LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.615
- Likes
- 8.264
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Μετα απο μηνες σιωπης...
Ο δρόμος για Tricomale είναι υπό κατασκευή. Η πορεία δύσκολη είτε από τις μεγάλες λακκούβες του οδοστρώματος που κάνου ν το βανάκι να χοροπηδά επικίνδυνα στο μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου ,είτε από τις μπουλντόζες και
εργάτες που σε άλλα μεγάλα κο
μμάτια προσπαθούν να φαρδύνουν και να ασφαλτοστρώσουν το δρόμο..
Τα χωράφια ρυζιού και οι φοινικοφυτείες αντικαταστάθηκαν από τη πυκνή απροσπέλαστη ζούγκλα.. Που και που μικρές λίμνες γεμάτες με νούφαρα και λουλούδια δίνουν μια ομορφότερη και ηπιότερη εικόνα στο τοπίο.
Το να ζεις εδώ περιτριγυρισμένος από τη ζούγκλα είναι ένα δύσκολο καθημερινό στοίχημα ζωής. Το ντύσιμο των κατοίκων,
η αρχιτεκτονική των σπιτιών,
τα φτωχικά μαγαζάκια φανερώνουν τη δυσχερή οικονομική τους κατάσταση..
Υπαίθριες φωτιές και καζάνια βράζουν στη άκρη του δρόμου τα πιο νόστιμα καλαμπόκια ( μετά από αυτά στο Περού) που εχω δοκιμάσει.. Μια γυναίκα στα δεξιά του δρόμου μόλις έχει ανάψει φωτιά και καθαρίζει καλαμπόκια ενώ το μικρό παιδάκι της κοιμάται στη καρότσα μιας αγροτικής μηχανής…
Τα ζεστά μικρά αλλά νόστιμα καλαμπόκια ήταν ότι πρέπει για δεκατιανο. Τα γέλια μας και οι φωνές ξύπνησαν το μικρό . Έτρεξαν όλοι να το πάρουν αγκαλιά και να ποζάρουν σε δεκάδες φωτογραφίες φωναζοντας λες και ήταν σε διαδήλωση, γεγονός που τέντωσε τα νεύρα μου στη τσίτα και κατατρόμαξε το μικρό που έβαλε τα κλάματα το καημενούλη
ψάχνοντας τόπο να κρυφτεί από τους άσπρους φωνακλάδες.
Μόνο η αγκαλιά της μάνας κατάφερε να ηρεμήσει το μικρό ενώ οι άλλοι δοκιμάζαμε τις πιο νόστιμες μπανάνες που μας φίλεψε η γυναίκα ελπίζοντας ότι το φαί θα εμπόδιζε από το να τρομάξουν πάλι το παιδί της οι άγαρμποι πελάτες της .
Διασχίζοντας τη χώρα μπορείς πια να διαχωρίσεις τους Βόρειους από τους Νότιους , τους Βουδιστές από τους Ινδουιστές. Η καθαριότητα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό διαχωρισμού.. Οι Ινδουιστές ζουν μέσα στη ακαταστασία δίπλα στα σκουπίδια κοινώς μέσα στη βρώμα που χαρακτηρίζουν τα χωριά και το χώρο τους, ενώ οι Βουδιστές και τα χωριά τους είναι πεντακάθαρα τακτοποιημένα σε τάξη δηλαδή..Η διαφορά επίσης Βορρά και Νότου έχει να κάνει με τις κρατικές υποδομές και υπηρεσίες Ενώ στο Νότο όλα φαίνεται να έχουν αφήσει πίσω το πόλεμο
εδώ ακόμη τα γκρεμισμένα σπίτια,
γέφυρες, επικίνδυνοι δρόμοι, καταστρεμμένα σχολειά και ναοί μαρτυρούν τη βία που περασε. Όχι πως δεν έχουν γίνει έργα ανοικοδόμησης , όχι αλλά χρειάζεται ακόμη δουλειά. Από τα εκτελεσμένα έργα , έτσι να μην λέμε μόνο τα αρνητικά, είναι η αποπεράτωση όλων των σιδηροδρομικών σταθμών και δικτύου, ανέγερση νοσοκομείων και σχολείων , αναστήλωση της βιβλιοθήκης και η προσπάθεια ενσωμάτωσης συμβίωσης κάτω από τη σκέπη της δημοκρατίας της χώρας όλων των μειονοτήτων.. Η κυβέρνηση διατυμπανίζει πως οι Ταμίλ αντάρτες και οι συμπαθούντες όσοι επέζησαν ( όχι και πολλοί βέβαια) έχουν πλήρως ενσωματωθεί μεταμελημένοι στο μεγάλο κοινωνικό-πολιτικό σύνολο.. Πόσο εύθραυστη είναι αυτή η ισορροπία? Πόσο έχουν εξομαλυνθεί οι ανισότητες και οι αδικίες? Για πόσο θα επικρατεί αυτή η σταθερότητα και ομαλότητα στη χώρα? Άγνωστο.. ο καιρός θα δείξει..
Μετά από 133 χιλιόμετρα δρόμο, ο θεός να τον κάνει δρόμο αφού το μεγαλύτερο κομμάτι είναι υπο κατασκευή και χώματα λακκούβες , μεγάλες πέτρες μπουλντόζες και εκσκαφείς εμπόδιζαν τη άνετη διέλευση των οχημάτων, δηλαδή του μοναδικού δικού μας τζιπ, οι μόνοι που διασχίζαμε εκείνη τη μέρα το δρομο… , μπαίνουμε στο Tricocomale..
Ο δρόμος για Tricomale είναι υπό κατασκευή. Η πορεία δύσκολη είτε από τις μεγάλες λακκούβες του οδοστρώματος που κάνου ν το βανάκι να χοροπηδά επικίνδυνα στο μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου ,είτε από τις μπουλντόζες και
εργάτες που σε άλλα μεγάλα κο
Τα χωράφια ρυζιού και οι φοινικοφυτείες αντικαταστάθηκαν από τη πυκνή απροσπέλαστη ζούγκλα.. Που και που μικρές λίμνες γεμάτες με νούφαρα και λουλούδια δίνουν μια ομορφότερη και ηπιότερη εικόνα στο τοπίο.
Το να ζεις εδώ περιτριγυρισμένος από τη ζούγκλα είναι ένα δύσκολο καθημερινό στοίχημα ζωής. Το ντύσιμο των κατοίκων,
η αρχιτεκτονική των σπιτιών,
τα φτωχικά μαγαζάκια φανερώνουν τη δυσχερή οικονομική τους κατάσταση..
Υπαίθριες φωτιές και καζάνια βράζουν στη άκρη του δρόμου τα πιο νόστιμα καλαμπόκια ( μετά από αυτά στο Περού) που εχω δοκιμάσει.. Μια γυναίκα στα δεξιά του δρόμου μόλις έχει ανάψει φωτιά και καθαρίζει καλαμπόκια ενώ το μικρό παιδάκι της κοιμάται στη καρότσα μιας αγροτικής μηχανής…
Τα ζεστά μικρά αλλά νόστιμα καλαμπόκια ήταν ότι πρέπει για δεκατιανο. Τα γέλια μας και οι φωνές ξύπνησαν το μικρό . Έτρεξαν όλοι να το πάρουν αγκαλιά και να ποζάρουν σε δεκάδες φωτογραφίες φωναζοντας λες και ήταν σε διαδήλωση, γεγονός που τέντωσε τα νεύρα μου στη τσίτα και κατατρόμαξε το μικρό που έβαλε τα κλάματα το καημενούλη
Μόνο η αγκαλιά της μάνας κατάφερε να ηρεμήσει το μικρό ενώ οι άλλοι δοκιμάζαμε τις πιο νόστιμες μπανάνες που μας φίλεψε η γυναίκα ελπίζοντας ότι το φαί θα εμπόδιζε από το να τρομάξουν πάλι το παιδί της οι άγαρμποι πελάτες της .
Διασχίζοντας τη χώρα μπορείς πια να διαχωρίσεις τους Βόρειους από τους Νότιους , τους Βουδιστές από τους Ινδουιστές. Η καθαριότητα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό διαχωρισμού.. Οι Ινδουιστές ζουν μέσα στη ακαταστασία δίπλα στα σκουπίδια κοινώς μέσα στη βρώμα που χαρακτηρίζουν τα χωριά και το χώρο τους, ενώ οι Βουδιστές και τα χωριά τους είναι πεντακάθαρα τακτοποιημένα σε τάξη δηλαδή..Η διαφορά επίσης Βορρά και Νότου έχει να κάνει με τις κρατικές υποδομές και υπηρεσίες Ενώ στο Νότο όλα φαίνεται να έχουν αφήσει πίσω το πόλεμο
εδώ ακόμη τα γκρεμισμένα σπίτια,
γέφυρες, επικίνδυνοι δρόμοι, καταστρεμμένα σχολειά και ναοί μαρτυρούν τη βία που περασε. Όχι πως δεν έχουν γίνει έργα ανοικοδόμησης , όχι αλλά χρειάζεται ακόμη δουλειά. Από τα εκτελεσμένα έργα , έτσι να μην λέμε μόνο τα αρνητικά, είναι η αποπεράτωση όλων των σιδηροδρομικών σταθμών και δικτύου, ανέγερση νοσοκομείων και σχολείων , αναστήλωση της βιβλιοθήκης και η προσπάθεια ενσωμάτωσης συμβίωσης κάτω από τη σκέπη της δημοκρατίας της χώρας όλων των μειονοτήτων.. Η κυβέρνηση διατυμπανίζει πως οι Ταμίλ αντάρτες και οι συμπαθούντες όσοι επέζησαν ( όχι και πολλοί βέβαια) έχουν πλήρως ενσωματωθεί μεταμελημένοι στο μεγάλο κοινωνικό-πολιτικό σύνολο.. Πόσο εύθραυστη είναι αυτή η ισορροπία? Πόσο έχουν εξομαλυνθεί οι ανισότητες και οι αδικίες? Για πόσο θα επικρατεί αυτή η σταθερότητα και ομαλότητα στη χώρα? Άγνωστο.. ο καιρός θα δείξει..
Μετά από 133 χιλιόμετρα δρόμο, ο θεός να τον κάνει δρόμο αφού το μεγαλύτερο κομμάτι είναι υπο κατασκευή και χώματα λακκούβες , μεγάλες πέτρες μπουλντόζες και εκσκαφείς εμπόδιζαν τη άνετη διέλευση των οχημάτων, δηλαδή του μοναδικού δικού μας τζιπ, οι μόνοι που διασχίζαμε εκείνη τη μέρα το δρομο… , μπαίνουμε στο Tricocomale..