GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.062
- Likes
- 20.473
Άχαρη η επιστροφή μετά από 21 μέρες, οι σκέψεις και τα συναισθήματα πολλά και ανάμεικτα. Το μυαλό μου μπορεί να έχει επιστρέψει αλλά το σώμα μου είναι ακόμα εκεί (jetlag γαρ). Συνοπτικά:
-Μπανγκόκ: παλιά ερωμένη, η φοβερή ασιατική μεγαλούπολη, εκεί που το παλιό συναντά το νέο με εντυπωσιακό τρόπο. Θες εκπληκτικούς ναούς, παραδοσιακό τρόπο ζωής, φοβερό street food? Θες αστραφτερά mall, φουτουριστικό σκηνικό με ουρανοξύστες και υπέργεια τρένα, χλιδάτα skybar? Τα χει όλα και συμφέρει.
-Vientiane: η κουκλίστικη πρωτεύουσα του Λάος με διεύψευσε ευχάριστα, αξίζει σίγουρα ένα πέρασμα από εκεί, έστω και μιας ημέρας. Εντυπωσιακοί ναοί, μια πανέμορφη στούπα, αποικιακή αρχιτεκτονική (με μια μίξη σοσιαλιστικής πολυκατοικίας), ωραία ζωή στο ποτάμι με ντόπιους.
-Luang Prabang: Ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία η εκπληκτική της τοποθεσία, μια χερσόνησος υπερυψωμένη ανάμεσα σε δυο ποτάμια (το ένα ο μέγας Μεκόνγκ), με εντυπωσιακή τροπική φύση, μπουτίκ αρχιτεκτονική (ούτε ένα άσχημο κτίριο εντός κέντρου, όλα μια μίξη λαοτιανής και γαλλικής αρχιτεκτονικής), με 33 ναούς να συνωστίζονται σε ένα μικρό όσο και εντυπωσιακό σκηνικό. Από την άλλη, δε μπορεί να μη μου τριβελίζει το μυαλό από τη πρώτη στιγμή που την αντίκρυσα, ότι το χωριό (χωριό είναι παρά πόλη) φλερτάρει έντονα με το χαρακτηρισμό μιας καλοστημένης tourist trap. Απουσία σπιτιών ντόπιων εντός του κέντρου και γενικά ντόπιας ζωής εντός των τειχών, ψιλο-θλιμμένες φάτσες εργαζόμενων στον τουριστικό τομέα, η πρωινή τελετή με τους μοναχούς στον κεντρικό δρόμο να είναι η πιο αηδιαστική και άθλια "ατραξιόν" που έχω δει ποτέ. Φαγητό μέτριο (σημαντικό για μένα). Σε μικρή απόσταση βέβαια από την καλογυαλισμένη "πραγματικότητα", το πραγματικό Λάος: βουκολικά σκηνικά, φτωχός κόσμος αγροτών, με πολύ χαμόγελο, αγνό και άδολο.
-Hanoi: Εδώ τα πράγματα μπλέκουν....είτε το μισείς είτε το λατρεύεις. Για μένα, είναι η Μεγάλη Κυρία της Άπω Ανατολής, μια μεθυστική μίξη του παλιού με το παλιό, μια παλιά συνοικία που σε προκαλέι να χαθείς στα στενά της όπου συνωστίζονται μυριάδες μηχανάκια, όπου ατμοί αναδύονται από χιλιάδες κατσαρόλες και γουόκ με street food που κινείται από το άθλιο στο γκουρμέ, με ατμοσφαιρικούς μικρούς ναούς όπου σε ζαλίζει η μυρωδιά από τα στικάκια και τις ψαλμωδίες ηλικιωμένων κυριών, με πανύψηλα δέντρα να αγκαλιάζουν τα αποικιακά κτίρια, όπου μυριάδες έμποροι κάνουν αυτό που κάνουν επί χιλιετίες κι όπου περιμένεις ένα χέρι να σε τραβήξει ξαφνικά σε κάποιο καταγώγι για μια μπύρα και τζόγο για το ποια ακρίδα θα πηδήξει πιο μακριά....τη πρώτη νύχτα που το αντίκρισα ήθελα να φύγω, την τελευταία δεν ήθελα.
-Halong Bay: για μένα, το πιο αδιάφορο κομμάτι του μικρού μου ταξιδιού στο Βιετνάμ. Ωραίο πλοίο, ωραίο σκηνικό (έχουμε δει και καλύτερα), ωραίο φαγητό, μια ωραία, χαζο-χαρούμενη τουριστική κρουαζιέρα. Πας γιατί "έτσι πρέπει", αλλά αν σε ρωτήσουν αν ξαναπάς, μάλλον λες "μια φορά μονάχα φτάνει".
-Hoi An: Αααααχχχχχχχχχχχχχχ....έρωτα μπαμπέση και ζημιάρη, έρωτα, θεέ μου, σκανταλιάρη (copyright αφοί Χαϊτίδη). Εντάξει, η παλιά πόλη είναι ένα υπερθέαμα ανακαινισμένων κτιρίων, όπου είναι είτε μουσεία, είτε σουβενιράδικα και μπουτίκ, είτε εστιατόρια και γουστόζικα καφέ. Ένα μουσείο με έντονη εμπορική χροιά δηλαδή. Αλλά ρε παιδιά, είναι το κάτι άλλο. Σαν να παίρνεις ένα ιταλικό ή γαλλικό χωριό, μέσα σε σκηνικό από ένα ελληνικό νησί κι όλο αυτό μαζί να το τοποθετείς στο Βιετνάμ...μάλλον μπουρδολογώ, αλλά η φαντασμαγορία που ονομάζεται Χόι Αν, δε μπορεί να περιγραφεί, πρέπει να το ζήσεις. Φοβεροί ναοί, φοβεροί! Γαμάτη αρχιτεκτονική. Το βράδυ, ατμόσφαιρα ΟΝΕΙΡΟ με τις εκατοντάδες πολύχρωμες lanterns (δε μπορώ σκεφτώ την ελληνική λέξη σόρρυ), το ποτάμι με τις βάρκες να λικνίζονται, μια local market απίστευτη και αυθεντικότατη, με street food που κινείται στα όρια αστεριών μισελέν και μπουτίκ εστιατόρια σε απίστευτα καλαίσθητα κτίρια με ανεμιστήρες να στριφογυρνάνε σε ψηλά ταβάνια κι όπου σου σερβίρουν δημιουργίες που συγκρίνονται ανετότατα σε ποιότητα και φαντασία με όσα σε έχουν απογειώσει σε Ιταλία και Γαλλία.
Χόι Αν, από τα ωραιότερα μέρη στο κόσμο κατά την ταπεινότητά μου. Ναι, είναι τουριστικό, προφανώς!
tip: νοικιάστε ποδήλατα και χαθείτε στις γύρω εξοχές. Ορυζώνες, νεροβούβαλοι, παγόδες-μοναστήρια, νερο-φοίνικες, χωριά, Βιετνάμ.....ΈΡΩΤΑΣ (@babaduma κάτι ήξερε ο παλιός που είναι αλλιώς
).
-Koh Kood: αντί άλλων σχολίων...
...γιατί πολλά είπαμε και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Εσείς ακόμα ψάχνεστε για Πουκέ, πι-πι και Σαμούι? Ξανασκεφτείτε το και πηγαίντε δείτε το γρήγορα, πριν η κάθε παραλία αποκτήσει πάνω από τα 5-6 άτομα που κατά μέσο όρο την απολαμβάνουν σήμερα στην υψηλή περίοδο.
-Μπανγκόκ: παλιά ερωμένη, η φοβερή ασιατική μεγαλούπολη, εκεί που το παλιό συναντά το νέο με εντυπωσιακό τρόπο. Θες εκπληκτικούς ναούς, παραδοσιακό τρόπο ζωής, φοβερό street food? Θες αστραφτερά mall, φουτουριστικό σκηνικό με ουρανοξύστες και υπέργεια τρένα, χλιδάτα skybar? Τα χει όλα και συμφέρει.
-Vientiane: η κουκλίστικη πρωτεύουσα του Λάος με διεύψευσε ευχάριστα, αξίζει σίγουρα ένα πέρασμα από εκεί, έστω και μιας ημέρας. Εντυπωσιακοί ναοί, μια πανέμορφη στούπα, αποικιακή αρχιτεκτονική (με μια μίξη σοσιαλιστικής πολυκατοικίας), ωραία ζωή στο ποτάμι με ντόπιους.
-Luang Prabang: Ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία η εκπληκτική της τοποθεσία, μια χερσόνησος υπερυψωμένη ανάμεσα σε δυο ποτάμια (το ένα ο μέγας Μεκόνγκ), με εντυπωσιακή τροπική φύση, μπουτίκ αρχιτεκτονική (ούτε ένα άσχημο κτίριο εντός κέντρου, όλα μια μίξη λαοτιανής και γαλλικής αρχιτεκτονικής), με 33 ναούς να συνωστίζονται σε ένα μικρό όσο και εντυπωσιακό σκηνικό. Από την άλλη, δε μπορεί να μη μου τριβελίζει το μυαλό από τη πρώτη στιγμή που την αντίκρυσα, ότι το χωριό (χωριό είναι παρά πόλη) φλερτάρει έντονα με το χαρακτηρισμό μιας καλοστημένης tourist trap. Απουσία σπιτιών ντόπιων εντός του κέντρου και γενικά ντόπιας ζωής εντός των τειχών, ψιλο-θλιμμένες φάτσες εργαζόμενων στον τουριστικό τομέα, η πρωινή τελετή με τους μοναχούς στον κεντρικό δρόμο να είναι η πιο αηδιαστική και άθλια "ατραξιόν" που έχω δει ποτέ. Φαγητό μέτριο (σημαντικό για μένα). Σε μικρή απόσταση βέβαια από την καλογυαλισμένη "πραγματικότητα", το πραγματικό Λάος: βουκολικά σκηνικά, φτωχός κόσμος αγροτών, με πολύ χαμόγελο, αγνό και άδολο.
-Hanoi: Εδώ τα πράγματα μπλέκουν....είτε το μισείς είτε το λατρεύεις. Για μένα, είναι η Μεγάλη Κυρία της Άπω Ανατολής, μια μεθυστική μίξη του παλιού με το παλιό, μια παλιά συνοικία που σε προκαλέι να χαθείς στα στενά της όπου συνωστίζονται μυριάδες μηχανάκια, όπου ατμοί αναδύονται από χιλιάδες κατσαρόλες και γουόκ με street food που κινείται από το άθλιο στο γκουρμέ, με ατμοσφαιρικούς μικρούς ναούς όπου σε ζαλίζει η μυρωδιά από τα στικάκια και τις ψαλμωδίες ηλικιωμένων κυριών, με πανύψηλα δέντρα να αγκαλιάζουν τα αποικιακά κτίρια, όπου μυριάδες έμποροι κάνουν αυτό που κάνουν επί χιλιετίες κι όπου περιμένεις ένα χέρι να σε τραβήξει ξαφνικά σε κάποιο καταγώγι για μια μπύρα και τζόγο για το ποια ακρίδα θα πηδήξει πιο μακριά....τη πρώτη νύχτα που το αντίκρισα ήθελα να φύγω, την τελευταία δεν ήθελα.
-Halong Bay: για μένα, το πιο αδιάφορο κομμάτι του μικρού μου ταξιδιού στο Βιετνάμ. Ωραίο πλοίο, ωραίο σκηνικό (έχουμε δει και καλύτερα), ωραίο φαγητό, μια ωραία, χαζο-χαρούμενη τουριστική κρουαζιέρα. Πας γιατί "έτσι πρέπει", αλλά αν σε ρωτήσουν αν ξαναπάς, μάλλον λες "μια φορά μονάχα φτάνει".
-Hoi An: Αααααχχχχχχχχχχχχχχ....έρωτα μπαμπέση και ζημιάρη, έρωτα, θεέ μου, σκανταλιάρη (copyright αφοί Χαϊτίδη). Εντάξει, η παλιά πόλη είναι ένα υπερθέαμα ανακαινισμένων κτιρίων, όπου είναι είτε μουσεία, είτε σουβενιράδικα και μπουτίκ, είτε εστιατόρια και γουστόζικα καφέ. Ένα μουσείο με έντονη εμπορική χροιά δηλαδή. Αλλά ρε παιδιά, είναι το κάτι άλλο. Σαν να παίρνεις ένα ιταλικό ή γαλλικό χωριό, μέσα σε σκηνικό από ένα ελληνικό νησί κι όλο αυτό μαζί να το τοποθετείς στο Βιετνάμ...μάλλον μπουρδολογώ, αλλά η φαντασμαγορία που ονομάζεται Χόι Αν, δε μπορεί να περιγραφεί, πρέπει να το ζήσεις. Φοβεροί ναοί, φοβεροί! Γαμάτη αρχιτεκτονική. Το βράδυ, ατμόσφαιρα ΟΝΕΙΡΟ με τις εκατοντάδες πολύχρωμες lanterns (δε μπορώ σκεφτώ την ελληνική λέξη σόρρυ), το ποτάμι με τις βάρκες να λικνίζονται, μια local market απίστευτη και αυθεντικότατη, με street food που κινείται στα όρια αστεριών μισελέν και μπουτίκ εστιατόρια σε απίστευτα καλαίσθητα κτίρια με ανεμιστήρες να στριφογυρνάνε σε ψηλά ταβάνια κι όπου σου σερβίρουν δημιουργίες που συγκρίνονται ανετότατα σε ποιότητα και φαντασία με όσα σε έχουν απογειώσει σε Ιταλία και Γαλλία.
Χόι Αν, από τα ωραιότερα μέρη στο κόσμο κατά την ταπεινότητά μου. Ναι, είναι τουριστικό, προφανώς!
tip: νοικιάστε ποδήλατα και χαθείτε στις γύρω εξοχές. Ορυζώνες, νεροβούβαλοι, παγόδες-μοναστήρια, νερο-φοίνικες, χωριά, Βιετνάμ.....ΈΡΩΤΑΣ (@babaduma κάτι ήξερε ο παλιός που είναι αλλιώς
).-Koh Kood: αντί άλλων σχολίων...
...γιατί πολλά είπαμε και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Εσείς ακόμα ψάχνεστε για Πουκέ, πι-πι και Σαμούι? Ξανασκεφτείτε το και πηγαίντε δείτε το γρήγορα, πριν η κάθε παραλία αποκτήσει πάνω από τα 5-6 άτομα που κατά μέσο όρο την απολαμβάνουν σήμερα στην υψηλή περίοδο.
