Ταϊλάνδη Ταϊλάνδη! με ατελείωτους λογαριασμούς

[GTS]

Με την Ταυλανδη και γενικα τη Ν.Α. Ασια, δε ξεμπερδευεις ποτε. Μαγικα μερη.

 

[Kanel28]

Την ξαναδιάβασα από την αρχή την ιστορία σου. Πραγματικά είναι υπέροχη.
Χαχαχα, θα ήθελα πολύ να μάθω τι απαίσιο δώρο έκανες στους κηπουρούς σου.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία

 

[ggonholidays]

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια!
Κανελίτσα τους πήρα ένα κιτς τασάκι με τον Βούδα το οποίο ποτέ δεν το είδα στο σπίτι τους. Θα το έχουν καταχωνιάσει στα άδυτα των ντουλαπιών τους οι άνθρωποι.Προσπάθησα να τους δώσω και τα φυτά αλλά δεν δέκτηκαν να τα πάρουν

 

[babaduma]

Ακριβώς απέναντι απο το Siam paragon βρίσκεται ενα πολυκατάστημα με όλους τους νέους Ταυλανδους σχεδιαστές ,με πιο προσιτές τιμές.

Να υποθέσω ότι αναφέρεσαι στο ΖΕΝ;

Λοιπόν ακούστε:
- Το ΜΒΚ, εκτός από Κινέζικα σκουπίδια - που αποτελούν και την συντριπτική πλειοφηφία, έχει και κάποια επώνυμα καταστήματα (βλ. CAMEL, TIMBERLAND, κ.α.) που οι τιμές τους είναι (κατά κανόνα) χαμηλότερες από τα αντίστοιχα που θα βρείτε στο Paragon (μιλάμε για τα ίδια προϊόντα, έτσι; ). Επίσης, στον τελευταίο όροφο, εκτός του multiplex, έχει και food-court, πιο λαϊκά γενιώς και μάλλον junk, αλλά υπάρχουν και κάποια καλά (έως πολύ καλά - το βιετναμέζικο π.χ. ήταν αποκάλυψη).
- Στο Paragon, πράγματι, θα βρείτε όλες τις "μούρες". Και πράγματα που ούτε μπορείτε να φανταστείτε ότι θα δείτε εκεί. Ωστόσο, γνώμη μου είναι, δε νομίζω ότι οι τιμές είναι τόσο απαγορευτικές όσο γράφετε (εκτός κι αν τα πράγματα άλλαξαν τόσο τραγικά τα τελευταία 2-3 χρόνια). Πιο ακριβές απ' την Ελλάδα δεν νομίζω. Προσωπικά, αγόρασα Timberland κλασικά παπούτσια στο 1/3 της τιμής τους στην Ελλάδα. Επιπλέον των όσων αναφέρατε, στον τελευταίο όροφο υπάρχουν πολύ καλά (και ακριβά) εστιατόρια. Στο υπόγειο δε, στο μάρκετ τροφίμων θα βρείτε τα πάντα (το τμήμα φρούτων και λαχανικών είναι απίστευτο), ενώ στο διπλανό food court (που το τιμούν σχεδόν όλοι οι ντόπιοι), εξαιρετικό φαγητό σε πολύ καλές τιμές (λειτουργεί εν μέρει και ως σελφ σέρβις).
- Το καλύτερο κατάστημα, ωστόσο, για τις πιο νέες ηλικίες (μέχρι 40 ετών - ενδεικτικά) είναι - πάντα κατά τη γνώμη μου - το ΖΕΝ (όλα αυτά επικοινωνούν μεταξύ τους, δεν χρειάζεται να βγείς έξω απ' το ένα για να πας στο άλλο).
http://www.zen.co.th/
Και εκεί θα βρείτε επώνυμες μάρκες αλλά και πολλές προσφορές και ελκυστικές τιμές.
- Τέλος, για την Chatuchak, εκτός από "χάζι" που θα κάνετε, αν έχετε συγκεκριμένο σκοπό, μάλλον δεν θ' απογοητευτείτε: Σίγουρα θα βρείτε συγκεντρωμένα (αντί να ψάχνετε από δω κι από κει) ό,τι μπαχαρικά κλπ. θέλετε. Και στο θέμα των ρούχων, ναι, ίσως δεν δέχονται τόσο παζάρι στις τιμές όπως αλλού, ίσως να είναι - μερικές φορές - λίγο ακριβότερα από αλλού, αλλά αν δεν είσαι παντελώς άσχετος, μπορείς να δεις ότι η ποιότητά τους είναι καλύτερη από άλλων αγορών.

Γενικά, αν πάτε "οργανωμένοι" (= ξέρετε τι θέλετε ν' αγοράσετε, έστω και με κάποιες αναπόφευκτες "υπερβολές" που θα σας προκύψουν) μπορείτε άνετα με τις αγορές σας ν' ανανεώσετε τη θερινή σας γκαρνταρόμπα για τα επόμενα 2-3 χρόνια και να κάνετε απόσβεση τουλάχιστον των αεροπορικών εισιτηρίων.

 

[Mikeviii]

Φοβερές περιγραφές!διαβαζω ωρες απο το iPhone και κανω copy-paste ονόματα και tips στο σιμειοματαριο του τηλεφώνου για να τα εχω ευκαιρα σε 2 μήνες που θα παω!

 

[ggonholidays]

Ελπιζω να σου φανουν χρησιμα! Σε ζηλευω που θα βρεθεις συντομα εκει!!!!

 

[zithon-tasos]

Πολυ ωραια η ιστορια σου......καθε φορα που διαβαζω κατι μου ερχονται οι εικονες στο μυαλο και τις αναπολω.... δυστυχως λογω οικονομικων δεν εχω τη δυνατοτητα να κανω ταξιδια, και αυτο το ταξιδι θα μου μεινει παντα χαραγμενο στην ψυχη....καθε φορα που με προβληματιζουν διαφορα, αρχιζω να βλεπω τις φωτογραφιες απο το ταξιδι μας και ξεχνιεμαι...ειναι κατι σαν φαρμακο.... ωραιες παραλιες και πολυ πρασινο, αλλα αυτο που δεν θα ξεχασω ποτε ειναι η Bangkok..... μακαρι να μπορουσα να παω για 10 μερες μονο bangkok να ανακαλυψω κι αλλο αυτην την Ασιατικη μεγαλουπολη που ειναι τοοοοσο διαφορετικη απο αυτα που εχουμε μαθει και εχουμε συνηθισει.... ιδιως οταν περασαμε απο την αλλη πλευρα του ποταμου και "χαθηκαμε" μεσα στα στενα τις γειτονιες και τις αγορες, οπου πραγματικα ειμασταν σαν την μυγα μεσ στο γαλα ισως και μοναδικοι τουριστες....εικονες μυρωδιες αλλες ωραιες και αλλες ανυποφορες, αναμνησεις που δεν ξεχνιουνται....
Mikeviii , εχεις ψαξει να δεις τι γινεται τωρα με το πραξικοπημα εκει? Μηπως υπαρχει προβλημα αν και δεν το νομιζω, απο τον τουρισμο ζουνε....

 

[Mikeviii]

Οχι...δεν εχω κανει τιποτα παραπάνω απο το να συλλέγω πληροφορίες απο εδω και απο το Thai.gr δεν νομιζω να υπαρχει θεμα για τους τουρίστες...

 

[LorenzoTheGreek]

Ο πίνακας αναχωρήσεων του αεροδρομίου Λάρνακας έδειχνε ότι η πτήση της Gulf Air για Μπαχρέιν θα έφευγε στην ώρα της. Για μας όμως έφευγε με 5 χρόνια καθυστέρηση αφού το ταξίδι στην Ταϊλάνδη είχε κανονιστεί για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2007. Ακυρώθηκε όμως μια εβδομάδα πριν την αναχώρηση λόγω κακών καιρικών συνθηκών! Δεύτερο εγχείρημα το 2010 αλλά μας προέκυψαν τα κόκκινα πουκάμισα έτσι και αυτή η ιδέα έμεινε στα σκαριά. Μετά μας προέκυψε εγκυμοσύνη, γέννα κλπ και η Ταϊλάνδη παρέμενε το μεγάλο απωθημένο.
Και να’ μαστε τώρα έτοιμοι για την αναχώρηση για αυτό το πολυπόθητο ταξίδι. Δεν θα έπρεπε να πετάω απ΄τη χαρά μου? Έστω να χοροπηδάω νοητά? Γιατί αυτό το δάκρυ να επιμένει να μην φεύγει απ΄ το μάτι μου? Και ήταν ανάγκη να βρώ τη γκαντέμο τη γειτόνισσα πριν φύγω και αντί για ένα καλό ταξίδι να μου λέει «Καλά θα αντέξεις τόσες μέρες χωρίς τη μπέμπα?» Βαλτή ήτανε? Η 21 μηνών μπέμπα μου έμεινε με τη γιαγιά και ήταν η πρώτη φορά που την άφηνα για τόσες πολλές μέρες (16 συνολικά).

Προσπάθησα να αποβάλω το άγχος και άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Δυστυχώς όμως δεν μου πήρε και πολύ ώρα. Το αεροδρόμιο στις 12.30 το μεσημέρι ήταν άδειο!!! Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα πριβέ αεροδρόμιο! Η πτήση για Μπαχρέιν ήταν η μοναδική! Δύο ώρες πριν και δύο μετά δεν υπήρχε άλλη πτήση. Έκανα μια βόλτα στα καταστήματα των αφορολόγητων ειδών όπου οι πωλήτριες άλλες βαριεστημένες άλλες με χαρά που επιτέλους μπήκε κάποιος με πλησίαζαν. Έπιασα κουβέντα με δύο από αυτές, δεν είχαν και τίποτα άλλο να κάνουν τα κορίτσια και μου εξέφρασαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τη κατάσταση που επικρατούσες το αεροδρόμιο αφού δεν ήταν συμπτωματικό αλλά η μόνιμη κατάσταση των τελευταίων εβδομάδων. Η ψυχολογία πήγε ακόμα πιο κάτω με τις ανησυχίες των κοριτσιών και την οικονομική κρίση και τελικά κατέληξα ψεκασμένη με όλα τα νέα αρώματα μου έχουν κυκλοφορήσει τους τελευταίους μήνες αφού δεν μου έκανε η καρδιά να τις κακοκαρδίσω.

Αναδύοντας μια απροσδιόριστη μυρωδιά ικανή να προκαλέσει λιποθυμία κατευθύνθηκα προς την πύλη αναχώρησης όπου με περίμενε ο σύζυγος και όπου είχαν μαζευτεί όλοι οι συνεπιβάτες και άρχισε η διαδικασία αναχώρησης. Μέσα σε 10 λεπτά είχαμε επιβιβαστεί όλοι! Συνολικά γύρω στα 40 άτομα, 3-4 επιχειρηματίες στη πρώτη θέση, 2 κύπριες σύζυγοι μεταναστών στις αραβικές χώρες , 3 ασιάτες για απέλαση( τους είχε φέρει συνοδεία αστυνομικών λίγο νωρίτερα) και γύρω στις 25 ασιάτισσες οικιακές βοηθοί που επέστρεφαν σπίτι τους! Καθίσαμε στη δεύτερη σειρά της οικονομικής θέσης. Μπροστά μας μόνο μία από τις συζύγους και πίσω μας για καλή μας τύχη η προσωποποίηση της Σριλαγκέζας πολυλογούς που βάλθηκε να εξιστορεί στη φίλη της καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, το πόσο ωραία περνούσε στα 6 σπίτια που την ανάγκαζαν να καθαρίζει καθημερινά, για το πώς κατάφερνε να ξεφύγει από τον γέρο που προσπαθούσε να τη χουφτώσει και πόσο λυπόταν που έφευγε έστω και για λίγο. (φαντάζομαι πάντα γιατί τα Σριλαγκέζικα δεν τα έχω βάλει ακόμα το βιογραφικό μου)
Η αναχώρηση έγινε 10 λεπτά νωρίτερα και μαζί με το αεροπλάνο της Gulf απογειώθηκε και ο ενθουσιασμός μας. Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ ανέβαινε και το ηθικό! Αφού λοιπόν αποκτήσαμε τη πρέπουσα ψυχολογία σερβίρεται και το φαγητό. Ο σύζυγος σερβίρετε πρώτος γιατί είχα την φαεινή ιδέα να του παραγγείλω γεύμα χωρίς λακτόζη αφού έχει δυσανεξία. Βραστό κοτοπουλάκι με νερόβραστο ρυζάκι!

-Καλό καλέ μου?
-Οκ. Για φαϊ αεροπλάνου καλό είναι.

Μερικά λεπτά αργότερα φτάνει η σειρά μου.

-Κοτόπουλο ή βοδινό? Πρόσφερε η ευγενική αεροσυνοδός.
Διαλέγω το βοδινό. Πραγματικά απόλαυση! Πικάντικα βοδινά κεφτεδάκια με κόκκινη σάλτσα και ρυζάκι με τουμερικ. Ο σύζυγος κοιτούσε το πιάτο μου με ζήλια.
-Μα καλά που είδαν τη λακτόζη σε αυτό το γεύμα??? Γιατί εγώ πρέπει να φάω το βραστό κοτόπουλο?
- Εεεε… ξέρεις μωρό μου…. Και στις υπόλοιπες πτήσεις σου επέλεξα γεύμα με χαμηλή λακτόζη.

Η ώρα του γεύματος ήταν και τα μοναδικά λεπτά που η Σριλαγκέζα πολυλογού σταμάτησε να μιλάει. Στην υπόλοιπη πτήση έκανε προσπάθεια να σπάσει τα τζάμια του αεροπλάνου με την τσιριχτή φωνούλα της. Η κυρία στη 1η σειρά κάθε μερικά λεπτά σηκωνόταν και έκανε σσσσσσστ, οι αεροσυνοδοί της έκαναν παρατήρηση 2-3 φορές αλλά μάταια. Το πήραμε απόφαση ότι θα το υποστούμε και πέραν αυτής της ταλαιπωρίας η υπόλοιπη πτήση κύλησε εύκολα με κουβεντούλα με τη κυρία μπροστά μας και ένα επεισόδιο του λατρεμένου Big Bang Theory.

Το αεροδρόμιο του Μπαχρέιν σχετικά μικρό αλλά με αρκετές επιλογές για φαγητό και καφέ. Οι 3 ώρες αναμονής πέρασαν εύκολα με την απαραίτητη βολτούλα στα Duty Free και ένα Chai Latte στο Costa. Εκεί ανακάλυψα ότι η Fendi έχει σειρά από τσαντόρ και παρέλασε από μπροστά μου όλη η νέα κολεξιόν από τσάντες CHANEL, PRADA, MCM, LOUI VITTON κλπ.

Επιβίβαση στο 2ο αεροπλάνο που ήταν ασφυκτικά γεμάτο και η απογείωση στην ώρα της. Το φαγητό εξίσου καλό με την πρώτη πτήση, με τρεις επιλογές βοδινό, κοτόπουλο ψάρι , ο σύζυγος σερβιρίστηκε το ίδιο βραστό κοτοπουλάκι και εννοείτε ότι ζήτησε να του το αλλάξουν. Το φαϊ αποτελεί και για τους δύο μεγάλη αδυναμία και του είχαν σπάσει τη μύτη πικάντικες μυρωδιές που πλημμύρησαν το αεροπλάνο. Τον παρακάλεσαν να περιμένει να σερβιριστούν οι υπόλοιποι και μετά από μερικά λεπτά του έφεραν μια δεύτερη με μερίδα με πικάντικο κοτοπουλάκι εφάμιλλο με το δικό μου βοδινό. Πραγματικά τα πιάτα της Gulf ήταν ευχάριστη έκπληξη και γενικότερα το σέρβις άμεμπτο. Ήμασταν προετοιμασμένοι για άλλα αφού δεν είχαμε ακούσει τα καλύτερα για την εταιρεία αλλά την επιλέξαμε αφού βρήκαμε μια πολύ καλή προσφορά μια Crazy Wednesday. Μετά από 7 ώρες, 1 ταινία, 3 σκανδιναβικά σταυρόλεξα,2 γεύματα προσγειωθήκαμε στην Μπανγκόκ.

Και που πάμε τώρα? Ο ταλαίπωρος σύζυγος που με είχε βαρεθεί με την αναποφασιστικότητα μου και τις πολλές αλλαγές στο πρόγραμμα, κάπου τρείς μήνες πριν έκανε το λάθος να μου δηλώσει «κάνε ότι θέλεις μωρό μου, σε εμπιστεύομαι απόλυτα στις επιλογές σου». Μια ο φόρτος εργασίας του, μια ο πανικός που επικρατεί στο σπίτι με το παιδί δεν καταφέραμε να συζητήσουμε καθόλου το πρόγραμμα στο οποίο τελικά κατάληξε ο ταξιδιωτικός σύμβουλος της οικογένειας. Έτσι είχε ξεκινήσει προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα αλλά και γω που ήξερα που πάμε τι κατάλαβα αφού γι αλλού ξεκινήσαμε και αλλού η ζωή μας πήγε. Νομίζω ο θεός θα έσπαζε μεγάλη πλάκα μαζί μου κάθε φορά που τελικά έπαιρνα μια απόφαση σχετικά με αυτό το ταξίδι.

Οι διαδικασίες στο τελωνείο για την είσοδο στη χώρα εύκολες και γρήγορες αφού είχαμε εκδώσει βίζα από πριν και 45 λεπτά αργότερα είχαμε κάνει ήδη check in στην Bangkok Air για Chiang Mai και απολαμβάναμε το δωρεάν καφεδάκι και τα τσιμπήματα στο lounge της εταιρείας με δωρεάν ιντερνέτ. Οι δυο ώρες αναμονής πέρασαν σ το πι και φι.

Για τις μέρες που θα περνούσαμε στη Chiang Mai είχαμε αποφασίσει να κλείσουμε ξεναγό αφού ο χρόνος μας ήταν πολύ περιορισμένος και θέλαμε να αξιοποιήσουμε κάθε λεπτό παραμονής μας στη πόλη. Η ανεύρεση ξεναγού αποδείχτηκε άθλος αφού όλοι οι καλοί ήταν ήδη κλεισμένοι. Από τους υπόλοιπους που απάντησαν στα μηνύματά μου οι μισοί δεν μπορούσαν καν να γράψουν στα αγγλικά , σκεφτείτε πως θα ήταν ό προφορικός λόγος, και οι υπόλοιποι αφού αντάλλαζες μαζί τους 15 emails όταν τους έλεγες το οκ σου απαντούσα
«ξέρεις θα έρθει ο φίλος μου τελικά που δεν μιλάει και τόσο καλά αγγλικά αλλά θα σας πάει εκεί που θέλετε» Μέχρι που τελικά βρέθηκε ο Πολ! Αγγλομαθείς, συνεργάσιμος, με ωραίες ιδέες. Θεώρησα σωστό κατά την διάρκεια την αναμονής μας να του στείλω ένα sms για να τον ενημερώσω ότι θα φτάναμε στην ώρα μας. Μέχρι την απογείωση όμως δεν είχα πάρει απάντηση!

Κατά την διάρκεια της πτήσης που κράτησε περίπου 1 ώρα ενημέρωσα το σύζυγο για το πρόγραμμα μας και είχα τις αναμενόμενες αντιδράσεις

- Πολύ φορτωμένο δεν είναι?
- Ε? Γιατί ήρθαμε για να καθόμαστε?
- Για να ξεκουραστούμε ίσως? Που έχουμε 2 χρόνια να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι?
- Και από πότε πας ταξίδι για να κάθεσαι?
- Ναι ρε παιδί μου αλλά πολλές μετακινήσεις δεν έχουμε?
- Τις μείωσα στο ελάχιστο με αυτά που ήθελα να κάνω.(κούνια που με κούναγε μάλλον θα έλεγε ο ύψιστος εκείνη την ώρα)
- Τουλάχιστον δεν θα ξυπνάμε από τα χαράματα ε?
- Ε ξέρεις καλέ μου… οι εκδρομές συνήθως ξεκινάνε πολύ νωρίς. Και θυμάσαι που μου είπες «κάνε ότι θέλεις μωρό μου, σε εμπιστεύομαι απόλυτα στις επιλογές σου» και γω απάντησα «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται?»
- Γρρρρ

Πάντως δεν ξανά διαμαρτυρήθηκε και μάλλον το είδε σαν πρόκληση. Ο συνταξιδιώτης μου δεν χαλιέται εύκολα, έχει αστείρευτο χιούμορ, είναι παντός καιρού, έχει απίστευτα αποθέματα αντοχής, μανία εξερεύνησης και λατρεύει το φαγητό! Τι άλλο να ζητήσω? Η αλήθεια είναι ότι εκτός από τον προφανή λόγο ότι ήθελα να δώ όσα περισσότερα πράγματα μπορούσα από αυτή τη χώρα δεν ήθελα να αφήσω χρόνο χαλάρωσης γιατί θα πάθαινα μπεμποστέρηση και θα έπαιρνα άρον άρον το δρόμο της επιστροφής.

Το πρόγραμμα που είχαμε προγραμματίσει και που νομίζαμε ότι θα ακολουθήσουμε ήταν

-2 βράδια Τσιαγκ Μει
-1 διανυκτέρευση Μπανγκόγκ
-3 βράδια Κο Σαμούι
-3 βράδια Κο Ταο
-3 βράδια Κο Πανγκαν
-3 βράδια Μπανγκόγκ

Αλλά λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο........

Θα προσπαθήσω να βάλω όσο πιο πολλές φώτο μπορώ μιας και η συγγραφή δεν είναι και το δυνατό μου σημείο και χρειάζεται ταλέντο για να περιγράψεις αυτά που ζήσαμε. Όταν όμως καταλάβω πως ανεβαίνουν( αν έχει κάποιος σκονάκι με τα SOS ας βοηθήσει).

Επόμενη στάση Chiang Mai λοιπόν………

Chiang Mai ημέρα 1η-Doi Suthep και το χωριό της Ομπρέλας

Η πτήση της Bangkok Air απροβλημάτιστη, το σέρβις άψογο, το φαγητό αδιάφορο. Προσγειωνόμαστε στη Τσιαγκ Μαι και απογειωνόμαστε από τον ενθουσιασμό. Το χαμόγελο δεν μπορεί να γίνει πιο μεγάλο. Κατευθυνόμαστε προς τον έλεγχο διαβατηρίων, ανάβουμε το κινητό και ...τέλεια!!! μήνυμα από τον Πολ!!!

«ο ξεναγός σας ονομάζετε Αd και θα σας περιμένει στην αίθουσα αφίξεων»

Από τη ταραχή δεν μπορούσα καν να το διαβάσω! Είχα γίνει έξαλλη! Έχοντας τη προηγούμενη εμπειρία με την προσπάθεια ανεύρεσης ξεναγού ένιωθα ότι ο τύπος με είχε πιάσει κορόιδο και τα είχα πάρει στο κρανίο! Μέχρι και την πινακίδα που θα κρατάει μου είχε στείλει ο άτιμος για να τον εντοπίσω εύκολα!

Το αεροδρόμιο της Τσιαγκ Μαι είναι μικρό και σε μερικά λεπτά είχαμε περάσει τον έλεγχο διαβατηρίων και περιμέναμε τις αποσκευές. Ανασύνταξη και σύσκεψη για αποφάσεις. Τι κάνουμε με τον ξεναγό? Ο σύζυγος πιο διαλλακτικός έθεσε την ιδέα να τον δούμε σήμερα και αν δεν μας κάνει τον ακυρώνουμε για την επόμενη φορά. Εγώ πιο αδιάλλακτη το κρατούσα μανιάτικο και δεν το συζητούσα καν.

-Ξέρεις χριστιανή μου τι να κάνουμε χωρίς αυτόν ή θα φάμε άδικα τις ώρες μας?
-Ξέρω! Ξέρω! Αλλά και να μην ήξερα το ίδιο θα έκανα. Δεν θα με πιάσει κορόιδο έμενα αυτός ο Πολ? (θα με πιάσουν άλλοι αργότερα)

Μετά από μια σύντομη δημοκρατική συζήτηση ζεύγους που το θηλυκό βράζει από θυμό, αποφασίσαμε ότι θα συνεχίζαμε μόνοι μας χωρίς τη βοήθεια του Ad που μπορεί ο άνθρωπος να ήταν και ο καλύτερος ξεναγός στη περιοχή αλλά εμείς δεν το μάθαμε ποτέ. Ίσως να έπρεπε να έδινα μια ευκαιρία αλλά πραγματικά εκείνη την ώρα είχα θολώσει. Ενημερώσαμε τον Πολ για την απόφαση μας και αφού παραλάβαμε τις αποσκευές προχωρήσαμε προς ανεύρεση ταξί. Στην έξοδο προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τον Ad για να μην περιμένει άδικα αλλά μάταια μάλλον είχε ενημερωθεί από τον Πολ.

Το πρόγραμμα που είχαμε κανονίσει με τον Πολ ήταν μετά την άφιξη, που ήταν στις 11.20 πμ, να πάμε κατευθείαν στο Doi Suthep και μετά αφού κάναμε check in στο ξενοδοχείο μας να δούμε τους κυριότερους από τους πολυάριθμους ναούς της Τσιαγκ Μια. Ευτυχώς η απόφαση για να πάρουμε ξεναγό πάρθηκε μερικές μέρες πριν την αναχώρηση γι αυτό είχα ήδη μελετήσει το πως να κινηθούμε μόνοι μας.

Για να πάρεις ταξί από το αεροδρόμιο της Τσιαγκ Μει πρέπει πρώτα να περάσεις από τα γραφεία των ταξί στην αίθουσα αφίξεων. Εκεί υπάρχουν δύο εταιρείες (Chiang Mai Airport Taxi και Taxi Meter) . Η πρώτη εταιρεία που είδαμε μπροστά μας ήταν η Taxi Meter που βρισκόταν αριστερά της εξόδου αφίξεων. Η κοπέλα μας είπε ότι χρεώνουν 50 Β και επιπλέον ότι γράψει το ταξίμετρο, ήξερα όμως ότι η άλλη εταιρεία χρεώνει στάνταρ ποσό των 120 Β. Απολογήθηκα στη κοπελιά που μας ενημέρωνε και εξήγησα ότι προτιμούσα να πληρώσω το στάνταρ ποσό των 120 Β στην άλλη εταιρεία. Με τη μια μας λέει «οκ μάνταμ, 120 Β φιξ πραη (μετάφραση fixed price). Πληρώνουμε το ναύλο για τη πόλη, μας δίνει το απόκομμα και μας κατευθύνει προς την έξοδο που περίμεναν οι οδηγοί της εταιρείας της.

Αν είναι διατεθειμένος κάποιος να ταλαιπωρηθεί λίγο περισσότερο τότέ αν βγεί από αεροδρόμιο και ψάξει για ταξί μπορεί να γλυτώσει τα 50Β που είναι το airport fee. Επίσης υπάρχει και η επιλογή των τουκ τουκ και των songthaew.

Με το που μπήκαμε στο ταξί μου πέρασαν και τα νεύρα και ο Πολ αποτελούσε παρελθόν. Ο οδηγός του ταξί, ο κος Τσιαγκτσιαη ήταν ευγενικός και πρόσχαρος και μιλούσε λίγα αγγλικά. Έτσι μπήκαμε κατευθείαν στο ψητό. Με λίγα αγγλικά, λίγα νοήματα και κυρίως την βοήθεια ενός ντοσιέ που είχε στο αμάξι με τα διάφορα αξιοθέατα κατάλαβε που θέλαμε να πάμε και ότι θα έπρεπε να μας περιμένει για να μας πάει στη πόλη. «800 B» λέει και παρόλο που προσπαθήσαμε να παζαρέψουμε αποδείχτηκε ότι ήταν σκληρός και σταθερός διαπραγματευτής. (Παρένθεση, 920 Β είχε πει και η κοπέλα στα γραφεία της εταιρείας αλλά σκεφτήκαμε ότι με τον οδηγό θα είχαμε καλύτερη τύχη.)

- Και πόσο για να μας πας και στο χωρίο της ομπρέλας?

Ο πρώτος που αντέδρασε ήταν ο σύζυγος,(ο άλλος δύσκολο να το πιάσει από την πρώτη).

- Ποιο χωρίο της ομπρέλας? Δεν είπαμε ότι δεν θα πάμε εκεί γιατί είναι μόνο μια τουριστική παγίδα? (Φτουουουου! Το θυμάται ακόμα! Πάνε τρεις μήνες που το είχαμε συζητήσει)

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα κανένα ενδιαφέρον να δω το χωρίο της ομπρέλας. Αυτό που μου καρφώθηκε στο μυαλό και το θεώρησα εξαιρετική ιδέα ήταν να μας έφτιαχναν μια ομπρέλα δώρο για την πιτσιρίκα μας με το όνομά της πάνω. Γυναικεία σαχλαμάρα θα μου πείτε, αλλά την φαντάζομαι μετά από χρόνια να λέει « αυτό μου το έφερε η μάνα μου από την Ταϊλάνδη» ( όταν με παρατούσε και έτρεχε στις Ασίες μάλλον θα συμπληρώσει, αλλά αυτό δεν αποτελεί μέρος του οράματος)

Αφού τον διαβεβαίωσα ότι δεν θα έπαιρνε πάνω από 30 λεπτά η όλη επίσκεψη, πήραμε άλλη μια δημοκρατική απόφαση και ξεκινήσαμε άλλον ένα αγώνα συνεννόησης με τον κο Τσιάγκτσιαη. Τελικά καταλήξαμε στα 900 Β συνολικά και για τους δύο προορισμούς.

Ο δρόμος προς τη κορυφή του Doi Suthep ανηφορικός και με πάρα πολλές στροφές, ανάμεσα σε οργιώδη βλάστηση.

Το βουνό έχει μέγιστο ύψος 1676 μέτρα. Ο οδηγός μας προχωρούσε αργά και προσεκτικά για να μην μας ζαλίσει σε αντίθεση με άλλους οδηγούς που μας προσπερνούσαν επικίνδυνα και έκαναν τα κεφάλια των επιβατών φραπεδάκι.

Με τα από μερικά λεπτά μας ρωτάει:

- Από πού είστε φίλοι μου?
- Από Κύπρο φίλε μου. Cyprus!
- Cyyyyyy??? What? Σε ποια χώρα βρίσκεται?

Σοκ! Σοκ! Σοκ! Πώς είναι δυνατόν να μην γνωρίζει το κέντρο του κόσμου? Τον ομφαλό της γής? Τη σύγχρονη Ατλαντίδα?

Αφού σταματήσαμε να γελάμε του εξηγήσαμε ότι πρόκειται για χώρα που βρίσκεται στη μεσόγειο πάνω από τον Λίβανο.

- Και τι γλώσσα μιλάτε?
- Ελληνικά?
- Είστε Έλληνες δηλαδή?
- Ναι
- Μετανάστες? Γιατί μένετε σε άλλη χώρα?
- Στη χώρα μας μιλάμε Ελληνικά και είμαστε Έλληνες αλλά ήμαστε ξεχωριστή χώρα (μάλλον τον μπερδέψαμε περισσότερο)
- Κάνω πολλά χρόνια αυτή τη δουλειά αλλά πρώτη φορά γνωρίζω κόσμος από την Σαϊπλους!!!! :roll:

Μετά από περίπου 50 λεπτά διαδρομής φτάσαμε στον μεγαλεπήβολο ναό Wat Phrathat που βρισκόταν στη κορυφή του λόφου. Το ταξί μας άφησε σε μια πλατεία με μικροπωλητές φαγητού και διαφόρων άλλων ειδών. Για να πας στο ναό πρέπει να ανεβείς 309 σκαλιά ή να πάρεις το λιφτ με χρέωση 30 Β. Πήραμε μια βαθιά ανάσα και. πήραμε το λιφτ!

Αξιοπερίεργο 1ο: Στο κουβούκλιο του λίφτ υπήρχε ένα κανονικό κλιματιστικό εσωτερικού χώρου. Αναρωτιέμαι που είχαν βάλει τον κομπρεσέρ?

View attachment 124169

Αξιοπερίεργο 2ο: Για να μπεις στη τουαλέτα έπρεπε να βγάλεις τα παπούτσια σου! Στην είσοδο άφηνες τα δικά σου παπούτσια και έβαζες πλαστικές παντόφλες παραλίας αμφιβόλου υγιεινής. Αυτό το συνάντησα άλλη μια φορά κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου στη Αγιουτάγια.

Για περισσότερο από μια ώρα περιπλανηθήκαμε στον υπέροχο ναό και στο προαύλιο του. Ο ναός χρονολογείται από το 1383 μ.χ και θεωρείται από τους Ταϊλανδούς ένας από τους πιο ιερούς της χώρας. Στο κέντρο υπάρχει μια εντυπωσιακή χρυσή στούπα και γύρω γύρω διαφορετικά παρεκκλήσια και περίτεχνα αγάλματα μεταξύ των οποίων και ένα αντίγραφο το Emerald Buddha (το πρωτότυπο βρίσκεται στο Μεγάλο Παλάτι στην Μπανγκόκ. Το εσωτερικό των παρεκκλησιών ήταν διακοσμημένο με τοιχογραφίες και αγάλματα, ενώ μοναχοί έδιναν την ευλογία τους στους πιστούς. Κάναμε το γύρω της στούπας με τη φορά των δεικτών του ρολογιού μαζί με τους πιστούς που απάγγελλαν προσευχές. Ο χώρος ήταν κατάμεστος από κόσμο και ήταν δύσκολο να τραβήξεις φωτογραφία χωρίς το κεφάλι κάποιου μέσα.

Ο τουριστικός οδηγός μας είχε παραμείνει στις αποσκευές μας αφού θεωρητικά θα είχαμε ξεναγό για να μας δώσει λεπτομέρειες για αυτό τον υπέροχο ναό αλλά φανήκαμε τυχεροί και είχα κατεβάσει στο κινητό μου ένα οδηγό για την Ταϊλάνδη με πληροφορίες από συνοπτικές πληροφορίες από Wikipedia. Ο οδηγός αυτός μας φάνηκε πολύ χρήσιμος τόσο τη συγκεκριμένη στιγμή όσο και πολλές άλλες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Ο μύθος λέει ότι ένας μοναχός από την Sukhothai αφού είδε ένα όραμα, πήγε στο Pang Cha όπου βρήκε ένα οστό το οποίο πιστεύεται ότι ήταν από τον ώμο του Βούδα. Το οστό αυτό είχε μαγικές δυνάμεις, έλαμπε, εξαφανιζόταν, περιφερόταν μόνο του και πολλαπλασιαζόταν. Ο μοναχός πήγε το οστό στον βασιλιά της Sukhothai αλλά αυτό αποφάσισε να μην αποκαλύψει στο βασιλιά τα υπερφυσικά του προσόντα, έτσι ο βασιλιάς είπε στο μοναχό να κρατήσει το οστό. Ο βασιλιάς της Lanna όμως έμαθε γιαυτό το υπερφυσικό οστό και ζήτησε από τον μοναχό να το δώσει σε αυτόν. Έτσι ο μοναχός με την άδεια του βασιλιά της Sukhothai πήγε το οστό στο βασιλιά της Lanna. Το οστό χωρίστηκε στα δύο, το ένα ίσο με το πρώτο και το άλλο μικρότερο. Το μικρότερο οστό τοποθετήθηκε σε ένα ναό στη Suandok. Το άλλο στη πλάτη ενός άσπρου ελέφαντα που αφέθηκε ελεύθερος στη ζούγκλα. Ο ελέφαντας ανέβηκε στο Doi Suthep και πέθανε εκεί. Θεωρήθηκε σημάδι από τον βασιλιά της Lanna o οποίος διέταξε το κτίσιμο ενός ναού σε αυτό το σημείο.

Στο προαύλιο του ναού συναντάς δύο όψεις. Από την μια καλοδιατηρημένοι κήποι και όμορφα διακοσμητικά στοιχεία και από την άλλη κτίρια που φαίνονταν αφημένα και παρατημένα, που ήταν φανερή η προσπάθεια να τα καμουφλάρουν αλλά απέτυχαν. Το πιο εντυπωσιακό όμως από το προαύλιο του ναού είναι η θέα. Από εκεί πάνω έχεις πιάτο μπροστά σου όλη την Τσιαγκ Μεϊ. Τη μέρα που πήγαμε εμείς ο ουρανός ήταν μουντός και ένα λεπτό πέπλο από σύνεφα έδινε μια απόκοσμη αίσθηση στην εικόνα. Παρόλο που η ορατότητα στο βάθος ήταν περιορισμένη εντούτοις η θέα σε μάγευε. Είναι από τις εικόνες που ο φωτογραφικός φακός δεν μπορεί να αποθανατίσει αλλά σου μένουν χαραγμένες στο μυαλό. Φαντάζομαι ότι σε μια καθαρή μέρα η θέα θα είναι ακόμα πιο φανταστική.



Αφού κτυπήσαμε τις καμπάνες στο ναό και πήραμε μια γεύση από το street food της Ταϊλάνδης στη πλατεία κάτω από τον ναό,



πήραμε το δρόμο για το χωριό της ομπρέλας.

Εκει ουσιαστικά τέσσερις κυρίες κάθονταν στη σειρά και έδειχναν το κάθε στάδιο κατασκευής του σκελετού της ομπρέλας.


Μια 5η πιο πίσω ετοίμαζε τα πανιά που εφαρμόζονται πάνω στις ομπρέλες και πιο πέρα κάθονταν στη σειρά 3-4 ζωγράφοι που δημιουργούσαν περίτεχνα σχέδια σε οτιδήποτε.


Ομπρέλες, μπλουζάκια, καπελάκια κλπ. Μας κατεύθυναν προς ένα μεγάλο υπόστεγο που πωλούσαν διάφορες χειροτεχνίες για να πάρουμε την ομπρέλα που θα μας ζωγράφιζαν πάνω. Παρακολουθήσαμε την διαδικασία όσο ο καλλιτέχνης ζωγράφισε την ομπρέλα και μόλις τελείωσε πήραμε την ομπρέλα μας και ξεκινήσαμε για τη πόλη και το ξενοδοχείο μας.

Δεν ξέρω αν η επίσκεψη στο χωριό της ομπρέλας αξίζει και τόσο αλλά μια φορά εγώ την ομπρέλα μου τη πήρα! Χι χι χι χι


Η συνέχεια μόλις συνέλθω από το κούρεμα καταθέσεων



Σημειώσεις:
- Στο Doi Suthep μπορείς να πας από την πόλη με κόκκινα songthaew. Το κόστος είναι 40Β αν μοιραστείτε το songthaew με άλλους.
- Η είσοδος στο ναό είναι δωρεάν. Πληρώνεις μόνο προαιρετικά την χρήση του ανελκυστήρα.

Chiang Mai - ημερα 1η(part ΙΙ)

Με το που μπήκαμε στη πόλη έπαθα και το πρώτο σοκ που με ακολουθούσε και τις 16 μέρες που ήμουν εκεί. Τα καλώδια του ηλεκτρικού ρεύματος είναι σαν σπαγγέτι! Πολλά, πάρα πολλά, ανακατεμένα, κομμένα και σε πολλές περιπτώσεις ακουμπούσαν το έδαφος. Βάλθηκα να τα φωτογραφίζω με μανία σαν γιαπωνέζα τουρίστρια μέχρι που ο σύζυγος, φωνή της λογικής, με πρόσταξε να σταματήσω γιατί θα του γεμίσω τις κάρτες.
View attachment 124365

View attachment 124366


Φτάσαμε στο ξενοδοχείο περνώντας από τα στενά δρομάκια της πόλης με απώλειες την πινακίδα ενός παπιού και μια γρατσουνιά στην καλογυαλισμένη μπογιά του αυτοκινήτου του κου Τσιαγκτσιάη, όταν ώρα είχε πάει περασμένες 3. Παρόλο που ήμασταν κουρασμένοι ανυπομονούσαμε να τελειώνουμε με το τσεκ ιν για να χυθούμε στη πόλη. Αυτό το τσεκ ιν όμως δεν τελείωνε με τίποτα. Οι υπάλληλοι στην υποδοχή είχαν πολύ αργούς ρυθμούς. Έδειχναν μπερδεμένοι και δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν ακόμα και μεταξύ τους. Ο νεαρός που προσπαθούσε να μας εξυπηρετήσει εξαφανιζόταν για 10 λεπτά, επέστρεφε κάτι έκανε ότι κάνει στον υπολογιστή και ξεναεξεφανιζόταν για άλλα 10 λεπτά και τούμπαλιν. Παρόλο που συνήθως έχω υπομονή όνου, μια η κούραση μια το ότι χάναμε πολύτιμο χρόνο με έκαναν έτοιμη να εκραγώ. Δεν μας έβρισκαν δωμάτιο και δεν δέχονταν τη πιστωτική μας για εγγύηση. Σημειώστε ότι το δωμάτιο ήταν προπληρωμένο online και πουθενά δεν αναφερόταν στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα ότι έπρεπε να πληρώσουμε εγγύηση. Τα μετρητά που είχαμε αλλάξει στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ ίσα που έφταναν και τελικά μετά από δύσκολη διαπραγμάτευση αφού τα αγγλικά τους ήταν επιπέδου Ζουμπουλίας στο Παραπέντε τους καταφέραμε να πάρουν μόνο το μισό ποσό, 500 Β. Και αφού στο τσακ γλύτωσε την κολοφιξαρισμένη του κόμη ο κατά τα άλλα χαριτωμένος νεαρός πήραμε επιτέλους τα κλειδιά του δωματίου μας.

Το δωμάτιο δεν είχε κάτι τι ιδιαίτερο αλλά ήταν άνετο και καθαρό. Το ξενοδοχείο βρισκόταν έξω από την πύλη Thapae και ήταν πολύ βολικό για την εξερεύνηση της πόλης. Τις επόμενες 3+ ώρες περιπλανιόμασταν στους δρόμους τις παλιάς πόλης με τους πολυάριθμους ναούς. Προσπαθήσαμε να βρούμε αυτούς που αναφέρονταν στο χάρτη που κρατούσαμε και καταφέραμε να δούμε τους περισσότερους από αυτούς αλλά και μερικούς άλλους που δεν αναφέρονταν στον τουριστικό χάρτη αλλά πέφταμε τυχαία πάνω τους αφού η πόλη είναι διάσπαρτη από ναούς. Δρόμο παίρναμε δρόμο αφήναμε, σε ναό μπαίναμε από ναό βγαίναμε. Ο ένας πιο όμορφος από τον άλλο!!!

View attachment 124367
Wat Chiang Man
View attachment 124368
Wat Chedi Luang
View attachment 124369
Wat Phan Tao
View attachment 124370
Wat Phan Tao

Η πόλη βρισκόταν σε εορταστικό κλίμα αφού ήταν η μέρα έναρξης του φεστιβάλ των λουλουδιών που πραγματοποιείται στην πόλη το πρώτο Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου. Σε πολλά σημεία τις πόλης διοργανώνονταν διάφορες εκδηλώσεις με αποκορύφωμα την μεγάλη παρέλαση αρμάτων την Κυριακή.

Αφού ξεποδαριαστήκαμε, ξεκινήσαμε για την νυκτερινή αγορά που βρίσκεται στην οδό Chang Khlan Road και στους γύρω δρόμους, περίπου 15 λεπτά με τα πόδια από την πύλη Ταπαε. Στο δρόμο σταματήσαμε για τηγανιτό ρύζι στον πάγκο αυτής της κυρίας στη μέση του πουθενά . View attachment 124371 Κρίμα που δεν συγκράτησα την διασταύρωση γιατί πραγματικά ήταν το ωραιότερο τηγανιτό ρύζι που έχω φάει.

Η οδός Chang Khlan είναι πολύ κεντρική με McDonalds, Burgerking, Starbucks κλπ για αυτούς που τα προτιμούν. Στη νυκτερινή αγορά της Τσιαγκ Μέη πωλούντα κάθε λογής σουβενίρ και μαϊμούδες (τσάντες, ρούχα, ρολόγια κλπ) , χειροποίητες κατασκευές και βεβαίως πασμίνες . Στο υπόγειο του κτηρίου βρίσκεται η στοά με τους ζωγράφους. Έχοντας φύγει με τσαντισμένη με τον εαυτό μου από την Ρώμη στο προηγούμενο μας ταξίδι αυτή τη φορά πήγα προετοιμασμένη με τις φωτογραφίες τις κορούλας μου τυπωμένες αλλά … προσεκτικά φυλαγμένες στο τσεπάκι της βαλίτσας μου στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.

-Πάω να τις φέρω. Θα πάρω ένα τουκ τουκ και σε 10 λεπτά θα είμαι πίσω.
-Κάτσε χριστιανή μου να ρωτήσουμε πρώτα. Μπορεί να προλαβαίνουν να μας το κάνουν αύριο. Να κόψουμε ποιον θέλουμε, να μας κόψει και μια τιμή…

Αφού κάναμε μια βόλτα και θαυμάσαμε τις εξαιρετικές δημιουργίες των καλλιτεχνών καταλήξαμε σε ένα νεαρό που ετοίμαζε το εντυπωσιακό πορτραίτο μιας ταϊλανδής γιαγιάς όπου μπορούσες να διακρίνεις τους πόρους του δέρματος της στο ρυτιδιασμένο της πρόσωπο. Αφού διαπραγματευτήκαμε την τιμή που βασικά ήταν ταρίφα που χρέωναν όλοι, του εξηγήσαμε τι έγινε με τις φωτογραφίες και ρωτήσαμε αν θα προλάβανε να το τελειώσει αν τις πηγαίναμε την επομένη.

-Τις έχετε στο τηλέφωνό σας?
-Ναι
-Για να δω… Αυτήν να φτιάξετε.

Και βάζει το ταπεινό του SAMSUNG GALAXY S4 πάνω από το κινητό μας και τραβάει φωτογραφία την φωτογραφία. Τόσο απλά! Αφού την ελέγχει ότι φαίνεται τέλεια λέει:

-Είναι οκ αλλιώς θα μου την στέλνατε με BLUETOOTH.

Αφού η αναποφάσιστη μάνα έκανε κανένα δεκαπεντάλεπτο να αποφασίσει ποια φώτο ήθελε, τελικά πείστηκε από τον καλλιτέχνη και τον άφησε να δημιουργήσει. Πληρώσαμε προκαταβολή και δώσαμε ραντεβού για την επομένη στις 10 το βράδυ.

Τελικά καταλήξαμε πού αλλού… στο food court της αγοράς που βρίσκετε στο απέναντι κτήριο. Οι τιμές άκρως Ταϊλανδέζικες 30-60 Β το κάθε πιάτο. Υπήρχε μεγάλη ποικιλία από κυρίως Ταϊλανδέζικη κουζίνα αλλά και βιετναμέζική και Ιαπωνική(σουσι). Θαμώνες κυρίως τουρίστες. Δίπλα από το food court υπήρχε ένας χώρος όπου παρουσιάζονταν παραδοσιακοί χοροί και μουσική. Θεωρήσαμε όμως καθήκον να ενδιατρίψουμε στην Ταϊλανδέζικης κουζίνα. Η τέχνη μπορούσε να περιμένει!

Το νόστιμο δείπνο μας ήταν το τέλειο κλείσιμο μιας πολύ μεγάλης αλλά υπέροχης μέρας και ενίσχυσε τον ήδη μεγάλο ενθουσιασμό μας γι αυτή τη χώρα πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας κατάκοποι.

Την επόμενη έχουμε πρωινό εγερτήριο για Χρυσό Τρίγωνο!

Σημειώσεις
- Το ξενοδοχείο μας ήταν το Amora Thapae Chiang Mai Hotel. Το απλό δίκλινο δωμάτιο στοίχιζε περίπου Ε 25/βράδι χωρίς πρωινό. Από ότι διαπιστώσαμε μέσα στην παλιά πόλη υπάρχουν πολύ αξιοπρεπείς ξενώνες με δωμάτια με ιδιωτικό μπάνιο με Ε10/βράδι με πρωινό δυστυχώς όμως όταν αποφασίσαμε ήταν πολύ αργά.
- Τα ανταλλακτήρια στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ είχαν την χειρότερη συναλλαγματική ισοτιμία που βρήκαμε σε όλη τη χώρα, έδιναν όλοι 38,85Β/Ευρω αν θυμάμαι καλά. Στην Τσιαγκ Μαη είχαν μακράν την καλύτερη μέχρι 42,25 Β/Ευρω. Στις υπόλοιπες περιοχές που πήγαμε η ισοτιμία που μας έδιναν ήταν κοντά στο 39,90Β ανα Ευρω.

Chiang Mai - 2η Μέρα - Χρυσό Τρίγωνο

Για καλή μας τύχη η εκδρομή στο Χρυσό Τρίγωνο είχε κλειστεί μέσω διαδικτύου πριν αποφασίσουμε να προσλάβουμε τον Πολ ( υπενθύμιση Πολ= ο ξεναγός που μας έστησε). Το ραντεβού με την εταιρεία ήταν στις 7.30 π.μ στην είσοδο του ξενοδοχείου και μας παρέλαβαν με ένα καινούργιο κλιματιζόμενο minibus. Το γκρουπ των συνταξιδιωτών απαρτιζόταν από 9 άτομα. Ένα ζευγάρι Νοτιοκορεάτες, ένα ζευγάρι Κινέζων με την 20χρονη κόρη τους και ένας Αμερικανός με την Ταϊλανδή φίλη του τους οποίους δεν ακούσαμε καθόλου σε όλη την διάρκεια του πολύωρου ταξιδιού. Ο ξεναγός που μιλούσε άπταιστα αγγλικά προσπαθούσε να δημιουργήσει φιλική ατμόσφαιρα και ρωτούσε έναν έναν τα ονόματα μας και τις χώρες καταγωγής. Όταν έφτασε η σειρά μας

- Cyprus
- Cy what?
- Cyprus, Cyprus..
- Αααα , ναι ναι ξέρω. (Με το κενό βλέμμα της αγελάδας)
- Cyprus!!! Cyprus !!! Υeς, Υeς,very nice!! Πετάχτηκε περιχαρής η Κινεζούλα γεμάτη ενθουσιασμό και άφησε τον ξεναγό (και εμάς) με το στόμα ανοικτό.

Διαλέξαμε να κάνουμε αυτή την εκδρομή για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ήταν η μόνη οργανωμένη εκδρομή που βρήκα που περιλάμβανε τον «Λευκό Ναό» και δεύτερον είχα διαβάσει τα καλύτερα για την διαδρομή και θεώρησα ότι ήταν ένας καλός τρόπος να πάρουμε εικόνες από την βόρεια Ταϊλάνδη.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα η πρώτη στάση θα γινόταν στις θερμές πηγές μετά από 1 ώρα διαδρομή. Πράγματι, μετά από περίπου 1 ώρα αδιάφορης διαδρομής ξύπνησα από τις φωνές της κορεάτισας η οποία γελώντας απορούσε αν πρόκειται για αστείο. Οι πολυδιαφημιζόμενες θερμές πηγές στην πραγματικότητα ήταν ένα περιφραγμένο πηγάδι από το οποίο κάθε μερικά λεπτά εκτοξευόταν ένας πίδακας ζεστού νερού και μέσα στο οποίο έβραζαν κάτι αυγά. Προφανώς η κορεάτισσα, όπως και εμείς δεν εκτίμησε ιδιαίτερα την ‘εντυπωσιακή’ τουριστική ατραξιόν και μετά από μια κλεφτή ματιά κατευθυνθήκαμε προς το μαγειρείο για πρωινό γιατί ως γνωστόν νηστικό αρκούδι δεν χορεύει και εμείς ιεραρχούμε σωστά τις προτεραιότητες μας.

Αυτό που δεν έχω αναφέρει μέχρι τώρα είναι το μεγάλο μου πρόβλημα με τις ναυτίες. Το πρόβλημά μου είναι τόσο μεγάλο που παθαίνω ναυτία σε φουσκωτό κρεβατάκι σε πισίνα. Στη μοναδική κρουαζιέρα που έκανα όταν ήμουν 13 χρονών κόντεψα να καταλήξω στο νοσοκομείο από αφυδάτωση και το μόνο που μπορώ να περιγράψω από εκείνο το ταξίδι είναι το ντιζάιν της τουαλέτας. Κάνω την επιλογή να ταξιδέψω με βάρκα μόνο αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μεταβώ στο προορισμό που θέλω και μόνο μετά από κατάποση χαπιών και μετάβαση σε στάδιο νιρβάνας. Για το λόγο αυτό και επειδή σε αυτό το ταξίδι είπα ότι θα ξεπεράσω τον εαυτό μου και θα ανέβω πολλές φορές σε βάρκα, πριν ταξιδέψω επισπεύτηκα τον παθολόγο μου που αφού του εξήγησα την σοβαρότητα του προβλήματος μου έδωσε δύο διαφορετικά χαπάκια . Το ένα πιο ήπιο, το άλλο για extreme καταστάσεις. Αυτό που δεν μου εξήγησε είναι οι παρενέργειες από τα extreme χάπια τις οποία διαπίστωσα με το δύσκολο τρόπο. Υπνηλία, λήθαργος, να μην μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου. Πήρα το extreme χαπάκι την ώρα του πρωινού γιατί η συνέχεια της εκδρομής περιλάμβανε βαρκάδα στον ποταμό Mekongκαι μισή ώρα μετά είχα πέσει σε ύπνο βαθύτερο από τις ωραίας κοιμωμένης. Γιατί το extreme χαπλακι τώρα για βαρκάδα σε ποταμό μην ρωτάτε, το θέμα είναι ψυχολογικό, δηλαδή άρχίζω να κουνιέμαι μόνο και με την ιδέα ότι θα αναιβώ σε βάρκα. Ανα διαστήματα προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά ήταν μάταιο. Μέχρι που τελικά φτάσαμε στον Λευκό Ναό. Μην ρωτήσετε μετά από πόση ώρα. Δεν έχω ιδέα. (Ηθικό δίδαγμα : διαβάζετε πάντα το φυλλάδιο πληροφοριών πριν πάρετε ένα χάπι )

Ο Λευκός Ναός (Wat Rong Khun)

Ολόλευκος, μαγευτικός, λαμπερός. Ένα έργο τέχνης.

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1997 και δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Δημιουργός του έργου αυτό είναι ο Ταϊλανδός καλλιτέχνης Khun Chalermchai ο οποίος λατρεύεται από τους Ταϊλανδούς. Ο ναός θεωρείται πλέον ένας από τους πιο σημαντικούς στη Ταϊλάνδη και γι αυτό τα ΣΚ καταφθάνουν λεωφορεία από όλη τη χώρα.
Βρίσκεται περίπου 170 χιλ από την Τσιαγκ Μαη και 15 χιλ από την Τσιαγκ Ραι. Είναι ανοικτός για το κοινό από τις 06.00 – 17.00 και η είσοδος είναι δωρεάν.
View attachment 124372

Το εξωτερικό του ναού είναι πλούσια διακοσμημένο με περίτεχνες λευκές δημιουργίες στις οποίες έχουν τοποθετηθεί μικρά καθρεφτάκια. Ο συνδυασμός του λευκού με τα καθρεφτάκια κάτω από τον αστραφτερό ήλιο δημιουργούσαν ένα εκθαμβωτικό αποτέλεσμα μεταφορικά και κυριολεκτικά. Για να μπείς στο εσωτερικό του ναού που συμβολίζει το παράδεισο πρέπει να περάσεις από μια γέφυρα που αιωρείται πάνω από την κόλαση. Μοναδική παραφωνία μια φωνή που ακουγόταν από τα μεγάφωνα που πίεζε τον κόσμο να μην σταματάει πάνω στη γέφυρα και θύμιζε περισσότερο πλανόδιο πωλητή οπωροκηπευτικών.
View attachment 124373


Επιβιβαστήκαμε ξανά στο λεωφορείο και μετά από μια σύντομη διαδρομή φτάσαμε στις όχθες του ποταμού Mekong στο σημείο που η Ταϋλάνδη συνορεύει με το Λάος και την Βιρμανία. Στο σημείο αυτό ο Mekong ενώνεται με τον ποταμό Ruak o οποίος αποτελεί τα σύνορα της Ταϋλάνδης με την Βιρμανία.
View attachment 124374
Επιβιβαστήκαμε στις βάρκες, αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι αυτά το πλωτά κατασκευάσματα, κατασκευασμένα την ίδια εποχή που ο Νόε έφτιαχνε την κιβωτό του, μας ανάγκασαν για λόγους ασφαλείας να φορέσουμε σωσίβια που κάποτε ήταν κόκκινα αλλά τώρα είναι μαύρα, λιγδιασμένα, σκισμένα και με σπασμένα κορδόνια. Αφού κάναμε 139999998 φορές το σταυρό μας και είπαμε 12354 φορές το Πάτερ Ημών αρχικά κατευθυνθήκαμε προς τα σύνορα με την Βιρμανία και ακολούθως στο Λάος όπου κατεβήκαμε για μια σύντομη στάση σε ένα χωριό με σουβενίρ κλπ στο οποίο πλήρωνες ένα μικρό ποσό για να είσοδο και δεν χρειαζόταν βίζα. Ο ξεναγός μας προειδοποίησε αν έχουμε σκοπό να δώσουμε χρήματα στα παιδάκια του χωριού να το κάνουμε όταν θα φεύγουμε. Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα γιατί το έλεγε αλλά ήταν πολύ επίμονος γι αυτό και ακολουθήσαμε τη συμβουλή του. Με το που κατεβήκαμε καμιά εικοσαριά πιτσιρίκια άρχισαν να μας κυνηγούν φωνάζοντας Φαϊ Μπααααααα (5 Baht). Μας τραβούσαν από τα ρούχα και μας έκοβαν τον δρόμο μπαίνοντας μπροστά μας. Αφού κανένας από το γκρούπ δεν ανταποκρίθηκε μας παράτησαν και πήραν θέσεις για την επόμενη βάρκα.

View attachment 124375

View attachment 124376

View attachment 124377

View attachment 124378

View attachment 124379
Στην αγορά δεν υπήρχε και τίποτα το ενδιαφέρον πέραν από πολλές τσάντες μαϊμού, υπερτιμημένες ξύλινες κατασκευές και φιδάκια, σαυράκια και άλλα μέλη του ζωικού βασιλείου σε μπουκάλια.

View attachment 124380

View attachment 124381

View attachment 124382
Αφήσαμε το υπόλοιπο γκρούπ και περπατήσαμε για μερικά λεπτά έξω από το χωριό όπου γυναίκες με τα παιδιά τους στην αγκαλιά και καλάθια στις πλάτες μάζευαν ανθούς ενός δέντρου. Στα πρόσωπά τους ήταν έκδηλη η ταλαιπωρία και η κούραση. Μας έριξαν μια ματιά και συνέχισαν το μάζεμα.
View attachment 124383

View attachment 124384

Καθώς επιστρέφαμε στο χωριό οι επιβάτες μια βάρκας αποβιβάζονταν , τα παιδάκια πήραν θέσεις και όταν ένας τουρίστας έβγαλε το πορτοφόλι του να τους δώσει κάτι του όρμησαν κανονικά. Του τραβούσαν τα χέρια, τον έσπρωχναν και πηδούσαν προσπαθώντας να φτάσουν το πορτοφόλι του που το είχε σηκώσει ψηλά. Το θέαμα πραγματικά ήταν τρομακτικό αλλά και θλιβερό. Ξεναγοί και άλλοι τουρίστες έτρεξαν να τον βοηθήσουν και προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να τον πάρουν από τα χέρια τους. Όταν κατάφερε επιτέλους να τους ξεφύγει ξεκίνησαν να τον ακολουθούν βήμα βήμα επαναλαμβάνοντας φάι μπαααα … φαϊ μπαααα και απομακρύνθηκαν μαζί του μέσα στο χωριό.

Ακολούθως μας πήγαν για μεσημεριανό που ομολογουμένως ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Το γεύμα περιλαμβανόταν στη τιμή της εκδρομής γι αυτό και δεν είχαμε και πολλές ελπίδες για την ποιότητα του, αντίθετα υπήρχε ένα πλούσιο μπουφέ με πικάντικα και πολύ πικάντικα φαγητά, φρούτα και γλυκά. Αν δεν τρως τα πικάντικα θα απολάμβανες μια μερίδα πατάτες τηγανιτές. Στο τραπέζι καθίσαμε απέναντι από τους Νοτιοκορεάτες, ένα ζευγάρι ευγενικό και χαμογελαστό. Ήταν στη Ταϊλάνδη τις τελευταίες 2 εβδομάδες και αυτή ήταν η πρώτη εκδρομή που έκαναν.. Ανταλλάξαμε εντυπώσεις και σχόλια για την Ταϊλάνδη και άλλες χώρες που έχουμε επισπευτεί όταν δειλά η κορεάτισα ρωτάει χαμογελώντας

- Λοιπόν… πού περίπου βρίσκεται η Κύπρος?

Δώσαμε τις συντεταγμένες και εξηγήσαμε ότι είμαστε Έλληνες αλλά αποτελούμε ξεχωριστό κράτος όταν κορεάτης ρωτάει

- Είστε δημοκρατία?

Η ερώτηση του εκείνη τη στιγμή με ξάφνιασε και από τότε τον έχω φέρει αρκετές φορές στη σκέψη μου. Ποιες οι πιθανότητες να ακούσεις από ένα δυτικό την ερώτηση αυτή?

Επόμενη στάση το βορειότερο σημείο της Ταϊλάνδης στα σύνορα με τη Βιρμανία. Από τη μία η Ταϊλάνδη από την άλλη η Βιρμανία, μια μεγάλη αψίδα και μια τουριστική αγορά. Τέλος!

View attachment 124385

View attachment 124386

Το πρόγραμμα μιλούσε για ακόμα μια στάση στο χωριό των ορεσίβιων φυλών. Εκφράσαμε πρώτοι την άποψη ότι θα προτιμούσαμε να το προσπερνούσαμε αφού γνωρίζαμε και επιβεβαίωσε και ο ξεναγός ότι πρόκειται για ένα στημένο χωριό όπου οι φυλές απλά πουλάνε χειροτεχνίες. Συμφώνησαν όλοι εκτός των κινέζων που επέμεναν ότι ήθελαν να δουν τις γυναίκες της φυλής Long Neck Karen. Η φυλή είχε το δικό της τουριστικό χωριό δίπλα από το χώρο με τα ‘’καταστηματάκια’’ που για να μπεις έπρεπε να πληρώσεις εισιτήριο και έκαναν αναπαράσταση της καθημερινής ζωής της φυλής. Οι υπόλοιποι χαζέψαμε την πραμάτεια που κοπέλες ντυμένες με τις παραδοσιακές τους στολές προσπαθούσαν να πουλήσουν. Η αγορά υπολειτουργούσε αφού τα σταντ της φυλής Αkha( αν θυμάμαι καλά) οι οποίοι είναι χριστιανοί και κάθε Κυριακή πηγαίνουν στην εκκλησία.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής που διαρκούσε περίπου 3 ώρες. Κάπου εκεί θυμηθήκαμε ότι δεν είχαμε κανένα σχέδιο για την επομένη αφού τα σχέδια μας με τον Πολ ματαιώθηκαν. Είχαμε κανονισμένο εκδρομή στο Doi Inthanon και περπάτημα στο βουνό για περίπου 2 ώρες. Πλησιάσαμε λοιπόν τον ξεναγό της εκδρομής και πήραμε ιδέες για το τι μπορούσαμε να κάνουμε την επόμενη μέρα. Δυστυχώς οι οργανωμένες εκδρομές στο Doi Inthanon δεν περιλάμβαναν περπάτημα στο βουνό παρά μόνο επίσκεψη σε 2-3 σημεία με αξιοθέατα και πίσω.

Το σκηνικό στο δρόμο της επιστροφής απολαυστικό. Πεδιάδες, ρυζοφυτείες, βουνά στο βάθος με ζουγκλώδη βλάστηση και τούμπαλιν. Χαλάρωσα και απολάμβανα το σκηνικό το οποίο άλλαξε μόνο όταν πλησιάσαμε στη πόλη όπου τα κτήρια γίνονταν πιο συχνά και πιο σύγχρονα και η τροχαία κίνηση πύκνωνε όταν η κορεάτισα άρχισε να φωνάζει αναστατωμένη δείχνοντας μου το παράθυρο δίπλα της. Κάτι έλεγε στα κορεάτικα, κάτι απαντούσα εγώ στα Ελληνικά μέχρι που κοίταξα επιτέλους έξω από το παράθυρό της. Το σώμα ενός άντρα κειτόταν ακίνητο καταμεσής του δρόμου. Δίπλα του στέκονταν 2 αστυνομικοί που κατεύθυναν την τροχαία κίνηση για να μην τον πατήσουν και στα πόδια του το όχημα που μάλλον τον είχε κτυπήσει. Ούτε κόσμος γύρω γύρω, ούτε περίεργοι στα κιγκλιδώματα , ούτε άλλα οχήματα σταματημένα στο πλάι για να ελέγξουν την κατάσταση. Το λεωφορείο πέρασε από ξυστά από δίπλα του και απομακρύνθηκε. – Είναι νεκρός; Έγνεψα αμίλητη ότι δεν ξέρω και πήραμε και οι δύο παγωμένες τις θέσεις μας.

Φτάσαμε στη πόλη γύρω στις 7.30 το βράδυ και αφού εκκρεμούσαν τα σχέδια για την επόμενη μέρα πήγαμε κατευθείαν στα γραφεία της εταιρείας που βρίσκονταν σχεδόν μέσα στη νυκτερινή αγορά για να κλείσουμε τουρ για την επομένη. Είχαμε απορρίψει τα tour σε καταφύγια ελεφάντων και τίγρεων και είχαμε μείνει με ουσιαστικά 2 επιλογές. Το tourστο Doi Inthanon και 2 διαφορετικά tour που περιλάμβαναν ραφτιγκ, πεζοπορία και βόλτα με ελέφαντες. Μετά από πολύ σκέψη και ομολογουμένως με μεγάλο δισταγμό αποφασίσαμε να αφήσουμε την πρώτη μας επιλογή που ήταν το Doi Inthanonγιατί δεν περιλάμβανε καθόλου δραστηριότητες και ταυτόχρονα θα περνούσαμε πολλές ώρες στο λεωφορείο για να δούμε λίγα αξιοθέατα. Έτσι διαλέξαμε το ένα από τα δύο tour το οποίο μας είχε συστήσει το πρακτορείο σαν την πιο ενδιαφέρουσα και με τον πιο αυξημένο βαθμό δυσκολίας κατάλληλο για 12+ αφού είμαστε και πολύ extreme τύποι.

Ευχαριστήσαμε τα παιδία στο πρακτορείο που πραγματικά μας ανέχτηκαν όση ώρα προσπαθούσαμε να αποφασίσουμε και κατευθυνθήκαμε πού αλλού; Στο food court της νυκτερινής αγοράς. Μετά από άλλο ένα λουκούλλειο γεύμα κατευθυνθήκαμε προς την στοά των ζωγράφων για να παραλάβουμε το πορτραίτο της μεγαλειοτάτης. Το πήραμε, εντυπωσιαστήκαμε, ενθουσιαστήκαμε και πήραμε ποδαράτο το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο γιατί μετά από 16 ώρες δεν ήμασταν αρκετά πτώματα. Και εκεί, στη μέση της νυκτερινής αγοράς, ανοίγουν οι ουρανοί. Κατακλυσμοί, πλημύρες, ποτάμια! Έριχνε καρεκλοπόδαρα για περίπου μισή ώρα και εμείς με άλλους 10 είχαμε εγκλωβιστεί κάτω από το κιόσκι ενός καπελά. Το να τρέξουμε στη βροχή εννοείτε ούτε λόγος. Δεν θα έβαζα εγώ σε κίνδυνο το πορτρέτο!

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο κατάκοποι, κουρασμένοι και βρεγμένοι αλλά γεμάτοι εικόνες.

Αύριο έχουμε τρελή μέρα!!!

Chiang Mai - Ημέρα 3η- Part I

- Τι ώρα είναι;
- 7. Έχουμε άλλη μια ώρα.
- Ωχ! Τρέχα… δεν προλαβαίνουμε;
- Τι λές; Δεν προλαβαίνουμε 1 ώρα να πάρουμε πρωινό; Εδώ κάτω εχει….
- Όχι εδώ κάτω! Θα πάμε στη Warorot market;
- Και πού είναι αυτό;
- Εδώ πιο κάτω. Θα πάρουμε tuktuk.
- Tuktuk και εδώ πιο κάτω σαν να μην μου τα λες καλά!

Τελικά πήραμε ένα songhthaewμε 20Β ο καθένας(μάλλον μας έκλεψε!) Στη πραγματικότητα δεν ήταν πολύ μακριά, περίπου 10 λεπτά γρήγορο περπάτημα αλλά το θέλαμε να εξοικονομήσουμε χρόνο.

Η αγορά Warorotβρίσκετε στη διασταύρωση των δρόμων Changklanκαι Changmoi και είναι δημοφιλής κυρίως στους ντόπιους. Όταν φτάσαμε πολλά από τα ‘’μαγαζάκια’’ ήταν ακόμα κλειστά ενώ κάποιοι μικροπωλητές προσπαθούσαν να φτιάξουν τους πάγκους τους εκείνη την ώρα. Άλλοι τουρίστες δεν υπήρχαν μάλλον γιατί ήταν πολύ πρωί και οι ντόπιοι μας κοίταγαν παραξενεμένοι και μας μοίραζαν χαμόγελα. Στον κεντρικό δρόμο υπήρχαν πωλητές πακέτων πρωινού. Σακουλάκια που μέσα είχαν φαγητό και ένα έξτρα σακουλάκι με ένα είδος ποτού. Μάλλον πολύ επικερδής εμπορική δραστηριότητα γιατί οι ντόπιοι τα αγόραζαν πολύ. Στην αγορά μπορούσες να βρεις ότι μπορείς να φανταστείς. Φρούτα, λουλούδια, μπαχαρικά, ψάρια, κρέας, ρούχα, κ.λ.π. Αφού περιπλανηθήκαμε για λίγο στους διαδρόμους της αγοράς χαζεύοντας την πραμάτεια τους, επικεντρωθήκαμε που αλλού, στην ανεύρεση πρωινού και αφού το εξασφαλίσαμε πήραμε το δρόμο επιστροφής προς το ξενοδοχείο. Θα ήθελα να είχα πολύ περισσότερο χρόνο σε αυτή την αγορά. Μου άρεσε περισσότερο από τις τρείς αγορές της Chiang Mai που επισκέφτηκα αφού ήταν και η μόνη αυθεντική τοπική αγορά. Απευθύνετε κυρίως σε ντόπιους και γι αυτό μπορείς να δεις στοιχεία από την καθημερινή ζωή των Ταϊλανδών κυρίως στο θέμα διατροφής που με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα (όχι δεν είμαι σεφ. Είμαι απλά κοιλιόδουλη ).
View attachment 124387

View attachment 124388

View attachment 124389

View attachment 124390

Με το στομάχι γεμάτο λοιπόν επιβιβαστήκαμε στο MiniBus. Η σύνθεση του γκρουπ σήμερα είναι πολύ διαφορετική από της προηγούμενης. Δύο Ολλανδές κυρίες με τον 25χρονο γιο της μιας, ένα ζευγάρι 30ρηδων Γάλλων, ένα ζευγάρι πάλι 30ρηδων Πολωνή και Ισπανός και δύο Κινέζες με τα 12χρονα παιδιά τους(αγόρι και κορίτσι). Όλοι τους εύθυμοι άνθρωποι, φιλικοί και κοινωνικοί. Η παρέα έδεσε αμέσως. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αυτή ήταν και μια από τις ωραιότερες μέρες του ταξιδιού. Ο ξεναγός, ένας χαριτωμένος νεαρός που έδειχνε ιδιαίτερη αδυναμία στα αγόρια της παρέας. Εννοείτε ότι παίχτηκε ξανά το σκηνικό Cy what?. Κατά τα άλλα ήταν στο κόσμο του και δεν συμμετείχε στις συζητήσεις του γκρουπ.

Συνεχίζεται ...

Chiang Mai - 3η Μέρα - Part II



Πρώτη στάση για βόλτα με τους ελέφαντες. Βόλτα με τα συμπαθεί τετράποδα είχαμε στο πρόγραμμα να κάνουμε στο Κο Σαμούι αφού περιλαμβανόταν στην εκδρομή στο εσωτερικό του νησιού αλλά και γενικότερα δεν ήταν στις προτεραιότητες μου έχοντας ακούσει και διάφορα για την κακομεταχείριση που υφίστανται τα ζώα. Περιλαμβανόταν όμως στα τουρ και δεν μπορούσες να το αφήσεις πίσω παρά μόνο να περιμένεις τους άλλους να τελειώσουν και έτσι είπαμε να το δοκιμάσουμε. Ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σε επαφή με αυτούς τους αξιαγάπητους γίγαντες. Η τελευταία φορά που είχα δει ελέφαντα ήταν στο ζωολογικό κήπο της Λεμεσού καμιά εικοσαριά χρόνια πριναλλά πάνε χρόνια που μας έχει αφήσει.

Φτάνει λοιπόν η καλή μου Μπούμα και ο ξεναγός μου κάνει νόημα να ανεβώ πρώτη. Πως όμως; Εμείς ήμασταν ανεβασμένοι σε μία εξέδρα και η Μπούμα είχε ‘’παρκάρει’’ ακριβώς δίπλα ώστε η πλάτη της να είναι στο ίδιο επίπεδο με την εξέδρα και έπρεπε να πατήσεις τη πλάτη της για να καθίσεις στο κάθισμα. Εγώ όμως δεν ήθελα να την πατήσω και δεν έβρισκα άλλο τρόπο να ανέβω. Οι συνταξιδιώτες μου που μας είδαν να το συζητάμε με το σύζυγο που προσπαθούσε να με πείσει ότι το ζώο των 400 κιλών δεν ενοχληθεί από τα 48 δικά μου, νόμιζαν ότι εγώ φοβάμαι να ανέβω και άρχισαν να με πειράζουν, να γελάνε και να με ενθαρρύνουν. Όταν τελικά ανέβηκα άρχισαν να με επευφημούν και να ζητωκραυγάζουν. Δεν ήθελα να τους χαλάσω τον ενθουσιασμό λέγοντας τους ότι το πρόβλημα μου ήταν να πατήσω πάνω στο ζώο και ανταποκρίθηκα στις επευφημίες τους με ύφος νικητή.
View attachment 124391

View attachment 124392

View attachment 124393
Άρχισε λοιπόν η Μπούμα να κατευθύνεται με γοργούς ρυθμούς μέσα στο δάσος οδηγούμενη από τον Μαχούτ της,ο οποίος δεν μας έριξε ούτε μια ματιά.Ο Μαχούτ μας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Schumacher της ζούγκλας. Πήγαινε με χίλια και είχε στόχο το σημείο τερματισμού αλλά και κάθε λακκούβα που μπορεί να υπήρχε μέσα στη ζούγκλα. «Ωχ παναγία μου! Πάει σπλήνα μου , πάνε τα πλευρά μου!! Μωρό μου νομίζω ότι μόλις έχασα και ένα νεφρό...» Προχωρήσαμε για μερικά λεπτά όπου προσπαθούσαμε με νύχια και με δόντια να κρατηθούμε πάνω στον ελέφαντα, το ότι είχαμε λυθεί στα γέλια δεν βοηθούσε καθόλου,όταν διαπιστώσαμε ότι είχαμε χαθεί μόνοι μέσα στο δάσος. Όλοι οι άλλοι είχαν πάρει άλλη πορεία.Άρχισαν να μου μπαίνουνδιάφορες αγχωτικές ιδέες « Πού μας πάει καλέ αυτός ο μούργος; Γιατί φεύγει μακριά απ τους άλλους; Αχχχχ εδώ θα αφήσουμε και τα κοκαλάκια μας μαζί με τα νεφρά μας.!!!» (μάλλον βλέπω πολύ Criminal Minds). Κατηφόρες,λακκούβες και μετά από 3 μετατοπίσεις σπονδύλων φτάνουμε σε ένα ξέφωτο. Εμείς, η Μπούμα και ο μαχουτ. Ο μαχούτ φεύγει και μένουμε εμείς και η Μπούμα. Αρχίζουμε να ταΐζουμε τη Μπούμα τις μπανάνες και τα ζαχαροκάλαμα που τις είχαμε πάρει και 5-6 λεπτά αργότερα εμφανίζεται ξανά ο μαχούτ και στο βάθος διακρίνονται και οι υπόλοιποιοι οποίοι φαίνονται να το διασκεδάζουν ιδιαίτερα, να παίζουν με τους ελέφαντες, να προσπαθούν να τους οδηγήσουν και οι μαχουτ τους σε αντίθεση με τον στρυφνό δικό μας, χαμογελαστοί να τους βγάζουν φωτογραφίες. Μέχρι να μας φτάσουν η αχόρταγη Μπούμα είχε φάει όλες τις μπανάνες και ζητούσε και άλλες ξεφυσώντας μέσα από την προβοσκίδα της στα μούτρα μας. Όλοι μαζί ξεκινήσαμε για να καταλήξουμε σε ένα ποτάμι όπου οι ελέφαντες άρχισαν να τσαλαβουτούν στο νερό και να μας ραντίζουν με την προβοσκίδα τους. Σημειώστε ότι για να μπούμε στο ποτάμι περάσαμε μέσα από ένα ασφαλτοστρωμένο δρόμο εκεί που εγώ νόμιζα ότι ήμασταν στη μέση της ζούγκλας.
View attachment 124394

Πρέπει να ομολογήσω ότι η βόλτα με τη Μπούμα ήταν απολαυστική και ξεκαρδιστική αλλά ταυτόχρονα και πολύ άβολη. Χαίρομαι πολύ που την έκανα και είχα την ευκαιρία να βρεθώ τόσο κοντά με αυτούς τουςευγενικούς γίγαντες.

Συνεχίζεται ...

Chiang Mai -3η Μέρα - Part III

Το μεσημεριανό σερβιρίστηκε σε μια καλύβα στη μέση του πουθενά. Νόστιμο και με πολλές επιλογές. Είχαμε γίνει μια ωραία παρέα σαν να γνωριζόμασταν από πριν και δεν λέγαμε να το κουνήσουμε από εκεί.Ανταλλάξαμε πληροφορίες για την Ταϊλάνδη και διαπιστώσαμε ότι είχαμε όλοι εκτός από τους κινέζους, στο πρόγραμμα μας το Κο Πανγκαν. Οι γάλλοι που μόλις είχαν φύγει από κει μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για αυτό το νησί και μας έκαναν όλους ακόμα πιο ενθουσιασμένους για το τι να περιμένουμε.

Επόμενη στάση για πεζοπορία μέσα στη ζούγκλα. Μετά από ένα 10λεπτο περπάτημα βρεθήκαμε στο χωριό της φυλής White Caren.Το χωρίο αυτό σε αντίθεση μετο χωρίο που είχαμε επισκεφθεί την προηγούμενη μέρα είναι το πραγματικό χωριό της φυλής. Φυσικά οι άνθρωποι έχουν προσαρμοστεί και ανάλογα αφού το ισόγειο των σπιτιών τουςτο έχουν μετατρέψει σε καταστήματα πώλησης των χειροτεχνημάτων τους. Το χωριό ήταν γεμάτο χαριτωμένα πιτσιρίκια που προσπαθούσαν να πουλήσουνβραχιολάκιαμε χάντρες για 5Β τα οποία όμως δεν ήταν καθόλου πιεστικά και κουραστικά. Η φυλή έχει πάρει το όνομά της από την άσπρη στολή που φορούν τα κορίτσια μέχρι να παντρευτούν. Η κύρια ασχολία της φυλής είναι γεωργία γιαυτό και οι άντρες απουσίαζαν στα χωράφια. Περάσαμε περίπου μισή ώρα στο χωριό και μετά συνεχίσαμε τη πορεία μας.
View attachment 124395

View attachment 124396

View attachment 124397

View attachment 124398

View attachment 124399

View attachment 124400

View attachment 124401


View attachment 124402
(Βρείτε το παράξενο;;

Έξω ακριβώς από το χωριό υπήρχε ένα ποτάμι όπου κορίτσια έπλεναν τη μπουγάδα τους. Για γέφυρα υπήρχαν δύο στρογγυλοί κορμοί δέντρου και ξεκινήσαμε ναπερνούμε ένας έναςμέχρι που ήρθε η σειρά της μιας κινεζούλαςη οποία ήταν τρομοκρατημένη.
View attachment 124403

View attachment 124404
Το γκρούπ ξεκίνησε ξανά την διαδικασία εμψύχωσης αυτή τη φορά της κινεζούλας, ο γιός της είχε λυθεί στο γέλιο μέχρι που ο σύζυγος επέστρεψε να και την βοήθησε να περάσουν μαζί τη γέφυρα. Αυτό επαναλήφτηκε άλλες 3-4 φορές αφού διασχίζαμε ξανά και ξανά το ποτάμι αφού το μονοπάτι γινόταν δύσβατο από την μια ή την άλλη όχθη.

View attachment 124405

View attachment 124406
Μετά από 1 περίπου ώρα απολαυστικής διαδρομήςκαι αφού εμείς είχαμε γίνει μούσκεμα λόγω της ζέστης ενώ ο ξεναγός μας παρέμενε ατσαλάκωτος,φτάσαμε στους καταρράκτες όπου οι μισοί από το γκρουπ βούτηξαν για αν δροσιστούν. Εγώ όμως όχι αφού το νερό ήταν πολύ κρύο για τα γούστα μου αλλά επίσης δεν υπάρχει περίπτωση να μπω με τη θέληση μου σε νερό που δεν μπορώ να δω τι άλλο κολυμπάει μαζί μου.
View attachment 124407


Συνεχίζεται...

Chiang Mai - 3η Μέρα - Part IV

Επιβίβαση ξανά στο λεωφορείο για την τρίτη και τελευταία μας στάση. ‘’Ραφτιγκ’’με σχεδίες από μπαμπού στο ποτάμι. Ξεκίνησαν πρώτα οι κινέζοι και οι υπόλοιποι περιμέναμε τους οδηγούς μας που δεν είχαν φτάσει ακόμα. 5 λεπτά αργότερα καταφθάνουν 2 έμπειροι, ώριμοι και πολύ καλά καταρτισμένοι 12χρονοι μαζί με τον μπαμπά τους. Μοιραστήκαμε σε 3 σχεδίες και ξεκινήσαμε τη βαρκάδα μας.

View attachment 124408

View attachment 124409
Το ποτάμι αρχικά ήταν ήρεμο. Ακούγονταν μόνο τα πουλιά στο δάσος και ο ήχος των φύλλων. Το τοπίο καταπράσινο. Ο ουρανός κρυβόταν από την πυκνή βλάστηση που δημιουργούσε μια πράσινη καμάρα πάνω από το ποτάμι.Η σχεδία με τις επιδέξιες κινήσεις του εμπειρότατου οδηγού μας διέσχιζε αρμονικά τα νερά και είχαμε πλημυρίσει από γαλήνη και ηρεμία. Εκεί που είχαμε χαλαρώσει και μαγευτεί από το γαλήνιο τοπίο τα νερά του ποταμού άρχισαν να γίνονται πιο άγρια και απότομα. Τα βράχια πλήθαιναν και οι οδηγοί μας πάσχιζαν να μας κρατήσουν πάνω στις σχεδίες. Ώσπου η σχεδία των ολλανδών ξέφυγε από την πορεία της μπήκε κάτω από τη δική μας η οποία με τη σειρά της σφήνωσε στα βράχια. Κατεβήκαμε όλοι από τις σχεδίες για να μπορέσουν οι οδηγοί να τις ξεφρακάρουν. Το νερό του ποταμού μας έφτανε μέχρι τη γάμπα ήταν θολό, δεν υπήρχε καθόλου ορατότητα στο βυθό και στο σημείο αυτό ήταν αρκετά ορμητικό. Οι άντρες βοηθούσαν τους οδηγούς και εγώ σκεφτόμουνα την μπορείνα υπάρχει μέσα σε αυτά τα νερά όταν η μια ολλανδή κυρία παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά του ποταμού, η φίλη της προσπάθησε να την βοηθήσει και παρασύρθηκε μαζί της όταν αναλάβαμε δράση διάσωσης με τη γαλλίδα μέχρι που και οι τέσσερεις βρεθήκαμε να πατάμε πάνω σε κάτι γλοιώδες που έβγαζε μπουρμπουλήθρες. Η γαλλίδα χοροπηδώντας άρχισε να απαριθμηθεί τα ενδεχόμενα του τι μπορεί να είναι, οι ολλανδές να τσιρίζουν, εμένα να μου έχει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο και οι άντρες να έχουν λυθεί στο γελοίο. Με κινήσεις ζογκλέρ και ελαστικότητα αιλουροειδούς βρεθήκαμε και οι τέσσερις πάνω στις σχεδίες που είχαν μόλις απελευθερωθεί. Η σχεδία συνέχισε τη πορεία της περνώντας από ξύλινες καλύβες όπου οι ντόπιοι έκανανπικνικκαι χάζευαντους χαζούςτουρίστες που γίνονταν λούτσα από τα λασπωμένα νερά του ποταμού. Φτάσαμε στο τέρμα χωρίς άλλα απρόοπτα στάζοντας νερά από παντού. Ευτυχώς το πρακτορείο μας είχε προειδοποιήσει και είχαμε μαζί μας στεγνά ρούχα.

View attachment 124410




View attachment 124411
Επιστροφή στη πόλη όπου στο κέντρο κάποιο δρόμοι ήταν κλειστοί αφού είχε ξεκινήσει η Κυριακάτικη αγορά. Ανταλλάξαμε email με τουςσυνταξιδιώτες τους αποχαιρετίσαμεκαι ζητήσαμε από τον οδηγό να μας αφήσει κάπου κοντά στην αγορά. Στην πορεία πετύχαμε μια εκδήλωση για το φεστιβάλ των λουλουδιών και παρακολουθήσαμε για μερικά λεπτά τον χορό παιδιών με συνοδεία τυμπάνων.

View attachment 124412

Προχωρήσαμε στην αγορά που είχε τεράστια ποικιλία εμπορευμάτων, κυρίως ρούχα και διακοσμητικά σε πολύ καλές τιμές. Εμείς είχαμε αποφασίσει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις αγορές μας αφού είχαμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να κουβαλάμε εξτρα βάρος.Πάντως εύκολα θα μπορούσα να είχα ξεφύγει και να είχα βρεθεί φορτωμένη με 1002 μπιχλιμπίδια.

View attachment 124413

Περιπλανηθήκαμε στην αγορά, βρήκαμε το Wat Phra Singh που μας είχε ξεφύγει την πρώτη μέρα και τελικά καταλήξαμε που αλλού στο food court της αγοράς. Για τους λάτρεις του σπορ,το food court βρίσκετε λίγο πριν τη πύληTaphae.Μας πήρε λίγη ώρα να καταλήξουμε στο τι θα πάρουμε αφού οι επιλογές ήταν πάρα πολλές,όταν συνειδητοποιήσαμε ότι η ώρα είχε πάει 7.30μ.μ. και το αργότερο στις 9 έπρεπε να είμαστε στο αεροδρόμιο.

View attachment 124414

View attachment 124415

View attachment 124416

Πήραμε το πιατάκι μας με το Phat Thai omelet στο χέρι και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο. Στις 8.30 είχαμε κάνει check out και ήμασταν ήδη στο ταξί που μας είχε κανονίσει το ξενοδοχείο για το αεροδρόμιο.Σημειώστε ότι το ξενοδοχείο μας κατάκλεψε εν γνώσει μας αφού μας χρέωσαν 200Β για το ταξί που δεν κάνει πάνω από 90Β και άλλα 10Β για το τηλεφώνημα που έκαναν εκ μέρους μας.

Στο ταξί ξαναπαίχτηκε το σκηνικό Cy what?Με τον οδηγό να ξεκαρδίζεται όταν του είπαμε ότι είμαστε λιγότεροι από ένα εκατομμύριο. Ο άνθρωπος παραξενεύτηκε τόσο πολύ που μας έδωσε τη κάρτα του και μας παρακάλεσε πολύ ευγενικά να του στείλουμε πληροφορίες για την χώρα μας.


Καθισμένη στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου της Chiang Mai σκεφτόμουν τη καταπληκτική μέρα που είχαμε μόλις περάσει όταν τη προσοχή μου τράβηξε μια κοπέλα με έναν τεράστιο φιόγκο στο κεφάλι. Μάλλον και στον σύζυγο το ίδιο γιατί άρχισε να με μαλώνει για τα κοκαλάκια υπερπαραγωγές που κάποτε βάζω στη κόρη μας.

Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα με την AirAsia αλλά είχα διαβάσει αρκετά για την εταιρεία στο forum τα περισσότερα θετικά. Πήραμε της θέσεις μας, ευχαρίστησα για άλλη μια φορά το θεό για το 1,60 ύψος μου που με κάνει να χωράω παντού και μερικά λεπτά αργότερα δίπλα μου κάθισε ο τεράστιος φιόγκος.
View attachment 124417

Καθώς η κοπέλα κοιμόταν δίπλα μου κατά τη διάρκεια της πτήσης έκανα την παρατήρηση ότι το εντυπωσιακό αξεσουάρ της άνετα με μία κίνηση θα μπορούσε να μετατραπεί σε μάσκα ύπνου. Φοβερό γκατζετάκι για ταξίδια 2 σε 1. Μάλιστα με άλλη μια κίνηση γινόταν μαξιλαράκι αυχένα! 3 σε 1!!! Επίσης θα μπορούσε άνετα να σκεπάσει τα αυτιά σε ψυχρό κλίμα. 4 σε 1 λοιπόν???? Το βλέπω να κάνει τρελές πωλήσεις σε καταστήματα ειδών ταξιδίου.

Η πτήση για Μπανγκόγκ άνετη και απροβλημάτιστη. Αποχαιρετίσαμε τη Βόρεια Ταϊλάνδη με τις καλύτερες εντυπώσεις. Πάμε για άλλα


Επόμενη στάση Κο Σαμουι!?!?!?!? (ή μηπως όχι?????)

Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I

Η βόρεια Ταϋλάνδη με μάγεψε! Τόσο η φύση όσο και η άνθρωποι που ήταν ευγενικοί και χαμογελαστοί. Φαίνονται να μην έχουν ακόμα αλλοιωθεί από τον τουρισμό. Ο τουρισμός ήταν ένα μείγμα από Ασιάτες και δυτικούς πολλών εθνικοτήτων σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέρη που πήγαμε. Τρεις μέρες στη Β. Ταϋλάνδη δεν ήταν καθόλου αρκετές. Η Β. Ταϋλάνδη θα έπρεπε να είναι ένα ταξίδι από μόνη της. Αυτό που στην πραγματικότητα ήθελα να κάνω ήταν το κύκλο Chiang Mai– Pai– Mae Hong Son- Chiang Rai αλλά οι απαιτήσεις σε αριθμό ημερών το κατέστησαν απαγορευτικό για αυτό το ταξίδι. Εύχομαι σύντομα να καταφέρω να το κάνω αφού το έχω βάλει ψηλά στις ταξιδιωτικές μου προτεραιότητες.

Σημειώσεις
Οι εκδρομές που κάναμε στη Chiang Mai οργανώθηκαν από το Amporn Tour Chiang Mai το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα. Η εκδρομή στο χρυσό τρίγωνο κλείστηκε μέσω διαδικτύου απόChiangmai Carnival Tour - Chiang Mai - Tour.6 Elephant At Work & Bamboo Rafting (αλλά οργανώθηκε από το Amporn ) και μας στοίχισε 1200Β το άτομο. Είμαι σίγουρη ότι επιτόπου θα βρίσκαμε αρκετά φθηνότερα. Η 2η εκδρομή στοίχισε 700Β το άτομο.

Σας είχα αφήσει στη πτήση για Μπανγκόκ. Τώρα βρισκόμαστε στη πτήση για Surat Thani. Έχει προηγηθεί προσγείωση στην Μπανγκόκ και διανυκτέρευση στο Amari Don Muang Airport Hotel (★★★★★ Amari Don Muang Airport Bangkok, Bangkok, Thailand), το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα για τέτοιες περιπτώσεις αφού συνδέεται με μια γέφυρα με το αεροδρόμιο και έχει το ποιο γρήγορο check in και check out που έχω κάνει ποτέ μου. Η πτήση Μπανγκόκ – Surat Thani διαρκεί περίπου 1 ώρα. Στο ναύλο της AirAsia περιλαμβανόταν η μετάβαση με λεωφορείο στην προβλήτα και το ναύλο της βάρκας μέχρι Κο Σαμούι. Έτσι με την προσγείωση κατευθυνθήκαμε μαζί με πολλούς άλλους στα γραφεία της AirAsia όπου δείχνοντας τους τα εισιτήρια μας, μας έδωσαν χαρτάκια με τον τελικό προορισμό μας. 2 μέτρα παρακάτω μας έπαιρναν τα χαρτάκια και μας κολλούσαν ένα αυτοκόλλητο στο στήθος. Κατευθυνθήκαμε στο λεωφορείο για να τοποθετήσουμε της βαλίτσες μας στο χώρο αποσκευών.

-Ωχ! Ψιχάλα είναι αυτό που μου ήρθε στο κεφάλι ή κανένα πουλί με τίμησε; Ωχ! Κοίτα τον ουρανό… έχει συννεφιά ε; Είναι που είμαστε στην ενδοχώρα. Τώρα που θα πάμε στο νησί θα αλλάξει. Ε καλέ μου; (καμία απάντηση)

Η διαδρομή με το λεωφορείο προς το λιμάνι κράτησε περίπου 1,5 ώρα. Πήρα εννοείται το χαπάκι για τη ναυτία(όχι το extreme, το άλλο. Δεν την ξαναπατάω ) Ένας υπάλληλος μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε για μεταφορά με minibus στο ξενοδοχείο μας για 150Β το άτομο και αφού δεν είχαμε κάνει άλλες διευθετήσεις το κλείσαμε και πήραμε άλλο ένα αυτοκολλητάκι στο στήθος όταν κάπου στην πορεία ανοίγουν οι ουρανοί.

-Τροπική μπόρα θα είναι. Σε λίγο θα ξαναβγεί ο ήλιος. Ε καλέ μου; (καμία απάντηση)

Μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι είχε κοπάσει η μπόρα αλλά ο ουρανός παρέμενε φορτωμένος με σύννεφα. Εκεί μας κόλλησαν άλλο ένα αυτοκολλητάκι και σαν περήφανοι πρόσκοποι επιβιβαστήκαμε στο ρο ρο καράβι σέρνοντας τις βαλίτσες μας εν μέσω νταλικών και βυτιοφόρων και μετανιώνοντας για άλλη μια φορά που κουβάλησα τη προίκα μου μαζί μου.

View attachment 124418

View attachment 124419

Απορρίψαμε με συνοπτικές διαδικασίες το να κάτσουμε στη καμπίνα λόγω των πολικών συνθηκών που επικρατούσαν με θερμοκρασία γύρω στο -3 και προσπαθήσαμε να βρούμε θέση στο κατάστρωμα που οι περισσότερες θέσεις ήταν βρεγμένες. Με απόφαση του συζύγου πήραμε 2 θέσεις στη μεσαία σειρά που ήταν από τις ελάχιστες στεγνές.

-Να μην κάτσουμε άκρη άκρη; Θα έχουμε καλύτερη θέα.
-Κάτσε δω γιατί θα γίνουμε μούσκεμα.

Μετά από μερικά λεπτά το κατάστρωμα σχεδόν γέμισε. Η θάλασσα είχε λίγο κυματάκι και ο αέρας γινόταν όλο και πιο δυνατός.

-Ε … όταν μπούμε στα ανοικτά θα κοπάσει. (Το μόνο που εισέπραξα ήταν ένα βλέμμα γεμάτο απορία σαν να έλεγε «τα εννοείς αυτα που λες;;;;»

Τις επόμενες 2 ώρες το καράβι πάλευε με τα κύματα και πλην ελάχιστων διαλειμμάτων ψιχάλιζε συνέχεια μέχρι που αυτοί που είχαν καταλήξει στις ακρινές θέσεις έψαχναν να προστατευτούν αφού είχαν γίνει μούσκεμα. Εμείς ατσαλάκωτοι στις μεσαίες μας θέσεις, που όσο και να φυσούσε δεν έφτανε η βροχή, παρακολουθούσαμε τον κόσμο που προσπαθούσε άρον άρον να μετακινήσει τις αποσκευές του.

-Ε… μέχρι να φτάσουμε στο νησί θα έχει καθαρίσει, ε καλέ μου; Δεν απαντάς πάλι, γιατί δεν απαντάς; Πες κάτι αισιόδοξο…

-Μου άρεσε πολύ η Β. Ταϋλάνδη. Δεν θα με πείραζε να περνούσαμε ακόμα μερικές μέρες εκεί.

View attachment 124420


View attachment 124421

Φτάνοντας στο νησί επιβιβαστήκαμε στο Minibus και μερικά λεπτά αργότερα αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την Chaweng. Η μόνη μεταβολή στο καιρό ήταν ότι ο άνεμος γινόταν ακόμα ποιο έντονος.

-Ε… Τώρα θα έχει φτάσει εδώ, φαίνεται ακολουθούσαμε τη μπόρα. Σε καμιά ώρα θα ανοίξει. Ε… καλέ μου; Δεν απαντάς, γιατί δεν απαντάς και δαγκώνεσαι;

40 λεπτά πέρασαν μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο καμία μεταβολή στο καιρό. Αυτή ήταν και η μόνη συζήτηση όλων των επιβατών στο λεωφορείο. Ένας ηλικιωμένος άγγλος επαναλάμβανε συνέχεια « Idon’tlikeit!... Ireallydon’tlikeit…»

-Τι απαισιόδοξος άνθρωπος! Αφού θα αλλάξει, δεν θα αλλάξει; Ε… καλέ μου; Δεν απαντάς. Γιατί δεν απαντάς;
-Δεν μου λες… το ξενοδοχείο είναι εδώ είναι πληρωμένο ε; Στο Κο Ταο και Κο Πανγκαν;
-Στο Κο Ταο δεν έχουμε κάνει κράτηση, θα βρούμε κάτι εκεί. Στο Παγκαν ναι και δεν έχει δωρεάν ακύρωση.Γιατί;;;….. γιατί ρωτάς; Δεν απαντάς. Πάλι δεν απαντάς.

Το ξενοδοχείο μας, SansSouciSamuiβρισκόταν στο νότια άκρο της Chaweng, σε ένα ήσυχο κομμάτι. Ήταν πολύ συμπαθητικό με μια λιμνούλα με ψάρια και όμορφους κήπους μέσα από τους οποίους περνούσαν ξύλινοι διάδρομοι που σε οδηγούσαν στα δωμάτια.
Όταν φτάσαμε στην υποδοχή δεν υπήρχε κανείς και με νοήματα ο φύλακας μας είπε να περιμένουμε λίγο.

-Θα φτιάξει ο καιρός ε; Ε καλέ μου; Δεν μου απαντάς πάλι. Γιατί δεν απαντάς;
-Θα σου απαντήσω σε λίγο που θα ανάψω τον υπολογιστή και δω τις προβλέψεις γιατί αν είναι αυτό που φαντάζομαι….
-Μια χαρά θα είναι! Οι στατιστικές λένε ότι ο Φεβρουάριος είναι ο καλύτερος μήνας για την Ταϋλάνδη. Θα φτιάξει. Ε καλέ μου; Δεν απαντάς πάλι;
-Πάω στη παραλία μέχρι να κάνεις τσεκ ιν για να δω τι παίζει.

Γύρισε την ώρα που τελείωνα το τσεκ ιν και προσπαθούσα να μάθω από τη κοπέλα για τον καιρό αλλά η συνεννόηση μας ήταν απλά ανύπαρκτη. Με πλησίασε ανέκφραστος, απαθής και κυρίως σιωπηλός.

-Πως σου φάνηκε η παραλία; Καταπληκτική ε;
-Έχει 2 μέτρα κύμα, από τον άνεμο δεν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου και έχει κόκκινες σημαίες για να μην μπαίνεις στο νερό.
-Έλα, άσε την πλάκα.
-Δεν σου κάνω καθόλου πλάκα.
-Πάω να δω.

Δυστυχώς το μόνο που διαπίστωσα ήταν ότι ήταν πολύ ακριβής στις περιγραφές του.
Η χαριστική βολή δόθηκε μερικά λεπτά αργότερα όταν είδαμε τις προβλέψεις για τον καιρό. Όλη την επόμενη εβδομάδα ο καιρός θα ήταν ίδιος και χειρότερος. Με άνεμους να φτάνουν τα 45 χιλ την ώρα. Καθημερινές βροχές και σχεδόν καθόλου ηλιοφάνεια. Δυστυχώς οι ίδιες συνθήκες επικρατούσαν και σε Κο Παγκαν και Ταο.

-Δεν είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό! Τι κακό κάναμε; Σε ποιο πηγάδι κατουρήσαμε; Τι γκαντεμιά είναι αυτή; Αυτόοοοοο….. αυτό το νησί δεν με θέλει καθόλου! Τόσες φορές επιδίωξα να έρθω και πάντα κάτι συμβαίνει. Γιατίιιιιιιι, γιατί; Είμαι καλή κοπέλα και τρώω όλο το φαί μου. Αυτήηηηηη…. αυτή η γειτόνισσα η γρουσούζα και σου πα να την αποφύγουμε το πρωί που φεύγαμε. Τέτοια γκαντεμιά σε ταξίδι πρώτη φορά μου συμβαίνει.
-Ε δεν θα το έλεγα… Θυμάσαι τότε που…
-Καλά αυτό θα σχολιάσεις τώρα; Τι θα κάνουμε μου λες; Θα πνιγούμε εδώ που ήρθαμε, θα μας πάρει ο άνεμος. Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε;
-Θα πάμε να φάμε. Πεινάω σαν λύκος. Εσύ;
-Φυσικά. Πάμε να βρούμε κανένα παραλιακό μαγαζί.
-Παραλιακό θες ε;


Μέγα λάθος. Πιασμένοι αγκαζέ παλεύαμε ενάντια στον άνεμο. Δύο βήματα εμπρός, ένα πίσω. Κάθε βήμα μας γινόταν με μεγάλη δυσκολία. Ένα μεγάλο κύμα μας έβρεξε τα πόδια. Ωωωωωωωωωω θεοί!!! Θερμοκρασία νερού ίδια με της μπανιέρας μου. Γιατί μου το κάνετε αυτό;;;; Μια θάλασσα στην ιδανική θερμοκρασία και να μην μπορώ να μπώ μέσα. Τι την κουβάλησα εγώ τη μάσκα μου τόσα χιλιόμετρα; Και αφού ψυχολογικά έπιασα πάτο και ήμουν έτοιμη να ξεσπάσω σε αναφιλητά παραδέχτηκα ότι η επιλογή μου για παραθαλάσσιο εστιατόριο ήταν εντελώς άκυρη και συμβιβάστηκα σε ένα εστιατόριο στον κεντρικό δρόμο. Είπαμε ψυχικός ράκος μεν αλλά όλα κι όλα το μεσημεριανό μου δεν το θυσιάζω.

Συνεχίζεται...

Οι εντυπώσεις μου από τον κεντρικό δρόμο της Chaweng το μόνο που έκαναν ήταν να μεγαλώσουν την απογοήτευση μου. Δεν θέλω να είμαι άδικη γιατί ήταν και η ψυχολογία μου χάλια αλλά όλα μου έδειχναν ότι η Chaweng ήταν λάθος επιλογή. Καθόλου γραφική και τίποτα δεν θύμιζε το εξωτικό νησί που βρισκόμασταν. Το φαγητό πάντως ήταν μια χαρά! Συζητώντας με το γκαρσόνι του εστιατορίου μάθαμε ότι αυτές οι καιρικές συνθήκες επικρατούσαν τις τελευταίες μέρες και ήταν ασυνήθιστες για την εποχή. Τόσο αυτός όσο και ένας ταξιδιωτικός πράκτορας αργότερα, μας είπαν ότι ο καιρός επηρεαζόταν από ένα μουσώνα που κτυπούσε το Βιετνάμ και ότι θα κλιμακώνονταν τις επόμενες μέρες. Εμείς δεν καταφέραμε να το διασταυρώσουμε οπόταν το αναφέρω με επιφυλάξεις. Ρωτήσαμε αν υπήρχαν άλλες παραλίες πιο απάνεμες αλλά δυστυχώς η απάντηση που πήραμε ήταν «τσού». Αν πάμε Κο Ταο ή Παγκαν; -Τα ίδια και χειρότερα. Κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι πολλά τουρ ακυρώνονταν λόγω του καιρού.

-Και τι θα κάνουμε τώρα; Κάναμε τόσο δρόμο για να καθόμαστε μέσα στο δωμάτιο; Δεν είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό. Δεν είναι δυνατόν! Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε;
-Να φύγουμε. Να πάμε αλλού.
-Τι λες παιδάκι μου; Που να πάμε; Εδώ έχουμε δώσει τόσα λεφτά. Δεν μπορούμε να τα πάρουμε πίσω. Και τι; Να χάσουμε και Κο Ταο Κο Παγκαν; Το Κο Νangyuan; Εκεί τον είδε τον καρχαρία η go2dbeach.
-Το ξέρω χριστιανή μου, αλλά τα λεφτά που πλήρωσες για να έρθεις μέχρι εδώ δεν τα σκέφτεσαι; Άσε που με τα νεύρα που έχουμε μέχρι να φύγουμε θα έχουμε χωρίσει. Εκεί να δεις έξοδα...
-Να φύγουμε να πάμε που; Σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη;

Το τελευταίο απορρίπτεται άμεσα, δεν φτάνει το όριο της πιστωτικής. Σε άλλη πόλη ή άλλη χώρα; Η απάντηση πάρθηκε μετά από προσεκτική μελέτη των προβλέψεων καιρού, διασταύρωση στοιχείων και σύγκριση δεδομένων. Η δυτική πλευρά της χώρας δεν φαινόταν να αντιμετώπιζε πρόβλημα παρά μόνο στα νότια. Το Κο Λιπε δηλαδή μετά μεγάλης μου λύπης έφαγε χι. Άρα είχαμε επιλογή Πουκέτ και Κράμπι που υπήρχε και απευθείας αεροπορική σύνδεση με Σαμούι. Εύκολα κέρδισε το Κράμπι που ήταν ένας από τους προορισμούς που με έβαλαν σε μεγάλο δίλημμα όταν ετοίμαζα το πρόγραμμα. Κράμπι λοιπόν!!! Να κλείσουμε εισιτήρια από το λαπτοπ αλλά πώς να τα τυπώσουμε; Δεν θα έχει εκτυπωτή το ξενοδοχείο; Πάμε να ρωτήσουμε.

-Σύζυγος: Θα σας ήμουν ιδιαίτερα ευγνώμων αν μας επιτρέπατε να χρησιμοποιήσουμε τον εκτυπωτή σαν για να τυπώσουμε κάτι.
-Α;
-Έχετε πριντερ;
-Α;
-Πρίντερ; Αυτό το μηχάνημα που βάζεις το χαρτί κενό και βγαίνει με γράμματα πάνω; Πρίντερ;
-Α;
-Πρίντερ! Αυτό το μηχάνημα που είναι ενωμένο με το κομπιούτερ;
- Α;
-Άσε εμένα. Μας κατέστρεψες με την Οξφορδιανή προφορά σου. Άκου δω ρε κοπελιά. Πλίντελ. ΠΛΙ – ΝΤΕΛ έχετε;
-Αααααααααααααααα!!!!!!!!!!! Πλίντελ!!!!!!!!!
-Α γεια σου!
-ΝΟ.

Στη συνέχεια εκτυλίχθησαν σκηνές από ταινία βουβού ασπρόμαυρού κινηματογράφου αφού κοιταχτήκαμε και σχεδόν τρέχοντας ο ένας πίσω απ τον άλλο βγήκαμε από το ξενοδοχείο και μπήκαμε στο πρώτο ταξιδιωτικό γραφείο που βρήκαμε μπροστά μας. Κλείσαμε εισιτήρια για την επόμενη μέρα το πρωί που είχε πτήση για Κράμπι, επιβεβαιώσαμε αυτά που είχαμε ακούσει για τον καιρό και φύγαμε. Ήρεμοι πλέον μπήκαμε στο πρώτο μασατζίδικο που βρήκαμε μπροστά μας για να αποβάλουμε κάθε ίχνος κακής ενέργειας.

Το βραδάκι βγήκαμε για βόλτα στη Chaweng. Ακόμα πιο απογοητευτική το βράδυ. Γεμάτη μεθυσμένους βρετανούς να κάνουν χαζομάρες στη μέση το δρόμου. Θετικό στοιχείο το foodcourt που βρισκόταν σε μια πάροδο όπου τσιμπήσαμε κάτι και απολαύσαμε ένα χυμό καρύδας. Άλλο θετικό το Ninja που πέσαμε τυχαία πάνω του και το τιμήσαμε. Εξαιρετικό φαγητό σε πολύ καλές τιμές.

Η νύκτα έκλεισε με ποτάκι παρέα με 2 φίλους που περνούσαν την τελευταία τους νύχτα στο νησί μετά από περίπου ένα μήνα διακοπές σε Κο Σαμούι, Κο Παγκαν, Κο Τάο. Ανανεωμένοι, δροσεροί ξεκούραστοι και με ένα χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μας έδειχναν φωτογραφίες από τα μέρη που είχαμε ονειρευτεί αλλά δεν θα τα βλέπαμε ποτέ. Οι φωτογραφίες τους η μια καλύτερη από την άλλη. Λευκές αμμουδερές παραλίες με κοκκοφοίνικες να βουτάνε στο νερό. Στο άκουσμα δε ότι στο Κο Τάο τα ψάρια έρχονταν και σε έβρισκαν ενώ κολυμπούσες και έκανες προσπάθεια να μην πέσεις πάνω τους είπα Ήμαρτον. -Έλεος, λυπηθείτε με, θα κάνω χαρακίρι. Και αφού κατάλαβαν ότι το μάτι μου άρχισε να γυαλίζει, αλλάξαμε συζήτηση.

Το επόμενο πρωί μας βρήκε με εντελώς άλλη διάθεση. Το είχαμε χωνέψει και αρχίσαμε να ενθουσιαζόμαστε με την ιδέα του Κράμπι. Είχα διαβάσει αρκετά για την περιοχή και ήξερα τι να περιμένω και δεν μου κακόπεφτε καθόλου. Ο καιρός στη Chaweng ήταν ηλιόλουστος αλλά ο άνεμος καλά κρατούσε. Οι κόκκινες σημαίες πήραν επάξια τη θέση τους στη παραλία. Πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.

View attachment 124422
Η φωτογραφία δεν αντικατοπτρίζει ούτε στο ελάχιστο τον χαμό που επικρατούσε.

View attachment 124423
Κλέφτης Πρωινού

Κόστος ταξί 400Β. Το αεροδρόμιο του Σαμούι απλά κουκλίστικο. Το ομορφότερο αεροδρόμιο που έχω βρεθεί ποτέ μου και να σκεφτείτε ότι θα το έχανα αν δεν γίνονταν έτσι τα πράγματα. Αισιοδοξία λοιπόν.

View attachment 124424
Η '' αίθουσα'' αναμονής του αεροδρομίου!!!

View attachment 124425

Η αλήθεια είναι ότι αυτό που με πονούσε περισσότερο δεν ήταν τοσο το Σαμούι αλλά το Παγκαν και Κο Ταο. Όλους αυτούς τους μήνες που σχεδίαζα αυτό το ταξίδι είχα πωρωθεί με αυτά τα δύο νησιά. Επίσης μετά την περιγραφή της g2dbeach (αν διαβάσετε ποτέ σας, σας καθιστώ υπεύθυνη κυρία μου), δεν έβλεπα την ώρα να βρεθώ στο KoΝangyuan.

Καφεδάκι στο υπαίθριο lounge της BangkokAirμε δωρεάν ιντερνετ και έρευνα για ξενοδοχείο στην AoNang. Δεν καταφέραμε να εντοπίσουνε κάτι ιδιαίτερα καλό έτσι είπανε να συνεχίσουμε με το σχέδιο μας να βρούμε κάτι επιτόπου. Αυτό που δεν κάναμε και ήταν μεγάλο σφάλμα ήταν να φυλάξουμε κάπως την έρευνα που κάναμε ή έστω να παίρναμε σημειώσεις για αργότερα που δεν θα είχαμε ιντερνετ.

Η απογείωση έγινε στην ώρα της, το σέρβις άψογο, το φαγητό αδιάφορο. Δίπλα μου δύο ισραηλινές έδειχναν η μια στην άλλη τα σοβαρά εγκαύματα που είχαν πάθει. Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τόσο σοβαρά εγκαύματα από τον ήλιο. Ήταν σαν να είχαν καεί από εξάτμιση μηχανής. – Δες καλέ μου! Καλά πώς την έπαθαν έτσι. Και να μην είχαν ήλιο στο Ισραήλ να πω ...

Αποχαιρέτα το λοιπόν το Σαμούι σου που χάνεις... Πετώντας πάνω από το νησί εντοπίσαμε μερικές παραλίες που τα νερά έδειχναν ήρεμα. Βρε λες να βιαστήκαμε; Ποιος ξέρει;


Θα σας δω στο Κράμπι λοιπόν.....

Ημέρα 5η - Ao Nang

Το αεροδρόμιο του Κράμπι είναι πολύ μικρό. 30 λεπτά μετά την προσγείωση είχαμε ήδη κλείσει αυτοκίνητο και μετά από μια σύντομη επίσκεψη στα γραφεία της AirAsiaγια να μάθουμε αν μπορούσαμε να αλλάξουμε το αεροδρόμιο αναχώρησης για την πτήση επιστροφής στη Μπανγκόγκ και να πάρουμε αρνητική απάντηση, βρισκόμασταν στο δρόμο προς την Ao Nangμε σκοπό την ανεύρεση καταλύματος για το βράδυ. Η κοπέλα στο γραφείο ενοικιάσεως ήταν, εκτός από πολύ όμορφη γλυκιά και χαμογελαστή (χαρακτηριστικό δείγμα Ταϊλανδής), εξυπηρετικότατη και μας έδωσε πολλές πληροφορίες για την περιοχή και ειδικότερα που πιθανόν να βρίσκαμε οικονομικό δωμάτιο. Ο καιρός προς μεγάλη μας ικανοποίηση φαινόταν ηλιόλουστος και χωρίς ιδιαίτερα δυνατό άνεμο.

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο προς την Ao Nangκράτησε περίπου 40 λεπτά. Ακολουθήσαμε τις συμβουλές τις κοπελιάς και κατευθυνθήκαμε προς το δυτικό άκρο του παραλιακού δρόμου, μετά την κάθετη οδό που οδηγεί στο Μικρό Κράμπι. Αποτέλεσμα; Μια τρύπα στο νερό!!! Ρωτήσαμε σε όλα τα ξενοδοχεία που υπήρχαν εκεί αλλά δωμάτιο πουθενά. Οι τιμές τους όμως ήταν πολύ οικονομικές αφού χρέωναν λιγότερο από 1000Β το δωμάτιο. Δεύτερη απόπειρα… Το μικρό Κράμπι. Τσίφος!!! Από ξενοδοχείο μπαίναμε σε ξενοδοχείο βγαίναμε τίποτα απολύτως!!! Τα καταλύματα σε αυτό το δρόμο ήταν κυρίως πολυτελή ξενοδοχεία. Οι τιμές τους κυμαίνονταν κατά μέσω όρο στα 2500Β που ήταν ακριβά για μας δεδομένου ότι είχαμε ήδη πληρώσει το παραθαλάσσιο στη Chaweng, αλλά δωμάτιο ούτως ή αλλιώς ούτε για δείγμα!

- Μα τι γίνεται; Γιατί αυτή η κοσμοσυρροή; Τι συμβαίνει;
- Η Κινέζικη Πρωτοχρονιά!!! Many many Chinese people!!!

Μάλιστα κύριε!!! Από όλες τις εβδομάδες του χρόνου βρεθήκαμε την εβδομάδα της κινέζικης πρωτοχρονιάς στην AoNangνα ψάχνουμε δωμάτιο! Αυτό είναι ο ορισμός του γκαντέμη! Αφού φάγαμε πόρτα στο Μικρό Κράμπι επιστρέψαμε στον κάθετο δρόμο που οδηγεί στη παραλία αφήνοντας πίσω τον παραλιακό δρόμο αφού η κοπελιά μας είπε ότι όλα τα ξενοδοχεία είναι πολύ ακριβά. Χωριστήκαμε, πήραμε από μια πλευρά του δρόμου και ξεκινήσαμε αναζήτηση. Πόσο αβοήθητη ένοιωθα χωρίς ιντερνετ εκείνη την ώρα!!! Ξενοδοχείο εδώ, ξενοδοχείο εκεί, δωμάτιο πουθενά!.

Πράξη Πρώτη:
- Έχετε δωμάτιο;
-Βεβαίως!!! Η προεδρική μας σουίτα είναι διαθέσιμη με 40,000Β το βράδυ. Θέλετε να σας τη δείξουμε;

Πράξη Δεύτερη:
- Έχετε δωμάτιο;
- Βεβαίως!!! Θα έχετε και ωραιότατη παρέα από 3 καλοαναθρεμμένα ποντικάκια εντελώς δωρεάν. Τα πτώματα των κατσαρίδων μην ανησυχείτε θα τα μαζεύουμε κάθε πρωί! Όσο για την μυρωδιά… μην σας απασχολεί καθόλου, μετά από 3 μέρες συνηθίζεται!

2 ώρες συνεχόμενης έρευνας χωρίς κανένα αποτέλεσμα, συνοδεία με τη ζέστη που ήταν αμείλικτη! Κομμάτια μπήκαμε στο πρώτο εστιατόριο που βρήκαμε μπροστά μας γιατί εκτός από την ζέστη μας είχε θερίσει και η πείνα. Ανασυντάξαμε δυνάμεις και αποφασίσαμε... Πάμε και στα δύο ξενοδοχεία που βλέπουμε απέναντι και αν δεν βρούμε μένουμε με τα ποντίκια. Στο πρώτο ακούσαμε τα γνωστά, many many Chinese people, στο δεύτερο διάνα!!! Επιτέλους! Ένα καθαρό δωμάτιο, χωρίς χλωρίδα και πανίδα και χωρίς καμία μυρωδιά! Σπαρτιάτικο μεν αλλά τη δουλειά του τη κάνει. Κλείσαμε ένα δωμάτιο στον πρώτο όροφο εσωτερικά γιατί ήταν εμφανές ότι θα είχε μεγάλη φασαρία από τον δρόμο. 1600Β. Δεν ήταν τσάμπα αλλά δεδομένων των συνθηκών μας φάνηκε μια χαρά. 465 hotels in Ao Nang Beach, Thailand.

Πάμε στο αυτοκίνητο και παίρνουμε τις αποσκευές. Ασανσέρ; -Τσου. Σκάλα!

Για άλλη μια φορά μετανιώνω που κουβάλησα τη προίκα μου και τραβάω τη βαλίτσα στα σκαλιά παρά τις προτροπές του συζύγου να την αφήσω σε αυτόν. Όχι! είμαι χειραφετημένη γυναίκα εγώ! Τα σηκώνω τα βάρη μου! Στο πρώτο σκαλί δεν καταφέρνω να σηκώσω το πόδι μου, πέφτω κάτω, τρώω το ρεζίλι και μαζί το γόνατο και τον αγκώνα μου. Με πληγωμένη αξιοπρέπεια και σαν ντροπιασμένο 10χρονο σηκώνομαι σαν να μην συμβαίνει τίποτα και αγνοώντας επιδεκτικά τα αίματα που τρέχουν από το γόνατο και συνεχίζω την ανάβαση. Καθαρίζω τις πληγές, παίρνω φόρα (όση μπορούσα μετά από τόση κούραση) και πέφτω στο κρεβάτι. – Ωχ! Παναγία μου! Στο στρώμα ξάπλωσα ή στο πάτωμα;

Μετά την απαραίτητη ξεκούραση βγαίνουμε ξανά στο δρόμο για να οργανώσουμε εκδρομή για την επόμενη μέρα και μπαίνουμε στο πρώτο ταξιδιωτικό γραφείο που βρίσκουμε μπροστά μας. Ένα συμπαθητικό ζευγάρι καθόταν δίπλα δίπλα, πίσω από το γραφείο και μας υποδέχτηκαν με το χαμόγελο στα χείλη. Μας έδωσαν αναλυτικά τις επιλογές που είχαμε για εκδρομές που μου ήταν λίγο πολύ γνωστές από τις ιστορίες του φόρουμ. Σε γενικές γραμμές και επιγραμματικά που προσφέρονταν και μας ενδιέφεραν από το Κράμπι ήταν τα εξής

1.Phi Phi Islands
2.Hong Island
3.4 Islands
4.James Bond Island
5.Hot springs, emerald pool, Tiger Temple

Οι εκδρομές στο Hongκαι 4 Islandsπροσφέρονταν με δύο επιλογές. Για σνορκελιγκ και για κανό.

Εννοείται ότι θέλαμε να πάμε παντού και αρχίσαμε να συζητάμε με ποια σειρά θα τα βλέπαμε. Ταυτόχρονα ξεκινήσαμε να συζητάμε με το ευγενικό ζευγάρι απέναντι μας, τους είπαμε το πώς βρεθήκαμε ξαφνικά χωρίς πρόγραμμα στην Αο Nang, που είχαμε πάει μέχρι τώρα κλπ. Η ώρα περνούσε και απόφαση δεν παίρναμε οπόταν είπα θα το πάρω πάνω μου.

-Θα πάμε στα Phi Phi Islands!!
-ΌΧΙΙΙΙΙ!!! Many Many Chinese people!!!

Μας εξήγησαν ότι αυτή είναι η αγαπημένη εκδρομή των κινέζων και λόγω της αθρόας προσέλευσής τους τις τελευταίες μέρες, τόσο στο Κράμπι όσο και στο Πουκέτ, γινόταν το αδιαχώρητο στα νησιά. Μετά την απόβαση στο Κράμπι, οι Κινέζοι προχώρησαν και κατέβαλαν και τα Πι Πι! Έχοντας υπόψη και της περιγραφές από το φόρουμ για πολύ κόσμο υπό κανονικές συνθήκες μετά λύπης μου απορρίπτουμε τα Πι Πι μιας και κανένας από τους δύο δεν αντέχει την πολυκοσμία και πάντα αποφεύγουμε όσο γίνεται τα μέρη που γίνεται το αδιαχώρητο. Εκτός από το προφανές άβολο της κατάστασης στη δική μου περίπτωση είναι ιδιαίτερα επώδυνο αφού λόγω του περιορισμένου μου ύψους, εκεί που ο μέσος άνθρωπος έχει το ύψος της μασχάλης εγώ έχω το ύψος της μύτης μου!!! Μακάριοι οι ψηλοί σε αυτοί την περίπτωση.
Έτσι διαλέξαμε για αρχή την εκδρομή στο HongIsland!

Ήρεμοι πλέον αρχίσαμε να σουλατσάρουμε στην AoNang. Τουριστικότατη αλλά καμία σχέση με την Chaweng. Με έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο αφού η περιοχή κατοικείται κυρίως από μουσουλμάνους. Με χαρά διαπιστώσαμε την εμφάνιση πάγκων για φαγητό κατά μήκος του δρόμου τους οποίους τιμήσαμε δεόντως αργότερα. Γενικά υπήρχε μια ήρεμη και χαλαρή ατμόσφαιρα. Το σούρουπο μας βρήκε στη παραλία της AoNang να απολαμβάνουμε την ηρεμία και τη χαλάρωση. Με το που έπεσε για τα καλά η νύχτα η παραλία πλημμύρησε με παρέες που άναβαν κινέζικα φαναράκια και ο ουρανός γέμισε μικρά μικρά φωτάκια.


View attachment 124426

View attachment 124427

View attachment 124428

View attachment 124429

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ από την εκδρομή στο Hong Island!!!

Το πρωινό του ξενοδοχείου που περιλαμβανόταν στη τιμή ήταν αναπάντεχα καλό με αρκετή ποικιλία αλλά ήμουν πολύ προσεκτική με τις επιλογές μου γιατί ήμουν πολύ ανήσυχη για τη εξέλιξη της μέρας και για το αν τελικά το πρωινό μου θα κατέληγε στα ψαράκια. Από το προηγούμενο βράδυ είχα αρχίσει να παίρνω τα χαπάκια για τη ναυτία ξέροντας ότι σήμερα θα ανέβω σε βάρκα και συνέχισα να τα παίρνω πρωί βράδυ για τις επόμενες 4-5 μέρες. Το ότι είχαν δουλέψει στη διαδρομή Surat Thani – Ko Samui με έκαναν ιδιαίτερα αισιόδοξη.

Μας παρέλαβαν στις 8.30 και μας φόρτωσαν μαζί με καμιά εικοσαριά άλλους οι μισοί από τους οποίους ήταν κινέζοι, στη καρότσα ενός φορτηγού. Είχαμε διαλέξει να κάνουμε την εκδρομή με longtailboat(υπήρχε και η επιλογή του ταχύπλοου αλλά το βρήκαμε ξενέρωτο).O τόπος αναχώρησης των ιδιαίτερων αυτών πλεούμενων ήταν το δυτικό άκρο της παραλίας. Περιμέναμε για μερικά λεπτά για να μαζευτούν όλοι οι συμμετέχοντες και επιβιβαστήκαμε στη βάρκα. Για καλή μας τύχη (φαίνεται οι άλλοι ήταν ακόμα πιο άσχετοι), μπήκαμε πρώτοι στη βάρκα.

- Αυτό το πράγμα πρέπει να κάνει φοβερό θόρυβο. Όλοι τα χαρακτήριζαν θορυβώδη πλεούμενα. Κάτσε μπροστά μπροστά γιατί θα μας πάρει το κεφάλι..
- Μας έσωσε τελικά αυτό το travelstories. Άξια η μελέτη σου!

Κάτσαμε πρώτοι πρώτοι και στο βάθος της βάρκας έκατσαν όλοι οι κινέζοι και ένα ζευγάρι αγέλαστων γάλλων. Ειδικά αυτή η γαλλίδα στο στομάχι μου έκατσε! Δεν φτάνει που ήταν πανέμορφη, ήταν και ψηλή. Η πρώτη κίνηση των κινέζων ήταν να φορέσουν όλοι τα σωσίβια τους ενώ όλοι οι δυτικοί έμειναν απορημένοι. - Βρε λές να ξέρουν κάτι παραπάνω οι κινέζοι; Κάτσε να το πάρω παραμάσχαλα…

3 λεπτά αργότερα η γαλλίδα είχε δέσει το παρεό της γύρω από τα αφτιά της και ταυτόχρονα τα έκλεινε με τα δάκτυλά της. Καθόλου κομψό πρέπει να πώ λαμβάνοντας υπόψη το αιθέριο της παρουσίας της. Ας διάβαζε και αυτή Travelstories.
Από την άλλη οι κινέζοι δεν έδειχναν να ενοχλούνται καθόλου και απολάμβαναν απροβλημάτιστοι την διαδρομή.

Βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά λοιπόν από το περιγιάλι και βρίσκει ένα δάσος από πελώριους βράχους που έμοιαζαν να επιπλέουν στη θάλασσα. Το τοπίο ήταν μοναδικό και πολύ ιδιαίτερο!!!

View attachment 124430

View attachment 124431

Μετά από μια σύντομη διαδρομή κάνουμε τη πρώτη στάση της μέρας στο Daeng Island. Η βάρκα σταμάτησε δίπλα από το νησί που ουσιαστικά ήταν ένας πελώριος βράχος με μαγκρόβια βλάστηση. Πεδιλάκια, μασκούλα και επιτέλους θα έπεφτα στο νερό όταν μια κινεζούλα που ταξίδευε με τη φίλη της μας πλησιάζει και μας ρωτάει πώς χρησιμοποιείται η μάσκα!!! Μετά από μερικά δευτερόλεπτα που μου πήρε για να καταλάβω ότι όντως η κοπέλα δεν ήξερε να την χρησιμοποιήσει και δεν μου έκανε πλάκα, της εξήγησα με ύφος διδάκτορα μηχανικής, αυτόν τον περίπλοκο μηχανισμό και την είδα ενθουσιασμένη με την ιδέα. Μπλούμ στο νερό λοιπόν και … απογοήτευση! Η ορατότητα χάλια και ο αριθμός των ψαριών περιορισμένος. -Ωχ! Τι συμβαίνει; Γιατί πνίγομαι; Έχει κοπεί το λαστιχάκι που κρατάει όρθιο τον αναπνευστήρα! Φτουουου

Η βουτιά μου τελειώνει άδοξα. Μετά από μερικά λεπτά γυρνάνε όλοι στη βάρκα απογοητευμένοι και ο συνοδός υπόσχεται ότι τα καλύτερα έρχονται αλλά πως; Χωρίς μάσκα; Να πάρω από αυτές που πρόσφερε το γραφείο ούτε λόγος. Σιχαίνομαι αφάνταστα. Ευτυχώς το πρόβλημα λύνεται σύντομα αφού ο πολυμήχανος σύζυγος που δεν θα άντεχε τη γκρίνια, κατάφερε να στερεώσει όπως όπως τον αναπνευστήρα. Το μάτι μου έπεσε στην στεγνή κινέζα. Μου εξήγησε απογοητευμένη ότι φοβήθηκε γιατί δεν ξέρει να κολυμπάει και τα νερά ήταν βαθειά.

Επόμενηστάση Lading Island αλλιώς Paradise. Μας άφησαν σε μια υπέροχη μικρή παραλία με λευκή άμμο και πυκνή βλάστηση που σχηματιζόταν ανάμεσα σε δυο τεράστιους βράχους. Μπλούμ στο νερό και … ναι!!! Εδώ είμαστε! Διαυγή νερά και πολλά πολλά ψαράκια. Για τη θερμοκρασία του νερού τι να πω … ήμουν ευτυχισμένη!!!
View attachment 124432

View attachment 124433

View attachment 124434

Χάρηκα πολύ όταν σε κάποια στιγμή, από τις λίγες που σήκωσα το κεφάλι μου από τον βυθό, πέτυχα την κινεζούλα, όρθια, φορώντας το σωσίβιο και τη μάσκα της, να έχει το κεφάλι μέσα στο νερό !!!

View attachment 124435

View attachment 124436

View attachment 124437

Επόμενη στάση στο Hong Island.Μια εξίσου πανέμορφη παραλία, αρκετά μεγαλύτερη από την άλλη. Λευκή .άμμος και πολύ πράσινο. Αυτές λοιπόν είναι οι παραλίες της Ταϊλάνδης!!! Πήραμε το μεσημεριανό μας, πικάντικο και νόστιμο και αράξαμε στη παραλία για περισσότερο από μια ώρα. Μπλουμ ξανά στο νερό και …

View attachment 124438


View attachment 124439

View attachment 124440

View attachment 124441

Τελευταία στάση πριν την επιστροφή στη λίμνη του HongIsland που μόλις είχε αρχίσει να γεμίζει με νερό. Το σκηνικό μοναδικό, σαν να βρισκόμασταν σε άλλο πλανήτη. Ήμασταν οι πρώτου που φτάσαμε στη λίμνη και είχαμε τη τύχη να απολαύσουμε το σκηνικό. Ο πάτος της λίμνης ήταν διάσπαρτος με αστερίες όλων των μεγεθών. Ένας πιτσιρικάς είχε γεμίσει την αγκαλιά του με αστερίες και τους μοίραζε στους τουρίστες. Με ανακούφιση διαπίστωσα ότι όλοι τους έβαζαν πάλι πίσω στο νερό.

View attachment 124442

View attachment 124443

Επιβιβαστήκαμε ξανά στις βάρκες και πήραμε το δρόμο της επιστροφής που διήρκησε περίπου μια ώρα. Το δάκτυλο της γαλλίδας είχε φτάσει 5 εκατοστά μέσα στο αφτί της και γι αυτό προσφερθήκαμε να αλλάξουμε θέσεις. Καλά περάσαμε εμείς όλη τη μέρα. Η κοπέλα μόνο που δεν μας φίλησε τα χέρια. Φτάνοντας στην Αο Nangμας πλησίασε λαλέστατη, εγκάρδια και χαμογελαστή και μας ευχαριστούσε ξανά και ξανά. Βρε, κοίτα τι μπορεί να κάνει μια καλή πράξη!!! – Έλληνες είστε ε; Μόνο έλληνας θα το έκανε αυτό…. Βρε, κοίτα που κάποιοι μας έχουν ακόμα σε υπόληψη!

Γεμάτοι ενθουσιασμό για την υπέροχη μέρα που είχαμε, πάμε κατευθείαν στο ταξιδιωτικό γραφείο για να οργανώσουμε την επόμενη μέρα. Ξανά το δίλημμα ποιά εκδρομή να διαλέξουμε. Εμένα με είχε κεντρίσει και η εκδρομή στο εσωτερικό του Κράμπι γιατί μου αρέσουν οι ιδιαίτερες δημιουργίες της φύσης και τα περίεργα γεωφυσικά φαινόμενα αλλά ο σύζυγος που αρνιόταν να βγάλει τη μάσκα από το κεφάλι, ήθελε μόνο βουτιές και ψαράκια. Εύκολος συμβιβασμός, αφού και εγώ λατρεύω το σνορκέλιγκ και δείγμα του βυθού που είχαμε σήμερα μας ενθουσίασε.

- Τότε να μην πάτε ούτε στην εκδρομή για το Jame’sBondIsland. Είναι μόνο αξιοθέατα χωρίς κολύμπι.
- Χωρίς κολύμπι;;;;;:eek-77::eek-77::eek-77:
- Όχι. Εκτός απροόπτου το μαγιό σας δεν βρέχετε.

Χι λοιπόν και Jame’sBondIsland. Άρα πάμε στα 4 Νησιά!!!

Ωχ! Χι το ένα, χι το άλλο τι μας μένει; Κάψαμε τα Πι Πι, κάψαμε και emeraldpool, πάει και το Jame’s Bond Island. Από μεθαύριο;

- Από πού είστε;
- Cyprus
- I know… Πολύ κρύο στη χώρα σας;;;; Μπρρρρ!
- Όχι καλή μου κοπέλα. Είμαστε στη μεσόγειο.

Τελικά μας είχε μπερδέψει με τη Σιβηρία. Όταν της εξηγήσαμε δεν μπορούσε να σταματήσει να γελάει με την γκάφα της. Προσπαθήσαμε μάλιστα να της δείξουμε πάνω σε ένα παγκόσμιο χάρτη που βρίσκεται ακριβώς αλλά διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε καν η κουκκίδα. Όταν μπήκε ο μέσα ο σύζυγός της, τον ρώτησε απορημένη αν γνώριζε αυτή την άγνωστη χώρα. Ο ίδιος ήξερε που βρίσκεται το νησί – HalfTurkish, halfGreek. Ο σύζυγος λοιπόν, ανέλαβε καθήκοντα λειτουργού του υπουργείου εξωτερικών (θα έπρεπα να μας σπονσάρουν το ταξίδι με τη δουλειά που κάναμε) και εξηγούσε την πολιτική κατάσταση στη χώρα, την ώρα που εγώ επεξεργαζόμουν το χάρτη της Ταϊλάνδης που ήταν αναρτημένος στο τοίχο.
«KoLanda» δεν κακο… «KoKradan; Ko Muk; KoBu Bu;» Ωχ! Κι άλλο δίλημμα! Πηγαίνοντας νότια όμως απομακρυνόμαστε από το SuratThaniπου θα παίρναμε αναγκάστηκα το αεροπλάνο για επιστροφή στη Μπανγκόκ. Αν πάμε πιο πάνω… Μέχρι που τα αετίσιο μάτι μου πέφτει πάνω στη KhaoLak.

- KHAO LAK!!! KHAOLAK!!!!!
- Khao Lak very nice!!!
- Από κει δεν πάμε στα Similan;;;;;;
- Ναι! Καταπληκτικά τα Similan και τα Surin. Εκεί να πάτε!!! 4 ώρες με το γρήγορο minibus.
- Και θα μπορούμε να πάμε SuratThani μετά;
- Yes!!!. Είναι και πιο κοντά από δω. Θα πάτε πιο εύκολα!!!
- Θα μου πείτε και μένα τι είναι η Khao Lak και τα Similan; (Λέει ο σύζυγος που δεν μπορούσε ακόμα να συμμεριστεί τον ενθουσιασμό μας.)

Αφού η κοπέλα έδωσε μια σύντομη περιγραφή για τα Similan και Surin κλείνοντας με τη φράση «ίσως το καλύτερο μέρος της Ταϊλάνδης για σνορκελιγκ και καταδύσεις» ο σύζυγος δεν χρειάστηκε τίποτα άλλο για να πεισθεί.

- Και γιατί δεν το είχαμε στο πρόγραμμα μέχρι τώρα;
- Προσπάθησα χριστιανέ μου αλλά δεν χώραγε. Ξεχνάς που θα έπρεπε να είμαστε τώρα; Έβαλα το Κο Ταο η γυναίκα (Ax... το Ταο )…Βρε λες; …Το ‘’τιμήσαμε’’ που το ‘’τιμήσαμε’’ το πρόγραμμα να το ‘’τιμήσουμε’’ εντελώς να τελειώνουμε; Πάμε αύριο 4 νησιά και από μεθαύριο την κάνουμε προς τα κει…
- Μέσα. Αλλά να δούμε πρώτα τον καιρό μην πάθουμε κανένα χουνέρι.

Κλείνουμε την εκδρομή για την επομένη και βουρ στο ξενοδοχείο για έλεγχο του καιρού. Πιο καλές προβλέψεις δεν θα μπορούσαμε να βρίσκαμε. Από περιέργεια κοιτάξαμε και τις προβλέψεις για Σαμουι και Πανγκαν. Ο καιρός παρέμενε ο ίδιος όπως τον είχαμε αφήσει αλλά 3-4 μέρες μετά έδειχνε να έχει βελτίωση.

- Βρε, λες να γυρίσουμε για τις 3 τελευταίες μέρες στο Πανγκαν που το έχουμε και πληρωμένο και το έχουμε και απωθημένο; Βλέπουμε…

Το βραδάκι πήγαμε για ψαροκατάνυξη σε ένα από τα παραλιακά εστιατόρια της AoNang. Γαρίδες, καραβίδες, κάβουρες με πικάντικες σαλτσούλες ή μη... απλά υπέροχα! Βολτούλα στην AoNangκαι το Σαμούι και η λαχτάρα που πέρασα απείχε χρόνια μακριά.

Ακολουθεί φωτορεπορταζ( περιορισμένο ) από τα 4 Νησιά!!!

Επιτέλους ξημέρωσε μια πολύ δύσκολη νύχτα που τη πέρασα διπλωμένη πάνω στο στομάχι μου. Μην ήταν οι γαριδούλες που καταβρόχθισα χωρίς φειδώ το προηγούμενο βράδυ; Μην ήταν τα χαπάκια της ναυτίας που επίσης καταβρόχθιζα χωρίς φειδώ τις τελευταίες μέρες; Μην ήταν γενικά τα καυτερούτσικα φαγητά που επίσης καταβρόχθιζα χωρίς φειδώ από την αρχή του ταξιδιού; Ποτέ δεν θα μάθουμε…

Πρωινό πολύ συντηρητικά, χαπάκια για ναυτία mustκαι επιβιβαζόμαστε πάλι στη καρότσα ενός φορτηγού για το σημείο αναχώρησης. Περιμέναμε αρκετή ώρα για να μαζευτούν όλοι κουβεντιάζοντας με ένα ζευγάρι Νορβηγών που είχαν πρόσφατα συνταξιοδοτηθεί και αφού την ακούσαμε από τον συνοδό που μας ανέλυσε σαν άλλος Μπαμπινιώτης ότι ο κάθομαι σημαίνει ο πισινός μου ακουμπάει στο κάθισμα και να φροντίσουμε να το εφαρμόσουμε πιστά σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς τη βάρκα. Ο σύζυγος είχε πιάσει κουβέντα με τους Νορβηγούς και εγώ είχα πάρει στο κατόπι τον συνοδό για να προλάβω να καβατζώσω θέσεις μπροστά. Η Νορβηγίδα τρέχει και με προλαβαίνει, οπόταν σκύβω( ναι, ναι … ήταν πιο κοντή) και τις λέω ‘’Κάτσε μπροστά μπροστά. Κάνει πολύ θόρυβο πίσω’’ . ‘’ Καλά το κατάλαβα’’ μου λέει. ‘’ Είπα στον άντρα μου κάτι θα ξέρει αυτή και τρέχει, δείχνει σαν να έχει αποστολή... πάω και γώ’’.

Βγαίνει και πάλι λοιπόν η βαρκούλα του ψαρά από το περιγιάλι, οι κινέζοι πίσω πίσω, όλοι οι άλλοι μπροστά. Διασχίζουμε και πάλι τους πελώριους βράχους που δεν χορταίνει το μάτι σου να τους βλέπεις και κατευθυνόμαστε προς τη πρώτη μας στάση. Δύο νησάκια που ενώνονται μεταξύ τους με μια λουρίδα άμμο η οποία εξαφανίζεται όταν προχωρήσει η παλίρροια. Το σκηνικό πανέμορφο και τα νερά κρυστάλλινα μας προσκαλούσαν να τα επισπευτούμε αλλά δεν έδιναν καν τη παραμικρή υποψία για το τι έκρυβαν. Μασκούλα, πεδιλάκια και … μπλούμ στο νερό λοιπόν. Εκατοντάδες ψαράκια πηγαινοέρχονταν ανέμελα στο βυθό. Ομολογώ ότι αρχικά ψιλοτρόμαξα γιατί ήταν τόσα πολλά που έπεφταν πάνω σου το ένα μετά το άλλο και πώς να το κάνουμε, μια ταραχή μέχρι να καταλάβεις τις προθέσεις τους την έχεις. Αφού κάναμε τη πρώτη γνωριμία λοιπόν, με συμπάθησαν και μου έκαναν χώρο να προχωρήσω.
View attachment 124444

View attachment 124445

View attachment 124446
View attachment 124447

View attachment 124448

View attachment 124449

Είχα ενθουσιαστεί όχι τόσο με τη ποικιλία αλλά κυρίως με τον αριθμό τους αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα βρεθεί αλλού με παρόμοιο θέαμα. Για πολύ ώρα πηγαινοερχόμουνα με το κεφάλι στο νερό μέχρι που συνειδητοποίησα ότι είχα πολύ ώρα να πετύχω το σύζυγο που ανα διαστήματα τον έπιανε η μάσκα μου κάπου πιο πέρα ή αφηρημένη έπεφτα πάνω του την ώρα που προσπαθούσε να βγάλει φωτογραφία. Βγάζω λοιπόν το κεφάλι από το νερό και τον πετυχαίνω στη παραλία να έχει βάλει τη φωτογραφική σε στάση ανάνηψης και να της κάνει μαλάξεις.

-Πάει… τη χάσαμε. Πνίγηκε!

Για τις υποβρύχιες φωτογραφίες μας χρησιμοποιούσαμε μια αδιάβροχη θήκη για τη παλιά ΝΙΚΟΝ μηχανή μας που μας εξυπηρετούσε τέλεια τα τελευταία 6 χρόνια. Αυτή τη φορά κάτι πήγε λάθος στο κλείσιμο της θήκης και … πάει η μηχανή. Ευτυχώς ο σύζυγος είχε αλλάξει κάρτα οπόταν οι φώτο από το ‘’ράφτιγκ΄΄ στη Β. Ταϋλάνδη δεν κινδύνευαν αλλά σε αυτή τη κάρτα είχαμε όλες τις φώτο από την προηγούμενη μέρα αλλά επίσης ξεμείναμε και από φωτογραφική και για την υπόλοιπη μέρα. Ούτε καν τα κινητά μας δεν είχαμε μαζί μας αφού τα είχαμε αφήσει στο χρηματοκιβώτιο του ξενοδοχείου. Τελικά όταν επιστρέψαμε σπίτι μας διαπιστώσαμε ότι ευτυχώς η κάρτα δεν είχε πάθει τίποτα και διασώθηκαν οι φώτο που είχαμε τραβήξει μέχρι εκείνη την ώρα. Το φωτορεπορτάζ όμως από τα 4 Νησιά τελειώνει εδώ….

Αφού αποχαιρετήσαμε τη ψυχή της ΝΙΚΟΝ μας και ευχηθήκαμε να έχει μετεμψυχωθεί σε κάμερα DSLR με FHD video, προχωρήσαμε στο επόμενο νησί. Το νησί κοτόπουλο. Εμφανώς λόγω του σχήματος του που παρέπεμπε στο συγκεκριμένο πουλερικό το έλεγαν χαϊδευτικά Chicken Island. Κάναμε μια απλά μια βόλτα γύρω γύρω για να το δούμε καλύτερα, κανείς δεν μας είπε ότι θεωρείτε ένα από τα καλύτερα σημεία στο Κράμπι για snorkeling και προχωρήσαμε στο Poda Island όπου κάναμε μια μεγάλη στάση για το μεσημεριανό μας, σε μια πανέμορφη καταπράσινη παραλία με τιρκουάζ νερά.


View attachment 124450

View attachment 124451

(Οι φωτο τραβήχτηκαν στη πορεία για το TubIslandπριν τον πνιγμο)

Το νησί διαθέτει εστιατόριο και ενοικιαζόμενα δωμάτιαhttp://www.booking.com/hotel/th/pod...12375553;ws=&gclid=CO3-88Sip7gCFQy33godaDYAOA. Άνετα θα καθόμουν εδώ για 1 βράδυ(μέχρι εκεί όμως). Εμείς απολαύσαμε το μεσημεριανό που μας πρόσφερε η εταιρεία στη παραλία. Το φαγητό νοστιμότατο αλλά πικάντικο. Η χαριστική βολή στο στομάχι μου που μέχρι εκείνη την ώρα τα πηγαίναμε μια χαρά αλλά αποφάσισε να με εκδικηθεί για έλλειψη εγκράτειας που με χαρακτηρίζει και που δεν αντιστάθηκα στο πικάντικο λαχταριστό κοτοπουλάκι με την γλυκόξινη σάλτσα. Αράξαμε στη παραλία, κάναμε τις βουτιές μας, κανείς δεν μας είπε πως 20 μέτρα πιο κάτω υπήρχε ύφαλος, το μάθαμε αργότερα και αναχωρήσαμε για τον επόμενο σταθμό.

Pra-Nang Bay. Δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω και πολύ καλή περιγραφή αυτής της παραλίας (φώτο μην περιμένετε) γιατί μέχρι να φτάσουμε εκεί το στομάχι μου τα είχε παίξει. Φρικτοί πόνοι και αναγούλες. Ξάπλωσα κάτω από ένα δέντρο (άρα είχε δέντρα) και θυμάμαι πίσω που ένα πολυτελές resort. Ο σύζυγος αναγκάστηκε μετά από κάθετη άρνηση μου να χρησιμοποιήσω τα θαμνάκια για να αποθέσω το περιεχόμενο του γαστήρ μου, να τραπεί προς εξεύρεση τουαλέτας. Σύρθηκα κυριολεκτικά προς τα κει και αυτό στάθηκε η αιτία ανακαλύψουμε τα χαριτωμένα πιθηκάκια που ζούσαν εκεί. Τα παιχνιδιάρικα ζωάκια παρακολουθούσαν τους τουρίστες με το ίδιο ενδιαφέρον που οι τουρίστες έβλεπαν αυτά. Έκλεβαν τρόφιμα, καπέλα και γυαλιά και ενίοτε κατουρούσαν τον κόσμο που περνούσε! Τι χαρά!!! Στην άκρη της παραλίας υπήρχε η σπηλιά της Πριγκίπισσας. Μια σπηλιά γεμάτη χρωματιστούς φαλούς όλων των μεγεθών. Κατά μήκος της παραλίας υπήρχαν παραταγμένες βάρκες με ποτά και φαγητά. Περιγραφή τέλος γιατί αποσύρθηκα κάτω από το δέντρο μου μέχρι που αναχωρήσαμε για την επιστροφή. Μια ώρα δρόμος αλλά φτάνοντας έπεσα κάτω και φιλούσα το χώμα. Έφτασα με κόπο στο ξενοδοχείο όταν διαπίστωσα ότι είχα γίνει σαν ξεροψημένο κοτόπουλο!!!

-Καλέ… πως έγινα έτσι; Για να θυμηθώ… έβαλα αντηλιακό βούτηξα, ξαναέβαλα αντηλιακό ξαναβούτηξα, ξαναέβαλα αντηλιακό;;;;;;;;
- Χα χα χα. Η κύπρια που χλεύαζε τις ισραηλίτισσες ότι δεν ξέρουν από ήλιο. Χα χα χα.

Πραγματικά σε καμία περίπτωση δεν είχα νοιώσει να καίγομαι και είχα πάθει σοβαρά εγκαύματα απλά ο πόνος στο στομάχι με έκανε να αγνοώ το πόνο στη πλάτη μου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Υπό άλλες περιστάσεις θα έκανα τουλάχιστον μια εβδομάδα να ξαναβγώ στον ήλιο αλλά εννοείτε πως δεν είχαμε τέτοια περιθώρια οπόταν για το υπόλοιπο των διακοπών κολυμπούσα μόνο με μπλουζάκι σαν πεντάχρονο.

Ανασύνταξα ότι δυνάμεις μου είχαν απομείνει μεταξύ του στομαχόπονου, των εμμετών, των εγκαυμάτων, του τραυματισμένου γόνατου, του κτυπημένου αγκώνα και της πιασμένης μέσης από το σκληρό στρώμα γιατί η απόφαση που έπρεπε να παρθεί ήταν άκρως σοβαρή. Θα πηγαίναμε στη Khao Lak ή όχι; Έλεγχος καιρού… τέλειος… και 30 δεύτερα αργότερα κατευθυνόμασταν με τη πλάτη πασαλειμμένη με χοντρές στρώσεις ενυδατικής προς το ταξιδιωτικό γραφείο για να κλείσουμε εισιτήρια για το Minibus.

-Κάπου να μείνουμε θα μας βρείτε;
-Μπα.. Καλύτερα ψάξτε στο agoda αλλά γιατί δεν μένετε στα νησιά; Δεν νομίζω να βρείτε bungalowαλλά σίγουρα θα υπάρχουν σκηνές!
-Σκηνές;;; Το βλέμμα του συζύγου έλαμψε από χαρά αλλά…
-Σκηνές;;; Βρε δεν είστε με τα καλά σας… Είναι καλή μου ζούγκλα τα νησιά; Είναι! Έχει φιδάκια; Έχει! Νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου;
-Έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι; Τέλεια θα είναι!!!
-Μήπως θες να σου θυμίσω τι έγινε τη μια και μοναδική φορά που επιχειρήσαμε να κάνουμε κάμπινγκ;
-Τώρα υπάρχουν τα GPS θα μας βρουν πιο εύκολα!
-Εγώ φιλίες με τον Διαμαντή δεν θέλω να πιάσω. Το παιδί σου δεν το σκέφτεσαι άπονε πατέρα. Το κάμπινγκ απορρίπτεται δημοκρατικά γιατί κατατάσσεται στις δραστηριότητες υψηλού κινδύνου!

Αργότερα κάναμε μια κράτηση τηλεφωνικώς σε ένα ξενοδοχείο που εντοπίσαμε στο agoda.com για να μην ξαναπεράσουμε τα ίδια που περάσαμε στην Ao Nang και διασταυρώσαμε με την ευγενική ιδιοκτήτρια που μας έκανε και καλύτερη τιμή (μα τι καλή κοπέλα!!!) ότι μπορούμε από κει να πάμε οδικώς στο KoPhanganαν έφτιαχνε ο καιρός.

Το τελευταίο μας βράδυ στην Ao Nang το περάσαμε κάνοντας ένα food massage (για back massage ούτε λόγος), στα παραλιακά μασατζίδικα και σουλατσάροντας πέρα δώθε και ψάχνοντας για κοτόσουπα φιδέ!

Επόμενη στάση Khao Lak…

Σημειώσεις
1)Η εκδρομή στο HongIslandμας στοίχισε 700Β το άτομο ενώ αυτή στα 4 Νησιά 500Β. Οι εκδρομές γίνονταν και με ταχύπλοο που στοίχιζαν πολύ περισσότερο.
2)Το κόστος του Minibusγια Khao Lak από Αο Nang ήταν 500Β το άτομο.

Είμαστε αισίως στην 8η μέρα των διακοπών μας και ετοιμαζόμαστε για τη 4η μετακίνηση. Στις 8.30 μας παρέλαβαν με ένα κλιματιζόμενο Minibus. Μετά από περίπου 30 λεπτά διαδρομής φτάνουμε στη πόλη του Κράμπι όπου κάνουμε μια στάση 40 λεπτών για να μαζευτούν όλοι οι επιβαίνοντες και συνεχίζουμε για Khao Lak. Οι αποσκευές όλων των επιβατών στοιβάχτηκαν στη σειρά καθισμάτων πίσω από τον οδηγό δημιουργώντας ένα τοίχο έτοιμο να καταρρεύσει και να πλακώσει αυτούς που κάθονταν από πίσω και όχι μόνο.
View attachment 124452

Δικαιολογημένα ο κύριος που καθόταν από πίσω άρχισε να διαμαρτύρεται ότι αυτό δεν θεωρείται VIP air-conditioning minibus αλλά τον προσγείωσαν οι υπόλοιποι λέγοντας του να μην διαμαρτύρεται γιατί στη Ταϋλάνδη βρισκόμαστε και το ότι δουλεύει το a/c θεωρείτε μεγάλη πολυτέλεια. Η διαδρομή Κράμπι – Khao Lak κράτησε 4 ώρες με μια μόνο 15λεπτη στάση στο Phangnga. Η διαδρομή ήταν πολύ ευχάριστη και όμορφη. Εναλλαγές σκηνικών με το πράσινο να επικρατεί.
View attachment 124453

View attachment 124454

View attachment 124455
Στο μυαλό μου όμως είχα την αυριανή εκδρομή και προσπαθούσα να θυμηθώ τι είχα διαβάσει για αυτά τα νησιά. «Χμ …μα δεν είναι μόνο τα Similan… είναι και τα Surin… σε ποια πρέπει να πάμε;;; Άσε θα μας διαφωτίσουν εκεί…»

Φτάσαμε στη Khao Lak γύρω στις 1.30 και ευτυχώς το minibusμας άφησε έξω από τη πόρτα του ξενοδοχείου μας. Jerung Hotel ★★★ Jerung Hotel, Khao Lak, Thailand . Αφήσαμε τα παπούτσια μας στην είσοδο αφού είδαμε μια στοίβα από παπούτσια τοποθετημένα εκεί και προχωρήσαμε στη ρεσεψιόν για τσεκ ιν. Είχαμε συμφωνήσει τηλεφωνικώς το προηγούμενο βράδυ για Β1350 το βράδυ και κάναμε την κράτηση για 2 βράδια. Η κοπέλα στη ρεσεψιόν που ήταν και οι ιδιοκτήτρια μας δίνει το σχετικό έντυπο για το τσεκ ιν με οφειλόμενο ποσό Β3000. Τις υπενθυμίσαμε τη τιμή που μας είχε πει το προηγούμενο βράδυ και το διόρθωσε διστακτικά και μας ζήτησε να πληρώσουμε προκαταβολικά και για τα δυο βράδια. Κάρτες δεν έπαιρνε και εμείς είχαμε μετρητά μόνο για το πρώτο βράδυ. Μετά από πολλές πιέσεις μας άφησε να κάνουμε τσεκ ιν και να της φέρουμε τα υπόλοιπα το ίδιο βράδυ.

- Μα τι καλή κοπέλα ε καλέ μου; Μεγάλη ευκολία μας έκανε. Θενκιου θενκιου!!!
- Μα από πού είστε; Δεν έχω ξανακούσει αυτή τη χώρα… είναι κοντά στη Ρωσία;
- Όχι καλή μου! Μην μπερδεύεσαι από το δίμετρο ύψος μου και την ξανθή χαίτη μου.
- Θέλετε να πάτε και στα Similan; Έχουμε μια καταπληκτική προσφορά μόνο για τους πελάτες μας, 1800Β. Δεν θα βρείτε αλλού τέτοια τιμή!
- Που είναι καλύτερα στα Similan ή στα Surin;
- Στα Similan να πάτε... Είναι πιο όμορφα , είναι πιο κοντά ,έχει μεγαλύτερη ποικιλία από ψάρια είναι και πιο φτηνά. Να σας κάνω κράτηση;
- Να το σκεφτούμε λίγο….
- Θα κλείσουν οι θέσεις. Τώρα πρέπει να κλείσετε. Τέτοια τιμή δεν θα βρείτε αλλού.
- Ευχαριστούμε αλλά να φάμε πρώτα. Εγώ νηστική δεν παίρνω αποφάσεις… Για να πάμε μεθαύριο στο Κο Πανγκάν μπορείτε να μας κλείσετε θέσεις από δώ;
- Βέβαια!!! Εμείς εδώ θα σας κλείσουμε με το γρήγορο λεωφορείο. Που πάει κατευθείαν. Μόνο μια στάση στο Κράμπι.
- Που;;;;;
- Στο Κράμπι. Μόνο μια στάση.
- Μα τι εννοείς;;;; Πρέπει να επιστρέψουμε πίσω; Αφού από δω είναι πιο κοντά….
- Ναι είναι αλλά δεν υπάρχει γραμμή από δω. Πρέπει να πάτε μέσω Κράμπι αλλά μόνο μια στάση κάνει, μην ανησυχείτε. Περίπου 7 ώρες θα είστε εκεί.
- Ε μωρέ με αυτό θα χαλαστούμε τώρα… Δεν πειράζει 2 ώρες πάνω 2 κάτω δεν είναι τίποτα. Ε καλέ μου; Δεν απαντάς ε… Και πόσο στοιχίζει;
- 950Β έχει το γρήγορο. Υπάρχει και αυτό που κάνει πολλές στάσεις με 590Β αλλά αργεί πάρα πολύ.
- Ε όχι με το γρήγορο θα πάμε, μην χάνουμε χρόνο…
- Να σας κλείσω τώρα;
- Άσε να φάμε πρώτα… Μα τι καλή κοπέλα! Θέλει πάρα πολύ να μας εξυπηρετήσει! Ε καλέ μου;

Ασανσέρ δεν διαθέτει το κατάστημα. Διαθέτει μια σκάλα άκρως ακατάλληλη για υψοφοβικούς και για κλειστοφοβικούς. Αφού μας εξηγεί πώς να ανοίγουμε τη πόρτα της σκάλας με τη κάρτα ασφαλείας που μας έδωσε ανεβήκαμε στο πρώτο (ευτυχώς!) όροφο που ήταν το δωμάτιο μας. Το δωμάτιο λιτό αλλά άνετο και καθαρό. Τα πάντα μέσα στο δωμάτιο έδειχναν καινούργια και σε πολύ καλή κατάσταση. Αφήσαμε τα πράγματά μας και βγήκαμε κατευθείαν για φαγητό και για εξερεύνηση της Khao Lak.

- Να κλείσουμε λες τώρα πριν βγούμε από αυτή καλή κοπέλα λες καλέ μου;
- Όχι! θα βρούμε ένα κανονικό ταξιδιωτικό γραφείο.

Αφού αλλάξαμε χρήματα, μπήκαμε στο πρώτο ταξιδιωτικό που βρήκαμε μπροστά μας και φαινόταν σοβαρό. Πίσω από το γραφείο καθόταν ένας ηλικιωμένος Ταϊλανδός. «Ωχ! Δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε» σκέφτηκα αλλά διαψεύστηκα άμεσα με το που ξεκίνησε να μιλάει. Ο κυριούλης μιλούσε τα καλύτερα αγγλικά που έχω ακούσει από Ταϊλανδό αλλά του τα έβγαζες με το τσιγκέλι. Αγέλαστος, βαρύς και ασήκωτος, με μια βαθειά μπάσα φωνη, η αντιστοιχία του Έλληνα μάγκα σε Ταϊλανδό! Το μόνο που έλειπε για να ολοκληρωθεί η εικόνα ήταν ένα κομπολόι στο χέρι.

- Μπορείτε να μας κλείσετε εκδρομή για τα Σουριν ή τα Σίμιλαν για αύριο;
- Ναι. 1700Β για τα Σίμιλαν και 2200Β για τα Σουριν.
- Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε σε ποιο από τα δύο εσείς που λέτε να είναι καλύτερα για snorkeling;
- Surin Islands
- Που είναι ποιο όμορφα;
- Surin Island!
- Που έχει τι μεγαλύτερη ποικιλία από ψάρια;
- Surin Island!!!
- Εσείς ποιο θα διαλέγατε;
- SURIN ISLAND!!! LESS PEOPLE!!!
- Όπα μεγάλε… Τώρα κτύπησες ευαίσθητη χορδή. Τι εννοείς λιγότερος κόσμος;
- Στα Similan πάνε τουλάχιστον 6 εταιρείες. Στα Σουριν μόνο 2. O ύφαλος είναι πιο κοντά στη επιφάνια και έχετε καλύτερη ορατότητα για snorkeling. Επίσης στα Surin θα δείτε και το χωριό των Μοκεν sea gypsies. Στα Σούριν να πάτε αν δεν σας πειράζει η διαφορά στη τιμή. Τα Σιμιλαν είναι καλύτερα για καταδύσεις .

Ο σύζυγος δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο για να πεισθεί εγώ πάλι…
- Ας πάμε να φάμε πρώτα και να το σκεφτούμε λίγο.Αφού αυτή η καλή κοπέλα έλεγε για Σίμιλαν. Να δούμε τι λέει και ο LP…
Η απόφαση πάρθηκε μερικά λεπτά αργότερα αφού απολαύσαμε ένα υπέροχο γεύμα σε μια ταβερνούλα στη παραλία. Ο LP Thailand's Islands and Beaches ήταν σαφής «If you are a snorkeller trying to decide between Surin or Similan islands, opt for the Surin islands where the majority of coral are relatively close to the surface.»

- Ωραία τώρα μπορούμε να πάμε να κλείσουμε για Σούριν. Μας απάντησε με σαφήνεια ο LP.
- Να μας κάνει και κράτηση και για την επιστροφή στο Κο Πανγκαν. Η τιμή που μας δίνει είναι η ίδια με της τύπισσας στο ξενοδοχείο.
- Μωρέ … αφού θα πάρουμε από αυτόν το τουρ, να πάρουμε από αυτή τη καλή κοπέλα την επιστροφή στο Κο Πανγκαν. Να μην αφήσουμε κανέναν παραπονεμένο. Ε;

Κλείσαμε λοιπόν το τουρ από το κυριούλη και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο δώσαμε το υπόλοιπο για τη 2η νύχτα και ζητήσαμε της καλής κοπέλας να μας κάνει κράτηση για Κο Πανγκαν με το γρήγορο Minibus.

- Το γρήγορό έτσι; Σε παρακαλώ να το επιβεβαιώσεις.
- Ναι σίγουρα. Θα ξαναπάρω τώρα τηλέφωνο.

Παίρνει τηλέφωνο και μας το επιβεβαιώνει

- Ναι! Ναι! Σίγουρα. Πάει κατευθείαν. Μόνο μια στάση στο Κράμπι!!! Κατευθείαν… μην ανησυχείτε καθόλου!!
- Μα τι καλή κοπέλα! Ε καλέ μου;
- Ρε συ, εμένα κάτι δεν μου άρεσε εδώ.
- Όχι ρε συ, μα είναι τόσο καλή κοπέλα! Ε καλέ μου; Δεν απαντάς;

Περάσαμε την υπόλοιπη μέρα στην υπέροχη Khao Lakμέχρι που ο ήλιος βούτηξε στα γαλάζια νερά !!!
View attachment 124456

Περιγραφή στη συνέχεια …

Khao Lak
View attachment 124457

View attachment 124458

Παρόλο που η λέξη Khao σημαίνει βουνό η Khao Lak είναι μια πανέμορφη παραλία 20+ χιλιομέτρων χιλιομέτρων. Το ωραιότερο κομμάτι θεωρείτε η Ao Thong αλλιώς Λευκή Παραλία που δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάμε αλλά και από το κομμάτι που είδαμε δεν μείναμε καθόλου δυσαρεστημένοι. Η Khao Lak χτυπήθηκε βάναυσα από το τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου 2004 και η περιοχή ισοπεδώθηκε και θρήνησε πέραν το 3000 νεκρών. Τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλη ανάπτυξη και ολοκαίνουργιες, πολυτελείς κυρίως ξενοδοχειακές μονάδες είναι παραταγμένες κατά μήκος της παραλίας τουλάχιστον στο κομμάτι που καταφέραμε να εξερευνήσουμε. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση οι πολλές πινακίδες μέσα στα πολυτελή ξενοδοχεία που προειδοποιούσαν για Δάγκειο Πυρετό που μας έκαναν να ψάξουμε το ξεχασμένο αντικουνουπικό που είχαμε μαζί μας. Την επόμενη μέρα ένα ζευγάρι που γνωρίσαμε κατά την διάρκεια της εκδρομής στα Σουριν μας ανέφερε ότι ανά μισή ώρα υπάλληλος του ξενοδοχείου που έμεναν, κυκλοφορεί στο κήπο και προσφέρει αντικουνουπικό στους πελάτες που λιάζονται!!! Μου φάνηκε μέρος για οικογενειακό τουρισμό, τουλάχιστον και πάλι στο κομμάτι που καταφέραμε να δούμε και επίσης είναι η αφετηρία για τις μονοήμερες ή πολυήμερες εκδρομές στα νησιά Σούριν και Σίμιλαν.
View attachment 124459
Η παραλία ήταν διάσπαρτη με μικρά καβουράκια που έκαναν περίτεχνα σχέδια στην άμμο. Απλά εκπληκτικό!

View attachment 124460

View attachment 124461

View attachment 124462

Απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα στη Khao Lak, βουτήξαμε στα υπέροχα ζεστά νερά και μετά το απαραίτητο φρεσκάρισμα τραπήκαμε προς αντικατάσταση της πνιγμένης φωτογραφικής μας αφού θα ήταν απαράδεκτο να κάναμε τέτοια εκδρομή και να μην είχαμε φωτογραφίες. Μετά από πολλές προσπάθειες καταφέραμε να εντοπίσουμε το μοναδικό φωτογραφείο της περιοχής το οποίο προσπερνούσαμε συνέχεια γιατί έμοιαζε περισσότερο με φωτοτυπάδικο παρόλο που είχαν μια τεράστια πινακίδα Kodakστο τζάμι. Προβληματισμένος ο σύζυγος εξέφρασε την ανησυχία μήπως για το στοκ τους διαψευστήκαμε όμως σύντομα όταν ο νεαρός(ετών 17???) μας παρουσίασε της 2 επιλογές που διέθετε. Η μια ξέφευγε από το βαλάντιο μας με την άλλη κάτι γινόταν. Αρχίσαμε λοιπόν το παζάρι αλλά ήταν πολύ σκληρό καρύδι ο πιτσιρικάς. Ούτε Μπαχ δεν έπεφτε. Είχε το μονοπώλιο ο μπαγάσας και μας κρατούσε στο χέρι. Σημειωτέων ότι η ώρα είχε πάει 8,30 μμ οπόταν τα όρια μας ήταν πολύ στενά. Και πάνω στο αποκορύφωμα της διαπραγμάτευσης και εκεί που το ντιλ είχε πάρει φωτιά με εμάς να κάνουμε τις μόνες υποχωρήσεις, ο σύζυγος την κάνει για να απαντήσει ένα επείγον επαγγελματικό τηλεφώνημα και με αφήνει να διαπραγματευτώ την αγορά του πολυπόθητου μηχανήματος. Και αφού η προηγούμενη μέθοδος ήταν άστοχη είπα να το πάρω αλλιώς...

- Εεε ...εσένα σου αρέσει το σνορκελιγκ...
- Οχι!
- Έχεις πάει όμως στα Σουριν και στα Σιμιλαν ε?
- Παλιά. Τώρα δεν έχω χρόνο. Πρέπει να δουλεύω.
- Καλά κάθε μέρα δουλεύεις? Πολύ σκληρό το αφεντικό σου.
- Ο πατέρας μου είναι.
- (Ωχχχ γκάφα!)Ε ... Ποία νησιά σου άρεσαν όμως ποιο πολύ τα Σούριν ή τα Σίμιλαν;
- Κανένα από τα δύο. Εγώ προτιμώ το Tachai?
- Ποιο?????? Tachai;;;; QU'ESTCE QUE TACHAI??????:eek-77:
- To Tachai
- Αυτό είναι νησί? Και είναι εδώ κοντά????
- Ναι εδώ, δίπλα από τα Σιμιλαν.
- Tachai!!!!
- Ναι Tachai.
- Tachai!!! Tachai!!! (γιατί δεν το ξέρω εγώ αυτό??? Γιατί δεν λέει τίποτα ο οδηγός μου? Τι στον κόρακα Thailand Islands and Beaches είναι αυτός??? Και γιατί αυτό το κωλόπαιδο λέει ότι είναι καλύτερα??? Πάει την πατήσαμε... Χάσαμε τα καλύτερα γιατί ήμασταν αδιάβαστοι... Μας πιάσανε κορόιδοοοοο) και κάνω βγώ από την πόρτα την ώρα που μπαίνει ο σύζυγος.
- Λοιπόν οκ? Τον έριξες?
- Tachai!!! Tachai!!
- Τι είναι αυτό παιδί μου? Τι έχεις πάθει:;Φτάνει πια με τις αρρώστιες που πας και ξεθάβεις.
- Όχι .. Δεν ξέρω... πάω να μάθω. Tachai! Tachai!
- Πού πας???
- Tachai! Tachai!!!

Και μπαίνω τρέμοντας στο πρώτο ταξιδιωτικό που βρίσκω μπροστά μου. Τελικά, τo Tachai είναι το νοτιότερο από τα νησιά Σίμιλαν και λόγω της μεγάλης απόστασής από τα υπόλοιπα δεν περιλαμβάνετε στις εκδρομές που γίνονται αλλά γίνονται εκδρομές μόνο για αυτό. Η πρόσβαση στους τουρίστες έχει επιτραπεί σχετικά πρόσφατα γιαυτό και αποτελεί κάτι το ‘καινούργιο΄ στη περιοχή. Πραγματικά οι φωτογραφίες έδειχναν εντυπωσιακές αλλά όχι περισσότερο από των Σουριν και Σιμιλαν. Έτσι αφού μάζεψα την ψυχή που μου είχε φύγει κατευθύνθηκα πίσω προς το φωτογραφείο και στο δρόμο πέτυχα το σύζυγο με τη μηχανή παραμάσχαλα.

Ικανοποιημένοι και οι δύο λοιπόν απολαύσαμε το δείπνο μας στο Khao Lak Seafood Family House γεμάτοι ενθουσιασμό για την επόμενη μέρα.

Ο ύπνος μου διακόπηκε βάναυσα στις 6 πμ από ένα συνεχές επίμονο κουδούνισμα σαν ποδήλατου. Μετά από 30 βασανίστηκα λεπτά και αφού μου μπήκε η ιδέα μήπως ο παππούς μας είπε λάθος ώρα αναχώρησης για τα νησιά Σουριν αποφάσισα να κατεβώ στη ρεσεψιόν να δω τι γίνεται. Κατεβαίνω τρέχοντας τη σκάλα και αντικρίζω μια αφηνιασμένη κινέζα να κτυπάει το επανειλημμένα το κουδούνι που υπήρχε πάνω στη ρεσεψιόν, έκανε μια παύση μερικών δευτερολέπτων για να δει ποιος κατέβηκε, και αφού διαπίστωσε ότι αποκλείεται να είμαι η υπάλληλος του ξενοδοχείου ( ναι! Αυτή η καλή κοπέλα) συνέχισε να κοπανάει το κουδούνι ασταμάτητα. Αφού κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να μην βιαιοπραγήσω και να της φέρω το κουδούνι στο κεφάλι, προσπάθησα να της εξηγήσω ότι μετά τις 7.30 θα είναι κάποιος εκεί και επιτέλους ξεράθηκε δίπλα στη μάνα της στο καναπέ της ρεσεψιόν. Μεταβολή για το δωμάτιο αλλά… είχα κλείσει τη πόρτα της σκάλας πίσω μου η οποία ανοίγει μόνο με τη κάρτα του δωματίου! Κινητό δεν είχα μαζί μου και το τηλέφωνο της ρεσεψιόν είχε … κλειδαριά! Έκατσα λοιπόν δίπλα από τα ερείπια των κινέζων και ευχόμουν να μπει η περιέργεια στο σύζυγο και να αναρωτηθεί ‘’ Μα που πήγε επιτέλους αυτή;’’ και να κάνει μια προσπάθεια να με ψάξει αφού σε λιγότερο από 40 λεπτά θα ερχόταν το λεωφορείο για το τουρ. Τα λεπτά περνούσαν και εγώ προσπαθούσα να στείλω τηλεπαθητικά μηνύματα στο σύζυγο με αρκετή επιτυχία μπορώ να πώ, αφού 20 λεπτά αργότερα κατέβηκε ο νεαρός από το διπλανό δωμάτιο. Μπορεί να ήταν το λάθος άτομο αλλά αποστολή εξετελέσθη. Η πόρτα άνοιξε! Κάπως έτσι ξεκίνησε μια μέρα που έμελε να είναι η καλύτερη του ταξιδιού.

30 λεπτά αργότερα ήμασταν στο λεωφορείο για το σημείο αναχώρησης του ταχύπλοου. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα. Κατά την άφιξη μας περίμεναν καφέδες και τσιμπήματα καθώς και ένα τεράστιο μπολ με δραμαμίνες! Επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο περίπου 30 άτομα. Ξεχώρισα μια οικογένεια Γάλλων, η γιαγιά και ένα ζευγάρι με τα δυο πιτσιρίκια τους, 6 και 8 χρονών. Όπως μας είπαν αργότερα πήγαιναν για να περάσουν 3 ολόκληρες μέρες στα νησιά. Η περίπου 1 ώρα διαδρομής πέρασε ευχάριστα παρατηρώντας μια εκστασιασμένη Ταϊλανδή που αρνιόταν να καθίσει αλλά αντίθετα κρατιόταν με το ένα χέρι από ένα πόμολο στην άκρη της βάρκας και το άλλο χέρι έξω από τη βάρκα. Τον αέρα να της παίρνει τις φούστες, τα μαλλιά να ανεμίζουν και τα κύματα να την κάνουν λούτσα πατόκορφα τσιρίζοντας κάθε φορά που το νερό την κατάβρεχε. Δεν θυμάμαι να μίλησε κάποιος από τους υπόλοιπους επιβάτες σε αυτή τη διαδρομή. Θυμάμαι μόνο τις απορριμμένες φάτσες τους να την κοιτάνε με το στόμα ανοικτό.

Το εθνικό πάρκο Mu Ko Surin αποτελείτε από ένα αρχιπέλαγος 5 νησιών στη θάλασσα του Άνταμαν 55 χιλιόμετρα από τα παράλια κοντά στα θαλάσσια σύνορα με τη Βιρμανία. Είναι ένα από τα διασημότερα κέντρα καταδύσεων αλλά και ένα από τα καλύτερα μέρη για σνορκέλιγκ αφού οι υπέροχοι ύφαλοι βρίσκονται σε μικρό βάθος. Στα νησιά κατοικούν δύο μικρές κοινότητες της μειονότητας Μοκεν αλλιώς γύφτοι της θάλασσας .

Η βάρκα κάνει τη πρώτη της στάση και εμείς με συνοπτικές διαδικασίες βουτάμε στο νερό για να δεχτούμε μια εγκάρδια υποδοχή από αυτόν

View attachment 124463

και προφίλ

View attachment 124464

Ο λόγος μου είναι πολύ φτωχός και δυστυχώς ούτε οι φωτογραφίες μπορούν να μεταφέρουν το τι βιώσαμε τα επόμενα 50 λεπτά καθώς και στις μετέπειτα βουτιές μας στα νησιά Σουριν. Υπέροχα κοράλλια, απίστευτη ποικιλία θαλάσσιας ζωής να παρελαύνει από κάτω μας. Σαν να βρισκόμασταν σε ένα τεράστιο ενυδρείο και το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να επιπλέουμε στην επιφάνεια. Ζωντανά κοράλλια, πολύχρωμα εξωτικά ψάρια όλων των μεγεθών, αγέλες ψαριών μικρών και μεγάλων. Τεράστια κοχύλια, πελώριοι αστερίες και εξωτικοί αχινοί με γιγάντια αγκάθια. Δεν θυμάμαι να έβγαλα τα κεφάλι από το νερό για 50 λεπτά. Που και που πετύχαινα κάποιον από τους συνεπιβάτες να έχει το ίδιο με μένα εντυπωσιασμένο ύφος. Τα γαλλάκια να κολυμπάνε δίπλα μου χωρίς πέδιλα ή σωσίβια και το μπαμπά Γάλλο να κάνει ελεύθερη κατάδυση σε πολλά μέτρα βάθος. Αφέθηκα στη μαγεία αυτού του υπέροχου βυθού και με soundtrack τον άκρως χαλαρωτικό ήχο του αναπνευστήρα μου χάθηκα σε ένα κόσμο μαγικό.

View attachment 124465

View attachment 124466

View attachment 124467

View attachment 124468

View attachment 124469

View attachment 124470

View attachment 124471

View attachment 124472

View attachment 124473

View attachment 124474

View attachment 124475

Αναχωρήσαμε από το πρώτο σημείο για να μεταβούμε στο σταθμό των νησιών όπου θα κάναμε και διάλυμα για μεσημεριανό. Το σημείο αυτό είναι ένα από τα δύο σημεία που μπορεί κάποιος να διανυκτερεύσει στα νησιά. Υπάρχει ένα εστιατόριο, μερικές ξύλινες καλύβες και σκηνές κατασκήνωσης. Το μέρος είναι απλά μαγευτικό. Το νησί ήταν καλυμμένο με πυκνή βλάστηση και οι μικρές παραλίες του νησιού είχαν κάτασπρη άμμο και τα πιο τιρκουάζ νερά που έχω δει στη ζωή μου. Μετάνιωσα οικτρά που δεν άφησα το σύζυγο να με πείσει να διανυκτερεύσουμε στα νησιά. Ήμουν ικανή να κοιμηθώ σε ψάθινο χαλάκι στη παραλία αν δεν υπήρχε σκηνή διαθέσιμη αλλά είχαμε κανονίσει ήδη την μετακίνηση μας στο Κο Παγκαν την επόμενη μέρα. Αλλά και σκηνές υπήρχαν και σπιτάκια αλλά ήταν πλέον αργά. Άλλωστε μόλις πήγα να κάνω μια νύξη το τι άκουσα από το σύζυγο για το αγύριστό μου το κεφάλι είναι ακατάλληλο προς δημοσίευση γι αυτό και τον διάλογο αυτό θα τον αφήσω πίσω!

View attachment 124476
View attachment 124477

View attachment 124478

View attachment 124479

View attachment 124480

Χαλαρώσαμε στην παραμυθένια παραλία και περιπλανηθήκαμε για λίγο στο νησί ψάχνοντας για τα ζωάκια που το κατοικούν. Συναντήσαμε πιθηκάκια και ιπτάμενους σκίουρους.
View attachment 124481

Επιβιβαστήκαμε στη βάρκα για τη τελευταία μας στάση όπου είχαμε 2 επιλογές. Σνορκελιγκ ή επίσκεψη στο χωρίο των Μοκεν. Εννοείται ότι επιλέξαμε το μπανιστήρι στο βυθό παρά το μπανιστήρι στη ζωή των ανθρώπων. Το χωρίο το βλέπαμε από μακριά, αποτελείτο από μικρά ξύλινα σπιτάκια πάνω σε πασσάλους μέσα στη θάλασσα. Από το τσουνάμι του 2004 η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης ανάγκασε τους Μόκεν να μένουν στα σπίτια αυτό ενώ μέχρι τότε κατοικούσαν μέσα στις βάρκες τους. Δυστυχώς το τσουνάμι έπληξε πολύ τη κοινότητα των Μοκεν.

Άλλη μια ώρα απόλαυσης του βυθού των Σουριν. Η ορατότητα ήταν καταπληκτική, με διαυγή νερά και τον ύφαλο σχεδόν να αγγίζει την επιφάνεια της θάλασσας. Όμορφες εικόνες εναλλάσσονταν μπροστά στα μάτια μας. Θα μπορούσα να περνούσα αμέτρητες ώρες να επιπλέω σε αυτά τα νερά και να παρατηρώ τη ζωή εκεί κάτω. Ο χρόνος περνούσε χωρίς να το καταλάβω και γω προσπαθούσα να ρουφήξω όσες παραπάνω εικόνες μπορούσα από αυτό το παραμυθένιο τοπίο.

View attachment 124482

View attachment 124483

View attachment 124484

View attachment 124485

View attachment 124486

View attachment 124487

View attachment 124488

View attachment 124489

View attachment 124490

View attachment 124491

View attachment 124492

Δεν μπορώ να διαλέξω από τις δεκάδες φώτο που έχω. Έχω ανεβάσει ακόμα μερικές στο άλπουμ.
Πήραμε το δρόμο του γυρισμού γεμάτοι ενθουσιασμό και τις καλύτερες εντυπώσεις και ευτυχώς χωρίς την Ταϊλανδή. Ποτέ δεν μάθαμε τι απέγινε. Στο λεωφορείο της επιστροφής η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη. Δεν βολευόμουν με τίποτα στο κάθισμα. «Μα τι στο καλό; Κάρβουνα έχει αυτό το κάθισμά ;» Φωτιά όμως είχαν οι γάμπες μου που είχαν κατακαεί από την πολύωρη έκθεση στον ήλιο αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη για να το πάρω χαμπάρι. Κολυμπούσα με μπλουζάκι αφού η πλάτη μου υπέφερε από τις απροσεξίες των προηγούμενων ημερών, δεν είχα σκεφτεί όμως το κάτω μέρος του σώματος μου. Αυτά τα αναφέρω για παραδειγματισμό. Στις αποσκευές σας βάλτε αντηλιακό 50+ Extremely Water Resistance.

Η μέρα τέλειωσε βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στη Khao Lak και περιγράφοντας ο ένας στον άλλο τι είδε κατά την διάρκεια της μέρας. Διαπιστώσαμε ότι πολλά από αυτά που είχα δει εγώ δεν τα συνάντησε ο σύζυγος και άλλα τόσα είδε αυτός που δεν τα είδα εγώ.

Απολαυστικό δείπνο στη καντίνα απέναντι από το Khao Lak Seafood Family House και αποχαιρετήσαμε τη Khao Lak αφού το πρωί θα ξεκινούσαμε για Κο Παγκάν. Η επίσκεψη στα Σουριν ήταν το Highlight των διακοπών μας και δεν ήταν καν στο πρόγραμμα μας. Ένα μέρος που δεν θα βρισκόμασταν ποτέ αν δεν ήμασταν τόσο γκαντέμηδες και ο καιρός στο Σαμούι δεν ήταν τόσο χάλια. Και κοιμήθηκα χαρούμενη ότι τελικά ο καλός θεούλης με αγαπάει γιατί δεν ήξερα τι θα μου ξημέρωνε η επόμενη μέρα και τι ετοίμαζε για μας αυτή η καλή κοπέλα.

Υ.Γ. Εύχομαι καλή χρονιά σε όλους σας με πολλά υπέροχα ταξίδια!!!

Σαν βγεις για πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος… » κλεμμένο

8 παρά δέκα το πρωί ήμασταν στημένοι στην στο πεζοδρόμιο να περιμένουμε το minibus για Ko Πανγκαν αφού το ραντεβού ήταν στις 8. Ο ενθουσιασμός από την προηγούμενη μέρα δεν είχε ακόμα καταλαγιάσει και έτσι πέρασαν εύκολα τα 40 λεπτά που μας είχαν στήσει. Έτσι 8.30 ξεκινάμε για το Κράμπι όπου θα κάναμε τον μοναδικό( χα χα χα) σταθμό μέχρι την αποβάθρα Donsak στο Surat Thani. Η διαδρομή κύλησε ευχάριστα και περίπου 2,5 ώρες μετά ήμασταν σε ένα υπόστεγό στο Κράμπι. Μας ξεφορτώνουν και μας ανακοινώνουν ότι θα πρέπει να περιμένουμε 2 ώρες. «Τι; Πώς; Γιατί; Αφού όλο και όλο τα ταξίδι 6 ώρες είναι είπε η καλή κοπέλα πώς γίνεται να περιμένουμε τις 2 εδώ;;;;» Καμία ανταπόκριση δεν βρήκα όσο και αν το έψαξα. Πήρα λοιπόν το σταυρόλεξο μου αλλά πριν προλάβω να συμπληρώσω το μισό μας μαζεύει ένας υπάλληλος και μας βάζει σε ένα λεωφορείο. Εμάς και μια νεαρή Ελβετίδα την Άλεξ. «Αααα!!! Θα κατάλαβαν το λάθος τους και μας πάνε κατευθείαν γιατί στο κάτω κάτω εμείς πληρώσαμε και το ακριβό ναύλο στη καλή κοπέλα!» «Ναι ναι βέβαια!!» συμφωνεί μαζί μου η Άλεξ. «Ε καλέ μου;» … Καμία απάντηση. Η χαρά μας δεν κράτησε και πολύ γιατί 10 λεπτά αργότερα μας ξεφορτώνουν και πάλι σε ένα δεύτερο υπόστεγο χωρίς καμία εξήγηση.

- Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Ε καλέ μου; Τι θα κάνουμε τώρα;
- Τίποτα! Χώνεψε το ότι θα φτάσουμε το βράδυ, χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Η διαδρομή είναι υπέροχη.
- Μα δεν είναι δυνατόν να μας ξεγέλασε αυτή η καλή κοπέλα. (Καμία απάντηση)

Μετά από 5 λεπτα μας ξαναφορτώνουν σε ένα τρίτο λεωφορείο κάνουμε μια διαδρομή μισής ώρας για να μας ξεφορτώσουν 3ο υπόστεγο. Εκεί προσπαθούσαμε να μαζέψουμε την Άλεξ που αφηνιασμένη ξεκίνησε να φωνάζει «I want to punch somebody now!» «Ηρέμησε καλή μου. Παρ’ το σαν μέρος του ταξιδιού. Είναι μια αυθεντική εμπειρία από Ταϊλάνδη» πριν μας ξαναφορτώσουν ένα τέταρτο λεωφορείο για να μας ξεφορτώσουν σε ένα πεζοδρόμιο για να μας μαζέψει ένα φορτηγάκι. Φορτωμένοι μαζί με τις βαλίτσες στη καρότσα του pickup γνωρίσαμε τον Ματέο που ξεκίνησε από το Κο Λάντα και αναρωτιόταν τι κάνει λάθος και συνεχώς χάνει το VIP air-conditioning minibus που είχε πληρώσει και από εκείνη την ώρα έγινε μαζί με την Άλεξ η ευχάριστη συντροφιά μας σε αυτό το ταξίδι που όλο πήγαινε και τελειωμό δεν είχε. Μια ώρα και ένα λεωφορείο αργότερα …
Εγώ: « Δεν αντέχω άλλο!!!! Τα νεύρα μου. Οχί άλλα λεωφορείααααα. Φέρτε μου την ξενοδόχα να τη σκίσω. Την απαίσια, την μπιπ μπιπ μπιπ »
Άλεξ « Χα χα Περνάς αυτό που πέρασα εγώ πριν 2 ώρες. Θυμήσου την χαρά της εμπειρίας που λέγαμε χα χα χα»

Δεν είναι φάρσα αυτό που σας περιγράφω φίλοι μου. Δεν είναι Μολιέρος. Είναι ένα εγχειρίδιο του πως μπορείς να κάνεις ένα ταξίδι 6 ωρών σε 12. Οι οδηγίες για το πώς να σπάσετε το ρεκόρ Γκίνες για τις περισσότερες φορτοεκφορτώσεις. Η διατριβή μου για το πως να σε πιάσουν κορόιδο στη Ταϊλάνδη. Είναι το μακρύ ταξίδι προς την Ιθάκη μου, το Κο Πανκάν. ‘Ένας Γολγοθάς που νόμιζα πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Χρειάστηκαν συνολικά 5 λεωφορεία, 1 pickup, 1 καράβι, 6 Depon και περισσότερο από 12 ώρες για να φτάσουμε τελικά στο νησί. Σημειώστε ότι και το καράβι που μας πέρασε από την Donsak στο Παγκάν ήταν το πιο αργό που υπήρχε και έκανε και στάση στο Κο Σαμούι. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να μας σταματήσουν μεσοπέλαγα για να αλλάξουμε βάρκα, να μας μοιράσουν σε long tail boats και με τις βαλίτσες στα γόνατα να τραβάμε κουπί. Αλλά και εκεί με απογοήτευσαν! Μα τι αχάριστη που είμαι πια! Με τίποτα δεν είμαι ικανοποιημένη!

Όταν φτάσαμε στην Thong Sala παράλαβε τα κουφάρια μας το φορτηγάκι του Cookies Salad Hotel και λίγη ώρα αργότερα καταφέραμε επιτέλους να κάνουμε check in. «Μπορείτε να πάτε στο δωμάτιο σας» μας λέει η ευγενέστατη κοπελιά και μας δείχνει μια σκάλα να κατέβουμε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ανακούφιση μου όταν δυο παιδιά του ξενοδοχείου φορτώθηκαν τις βαλίτσες μας για να τις μεταφέρουν, γιατί η σκάλα κατέβαινε και κατέβαινε μέχρι που πιάσαμε πάτο!!!!!!!!!!!!!!! Ένα τεράστιο χαμόγελο βιδώθηκε στη τσιμπλιασμένη μας φάτσα και εγκαταστάθηκε εκεί για τις επόμενες 2 μέρες. Το δωματιάκι μας ήταν πάνω στη παραλία στο πάνω όροφο. Ήταν άνετο, ωραία διακοσμημένο και με ένα μεγάλο μπαλκόνι που έβλεπε τη Salad Beach. Ικανοποιημένοι γεμίσαμε και την κοιλίτσα μας στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και όταν ο σύζυγος δήλωνε ότι όσο και να χτυπιέμαι αυτός θα περάσει τις επόμενες 2 μέρες ξυπόλητος σε αυτή τη παραλία, εγώ ρωτούσα στη ρεσεψιόν πως θα φτάσω στο Κoh Νang Υuan. Η φόρα μου κόπηκε απότομα όμως όταν έμαθα πως θα ξεκινούσαμε στις 7 το πρωί και θα επιστρέφαμε στις 7 το βράδυ. Κούραση Vs ggonholidays σημειώσατε 1 . Ακόμα το μετανιώνω. Έφτασα εκεί και δεν πήγα λίγο παραπέρα. Πάντα όμως δεν θα υπάρχει και το παραπέρα που θα θέλουμε να φτάσουμε;

Κλείνω την περιγραφή της δραματικής φαρσοκωμωδίας με την ευτυχή κατάληξη με αυτό

View attachment 124493

Το πρωινό μας φαναίρωσε την ομορφία της Salad Beach. Η παραλία είναι πραγατικά υπέροχη και η θέα από το μπαλκόνι μας μας μαγευτική.

View attachment 124494

Απόφασισαμε να περάσουμε τη μέρα χαλαρά εκεί έτσι μετά το πρωινό πήραμε τις μασκούλες μας και τραβήξαμε προς εξερέυνηση του υφάλου που βρίσκεται 150 μέτρα από την ακτή και ο οποίος αποδείχτηκε
αρκετά πλούσιος σε ζωή. Επιβεβαιώνω την ύπαρξη των τεράστιων αηδιαστηκών αγγουριών για τα οποία μας έχει μιλήσει η συμφωρουμίτησα go2dbeach . Εκτός από τα αγγούρια μου έκαναν επίσης μεγάλη εντύπωση τα πολλά νεκρά κοράλια που βρίσκουνταν ακριβώς πριν τον ύφαλο και έμοιαζαν σαν ένα βουνό από οστά. Σκιάχτικα για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι είναι απλά κοράλια όταν βρέθηκαν ξαφνικά μπροστά στη μάσκα μου και σχεδόν άγγιζαν την επιφάνεια της θάλασσας. Το μόνο που με ενοχλούσε τόσο στη Salad όσο και στις άλλες παραλίες που επισκευτήκαμε στο νησί ήταν οι βάρκες που πηγαινοέρχονταν και νόμιζα ότι θα περάσουν από πάνω μας. Υποτίθεται ότι υπάρχουν οριοθετημένοι διάδρομοι για τη διακίνηση των βαρκών αλλά μάλλον οι Ταίλανδοί βαρκάριδες είναι λίγο αναρχικοί καμικάζι!

View attachment 124495

View attachment 124496

Η παραλία εκτός από πανέμορφη ήταν πολύ ήσυχη παρόλο που τα ξενοδοχεία ήταν σχεδόν πλήρη. Ελάχιστος κόσμος στη παραλία και ακόμα λιγότερος μέσα στο νερό. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί. Η Salad έχει αρκετά ξενοδοχεία τόσο ακριβά όσο και πιο οικονομικές επιλογές τα οποία όμως γεμίζουν πολύ εύκολα. Ρωτήσαμε σε μερικά από εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον αλλά πουθενά δεν υπήρχε διαθέσιμο δωμάτιο. Το Cookies όμως δεν το αλλάζω με τίποτα και ευχαριστώ τη go2dbeachγιατί το ξετρύπωσα από την ιστορία της. Το ξενοδοχείο αν παραβλέψεις τα πολλά σκαλιά που είναι πρόβλημα αν είσαι σαν εμένα τεμπέλα ή η φυσική σου κατάσταση είναι σαν εμένα «άστα να πάνε...» ήταν σε όλα άψογο. Εξυπηρέτηση, δωμάτια, θέα αλλά και το φαγητό αφού το τιμήσαμε κάθε βράδυ. Φυσικά το δωμάτιο μας ήταν αυτό οπόταν τα σκαλιά για μας δεν ήταν θέμα αφού και όλες τις μετακινήσεις μας της κάναμε με βάρκα ταξί.

View attachment 124497


Το απόγευμα απολαύσαμε ένα υπέροχο μασάζ σε ένα από τα παραλιακά μαγαζιά και γενικά η μέρα μας πέρασε ξεκούραστα και ευχάριστα και η χτεσινή ταλαιπωρία αποτελούσε μακρινό παρελθόν.

View attachment 124498

View attachment 124499

View attachment 124500

Το βράδυ η παραλία αλλάζει σκηνικό. Τα ξενοδοχεία βγάζουν τα τραπέζια τους μέχρι το κιμά και κάνουν την εμφάνισή του χορευτές της φωτιάς.

View attachment 124501

View attachment 124502

Την επομένη αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε τις διπλανές παραλίες. Συμφωνήσαμε με ένα βαρκάρη ταξιτζή να μας πάει αρχικά στην Mae Had, να μας αφήσει για 2 ώρες και μετά να μας πάει στην Haad Yao. Η Mae Had βρίσκεται στα δεξιά της Salad σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων. Αρκετά όμορφη παραλία με περισσότερο κόσμο από την Salad. Είχε ένα έλος μερικά μέτρα από τη θάλασσα που σχημάτιζε μια τάφρο μεταξύ της θάλασσας και των ξενοδοχείων το οποίο μάζευε άπειρα τεράστια κουνούπια. Το μεγάλο ατού της Mae Had είναι ένα νησάκι Ko Ma που υπάρχει μερικά μέτρα από τη παραλία και που προσθέτει στη θέα αλλά και ο πολύ πλούσιος ύφαλος που υπάρχει μερικά μέτρα από τη παραλία και γύρω από το νησί o οποίος έχει χαρακτηριστεί ως εθνικό πάρκο. Το νησάκι ενώνεται με τη παραλία με μια λωρίδα άμμου.

View attachment 124503

View attachment 124504

Η Had Yao έχει άλλο αέρα, πιο κοσμοπολίτικο. Σαφώς μεγαλύτερη παραλία, με πολλή κόσμο και περισσότερες επιλογές για φαγητό και ποτό. Παρόλο αυτά ήταν ήσυχα. Θεωρώ ότι είναι πολύ καλή επιλογή για διαμονή στο νησί ειδικότερα αν δεν προτειμάτε την απομόνωση. Με θαμώνες νεαρότερης ηλικίας και περισσότερες παρέες παρά ζευγάρια και οικογένειες που συναντούσες στη άλλες δυο παραλίες. Προσωπικά αν ήταν να ξαναπάω πάλι τη Salad θα επέλεγα γιατί ήταν η ομορφότερη από τις τρεις.

View attachment 124505

Οι δύο μέρες στο νησί πέρασαν υπερβολικά γρήγορα. Αφήσαμε το Cookies με βαρία καρδιά αλλά μας περίμενε η Μπανγκόκ και η ανυπομονησία για την εξερεύνηση αυτής της υπέροχης πόλης υπερνικούσε τη λύπη μας που θα αφήναμε αυτό τον παράδεισο.

View attachment 124506

Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II

Από πού να ξεκινήσω για αυτό το κομμάτι του ταξιδιού! Από το Κο Σαμούι που το εγκαταλείψαμε ατάκτως? Από το Κο Τάο που δεν φτάσαμε ποτέ ή το Κο Nangyuan? Ειδικά για τα δύο τελευταία έχω μεγάλη πίκρα. Σαν φανατική παραλιόπληκτη και λάτρης της κολύμβησης με μάσκα δεν μπορώ να το χωνέψω ότι έφτασα τόσο κοντά και δεν τα κατάφερα να πάω. Φυσικά θεωρώ ότι και το Κο Παγκαν αξίζει αρκετά περισσότερες μέρες από τις 2,5 που του δώσαμε εμείς. Το νησί είναι ένας παράδεισος, πνιγμένο στο πράσινο και παραλίες ονειρικές. Ότι πρέπει για άραγμα, χαλαρές διακοπές!!! Αυτό που είχα πάντα στο μυαλό μου σαν τροπικός παράδεισος!!! Έχω ήδη αποφασίσει το πρόγραμμα για το πρώτο μακρινό ταξίδι της μικρής μου στο εξωτερικό σε 2-3 χρονάκια φυσικά γιατί η μαμά τώρα έχει άλλες προτεραιότητες. Επίσης θεωρώ μεγάλη παράλειψη την επίσκεψη στο εσωτερικό του Κράμπι, Emerald Pool και Hot Spring Waterfall μιας και με εντυπωσιάζουν τέτοια περίεργα της φύσης.

Δεδομένων των αντίξοων συνθηκών όμως μάλλον καλά τα πήγαμε!!!

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε την επιστροφή μας στη Μπανγκόκ που ήταν και ο τελευταίος σταθμός του ταξιδιού μας. Η διαδρομή γνωστή, pickup μέχρι την ThongSala, καράβι – λεωφορείο-αεροπλάνο. Τα τελευταία περιλαμβάνονταν στο ναύλο της AirAsia. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο Don Mueang της Μπανγκόκ γύρω στις 5,30 το απόγευμα και πήραμε ταξί μέχρι το ξενοδοχείο μας. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα και περίπου τη μισή ήμασταν κολλημένοι στη κίνηση δεν μπορώ να πώ όμως ότι βαρέθηκα μιας και θαυμάζαμε τους πελώριους ουρανοξύστες της πόλης. Στο ξενοδοχείο μας Bangkok Hotels - The official website of Salil Hotel Sukhumvit Soi 11 Bangkok Hotel Thailand μας υποδέχτηκαν με ένα δροσιστικό ποτό. Το τσεκ ιν κράτησε λίγο παραπάνω από ότι συνήθως αλλά είναι το μόνο αρνητικό που έχω να πω για το ξενοδοχείο. Ήταν σε πολύ βολική τοποθεσία, 3 λεπτά να από το Nana Skytrain station, ο soi 11 είχε αρκετά εστιατόρια και ήσυχα μπαρ, το προσωπικό ήταν φιλικότατο, τα δωμάτια δεν ήταν πολύ μεγάλα αλλά ήταν άνετα, πεντακάθαρα και δεν είχαν φασαρία από τον δρόμο και το πρωινό ήταν πολύ πλούσιο. Πήραμε την ευκαιρία την ώρα που περιμέναμε για τσεκ ιν να κλείσουμε ένα ταξί για την επόμενη μέρα για να μας πάει στην πλωτή αγορά Damnoen Saduak μιας και λόγω έλλειψης χρόνου θέλαμε να αποφύγουμε τις οργανωμένες εκδρομές.
View attachment 124507

Μετά από μια σύντομη στάση στο ξενοδοχείο μας τραπήκαμε προς εξερεύνηση της γύρω περιοχής. Είχε ήδη βραδιάσει και η Νανα έσφυζε από ζωή. Ο δρόμος κάτω από το ξενοδοχείο μας ήταν γεμάτος με πωλητές φαγητού τόσο η Sukhumvit όσο και η νυκτερινή αγορά της Νανα ήταν γεμάτη με πάγκους που πουλούσαν ότι μπορείς να φανταστείς, τσάντες μαίμου, μπλουζάκια, ερωτικά γκατζετς, παιδικά ρουχαλάκια, σουβενίρ...
View attachment 124508
Περιπλανηθήκανε για αρκετή ώρα προσπαθώντας κάθε 2,5 λεπτά να αποφύγουμε και έναν κράχτη που ήθελα να μας πείσει να παρακολουθήσουμε ένα πονηρό σόου ενώ ημίγυμνα κοριτσάκια στέκονταν μπροστά στις πόρτες των μπαρ προσπαθώντας να προσκαλέσουν τουρίστες. Στη συνέχεια με κατευθυνθήκαμε προς την Patpong όπου το σκηνικό ήταν πολύ παρόμοιο.

View attachment 124509

Γύρω στις 12 επιδιώξαμε να βρούμε κάτι για να γεμίσουμε το στομάχι μας πράγμα που δεν αποδείχτηκε και πολύ εύκολο μιας και τα σταντ της περιοχής δεν μας ενέπνεαν και πολύ εμπιστοσύνη αλλά από την άλλη θέλαμε να δοκιμάσουμε το street food της Μπανγκόκ και τελικά καταλήξαμε σε μια κυριλέ καντίνα με τραπεζάκια Bee Garden Café στο Silom soi 88. Θεωρώ πως ήταν καλός συμβιβασμός μέχρι να εξοικειωθούμε με την περιοχή. Τα φαγητό ήταν θαυμάσιο και κλείσαμε έτσι το πρώτο μας βράδυ στην πόλη μιας και δεν θέλαμε το ξενυχτήσουμε αφού την επόμένη είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα για την πλωτή αγορά.

View attachment 124510

View attachment 124511

Στις 8 το πρωί ξεκινήσαμε για την διάσημη πλωτή αγορά Damnoen Saduak . Παρόλο που είχα διαβάσει ότι η αγορά είχε γίνει μια τουριστική παγίδα εντούτοις ήθελα πολύ να την επισκεφτώ έστω και μόνο για τις φωτογραφίες και την εμπειρία. Μετά από μια ώρα και κάτι το ταξί που είχαμε κλείσει από το ξενοδοχείο την προηγούμενη μέρα για 2200Β μας κατέβασε σε μια προβλήτα που από κει θα μπαίναμε σε βαρκούλα για να κάνουμε το τουρ της αγοράς. Από εκείνο το σημείο δεν φαινόταν η αγορά ούτε μπορούσαμε να καταλάβουμε πόσο κοντά ήμασταν. Η βάρκα μας στοίχισε μετά από πολλά παζάρια 1000Β(αρχικά ζήτησαν 1800Β) και ήμασταν σίγουροι ότι μας κατάκλεψαν κανονικά αφού ο οδηγός μας μιλούσε για 150Β το άτομο. Δυστυχώς ενώ θέλαμε να φύγουμε ο οδηγός του ταξί ισχυρίστηκε ότι ότι αυτό ήταν το μόνο μέρος που ήξερε από όπου μπορούσαμε να πάρουμε βάρκα, προφανώς έπαιρνε χοντρή προμήθεια και έχω είχα ξεχάσει στο ξενοδοχείο τις σημειώσεις μου. Αποφασίσαμε να χάσουμε άλλο χρόνο ψάχνοντας δεξιά αριστερά και χωρίς να αφήσουμε το γεγονός να μας χαλάσει να και να απολαύσουμε τη βόλτα μας και έτσι και έγινε.

View attachment 124512


View attachment 124513

View attachment 124514

View attachment 124515


Ο βαρκάρης μας δεν άργησε να καταλάβει ότι έχανε το χρόνο του που μας σταματούσε δίπλα από όλες τις βαρκούλες και όλα τα παραποτάμια μαγαζάκια που πουλούσαν σουβενιρ και ότι εμάς μας ενδιέφερε να δοκιμάσουμε οτιδήποτε τρωγόταν σε αυτές τις βάρκες. Όταν τελειώσαμε τη βαρκάδα μας βρέθηκα να κουβαλάω τρεις τσάντες με φαγητά και φρούτα.


View attachment 124516

View attachment 124517

View attachment 124518

View attachment 124519

Στη συνέχεια αφού είδαμε πλέον τι παιζόταν, ζητήσαμε από το ταξιτζή να μας πάει στην αρχή της αγοράς εκεί που γίνεται και το μεγάλο τζέρτζελο και είχαμε περάσει λίγο πριν με τη βάρκα μας. Από κει πήρα και 2 παντελόνες (Σαλβάρια) της 2χρονης κόρης μου με 3Ε!!!

View attachment 124520

View attachment 124521

View attachment 124522

Λοιπόν λάτρεις των σπριγκ ρολς και όχι μόνο απομνημονεύστε τη φάτσα αυτής της κυρίας και αν ποτέ βρεθείτε κατά κει δοκιμάστε τα σπριγκ ρολς της. Ήταν τα πιο ωραία σπριγκ ρολς που έχω φάει στη ζωή μου.Βάζω και προφίλ και ανφας για να έχετε όλες τις όψεις! Η γιαγιούλα δίπλα έφτιαχνε νόστιμα μπουρεκάκια με χώρτα. (δεν ξέρω τι χώρτα).


View attachment 124523

View attachment 124524

Όντως τουριστηκότατη η αγορά αλλά μου άρεσε πολύ και εύκολα ξαναπήγαινα αν βρησκόμουνα σε αυτά τα μέρη!!!

View attachment 124525

Χορτάτοι πλέον κατευθυνθήκαμε προς την Μπανγκόκ και το Μεγάλο Παλάτι.

Το ταξί μας άφησε στη πύλη του Wat Pho αλλιώς ο ναός του ξαπλωμένου Βούδα. Ο ναός είναι ένας από τους μεγαλύτερους στη Μπανγκόκ και πήρε φυσικά το όνομά του από το τεράστιο άγαλμά που φιλοξενεί. Το άγαλμα έχει μήκος 46 μέτρα και είναι καλυμμένο με φύλλα χρυσού. Η είσοδος στο ναό στοίχιζε 100Β και ο ναός είναι επισκέψιμος από τις 08.00 μέχρι τις 17.00. Υπήρχε μια μικρή ουρά για να μπούμε στο ναό η οποία όμως προχωρούσε αρκετά γρήγορα έτσι περιμέναμε ελάχιστα. Στην είσοδο μας εφοδίασαν με τσάντες για να βάλουμε μέσα τα παπούτσια μας και να τα κουβαλάμε μαζί μας. Το άγαλμα είναι όντως πολύ επιβλητικό λόγω μεγέθους.

View attachment 124526

View attachment 124527

Προσπαθούσαμε να βγάλουμε μόνοι μας τους εαυτούς μας φωτογραφία και να είναι μέσα το κεφάλι του αγάλματος αλλά ήταν αδύνατο (ναι είπαμε έχω κοντά άκρα), μέχρι που ένας συμπαθέστατος ιταλός προσφέρθηκε να μας αποθανατίσει. Αναγκάστηκε ο άνθρωπος να πέσει κάτω φαρδύς πλάτης για να το πετύχει το πλάνο και πριν προλάβει να σηκωθεί ένα άλλο ζευγάρι του έβαλε στο χέρι τη φωτογραφική, και στη συνέχεια ένα άλλο, και ένα άλλο. Τα 15 λεπτά που ήμουν στο ναό ο καημένος δεν είχε σηκωθεί από το πάτωμα!!!
Περιπλανηθήκαμε για λίγο στο προαύλιο όπου υπάρχει και σχολή για μασάζ αλλά δυστυχώς δεν κάτσαμε γιατί είχαμε πολλά στο πρόγραμμα.

View attachment 124528


View attachment 124529


Προχωρήσαμε λοιπόν για το Μεγάλο Παλάτι που βρίσκετε μερικά λεπτά περπάτημα μακριά από Wha Pho. Προσεγγίσαμε το χώρο από την πλευρά του ποταμού και στη πρώτη πόρτα που βρήκαμε δοκιμάσαμε να μπούμε. Ένας στρατιώτης φρουρός μας ανέκοψε και μας κατεύθυνε προς ένα καλοντυμένο κύριο που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από τη πόρτα. Αυτός με τη σειρά του βγάζει από τη τσέπη του ένα σήμα που έγραφε πάνω Tourist Police και μας ρωτάει ευγενικά τι χρειαζόμαστε. Του λέμε ότι θέλουμε να δούμε το Μεγάλο Παλάτι και μας πληροφορεί ότι σήμερα είναι η μέρα που κλείνει νωρίτερα όπως και το Wha Arun που βρίσκεται σχεδόν απέναντι στην αντίπερα όχθη του ποταμού. Αμέσως βγάζει ένα χάρτη και ξεκινάει να μας κάνει εισηγήσεις που μπορούμε να πάμε και τι ήταν ανοικτό εκείνη την ώρα, πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε φωνάζει και ένα τουκ τουκ κάνει συμφωνία μαζί του για να μας κάνει όλο το τουρ που μας πρότεινε για 40Β. Χωρίς να το πολύ σκεφτούμε και άκρως απογοητευμένοι γιατί αυτό μας κατέστρεφε το πρόγραμμα ανεβαίνουμε στο τουκ τουκ αλλά πριν προλάβει να κάνει 2 μέτρα μου έρχεται φλασιά

- Ωχ!!! Τη πατήσαμε!!!
- Τι? Γιατί?
- Πάλι μας πιάσανε κορόιδααααα και το είχα διαβάσει τόσες φόρες για αυτή τη κομπίνα. Μας είπαν ψέματα είναι ανοικτό το παλάτι και αυτός τώρα θα μας γυρνάει σε ένα σωρό μαγαζιά για να αγοράσουμε διαμάντια.
- Μα ο φρουρός μας έκοψε τη πόρτα και μας έδειξε τον άλλο δίπλα του.
- Ε καλά και ο φρουρός στο κόλπο θα ήταν!!! Τη πατήσαμεεεεε!

Αγριεύει λοιπόν ο φιλήσυχος σύζυγος και απαιτεί από τον τουκτουκαντζή να σταματήσει αμέσως. Αυτός ανένδοτος ήθελε έκανε ότι δεν καταλάβαινε μέχρι που ανέβηκε περισσότερο η ένταση και κατάλαβε ότι τα είχαμε πάρει αγρίως και προσπάθησε να μας καλοπιάσει σε πολύ καλά πλέον αγγλικά, λέγοντας μας ότι αν μας πάει σε ένα μαγαζί θα του δώσουν 240Β έστω και αν δεν αγοράσουμε τίποτα. Αλλά φυσικά αρνηθήκαμε γιατί δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Περισσότερο είχα θυμώσει με τον εαυτό που γιατί είχα διαβάσει για αυτή τη κομπίνα άπειρες φορές και μάλιστα κάθε φορά σκεφτόμουν «Μα καλά πόσο αφελείς κόσμος υπάρχει και την πατάει έτσι!!!». Τέλος καλό όλα καλά. Αν δεν το παίρναμε τόσο σύντομα χαμπάρι θα είχαμε χάσει πολύτιμο χρόνο. Περπατήσαμε αρκετά από το σημείο που μας άφησε για να βρούμε τη κεντρική είσοδο όπου γινόταν χαμός από κόσμο. Σύμφωνα με τον οδηγό μου οι ώρες λειτουργίας είναι 08.30 μέχρι 15.30 καθημερινά και το εισιτήριο εισόδου στοιχίζει 500Β. Χρειαστήκαμε περισσότερο από μια ώρα για να περιηγηθούμε το μεγάλο παλάτι και η ζέστη μας είχε χτυπήσει κατακούτελα.

View attachment 124530

View attachment 124531

View attachment 124532

Το στομάχι είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται έτσι στο δρόμο για Wat Arun προσπαθήσαμε να πάρουμε κάτι από τους πάγους που ήταν κατά μήκος του δρόμου αλλά δεν εμπιστευτήκαμε κανένα αφού ήταν όλα προψημένα έτσι την βγάλαμε με ανανάδες. Στη συνέχεια πήραμε το καραβάκι για να μας πάει απέναντι στο Wat Arun.

View attachment 124533


Έξω από τον ναό γίνονταν εκδηλώσεις για την κινεζική πρωτοχρονιά και παρακολουθήσαμε παραδοσιακούς κινέζικους χορούς με δράκους πριν κατευθυνθούμε προς τον ναό.

View attachment 124534

Χαζέψαμε το υπέροχο κτήριο και πήραμε ξανά το καραβάκι για την απέναντι πλευρά.
View attachment 124535

View attachment 124536

Η ζέστη και η κούραση μας είχαν θερίσει και είχαμε ακόμα να δούμε τη China Town. Μελετήσαμε τον χάρτη μας και βγάλαμε ατυχώς το συμπέρασμα ότι η απόσταση περπατείται και έτσι ξεκινήσαμε με σκοπό να κάνουμε μια στάση για καφέ στη διαδρομή να αναστηλωθούμε. Αφού διανύσαμε μερικά μέτρα εντοπίσαμε ένα πολύ ωραίο μαγαζάκι, κυριλέ, παραποτάμιο με εκπληκτική θέα. Κάνουμε να μπούμε αλλά... τρώμε πόρτα. Του Αγιού Βαλεντίνου σήμερα βλέπετε και όλο το μαγαζί ήταν κρατημένο. Αν θέλετε μας λέει η κοπέλα για ποτό στον τρίτο όροφο. «Ασανσέρ;» «Τσου! Σκάλες». Κάνω αρχικά να φύγω αλλά η θέα ήταν υπέροχη. «Ας είναι. Θα πάρω θα ποδαράκια μου και θα ανέβω για αν απολαύσω ένα ποτάκι χωσμένη σε μια πολυθρόνα να χαζεύω το ποτάμι».... Αλλά ... λογάριασα χωρίς τον Βαλεντίνο. Όταν καταϊδρωμένη έφτασα στον τρίτο διαπίστωσα ότι ούτε το ποτό μου δεν θα είχε χώρο να ακουμπήσω όχι πολυθρόνα να αράξω τη ταλαιπωρημένη κόρμαρα μου. Με βαριά καρδιά παίρνουμε τη κάθοδο και συνεχίζουμε τη πορεία μας. Πάντως το μαγαζί φαινόταν πολύ ωραίο και πρέπει να είναι αυτόTHE DECK RESTAURANT, Bangkok - Phra Nakhon - Restaurant Reviews, Photos & Phone Number - Tripadvisor.

Πρέπει να είναι πολύ σπουδαίος ο Βαλεντίνος στη Ταιλάνδη αφού οι δρόμοι ήταν γεμάτοι έφηβους με λουλούδια και λούτρινα στα χέρια και τα κοριτσάκια είχαν γεμίσει τα σχολικά τους πουκάμισα με αυτοκόλλητα καρδούλες!!!

Τελικά καταλήξαμε σε ένα πολύ μικρό παραποτάμιο καφενεδάκι με καταπληκτική θέα προς το ποτάμι και το Wat Arun και απολαύσαμε το σκηνικό κατά τη δύση του ήλιου όπου ο ναός απέναντι άλλαζε συνεχώς εληκτικά χρώματα. http://www.tripadvisor.com/Restaura...20-Reviews-Vivi_The_Coffee_Place-Bangkok.html

View attachment 124537


View attachment 124538

View attachment 124539

Μετά από αυτή την αρκετά αναζωογονητική στάση ξεκινήσαμε τη πορεία μας προς τη China Town. Είχε ήδη βραδιάσει για τα καλά αλλά οι δρόμοι παρέμεναν γεμάτοι ζωή.

Μετά από μερικά λεπτά περπάτημα ο δρόμος εξελίχθηκε σε μια χονδρική αγορά λαχανικών. Πωλητές λαχανικών είχαν τα εμπορεύματα τους σε μεγάλα σακιά και δέσμες κατά μήκος του δρόμου. Ομολογώ πως πολλά από αυτά δεν τα αναγνώριζα καν και θα ήθελα πολύ να είχα κάποιον εκείνη την ώρα να μου εξηγήσει τι ήταν αυτά που έβλεπα. Συνεχίσαμε για αρκετή ώρα τη πορεία μας ο κόσμος αραίωνε αρκετά και σύμφωνα με το χάρτη μας θα έπρεπε να πάρουμε ένα κάθετο δρόμο κατά μήκος ενός καναλιού. Με το που κάναμε μερικά μέτρα σε αυτό το δρόμο διαπιστώσαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο δρόμος ήταν σκοτεινός, με ελάχιστο κόσμο και υπήρχαν κυρίως αποθήκες με λαχανικά που μερικοί εργάτες τα φόρτωναν σε φορτηγά και οι οποίοι έδειχναν να ενοχλούνται από την παρουσία μας . Αποφασίσαμε να επιστέψουμε στον κεντρικό δρόμο από το απέναντι πεζοδρόμιο που ήταν κατά μήκος του καναλιού. Ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά μας τεράστια ποντίκια τα οποία σουλάτσαραν αμέριμνα και χωρίς να ενοχλούνται από τη παρουσία μας. Επιτάχυνα το βηματισμό μου ( να τρέξω ήθελα κατ ακρίβεια αλλά προσπαθούσα να το παίξω κυρία) κοιτώντας συνέχεια κάτω μην πατήσω κανένα ζωντανό και κοντεύω να σκοντάψω στο σώμα ενός άντρα που βρισκόταν κατάχαμα χωρίς αισθήσεις στο πεζοδρόμιο. Πραγματικά σοκαρίστηκα! Τα ποντίκια περνούσαν πάνω από το κεφάλι του και αυτός κειτόταν ακίνητος καταμεσής του πεζοδρομίου. Στάθηκα μερικά δευτερόλεπτα, οι εργάτες απέναντι κοιτούσαν επίμονα με καθόλου φιλικό ύφος . Ο σύζυγος με τραβάει λέγοντας μου πρέπει να φύγουμε ΤΩΡΑ και είχε απόλυτο δίκιο. Ακόμα δεν κατάλαβα αν ήταν ζωντανός αυτός ο άνθρωπος ή τύφλα στο μεθύσι ή ακόμα αν ήταν και παγίδα και αν είναι δικαιολογημένες οι τύψεις που νοιώθω που τα ποντίκια τον είχαν κάνει πάρκο δραστηριοτήτων και γω δεν έκανα τίποτα.

Συνεχίσαμε τη πορεία μας στον κεντρικό δρόμο που από λαχαναγορά μετατράπηκε σε λουλουδαγορά.. Ήταν απίστευτο πως άλλαξε το σκηνικό μέσα σε μερικά μέτρα. Εκεί γινόταν το αδιαχώρητο από τον κόσμο. Μαγαζιά γεμάτα όμορφα λουλούδια. Τα περισσότερα πωλούσαν ένα είδος λουλουδιού ενώ και οι συνθέσεις λόγω τις μέρας είχαν την τιμητική τους.

View attachment 124540

View attachment 124541

View attachment 124542

Προχωρούσαμε και προχωρούσαμε και China Town δεν βλέπαμε. Προσπαθήσαμε να ρωτήσουμε μερικούς περαστικούς αλλά σταθήκαμε άτυχοι με τη γλώσσα. Παρόλο που ήταν πολύ πρόθυμοι δεν μπορούσαν να μας εξηγήσουν πως να φτάσουμε. Καταλαβαίναμε μέχρι ένα σημείο και από εκεί βρίσκαμε κάποιον άλλο και πήγαινε λέγοντας. Μετά από έναν απίστευτο ποδαρόδρομο( τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε) φτάσαμε επιτέλους στη China Town.
View attachment 124543


Πολλής κόσμος, κινέζικα φαναράκια, neon πινακίδες, φαρμακεία να πουλάνε ότι μπορείς να φανταστείς και το street food σε όλο του το μεγαλείο. Μυρωδιές να αναδύουν από τους πάγκους άλλοτε δελεαστικές άλλοτε αηδιαστικές.

View attachment 124544

View attachment 124545

View attachment 124546

Αλλά ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν μπορούσα να δοκιμάσω τίποτα από όλα αυτά τα δελεαστικά που έβλεπα μπροστά μου. Καθίσαμε σε ένα πεζοδρόμιο για μερικά λεπτά να σχεδιάσουμε τη πορεία μας. Κανονικά θα έπρεπε να γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο μας αλλά αρνιόμουν να φύγω από την Μπανγκόκ και να μην δοκιμάσω το street food της China Town. Και εκεί πήραμε μια πολύ σοφή απόφαση. Food Massage για μια ώρα σε ένα από τα άπειρα μαγαζάκια που υπήρχαν. Ακριβώς ότι χρειάζονταν τα ταλαιπωρημένα μας ποδαράκια. Άκρως αναζωογονητικό και χαλαρωτικό και φεύγοντας από κει ήμουν τόσο πεινασμένη που θα έτρωγα ακόμα και τη πραμάτεια του φαρμακείου. Τελικά καθίσαμε εδώ. Πολύ καλό φαγητό με ότι θαλασσινό μπορείς να φανταστείς. Οι τιμές για street food δεν τις έλεγες και φτηνές αλλά με τα δυτικά δεδομένα ήταν πολύ καλά αλλά κυρίως ήταν πολύ νόστιμα. http://www.tripadvisor.com/Restaura...0300-Reviews-T_K_Seafood-Bangkok.html#REVIEWS

View attachment 124547

Πρωί πρωί με την αυγούλα ξεκινήσαμε για Αγιουτάγια. Προτιμήσαμε και πάλι να κλείσουμε ταξί με 2000Β ώστε να είμαστε ευέλικτοι και να εξοικονομήσουμε χρόνο. Επίσης αυτό έκανε και την περιήγηση μας μέσα στο ιστορικό πάρκο της Αγιουτάγια πολύ πιο εύκολη μιας και οι αποστάσεις μεταξύ των μνημείων είναι αρκετά μεγάλες και επιπρόσθετα η ζέστη ήταν αμείλικτη έτσι ο κλιματιζόμενο ταξί ήταν σαν όαση. Στην Αγιουτάγια μπορεί να φτάσει κάποιος πιο οικονομικά με τρένο ή λεωφορείο ή ακόμα και με οργανωμένο τουρ που μπορεί εύκολα να κλείσει από το ξενοδοχείο του ή οποιοδήποτε τουριστικό γραφείο που βρίσκει σε κάθε γωνιά της Μπανγκόκ.

Η Αγιουτάγια βρίσκετε 64 χιλιόμετρα μακριά από την Μπανγκόκ στη κοιλάδα το ποταμού Τσάο Πράγια. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα. Η πόλη ιδρύθηκε το 1350 και έγινε η δεύτερη πρωτεύουσα του Σιαμ. Καταστράφηκε όμως από το στρατό της Μπούρμα το 1767 συνοδευόμενη το τέλος της αυτοκρατορίας. Η Αγουτάγια έχει αναγνωριστεί σαν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Ουνέσκο. Ναοί, μοναστήρια και στούπες μαρτυρούν σήμερα την αίγλη που είχε κάποτε η πόλη αυτή.

Μικροί Βούδες...
View attachment 124548

Μεγάλοι Βούδες
View attachment 124549
Χρυσοί Βούδες
View attachment 124550

Σμαραγδένιοι Βούδες

View attachment 124551

Καθηστοί Βούδες
View attachment 124552

Ξαπλώτοί Βούδες
View attachment 124553

Πολλοί Βούδες

View attachment 124554

Ναοί
View attachment 124555

Ναοί με κοκόρια

View attachment 124556

Στούπες

View attachment 124557

Αγορές

View attachment 124558

Αλλά το εντυπωσιακότερο από όλα ήταν διάσημο κεφάλι του Βούδα ανάμεσα στις ρίζες των δέντρων. Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα μεγαλύτερο βλέποντας στο στις φωτο αλλά παραμένει να είναι εντυπωσιακό.

View attachment 124559

Περιηγηθήκαμε στα χαλάσματα και στους ναούς της αρχαίας πόλης για περίπου 4 ώρες χωρίς να εξαντλήσουμε όλα τα μνημεία που υπάρχουν εκεί και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε πίσω στην Μπανγκόκ. Το ταξί μας άφησε έξω από το Loumpini Park και ήταν ότι έπρεπε για να χαλαρώσουμε μετά την περιήγηση στη Αγιουτάγια. Το πάρκο είναι μια όαση στη πολύβουη Μπανγκόκ. Με το που περνάς τη πύλη ξεχνάς ότι είσαι σε μια φασαριόζική μεγαλούπολη. Όμορφοι κήποι με λίμνες, λουλούδια και δέντρα, πουλιά και σκιουράκια. Παιδάκια να τρέχουν ανέμελα, άλλοι να απολαμβάνουν τη βόλτα τους και άλλοι να παίρνουν κανένα υπνάκο κάτω από κανένα δέντρο. Υπήρχαν αρκετοί που αθλούνταν και ένα μέρος του πάρκου είχε μετατραπεί σε υπαίθριο γυμναστήριο. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι και χαζεύαμε τριγύρω.

View attachment 124560


- Και για πες μου γιατί ήρθαμε εδώ?
- Για τις σαύρες?
- Ε?
- Διάβασα στο Travelstories ότι εδώ κυκλοφορούν κάτι τεράστιες σαύρες. Θα τις βρούμε κοντά στη λίμνη.
- Και γιατί πρέπει να τις δούμε?
- Γιατί είναι μεγάλες.
- (Καμία απάντηση)

Τραπήκαμε λοιπόν σε προς αναζήτηση των σαυρών και πήραμε γύρω γύρω τη λίμνη μέχρι που εντοπίσαμε μια.

- Ααααα! Να μια εκεί κάτω.
- Άσε μην πλησιάσεις. Δεν θέλεις να δεις.
- Τι δεν θέλω, τόση ώρα τις ψάχνω. Πάμε πιο κοντά.
- Άσε σου λέω μην κοιτάς. Πάμε από κει.
- Ωχ… τι έχει στο στόμα, χελώνα είναι αυτό? Μη καλέ..όχι… άστο… πάει …τη σκότωσε.

Η τεράστια σαύρα είχε αρπάξει από το λαιμό μια μεγαλούτσικη χελώνα και την είχε γυρίσει ανάποδα. Μετά συνέχισε αμέριμνη να τρώει με λαιμαργία την καημένη τη χελώνα. Κανόνας της φύσης θα μου πείτε αλλά το λυπήθηκα το καημένο το ζωντανό.

View attachment 124561 Ακολουθεί φώτο ακατάλληλη για άτομα κάτω των 18 ή με καρδιακά προβλήματα. Παρακαλώ απομακρίνετε τα παιδιά από την οθώνη

View attachment 124562


Κατακουρασμένοι και με το στομάχι διπλό κόμπο μετά το φονικό που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια μου ανασυνταχθήκαμε για να κανονίσουμε το υπόλοιπο πρόγραμμα της μέρας. Ήταν αργά το απόγευμα και ο σύζυγος ήθελε να πάμε στο ξενοδοχείο για φρεσκάρισμα και να αμοληθούμε το βράδυ στις αγορές της Μπανγκόκ. Εγώ πάλι ήθελα να πάω σε ένα mall.

- Οκ! Πήγαινε εσύ στο ξενοδοχείο και γω θα πάω μόνη μου σε ένα mall.
- Ωραία… (3 δεύτερα σιγής). Άσε θα έρθω μαζί σου καλύτερα. (Μάλλον θα σκέφτηκε «Άσε…Θα χαθεί αυτή στη Μπανγκόκ και ψάχνω να την βρω»)
- Τέλεια! Θα πάμε στο ΜΒΚ*.

Φτάσαμε εύκολα με το μετρό και ξεκινήσαμε να τριγυρνάμε στους ορόφους και όλο πέφταμε πάνω σε εστιατόρια ή διαφημίστηκες πινακίδες εστιατορίων και εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε φάει γεύμα όλη τη μέρα και ήταν μεγάλη παράλειψη και σαν άτομα που βάζουμε σωστά της προτεραιότητες μας αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό και να αφήσουμε τα ψώνια για αργότερα. Διαλέξαμε ένα Ιαπωνικό. Γεμίσαμε τα πιάτα μας από το μπουφέ και ενώ απολάμβανα τα σούσι μου έφτιαχνα και μια σουπίτσα από τα υλικά που περνούσαν από μπροστά μας. Και πάνω που ζούσα στιγμές απόλαυσης πέφτει το μαύρο σκοτάδι!Γίνεται μια πλήρης συσκότιση. Τίποτα… Η μαύρη μαυρίλα. Οι ελάχιστοι δυτικοί που ήταν στο μαγαζί έδειχναν ανήσυχοι , αντίθετα οι Ταϊλανδοί συνέχισαν να τρώνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Οι υπάλληλοι του μολ έτρεχαν πάνω κάτω. Εμείς δεν ξέραμε τι να κάνουμε και τι είχε συμβεί. Σαν αισιόδοξος άνθρωπος άρχισα να σκέφτομαι τρομοκρατικές επιθέσεις, πυρκαγίες, βιβλικές καταστροφές κ.α ανάλαφρα. Άρχισα να τάζω λάμπάδες 2 φορές το μπόι μου (μην με πάρουν τα άγια και για τσιγκούνα), ήθελα να πάρω τηλέφωνο να αποχαιρετίσω το παιδί μου, πάει... ήρθε το τέλος μας κτλ. Η κατάσταση αυτή διήρκησε για κανένα τέταρτο μέχρι που ο μέτρ του εστιατορίου μας ενημέρωσε ότι είχε γίνει μπλακ αουτ σε όλη τη περιοχή πράγμα πολύ σύνηθες αλλά ήταν άγνωστο πότε θα επανέλθει το ρεύμα και όσοι είχαν μπεί στο εστιατόριο την τελευταία μισή ώρα μπορούν να φύγουν χωρίς να πληρώσουν. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν κατάφερα να ψήσω τη σουπίτσα μου. Έτσι είχε και σκοτεινό τέλος η απόπειρα μου για ψώνια στη Μπανγκόκ αλλά δεν με πείραξε καθόλου μιας και η επομένη που ήταν και η τελευταία μέρα του ταξιδιού ήταν Σάββατο και το πρόγραμμα είχε μόνοChatuchak Weekend Market !
View attachment 124563



*Υ.Γ : Θα ήταν σοφότερη επιλογή το Siam Paragon αντί το ΜΒΚ, όπου ο σύζυγος θα μπορούσε να απασχοληθεί το ενυδρείο αλλά αυτό το σκέφτηκα πολύ αργότερα. Εκείνη την ώρα είχα θολώσει από το φόνο της χελώνας. Στη δική μας περίπτωση μάλλον και γω στο ενυδρείο θα κατέληγα και κρίμα που δεν πήγα να το δώ, αλλά το αναφέρω σαν λύση για της φίλες που αντιμετωπίζουν το ίδιο δράμα με εμένα. Δηλαδή έχουν σύζυγο που βαριέται τα ψώνια!

Τελευταία μας μέρα στη Μπανγκόκ και μιας και η πτήση μας ήταν αργά το απόγευμα είχαμε κανονίσει μαραθώνιο shoppingστη Chatuchak weekend market. Η αγορά αυτή είναι η μεγαλύτερη στη Ταϊλάνδη. Με πάνω από 15000 πωλητές μπορείς να βρεις ότι έχει σκεφτεί αλλά και αδυνατεί να σκεφτεί το μυαλουδάκι σου. Η αγορά λειτουργεί από το 1982 και τα περισσότερα μαγαζάκια είναι ανοικτά μόνο το Σαββατοκύριακο από τις 9.00 π.μ. με 18.00 μ.μ. και τις Παρασκευές από 18.00 μέχρι 24.00 μ.μ. Στην αγορά φτάνετε εύκολα με Skytrain (στάση Mo Chit) ή ΜRT (στάση Chatuchak Park).

Στόχος της ημέρας ήταν να πάρουμε όλα τα δώρα που οφείλαμε για να βγάλουμε τις υποχρεώσεις μας μιας και σε όλο το ταξίδι δεν είχαμε αγοράσει τίποτα για να μην τα κουβαλάμε από μέρος σε μέρος. Για αυτούς που είχαν αναλάβει το παιδί μας, για αυτούς που είχαν αναλάβει το τετράποδο παιδί μας, για αυτούς που είχαν αναλάβει τα δύο φυτά μας κλπ. Με αυτούς τους τελευταίους πολύ είχα απογοητευτεί. Δεν έπαθαν τίποτα τα σκασμένα και έκανα μεγάλη προσπάθεια να αναθέσω στους πιο αχαΐρευτους. Επέστρεψα και τα βρήκα πιο ζωντανά από ποτέ. Ξεπαστρεμό δεν έχουν αυτά τα άτιμα. Δυο γλάστρες έχω όλες κι όλες, δώρα κάτι μακρινών θειάδων. Προσπάθησα να τα χαρίσω αλλά δεν τα παίρνει κανένας και αυτά για εκδίκηση μεγαλώνουν μεγαλώνουν και έχουν καταλάβει το μισό σαλόνι. Ζούγκλα έχουμε γίνει. Είχα μια ελπίδα ότι δεν θα τα ξανάβλεπα αλλά όχι.... αυτά εκεί, αγέρωχα. Το χειρότερο δώρο πήρα λοιπόν στους κηπουρούς με την ελπίδα την επόμενη φορά να παραδειγματιστούν και να μην κάνουν καλά την δουλειά τους.

Η αγορά είναι χαώδης. Τεράστια. Με δαιδαλώδης διαδρόμους που εύκολα χάνεσαι. Σε κάποιο σημείο υπάρχει ένα κιόσκι πληροφοριών όπου σου δίνουν χάρτη για να μπορείς να περιπλανιέσαι στα διάφορα τμήματα της αγοράς, να βρίσκεις τις εξόδους, τις τράπεζες και τις τουαλέτες. Ειδικά για αυτές τις τελευταίες δώστε ιδιαίτερη προσοχή. Σκεφτείτε να σας τύχει άμεση επιτακτική ανάγκη και να είστε χαμένοι σε αυτούς τους διαδρόμους, να πρέπει να τρέξετε για να τις βρείτε, να ρωτάτε δεξιά αριστερά, να περιμένετε στην ουρά, να έχετε σε ψιλά 5 Β για να πληρώσετε, να ποδοπατήσετε 1-2 Ταϊλανδές γιαγιούλες που πήγαν να σας πάρουν τη σειρά για να φτάσετε στη πολυπόθητη τουαλέτα.
(Σκεφτείτε λέμε. Όχι ότι γνωρίζω κάποιον που του έτυχε επανειλημμένα την ίδια μέρα... Επίσης να έχετε μαζί σας ένα ζακετάκι, μια πασμίνα κάτι τέλος πάντων για όταν μπαίνετε στο Skytrain. Κάνει παγωνιά εκεί μέσα. Ειδικότερα εσείς που το πεπτικό σας σύστημα διαφωνεί με τις χαμηλές θερμοκρασίες).

Οι τέσσερις ώρες που περάσαμε στην αγορά δεν ήταν αρκετές για να καλύψουμε ούτε τη μισή. Φαγητό, σουβενίρ, ρούχα, ζώα, είδη για το σπίτι, τα πάντα μπορούσες να βρεις σε αυτούς τους διαδρόμους. Βάλαμε μπρος τις διαπραγματευτικές μας ικανότητες, τέχνη στην οποία είχαμε ενδιατρίψει στη Κίνα και κάναμε χρήση της αποδεδειγμένα εξαιρετικής πρακτικής, μυστικό του μεγάλου γκουρού μας «Όταν βγαίνει ο Μάο στο τραπέζι οι αντιστάσεις κάμπτονται» μας είχε πει και μεις σαν καλοί μαθητές τέτοιες διδαχές δεν τις αφήνουμε να πέσουν κάτω. Ακολουθήστε το θα με θυμηθείτε. Όταν νοιώθετε ότι χάνετε στη διαπραγμάτευση, εμφανίστε τα μετρητά στο τραπέζι. Δεν υπάρχει Ασιάτης πωλητής που δεν θα υποκύψει σε θέα των κολλαριστών χαρτονομισμάτων.

Επιστρέψαμε σέρνοντας ένα σακβουαγιάζ γεμάτο δώρα. Το σακβουαγιάζ ήταν το μόνο για το οποίο δεν πετύχανε καλό ντιλ. Θεωρήσαμε ότι θα βρήκαμε εκεί εύκολα και φτηνά ένα σάκο αλλά πέσαμε έξω. Δεν υπήρχαν πολλοί να πουλάνε βαλίτσες και επειδή έχουν μεγάλη ζήτηση εκεί δεν ρίχνουν τις τιμές. Στις βραδινές αγορές της πόλης θα βρείτε πολύ καλύτερες τιμές. Επίσης είναι καλύτερα να έχει ροδάκια για να βάζετε μέσα τα ψώνια σας και να τα σέρνετε αντί να τα κουβαλάτε. Γενικότερα οι τιμές είναι πιο ακριβές από τις υπόλοιπες αγορές τις πόλης και οι πωλητές διαπραγματεύονται πολύ πιο δύσκολα από ότι αλλού. Αξίζει όμως η επίσκεψη στην αγορά μόνο και μόνο για την εμπειρία.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο την ώρα που έφτανε και το ταξί που θα μας έπαιρνε στο αεροδρόμιο για την επιστροφή. Και είναι τότε που εμφανίζεται και το πρωτόγνωρο για μένα μέχρι τότε συναίσθημα. Της χαράς που ένα ταξίδι τελειώνει και της έντονης ανυπομονησίας να βρεθώ σπίτι μου. Ήταν το καλύτερο ταξίδι που είχα κάνει μέχρι τότε. Γεμάτο ανατροπές, εκπλήξεις και απρόοπτα, ευτράπελα, απάτες, υπέροχες στιγμές, πανέμορφα τοπία, παραμυθένιες παραλίες αλλά και εικόνες φτώχιας και εξαθλίωσης που κάνουν τη ψυχή σου να ραγίζει αλλά και σε προσγειώνουν απότομα όταν συνειδητοποιείς εσύ είσαι απλά ο τυχερός που γεννήθηκε κάπου αλλού γιατί απλά έτσι αποφάσισε η ανώτερη δύναμη εκεί πάνω και πως αύριο μπορεί να έχει άλλα κέφια και να αλλάξει καταστάσεις και δεδομένα. Ή όταν αντιλαμβάνεσαι πως κάποιοι μπορούν να είναι ευτυχισμένοι με ελάχιστα από αυτά που έχεις και απολαμβάνεις ενώ εσύ δεν ικανοποιείσαι με τίποτα. Σε άλλες εποχές η Ταϊλάνδη θα ήταν μια χώρα που θα μπορούσε να με κρατήσει για μήνες αλλά η ανάγκη μου να βρεθώ στο σπίτι μου όπου μια φατσούλα με περιμένει με έκανε να χαίρομαι που επιτέλους αυτό το ταξίδι τελείωσε, πράγμα που μερικά χρόνια πριν για μένα θα ήταν αδιανόητο. Άφησα πολλούς ατελείωτους λογαριασμούς με αυτή τη χώρα και γι’ αυτό εύχομαι να αξιωθώ να επιστρέψω κάποτε και τότε ίσως να υποστείτε το σίκουελ «Ταϊλάνδη! Τελειώνοντας τους ατελείωτους λογαριασμούς» κοιτάτε μην μου το κλέψει κανένας.

Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να διαβάσετε την ιστορία μου. Προσπάθησα να γράψω επίλογο αλλά μου βγαίνει μελό και δεν μου πάει. Το μόνο που έχω να πω σε όσους σκέφτονται ένα τέτοιο ταξίδι είναι να προχωρήσουν χωρίς ενδοιασμούς. Η Ταϊλάνδη είναι μαγεία.

Ουφ... τα είπα! Καλοί μου διαχειριστές αν διαβάζει κανένας πάρτε την στις ολοκληρωμένες.

View attachment 124564

Μπράβο!

Ο πίνακας αναχωρήσεων του αεροδρομίου Λάρνακας έδειχνε ότι η πτήση της Gulf Air για Μπαχρέιν θα έφευγε στην ώρα της. Για μας όμως έφευγε με 5 χρόνια καθυστέρηση αφού το ταξίδι στην Ταϊλάνδη είχε κανονιστεί για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2007. Ακυρώθηκε όμως μια εβδομάδα πριν την αναχώρηση λόγω κακών καιρικών συνθηκών! Δεύτερο εγχείρημα το 2010 αλλά μας προέκυψαν τα κόκκινα πουκάμισα έτσι και αυτή η ιδέα έμεινε στα σκαριά. Μετά μας προέκυψε εγκυμοσύνη, γέννα κλπ και η Ταϊλάνδη παρέμενε το μεγάλο απωθημένο.
Και να’ μαστε τώρα έτοιμοι για την αναχώρηση για αυτό το πολυπόθητο ταξίδι. Δεν θα έπρεπε να πετάω απ΄τη χαρά μου? Έστω να χοροπηδάω νοητά? Γιατί αυτό το δάκρυ να επιμένει να μην φεύγει απ΄ το μάτι μου? Και ήταν ανάγκη να βρώ τη γκαντέμο τη γειτόνισσα πριν φύγω και αντί για ένα καλό ταξίδι να μου λέει «Καλά θα αντέξεις τόσες μέρες χωρίς τη μπέμπα?» Βαλτή ήτανε? Η 21 μηνών μπέμπα μου έμεινε με τη γιαγιά και ήταν η πρώτη φορά που την άφηνα για τόσες πολλές μέρες (16 συνολικά).

Προσπάθησα να αποβάλω το άγχος και άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Δυστυχώς όμως δεν μου πήρε και πολύ ώρα. Το αεροδρόμιο στις 12.30 το μεσημέρι ήταν άδειο!!! Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα πριβέ αεροδρόμιο! Η πτήση για Μπαχρέιν ήταν η μοναδική! Δύο ώρες πριν και δύο μετά δεν υπήρχε άλλη πτήση. Έκανα μια βόλτα στα καταστήματα των αφορολόγητων ειδών όπου οι πωλήτριες άλλες βαριεστημένες άλλες με χαρά που επιτέλους μπήκε κάποιος με πλησίαζαν. Έπιασα κουβέντα με δύο από αυτές, δεν είχαν και τίποτα άλλο να κάνουν τα κορίτσια και μου εξέφρασαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τη κατάσταση που επικρατούσες το αεροδρόμιο αφού δεν ήταν συμπτωματικό αλλά η μόνιμη κατάσταση των τελευταίων εβδομάδων. Η ψυχολογία πήγε ακόμα πιο κάτω με τις ανησυχίες των κοριτσιών και την οικονομική κρίση και τελικά κατέληξα ψεκασμένη με όλα τα νέα αρώματα μου έχουν κυκλοφορήσει τους τελευταίους μήνες αφού δεν μου έκανε η καρδιά να τις κακοκαρδίσω.

Αναδύοντας μια απροσδιόριστη μυρωδιά ικανή να προκαλέσει λιποθυμία κατευθύνθηκα προς την πύλη αναχώρησης όπου με περίμενε ο σύζυγος και όπου είχαν μαζευτεί όλοι οι συνεπιβάτες και άρχισε η διαδικασία αναχώρησης. Μέσα σε 10 λεπτά είχαμε επιβιβαστεί όλοι! Συνολικά γύρω στα 40 άτομα, 3-4 επιχειρηματίες στη πρώτη θέση, 2 κύπριες σύζυγοι μεταναστών στις αραβικές χώρες , 3 ασιάτες για απέλαση( τους είχε φέρει συνοδεία αστυνομικών λίγο νωρίτερα) και γύρω στις 25 ασιάτισσες οικιακές βοηθοί που επέστρεφαν σπίτι τους! Καθίσαμε στη δεύτερη σειρά της οικονομικής θέσης. Μπροστά μας μόνο μία από τις συζύγους και πίσω μας για καλή μας τύχη η προσωποποίηση της Σριλαγκέζας πολυλογούς που βάλθηκε να εξιστορεί στη φίλη της καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, το πόσο ωραία περνούσε στα 6 σπίτια που την ανάγκαζαν να καθαρίζει καθημερινά, για το πώς κατάφερνε να ξεφύγει από τον γέρο που προσπαθούσε να τη χουφτώσει και πόσο λυπόταν που έφευγε έστω και για λίγο. (φαντάζομαι πάντα γιατί τα Σριλαγκέζικα δεν τα έχω βάλει ακόμα το βιογραφικό μου)
Η αναχώρηση έγινε 10 λεπτά νωρίτερα και μαζί με το αεροπλάνο της Gulf απογειώθηκε και ο ενθουσιασμός μας. Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ ανέβαινε και το ηθικό! Αφού λοιπόν αποκτήσαμε τη πρέπουσα ψυχολογία σερβίρεται και το φαγητό. Ο σύζυγος σερβίρετε πρώτος γιατί είχα την φαεινή ιδέα να του παραγγείλω γεύμα χωρίς λακτόζη αφού έχει δυσανεξία. Βραστό κοτοπουλάκι με νερόβραστο ρυζάκι!

-Καλό καλέ μου?
-Οκ. Για φαϊ αεροπλάνου καλό είναι.

Μερικά λεπτά αργότερα φτάνει η σειρά μου.

-Κοτόπουλο ή βοδινό? Πρόσφερε η ευγενική αεροσυνοδός.
Διαλέγω το βοδινό. Πραγματικά απόλαυση! Πικάντικα βοδινά κεφτεδάκια με κόκκινη σάλτσα και ρυζάκι με τουμερικ. Ο σύζυγος κοιτούσε το πιάτο μου με ζήλια.
-Μα καλά που είδαν τη λακτόζη σε αυτό το γεύμα??? Γιατί εγώ πρέπει να φάω το βραστό κοτόπουλο?
- Εεεε… ξέρεις μωρό μου…. Και στις υπόλοιπες πτήσεις σου επέλεξα γεύμα με χαμηλή λακτόζη.

Η ώρα του γεύματος ήταν και τα μοναδικά λεπτά που η Σριλαγκέζα πολυλογού σταμάτησε να μιλάει. Στην υπόλοιπη πτήση έκανε προσπάθεια να σπάσει τα τζάμια του αεροπλάνου με την τσιριχτή φωνούλα της. Η κυρία στη 1η σειρά κάθε μερικά λεπτά σηκωνόταν και έκανε σσσσσσστ, οι αεροσυνοδοί της έκαναν παρατήρηση 2-3 φορές αλλά μάταια. Το πήραμε απόφαση ότι θα το υποστούμε και πέραν αυτής της ταλαιπωρίας η υπόλοιπη πτήση κύλησε εύκολα με κουβεντούλα με τη κυρία μπροστά μας και ένα επεισόδιο του λατρεμένου Big Bang Theory.

Το αεροδρόμιο του Μπαχρέιν σχετικά μικρό αλλά με αρκετές επιλογές για φαγητό και καφέ. Οι 3 ώρες αναμονής πέρασαν εύκολα με την απαραίτητη βολτούλα στα Duty Free και ένα Chai Latte στο Costa. Εκεί ανακάλυψα ότι η Fendi έχει σειρά από τσαντόρ και παρέλασε από μπροστά μου όλη η νέα κολεξιόν από τσάντες CHANEL, PRADA, MCM, LOUI VITTON κλπ.

Επιβίβαση στο 2ο αεροπλάνο που ήταν ασφυκτικά γεμάτο και η απογείωση στην ώρα της. Το φαγητό εξίσου καλό με την πρώτη πτήση, με τρεις επιλογές βοδινό, κοτόπουλο ψάρι , ο σύζυγος σερβιρίστηκε το ίδιο βραστό κοτοπουλάκι και εννοείτε ότι ζήτησε να του το αλλάξουν. Το φαϊ αποτελεί και για τους δύο μεγάλη αδυναμία και του είχαν σπάσει τη μύτη πικάντικες μυρωδιές που πλημμύρησαν το αεροπλάνο. Τον παρακάλεσαν να περιμένει να σερβιριστούν οι υπόλοιποι και μετά από μερικά λεπτά του έφεραν μια δεύτερη με μερίδα με πικάντικο κοτοπουλάκι εφάμιλλο με το δικό μου βοδινό. Πραγματικά τα πιάτα της Gulf ήταν ευχάριστη έκπληξη και γενικότερα το σέρβις άμεμπτο. Ήμασταν προετοιμασμένοι για άλλα αφού δεν είχαμε ακούσει τα καλύτερα για την εταιρεία αλλά την επιλέξαμε αφού βρήκαμε μια πολύ καλή προσφορά μια Crazy Wednesday. Μετά από 7 ώρες, 1 ταινία, 3 σκανδιναβικά σταυρόλεξα,2 γεύματα προσγειωθήκαμε στην Μπανγκόκ.

Και που πάμε τώρα? Ο ταλαίπωρος σύζυγος που με είχε βαρεθεί με την αναποφασιστικότητα μου και τις πολλές αλλαγές στο πρόγραμμα, κάπου τρείς μήνες πριν έκανε το λάθος να μου δηλώσει «κάνε ότι θέλεις μωρό μου, σε εμπιστεύομαι απόλυτα στις επιλογές σου». Μια ο φόρτος εργασίας του, μια ο πανικός που επικρατεί στο σπίτι με το παιδί δεν καταφέραμε να συζητήσουμε καθόλου το πρόγραμμα στο οποίο τελικά κατάληξε ο ταξιδιωτικός σύμβουλος της οικογένειας. Έτσι είχε ξεκινήσει προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα αλλά και γω που ήξερα που πάμε τι κατάλαβα αφού γι αλλού ξεκινήσαμε και αλλού η ζωή μας πήγε. Νομίζω ο θεός θα έσπαζε μεγάλη πλάκα μαζί μου κάθε φορά που τελικά έπαιρνα μια απόφαση σχετικά με αυτό το ταξίδι.

Οι διαδικασίες στο τελωνείο για την είσοδο στη χώρα εύκολες και γρήγορες αφού είχαμε εκδώσει βίζα από πριν και 45 λεπτά αργότερα είχαμε κάνει ήδη check in στην Bangkok Air για Chiang Mai και απολαμβάναμε το δωρεάν καφεδάκι και τα τσιμπήματα στο lounge της εταιρείας με δωρεάν ιντερνέτ. Οι δυο ώρες αναμονής πέρασαν σ το πι και φι.

Για τις μέρες που θα περνούσαμε στη Chiang Mai είχαμε αποφασίσει να κλείσουμε ξεναγό αφού ο χρόνος μας ήταν πολύ περιορισμένος και θέλαμε να αξιοποιήσουμε κάθε λεπτό παραμονής μας στη πόλη. Η ανεύρεση ξεναγού αποδείχτηκε άθλος αφού όλοι οι καλοί ήταν ήδη κλεισμένοι. Από τους υπόλοιπους που απάντησαν στα μηνύματά μου οι μισοί δεν μπορούσαν καν να γράψουν στα αγγλικά , σκεφτείτε πως θα ήταν ό προφορικός λόγος, και οι υπόλοιποι αφού αντάλλαζες μαζί τους 15 emails όταν τους έλεγες το οκ σου απαντούσα
«ξέρεις θα έρθει ο φίλος μου τελικά που δεν μιλάει και τόσο καλά αγγλικά αλλά θα σας πάει εκεί που θέλετε» Μέχρι που τελικά βρέθηκε ο Πολ! Αγγλομαθείς, συνεργάσιμος, με ωραίες ιδέες. Θεώρησα σωστό κατά την διάρκεια την αναμονής μας να του στείλω ένα sms για να τον ενημερώσω ότι θα φτάναμε στην ώρα μας. Μέχρι την απογείωση όμως δεν είχα πάρει απάντηση!

Κατά την διάρκεια της πτήσης που κράτησε περίπου 1 ώρα ενημέρωσα το σύζυγο για το πρόγραμμα μας και είχα τις αναμενόμενες αντιδράσεις

- Πολύ φορτωμένο δεν είναι?
- Ε? Γιατί ήρθαμε για να καθόμαστε?
- Για να ξεκουραστούμε ίσως? Που έχουμε 2 χρόνια να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι?
- Και από πότε πας ταξίδι για να κάθεσαι?
- Ναι ρε παιδί μου αλλά πολλές μετακινήσεις δεν έχουμε?
- Τις μείωσα στο ελάχιστο με αυτά που ήθελα να κάνω.(κούνια που με κούναγε μάλλον θα έλεγε ο ύψιστος εκείνη την ώρα)
- Τουλάχιστον δεν θα ξυπνάμε από τα χαράματα ε?
- Ε ξέρεις καλέ μου… οι εκδρομές συνήθως ξεκινάνε πολύ νωρίς. Και θυμάσαι που μου είπες «κάνε ότι θέλεις μωρό μου, σε εμπιστεύομαι απόλυτα στις επιλογές σου» και γω απάντησα «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται?»
- Γρρρρ

Πάντως δεν ξανά διαμαρτυρήθηκε και μάλλον το είδε σαν πρόκληση. Ο συνταξιδιώτης μου δεν χαλιέται εύκολα, έχει αστείρευτο χιούμορ, είναι παντός καιρού, έχει απίστευτα αποθέματα αντοχής, μανία εξερεύνησης και λατρεύει το φαγητό! Τι άλλο να ζητήσω? Η αλήθεια είναι ότι εκτός από τον προφανή λόγο ότι ήθελα να δώ όσα περισσότερα πράγματα μπορούσα από αυτή τη χώρα δεν ήθελα να αφήσω χρόνο χαλάρωσης γιατί θα πάθαινα μπεμποστέρηση και θα έπαιρνα άρον άρον το δρόμο της επιστροφής.

Το πρόγραμμα που είχαμε προγραμματίσει και που νομίζαμε ότι θα ακολουθήσουμε ήταν

-2 βράδια Τσιαγκ Μει
-1 διανυκτέρευση Μπανγκόγκ
-3 βράδια Κο Σαμούι
-3 βράδια Κο Ταο
-3 βράδια Κο Πανγκαν
-3 βράδια Μπανγκόγκ

Αλλά λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο........

Θα προσπαθήσω να βάλω όσο πιο πολλές φώτο μπορώ μιας και η συγγραφή δεν είναι και το δυνατό μου σημείο και χρειάζεται ταλέντο για να περιγράψεις αυτά που ζήσαμε. Όταν όμως καταλάβω πως ανεβαίνουν( αν έχει κάποιος σκονάκι με τα SOS ας βοηθήσει).

Επόμενη στάση Chiang Mai λοιπόν………

Chiang Mai ημέρα 1η-Doi Suthep και το χωριό της Ομπρέλας

Η πτήση της Bangkok Air απροβλημάτιστη, το σέρβις άψογο, το φαγητό αδιάφορο. Προσγειωνόμαστε στη Τσιαγκ Μαι και απογειωνόμαστε από τον ενθουσιασμό. Το χαμόγελο δεν μπορεί να γίνει πιο μεγάλο. Κατευθυνόμαστε προς τον έλεγχο διαβατηρίων, ανάβουμε το κινητό και ...τέλεια!!! μήνυμα από τον Πολ!!!

«ο ξεναγός σας ονομάζετε Αd και θα σας περιμένει στην αίθουσα αφίξεων»

Από τη ταραχή δεν μπορούσα καν να το διαβάσω! Είχα γίνει έξαλλη! Έχοντας τη προηγούμενη εμπειρία με την προσπάθεια ανεύρεσης ξεναγού ένιωθα ότι ο τύπος με είχε πιάσει κορόιδο και τα είχα πάρει στο κρανίο! Μέχρι και την πινακίδα που θα κρατάει μου είχε στείλει ο άτιμος για να τον εντοπίσω εύκολα!

Το αεροδρόμιο της Τσιαγκ Μαι είναι μικρό και σε μερικά λεπτά είχαμε περάσει τον έλεγχο διαβατηρίων και περιμέναμε τις αποσκευές. Ανασύνταξη και σύσκεψη για αποφάσεις. Τι κάνουμε με τον ξεναγό? Ο σύζυγος πιο διαλλακτικός έθεσε την ιδέα να τον δούμε σήμερα και αν δεν μας κάνει τον ακυρώνουμε για την επόμενη φορά. Εγώ πιο αδιάλλακτη το κρατούσα μανιάτικο και δεν το συζητούσα καν.

-Ξέρεις χριστιανή μου τι να κάνουμε χωρίς αυτόν ή θα φάμε άδικα τις ώρες μας?
-Ξέρω! Ξέρω! Αλλά και να μην ήξερα το ίδιο θα έκανα. Δεν θα με πιάσει κορόιδο έμενα αυτός ο Πολ? (θα με πιάσουν άλλοι αργότερα)

Μετά από μια σύντομη δημοκρατική συζήτηση ζεύγους που το θηλυκό βράζει από θυμό, αποφασίσαμε ότι θα συνεχίζαμε μόνοι μας χωρίς τη βοήθεια του Ad που μπορεί ο άνθρωπος να ήταν και ο καλύτερος ξεναγός στη περιοχή αλλά εμείς δεν το μάθαμε ποτέ. Ίσως να έπρεπε να έδινα μια ευκαιρία αλλά πραγματικά εκείνη την ώρα είχα θολώσει. Ενημερώσαμε τον Πολ για την απόφαση μας και αφού παραλάβαμε τις αποσκευές προχωρήσαμε προς ανεύρεση ταξί. Στην έξοδο προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τον Ad για να μην περιμένει άδικα αλλά μάταια μάλλον είχε ενημερωθεί από τον Πολ.

Το πρόγραμμα που είχαμε κανονίσει με τον Πολ ήταν μετά την άφιξη, που ήταν στις 11.20 πμ, να πάμε κατευθείαν στο Doi Suthep και μετά αφού κάναμε check in στο ξενοδοχείο μας να δούμε τους κυριότερους από τους πολυάριθμους ναούς της Τσιαγκ Μια. Ευτυχώς η απόφαση για να πάρουμε ξεναγό πάρθηκε μερικές μέρες πριν την αναχώρηση γι αυτό είχα ήδη μελετήσει το πως να κινηθούμε μόνοι μας.

Για να πάρεις ταξί από το αεροδρόμιο της Τσιαγκ Μει πρέπει πρώτα να περάσεις από τα γραφεία των ταξί στην αίθουσα αφίξεων. Εκεί υπάρχουν δύο εταιρείες (Chiang Mai Airport Taxi και Taxi Meter) . Η πρώτη εταιρεία που είδαμε μπροστά μας ήταν η Taxi Meter που βρισκόταν αριστερά της εξόδου αφίξεων. Η κοπέλα μας είπε ότι χρεώνουν 50 Β και επιπλέον ότι γράψει το ταξίμετρο, ήξερα όμως ότι η άλλη εταιρεία χρεώνει στάνταρ ποσό των 120 Β. Απολογήθηκα στη κοπελιά που μας ενημέρωνε και εξήγησα ότι προτιμούσα να πληρώσω το στάνταρ ποσό των 120 Β στην άλλη εταιρεία. Με τη μια μας λέει «οκ μάνταμ, 120 Β φιξ πραη (μετάφραση fixed price). Πληρώνουμε το ναύλο για τη πόλη, μας δίνει το απόκομμα και μας κατευθύνει προς την έξοδο που περίμεναν οι οδηγοί της εταιρείας της.

Αν είναι διατεθειμένος κάποιος να ταλαιπωρηθεί λίγο περισσότερο τότέ αν βγεί από αεροδρόμιο και ψάξει για ταξί μπορεί να γλυτώσει τα 50Β που είναι το airport fee. Επίσης υπάρχει και η επιλογή των τουκ τουκ και των songthaew.

Με το που μπήκαμε στο ταξί μου πέρασαν και τα νεύρα και ο Πολ αποτελούσε παρελθόν. Ο οδηγός του ταξί, ο κος Τσιαγκτσιαη ήταν ευγενικός και πρόσχαρος και μιλούσε λίγα αγγλικά. Έτσι μπήκαμε κατευθείαν στο ψητό. Με λίγα αγγλικά, λίγα νοήματα και κυρίως την βοήθεια ενός ντοσιέ που είχε στο αμάξι με τα διάφορα αξιοθέατα κατάλαβε που θέλαμε να πάμε και ότι θα έπρεπε να μας περιμένει για να μας πάει στη πόλη. «800 B» λέει και παρόλο που προσπαθήσαμε να παζαρέψουμε αποδείχτηκε ότι ήταν σκληρός και σταθερός διαπραγματευτής. (Παρένθεση, 920 Β είχε πει και η κοπέλα στα γραφεία της εταιρείας αλλά σκεφτήκαμε ότι με τον οδηγό θα είχαμε καλύτερη τύχη.)

- Και πόσο για να μας πας και στο χωρίο της ομπρέλας?

Ο πρώτος που αντέδρασε ήταν ο σύζυγος,(ο άλλος δύσκολο να το πιάσει από την πρώτη).

- Ποιο χωρίο της ομπρέλας? Δεν είπαμε ότι δεν θα πάμε εκεί γιατί είναι μόνο μια τουριστική παγίδα? (Φτουουουου! Το θυμάται ακόμα! Πάνε τρεις μήνες που το είχαμε συζητήσει)

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα κανένα ενδιαφέρον να δω το χωρίο της ομπρέλας. Αυτό που μου καρφώθηκε στο μυαλό και το θεώρησα εξαιρετική ιδέα ήταν να μας έφτιαχναν μια ομπρέλα δώρο για την πιτσιρίκα μας με το όνομά της πάνω. Γυναικεία σαχλαμάρα θα μου πείτε, αλλά την φαντάζομαι μετά από χρόνια να λέει « αυτό μου το έφερε η μάνα μου από την Ταϊλάνδη» ( όταν με παρατούσε και έτρεχε στις Ασίες μάλλον θα συμπληρώσει, αλλά αυτό δεν αποτελεί μέρος του οράματος)

Αφού τον διαβεβαίωσα ότι δεν θα έπαιρνε πάνω από 30 λεπτά η όλη επίσκεψη, πήραμε άλλη μια δημοκρατική απόφαση και ξεκινήσαμε άλλον ένα αγώνα συνεννόησης με τον κο Τσιάγκτσιαη. Τελικά καταλήξαμε στα 900 Β συνολικά και για τους δύο προορισμούς.

Ο δρόμος προς τη κορυφή του Doi Suthep ανηφορικός και με πάρα πολλές στροφές, ανάμεσα σε οργιώδη βλάστηση.

Το βουνό έχει μέγιστο ύψος 1676 μέτρα. Ο οδηγός μας προχωρούσε αργά και προσεκτικά για να μην μας ζαλίσει σε αντίθεση με άλλους οδηγούς που μας προσπερνούσαν επικίνδυνα και έκαναν τα κεφάλια των επιβατών φραπεδάκι.

Με τα από μερικά λεπτά μας ρωτάει:

- Από πού είστε φίλοι μου?
- Από Κύπρο φίλε μου. Cyprus!
- Cyyyyyy??? What? Σε ποια χώρα βρίσκεται?

Σοκ! Σοκ! Σοκ! Πώς είναι δυνατόν να μην γνωρίζει το κέντρο του κόσμου? Τον ομφαλό της γής? Τη σύγχρονη Ατλαντίδα?

Αφού σταματήσαμε να γελάμε του εξηγήσαμε ότι πρόκειται για χώρα που βρίσκεται στη μεσόγειο πάνω από τον Λίβανο.

- Και τι γλώσσα μιλάτε?
- Ελληνικά?
- Είστε Έλληνες δηλαδή?
- Ναι
- Μετανάστες? Γιατί μένετε σε άλλη χώρα?
- Στη χώρα μας μιλάμε Ελληνικά και είμαστε Έλληνες αλλά ήμαστε ξεχωριστή χώρα (μάλλον τον μπερδέψαμε περισσότερο)
- Κάνω πολλά χρόνια αυτή τη δουλειά αλλά πρώτη φορά γνωρίζω κόσμος από την Σαϊπλους!!!! :roll:

Μετά από περίπου 50 λεπτά διαδρομής φτάσαμε στον μεγαλεπήβολο ναό Wat Phrathat που βρισκόταν στη κορυφή του λόφου. Το ταξί μας άφησε σε μια πλατεία με μικροπωλητές φαγητού και διαφόρων άλλων ειδών. Για να πας στο ναό πρέπει να ανεβείς 309 σκαλιά ή να πάρεις το λιφτ με χρέωση 30 Β. Πήραμε μια βαθιά ανάσα και. πήραμε το λιφτ!

Αξιοπερίεργο 1ο: Στο κουβούκλιο του λίφτ υπήρχε ένα κανονικό κλιματιστικό εσωτερικού χώρου. Αναρωτιέμαι που είχαν βάλει τον κομπρεσέρ?

View attachment 124169

Αξιοπερίεργο 2ο: Για να μπεις στη τουαλέτα έπρεπε να βγάλεις τα παπούτσια σου! Στην είσοδο άφηνες τα δικά σου παπούτσια και έβαζες πλαστικές παντόφλες παραλίας αμφιβόλου υγιεινής. Αυτό το συνάντησα άλλη μια φορά κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου στη Αγιουτάγια.

Για περισσότερο από μια ώρα περιπλανηθήκαμε στον υπέροχο ναό και στο προαύλιο του. Ο ναός χρονολογείται από το 1383 μ.χ και θεωρείται από τους Ταϊλανδούς ένας από τους πιο ιερούς της χώρας. Στο κέντρο υπάρχει μια εντυπωσιακή χρυσή στούπα και γύρω γύρω διαφορετικά παρεκκλήσια και περίτεχνα αγάλματα μεταξύ των οποίων και ένα αντίγραφο το Emerald Buddha (το πρωτότυπο βρίσκεται στο Μεγάλο Παλάτι στην Μπανγκόκ. Το εσωτερικό των παρεκκλησιών ήταν διακοσμημένο με τοιχογραφίες και αγάλματα, ενώ μοναχοί έδιναν την ευλογία τους στους πιστούς. Κάναμε το γύρω της στούπας με τη φορά των δεικτών του ρολογιού μαζί με τους πιστούς που απάγγελλαν προσευχές. Ο χώρος ήταν κατάμεστος από κόσμο και ήταν δύσκολο να τραβήξεις φωτογραφία χωρίς το κεφάλι κάποιου μέσα.

Ο τουριστικός οδηγός μας είχε παραμείνει στις αποσκευές μας αφού θεωρητικά θα είχαμε ξεναγό για να μας δώσει λεπτομέρειες για αυτό τον υπέροχο ναό αλλά φανήκαμε τυχεροί και είχα κατεβάσει στο κινητό μου ένα οδηγό για την Ταϊλάνδη με πληροφορίες από συνοπτικές πληροφορίες από Wikipedia. Ο οδηγός αυτός μας φάνηκε πολύ χρήσιμος τόσο τη συγκεκριμένη στιγμή όσο και πολλές άλλες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Ο μύθος λέει ότι ένας μοναχός από την Sukhothai αφού είδε ένα όραμα, πήγε στο Pang Cha όπου βρήκε ένα οστό το οποίο πιστεύεται ότι ήταν από τον ώμο του Βούδα. Το οστό αυτό είχε μαγικές δυνάμεις, έλαμπε, εξαφανιζόταν, περιφερόταν μόνο του και πολλαπλασιαζόταν. Ο μοναχός πήγε το οστό στον βασιλιά της Sukhothai αλλά αυτό αποφάσισε να μην αποκαλύψει στο βασιλιά τα υπερφυσικά του προσόντα, έτσι ο βασιλιάς είπε στο μοναχό να κρατήσει το οστό. Ο βασιλιάς της Lanna όμως έμαθε γιαυτό το υπερφυσικό οστό και ζήτησε από τον μοναχό να το δώσει σε αυτόν. Έτσι ο μοναχός με την άδεια του βασιλιά της Sukhothai πήγε το οστό στο βασιλιά της Lanna. Το οστό χωρίστηκε στα δύο, το ένα ίσο με το πρώτο και το άλλο μικρότερο. Το μικρότερο οστό τοποθετήθηκε σε ένα ναό στη Suandok. Το άλλο στη πλάτη ενός άσπρου ελέφαντα που αφέθηκε ελεύθερος στη ζούγκλα. Ο ελέφαντας ανέβηκε στο Doi Suthep και πέθανε εκεί. Θεωρήθηκε σημάδι από τον βασιλιά της Lanna o οποίος διέταξε το κτίσιμο ενός ναού σε αυτό το σημείο.

Στο προαύλιο του ναού συναντάς δύο όψεις. Από την μια καλοδιατηρημένοι κήποι και όμορφα διακοσμητικά στοιχεία και από την άλλη κτίρια που φαίνονταν αφημένα και παρατημένα, που ήταν φανερή η προσπάθεια να τα καμουφλάρουν αλλά απέτυχαν. Το πιο εντυπωσιακό όμως από το προαύλιο του ναού είναι η θέα. Από εκεί πάνω έχεις πιάτο μπροστά σου όλη την Τσιαγκ Μεϊ. Τη μέρα που πήγαμε εμείς ο ουρανός ήταν μουντός και ένα λεπτό πέπλο από σύνεφα έδινε μια απόκοσμη αίσθηση στην εικόνα. Παρόλο που η ορατότητα στο βάθος ήταν περιορισμένη εντούτοις η θέα σε μάγευε. Είναι από τις εικόνες που ο φωτογραφικός φακός δεν μπορεί να αποθανατίσει αλλά σου μένουν χαραγμένες στο μυαλό. Φαντάζομαι ότι σε μια καθαρή μέρα η θέα θα είναι ακόμα πιο φανταστική.



Αφού κτυπήσαμε τις καμπάνες στο ναό και πήραμε μια γεύση από το street food της Ταϊλάνδης στη πλατεία κάτω από τον ναό,



πήραμε το δρόμο για το χωριό της ομπρέλας.

Εκει ουσιαστικά τέσσερις κυρίες κάθονταν στη σειρά και έδειχναν το κάθε στάδιο κατασκευής του σκελετού της ομπρέλας.


Μια 5η πιο πίσω ετοίμαζε τα πανιά που εφαρμόζονται πάνω στις ομπρέλες και πιο πέρα κάθονταν στη σειρά 3-4 ζωγράφοι που δημιουργούσαν περίτεχνα σχέδια σε οτιδήποτε.


Ομπρέλες, μπλουζάκια, καπελάκια κλπ. Μας κατεύθυναν προς ένα μεγάλο υπόστεγο που πωλούσαν διάφορες χειροτεχνίες για να πάρουμε την ομπρέλα που θα μας ζωγράφιζαν πάνω. Παρακολουθήσαμε την διαδικασία όσο ο καλλιτέχνης ζωγράφισε την ομπρέλα και μόλις τελείωσε πήραμε την ομπρέλα μας και ξεκινήσαμε για τη πόλη και το ξενοδοχείο μας.

Δεν ξέρω αν η επίσκεψη στο χωριό της ομπρέλας αξίζει και τόσο αλλά μια φορά εγώ την ομπρέλα μου τη πήρα! Χι χι χι χι


Η συνέχεια μόλις συνέλθω από το κούρεμα καταθέσεων



Σημειώσεις:
- Στο Doi Suthep μπορείς να πας από την πόλη με κόκκινα songthaew. Το κόστος είναι 40Β αν μοιραστείτε το songthaew με άλλους.
- Η είσοδος στο ναό είναι δωρεάν. Πληρώνεις μόνο προαιρετικά την χρήση του ανελκυστήρα.

Chiang Mai - ημερα 1η(part ΙΙ)

Με το που μπήκαμε στη πόλη έπαθα και το πρώτο σοκ που με ακολουθούσε και τις 16 μέρες που ήμουν εκεί. Τα καλώδια του ηλεκτρικού ρεύματος είναι σαν σπαγγέτι! Πολλά, πάρα πολλά, ανακατεμένα, κομμένα και σε πολλές περιπτώσεις ακουμπούσαν το έδαφος. Βάλθηκα να τα φωτογραφίζω με μανία σαν γιαπωνέζα τουρίστρια μέχρι που ο σύζυγος, φωνή της λογικής, με πρόσταξε να σταματήσω γιατί θα του γεμίσω τις κάρτες.
View attachment 124365

View attachment 124366


Φτάσαμε στο ξενοδοχείο περνώντας από τα στενά δρομάκια της πόλης με απώλειες την πινακίδα ενός παπιού και μια γρατσουνιά στην καλογυαλισμένη μπογιά του αυτοκινήτου του κου Τσιαγκτσιάη, όταν ώρα είχε πάει περασμένες 3. Παρόλο που ήμασταν κουρασμένοι ανυπομονούσαμε να τελειώνουμε με το τσεκ ιν για να χυθούμε στη πόλη. Αυτό το τσεκ ιν όμως δεν τελείωνε με τίποτα. Οι υπάλληλοι στην υποδοχή είχαν πολύ αργούς ρυθμούς. Έδειχναν μπερδεμένοι και δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν ακόμα και μεταξύ τους. Ο νεαρός που προσπαθούσε να μας εξυπηρετήσει εξαφανιζόταν για 10 λεπτά, επέστρεφε κάτι έκανε ότι κάνει στον υπολογιστή και ξεναεξεφανιζόταν για άλλα 10 λεπτά και τούμπαλιν. Παρόλο που συνήθως έχω υπομονή όνου, μια η κούραση μια το ότι χάναμε πολύτιμο χρόνο με έκαναν έτοιμη να εκραγώ. Δεν μας έβρισκαν δωμάτιο και δεν δέχονταν τη πιστωτική μας για εγγύηση. Σημειώστε ότι το δωμάτιο ήταν προπληρωμένο online και πουθενά δεν αναφερόταν στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα ότι έπρεπε να πληρώσουμε εγγύηση. Τα μετρητά που είχαμε αλλάξει στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ ίσα που έφταναν και τελικά μετά από δύσκολη διαπραγμάτευση αφού τα αγγλικά τους ήταν επιπέδου Ζουμπουλίας στο Παραπέντε τους καταφέραμε να πάρουν μόνο το μισό ποσό, 500 Β. Και αφού στο τσακ γλύτωσε την κολοφιξαρισμένη του κόμη ο κατά τα άλλα χαριτωμένος νεαρός πήραμε επιτέλους τα κλειδιά του δωματίου μας.

Το δωμάτιο δεν είχε κάτι τι ιδιαίτερο αλλά ήταν άνετο και καθαρό. Το ξενοδοχείο βρισκόταν έξω από την πύλη Thapae και ήταν πολύ βολικό για την εξερεύνηση της πόλης. Τις επόμενες 3+ ώρες περιπλανιόμασταν στους δρόμους τις παλιάς πόλης με τους πολυάριθμους ναούς. Προσπαθήσαμε να βρούμε αυτούς που αναφέρονταν στο χάρτη που κρατούσαμε και καταφέραμε να δούμε τους περισσότερους από αυτούς αλλά και μερικούς άλλους που δεν αναφέρονταν στον τουριστικό χάρτη αλλά πέφταμε τυχαία πάνω τους αφού η πόλη είναι διάσπαρτη από ναούς. Δρόμο παίρναμε δρόμο αφήναμε, σε ναό μπαίναμε από ναό βγαίναμε. Ο ένας πιο όμορφος από τον άλλο!!!

View attachment 124367
Wat Chiang Man
View attachment 124368
Wat Chedi Luang
View attachment 124369
Wat Phan Tao
View attachment 124370
Wat Phan Tao

Η πόλη βρισκόταν σε εορταστικό κλίμα αφού ήταν η μέρα έναρξης του φεστιβάλ των λουλουδιών που πραγματοποιείται στην πόλη το πρώτο Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου. Σε πολλά σημεία τις πόλης διοργανώνονταν διάφορες εκδηλώσεις με αποκορύφωμα την μεγάλη παρέλαση αρμάτων την Κυριακή.

Αφού ξεποδαριαστήκαμε, ξεκινήσαμε για την νυκτερινή αγορά που βρίσκεται στην οδό Chang Khlan Road και στους γύρω δρόμους, περίπου 15 λεπτά με τα πόδια από την πύλη Ταπαε. Στο δρόμο σταματήσαμε για τηγανιτό ρύζι στον πάγκο αυτής της κυρίας στη μέση του πουθενά . View attachment 124371 Κρίμα που δεν συγκράτησα την διασταύρωση γιατί πραγματικά ήταν το ωραιότερο τηγανιτό ρύζι που έχω φάει.

Η οδός Chang Khlan είναι πολύ κεντρική με McDonalds, Burgerking, Starbucks κλπ για αυτούς που τα προτιμούν. Στη νυκτερινή αγορά της Τσιαγκ Μέη πωλούντα κάθε λογής σουβενίρ και μαϊμούδες (τσάντες, ρούχα, ρολόγια κλπ) , χειροποίητες κατασκευές και βεβαίως πασμίνες . Στο υπόγειο του κτηρίου βρίσκεται η στοά με τους ζωγράφους. Έχοντας φύγει με τσαντισμένη με τον εαυτό μου από την Ρώμη στο προηγούμενο μας ταξίδι αυτή τη φορά πήγα προετοιμασμένη με τις φωτογραφίες τις κορούλας μου τυπωμένες αλλά … προσεκτικά φυλαγμένες στο τσεπάκι της βαλίτσας μου στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.

-Πάω να τις φέρω. Θα πάρω ένα τουκ τουκ και σε 10 λεπτά θα είμαι πίσω.
-Κάτσε χριστιανή μου να ρωτήσουμε πρώτα. Μπορεί να προλαβαίνουν να μας το κάνουν αύριο. Να κόψουμε ποιον θέλουμε, να μας κόψει και μια τιμή…

Αφού κάναμε μια βόλτα και θαυμάσαμε τις εξαιρετικές δημιουργίες των καλλιτεχνών καταλήξαμε σε ένα νεαρό που ετοίμαζε το εντυπωσιακό πορτραίτο μιας ταϊλανδής γιαγιάς όπου μπορούσες να διακρίνεις τους πόρους του δέρματος της στο ρυτιδιασμένο της πρόσωπο. Αφού διαπραγματευτήκαμε την τιμή που βασικά ήταν ταρίφα που χρέωναν όλοι, του εξηγήσαμε τι έγινε με τις φωτογραφίες και ρωτήσαμε αν θα προλάβανε να το τελειώσει αν τις πηγαίναμε την επομένη.

-Τις έχετε στο τηλέφωνό σας?
-Ναι
-Για να δω… Αυτήν να φτιάξετε.

Και βάζει το ταπεινό του SAMSUNG GALAXY S4 πάνω από το κινητό μας και τραβάει φωτογραφία την φωτογραφία. Τόσο απλά! Αφού την ελέγχει ότι φαίνεται τέλεια λέει:

-Είναι οκ αλλιώς θα μου την στέλνατε με BLUETOOTH.

Αφού η αναποφάσιστη μάνα έκανε κανένα δεκαπεντάλεπτο να αποφασίσει ποια φώτο ήθελε, τελικά πείστηκε από τον καλλιτέχνη και τον άφησε να δημιουργήσει. Πληρώσαμε προκαταβολή και δώσαμε ραντεβού για την επομένη στις 10 το βράδυ.

Τελικά καταλήξαμε πού αλλού… στο food court της αγοράς που βρίσκετε στο απέναντι κτήριο. Οι τιμές άκρως Ταϊλανδέζικες 30-60 Β το κάθε πιάτο. Υπήρχε μεγάλη ποικιλία από κυρίως Ταϊλανδέζικη κουζίνα αλλά και βιετναμέζική και Ιαπωνική(σουσι). Θαμώνες κυρίως τουρίστες. Δίπλα από το food court υπήρχε ένας χώρος όπου παρουσιάζονταν παραδοσιακοί χοροί και μουσική. Θεωρήσαμε όμως καθήκον να ενδιατρίψουμε στην Ταϊλανδέζικης κουζίνα. Η τέχνη μπορούσε να περιμένει!

Το νόστιμο δείπνο μας ήταν το τέλειο κλείσιμο μιας πολύ μεγάλης αλλά υπέροχης μέρας και ενίσχυσε τον ήδη μεγάλο ενθουσιασμό μας γι αυτή τη χώρα πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας κατάκοποι.

Την επόμενη έχουμε πρωινό εγερτήριο για Χρυσό Τρίγωνο!

Σημειώσεις
- Το ξενοδοχείο μας ήταν το Amora Thapae Chiang Mai Hotel. Το απλό δίκλινο δωμάτιο στοίχιζε περίπου Ε 25/βράδι χωρίς πρωινό. Από ότι διαπιστώσαμε μέσα στην παλιά πόλη υπάρχουν πολύ αξιοπρεπείς ξενώνες με δωμάτια με ιδιωτικό μπάνιο με Ε10/βράδι με πρωινό δυστυχώς όμως όταν αποφασίσαμε ήταν πολύ αργά.
- Τα ανταλλακτήρια στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ είχαν την χειρότερη συναλλαγματική ισοτιμία που βρήκαμε σε όλη τη χώρα, έδιναν όλοι 38,85Β/Ευρω αν θυμάμαι καλά. Στην Τσιαγκ Μαη είχαν μακράν την καλύτερη μέχρι 42,25 Β/Ευρω. Στις υπόλοιπες περιοχές που πήγαμε η ισοτιμία που μας έδιναν ήταν κοντά στο 39,90Β ανα Ευρω.

Chiang Mai - 2η Μέρα - Χρυσό Τρίγωνο

Για καλή μας τύχη η εκδρομή στο Χρυσό Τρίγωνο είχε κλειστεί μέσω διαδικτύου πριν αποφασίσουμε να προσλάβουμε τον Πολ ( υπενθύμιση Πολ= ο ξεναγός που μας έστησε). Το ραντεβού με την εταιρεία ήταν στις 7.30 π.μ στην είσοδο του ξενοδοχείου και μας παρέλαβαν με ένα καινούργιο κλιματιζόμενο minibus. Το γκρουπ των συνταξιδιωτών απαρτιζόταν από 9 άτομα. Ένα ζευγάρι Νοτιοκορεάτες, ένα ζευγάρι Κινέζων με την 20χρονη κόρη τους και ένας Αμερικανός με την Ταϊλανδή φίλη του τους οποίους δεν ακούσαμε καθόλου σε όλη την διάρκεια του πολύωρου ταξιδιού. Ο ξεναγός που μιλούσε άπταιστα αγγλικά προσπαθούσε να δημιουργήσει φιλική ατμόσφαιρα και ρωτούσε έναν έναν τα ονόματα μας και τις χώρες καταγωγής. Όταν έφτασε η σειρά μας

- Cyprus
- Cy what?
- Cyprus, Cyprus..
- Αααα , ναι ναι ξέρω. (Με το κενό βλέμμα της αγελάδας)
- Cyprus!!! Cyprus !!! Υeς, Υeς,very nice!! Πετάχτηκε περιχαρής η Κινεζούλα γεμάτη ενθουσιασμό και άφησε τον ξεναγό (και εμάς) με το στόμα ανοικτό.

Διαλέξαμε να κάνουμε αυτή την εκδρομή για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ήταν η μόνη οργανωμένη εκδρομή που βρήκα που περιλάμβανε τον «Λευκό Ναό» και δεύτερον είχα διαβάσει τα καλύτερα για την διαδρομή και θεώρησα ότι ήταν ένας καλός τρόπος να πάρουμε εικόνες από την βόρεια Ταϊλάνδη.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα η πρώτη στάση θα γινόταν στις θερμές πηγές μετά από 1 ώρα διαδρομή. Πράγματι, μετά από περίπου 1 ώρα αδιάφορης διαδρομής ξύπνησα από τις φωνές της κορεάτισας η οποία γελώντας απορούσε αν πρόκειται για αστείο. Οι πολυδιαφημιζόμενες θερμές πηγές στην πραγματικότητα ήταν ένα περιφραγμένο πηγάδι από το οποίο κάθε μερικά λεπτά εκτοξευόταν ένας πίδακας ζεστού νερού και μέσα στο οποίο έβραζαν κάτι αυγά. Προφανώς η κορεάτισσα, όπως και εμείς δεν εκτίμησε ιδιαίτερα την ‘εντυπωσιακή’ τουριστική ατραξιόν και μετά από μια κλεφτή ματιά κατευθυνθήκαμε προς το μαγειρείο για πρωινό γιατί ως γνωστόν νηστικό αρκούδι δεν χορεύει και εμείς ιεραρχούμε σωστά τις προτεραιότητες μας.

Αυτό που δεν έχω αναφέρει μέχρι τώρα είναι το μεγάλο μου πρόβλημα με τις ναυτίες. Το πρόβλημά μου είναι τόσο μεγάλο που παθαίνω ναυτία σε φουσκωτό κρεβατάκι σε πισίνα. Στη μοναδική κρουαζιέρα που έκανα όταν ήμουν 13 χρονών κόντεψα να καταλήξω στο νοσοκομείο από αφυδάτωση και το μόνο που μπορώ να περιγράψω από εκείνο το ταξίδι είναι το ντιζάιν της τουαλέτας. Κάνω την επιλογή να ταξιδέψω με βάρκα μόνο αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μεταβώ στο προορισμό που θέλω και μόνο μετά από κατάποση χαπιών και μετάβαση σε στάδιο νιρβάνας. Για το λόγο αυτό και επειδή σε αυτό το ταξίδι είπα ότι θα ξεπεράσω τον εαυτό μου και θα ανέβω πολλές φορές σε βάρκα, πριν ταξιδέψω επισπεύτηκα τον παθολόγο μου που αφού του εξήγησα την σοβαρότητα του προβλήματος μου έδωσε δύο διαφορετικά χαπάκια . Το ένα πιο ήπιο, το άλλο για extreme καταστάσεις. Αυτό που δεν μου εξήγησε είναι οι παρενέργειες από τα extreme χάπια τις οποία διαπίστωσα με το δύσκολο τρόπο. Υπνηλία, λήθαργος, να μην μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου. Πήρα το extreme χαπάκι την ώρα του πρωινού γιατί η συνέχεια της εκδρομής περιλάμβανε βαρκάδα στον ποταμό Mekongκαι μισή ώρα μετά είχα πέσει σε ύπνο βαθύτερο από τις ωραίας κοιμωμένης. Γιατί το extreme χαπλακι τώρα για βαρκάδα σε ποταμό μην ρωτάτε, το θέμα είναι ψυχολογικό, δηλαδή άρχίζω να κουνιέμαι μόνο και με την ιδέα ότι θα αναιβώ σε βάρκα. Ανα διαστήματα προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά ήταν μάταιο. Μέχρι που τελικά φτάσαμε στον Λευκό Ναό. Μην ρωτήσετε μετά από πόση ώρα. Δεν έχω ιδέα. (Ηθικό δίδαγμα : διαβάζετε πάντα το φυλλάδιο πληροφοριών πριν πάρετε ένα χάπι )

Ο Λευκός Ναός (Wat Rong Khun)

Ολόλευκος, μαγευτικός, λαμπερός. Ένα έργο τέχνης.

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1997 και δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Δημιουργός του έργου αυτό είναι ο Ταϊλανδός καλλιτέχνης Khun Chalermchai ο οποίος λατρεύεται από τους Ταϊλανδούς. Ο ναός θεωρείται πλέον ένας από τους πιο σημαντικούς στη Ταϊλάνδη και γι αυτό τα ΣΚ καταφθάνουν λεωφορεία από όλη τη χώρα.
Βρίσκεται περίπου 170 χιλ από την Τσιαγκ Μαη και 15 χιλ από την Τσιαγκ Ραι. Είναι ανοικτός για το κοινό από τις 06.00 – 17.00 και η είσοδος είναι δωρεάν.
View attachment 124372

Το εξωτερικό του ναού είναι πλούσια διακοσμημένο με περίτεχνες λευκές δημιουργίες στις οποίες έχουν τοποθετηθεί μικρά καθρεφτάκια. Ο συνδυασμός του λευκού με τα καθρεφτάκια κάτω από τον αστραφτερό ήλιο δημιουργούσαν ένα εκθαμβωτικό αποτέλεσμα μεταφορικά και κυριολεκτικά. Για να μπείς στο εσωτερικό του ναού που συμβολίζει το παράδεισο πρέπει να περάσεις από μια γέφυρα που αιωρείται πάνω από την κόλαση. Μοναδική παραφωνία μια φωνή που ακουγόταν από τα μεγάφωνα που πίεζε τον κόσμο να μην σταματάει πάνω στη γέφυρα και θύμιζε περισσότερο πλανόδιο πωλητή οπωροκηπευτικών.
View attachment 124373


Επιβιβαστήκαμε ξανά στο λεωφορείο και μετά από μια σύντομη διαδρομή φτάσαμε στις όχθες του ποταμού Mekong στο σημείο που η Ταϋλάνδη συνορεύει με το Λάος και την Βιρμανία. Στο σημείο αυτό ο Mekong ενώνεται με τον ποταμό Ruak o οποίος αποτελεί τα σύνορα της Ταϋλάνδης με την Βιρμανία.
View attachment 124374
Επιβιβαστήκαμε στις βάρκες, αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι αυτά το πλωτά κατασκευάσματα, κατασκευασμένα την ίδια εποχή που ο Νόε έφτιαχνε την κιβωτό του, μας ανάγκασαν για λόγους ασφαλείας να φορέσουμε σωσίβια που κάποτε ήταν κόκκινα αλλά τώρα είναι μαύρα, λιγδιασμένα, σκισμένα και με σπασμένα κορδόνια. Αφού κάναμε 139999998 φορές το σταυρό μας και είπαμε 12354 φορές το Πάτερ Ημών αρχικά κατευθυνθήκαμε προς τα σύνορα με την Βιρμανία και ακολούθως στο Λάος όπου κατεβήκαμε για μια σύντομη στάση σε ένα χωριό με σουβενίρ κλπ στο οποίο πλήρωνες ένα μικρό ποσό για να είσοδο και δεν χρειαζόταν βίζα. Ο ξεναγός μας προειδοποίησε αν έχουμε σκοπό να δώσουμε χρήματα στα παιδάκια του χωριού να το κάνουμε όταν θα φεύγουμε. Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα γιατί το έλεγε αλλά ήταν πολύ επίμονος γι αυτό και ακολουθήσαμε τη συμβουλή του. Με το που κατεβήκαμε καμιά εικοσαριά πιτσιρίκια άρχισαν να μας κυνηγούν φωνάζοντας Φαϊ Μπααααααα (5 Baht). Μας τραβούσαν από τα ρούχα και μας έκοβαν τον δρόμο μπαίνοντας μπροστά μας. Αφού κανένας από το γκρούπ δεν ανταποκρίθηκε μας παράτησαν και πήραν θέσεις για την επόμενη βάρκα.

View attachment 124375

View attachment 124376

View attachment 124377

View attachment 124378

View attachment 124379
Στην αγορά δεν υπήρχε και τίποτα το ενδιαφέρον πέραν από πολλές τσάντες μαϊμού, υπερτιμημένες ξύλινες κατασκευές και φιδάκια, σαυράκια και άλλα μέλη του ζωικού βασιλείου σε μπουκάλια.

View attachment 124380

View attachment 124381

View attachment 124382
Αφήσαμε το υπόλοιπο γκρούπ και περπατήσαμε για μερικά λεπτά έξω από το χωριό όπου γυναίκες με τα παιδιά τους στην αγκαλιά και καλάθια στις πλάτες μάζευαν ανθούς ενός δέντρου. Στα πρόσωπά τους ήταν έκδηλη η ταλαιπωρία και η κούραση. Μας έριξαν μια ματιά και συνέχισαν το μάζεμα.
View attachment 124383

View attachment 124384

Καθώς επιστρέφαμε στο χωριό οι επιβάτες μια βάρκας αποβιβάζονταν , τα παιδάκια πήραν θέσεις και όταν ένας τουρίστας έβγαλε το πορτοφόλι του να τους δώσει κάτι του όρμησαν κανονικά. Του τραβούσαν τα χέρια, τον έσπρωχναν και πηδούσαν προσπαθώντας να φτάσουν το πορτοφόλι του που το είχε σηκώσει ψηλά. Το θέαμα πραγματικά ήταν τρομακτικό αλλά και θλιβερό. Ξεναγοί και άλλοι τουρίστες έτρεξαν να τον βοηθήσουν και προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να τον πάρουν από τα χέρια τους. Όταν κατάφερε επιτέλους να τους ξεφύγει ξεκίνησαν να τον ακολουθούν βήμα βήμα επαναλαμβάνοντας φάι μπαααα … φαϊ μπαααα και απομακρύνθηκαν μαζί του μέσα στο χωριό.

Ακολούθως μας πήγαν για μεσημεριανό που ομολογουμένως ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Το γεύμα περιλαμβανόταν στη τιμή της εκδρομής γι αυτό και δεν είχαμε και πολλές ελπίδες για την ποιότητα του, αντίθετα υπήρχε ένα πλούσιο μπουφέ με πικάντικα και πολύ πικάντικα φαγητά, φρούτα και γλυκά. Αν δεν τρως τα πικάντικα θα απολάμβανες μια μερίδα πατάτες τηγανιτές. Στο τραπέζι καθίσαμε απέναντι από τους Νοτιοκορεάτες, ένα ζευγάρι ευγενικό και χαμογελαστό. Ήταν στη Ταϊλάνδη τις τελευταίες 2 εβδομάδες και αυτή ήταν η πρώτη εκδρομή που έκαναν.. Ανταλλάξαμε εντυπώσεις και σχόλια για την Ταϊλάνδη και άλλες χώρες που έχουμε επισπευτεί όταν δειλά η κορεάτισα ρωτάει χαμογελώντας

- Λοιπόν… πού περίπου βρίσκεται η Κύπρος?

Δώσαμε τις συντεταγμένες και εξηγήσαμε ότι είμαστε Έλληνες αλλά αποτελούμε ξεχωριστό κράτος όταν κορεάτης ρωτάει

- Είστε δημοκρατία?

Η ερώτηση του εκείνη τη στιγμή με ξάφνιασε και από τότε τον έχω φέρει αρκετές φορές στη σκέψη μου. Ποιες οι πιθανότητες να ακούσεις από ένα δυτικό την ερώτηση αυτή?

Επόμενη στάση το βορειότερο σημείο της Ταϊλάνδης στα σύνορα με τη Βιρμανία. Από τη μία η Ταϊλάνδη από την άλλη η Βιρμανία, μια μεγάλη αψίδα και μια τουριστική αγορά. Τέλος!

View attachment 124385

View attachment 124386

Το πρόγραμμα μιλούσε για ακόμα μια στάση στο χωριό των ορεσίβιων φυλών. Εκφράσαμε πρώτοι την άποψη ότι θα προτιμούσαμε να το προσπερνούσαμε αφού γνωρίζαμε και επιβεβαίωσε και ο ξεναγός ότι πρόκειται για ένα στημένο χωριό όπου οι φυλές απλά πουλάνε χειροτεχνίες. Συμφώνησαν όλοι εκτός των κινέζων που επέμεναν ότι ήθελαν να δουν τις γυναίκες της φυλής Long Neck Karen. Η φυλή είχε το δικό της τουριστικό χωριό δίπλα από το χώρο με τα ‘’καταστηματάκια’’ που για να μπεις έπρεπε να πληρώσεις εισιτήριο και έκαναν αναπαράσταση της καθημερινής ζωής της φυλής. Οι υπόλοιποι χαζέψαμε την πραμάτεια που κοπέλες ντυμένες με τις παραδοσιακές τους στολές προσπαθούσαν να πουλήσουν. Η αγορά υπολειτουργούσε αφού τα σταντ της φυλής Αkha( αν θυμάμαι καλά) οι οποίοι είναι χριστιανοί και κάθε Κυριακή πηγαίνουν στην εκκλησία.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής που διαρκούσε περίπου 3 ώρες. Κάπου εκεί θυμηθήκαμε ότι δεν είχαμε κανένα σχέδιο για την επομένη αφού τα σχέδια μας με τον Πολ ματαιώθηκαν. Είχαμε κανονισμένο εκδρομή στο Doi Inthanon και περπάτημα στο βουνό για περίπου 2 ώρες. Πλησιάσαμε λοιπόν τον ξεναγό της εκδρομής και πήραμε ιδέες για το τι μπορούσαμε να κάνουμε την επόμενη μέρα. Δυστυχώς οι οργανωμένες εκδρομές στο Doi Inthanon δεν περιλάμβαναν περπάτημα στο βουνό παρά μόνο επίσκεψη σε 2-3 σημεία με αξιοθέατα και πίσω.

Το σκηνικό στο δρόμο της επιστροφής απολαυστικό. Πεδιάδες, ρυζοφυτείες, βουνά στο βάθος με ζουγκλώδη βλάστηση και τούμπαλιν. Χαλάρωσα και απολάμβανα το σκηνικό το οποίο άλλαξε μόνο όταν πλησιάσαμε στη πόλη όπου τα κτήρια γίνονταν πιο συχνά και πιο σύγχρονα και η τροχαία κίνηση πύκνωνε όταν η κορεάτισα άρχισε να φωνάζει αναστατωμένη δείχνοντας μου το παράθυρο δίπλα της. Κάτι έλεγε στα κορεάτικα, κάτι απαντούσα εγώ στα Ελληνικά μέχρι που κοίταξα επιτέλους έξω από το παράθυρό της. Το σώμα ενός άντρα κειτόταν ακίνητο καταμεσής του δρόμου. Δίπλα του στέκονταν 2 αστυνομικοί που κατεύθυναν την τροχαία κίνηση για να μην τον πατήσουν και στα πόδια του το όχημα που μάλλον τον είχε κτυπήσει. Ούτε κόσμος γύρω γύρω, ούτε περίεργοι στα κιγκλιδώματα , ούτε άλλα οχήματα σταματημένα στο πλάι για να ελέγξουν την κατάσταση. Το λεωφορείο πέρασε από ξυστά από δίπλα του και απομακρύνθηκε. – Είναι νεκρός; Έγνεψα αμίλητη ότι δεν ξέρω και πήραμε και οι δύο παγωμένες τις θέσεις μας.

Φτάσαμε στη πόλη γύρω στις 7.30 το βράδυ και αφού εκκρεμούσαν τα σχέδια για την επόμενη μέρα πήγαμε κατευθείαν στα γραφεία της εταιρείας που βρίσκονταν σχεδόν μέσα στη νυκτερινή αγορά για να κλείσουμε τουρ για την επομένη. Είχαμε απορρίψει τα tour σε καταφύγια ελεφάντων και τίγρεων και είχαμε μείνει με ουσιαστικά 2 επιλογές. Το tourστο Doi Inthanon και 2 διαφορετικά tour που περιλάμβαναν ραφτιγκ, πεζοπορία και βόλτα με ελέφαντες. Μετά από πολύ σκέψη και ομολογουμένως με μεγάλο δισταγμό αποφασίσαμε να αφήσουμε την πρώτη μας επιλογή που ήταν το Doi Inthanonγιατί δεν περιλάμβανε καθόλου δραστηριότητες και ταυτόχρονα θα περνούσαμε πολλές ώρες στο λεωφορείο για να δούμε λίγα αξιοθέατα. Έτσι διαλέξαμε το ένα από τα δύο tour το οποίο μας είχε συστήσει το πρακτορείο σαν την πιο ενδιαφέρουσα και με τον πιο αυξημένο βαθμό δυσκολίας κατάλληλο για 12+ αφού είμαστε και πολύ extreme τύποι.

Ευχαριστήσαμε τα παιδία στο πρακτορείο που πραγματικά μας ανέχτηκαν όση ώρα προσπαθούσαμε να αποφασίσουμε και κατευθυνθήκαμε πού αλλού; Στο food court της νυκτερινής αγοράς. Μετά από άλλο ένα λουκούλλειο γεύμα κατευθυνθήκαμε προς την στοά των ζωγράφων για να παραλάβουμε το πορτραίτο της μεγαλειοτάτης. Το πήραμε, εντυπωσιαστήκαμε, ενθουσιαστήκαμε και πήραμε ποδαράτο το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο γιατί μετά από 16 ώρες δεν ήμασταν αρκετά πτώματα. Και εκεί, στη μέση της νυκτερινής αγοράς, ανοίγουν οι ουρανοί. Κατακλυσμοί, πλημύρες, ποτάμια! Έριχνε καρεκλοπόδαρα για περίπου μισή ώρα και εμείς με άλλους 10 είχαμε εγκλωβιστεί κάτω από το κιόσκι ενός καπελά. Το να τρέξουμε στη βροχή εννοείτε ούτε λόγος. Δεν θα έβαζα εγώ σε κίνδυνο το πορτρέτο!

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο κατάκοποι, κουρασμένοι και βρεγμένοι αλλά γεμάτοι εικόνες.

Αύριο έχουμε τρελή μέρα!!!

Chiang Mai - Ημέρα 3η- Part I

- Τι ώρα είναι;
- 7. Έχουμε άλλη μια ώρα.
- Ωχ! Τρέχα… δεν προλαβαίνουμε;
- Τι λές; Δεν προλαβαίνουμε 1 ώρα να πάρουμε πρωινό; Εδώ κάτω εχει….
- Όχι εδώ κάτω! Θα πάμε στη Warorot market;
- Και πού είναι αυτό;
- Εδώ πιο κάτω. Θα πάρουμε tuktuk.
- Tuktuk και εδώ πιο κάτω σαν να μην μου τα λες καλά!

Τελικά πήραμε ένα songhthaewμε 20Β ο καθένας(μάλλον μας έκλεψε!) Στη πραγματικότητα δεν ήταν πολύ μακριά, περίπου 10 λεπτά γρήγορο περπάτημα αλλά το θέλαμε να εξοικονομήσουμε χρόνο.

Η αγορά Warorotβρίσκετε στη διασταύρωση των δρόμων Changklanκαι Changmoi και είναι δημοφιλής κυρίως στους ντόπιους. Όταν φτάσαμε πολλά από τα ‘’μαγαζάκια’’ ήταν ακόμα κλειστά ενώ κάποιοι μικροπωλητές προσπαθούσαν να φτιάξουν τους πάγκους τους εκείνη την ώρα. Άλλοι τουρίστες δεν υπήρχαν μάλλον γιατί ήταν πολύ πρωί και οι ντόπιοι μας κοίταγαν παραξενεμένοι και μας μοίραζαν χαμόγελα. Στον κεντρικό δρόμο υπήρχαν πωλητές πακέτων πρωινού. Σακουλάκια που μέσα είχαν φαγητό και ένα έξτρα σακουλάκι με ένα είδος ποτού. Μάλλον πολύ επικερδής εμπορική δραστηριότητα γιατί οι ντόπιοι τα αγόραζαν πολύ. Στην αγορά μπορούσες να βρεις ότι μπορείς να φανταστείς. Φρούτα, λουλούδια, μπαχαρικά, ψάρια, κρέας, ρούχα, κ.λ.π. Αφού περιπλανηθήκαμε για λίγο στους διαδρόμους της αγοράς χαζεύοντας την πραμάτεια τους, επικεντρωθήκαμε που αλλού, στην ανεύρεση πρωινού και αφού το εξασφαλίσαμε πήραμε το δρόμο επιστροφής προς το ξενοδοχείο. Θα ήθελα να είχα πολύ περισσότερο χρόνο σε αυτή την αγορά. Μου άρεσε περισσότερο από τις τρείς αγορές της Chiang Mai που επισκέφτηκα αφού ήταν και η μόνη αυθεντική τοπική αγορά. Απευθύνετε κυρίως σε ντόπιους και γι αυτό μπορείς να δεις στοιχεία από την καθημερινή ζωή των Ταϊλανδών κυρίως στο θέμα διατροφής που με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα (όχι δεν είμαι σεφ. Είμαι απλά κοιλιόδουλη ).
View attachment 124387

View attachment 124388

View attachment 124389

View attachment 124390

Με το στομάχι γεμάτο λοιπόν επιβιβαστήκαμε στο MiniBus. Η σύνθεση του γκρουπ σήμερα είναι πολύ διαφορετική από της προηγούμενης. Δύο Ολλανδές κυρίες με τον 25χρονο γιο της μιας, ένα ζευγάρι 30ρηδων Γάλλων, ένα ζευγάρι πάλι 30ρηδων Πολωνή και Ισπανός και δύο Κινέζες με τα 12χρονα παιδιά τους(αγόρι και κορίτσι). Όλοι τους εύθυμοι άνθρωποι, φιλικοί και κοινωνικοί. Η παρέα έδεσε αμέσως. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αυτή ήταν και μια από τις ωραιότερες μέρες του ταξιδιού. Ο ξεναγός, ένας χαριτωμένος νεαρός που έδειχνε ιδιαίτερη αδυναμία στα αγόρια της παρέας. Εννοείτε ότι παίχτηκε ξανά το σκηνικό Cy what?. Κατά τα άλλα ήταν στο κόσμο του και δεν συμμετείχε στις συζητήσεις του γκρουπ.

Συνεχίζεται ...

Chiang Mai - 3η Μέρα - Part II



Πρώτη στάση για βόλτα με τους ελέφαντες. Βόλτα με τα συμπαθεί τετράποδα είχαμε στο πρόγραμμα να κάνουμε στο Κο Σαμούι αφού περιλαμβανόταν στην εκδρομή στο εσωτερικό του νησιού αλλά και γενικότερα δεν ήταν στις προτεραιότητες μου έχοντας ακούσει και διάφορα για την κακομεταχείριση που υφίστανται τα ζώα. Περιλαμβανόταν όμως στα τουρ και δεν μπορούσες να το αφήσεις πίσω παρά μόνο να περιμένεις τους άλλους να τελειώσουν και έτσι είπαμε να το δοκιμάσουμε. Ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σε επαφή με αυτούς τους αξιαγάπητους γίγαντες. Η τελευταία φορά που είχα δει ελέφαντα ήταν στο ζωολογικό κήπο της Λεμεσού καμιά εικοσαριά χρόνια πριναλλά πάνε χρόνια που μας έχει αφήσει.

Φτάνει λοιπόν η καλή μου Μπούμα και ο ξεναγός μου κάνει νόημα να ανεβώ πρώτη. Πως όμως; Εμείς ήμασταν ανεβασμένοι σε μία εξέδρα και η Μπούμα είχε ‘’παρκάρει’’ ακριβώς δίπλα ώστε η πλάτη της να είναι στο ίδιο επίπεδο με την εξέδρα και έπρεπε να πατήσεις τη πλάτη της για να καθίσεις στο κάθισμα. Εγώ όμως δεν ήθελα να την πατήσω και δεν έβρισκα άλλο τρόπο να ανέβω. Οι συνταξιδιώτες μου που μας είδαν να το συζητάμε με το σύζυγο που προσπαθούσε να με πείσει ότι το ζώο των 400 κιλών δεν ενοχληθεί από τα 48 δικά μου, νόμιζαν ότι εγώ φοβάμαι να ανέβω και άρχισαν να με πειράζουν, να γελάνε και να με ενθαρρύνουν. Όταν τελικά ανέβηκα άρχισαν να με επευφημούν και να ζητωκραυγάζουν. Δεν ήθελα να τους χαλάσω τον ενθουσιασμό λέγοντας τους ότι το πρόβλημα μου ήταν να πατήσω πάνω στο ζώο και ανταποκρίθηκα στις επευφημίες τους με ύφος νικητή.
View attachment 124391

View attachment 124392

View attachment 124393
Άρχισε λοιπόν η Μπούμα να κατευθύνεται με γοργούς ρυθμούς μέσα στο δάσος οδηγούμενη από τον Μαχούτ της,ο οποίος δεν μας έριξε ούτε μια ματιά.Ο Μαχούτ μας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Schumacher της ζούγκλας. Πήγαινε με χίλια και είχε στόχο το σημείο τερματισμού αλλά και κάθε λακκούβα που μπορεί να υπήρχε μέσα στη ζούγκλα. «Ωχ παναγία μου! Πάει σπλήνα μου , πάνε τα πλευρά μου!! Μωρό μου νομίζω ότι μόλις έχασα και ένα νεφρό...» Προχωρήσαμε για μερικά λεπτά όπου προσπαθούσαμε με νύχια και με δόντια να κρατηθούμε πάνω στον ελέφαντα, το ότι είχαμε λυθεί στα γέλια δεν βοηθούσε καθόλου,όταν διαπιστώσαμε ότι είχαμε χαθεί μόνοι μέσα στο δάσος. Όλοι οι άλλοι είχαν πάρει άλλη πορεία.Άρχισαν να μου μπαίνουνδιάφορες αγχωτικές ιδέες « Πού μας πάει καλέ αυτός ο μούργος; Γιατί φεύγει μακριά απ τους άλλους; Αχχχχ εδώ θα αφήσουμε και τα κοκαλάκια μας μαζί με τα νεφρά μας.!!!» (μάλλον βλέπω πολύ Criminal Minds). Κατηφόρες,λακκούβες και μετά από 3 μετατοπίσεις σπονδύλων φτάνουμε σε ένα ξέφωτο. Εμείς, η Μπούμα και ο μαχουτ. Ο μαχούτ φεύγει και μένουμε εμείς και η Μπούμα. Αρχίζουμε να ταΐζουμε τη Μπούμα τις μπανάνες και τα ζαχαροκάλαμα που τις είχαμε πάρει και 5-6 λεπτά αργότερα εμφανίζεται ξανά ο μαχούτ και στο βάθος διακρίνονται και οι υπόλοιποιοι οποίοι φαίνονται να το διασκεδάζουν ιδιαίτερα, να παίζουν με τους ελέφαντες, να προσπαθούν να τους οδηγήσουν και οι μαχουτ τους σε αντίθεση με τον στρυφνό δικό μας, χαμογελαστοί να τους βγάζουν φωτογραφίες. Μέχρι να μας φτάσουν η αχόρταγη Μπούμα είχε φάει όλες τις μπανάνες και ζητούσε και άλλες ξεφυσώντας μέσα από την προβοσκίδα της στα μούτρα μας. Όλοι μαζί ξεκινήσαμε για να καταλήξουμε σε ένα ποτάμι όπου οι ελέφαντες άρχισαν να τσαλαβουτούν στο νερό και να μας ραντίζουν με την προβοσκίδα τους. Σημειώστε ότι για να μπούμε στο ποτάμι περάσαμε μέσα από ένα ασφαλτοστρωμένο δρόμο εκεί που εγώ νόμιζα ότι ήμασταν στη μέση της ζούγκλας.
View attachment 124394

Πρέπει να ομολογήσω ότι η βόλτα με τη Μπούμα ήταν απολαυστική και ξεκαρδιστική αλλά ταυτόχρονα και πολύ άβολη. Χαίρομαι πολύ που την έκανα και είχα την ευκαιρία να βρεθώ τόσο κοντά με αυτούς τουςευγενικούς γίγαντες.

Συνεχίζεται ...

Chiang Mai -3η Μέρα - Part III

Το μεσημεριανό σερβιρίστηκε σε μια καλύβα στη μέση του πουθενά. Νόστιμο και με πολλές επιλογές. Είχαμε γίνει μια ωραία παρέα σαν να γνωριζόμασταν από πριν και δεν λέγαμε να το κουνήσουμε από εκεί.Ανταλλάξαμε πληροφορίες για την Ταϊλάνδη και διαπιστώσαμε ότι είχαμε όλοι εκτός από τους κινέζους, στο πρόγραμμα μας το Κο Πανγκαν. Οι γάλλοι που μόλις είχαν φύγει από κει μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για αυτό το νησί και μας έκαναν όλους ακόμα πιο ενθουσιασμένους για το τι να περιμένουμε.

Επόμενη στάση για πεζοπορία μέσα στη ζούγκλα. Μετά από ένα 10λεπτο περπάτημα βρεθήκαμε στο χωριό της φυλής White Caren.Το χωρίο αυτό σε αντίθεση μετο χωρίο που είχαμε επισκεφθεί την προηγούμενη μέρα είναι το πραγματικό χωριό της φυλής. Φυσικά οι άνθρωποι έχουν προσαρμοστεί και ανάλογα αφού το ισόγειο των σπιτιών τουςτο έχουν μετατρέψει σε καταστήματα πώλησης των χειροτεχνημάτων τους. Το χωριό ήταν γεμάτο χαριτωμένα πιτσιρίκια που προσπαθούσαν να πουλήσουνβραχιολάκιαμε χάντρες για 5Β τα οποία όμως δεν ήταν καθόλου πιεστικά και κουραστικά. Η φυλή έχει πάρει το όνομά της από την άσπρη στολή που φορούν τα κορίτσια μέχρι να παντρευτούν. Η κύρια ασχολία της φυλής είναι γεωργία γιαυτό και οι άντρες απουσίαζαν στα χωράφια. Περάσαμε περίπου μισή ώρα στο χωριό και μετά συνεχίσαμε τη πορεία μας.
View attachment 124395

View attachment 124396

View attachment 124397

View attachment 124398

View attachment 124399

View attachment 124400

View attachment 124401


View attachment 124402
(Βρείτε το παράξενο;;

Έξω ακριβώς από το χωριό υπήρχε ένα ποτάμι όπου κορίτσια έπλεναν τη μπουγάδα τους. Για γέφυρα υπήρχαν δύο στρογγυλοί κορμοί δέντρου και ξεκινήσαμε ναπερνούμε ένας έναςμέχρι που ήρθε η σειρά της μιας κινεζούλαςη οποία ήταν τρομοκρατημένη.
View attachment 124403

View attachment 124404
Το γκρούπ ξεκίνησε ξανά την διαδικασία εμψύχωσης αυτή τη φορά της κινεζούλας, ο γιός της είχε λυθεί στο γέλιο μέχρι που ο σύζυγος επέστρεψε να και την βοήθησε να περάσουν μαζί τη γέφυρα. Αυτό επαναλήφτηκε άλλες 3-4 φορές αφού διασχίζαμε ξανά και ξανά το ποτάμι αφού το μονοπάτι γινόταν δύσβατο από την μια ή την άλλη όχθη.

View attachment 124405

View attachment 124406
Μετά από 1 περίπου ώρα απολαυστικής διαδρομήςκαι αφού εμείς είχαμε γίνει μούσκεμα λόγω της ζέστης ενώ ο ξεναγός μας παρέμενε ατσαλάκωτος,φτάσαμε στους καταρράκτες όπου οι μισοί από το γκρουπ βούτηξαν για αν δροσιστούν. Εγώ όμως όχι αφού το νερό ήταν πολύ κρύο για τα γούστα μου αλλά επίσης δεν υπάρχει περίπτωση να μπω με τη θέληση μου σε νερό που δεν μπορώ να δω τι άλλο κολυμπάει μαζί μου.
View attachment 124407


Συνεχίζεται...

Chiang Mai - 3η Μέρα - Part IV

Επιβίβαση ξανά στο λεωφορείο για την τρίτη και τελευταία μας στάση. ‘’Ραφτιγκ’’με σχεδίες από μπαμπού στο ποτάμι. Ξεκίνησαν πρώτα οι κινέζοι και οι υπόλοιποι περιμέναμε τους οδηγούς μας που δεν είχαν φτάσει ακόμα. 5 λεπτά αργότερα καταφθάνουν 2 έμπειροι, ώριμοι και πολύ καλά καταρτισμένοι 12χρονοι μαζί με τον μπαμπά τους. Μοιραστήκαμε σε 3 σχεδίες και ξεκινήσαμε τη βαρκάδα μας.

View attachment 124408

View attachment 124409
Το ποτάμι αρχικά ήταν ήρεμο. Ακούγονταν μόνο τα πουλιά στο δάσος και ο ήχος των φύλλων. Το τοπίο καταπράσινο. Ο ουρανός κρυβόταν από την πυκνή βλάστηση που δημιουργούσε μια πράσινη καμάρα πάνω από το ποτάμι.Η σχεδία με τις επιδέξιες κινήσεις του εμπειρότατου οδηγού μας διέσχιζε αρμονικά τα νερά και είχαμε πλημυρίσει από γαλήνη και ηρεμία. Εκεί που είχαμε χαλαρώσει και μαγευτεί από το γαλήνιο τοπίο τα νερά του ποταμού άρχισαν να γίνονται πιο άγρια και απότομα. Τα βράχια πλήθαιναν και οι οδηγοί μας πάσχιζαν να μας κρατήσουν πάνω στις σχεδίες. Ώσπου η σχεδία των ολλανδών ξέφυγε από την πορεία της μπήκε κάτω από τη δική μας η οποία με τη σειρά της σφήνωσε στα βράχια. Κατεβήκαμε όλοι από τις σχεδίες για να μπορέσουν οι οδηγοί να τις ξεφρακάρουν. Το νερό του ποταμού μας έφτανε μέχρι τη γάμπα ήταν θολό, δεν υπήρχε καθόλου ορατότητα στο βυθό και στο σημείο αυτό ήταν αρκετά ορμητικό. Οι άντρες βοηθούσαν τους οδηγούς και εγώ σκεφτόμουνα την μπορείνα υπάρχει μέσα σε αυτά τα νερά όταν η μια ολλανδή κυρία παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά του ποταμού, η φίλη της προσπάθησε να την βοηθήσει και παρασύρθηκε μαζί της όταν αναλάβαμε δράση διάσωσης με τη γαλλίδα μέχρι που και οι τέσσερεις βρεθήκαμε να πατάμε πάνω σε κάτι γλοιώδες που έβγαζε μπουρμπουλήθρες. Η γαλλίδα χοροπηδώντας άρχισε να απαριθμηθεί τα ενδεχόμενα του τι μπορεί να είναι, οι ολλανδές να τσιρίζουν, εμένα να μου έχει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο και οι άντρες να έχουν λυθεί στο γελοίο. Με κινήσεις ζογκλέρ και ελαστικότητα αιλουροειδούς βρεθήκαμε και οι τέσσερις πάνω στις σχεδίες που είχαν μόλις απελευθερωθεί. Η σχεδία συνέχισε τη πορεία της περνώντας από ξύλινες καλύβες όπου οι ντόπιοι έκανανπικνικκαι χάζευαντους χαζούςτουρίστες που γίνονταν λούτσα από τα λασπωμένα νερά του ποταμού. Φτάσαμε στο τέρμα χωρίς άλλα απρόοπτα στάζοντας νερά από παντού. Ευτυχώς το πρακτορείο μας είχε προειδοποιήσει και είχαμε μαζί μας στεγνά ρούχα.

View attachment 124410




View attachment 124411
Επιστροφή στη πόλη όπου στο κέντρο κάποιο δρόμοι ήταν κλειστοί αφού είχε ξεκινήσει η Κυριακάτικη αγορά. Ανταλλάξαμε email με τουςσυνταξιδιώτες τους αποχαιρετίσαμεκαι ζητήσαμε από τον οδηγό να μας αφήσει κάπου κοντά στην αγορά. Στην πορεία πετύχαμε μια εκδήλωση για το φεστιβάλ των λουλουδιών και παρακολουθήσαμε για μερικά λεπτά τον χορό παιδιών με συνοδεία τυμπάνων.

View attachment 124412

Προχωρήσαμε στην αγορά που είχε τεράστια ποικιλία εμπορευμάτων, κυρίως ρούχα και διακοσμητικά σε πολύ καλές τιμές. Εμείς είχαμε αποφασίσει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις αγορές μας αφού είχαμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να κουβαλάμε εξτρα βάρος.Πάντως εύκολα θα μπορούσα να είχα ξεφύγει και να είχα βρεθεί φορτωμένη με 1002 μπιχλιμπίδια.

View attachment 124413

Περιπλανηθήκαμε στην αγορά, βρήκαμε το Wat Phra Singh που μας είχε ξεφύγει την πρώτη μέρα και τελικά καταλήξαμε που αλλού στο food court της αγοράς. Για τους λάτρεις του σπορ,το food court βρίσκετε λίγο πριν τη πύληTaphae.Μας πήρε λίγη ώρα να καταλήξουμε στο τι θα πάρουμε αφού οι επιλογές ήταν πάρα πολλές,όταν συνειδητοποιήσαμε ότι η ώρα είχε πάει 7.30μ.μ. και το αργότερο στις 9 έπρεπε να είμαστε στο αεροδρόμιο.

View attachment 124414

View attachment 124415

View attachment 124416

Πήραμε το πιατάκι μας με το Phat Thai omelet στο χέρι και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο. Στις 8.30 είχαμε κάνει check out και ήμασταν ήδη στο ταξί που μας είχε κανονίσει το ξενοδοχείο για το αεροδρόμιο.Σημειώστε ότι το ξενοδοχείο μας κατάκλεψε εν γνώσει μας αφού μας χρέωσαν 200Β για το ταξί που δεν κάνει πάνω από 90Β και άλλα 10Β για το τηλεφώνημα που έκαναν εκ μέρους μας.

Στο ταξί ξαναπαίχτηκε το σκηνικό Cy what?Με τον οδηγό να ξεκαρδίζεται όταν του είπαμε ότι είμαστε λιγότεροι από ένα εκατομμύριο. Ο άνθρωπος παραξενεύτηκε τόσο πολύ που μας έδωσε τη κάρτα του και μας παρακάλεσε πολύ ευγενικά να του στείλουμε πληροφορίες για την χώρα μας.


Καθισμένη στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου της Chiang Mai σκεφτόμουν τη καταπληκτική μέρα που είχαμε μόλις περάσει όταν τη προσοχή μου τράβηξε μια κοπέλα με έναν τεράστιο φιόγκο στο κεφάλι. Μάλλον και στον σύζυγο το ίδιο γιατί άρχισε να με μαλώνει για τα κοκαλάκια υπερπαραγωγές που κάποτε βάζω στη κόρη μας.

Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα με την AirAsia αλλά είχα διαβάσει αρκετά για την εταιρεία στο forum τα περισσότερα θετικά. Πήραμε της θέσεις μας, ευχαρίστησα για άλλη μια φορά το θεό για το 1,60 ύψος μου που με κάνει να χωράω παντού και μερικά λεπτά αργότερα δίπλα μου κάθισε ο τεράστιος φιόγκος.
View attachment 124417

Καθώς η κοπέλα κοιμόταν δίπλα μου κατά τη διάρκεια της πτήσης έκανα την παρατήρηση ότι το εντυπωσιακό αξεσουάρ της άνετα με μία κίνηση θα μπορούσε να μετατραπεί σε μάσκα ύπνου. Φοβερό γκατζετάκι για ταξίδια 2 σε 1. Μάλιστα με άλλη μια κίνηση γινόταν μαξιλαράκι αυχένα! 3 σε 1!!! Επίσης θα μπορούσε άνετα να σκεπάσει τα αυτιά σε ψυχρό κλίμα. 4 σε 1 λοιπόν???? Το βλέπω να κάνει τρελές πωλήσεις σε καταστήματα ειδών ταξιδίου.

Η πτήση για Μπανγκόγκ άνετη και απροβλημάτιστη. Αποχαιρετίσαμε τη Βόρεια Ταϊλάνδη με τις καλύτερες εντυπώσεις. Πάμε για άλλα


Επόμενη στάση Κο Σαμουι!?!?!?!? (ή μηπως όχι?????)

Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I

Η βόρεια Ταϋλάνδη με μάγεψε! Τόσο η φύση όσο και η άνθρωποι που ήταν ευγενικοί και χαμογελαστοί. Φαίνονται να μην έχουν ακόμα αλλοιωθεί από τον τουρισμό. Ο τουρισμός ήταν ένα μείγμα από Ασιάτες και δυτικούς πολλών εθνικοτήτων σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέρη που πήγαμε. Τρεις μέρες στη Β. Ταϋλάνδη δεν ήταν καθόλου αρκετές. Η Β. Ταϋλάνδη θα έπρεπε να είναι ένα ταξίδι από μόνη της. Αυτό που στην πραγματικότητα ήθελα να κάνω ήταν το κύκλο Chiang Mai– Pai– Mae Hong Son- Chiang Rai αλλά οι απαιτήσεις σε αριθμό ημερών το κατέστησαν απαγορευτικό για αυτό το ταξίδι. Εύχομαι σύντομα να καταφέρω να το κάνω αφού το έχω βάλει ψηλά στις ταξιδιωτικές μου προτεραιότητες.

Σημειώσεις
Οι εκδρομές που κάναμε στη Chiang Mai οργανώθηκαν από το Amporn Tour Chiang Mai το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα. Η εκδρομή στο χρυσό τρίγωνο κλείστηκε μέσω διαδικτύου απόChiangmai Carnival Tour - Chiang Mai - Tour.6 Elephant At Work & Bamboo Rafting (αλλά οργανώθηκε από το Amporn ) και μας στοίχισε 1200Β το άτομο. Είμαι σίγουρη ότι επιτόπου θα βρίσκαμε αρκετά φθηνότερα. Η 2η εκδρομή στοίχισε 700Β το άτομο.

Σας είχα αφήσει στη πτήση για Μπανγκόκ. Τώρα βρισκόμαστε στη πτήση για Surat Thani. Έχει προηγηθεί προσγείωση στην Μπανγκόκ και διανυκτέρευση στο Amari Don Muang Airport Hotel (★★★★★ Amari Don Muang Airport Bangkok, Bangkok, Thailand), το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα για τέτοιες περιπτώσεις αφού συνδέεται με μια γέφυρα με το αεροδρόμιο και έχει το ποιο γρήγορο check in και check out που έχω κάνει ποτέ μου. Η πτήση Μπανγκόκ – Surat Thani διαρκεί περίπου 1 ώρα. Στο ναύλο της AirAsia περιλαμβανόταν η μετάβαση με λεωφορείο στην προβλήτα και το ναύλο της βάρκας μέχρι Κο Σαμούι. Έτσι με την προσγείωση κατευθυνθήκαμε μαζί με πολλούς άλλους στα γραφεία της AirAsia όπου δείχνοντας τους τα εισιτήρια μας, μας έδωσαν χαρτάκια με τον τελικό προορισμό μας. 2 μέτρα παρακάτω μας έπαιρναν τα χαρτάκια και μας κολλούσαν ένα αυτοκόλλητο στο στήθος. Κατευθυνθήκαμε στο λεωφορείο για να τοποθετήσουμε της βαλίτσες μας στο χώρο αποσκευών.

-Ωχ! Ψιχάλα είναι αυτό που μου ήρθε στο κεφάλι ή κανένα πουλί με τίμησε; Ωχ! Κοίτα τον ουρανό… έχει συννεφιά ε; Είναι που είμαστε στην ενδοχώρα. Τώρα που θα πάμε στο νησί θα αλλάξει. Ε καλέ μου; (καμία απάντηση)

Η διαδρομή με το λεωφορείο προς το λιμάνι κράτησε περίπου 1,5 ώρα. Πήρα εννοείται το χαπάκι για τη ναυτία(όχι το extreme, το άλλο. Δεν την ξαναπατάω ) Ένας υπάλληλος μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε για μεταφορά με minibus στο ξενοδοχείο μας για 150Β το άτομο και αφού δεν είχαμε κάνει άλλες διευθετήσεις το κλείσαμε και πήραμε άλλο ένα αυτοκολλητάκι στο στήθος όταν κάπου στην πορεία ανοίγουν οι ουρανοί.

-Τροπική μπόρα θα είναι. Σε λίγο θα ξαναβγεί ο ήλιος. Ε καλέ μου; (καμία απάντηση)

Μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι είχε κοπάσει η μπόρα αλλά ο ουρανός παρέμενε φορτωμένος με σύννεφα. Εκεί μας κόλλησαν άλλο ένα αυτοκολλητάκι και σαν περήφανοι πρόσκοποι επιβιβαστήκαμε στο ρο ρο καράβι σέρνοντας τις βαλίτσες μας εν μέσω νταλικών και βυτιοφόρων και μετανιώνοντας για άλλη μια φορά που κουβάλησα τη προίκα μου μαζί μου.

View attachment 124418

View attachment 124419

Απορρίψαμε με συνοπτικές διαδικασίες το να κάτσουμε στη καμπίνα λόγω των πολικών συνθηκών που επικρατούσαν με θερμοκρασία γύρω στο -3 και προσπαθήσαμε να βρούμε θέση στο κατάστρωμα που οι περισσότερες θέσεις ήταν βρεγμένες. Με απόφαση του συζύγου πήραμε 2 θέσεις στη μεσαία σειρά που ήταν από τις ελάχιστες στεγνές.

-Να μην κάτσουμε άκρη άκρη; Θα έχουμε καλύτερη θέα.
-Κάτσε δω γιατί θα γίνουμε μούσκεμα.

Μετά από μερικά λεπτά το κατάστρωμα σχεδόν γέμισε. Η θάλασσα είχε λίγο κυματάκι και ο αέρας γινόταν όλο και πιο δυνατός.

-Ε … όταν μπούμε στα ανοικτά θα κοπάσει. (Το μόνο που εισέπραξα ήταν ένα βλέμμα γεμάτο απορία σαν να έλεγε «τα εννοείς αυτα που λες;;;;»

Τις επόμενες 2 ώρες το καράβι πάλευε με τα κύματα και πλην ελάχιστων διαλειμμάτων ψιχάλιζε συνέχεια μέχρι που αυτοί που είχαν καταλήξει στις ακρινές θέσεις έψαχναν να προστατευτούν αφού είχαν γίνει μούσκεμα. Εμείς ατσαλάκωτοι στις μεσαίες μας θέσεις, που όσο και να φυσούσε δεν έφτανε η βροχή, παρακολουθούσαμε τον κόσμο που προσπαθούσε άρον άρον να μετακινήσει τις αποσκευές του.

-Ε… μέχρι να φτάσουμε στο νησί θα έχει καθαρίσει, ε καλέ μου; Δεν απαντάς πάλι, γιατί δεν απαντάς; Πες κάτι αισιόδοξο…

-Μου άρεσε πολύ η Β. Ταϋλάνδη. Δεν θα με πείραζε να περνούσαμε ακόμα μερικές μέρες εκεί.

View attachment 124420


View attachment 124421

Φτάνοντας στο νησί επιβιβαστήκαμε στο Minibus και μερικά λεπτά αργότερα αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την Chaweng. Η μόνη μεταβολή στο καιρό ήταν ότι ο άνεμος γινόταν ακόμα ποιο έντονος.

-Ε… Τώρα θα έχει φτάσει εδώ, φαίνεται ακολουθούσαμε τη μπόρα. Σε καμιά ώρα θα ανοίξει. Ε… καλέ μου; Δεν απαντάς, γιατί δεν απαντάς και δαγκώνεσαι;

40 λεπτά πέρασαν μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο καμία μεταβολή στο καιρό. Αυτή ήταν και η μόνη συζήτηση όλων των επιβατών στο λεωφορείο. Ένας ηλικιωμένος άγγλος επαναλάμβανε συνέχεια « Idon’tlikeit!... Ireallydon’tlikeit…»

-Τι απαισιόδοξος άνθρωπος! Αφού θα αλλάξει, δεν θα αλλάξει; Ε… καλέ μου; Δεν απαντάς. Γιατί δεν απαντάς;
-Δεν μου λες… το ξενοδοχείο είναι εδώ είναι πληρωμένο ε; Στο Κο Ταο και Κο Πανγκαν;
-Στο Κο Ταο δεν έχουμε κάνει κράτηση, θα βρούμε κάτι εκεί. Στο Παγκαν ναι και δεν έχει δωρεάν ακύρωση.Γιατί;;;….. γιατί ρωτάς; Δεν απαντάς. Πάλι δεν απαντάς.

Το ξενοδοχείο μας, SansSouciSamuiβρισκόταν στο νότια άκρο της Chaweng, σε ένα ήσυχο κομμάτι. Ήταν πολύ συμπαθητικό με μια λιμνούλα με ψάρια και όμορφους κήπους μέσα από τους οποίους περνούσαν ξύλινοι διάδρομοι που σε οδηγούσαν στα δωμάτια.
Όταν φτάσαμε στην υποδοχή δεν υπήρχε κανείς και με νοήματα ο φύλακας μας είπε να περιμένουμε λίγο.

-Θα φτιάξει ο καιρός ε; Ε καλέ μου; Δεν μου απαντάς πάλι. Γιατί δεν απαντάς;
-Θα σου απαντήσω σε λίγο που θα ανάψω τον υπολογιστή και δω τις προβλέψεις γιατί αν είναι αυτό που φαντάζομαι….
-Μια χαρά θα είναι! Οι στατιστικές λένε ότι ο Φεβρουάριος είναι ο καλύτερος μήνας για την Ταϋλάνδη. Θα φτιάξει. Ε καλέ μου; Δεν απαντάς πάλι;
-Πάω στη παραλία μέχρι να κάνεις τσεκ ιν για να δω τι παίζει.

Γύρισε την ώρα που τελείωνα το τσεκ ιν και προσπαθούσα να μάθω από τη κοπέλα για τον καιρό αλλά η συνεννόηση μας ήταν απλά ανύπαρκτη. Με πλησίασε ανέκφραστος, απαθής και κυρίως σιωπηλός.

-Πως σου φάνηκε η παραλία; Καταπληκτική ε;
-Έχει 2 μέτρα κύμα, από τον άνεμο δεν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου και έχει κόκκινες σημαίες για να μην μπαίνεις στο νερό.
-Έλα, άσε την πλάκα.
-Δεν σου κάνω καθόλου πλάκα.
-Πάω να δω.

Δυστυχώς το μόνο που διαπίστωσα ήταν ότι ήταν πολύ ακριβής στις περιγραφές του.
Η χαριστική βολή δόθηκε μερικά λεπτά αργότερα όταν είδαμε τις προβλέψεις για τον καιρό. Όλη την επόμενη εβδομάδα ο καιρός θα ήταν ίδιος και χειρότερος. Με άνεμους να φτάνουν τα 45 χιλ την ώρα. Καθημερινές βροχές και σχεδόν καθόλου ηλιοφάνεια. Δυστυχώς οι ίδιες συνθήκες επικρατούσαν και σε Κο Παγκαν και Ταο.

-Δεν είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό! Τι κακό κάναμε; Σε ποιο πηγάδι κατουρήσαμε; Τι γκαντεμιά είναι αυτή; Αυτόοοοοο….. αυτό το νησί δεν με θέλει καθόλου! Τόσες φορές επιδίωξα να έρθω και πάντα κάτι συμβαίνει. Γιατίιιιιιιι, γιατί; Είμαι καλή κοπέλα και τρώω όλο το φαί μου. Αυτήηηηηη…. αυτή η γειτόνισσα η γρουσούζα και σου πα να την αποφύγουμε το πρωί που φεύγαμε. Τέτοια γκαντεμιά σε ταξίδι πρώτη φορά μου συμβαίνει.
-Ε δεν θα το έλεγα… Θυμάσαι τότε που…
-Καλά αυτό θα σχολιάσεις τώρα; Τι θα κάνουμε μου λες; Θα πνιγούμε εδώ που ήρθαμε, θα μας πάρει ο άνεμος. Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε;
-Θα πάμε να φάμε. Πεινάω σαν λύκος. Εσύ;
-Φυσικά. Πάμε να βρούμε κανένα παραλιακό μαγαζί.
-Παραλιακό θες ε;


Μέγα λάθος. Πιασμένοι αγκαζέ παλεύαμε ενάντια στον άνεμο. Δύο βήματα εμπρός, ένα πίσω. Κάθε βήμα μας γινόταν με μεγάλη δυσκολία. Ένα μεγάλο κύμα μας έβρεξε τα πόδια. Ωωωωωωωωωω θεοί!!! Θερμοκρασία νερού ίδια με της μπανιέρας μου. Γιατί μου το κάνετε αυτό;;;; Μια θάλασσα στην ιδανική θερμοκρασία και να μην μπορώ να μπώ μέσα. Τι την κουβάλησα εγώ τη μάσκα μου τόσα χιλιόμετρα; Και αφού ψυχολογικά έπιασα πάτο και ήμουν έτοιμη να ξεσπάσω σε αναφιλητά παραδέχτηκα ότι η επιλογή μου για παραθαλάσσιο εστιατόριο ήταν εντελώς άκυρη και συμβιβάστηκα σε ένα εστιατόριο στον κεντρικό δρόμο. Είπαμε ψυχικός ράκος μεν αλλά όλα κι όλα το μεσημεριανό μου δεν το θυσιάζω.

Συνεχίζεται...

Οι εντυπώσεις μου από τον κεντρικό δρόμο της Chaweng το μόνο που έκαναν ήταν να μεγαλώσουν την απογοήτευση μου. Δεν θέλω να είμαι άδικη γιατί ήταν και η ψυχολογία μου χάλια αλλά όλα μου έδειχναν ότι η Chaweng ήταν λάθος επιλογή. Καθόλου γραφική και τίποτα δεν θύμιζε το εξωτικό νησί που βρισκόμασταν. Το φαγητό πάντως ήταν μια χαρά! Συζητώντας με το γκαρσόνι του εστιατορίου μάθαμε ότι αυτές οι καιρικές συνθήκες επικρατούσαν τις τελευταίες μέρες και ήταν ασυνήθιστες για την εποχή. Τόσο αυτός όσο και ένας ταξιδιωτικός πράκτορας αργότερα, μας είπαν ότι ο καιρός επηρεαζόταν από ένα μουσώνα που κτυπούσε το Βιετνάμ και ότι θα κλιμακώνονταν τις επόμενες μέρες. Εμείς δεν καταφέραμε να το διασταυρώσουμε οπόταν το αναφέρω με επιφυλάξεις. Ρωτήσαμε αν υπήρχαν άλλες παραλίες πιο απάνεμες αλλά δυστυχώς η απάντηση που πήραμε ήταν «τσού». Αν πάμε Κο Ταο ή Παγκαν; -Τα ίδια και χειρότερα. Κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι πολλά τουρ ακυρώνονταν λόγω του καιρού.

-Και τι θα κάνουμε τώρα; Κάναμε τόσο δρόμο για να καθόμαστε μέσα στο δωμάτιο; Δεν είναι δυνατόν να μας συμβαίνει αυτό. Δεν είναι δυνατόν! Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε;
-Να φύγουμε. Να πάμε αλλού.
-Τι λες παιδάκι μου; Που να πάμε; Εδώ έχουμε δώσει τόσα λεφτά. Δεν μπορούμε να τα πάρουμε πίσω. Και τι; Να χάσουμε και Κο Ταο Κο Παγκαν; Το Κο Νangyuan; Εκεί τον είδε τον καρχαρία η go2dbeach.
-Το ξέρω χριστιανή μου, αλλά τα λεφτά που πλήρωσες για να έρθεις μέχρι εδώ δεν τα σκέφτεσαι; Άσε που με τα νεύρα που έχουμε μέχρι να φύγουμε θα έχουμε χωρίσει. Εκεί να δεις έξοδα...
-Να φύγουμε να πάμε που; Σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη;

Το τελευταίο απορρίπτεται άμεσα, δεν φτάνει το όριο της πιστωτικής. Σε άλλη πόλη ή άλλη χώρα; Η απάντηση πάρθηκε μετά από προσεκτική μελέτη των προβλέψεων καιρού, διασταύρωση στοιχείων και σύγκριση δεδομένων. Η δυτική πλευρά της χώρας δεν φαινόταν να αντιμετώπιζε πρόβλημα παρά μόνο στα νότια. Το Κο Λιπε δηλαδή μετά μεγάλης μου λύπης έφαγε χι. Άρα είχαμε επιλογή Πουκέτ και Κράμπι που υπήρχε και απευθείας αεροπορική σύνδεση με Σαμούι. Εύκολα κέρδισε το Κράμπι που ήταν ένας από τους προορισμούς που με έβαλαν σε μεγάλο δίλημμα όταν ετοίμαζα το πρόγραμμα. Κράμπι λοιπόν!!! Να κλείσουμε εισιτήρια από το λαπτοπ αλλά πώς να τα τυπώσουμε; Δεν θα έχει εκτυπωτή το ξενοδοχείο; Πάμε να ρωτήσουμε.

-Σύζυγος: Θα σας ήμουν ιδιαίτερα ευγνώμων αν μας επιτρέπατε να χρησιμοποιήσουμε τον εκτυπωτή σαν για να τυπώσουμε κάτι.
-Α;
-Έχετε πριντερ;
-Α;
-Πρίντερ; Αυτό το μηχάνημα που βάζεις το χαρτί κενό και βγαίνει με γράμματα πάνω; Πρίντερ;
-Α;
-Πρίντερ! Αυτό το μηχάνημα που είναι ενωμένο με το κομπιούτερ;
- Α;
-Άσε εμένα. Μας κατέστρεψες με την Οξφορδιανή προφορά σου. Άκου δω ρε κοπελιά. Πλίντελ. ΠΛΙ – ΝΤΕΛ έχετε;
-Αααααααααααααααα!!!!!!!!!!! Πλίντελ!!!!!!!!!
-Α γεια σου!
-ΝΟ.

Στη συνέχεια εκτυλίχθησαν σκηνές από ταινία βουβού ασπρόμαυρού κινηματογράφου αφού κοιταχτήκαμε και σχεδόν τρέχοντας ο ένας πίσω απ τον άλλο βγήκαμε από το ξενοδοχείο και μπήκαμε στο πρώτο ταξιδιωτικό γραφείο που βρήκαμε μπροστά μας. Κλείσαμε εισιτήρια για την επόμενη μέρα το πρωί που είχε πτήση για Κράμπι, επιβεβαιώσαμε αυτά που είχαμε ακούσει για τον καιρό και φύγαμε. Ήρεμοι πλέον μπήκαμε στο πρώτο μασατζίδικο που βρήκαμε μπροστά μας για να αποβάλουμε κάθε ίχνος κακής ενέργειας.

Το βραδάκι βγήκαμε για βόλτα στη Chaweng. Ακόμα πιο απογοητευτική το βράδυ. Γεμάτη μεθυσμένους βρετανούς να κάνουν χαζομάρες στη μέση το δρόμου. Θετικό στοιχείο το foodcourt που βρισκόταν σε μια πάροδο όπου τσιμπήσαμε κάτι και απολαύσαμε ένα χυμό καρύδας. Άλλο θετικό το Ninja που πέσαμε τυχαία πάνω του και το τιμήσαμε. Εξαιρετικό φαγητό σε πολύ καλές τιμές.

Η νύκτα έκλεισε με ποτάκι παρέα με 2 φίλους που περνούσαν την τελευταία τους νύχτα στο νησί μετά από περίπου ένα μήνα διακοπές σε Κο Σαμούι, Κο Παγκαν, Κο Τάο. Ανανεωμένοι, δροσεροί ξεκούραστοι και με ένα χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μας έδειχναν φωτογραφίες από τα μέρη που είχαμε ονειρευτεί αλλά δεν θα τα βλέπαμε ποτέ. Οι φωτογραφίες τους η μια καλύτερη από την άλλη. Λευκές αμμουδερές παραλίες με κοκκοφοίνικες να βουτάνε στο νερό. Στο άκουσμα δε ότι στο Κο Τάο τα ψάρια έρχονταν και σε έβρισκαν ενώ κολυμπούσες και έκανες προσπάθεια να μην πέσεις πάνω τους είπα Ήμαρτον. -Έλεος, λυπηθείτε με, θα κάνω χαρακίρι. Και αφού κατάλαβαν ότι το μάτι μου άρχισε να γυαλίζει, αλλάξαμε συζήτηση.

Το επόμενο πρωί μας βρήκε με εντελώς άλλη διάθεση. Το είχαμε χωνέψει και αρχίσαμε να ενθουσιαζόμαστε με την ιδέα του Κράμπι. Είχα διαβάσει αρκετά για την περιοχή και ήξερα τι να περιμένω και δεν μου κακόπεφτε καθόλου. Ο καιρός στη Chaweng ήταν ηλιόλουστος αλλά ο άνεμος καλά κρατούσε. Οι κόκκινες σημαίες πήραν επάξια τη θέση τους στη παραλία. Πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.

View attachment 124422
Η φωτογραφία δεν αντικατοπτρίζει ούτε στο ελάχιστο τον χαμό που επικρατούσε.

View attachment 124423
Κλέφτης Πρωινού

Κόστος ταξί 400Β. Το αεροδρόμιο του Σαμούι απλά κουκλίστικο. Το ομορφότερο αεροδρόμιο που έχω βρεθεί ποτέ μου και να σκεφτείτε ότι θα το έχανα αν δεν γίνονταν έτσι τα πράγματα. Αισιοδοξία λοιπόν.

View attachment 124424
Η '' αίθουσα'' αναμονής του αεροδρομίου!!!

View attachment 124425

Η αλήθεια είναι ότι αυτό που με πονούσε περισσότερο δεν ήταν τοσο το Σαμούι αλλά το Παγκαν και Κο Ταο. Όλους αυτούς τους μήνες που σχεδίαζα αυτό το ταξίδι είχα πωρωθεί με αυτά τα δύο νησιά. Επίσης μετά την περιγραφή της g2dbeach (αν διαβάσετε ποτέ σας, σας καθιστώ υπεύθυνη κυρία μου), δεν έβλεπα την ώρα να βρεθώ στο KoΝangyuan.

Καφεδάκι στο υπαίθριο lounge της BangkokAirμε δωρεάν ιντερνετ και έρευνα για ξενοδοχείο στην AoNang. Δεν καταφέραμε να εντοπίσουνε κάτι ιδιαίτερα καλό έτσι είπανε να συνεχίσουμε με το σχέδιο μας να βρούμε κάτι επιτόπου. Αυτό που δεν κάναμε και ήταν μεγάλο σφάλμα ήταν να φυλάξουμε κάπως την έρευνα που κάναμε ή έστω να παίρναμε σημειώσεις για αργότερα που δεν θα είχαμε ιντερνετ.

Η απογείωση έγινε στην ώρα της, το σέρβις άψογο, το φαγητό αδιάφορο. Δίπλα μου δύο ισραηλινές έδειχναν η μια στην άλλη τα σοβαρά εγκαύματα που είχαν πάθει. Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τόσο σοβαρά εγκαύματα από τον ήλιο. Ήταν σαν να είχαν καεί από εξάτμιση μηχανής. – Δες καλέ μου! Καλά πώς την έπαθαν έτσι. Και να μην είχαν ήλιο στο Ισραήλ να πω ...

Αποχαιρέτα το λοιπόν το Σαμούι σου που χάνεις... Πετώντας πάνω από το νησί εντοπίσαμε μερικές παραλίες που τα νερά έδειχναν ήρεμα. Βρε λες να βιαστήκαμε; Ποιος ξέρει;


Θα σας δω στο Κράμπι λοιπόν.....

Ημέρα 5η - Ao Nang

Το αεροδρόμιο του Κράμπι είναι πολύ μικρό. 30 λεπτά μετά την προσγείωση είχαμε ήδη κλείσει αυτοκίνητο και μετά από μια σύντομη επίσκεψη στα γραφεία της AirAsiaγια να μάθουμε αν μπορούσαμε να αλλάξουμε το αεροδρόμιο αναχώρησης για την πτήση επιστροφής στη Μπανγκόγκ και να πάρουμε αρνητική απάντηση, βρισκόμασταν στο δρόμο προς την Ao Nangμε σκοπό την ανεύρεση καταλύματος για το βράδυ. Η κοπέλα στο γραφείο ενοικιάσεως ήταν, εκτός από πολύ όμορφη γλυκιά και χαμογελαστή (χαρακτηριστικό δείγμα Ταϊλανδής), εξυπηρετικότατη και μας έδωσε πολλές πληροφορίες για την περιοχή και ειδικότερα που πιθανόν να βρίσκαμε οικονομικό δωμάτιο. Ο καιρός προς μεγάλη μας ικανοποίηση φαινόταν ηλιόλουστος και χωρίς ιδιαίτερα δυνατό άνεμο.

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο προς την Ao Nangκράτησε περίπου 40 λεπτά. Ακολουθήσαμε τις συμβουλές τις κοπελιάς και κατευθυνθήκαμε προς το δυτικό άκρο του παραλιακού δρόμου, μετά την κάθετη οδό που οδηγεί στο Μικρό Κράμπι. Αποτέλεσμα; Μια τρύπα στο νερό!!! Ρωτήσαμε σε όλα τα ξενοδοχεία που υπήρχαν εκεί αλλά δωμάτιο πουθενά. Οι τιμές τους όμως ήταν πολύ οικονομικές αφού χρέωναν λιγότερο από 1000Β το δωμάτιο. Δεύτερη απόπειρα… Το μικρό Κράμπι. Τσίφος!!! Από ξενοδοχείο μπαίναμε σε ξενοδοχείο βγαίναμε τίποτα απολύτως!!! Τα καταλύματα σε αυτό το δρόμο ήταν κυρίως πολυτελή ξενοδοχεία. Οι τιμές τους κυμαίνονταν κατά μέσω όρο στα 2500Β που ήταν ακριβά για μας δεδομένου ότι είχαμε ήδη πληρώσει το παραθαλάσσιο στη Chaweng, αλλά δωμάτιο ούτως ή αλλιώς ούτε για δείγμα!

- Μα τι γίνεται; Γιατί αυτή η κοσμοσυρροή; Τι συμβαίνει;
- Η Κινέζικη Πρωτοχρονιά!!! Many many Chinese people!!!

Μάλιστα κύριε!!! Από όλες τις εβδομάδες του χρόνου βρεθήκαμε την εβδομάδα της κινέζικης πρωτοχρονιάς στην AoNangνα ψάχνουμε δωμάτιο! Αυτό είναι ο ορισμός του γκαντέμη! Αφού φάγαμε πόρτα στο Μικρό Κράμπι επιστρέψαμε στον κάθετο δρόμο που οδηγεί στη παραλία αφήνοντας πίσω τον παραλιακό δρόμο αφού η κοπελιά μας είπε ότι όλα τα ξενοδοχεία είναι πολύ ακριβά. Χωριστήκαμε, πήραμε από μια πλευρά του δρόμου και ξεκινήσαμε αναζήτηση. Πόσο αβοήθητη ένοιωθα χωρίς ιντερνετ εκείνη την ώρα!!! Ξενοδοχείο εδώ, ξενοδοχείο εκεί, δωμάτιο πουθενά!.

Πράξη Πρώτη:
- Έχετε δωμάτιο;
-Βεβαίως!!! Η προεδρική μας σουίτα είναι διαθέσιμη με 40,000Β το βράδυ. Θέλετε να σας τη δείξουμε;

Πράξη Δεύτερη:
- Έχετε δωμάτιο;
- Βεβαίως!!! Θα έχετε και ωραιότατη παρέα από 3 καλοαναθρεμμένα ποντικάκια εντελώς δωρεάν. Τα πτώματα των κατσαρίδων μην ανησυχείτε θα τα μαζεύουμε κάθε πρωί! Όσο για την μυρωδιά… μην σας απασχολεί καθόλου, μετά από 3 μέρες συνηθίζεται!

2 ώρες συνεχόμενης έρευνας χωρίς κανένα αποτέλεσμα, συνοδεία με τη ζέστη που ήταν αμείλικτη! Κομμάτια μπήκαμε στο πρώτο εστιατόριο που βρήκαμε μπροστά μας γιατί εκτός από την ζέστη μας είχε θερίσει και η πείνα. Ανασυντάξαμε δυνάμεις και αποφασίσαμε... Πάμε και στα δύο ξενοδοχεία που βλέπουμε απέναντι και αν δεν βρούμε μένουμε με τα ποντίκια. Στο πρώτο ακούσαμε τα γνωστά, many many Chinese people, στο δεύτερο διάνα!!! Επιτέλους! Ένα καθαρό δωμάτιο, χωρίς χλωρίδα και πανίδα και χωρίς καμία μυρωδιά! Σπαρτιάτικο μεν αλλά τη δουλειά του τη κάνει. Κλείσαμε ένα δωμάτιο στον πρώτο όροφο εσωτερικά γιατί ήταν εμφανές ότι θα είχε μεγάλη φασαρία από τον δρόμο. 1600Β. Δεν ήταν τσάμπα αλλά δεδομένων των συνθηκών μας φάνηκε μια χαρά. 465 hotels in Ao Nang Beach, Thailand.

Πάμε στο αυτοκίνητο και παίρνουμε τις αποσκευές. Ασανσέρ; -Τσου. Σκάλα!

Για άλλη μια φορά μετανιώνω που κουβάλησα τη προίκα μου και τραβάω τη βαλίτσα στα σκαλιά παρά τις προτροπές του συζύγου να την αφήσω σε αυτόν. Όχι! είμαι χειραφετημένη γυναίκα εγώ! Τα σηκώνω τα βάρη μου! Στο πρώτο σκαλί δεν καταφέρνω να σηκώσω το πόδι μου, πέφτω κάτω, τρώω το ρεζίλι και μαζί το γόνατο και τον αγκώνα μου. Με πληγωμένη αξιοπρέπεια και σαν ντροπιασμένο 10χρονο σηκώνομαι σαν να μην συμβαίνει τίποτα και αγνοώντας επιδεκτικά τα αίματα που τρέχουν από το γόνατο και συνεχίζω την ανάβαση. Καθαρίζω τις πληγές, παίρνω φόρα (όση μπορούσα μετά από τόση κούραση) και πέφτω στο κρεβάτι. – Ωχ! Παναγία μου! Στο στρώμα ξάπλωσα ή στο πάτωμα;

Μετά την απαραίτητη ξεκούραση βγαίνουμε ξανά στο δρόμο για να οργανώσουμε εκδρομή για την επόμενη μέρα και μπαίνουμε στο πρώτο ταξιδιωτικό γραφείο που βρίσκουμε μπροστά μας. Ένα συμπαθητικό ζευγάρι καθόταν δίπλα δίπλα, πίσω από το γραφείο και μας υποδέχτηκαν με το χαμόγελο στα χείλη. Μας έδωσαν αναλυτικά τις επιλογές που είχαμε για εκδρομές που μου ήταν λίγο πολύ γνωστές από τις ιστορίες του φόρουμ. Σε γενικές γραμμές και επιγραμματικά που προσφέρονταν και μας ενδιέφεραν από το Κράμπι ήταν τα εξής

1.Phi Phi Islands
2.Hong Island
3.4 Islands
4.James Bond Island
5.Hot springs, emerald pool, Tiger Temple

Οι εκδρομές στο Hongκαι 4 Islandsπροσφέρονταν με δύο επιλογές. Για σνορκελιγκ και για κανό.

Εννοείται ότι θέλαμε να πάμε παντού και αρχίσαμε να συζητάμε με ποια σειρά θα τα βλέπαμε. Ταυτόχρονα ξεκινήσαμε να συζητάμε με το ευγενικό ζευγάρι απέναντι μας, τους είπαμε το πώς βρεθήκαμε ξαφνικά χωρίς πρόγραμμα στην Αο Nang, που είχαμε πάει μέχρι τώρα κλπ. Η ώρα περνούσε και απόφαση δεν παίρναμε οπόταν είπα θα το πάρω πάνω μου.

-Θα πάμε στα Phi Phi Islands!!
-ΌΧΙΙΙΙΙ!!! Many Many Chinese people!!!

Μας εξήγησαν ότι αυτή είναι η αγαπημένη εκδρομή των κινέζων και λόγω της αθρόας προσέλευσής τους τις τελευταίες μέρες, τόσο στο Κράμπι όσο και στο Πουκέτ, γινόταν το αδιαχώρητο στα νησιά. Μετά την απόβαση στο Κράμπι, οι Κινέζοι προχώρησαν και κατέβαλαν και τα Πι Πι! Έχοντας υπόψη και της περιγραφές από το φόρουμ για πολύ κόσμο υπό κανονικές συνθήκες μετά λύπης μου απορρίπτουμε τα Πι Πι μιας και κανένας από τους δύο δεν αντέχει την πολυκοσμία και πάντα αποφεύγουμε όσο γίνεται τα μέρη που γίνεται το αδιαχώρητο. Εκτός από το προφανές άβολο της κατάστασης στη δική μου περίπτωση είναι ιδιαίτερα επώδυνο αφού λόγω του περιορισμένου μου ύψους, εκεί που ο μέσος άνθρωπος έχει το ύψος της μασχάλης εγώ έχω το ύψος της μύτης μου!!! Μακάριοι οι ψηλοί σε αυτοί την περίπτωση.
Έτσι διαλέξαμε για αρχή την εκδρομή στο HongIsland!

Ήρεμοι πλέον αρχίσαμε να σουλατσάρουμε στην AoNang. Τουριστικότατη αλλά καμία σχέση με την Chaweng. Με έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο αφού η περιοχή κατοικείται κυρίως από μουσουλμάνους. Με χαρά διαπιστώσαμε την εμφάνιση πάγκων για φαγητό κατά μήκος του δρόμου τους οποίους τιμήσαμε δεόντως αργότερα. Γενικά υπήρχε μια ήρεμη και χαλαρή ατμόσφαιρα. Το σούρουπο μας βρήκε στη παραλία της AoNang να απολαμβάνουμε την ηρεμία και τη χαλάρωση. Με το που έπεσε για τα καλά η νύχτα η παραλία πλημμύρησε με παρέες που άναβαν κινέζικα φαναράκια και ο ουρανός γέμισε μικρά μικρά φωτάκια.


View attachment 124426

View attachment 124427

View attachment 124428

View attachment 124429

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ από την εκδρομή στο Hong Island!!!

Το πρωινό του ξενοδοχείου που περιλαμβανόταν στη τιμή ήταν αναπάντεχα καλό με αρκετή ποικιλία αλλά ήμουν πολύ προσεκτική με τις επιλογές μου γιατί ήμουν πολύ ανήσυχη για τη εξέλιξη της μέρας και για το αν τελικά το πρωινό μου θα κατέληγε στα ψαράκια. Από το προηγούμενο βράδυ είχα αρχίσει να παίρνω τα χαπάκια για τη ναυτία ξέροντας ότι σήμερα θα ανέβω σε βάρκα και συνέχισα να τα παίρνω πρωί βράδυ για τις επόμενες 4-5 μέρες. Το ότι είχαν δουλέψει στη διαδρομή Surat Thani – Ko Samui με έκαναν ιδιαίτερα αισιόδοξη.

Μας παρέλαβαν στις 8.30 και μας φόρτωσαν μαζί με καμιά εικοσαριά άλλους οι μισοί από τους οποίους ήταν κινέζοι, στη καρότσα ενός φορτηγού. Είχαμε διαλέξει να κάνουμε την εκδρομή με longtailboat(υπήρχε και η επιλογή του ταχύπλοου αλλά το βρήκαμε ξενέρωτο).O τόπος αναχώρησης των ιδιαίτερων αυτών πλεούμενων ήταν το δυτικό άκρο της παραλίας. Περιμέναμε για μερικά λεπτά για να μαζευτούν όλοι οι συμμετέχοντες και επιβιβαστήκαμε στη βάρκα. Για καλή μας τύχη (φαίνεται οι άλλοι ήταν ακόμα πιο άσχετοι), μπήκαμε πρώτοι στη βάρκα.

- Αυτό το πράγμα πρέπει να κάνει φοβερό θόρυβο. Όλοι τα χαρακτήριζαν θορυβώδη πλεούμενα. Κάτσε μπροστά μπροστά γιατί θα μας πάρει το κεφάλι..
- Μας έσωσε τελικά αυτό το travelstories. Άξια η μελέτη σου!

Κάτσαμε πρώτοι πρώτοι και στο βάθος της βάρκας έκατσαν όλοι οι κινέζοι και ένα ζευγάρι αγέλαστων γάλλων. Ειδικά αυτή η γαλλίδα στο στομάχι μου έκατσε! Δεν φτάνει που ήταν πανέμορφη, ήταν και ψηλή. Η πρώτη κίνηση των κινέζων ήταν να φορέσουν όλοι τα σωσίβια τους ενώ όλοι οι δυτικοί έμειναν απορημένοι. - Βρε λές να ξέρουν κάτι παραπάνω οι κινέζοι; Κάτσε να το πάρω παραμάσχαλα…

3 λεπτά αργότερα η γαλλίδα είχε δέσει το παρεό της γύρω από τα αφτιά της και ταυτόχρονα τα έκλεινε με τα δάκτυλά της. Καθόλου κομψό πρέπει να πώ λαμβάνοντας υπόψη το αιθέριο της παρουσίας της. Ας διάβαζε και αυτή Travelstories.
Από την άλλη οι κινέζοι δεν έδειχναν να ενοχλούνται καθόλου και απολάμβαναν απροβλημάτιστοι την διαδρομή.

Βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά λοιπόν από το περιγιάλι και βρίσκει ένα δάσος από πελώριους βράχους που έμοιαζαν να επιπλέουν στη θάλασσα. Το τοπίο ήταν μοναδικό και πολύ ιδιαίτερο!!!

View attachment 124430

View attachment 124431

Μετά από μια σύντομη διαδρομή κάνουμε τη πρώτη στάση της μέρας στο Daeng Island. Η βάρκα σταμάτησε δίπλα από το νησί που ουσιαστικά ήταν ένας πελώριος βράχος με μαγκρόβια βλάστηση. Πεδιλάκια, μασκούλα και επιτέλους θα έπεφτα στο νερό όταν μια κινεζούλα που ταξίδευε με τη φίλη της μας πλησιάζει και μας ρωτάει πώς χρησιμοποιείται η μάσκα!!! Μετά από μερικά δευτερόλεπτα που μου πήρε για να καταλάβω ότι όντως η κοπέλα δεν ήξερε να την χρησιμοποιήσει και δεν μου έκανε πλάκα, της εξήγησα με ύφος διδάκτορα μηχανικής, αυτόν τον περίπλοκο μηχανισμό και την είδα ενθουσιασμένη με την ιδέα. Μπλούμ στο νερό λοιπόν και … απογοήτευση! Η ορατότητα χάλια και ο αριθμός των ψαριών περιορισμένος. -Ωχ! Τι συμβαίνει; Γιατί πνίγομαι; Έχει κοπεί το λαστιχάκι που κρατάει όρθιο τον αναπνευστήρα! Φτουουου

Η βουτιά μου τελειώνει άδοξα. Μετά από μερικά λεπτά γυρνάνε όλοι στη βάρκα απογοητευμένοι και ο συνοδός υπόσχεται ότι τα καλύτερα έρχονται αλλά πως; Χωρίς μάσκα; Να πάρω από αυτές που πρόσφερε το γραφείο ούτε λόγος. Σιχαίνομαι αφάνταστα. Ευτυχώς το πρόβλημα λύνεται σύντομα αφού ο πολυμήχανος σύζυγος που δεν θα άντεχε τη γκρίνια, κατάφερε να στερεώσει όπως όπως τον αναπνευστήρα. Το μάτι μου έπεσε στην στεγνή κινέζα. Μου εξήγησε απογοητευμένη ότι φοβήθηκε γιατί δεν ξέρει να κολυμπάει και τα νερά ήταν βαθειά.

Επόμενηστάση Lading Island αλλιώς Paradise. Μας άφησαν σε μια υπέροχη μικρή παραλία με λευκή άμμο και πυκνή βλάστηση που σχηματιζόταν ανάμεσα σε δυο τεράστιους βράχους. Μπλούμ στο νερό και … ναι!!! Εδώ είμαστε! Διαυγή νερά και πολλά πολλά ψαράκια. Για τη θερμοκρασία του νερού τι να πω … ήμουν ευτυχισμένη!!!
View attachment 124432

View attachment 124433

View attachment 124434

Χάρηκα πολύ όταν σε κάποια στιγμή, από τις λίγες που σήκωσα το κεφάλι μου από τον βυθό, πέτυχα την κινεζούλα, όρθια, φορώντας το σωσίβιο και τη μάσκα της, να έχει το κεφάλι μέσα στο νερό !!!

View attachment 124435

View attachment 124436

View attachment 124437

Επόμενη στάση στο Hong Island.Μια εξίσου πανέμορφη παραλία, αρκετά μεγαλύτερη από την άλλη. Λευκή .άμμος και πολύ πράσινο. Αυτές λοιπόν είναι οι παραλίες της Ταϊλάνδης!!! Πήραμε το μεσημεριανό μας, πικάντικο και νόστιμο και αράξαμε στη παραλία για περισσότερο από μια ώρα. Μπλουμ ξανά στο νερό και …

View attachment 124438


View attachment 124439

View attachment 124440

View attachment 124441

Τελευταία στάση πριν την επιστροφή στη λίμνη του HongIsland που μόλις είχε αρχίσει να γεμίζει με νερό. Το σκηνικό μοναδικό, σαν να βρισκόμασταν σε άλλο πλανήτη. Ήμασταν οι πρώτου που φτάσαμε στη λίμνη και είχαμε τη τύχη να απολαύσουμε το σκηνικό. Ο πάτος της λίμνης ήταν διάσπαρτος με αστερίες όλων των μεγεθών. Ένας πιτσιρικάς είχε γεμίσει την αγκαλιά του με αστερίες και τους μοίραζε στους τουρίστες. Με ανακούφιση διαπίστωσα ότι όλοι τους έβαζαν πάλι πίσω στο νερό.

View attachment 124442

View attachment 124443

Επιβιβαστήκαμε ξανά στις βάρκες και πήραμε το δρόμο της επιστροφής που διήρκησε περίπου μια ώρα. Το δάκτυλο της γαλλίδας είχε φτάσει 5 εκατοστά μέσα στο αφτί της και γι αυτό προσφερθήκαμε να αλλάξουμε θέσεις. Καλά περάσαμε εμείς όλη τη μέρα. Η κοπέλα μόνο που δεν μας φίλησε τα χέρια. Φτάνοντας στην Αο Nangμας πλησίασε λαλέστατη, εγκάρδια και χαμογελαστή και μας ευχαριστούσε ξανά και ξανά. Βρε, κοίτα τι μπορεί να κάνει μια καλή πράξη!!! – Έλληνες είστε ε; Μόνο έλληνας θα το έκανε αυτό…. Βρε, κοίτα που κάποιοι μας έχουν ακόμα σε υπόληψη!

Γεμάτοι ενθουσιασμό για την υπέροχη μέρα που είχαμε, πάμε κατευθείαν στο ταξιδιωτικό γραφείο για να οργανώσουμε την επόμενη μέρα. Ξανά το δίλημμα ποιά εκδρομή να διαλέξουμε. Εμένα με είχε κεντρίσει και η εκδρομή στο εσωτερικό του Κράμπι γιατί μου αρέσουν οι ιδιαίτερες δημιουργίες της φύσης και τα περίεργα γεωφυσικά φαινόμενα αλλά ο σύζυγος που αρνιόταν να βγάλει τη μάσκα από το κεφάλι, ήθελε μόνο βουτιές και ψαράκια. Εύκολος συμβιβασμός, αφού και εγώ λατρεύω το σνορκέλιγκ και δείγμα του βυθού που είχαμε σήμερα μας ενθουσίασε.

- Τότε να μην πάτε ούτε στην εκδρομή για το Jame’sBondIsland. Είναι μόνο αξιοθέατα χωρίς κολύμπι.
- Χωρίς κολύμπι;;;;;:eek-77::eek-77::eek-77:
- Όχι. Εκτός απροόπτου το μαγιό σας δεν βρέχετε.

Χι λοιπόν και Jame’sBondIsland. Άρα πάμε στα 4 Νησιά!!!

Ωχ! Χι το ένα, χι το άλλο τι μας μένει; Κάψαμε τα Πι Πι, κάψαμε και emeraldpool, πάει και το Jame’s Bond Island. Από μεθαύριο;

- Από πού είστε;
- Cyprus
- I know… Πολύ κρύο στη χώρα σας;;;; Μπρρρρ!
- Όχι καλή μου κοπέλα. Είμαστε στη μεσόγειο.

Τελικά μας είχε μπερδέψει με τη Σιβηρία. Όταν της εξηγήσαμε δεν μπορούσε να σταματήσει να γελάει με την γκάφα της. Προσπαθήσαμε μάλιστα να της δείξουμε πάνω σε ένα παγκόσμιο χάρτη που βρίσκεται ακριβώς αλλά διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε καν η κουκκίδα. Όταν μπήκε ο μέσα ο σύζυγός της, τον ρώτησε απορημένη αν γνώριζε αυτή την άγνωστη χώρα. Ο ίδιος ήξερε που βρίσκεται το νησί – HalfTurkish, halfGreek. Ο σύζυγος λοιπόν, ανέλαβε καθήκοντα λειτουργού του υπουργείου εξωτερικών (θα έπρεπα να μας σπονσάρουν το ταξίδι με τη δουλειά που κάναμε) και εξηγούσε την πολιτική κατάσταση στη χώρα, την ώρα που εγώ επεξεργαζόμουν το χάρτη της Ταϊλάνδης που ήταν αναρτημένος στο τοίχο.
«KoLanda» δεν κακο… «KoKradan; Ko Muk; KoBu Bu;» Ωχ! Κι άλλο δίλημμα! Πηγαίνοντας νότια όμως απομακρυνόμαστε από το SuratThaniπου θα παίρναμε αναγκάστηκα το αεροπλάνο για επιστροφή στη Μπανγκόκ. Αν πάμε πιο πάνω… Μέχρι που τα αετίσιο μάτι μου πέφτει πάνω στη KhaoLak.

- KHAO LAK!!! KHAOLAK!!!!!
- Khao Lak very nice!!!
- Από κει δεν πάμε στα Similan;;;;;;
- Ναι! Καταπληκτικά τα Similan και τα Surin. Εκεί να πάτε!!! 4 ώρες με το γρήγορο minibus.
- Και θα μπορούμε να πάμε SuratThani μετά;
- Yes!!!. Είναι και πιο κοντά από δω. Θα πάτε πιο εύκολα!!!
- Θα μου πείτε και μένα τι είναι η Khao Lak και τα Similan; (Λέει ο σύζυγος που δεν μπορούσε ακόμα να συμμεριστεί τον ενθουσιασμό μας.)

Αφού η κοπέλα έδωσε μια σύντομη περιγραφή για τα Similan και Surin κλείνοντας με τη φράση «ίσως το καλύτερο μέρος της Ταϊλάνδης για σνορκελιγκ και καταδύσεις» ο σύζυγος δεν χρειάστηκε τίποτα άλλο για να πεισθεί.

- Και γιατί δεν το είχαμε στο πρόγραμμα μέχρι τώρα;
- Προσπάθησα χριστιανέ μου αλλά δεν χώραγε. Ξεχνάς που θα έπρεπε να είμαστε τώρα; Έβαλα το Κο Ταο η γυναίκα (Ax... το Ταο )…Βρε λες; …Το ‘’τιμήσαμε’’ που το ‘’τιμήσαμε’’ το πρόγραμμα να το ‘’τιμήσουμε’’ εντελώς να τελειώνουμε; Πάμε αύριο 4 νησιά και από μεθαύριο την κάνουμε προς τα κει…
- Μέσα. Αλλά να δούμε πρώτα τον καιρό μην πάθουμε κανένα χουνέρι.

Κλείνουμε την εκδρομή για την επομένη και βουρ στο ξενοδοχείο για έλεγχο του καιρού. Πιο καλές προβλέψεις δεν θα μπορούσαμε να βρίσκαμε. Από περιέργεια κοιτάξαμε και τις προβλέψεις για Σαμουι και Πανγκαν. Ο καιρός παρέμενε ο ίδιος όπως τον είχαμε αφήσει αλλά 3-4 μέρες μετά έδειχνε να έχει βελτίωση.

- Βρε, λες να γυρίσουμε για τις 3 τελευταίες μέρες στο Πανγκαν που το έχουμε και πληρωμένο και το έχουμε και απωθημένο; Βλέπουμε…

Το βραδάκι πήγαμε για ψαροκατάνυξη σε ένα από τα παραλιακά εστιατόρια της AoNang. Γαρίδες, καραβίδες, κάβουρες με πικάντικες σαλτσούλες ή μη... απλά υπέροχα! Βολτούλα στην AoNangκαι το Σαμούι και η λαχτάρα που πέρασα απείχε χρόνια μακριά.

Ακολουθεί φωτορεπορταζ( περιορισμένο ) από τα 4 Νησιά!!!

Επιτέλους ξημέρωσε μια πολύ δύσκολη νύχτα που τη πέρασα διπλωμένη πάνω στο στομάχι μου. Μην ήταν οι γαριδούλες που καταβρόχθισα χωρίς φειδώ το προηγούμενο βράδυ; Μην ήταν τα χαπάκια της ναυτίας που επίσης καταβρόχθιζα χωρίς φειδώ τις τελευταίες μέρες; Μην ήταν γενικά τα καυτερούτσικα φαγητά που επίσης καταβρόχθιζα χωρίς φειδώ από την αρχή του ταξιδιού; Ποτέ δεν θα μάθουμε…

Πρωινό πολύ συντηρητικά, χαπάκια για ναυτία mustκαι επιβιβαζόμαστε πάλι στη καρότσα ενός φορτηγού για το σημείο αναχώρησης. Περιμέναμε αρκετή ώρα για να μαζευτούν όλοι κουβεντιάζοντας με ένα ζευγάρι Νορβηγών που είχαν πρόσφατα συνταξιοδοτηθεί και αφού την ακούσαμε από τον συνοδό που μας ανέλυσε σαν άλλος Μπαμπινιώτης ότι ο κάθομαι σημαίνει ο πισινός μου ακουμπάει στο κάθισμα και να φροντίσουμε να το εφαρμόσουμε πιστά σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς τη βάρκα. Ο σύζυγος είχε πιάσει κουβέντα με τους Νορβηγούς και εγώ είχα πάρει στο κατόπι τον συνοδό για να προλάβω να καβατζώσω θέσεις μπροστά. Η Νορβηγίδα τρέχει και με προλαβαίνει, οπόταν σκύβω( ναι, ναι … ήταν πιο κοντή) και τις λέω ‘’Κάτσε μπροστά μπροστά. Κάνει πολύ θόρυβο πίσω’’ . ‘’ Καλά το κατάλαβα’’ μου λέει. ‘’ Είπα στον άντρα μου κάτι θα ξέρει αυτή και τρέχει, δείχνει σαν να έχει αποστολή... πάω και γώ’’.

Βγαίνει και πάλι λοιπόν η βαρκούλα του ψαρά από το περιγιάλι, οι κινέζοι πίσω πίσω, όλοι οι άλλοι μπροστά. Διασχίζουμε και πάλι τους πελώριους βράχους που δεν χορταίνει το μάτι σου να τους βλέπεις και κατευθυνόμαστε προς τη πρώτη μας στάση. Δύο νησάκια που ενώνονται μεταξύ τους με μια λουρίδα άμμο η οποία εξαφανίζεται όταν προχωρήσει η παλίρροια. Το σκηνικό πανέμορφο και τα νερά κρυστάλλινα μας προσκαλούσαν να τα επισπευτούμε αλλά δεν έδιναν καν τη παραμικρή υποψία για το τι έκρυβαν. Μασκούλα, πεδιλάκια και … μπλούμ στο νερό λοιπόν. Εκατοντάδες ψαράκια πηγαινοέρχονταν ανέμελα στο βυθό. Ομολογώ ότι αρχικά ψιλοτρόμαξα γιατί ήταν τόσα πολλά που έπεφταν πάνω σου το ένα μετά το άλλο και πώς να το κάνουμε, μια ταραχή μέχρι να καταλάβεις τις προθέσεις τους την έχεις. Αφού κάναμε τη πρώτη γνωριμία λοιπόν, με συμπάθησαν και μου έκαναν χώρο να προχωρήσω.
View attachment 124444

View attachment 124445

View attachment 124446
View attachment 124447

View attachment 124448

View attachment 124449

Είχα ενθουσιαστεί όχι τόσο με τη ποικιλία αλλά κυρίως με τον αριθμό τους αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα βρεθεί αλλού με παρόμοιο θέαμα. Για πολύ ώρα πηγαινοερχόμουνα με το κεφάλι στο νερό μέχρι που συνειδητοποίησα ότι είχα πολύ ώρα να πετύχω το σύζυγο που ανα διαστήματα τον έπιανε η μάσκα μου κάπου πιο πέρα ή αφηρημένη έπεφτα πάνω του την ώρα που προσπαθούσε να βγάλει φωτογραφία. Βγάζω λοιπόν το κεφάλι από το νερό και τον πετυχαίνω στη παραλία να έχει βάλει τη φωτογραφική σε στάση ανάνηψης και να της κάνει μαλάξεις.

-Πάει… τη χάσαμε. Πνίγηκε!

Για τις υποβρύχιες φωτογραφίες μας χρησιμοποιούσαμε μια αδιάβροχη θήκη για τη παλιά ΝΙΚΟΝ μηχανή μας που μας εξυπηρετούσε τέλεια τα τελευταία 6 χρόνια. Αυτή τη φορά κάτι πήγε λάθος στο κλείσιμο της θήκης και … πάει η μηχανή. Ευτυχώς ο σύζυγος είχε αλλάξει κάρτα οπόταν οι φώτο από το ‘’ράφτιγκ΄΄ στη Β. Ταϋλάνδη δεν κινδύνευαν αλλά σε αυτή τη κάρτα είχαμε όλες τις φώτο από την προηγούμενη μέρα αλλά επίσης ξεμείναμε και από φωτογραφική και για την υπόλοιπη μέρα. Ούτε καν τα κινητά μας δεν είχαμε μαζί μας αφού τα είχαμε αφήσει στο χρηματοκιβώτιο του ξενοδοχείου. Τελικά όταν επιστρέψαμε σπίτι μας διαπιστώσαμε ότι ευτυχώς η κάρτα δεν είχε πάθει τίποτα και διασώθηκαν οι φώτο που είχαμε τραβήξει μέχρι εκείνη την ώρα. Το φωτορεπορτάζ όμως από τα 4 Νησιά τελειώνει εδώ….

Αφού αποχαιρετήσαμε τη ψυχή της ΝΙΚΟΝ μας και ευχηθήκαμε να έχει μετεμψυχωθεί σε κάμερα DSLR με FHD video, προχωρήσαμε στο επόμενο νησί. Το νησί κοτόπουλο. Εμφανώς λόγω του σχήματος του που παρέπεμπε στο συγκεκριμένο πουλερικό το έλεγαν χαϊδευτικά Chicken Island. Κάναμε μια απλά μια βόλτα γύρω γύρω για να το δούμε καλύτερα, κανείς δεν μας είπε ότι θεωρείτε ένα από τα καλύτερα σημεία στο Κράμπι για snorkeling και προχωρήσαμε στο Poda Island όπου κάναμε μια μεγάλη στάση για το μεσημεριανό μας, σε μια πανέμορφη καταπράσινη παραλία με τιρκουάζ νερά.


View attachment 124450

View attachment 124451

(Οι φωτο τραβήχτηκαν στη πορεία για το TubIslandπριν τον πνιγμο)

Το νησί διαθέτει εστιατόριο και ενοικιαζόμενα δωμάτιαhttp://www.booking.com/hotel/th/pod...12375553;ws=&gclid=CO3-88Sip7gCFQy33godaDYAOA. Άνετα θα καθόμουν εδώ για 1 βράδυ(μέχρι εκεί όμως). Εμείς απολαύσαμε το μεσημεριανό που μας πρόσφερε η εταιρεία στη παραλία. Το φαγητό νοστιμότατο αλλά πικάντικο. Η χαριστική βολή στο στομάχι μου που μέχρι εκείνη την ώρα τα πηγαίναμε μια χαρά αλλά αποφάσισε να με εκδικηθεί για έλλειψη εγκράτειας που με χαρακτηρίζει και που δεν αντιστάθηκα στο πικάντικο λαχταριστό κοτοπουλάκι με την γλυκόξινη σάλτσα. Αράξαμε στη παραλία, κάναμε τις βουτιές μας, κανείς δεν μας είπε πως 20 μέτρα πιο κάτω υπήρχε ύφαλος, το μάθαμε αργότερα και αναχωρήσαμε για τον επόμενο σταθμό.

Pra-Nang Bay. Δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω και πολύ καλή περιγραφή αυτής της παραλίας (φώτο μην περιμένετε) γιατί μέχρι να φτάσουμε εκεί το στομάχι μου τα είχε παίξει. Φρικτοί πόνοι και αναγούλες. Ξάπλωσα κάτω από ένα δέντρο (άρα είχε δέντρα) και θυμάμαι πίσω που ένα πολυτελές resort. Ο σύζυγος αναγκάστηκε μετά από κάθετη άρνηση μου να χρησιμοποιήσω τα θαμνάκια για να αποθέσω το περιεχόμενο του γαστήρ μου, να τραπεί προς εξεύρεση τουαλέτας. Σύρθηκα κυριολεκτικά προς τα κει και αυτό στάθηκε η αιτία ανακαλύψουμε τα χαριτωμένα πιθηκάκια που ζούσαν εκεί. Τα παιχνιδιάρικα ζωάκια παρακολουθούσαν τους τουρίστες με το ίδιο ενδιαφέρον που οι τουρίστες έβλεπαν αυτά. Έκλεβαν τρόφιμα, καπέλα και γυαλιά και ενίοτε κατουρούσαν τον κόσμο που περνούσε! Τι χαρά!!! Στην άκρη της παραλίας υπήρχε η σπηλιά της Πριγκίπισσας. Μια σπηλιά γεμάτη χρωματιστούς φαλούς όλων των μεγεθών. Κατά μήκος της παραλίας υπήρχαν παραταγμένες βάρκες με ποτά και φαγητά. Περιγραφή τέλος γιατί αποσύρθηκα κάτω από το δέντρο μου μέχρι που αναχωρήσαμε για την επιστροφή. Μια ώρα δρόμος αλλά φτάνοντας έπεσα κάτω και φιλούσα το χώμα. Έφτασα με κόπο στο ξενοδοχείο όταν διαπίστωσα ότι είχα γίνει σαν ξεροψημένο κοτόπουλο!!!

-Καλέ… πως έγινα έτσι; Για να θυμηθώ… έβαλα αντηλιακό βούτηξα, ξαναέβαλα αντηλιακό ξαναβούτηξα, ξαναέβαλα αντηλιακό;;;;;;;;
- Χα χα χα. Η κύπρια που χλεύαζε τις ισραηλίτισσες ότι δεν ξέρουν από ήλιο. Χα χα χα.

Πραγματικά σε καμία περίπτωση δεν είχα νοιώσει να καίγομαι και είχα πάθει σοβαρά εγκαύματα απλά ο πόνος στο στομάχι με έκανε να αγνοώ το πόνο στη πλάτη μου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Υπό άλλες περιστάσεις θα έκανα τουλάχιστον μια εβδομάδα να ξαναβγώ στον ήλιο αλλά εννοείτε πως δεν είχαμε τέτοια περιθώρια οπόταν για το υπόλοιπο των διακοπών κολυμπούσα μόνο με μπλουζάκι σαν πεντάχρονο.

Ανασύνταξα ότι δυνάμεις μου είχαν απομείνει μεταξύ του στομαχόπονου, των εμμετών, των εγκαυμάτων, του τραυματισμένου γόνατου, του κτυπημένου αγκώνα και της πιασμένης μέσης από το σκληρό στρώμα γιατί η απόφαση που έπρεπε να παρθεί ήταν άκρως σοβαρή. Θα πηγαίναμε στη Khao Lak ή όχι; Έλεγχος καιρού… τέλειος… και 30 δεύτερα αργότερα κατευθυνόμασταν με τη πλάτη πασαλειμμένη με χοντρές στρώσεις ενυδατικής προς το ταξιδιωτικό γραφείο για να κλείσουμε εισιτήρια για το Minibus.

-Κάπου να μείνουμε θα μας βρείτε;
-Μπα.. Καλύτερα ψάξτε στο agoda αλλά γιατί δεν μένετε στα νησιά; Δεν νομίζω να βρείτε bungalowαλλά σίγουρα θα υπάρχουν σκηνές!
-Σκηνές;;; Το βλέμμα του συζύγου έλαμψε από χαρά αλλά…
-Σκηνές;;; Βρε δεν είστε με τα καλά σας… Είναι καλή μου ζούγκλα τα νησιά; Είναι! Έχει φιδάκια; Έχει! Νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου;
-Έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι; Τέλεια θα είναι!!!
-Μήπως θες να σου θυμίσω τι έγινε τη μια και μοναδική φορά που επιχειρήσαμε να κάνουμε κάμπινγκ;
-Τώρα υπάρχουν τα GPS θα μας βρουν πιο εύκολα!
-Εγώ φιλίες με τον Διαμαντή δεν θέλω να πιάσω. Το παιδί σου δεν το σκέφτεσαι άπονε πατέρα. Το κάμπινγκ απορρίπτεται δημοκρατικά γιατί κατατάσσεται στις δραστηριότητες υψηλού κινδύνου!

Αργότερα κάναμε μια κράτηση τηλεφωνικώς σε ένα ξενοδοχείο που εντοπίσαμε στο agoda.com για να μην ξαναπεράσουμε τα ίδια που περάσαμε στην Ao Nang και διασταυρώσαμε με την ευγενική ιδιοκτήτρια που μας έκανε και καλύτερη τιμή (μα τι καλή κοπέλα!!!) ότι μπορούμε από κει να πάμε οδικώς στο KoPhanganαν έφτιαχνε ο καιρός.

Το τελευταίο μας βράδυ στην Ao Nang το περάσαμε κάνοντας ένα food massage (για back massage ούτε λόγος), στα παραλιακά μασατζίδικα και σουλατσάροντας πέρα δώθε και ψάχνοντας για κοτόσουπα φιδέ!

Επόμενη στάση Khao Lak…

Σημειώσεις
1)Η εκδρομή στο HongIslandμας στοίχισε 700Β το άτομο ενώ αυτή στα 4 Νησιά 500Β. Οι εκδρομές γίνονταν και με ταχύπλοο που στοίχιζαν πολύ περισσότερο.
2)Το κόστος του Minibusγια Khao Lak από Αο Nang ήταν 500Β το άτομο.

Είμαστε αισίως στην 8η μέρα των διακοπών μας και ετοιμαζόμαστε για τη 4η μετακίνηση. Στις 8.30 μας παρέλαβαν με ένα κλιματιζόμενο Minibus. Μετά από περίπου 30 λεπτά διαδρομής φτάνουμε στη πόλη του Κράμπι όπου κάνουμε μια στάση 40 λεπτών για να μαζευτούν όλοι οι επιβαίνοντες και συνεχίζουμε για Khao Lak. Οι αποσκευές όλων των επιβατών στοιβάχτηκαν στη σειρά καθισμάτων πίσω από τον οδηγό δημιουργώντας ένα τοίχο έτοιμο να καταρρεύσει και να πλακώσει αυτούς που κάθονταν από πίσω και όχι μόνο.
View attachment 124452

Δικαιολογημένα ο κύριος που καθόταν από πίσω άρχισε να διαμαρτύρεται ότι αυτό δεν θεωρείται VIP air-conditioning minibus αλλά τον προσγείωσαν οι υπόλοιποι λέγοντας του να μην διαμαρτύρεται γιατί στη Ταϋλάνδη βρισκόμαστε και το ότι δουλεύει το a/c θεωρείτε μεγάλη πολυτέλεια. Η διαδρομή Κράμπι – Khao Lak κράτησε 4 ώρες με μια μόνο 15λεπτη στάση στο Phangnga. Η διαδρομή ήταν πολύ ευχάριστη και όμορφη. Εναλλαγές σκηνικών με το πράσινο να επικρατεί.
View attachment 124453

View attachment 124454

View attachment 124455
Στο μυαλό μου όμως είχα την αυριανή εκδρομή και προσπαθούσα να θυμηθώ τι είχα διαβάσει για αυτά τα νησιά. «Χμ …μα δεν είναι μόνο τα Similan… είναι και τα Surin… σε ποια πρέπει να πάμε;;; Άσε θα μας διαφωτίσουν εκεί…»

Φτάσαμε στη Khao Lak γύρω στις 1.30 και ευτυχώς το minibusμας άφησε έξω από τη πόρτα του ξενοδοχείου μας. Jerung Hotel ★★★ Jerung Hotel, Khao Lak, Thailand . Αφήσαμε τα παπούτσια μας στην είσοδο αφού είδαμε μια στοίβα από παπούτσια τοποθετημένα εκεί και προχωρήσαμε στη ρεσεψιόν για τσεκ ιν. Είχαμε συμφωνήσει τηλεφωνικώς το προηγούμενο βράδυ για Β1350 το βράδυ και κάναμε την κράτηση για 2 βράδια. Η κοπέλα στη ρεσεψιόν που ήταν και οι ιδιοκτήτρια μας δίνει το σχετικό έντυπο για το τσεκ ιν με οφειλόμενο ποσό Β3000. Τις υπενθυμίσαμε τη τιμή που μας είχε πει το προηγούμενο βράδυ και το διόρθωσε διστακτικά και μας ζήτησε να πληρώσουμε προκαταβολικά και για τα δυο βράδια. Κάρτες δεν έπαιρνε και εμείς είχαμε μετρητά μόνο για το πρώτο βράδυ. Μετά από πολλές πιέσεις μας άφησε να κάνουμε τσεκ ιν και να της φέρουμε τα υπόλοιπα το ίδιο βράδυ.

- Μα τι καλή κοπέλα ε καλέ μου; Μεγάλη ευκολία μας έκανε. Θενκιου θενκιου!!!
- Μα από πού είστε; Δεν έχω ξανακούσει αυτή τη χώρα… είναι κοντά στη Ρωσία;
- Όχι καλή μου! Μην μπερδεύεσαι από το δίμετρο ύψος μου και την ξανθή χαίτη μου.
- Θέλετε να πάτε και στα Similan; Έχουμε μια καταπληκτική προσφορά μόνο για τους πελάτες μας, 1800Β. Δεν θα βρείτε αλλού τέτοια τιμή!
- Που είναι καλύτερα στα Similan ή στα Surin;
- Στα Similan να πάτε... Είναι πιο όμορφα , είναι πιο κοντά ,έχει μεγαλύτερη ποικιλία από ψάρια είναι και πιο φτηνά. Να σας κάνω κράτηση;
- Να το σκεφτούμε λίγο….
- Θα κλείσουν οι θέσεις. Τώρα πρέπει να κλείσετε. Τέτοια τιμή δεν θα βρείτε αλλού.
- Ευχαριστούμε αλλά να φάμε πρώτα. Εγώ νηστική δεν παίρνω αποφάσεις… Για να πάμε μεθαύριο στο Κο Πανγκάν μπορείτε να μας κλείσετε θέσεις από δώ;
- Βέβαια!!! Εμείς εδώ θα σας κλείσουμε με το γρήγορο λεωφορείο. Που πάει κατευθείαν. Μόνο μια στάση στο Κράμπι.
- Που;;;;;
- Στο Κράμπι. Μόνο μια στάση.
- Μα τι εννοείς;;;; Πρέπει να επιστρέψουμε πίσω; Αφού από δω είναι πιο κοντά….
- Ναι είναι αλλά δεν υπάρχει γραμμή από δω. Πρέπει να πάτε μέσω Κράμπι αλλά μόνο μια στάση κάνει, μην ανησυχείτε. Περίπου 7 ώρες θα είστε εκεί.
- Ε μωρέ με αυτό θα χαλαστούμε τώρα… Δεν πειράζει 2 ώρες πάνω 2 κάτω δεν είναι τίποτα. Ε καλέ μου; Δεν απαντάς ε… Και πόσο στοιχίζει;
- 950Β έχει το γρήγορο. Υπάρχει και αυτό που κάνει πολλές στάσεις με 590Β αλλά αργεί πάρα πολύ.
- Ε όχι με το γρήγορο θα πάμε, μην χάνουμε χρόνο…
- Να σας κλείσω τώρα;
- Άσε να φάμε πρώτα… Μα τι καλή κοπέλα! Θέλει πάρα πολύ να μας εξυπηρετήσει! Ε καλέ μου;

Ασανσέρ δεν διαθέτει το κατάστημα. Διαθέτει μια σκάλα άκρως ακατάλληλη για υψοφοβικούς και για κλειστοφοβικούς. Αφού μας εξηγεί πώς να ανοίγουμε τη πόρτα της σκάλας με τη κάρτα ασφαλείας που μας έδωσε ανεβήκαμε στο πρώτο (ευτυχώς!) όροφο που ήταν το δωμάτιο μας. Το δωμάτιο λιτό αλλά άνετο και καθαρό. Τα πάντα μέσα στο δωμάτιο έδειχναν καινούργια και σε πολύ καλή κατάσταση. Αφήσαμε τα πράγματά μας και βγήκαμε κατευθείαν για φαγητό και για εξερεύνηση της Khao Lak.

- Να κλείσουμε λες τώρα πριν βγούμε από αυτή καλή κοπέλα λες καλέ μου;
- Όχι! θα βρούμε ένα κανονικό ταξιδιωτικό γραφείο.

Αφού αλλάξαμε χρήματα, μπήκαμε στο πρώτο ταξιδιωτικό που βρήκαμε μπροστά μας και φαινόταν σοβαρό. Πίσω από το γραφείο καθόταν ένας ηλικιωμένος Ταϊλανδός. «Ωχ! Δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε» σκέφτηκα αλλά διαψεύστηκα άμεσα με το που ξεκίνησε να μιλάει. Ο κυριούλης μιλούσε τα καλύτερα αγγλικά που έχω ακούσει από Ταϊλανδό αλλά του τα έβγαζες με το τσιγκέλι. Αγέλαστος, βαρύς και ασήκωτος, με μια βαθειά μπάσα φωνη, η αντιστοιχία του Έλληνα μάγκα σε Ταϊλανδό! Το μόνο που έλειπε για να ολοκληρωθεί η εικόνα ήταν ένα κομπολόι στο χέρι.

- Μπορείτε να μας κλείσετε εκδρομή για τα Σουριν ή τα Σίμιλαν για αύριο;
- Ναι. 1700Β για τα Σίμιλαν και 2200Β για τα Σουριν.
- Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε σε ποιο από τα δύο εσείς που λέτε να είναι καλύτερα για snorkeling;
- Surin Islands
- Που είναι ποιο όμορφα;
- Surin Island!
- Που έχει τι μεγαλύτερη ποικιλία από ψάρια;
- Surin Island!!!
- Εσείς ποιο θα διαλέγατε;
- SURIN ISLAND!!! LESS PEOPLE!!!
- Όπα μεγάλε… Τώρα κτύπησες ευαίσθητη χορδή. Τι εννοείς λιγότερος κόσμος;
- Στα Similan πάνε τουλάχιστον 6 εταιρείες. Στα Σουριν μόνο 2. O ύφαλος είναι πιο κοντά στη επιφάνια και έχετε καλύτερη ορατότητα για snorkeling. Επίσης στα Surin θα δείτε και το χωριό των Μοκεν sea gypsies. Στα Σούριν να πάτε αν δεν σας πειράζει η διαφορά στη τιμή. Τα Σιμιλαν είναι καλύτερα για καταδύσεις .

Ο σύζυγος δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο για να πεισθεί εγώ πάλι…
- Ας πάμε να φάμε πρώτα και να το σκεφτούμε λίγο.Αφού αυτή η καλή κοπέλα έλεγε για Σίμιλαν. Να δούμε τι λέει και ο LP…
Η απόφαση πάρθηκε μερικά λεπτά αργότερα αφού απολαύσαμε ένα υπέροχο γεύμα σε μια ταβερνούλα στη παραλία. Ο LP Thailand's Islands and Beaches ήταν σαφής «If you are a snorkeller trying to decide between Surin or Similan islands, opt for the Surin islands where the majority of coral are relatively close to the surface.»

- Ωραία τώρα μπορούμε να πάμε να κλείσουμε για Σούριν. Μας απάντησε με σαφήνεια ο LP.
- Να μας κάνει και κράτηση και για την επιστροφή στο Κο Πανγκαν. Η τιμή που μας δίνει είναι η ίδια με της τύπισσας στο ξενοδοχείο.
- Μωρέ … αφού θα πάρουμε από αυτόν το τουρ, να πάρουμε από αυτή τη καλή κοπέλα την επιστροφή στο Κο Πανγκαν. Να μην αφήσουμε κανέναν παραπονεμένο. Ε;

Κλείσαμε λοιπόν το τουρ από το κυριούλη και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο δώσαμε το υπόλοιπο για τη 2η νύχτα και ζητήσαμε της καλής κοπέλας να μας κάνει κράτηση για Κο Πανγκαν με το γρήγορο Minibus.

- Το γρήγορό έτσι; Σε παρακαλώ να το επιβεβαιώσεις.
- Ναι σίγουρα. Θα ξαναπάρω τώρα τηλέφωνο.

Παίρνει τηλέφωνο και μας το επιβεβαιώνει

- Ναι! Ναι! Σίγουρα. Πάει κατευθείαν. Μόνο μια στάση στο Κράμπι!!! Κατευθείαν… μην ανησυχείτε καθόλου!!
- Μα τι καλή κοπέλα! Ε καλέ μου;
- Ρε συ, εμένα κάτι δεν μου άρεσε εδώ.
- Όχι ρε συ, μα είναι τόσο καλή κοπέλα! Ε καλέ μου; Δεν απαντάς;

Περάσαμε την υπόλοιπη μέρα στην υπέροχη Khao Lakμέχρι που ο ήλιος βούτηξε στα γαλάζια νερά !!!
View attachment 124456

Περιγραφή στη συνέχεια …

Khao Lak
View attachment 124457

View attachment 124458

Παρόλο που η λέξη Khao σημαίνει βουνό η Khao Lak είναι μια πανέμορφη παραλία 20+ χιλιομέτρων χιλιομέτρων. Το ωραιότερο κομμάτι θεωρείτε η Ao Thong αλλιώς Λευκή Παραλία που δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάμε αλλά και από το κομμάτι που είδαμε δεν μείναμε καθόλου δυσαρεστημένοι. Η Khao Lak χτυπήθηκε βάναυσα από το τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου 2004 και η περιοχή ισοπεδώθηκε και θρήνησε πέραν το 3000 νεκρών. Τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλη ανάπτυξη και ολοκαίνουργιες, πολυτελείς κυρίως ξενοδοχειακές μονάδες είναι παραταγμένες κατά μήκος της παραλίας τουλάχιστον στο κομμάτι που καταφέραμε να εξερευνήσουμε. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση οι πολλές πινακίδες μέσα στα πολυτελή ξενοδοχεία που προειδοποιούσαν για Δάγκειο Πυρετό που μας έκαναν να ψάξουμε το ξεχασμένο αντικουνουπικό που είχαμε μαζί μας. Την επόμενη μέρα ένα ζευγάρι που γνωρίσαμε κατά την διάρκεια της εκδρομής στα Σουριν μας ανέφερε ότι ανά μισή ώρα υπάλληλος του ξενοδοχείου που έμεναν, κυκλοφορεί στο κήπο και προσφέρει αντικουνουπικό στους πελάτες που λιάζονται!!! Μου φάνηκε μέρος για οικογενειακό τουρισμό, τουλάχιστον και πάλι στο κομμάτι που καταφέραμε να δούμε και επίσης είναι η αφετηρία για τις μονοήμερες ή πολυήμερες εκδρομές στα νησιά Σούριν και Σίμιλαν.
View attachment 124459
Η παραλία ήταν διάσπαρτη με μικρά καβουράκια που έκαναν περίτεχνα σχέδια στην άμμο. Απλά εκπληκτικό!

View attachment 124460

View attachment 124461

View attachment 124462

Απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα στη Khao Lak, βουτήξαμε στα υπέροχα ζεστά νερά και μετά το απαραίτητο φρεσκάρισμα τραπήκαμε προς αντικατάσταση της πνιγμένης φωτογραφικής μας αφού θα ήταν απαράδεκτο να κάναμε τέτοια εκδρομή και να μην είχαμε φωτογραφίες. Μετά από πολλές προσπάθειες καταφέραμε να εντοπίσουμε το μοναδικό φωτογραφείο της περιοχής το οποίο προσπερνούσαμε συνέχεια γιατί έμοιαζε περισσότερο με φωτοτυπάδικο παρόλο που είχαν μια τεράστια πινακίδα Kodakστο τζάμι. Προβληματισμένος ο σύζυγος εξέφρασε την ανησυχία μήπως για το στοκ τους διαψευστήκαμε όμως σύντομα όταν ο νεαρός(ετών 17???) μας παρουσίασε της 2 επιλογές που διέθετε. Η μια ξέφευγε από το βαλάντιο μας με την άλλη κάτι γινόταν. Αρχίσαμε λοιπόν το παζάρι αλλά ήταν πολύ σκληρό καρύδι ο πιτσιρικάς. Ούτε Μπαχ δεν έπεφτε. Είχε το μονοπώλιο ο μπαγάσας και μας κρατούσε στο χέρι. Σημειωτέων ότι η ώρα είχε πάει 8,30 μμ οπόταν τα όρια μας ήταν πολύ στενά. Και πάνω στο αποκορύφωμα της διαπραγμάτευσης και εκεί που το ντιλ είχε πάρει φωτιά με εμάς να κάνουμε τις μόνες υποχωρήσεις, ο σύζυγος την κάνει για να απαντήσει ένα επείγον επαγγελματικό τηλεφώνημα και με αφήνει να διαπραγματευτώ την αγορά του πολυπόθητου μηχανήματος. Και αφού η προηγούμενη μέθοδος ήταν άστοχη είπα να το πάρω αλλιώς...

- Εεε ...εσένα σου αρέσει το σνορκελιγκ...
- Οχι!
- Έχεις πάει όμως στα Σουριν και στα Σιμιλαν ε?
- Παλιά. Τώρα δεν έχω χρόνο. Πρέπει να δουλεύω.
- Καλά κάθε μέρα δουλεύεις? Πολύ σκληρό το αφεντικό σου.
- Ο πατέρας μου είναι.
- (Ωχχχ γκάφα!)Ε ... Ποία νησιά σου άρεσαν όμως ποιο πολύ τα Σούριν ή τα Σίμιλαν;
- Κανένα από τα δύο. Εγώ προτιμώ το Tachai?
- Ποιο?????? Tachai;;;; QU'ESTCE QUE TACHAI??????:eek-77:
- To Tachai
- Αυτό είναι νησί? Και είναι εδώ κοντά????
- Ναι εδώ, δίπλα από τα Σιμιλαν.
- Tachai!!!!
- Ναι Tachai.
- Tachai!!! Tachai!!! (γιατί δεν το ξέρω εγώ αυτό??? Γιατί δεν λέει τίποτα ο οδηγός μου? Τι στον κόρακα Thailand Islands and Beaches είναι αυτός??? Και γιατί αυτό το κωλόπαιδο λέει ότι είναι καλύτερα??? Πάει την πατήσαμε... Χάσαμε τα καλύτερα γιατί ήμασταν αδιάβαστοι... Μας πιάσανε κορόιδοοοοο) και κάνω βγώ από την πόρτα την ώρα που μπαίνει ο σύζυγος.
- Λοιπόν οκ? Τον έριξες?
- Tachai!!! Tachai!!
- Τι είναι αυτό παιδί μου? Τι έχεις πάθει:;Φτάνει πια με τις αρρώστιες που πας και ξεθάβεις.
- Όχι .. Δεν ξέρω... πάω να μάθω. Tachai! Tachai!
- Πού πας???
- Tachai! Tachai!!!

Και μπαίνω τρέμοντας στο πρώτο ταξιδιωτικό που βρίσκω μπροστά μου. Τελικά, τo Tachai είναι το νοτιότερο από τα νησιά Σίμιλαν και λόγω της μεγάλης απόστασής από τα υπόλοιπα δεν περιλαμβάνετε στις εκδρομές που γίνονται αλλά γίνονται εκδρομές μόνο για αυτό. Η πρόσβαση στους τουρίστες έχει επιτραπεί σχετικά πρόσφατα γιαυτό και αποτελεί κάτι το ‘καινούργιο΄ στη περιοχή. Πραγματικά οι φωτογραφίες έδειχναν εντυπωσιακές αλλά όχι περισσότερο από των Σουριν και Σιμιλαν. Έτσι αφού μάζεψα την ψυχή που μου είχε φύγει κατευθύνθηκα πίσω προς το φωτογραφείο και στο δρόμο πέτυχα το σύζυγο με τη μηχανή παραμάσχαλα.

Ικανοποιημένοι και οι δύο λοιπόν απολαύσαμε το δείπνο μας στο Khao Lak Seafood Family House γεμάτοι ενθουσιασμό για την επόμενη μέρα.

Ο ύπνος μου διακόπηκε βάναυσα στις 6 πμ από ένα συνεχές επίμονο κουδούνισμα σαν ποδήλατου. Μετά από 30 βασανίστηκα λεπτά και αφού μου μπήκε η ιδέα μήπως ο παππούς μας είπε λάθος ώρα αναχώρησης για τα νησιά Σουριν αποφάσισα να κατεβώ στη ρεσεψιόν να δω τι γίνεται. Κατεβαίνω τρέχοντας τη σκάλα και αντικρίζω μια αφηνιασμένη κινέζα να κτυπάει το επανειλημμένα το κουδούνι που υπήρχε πάνω στη ρεσεψιόν, έκανε μια παύση μερικών δευτερολέπτων για να δει ποιος κατέβηκε, και αφού διαπίστωσε ότι αποκλείεται να είμαι η υπάλληλος του ξενοδοχείου ( ναι! Αυτή η καλή κοπέλα) συνέχισε να κοπανάει το κουδούνι ασταμάτητα. Αφού κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να μην βιαιοπραγήσω και να της φέρω το κουδούνι στο κεφάλι, προσπάθησα να της εξηγήσω ότι μετά τις 7.30 θα είναι κάποιος εκεί και επιτέλους ξεράθηκε δίπλα στη μάνα της στο καναπέ της ρεσεψιόν. Μεταβολή για το δωμάτιο αλλά… είχα κλείσει τη πόρτα της σκάλας πίσω μου η οποία ανοίγει μόνο με τη κάρτα του δωματίου! Κινητό δεν είχα μαζί μου και το τηλέφωνο της ρεσεψιόν είχε … κλειδαριά! Έκατσα λοιπόν δίπλα από τα ερείπια των κινέζων και ευχόμουν να μπει η περιέργεια στο σύζυγο και να αναρωτηθεί ‘’ Μα που πήγε επιτέλους αυτή;’’ και να κάνει μια προσπάθεια να με ψάξει αφού σε λιγότερο από 40 λεπτά θα ερχόταν το λεωφορείο για το τουρ. Τα λεπτά περνούσαν και εγώ προσπαθούσα να στείλω τηλεπαθητικά μηνύματα στο σύζυγο με αρκετή επιτυχία μπορώ να πώ, αφού 20 λεπτά αργότερα κατέβηκε ο νεαρός από το διπλανό δωμάτιο. Μπορεί να ήταν το λάθος άτομο αλλά αποστολή εξετελέσθη. Η πόρτα άνοιξε! Κάπως έτσι ξεκίνησε μια μέρα που έμελε να είναι η καλύτερη του ταξιδιού.

30 λεπτά αργότερα ήμασταν στο λεωφορείο για το σημείο αναχώρησης του ταχύπλοου. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα. Κατά την άφιξη μας περίμεναν καφέδες και τσιμπήματα καθώς και ένα τεράστιο μπολ με δραμαμίνες! Επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο περίπου 30 άτομα. Ξεχώρισα μια οικογένεια Γάλλων, η γιαγιά και ένα ζευγάρι με τα δυο πιτσιρίκια τους, 6 και 8 χρονών. Όπως μας είπαν αργότερα πήγαιναν για να περάσουν 3 ολόκληρες μέρες στα νησιά. Η περίπου 1 ώρα διαδρομής πέρασε ευχάριστα παρατηρώντας μια εκστασιασμένη Ταϊλανδή που αρνιόταν να καθίσει αλλά αντίθετα κρατιόταν με το ένα χέρι από ένα πόμολο στην άκρη της βάρκας και το άλλο χέρι έξω από τη βάρκα. Τον αέρα να της παίρνει τις φούστες, τα μαλλιά να ανεμίζουν και τα κύματα να την κάνουν λούτσα πατόκορφα τσιρίζοντας κάθε φορά που το νερό την κατάβρεχε. Δεν θυμάμαι να μίλησε κάποιος από τους υπόλοιπους επιβάτες σε αυτή τη διαδρομή. Θυμάμαι μόνο τις απορριμμένες φάτσες τους να την κοιτάνε με το στόμα ανοικτό.

Το εθνικό πάρκο Mu Ko Surin αποτελείτε από ένα αρχιπέλαγος 5 νησιών στη θάλασσα του Άνταμαν 55 χιλιόμετρα από τα παράλια κοντά στα θαλάσσια σύνορα με τη Βιρμανία. Είναι ένα από τα διασημότερα κέντρα καταδύσεων αλλά και ένα από τα καλύτερα μέρη για σνορκέλιγκ αφού οι υπέροχοι ύφαλοι βρίσκονται σε μικρό βάθος. Στα νησιά κατοικούν δύο μικρές κοινότητες της μειονότητας Μοκεν αλλιώς γύφτοι της θάλασσας .

Η βάρκα κάνει τη πρώτη της στάση και εμείς με συνοπτικές διαδικασίες βουτάμε στο νερό για να δεχτούμε μια εγκάρδια υποδοχή από αυτόν

View attachment 124463

και προφίλ

View attachment 124464

Ο λόγος μου είναι πολύ φτωχός και δυστυχώς ούτε οι φωτογραφίες μπορούν να μεταφέρουν το τι βιώσαμε τα επόμενα 50 λεπτά καθώς και στις μετέπειτα βουτιές μας στα νησιά Σουριν. Υπέροχα κοράλλια, απίστευτη ποικιλία θαλάσσιας ζωής να παρελαύνει από κάτω μας. Σαν να βρισκόμασταν σε ένα τεράστιο ενυδρείο και το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να επιπλέουμε στην επιφάνεια. Ζωντανά κοράλλια, πολύχρωμα εξωτικά ψάρια όλων των μεγεθών, αγέλες ψαριών μικρών και μεγάλων. Τεράστια κοχύλια, πελώριοι αστερίες και εξωτικοί αχινοί με γιγάντια αγκάθια. Δεν θυμάμαι να έβγαλα τα κεφάλι από το νερό για 50 λεπτά. Που και που πετύχαινα κάποιον από τους συνεπιβάτες να έχει το ίδιο με μένα εντυπωσιασμένο ύφος. Τα γαλλάκια να κολυμπάνε δίπλα μου χωρίς πέδιλα ή σωσίβια και το μπαμπά Γάλλο να κάνει ελεύθερη κατάδυση σε πολλά μέτρα βάθος. Αφέθηκα στη μαγεία αυτού του υπέροχου βυθού και με soundtrack τον άκρως χαλαρωτικό ήχο του αναπνευστήρα μου χάθηκα σε ένα κόσμο μαγικό.

View attachment 124465

View attachment 124466

View attachment 124467

View attachment 124468

View attachment 124469

View attachment 124470

View attachment 124471

View attachment 124472

View attachment 124473

View attachment 124474

View attachment 124475

Αναχωρήσαμε από το πρώτο σημείο για να μεταβούμε στο σταθμό των νησιών όπου θα κάναμε και διάλυμα για μεσημεριανό. Το σημείο αυτό είναι ένα από τα δύο σημεία που μπορεί κάποιος να διανυκτερεύσει στα νησιά. Υπάρχει ένα εστιατόριο, μερικές ξύλινες καλύβες και σκηνές κατασκήνωσης. Το μέρος είναι απλά μαγευτικό. Το νησί ήταν καλυμμένο με πυκνή βλάστηση και οι μικρές παραλίες του νησιού είχαν κάτασπρη άμμο και τα πιο τιρκουάζ νερά που έχω δει στη ζωή μου. Μετάνιωσα οικτρά που δεν άφησα το σύζυγο να με πείσει να διανυκτερεύσουμε στα νησιά. Ήμουν ικανή να κοιμηθώ σε ψάθινο χαλάκι στη παραλία αν δεν υπήρχε σκηνή διαθέσιμη αλλά είχαμε κανονίσει ήδη την μετακίνηση μας στο Κο Παγκαν την επόμενη μέρα. Αλλά και σκηνές υπήρχαν και σπιτάκια αλλά ήταν πλέον αργά. Άλλωστε μόλις πήγα να κάνω μια νύξη το τι άκουσα από το σύζυγο για το αγύριστό μου το κεφάλι είναι ακατάλληλο προς δημοσίευση γι αυτό και τον διάλογο αυτό θα τον αφήσω πίσω!

View attachment 124476
View attachment 124477

View attachment 124478

View attachment 124479

View attachment 124480

Χαλαρώσαμε στην παραμυθένια παραλία και περιπλανηθήκαμε για λίγο στο νησί ψάχνοντας για τα ζωάκια που το κατοικούν. Συναντήσαμε πιθηκάκια και ιπτάμενους σκίουρους.
View attachment 124481

Επιβιβαστήκαμε στη βάρκα για τη τελευταία μας στάση όπου είχαμε 2 επιλογές. Σνορκελιγκ ή επίσκεψη στο χωρίο των Μοκεν. Εννοείται ότι επιλέξαμε το μπανιστήρι στο βυθό παρά το μπανιστήρι στη ζωή των ανθρώπων. Το χωρίο το βλέπαμε από μακριά, αποτελείτο από μικρά ξύλινα σπιτάκια πάνω σε πασσάλους μέσα στη θάλασσα. Από το τσουνάμι του 2004 η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης ανάγκασε τους Μόκεν να μένουν στα σπίτια αυτό ενώ μέχρι τότε κατοικούσαν μέσα στις βάρκες τους. Δυστυχώς το τσουνάμι έπληξε πολύ τη κοινότητα των Μοκεν.

Άλλη μια ώρα απόλαυσης του βυθού των Σουριν. Η ορατότητα ήταν καταπληκτική, με διαυγή νερά και τον ύφαλο σχεδόν να αγγίζει την επιφάνεια της θάλασσας. Όμορφες εικόνες εναλλάσσονταν μπροστά στα μάτια μας. Θα μπορούσα να περνούσα αμέτρητες ώρες να επιπλέω σε αυτά τα νερά και να παρατηρώ τη ζωή εκεί κάτω. Ο χρόνος περνούσε χωρίς να το καταλάβω και γω προσπαθούσα να ρουφήξω όσες παραπάνω εικόνες μπορούσα από αυτό το παραμυθένιο τοπίο.

View attachment 124482

View attachment 124483

View attachment 124484

View attachment 124485

View attachment 124486

View attachment 124487

View attachment 124488

View attachment 124489

View attachment 124490

View attachment 124491

View attachment 124492

Δεν μπορώ να διαλέξω από τις δεκάδες φώτο που έχω. Έχω ανεβάσει ακόμα μερικές στο άλπουμ.
Πήραμε το δρόμο του γυρισμού γεμάτοι ενθουσιασμό και τις καλύτερες εντυπώσεις και ευτυχώς χωρίς την Ταϊλανδή. Ποτέ δεν μάθαμε τι απέγινε. Στο λεωφορείο της επιστροφής η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη. Δεν βολευόμουν με τίποτα στο κάθισμα. «Μα τι στο καλό; Κάρβουνα έχει αυτό το κάθισμά ;» Φωτιά όμως είχαν οι γάμπες μου που είχαν κατακαεί από την πολύωρη έκθεση στον ήλιο αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη για να το πάρω χαμπάρι. Κολυμπούσα με μπλουζάκι αφού η πλάτη μου υπέφερε από τις απροσεξίες των προηγούμενων ημερών, δεν είχα σκεφτεί όμως το κάτω μέρος του σώματος μου. Αυτά τα αναφέρω για παραδειγματισμό. Στις αποσκευές σας βάλτε αντηλιακό 50+ Extremely Water Resistance.

Η μέρα τέλειωσε βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στη Khao Lak και περιγράφοντας ο ένας στον άλλο τι είδε κατά την διάρκεια της μέρας. Διαπιστώσαμε ότι πολλά από αυτά που είχα δει εγώ δεν τα συνάντησε ο σύζυγος και άλλα τόσα είδε αυτός που δεν τα είδα εγώ.

Απολαυστικό δείπνο στη καντίνα απέναντι από το Khao Lak Seafood Family House και αποχαιρετήσαμε τη Khao Lak αφού το πρωί θα ξεκινούσαμε για Κο Παγκάν. Η επίσκεψη στα Σουριν ήταν το Highlight των διακοπών μας και δεν ήταν καν στο πρόγραμμα μας. Ένα μέρος που δεν θα βρισκόμασταν ποτέ αν δεν ήμασταν τόσο γκαντέμηδες και ο καιρός στο Σαμούι δεν ήταν τόσο χάλια. Και κοιμήθηκα χαρούμενη ότι τελικά ο καλός θεούλης με αγαπάει γιατί δεν ήξερα τι θα μου ξημέρωνε η επόμενη μέρα και τι ετοίμαζε για μας αυτή η καλή κοπέλα.

Υ.Γ. Εύχομαι καλή χρονιά σε όλους σας με πολλά υπέροχα ταξίδια!!!

Σαν βγεις για πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος… » κλεμμένο

8 παρά δέκα το πρωί ήμασταν στημένοι στην στο πεζοδρόμιο να περιμένουμε το minibus για Ko Πανγκαν αφού το ραντεβού ήταν στις 8. Ο ενθουσιασμός από την προηγούμενη μέρα δεν είχε ακόμα καταλαγιάσει και έτσι πέρασαν εύκολα τα 40 λεπτά που μας είχαν στήσει. Έτσι 8.30 ξεκινάμε για το Κράμπι όπου θα κάναμε τον μοναδικό( χα χα χα) σταθμό μέχρι την αποβάθρα Donsak στο Surat Thani. Η διαδρομή κύλησε ευχάριστα και περίπου 2,5 ώρες μετά ήμασταν σε ένα υπόστεγό στο Κράμπι. Μας ξεφορτώνουν και μας ανακοινώνουν ότι θα πρέπει να περιμένουμε 2 ώρες. «Τι; Πώς; Γιατί; Αφού όλο και όλο τα ταξίδι 6 ώρες είναι είπε η καλή κοπέλα πώς γίνεται να περιμένουμε τις 2 εδώ;;;;» Καμία ανταπόκριση δεν βρήκα όσο και αν το έψαξα. Πήρα λοιπόν το σταυρόλεξο μου αλλά πριν προλάβω να συμπληρώσω το μισό μας μαζεύει ένας υπάλληλος και μας βάζει σε ένα λεωφορείο. Εμάς και μια νεαρή Ελβετίδα την Άλεξ. «Αααα!!! Θα κατάλαβαν το λάθος τους και μας πάνε κατευθείαν γιατί στο κάτω κάτω εμείς πληρώσαμε και το ακριβό ναύλο στη καλή κοπέλα!» «Ναι ναι βέβαια!!» συμφωνεί μαζί μου η Άλεξ. «Ε καλέ μου;» … Καμία απάντηση. Η χαρά μας δεν κράτησε και πολύ γιατί 10 λεπτά αργότερα μας ξεφορτώνουν και πάλι σε ένα δεύτερο υπόστεγο χωρίς καμία εξήγηση.

- Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Ε καλέ μου; Τι θα κάνουμε τώρα;
- Τίποτα! Χώνεψε το ότι θα φτάσουμε το βράδυ, χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Η διαδρομή είναι υπέροχη.
- Μα δεν είναι δυνατόν να μας ξεγέλασε αυτή η καλή κοπέλα. (Καμία απάντηση)

Μετά από 5 λεπτα μας ξαναφορτώνουν σε ένα τρίτο λεωφορείο κάνουμε μια διαδρομή μισής ώρας για να μας ξεφορτώσουν 3ο υπόστεγο. Εκεί προσπαθούσαμε να μαζέψουμε την Άλεξ που αφηνιασμένη ξεκίνησε να φωνάζει «I want to punch somebody now!» «Ηρέμησε καλή μου. Παρ’ το σαν μέρος του ταξιδιού. Είναι μια αυθεντική εμπειρία από Ταϊλάνδη» πριν μας ξαναφορτώσουν ένα τέταρτο λεωφορείο για να μας ξεφορτώσουν σε ένα πεζοδρόμιο για να μας μαζέψει ένα φορτηγάκι. Φορτωμένοι μαζί με τις βαλίτσες στη καρότσα του pickup γνωρίσαμε τον Ματέο που ξεκίνησε από το Κο Λάντα και αναρωτιόταν τι κάνει λάθος και συνεχώς χάνει το VIP air-conditioning minibus που είχε πληρώσει και από εκείνη την ώρα έγινε μαζί με την Άλεξ η ευχάριστη συντροφιά μας σε αυτό το ταξίδι που όλο πήγαινε και τελειωμό δεν είχε. Μια ώρα και ένα λεωφορείο αργότερα …
Εγώ: « Δεν αντέχω άλλο!!!! Τα νεύρα μου. Οχί άλλα λεωφορείααααα. Φέρτε μου την ξενοδόχα να τη σκίσω. Την απαίσια, την μπιπ μπιπ μπιπ »
Άλεξ « Χα χα Περνάς αυτό που πέρασα εγώ πριν 2 ώρες. Θυμήσου την χαρά της εμπειρίας που λέγαμε χα χα χα»

Δεν είναι φάρσα αυτό που σας περιγράφω φίλοι μου. Δεν είναι Μολιέρος. Είναι ένα εγχειρίδιο του πως μπορείς να κάνεις ένα ταξίδι 6 ωρών σε 12. Οι οδηγίες για το πώς να σπάσετε το ρεκόρ Γκίνες για τις περισσότερες φορτοεκφορτώσεις. Η διατριβή μου για το πως να σε πιάσουν κορόιδο στη Ταϊλάνδη. Είναι το μακρύ ταξίδι προς την Ιθάκη μου, το Κο Πανκάν. ‘Ένας Γολγοθάς που νόμιζα πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Χρειάστηκαν συνολικά 5 λεωφορεία, 1 pickup, 1 καράβι, 6 Depon και περισσότερο από 12 ώρες για να φτάσουμε τελικά στο νησί. Σημειώστε ότι και το καράβι που μας πέρασε από την Donsak στο Παγκάν ήταν το πιο αργό που υπήρχε και έκανε και στάση στο Κο Σαμούι. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να μας σταματήσουν μεσοπέλαγα για να αλλάξουμε βάρκα, να μας μοιράσουν σε long tail boats και με τις βαλίτσες στα γόνατα να τραβάμε κουπί. Αλλά και εκεί με απογοήτευσαν! Μα τι αχάριστη που είμαι πια! Με τίποτα δεν είμαι ικανοποιημένη!

Όταν φτάσαμε στην Thong Sala παράλαβε τα κουφάρια μας το φορτηγάκι του Cookies Salad Hotel και λίγη ώρα αργότερα καταφέραμε επιτέλους να κάνουμε check in. «Μπορείτε να πάτε στο δωμάτιο σας» μας λέει η ευγενέστατη κοπελιά και μας δείχνει μια σκάλα να κατέβουμε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ανακούφιση μου όταν δυο παιδιά του ξενοδοχείου φορτώθηκαν τις βαλίτσες μας για να τις μεταφέρουν, γιατί η σκάλα κατέβαινε και κατέβαινε μέχρι που πιάσαμε πάτο!!!!!!!!!!!!!!! Ένα τεράστιο χαμόγελο βιδώθηκε στη τσιμπλιασμένη μας φάτσα και εγκαταστάθηκε εκεί για τις επόμενες 2 μέρες. Το δωματιάκι μας ήταν πάνω στη παραλία στο πάνω όροφο. Ήταν άνετο, ωραία διακοσμημένο και με ένα μεγάλο μπαλκόνι που έβλεπε τη Salad Beach. Ικανοποιημένοι γεμίσαμε και την κοιλίτσα μας στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και όταν ο σύζυγος δήλωνε ότι όσο και να χτυπιέμαι αυτός θα περάσει τις επόμενες 2 μέρες ξυπόλητος σε αυτή τη παραλία, εγώ ρωτούσα στη ρεσεψιόν πως θα φτάσω στο Κoh Νang Υuan. Η φόρα μου κόπηκε απότομα όμως όταν έμαθα πως θα ξεκινούσαμε στις 7 το πρωί και θα επιστρέφαμε στις 7 το βράδυ. Κούραση Vs ggonholidays σημειώσατε 1 . Ακόμα το μετανιώνω. Έφτασα εκεί και δεν πήγα λίγο παραπέρα. Πάντα όμως δεν θα υπάρχει και το παραπέρα που θα θέλουμε να φτάσουμε;

Κλείνω την περιγραφή της δραματικής φαρσοκωμωδίας με την ευτυχή κατάληξη με αυτό

View attachment 124493

Το πρωινό μας φαναίρωσε την ομορφία της Salad Beach. Η παραλία είναι πραγατικά υπέροχη και η θέα από το μπαλκόνι μας μας μαγευτική.

View attachment 124494

Απόφασισαμε να περάσουμε τη μέρα χαλαρά εκεί έτσι μετά το πρωινό πήραμε τις μασκούλες μας και τραβήξαμε προς εξερέυνηση του υφάλου που βρίσκεται 150 μέτρα από την ακτή και ο οποίος αποδείχτηκε
αρκετά πλούσιος σε ζωή. Επιβεβαιώνω την ύπαρξη των τεράστιων αηδιαστηκών αγγουριών για τα οποία μας έχει μιλήσει η συμφωρουμίτησα go2dbeach . Εκτός από τα αγγούρια μου έκαναν επίσης μεγάλη εντύπωση τα πολλά νεκρά κοράλια που βρίσκουνταν ακριβώς πριν τον ύφαλο και έμοιαζαν σαν ένα βουνό από οστά. Σκιάχτικα για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι είναι απλά κοράλια όταν βρέθηκαν ξαφνικά μπροστά στη μάσκα μου και σχεδόν άγγιζαν την επιφάνεια της θάλασσας. Το μόνο που με ενοχλούσε τόσο στη Salad όσο και στις άλλες παραλίες που επισκευτήκαμε στο νησί ήταν οι βάρκες που πηγαινοέρχονταν και νόμιζα ότι θα περάσουν από πάνω μας. Υποτίθεται ότι υπάρχουν οριοθετημένοι διάδρομοι για τη διακίνηση των βαρκών αλλά μάλλον οι Ταίλανδοί βαρκάριδες είναι λίγο αναρχικοί καμικάζι!

View attachment 124495

View attachment 124496

Η παραλία εκτός από πανέμορφη ήταν πολύ ήσυχη παρόλο που τα ξενοδοχεία ήταν σχεδόν πλήρη. Ελάχιστος κόσμος στη παραλία και ακόμα λιγότερος μέσα στο νερό. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί. Η Salad έχει αρκετά ξενοδοχεία τόσο ακριβά όσο και πιο οικονομικές επιλογές τα οποία όμως γεμίζουν πολύ εύκολα. Ρωτήσαμε σε μερικά από εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον αλλά πουθενά δεν υπήρχε διαθέσιμο δωμάτιο. Το Cookies όμως δεν το αλλάζω με τίποτα και ευχαριστώ τη go2dbeachγιατί το ξετρύπωσα από την ιστορία της. Το ξενοδοχείο αν παραβλέψεις τα πολλά σκαλιά που είναι πρόβλημα αν είσαι σαν εμένα τεμπέλα ή η φυσική σου κατάσταση είναι σαν εμένα «άστα να πάνε...» ήταν σε όλα άψογο. Εξυπηρέτηση, δωμάτια, θέα αλλά και το φαγητό αφού το τιμήσαμε κάθε βράδυ. Φυσικά το δωμάτιο μας ήταν αυτό οπόταν τα σκαλιά για μας δεν ήταν θέμα αφού και όλες τις μετακινήσεις μας της κάναμε με βάρκα ταξί.

View attachment 124497


Το απόγευμα απολαύσαμε ένα υπέροχο μασάζ σε ένα από τα παραλιακά μαγαζιά και γενικά η μέρα μας πέρασε ξεκούραστα και ευχάριστα και η χτεσινή ταλαιπωρία αποτελούσε μακρινό παρελθόν.

View attachment 124498

View attachment 124499

View attachment 124500

Το βράδυ η παραλία αλλάζει σκηνικό. Τα ξενοδοχεία βγάζουν τα τραπέζια τους μέχρι το κιμά και κάνουν την εμφάνισή του χορευτές της φωτιάς.

View attachment 124501

View attachment 124502

Την επομένη αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε τις διπλανές παραλίες. Συμφωνήσαμε με ένα βαρκάρη ταξιτζή να μας πάει αρχικά στην Mae Had, να μας αφήσει για 2 ώρες και μετά να μας πάει στην Haad Yao. Η Mae Had βρίσκεται στα δεξιά της Salad σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων. Αρκετά όμορφη παραλία με περισσότερο κόσμο από την Salad. Είχε ένα έλος μερικά μέτρα από τη θάλασσα που σχημάτιζε μια τάφρο μεταξύ της θάλασσας και των ξενοδοχείων το οποίο μάζευε άπειρα τεράστια κουνούπια. Το μεγάλο ατού της Mae Had είναι ένα νησάκι Ko Ma που υπάρχει μερικά μέτρα από τη παραλία και που προσθέτει στη θέα αλλά και ο πολύ πλούσιος ύφαλος που υπάρχει μερικά μέτρα από τη παραλία και γύρω από το νησί o οποίος έχει χαρακτηριστεί ως εθνικό πάρκο. Το νησάκι ενώνεται με τη παραλία με μια λωρίδα άμμου.

View attachment 124503

View attachment 124504

Η Had Yao έχει άλλο αέρα, πιο κοσμοπολίτικο. Σαφώς μεγαλύτερη παραλία, με πολλή κόσμο και περισσότερες επιλογές για φαγητό και ποτό. Παρόλο αυτά ήταν ήσυχα. Θεωρώ ότι είναι πολύ καλή επιλογή για διαμονή στο νησί ειδικότερα αν δεν προτειμάτε την απομόνωση. Με θαμώνες νεαρότερης ηλικίας και περισσότερες παρέες παρά ζευγάρια και οικογένειες που συναντούσες στη άλλες δυο παραλίες. Προσωπικά αν ήταν να ξαναπάω πάλι τη Salad θα επέλεγα γιατί ήταν η ομορφότερη από τις τρεις.

View attachment 124505

Οι δύο μέρες στο νησί πέρασαν υπερβολικά γρήγορα. Αφήσαμε το Cookies με βαρία καρδιά αλλά μας περίμενε η Μπανγκόκ και η ανυπομονησία για την εξερεύνηση αυτής της υπέροχης πόλης υπερνικούσε τη λύπη μας που θα αφήναμε αυτό τον παράδεισο.

View attachment 124506

Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II

Από πού να ξεκινήσω για αυτό το κομμάτι του ταξιδιού! Από το Κο Σαμούι που το εγκαταλείψαμε ατάκτως? Από το Κο Τάο που δεν φτάσαμε ποτέ ή το Κο Nangyuan? Ειδικά για τα δύο τελευταία έχω μεγάλη πίκρα. Σαν φανατική παραλιόπληκτη και λάτρης της κολύμβησης με μάσκα δεν μπορώ να το χωνέψω ότι έφτασα τόσο κοντά και δεν τα κατάφερα να πάω. Φυσικά θεωρώ ότι και το Κο Παγκαν αξίζει αρκετά περισσότερες μέρες από τις 2,5 που του δώσαμε εμείς. Το νησί είναι ένας παράδεισος, πνιγμένο στο πράσινο και παραλίες ονειρικές. Ότι πρέπει για άραγμα, χαλαρές διακοπές!!! Αυτό που είχα πάντα στο μυαλό μου σαν τροπικός παράδεισος!!! Έχω ήδη αποφασίσει το πρόγραμμα για το πρώτο μακρινό ταξίδι της μικρής μου στο εξωτερικό σε 2-3 χρονάκια φυσικά γιατί η μαμά τώρα έχει άλλες προτεραιότητες. Επίσης θεωρώ μεγάλη παράλειψη την επίσκεψη στο εσωτερικό του Κράμπι, Emerald Pool και Hot Spring Waterfall μιας και με εντυπωσιάζουν τέτοια περίεργα της φύσης.

Δεδομένων των αντίξοων συνθηκών όμως μάλλον καλά τα πήγαμε!!!

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε την επιστροφή μας στη Μπανγκόκ που ήταν και ο τελευταίος σταθμός του ταξιδιού μας. Η διαδρομή γνωστή, pickup μέχρι την ThongSala, καράβι – λεωφορείο-αεροπλάνο. Τα τελευταία περιλαμβάνονταν στο ναύλο της AirAsia. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο Don Mueang της Μπανγκόκ γύρω στις 5,30 το απόγευμα και πήραμε ταξί μέχρι το ξενοδοχείο μας. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα και περίπου τη μισή ήμασταν κολλημένοι στη κίνηση δεν μπορώ να πώ όμως ότι βαρέθηκα μιας και θαυμάζαμε τους πελώριους ουρανοξύστες της πόλης. Στο ξενοδοχείο μας Bangkok Hotels - The official website of Salil Hotel Sukhumvit Soi 11 Bangkok Hotel Thailand μας υποδέχτηκαν με ένα δροσιστικό ποτό. Το τσεκ ιν κράτησε λίγο παραπάνω από ότι συνήθως αλλά είναι το μόνο αρνητικό που έχω να πω για το ξενοδοχείο. Ήταν σε πολύ βολική τοποθεσία, 3 λεπτά να από το Nana Skytrain station, ο soi 11 είχε αρκετά εστιατόρια και ήσυχα μπαρ, το προσωπικό ήταν φιλικότατο, τα δωμάτια δεν ήταν πολύ μεγάλα αλλά ήταν άνετα, πεντακάθαρα και δεν είχαν φασαρία από τον δρόμο και το πρωινό ήταν πολύ πλούσιο. Πήραμε την ευκαιρία την ώρα που περιμέναμε για τσεκ ιν να κλείσουμε ένα ταξί για την επόμενη μέρα για να μας πάει στην πλωτή αγορά Damnoen Saduak μιας και λόγω έλλειψης χρόνου θέλαμε να αποφύγουμε τις οργανωμένες εκδρομές.
View attachment 124507

Μετά από μια σύντομη στάση στο ξενοδοχείο μας τραπήκαμε προς εξερεύνηση της γύρω περιοχής. Είχε ήδη βραδιάσει και η Νανα έσφυζε από ζωή. Ο δρόμος κάτω από το ξενοδοχείο μας ήταν γεμάτος με πωλητές φαγητού τόσο η Sukhumvit όσο και η νυκτερινή αγορά της Νανα ήταν γεμάτη με πάγκους που πουλούσαν ότι μπορείς να φανταστείς, τσάντες μαίμου, μπλουζάκια, ερωτικά γκατζετς, παιδικά ρουχαλάκια, σουβενίρ...
View attachment 124508
Περιπλανηθήκανε για αρκετή ώρα προσπαθώντας κάθε 2,5 λεπτά να αποφύγουμε και έναν κράχτη που ήθελα να μας πείσει να παρακολουθήσουμε ένα πονηρό σόου ενώ ημίγυμνα κοριτσάκια στέκονταν μπροστά στις πόρτες των μπαρ προσπαθώντας να προσκαλέσουν τουρίστες. Στη συνέχεια με κατευθυνθήκαμε προς την Patpong όπου το σκηνικό ήταν πολύ παρόμοιο.

View attachment 124509

Γύρω στις 12 επιδιώξαμε να βρούμε κάτι για να γεμίσουμε το στομάχι μας πράγμα που δεν αποδείχτηκε και πολύ εύκολο μιας και τα σταντ της περιοχής δεν μας ενέπνεαν και πολύ εμπιστοσύνη αλλά από την άλλη θέλαμε να δοκιμάσουμε το street food της Μπανγκόκ και τελικά καταλήξαμε σε μια κυριλέ καντίνα με τραπεζάκια Bee Garden Café στο Silom soi 88. Θεωρώ πως ήταν καλός συμβιβασμός μέχρι να εξοικειωθούμε με την περιοχή. Τα φαγητό ήταν θαυμάσιο και κλείσαμε έτσι το πρώτο μας βράδυ στην πόλη μιας και δεν θέλαμε το ξενυχτήσουμε αφού την επόμένη είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα για την πλωτή αγορά.

View attachment 124510

View attachment 124511

Στις 8 το πρωί ξεκινήσαμε για την διάσημη πλωτή αγορά Damnoen Saduak . Παρόλο που είχα διαβάσει ότι η αγορά είχε γίνει μια τουριστική παγίδα εντούτοις ήθελα πολύ να την επισκεφτώ έστω και μόνο για τις φωτογραφίες και την εμπειρία. Μετά από μια ώρα και κάτι το ταξί που είχαμε κλείσει από το ξενοδοχείο την προηγούμενη μέρα για 2200Β μας κατέβασε σε μια προβλήτα που από κει θα μπαίναμε σε βαρκούλα για να κάνουμε το τουρ της αγοράς. Από εκείνο το σημείο δεν φαινόταν η αγορά ούτε μπορούσαμε να καταλάβουμε πόσο κοντά ήμασταν. Η βάρκα μας στοίχισε μετά από πολλά παζάρια 1000Β(αρχικά ζήτησαν 1800Β) και ήμασταν σίγουροι ότι μας κατάκλεψαν κανονικά αφού ο οδηγός μας μιλούσε για 150Β το άτομο. Δυστυχώς ενώ θέλαμε να φύγουμε ο οδηγός του ταξί ισχυρίστηκε ότι ότι αυτό ήταν το μόνο μέρος που ήξερε από όπου μπορούσαμε να πάρουμε βάρκα, προφανώς έπαιρνε χοντρή προμήθεια και έχω είχα ξεχάσει στο ξενοδοχείο τις σημειώσεις μου. Αποφασίσαμε να χάσουμε άλλο χρόνο ψάχνοντας δεξιά αριστερά και χωρίς να αφήσουμε το γεγονός να μας χαλάσει να και να απολαύσουμε τη βόλτα μας και έτσι και έγινε.

View attachment 124512


View attachment 124513

View attachment 124514

View attachment 124515


Ο βαρκάρης μας δεν άργησε να καταλάβει ότι έχανε το χρόνο του που μας σταματούσε δίπλα από όλες τις βαρκούλες και όλα τα παραποτάμια μαγαζάκια που πουλούσαν σουβενιρ και ότι εμάς μας ενδιέφερε να δοκιμάσουμε οτιδήποτε τρωγόταν σε αυτές τις βάρκες. Όταν τελειώσαμε τη βαρκάδα μας βρέθηκα να κουβαλάω τρεις τσάντες με φαγητά και φρούτα.


View attachment 124516

View attachment 124517

View attachment 124518

View attachment 124519

Στη συνέχεια αφού είδαμε πλέον τι παιζόταν, ζητήσαμε από το ταξιτζή να μας πάει στην αρχή της αγοράς εκεί που γίνεται και το μεγάλο τζέρτζελο και είχαμε περάσει λίγο πριν με τη βάρκα μας. Από κει πήρα και 2 παντελόνες (Σαλβάρια) της 2χρονης κόρης μου με 3Ε!!!

View attachment 124520

View attachment 124521

View attachment 124522

Λοιπόν λάτρεις των σπριγκ ρολς και όχι μόνο απομνημονεύστε τη φάτσα αυτής της κυρίας και αν ποτέ βρεθείτε κατά κει δοκιμάστε τα σπριγκ ρολς της. Ήταν τα πιο ωραία σπριγκ ρολς που έχω φάει στη ζωή μου.Βάζω και προφίλ και ανφας για να έχετε όλες τις όψεις! Η γιαγιούλα δίπλα έφτιαχνε νόστιμα μπουρεκάκια με χώρτα. (δεν ξέρω τι χώρτα).


View attachment 124523

View attachment 124524

Όντως τουριστηκότατη η αγορά αλλά μου άρεσε πολύ και εύκολα ξαναπήγαινα αν βρησκόμουνα σε αυτά τα μέρη!!!

View attachment 124525

Χορτάτοι πλέον κατευθυνθήκαμε προς την Μπανγκόκ και το Μεγάλο Παλάτι.

Το ταξί μας άφησε στη πύλη του Wat Pho αλλιώς ο ναός του ξαπλωμένου Βούδα. Ο ναός είναι ένας από τους μεγαλύτερους στη Μπανγκόκ και πήρε φυσικά το όνομά του από το τεράστιο άγαλμά που φιλοξενεί. Το άγαλμα έχει μήκος 46 μέτρα και είναι καλυμμένο με φύλλα χρυσού. Η είσοδος στο ναό στοίχιζε 100Β και ο ναός είναι επισκέψιμος από τις 08.00 μέχρι τις 17.00. Υπήρχε μια μικρή ουρά για να μπούμε στο ναό η οποία όμως προχωρούσε αρκετά γρήγορα έτσι περιμέναμε ελάχιστα. Στην είσοδο μας εφοδίασαν με τσάντες για να βάλουμε μέσα τα παπούτσια μας και να τα κουβαλάμε μαζί μας. Το άγαλμα είναι όντως πολύ επιβλητικό λόγω μεγέθους.

View attachment 124526

View attachment 124527

Προσπαθούσαμε να βγάλουμε μόνοι μας τους εαυτούς μας φωτογραφία και να είναι μέσα το κεφάλι του αγάλματος αλλά ήταν αδύνατο (ναι είπαμε έχω κοντά άκρα), μέχρι που ένας συμπαθέστατος ιταλός προσφέρθηκε να μας αποθανατίσει. Αναγκάστηκε ο άνθρωπος να πέσει κάτω φαρδύς πλάτης για να το πετύχει το πλάνο και πριν προλάβει να σηκωθεί ένα άλλο ζευγάρι του έβαλε στο χέρι τη φωτογραφική, και στη συνέχεια ένα άλλο, και ένα άλλο. Τα 15 λεπτά που ήμουν στο ναό ο καημένος δεν είχε σηκωθεί από το πάτωμα!!!
Περιπλανηθήκαμε για λίγο στο προαύλιο όπου υπάρχει και σχολή για μασάζ αλλά δυστυχώς δεν κάτσαμε γιατί είχαμε πολλά στο πρόγραμμα.

View attachment 124528


View attachment 124529


Προχωρήσαμε λοιπόν για το Μεγάλο Παλάτι που βρίσκετε μερικά λεπτά περπάτημα μακριά από Wha Pho. Προσεγγίσαμε το χώρο από την πλευρά του ποταμού και στη πρώτη πόρτα που βρήκαμε δοκιμάσαμε να μπούμε. Ένας στρατιώτης φρουρός μας ανέκοψε και μας κατεύθυνε προς ένα καλοντυμένο κύριο που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από τη πόρτα. Αυτός με τη σειρά του βγάζει από τη τσέπη του ένα σήμα που έγραφε πάνω Tourist Police και μας ρωτάει ευγενικά τι χρειαζόμαστε. Του λέμε ότι θέλουμε να δούμε το Μεγάλο Παλάτι και μας πληροφορεί ότι σήμερα είναι η μέρα που κλείνει νωρίτερα όπως και το Wha Arun που βρίσκεται σχεδόν απέναντι στην αντίπερα όχθη του ποταμού. Αμέσως βγάζει ένα χάρτη και ξεκινάει να μας κάνει εισηγήσεις που μπορούμε να πάμε και τι ήταν ανοικτό εκείνη την ώρα, πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε φωνάζει και ένα τουκ τουκ κάνει συμφωνία μαζί του για να μας κάνει όλο το τουρ που μας πρότεινε για 40Β. Χωρίς να το πολύ σκεφτούμε και άκρως απογοητευμένοι γιατί αυτό μας κατέστρεφε το πρόγραμμα ανεβαίνουμε στο τουκ τουκ αλλά πριν προλάβει να κάνει 2 μέτρα μου έρχεται φλασιά

- Ωχ!!! Τη πατήσαμε!!!
- Τι? Γιατί?
- Πάλι μας πιάσανε κορόιδααααα και το είχα διαβάσει τόσες φόρες για αυτή τη κομπίνα. Μας είπαν ψέματα είναι ανοικτό το παλάτι και αυτός τώρα θα μας γυρνάει σε ένα σωρό μαγαζιά για να αγοράσουμε διαμάντια.
- Μα ο φρουρός μας έκοψε τη πόρτα και μας έδειξε τον άλλο δίπλα του.
- Ε καλά και ο φρουρός στο κόλπο θα ήταν!!! Τη πατήσαμεεεεε!

Αγριεύει λοιπόν ο φιλήσυχος σύζυγος και απαιτεί από τον τουκτουκαντζή να σταματήσει αμέσως. Αυτός ανένδοτος ήθελε έκανε ότι δεν καταλάβαινε μέχρι που ανέβηκε περισσότερο η ένταση και κατάλαβε ότι τα είχαμε πάρει αγρίως και προσπάθησε να μας καλοπιάσει σε πολύ καλά πλέον αγγλικά, λέγοντας μας ότι αν μας πάει σε ένα μαγαζί θα του δώσουν 240Β έστω και αν δεν αγοράσουμε τίποτα. Αλλά φυσικά αρνηθήκαμε γιατί δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Περισσότερο είχα θυμώσει με τον εαυτό που γιατί είχα διαβάσει για αυτή τη κομπίνα άπειρες φορές και μάλιστα κάθε φορά σκεφτόμουν «Μα καλά πόσο αφελείς κόσμος υπάρχει και την πατάει έτσι!!!». Τέλος καλό όλα καλά. Αν δεν το παίρναμε τόσο σύντομα χαμπάρι θα είχαμε χάσει πολύτιμο χρόνο. Περπατήσαμε αρκετά από το σημείο που μας άφησε για να βρούμε τη κεντρική είσοδο όπου γινόταν χαμός από κόσμο. Σύμφωνα με τον οδηγό μου οι ώρες λειτουργίας είναι 08.30 μέχρι 15.30 καθημερινά και το εισιτήριο εισόδου στοιχίζει 500Β. Χρειαστήκαμε περισσότερο από μια ώρα για να περιηγηθούμε το μεγάλο παλάτι και η ζέστη μας είχε χτυπήσει κατακούτελα.

View attachment 124530

View attachment 124531

View attachment 124532

Το στομάχι είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται έτσι στο δρόμο για Wat Arun προσπαθήσαμε να πάρουμε κάτι από τους πάγους που ήταν κατά μήκος του δρόμου αλλά δεν εμπιστευτήκαμε κανένα αφού ήταν όλα προψημένα έτσι την βγάλαμε με ανανάδες. Στη συνέχεια πήραμε το καραβάκι για να μας πάει απέναντι στο Wat Arun.

View attachment 124533


Έξω από τον ναό γίνονταν εκδηλώσεις για την κινεζική πρωτοχρονιά και παρακολουθήσαμε παραδοσιακούς κινέζικους χορούς με δράκους πριν κατευθυνθούμε προς τον ναό.

View attachment 124534

Χαζέψαμε το υπέροχο κτήριο και πήραμε ξανά το καραβάκι για την απέναντι πλευρά.
View attachment 124535

View attachment 124536

Η ζέστη και η κούραση μας είχαν θερίσει και είχαμε ακόμα να δούμε τη China Town. Μελετήσαμε τον χάρτη μας και βγάλαμε ατυχώς το συμπέρασμα ότι η απόσταση περπατείται και έτσι ξεκινήσαμε με σκοπό να κάνουμε μια στάση για καφέ στη διαδρομή να αναστηλωθούμε. Αφού διανύσαμε μερικά μέτρα εντοπίσαμε ένα πολύ ωραίο μαγαζάκι, κυριλέ, παραποτάμιο με εκπληκτική θέα. Κάνουμε να μπούμε αλλά... τρώμε πόρτα. Του Αγιού Βαλεντίνου σήμερα βλέπετε και όλο το μαγαζί ήταν κρατημένο. Αν θέλετε μας λέει η κοπέλα για ποτό στον τρίτο όροφο. «Ασανσέρ;» «Τσου! Σκάλες». Κάνω αρχικά να φύγω αλλά η θέα ήταν υπέροχη. «Ας είναι. Θα πάρω θα ποδαράκια μου και θα ανέβω για αν απολαύσω ένα ποτάκι χωσμένη σε μια πολυθρόνα να χαζεύω το ποτάμι».... Αλλά ... λογάριασα χωρίς τον Βαλεντίνο. Όταν καταϊδρωμένη έφτασα στον τρίτο διαπίστωσα ότι ούτε το ποτό μου δεν θα είχε χώρο να ακουμπήσω όχι πολυθρόνα να αράξω τη ταλαιπωρημένη κόρμαρα μου. Με βαριά καρδιά παίρνουμε τη κάθοδο και συνεχίζουμε τη πορεία μας. Πάντως το μαγαζί φαινόταν πολύ ωραίο και πρέπει να είναι αυτόTHE DECK RESTAURANT, Bangkok - Phra Nakhon - Restaurant Reviews, Photos & Phone Number - Tripadvisor.

Πρέπει να είναι πολύ σπουδαίος ο Βαλεντίνος στη Ταιλάνδη αφού οι δρόμοι ήταν γεμάτοι έφηβους με λουλούδια και λούτρινα στα χέρια και τα κοριτσάκια είχαν γεμίσει τα σχολικά τους πουκάμισα με αυτοκόλλητα καρδούλες!!!

Τελικά καταλήξαμε σε ένα πολύ μικρό παραποτάμιο καφενεδάκι με καταπληκτική θέα προς το ποτάμι και το Wat Arun και απολαύσαμε το σκηνικό κατά τη δύση του ήλιου όπου ο ναός απέναντι άλλαζε συνεχώς εληκτικά χρώματα. http://www.tripadvisor.com/Restaura...20-Reviews-Vivi_The_Coffee_Place-Bangkok.html

View attachment 124537


View attachment 124538

View attachment 124539

Μετά από αυτή την αρκετά αναζωογονητική στάση ξεκινήσαμε τη πορεία μας προς τη China Town. Είχε ήδη βραδιάσει για τα καλά αλλά οι δρόμοι παρέμεναν γεμάτοι ζωή.

Μετά από μερικά λεπτά περπάτημα ο δρόμος εξελίχθηκε σε μια χονδρική αγορά λαχανικών. Πωλητές λαχανικών είχαν τα εμπορεύματα τους σε μεγάλα σακιά και δέσμες κατά μήκος του δρόμου. Ομολογώ πως πολλά από αυτά δεν τα αναγνώριζα καν και θα ήθελα πολύ να είχα κάποιον εκείνη την ώρα να μου εξηγήσει τι ήταν αυτά που έβλεπα. Συνεχίσαμε για αρκετή ώρα τη πορεία μας ο κόσμος αραίωνε αρκετά και σύμφωνα με το χάρτη μας θα έπρεπε να πάρουμε ένα κάθετο δρόμο κατά μήκος ενός καναλιού. Με το που κάναμε μερικά μέτρα σε αυτό το δρόμο διαπιστώσαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο δρόμος ήταν σκοτεινός, με ελάχιστο κόσμο και υπήρχαν κυρίως αποθήκες με λαχανικά που μερικοί εργάτες τα φόρτωναν σε φορτηγά και οι οποίοι έδειχναν να ενοχλούνται από την παρουσία μας . Αποφασίσαμε να επιστέψουμε στον κεντρικό δρόμο από το απέναντι πεζοδρόμιο που ήταν κατά μήκος του καναλιού. Ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά μας τεράστια ποντίκια τα οποία σουλάτσαραν αμέριμνα και χωρίς να ενοχλούνται από τη παρουσία μας. Επιτάχυνα το βηματισμό μου ( να τρέξω ήθελα κατ ακρίβεια αλλά προσπαθούσα να το παίξω κυρία) κοιτώντας συνέχεια κάτω μην πατήσω κανένα ζωντανό και κοντεύω να σκοντάψω στο σώμα ενός άντρα που βρισκόταν κατάχαμα χωρίς αισθήσεις στο πεζοδρόμιο. Πραγματικά σοκαρίστηκα! Τα ποντίκια περνούσαν πάνω από το κεφάλι του και αυτός κειτόταν ακίνητος καταμεσής του πεζοδρομίου. Στάθηκα μερικά δευτερόλεπτα, οι εργάτες απέναντι κοιτούσαν επίμονα με καθόλου φιλικό ύφος . Ο σύζυγος με τραβάει λέγοντας μου πρέπει να φύγουμε ΤΩΡΑ και είχε απόλυτο δίκιο. Ακόμα δεν κατάλαβα αν ήταν ζωντανός αυτός ο άνθρωπος ή τύφλα στο μεθύσι ή ακόμα αν ήταν και παγίδα και αν είναι δικαιολογημένες οι τύψεις που νοιώθω που τα ποντίκια τον είχαν κάνει πάρκο δραστηριοτήτων και γω δεν έκανα τίποτα.

Συνεχίσαμε τη πορεία μας στον κεντρικό δρόμο που από λαχαναγορά μετατράπηκε σε λουλουδαγορά.. Ήταν απίστευτο πως άλλαξε το σκηνικό μέσα σε μερικά μέτρα. Εκεί γινόταν το αδιαχώρητο από τον κόσμο. Μαγαζιά γεμάτα όμορφα λουλούδια. Τα περισσότερα πωλούσαν ένα είδος λουλουδιού ενώ και οι συνθέσεις λόγω τις μέρας είχαν την τιμητική τους.

View attachment 124540

View attachment 124541

View attachment 124542

Προχωρούσαμε και προχωρούσαμε και China Town δεν βλέπαμε. Προσπαθήσαμε να ρωτήσουμε μερικούς περαστικούς αλλά σταθήκαμε άτυχοι με τη γλώσσα. Παρόλο που ήταν πολύ πρόθυμοι δεν μπορούσαν να μας εξηγήσουν πως να φτάσουμε. Καταλαβαίναμε μέχρι ένα σημείο και από εκεί βρίσκαμε κάποιον άλλο και πήγαινε λέγοντας. Μετά από έναν απίστευτο ποδαρόδρομο( τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε) φτάσαμε επιτέλους στη China Town.
View attachment 124543


Πολλής κόσμος, κινέζικα φαναράκια, neon πινακίδες, φαρμακεία να πουλάνε ότι μπορείς να φανταστείς και το street food σε όλο του το μεγαλείο. Μυρωδιές να αναδύουν από τους πάγκους άλλοτε δελεαστικές άλλοτε αηδιαστικές.

View attachment 124544

View attachment 124545

View attachment 124546

Αλλά ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν μπορούσα να δοκιμάσω τίποτα από όλα αυτά τα δελεαστικά που έβλεπα μπροστά μου. Καθίσαμε σε ένα πεζοδρόμιο για μερικά λεπτά να σχεδιάσουμε τη πορεία μας. Κανονικά θα έπρεπε να γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο μας αλλά αρνιόμουν να φύγω από την Μπανγκόκ και να μην δοκιμάσω το street food της China Town. Και εκεί πήραμε μια πολύ σοφή απόφαση. Food Massage για μια ώρα σε ένα από τα άπειρα μαγαζάκια που υπήρχαν. Ακριβώς ότι χρειάζονταν τα ταλαιπωρημένα μας ποδαράκια. Άκρως αναζωογονητικό και χαλαρωτικό και φεύγοντας από κει ήμουν τόσο πεινασμένη που θα έτρωγα ακόμα και τη πραμάτεια του φαρμακείου. Τελικά καθίσαμε εδώ. Πολύ καλό φαγητό με ότι θαλασσινό μπορείς να φανταστείς. Οι τιμές για street food δεν τις έλεγες και φτηνές αλλά με τα δυτικά δεδομένα ήταν πολύ καλά αλλά κυρίως ήταν πολύ νόστιμα. http://www.tripadvisor.com/Restaura...0300-Reviews-T_K_Seafood-Bangkok.html#REVIEWS

View attachment 124547

Πρωί πρωί με την αυγούλα ξεκινήσαμε για Αγιουτάγια. Προτιμήσαμε και πάλι να κλείσουμε ταξί με 2000Β ώστε να είμαστε ευέλικτοι και να εξοικονομήσουμε χρόνο. Επίσης αυτό έκανε και την περιήγηση μας μέσα στο ιστορικό πάρκο της Αγιουτάγια πολύ πιο εύκολη μιας και οι αποστάσεις μεταξύ των μνημείων είναι αρκετά μεγάλες και επιπρόσθετα η ζέστη ήταν αμείλικτη έτσι ο κλιματιζόμενο ταξί ήταν σαν όαση. Στην Αγιουτάγια μπορεί να φτάσει κάποιος πιο οικονομικά με τρένο ή λεωφορείο ή ακόμα και με οργανωμένο τουρ που μπορεί εύκολα να κλείσει από το ξενοδοχείο του ή οποιοδήποτε τουριστικό γραφείο που βρίσκει σε κάθε γωνιά της Μπανγκόκ.

Η Αγιουτάγια βρίσκετε 64 χιλιόμετρα μακριά από την Μπανγκόκ στη κοιλάδα το ποταμού Τσάο Πράγια. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα. Η πόλη ιδρύθηκε το 1350 και έγινε η δεύτερη πρωτεύουσα του Σιαμ. Καταστράφηκε όμως από το στρατό της Μπούρμα το 1767 συνοδευόμενη το τέλος της αυτοκρατορίας. Η Αγουτάγια έχει αναγνωριστεί σαν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Ουνέσκο. Ναοί, μοναστήρια και στούπες μαρτυρούν σήμερα την αίγλη που είχε κάποτε η πόλη αυτή.

Μικροί Βούδες...
View attachment 124548

Μεγάλοι Βούδες
View attachment 124549
Χρυσοί Βούδες
View attachment 124550

Σμαραγδένιοι Βούδες

View attachment 124551

Καθηστοί Βούδες
View attachment 124552

Ξαπλώτοί Βούδες
View attachment 124553

Πολλοί Βούδες

View attachment 124554

Ναοί
View attachment 124555

Ναοί με κοκόρια

View attachment 124556

Στούπες

View attachment 124557

Αγορές

View attachment 124558

Αλλά το εντυπωσιακότερο από όλα ήταν διάσημο κεφάλι του Βούδα ανάμεσα στις ρίζες των δέντρων. Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα μεγαλύτερο βλέποντας στο στις φωτο αλλά παραμένει να είναι εντυπωσιακό.

View attachment 124559

Περιηγηθήκαμε στα χαλάσματα και στους ναούς της αρχαίας πόλης για περίπου 4 ώρες χωρίς να εξαντλήσουμε όλα τα μνημεία που υπάρχουν εκεί και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε πίσω στην Μπανγκόκ. Το ταξί μας άφησε έξω από το Loumpini Park και ήταν ότι έπρεπε για να χαλαρώσουμε μετά την περιήγηση στη Αγιουτάγια. Το πάρκο είναι μια όαση στη πολύβουη Μπανγκόκ. Με το που περνάς τη πύλη ξεχνάς ότι είσαι σε μια φασαριόζική μεγαλούπολη. Όμορφοι κήποι με λίμνες, λουλούδια και δέντρα, πουλιά και σκιουράκια. Παιδάκια να τρέχουν ανέμελα, άλλοι να απολαμβάνουν τη βόλτα τους και άλλοι να παίρνουν κανένα υπνάκο κάτω από κανένα δέντρο. Υπήρχαν αρκετοί που αθλούνταν και ένα μέρος του πάρκου είχε μετατραπεί σε υπαίθριο γυμναστήριο. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι και χαζεύαμε τριγύρω.

View attachment 124560


- Και για πες μου γιατί ήρθαμε εδώ?
- Για τις σαύρες?
- Ε?
- Διάβασα στο Travelstories ότι εδώ κυκλοφορούν κάτι τεράστιες σαύρες. Θα τις βρούμε κοντά στη λίμνη.
- Και γιατί πρέπει να τις δούμε?
- Γιατί είναι μεγάλες.
- (Καμία απάντηση)

Τραπήκαμε λοιπόν σε προς αναζήτηση των σαυρών και πήραμε γύρω γύρω τη λίμνη μέχρι που εντοπίσαμε μια.

- Ααααα! Να μια εκεί κάτω.
- Άσε μην πλησιάσεις. Δεν θέλεις να δεις.
- Τι δεν θέλω, τόση ώρα τις ψάχνω. Πάμε πιο κοντά.
- Άσε σου λέω μην κοιτάς. Πάμε από κει.
- Ωχ… τι έχει στο στόμα, χελώνα είναι αυτό? Μη καλέ..όχι… άστο… πάει …τη σκότωσε.

Η τεράστια σαύρα είχε αρπάξει από το λαιμό μια μεγαλούτσικη χελώνα και την είχε γυρίσει ανάποδα. Μετά συνέχισε αμέριμνη να τρώει με λαιμαργία την καημένη τη χελώνα. Κανόνας της φύσης θα μου πείτε αλλά το λυπήθηκα το καημένο το ζωντανό.

View attachment 124561 Ακολουθεί φώτο ακατάλληλη για άτομα κάτω των 18 ή με καρδιακά προβλήματα. Παρακαλώ απομακρίνετε τα παιδιά από την οθώνη

View attachment 124562


Κατακουρασμένοι και με το στομάχι διπλό κόμπο μετά το φονικό που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια μου ανασυνταχθήκαμε για να κανονίσουμε το υπόλοιπο πρόγραμμα της μέρας. Ήταν αργά το απόγευμα και ο σύζυγος ήθελε να πάμε στο ξενοδοχείο για φρεσκάρισμα και να αμοληθούμε το βράδυ στις αγορές της Μπανγκόκ. Εγώ πάλι ήθελα να πάω σε ένα mall.

- Οκ! Πήγαινε εσύ στο ξενοδοχείο και γω θα πάω μόνη μου σε ένα mall.
- Ωραία… (3 δεύτερα σιγής). Άσε θα έρθω μαζί σου καλύτερα. (Μάλλον θα σκέφτηκε «Άσε…Θα χαθεί αυτή στη Μπανγκόκ και ψάχνω να την βρω»)
- Τέλεια! Θα πάμε στο ΜΒΚ*.

Φτάσαμε εύκολα με το μετρό και ξεκινήσαμε να τριγυρνάμε στους ορόφους και όλο πέφταμε πάνω σε εστιατόρια ή διαφημίστηκες πινακίδες εστιατορίων και εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε φάει γεύμα όλη τη μέρα και ήταν μεγάλη παράλειψη και σαν άτομα που βάζουμε σωστά της προτεραιότητες μας αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό και να αφήσουμε τα ψώνια για αργότερα. Διαλέξαμε ένα Ιαπωνικό. Γεμίσαμε τα πιάτα μας από το μπουφέ και ενώ απολάμβανα τα σούσι μου έφτιαχνα και μια σουπίτσα από τα υλικά που περνούσαν από μπροστά μας. Και πάνω που ζούσα στιγμές απόλαυσης πέφτει το μαύρο σκοτάδι!Γίνεται μια πλήρης συσκότιση. Τίποτα… Η μαύρη μαυρίλα. Οι ελάχιστοι δυτικοί που ήταν στο μαγαζί έδειχναν ανήσυχοι , αντίθετα οι Ταϊλανδοί συνέχισαν να τρώνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Οι υπάλληλοι του μολ έτρεχαν πάνω κάτω. Εμείς δεν ξέραμε τι να κάνουμε και τι είχε συμβεί. Σαν αισιόδοξος άνθρωπος άρχισα να σκέφτομαι τρομοκρατικές επιθέσεις, πυρκαγίες, βιβλικές καταστροφές κ.α ανάλαφρα. Άρχισα να τάζω λάμπάδες 2 φορές το μπόι μου (μην με πάρουν τα άγια και για τσιγκούνα), ήθελα να πάρω τηλέφωνο να αποχαιρετίσω το παιδί μου, πάει... ήρθε το τέλος μας κτλ. Η κατάσταση αυτή διήρκησε για κανένα τέταρτο μέχρι που ο μέτρ του εστιατορίου μας ενημέρωσε ότι είχε γίνει μπλακ αουτ σε όλη τη περιοχή πράγμα πολύ σύνηθες αλλά ήταν άγνωστο πότε θα επανέλθει το ρεύμα και όσοι είχαν μπεί στο εστιατόριο την τελευταία μισή ώρα μπορούν να φύγουν χωρίς να πληρώσουν. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν κατάφερα να ψήσω τη σουπίτσα μου. Έτσι είχε και σκοτεινό τέλος η απόπειρα μου για ψώνια στη Μπανγκόκ αλλά δεν με πείραξε καθόλου μιας και η επομένη που ήταν και η τελευταία μέρα του ταξιδιού ήταν Σάββατο και το πρόγραμμα είχε μόνοChatuchak Weekend Market !
View attachment 124563



*Υ.Γ : Θα ήταν σοφότερη επιλογή το Siam Paragon αντί το ΜΒΚ, όπου ο σύζυγος θα μπορούσε να απασχοληθεί το ενυδρείο αλλά αυτό το σκέφτηκα πολύ αργότερα. Εκείνη την ώρα είχα θολώσει από το φόνο της χελώνας. Στη δική μας περίπτωση μάλλον και γω στο ενυδρείο θα κατέληγα και κρίμα που δεν πήγα να το δώ, αλλά το αναφέρω σαν λύση για της φίλες που αντιμετωπίζουν το ίδιο δράμα με εμένα. Δηλαδή έχουν σύζυγο που βαριέται τα ψώνια!

Τελευταία μας μέρα στη Μπανγκόκ και μιας και η πτήση μας ήταν αργά το απόγευμα είχαμε κανονίσει μαραθώνιο shoppingστη Chatuchak weekend market. Η αγορά αυτή είναι η μεγαλύτερη στη Ταϊλάνδη. Με πάνω από 15000 πωλητές μπορείς να βρεις ότι έχει σκεφτεί αλλά και αδυνατεί να σκεφτεί το μυαλουδάκι σου. Η αγορά λειτουργεί από το 1982 και τα περισσότερα μαγαζάκια είναι ανοικτά μόνο το Σαββατοκύριακο από τις 9.00 π.μ. με 18.00 μ.μ. και τις Παρασκευές από 18.00 μέχρι 24.00 μ.μ. Στην αγορά φτάνετε εύκολα με Skytrain (στάση Mo Chit) ή ΜRT (στάση Chatuchak Park).

Στόχος της ημέρας ήταν να πάρουμε όλα τα δώρα που οφείλαμε για να βγάλουμε τις υποχρεώσεις μας μιας και σε όλο το ταξίδι δεν είχαμε αγοράσει τίποτα για να μην τα κουβαλάμε από μέρος σε μέρος. Για αυτούς που είχαν αναλάβει το παιδί μας, για αυτούς που είχαν αναλάβει το τετράποδο παιδί μας, για αυτούς που είχαν αναλάβει τα δύο φυτά μας κλπ. Με αυτούς τους τελευταίους πολύ είχα απογοητευτεί. Δεν έπαθαν τίποτα τα σκασμένα και έκανα μεγάλη προσπάθεια να αναθέσω στους πιο αχαΐρευτους. Επέστρεψα και τα βρήκα πιο ζωντανά από ποτέ. Ξεπαστρεμό δεν έχουν αυτά τα άτιμα. Δυο γλάστρες έχω όλες κι όλες, δώρα κάτι μακρινών θειάδων. Προσπάθησα να τα χαρίσω αλλά δεν τα παίρνει κανένας και αυτά για εκδίκηση μεγαλώνουν μεγαλώνουν και έχουν καταλάβει το μισό σαλόνι. Ζούγκλα έχουμε γίνει. Είχα μια ελπίδα ότι δεν θα τα ξανάβλεπα αλλά όχι.... αυτά εκεί, αγέρωχα. Το χειρότερο δώρο πήρα λοιπόν στους κηπουρούς με την ελπίδα την επόμενη φορά να παραδειγματιστούν και να μην κάνουν καλά την δουλειά τους.

Η αγορά είναι χαώδης. Τεράστια. Με δαιδαλώδης διαδρόμους που εύκολα χάνεσαι. Σε κάποιο σημείο υπάρχει ένα κιόσκι πληροφοριών όπου σου δίνουν χάρτη για να μπορείς να περιπλανιέσαι στα διάφορα τμήματα της αγοράς, να βρίσκεις τις εξόδους, τις τράπεζες και τις τουαλέτες. Ειδικά για αυτές τις τελευταίες δώστε ιδιαίτερη προσοχή. Σκεφτείτε να σας τύχει άμεση επιτακτική ανάγκη και να είστε χαμένοι σε αυτούς τους διαδρόμους, να πρέπει να τρέξετε για να τις βρείτε, να ρωτάτε δεξιά αριστερά, να περιμένετε στην ουρά, να έχετε σε ψιλά 5 Β για να πληρώσετε, να ποδοπατήσετε 1-2 Ταϊλανδές γιαγιούλες που πήγαν να σας πάρουν τη σειρά για να φτάσετε στη πολυπόθητη τουαλέτα.
(Σκεφτείτε λέμε. Όχι ότι γνωρίζω κάποιον που του έτυχε επανειλημμένα την ίδια μέρα... Επίσης να έχετε μαζί σας ένα ζακετάκι, μια πασμίνα κάτι τέλος πάντων για όταν μπαίνετε στο Skytrain. Κάνει παγωνιά εκεί μέσα. Ειδικότερα εσείς που το πεπτικό σας σύστημα διαφωνεί με τις χαμηλές θερμοκρασίες).

Οι τέσσερις ώρες που περάσαμε στην αγορά δεν ήταν αρκετές για να καλύψουμε ούτε τη μισή. Φαγητό, σουβενίρ, ρούχα, ζώα, είδη για το σπίτι, τα πάντα μπορούσες να βρεις σε αυτούς τους διαδρόμους. Βάλαμε μπρος τις διαπραγματευτικές μας ικανότητες, τέχνη στην οποία είχαμε ενδιατρίψει στη Κίνα και κάναμε χρήση της αποδεδειγμένα εξαιρετικής πρακτικής, μυστικό του μεγάλου γκουρού μας «Όταν βγαίνει ο Μάο στο τραπέζι οι αντιστάσεις κάμπτονται» μας είχε πει και μεις σαν καλοί μαθητές τέτοιες διδαχές δεν τις αφήνουμε να πέσουν κάτω. Ακολουθήστε το θα με θυμηθείτε. Όταν νοιώθετε ότι χάνετε στη διαπραγμάτευση, εμφανίστε τα μετρητά στο τραπέζι. Δεν υπάρχει Ασιάτης πωλητής που δεν θα υποκύψει σε θέα των κολλαριστών χαρτονομισμάτων.

Επιστρέψαμε σέρνοντας ένα σακβουαγιάζ γεμάτο δώρα. Το σακβουαγιάζ ήταν το μόνο για το οποίο δεν πετύχανε καλό ντιλ. Θεωρήσαμε ότι θα βρήκαμε εκεί εύκολα και φτηνά ένα σάκο αλλά πέσαμε έξω. Δεν υπήρχαν πολλοί να πουλάνε βαλίτσες και επειδή έχουν μεγάλη ζήτηση εκεί δεν ρίχνουν τις τιμές. Στις βραδινές αγορές της πόλης θα βρείτε πολύ καλύτερες τιμές. Επίσης είναι καλύτερα να έχει ροδάκια για να βάζετε μέσα τα ψώνια σας και να τα σέρνετε αντί να τα κουβαλάτε. Γενικότερα οι τιμές είναι πιο ακριβές από τις υπόλοιπες αγορές τις πόλης και οι πωλητές διαπραγματεύονται πολύ πιο δύσκολα από ότι αλλού. Αξίζει όμως η επίσκεψη στην αγορά μόνο και μόνο για την εμπειρία.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο την ώρα που έφτανε και το ταξί που θα μας έπαιρνε στο αεροδρόμιο για την επιστροφή. Και είναι τότε που εμφανίζεται και το πρωτόγνωρο για μένα μέχρι τότε συναίσθημα. Της χαράς που ένα ταξίδι τελειώνει και της έντονης ανυπομονησίας να βρεθώ σπίτι μου. Ήταν το καλύτερο ταξίδι που είχα κάνει μέχρι τότε. Γεμάτg δύναμη εκεί πάνω και πως αύριο μπορεί να έχει άλλα κέφια και να αλλάξει καταστάσεις και δεδομένα. Ή όταν αντιλαμβάνεσαι πως κάποιοι μπορούν να είναι ευτυχισμένοι με ελάχιστα από αυτά που έχεις και απολαμβάνεις ενώ εσύ δεν ικανοποιείσαι με τίποτα. Σε άλλες εποχές η Ταϊλάνδη θα ήταν μια χώρα που θα μπορούσε να με κρατήσει για μήνες αλλά η ανάγκη μου να βρεθώ στο σπίτι μου όπου μια φατσούλα με περιμένει με έκανε να χαίρομαι που επιτέλους αυτό το ταξίδι τελείωσε, πράγμα που μερικά χρόνια πριν για μένα θα ήταν αδιανόητο. Άφησα πολλούς ατελείωτους λογαριασμούς με αυτή τη χώρα και γι’ αυτό εύχομαι να αξιωθώ να επιστρέψω κάποτε και τότε ίσως να υποστείτε το σίκουελ «Ταϊλάνδη! Τελειώνοντας τους ατελείωτους λογαριασμούς» κοιτάτε μην μου το κλέψει κανένας.

Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να διαβάσετε την ιστορία μου. Προσπάθησα να γράψω επίλογο αλλά μου βγαίνει μελό και δεν μου πάει. Το μόνο που έχω να πω σε όσους σκέφτονται ένα τέτοιο ταξίδι είναι να προχωρήσουν χωρίς ενδοιασμούς. Η Ταϊλάνδη είναι μαγεία.

Ουφ... τα είπα! Καλοί μου διαχειριστές αν διαβάζει κανένας πάρτε την στις ολοκληρωμένες.

View attachment 124564

Καλησπέρα! Μας ταξίδεψες και μας θύμησες όμορφες στιγμές που ζήσαμε πριν περίπου 2 χρόνια στο ταξίδι του μέλιτος στην πανέμορφη Ταϋλάνδη! Σε λίγο καιρό θα αξιωθώ και εγώ να ανεβάσω επιτέλους την ιστορία μας.!


** Ξέχασα να αναφέρω ότι μείναμε στο ίδιο ξενοδοχείο στην Bangkok! Πραγματικά πάρα πολύ όμορφο και σε πολύ καλό σημείο!