Ταξιδιωτικές αμαρτίες

[turms]

τωρα που το θυμητηκηα οφειλω να ομολογησω οτι πηγα σε κατι αναλογο
το Σπιτι της Ιστοριας στην Στουτγκαρδη....
ok, μουσειο δεν ειναι και πηγα πρωτη φορα εκει, με ενα τμημα που εκανα μαθηματα γερμανικων...αλλιως ουτε θα ηξερα οτι υπαρχει
μου αρεσε παρα πολυ και πηγα αλλες δυο φορες...αλλα ενω ειναι στην κατηγορια "μουσεια και αλλα αξιοθεατα" δεν εχει να κανει με τεχνη...

με διαφορα εκθεματα δειχνει την ιστορια της γερμανιας απο καπου 1.400 ως σημερα

ομολογω οτι καπως με συνεπηρε ειδικα τα εκθεματα απο το διαστημα 1935 ως 1945 οπου απεικονειζεται το ολο θεμα του ναζισμου....ειδικα η φωτο με τον August Landmesser μου καρφωθηκε στο μυαλο απο τοτε
αλλα αυτο ειναι αλλη κουβεντα...

 

[penelopebek]

αν παω ποτε στο παρισι, εκτος απο π.χ. τον πυργο κλπ, με βλεπω να περιφερομαι ασκοπως, να σαβουρωνω γαλλικες μπαγκετες, καφεδες, προφιτερολ, και κρασια....
αλλα στον Λουβρο χλωμο το βλεπω...εκτος αν κερδισω προσκληση VIP και δεν χρειαζεται να περιμενω ουρες, η να πληρωσω...αλλιως ειναι παγερα αδιαφορο

σιγουρα παντως θα γυρισω κανα 3-4 κιλα παραπανω

Χαχα, τελεια, οτι ευχαριστει τον καθε ενα. Εμεις γενικα επισκεπτομαστε αρκετα μουσεια,. Ομως παντα μα παντα αφηνουμε χρονο να κανουμε κι αυτα τα ωραια που λες κι ας επιστρεψουμε 3, 4 κιλα παραπανω

 

[penelopebek]

Δεν ειναι περιεργο. Εγω πχ δεν παταω σε παλατια. Ολα ιδια μου φαινονται. Ουτε αν με πληρωσουν, οχι να πληρωσω και εισιτηριο.

Κι εγω δεν αντεχω τα παλατια. Ουτε στο περιβοητο παλατι της Σισσυ δεν πηγα.Τα βαριεμαι. Το μονο που πηγα ηταν το παλατι-καστρο στη Μαντοβα. Ηθελε ο γιος μου που ηταν μικρος.

 

[piccolo_mondo]

Οταν ζουσα στην Ιταλια ειχα μια καλη φιλη και συναδελφο απο την Βολιβια, δουλευαμε μαζι στο Μιλανο. Ενα καλοκαιρι θα επεστρεφε στην πατριδα της για να παντρευτει τον καλο της, ημουν καλεσμενη στον γαμο και θα με φιλοξενουσε στο σπιτι της.......
Τι σκ@τ@ σκεφτομουν και δεν πηγα..??? (Τις ηδη κανονισμενες μου διακοπες στην Αμοργο σκεφτομουν...)

 

[evaT]

Ωχ υπήρχε τέτοιο νήμα;
Ξύνετε πληγές εδώ μέσα....
Τι να πρωτοθυμηθώ...

- Φοιτήτρια εργαζόμουν σε μεγάλο πολυτελές ξενοδοχείο στη Χαλκιδική, γνώρισα οικογένεια εύπορων Βρετανών και μου πρότειναν 1 χρόνο διαμονή σπίτι τους - ένα φοβερό μεσαιωνικό αρχοντικό έξω από το Λονδίνο, να κάνω baby sitting τα παιδιά τους και θα μου κάλυπταν έξοδα + μαθήματα αγγλικών, ούτε καν τόλμησα να το πω στον πατέρα μου....
- Το Παρίσι που έχασα (πολλές φορές) όταν δούλευα σε μεγάλη εξαγωγική βιομηχανία, ετοίμαζα τα πάντα για εκθέσεις που παίρναμε μέρος και ταξίδευαν άλλοι αντί για μένα επειδή είχα μωρά και δεν γινόταν να λείψω.
- Κένυα όπου έμενε καλή μου φίλη για 4 χρόνια ως μετάθεσή του συζύγου της που εργάζεται ως διπλωμάτης και με έκανε ...θεά να πάω να μείνω όσο θέλω μόνο που στο μεταξύ έπεφταν βροχή τα μνημόνια και δεν περίσσευε σάλιο.
- Μόσχα πριν 3-4 χρόνια, κλεισμένο αεροπορικό με τον αδερφό μου , το κάψαμε όταν 1 μήνα πριν το ταξίδι πήγε να κάνει σκι κ αυτός έπαθε ρήξη χιαστού ενώ εγώ έκανα τη νοσοκόμα.
Κλαψ!

 

[Michalis_K]

Βαρκελωνη έχω χάσει το παρκο Guell γιατί επιλέξαμε να το επισκευθούμε την τελευταία μέρα το μεσημέρι και να πάμε από την πίσω πλευρά του λόφου (δηλαδή να πάμε με το μετρό μέχρι την στάση Vallcarca, να κατεβούμε την avenida de Vallcarca και να βρούμε τις κυλιώμενες σκάλες που σε ανεβάζουν στο λόφο πίσω από το Park Guell απόπου έχεις μια πανοραμική θέα της πόλης και από εκεί να κατηφορίσουμε προς την είσοδο του πάρκου). Βρήκαμε τις κυλιώμενες, αλλά όχι αυτές που ξεκινάνε από την avenida de Vallcarca (δεν ξέρω αν υπήρχαν το 2017 αλλά τώρα τις βλέπω στο Google maps) αλλά αυτές που ξεκινάνε από την μέση του λόφου και στις οποίες αγανακτίσαμε να φτάσουμε λόγω κλίσης. Για να μην πολυλογώ όταν φτάσαμε στην είσοδο του πάρκου είχε ήδη νυκτώσει και δεν μπήκαμε

 

[varioAthens]

Εχασα ενα 15μερο ταξιδι σε Κινα-Ιαπωνια που πηγαν οι γονεις μου κ μου ειχαν πει να παω μαζι. Ο λογος; Ημουν 18 ετων κ θεωρουσα οτι το να παω ταξιδι με γονεις σε αυτη την ηλικια, αντι για την Ικαρια με την παρεα μου, θα με εκανε καπως αξιοθρηνητη.

 

[underwater]

Εχασα ενα 15μερο ταξιδι σε Κινα-Ιαπωνια που πηγαν οι γονεις μου κ μου ειχαν πει να παω μαζι. Ο λογος; Ημουν 18 ετων κ θεωρουσα οτι να παω ταξιδι με γονεις σε αυτη την ηλικια αντι για την Ικαρια με την παρεα θα με εκανε καπως αξιοθρηνητη.

Κάτι τέτοιο είχε συμβεί και σε μένα όταν ήμουν 14 χρονών και οι γονείς μου είχαν κάνει ένα μεγάλο road trip Ευρώπη. Είχα επιλέξει να πάω διακοπές στο χωριό του παππού μου στην ορεινή Αρκαδία επειδή περνούσα τέλεια με την καλοκαιρινή παρέα! Και θυμάμαι τα παιδιά να μου λένε "καλά είσαι τρελή; Κάθεσαι και πίνεις μπύρες στον Λια ενώ θα μπορούσες να πίνεις στο Μόναχο;". Αλλά σε εκείνη τη φάση αυτή ήταν η ανάγκη μου, οπότε δε μπορώ να πω ότι μετανιώνω κιόλας (βέβαια άλλο road trip Ευρώπη, άλλο Κίνα-Ιαπωνία, αλλά καταλαβαίνεις το γενικό concept).
Ένα χρόνο μετά βέβαια ταξίδεψα πρώτη φορά εξωτερικό και είδα τη γλύκα, οπότε οι προτεραιότητες λίγο άλλαξαν.

 

[vanda]

30 Ιουνίου του 2007 έφυγα από το Groningen της Ολλανδίας για να γυρίσω στην Ελλάδα, έχοντας πληρώσει ενοίκιο στο σπίτι που έμενα για άλλους δύο μήνες (Ιούλιο και Αύγουστο) και έχοντας άδεια από τη δουλειά μου επίσης ως τέλος Αυγούστου.

Εντάξει, το καλοκαίρι στο Groningen δεν ήταν ό,τι καλύτερο αλλά θα μπορούσα να κρατήσω το σπίτι ως basecamp για ταξίδια σε γειτονικές χώρες. Και το χειρότερο, είχα και το αυτοκίνητό μου εκεί.


Και μια δεύτερη αμαρτία, όσο έμενα στη Νάξο (για 3,5 χρόνια), δεν επισκέφτηκα τις μικρές Κυκλάδες. Και δεν τις έχω επισκεφτεί ακόμα.

 

[poised]

Το μόνο που πραγματικά έχω μετανιώσει ήταν ότι δεν πήγα στο Καστελόριζο για την έκλειψη ηλίου το 2006. Είχα να με φιλοξενήσουν Ρόδο απ' όπου θα έμπαιναν δωρεάν πλοία για Καστελόριζο και πίσω, δεν είχα κανένα κόλλημα (οικονομικό, χρόνου) και απλά... βαρέθηκα... την... ταλαιπωρία.

Μόνο αφού συνειδητοποίησα ότι επόμενη σχεδόν βολική για παρατήρηση πλήρης έκλειψη σε ευρωπαϊκό χώρο ήταν για κάπου 20 χρόνια μετά κατάλαβα το λάθος μου.

 

[duty_free]

Φίλος καλὸς (μαζί σε 10-11 ταξιδάκια προς Σκόπια, Αδριανούπολη, Θεσσαλονικη, Τίρανα, Κομοτηνή, Σόφια, Καστοριά) ἐργαζόμενος στὸν κατασκευαστικὸ τομέα, μετοίκησε στὴν Κίνα (Shaoxing, στην περιοχη Keqiao) στὰ 2012 καὶ μέχρι τὸ 2016 ὴταν εκεί για πὲντε μὴνες κάθε χρὸνο. Και ὲλα ρε αυνὰνα, μου ὲλεγε, πήδησον την ευρὼπη και αυτό το αυστροουγγαρέζικο σκηνικο με το οποίον εχεις μπλὲξει· ὰλλο γαρ σὺμπαν εδὼ, ὲχει καυτερὰ φαγιὰ, μπὺρες για όλο το φάσμα των τάξεων, διαθέτει μενεσγκό ψαρώνουσαι λίαν από την ευρωπαϊκη μεσόγεια τριχοφυία (προσέθεσε προς επίρρωσιν των λεγομένων του πως ταρίφας τις ειδώντας τον, τού χάϊδευε τον βραχίονα θαυμάζοντας τη ντρίχα) υφιστανται στιγμαί που νοιώθω αποικιοκράτης καθως καθαρίστριαι δεν θέλουσιν να τις ευχαριστώ όταν μου καθαριζουν το τσαρδι [πρόκειται (για τον εν λόγω φίλο λέω)ομως για προσωπικότητα, για αθρωπα πούρα ουμανιστή, ανευ της παραμικράς μασκουλινιστικης τάσεως, με ουδεν χαμερπές συναίσθημα για την πλησίουσα, σεβόμενος πλήρως το θήλυ σε κάθε του εκφανση, εικονα, υπόσταση, ομοιως δε και ο γράφων] και βλάμισσες στα πάρκα (με) θωρούν λιαν εξωτικως έναν λευκο μεσόγειο και θάναι ωραία, ελα ρε λακαμά σε λεωωωωω. Δεν πήγα! Και όχι επειδη δεν ειμαι λευκος, σχεδον ούτε μεσόγειος, μαλλον προς άραβα φέρνω, οπότε δεν πληρούσα τας προϋποθέσεις κατά τας περιγραφας του αλλά μαλλον λογω επειδης, στο διαστημα αυτό (μεταξυ 2012 και 2016) επεσκέφθην (διαρρηδην οπαδος της ποσοτητος και ουχί της ποιότητος) σε εικοσιένα ταξίδια, εικοσιτρείς χώρες, οπότε κάποιες θα ειχον χάσει αν πάγαινα Τσίνα καίτοι Τσίνα για 25-30 ημέρες (εδω που τα λέμε γράφουμε) σε βαθος δύο ετών θα προσέφερε κατι ρηξικέλευθα διαφορετικό. 31/1/2023: Κλάψ.



Επισης, εκτος από κούπα και μαγνητάκι, αγοράζω καπνοσύριγγα σε κάθε ταξίδι μου· όταν δεν βρίσκω ταπηροκρανιάζομαι λίαν και νοιώθω σαν να μην πήγα πουθενά. Και ειμαι στο Μπέλφαστ ναπούμε, για τρεις μερες, ΠΣΚ δηλαδη, και αν είναι δυνατον, επελεξα να παω Coast Causeway με αποτελεσμα το βραδυ (οταν ειχα επιστρέψει εις την βασιν μου) του Σ (Σαββάτου) να εχει κλεισει το τσιμπουκοπωλείον εις το 6 του Church Lane!

 

[psilos3]

Ωχ υπήρχε τέτοιο νήμα;

Αφού ρε συ το ποστ σου είναι από τα πρώτα εδώ, έχει κανένα χρόνο. Κι ορκιζόμουν ότι αυτό με την Κένυα κάπου το χω ξαναδιαβάσει...

έμενα στη Νάξο (για 3,5 χρόνια), δεν επισκέφτηκα τις μικρές Κυκλάδες

έμπαιναν δωρεάν πλοία για Καστελόριζο και πίσω, δεν είχα κανένα κόλλημα (οικονομικό, χρόνου) και απλά... βαρέθηκα... την... ταλαιπωρία

Αυτά τα δύο με πόνεσαν πολύ!

Τώρα διαβάζοντας τις περισσότερες απαντήσεις, νομίζω ότι το νήμα είχε να κάνει πιο πολύ με πράγματα που δεν έγιναν όσο βρισκόμασταν σε κάποιο μέρος και δόξα τω θεώ τέτοια έχω να θυμάμαι πολλά, είτε από τη βαρεμάρα μου για τις ουρές (πχ Βατικανό), είτε γιατί ήθελα να αξιοποιήσω τον λίγο χρόνο μου αλλιώς (Λούβρο), αλλά η μεγαλύτερη «αμαρτία» που χω να λέω ήταν στο Ανόι, όταν και θέλαμε να μπούμε στο μαυσωλείο του Χο Τσι Μινχ, μην έχοντας υπολογίσει όμως την επίσκεψη του Τραμπ και του Κιμ που παρέλυσε όλη την κεντρική πλατεία. Φτάσαμε 5 λεπτά πριν το κλείσιμο με τεράστιο αγώνα, και όπως ήταν λογικό φάγαμε πόρτα...