Γαλλία Τα φρικιά πάνε Παρίσι!

[happiness]

Ημέρα 1η

Στις 9:30'πμ ξεκινάμε από Αθήνα, με Ολυμπιακή, για να προσγειωθούμε μια χαρά στις 12:00'μμ στο Παρίσι, αεροδρόμιο Charles de Gaulle. Η εξυπηρέτηση της Ολυμπιακής ήταν πολύ καλή και το ταξίδι ωραιότατο.
[imga="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfToaqOkMfI/AAAAAAAABNg/_-PXqZ-DIsg/s288/IMG_2523.JPG[/imga]
Στο αεροδρόμιο δεν μπερδευτήκαμε γενικά, αφενός γιατί οι ταμπέλες είναι και στα αγγλικά, αφετέρου γιατί είχαμε κάνει το κατάλληλο homework για να ξέρουμε που πρέπει να πάμε. Ένας ολιγόλεπτος αποκλεισμός ενός ορόφου του terminal, πιθανότατα λόγω κάποιας παρατημένης βαλίτσας, στα πλαίσια της τρομοϋστερίας, δεν μας πτόησε. Πιάνουμε ανελκυστήρα και σκάμε στο ισόγειο κι από εκεί στο CDGVAL shuttle train που θα μας πάει στον σταθμό του RER (διαβάζεται 'ερ-ο-ερ'), κι από εκεί... Παρίσι!!!
Η ταλαιπωρία με τις βαλίτσες πάνω-κάτω στις σκάλες των σταθμών του μετρό ήταν αναμενόμενη, αφού ήταν η πρώτη μας επαφή με το δίκτυο. Όταν φεύγαμε, ξέραμε καλύτερα, και προτιμήσαμε να αλλάξουμε γραμμές σε μεγάλους σταθμούς που έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να έχουν κυλιόμενες σκάλες

).
Το ξενοδοχείο ήταν αρκετά καλό για την τιμή του, αλλά σίγουρα εάν είχαμε την δυνατότητα να ψάξουμε νωρίτερα θα βρίσκαμε κάτι φτηνότερο και πιθανώς καλύτερο. Αλλά ποιος νοιάζεται για τις ανέσεις; Την δουλειά του να κάνει

. Είμαστε στο Παρίσι λέμε!

[imga="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SgiE4PzaMmI/AAAAAAAAB1Y/4fLp1ywpU0A/s288/IMG_0002.jpg[/imga]Ξεκουραστήκαμε λίγο και βγήκαμε για μια βολτίτσα που μας έβγαλε αρχικά στην πλατεία της Βαστίλης (Bastille). Όχι εντελώς τυχαία βέβαια

. Ψάχναμε ένα κατάστημα FNACτο οποίο πουλάει εισιτήρια για πολλά γνωστά μουσεία, συναυλίες κτλ. Για καλή μας τύχη, εκεί βρήκαμε και το LYLO, ένα πολύ απαραίτητο περιοδικάκι για ντόπιους και επισκέπτες στο Παρίσι, το οποίο περιέχει πληροφορίες για ένα σωρό μουσικές εκδηλώσεις σε όλη την πόλη, και διατίθεται δωρεάν σε μερικά καταστήματα μουσικής, μπαράκια κλ. Την Τετάρτη προμηθευτήκαμε επίσης και το Pariscope από ένα περίπτερο, το οποίο είναι αντίστοιχο του ‘Αθηνόραμα’.
[imga="left"]http://lh5.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8N3D5NwOI/AAAAAAAABew/SoBWoBRNLXQ/s288/P1012490.JPG[/imga] Εν τέλει αντί για εισιτήρια, αποφασίσαμε να πάρουμε το Paris Museum Pass, το οποίο τελικώς αποδείχτηκε μάλλον κακή επιλογή, για διάφορους λόγους.

Η πλατεία της Βαστίλης χαρακτηρίζεται από την τεράστια στήλη του Ιουλίου και την όπερα της Βαστίλης. Η όπερα της Βαστίλης είναι ‘φρέσκια’ και το κτήριό της πολύ μοντέρνο. Ο καιρός ήταν αρκετά καλός και στα σκαλιά της καθόταν ένα σωρό κόσμος (σκηνικό που επαναλαμβανόταν σε όλα τα μεγάλα μνημεία της πόλης που διέθεταν ικανό αριθμό σκαλιών

). Το δεύτερο crash test με την όχι και τόσο ‘ονειρική’ πλευρά του Παρισιού ήρθε από την εικόνα μίας μεγάλης παρέας νεαρών περιπλανώμενων ημι-άστεγων που είχε καταλάβει με πολύ θορυβώδη τρόπο ένα μέρος της σκάλας. Το πρώτο σοκ ήταν στην διαδρομή του RER από το αεροδρόμιο, όπου περνώντας με το τρένο δίπλα από τα περίφημα προάστια ήταν απελπιστικά εμφανές το γιατί οι κάτοικοι αυτών των περιοχών έχουν τόση αγανάκτηση μέσα τους. Τεράστια μπλοκ πολυκατοικιών, τετράγωνα και γκρίζα, με καταθλιπτικές μπουγάδες στριμωγμένες στα μικρά μπαλκόνια. Κάναν τις πολυκατοικίες του κέντρου της Αθήνας να μοιάζουν με πολυτελείς βίλες.

Μετρό και αναδυόμαστε πάλι κοντά στο Τροκαντερό (Trocade'ro). Διαδηλωτές κάνουν καθιστική διαμαρτυρία και απεργία πείνας για την κατάσταση στην Σρι Λάνκα.[imga="right"]http://lh5.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SgVqd1HAYkI/AAAAAAAABYk/e3Y2lxdHu48/s288/P1012500.JPG[/imga] Έχουν απλωθεί φαρδιοί πλατιοί στην είσοδο της πλατείας. Αναμέσά τους δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας ‘άσπρος’ και γύρω τους δεν υπάρχει κανένας αστυνομικός. Άμα ερχόταν να απλωθούν στο Σύνταγμα λέτε να συνέβαινε το ίδιο; Όμορφη πλατεία με όμορφο μπαλκόνι που βλέπει στον πύργο του Άιφελ (Eiffel), αλλά μάλλον κατεστραμμένη για τους Γάλλους, λόγω του υπερβολικού τουρισμού.[imga="left"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SgVqgvxYkLI/AAAAAAAABYs/pIiao8JSkkk/s288/P1012504.JPG[/imga] Το καλό είναι όμως ότι 10 μέτρα ‘παρακείθε’ από τον κόσμο επικρατεί μεγάλη ηρεμία και μπορεί κανείς να πάει να αράξει άνετα στα γρασίδια.

Συνεχίζουμε ίσια, πάνω από τον Σηκουάνα, για να βγούμε ακριβώς μπροστά στον πύργο. Εντυπωσιακός από μακριά, αλλά άμα σταθείς ακριβώς από κάτω του είναι καλύτερος. Θα θαυμάσεις για λίγη ώρα το μέγεθος και τον τρόπο κατασκευής, θα βγάλεις μερικές φωτογραφίες μακρινές πανοραμικές και μερικές κοντινές από λεπτομέρειες, αλλά μετά από λίγη ώρα θα είναι αδιάφορος.[imga="right"]http://lh6.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SgVqiCIAFVI/AAAAAAAABYw/qDSV_8YweAw/s288/P1012506.JPG[/imga] Δεν πρόκειται δα και για κανένα έργο τέχνης

. Άμα έχεις χρόνο, υπομονή και λεφτά να διαθέσεις, μπορείς να περιμένεις στις ουρές για τους ανελκυστήρες που ανεβαίνουν στα δύο επίπεδα του πύργου. Εάν όχι, μην αγχώνεσαι. Υπάρχουν κι άλλες επιλογές για ‘σκαρφάλωμα’.

[imga="left"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SgVqn8yKBXI/AAAAAAAABY4/oJ2PFcgQCtw/s288/P1012510.JPG[/imga]Έχει αρχίσει να νυχτώνει, οπότε επιστροφή προς το ξενοδοχείο προς αναζήτηση φαγητού. Ο Τούρκος λέει ότι σε κάθε εκδρομή στο εξωτερικό, είναι νομοτελειακό ότι την πρώτη μέρα θα φας σκ@$^#. Αυτό συμβαίνει, λέει, γιατί θα φτάσει η ώρα που θα σε έχει κόψει η πείνα και επειδή δεν έχεις προλάβει να τσεκάρεις την περιοχή και να το ψάξεις το ζήτημα, θα μπεις στο πρώτο που θα βρεις μπρος σου. Επιβεβαιώνεται (σχετικά). Εμπιστευόμαστε τον οδηγό μας και ψάχνουμε την Main d'Or. Καταλήγουμε τελικά σε ένα συμπαθητικό Κουρδικό εστιατόριο. Για τους Γάλλους φαντάζομαι θα ήταν καλό. Εμείς οι Ελληναράδες από την άλλη, δεν εντυπωσιαστήκαμε ιδιαίτερα από το μενού που αποτελούταν από μουσακά, ιμάμ μπαϊλντί, ταραμοσαλάτα, κεφτέδες, πλιγούρι και άλλα τέτοια ‘εξωτικά’. Η εμπειρία μας βοήθησε απλά να εμπεδώσουμε άλλη μια φορά, ότι από τα Βαλκάνια και πέρα, σ’ ένα καζάνι βράζουμε όλοι. Εκείνη την νύχτα το κρεβάτι του ξενοδοχείου αποδείχτηκε πιο δελεαστικό, οπότε ακυρώσαμε τα σχέδιά μας για ποτό μετά το φαΐ.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[NTINA]

Η παριζιάνικη ιστορία σου,μ αυτό το ιδιαίτερο ύφος,
μ αρέσει πολύ
Η τελευταία φωτό ,μοναδική.

 

[happiness]

Paris museum pass και πως να γίνετε πλαστογράφοι

[IMGA="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SlO33IQr-EI/AAAAAAAAB4c/11DisUwIVQU/s288/IMG_0123.jpg[/IMGA]
Το Paris museum pass είναι μία προπληρωμένη καρτούλα, που σου επιτρέπει την δωρεάν είσοδο στα μουσεία και μνημεία που καλύπτει, χωρίς αναμονή στην ουρά των εισιτηρίων, για έναν ορισμένο αριθμό ημερών που πάει ανάλογα με την τιμή που προπληρώνεις. Πωλείται στα γκισέ όλων των μουσείων που έχει στην λίστα του και στα γραφεία τουρισμού της Γαλλίας. Καλό ακούγεται ε; Έτσι είπαμε και μείς. Κάναμε τους λογαριασμούς μας, πόσο κάνουν συνολικά τα εισιτήρια στα μουσεία που θέλουμε vs. πόσο κάνει η κάρτα, και αποφασίσαμε να πάρουμε από μία 4ήμερη ο καθένας. Μερικά πράγματα που πρέπει να προσέξει κανείς πριν αγοράσει μία τέτοια είναι τα εξής:

Πρώτον, όπως λέει και στις πληροφορίες της ιστοσελίδας της, η καρτούλα σου εξασφαλίζει την είσοδο μόνο στις σταθερές εκθέσεις των μουσείων, όχι στις προσωρινές που αλλάζουν από καιρό σε καιρό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά άμα σε ενδιαφέρει η προσωρινή έκθεση Kandinsky στο Pompidou, τα πράγματα γίνονται λίγο πιο ... ενοχλητικά. Πολλά μουσεία, έχουν ξεχωριστό εισιτήριο για τις προσωρινές εκθέσεις τους, και ενδεχομένως να προσφέρουν και ένα ενιαίο με κάποια έκπτωση. Όχι όμως και το Pompidou, όπου υπάρχει μόνο ένα και ενιαίο εισιτήριο. Όταν λοιπόν βρίσκεσαι μπροστά στο γκισέ του ταμεία, αφού έχεις ήδη συμπληρώσει 4-5 ώρες μέσα στο μουσείο, και σε ενημερώνει ότι δεν έχει σημασία που διαθέτεις museum pass και που έχεις ήδη δει τις μόνιμες εκθέσεις, άμα θες να μπεις στην προσωρινή πρέπει να πληρώσεις ολόκληρο το ενιαίο εισιτήριο...όσο να 'ναι σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι από την μετωπική σύγκρουση με την φραγκοφονίαση. Και το υπεραιματωμένο κεφάλι δεν είναι καλή συνθήκη για να δεις Kandinsky. Την κάναμε λοιπόν, αρκετά εκνευρισμένοι από την κοροϊδία.

Δεύτερον, ανάλογη "ρύθμιση" υπάρχει και για πολλά από τα μνημεία τα οποία καλύπτει το museum pass. Δηλαδή η πρόσβαση εξασφαλίζεται μόνο στους βασικούς χώρους του μνημείου και όχι σε περιοχές όπου απαιτείται ξεχωριστό εισιτήριο.

Για παράδειγμα, ενώ στην Παναγιά των Παρισίων η κάρτα σου επιτρέπει να επισκεφτείς τόσο τους πύργους όσο και την αρχαιολογική κρύπτη, στις Βερσαλλίες, περιλαμβάνεται μόνο το παλάτι (Le Château) και το Τριανόν (Trianon) αλλά όχι και η είσοδος στους κήπους. Εκ πρώτης όψεως αυτό δεν φαίνεται να αποτελεί πρόβλημα, καθώς μπορεί κανείς να επιλέξει είτε να επισκεφτεί μόνο τα 2 κτίρια, είτε να πληρώσει το εξτρά αντίτιμο για να επισκεφτεί και τον κήπο. Εμείς αποφασίσαμε το πρώτο. Βέβαια, ο Λουδοβίκος είχε καβαντζωμένη χρυσή άμαξα για να πηγαίνει πέρα δώθε. Εμείς που ήμασταν χωρίς ρόδες όμως, είπαμε να χρησιμοποιήσουμε το mini train που κάνει διαδρομές μέσα στην μεγάάάλη έκταση μεταξύ των κτιρίων. Το mini train κινείται μέσα στους κήπους. Εάν δεν πληρώσεις εισιτήριο για να μπεις στους κήπους ... δεν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις.

[IMGA="left"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SlOtHHwYmcI/AAAAAAAAB4Y/nmd3eUAuYis/s288/IMG_0122.jpg[/IMGA]Ποιό είναι το συμπέρασμα; Εάν ξαναπήγαινα θα την ξαναέπαιρνα. Νομίζω ότι μας γλίτωσε πολύ χρόνο από τις ουρές στην έκδοση εισιτηρίων. Μόνο που αυτή την φορά την στερνή μου γνώση θα την έχω πρώτη. Διότι άμα είναι να βουτηχτείς στον βούρκο της παρανομίας, ας το κάνεις από την αρχή, να πιάνει και τόπο

.

Και εξηγούμαι. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, ο τρόπος με τον ορίζονται οι μέρες ισχύος της κάρτας είναι με την χειρόγραφη σημείωση από τον αγοραστή της πρώτης ημερομηνίας που θα χρησιμοποιηθεί το πάσο, μαζί με το ονοματεπώνυμό του. Τώρα...ας γίνουμε λίγο εφευρετικοί... Σκαρφιζόμαστε ένα κόλπο το οποίο θα μας επιτρέψει να παρατείνουμε την διάρκεια της κάρτας. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. Ή χρησιμοποιούμε στυλό που σβήνει (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι και βρήκαμε και στο Παρίσι

), ή ακόμα καλύτερα απλό μολύβι, ή γράφουμε τους αριθμούς στην ημερομηνία έτσι ώστε να μπορούν να "τροποποιηθούν" ή ότι άλλο κατεβάσει το μυαλό μας τέλος πάντων

. Δεν ανησυχούμε ιδιαίτερα για τον έλεγχο στις εισόδους των μουσείων. Εμάς στα μόνο σημεία όπου έγινε σοβαρός έλεγχος της κάρτας ήταν στο Pompidou, όπου σκανάρουν το bar code έτσι ώστε να μην μπορείς να μπεις δυο φορές, και στις Βερσαλλίες όπου σημειώσανε απάνω στην κάρτα την ημερομηνία επίσκεψης (γι' αυτό προσέξτε ποια μέρα θα πάτε εκεί). Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις δεν την πήραν καν από τα χέρια μας. Εγώ μάλιστα έκανα και ένα προσωπικό "πείραμα" με το να δείχνω επίτηδες την μπροστά πλευρά του πάσου, όπου δεν φαίνεται καμία πληροφορία για την εγκυρότητά του. Κανείς δεν μου ζήτησε περαιτέρω έλεγχο.

Με μια "ελληναριά" λοιπόν, μπορεί κανείς να την βγάλει καθαρή με μία κάρτα 2 ημερών, καθ' όλη την διάρκεια του ταξιδιού.

Disclaimer: Τις παραπάνω οδηγίες να ακολουθήσουν μόνο όσοι δεν κοκκινίζουν πατόκορφα και μόνο με την σκέψη της μπαγαποντιάς. Οι υπόλοιποι εφαρμόστε με δικιά σας ευθύνη. Η υποφαινόμενη δεν φέρει καμία ευθύνη εάν σας πετάξει η ασφάλεια κάποιου μουσείου έξω με τις κλωτσιές.

 

[happiness]

NTINA σε ευχαριστώ πολύ

ΥΓ: πότε πρόλαβες και το διάβασες καλέ; τώρα το ανέβασα

 

[Dafni]

βρες πως τα λες............πολύ πλάκα εχει....για συνέχισε
ασε που μ'αρέσει τρελλά αυτή η απομυθοποιηση...
όχι ότι δε μ'αρεσει το Παρισι αλλά τα κλασσικά για την απαράμιλλη ομορφια της πόλης ,την αριστοκρατία ,και τα σχετικά τα έχουμε εμπεδώσει ....έχει όμωςκαι την πιο cult πλευρά του που την περιγράφεις ωραιότατα....

 

[ΕΡΣΗ]

Απολαυστικη αφηγηση! Πες μας κι αλλα!

 

[happiness]

Ημέρα 2η

Λουβρο-προσκύνημα!


Σήμερα θα περάσουμε την μέρα στον Λούβρο. Ξεκινάμε αργάμιση από το ξενοδοχείο και προχωράμε προς τον σταθμό Charonne. Δεν βιαζόμαστε (που είναι να απορεί κανείς, γιατί η ώρα ήταν ήδη κοντά 12) οπότε καθίσαμε για καφέ.[IMGA="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTooutshcI/AAAAAAAAADU/Gf8F5a51pi4/s288/IMG_2531.JPG[/IMGA] Το μαγαζί ήταν κακή επιλογή όπως φαίνεται περίτρανα από τον cappuccino της φωτογραφίας. Αλλά ήταν η πρώτη μας μέρα ουσιαστικά και δεν είχαμε μάθει ακόμα τα κόλπα του καφέ (βλέπε επόμενη καταχώρηση). Ευτυχώς όμως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη έρευνα για να μάθει κανείς τα κόλπα του σάντουιτς!


Η τακτική είναι απλή. Κατ' αρχήν βρίσκεις μία boulangerie (τουτέστιν, φούρνος). Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, οπότε μην κάνετε λάθος εδώ. Θα βρείτε σάντουιτς και σε άλλα μαγαζιά τύπου fast food, αλλά μόνο στις boulangerie το ψωμί θα είναι στα σίγουρα φρέσκο. Και τί πιο σημαντικό σε ένα Γαλλικό σάντουιτς από την μπακέτα;

Ωραία. Και τώρα που έγινε μία καλή αρχή, συνεχίζουμε στην γέμιση. Βγάλτε από το μυαλό σας ξενερωσιές του τύπου τυρί-ζαμπόν ή τυρί-ζαμπόν-μαρούλι-μαγιονέζα (στα μεγάλα κέφια). Εδώ το τυρί εννοείται. Το ζαμπόν είναι ονομασίας προέλευσης. Η μαγιονέζα, το αυγό, ο τόνος, το ροζ μπίφ, το κοτόπουλο, η μοτσαρέλα, το πέστο, η ντομάτα, το μαρούλι (και η λίστα συνεχίζεται...) είναι ένα πιθανό υλικό από τα 4-5 που οπωσδήποτε υπάρχουν σε κάθε σάντουιτς. Όπως καταλαβαίνετε, ένα τέτοιο σάντουιτς, αποτελεί γεύμα. Και σε πολύ συμφέρουσα τιμή, αφού κυμαίνονται από 3 έως 5 ευρώ.


Εμείς φροντίσαμε λοιπόν να τα εντάξουμε από την πρώτη μέρα στο πρόγραμμα ως ελαφρύ μεσημεριανό για τον δρόμο. Προμηθευόμασταν δύο από τον φούρνο κοντά στον σταθμό κάθε μέρα πριν πάρουμε το μετρό. Τα σημερινά σαντουιτσάκια καταναλώθηκαν στην αυλή του Λούβρου ( τυχερά σαντουιτσάκια

).


[IMGA="left"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTo7XxtjrI/AAAAAAAAAEs/RMu5Kr0NdgA/s288/IMG_2542.JPG[/IMGA]Αυτό το μουσείο είναι λογικό να είναι πρώτο πρώτο στην λίστα κάθε επισκέπτη στο Παρίσι. Λογικό είναι επίσης να έχει κανείς την όρεξη και τον ενθουσιασμό να το γυρίσει ολόκληρο για να δει όλα τα εκθέματα, που φυσικά είναι απ' όλο τον κόσμο. Μην. Μην υποκύψετε στον πειρασμό. Όσο χρόνο κι αν διαθέτετε (στα πλαίσια μίας ημέρας πάντα), κι όση όρεξη κι αν έχετε, ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να καταφέρετε να το δείτε ολόκληρο. Μην μπείτε στο τριπάκι του αχόρταγου τουρίστα που πρέπει να τα δει όλα. Αφενός είναι μεγάλο κρίμα να καταλήξει κανείς να περνάει μπροστά από πανέμορφα εκθέματα, αδιάφορα, βιαστικά, για να προλάβει να πάει παρακάτω, αφετέρου υπάρχει ένα άνω όριο "κουλτούρας" που μπορεί κανείς να αφομοιώσει συνεχόμενα μέσα σε μία μέρα πριν πάθει το μυαλό του overdose.


Αυτό που χρειάζεται στην προκειμένη περίπτωση, είναι στρατηγικό σχέδιο

. Κυριολεκτικά. Κατ' αρχήν, πρέπει να βρείτε από το site του μουσείου το πλάνο του κτιρίου. Ρίχτε μετά μία ματιά στα τμήματα των εκθέσεων και αποφασίστε τι σας αρέσει περισσότερο να δείτε, και με ποια σειρά. Υπολογίστε πόση ώρα θα σας πάρει κάθε τμήμα (αφήστε λάσκο γιατί είπαμε, δεν βιαζόμαστε μέσα στο μουσείο). Υπολογίστε και ώρα για διάλλειμα, που σίγουρα θα χρειαστεί. Η εσωτερική αυλή του Λούβρου είναι καλό σημείο για λίγη ξεκούραση, αλλά μπορείτε να πάτε και κάπου έξω από το κτίριο, καθώς το εισιτήριο ισχύει για ολόκληρη την μέρα και για απεριόριστες εισόδους (να λάβετε όμως υπόψη σας ότι κάθε φορά που θα θέλετε να ξαναμπείτε στο μουσείο, πρέπει να ξανακάτσετε στην ουρά ελέγχου ασφαλείας). Κάποιες μέρες το μουσείο είναι ανοιχτό περισσότερες ώρες, οπότε εάν μπορείτε να κανονίσετε ανάλογα το πρόγραμμά σας θα κερδίσετε άνεση χρόνου.


Με την παρέα μου αποφασίσαμε να επισκεφτούμε πρώτα το τμήμα με τους Γερμανούς, Φλαμανδούς και Ολλανδούς ζωγράφους, και στην συνέχεια το τμήμα των Αιγυπτιακών αρχαιοτήτων και της Μεσοποταμίας. Είδαμε βέβαια και αρκετά άλλα τμήματα που βρίσκονταν πάνω στην πορεία μας, αλλά αυτά με λιγότερη προσοχή. Ήταν άλλωστε και λίγο δύσκολο να αφιερώσει κανείς πάρα πολύ ώρα σε περίεργα αρχαιολογικά ευρήματα όταν δεν μπορεί να διαβάσει τις ταμπέλες με τις πληροφορίες, καθώς αυτές ήταν όλες γραμμένες μόνο στα Γαλλικά

.


Φυσικά πήγαμε και στα highlights

. Μόνα Λίζα, Αφροδίτη της Μήλου, Νίκη της Σαμοθράκης, Η σχεδία της Μέδουσας κ.α. Οι εντυπώσεις δεν ήταν πάντα οι αναμενόμενες από τα τόσο πολυδιαφημισμένα εκθέματα. Η Μόνα Λίζα ήταν σαφώς η μεγαλύτερη απογοήτευση. [IMGA="right"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTxjOM3IWI/AAAAAAAABFk/x_sgr5W3w9E/s288/IMG_2578.JPG[/IMGA][IMGA="right"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTxlr8xSBI/AAAAAAAAAI8/kl1d22WKPHc/s288/IMG_2581.JPG[/IMGA]Το θέαμα αυτού του αρκετά μικρού πίνακα (77x53cm), να κρέμεται μόνος του σε έναν μεγάλο γυμνό τοίχο, πίσω από διπλά και τρίδιπλα τζάμια ασφαλείας, πίσω από ξύλινες μπάρες και υφασμάτινες κορδέλες που κρατάνε το ατέλειωτο τσούρμο των ανθρώπων που προσπαθούν να τον καταβροχθίσουν με φωτογραφικές μηχανές σε απόσταση σίγουρα μεγαλύτερη των 3 μέτρων, ήταν τουλάχιστον καταθλιπτικό. Γι' αυτό όταν επισκεφτείτε τον Λούβρο, περάστε από την Μόνα Λίζα για εθιμοτυπικούς και μόνον λόγους. Βγάλτε 2 κλασικές φωτογραφίες, όπως αυτές εδώ, και ύστερα εάν επιθυμείτε να θαυμάσετε τον συγκεκριμένο πίνακα, περάστε από το μαγαζί του μουσείου και αγοράστε το καλύτερο αντίγραφο/φωτογραφία που θα βρείτε. Φυσικά κανένα αντίγραφο ή φωτογραφία δεν έχει σχέση με το πρωτότυπο, αλλά σας διαβεβαιώ ότι τον αληθινό πίνακα ΔΕΝ θα έχετε την δυνατότητα να τον θαυμάσετε.


Η φτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης από την άλλη, ήταν μία πραγματική ευχαρίστηση για τα μάτια και το μυαλό. Η θέση που έχει τοποθετηθεί το άγαλμα, ιδανική. Στην κορυφή της μεγάλης σκάλας που οδηγεί στον πρώτο όροφο είναι εύκολα ορατή, όσος κόσμος κι αν μαζευτεί γύρω της. Η λεπτομέρεια και η κίνηση του αγάλματος, είναι τόσο εκπληκτικές όσο έχετε δει στις διάφορες φωτογραφίες. Ήταν ένα από τα εκθέματα που ευχαριστήθηκα περισσότερο.


Η Αφροδίτη της Μήλου πάσχει και αυτή λίγο από το ζήτημα "πλήθος vs ορατότητα", αλλά σε αντίθεση με την Μόνα Λίζα αυτή θα μπορέσετε να την δείτε, καθώς οι επισκέπτες έχουν την δυνατότητα να στέκονται περιμετρικά του αγάλματος και σε κοντινή απόσταση, οπότε αργά ή γρήγορα θα βρείτε ένα κατάλληλο "κενό" για να την θαυμάσετε με την ησυχία σας.


[IMGA="left"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTxvOOyqaI/AAAAAAAAAJ0/cYkrlULdiYI/s288/IMG_2588.JPG[/IMGA]Όπως και να'χει, στον Λούβρο πιθανότατα θα μπείτε μέρα και θα βγείτε νύχτα. Πράγμα που δεν είναι και τόσο κακό. Το κτίριο είναι πανέμορφα φωτισμένο την νύχτα. Και μετά από ατέλειωτες ώρες ορθοστασίας, πιθανότατα τα πόδια σας θα έχουν πρόβλημα να σας στηρίξουν, όπως εμάς. Εμπιστευόμαστε λοιπόν για δεύτερη φορά τον οδηγό μας και διαλέγουμε ένα μπιστρό σχετικά κοντά στο ξενοδοχείο. Κι αυτή την φορά μας ανταμείβει

. Το Café de l'Industrie είναι ένα γωνιακό μαγαζάκι ... επί 2. Διαθέτει δύο "δίδυμους" χώρους στις δύο απεναντινές γωνίες της διασταύρωσης των Rue Sedaine και Rue Saint-Sabin. Από μέσα είναι χωρισμένο σε διάφορους χώρους, διακόσμηση ρουστίκ με έργα τέχνης, πίνακες, φωτογραφίες, αφρικάνικες μάσκες κ.α.[IMGA="right"]http://lh5.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8Mv12SdCI/AAAAAAAAAvU/LM7aogCSZKM/s288/P1012702.JPG[/IMGA] Το φαγητό, για τα γαλλικά δεδομένα, πρέπει να είναι μέτριο. Για τα ελληνικά πάλι, είναι πολύ καλό. Και οι τιμές του είναι σχετικά φτηνές ... για τα γαλλικά δεδομένα

. Το καλό είναι ότι η κουζίνα του είναι ανοιχτή όλες τις ώρες, πράγμα λιγουλάκι δυσεύρετο στα υπόλοιπα "φαγάδικα" του Παρισιού. Μας έσωσε πραγματικά, αφού σκάσαμε στις 11:00' το βράδυ και καταφέραμε να βάλουμε στο διαμαρτυρόμενο στομάχι μας λίγο γευστικό φαγάκι. Για να μην τα πολυλογώ, εξαιρετικό μαγαζί, το προτείνω ανεπιφύλακτα, εμείς ξαναπήγαμε. Α! και εάν ενδιαφέρεται κανένας, έχει και βαρελίσια Leffe

.

 

[anny]

Μπράβο, πες μας κι άλλα γιατί είμαι στο στάδιο που μαζεύω πληροφορίες

 

[happiness]

Λοιπόν...η ταχύτητα ανάγνωσης των μελών του travelstories μ' έχει εντυπωσιάσει
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Όπως καταλάβατε (από την ταχύτητα ανάρτησης) αυτά ήταν τα "έτοιμα". Τα υπόλοιπα θα αργήσουν λίγο, αλλά θα ανέβουν Έχω 5 μέρες ακόμα

 

[ΕΡΣΗ]

Πολυ ωραια! Με την ησυχια σου! Εμεις εδω θα περιμενουμε ησυχα χωρις να κανουμε φασαρια...

 

[ANEL]

πολύ ωραία αφήγηση αντάξια του ταξιδιού σας!
τα tips εξαιρετικά!!για συνέχισε...

 

[ANEL]

καθένας με τον πόνο του...αλλά ας ρωτήσω:καπνίζουν στο φαγάδικο
που προτείνεις??:roll: