τόση τρέλα 
Το οικονομικό είναι για τους περισσότερους από εμας ένα ζήτημα. Όπως και ο ελεύθερος χρόνος. Προσωπικά αν είχα ένα επιπλέον διχίλιαρο το χρόνο για ταξίδια, αλλά και περισσότερες μέρες άδειας, θα αντιμετώπιζα διαφορετικά το ζήτημα. Δεν θα με απασχολούσε τόσο το κατά πόσο οι "εμμονές" μου με εμποδίζουν να γνωρίζω καινούρια μέρη. Απλά θα πήγαινα και σε αυτές και σε κάποιο "άσχετο" μακρινό με πολύ μεγαλύτερη ευκολία και πολύ λιγότερες τύψεις.
Εγώ νομίζω ότι το έχω κάπως "συμβιβάσει" με το μισά-μισά. Να πηγαίνω σε μερικά καινούρια μέρη κάθε χρόνο, αλλά και να "εντρυφώ" καλύτερα σε όσα με εμπνέουν περισσότερο. Αλλά και πάλι δεν είμαι τελείως ικανοποιημένη. Από την άλλη σκέφτομαι ότι αλλάζουν και τα γούστα με τα χρόνια και διαφοροποιούνται και οι προορισμοί που "κολλάς". Πχ μετά το πρώτο μου ταξίδι σε αραβική χώρα ως φοιτήτρια έφαγα ένα κόλλημα με την Αραβία και τη Μέση Ανατολή και ήθελα να πηγαίνω συνέχεια σε τέτοια μέρη. Πράγματι επισκέφτηκα κάμποσα, αλλά κάποια στιγμή μπούχτισα. Ακόμα ανατριχιάζω όταν ακούω το μουεζίνη την ώρα που πέφτει ο ήλιος, αλλά προτιμώ να τον απολαμβάνω στην Τουρκία, τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ασία από το να πηγαίνω στην Αραπιά.
Προσωπικά το άγχος μου δεν είναι τόσο το να προσθέτω χώρες (αν και ομολογώ ότι με πιάνει ώρες-ώρες), αλλά η αίσθηση ότι πηγαίνοντας σε παρόμοιους προορισμούς "χάνω" πράγματα και δε διευρύνω τους ορίζοντές μου όσο θα ήθελα. Υπάρχουν πάρα πολλά μέρη που έχω πάει πάνω από 1-2 φορές και κάμποσα που έχω πάει 5+ φορές (πχ Τουρκία, Σκωτία που έχω ζήσει κιόλας για ένα χρόνο, Ιταλία). Αλλά επειδή τα περισσότερα ταξίδια τα βλέπω σαν εξερεύνηση και όχι ως διακοπές με πιάνει αυτή η περίσκεψη.
Εννοείται δεν είσαι! Δηλώνω ομοιοπαθής.
