Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Κάπου εδώ θα ήθελα να ευχηθώ χαρούμενες γιορτές στους αναγνώστες αυτής της ιστορίας και σε όλους τους επισκέπτες του φόρουμ! 
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Martin-Luther-Platz
Στην καρδιά της εμπορικής συνοικίας του κέντρου και δίπλα στη λεωφόρο Berliner Allee είναι η ήσυχη πλατεία Martin-Luther-Platz, μέρος ιδανικό για μια σύντομη ανάπαυλα για καφέ ή φαγητό ανάμεσα στα ψώνια σας.
Ακριβώς στο κέντρο της πλατείας στέκει από το 1881 η εκκλησία Johanneskirche, που το ύψους 88 μέτρων καμπαναριό της με τις πέντε (!) καμπάνες την καθιστά τη μεγαλύτερη προτεσταντική εκκλησία της πόλης. Αυτή δεν είναι όμως η μόνη πρωτιά που κατέχει. Είναι επίσης η πρώτη εκκλησία του Ντίσελντορφ που χτίστηκε ως αυτόνομο κτίσμα μέσα στην πόλη, αφού ως τότε οι προτεσταντικές εκκλησίες μπορούσαν μόνο να ανήκουν στη βασιλική αυλή. Αφού επιβίωσε σοβαρών ζημιών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1953 ξεκίνησε και πάλι να λειτουργεί. Σήμερα φιλοξενεί συναυλίες και εκδηλώσεις, με πιο φημισμένη το καθιερωμένο κονσέρτο του εκκλησιαστικού της οργάνου κάθε Τετάρτη μεσημέρι.
Στο μικρό παρκάκι απέναντι από την πλατεία, μπροστά από το Υπουργείο Δικαιοσύνης του κρατιδίου, θα δείτε δύο σημαντικά για την πόλη μνημεία. Το άγαλμα του έφιππου Κάιζερ Γουλιέλμου του Α’, ιδρυτή της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, και το άγαλμα του Otto von Bismarck, πρωθυπουργού της Πρωσίας και κατόπιν πρώτου καγκελάριου της Γερμανικής Αυτοκρατορίας από το 1871 έως το 1890.
Και φυσικά, ένα (ακόμα) εμπορικό κέντρο δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη γειτονιά του κέντρου. Το mall με το μυστηριώδες όνομα Schadow-Arkaden (Σκιώδεις Στοές) θα σας περιμένει στη γωνία των οδών Blumenstraße και Schadowstraße, όχι μόνο για να εκτονώσετε την καταναλωτική σας λίμπιντο, αλλά και για να πιείτε ένα Caramel Macchiato στο μικροσκοπικό Starbucks του ισογείου, το οποίο όμως βγάζει τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο, προσφέροντάς σας μία καλή γεύση της κίνησης στo κέντρο του Ντίσελντορφ.
Στην καρδιά της εμπορικής συνοικίας του κέντρου και δίπλα στη λεωφόρο Berliner Allee είναι η ήσυχη πλατεία Martin-Luther-Platz, μέρος ιδανικό για μια σύντομη ανάπαυλα για καφέ ή φαγητό ανάμεσα στα ψώνια σας.
Ακριβώς στο κέντρο της πλατείας στέκει από το 1881 η εκκλησία Johanneskirche, που το ύψους 88 μέτρων καμπαναριό της με τις πέντε (!) καμπάνες την καθιστά τη μεγαλύτερη προτεσταντική εκκλησία της πόλης. Αυτή δεν είναι όμως η μόνη πρωτιά που κατέχει. Είναι επίσης η πρώτη εκκλησία του Ντίσελντορφ που χτίστηκε ως αυτόνομο κτίσμα μέσα στην πόλη, αφού ως τότε οι προτεσταντικές εκκλησίες μπορούσαν μόνο να ανήκουν στη βασιλική αυλή. Αφού επιβίωσε σοβαρών ζημιών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1953 ξεκίνησε και πάλι να λειτουργεί. Σήμερα φιλοξενεί συναυλίες και εκδηλώσεις, με πιο φημισμένη το καθιερωμένο κονσέρτο του εκκλησιαστικού της οργάνου κάθε Τετάρτη μεσημέρι.
Στο μικρό παρκάκι απέναντι από την πλατεία, μπροστά από το Υπουργείο Δικαιοσύνης του κρατιδίου, θα δείτε δύο σημαντικά για την πόλη μνημεία. Το άγαλμα του έφιππου Κάιζερ Γουλιέλμου του Α’, ιδρυτή της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, και το άγαλμα του Otto von Bismarck, πρωθυπουργού της Πρωσίας και κατόπιν πρώτου καγκελάριου της Γερμανικής Αυτοκρατορίας από το 1871 έως το 1890.
Και φυσικά, ένα (ακόμα) εμπορικό κέντρο δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη γειτονιά του κέντρου. Το mall με το μυστηριώδες όνομα Schadow-Arkaden (Σκιώδεις Στοές) θα σας περιμένει στη γωνία των οδών Blumenstraße και Schadowstraße, όχι μόνο για να εκτονώσετε την καταναλωτική σας λίμπιντο, αλλά και για να πιείτε ένα Caramel Macchiato στο μικροσκοπικό Starbucks του ισογείου, το οποίο όμως βγάζει τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο, προσφέροντάς σας μία καλή γεύση της κίνησης στo κέντρο του Ντίσελντορφ.
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Nordpark
Πολλά όμορφα μέρη υπάρχουν στα περίχωρα του Ντίσελντορφ, ή και λίγο έξω από αυτό, όπως το παλάτι Benrath, το αρχοντικό Eller ή τα ερείπια του Ρωμαϊκού κάστρου στο Kaiserswerth. Είναι μάλιστα εύκολα προσβάσιμα με τον επίγειο σιδηρόδρομο S-Bahn.
Η τελευταία ημέρα του ταξιδιού μου, για την οποία είχα αφήσει τις εξορμήσεις εκτός του Ντίσελντορφ, αποδείχτηκε και η πλέον δύσκολη και ακατάλληλη για μετακινήσεις. Αρκετό κρύο για καλοκαίρι και από νωρίς το πρωί βροχή, με συχνές εξάρσεις και σύντομες, σποραδικές υφέσεις. Μία από αυτές τις υφέσεις εκμεταλλεύτηκα για να πεταχτώ τουλάχιστον στο κάπως πιο κοντινό πάρκο Nordpark, κατανοώντας ότι οτιδήποτε άλλο είχα προγραμματίσει για εκείνη την ημέρα πιθανότατα θα ακυρωνόταν.
Από το 1937, με έκταση 4 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, το Nordpark είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο όμορφα πάρκα της πόλης. Με περισσότερο αυστηρή και γεωμετρική αισθητική, περιποιημένο, τακτοποιημένο και καθαρό, όπως όλα τα Γερμανικά πάρκα, αποτελεί τυπικό προορισμό για τις Κυριακάτικες εκδρομές των οικογενειών του Ντίσελντορφ. Ατραξιόν του πάρκου ο Γιαπωνέζικος Κήπος του, δωρεά της σημαντικής Ιαπωνικής κοινότητας της πόλης, και το ενυδρείο/ζωολογικός κήπος/μουσείο φυσικής ιστορίας Aquazoo Löbbecke Museum.
Με γρήγορο βάδισμα υπό το φόβο μίας νέας νεροποντής, περιηγήθηκα στα μονοπάτια, τα σιντριβάνια και τις λιμνούλες του και διαπίστωσα για άλλη μία φορά πόσο έντονη και θλιβερή είναι η έλλειψη του αστικού πράσινου από τις ελληνικές πόλεις.
Πολλά όμορφα μέρη υπάρχουν στα περίχωρα του Ντίσελντορφ, ή και λίγο έξω από αυτό, όπως το παλάτι Benrath, το αρχοντικό Eller ή τα ερείπια του Ρωμαϊκού κάστρου στο Kaiserswerth. Είναι μάλιστα εύκολα προσβάσιμα με τον επίγειο σιδηρόδρομο S-Bahn.
Η τελευταία ημέρα του ταξιδιού μου, για την οποία είχα αφήσει τις εξορμήσεις εκτός του Ντίσελντορφ, αποδείχτηκε και η πλέον δύσκολη και ακατάλληλη για μετακινήσεις. Αρκετό κρύο για καλοκαίρι και από νωρίς το πρωί βροχή, με συχνές εξάρσεις και σύντομες, σποραδικές υφέσεις. Μία από αυτές τις υφέσεις εκμεταλλεύτηκα για να πεταχτώ τουλάχιστον στο κάπως πιο κοντινό πάρκο Nordpark, κατανοώντας ότι οτιδήποτε άλλο είχα προγραμματίσει για εκείνη την ημέρα πιθανότατα θα ακυρωνόταν.
Από το 1937, με έκταση 4 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, το Nordpark είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο όμορφα πάρκα της πόλης. Με περισσότερο αυστηρή και γεωμετρική αισθητική, περιποιημένο, τακτοποιημένο και καθαρό, όπως όλα τα Γερμανικά πάρκα, αποτελεί τυπικό προορισμό για τις Κυριακάτικες εκδρομές των οικογενειών του Ντίσελντορφ. Ατραξιόν του πάρκου ο Γιαπωνέζικος Κήπος του, δωρεά της σημαντικής Ιαπωνικής κοινότητας της πόλης, και το ενυδρείο/ζωολογικός κήπος/μουσείο φυσικής ιστορίας Aquazoo Löbbecke Museum.
Με γρήγορο βάδισμα υπό το φόβο μίας νέας νεροποντής, περιηγήθηκα στα μονοπάτια, τα σιντριβάνια και τις λιμνούλες του και διαπίστωσα για άλλη μία φορά πόσο έντονη και θλιβερή είναι η έλλειψη του αστικού πράσινου από τις ελληνικές πόλεις.
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
DüsseldorfCard
Όλες οι μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις έχουν τη δική του «κάρτα», ουσιαστικά ένα πάσο για ευκολότερη μετακίνηση με τα μέσα μεταφοράς και καλύτερες τιμές σε μουσεία, εκδηλώσεις, εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια και καφέ τα οποία είναι συμβεβλημένα με αυτή.
Το ίδιο ισχύει και στο Ντίσελντορφ. Θα εκδώσετε τη DüsseldorfCard διαδικτυακά ή θα την προμηθευτείτε επί τόπου στο αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ, στους σταθμούς των αστικών τρένων και σε συγκεκριμένα σημεία πώλησης. Μπορείτε να επιλέξετε τη διάρκειά της από 1 έως 4 ημέρες, με ανάλογη κλιμάκωση του κόστους της, και θα σας παρέχει ελεύθερη μετακίνηση με όλα τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς για τη Ζώνη Α, δηλαδή τις συνοικίες του κεντρικού τομέα, αλλά και για περιοχές των προαστίων και -κάτι που δεν συμβαίνει συχνά- για το αεροδρόμιο. Επίσης, εκπτώσεις, έως και δωρεάν είσοδο, σε μουσεία και ατραξιόν της πόλης.
Σίγουρα θα την πρότεινα, καθώς με λογικό κόστος λύνεις το θέμα όλων των μετακινήσεων που πιθανόν θα χρειαστούν σε έναν ταξιδιώτη, συν εκπτώσεις σε μια μεγάλη γκάμα βασικών αξιοθέατων, ώστε με μία ακόμα και μέτρια χρήση της να κάνεις απόσβεση των χρημάτων που έδωσες για αυτή.
Όλες οι μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις έχουν τη δική του «κάρτα», ουσιαστικά ένα πάσο για ευκολότερη μετακίνηση με τα μέσα μεταφοράς και καλύτερες τιμές σε μουσεία, εκδηλώσεις, εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια και καφέ τα οποία είναι συμβεβλημένα με αυτή.
Το ίδιο ισχύει και στο Ντίσελντορφ. Θα εκδώσετε τη DüsseldorfCard διαδικτυακά ή θα την προμηθευτείτε επί τόπου στο αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ, στους σταθμούς των αστικών τρένων και σε συγκεκριμένα σημεία πώλησης. Μπορείτε να επιλέξετε τη διάρκειά της από 1 έως 4 ημέρες, με ανάλογη κλιμάκωση του κόστους της, και θα σας παρέχει ελεύθερη μετακίνηση με όλα τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς για τη Ζώνη Α, δηλαδή τις συνοικίες του κεντρικού τομέα, αλλά και για περιοχές των προαστίων και -κάτι που δεν συμβαίνει συχνά- για το αεροδρόμιο. Επίσης, εκπτώσεις, έως και δωρεάν είσοδο, σε μουσεία και ατραξιόν της πόλης.
Σίγουρα θα την πρότεινα, καθώς με λογικό κόστος λύνεις το θέμα όλων των μετακινήσεων που πιθανόν θα χρειαστούν σε έναν ταξιδιώτη, συν εκπτώσεις σε μια μεγάλη γκάμα βασικών αξιοθέατων, ώστε με μία ακόμα και μέτρια χρήση της να κάνεις απόσβεση των χρημάτων που έδωσες για αυτή.
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Η Βόννη
Ο αρχικός μου σχεδιασμός να στριμώξω σε τέσσερις μέρες στη Βόρεια Ρηνανία τρεις πόλεις, έχοντας πάντα ως βάση μου το Ντίσελντορφ και κάνοντας ημερήσιες εξορμήσεις σε κοντινούς προορισμούς, πνίγηκε στη βροχή, που εντελώς απάνθρωπα με συνόδευσε σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μου εκεί.
Όλα έγιναν πιο δύσκολα, συμπυκνώθηκαν και στριμώχτηκαν στα σύντομα και διάσπαρτα διαστήματα σχετικής καλοκαιρίας. Και κάπως έτσι οι τρεις πόλεις έγιναν δύο. Στο δραματικό δίλλημα μεταξύ Κολωνίας και Βόννης, υπερίσχυσε η δεύτερη, ως πιο γραφική, μικρή και εύκολη να εξερευνηθεί σε μερικές ώρες. Εξάλλου, η Κολωνία μου παρουσιάστηκε ως μία μάλλον γενικά αδιάφορη πόλη από έναν διαδικτυακό φίλο που διαμένει μόνιμα στη Γερμανία, με σχεδόν μοναδικό αξιόλογο αξιοθέατο τον τεράστιο καθεδρικό της ναό, τον οποίο όμως "θα έβλεπα και από το τρένο στο δρόμο προς τη Βόννη". Δεν τον είδα ποτέ.
Και μιας και είπα τρένο, οι σιδηρόδρομοι της Γερμανίας δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα. Και σημαντικές καθυστερήσεις διαπίστωσα και δυσκολίες στις πληροφορίες για το που να πάω αντιμετώπισα και βαγόνια ασφυκτικά γεμάτα με όρθιους επιβάτες έζησα. Δεν ξέρω αν το στερεότυπο των σχολαστικά ακριβών και εκνευριστικά οργανωμένων Γερμανών μου είχε δημιουργήσει υπερβολικές προσδοκίες ή αν όντως οι Γερμανικοί σιδηρόδρομοι έχουν εισέλθει σε περίοδο παρακμής.
Σε ακριβώς μία ώρα βρέθηκα από τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό του Ντίσελντορφ σε αυτόν της Βόννης. Και ο Κεντρικός Σταθμός της Βόννης βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς πόλης, πράγμα εξαιρετικά βολικό για να δείτε τα περισσότερα ιστορικά αξιοθέατα, ακόμα και αν βρεθείτε στην πόλη μόνο για λίγες ώρες.
Βγαίνοντας από τον σταθμό μπαίνετε κατευθείαν σε γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια και με μόλις λίγα λεπτά περπάτημα φτάνετε στην πλατεία Münsterplatz, μία από τις τρεις μεγαλύτερες της πόλης. Και το πρώτο πράγμα που θα δείτε στην είσοδο της πλατείας, ακριβώς δίπλα στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μαρτίνου, είναι το εμβληματικό σιντριβάνι Martinsbrunnen. Το έφτιαξε το 1902 ο βερολινέζος γλύπτης με το σύντομο όνομα Georg Christian Heinrich Götschmann και αναπαριστά παιδιά να προσπαθούν να πιάσουν χήνες για τη γιορτή του Αγίου Μαρτίνου, με ομολογουμένως εξαιρετική φυσικότητα στην απόδοση της κίνησης και της έντασης της στιγμής. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τα χάλκινα αγάλματα μίας τόσο αθώας σκηνής ξηλώθηκαν από το μνημείο και δόθηκαν ως δωρεά στο ναζιστικό καθεστώς για την κατασκευή όπλων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1958 επανατοποθετήθηκαν πιστά αντίγραφά τους.
Ο αρχικός μου σχεδιασμός να στριμώξω σε τέσσερις μέρες στη Βόρεια Ρηνανία τρεις πόλεις, έχοντας πάντα ως βάση μου το Ντίσελντορφ και κάνοντας ημερήσιες εξορμήσεις σε κοντινούς προορισμούς, πνίγηκε στη βροχή, που εντελώς απάνθρωπα με συνόδευσε σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μου εκεί.
Όλα έγιναν πιο δύσκολα, συμπυκνώθηκαν και στριμώχτηκαν στα σύντομα και διάσπαρτα διαστήματα σχετικής καλοκαιρίας. Και κάπως έτσι οι τρεις πόλεις έγιναν δύο. Στο δραματικό δίλλημα μεταξύ Κολωνίας και Βόννης, υπερίσχυσε η δεύτερη, ως πιο γραφική, μικρή και εύκολη να εξερευνηθεί σε μερικές ώρες. Εξάλλου, η Κολωνία μου παρουσιάστηκε ως μία μάλλον γενικά αδιάφορη πόλη από έναν διαδικτυακό φίλο που διαμένει μόνιμα στη Γερμανία, με σχεδόν μοναδικό αξιόλογο αξιοθέατο τον τεράστιο καθεδρικό της ναό, τον οποίο όμως "θα έβλεπα και από το τρένο στο δρόμο προς τη Βόννη". Δεν τον είδα ποτέ.
Και μιας και είπα τρένο, οι σιδηρόδρομοι της Γερμανίας δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα. Και σημαντικές καθυστερήσεις διαπίστωσα και δυσκολίες στις πληροφορίες για το που να πάω αντιμετώπισα και βαγόνια ασφυκτικά γεμάτα με όρθιους επιβάτες έζησα. Δεν ξέρω αν το στερεότυπο των σχολαστικά ακριβών και εκνευριστικά οργανωμένων Γερμανών μου είχε δημιουργήσει υπερβολικές προσδοκίες ή αν όντως οι Γερμανικοί σιδηρόδρομοι έχουν εισέλθει σε περίοδο παρακμής.
Σε ακριβώς μία ώρα βρέθηκα από τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό του Ντίσελντορφ σε αυτόν της Βόννης. Και ο Κεντρικός Σταθμός της Βόννης βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς πόλης, πράγμα εξαιρετικά βολικό για να δείτε τα περισσότερα ιστορικά αξιοθέατα, ακόμα και αν βρεθείτε στην πόλη μόνο για λίγες ώρες.
Βγαίνοντας από τον σταθμό μπαίνετε κατευθείαν σε γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια και με μόλις λίγα λεπτά περπάτημα φτάνετε στην πλατεία Münsterplatz, μία από τις τρεις μεγαλύτερες της πόλης. Και το πρώτο πράγμα που θα δείτε στην είσοδο της πλατείας, ακριβώς δίπλα στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μαρτίνου, είναι το εμβληματικό σιντριβάνι Martinsbrunnen. Το έφτιαξε το 1902 ο βερολινέζος γλύπτης με το σύντομο όνομα Georg Christian Heinrich Götschmann και αναπαριστά παιδιά να προσπαθούν να πιάσουν χήνες για τη γιορτή του Αγίου Μαρτίνου, με ομολογουμένως εξαιρετική φυσικότητα στην απόδοση της κίνησης και της έντασης της στιγμής. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τα χάλκινα αγάλματα μίας τόσο αθώας σκηνής ξηλώθηκαν από το μνημείο και δόθηκαν ως δωρεά στο ναζιστικό καθεστώς για την κατασκευή όπλων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1958 επανατοποθετήθηκαν πιστά αντίγραφά τους.
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Münsterplatz
Πολλά ιστορικά κτήρια της Βόννης βρίσκονται στην πλατεία Münsterplatz, αλλά και εμπορικά καταστήματα, καφέ και εστιατόρια. Και βέβαια εκεί θα βρείτε τη Χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης, αν επισπευτείτε τη Βόννη την περίοδο των εορτών. Από το 1963 η πλατεία διαθέτει υπόγειο πάρκινγκ αυτοκινήτων, ενώ το 1967 ο υπέργειος χώρος επανασχεδιάστηκε σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Hans Spoelgen, αποκτώντας τη σημερινή του μορφή.
Εφόσον η Βόννη είναι η γενέτειρα του μεγάλου μουσουργού Ludwig van Beethoven, δεν θα μπορούσε να λείπει ένα μνημείο αφιερωμένο σε αυτόν, το Beethoven-Denkmal. Στη βόρεια πλευρά της πλατείας Münsterplatz θα βρείτε το χάλκινο άγαλμά του, το οποίο στέκει εκεί από το 1845, οπότε και δημιουργήθηκε από τον γλύπτη και ακαδημαϊκό Ernst Julius Hähnel για τον εορτασμό της 75ης επετείου από τη γέννηση του συνθέτη.
Ακριβώς πίσω από το μνημείο βρίσκεται το Παλιό Ταχυδρομείο της Βόννης (Altes Postamt Bonn). Αν το εντυπωσιακό κτήριο σας θυμίσει παλάτι δεν θα έχετε πέσει έξω, αφού πρόκειται πράγματι για ένα τριώροφο παλάτι σε ρυθμό ροκοκό (στην πραγματικότητα είναι συγκρότημα τριών κτηρίων με εσωτερική αυλή), που χτίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα ως κατοικία επιφανών πολιτών και το οποίο στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως το ταχυδρομείο της πόλης από το 1877 μέχρι και το 2008.
Αναμφίβολα όμως το κτίσμα που επικρατεί στην πλατεία είναι το Αβαείο του Αγίου Μαρτίνου ή Bonner Münster. Ο καθεδρικός αυτός ναός πιστεύεται ότι χτίστηκε μεταξύ του 11ου και του 13ου αιώνα, είναι επομένως από τους παλαιότερους της Γερμανίας. Πέρασε ημέρες δόξας, αφού υπήρξε ο κύριος καθεδρικός ναός για την Επισκοπή της Κολωνίας, φιλοξένησε δύο στέψεις βασιλιάδων και αποτέλεσε, μάλιστα, το πρότυπο για την κατασκευή του ναού Kaiser Wilhelm Memorial στο Βερολίνο.
Σήμερα, και κατόπιν της ανακαίνισής του πριν λίγα χρόνια, αποτελεί μόνο μία μέσου μεγέθους βασιλική, που όμως τα τετράγωνα καμπαναριά της διατηρούν τη φήμη των ωραιότερων στη Γερμανία.
Πολλά ιστορικά κτήρια της Βόννης βρίσκονται στην πλατεία Münsterplatz, αλλά και εμπορικά καταστήματα, καφέ και εστιατόρια. Και βέβαια εκεί θα βρείτε τη Χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης, αν επισπευτείτε τη Βόννη την περίοδο των εορτών. Από το 1963 η πλατεία διαθέτει υπόγειο πάρκινγκ αυτοκινήτων, ενώ το 1967 ο υπέργειος χώρος επανασχεδιάστηκε σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Hans Spoelgen, αποκτώντας τη σημερινή του μορφή.
Εφόσον η Βόννη είναι η γενέτειρα του μεγάλου μουσουργού Ludwig van Beethoven, δεν θα μπορούσε να λείπει ένα μνημείο αφιερωμένο σε αυτόν, το Beethoven-Denkmal. Στη βόρεια πλευρά της πλατείας Münsterplatz θα βρείτε το χάλκινο άγαλμά του, το οποίο στέκει εκεί από το 1845, οπότε και δημιουργήθηκε από τον γλύπτη και ακαδημαϊκό Ernst Julius Hähnel για τον εορτασμό της 75ης επετείου από τη γέννηση του συνθέτη.
Ακριβώς πίσω από το μνημείο βρίσκεται το Παλιό Ταχυδρομείο της Βόννης (Altes Postamt Bonn). Αν το εντυπωσιακό κτήριο σας θυμίσει παλάτι δεν θα έχετε πέσει έξω, αφού πρόκειται πράγματι για ένα τριώροφο παλάτι σε ρυθμό ροκοκό (στην πραγματικότητα είναι συγκρότημα τριών κτηρίων με εσωτερική αυλή), που χτίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα ως κατοικία επιφανών πολιτών και το οποίο στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως το ταχυδρομείο της πόλης από το 1877 μέχρι και το 2008.
Αναμφίβολα όμως το κτίσμα που επικρατεί στην πλατεία είναι το Αβαείο του Αγίου Μαρτίνου ή Bonner Münster. Ο καθεδρικός αυτός ναός πιστεύεται ότι χτίστηκε μεταξύ του 11ου και του 13ου αιώνα, είναι επομένως από τους παλαιότερους της Γερμανίας. Πέρασε ημέρες δόξας, αφού υπήρξε ο κύριος καθεδρικός ναός για την Επισκοπή της Κολωνίας, φιλοξένησε δύο στέψεις βασιλιάδων και αποτέλεσε, μάλιστα, το πρότυπο για την κατασκευή του ναού Kaiser Wilhelm Memorial στο Βερολίνο.
Σήμερα, και κατόπιν της ανακαίνισής του πριν λίγα χρόνια, αποτελεί μόνο μία μέσου μεγέθους βασιλική, που όμως τα τετράγωνα καμπαναριά της διατηρούν τη φήμη των ωραιότερων στη Γερμανία.
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Η Παλιά Πόλη της Βόννης
Η Βόννη είναι μία μικρή πόλη για τα Γερμανικά δεδομένα (περίπου 316 χιλιάδων κατοίκων), γεγονός που για πολλούς καθιστά παράξενη την επιλογή της για πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας από το 1949 έως το 1990, καθώς και για έδρα της κυβέρνησης της ενωμένης Γερμανίας μέχρι και το 1999. Παρόλα αυτά, ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα εξακολουθούσε να είναι η πρωτεύουσα της χώρας και μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών, αν και τελικά έχασε οριακά από το Βερολίνο στη σχετική ψηφοφορία του Γερμανικού κοινοβουλίου.
Επόμενο είναι, λοιπόν, ομοίως μικρό να είναι και το κέντρο της πόλης με το παλιό τμήμα της. Στην πραγματικότητα σε μία ημέρα μπορείτε να περιηγηθείτε σε όλη την παλιά πόλη της Βόννης, βλέποντας από κοντά όλα τα σημαντικά σημεία ενδιαφέροντος και κάνοντας στάσεις για φαγητό και καφέ.
Είναι πράγματι μία όμορφη και «βολικού» μεγέθους παλιά πόλη, με καθαρά πλακόστρωτα σοκάκια, γραφικά καφέ, πλήθος εκκλησιών και πολλά εμπορικά καταστήματα αρμονικά ενταγμένα στην παραδοσιακή Γερμανική αισθητική. Σημεία που θα ξεχώριζα στη βόλτα μου από την πλατεία Münsterplatz μέχρι την πλατεία Marktplatz είναι:
Η Ευαγγελική εκκλησία Kreuzkirche, η οποία χτίστηκε το 1871 και με χωρητικότητα 1200 ατόμων είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Βόννης και η μεγαλύτερη καθολική εκκλησία της Ρηνανίας.
Τo Sterntor Bonn Innenstadt, που είναι στην πραγματικότητα ένα εναπομείναν κομμάτι των μεσαιωνικών οχυρώσεων της πόλης, με τον μοναδικό ημικυκλικό πυργίσκο τους που έχει διασωθεί. Όμορφο σημείο για να πιείτε τον καφέ ή τη μπίρα σας.
Το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο Ludwig van Beethoven το 1770, το Beethoven-Haus, στο οποίο μπορείτε να έχετε μία πλήρη ξενάγηση, με το αζημίωτο φυσικά. Ακριβώς απέναντι και ένα κατάστημα με σχετικά με τον μεγάλο μουσουργό σουβενίρ.
Ο Ναός του Ονόματος του Ιησού, που χαρακτηρίζεται από ένα συνδυασμό γοτθικού και μπαρόκ ρυθμού και που τον 16ο αιώνα φιλοξενούσε το τάγμα των Ιησουιτών.
Το χαρακτηριστικό και αμφιλεγόμενο γλυπτό Mean Average του Άγγλου εικαστικού καλλιτέχνη (και Sir) Anthony Cragg, στην πλατεία Remigiusplatz.
Τα αρκουδάκια Haribo έχουν το σπίτι τους στη Βόννη
Η Βόννη είναι μία μικρή πόλη για τα Γερμανικά δεδομένα (περίπου 316 χιλιάδων κατοίκων), γεγονός που για πολλούς καθιστά παράξενη την επιλογή της για πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας από το 1949 έως το 1990, καθώς και για έδρα της κυβέρνησης της ενωμένης Γερμανίας μέχρι και το 1999. Παρόλα αυτά, ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα εξακολουθούσε να είναι η πρωτεύουσα της χώρας και μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών, αν και τελικά έχασε οριακά από το Βερολίνο στη σχετική ψηφοφορία του Γερμανικού κοινοβουλίου.
Επόμενο είναι, λοιπόν, ομοίως μικρό να είναι και το κέντρο της πόλης με το παλιό τμήμα της. Στην πραγματικότητα σε μία ημέρα μπορείτε να περιηγηθείτε σε όλη την παλιά πόλη της Βόννης, βλέποντας από κοντά όλα τα σημαντικά σημεία ενδιαφέροντος και κάνοντας στάσεις για φαγητό και καφέ.
Είναι πράγματι μία όμορφη και «βολικού» μεγέθους παλιά πόλη, με καθαρά πλακόστρωτα σοκάκια, γραφικά καφέ, πλήθος εκκλησιών και πολλά εμπορικά καταστήματα αρμονικά ενταγμένα στην παραδοσιακή Γερμανική αισθητική. Σημεία που θα ξεχώριζα στη βόλτα μου από την πλατεία Münsterplatz μέχρι την πλατεία Marktplatz είναι:
Η Ευαγγελική εκκλησία Kreuzkirche, η οποία χτίστηκε το 1871 και με χωρητικότητα 1200 ατόμων είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Βόννης και η μεγαλύτερη καθολική εκκλησία της Ρηνανίας.
Τo Sterntor Bonn Innenstadt, που είναι στην πραγματικότητα ένα εναπομείναν κομμάτι των μεσαιωνικών οχυρώσεων της πόλης, με τον μοναδικό ημικυκλικό πυργίσκο τους που έχει διασωθεί. Όμορφο σημείο για να πιείτε τον καφέ ή τη μπίρα σας.
Το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο Ludwig van Beethoven το 1770, το Beethoven-Haus, στο οποίο μπορείτε να έχετε μία πλήρη ξενάγηση, με το αζημίωτο φυσικά. Ακριβώς απέναντι και ένα κατάστημα με σχετικά με τον μεγάλο μουσουργό σουβενίρ.
Ο Ναός του Ονόματος του Ιησού, που χαρακτηρίζεται από ένα συνδυασμό γοτθικού και μπαρόκ ρυθμού και που τον 16ο αιώνα φιλοξενούσε το τάγμα των Ιησουιτών.
Το χαρακτηριστικό και αμφιλεγόμενο γλυπτό Mean Average του Άγγλου εικαστικού καλλιτέχνη (και Sir) Anthony Cragg, στην πλατεία Remigiusplatz.
Τα αρκουδάκια Haribo έχουν το σπίτι τους στη Βόννη
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Marktplatz
Η Πλατεία της Αγοράς είναι από τον 11ο αιώνα μέχρι και σήμερα αυτό που λέει το όνομά της, ο χώρος που οργανώνεται και λειτουργεί η μεγάλη υπαίθρια αγορά της Βόννης. Προφανώς ημέρα Κυριακή, που εγώ βρέθηκα εκεί, δεν θα μπορούσα να πετύχω την αγορά, αλλά είδα τα πολλά εστιατόρια και καφέ που περιστοιχίζουν την πλατεία, το πολυτελές ξενοδοχείο Sternhotel και η Βρύση της Αγοράς με τον οβελίσκο της. Και σε αυτή την πλατεία υπάρχει υπόγειος χώρος στάθμευσης, για την περίπτωση που επισκεφτείτε τη Βόννη με το αυτοκίνητό σας.
Στην άκρη της πλατείας βρίσκεται το Παλιό Δημαρχείο (Altes Rathaus), τετραώροφο κτήριο σε εντυπωσιακό ροκοκό στιλ που χτίστηκε το 1738 και που μετά από πολλές αναβολές της ανακαίνισής του λόγω τεράστιου κόστους, ευτύχησε τελικά το 2011 να αποκτήσει την ανανεωμένη του όψη. Και αν το έχετε σεβντά να κάνετε τον γάμος σας σε αυτοκρατορική ατμόσφαιρα, να ξέρετε ότι ακόμα και σήμερα ο Δήμος της Βόννης το διαθέτει για την τέλεση πολιτικών γάμων.
Η Πλατεία της Αγοράς είναι από τον 11ο αιώνα μέχρι και σήμερα αυτό που λέει το όνομά της, ο χώρος που οργανώνεται και λειτουργεί η μεγάλη υπαίθρια αγορά της Βόννης. Προφανώς ημέρα Κυριακή, που εγώ βρέθηκα εκεί, δεν θα μπορούσα να πετύχω την αγορά, αλλά είδα τα πολλά εστιατόρια και καφέ που περιστοιχίζουν την πλατεία, το πολυτελές ξενοδοχείο Sternhotel και η Βρύση της Αγοράς με τον οβελίσκο της. Και σε αυτή την πλατεία υπάρχει υπόγειος χώρος στάθμευσης, για την περίπτωση που επισκεφτείτε τη Βόννη με το αυτοκίνητό σας.
Στην άκρη της πλατείας βρίσκεται το Παλιό Δημαρχείο (Altes Rathaus), τετραώροφο κτήριο σε εντυπωσιακό ροκοκό στιλ που χτίστηκε το 1738 και που μετά από πολλές αναβολές της ανακαίνισής του λόγω τεράστιου κόστους, ευτύχησε τελικά το 2011 να αποκτήσει την ανανεωμένη του όψη. Και αν το έχετε σεβντά να κάνετε τον γάμος σας σε αυτοκρατορική ατμόσφαιρα, να ξέρετε ότι ακόμα και σήμερα ο Δήμος της Βόννης το διαθέτει για την τέλεση πολιτικών γάμων.
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Ο κήπος στο παλάτι Poppelsdorf
Αν κάτι πρέπει να δείτε οπωσδήποτε στη Βόννη, ενδεχομένως περισσότερο και από το ίδιο το ιστορικό κέντρο, κατά τη γνώμη μου, είναι ο βοτανικός κήπος στο παλάτι Poppelsdorf, στην ομώνυμη συνοικία της πόλης. Το ίδιο το παλάτι δεν το είδα, γιατί ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης, αλλά υποψιάζομαι ότι ο βοτανικός κήπος του Πανεπιστημίου της Βόννης που φιλοξενείται στο ευρύτερο συγκρότημα του παλατιού, είναι το πιο ενδιαφέρον αξιοθέατο.
Εύκολα και γρήγορα, με μόλις 15 λεπτάκια περπάτημα από την παλιά πόλη, θα βρεθείτε εκεί. Και για να φτάσετε θα περάσετε από την αριστοκρατική οδό Poppelsdorfer Allee με τα νεοκλασικά κτήρια και τις πολυτελείς κατοικίες.
Το Poppelsdorf είναι ένα μπαρόκ παλάτι από το 1740, προορισμένο για οικία του τότε εκλέκτορα της Κολωνίας, Joseph Clemens. Στις αρχές του 19ου αιώνα, δηλαδή την Πρωσική περίοδο, η ιδιοκτησία του παλατιού και του παρακείμενου πάρκου πέρασε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης για να το χρησιμοποιήσει ως βοτανικό κήπο. Τον χειμώνα του 1945 το παλάτι και τα θερμοκήπια του κήπου υπέστησαν πολύ σοβαρές ζημιές κατά τον βομβαρδισμό της Βόννης. Ανακατασκευάστηκαν μετά τη λήξη του πολέμου.
Σήμερα στο παλάτι στεγάζεται το ορυκτολογικό μουσείο του Πανεπιστημίου και τμήματα των Ινστιτούτων Γεωλογίας, Ζωολογίας και Αναπτυξιακής Βιολογίας της Βόννης. Η Κλασσική Φιλαρμονική Ορχήστρα της πόλης δίνει συναυλίες στην εσωτερική αυλή του παλατιού κάθε Σάββατο του καλοκαιριού. Στο ισόγειο του παλατιού υπάρχει ένα όμορφο καφέ-εστιατόριο στην υπερυψωμένη βεράντα του.
Ο βοτανικός κήπος είναι πραγματικά εντυπωσιακά φτιαγμένος, σε σημείο που σε κάποια τμήματά του δημιουργεί την πολύ πειστική ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι πράγματι στην ύπαιθρο ή και σε ένα δάσος. Στα παρτέρια και στα θεματικά του θερμοκήπια θα βρείτε πάνω από 10.000 είδη φυτών από 388 βοτανικές οικογένειες. Κάποια από αυτά εξαιρετικά σπάνια ή ιδιαίτερα μεγάλης ηλικίας, όπως ένα δέντρο γκίνγκο φυτεμένο το 1870 , το φυτό Amorphophallus titanum με το μεγαλύτερο λουλούδι στον κόσμο και τα φυλλοβόλα «κυπαρίσσια των βάλτων» γύρω από τη λίμνη του κήπου, ηλικίας άνω των 120 ετών! Θα χρειαστείτε χρόνο για να τον εξερευνήσετε διεξοδικά, αλλά η εμπειρία θα σας ανταμείψει.
Αν κάτι πρέπει να δείτε οπωσδήποτε στη Βόννη, ενδεχομένως περισσότερο και από το ίδιο το ιστορικό κέντρο, κατά τη γνώμη μου, είναι ο βοτανικός κήπος στο παλάτι Poppelsdorf, στην ομώνυμη συνοικία της πόλης. Το ίδιο το παλάτι δεν το είδα, γιατί ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης, αλλά υποψιάζομαι ότι ο βοτανικός κήπος του Πανεπιστημίου της Βόννης που φιλοξενείται στο ευρύτερο συγκρότημα του παλατιού, είναι το πιο ενδιαφέρον αξιοθέατο.
Εύκολα και γρήγορα, με μόλις 15 λεπτάκια περπάτημα από την παλιά πόλη, θα βρεθείτε εκεί. Και για να φτάσετε θα περάσετε από την αριστοκρατική οδό Poppelsdorfer Allee με τα νεοκλασικά κτήρια και τις πολυτελείς κατοικίες.
Το Poppelsdorf είναι ένα μπαρόκ παλάτι από το 1740, προορισμένο για οικία του τότε εκλέκτορα της Κολωνίας, Joseph Clemens. Στις αρχές του 19ου αιώνα, δηλαδή την Πρωσική περίοδο, η ιδιοκτησία του παλατιού και του παρακείμενου πάρκου πέρασε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης για να το χρησιμοποιήσει ως βοτανικό κήπο. Τον χειμώνα του 1945 το παλάτι και τα θερμοκήπια του κήπου υπέστησαν πολύ σοβαρές ζημιές κατά τον βομβαρδισμό της Βόννης. Ανακατασκευάστηκαν μετά τη λήξη του πολέμου.
Σήμερα στο παλάτι στεγάζεται το ορυκτολογικό μουσείο του Πανεπιστημίου και τμήματα των Ινστιτούτων Γεωλογίας, Ζωολογίας και Αναπτυξιακής Βιολογίας της Βόννης. Η Κλασσική Φιλαρμονική Ορχήστρα της πόλης δίνει συναυλίες στην εσωτερική αυλή του παλατιού κάθε Σάββατο του καλοκαιριού. Στο ισόγειο του παλατιού υπάρχει ένα όμορφο καφέ-εστιατόριο στην υπερυψωμένη βεράντα του.
Ο βοτανικός κήπος είναι πραγματικά εντυπωσιακά φτιαγμένος, σε σημείο που σε κάποια τμήματά του δημιουργεί την πολύ πειστική ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι πράγματι στην ύπαιθρο ή και σε ένα δάσος. Στα παρτέρια και στα θεματικά του θερμοκήπια θα βρείτε πάνω από 10.000 είδη φυτών από 388 βοτανικές οικογένειες. Κάποια από αυτά εξαιρετικά σπάνια ή ιδιαίτερα μεγάλης ηλικίας, όπως ένα δέντρο γκίνγκο φυτεμένο το 1870 , το φυτό Amorphophallus titanum με το μεγαλύτερο λουλούδι στον κόσμο και τα φυλλοβόλα «κυπαρίσσια των βάλτων» γύρω από τη λίμνη του κήπου, ηλικίας άνω των 120 ετών! Θα χρειαστείτε χρόνο για να τον εξερευνήσετε διεξοδικά, αλλά η εμπειρία θα σας ανταμείψει.
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Kurfürstliches Schloss
Πίσω στο κέντρο με βήμα ταχύ, γιατί στις 6 το απόγευμα έπρεπε να πάρω το τρένο της επιστροφής στο Ντίσελντορφ.
Το κύριο και πιο επιβλητικό αξιοθέατο της Βόννης είναι το Kurfürstliches Schloss, που στα ελληνικά θα το μεταφράζαμε ως «Εκλογικό Μέγαρο», και το οποίο ήταν η κατοικία του Εκλέκτορα-Αρχιεπισκόπου της Κολωνίας μέχρι το 1794.
Είναι ένα κτήριο του 1705 σε σχήμα ορθογωνίου με τέσσερις πύργους στις γωνίες του, που πλαισιώνει μία επιμήκη εσωτερική αυλή. Είναι ένα γενικά λιτό κτίσμα, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, το οποίο αρχιτεκτονικά βασίστηκε στο ισπανικό παλάτι Escorial. Πέρασε πολλά μέσα στους αιώνες. Κάηκε σχεδόν ολοσχερώς το 1777 σε μία πολύνεκρη πυρκαγιά και βομβαρδίστηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην ανατολική πτέρυγα του παλατιού και σε πλήρη αντίθεση αρχιτεκτονικά με αυτό, βρίσκεται η τριώροφη μπαρόκ Πύλη Koblenz. Το επίχρυσο άγαλμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ να σκοτώνει τον δράκο δεσπόζει στην οροφή της πύλης και επιβλέπει την κίνηση στον δρόμο και στις δύο διελεύσεις πεζών που περνούν μέσα από αυτή.
Από το 1818 μέχρι και σήμερα το κτήριο στεγάζει το Πανεπιστήμιο της Βόννης, Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität. Στο πίσω μέρος του βρίσκεται το πάρκο Hofgarten, δημοφιλής τόπος ξεκούρασης και διαφυγής για τους φοιτητές και τους κατοίκους της πόλης.
Πίσω στο κέντρο με βήμα ταχύ, γιατί στις 6 το απόγευμα έπρεπε να πάρω το τρένο της επιστροφής στο Ντίσελντορφ.
Το κύριο και πιο επιβλητικό αξιοθέατο της Βόννης είναι το Kurfürstliches Schloss, που στα ελληνικά θα το μεταφράζαμε ως «Εκλογικό Μέγαρο», και το οποίο ήταν η κατοικία του Εκλέκτορα-Αρχιεπισκόπου της Κολωνίας μέχρι το 1794.
Είναι ένα κτήριο του 1705 σε σχήμα ορθογωνίου με τέσσερις πύργους στις γωνίες του, που πλαισιώνει μία επιμήκη εσωτερική αυλή. Είναι ένα γενικά λιτό κτίσμα, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, το οποίο αρχιτεκτονικά βασίστηκε στο ισπανικό παλάτι Escorial. Πέρασε πολλά μέσα στους αιώνες. Κάηκε σχεδόν ολοσχερώς το 1777 σε μία πολύνεκρη πυρκαγιά και βομβαρδίστηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην ανατολική πτέρυγα του παλατιού και σε πλήρη αντίθεση αρχιτεκτονικά με αυτό, βρίσκεται η τριώροφη μπαρόκ Πύλη Koblenz. Το επίχρυσο άγαλμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ να σκοτώνει τον δράκο δεσπόζει στην οροφή της πύλης και επιβλέπει την κίνηση στον δρόμο και στις δύο διελεύσεις πεζών που περνούν μέσα από αυτή.
Από το 1818 μέχρι και σήμερα το κτήριο στεγάζει το Πανεπιστήμιο της Βόννης, Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität. Στο πίσω μέρος του βρίσκεται το πάρκο Hofgarten, δημοφιλής τόπος ξεκούρασης και διαφυγής για τους φοιτητές και τους κατοίκους της πόλης.
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Το Μουσείο Koenig
Κάθισα για το μεσημεριανό μου στα έξω τραπεζάκια της πιτσαρίας Tuscolo Münsterblick, πίσω από την εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου. Το να επιλέγεις να φας στο πιο κεντρικό και τουριστικό κομμάτι μίας πόλης δεν είναι ποτέ καλή ιδέα όσον αφορά την ποιότητα και τις τιμές που θα συναντήσεις, αλλά παραδόξως η πίτσα μου ήταν αξιοπρεπέστατη και η χρέωσή της λογικότατη. Αυτό που διαπίστωσα όμως εκεί ήταν κάτι που ήδη είχα εντοπίσει κατά τη σύντομη παραμονή μου στη Βόννη. Πάρα πολλοί επαίτες, οι περισσότεροι καταφανώς εξαρτημένοι από ουσίες, να περιφέρονται και να ζητάνε χρήματα από τους τουρίστες. Δεν ήταν αισθητικός ο προβληματισμός μου, αλλά περισσότερο κοινωνικός, για τον μεγάλο αριθμό αυτών των ανθρώπων σε μία σχετικά μικρή πόλη.
Είχα ένα τρίωρο πριν ξεκινήσω για την επιστροφή. Από τη μία ήθελα να δω την πόλη της Βόννης και πέρα από το ιστορικό της κέντρο, από την άλλη τα μουσεία φυσικής ιστορίας αποτελούν για εμένα πάντα καλοδεχούμενες επιλογές όπου τα πετυχαίνω. Τί καλύτερο, λοιπόν, από το να περπατήσω μέχρι το Μουσείο Koenig (www.bonn.leibniz-lib.de/en/museum), νότια του κέντρου και περίπου μισή ώρα περπάτημα από αυτό.
Πέρασα από μικρά συνοικιακά δρομάκια πριν βγω στη μεγάλη λεωφόρο Adenauer που διατρέχει την πόλη παράλληλα στον Ρήνο. Τυπική Γερμανική πόλη η Βόννη, τακτοποιημένη και ήρεμη, αλλά μάλλον κάπως άχρωμη και προβλέψιμη έξω από το μεσαιωνικό της κέντρο. Το Koenig είναι ένα μουσείο φυσικής ιστορίας και ινστιτούτο ζωολογικών ερευνών, που πήρε το όνομά του από τον ιδρυτή του Alexander Koenig, φυσιοδίφη και ζωολόγο, ο οποίος δώρισε τη συλλογή του με δείγματα πουλιών και θηλαστικών στο ινστιτούτο.
Το μουσείο είναι γνωστό για τα ομολογουμένως πολύ προσεγμένα διοράματά του (τρισδιάστατα μοντέλα ζώων σε φυσικό μέγεθος, ενταγμένα σε σκηνές από φυσικές περιοχές), που αναπαριστούν τα πιο χαρακτηριστικά οικοσυστήματα του πλανήτη μας (από τα τροπικά και τα ερημικά, μέχρι τα αλπικά και αυτά των πολικών περιοχών), επιδιώκοντας να αναδείξει τη βιοποικιλότητα των ειδών και το πολύπλοκο δίκτυο σχέσεων που αναπτύσσεται μεταξύ των έμβιων όντων στη γη. Δεν θα δείτε κάτι που δεν θα έχετε δει αλλού, αλλά θα ευχαριστηθείτε ένα πολύ καλοφτιαγμένο και άρτιο μουσείο φυσικής ιστορίας.
Κάθισα για το μεσημεριανό μου στα έξω τραπεζάκια της πιτσαρίας Tuscolo Münsterblick, πίσω από την εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου. Το να επιλέγεις να φας στο πιο κεντρικό και τουριστικό κομμάτι μίας πόλης δεν είναι ποτέ καλή ιδέα όσον αφορά την ποιότητα και τις τιμές που θα συναντήσεις, αλλά παραδόξως η πίτσα μου ήταν αξιοπρεπέστατη και η χρέωσή της λογικότατη. Αυτό που διαπίστωσα όμως εκεί ήταν κάτι που ήδη είχα εντοπίσει κατά τη σύντομη παραμονή μου στη Βόννη. Πάρα πολλοί επαίτες, οι περισσότεροι καταφανώς εξαρτημένοι από ουσίες, να περιφέρονται και να ζητάνε χρήματα από τους τουρίστες. Δεν ήταν αισθητικός ο προβληματισμός μου, αλλά περισσότερο κοινωνικός, για τον μεγάλο αριθμό αυτών των ανθρώπων σε μία σχετικά μικρή πόλη.
Είχα ένα τρίωρο πριν ξεκινήσω για την επιστροφή. Από τη μία ήθελα να δω την πόλη της Βόννης και πέρα από το ιστορικό της κέντρο, από την άλλη τα μουσεία φυσικής ιστορίας αποτελούν για εμένα πάντα καλοδεχούμενες επιλογές όπου τα πετυχαίνω. Τί καλύτερο, λοιπόν, από το να περπατήσω μέχρι το Μουσείο Koenig (www.bonn.leibniz-lib.de/en/museum), νότια του κέντρου και περίπου μισή ώρα περπάτημα από αυτό.
Πέρασα από μικρά συνοικιακά δρομάκια πριν βγω στη μεγάλη λεωφόρο Adenauer που διατρέχει την πόλη παράλληλα στον Ρήνο. Τυπική Γερμανική πόλη η Βόννη, τακτοποιημένη και ήρεμη, αλλά μάλλον κάπως άχρωμη και προβλέψιμη έξω από το μεσαιωνικό της κέντρο. Το Koenig είναι ένα μουσείο φυσικής ιστορίας και ινστιτούτο ζωολογικών ερευνών, που πήρε το όνομά του από τον ιδρυτή του Alexander Koenig, φυσιοδίφη και ζωολόγο, ο οποίος δώρισε τη συλλογή του με δείγματα πουλιών και θηλαστικών στο ινστιτούτο.
Το μουσείο είναι γνωστό για τα ομολογουμένως πολύ προσεγμένα διοράματά του (τρισδιάστατα μοντέλα ζώων σε φυσικό μέγεθος, ενταγμένα σε σκηνές από φυσικές περιοχές), που αναπαριστούν τα πιο χαρακτηριστικά οικοσυστήματα του πλανήτη μας (από τα τροπικά και τα ερημικά, μέχρι τα αλπικά και αυτά των πολικών περιοχών), επιδιώκοντας να αναδείξει τη βιοποικιλότητα των ειδών και το πολύπλοκο δίκτυο σχέσεων που αναπτύσσεται μεταξύ των έμβιων όντων στη γη. Δεν θα δείτε κάτι που δεν θα έχετε δει αλλού, αλλά θα ευχαριστηθείτε ένα πολύ καλοφτιαγμένο και άρτιο μουσείο φυσικής ιστορίας.
Last edited:
Marios_Gr
Member
- Μηνύματα
- 545
- Likes
- 2.640
Επιστροφή
Αργά το απόγευμα εκείνης της Κυριακής έπαιρνα το τρένο από τη Βόννη για να επιστρέψω στο Ντίσελντορφ. Ο πολύς κόσμος που κατέκλυζε τις αποβάθρες του σταθμού μαρτυρά την εμπιστοσύνη και την προτίμηση των Γερμανών σε αυτό το μέσο μαζικής μεταφοράς. Εξάλλου, η ημέρα αργίας και η διασύνδεση τριών μεγάλων πόλεων στη σειρά ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλούσαν μαζική προσέλευση επιβατών. Οι περισσότεροι θα κατέβαινε στην Κολωνία και αρκετοί άλλοι στη Βόννη και παραπέρα.
Οι πίνακες ανακοινώσεων ενημέρωσαν ότι η αμαξοστοιχία μας θα καθυστερούσε να αφιχθεί και επομένως και να αναχωρήσει. Και μετά ότι θα καθυστερούσε και άλλο. Εν τέλει μισή ώρα αργότερα από την προγραμματισμένη ξεκινήσαμε για τη Βόννη. Τα βαγόνια σχεδόν γεμάτα, αλλά ακόμα όλοι μας καθήμενοι. Μέσα στις δύο επόμενες στάσεις όχι μόνο δεν είχε μείνει διαθέσιμο κάθισμα, αλλά ο χώρος είχε γεμίσει ασφυκτικά με όρθιους επιβάτες, τουρίστες, εκ γενετής Γερμανούς και άλλους που είχαν γίνει στην πορεία. Και ποδήλατα, λες και δεν έφταναν οι άνθρωποι.
Ως αναμενόταν, η κατάσταση αποοσυμφορήθηκε μισή ώρα μετά, με την άφιξη στην Κολωνία. Παρόλα αυτά, το πλήγμα στην αντίληψη που είχα περί του τί είναι οι Γερμανικοί σιδηρόδρομοι ήταν καίριο και καθοριστικό. Ηθικό δίδαγμα: Πολλά πράγματα αλλού είναι καλύτερα από τη χώρα μας, αλλά προβλήματα υπάρχουν παντού και η εξιδανίκευση καταστάσεων που δεν γνωρίζουμε πραγματικά, είναι εύκολη, αλλά παραπλανητική.
Η Γερμανία δεν με απογοητεύει ποτέ και το Ντίσελντορφ δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Κοσμοπολίτικο, ζωντανό, καταπράσινο, αξιοβίωτο και γοητευτικό. Δεν θα έλεγα ότι θα έπρεπε να προηγείται του Βερολίνου ή του Αμβούργου, αν κάποιος δεν έχει δει αυτές τις πόλεις της Γερμανίας, αλλά σίγουρα θα ήταν άδικο να πεταχτεί στο τέλος της λίστας σας με τους μελλοντικούς Ευρωπαϊκούς προορισμούς. Από την άλλη, η Βόννη είναι ένα αξιόλογο συμπλήρωμα σε μία επίσκεψη στο Βόρεια Ρηνανία και Βεστφαλία, αλλά θεωρώ ότι μία μέρα επαρκεί για να πάρετε μία πολύ καλή γεύση από αυτή. Και αν έχετε τον χρόνο να συμπεριλάβετε και την Κολωνία σε ένα ταξίδι εκεί, τότε θα έλεγα ότι η εμπειρία κατατάσσεται στις πιο ολοκληρωμένες και ενδιαφέρουσες της ηπείρου μας.
Gute Nacht, Düsseldorf...
Αργά το απόγευμα εκείνης της Κυριακής έπαιρνα το τρένο από τη Βόννη για να επιστρέψω στο Ντίσελντορφ. Ο πολύς κόσμος που κατέκλυζε τις αποβάθρες του σταθμού μαρτυρά την εμπιστοσύνη και την προτίμηση των Γερμανών σε αυτό το μέσο μαζικής μεταφοράς. Εξάλλου, η ημέρα αργίας και η διασύνδεση τριών μεγάλων πόλεων στη σειρά ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλούσαν μαζική προσέλευση επιβατών. Οι περισσότεροι θα κατέβαινε στην Κολωνία και αρκετοί άλλοι στη Βόννη και παραπέρα.
Οι πίνακες ανακοινώσεων ενημέρωσαν ότι η αμαξοστοιχία μας θα καθυστερούσε να αφιχθεί και επομένως και να αναχωρήσει. Και μετά ότι θα καθυστερούσε και άλλο. Εν τέλει μισή ώρα αργότερα από την προγραμματισμένη ξεκινήσαμε για τη Βόννη. Τα βαγόνια σχεδόν γεμάτα, αλλά ακόμα όλοι μας καθήμενοι. Μέσα στις δύο επόμενες στάσεις όχι μόνο δεν είχε μείνει διαθέσιμο κάθισμα, αλλά ο χώρος είχε γεμίσει ασφυκτικά με όρθιους επιβάτες, τουρίστες, εκ γενετής Γερμανούς και άλλους που είχαν γίνει στην πορεία. Και ποδήλατα, λες και δεν έφταναν οι άνθρωποι.
Ως αναμενόταν, η κατάσταση αποοσυμφορήθηκε μισή ώρα μετά, με την άφιξη στην Κολωνία. Παρόλα αυτά, το πλήγμα στην αντίληψη που είχα περί του τί είναι οι Γερμανικοί σιδηρόδρομοι ήταν καίριο και καθοριστικό. Ηθικό δίδαγμα: Πολλά πράγματα αλλού είναι καλύτερα από τη χώρα μας, αλλά προβλήματα υπάρχουν παντού και η εξιδανίκευση καταστάσεων που δεν γνωρίζουμε πραγματικά, είναι εύκολη, αλλά παραπλανητική.
Η Γερμανία δεν με απογοητεύει ποτέ και το Ντίσελντορφ δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Κοσμοπολίτικο, ζωντανό, καταπράσινο, αξιοβίωτο και γοητευτικό. Δεν θα έλεγα ότι θα έπρεπε να προηγείται του Βερολίνου ή του Αμβούργου, αν κάποιος δεν έχει δει αυτές τις πόλεις της Γερμανίας, αλλά σίγουρα θα ήταν άδικο να πεταχτεί στο τέλος της λίστας σας με τους μελλοντικούς Ευρωπαϊκούς προορισμούς. Από την άλλη, η Βόννη είναι ένα αξιόλογο συμπλήρωμα σε μία επίσκεψη στο Βόρεια Ρηνανία και Βεστφαλία, αλλά θεωρώ ότι μία μέρα επαρκεί για να πάρετε μία πολύ καλή γεύση από αυτή. Και αν έχετε τον χρόνο να συμπεριλάβετε και την Κολωνία σε ένα ταξίδι εκεί, τότε θα έλεγα ότι η εμπειρία κατατάσσεται στις πιο ολοκληρωμένες και ενδιαφέρουσες της ηπείρου μας.
Gute Nacht, Düsseldorf...
Last edited:
Εκπομπές Travelstories
