατευθύνθηκα γρήγορα στο lounge του αεροδρομίου, όπου ήπια τα τελευταία ποτήρια ιταλικό κρασί, στο ταξίδι αυτό.
Η πτήση ήταν ομαλή, οι μπροστινές δεξιά θέσεις στο ελικοφόρο αεροπλάνο ήταν πολύ άνετες, όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο, πήγα στο parking, πήρα το αυτοκίνητο, έφτασα στο σπίτι μου και οργάνωσα τις φωτογραφίες του ταξιδιού.
gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.789
Κεφάλαιο 8
Επίλογος.
Πέρασα πολύ όμορφα στο ταξίδι στην Ιταλία. Τόσο στη Ρώμη, όσο και στη Νάπολη. Κι ας έχω πάει πολλές φορές. Και παρ' όλο που το ταξίδι ήταν ολιγοήμερο.
Όσον αφορά στα οικονομικά στοιχεία του ταξιδιού σημειώνω τα παρακάτω:
Μετακινήσεις.
Το αεροπορικό εισιτήριο Αθήνα – Ρώμη (one way) κόστισε περίπου 45 ευρώ, με Aegean.
Το αεροπορικό εισιτήριο Νάπολη - Αθήνα (one way) κόστισε περίπου 47 ευρώ, με Aegean. Οι λοιπές μετακινήσεις κόστισαν:
Το λεωφορείο από το αεροδρόμιο της Ρώμης έως το κέντρο, κόστισε 6 ευρώ.
Το ταξί από την περιοχή Trastevere έως το ξενοδοχείο της Ρώμης (Hotel Impero - κοντά στο Termini) κόστιζε περίπου 9 ευρώ.
Το εισιτήριο του τρένου για τη διαδρομή Ρώμη - Νάπολη κόστισε 28 ευρώ, με το υπερσύγχρονο τρένο Frecciarossa.
Το ταξί από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Νάπολης έως το ξενοδοχείο Hotel NapoliMia κόστισε 11 ευρώ. Υπήρχε η εναλλακτική επιλογή του μετρό, αφού λόγω πεζοδρόμησης το ταξί προσεγγίζει έως το σταθμό του μετρό.
Το ταξί από το Hotel NapoliMia (δηλαδή από τον σταθμό του μετρό Toledo), έως το αεροδρόμιο της Νάπολης, κόστισε 18 ευρώ.
Διαμονή.
Στη Ρώμη είχα κλείσει στο Hotel Impero στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 60 ευρώ με καλό πρωινό.
Στη Νάπολη είχα κλείσει στο Hotel NapoliMia στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 98 ευρώ με καλό και ιδιαίτερο πρωινό.
Κόστος διαβίωσης.
Κατ' αρχήν επισημαίνω ότι ήταν ένα ταξίδι χαμηλού κόστους και ότι η Νάπολη έχει μικρότερο κόστος διαβίωσης σε σχέση με τη Ρώμη.
Από άποψη φαγητού, στη Ρώμη οι πάστες και οι πίτσες κόστιζαν από 10 έως 15 ευρώ, ενώ το κυρίως πιάτο κόστιζε από 18 έως 22 ευρώ. Στη Νάπολη οι πίτσες κόστιζαν από 5 έως 10 ευρώ, η μακαρονάδα με θαλασσινά από 10 έως 12 ευρώ και το ψητό ψάρι από 12 έως 15 ευρώ. Αυτά ισχύουν για τα εστιατόρια που επισκέφτηκα στο παρόν ταξίδι.
Από άποψη ποτών, στη Ρώμη ήπια μόνο κρασί όπου το μπουκάλι κρασί κόστιζε από 18 έως 25 ευρώ, ενώ το ποτήρι κρασί από 4 έως 5 ευρώ. Στη Νάπολη το μπουκάλι κρασί κόστιζε από 14 έως 18 ευρώ, ενώ το ποτήρι κρασί από 3 έως 4 ευρώ, η μπύρα κόστιζε από 2,00 έως 5,00 (η υψηλή τιμή αφορά στο Gabrinus - συνήθως η τιμή ήταν χαμηλή), ενώ τα ποτά κόστιζαν από 4,00 έως 5,50 ευρώ.
Επαναλαμβάνω.
Πέρασα πολύ όμορφα στο ταξίδι στην Ιταλία. Κι ας έχω πάει πολλές φορές τόσο στη Ρώμη όσο και στη Νάπολη. Γυρίζοντας στις δύο πόλεις πρώτα στη Ρώμη και μετά στη Νάπολη σκεφτόμουν συνεχώς αυτά που είχε γράψει ο Γκαίτε "όσο στη Ρώμη είναι όλα άκρως σοβαρά, εδώ στη Νάπολη όλα γίνονται ανάλαφρα και εύθυμα".
Το σημαντικό είναι ότι θα μου μείνουν για πάντα χαραγμένες πάρα πολλές εικόνες από αυτό το ταξίδι.
Εικόνες όπως αυτές στη Ρώμη, των χωρίς να υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος, στα ισπανικά σκαλιά, στην Piazza di Spagna και στην έρημη Fontana di Trevi, προφανώς σε μεταμεσονύχτιες ώρες.
Εικόνες από την Piazza Navona.
Εικόνες από το ιστορικό κέντρο της Νάπολης.
Εικόνες από τον κόλπο της Νάπολης με το Βεζούβιο να δεσπόζει και εικόνες από την πανσέληνο να φωτίζει τη θάλασσα.
Εικόνες πολλές εικόνες!
Όμορφα πέρασα στην Ιταλία. Και στη Ρώμη που πηγαίνω συχνά και στη Νάπολη, για την οποία ο Γκαίτε είχε γράψει:
"Η Νάπολη είναι ένας παράδεισος, ο καθένας ζει σε ένα είδος μεθυσμένης ανιδιοτέλειας."
Βέβαια από τότε που έγραψε, αυτά, ο Γκαίτε πολλά ... έχουν αλλάξει!
ΤΕΛΟΣ
Επίλογος.
Πέρασα πολύ όμορφα στο ταξίδι στην Ιταλία. Τόσο στη Ρώμη, όσο και στη Νάπολη. Κι ας έχω πάει πολλές φορές. Και παρ' όλο που το ταξίδι ήταν ολιγοήμερο.
Όσον αφορά στα οικονομικά στοιχεία του ταξιδιού σημειώνω τα παρακάτω:
Μετακινήσεις.
Το αεροπορικό εισιτήριο Αθήνα – Ρώμη (one way) κόστισε περίπου 45 ευρώ, με Aegean.
Το αεροπορικό εισιτήριο Νάπολη - Αθήνα (one way) κόστισε περίπου 47 ευρώ, με Aegean. Οι λοιπές μετακινήσεις κόστισαν:
Το λεωφορείο από το αεροδρόμιο της Ρώμης έως το κέντρο, κόστισε 6 ευρώ.
Το ταξί από την περιοχή Trastevere έως το ξενοδοχείο της Ρώμης (Hotel Impero - κοντά στο Termini) κόστιζε περίπου 9 ευρώ.
Το εισιτήριο του τρένου για τη διαδρομή Ρώμη - Νάπολη κόστισε 28 ευρώ, με το υπερσύγχρονο τρένο Frecciarossa.
Το ταξί από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Νάπολης έως το ξενοδοχείο Hotel NapoliMia κόστισε 11 ευρώ. Υπήρχε η εναλλακτική επιλογή του μετρό, αφού λόγω πεζοδρόμησης το ταξί προσεγγίζει έως το σταθμό του μετρό.
Το ταξί από το Hotel NapoliMia (δηλαδή από τον σταθμό του μετρό Toledo), έως το αεροδρόμιο της Νάπολης, κόστισε 18 ευρώ.
Διαμονή.
Στη Ρώμη είχα κλείσει στο Hotel Impero στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 60 ευρώ με καλό πρωινό.
Στη Νάπολη είχα κλείσει στο Hotel NapoliMia στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 98 ευρώ με καλό και ιδιαίτερο πρωινό.
Κόστος διαβίωσης.
Κατ' αρχήν επισημαίνω ότι ήταν ένα ταξίδι χαμηλού κόστους και ότι η Νάπολη έχει μικρότερο κόστος διαβίωσης σε σχέση με τη Ρώμη.
Από άποψη φαγητού, στη Ρώμη οι πάστες και οι πίτσες κόστιζαν από 10 έως 15 ευρώ, ενώ το κυρίως πιάτο κόστιζε από 18 έως 22 ευρώ. Στη Νάπολη οι πίτσες κόστιζαν από 5 έως 10 ευρώ, η μακαρονάδα με θαλασσινά από 10 έως 12 ευρώ και το ψητό ψάρι από 12 έως 15 ευρώ. Αυτά ισχύουν για τα εστιατόρια που επισκέφτηκα στο παρόν ταξίδι.
Από άποψη ποτών, στη Ρώμη ήπια μόνο κρασί όπου το μπουκάλι κρασί κόστιζε από 18 έως 25 ευρώ, ενώ το ποτήρι κρασί από 4 έως 5 ευρώ. Στη Νάπολη το μπουκάλι κρασί κόστιζε από 14 έως 18 ευρώ, ενώ το ποτήρι κρασί από 3 έως 4 ευρώ, η μπύρα κόστιζε από 2,00 έως 5,00 (η υψηλή τιμή αφορά στο Gabrinus - συνήθως η τιμή ήταν χαμηλή), ενώ τα ποτά κόστιζαν από 4,00 έως 5,50 ευρώ.
Επαναλαμβάνω.
Πέρασα πολύ όμορφα στο ταξίδι στην Ιταλία. Κι ας έχω πάει πολλές φορές τόσο στη Ρώμη όσο και στη Νάπολη. Γυρίζοντας στις δύο πόλεις πρώτα στη Ρώμη και μετά στη Νάπολη σκεφτόμουν συνεχώς αυτά που είχε γράψει ο Γκαίτε "όσο στη Ρώμη είναι όλα άκρως σοβαρά, εδώ στη Νάπολη όλα γίνονται ανάλαφρα και εύθυμα".
Το σημαντικό είναι ότι θα μου μείνουν για πάντα χαραγμένες πάρα πολλές εικόνες από αυτό το ταξίδι.
Εικόνες όπως αυτές στη Ρώμη, των χωρίς να υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος, στα ισπανικά σκαλιά, στην Piazza di Spagna και στην έρημη Fontana di Trevi, προφανώς σε μεταμεσονύχτιες ώρες.
Εικόνες από την Piazza Navona.
Εικόνες από το ιστορικό κέντρο της Νάπολης.
Εικόνες από τον κόλπο της Νάπολης με το Βεζούβιο να δεσπόζει και εικόνες από την πανσέληνο να φωτίζει τη θάλασσα.
Εικόνες πολλές εικόνες!
Όμορφα πέρασα στην Ιταλία. Και στη Ρώμη που πηγαίνω συχνά και στη Νάπολη, για την οποία ο Γκαίτε είχε γράψει:
"Η Νάπολη είναι ένας παράδεισος, ο καθένας ζει σε ένα είδος μεθυσμένης ανιδιοτέλειας."
Βέβαια από τότε που έγραψε, αυτά, ο Γκαίτε πολλά ... έχουν αλλάξει!
ΤΕΛΟΣ
silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.385
- Likes
- 3.856
- Επόμενο Ταξίδι
- Ανδαλουσία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη
maria traveler
Member
αλλά αυτό που μου αρέσει πάντα στη Ρώμη, είναι να περπατώ μόνος μου τις νύχτες στην έρημη πόλη, φωτογραφίζοντας μνημεία μεταμεσονύχτιες ώρες. Μετά τις 2πμ, όπου δεν υπάρχει άνθρωπος. Τότε βλέποντας και φωτογραφίζοντας τα μνημεία, μόνος μου, αναφώνησα: La grande Bellezza! (τίτλος κινηματογραφικής ταινίας του Paolo Sorrentino - έτος 2013, από τις - κατά τη γνώμη μου - καλύτερες κινηματογραφικές ταινίες του 21ου αιώνα). Πάντα θα έχω τις νυχτερινές εικόνες στο μυαλό μου, από τη διασταύρωση της Quattro Fontane, με τις τέσσερις κρήνες-μνημεία,
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ οι νυχτερινές σας Φωτογραφίες από τα μνημεία της Ρώμης!!!Μόλις γυρίσαμε από τη Ρώμη(4ο ταξίδι) και ποτέ δεν την έχω απολαύσει έτσι ...by night!!!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ οι νυχτερινές σας Φωτογραφίες από τα μνημεία της Ρώμης!!!Μόλις γυρίσαμε από τη Ρώμη(4ο ταξίδι) και ποτέ δεν την έχω απολαύσει έτσι ...by night!!!
maria traveler
Member
[/QUOTE]
Υπέροχη περιγραφή, Υπέροχες φωτογραφίες της Νάπολης!!!Έχω ταξιδέψει πολλές φορές σε όλη την Ιταλία και από τη Νάπολη έχω περάσει 2 φορές "από πάνω " δηλαδή τον αυτοκινητόδρομο πηγαίνοντας για Πομπηία.Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είναι τόσο ενδιαφέρουσα και όμορφη πόλη!!!Μπαίνει στο "πλάνο" για επόμενο ταξίδι!!!
Μου έκανε εντύπωση πάντως ότι μετά τις 8 τα ξενοδοχεία καλύπτουν την πρόσοψή τους με μεταλικές όψεις!!Eίναι τόσο επικίνδυνη πόλη??
Υπέροχη περιγραφή, Υπέροχες φωτογραφίες της Νάπολης!!!Έχω ταξιδέψει πολλές φορές σε όλη την Ιταλία και από τη Νάπολη έχω περάσει 2 φορές "από πάνω " δηλαδή τον αυτοκινητόδρομο πηγαίνοντας για Πομπηία.Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είναι τόσο ενδιαφέρουσα και όμορφη πόλη!!!Μπαίνει στο "πλάνο" για επόμενο ταξίδι!!!
Μου έκανε εντύπωση πάντως ότι μετά τις 8 τα ξενοδοχεία καλύπτουν την πρόσοψή τους με μεταλικές όψεις!!Eίναι τόσο επικίνδυνη πόλη??
Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
-
-
-
Cyprus Airways Cyprus Airways - Νέα, Πληροφορίες & Ερωτήσεις
- Τελ. μήνυμα: nick07
-
-
-
