ΗΠΑ Τα διηπειρωτικά μου: West Pack (Νέα Υόρκη)

[kalspiros]

ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Πολλές φορές επιχείρησα να ξεκινήσω την συγκεκριμένη μέρα αλλά από την άλλη τι να πεις που δεν έχει ειπωθεί χιλιάδες φορές και ποιος ο λόγος να περιγράφεις κτίρια, τοπία μέρη γενικότερα τα οποία τα έχουν επισκεφτεί όλοι όσοι ήρθαν στο μήλο και τα έχει πάρει το μάτι των περισσοτέρων από ταινίες ή εικόνες. Δηλαδή να αρχίσω να σας λέω πόσο μεγαλεπήβολος είναι ο κεντρικός σταθμός των τρένων? Μα δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα παραπάνω από δυο τρία επίθετα. Άρα δεν υπάρχει κίνητρο, ξεκινάω απλή καταγραφή όπως κάνω και στο CentralPack.

Το Central Train Station λοιπόν διαθέτει μια οροφή με τον ζωδιακό κύκλο (όχι ολόκληρο, αν θυμάμαι καλά από Υδροχόο μέχρι Καρκίνο ή κάτι τέτοιο (άλλωστε θα το βρει ο taver στην wikipedia και θα μας το παραθέσει εκείνος, γιατί να ψάχνομαι εγώ λοιπόν?)) με λαμπάκια στην θέση των αστεριών. Πίσω από τον σταθμό βρίσκεται ο Helmsley, ένας αγαπημένος ουρανοξύστης για τους Νεοϋορκέζους μάλλον όχι τόσο λόγο της όψης του αλλά κυρίως λόγω την εγκληματικής απόκρυψής του από το αδιάφορο έως άσχημο MetLife Building όταν ανεβαίνεις την νότια Park Avenue. Ο Helmsley φιλοξενεί στα σωθικά του την Park Avenue η οποία ανυψώνεται πριν το Central Train Station, εισέρχεται στο κτίριο στο ύψος του πρώτου ορόφου και κατηφορίζει για να βγει από την βόρεια πλευρά του κτιρίου στο ύψος του δρόμου.

Άλλα. UN. Ναι. Έ δεν έχω τι να πω, δεν είδα και τίποτα.

Chrysler building όπως το ξέρετε. Μπείτε και λίγο μέσα για να θαυμάσετε το κεντρικό χολ. Fraunces tavern. Ένας θύλακας παλιού και παραδοσιακού 18ου αιώνα σε ένα τετράγωνο στο κέντρο του Lower Manhattan περικυκλωμένο από ουρανοξύστες. Αξίζει, βάλτε το στο πρόγραμμα.

Με μουδιασμένη διάθεση συνεχίζουμε την τσάρκα προς Tribeca την οποία και λάτρεψα. Ειδικότερα την σωστή ώρα (checked. Απογευματάκι) και με τον σωστό φωτισμό (checked. Λιακάδα) τα χρώματα των κτιρίων ζωντανεύουν. Προσθέστε την μόνιμα διαφορετική αισθητική που προσφέρει ένα πλακόστρωτο σε σχέση με την άσφαλτο καθώς και τον Hudson που κρυφοκοιτάζει σε κάθε στενό και αποτελειώστε το με χαμηλά κτίρια (τα εξαώροφα είναι χαμηλά) με λιγοστές εξαιρέσεις και το σύνολο είναι ιδανικό. Αν έπρεπε να μείνω Νέα Υόρκη, εδώ κάτω θα τα κατάφερνα περίφημα.

Τώρα το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας έχει τους υποστηρικτές του, έχει και τους πολέμιούς του. Οι περισσότεροι το βρίσκουν παιδικό με τα βαλσαμωμένα ζωντανά και θα συμφωνήσω αλλά θα παραδεχθώ κιόλας ότι είναι τόσο προσεγμένα που πολύ άνετα θα απορροφήσουν και έναν μεγαλύτερο.

Υπάρχει αρκετή πληροφορία άρα μπορείτε να αφοσιωθείτε αρκετά. Θα προσθέσω όμως και το πλανητάριο που είναι εντυπωσιακό (όχι πιο σύγχρονο από το Ευγενίδου αλλά μεγαλύτερο και πιο «σφαιρικό»), τους διάσπαρτους ανορεκτικούς δεινόσαυρους (σκελετοί) αλλά και την μόνιμα αγαπημένη τέχνη και παράδοση των λαών του Ειρηνικού.

Κάποιο βράδυ, όχι σίγουρα τούτο, περάσαμε την Manhattan bridge με το μετρό (γραμμές κίτρινες N και Q ή πορτοκαλί B και D) όπου η νυχτερινή θέα προς την Brooklyn και το Manhattan είναι απερίγραπτη. Το άλλο απερίγραπτο είναι το εξής: στην επιστροφή μας από Brooklyn, ευτυχώς κάναμε το σφάλμα και πήραμε την κίτρινη R που δεν περνάει από την Manhattan αλλά από τούνελ. Πρώτη της στάση η Whitehall, δεύτερη η Rector και στην συνέχεια το μετρό φρενάρει και προχωράει με ελάχιστα χιλιόμετρα. Με αυτή την μικρή ταχύτητα θα περάσουμε από την στάση Cortlandt, ένα απλό φάρδεμα του τούνελ με μπόλικα μπάζα. Βρισκόμαστε ακριβώς κάτω από το πρώην WTC. Αν και κάτω από την γη, εντοπίζουμε τα φώτα της πόλης ανάμεσα σε πρόχειρα πετάσματα. Είμαστε στο ύψος των θεμελίων. 5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια.

 

[taver]

Το Central Train Station λοιπόν διαθέτει μια οροφή με τον ζωδιακό κύκλο (όχι ολόκληρο, αν θυμάμαι καλά από Υδροχόο μέχρι Καρκίνο ή κάτι τέτοιο (άλλωστε θα το βρει ο taver στην wikipedia και θα μας το παραθέσει εκείνος, γιατί να ψάχνομαι εγώ λοιπόν?)) με λαμπάκια στην θέση των αστεριών.

Έϊ, μπερδεύτηκες, δεν είναι αυτή η ιστορία όπου πλακωνόμαστε....

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία συνέχεια! Να δω τι θα πρωτοδώ όταν επισκεφτώ τη Νέα Υόρκη!

 

[kalspiros]

Έϊ, μπερδεύτηκες, δεν είναι αυτή η ιστορία όπου πλακωνόμαστε....

ur the god

 

[ioanna karagianni]

Έϊ, μπερδεύτηκες, δεν είναι αυτή η ιστορία όπου πλακωνόμαστε....

Ποτέ δεν είναι αργά για μια νέα αρχή

 

[kalspiros]

ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Συνεχίζω με το Pomander Walk (μια ντουζίνα σπιτάκια με εσωτερική αυλή στο Upper West Side) την επόμενη μέρα το οποίο όμως ήταν κλειστό, το πανεπιστήμιο Columbia που απλώς τα … σπάει, το Lincoln Center όπου το μόνο που είδα ήταν αυτό που έβλεπε εξωτερική και η φουκαριάρα Portman στον Κύκνο της, το εκθεσιακό Jacob Javitz το οποίο είναι ανοιχτό μόνο κατά την διάρκεια εκθέσεων άρα μόνο τότε αξίζει (αν αξίζει) και τέλος στο υπερθέαμα: MET.

Μισή μέρα ήταν τόσο λίγη αλλά γενικότερα 5 μέρες στην ΝΥ είναι λίγες. 2 μέρες γεμίζουν αρκετά άνετα εδώ μέσα. Για άλλη μια φορά τι να πω; Πάνω κάτω τα ξέρετε. Αυτά που δεν ήξερα ήταν οι εξαιρετικές απομιμήσεις δωματίων του Μεσαίωνα, την Αναγέννησης και διάφορων εποχών από τα μέσα την προηγούμενης χιλιετίας καθώς και διάφορους πίνακες που με βαρέσανε σαν μπατζουρόφυλλα. Και να φανταστείτε ότι πέρα από Van Gouge και Monet δεν είδα τίποτ’ άλλο. Αγαπημένος όμως ο Lepage με την Joan of Arc του.
Το βράδυ Jazz bar στο Smoke, Upper West Side. Αναζητήστε το και προτιμήστε το.

Ξημερώνει η τελευταία μέρα με την επιθυμία να περάσουμε στο Roosevelt island με το τελεφερίκ που δεν δουλεύει. Πφφ. Άρα συνεχίζουμε με το μετρό για Αστόρια. Η περιοχή δεν λέει και τίποτα. Εντάξει ελληνικές πινακίδες παντού, έ και; Αξίζει όμως μια βόλτα καθώς το μετρό σε αυτή την πλευρά της πόλης είναι υπερυψωμένο και διαθέτεις μόνιμη θέα μέχρι και το Manhattan (γραμμή κίτρινη N ή W)
Το ταξίδι θα κλείσει κάπως άσχημα καθώς μας βρίσκει να τρέχουμε πανικόβλητοι από την 27th έως το Penn Station με δυο βαλίτσες ο καθένας καθώς μας καθυστέρησε η κορασίδα που επιθυμούσε αγορά σουβενίρ (.. ας μην το συζητήσουμε παραπέρα!). Στο τρένο κάθομαι δίπλα σε εύσωμο Αμερικάνο που προσφέρει την θέση του σε κουκλάρα από την Φιλαδέλφεια. Συζήτηση στην συζήτηση η κοπέλα έχει Έλληνες γονείς και μιλάει σπαστά αλλά σωστά ελληνικά. Παραπονιέται για την κατάντια του Έλληνα ο οποίος την κλέβει στα ταξί, της μιλάει με αγένεια, είναι αρτηριοσκληρωτικός όταν επιθυμεί να κάνει την δουλειά της στο δημόσιο.
Λίγο πολύ κατά την διάρκεια τούτης της εξιστόρησης σας παρέθεσα κάποια πιο «εσωτερικά» αισθήματα απομακρυσμένα από την όποια εικόνα. Έτσι φρόντισε και τούτη η κοπέλα να μεγεθύνει τα όσα είδα στην Αμερική. Χωνευτήρι εκ των πραγμάτων και ίσως λόγω τούτης της ιδιότητας να είναι πιο φιλική, πιο οικία και πιο εύκολοπροσάρμοστη από οποιαδήποτε άλλη. Νέα Υόρκη η μητέρα του κόσμου. Το κύριο ατού η κύρια γοητεία.


Αφιερωμένη στον Αφέντη που φρόντισε για τον καιρό μας!!!

 

[pattyyy]

Ευχαριστούμε για το νοερό ταξίδι, τις υπέροχες φωτογραφίες, τα χρήσιμα tips, την πολύ ταξιδιάρικη ιστορία!

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Βόρειας Αμερικής.

 

[Eftichia]

πολυ ενδιαφερουσα η οπτικη σου οπως και οι φωτογραφιες!!
σιγουρα θα ξαναμελετησω την ιστορια σου οταν θα ξαναπαω στη Νεα Υορκη!!!!!

 

[AnnyAnny]

Καλησπερα kalspiros... Πολυ ωραια η ιστορια σου.. Ετοιμαζομαι κι εγω για ΝΥ σε ενα μηνα περιπου, και με βοηθησαν πολυ οι πληροφοριες σου!!
Εντελει, τι παιζει με το εισιτηριο στο πλανηταριο?.. Γιατι στο ιντερνετ δε βγαζω ακρη.. Πληρωνω κατα βουληση (donation) στην εισοδο του μουσειου και πληρωνω εξτρα μονο το εισιτηριο του πλανηταριου ή, για να μπω στο πλανηταριο, πρεπει οπωσδηποτε να πληρωσω στην εισοδο ολοκληρη την suggested price (15$ νομιζω) και επιπλεον το εισιτηριο του πλανηταριου (συνολο καμια τριανταρια δολλαρια, αν καταλαβα καλα)..

 

[kalspiros]

Καλησπερα kalspiros... Πολυ ωραια η ιστορια σου.. Ετοιμαζομαι κι εγω για ΝΥ σε ενα μηνα περιπου, και με βοηθησαν πολυ οι πληροφοριες σου!!
Εντελει, τι παιζει με το εισιτηριο στο πλανηταριο?.. Γιατι στο ιντερνετ δε βγαζω ακρη.. Πληρωνω κατα βουληση (donation) στην εισοδο του μουσειου και πληρωνω εξτρα μονο το εισιτηριο του πλανηταριου ή, για να μπω στο πλανηταριο, πρεπει οπωσδηποτε να πληρωσω στην εισοδο ολοκληρη την suggested price (15$ νομιζω) και επιπλεον το εισιτηριο του πλανηταριου (συνολο καμια τριανταρια δολλαρια, αν καταλαβα καλα)..

Συγνώμη για την καθυστέρηση αλλά δεν είχα τα δεδομένα μαζί μου. πληρώσαμε 24 δολάρια για πλανητάριο και κυρίως μουσείο χωρίς τις έκτακτες εκθέσεις. αν θυμάμαι καλά το 24 ήταν το κατώφλι για πλανητάριο.