Ταϊλάνδη Ταϊλάνδη! με ατελείωτους λογαριασμούς

[makisg]

Ευχαριστώ πολύ vario!!! Πρέπει να βρω τη δασκάλα της έκθεσης που μου είχε 16 η άτιμη

η δασκάλα είχε δίκιο που σε έβαζε τότε 16,γι'αυτό τώρα βελτιώθηκες και έγινες για 19,99
έχεις ακόμα δρόμο..... για το 20

 

[ggonholidays]

η δασκάλα είχε δίκιο που σε έβαζε τότε 16,γι'αυτό τώρα βελτιώθηκες και έγινες για 19,99
έχεις ακόμα δρόμο..... για το 20

Η αλήθεια Μακη μου είναι οτι όχι μόνο ήμουν σκράπα στην έκθεση αλλά ήμουν και λάθος φύλλο. Πολύ λιγούρα η δασκάλα ...

 

[villi]

Η αλήθεια Μακη μου είναι οτι όχι μόνο ήμουν σκράπα στην έκθεση αλλά ήμουν και λάθος φύλλο. Πολύ λιγούρα η δασκάλα ...

Tουλάχιστον ήταν στην έκθεση και μπορούσε να το δικαιολογήσει αν και σήμερα θα αναθεωρούσε!
Εμένα αντίστοιχος λιγούρης γυμναστής μου έβαλε 16 στη γυμναστική ενω στις άλλες 20.Και φαντάσου ότι τότε ήμουν μια αδυνατούτσικη έφηβη που έτρεχε σαν ελάφι!Σήμερα δεν παίζει να τρέξω ούτε το τετράγωνο αλλά τότε είχα αδικηθεί
Ελπίζω να σε διαβάζει η φιλόλογος!Εμείς πάντως σε ακολουθούμε πιστά!

 

[ggonholidays]

Είμαστε αισίως στην 8η μέρα των διακοπών μας και ετοιμαζόμαστε για τη 4η μετακίνηση. Στις 8.30 μας παρέλαβαν με ένα κλιματιζόμενο Minibus. Μετά από περίπου 30 λεπτά διαδρομής φτάνουμε στη πόλη του Κράμπι όπου κάνουμε μια στάση 40 λεπτών για να μαζευτούν όλοι οι επιβαίνοντες και συνεχίζουμε για Khao Lak. Οι αποσκευές όλων των επιβατών στοιβάχτηκαν στη σειρά καθισμάτων πίσω από τον οδηγό δημιουργώντας ένα τοίχο έτοιμο να καταρρεύσει και να πλακώσει αυτούς που κάθονταν από πίσω και όχι μόνο.

Δικαιολογημένα ο κύριος που καθόταν από πίσω άρχισε να διαμαρτύρεται ότι αυτό δεν θεωρείται VIP air-conditioning minibus αλλά τον προσγείωσαν οι υπόλοιποι λέγοντας του να μην διαμαρτύρεται γιατί στη Ταϋλάνδη βρισκόμαστε και το ότι δουλεύει το a/c θεωρείτε μεγάλη πολυτέλεια. Η διαδρομή Κράμπι – Khao Lak κράτησε 4 ώρες με μια μόνο 15λεπτη στάση στο Phangnga. Η διαδρομή ήταν πολύ ευχάριστη και όμορφη. Εναλλαγές σκηνικών με το πράσινο να επικρατεί.

Στο μυαλό μου όμως είχα την αυριανή εκδρομή και προσπαθούσα να θυμηθώ τι είχα διαβάσει για αυτά τα νησιά. «Χμ …μα δεν είναι μόνο τα Similan… είναι και τα Surin… σε ποια πρέπει να πάμε;;; Άσε θα μας διαφωτίσουν εκεί…»

Φτάσαμε στη Khao Lak γύρω στις 1.30 και ευτυχώς το minibusμας άφησε έξω από τη πόρτα του ξενοδοχείου μας. Jerung Hotel http://www.booking.com/hotel/th/jerung-guesthouse.en.html . Αφήσαμε τα παπούτσια μας στην είσοδο αφού είδαμε μια στοίβα από παπούτσια τοποθετημένα εκεί και προχωρήσαμε στη ρεσεψιόν για τσεκ ιν. Είχαμε συμφωνήσει τηλεφωνικώς το προηγούμενο βράδυ για Β1350 το βράδυ και κάναμε την κράτηση για 2 βράδια. Η κοπέλα στη ρεσεψιόν που ήταν και οι ιδιοκτήτρια μας δίνει το σχετικό έντυπο για το τσεκ ιν με οφειλόμενο ποσό Β3000. Τις υπενθυμίσαμε τη τιμή που μας είχε πει το προηγούμενο βράδυ και το διόρθωσε διστακτικά και μας ζήτησε να πληρώσουμε προκαταβολικά και για τα δυο βράδια. Κάρτες δεν έπαιρνε και εμείς είχαμε μετρητά μόνο για το πρώτο βράδυ. Μετά από πολλές πιέσεις μας άφησε να κάνουμε τσεκ ιν και να της φέρουμε τα υπόλοιπα το ίδιο βράδυ.

- Μα τι καλή κοπέλα ε καλέ μου; Μεγάλη ευκολία μας έκανε. Θενκιου θενκιου!!!
- Μα από πού είστε; Δεν έχω ξανακούσει αυτή τη χώρα… είναι κοντά στη Ρωσία;
- Όχι καλή μου! Μην μπερδεύεσαι από το δίμετρο ύψος μου και την ξανθή χαίτη μου.
- Θέλετε να πάτε και στα Similan; Έχουμε μια καταπληκτική προσφορά μόνο για τους πελάτες μας, 1800Β. Δεν θα βρείτε αλλού τέτοια τιμή!
- Που είναι καλύτερα στα Similan ή στα Surin;
- Στα Similan να πάτε... Είναι πιο όμορφα , είναι πιο κοντά ,έχει μεγαλύτερη ποικιλία από ψάρια είναι και πιο φτηνά. Να σας κάνω κράτηση;
- Να το σκεφτούμε λίγο….
- Θα κλείσουν οι θέσεις. Τώρα πρέπει να κλείσετε. Τέτοια τιμή δεν θα βρείτε αλλού.
- Ευχαριστούμε αλλά να φάμε πρώτα. Εγώ νηστική δεν παίρνω αποφάσεις… Για να πάμε μεθαύριο στο Κο Πανγκάν μπορείτε να μας κλείσετε θέσεις από δώ;
- Βέβαια!!! Εμείς εδώ θα σας κλείσουμε με το γρήγορο λεωφορείο. Που πάει κατευθείαν. Μόνο μια στάση στο Κράμπι.
- Που;;;;;
- Στο Κράμπι. Μόνο μια στάση.
- Μα τι εννοείς;;;; Πρέπει να επιστρέψουμε πίσω; Αφού από δω είναι πιο κοντά….
- Ναι είναι αλλά δεν υπάρχει γραμμή από δω. Πρέπει να πάτε μέσω Κράμπι αλλά μόνο μια στάση κάνει, μην ανησυχείτε. Περίπου 7 ώρες θα είστε εκεί.
- Ε μωρέ με αυτό θα χαλαστούμε τώρα… Δεν πειράζει 2 ώρες πάνω 2 κάτω δεν είναι τίποτα. Ε καλέ μου; Δεν απαντάς ε… Και πόσο στοιχίζει;
- 950Β έχει το γρήγορο. Υπάρχει και αυτό που κάνει πολλές στάσεις με 590Β αλλά αργεί πάρα πολύ.
- Ε όχι με το γρήγορο θα πάμε, μην χάνουμε χρόνο…
- Να σας κλείσω τώρα;
- Άσε να φάμε πρώτα… Μα τι καλή κοπέλα! Θέλει πάρα πολύ να μας εξυπηρετήσει! Ε καλέ μου;

Ασανσέρ δεν διαθέτει το κατάστημα. Διαθέτει μια σκάλα άκρως ακατάλληλη για υψοφοβικούς και για κλειστοφοβικούς. Αφού μας εξηγεί πώς να ανοίγουμε τη πόρτα της σκάλας με τη κάρτα ασφαλείας που μας έδωσε ανεβήκαμε στο πρώτο (ευτυχώς!) όροφο που ήταν το δωμάτιο μας. Το δωμάτιο λιτό αλλά άνετο και καθαρό. Τα πάντα μέσα στο δωμάτιο έδειχναν καινούργια και σε πολύ καλή κατάσταση. Αφήσαμε τα πράγματά μας και βγήκαμε κατευθείαν για φαγητό και για εξερεύνηση της Khao Lak.

- Να κλείσουμε λες τώρα πριν βγούμε από αυτή καλή κοπέλα λες καλέ μου;
- Όχι! θα βρούμε ένα κανονικό ταξιδιωτικό γραφείο.

Αφού αλλάξαμε χρήματα, μπήκαμε στο πρώτο ταξιδιωτικό που βρήκαμε μπροστά μας και φαινόταν σοβαρό. Πίσω από το γραφείο καθόταν ένας ηλικιωμένος Ταϊλανδός. «Ωχ! Δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε» σκέφτηκα αλλά διαψεύστηκα άμεσα με το που ξεκίνησε να μιλάει. Ο κυριούλης μιλούσε τα καλύτερα αγγλικά που έχω ακούσει από Ταϊλανδό αλλά του τα έβγαζες με το τσιγκέλι. Αγέλαστος, βαρύς και ασήκωτος, με μια βαθειά μπάσα φωνη, η αντιστοιχία του Έλληνα μάγκα σε Ταϊλανδό! Το μόνο που έλειπε για να ολοκληρωθεί η εικόνα ήταν ένα κομπολόι στο χέρι.

- Μπορείτε να μας κλείσετε εκδρομή για τα Σουριν ή τα Σίμιλαν για αύριο;
- Ναι. 1700Β για τα Σίμιλαν και 2200Β για τα Σουριν.
- Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε σε ποιο από τα δύο εσείς που λέτε να είναι καλύτερα για snorkeling;
- Surin Islands
- Που είναι ποιο όμορφα;
- Surin Island!
- Που έχει τι μεγαλύτερη ποικιλία από ψάρια;
- Surin Island!!!
- Εσείς ποιο θα διαλέγατε;
- SURIN ISLAND!!! LESS PEOPLE!!!
- Όπα μεγάλε… Τώρα κτύπησες ευαίσθητη χορδή. Τι εννοείς λιγότερος κόσμος;
- Στα Similan πάνε τουλάχιστον 6 εταιρείες. Στα Σουριν μόνο 2. O ύφαλος είναι πιο κοντά στη επιφάνια και έχετε καλύτερη ορατότητα για snorkeling. Επίσης στα Surin θα δείτε και το χωριό των Μοκεν sea gypsies. Στα Σούριν να πάτε αν δεν σας πειράζει η διαφορά στη τιμή. Τα Σιμιλαν είναι καλύτερα για καταδύσεις .

Ο σύζυγος δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο για να πεισθεί εγώ πάλι…
- Ας πάμε να φάμε πρώτα και να το σκεφτούμε λίγο.Αφού αυτή η καλή κοπέλα έλεγε για Σίμιλαν. Να δούμε τι λέει και ο LP…
Η απόφαση πάρθηκε μερικά λεπτά αργότερα αφού απολαύσαμε ένα υπέροχο γεύμα σε μια ταβερνούλα στη παραλία. Ο LP Thailand's Islands and Beaches ήταν σαφής «If you are a snorkeller trying to decide between Surin or Similan islands, opt for the Surin islands where the majority of coral are relatively close to the surface.»

- Ωραία τώρα μπορούμε να πάμε να κλείσουμε για Σούριν. Μας απάντησε με σαφήνεια ο LP.
- Να μας κάνει και κράτηση και για την επιστροφή στο Κο Πανγκαν. Η τιμή που μας δίνει είναι η ίδια με της τύπισσας στο ξενοδοχείο.
- Μωρέ … αφού θα πάρουμε από αυτόν το τουρ, να πάρουμε από αυτή τη καλή κοπέλα την επιστροφή στο Κο Πανγκαν. Να μην αφήσουμε κανέναν παραπονεμένο. Ε;

Κλείσαμε λοιπόν το τουρ από το κυριούλη και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο δώσαμε το υπόλοιπο για τη 2η νύχτα και ζητήσαμε της καλής κοπέλας να μας κάνει κράτηση για Κο Πανγκαν με το γρήγορο Minibus.

- Το γρήγορό έτσι; Σε παρακαλώ να το επιβεβαιώσεις.
- Ναι σίγουρα. Θα ξαναπάρω τώρα τηλέφωνο.

Παίρνει τηλέφωνο και μας το επιβεβαιώνει

- Ναι! Ναι! Σίγουρα. Πάει κατευθείαν. Μόνο μια στάση στο Κράμπι!!! Κατευθείαν… μην ανησυχείτε καθόλου!!
- Μα τι καλή κοπέλα! Ε καλέ μου;
- Ρε συ, εμένα κάτι δεν μου άρεσε εδώ.
- Όχι ρε συ, μα είναι τόσο καλή κοπέλα! Ε καλέ μου; Δεν απαντάς;

Περάσαμε την υπόλοιπη μέρα στην υπέροχη Khao Lakμέχρι που ο ήλιος βούτηξε στα γαλάζια νερά !!!

Περιγραφή στη συνέχεια …​

 

[ggonholidays]

Khao Lak

Παρόλο που η λέξη Khao σημαίνει βουνό η Khao Lak είναι μια πανέμορφη παραλία 20+ χιλιομέτρων χιλιομέτρων. Το ωραιότερο κομμάτι θεωρείτε η Ao Thong αλλιώς Λευκή Παραλία που δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάμε αλλά και από το κομμάτι που είδαμε δεν μείναμε καθόλου δυσαρεστημένοι. Η Khao Lak χτυπήθηκε βάναυσα από το τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου 2004 και η περιοχή ισοπεδώθηκε και θρήνησε πέραν το 3000 νεκρών. Τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλη ανάπτυξη και ολοκαίνουργιες, πολυτελείς κυρίως ξενοδοχειακές μονάδες είναι παραταγμένες κατά μήκος της παραλίας τουλάχιστον στο κομμάτι που καταφέραμε να εξερευνήσουμε. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση οι πολλές πινακίδες μέσα στα πολυτελή ξενοδοχεία που προειδοποιούσαν για Δάγκειο Πυρετό που μας έκαναν να ψάξουμε το ξεχασμένο αντικουνουπικό που είχαμε μαζί μας. Την επόμενη μέρα ένα ζευγάρι που γνωρίσαμε κατά την διάρκεια της εκδρομής στα Σουριν μας ανέφερε ότι ανά μισή ώρα υπάλληλος του ξενοδοχείου που έμεναν, κυκλοφορεί στο κήπο και προσφέρει αντικουνουπικό στους πελάτες που λιάζονται!!! Μου φάνηκε μέρος για οικογενειακό τουρισμό, τουλάχιστον και πάλι στο κομμάτι που καταφέραμε να δούμε και επίσης είναι η αφετηρία για τις μονοήμερες ή πολυήμερες εκδρομές στα νησιά Σούριν και Σίμιλαν.

Η παραλία ήταν διάσπαρτη με μικρά καβουράκια που έκαναν περίτεχνα σχέδια στην άμμο. Απλά εκπληκτικό!

Απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα στη Khao Lak, βουτήξαμε στα υπέροχα ζεστά νερά και μετά το απαραίτητο φρεσκάρισμα τραπήκαμε προς αντικατάσταση της πνιγμένης φωτογραφικής μας αφού θα ήταν απαράδεκτο να κάναμε τέτοια εκδρομή και να μην είχαμε φωτογραφίες. Μετά από πολλές προσπάθειες καταφέραμε να εντοπίσουμε το μοναδικό φωτογραφείο της περιοχής το οποίο προσπερνούσαμε συνέχεια γιατί έμοιαζε περισσότερο με φωτοτυπάδικο παρόλο που είχαν μια τεράστια πινακίδα Kodakστο τζάμι. Προβληματισμένος ο σύζυγος εξέφρασε την ανησυχία μήπως για το στοκ τους διαψευστήκαμε όμως σύντομα όταν ο νεαρός(ετών 17???) μας παρουσίασε της 2 επιλογές που διέθετε. Η μια ξέφευγε από το βαλάντιο μας με την άλλη κάτι γινόταν. Αρχίσαμε λοιπόν το παζάρι αλλά ήταν πολύ σκληρό καρύδι ο πιτσιρικάς. Ούτε Μπαχ δεν έπεφτε. Είχε το μονοπώλιο ο μπαγάσας και μας κρατούσε στο χέρι. Σημειωτέων ότι η ώρα είχε πάει 8,30 μμ οπόταν τα όρια μας ήταν πολύ στενά. Και πάνω στο αποκορύφωμα της διαπραγμάτευσης και εκεί που το ντιλ είχε πάρει φωτιά με εμάς να κάνουμε τις μόνες υποχωρήσεις, ο σύζυγος την κάνει για να απαντήσει ένα επείγον επαγγελματικό τηλεφώνημα και με αφήνει να διαπραγματευτώ την αγορά του πολυπόθητου μηχανήματος. Και αφού η προηγούμενη μέθοδος ήταν άστοχη είπα να το πάρω αλλιώς...

- Εεε ...εσένα σου αρέσει το σνορκελιγκ...
- Οχι!
- Έχεις πάει όμως στα Σουριν και στα Σιμιλαν ε?
- Παλιά. Τώρα δεν έχω χρόνο. Πρέπει να δουλεύω.
- Καλά κάθε μέρα δουλεύεις? Πολύ σκληρό το αφεντικό σου.
- Ο πατέρας μου είναι.
- (Ωχχχ γκάφα!)Ε ... Ποία νησιά σου άρεσαν όμως ποιο πολύ τα Σούριν ή τα Σίμιλαν;
- Κανένα από τα δύο. Εγώ προτιμώ το Tachai?
- Ποιο?????? Tachai;;;; QU'ESTCE QUE TACHAI??????:eek-77:
- To Tachai
- Αυτό είναι νησί? Και είναι εδώ κοντά????
- Ναι εδώ, δίπλα από τα Σιμιλαν.
- Tachai!!!!
- Ναι Tachai.
- Tachai!!! Tachai!!! (γιατί δεν το ξέρω εγώ αυτό??? Γιατί δεν λέει τίποτα ο οδηγός μου? Τι στον κόρακα Thailand Islands and Beaches είναι αυτός??? Και γιατί αυτό το κωλόπαιδο λέει ότι είναι καλύτερα??? Πάει την πατήσαμε... Χάσαμε τα καλύτερα γιατί ήμασταν αδιάβαστοι... Μας πιάσανε κορόιδοοοοο) και κάνω βγώ από την πόρτα την ώρα που μπαίνει ο σύζυγος.
- Λοιπόν οκ? Τον έριξες?
- Tachai!!! Tachai!!
- Τι είναι αυτό παιδί μου? Τι έχεις πάθει:;Φτάνει πια με τις αρρώστιες που πας και ξεθάβεις.
- Όχι .. Δεν ξέρω... πάω να μάθω. Tachai! Tachai!
- Πού πας???
- Tachai! Tachai!!!

Και μπαίνω τρέμοντας στο πρώτο ταξιδιωτικό που βρίσκω μπροστά μου. Τελικά, τo Tachai είναι το νοτιότερο από τα νησιά Σίμιλαν και λόγω της μεγάλης απόστασής από τα υπόλοιπα δεν περιλαμβάνετε στις εκδρομές που γίνονται αλλά γίνονται εκδρομές μόνο για αυτό. Η πρόσβαση στους τουρίστες έχει επιτραπεί σχετικά πρόσφατα γιαυτό και αποτελεί κάτι το ‘καινούργιο΄ στη περιοχή. Πραγματικά οι φωτογραφίες έδειχναν εντυπωσιακές αλλά όχι περισσότερο από των Σουριν και Σιμιλαν. Έτσι αφού μάζεψα την ψυχή που μου είχε φύγει κατευθύνθηκα πίσω προς το φωτογραφείο και στο δρόμο πέτυχα το σύζυγο με τη μηχανή παραμάσχαλα.

Ικανοποιημένοι και οι δύο λοιπόν απολαύσαμε το δείπνο μας στο Khao Lak Seafood Family House γεμάτοι ενθουσιασμό για την επόμενη μέρα.

 

[xenos]

Α ρε ggon με εβαλες βραδιατικα και ψαχνω για το Tachai.
Kαταστροφη το sait.
Σε διαβαζουμε και πολλα like για ιστορια και φωτος !!!

 

[ggonholidays]

Ο ύπνος μου διακόπηκε βάναυσα στις 6 πμ από ένα συνεχές επίμονο κουδούνισμα σαν ποδήλατου. Μετά από 30 βασανίστηκα λεπτά και αφού μου μπήκε η ιδέα μήπως ο παππούς μας είπε λάθος ώρα αναχώρησης για τα νησιά Σουριν αποφάσισα να κατεβώ στη ρεσεψιόν να δω τι γίνεται. Κατεβαίνω τρέχοντας τη σκάλα και αντικρίζω μια αφηνιασμένη κινέζα να κτυπάει το επανειλημμένα το κουδούνι που υπήρχε πάνω στη ρεσεψιόν, έκανε μια παύση μερικών δευτερολέπτων για να δει ποιος κατέβηκε, και αφού διαπίστωσε ότι αποκλείεται να είμαι η υπάλληλος του ξενοδοχείου ( ναι! Αυτή η καλή κοπέλα) συνέχισε να κοπανάει το κουδούνι ασταμάτητα. Αφού κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να μην βιαιοπραγήσω και να της φέρω το κουδούνι στο κεφάλι, προσπάθησα να της εξηγήσω ότι μετά τις 7.30 θα είναι κάποιος εκεί και επιτέλους ξεράθηκε δίπλα στη μάνα της στο καναπέ της ρεσεψιόν. Μεταβολή για το δωμάτιο αλλά… είχα κλείσει τη πόρτα της σκάλας πίσω μου η οποία ανοίγει μόνο με τη κάρτα του δωματίου! Κινητό δεν είχα μαζί μου και το τηλέφωνο της ρεσεψιόν είχε … κλειδαριά! Έκατσα λοιπόν δίπλα από τα ερείπια των κινέζων και ευχόμουν να μπει η περιέργεια στο σύζυγο και να αναρωτηθεί ‘’ Μα που πήγε επιτέλους αυτή;’’ και να κάνει μια προσπάθεια να με ψάξει αφού σε λιγότερο από 40 λεπτά θα ερχόταν το λεωφορείο για το τουρ. Τα λεπτά περνούσαν και εγώ προσπαθούσα να στείλω τηλεπαθητικά μηνύματα στο σύζυγο με αρκετή επιτυχία μπορώ να πώ, αφού 20 λεπτά αργότερα κατέβηκε ο νεαρός από το διπλανό δωμάτιο. Μπορεί να ήταν το λάθος άτομο αλλά αποστολή εξετελέσθη. Η πόρτα άνοιξε! Κάπως έτσι ξεκίνησε μια μέρα που έμελε να είναι η καλύτερη του ταξιδιού.

30 λεπτά αργότερα ήμασταν στο λεωφορείο για το σημείο αναχώρησης του ταχύπλοου. Η διαδρομή κράτησε περίπου μια ώρα. Κατά την άφιξη μας περίμεναν καφέδες και τσιμπήματα καθώς και ένα τεράστιο μπολ με δραμαμίνες! Επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο περίπου 30 άτομα. Ξεχώρισα μια οικογένεια Γάλλων, η γιαγιά και ένα ζευγάρι με τα δυο πιτσιρίκια τους, 6 και 8 χρονών. Όπως μας είπαν αργότερα πήγαιναν για να περάσουν 3 ολόκληρες μέρες στα νησιά. Η περίπου 1 ώρα διαδρομής πέρασε ευχάριστα παρατηρώντας μια εκστασιασμένη Ταϊλανδή που αρνιόταν να καθίσει αλλά αντίθετα κρατιόταν με το ένα χέρι από ένα πόμολο στην άκρη της βάρκας και το άλλο χέρι έξω από τη βάρκα. Τον αέρα να της παίρνει τις φούστες, τα μαλλιά να ανεμίζουν και τα κύματα να την κάνουν λούτσα πατόκορφα τσιρίζοντας κάθε φορά που το νερό την κατάβρεχε. Δεν θυμάμαι να μίλησε κάποιος από τους υπόλοιπους επιβάτες σε αυτή τη διαδρομή. Θυμάμαι μόνο τις απορριμμένες φάτσες τους να την κοιτάνε με το στόμα ανοικτό.

Το εθνικό πάρκο Mu Ko Surin αποτελείτε από ένα αρχιπέλαγος 5 νησιών στη θάλασσα του Άνταμαν 55 χιλιόμετρα από τα παράλια κοντά στα θαλάσσια σύνορα με τη Βιρμανία. Είναι ένα από τα διασημότερα κέντρα καταδύσεων αλλά και ένα από τα καλύτερα μέρη για σνορκέλιγκ αφού οι υπέροχοι ύφαλοι βρίσκονται σε μικρό βάθος. Στα νησιά κατοικούν δύο μικρές κοινότητες της μειονότητας Μοκεν αλλιώς γύφτοι της θάλασσας .

Η βάρκα κάνει τη πρώτη της στάση και εμείς με συνοπτικές διαδικασίες βουτάμε στο νερό για να δεχτούμε μια εγκάρδια υποδοχή από αυτόν

και προφίλ

Ο λόγος μου είναι πολύ φτωχός και δυστυχώς ούτε οι φωτογραφίες μπορούν να μεταφέρουν το τι βιώσαμε τα επόμενα 50 λεπτά καθώς και στις μετέπειτα βουτιές μας στα νησιά Σουριν. Υπέροχα κοράλλια, απίστευτη ποικιλία θαλάσσιας ζωής να παρελαύνει από κάτω μας. Σαν να βρισκόμασταν σε ένα τεράστιο ενυδρείο και το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να επιπλέουμε στην επιφάνεια. Ζωντανά κοράλλια, πολύχρωμα εξωτικά ψάρια όλων των μεγεθών, αγέλες ψαριών μικρών και μεγάλων. Τεράστια κοχύλια, πελώριοι αστερίες και εξωτικοί αχινοί με γιγάντια αγκάθια. Δεν θυμάμαι να έβγαλα τα κεφάλι από το νερό για 50 λεπτά. Που και που πετύχαινα κάποιον από τους συνεπιβάτες να έχει το ίδιο με μένα εντυπωσιασμένο ύφος. Τα γαλλάκια να κολυμπάνε δίπλα μου χωρίς πέδιλα ή σωσίβια και το μπαμπά Γάλλο να κάνει ελεύθερη κατάδυση σε πολλά μέτρα βάθος. Αφέθηκα στη μαγεία αυτού του υπέροχου βυθού και με soundtrack τον άκρως χαλαρωτικό ήχο του αναπνευστήρα μου χάθηκα σε ένα κόσμο μαγικό.

Αναχωρήσαμε από το πρώτο σημείο για να μεταβούμε στο σταθμό των νησιών όπου θα κάναμε και διάλυμα για μεσημεριανό. Το σημείο αυτό είναι ένα από τα δύο σημεία που μπορεί κάποιος να διανυκτερεύσει στα νησιά. Υπάρχει ένα εστιατόριο, μερικές ξύλινες καλύβες και σκηνές κατασκήνωσης. Το μέρος είναι απλά μαγευτικό. Το νησί ήταν καλυμμένο με πυκνή βλάστηση και οι μικρές παραλίες του νησιού είχαν κάτασπρη άμμο και τα πιο τιρκουάζ νερά που έχω δει στη ζωή μου. Μετάνιωσα οικτρά που δεν άφησα το σύζυγο να με πείσει να διανυκτερεύσουμε στα νησιά. Ήμουν ικανή να κοιμηθώ σε ψάθινο χαλάκι στη παραλία αν δεν υπήρχε σκηνή διαθέσιμη αλλά είχαμε κανονίσει ήδη την μετακίνηση μας στο Κο Παγκαν την επόμενη μέρα. Αλλά και σκηνές υπήρχαν και σπιτάκια αλλά ήταν πλέον αργά. Άλλωστε μόλις πήγα να κάνω μια νύξη το τι άκουσα από το σύζυγο για το αγύριστό μου το κεφάλι είναι ακατάλληλο προς δημοσίευση γι αυτό και τον διάλογο αυτό θα τον αφήσω πίσω!

Χαλαρώσαμε στην παραμυθένια παραλία και περιπλανηθήκαμε για λίγο στο νησί ψάχνοντας για τα ζωάκια που το κατοικούν. Συναντήσαμε πιθηκάκια και ιπτάμενους σκίουρους.

Επιβιβαστήκαμε στη βάρκα για τη τελευταία μας στάση όπου είχαμε 2 επιλογές. Σνορκελιγκ ή επίσκεψη στο χωρίο των Μοκεν. Εννοείται ότι επιλέξαμε το μπανιστήρι στο βυθό παρά το μπανιστήρι στη ζωή των ανθρώπων. Το χωρίο το βλέπαμε από μακριά, αποτελείτο από μικρά ξύλινα σπιτάκια πάνω σε πασσάλους μέσα στη θάλασσα. Από το τσουνάμι του 2004 η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης ανάγκασε τους Μόκεν να μένουν στα σπίτια αυτό ενώ μέχρι τότε κατοικούσαν μέσα στις βάρκες τους. Δυστυχώς το τσουνάμι έπληξε πολύ τη κοινότητα των Μοκεν.

Άλλη μια ώρα απόλαυσης του βυθού των Σουριν. Η ορατότητα ήταν καταπληκτική, με διαυγή νερά και τον ύφαλο σχεδόν να αγγίζει την επιφάνεια της θάλασσας. Όμορφες εικόνες εναλλάσσονταν μπροστά στα μάτια μας. Θα μπορούσα να περνούσα αμέτρητες ώρες να επιπλέω σε αυτά τα νερά και να παρατηρώ τη ζωή εκεί κάτω. Ο χρόνος περνούσε χωρίς να το καταλάβω και γω προσπαθούσα να ρουφήξω όσες παραπάνω εικόνες μπορούσα από αυτό το παραμυθένιο τοπίο.

Δεν μπορώ να διαλέξω από τις δεκάδες φώτο που έχω. Έχω ανεβάσει ακόμα μερικές στο άλπουμ.
Πήραμε το δρόμο του γυρισμού γεμάτοι ενθουσιασμό και τις καλύτερες εντυπώσεις και ευτυχώς χωρίς την Ταϊλανδή. Ποτέ δεν μάθαμε τι απέγινε. Στο λεωφορείο της επιστροφής η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη. Δεν βολευόμουν με τίποτα στο κάθισμα. «Μα τι στο καλό; Κάρβουνα έχει αυτό το κάθισμά ;» Φωτιά όμως είχαν οι γάμπες μου που είχαν κατακαεί από την πολύωρη έκθεση στον ήλιο αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη για να το πάρω χαμπάρι. Κολυμπούσα με μπλουζάκι αφού η πλάτη μου υπέφερε από τις απροσεξίες των προηγούμενων ημερών, δεν είχα σκεφτεί όμως το κάτω μέρος του σώματος μου. Αυτά τα αναφέρω για παραδειγματισμό. Στις αποσκευές σας βάλτε αντηλιακό 50+ Extremely Water Resistance.

Η μέρα τέλειωσε βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στη Khao Lak και περιγράφοντας ο ένας στον άλλο τι είδε κατά την διάρκεια της μέρας. Διαπιστώσαμε ότι πολλά από αυτά που είχα δει εγώ δεν τα συνάντησε ο σύζυγος και άλλα τόσα είδε αυτός που δεν τα είδα εγώ.

Απολαυστικό δείπνο στη καντίνα απέναντι από το Khao Lak Seafood Family House και αποχαιρετήσαμε τη Khao Lak αφού το πρωί θα ξεκινούσαμε για Κο Παγκάν. Η επίσκεψη στα Σουριν ήταν το Highlight των διακοπών μας και δεν ήταν καν στο πρόγραμμα μας. Ένα μέρος που δεν θα βρισκόμασταν ποτέ αν δεν ήμασταν τόσο γκαντέμηδες και ο καιρός στο Σαμούι δεν ήταν τόσο χάλια. Και κοιμήθηκα χαρούμενη ότι τελικά ο καλός θεούλης με αγαπάει γιατί δεν ήξερα τι θα μου ξημέρωνε η επόμενη μέρα και τι ετοίμαζε για μας αυτή η καλή κοπέλα.

Υ.Γ. Εύχομαι καλή χρονιά σε όλους σας με πολλά υπέροχα ταξίδια!!!

 

[xenos]

Πολυτιμες οι πληροφοριες σου για το θαλασσιο παρκο Mu Ko Surin νομιζω πρωτη φορα γραφονται στο φορουμ.
Παντα τετοια ggonthailand !!!!!

 

[ggonholidays]

Σε ευχαριστώ πολύ xenos!!! Εύχομαι και σε σένα πολλά υπέροχα ταξίδια!

Η εταιρεία που διοργάνωσε την εκδρομή που κάναμε ήταν η Kuraburi Greenview Travel. Μπορώ να πω πως μείναμε πλήρως ικανοποιημένοι με τις υπηρεσίες τους. Το προσωπικό ήταν πολύ εξυπηρετικό και υπήρχαν συνέχεια 2 άτομα να παρατηρούν το νερό μήπως κάποιος χρειαστεί βοήθεια. Ο εξοπλισμός για σνορκελιγκ που παρείχαν ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και το ταχύπλοο φαινόταν καινούργιο. Επίσης μας πρόσφεραν αναψυκτικά και νερό κάθε μια ώρα το πολύ. Αν εξαιρέσω το σέρβις της Indochina Sails στο Halong Bay που δεν συγκρίνεται, ήταν το καλύτερο σέρβις που είχα ποτέ σε βάρκα. Το σημαντικότερο για μένα όμως ήταν το ότι όπου σταματήσαμε ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες με εξαίρεση το κέντρο που υπήρχε άλλη μια βάρκα με επισκέπτες.

 

[xenos]

Σε ευχαριστώ πολύ xenos!!! Εύχομαι και σε σένα πολλά υπέροχα ταξίδια!

Η εταιρεία που διοργάνωσε την εκδρομή που κάναμε ήταν η Kuraburi Greenview Travel. Μπορώ να πω πως μείναμε πλήρως ικανοποιημένοι με τις υπηρεσίες τους. Το προσωπικό ήταν πολύ εξυπηρετικό και υπήρχαν συνέχεια 2 άτομα να παρατηρούν το νερό μήπως κάποιος χρειαστεί βοήθεια. Ο εξοπλισμός για σνορκελιγκ που παρείχαν ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και το ταχύπλοο φαινόταν καινούργιο. Επίσης μας πρόσφεραν αναψυκτικά και νερό κάθε μια ώρα το πολύ. Αν εξαιρέσω το σέρβις της Indochina Sails στο Halong Bay που δεν συγκρίνεται, ήταν το καλύτερο σέρβις που είχα ποτέ σε βάρκα. Το σημαντικότερο για μένα όμως ήταν το ότι όπου σταματήσαμε ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες με εξαίρεση το κέντρο που υπήρχε άλλη μια βάρκα με επισκέπτες.

Νομιζω με την indochina sails ειχαμε κανονισει και μεις την κρουαζιερα στο Halong.
Οντως τελεια!!!
Σ`ευχαριστω πολυ, καλη χρονια ναχουμε και να ταξιδευουμε εκει οπου αγαπαμε.

Ωραιες φωτογραφιες.

 

[ggonholidays]

«Σαν βγεις για πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος… » κλεμμένο

8 παρά δέκα το πρωί ήμασταν στημένοι στην στο πεζοδρόμιο να περιμένουμε το minibus για Ko Πανγκαν αφού το ραντεβού ήταν στις 8. Ο ενθουσιασμός από την προηγούμενη μέρα δεν είχε ακόμα καταλαγιάσει και έτσι πέρασαν εύκολα τα 40 λεπτά που μας είχαν στήσει. Έτσι 8.30 ξεκινάμε για το Κράμπι όπου θα κάναμε τον μοναδικό( χα χα χα) σταθμό μέχρι την αποβάθρα Donsak στο Surat Thani. Η διαδρομή κύλησε ευχάριστα και περίπου 2,5 ώρες μετά ήμασταν σε ένα υπόστεγό στο Κράμπι. Μας ξεφορτώνουν και μας ανακοινώνουν ότι θα πρέπει να περιμένουμε 2 ώρες. «Τι; Πώς; Γιατί; Αφού όλο και όλο τα ταξίδι 6 ώρες είναι είπε η καλή κοπέλα πώς γίνεται να περιμένουμε τις 2 εδώ;;;;» Καμία ανταπόκριση δεν βρήκα όσο και αν το έψαξα. Πήρα λοιπόν το σταυρόλεξο μου αλλά πριν προλάβω να συμπληρώσω το μισό μας μαζεύει ένας υπάλληλος και μας βάζει σε ένα λεωφορείο. Εμάς και μια νεαρή Ελβετίδα την Άλεξ. «Αααα!!! Θα κατάλαβαν το λάθος τους και μας πάνε κατευθείαν γιατί στο κάτω κάτω εμείς πληρώσαμε και το ακριβό ναύλο στη καλή κοπέλα!» «Ναι ναι βέβαια!!» συμφωνεί μαζί μου η Άλεξ. «Ε καλέ μου;» … Καμία απάντηση. Η χαρά μας δεν κράτησε και πολύ γιατί 10 λεπτά αργότερα μας ξεφορτώνουν και πάλι σε ένα δεύτερο υπόστεγο χωρίς καμία εξήγηση.

- Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Ε καλέ μου; Τι θα κάνουμε τώρα;
- Τίποτα! Χώνεψε το ότι θα φτάσουμε το βράδυ, χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Η διαδρομή είναι υπέροχη.
- Μα δεν είναι δυνατόν να μας ξεγέλασε αυτή η καλή κοπέλα. (Καμία απάντηση)

Μετά από 5 λεπτα μας ξαναφορτώνουν σε ένα τρίτο λεωφορείο κάνουμε μια διαδρομή μισής ώρας για να μας ξεφορτώσουν 3ο υπόστεγο. Εκεί προσπαθούσαμε να μαζέψουμε την Άλεξ που αφηνιασμένη ξεκίνησε να φωνάζει «I want to punch somebody now!» «Ηρέμησε καλή μου. Παρ’ το σαν μέρος του ταξιδιού. Είναι μια αυθεντική εμπειρία από Ταϊλάνδη» πριν μας ξαναφορτώσουν ένα τέταρτο λεωφορείο για να μας ξεφορτώσουν σε ένα πεζοδρόμιο για να μας μαζέψει ένα φορτηγάκι. Φορτωμένοι μαζί με τις βαλίτσες στη καρότσα του pickup γνωρίσαμε τον Ματέο που ξεκίνησε από το Κο Λάντα και αναρωτιόταν τι κάνει λάθος και συνεχώς χάνει το VIP air-conditioning minibus που είχε πληρώσει και από εκείνη την ώρα έγινε μαζί με την Άλεξ η ευχάριστη συντροφιά μας σε αυτό το ταξίδι που όλο πήγαινε και τελειωμό δεν είχε. Μια ώρα και ένα λεωφορείο αργότερα …
Εγώ: « Δεν αντέχω άλλο!!!! Τα νεύρα μου. Οχί άλλα λεωφορείααααα. Φέρτε μου την ξενοδόχα να τη σκίσω. Την απαίσια, την μπιπ μπιπ μπιπ »
Άλεξ « Χα χα Περνάς αυτό που πέρασα εγώ πριν 2 ώρες. Θυμήσου την χαρά της εμπειρίας που λέγαμε χα χα χα»

Δεν είναι φάρσα αυτό που σας περιγράφω φίλοι μου. Δεν είναι Μολιέρος. Είναι ένα εγχειρίδιο του πως μπορείς να κάνεις ένα ταξίδι 6 ωρών σε 12. Οι οδηγίες για το πώς να σπάσετε το ρεκόρ Γκίνες για τις περισσότερες φορτοεκφορτώσεις. Η διατριβή μου για το πως να σε πιάσουν κορόιδο στη Ταϊλάνδη. Είναι το μακρύ ταξίδι προς την Ιθάκη μου, το Κο Πανκάν. ‘Ένας Γολγοθάς που νόμιζα πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Χρειάστηκαν συνολικά 5 λεωφορεία, 1 pickup, 1 καράβι, 6 Depon και περισσότερο από 12 ώρες για να φτάσουμε τελικά στο νησί. Σημειώστε ότι και το καράβι που μας πέρασε από την Donsak στο Παγκάν ήταν το πιο αργό που υπήρχε και έκανε και στάση στο Κο Σαμούι. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να μας σταματήσουν μεσοπέλαγα για να αλλάξουμε βάρκα, να μας μοιράσουν σε long tail boats και με τις βαλίτσες στα γόνατα να τραβάμε κουπί. Αλλά και εκεί με απογοήτευσαν! Μα τι αχάριστη που είμαι πια! Με τίποτα δεν είμαι ικανοποιημένη!

Όταν φτάσαμε στην Thong Sala παράλαβε τα κουφάρια μας το φορτηγάκι του Cookies Salad Hotel και λίγη ώρα αργότερα καταφέραμε επιτέλους να κάνουμε check in. «Μπορείτε να πάτε στο δωμάτιο σας» μας λέει η ευγενέστατη κοπελιά και μας δείχνει μια σκάλα να κατέβουμε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ανακούφιση μου όταν δυο παιδιά του ξενοδοχείου φορτώθηκαν τις βαλίτσες μας για να τις μεταφέρουν, γιατί η σκάλα κατέβαινε και κατέβαινε μέχρι που πιάσαμε πάτο!!!!!!!!!!!!!!! Ένα τεράστιο χαμόγελο βιδώθηκε στη τσιμπλιασμένη μας φάτσα και εγκαταστάθηκε εκεί για τις επόμενες 2 μέρες. Το δωματιάκι μας ήταν πάνω στη παραλία στο πάνω όροφο. Ήταν άνετο, ωραία διακοσμημένο και με ένα μεγάλο μπαλκόνι που έβλεπε τη Salad Beach. Ικανοποιημένοι γεμίσαμε και την κοιλίτσα μας στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και όταν ο σύζυγος δήλωνε ότι όσο και να χτυπιέμαι αυτός θα περάσει τις επόμενες 2 μέρες ξυπόλητος σε αυτή τη παραλία, εγώ ρωτούσα στη ρεσεψιόν πως θα φτάσω στο Κoh Νang Υuan. Η φόρα μου κόπηκε απότομα όμως όταν έμαθα πως θα ξεκινούσαμε στις 7 το πρωί και θα επιστρέφαμε στις 7 το βράδυ. Κούραση Vs ggonholidays σημειώσατε 1 . Ακόμα το μετανιώνω. Έφτασα εκεί και δεν πήγα λίγο παραπέρα. Πάντα όμως δεν θα υπάρχει και το παραπέρα που θα θέλουμε να φτάσουμε;

Κλείνω την περιγραφή της δραματικής φαρσοκωμωδίας με την ευτυχή κατάληξη με αυτό

 

[ggonholidays]

Το πρωινό μας φαναίρωσε την ομορφία της Salad Beach. Η παραλία είναι πραγατικά υπέροχη και η θέα από το μπαλκόνι μας μας μαγευτική.

Απόφασισαμε να περάσουμε τη μέρα χαλαρά εκεί έτσι μετά το πρωινό πήραμε τις μασκούλες μας και τραβήξαμε προς εξερέυνηση του υφάλου που βρίσκεται 150 μέτρα από την ακτή και ο οποίος αποδείχτηκε
αρκετά πλούσιος σε ζωή. Επιβεβαιώνω την ύπαρξη των τεράστιων αηδιαστηκών αγγουριών για τα οποία μας έχει μιλήσει η συμφωρουμίτησα go2dbeach . Εκτός από τα αγγούρια μου έκαναν επίσης μεγάλη εντύπωση τα πολλά νεκρά κοράλια που βρίσκουνταν ακριβώς πριν τον ύφαλο και έμοιαζαν σαν ένα βουνό από οστά. Σκιάχτικα για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι είναι απλά κοράλια όταν βρέθηκαν ξαφνικά μπροστά στη μάσκα μου και σχεδόν άγγιζαν την επιφάνεια της θάλασσας. Το μόνο που με ενοχλούσε τόσο στη Salad όσο και στις άλλες παραλίες που επισκευτήκαμε στο νησί ήταν οι βάρκες που πηγαινοέρχονταν και νόμιζα ότι θα περάσουν από πάνω μας. Υποτίθεται ότι υπάρχουν οριοθετημένοι διάδρομοι για τη διακίνηση των βαρκών αλλά μάλλον οι Ταίλανδοί βαρκάριδες είναι λίγο αναρχικοί καμικάζι!

Η παραλία εκτός από πανέμορφη ήταν πολύ ήσυχη παρόλο που τα ξενοδοχεία ήταν σχεδόν πλήρη. Ελάχιστος κόσμος στη παραλία και ακόμα λιγότερος μέσα στο νερό. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί. Η Salad έχει αρκετά ξενοδοχεία τόσο ακριβά όσο και πιο οικονομικές επιλογές τα οποία όμως γεμίζουν πολύ εύκολα. Ρωτήσαμε σε μερικά από εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον αλλά πουθενά δεν υπήρχε διαθέσιμο δωμάτιο. Το Cookies όμως δεν το αλλάζω με τίποτα και ευχαριστώ τη go2dbeachγιατί το ξετρύπωσα από την ιστορία της. Το ξενοδοχείο αν παραβλέψεις τα πολλά σκαλιά που είναι πρόβλημα αν είσαι σαν εμένα τεμπέλα ή η φυσική σου κατάσταση είναι σαν εμένα «άστα να πάνε...» ήταν σε όλα άψογο. Εξυπηρέτηση, δωμάτια, θέα αλλά και το φαγητό αφού το τιμήσαμε κάθε βράδυ. Φυσικά το δωμάτιο μας ήταν αυτό οπόταν τα σκαλιά για μας δεν ήταν θέμα αφού και όλες τις μετακινήσεις μας της κάναμε με βάρκα ταξί.

Το απόγευμα απολαύσαμε ένα υπέροχο μασάζ σε ένα από τα παραλιακά μαγαζιά και γενικά η μέρα μας πέρασε ξεκούραστα και ευχάριστα και η χτεσινή ταλαιπωρία αποτελούσε μακρινό παρελθόν.

Το βράδυ η παραλία αλλάζει σκηνικό. Τα ξενοδοχεία βγάζουν τα τραπέζια τους μέχρι το κιμά και κάνουν την εμφάνισή του χορευτές της φωτιάς.

Την επομένη αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε τις διπλανές παραλίες. Συμφωνήσαμε με ένα βαρκάρη ταξιτζή να μας πάει αρχικά στην Mae Had, να μας αφήσει για 2 ώρες και μετά να μας πάει στην Haad Yao. Η Mae Had βρίσκεται στα δεξιά της Salad σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων. Αρκετά όμορφη παραλία με περισσότερο κόσμο από την Salad. Είχε ένα έλος μερικά μέτρα από τη θάλασσα που σχημάτιζε μια τάφρο μεταξύ της θάλασσας και των ξενοδοχείων το οποίο μάζευε άπειρα τεράστια κουνούπια. Το μεγάλο ατού της Mae Had είναι ένα νησάκι Ko Ma που υπάρχει μερικά μέτρα από τη παραλία και που προσθέτει στη θέα αλλά και ο πολύ πλούσιος ύφαλος που υπάρχει μερικά μέτρα από τη παραλία και γύρω από το νησί o οποίος έχει χαρακτηριστεί ως εθνικό πάρκο. Το νησάκι ενώνεται με τη παραλία με μια λωρίδα άμμου.

Η Had Yao έχει άλλο αέρα, πιο κοσμοπολίτικο. Σαφώς μεγαλύτερη παραλία, με πολλή κόσμο και περισσότερες επιλογές για φαγητό και ποτό. Παρόλο αυτά ήταν ήσυχα. Θεωρώ ότι είναι πολύ καλή επιλογή για διαμονή στο νησί ειδικότερα αν δεν προτειμάτε την απομόνωση. Με θαμώνες νεαρότερης ηλικίας και περισσότερες παρέες παρά ζευγάρια και οικογένειες που συναντούσες στη άλλες δυο παραλίες. Προσωπικά αν ήταν να ξαναπάω πάλι τη Salad θα επέλεγα γιατί ήταν η ομορφότερη από τις τρεις.

Οι δύο μέρες στο νησί πέρασαν υπερβολικά γρήγορα. Αφήσαμε το Cookies με βαρία καρδιά αλλά μας περίμενε η Μπανγκόκ και η ανυπομονησία για την εξερεύνηση αυτής της υπέροχης πόλης υπερνικούσε τη λύπη μας που θα αφήναμε αυτό τον παράδεισο.