Ηνωμένο Βασίλειο Τα Άγνωστα Πάρκα του Λονδίνου.

[mel]

Μπήκα λίγο ξαφνικά κι απαντώ με βάση ό,τι κατάλαβα. Λοιπόν μου βγήκε αυθόρμητα ένα "μερσί αλλά μάνα μ πού να πρωτοπάμε με αυτό το Λονδίνο". Δεν ξέρω αν θα ξαναπάω κλαψ Να είσαι καλά πάντως

 

[kalspiros]

Μπήκα λίγο ξαφνικά κι απαντώ με βάση ό,τι κατάλαβα. Λοιπόν μου βγήκε αυθόρμητα ένα "μερσί αλλά μάνα μ πού να πρωτοπάμε με αυτό το Λονδίνο". Δεν ξέρω αν θα ξαναπάω κλαψ Να είσαι καλά πάντως

κάντε τότε τουλάχιστον μόνο το Kingston. έχει τρένο κάθε τέταρτο και θέλει 28 λεπτά να σας πάει.

 

[katia1981]

Αχ τι μου θύμησες στο kingston σπούδαζα και πραγματικα είναι μια υπέροχη πόλη ... όσο για το Λονδίνο γενικότερα 5 χρόνια που ήμουν εκεί ανακάλυπτα συνεχώς κάτι το καινούριο !!!! πολύ καλή δουλειά με τα πάρκα ...

 

[romantic woman]

Μιά άλλη εναλλακτική και συνδιαστική πρόταση είναι να αφιερώσει κάποιος μιά ολόκληρη μέρα σε kew gardens-richmond-kingston.
Ξεκινώντας από Kew gardens(με tube)βοτανικοί κήποι με διάφορα εξωτικά-τροπικά είδη δέντρων και όχι μόνο...και μιά κατασκευή-γέφυρα μεταξύ των κορυφών των ψηλότερων δέντρων!ό,τι πρέπει για όσους έχουν υψοφοβίες.Δυστυχώς υπάρχει εισιτήριο για τους κήπους 17 λίρες.
Με λεωφορείο από κεί μέσα σε 15-20 λεπτά είσαι στο περιβόητο richmond park το οποίο όμως ήδη με το που το βλέπεις από την είσοδο εκεί που σ αφήνει το λεωφορείο..κουράζεσαι...είναι τεράστιο,ατέλειωτες εκτάσεις με γρασίδι και δέντρα και λόφους(ανηφόρες-κατηφόρες),έχω την εντύπωση ότι προσφέρεται περισσότερο για όσους θέλουν να αθληθούν με τρέξιμο,ποδήλατα κλπ,επιφυλάσσομαι γιατί περπάτησα ένα μόνο τμήμα του(kalspiro όποτε πας θα μας διαφωτίσεις).Οσο δε για τα κόκκινα ελάφια που κυκλοφορούν ...τι να πω δεν ξέρω που είναι χωμένα και πόσο πρέπει κάποιος να εξαντλήσει το πάρκο όλο για να τα δεί.

Αξίζει περισσότερο τελικά να κατέβει κανείς με το λεωφορείο στο κέντρο της συνοικίας η οποία είναι γραφικότατη ΚΑΙ να αναζητήσει την γέφυρα του richmond και το μέτωπο στο ποτάμι-riverside που μοιάζει πολύ με του kingston(συγκρίσιμα τα δύο προάστεια!),πιό περιορισμένο βέβαια και όχι τόσο πολύ αξιοποιημένο όσο του kingston...λίγα καφέ-ρεστωράν αλλά πολύ ζωντάνια πολλά happenings(πέτυχα συγκρότημα με κουβανέζικα και λάτιν τραγούδια και γινόταν χαμός...)

Από κει με το λεωφορείο 65 συνεχίζεις για kingston (περίπου 20 λεπτά) γι αυτό τι να πώ τάχει πει όλα ο Σπύρος,να πώ μόνο ότι το όλο τοπίο με το ποτάμι,τις γέφυρες και τις μικρότερες γεφυρίτσες σε κανάλι προς την πόλη μέσα...σου δίνουν την εντύπωση μικρογραφίας Αμστερνταμ;να γιατί λατρεύουμε Λονδίνο...μέσα σε 1 ώρα το πολύ πετάγεσαι από το τρελλάδικο της Victoria στο "Αμστερτνταμ"η "Βενετία"του Λονδίνου.
Επίσης και η συνοικία , το κέντρο του kingston έχει πολλά μαγαζιά-εμπορικό κέντρο..τι να λέμε...
Για την επιστροφή σας υπάρχει και λεωφορείο 85 που τερματίζει Putney station-ωραία διαδρομή...βλέπεις κι άλλους κήπους καθ οδόν και περνάς και από την putney bridge-ποτάμι και λες όχι ρε συ πότε θα ξανάρθω να τα δω κι αυτά;-
ακριβως στην ομώνυμη στάση underground(χρόνος διαδρομή περίπου 40 λεπτά)απ όπου περνάει η πράσινη γραμμή για κέντρο πχ victoria(20 λεπτά)

 

[kalspiros]

BATTERSEA PARK (οκ οκ για τους γνώστες, δεν είναι και τόσο άγνωστο)

Αυτή τη διαδρομή ακολουθούμε!
Το Battersea Park βρίσκεται νοτιοδυτικά του κέντρου του Λονδίνου απέναντι από Chelsea και δίπλα στο μεγαλεπήβολο Battersea Power Station.

(τάδε έφη, Pink Floyd!)
Φτάνετε με τρένο και όχι με Tube, από την Victoria. Φεύγουν τρένα κάθε 10-15 λεπτά και σε 4 λεπτά είστε εκεί.
Λόγω του μετώπου στον Τάμεση περίμενα πολλά πράγματα από τούτο το πάρκο. Τελικά, χωρίς να είναι ούτε κάν μέτριο σαν πάρκο, με χάλασε. Τη μισή διαδρομή μέχρι το ποτάμι την περπάτησα σε άσφαλτο που επέτρεπε σε κάθε λογής τροχοφόρο να περνάει ανάμεσα στους πεζούς. Επίσης έβλεπα και παρκαρισμένα σχεδόν παντού. Συνδυάζοντας και τη μόνιμη βαβούρα λόγω των αεροδιαδρόμων προσέγγισης του Heathrow με χάλασε (ναι βρε παίδες, δεν προτείνω να αλλάξουν οι αεροδιάδρομοι για να απολαμβάνω την ρέκλα μου στο πάρκο! παραθέτω τα αρνητικά, αυτό μόνο). Από την άλλη βέβαια, μη σας χαλάει γιατί η εικόνα θα αλλάξει. Μη σας χαλάνε επίσης οι απίθανες ορδές Εγγλέζουν που το πήζουν (τόσο κόσμο δεν είδα ούτε καν στο μαγευτικό και πολύ κοντινό στο κέντρο Regent (για όσους αμαρτήσατε και δεν το επισκεφτήκατε ακόμα για να προτιμήσετε το (hmmmm) Hyde, αμέσως για εξομολόγηση)... για ποιό πάρκο μιλάγαμε?)
ναι, έλεγα λοιπόν ότι μόλις φτάσετε μπροστά στο ποτάμι και στρίψετε αριστερά προς την Παγόδα, το πράμα φτιάχνει. μετά την Παγόδα, απογειώνεται. Ευθεία πίσω της βρίσκονται οι Festival Gardens με τα σιντριβάνια και τις λίμνες του.

Ακόμα πιο πίσω, μεγάλη αλάνα όπου τα πλήθη επιδίδονται σε διάφορες αθλητικές δραστηριότητες, περισσότερες από κάθε άλλο πάρκο. Πατίνια, ποδήλατα, ποδόσφαιρα, τένις, ράγκμπι και κάποια ακόμα που μου έκαναν εντύπωση αλλά μου διαφεύγουν. Συνεχίζοντας ακόμα πιο νότια θα βρείτε τους ελαφρώς βυθισμένους Sub Tropical Garden με τους φοίνικες και τις μπανανιές. Μόνιμες εναλλαγές, ποικιλομορφία.
Συνεχίζοντας θα ξανά βγείτε σε μεγάλο ασφαλτόδρομο όπου περνάνε αμάξια. αδιαφορήστε και ακολουθήστε τον παράλληλο στις όχθες της λίμνης. Αυτό είναι και το σημείο του πάρκου που σας επιτρέπει να βγάλετε τις καλύτερες φωτογραφίες προς Battersea

 

[kalspiros]

NUNHEAD CEMETARY
Από Blackfriars, κάθε μισή ώρα, ένα τέταρτο να φτάσει. Επιμένω. Βάλτε το στα πλάνα σας. Ένα από τα επτά νεκροταφεία που φτιάχτηκαν στην πόλη στις αρχές του 19ου αιώνα όταν εκείνα του κέντρου είχαν γεμίσει. Στα νότια της πόλης ζώνη 2. Το μοναδικό νεκροταφείο που έχω βρεθεί στο οποίο άνετα θα χεζόμουν πάνω μου βλέποντας χέρια να ξεπηδάνε μέσα από τους τάφους μέρα μεσημέρι. Σε άλλη περίπτωση θα το θεωρούσα μάλλον ενδιαφέρον το θέαμα... Τι έχουμε εδώ. μια ζούγκλα βλάστησης όπου τα μνήματα είναι διασκορπισμένα ανάμεσα στα δέντρα. Κισσοί σκαρφαλωμένοι στα μάρμαρα, τάφοι θύματα καθιζήσεων, στενά σκοτεινά χωμάτινα μονοπατάκια ένα ηλιόλουστο μεσημέρι, κορμοί δέντρων που έχουν σπάσει τις ταφόπλακες αφήνοντας χαραμάδες ανοιχτές προς το εσωτερικό του τάφου.

Μιλάμε σκηνικό για ζόμπι, το νεκροταφείο τα σπάει. Αν προσθέσουμε και το κουφάρι του Anglican Chapel, φωτογραφικό δώρο. Και το σημαντικότερο: ηλιόλουστη Κυριακή, όλο το Λονδίνο στους δρόμους, ενώ εδώ θα βρείτε μόνο 5 ανθρώπους και 10 σκυλιά.

 

[mel]

Rhodes: 'for me, London will always be Planet Earth'
Λοιπόν δείτε που σήμερα είδα τυχαία ένα άρθρο και σκέφτηκα να το βάλω αλλά μετά είπα "μπα, άσε είναι πιο ειδικού ενδιαφέροντος". Και τσακ πριν από λίγο έλαβα εμαιλ ότι κάποιος απάντησε σ'αυτή την ενότητα... Οπότε το βάζω! Αφορά λάτρεις του Λονδίνου και άτομα που μεγάλωσαν στη δεκαετία του 80. Ο κιμποντίστας (αν το λέω καλά) των Ντουράν Ντουράν, γεννημένος στο Μπέρμιγχαμ και πλέον μόνιμος κάτοικος του Λονδίνου, μιλάει για το Λονδίνο και, διαβάζοντας το άρθρο, αγαπάς την πόλη. Αυτουνού του αρέσει το περπάτημα, οπότε σίγουρα έχει πάει και στ άγνωστα πάρκα.

Rhodes: 'for me, London will always be Planet Earth'
I’ve lived in London for more than 30 years. Before moving down from Moseley in Birmingham, my perception of the city was as somewhere both enormous and hugely exciting.

Turns out, I was pretty much right – and I still feel the same way now. I like to walk everywhere I possibly can and, from where I live in Chelsea, can be in Kensington and the West End in no time. I suppose I’m part of that south-west London versus north London contingent. But, as much as I love the area in which I live, I’m very fond of Islington’s antiques shops, as well as small galleries such as the Whitechapel in east London.

Although my favourite of all – perhaps my favourite place in the capital – is the Riflemaker in Soho. It has lots of work by up-and-coming artists and its exhibitions are wonderful. Riflemaker has strong ties to the old Indica Gallery, where Yoko Ono first met John Lennon. In 2006, the gallery transformed its space into a replica of Indica and Yoko gave a Bagism performance – incredible.

The Tate Modern is a masterpiece in its own right and the greatest cultural addition to London in the past 20 years. When it opened I wondered what it would offer – what with Tate Britain being so fantastic – but every time I visit something wows me. We’re lucky to have so many world-class art galleries. The Hayward Gallery on the Southbank is another I enjoy.

When it comes to shopping, books are my weakness. My favourite bookshop is Claire de Rouen on Charing Cross Road. Claire sadly passed away earlier this year, but her shop goes from strength to strength. It’s especially good for photography books – I would urge anyone walking nearby to drop in. The Serpentine Gallery bookshop is a jewel in the heart of Hyde Park.
Our In the Know experts answer your London shopping questions
I like wandering around town; I’m rarely recognised. Although, it’s not as if I draw attention to myself by wearing my pink satin suits – they’re strictly for when I’m on stage. No one bats an eyelid. Londoners are so cool you can just go about your business unbothered. I formed Duran Duran when I was 16 and moved to London two years later, in 1980. The commute back to Birmingham, after gigs and meetings in the capital, was getting a bit much.
I didn’t know London at all. So I moved near Manchester Square, where our record label was based. Being so close meant I could hound them every day. I lived above a dentist who would leave sets of false teeth lying around in the hallway – they were waiting for me when I came back at night.
London during the Eighties was terrific and wild – exactly as I’d imagined it. That said, it’s still spectacular now – and in many ways even better. The one thing that has changed beyond recognition is the food. There were very few great places to eat back then, but now London is the restaurant capital of Europe. There are more Michelin stars here than in any other city, meaning we’ve finally overtaken Paris.
With so many restaurants on my doorstep I eat out a lot. Being primarily vegetarian – I only started eating fish recently – I enjoy a lot of Italian, Lebanese and Indian food. Locanda Locatelli near Marble Arch is faultless and I love Scott’s in Mayfair, Launceston Place in Kensington and The Delaunay in Aldwych. And let’s not forget The Wolseley in Piccadilly.
Our In the Know experts answer your London dining questions
These places look good, too. Just as the McNally brothers revolutionised the food scene in New York during the Eighties, London’s burgeoning gastronomy is the hard work of a few people. Take the group behind Soho House, another place I enjoy going. They’ve worked hard to create stylish hideouts – and their new place in Mayfair, Little House, is a wonderful addition.
New York is the only other city I spend any amount of time in. But while it’s exciting, it builds to a point of exhaustion – meaning I come back to London for a break. Unlike a lot of artists, Duran Duran have stayed here whatever weather or tax regime the capital has thrown at us. We’re a quintessentially British band and I think if you move too far from your roots you lose something essential.
I love my life in London and won’t ever leave.
Nich Rhodes: 'for me, London will always be Planet Earth' - Telegraph

 

[osfialgia]

Απο τα καλύτερα θεματα που εχω διαβασει! Συνεχιστε να γράφετε..!!

 

[joss]

Εγω απλα να προσθεσω λιγα σχολια στα πολλα και χρησιμα που γραφει ο kalspiros:
Περι Hampstead Heath οταν "ανεβετε" (οπως σωστα γραφει o kalspiros) απο το σταθμο του μετρο, περνατε μεσα απο δασος (παρκα τα ελενε εκει, για εμας εδω ειναι δασος!) περπαυωντας σε μονοπατι και βλεποντας τη Βρετανικ φυση σε ολο της το μεγαλειο.
http://www.infobritain.co.uk/Hampstead_Heath_Lime_Avenue.jpg
http://www.kobiisrael.com/new/images/promised/hampsted/HH04-600.jpg
οπου στο τελος θα φτασετε στο Kenwood House
Kenwood House | English Heritage
και ειτε θα απολαυσετε τη θεα
http://traveldk.com/dkimages/london074lonfoo003_attrlarge.jpg
ειτε αν βρεθειτε καλοκαιρι να απολαυσετε (με το σχετικο πικ νικ στο γρασσιδι) τις καθημερινες συναυλιες κλασσικης μουσικης που δινονται στη λιμνη
http://3.bp.blogspot.com/_bw9wtyA1NNE/TGEa1l5VAmI/AAAAAAAAAn8/eoNkRLhU1gA/s1600/P1050272.JPG
απλα τελειο!
Ενα ακομη πολυ ωραιο (και με λιγο κοσμο) ειναι το παρκο του Crystal Palace
Crystal Palace Park - Places To Go in London - visitlondon.com
οπου μπορειτε να νοικιασετε βαρκα για βαρκαδα χαζευοντας τον T-Rex και τη παρεα του.
Τελος αλλα ασχετο, για τους λατρεις της Jazz που δεν εχουν μια περιουσια μπορειτε να απολαυσετε τον καφε σας ή μεσημεριανο ακουγοντας live συναυλιες απο γκρουπακια jazz στο κετρικο Λονδινο.
The Royal Festival Hall
Αν μετα απο ολα αυτα (και πολλα αλλα...) ακομη αναρωτιεστε "γιατι δεν υπαρχουν παρομοια στην ψωροκωσταινα", σκεφτειτε τι σκουπιδια θα υπηρχαν σε ολα τα παρκα, ποσες φορες θα κλεινανε γιατι θα κανανε απεργια οι φυλακες (sic) και φυσικα τι "παρτυ" θα κανανε τα πρεζονια στα παρκα. Οσο για τη Jazzm σιγα μην ηταν δωρεαν.
Οπως λεω παντα, οι Βρετανοι ξερουν να σε κανουν ευχαριστως να τους "τα δινεις", οι ελληνες ξερουν να "στα περνουν" βριζοντας τους.
Τι ειπατε? Ποτε θα παψουμε να ειμαστε καφροι? Απλα... ΠΟΤΕ!

 

[kalspiros]

(Crystal Palace είπατε? ok!)

CRYSTAL PALACE

Εκτός από το εξαίσιο όνομά του, έχει κι αυτό κάτι να προσθέσει. Πάρκο είναι, διαθέτει καλή συγκοινωνία μέσω του Overground και γενικότερα τα highlights του είναι τα εξής:


1) για να καταλάβετε που είναι το Crystal Palace, απλά αναζητήστε την κεραία τηλεόρασης που επιβάλετε στο μάτι σχεδόν από κάθε γωνιά της πόλης. Είναι και 219 μέτρα ύψος το ρημάδι τέταρτο στη λίστα των ψηλότερων κατασκευών στην πόλη. Εκείνο το σημείο του πάρκου προσφέρει και μερικές ευρύτατες λήψεις προς όλο (ό-λ-ο) το Λονδίνο

2) κατηφορίζοντας νότια απ την κεραία θα βρείτε μια ιδιαίτερη έκπληξη: Μακρόστενες σκάλες που τα μεσοδιαστήματά τους, κοσμούν τοίχοι με καμάρες. Αυτό επαναλαμβάνεται σε δύο επίπεδα μέχρι να φτάσετε στο κέντρο του πάρκου όπου βρίσκεται και το παρκινγκ

3) Ακριβώς από κάτω απ’ το παρκινγκ βρίσκεται το αθλητικό κέντρο του Crystal Palace το οποίο (άκουσον άκουσον) διαθέτει Και Beach Volley…
4) Ακόμα πιο κάτω τώρα και στα δεξιά σας υπάρχουν διάφορες διαμορφωμένες λίμνες με μικρά σιντριβάνια καθώς και ένα καλοφτιαγμένο πάρκο δεινοσαύρων (ναι, ναι, εγώ το είπα αυτό! Δείτε τι εννοώ πρώτα)

 

[kalspiros]

Σχετικά κοντά στο κέντρο της πόλης και δίπλα στο Canary Wharf (που κάποιοι μπορεί και να προσθέσετε στο Itinerary σας, βρίσκεται ένα πάρκο με μερικά χαρακτηριστικά που δεν έχω συναντήσει ξανά στο Λονδίνο. Θα πρέπει να λερωθείς κυρά μου για να ρθεις εδώ! Αμ δε! Μάλιστα! Ούτε ασφάλτους (πχ Battersea), ούτε κηπάκια με μονοπατάκια από χαλίκια (πχ Regent), ούτε διαδρόμους προς τις κορυφές (πχ Hampstead, Primorse), ούτε Hyde Park.
Μιλάμε ουσιαστικά εδώ για δύο πάρκα, το Mudchute (που εγώ μονίμως το προσφωνώ Machette και δε φάνηκε να παρεξηγείτε) και το Millwall παραδίπλα.
Καθώς όμως θα δούμε κι άλλα πράγματα στη διαδρομή ας το πάρουμε από μια στάση DLR (Crossharbour πχ (το “DLR” στην κορυφή του χάρτη)) και κατεβαίνουμε. Άλλωστε σήμερα θα βολτάρουμε στο


ISLE OF DOGS

Οι περισσότεροι σκέφτεστε Canary Wharf και σας έρχεται στο νου από Tower Bridge, Greenwich ή για τους πιο μυστήριους, Rotherhithe, O2 arena κλπ. Από δω όμως το θέαμα αλλάζει, παραείναι όμορφο και μάλλον δε θα βρείτε καλύτερη γωνιά για να το φωτογραφήσετε. Ειδικότερα από ένα ξώφαλτσο fire exit ακριβώς στην βορειοανατολική γωνιά της Glengall Bridge, όπου βρίσκεστε σε μπαλκονάκι πάνω από το νερό.

Τιμήστε βέβαια και το γεφύρι και μετά κατηφορίστε νότια προς Millwall Outer Dock.

Όπως ίσως φανερώνει και το όνομα σε κάποιους, εδώ υπήρχαν μύλοι επεξεργασίας και μεταφόρτωσης αλευριού. Αυτά το docks ασχολούνταν με τούτο το προϊών. Ανοίχτηκαν κάπως καθυστερημένα αλλά δούλεψαν πυρετωδώς για εκείνα τα χρόνια πριν την έλευση του σιδηρόδρομου που τα «γονάτισε». Μάλιστα, η αισιοδοξία των επιχειρηματιών της περιοχής ήταν τέτοια που σχεδίαζαν να κατασκευάσουν 6 με 7 ξηρές βαλβίδες για επισκευή των πλοίων. Τελικά πρόλαβαν να ανοίξουν μόνο μία, την Clippers Quay που τώρα αποτελεί μια ωραιότατη γειτονιά. Το ξύλινο ψηλό γεφύρι δυστυχώς είναι κλειστό στο κοινό.
Βγαίνουμε στο δρόμο (από κει που σας δείχνει η γραμμή! Μη προσπαθήσετε απ’ αλλού…) και χωνόμαστε στο Mudchute από το ανηφορικό μονοπάτι και βρισκόμαστε σε αυτό που σας περιέγραψα πριν. έτσι για την ιστορία, το πάρκο δημιουργήθηκε από εναποθέσεις λάσπης των docks. Θέτε να πάτε στη φάρμα τώρα; Γαλοτσούλα και βουρ! Η φάρμα τώρα διαθέτει διάφορα ζώα (μέχρι και το Ντόρυ το γαϊδούρι) και δημιουργεί μια ωραιότατη ειρωνική αντίθεση με τους ουρανοξύστες στο βάθος…

όταν τελειώσετε και με τη φάρμα, ξανά ακολουθήστε την πράσινη γραμμή! Στον κατάφυτο διάδρομο, κινηθείτε προς την έξοδο. Βγαίνετε στο δρόμο και μπαίνετε στο Millwall Park, γνωστό (τουλάχιστον στους ντόπιους) από την ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα που προπονείτο για λίγα χρόνια εδώ. Στη βόρια άκρη του πάρκου υπάρχει πλέον ένας διάδρομος περιπάτου. Μέχρι πριν από 30 κάτι χρόνια, εδώ βρισκόντουσαν σιδηροδρομικές γραμμές (κανά τρακοσάρι μέτρα έ?) όπου κινιόντουσαν βαγονέτα κατασκευάζοντας σχοινιά. Ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές σχοινιών του Λονδίνου και πρωτοπόρος των νάιλον σχοινιών, είχε την βιοτεχνία του εδώ.
Κατηφορίζουμε και ακολουθούμε τις καμάρες (άλλος πρώην σιδηρόδρομος αυτός..) προς το DLR (Island Gardens).

Ακριβώς απέναντί του, στενός πεζόδρομος θα σας οδηγήσει στα Island Gardens. Φωτογραφιούλα τον λόφο του Greenwich με το αστεροσκοπείο αλλά κυρίως το Trinity University που επιβάλετε στο μάτι.

Ά ναι. Και το Cutty Sark εκεί δίπλα. Αλήθεια, όσοι από σας έχετε επισκεφτεί το Greenwich έχετε μπει στον δυτικό τρούλο του Trinity?? ΌΧΙ??? Φροντίστε να μην το χάσετε την επόμενη φορά.. (ΤΟ ΕΝΝΟΩ!) Που είχαμε μείνει? Ναι. Island Gardens. Το βλέπετε τον θόλο στα αριστερά σας? έ, υπό-ποτάμιος πεζόδρομος προς Greenwich. Δεν ενδείκνυται για πέρασμα τη νύχτα (όχι ότι έχει ακουστεί τίποτα αλλά μιλάμε για πολύ γκρανγκινιολικά σκηνικά!)

 

[kalspiros]

Εναλλακτική, ποικιλόμορφη, πολλαπλών επιλογών, τεράστια.
Βόλτα ανατολικά, τα άπαντα (σχεδόν!) των καναλιών:

Τούτη η βόλτα, μπορεί να κοπεί σε διάφορα κομμάτια και να εξυπηρετήσει μεμονωμένες απαιτήσεις. Ουσιαστικά είναι ένας κύκλος κοντά 15 (!!) χιλιομέτρων που θα μπορούσε όμως να κοπεί στα τρία (το τελευταίο τρίτο δεν το έχω κάνει ούτ’ εγώ με τα πόδια). Πως; Θα τα δούμε όλα. Ξεκινάμε από Victoria Park, το Hyde των ανατολικών προαστίων αν και είναι πιο όμορφο από το flat και βαρετό Hyde (εξαιρούνται τα μνημεία).

Λιμνούλα, πράσινο, ομορφότατα κανάλια στα δυτικά και νότια του πάρκου και ένα gazebo στο κέντρο του για άραγμα. Στην νοτιοδυτική γωνιά του πάρκου λοιπόν συνεχίζει προς τα νότια το Regents Canal (το θυμάστε από την Camden, τη Little Venice, το London Zoo?, έ αυτό!)

το ακολουθούμε μέχρι τις εκβολές του στο Limehouse.

Μερικά ιστορικά: όπως μπορεί να ξέρετε και πιθανότατα έχω ξανά αναφέρει, κατά τη βιομηχανική επανάσταση στην Αγγλία, έπρεπε να βρεθεί αξιόπιστος και εύκολος τρόπος μεταφοράς των αγαθών από τις άκρες του Βασιλείου, στο Λονδίνο. Οι σιδηρόδρομοι δεν υπήρχαν ακόμα άρα λόγω του σχετικά βολικού ανάγλυφου της Γηραιάς Αλβιώνας, τα κανάλια επιβλήθηκαν ως βασικοί άξονες μεταφοράς. Το κανάλι που κατεβάζει αγαθά απ’ όλο το νησί, φτάνει στην πόλη από τα δυτικά της άκρα, κοντά στον κόμβο του M4 για Heathrow 4. Εκεί χωρίζεται, το ένα σκέλος πέφτει στον Τάμεση το δε δεύτερο ακολουθεί περιφερειακή φορά στα βόρια προάστια της πόλης και γύρω από παλαιές ή και τωρινές βιομηχανικές ζώνες. Με την βοήθεια αναβαθμών, ανεβοκατεβαίνει η στάθμη του και μάλιστα σε κάποιο σημείο περνάει πάνω κι από τον Northern Circular (κοντά στην Hanger Lane), έναν νευραλγικό αυτοκινητόδρομο της πόλης.

Κατηφορίζουμε λοιπόν ένα τμήμα του. To Mile End Park είναι γραμμικό, με μια πλευρά στο κανάλι και με διάφορες συμπαθητικές παρεμβάσεις.

Στα πέριξ θα βρείτε και το Ragged School Museum, το μεγαλύτερο δωρεάν (και …ragged όπως φανερώνει το όνομα) του Λονδίνου κατά τα μέσα του 19ου αιώνα. Η είσοδος είναι δωρεάν, ανοιχτό Τετάρτες και Πέμπτες από τις 10:00 μέχρι τις 17:00 και προσφέρει μια ματιά σε εκείνες τις εποχές όπου η περιοχή ήταν γεμάτη φτωχούς εργάτες χωρίς δυνατότητα πληρωμής διδάκτρων στα σχολεία της τότε πρωτεύουσας.

Θα περάσετε κάτω από διάφορες γέφυρες τρένων και αυτοκινήτων, σε κάποιες από αυτές θα πρέπει να σκύψετε ή και να περιμένετε πρώτα τα ποδήλατα ή τα καροτσάκια να περάσουν, καθώς είναι αρκετά στενά.

(ένα bonus στη συγκεκριμένη διαδρομή είναι το Tower Hamlets Cemetery, ένα εκ των επτά μεγάλων νεκροταφείων της πόλης. Οι ταφές σταμάτησαν το 1966. Έκτοτε έχει μετατραπεί σε ένα αλλόκοτο πάρκο πνιγμένο στο πράσινο με διάσπαρτες ταφόπλακες στην περιοχή. Τα έχουμε ήδη δει στο Nunhead Cemetery σε παλαιότερο post αλλά μπορείτε επίσης να δείτε τέτοιες καταστάσεις κοντά στο κέντρο της πόλης, μια ανάσα από τον σταθμό Old Street, στο Bunhill (σύμφωνα με γλωσσολόγους, όνομα βγαλμένο μάλλον από την σύμπτυξη των Bone και Hill) Cemetery

Όταν εμφανιστεί μπροστά σας επιβλητικό το Canary Wharf με τους ουρανοξύστες του και περάσατε δίπλα και από μικρή κόκκινη καμινάδα,

είστε πλέον κοντά στην επόμενη στάση, το Limehouse.

Οι παρατηρητικοί ενδέχεται να το είχατε εντοπίσει από το DLR πηγαίνοντας προς Canary Wharf. Εδώ το Regent Canal ξανά συναντάει τον Τάμεση άρα, όπως είναι εύκολα κατανοητό, αποτελούσε βασικό εμπορικό λιμάνι, κυρίως για την μεταφόρτωση αγαθών από τα στενά πλοιάρια των καναλιών σε μεγαλύτερα καράβια. Πλέον αποτελεί μια ωραιότατη γειτονιά με καινούρια κτίρια με μεγάλα μπαλκόνια προς το νερό.

Εδώ τελειώνει το πρώτο τρίτο της διαδρομής, μπορούμε να καβαλήσουμε το DLR και να φύγουμε

Ακριβώς από πίσω βρίσκονται τα Ropemakers Fields που το όνομά τους φανερώνουν την τότε χρησιμότητά τους. Στα νότια άκρα του, πάνω στο ποτάμι, θα βρείτε αρκετές Pubs. Το κομμάτι των Limehouse Cuts ξεκινάει από δω και φτάνει στον ποταμό Lea. Ένα ευθύ κανάλι κοντά 2 χιλιομέτρων που ένωνε τα δύο πλωτά συστήματα ώστε να αποφεύγετε το Canning Town αλλά και όλος ο περίπλους του Isle of Dogs. Πλέον είναι βατό αλλά δεν το προτείνω στους επισκέπτες πάρα μόνο (ίσως) στους κατοίκους της πόλης. Είναι κάπως παραμελημένο με παλιά κτίρια στην δεξιά πλευρά όταν στα αριστερά έχουν χτιστεί καινούριες και νεωτεριστικές πολυκατοικίες. Έχει ενδιαφέρον για λίγο αλλά όχι για όλα τα 2 χιλιόμετρα μέχρι το Bow.

Ας κάνουμε όμως εμείς τον κύκλο και, όπως προείπα, κρατάτε ό,τι επιθυμείτε εσείς. Φτάνοντας στον Α12, τον τεράστιο άξονα που περνάει κάτω από τον Τάμεση μέσω του Blackwall Tunnel, δεν ανεβαίνετε στον δρόμο αλλά περνάτε από την πεζογέφυρα, κάτι εκατοστά πάνω από τα νερά του καναλιού και κάτω από τον αυτοκινητόδρομο. Ιδού τα Bow Locks.

Από μονοπατάκια ανάμεσα στον ποταμό Lea, κανάλια και γεφυράκια, φτάνετε στο Three Mills Island. Δίπλα στον πολύβουο Α12 αλλά ταυτόχρονα εντελώς απομονωμένο από οικιστική άποψη και σε μια περιοχή όχι ιδιαίτερα εξωραϊσμένη, στέκει ο παλιός μύλος και επιβάλετε στη γύρω περιοχή η οποία υπήρξε σημαντικό βιομηχανικό και αγροτικό κέντρο από τις εποχές των Σαξόνων. Ο παλιός μύλος τώρα, Grade I κτίριο και χτισμένος το 1776, λέγεται πως είναι ο μεγαλύτερος παλιρροϊκός μύλος στον κόσμο. Δίπλα του ο Clock Mill

αλλά και τα γνωστά κινηματογραφικά studio, 3 Mills Studios (28 days later, lock stock and two smoking barrels κλπ).

Το Three Mills Green είναι ένα σχετικά νέο πάρκο με μια ιδιαίτερη παιδική χαρά και χώρους για ποδήλατο και άραγμα. Από το λοφάκι μπορείτε να πάρετε μια κάποια άποψη της πεδιάδας του Lea. Θα συνεχίσετε βόρια δίπλα από τον ποταμό με κατεύθυνση την High Street του Stratford. Όλα έχουν αλλάξει εδώ μετά τους Ολυμπιακούς. Η High Street τώρα διαθέτει γυάλινους ουρανοξύστες και νέα κτίρια.

Παίρνετε μια γεύση και αντί να συνεχίσουμε μέσω του Ολυμπιακού χωριού για να κλείσουμε τον κύκλο στο Victoria Park, κατεβαίνουμε την Greenway στα νοτιοανατολικά. Όχι και τόσο Greenway πριν το ’90, βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον Βόρειο Αποχετευτικό Αγωγό του Λονδίνου. Ξεκινάει από το Hackney μέχρι το Beckton όπου τα περιμένει τεράστιος βιολογικός καθαρισμός (μη σας ξεγελάει το Hackney, εκεί συναντιούνται 5 αγωγοί που κατεβάζουν λύματα σχεδόν απ’ όλο το Βόρειο Λονδίνο). To Greenway τώρα είναι μάλλον λυπηρό και βαρετό. Δεν το προτείνω κι αυτό αλλά τουλάχιστον είχα την τύχη να χαζέψω το Abbey Mills Pumping Station, ένα αντλιοστάσιο λυμάτων χτισμένο σε Βυζαντινό στυλ! (ο καθεδρικός των λυμάτων!).

Μπορείτε εναλλακτικά να το δείτε από το tube, District ή Hammersmith & City, στα αριστερά σας μεταξύ Bromley-By-Bow και West Ham). Θα συνεχίσω λίγο ακόμα μέχρι να συναντήσω τον σταθμό West Ham. Φροντίστε να φτάσετε και να περπατήσετε αυτές τις διαδρομές με το φως του ήλιου. Η περιοχή είναι ιδιαίτερα κακόφημη.