sophia_det
Member
- Μηνύματα
- 213
- Likes
- 225
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ισλανδία,Περού,Ν.Ζηλανδία
συνέχεια...
Και επανερχόμαστε στην οικογένεια Βεδουίνων που γνώρισα... Το σπίτι δίπατο με εξωτερική και εσωτερική αυλή. Στα χρώματα της ερήμου. Ώχρα. Έχουν και δική τους σκηνή στην έρημο. Οι περισσότερες οικογένειες Βεδουίνων έχουν και σκηνή στην έρημο και σπίτι στην πόλη. Ο τουρισμός έχει αλλάξει αρκετά τον τρόπο ζωής τους...
Μπαίνοντας μέσα υπάρχει ένας χώρος που χρησιμοποιείται ως σάλα. Έπιπλα-σοφάδες που θυμίζουν δεκαετία '70 σε διάταξη Π, μία τηλεόραση και ένας ανεμιστήρας που προσπαθεί να απαλύνει τα 35αρια που είχε τέλη Μαρτίου. Εκεί μαζεύεται όλη η οικογένεια. Μία κουζινούλα πιο πέρα και μία εσωτερική σκάλα που οδηγεί στα υπνοδωμάτια, που μάλλον δεν θα έφταναν για όλη την οικογένεια και λογικά κάποια από τα παιδιά θα κοιμόντουσαν στους σοφάδες. Δεν ανεβήκαμε πάνω φυσικά, αν και ήθελαν να μας τα δείξουν όλα και ήταν τόσο πρόσχαροι και φιλόξενοι που σαν γνήσιοι νεο-Έλληνες μας φάνηκε περίεργο. Είχαμε και κάτι κρούσματα one dinar, pls πριν...είμαστε γενικά και καχύποπτοι ως λαός... Η φίλη μου βέβαια άρχισε να σκέφτεται πως θα μας ζητήσουν λεφτά στο τέλος και άλλα παρόμοια που άρχισαν να με εκνευρίζουν. Δεν θα ήθελα να συνέβαινε κάτι τέτοιο...Ευτυχώς είχα δίκιο. Οι άνθρωποι επιζητούσαν μόνο την επαφή, την οποία διατηρούμε μέχρι και σήμερα, και την ανταλλαγή πληροφοριών, αντιλήψεων κ.α. Από τη σάλα μπορούσες να βγεις σε μια κυκλική εσωτερική αυλή. Πιο πέρα είχαν αποθήκες για τα τρόφιμα και τουαλέτες.
Όλη οι οικογένεια μένει μαζί, οι γονείς και τα 5 παιδιά. Συνηθισμένος αριθμός για οικογένεια, ιδιαίτερα στο Νότο. Ο πατέρας έχει μαγαζί στην αγορά στο κέντρο της πόλης, καθώς και αράβικα άλογα που τα εκμεταλεύεται στην έρημο. Η μητέρα ασχολείται με τα οικιακά και τα παιδιά. Φοράει μαντήλα, αλλά τα ρούχα της έχουν μοντέρνα χροιά. Από τα 2 αγόρια, ο ένας δουλεύει στο μαγαζί του πατέρα του και ο άλλος σε ένα άλλο με σιδερικά. Αυτός που δουλεύει στο μαγαζί βάφει τα μάτια του με μαύρη χέννα και φοράει την παραδοσιακή στολή. Το επιτάσσει πλέον ο τουρισμός. (Όταν γεννιούνται τα αγόρια, η μητέρα βάφει τα μάτια τους με χέννα για κάποια χρόνια). Από τα 3 κορίτσια, τα 2 πάνε ακόμα σχολείο και έχουν όνειρο να σπουδάσουν με την υποστήριξη και των αδερφών τους (νοσοκόμα και δασκάλα), ενώ η 3η, η μόνη χωρίς μαντήλα,και μεγαλύτερη είναι τελειόφοιτη αγγλικής φιλολογίας με όνειρο να επισκεφτεί την Αγγλία. Τα οικονομικά τους δεν της το επιτρέπουν μέχρι στιγμής. Όλα τα παιδιά ξέρουν αγγλικά από το σχολείο! Όχι βέβαια τέλεια, αλλά μπορείς να συνεννοηθείς. Επίσης ξέρουν πολλά για την ιστορία και τη μυθολογία της Ελλάδας, καθώς και για τα σημερινά τεκταινόμενα. Ανέφεραν την κρίση, ονόματα πολιτικών και επίσης, μιας και οι περισσότεροι έχουν δορυφορική κεραία, ότι βλέπουν και ελληνικά κανάλια.
Καθήσαμε λοιπόν στη σάλα όλοι με την εξής σειρά: πρώτα εμείς (οι φιλοξενούμενοι), μετά ο πατέρας, η μητέρα και τέλος τα παιδιά. Μας προσέφεραν τσάι μέντας και χουρμάδες (το κλασσικό κέρασμα). Όπου και να πηγαίναμε το ίδιο...Βέβαια η μία κοπέλα μού ανέφερε ότι οι χουρμάδες ανεβάζουν την πίεση και δεν κάνει πάνω από 3 την ημέρα, γιατί δημιουργούν ταχυπαλμίες και αρρυθμίες. Τώρα μας το λέτε;;;; Μετά από 3659208 χουρμάδες;
Μας προσκάλεσαν και στο δείπνο, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε τόσο χρόνο στη διάθεσή μας. Επέμειναν λέγοντάς μας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και πως θα κόψουν το φαί σε 9 μερίδες! Τι 7, τι 9!
Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συνάντηση και η συζήτηση μαζί τους. Έμαθα αρκετά πράγματα, κάποια από τα οποία τα έχω ήδη αναφέρει παραπάνω ή θα ειπωθούν στις επόμενες σελίδες. Ο ένας γιος μάς είπε ότι είχε “φάει” πρόστιμο από την αστυνομία, γιατί μιλούσε με ξένους στο δρόμο για... πολύ ώρα και ο αστυνομικός θεώρησε πως ενοχλούσε τους τουρίστες. Βέβαια ο κύριος λόγος είναι να μην μαθαίνουν οι ξένοι κάποια πράγματα για την κατάσταση της χώρας. Ο τουρίστας θα δει τις παραλίες και τα τεράστια ξενοδοχεία, θα δει συγκεκριμένες τοποθεσίες, όπου επικρατεί οικοδομικός οργασμός, παντού νέα σχολεία, νοσοκομεία, τζαμιά, λεωφόροι, θα περάσει από παζάρια και εμπορικά κέντρα και γενικά θα σχηματίσει μια καλή εικόνα για τη χώρα. Δεν θα δει την ανεργία που μαστίζει τη χώρα (τα καφενεία γεμάτα ολημερίς), τις περιορισμένες πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, αν και η έντονη παρουσία της αστυνομίας γίνεται αισθητή στον οποιονδήποτε... και εκνευριστική! Φάγαμε 2 φορές κλήση επειδή περάσαμε το όριο των 65km...το βανάκι πήγαινε με 75 max! Επίσης το έψαξαν και για ναρκωτικά! Χαχαχα! (η εκδρομή έγινε με πρακτορείο και είμασταν γύρω στα 10 άτομα, οι μισοί κόντεψαν να πάθουν εγκεφαλικό!) Γελάω τώρα, τότε βέβαια μου ήρθαν στο μυαλό σκηνές από το εξπρες του μεσονυκτίου!
Η ρίγα (μπλε ή λευκή) υποδεικνύει αν η γυναίκα είναι παντρεμένη. Όσον αφορά το δικό μας ντύσιμο μας είπαν να αποφεύγουμε τα τιραντάκια (η γυναίκα δεν πρέπει να αφήνει ακάλυπτους τους ώμους). Μια φορά που η φίλη μου βγήκε παγανιά με την τιράντα (πως λέμε βγήκε ο χάρος παγανιά), πετάγεται σε μια φάση ένας από έναν πάγκο μαγαζιού με άγρια διάθεση προς τη φίλη μου! Η φίλη μου έμεινε παγωτό και ενώ εγώ σε θέση μάχης προσπαθούσα να θυμηθώ κινήσεις από εκείνα τα μαθήματα αυτοάμυνας και kung fu που είχα κάνει ως φοιτήτρια, ο φίλος μας πετάει μια πασμίνα πάνω της και της δείχνει το “ακάλυπτο” μέρος λέγοντας no good, no good, madam!
Τον παραπάνω τύπο πήγα να τον φωτογραφίσω χωρίς να με καταλάβει...Κούνια που με κούναγε! Με αντιλήφθηκε και σηκώθηκε! Εγώ τρόμαξα και πήγα να την κάνω με ελαφριά βηματάκια! Βγαίνει από το μαγαζί και έρχεται από πίσω μου! Στάσου, μύγδαλα! Ε, λέω, δεν μπορεί, θα χρησιμοποιήσω εδώ το kung fu που λέγαμε παραπάνω... Ο καψερός ίσα ίσα μου φώναζε να γυρίσω για να τον βγάλω φωτογραφία!!! Ξαναγυρίζουμε στο μπαρμπέρικο, ο κουρέας ξαναπιάνει δουλειά με τη λίμα, ο τύπος μου χαρίζει το πιο όμορφο χαμόγελό του και γω βγάζω μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες! Μετά βέβαια ακολούθησε και πρόταση γάμου, καμιά 20αρια δηλαδή συνολικά σε 7ημερο ταξίδι. Φυσικά πράγματα δηλαδή. Πρώτα η πρόταση γάμου και μετά το ονοματάκι σας δεσποινίς;;;
Γενικά το ταξίδι μου θύμιζε Ελλάδα περασμένων δεκαετιών...βέβαια είναι και κάποια πράγματα που αν τα δεις σε άλλη χώρα, αρχίζεις να μπερδεύεσαι με το που βρίσκεσαι...
Μήπως σας θυμίζει κάτι η παραπάνω εικόνα;
Τρία ωραιότατα αυτοκίνητα που αποζητούν τον ίσκιο ενός δέντρου (?) σε πλακόστρωτο της παλιάς πόλης (στην ιερή πόλη Καϊρουάν, αν θυμάμαι καλά) που απαγορεύονται τα οχήματα... Αχ, κάτι μου θυμίζουν αυτές οι εικόνες ;-)
Και επανερχόμαστε στην οικογένεια Βεδουίνων που γνώρισα... Το σπίτι δίπατο με εξωτερική και εσωτερική αυλή. Στα χρώματα της ερήμου. Ώχρα. Έχουν και δική τους σκηνή στην έρημο. Οι περισσότερες οικογένειες Βεδουίνων έχουν και σκηνή στην έρημο και σπίτι στην πόλη. Ο τουρισμός έχει αλλάξει αρκετά τον τρόπο ζωής τους...
Μπαίνοντας μέσα υπάρχει ένας χώρος που χρησιμοποιείται ως σάλα. Έπιπλα-σοφάδες που θυμίζουν δεκαετία '70 σε διάταξη Π, μία τηλεόραση και ένας ανεμιστήρας που προσπαθεί να απαλύνει τα 35αρια που είχε τέλη Μαρτίου. Εκεί μαζεύεται όλη η οικογένεια. Μία κουζινούλα πιο πέρα και μία εσωτερική σκάλα που οδηγεί στα υπνοδωμάτια, που μάλλον δεν θα έφταναν για όλη την οικογένεια και λογικά κάποια από τα παιδιά θα κοιμόντουσαν στους σοφάδες. Δεν ανεβήκαμε πάνω φυσικά, αν και ήθελαν να μας τα δείξουν όλα και ήταν τόσο πρόσχαροι και φιλόξενοι που σαν γνήσιοι νεο-Έλληνες μας φάνηκε περίεργο. Είχαμε και κάτι κρούσματα one dinar, pls πριν...είμαστε γενικά και καχύποπτοι ως λαός... Η φίλη μου βέβαια άρχισε να σκέφτεται πως θα μας ζητήσουν λεφτά στο τέλος και άλλα παρόμοια που άρχισαν να με εκνευρίζουν. Δεν θα ήθελα να συνέβαινε κάτι τέτοιο...Ευτυχώς είχα δίκιο. Οι άνθρωποι επιζητούσαν μόνο την επαφή, την οποία διατηρούμε μέχρι και σήμερα, και την ανταλλαγή πληροφοριών, αντιλήψεων κ.α. Από τη σάλα μπορούσες να βγεις σε μια κυκλική εσωτερική αυλή. Πιο πέρα είχαν αποθήκες για τα τρόφιμα και τουαλέτες.
Όλη οι οικογένεια μένει μαζί, οι γονείς και τα 5 παιδιά. Συνηθισμένος αριθμός για οικογένεια, ιδιαίτερα στο Νότο. Ο πατέρας έχει μαγαζί στην αγορά στο κέντρο της πόλης, καθώς και αράβικα άλογα που τα εκμεταλεύεται στην έρημο. Η μητέρα ασχολείται με τα οικιακά και τα παιδιά. Φοράει μαντήλα, αλλά τα ρούχα της έχουν μοντέρνα χροιά. Από τα 2 αγόρια, ο ένας δουλεύει στο μαγαζί του πατέρα του και ο άλλος σε ένα άλλο με σιδερικά. Αυτός που δουλεύει στο μαγαζί βάφει τα μάτια του με μαύρη χέννα και φοράει την παραδοσιακή στολή. Το επιτάσσει πλέον ο τουρισμός. (Όταν γεννιούνται τα αγόρια, η μητέρα βάφει τα μάτια τους με χέννα για κάποια χρόνια). Από τα 3 κορίτσια, τα 2 πάνε ακόμα σχολείο και έχουν όνειρο να σπουδάσουν με την υποστήριξη και των αδερφών τους (νοσοκόμα και δασκάλα), ενώ η 3η, η μόνη χωρίς μαντήλα,και μεγαλύτερη είναι τελειόφοιτη αγγλικής φιλολογίας με όνειρο να επισκεφτεί την Αγγλία. Τα οικονομικά τους δεν της το επιτρέπουν μέχρι στιγμής. Όλα τα παιδιά ξέρουν αγγλικά από το σχολείο! Όχι βέβαια τέλεια, αλλά μπορείς να συνεννοηθείς. Επίσης ξέρουν πολλά για την ιστορία και τη μυθολογία της Ελλάδας, καθώς και για τα σημερινά τεκταινόμενα. Ανέφεραν την κρίση, ονόματα πολιτικών και επίσης, μιας και οι περισσότεροι έχουν δορυφορική κεραία, ότι βλέπουν και ελληνικά κανάλια.
Καθήσαμε λοιπόν στη σάλα όλοι με την εξής σειρά: πρώτα εμείς (οι φιλοξενούμενοι), μετά ο πατέρας, η μητέρα και τέλος τα παιδιά. Μας προσέφεραν τσάι μέντας και χουρμάδες (το κλασσικό κέρασμα). Όπου και να πηγαίναμε το ίδιο...Βέβαια η μία κοπέλα μού ανέφερε ότι οι χουρμάδες ανεβάζουν την πίεση και δεν κάνει πάνω από 3 την ημέρα, γιατί δημιουργούν ταχυπαλμίες και αρρυθμίες. Τώρα μας το λέτε;;;; Μετά από 3659208 χουρμάδες;
Μας προσκάλεσαν και στο δείπνο, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε τόσο χρόνο στη διάθεσή μας. Επέμειναν λέγοντάς μας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και πως θα κόψουν το φαί σε 9 μερίδες! Τι 7, τι 9! Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συνάντηση και η συζήτηση μαζί τους. Έμαθα αρκετά πράγματα, κάποια από τα οποία τα έχω ήδη αναφέρει παραπάνω ή θα ειπωθούν στις επόμενες σελίδες. Ο ένας γιος μάς είπε ότι είχε “φάει” πρόστιμο από την αστυνομία, γιατί μιλούσε με ξένους στο δρόμο για... πολύ ώρα και ο αστυνομικός θεώρησε πως ενοχλούσε τους τουρίστες. Βέβαια ο κύριος λόγος είναι να μην μαθαίνουν οι ξένοι κάποια πράγματα για την κατάσταση της χώρας. Ο τουρίστας θα δει τις παραλίες και τα τεράστια ξενοδοχεία, θα δει συγκεκριμένες τοποθεσίες, όπου επικρατεί οικοδομικός οργασμός, παντού νέα σχολεία, νοσοκομεία, τζαμιά, λεωφόροι, θα περάσει από παζάρια και εμπορικά κέντρα και γενικά θα σχηματίσει μια καλή εικόνα για τη χώρα. Δεν θα δει την ανεργία που μαστίζει τη χώρα (τα καφενεία γεμάτα ολημερίς), τις περιορισμένες πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, αν και η έντονη παρουσία της αστυνομίας γίνεται αισθητή στον οποιονδήποτε... και εκνευριστική! Φάγαμε 2 φορές κλήση επειδή περάσαμε το όριο των 65km...το βανάκι πήγαινε με 75 max! Επίσης το έψαξαν και για ναρκωτικά! Χαχαχα! (η εκδρομή έγινε με πρακτορείο και είμασταν γύρω στα 10 άτομα, οι μισοί κόντεψαν να πάθουν εγκεφαλικό!) Γελάω τώρα, τότε βέβαια μου ήρθαν στο μυαλό σκηνές από το εξπρες του μεσονυκτίου!
Η ρίγα (μπλε ή λευκή) υποδεικνύει αν η γυναίκα είναι παντρεμένη. Όσον αφορά το δικό μας ντύσιμο μας είπαν να αποφεύγουμε τα τιραντάκια (η γυναίκα δεν πρέπει να αφήνει ακάλυπτους τους ώμους). Μια φορά που η φίλη μου βγήκε παγανιά με την τιράντα (πως λέμε βγήκε ο χάρος παγανιά), πετάγεται σε μια φάση ένας από έναν πάγκο μαγαζιού με άγρια διάθεση προς τη φίλη μου! Η φίλη μου έμεινε παγωτό και ενώ εγώ σε θέση μάχης προσπαθούσα να θυμηθώ κινήσεις από εκείνα τα μαθήματα αυτοάμυνας και kung fu που είχα κάνει ως φοιτήτρια, ο φίλος μας πετάει μια πασμίνα πάνω της και της δείχνει το “ακάλυπτο” μέρος λέγοντας no good, no good, madam!
Τον παραπάνω τύπο πήγα να τον φωτογραφίσω χωρίς να με καταλάβει...Κούνια που με κούναγε! Με αντιλήφθηκε και σηκώθηκε! Εγώ τρόμαξα και πήγα να την κάνω με ελαφριά βηματάκια! Βγαίνει από το μαγαζί και έρχεται από πίσω μου! Στάσου, μύγδαλα! Ε, λέω, δεν μπορεί, θα χρησιμοποιήσω εδώ το kung fu που λέγαμε παραπάνω... Ο καψερός ίσα ίσα μου φώναζε να γυρίσω για να τον βγάλω φωτογραφία!!! Ξαναγυρίζουμε στο μπαρμπέρικο, ο κουρέας ξαναπιάνει δουλειά με τη λίμα
, ο τύπος μου χαρίζει το πιο όμορφο χαμόγελό του και γω βγάζω μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες! Μετά βέβαια ακολούθησε και πρόταση γάμου, καμιά 20αρια δηλαδή συνολικά σε 7ημερο ταξίδι. Φυσικά πράγματα δηλαδή. Πρώτα η πρόταση γάμου και μετά το ονοματάκι σας δεσποινίς;;; Γενικά το ταξίδι μου θύμιζε Ελλάδα περασμένων δεκαετιών...βέβαια είναι και κάποια πράγματα που αν τα δεις σε άλλη χώρα, αρχίζεις να μπερδεύεσαι με το που βρίσκεσαι...
Μήπως σας θυμίζει κάτι η παραπάνω εικόνα;
Τρία ωραιότατα αυτοκίνητα που αποζητούν τον ίσκιο ενός δέντρου (?) σε πλακόστρωτο της παλιάς πόλης (στην ιερή πόλη Καϊρουάν, αν θυμάμαι καλά) που απαγορεύονται τα οχήματα... Αχ, κάτι μου θυμίζουν αυτές οι εικόνες ;-)
Attachments
Last edited by a moderator:
