Τετραήμερο στην ανοιξιάτικη Θράκη

[pattyyy]

Λόγω του ότι τα τελευταία 26 χρόνια της ζωής μου οι κατά καιρούς κατοικίες μου ήταν όλες στην Πελοπόννησο, το βορειότερο μέρος της Ελλάδας που είχα επισκεφθεί ήταν η Θεσσαλονίκη. Η Θράκη φάνταζε μακρινός και σχετικά απροσπέλαστος προορισμός. Κάτι όμως οι ξεσηκωτικές πλροφορίες από το travelstories, κάτι κάποιες φωτογραφίες από μαγευτικές τοποθεσίες που είχαν πέσει στα χέρια μου, κάτι η ορκομωσία στην Ξάνθη μιας πολύ καλής μου φίλης την προηγούμενη Παρασκευή...Κάτι όλα αυτά τα "κάτι" μαζί και το πήρα απόφαση! Φύγαμε για Θράκη! Οδικώς!!!
Τετάρτη μεσημέρι μετά τη δουλειά ξεκινάμε με το αγόρι μου από τα Κρέστενα. Κι ο ανήφορος αρχίζει! Πύργος, Ρίο, Αντίρριο, Αμφιλοχία (ευτυχώς είναι έτοιμο ένα τμήμα της Ιονίας οδού και παρακάμπτεται το Αγρίνιο), Άρτα, Ιωάννινα και μετά μπαίνουμε Εγνατία! Ο δρόμος τέλειος, μας εντυπωσίασε! Το κομμάτι της διαδρομής μέσα στα βουνά στο ύψος του Μετσόβου ήταν ιδιαίτερα όμορφο. Μετά την Κοζάνη άρχισε να σκοτεινιάζει και είχε απίστευτη ομίχλη κάτι που δυστυχώς μας ανάγκασε να μειώσουμε ταχύτητα! Συνεχίζουμε λοιπόν, διασχίζουμε όλη σχεδόν τη Μακεδονία. Θεσσαλονίκη, Καβάλα και φτάνουμε επιτέλους Ξάνθη!!! Μετά από 7 ώρες στο αυτοκίνητο, κουρασμένοι, πιασμένοι αλλά χαρούμενοι συνειδητοποιούμε ότι έχουμε διανύσει οδικώς το μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας κι ότι βρισκόμαστε σε μια μακρινή γωνιά της!
Αφήνουμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο και βγαίνουμε για μια αναγνωριστική βόλτα στην πόλη και προς αναζήτηση τροφής! Το ξενοδοχείο που μείναμε λέγεται "Δημόκριτος" και το μόνο κάλό που έχει είναι το location. Bρίσκεται σε απόσταση 1 λεπτού με τα πόδια από την κεντρική πλατεία της Ξάνθης και 5 λεπτών από την παλιά πόλη. Κατά τα άλλα είναι πολύ μέτριο σε όλα του. Ξεμυτίζουμε λοιπόν κατά τις 12, παίρνουμε ένα ξανθιώτικο πιτόγυρο ανά χείρας και σουλατσάρουμε στην πόλη. Είχε αρκετό κρύο σε σχέση με το νότο, δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος και γενικά η ατμόσφαιρα είχε μια ευχάριστη ηρεμία. Κάτσαμε στην πολύ όμορφη κεντρική πλατεία, απολαμβάνοντας την ησυχία και το μυστήριο του τόπου που πατάς το πόδι σου για πρώτη φορά!
Ξημερώνει Πέμπτη πρωί κι έχουμε μεγαλεπίβολα σχέδια! Η axinos με την υπέροχη ιστορία της έχει φροντίσει γι'αυτά! Τα βουνά της Ξάνθης μας περιμένουν! Αρχίζουμε να ξεμακραίνουμε από την Ξάνθη ακολουθώντας το δρόμο προς Σταυρούπολη. Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη, πνιγμένη στο πράσινο και με τρεχούμενα νερά να μας συντροφεύουν σ'ενα μέρος της διαδρομής. Αφήνουμε πίσω μας και τη Σταυρούπολη οδεύοντας προς τον τελικό μας στόχο, τον Λειβαδίτη. Λίγα χιλιόμετρα μετά το χωριό υπάρχει μια μικρή ταμπελίτσα στην οποία αναγράφεται "προς καταρράκτη Λειβαδίτη". Εμείς δεν την είδαμε κι έτσι φτάσαμε ως το δασικό χωριό μέσα από μια πολύ όμορφη διαδρομή! Άξιζε η μικρή παράκαμψη! Στην επιστροφή είδαμε και την ταμπελίτσα όντας πλέον υποψιασμένοι πως κάτι μας είχε διαφύγει πριν. Εάν ακολουθήσει κανέις την ταμπέλα χρειάζεται να διανύσει 2 χιλιόμετρα άσχημου χωματόδρομου μέχρι να φτάσει στο σημείο έναρξης του μονοπατιού που οδηγεί στον καταρράκτη. Το σκληροτράχηλο golfάκι μας τα έβγαλε πέρα για άλλη μια φορά κι έτσι φτάσαμε ωραίοι και ξεκούραστοι στην αρχή του δάσους! Μέ ένα χοντρό κλαδί στο χέρι για ισορροπία και τη φωτογραφική μηχανή σε ετοιμότητα ξεκινήσαμε την πεζοπορία. Το μονοπάτι είναι ευκρινές και μικρής δυσκολίας με λίγα σημεία να χρειάζονται παραπάνω προσοχή. Η διαδρομή είναι γοητευτική και μυστηριώδης μέσα σ'ενα δάσος από φυλλοβόλες οξυές. Ο συννεφιασμένος ουρανός, τα γυμνά κλαδιά και τα πεσμένα φύλλα συνέθεταν μια μαγευτική εικόνα. Μετά από κάθοδο μιας ώρας περίπου προσεγγίσαμε τον καταρράκτη τον οποίο ακούγαμε το τελευταίο μισάωρο της διαδρομής. Αρχικά είδαμε το ποτάμι, ένα μικρό καταρρακτάκι, την υγρή βλάστηση τριγύρω, το γεφυράκι και γενικά ένα παραμυθένιο σκηνικό...Περπατήσαμε λίγο ακόμα και τελικά τον αντικρύσαμε! Θορυβώδη και επιβλητικό! Να χύνεται το νερό του άγριο και ορμητικό πάνω στα γυμνά βράχια! Τον χαζέψαμε αρκετή ώρα από το παγκάκι που είναι σοφά τοποθετημένο ακριβώς απέναντί του και μετά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Δηλαδή τον ανήφορο! Μετά από αρκετές στάσεις και έχοντας χαζέψει δρυοκολάπτες, σαλαμάνδρες και γενικά όλα τα ζωάκια του πλούσιου αυτού βιότοπου, φτάσαμε πίσω στο αυτοκίνητο. Η φύση, το περπάτημα κι ο καθαρός αέρας μας είχαν ανόιξει την όρεξη κι έτσι τιμήσαμε την ταβέρνα του Καππαδόκα στο χωριό του Λειβαδίτη. Σε ένα cult περιβάλλον απολαύσαμε παραδοσιακές νοστιμιές και κρασάκι! Μετά από ένα λουκούλειο γεύμα πήραμε ικανοποιημένοι τον δρόμο της επιστροφής!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[romantic woman]

Ετσι έτσι να βλέπετε οι...του νότου τι ομορφιές έχουμε δω στη Βόρειο Ελλάδα!
Βέβαια ισχύει και το αντίστροφο...σας προλαβαίνω μη μου την πείτε,φταίνε αυτές οι αποστάσεις...7 ωρίτσες..πάλι καλά που έγινε και η Εγνατία και ίσως από δω και πέρα το τολμάμε πιο εύκολα:roll:
Περιμένω τη συνέχεια σου partyy!η Ξάνθη σίγουρα σου άρεσε!

 

[KLEOPATRA]

Ωραια ξεκινησες την ιστορια σου.
Ειχα ακριβως τα ιδια συναισθηματα με σενα ,ουσα Πελοποννησια.
Οταν το 1999 πηγα να ζησω για 4 μηνες στον Κυπρινο Εβρου (ειναι ενα χωριο πολυ ψηλα κοντα στο τριεθνες )ειχα την εντυπωση οτι πηγαινα στην ακρη της Ελλαδας και του κοσμου μη σου πω.

 

[pattyyy]

Koρίτσια σας ευχαριστώ πολύ για τα θετικά σχόλια! Κάποιες φορές η μακρινή απόσταση είναι αποθαρρυντική αλλά συνήθως η ομορφιά των τοπίων σε αποζημιώνει!

 

[pattyyy]

Μετά το φυσιολατρικό πρωινό γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και ανάκτηση δυνάμεων! Το βραδάκι ξεμυτίσαμε ξανά με έναν στόχο, την παλιά πόλη της Ξάνθης. Και, ναι, την ερωτευτήκαμε...Για 2 ώρες τριγυρνάμε στα υπέροχα στενάκια της. Πλακόστρωτα δρομάκια, χαμηλός φωτισμός από αρχοντικά φώτα, καλόγουστα μαγαζάκια και υπέροχα κτίρια. Το δημαρχείο, το λαογραφικό μουσείο, το παράρτημα του υπουργείου εξωτερικών, η έδρα της μητρόπολης και πολλά άλλα μας εντυπωσίασαν. Δεν ήταν όμως μόνο αυτά...Το άρωμα της πόλης, η αύρα της η ανατολίτικη, η αρμονική συνύπαρξη 2 πολιτισμών, ο χείμαρρος που τη διασχίζει και το βράδυ φαίνεται κι αυτός όμορφος, τα πολύβουα αλλά κυρίως τα ήρεμα σοκάκια της, η υπνωτιστική γοητεία της παλιάς πόλης της Ξάνθης την κάνουν τόσο ξεχωριστή...
Μετά από την πρώτη γνωριμία και τη σχολαστική εξερεύνηση της παλιάς πόλης συναντηθήκαμε με την παρέα μας και πήγαμε για φαγητό "στου Θωμά", ένα γουστόζικο μεζεδοπωλείο όπου οι ιδιοκτήτες του μετά από 15ετή γαστρονομική θητεία στη Γερμανία, πριν 2 χρόνια επέστρεψαν στην Ξάνθη. Το φαγητό ήταν πολύ καλό, το peppersteak τέλειο και η "Βεργίνα" έρρεε άφθονη στα ποτήρια μας! Έτσι υπέροχα η πρώτη μας μέρα στην Ξάνθη έφτασε στο τέλος της!
Παρασκευή πρωί, φοράμε τα καλά μας και κατευθυνόμαστε προς την αίθουσα τελετών του πολυτεχνείου! Ημέρα ορκομωσίας για όλες της πολυτεχνικές σχολές! Με τάξη, επισημότητα, ένα εικοσάλαπτο μουσικό διάλειμμα με μία εξαιρετική λαϊκη ορχήστα και απίστευτα καλή οργάνωση έλαβε χώρα η τελετή ορκομωσίας. Στη συνέχεια σειρά είχαν τα λουλούδια, τα γλυκά (καριόκες από τον Παπαρασκευά - γιάμι), οι φωταγραφίες κι όλο το απαραίτητο γιορτινό κλίμα! Περάσαμε πολύ όμορφα, χαρήκαμε και συγκινηθήκαμε με την ορκομωσία της φίλης μας και φύγαμε με μια πολύ όμορφη ανάμνηση. Ήταν όμως ακόμα σχετικά νωρίς κι έτσι πήγαμε για πρωινό καφεδάκι, πού αλλού; Στην παλιά πόλη! "Ψωμί και σοκολάτα" λέγεται η καφετέρια και είναι υπέροχη! Η διακόσμηση με το ανατολίτικο στυλ με μοντέρνες πινελιές, η θέα από το καναπεδάκι του πάνω ορόφου στα σοκάκια της παλιάς πόλης, ο μπουφές με τα κουλουράκια, το τσάι "οι δρόμοι του μεταξιού" (με πιπέρι, κανέλλα, πιπερόριζα και κάρδαμο), το ψιλόβροχο απ'έξω...'Ολα αυτά συνέθεταν μια εμπειρία απλή αλλά και τόσο απολαυστική μαζί...
Μεσημεράκι λοιπόν και ξανασυναντιόμαστε με την παρέα για φαγητό. Προορισμός το χωριουδάκι Πίλημα, λίγο έξω από την Ξάνθη. Η διαδρομή ως εκεί υπέροχη. Πνιγμένη στο πράσινο! Φάγαμε στην ομώνυμη ταβέρνα κι ήταν όλα εκλεκτά. Από την μελιτζάνα σαγανάκι έως το κεμπάπ (σπεσιαλιτέ του μαγαζιού) σερβιρισμένο γύρω από 2 μικρές λόγχες κι από το μπρούσκο κρασάκι έως το κερασμένο μπακλαβαδάκι με πραλίνα και φυστικάκι στο τέλος (τέλειο!).

Το βραδάκι βγήκαμε για εορτασικό ποτάκι στο cosy μπαράκι "Μικρό" το οποίο ήταν όντως μικρό και χαριτωμένο! Η μουσική ήταν πολύ ευχάριστη και το κλίμα χαρωπό! Περάσαμε πολύ όμορφα και ξανανιώσαμε φοιτητές με τόσους αποφοίτους τριγύρω! Κλείσαμε τη βραδιά με τι άλλο; Φαγητό! Πεντανόστιμες κρεπούλες από το gateau-salt, μια τελευταία βολτούλα στην πόλη και επιστροφή στο ξενοδοχείο! Χρειαζόμαστε ξεκούραση! Ο Έβρος μας περιμένει!

 

[amsterdam]

..το παράρτημα του υπουργείου εξωτερικών!..

Τι μου θύμισες τώρα,εκπληκτικό κτίριο με ανάλογο περιβάλλον χώρο!!
Όταν ήταν ακόμα κατοικία (!!!) είχα παρευρεθεί πολλάκις στα μοναδικά πάρτι που διοργανωνόταν από τον υιό-ιδιοκτήτη,και αργότερα εργαζόμουν στο χώρο αυτό όταν λειτουργούσε ως,το πρώτο gourmet,εστιατόριο της πόλης..

 

[pattyyy]

Τι μου θύμισες τώρα,εκπληκτικό κτίριο με ανάλογο περιβάλλον χώρο!!
Όταν ήταν ακόμα κατοικία (!!!) είχα παρευρεθεί πολλάκις στα μοναδικά πάρτι που διοργανωνόταν από τον υιό-ιδιοκτήτη,και αργότερα εργαζόμουν στο χώρο αυτό όταν λειτουργούσε ως,το πρώτο gourmet,εστιατόριο της πόλης..

Eίναι πραγματικά υπέροχο το κτίριο και ο κήπος είναι εντυπωσιακός! Δεν στο κρύβω, το ζήλεψα! Και σε "ζήλεψα" που έχεις γνωρίσει και τα άδυτά του!

 

[pattyyy]

Σάββατο πρωί και με φραπεδάκια ανά χείρας ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε το νομό Έβρου! Πρώτη στάση πριν αφήσουμε πίσω μας το νομό Ξάνθης είναι η λίμνη Βιστωνίδα. Η μέρα είναι συννεφιασμένη και "ντύνει" τη λίμνη με μελαγχολικά χρώματα. Το τοπίο είναι πολύ γαλήνιο και ατμοσφαιρικό (αν εξαιρέσεις ένα σμήνος από κουνούπια που μας επιτέθηκαν σε κάποια φάση). Μέσα στη λίμνη υπάρχουν 2 νησάκια με εκκλησάκια τα οποία συνδέονται με γεφυράκια. Ήταν πολύ όμορφα και με εικόνες απόκοσμης ομορφιάς χαραγμένες στο μυαλό μας συνεχίσαμε την πορεία μας στο νομό Ροδόπης πλέον.

Συνεχίζουμε λοιπόν έχοντας μπει στην Εγνατία οδό την άνετη διαδρομή. Περνάμε την Κομοτηνή, μπαίνουμε στο νομό Έβρου, αφήνουμε πίσω μας την Αλεξανδρούπολη και ακολουθούμε τις πινακίδες "προς Τουρκία-Σουφλί". Κάποια στιγμή τελειώνει και η Εγνατία κι εμείς συνεχίζουμε απτόοητοι τον ανήφορο. Το τοπίο όλης αυτής της διαδρομής (της διάσχισης της Θράκης ουσιαστικά) είναι όμορφο αλλά λιγάκι βαρετό. Απέραντες, επίπεδες εκτάσεις, πράσινες, αραιοκατοικημένες...Μετά το τέλος της Εγνατίας ανηφορίζουμε σχεδόν παράλληλα με τα σύνορα. Σε ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής η αναλογία ελληνικών-τούρκικων σταθμών στο ράδιο είναι 1-5. Αμάν κάναμε για ν'ακούσουμε ένα ελληνικό χιτάκι!
Μ'αυτά και μ'αυτά φτάσαμε στη Δαδιά και οδεύσαμε προς το ομώνυμο δάσος. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ έξω από το τουριστικό περίπτερο και ξεκινήσαμε τον περίπατο στο δάσος. Υπάρχει σηματοδοτημένη διαδρομή 1 ώρας την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα. Είναι πολύ εύκολη μέσα σε δασικό μονοπάτι με λίγα μόνο σημεία μικρής δυσκολίας. Περπατούσαμε μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο περιτρυγυρισμένοι από ψηλά δέντρα κι ένιωθα κάτι ανάμεσα σε Κοκκινοσκουφίτσα και Γκρέτελ! Σίγουρα πάντως κάτι σε παραμύθι μου έκανε! Μας περικύκλωναν πράσινες φυλλωσιές, μικρά ρυάκια και κελαηδίσματα πουλιών. Παραδεισένια αίσθηση! Μετά λοιπόν από διαδρομή 1 ώρας φτάσαμε στο τέρμα του μονοπατιού. Το παρατηρητήριο αρπακτικών πουλιών! Με τα ειδικά κυάλια απολαύσαμε ένα μοναδικό θέαμα. Θαυμάσαμε διάφορα είδη γυπών να ανοίγουν αγέρωχα τα φτερά τους και να κατακτούν τον ουρανό και άλλους γύπες να κατασπαράζουν ένα άτυχο ελάφι δίπλα σε σκελετούς πρηγούμενων άτυχων ζώων. Νιώθαμε σαν εξερευνητές του national geographic! Μετά από αυτή την όμορφη εμπειρία αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Για καλή μας τύχη έξω από το παρατηρητήριο υπήρχε ένα λεωφορειάκι για να παραλάβει τους μαθητές ενός σχολείου που είχαν εκδράμει στην περιοχή. Το λεωφορειάκι κάνει το δρομολόγιο από το τουριστικό περίπτερο στο παρατηρητήριο για όσους προτιμούν να παρακάμψουν την πεζοπορική διαδρομή. Έτσι λοιπόν επιστρέψαμε ταχύτατα στο αυτοκίνητο καθώς είχε μεσημεριάσει και το φυσιολατρικό ένστικτο είχε μπει σε δεύτερη μοίρα! Βασικό μας μέλιμα ήταν η ανεύρεση τροφής!

Συνεχίσαμε τον ανήφορο και μετά από ένα εικοσάλεπτο προσεγγίσαμε τον τελικό μας στόχο. Διδυμότοιχο! Στο Διδυμότοιχο συναντηθήκαμε με το αδερφάκι μου που είναι φαντάρος στην περιοχή και μετά από σύντομη βολτούλα στο κέντρο της πόλης πήγαμε για φαγητό στα "Κιούπια". Και το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο. Υπέροχα κρεατικά. Ειδικά τα κεφτεδάκια γιαρτογλού που τίμησα ήταν θεϊκά! Φάγαμε λοιπόν του σκασμού, ήπιαμε τα κρασάκια μας, τιμήσαμε βεβαίως βεβαίως και τα κερασμένα γλυκάκια που μας προσέφεραν και μετά απλά δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε. Γι'αυτό ήταν απαραίτητο το καφεδάκι σε εγχώρια κεφετέρια στο τέρμα της Ελλάδος! Κάπου λίγο πριν την Τουρκία και τη Βουλγαρία ήμασταν για καφέ με τον αδερφό μου χιλιόμετρα μακριά από τα αχαϊκά εδάφη που έχουμε ζήσει μαζί τα τελευταία 25 χρόνια. Ήταν λίγο σουρεαλιστικό το σκηνικό!
Με ανάμεικτα συναισθήματα χαράς αλλά και μελαγχολίας που άφηνα πίσω τον little brother πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Είχε νυχτώσει πια όταν φτάσαμε στην Ξάνθη. Λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο, μπανάκι και ξανά έξω. Είναι άλλωστε το τελευταίο μας βράδυ στην πλανεύτρα ανατολίτισσα! Μετά την καθιερωμένη μας περιπλάνηση στο ημίφως στα σοκάκια της, πήγαμε για ένα χαλαρό ποτάκι σε ένα μπαράκι-έκπληξη. Το "Αλχημείον" είναι ένα λιλιπούτειο μπαράκι στην παλιά πόλη, με 5 τραπεζάκια όλα κι όλα, απλή αλλά γουστόζικη διακόσμηση,ρομαντική ατμόσφαιρα, υπέροχη μουσική και μαγικό "άρωμα". Η κουβεντούλα και το κρασάκι ήταν ό,τι έπρεπε για φινάλε αυτής της γεμάτης και απολαυστικής ημέρας...

 

[pattyyy]

Κυριακή πρωί! Μέρα επιστροφής! Μια αποχαιρετιστήρια βολτούλα στην παλιά πόλη της Ξάνθης είναι απαραίτητη! Βγάζουμε τις τελευταίες φωτογραφίες και προμηθευόμαστε τα απαραίτητα "αναμνηστικά" από το ζαχαροπλαστείο του Νεντίμ! Σουτζούκ λουκούμ,διαφόρων ειδών μπακλαβαδάκια και τα αγαπημένο μου σεκέρ παρέ! (μου κρατάνε γλυκιά συντροφιά τα απογεύματα από τότε που επέστρεψα!).

Παίρνουμε λοιπόν τον μακρύ δρόμο της επιστροφής. Μια μικρή παράκαμψη στην όμορφη Καβάλα για ανεφοδιασμό καυσίμων (βγαίνοντας από Ξάνθη οι τιμές έπαιζαν από 1,45 έως 1,57 ευρώ το λίτρο) και συνεχίζουμε! Η μέρα είναι ηλιόλουστη και η διάθεση μας ανεβασμένη! Ήδη αρχίζουμε να αναπολούμε τις όμορφες στιγμές που μας χάρισε η μαγευτική Θράκη όμως η υπόσχεση της επιστροφής είναι δεδομένη. Άλλωστε αφήσαμε πολλές εκκρεμότητες (στενά Νέστου, δέλτα του Έβρου, Αλεξανδρούπολη, Ξάνθη ξανά και ξανά!) ως επιπλέον κίνητρο για το come back!
Μ'αυτές τις όμορφες σκέψεις η ώρα περνάει και φτάνουμε στα Γιάννενα. Εγκαταλείπουμε την Εγνατία, προμηθευόμαστε σαντουϊτσάκια και καφέδες και μετά από κανα εικοσάλεπτο φτάνουμε στα Πλατανάκια στις πηγές του Λούρου. Το τοπίο είναι πανέμορφο! Αμέτρητα πλατάνια κι ανάμεσα τους ο Λούρος να κυλάει νωχελικά. Επιβάλλεται η στάση για πικ-νικ στας εξοχάς!

Χορτασμένοι σωματικά και πνευματικά συνεχίζουμε τη γνωστή πια διαδρομή! Άρτα, Αμφιλοχία, Αντίρριο, Ρίο, Πύργος, Κρέστενα, Ζαχάρω! Έχει πια νυχτώσει! 'Αλλο ένα μαγευτικό τετραήμερο στην όμορφη Ελλάδα μας έφτασε στο τέλος του! Sweet dreams from sugar town!

 

[romantic woman]

Πολύ ωραίο το οδοιπορικό σας partyy!Με ξεσήκωσες να επισκεφθώ μέρη όπου έχω πολλά χρόνια να πάω ...
Τα σεκέρ παρέ τι είναι;σοκολατοειδή;

 

[amsterdam]

Πολύ ωραίο το οδοιπορικό σας partyy!Με ξεσήκωσες να επισκεφθώ μέρη όπου έχω πολλά χρόνια να πάω ...
Τα σεκέρ παρέ τι είναι;σοκολατοειδή;

Συνταγές | Συνταγές - Σεκέρ Παρέ

 

[romantic woman]

Συνταγές | Συνταγές - Σεκέρ Παρέ

φοβερός!πρωί πρωί ξεκινάμε με τα σιροπιαστά...