Τα μυστικά του Παρθενώνα

[Pandora]

Όταν το διαδίκτυο κάνει δώρα...προκύπτει αυτό το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ (σε τέσσερα 15λεπτα)

 

[Pandora]

2ο μέρος :

 

[Pandora]

3ο μέρος :

 

[Pandora]

Και το 4ο μέρος :

 

[soudianos]

ζαλίστηκα Pandora,
το τέταρτο το αφήνω για αύριο!!!!!

 

[Pandora]

ζαλίστηκα Pandora,
το τέταρτο το αφήνω για αύριο!!!!!

μονοκόμματο το πήρες καπετάνιε μου ? Είναι μεγάλο

 

[panpan]

ξενυχτησα ,αλλα αξιζε.

 

[_antonis_]

Τι μυαλά κουβαλούσαν ρε παιδιά οι άνθρωποι...
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη μερικά τέτοια μυαλά, ώστε ίσως κάποια μέρα δούμε τον Παρθενώνα σε ικανοποιητική κατάσταση και εικόνα άξια θαυμασμου.

 

[Pandora]

Χαίρομαι που σας αρέσει, αν και θέλει αρκετό χρόνο για να το δείτε όλο...

 

[Pandora]

Οι Ωραίες των Αθηνών

Στο Επτά της "Ε", ένα εξαιρετικό άρθρο για τις Καρυάτιδες της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΥΡΙΛΛΑ :

Το όνομά της είναι ασυνήθιστο, αλλ' αυτό δεν το εμπόδισε ν' αντέξει τόσους αιώνες. Τη δημιούργησε, εκείνη και τις αδερφές της, από πεντελικό μάρμαρο, ο Αλκαμένης, λένε κάποιοι, ο Καλλίμαχος κάποιοι άλλοι.

Οι έξι αδερφές γεννήθηκαν όταν φτιάχτηκε στην Ακρόπολη το σπίτι τους, ιωνικού ρυθμού, το Ερέχθειον. Αρχισε να χτίζεται το 421 π.Χ., εποχή ειρήνης για την Αθήνα, αλλά η μοίρα του ακολουθούσε τη μοίρα της πόλης. Οι εργασίες σταμάτησαν μάλλον μετά την τραγική για τους Αθηναίους σικελική εκστρατεία το 413 π.Χ. και ξανάρχισαν το 409 π.Χ., μετά τις νέες νίκες της πόλης, που αναπτέρωσαν το ηθικό της. Μάλιστα εκεί φυλασσόταν και το ξόανο της Αθηνάς, στο οποίο οι Αρρηφόροι εναπέθεταν το ύφασμα που ύφαιναν για τη γιορτή των Παναθηναίων.

Οι πέντε Κόρες, όπως τις ονόμαζαν, περνούσαν τον καιρό τους στο νότιο μπαλκόνι, την πρόστασιν. Στήριζαν την οροφή με το κεφάλι τους, πράγμα πολύ βολικό, γιατί τους επέτρεπε να κοιτούν τον Παρθενώνα και πιο πίσω την Αθήνα, μια πόλη που τότε σ' άρεσε να ατενίζεις. Καρυάτιδες τις ονόμασαν πολύ αργότερα. Ο ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος είπε ότι οι γιαγιάδες τους ήταν οι γυναίκες των λακωνικών Καρυών που μήδισαν στους Περσικούς Πολέμους, αλλά μπορεί να είναι και οι λακώνισσες παρθένες χορεύτριες που χόρευαν προς τιμήν της Καρυάτιδας Αρτέμιδος. Η αλήθεια χάνεται στον χρόνο, η ομορφιά τους όμως στέκει πάνω από αυτόν.

Οι Καρυάτιδες περιφρονούν την ανορεξική εποχή μας. Είναι στιβαρές και την ίδια στιγμή αέρινες. Μοιάζουν, μα κάθε μία είναι μοναδική. Το σώμα διαγράφεται και αναπνέει κάτω από τον δωρικό πτυχωτό πέπλο, μαγνητίζοντας με εκείνο το αόριστο παιχνίδι του κρυφού και του φανερού, ανάμεσα στους γυμνούς ώμους και το χυμώδες κορμί. Τα μαλλιά είναι μακριά, χαλαρά δεμένα πίσω. Μέχρι και μάθημα ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ έγινε η κόμμωση, που είναι διαφορετική για καθεμιά τους και στηρίζει καλύτερα τον λαιμό τους.

Οι ευτυχισμένες μέρες κάποτε τελείωσαν. Το Ερέχθειο κάηκε, βομβαρδίστηκε, έγινε εκκλησία στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, παλάτι στη Φραγκοκρατία, κατάλυμα για το χαρέμι του τούρκου φρούραρχου στην Τουρκοκρατία. Το 1827, στην πολιορκία της Αθήνας από τον Κιουταχή, μία Καρυάτιδα διαμελίστηκε κατά τον βομβαρδισμό. Και λίγα χρόνια αργότερα ο λόρδος Ελγιν άρπαξε άλλη μία και την πήγε στο Λονδίνο. Δεν ξαναγύρισε. Εδώ και κάμποσα χρόνια η πολιτεία λέει και ξαναλέει ότι θα κοιτάξει να τη φέρει πίσω. Κάποτε φάνηκε ότι το πίστεψε, έτσι το πίστεψαν και άλλοι. Τελευταία, όμως, φαίνεται ότι κανείς δεν προσπαθεί. Κι αυτή δεν είναι η μόνη από τις σύγχρονες περιπέτειες του Ερεχθείου.

Το 1975, το αρχοντικό έπρεπε να αναστηλωθεί. Μάλιστα είναι το πρώτο από τα μνημεία της Ακρόπολης που αποκαταστάθηκε. Αλλά και οι πέντε Κόρες δεν μπορούσαν ν' αντέξουν την ατμοσφαιρική ρύπανση. Ετσι τις πήγαν στο μουσείο και τις απομόνωσαν σε ένα γυάλινο δωμάτιο με άζωτο για να σωθούν. Ηταν και η τελευταία φορά που στάθηκαν στο μπαλκόνι τους. Τριάντα δύο χρόνια ασφυκτιούσαν στο μουσείο.

Και το 2007 τις έβγαλαν για να τις πάνε σε άλλο, μεγαλύτερο και ωραιότερο, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Για το καλωσόρισμα φόρεσαν σε μια το χαμένο της σανδάλι. Λίγες ημέρες μετά έφτασαν και οι άλλες και τις τοποθέτησαν πάλι σε ένα μπαλκόνι. Ακόμα και τη διαμελισμένη, γιατί οι αρχαιολόγοι στο μεταξύ βρήκαν τα κομμάτια της. Μόνο η ξενιτεμένη λείπει.

Εδώ μοιάζουν αρχόντισσες και πάλι, αλλ' ας μην το σκαλίσουμε πολύ, γιατί ακούγονται πολλά για το καινούριο σπίτι τους. Ερχονται πολλοί να το θαυμάσουν, αλλ' ακόμα δεν έχει διευθυντή, ούτε και οργανισμό να λειτουργήσει. Είναι μεν έτοιμος από το υπουργείο Πολιτισμού, αλλά καθυστερεί στο υπουργείο Εσωτερικών, επομένως, πέρα από αποσπασμένους και συμβασιούχους, το μουσείο δεν έχει μόνιμους υπαλλήλους και λέγεται επίσης ότι έχει μάλλον πολλά χρέη. Ο πρόεδρος του, βέβαια, Δημ. Παντερμαλής, επιμένει ότι υπό διαπραγμάτευση είναι 4 εκατ. ευρώ μεταξύ του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου και της κατασκευάστριας εταιρείας και διαβεβαιώνει ότι το ίδιο το μουσείο χρέη δεν έχει.

Τώρα, πάντως, τις Καρυάτιδες τις περιποιούνται με ειδικά μηχανήματα και τη μέθοδο λέιζερ. Η λευκή πεντελική επιδερμίδα καθαρίζεται πόντο πόντο από τα στρώματα της αιθάλης που άφησε η ρύπανση. Η ντελικάτη ομορφιά τους θέλει χέρια καλλιτέχνη να κρατήσουν τη λεπτή λαβίδα πάνω στο δέρμα τους. Και αφού αφαιρεθεί η αιθάλη τότε θα αποκαλυφθούν και τυχόν άλλα προβλήματα της επιφάνειας του μαρμάρου. Πόσο θα διαρκέσει η φροντίδα θα το δούμε αφού τελειώσει η πρώτη Καρυάτιδα και έχει αποκαλύψει όλα τα μυστικά της που τώρα κρύβονται πίσω από τα κατάλοιπα της ρύπανσης. Ετσι κάθε πόντος πάνω τους θα είναι και ένα ακόμα βήμα στην έρευνα για τη τεκμηρίωσή τους. Ολα αυτά γίνονται μπροστά στα μάτια των θαυμαστών τους, γιατί ποια ομορφιά παραμένει ανεξίτηλη όταν δεν θαυμάζεται;

Ομως αξίζει να κάνεις μια βόλτα και από την οδό Ασωμάτων 45. Εκεί υπάρχει ένα καλοσυντηρημένο, λαϊκό, νεοκλασικό σπίτι, όπου ζουν ακόμα δύο ξαδέρφες τους. Πολύ νεότερες και λίγο λαϊκές, μα όμορφες κι αυτές, περνάνε τον καιρό τους στηρίζοντας τη δική τους οροφή. Κάποτε πέρασαν από κάτω δύο γυναίκες μαυροντυμένες. Ετυχε να είναι εκεί ένας μαέστρος της ανθρώπινης στιγμής, ο Ανρί Καρτιέ- Μπρεσόν, και τις απαθανάτισε με τη φωτογραφική του μηχανή.

πηγή : ΟΙ ΩΡΑΙΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ | Άρθρα | Ελευθεροτυπία

 

[Pandora]

Εναν καταγάλαζο ουρανό σήκωναν οι Καρυάτιδες με τα κεφάλια τους. Ολο το φόντο της οροφής που σήκωναν οι κομψές αυτές Κόρες με τα στιβαρά κορμιά τους στο Ερέχθειο ήταν ζωγραφισμένο με αιγυπτιακό μπλε.

Ενα υπερσύγχρονο κλιματιζόμενο εργαστήριο, με δάπεδο που υψώνεται ώς την οροφή, έχει στηθεί πίσω από τις Καρυάτιδες Το χρώμα αυτό, που μοιάζει με τιρκουάζ, ταυτοποιήθηκε τελευταία με χημικές αναλύσεις που έγιναν στον «Δημόκριτο» από την επικεφαλής της ομάδας συντήρησης του Ερεχθείου, χημικό μηχανικό Εύη Παπακωνσταντίνου.

Η οροφή, στο μικρό αυτό μπαλκονάκι στην πρόσταση των Καρυατίδων, αποτελείται από μαρμάρινες φατνωματικές πλάκες, που ήταν, όπως αποδεικνύεται, επιζωγραφισμένες με ιωνικά κυμάτια και ανθέμια. Μια λεπτεπίλεπτη δουλειά σαν σταυροβελονιά και δεν ήταν καν ορατή στο ύψος όπου βρισκόταν. Το ιωνικό κυμάτιο επαναλαμβάνεται τρεις φορές στο εσωτερικό κάθε φατνώματος, αντιγράφοντας την ανάγλυφη μαρμάρινη μπορντούρα που περιτρέχει εσωτερικά τους τοίχους του κτιρίου.

Η ομάδα συντηρητών της κ. Παπακωνσταντίνου (Γιασεμή Φραντζή, Δ. Γαρμπής και Ναταλία Μαριδάκη) μοχθεί καθημερινά για τον καθαρισμό της οροφής του Ερεχθείου με ακτίνες λέιζερ, δηλαδή πόντο πόντο και κάτω από δύσκολες συνθήκες, αφού εργάζονται ανάσκελα, ξαπλωμένοι σε μια οδοντιατρική πολυθρόνα. Μας έδειξαν τα υπολείμματα του αιγυπτιακού μπλε στο περίγραμμα των ωών του κυματίου.

Τα «αβγά» πρέπει να ήταν βαμμένα στις αποχρώσεις του γκρι ή λευκού, ενώ οι λόγχες ανάμεσά τους δεν αποκλείεται να ήταν χρυσές, όπως εικάζουν. Εχουμε, δηλαδή, γαλάζιο, γκρι ή λευκό και ενδεχομένως χρυσό. Το γεγονός επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι τα μνημεία της Ακρόπολης δεν ήταν λευκά, αλλά πολύχρωμα.

η συνέχεια του άρθρου Γαλάζια κύματα και άνθη κρατούσαν οι Καρυάτιδες | Τέχνες | Ελευθεροτυπία

 

[Pandora]

ήταν ζωγραφισμένο με αιγυπτιακό μπλέ

Το αιγυπτιακό μπλε είναι ένα χρώμα που δεν βρίσκεται στη φύση, όπως π.χ. το λευκό, το κόκκινο, το μαύρο και το χρυσό.

Είναι η πρώτη τεχνητή χρωστική, που παρασκευάζεται στην αρχαία Αίγυπτο από την 3η χιλιετία π.Χ. Αποτελείται από ένα μίγμα ασβεστίου, χαλκού και πυρίτιου. Η συνταγή παρασκευής του έμεινε για πολλούς αιώνες μυστική. Στην Ελλάδα ήταν προϊόν εισαγόμενο και ως εκ τούτου πανάκριβο. Οπου κι αν έχει εντοπιστεί, όπως πάνω σε αττικές ληκύθους κλασικών χρόνων και σε τοιχογραφίες μακεδονικών τάφων (στη Βεργίνα), χρησιμοποιούνταν με φειδώ. Ποτέ σε τόσο μεγάλη έκταση όπως βλέπουμε στο Ερέχθειο.

Συνεπώς, το κομψό αυτό οικοδόμημα που κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 421-406 π.Χ., σε αντικατάσταση του καμένου από τους Πέρσες «Αρχαίου Ναού» που βρισκόταν νοτιότερα και ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά Πολιάδα, θα πρέπει να ήταν στην εποχή του ένα οικοδομικό έργο πανάκριβο και πολυτελέστατο.

Το ότι ανιχνεύεται χρώμα στα φατνώματα 2.500 χρόνια μετά την κατασκευή τους και παρά τις αλλεπάλληλες καταστροφές που υπέστη το κτίριο (κάηκε τον 1ο αι. π.Χ., μετατράπηκε σε εκκλησία της Θεομήτορος από τους χριστιανούς, χρησιμοποιήθηκε ως χαρέμι του Τούρκου φρούραρχου επί Τουρκοκρατίας και ανατινάχτηκε κατά την Επανάσταση του '21 από μια οβίδα) χαρακτηρίζεται θαύμα. Πολύ περισσότερο που τα φατνώματα κατά την αναστήλωση Παπανικολάου (1979-87) ήταν στο έδαφος, με τη ζωγραφική επιφάνεια εκτεθειμένη στις καιρικές συνθήκες.

πηγή : Τι είναι το αιγυπτιακό μπλε; | Τέχνες | Ελευθεροτυπία