sophia_det
Member
- Μηνύματα
- 213
- Likes
- 225
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ισλανδία,Περού,Ν.Ζηλανδία
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το ταξίδι στην Τυνησία έγινε πέρσι, περίοδος λίγο πριν το Πάσχα. Συνίσταται σαν πρώτη επίσκεψη στην Αφρικάνικη ήπειρο. Μετά σου ανοίγει η όρεξη για περισσότερα ταξίδια στην περιοχή και απομονώνεις φοβίες και προκαταλήψεις. Πάντα ήθελα να πάω στην Αφρική και είπα να ξεκινήσω με ένα ήπιο ταξίδι σε μία χώρα που ακροβατεί ανάμεσα στην παράδοση και στον ευρωπαϊσμό. Η ιστορία μου δεν θα έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά παρατηρήσεις πάνω στις εμπειρίες που αποκόμισα. Όλες οι παρατηρήσεις και τα σχόλια είναι προσωπικά και κατ'επέκταση υποκειμενικά. Να είστε ευγενικοί μαζί μου
Η Τυνησία έχει πολύ όμορφο Νότο, μεγάλο κομμάτι της ερήμου Σαχάρας, δυτικού στυλ Βορρά, όπου και συνωστίζεται ο παραθεριστικός τουρισμός, κυρίως από Γαλλία (εμφανές ότι ήταν Γαλλική αποικία), Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία και τα τελευταία χρόνια και Ελλάδα!
Ξεκινάμε λοιπόν από τους ανθρώπους της...
ΤΥΝΗΣΙΑ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Όταν ταξιδεύω, μ'αρέσει να παρατηρώ πολύ τους κατοίκους της χώρας που έχω επισκεφθεί. Καμιά φορά έρχομαι και απέναντι στην ημιμάθεια ή άγνοιά μου ή ακόμα και σε προκαταλήψεις, που έχουμε δημιουργήσει μόνοι μας ή το περιβάλλον μας. Αναπόφευκτα και κάποιες συγκρίσεις με τους Έλληνες.
Οι γυναίκες στην Τυνησία, αν και με την πρώτη ματιά φαίνονται υποταγμένες στον σκόπιμα ακραίο τρόπο με το οποίο χρησιμοποιούν το Κοράνι οι περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, και εμφανισιακά και ως θέση στην κοινωνία, δεν χάνουν την προσωπικότητά τους και έχουν δικαιώματα, τα οποία εξελίσσονται διαρκώς. Μπορούν να δουλέψουν, αφού έχουν τελειώσει το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική, σε αντίθετη περίπτωση οι γονείς θα έχουν ποινικές συνέπειες. Ένας άνδρας μπορεί να παντρευτεί μόνο μία γυναίκα, εκτός αν παντρευτεί σε γείτονα χώρα της Τυνησίας (τότε μπορεί ως 4 γυναίκες!) και έρθει μετά στη χώρα. Σε αντίθετη περίπτωση, συλλαμβάνεται! Επίσης υπάρχει νόμος που ορίζει ότι για να γίνει γάμος πρέπει να είναι και οι 2 ενήλικες και ο άνδρας να έχει προίκα! Θα πρέπει να έχει επίσης και δικό του σπίτι! Αυτά είναι!
Για να βγει έξω ένα ζευγάρι, θα πρέπει πρώτα να γνωριστούν οι οικογένειες και να λογοδοθούν. Συνήθως δεν έχουν σεξουαλικές σχέσεις πριν το γάμο. Βέβαια στο Βορά είναι λίγο πιο μοντέρνα τα πράγματα. Είδα και ζευγάρια στο δρόμο να κρατιούνται χεράκι.
Η μαντήλα δεν είναι υποχρεωτική. Στο Νότο βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό την φοράει. Σε βόλτα μας στην Τοζέρ, την πρωτεύουσα του Νότου, γνωρίσαμε μια οικογένεια Βεδουίνων που μας προσκάλεσε στο σπιτικό της. Άλλο που δεν ήθελα δηλαδή! Γενικά οι ανθρωποι είναι πολύ φιλόξενοι και έχουν πολύ έντονη την ανάγκη να επικοινωνούν με ανθρώπους από άλλες χώρες. Μην ξεχνάτε ότι το πολίτευμά τους είναι στην πραγματικότητα δικτακτορία. Ο Πρωθυπουργός τους, που είναι πανταχού παρών (παντού αφίσες του σε χμμμ... περίεργες πόζες, που ευτυχώς/δυστυχώς δεν έχουν κοπιάρει οι δικοί μας πολιτικοί) μπορεί να κερδίζει μέσω εκλογών τα τελευταία 28!, αν θυμάμαι καλά, χρονάκια, αλλά “ευνουχίζοντας” τον πολιτκό του αντίπαλο σε σημείο που τα τελευταία χρόνια να προκυρήσει εκλογές μόνος του χωρίς όμως να έχει κάποιον αντίπαλο.
Ακολουθεί ο άνθρωπος όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες. Μέσα σε αυτές είναι και ο έλεγχος του ίντερνετ- π.χ. απαγορεύεται η πρόσβαση στο youtube και σε άλλες σελίδες, αν και μπορούν να έχουν facebook και να χρησιμοποιούν προγράμματα συνομιλίας, όπως το msn messenger. Υπάρχει λογοκρισία που ίσως να μην είναι αισθητή στην πρώτη ματιά.
συνέχεια...
Και επανερχόμαστε στην οικογένεια Βεδουίνων που γνώρισα... Το σπίτι δίπατο με εξωτερική και εσωτερική αυλή. Στα χρώματα της ερήμου. Ώχρα. Έχουν και δική τους σκηνή στην έρημο. Οι περισσότερες οικογένειες Βεδουίνων έχουν και σκηνή στην έρημο και σπίτι στην πόλη. Ο τουρισμός έχει αλλάξει αρκετά τον τρόπο ζωής τους...
Μπαίνοντας μέσα υπάρχει ένας χώρος που χρησιμοποιείται ως σάλα. Έπιπλα-σοφάδες που θυμίζουν δεκαετία '70 σε διάταξη Π, μία τηλεόραση και ένας ανεμιστήρας που προσπαθεί να απαλύνει τα 35αρια που είχε τέλη Μαρτίου. Εκεί μαζεύεται όλη η οικογένεια. Μία κουζινούλα πιο πέρα και μία εσωτερική σκάλα που οδηγεί στα υπνοδωμάτια, που μάλλον δεν θα έφταναν για όλη την οικογένεια και λογικά κάποια από τα παιδιά θα κοιμόντουσαν στους σοφάδες. Δεν ανεβήκαμε πάνω φυσικά, αν και ήθελαν να μας τα δείξουν όλα και ήταν τόσο πρόσχαροι και φιλόξενοι που σαν γνήσιοι νεο-Έλληνες μας φάνηκε περίεργο. Είχαμε και κάτι κρούσματα one dinar, pls πριν...είμαστε γενικά και καχύποπτοι ως λαός... Η φίλη μου βέβαια άρχισε να σκέφτεται πως θα μας ζητήσουν λεφτά στο τέλος και άλλα παρόμοια που άρχισαν να με εκνευρίζουν. Δεν θα ήθελα να συνέβαινε κάτι τέτοιο...Ευτυχώς είχα δίκιο. Οι άνθρωποι επιζητούσαν μόνο την επαφή, την οποία διατηρούμε μέχρι και σήμερα, και την ανταλλαγή πληροφοριών, αντιλήψεων κ.α. Από τη σάλα μπορούσες να βγεις σε μια κυκλική εσωτερική αυλή. Πιο πέρα είχαν αποθήκες για τα τρόφιμα και τουαλέτες.
Όλη οι οικογένεια μένει μαζί, οι γονείς και τα 5 παιδιά. Συνηθισμένος αριθμός για οικογένεια, ιδιαίτερα στο Νότο. Ο πατέρας έχει μαγαζί στην αγορά στο κέντρο της πόλης, καθώς και αράβικα άλογα που τα εκμεταλεύεται στην έρημο. Η μητέρα ασχολείται με τα οικιακά και τα παιδιά. Φοράει μαντήλα, αλλά τα ρούχα της έχουν μοντέρνα χροιά. Από τα 2 αγόρια, ο ένας δουλεύει στο μαγαζί του πατέρα του και ο άλλος σε ένα άλλο με σιδερικά. Αυτός που δουλεύει στο μαγαζί βάφει τα μάτια του με μαύρη χέννα και φοράει την παραδοσιακή στολή. Το επιτάσσει πλέον ο τουρισμός. (Όταν γεννιούνται τα αγόρια, η μητέρα βάφει τα μάτια τους με χέννα για κάποια χρόνια). Από τα 3 κορίτσια, τα 2 πάνε ακόμα σχολείο και έχουν όνειρο να σπουδάσουν με την υποστήριξη και των αδερφών τους (νοσοκόμα και δασκάλα), ενώ η 3η, η μόνη χωρίς μαντήλα,και μεγαλύτερη είναι τελειόφοιτη αγγλικής φιλολογίας με όνειρο να επισκεφτεί την Αγγλία. Τα οικονομικά τους δεν της το επιτρέπουν μέχρι στιγμής. Όλα τα παιδιά ξέρουν αγγλικά από το σχολείο! Όχι βέβαια τέλεια, αλλά μπορείς να συνεννοηθείς. Επίσης ξέρουν πολλά για την ιστορία και τη μυθολογία της Ελλάδας, καθώς και για τα σημερινά τεκταινόμενα. Ανέφεραν την κρίση, ονόματα πολιτικών και επίσης, μιας και οι περισσότεροι έχουν δορυφορική κεραία, ότι βλέπουν και ελληνικά κανάλια.
Καθήσαμε λοιπόν στη σάλα όλοι με την εξής σειρά: πρώτα εμείς (οι φιλοξενούμενοι), μετά ο πατέρας, η μητέρα και τέλος τα παιδιά. Μας προσέφεραν τσάι μέντας και χουρμάδες (το κλασσικό κέρασμα). Όπου και να πηγαίναμε το ίδιο...Βέβαια η μία κοπέλα μού ανέφερε ότι οι χουρμάδες ανεβάζουν την πίεση και δεν κάνει πάνω από 3 την ημέρα, γιατί δημιουργούν ταχυπαλμίες και αρρυθμίες. Τώρα μας το λέτε;;;; Μετά από 3659208 χουρμάδες; Μας προσκάλεσαν και στο δείπνο, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε τόσο χρόνο στη διάθεσή μας. Επέμειναν λέγοντάς μας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και πως θα κόψουν το φαί σε 9 μερίδες! Τι 7, τι 9!
Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συνάντηση και η συζήτηση μαζί τους. Έμαθα αρκετά πράγματα, κάποια από τα οποία τα έχω ήδη αναφέρει παραπάνω ή θα ειπωθούν στις επόμενες σελίδες. Ο ένας γιος μάς είπε ότι είχε “φάει” πρόστιμο από την αστυνομία, γιατί μιλούσε με ξένους στο δρόμο για... πολύ ώρα και ο αστυνομικός θεώρησε πως ενοχλούσε τους τουρίστες. Βέβαια ο κύριος λόγος είναι να μην μαθαίνουν οι ξένοι κάποια πράγματα για την κατάσταση της χώρας. Ο τουρίστας θα δει τις παραλίες και τα τεράστια ξενοδοχεία, θα δει συγκεκριμένες τοποθεσίες, όπου επικρατεί οικοδομικός οργασμός, παντού νέα σχολεία, νοσοκομεία, τζαμιά, λεωφόροι, θα περάσει από παζάρια και εμπορικά κέντρα και γενικά θα σχηματίσει μια καλή εικόνα για τη χώρα. Δεν θα δει την ανεργία που μαστίζει τη χώρα (τα καφενεία γεμάτα ολημερίς), τις περιορισμένες πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, αν και η έντονη παρουσία της αστυνομίας γίνεται αισθητή στον οποιονδήποτε... και εκνευριστική! Φάγαμε 2 φορές κλήση επειδή περάσαμε το όριο των 65km...το βανάκι πήγαινε με 75 max! Επίσης το έψαξαν και για ναρκωτικά! Χαχαχα! (η εκδρομή έγινε με πρακτορείο και είμασταν γύρω στα 10 άτομα, οι μισοί κόντεψαν να πάθουν εγκεφαλικό!) Γελάω τώρα, τότε βέβαια μου ήρθαν στο μυαλό σκηνές από το εξπρες του μεσονυκτίου!
Η ρίγα (μπλε ή λευκή) υποδεικνύει αν η γυναίκα είναι παντρεμένη. Όσον αφορά το δικό μας ντύσιμο μας είπαν να αποφεύγουμε τα τιραντάκια (η γυναίκα δεν πρέπει να αφήνει ακάλυπτους τους ώμους). Μια φορά που η φίλη μου βγήκε παγανιά με την τιράντα (πως λέμε βγήκε ο χάρος παγανιά), πετάγεται σε μια φάση ένας από έναν πάγκο μαγαζιού με άγρια διάθεση προς τη φίλη μου! Η φίλη μου έμεινε παγωτό και ενώ εγώ σε θέση μάχης προσπαθούσα να θυμηθώ κινήσεις από εκείνα τα μαθήματα αυτοάμυνας και kung fu που είχα κάνει ως φοιτήτρια, ο φίλος μας πετάει μια πασμίνα πάνω της και της δείχνει το “ακάλυπτο” μέρος λέγοντας no good, no good, madam!
Τον παραπάνω τύπο πήγα να τον φωτογραφίσω χωρίς να με καταλάβει...Κούνια που με κούναγε! Με αντιλήφθηκε και σηκώθηκε! Εγώ τρόμαξα και πήγα να την κάνω με ελαφριά βηματάκια! Βγαίνει από το μαγαζί και έρχεται από πίσω μου! Στάσου, μύγδαλα! Ε, λέω, δεν μπορεί, θα χρησιμοποιήσω εδώ το kung fu που λέγαμε παραπάνω... Ο καψερός ίσα ίσα μου φώναζε να γυρίσω για να τον βγάλω φωτογραφία!!! Ξαναγυρίζουμε στο μπαρμπέρικο, ο κουρέας ξαναπιάνει δουλειά με τη λίμα, ο τύπος μου χαρίζει το πιο όμορφο χαμόγελό του και γω βγάζω μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες! Μετά βέβαια ακολούθησε και πρόταση γάμου, καμιά 20αρια δηλαδή συνολικά σε 7ημερο ταξίδι. Φυσικά πράγματα δηλαδή. Πρώτα η πρόταση γάμου και μετά το ονοματάκι σας δεσποινίς;;;
Γενικά το ταξίδι μου θύμιζε Ελλάδα περασμένων δεκαετιών...βέβαια είναι και κάποια πράγματα που αν τα δεις σε άλλη χώρα, αρχίζεις να μπερδεύεσαι με το που βρίσκεσαι...
Μήπως σας θυμίζει κάτι η παραπάνω εικόνα;
Τρία ωραιότατα αυτοκίνητα που αποζητούν τον ίσκιο ενός δέντρου (?) σε πλακόστρωτο της παλιάς πόλης (στην ιερή πόλη Καϊρουάν, αν θυμάμαι καλά) που απαγορεύονται τα οχήματα... Αχ, κάτι μου θυμίζουν αυτές οι εικόνες ;-)
συνέχεια...
Η παραπάνω φωτογραφία είναι από βόλτα στην παλιά πόλη (όλες η παλιές πόλεις λέγονται Μεδίνα) της Τοζέρ, με ξεναγό τον ένα γιο της οικογένειας που ανέφερα παραπάνω. Μεσημεράκι... τα παιδιά έχουν τελειώσει το σχολείο και επιδίδονται σε κάτι μεταξύ “κάνω τα μαθήματά μου” και “παίζω” ταυτόχρονα. Μας τραβάνε να παίξουμε και μεις μαζί τους! Μου λένε λέξεις στα τυνησιακά, στα αγγλικά και κάποιες στα ελληνικά! Αχταρμάς, γέλιο,τραγούδια, σούπερ κατάσταση! Ξαφνικά περνάει ένας ντόπιος και τα παιδιά αυτόματα “συμμαζεύονται”...
Το σχολείο ξεκινά το πρωί, κάνουν ένα διάλειμμα για φαί γύρω στις 12:30 για μιάμισι ώρα και επιστρέφουν στο σχολείο περίπου ως τις 15:30 (αναλόγως και τη βαθμίδα). Τα κορίτσια φοράνε ροζ ποδιές και ρούχα κανονικά από κάτω και τα αγόρια μπλε. Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική μέχρι τα 16, με εξετάσεις στο τέλος κάθε χρονιάς. Η Τυνησία έπαψε να είναι Γαλλική αποικία τα τελευταία 60 περίπου χρόνια, με συνέπεια να είναι εμφανής η Γαλλική επιρροή, ακόμα και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Τα αραβικά είναι επίσημη γλώσσα, ενώ υπάρχουν μαθήματα και για γαλλικά-αγγλικά από το δημοτικό. Επίσης οι γονείς μαθαίνουν στα παιδάκια από πολύ μικρή ηλικία να αποστηθίζουν φράσεις από το Κοράνι. Αυτή η τακτική συνεχίζεται μέσω και του σχολείου.
Κυκλοφορώντας στους δρόμους νομίζεις ότι η χώρα αυτή αποτελείται μόνο από νέους! Είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό σε σχέση με μεγαλύτερες ηλικίες, πάνω από το 1/3 της χώρας. Η αναλογία είναι υπέρ των νέων. Βοηθάει φυσικά και το γεγονός ότι κάνουν πολλά παιδιά και πως έχουν βελτιωθεί αισθητά οι ιατρικές παροχές (δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη). Ο πληθυσμός είναι περίπου όσος και της Ελλάδας.
Πλανόδιοι πωλητές παντού, φαί άφθονο και ποικίλο. Ακόμα και ποπ κορν! Στομαχικές διαταραχές δεν είχα. Βέβαια χρησιμοποιείς και την κοινή λογική, όταν διαλέγεις να φας κάπου. Τα κορίτσια μόλις τελείωσαν από το πανεπιστήμιο. (φώτο) Γυναίκες που να δουλεύουν σε μαγαζιά, είδα σε ελάχιστα. Σίγουρα η νέα γενιά έχει περισσότερα δικαιώματα. Τα κορίτσια θέλουν να σπουδάζουν. Βέβαια η ανεργία είναι τεράστια και η βίζα για έξω σχεδόν ανέκδοτο. Μόνο στην Τουρκία μπορούν να πάνε εύκολα. Για να έρθουν π.χ. στην Ελλάδα θα πρέπει κάποιος να τους προσκαλέσει και να εγγυηθεί για αυτούς. Επίσης για να κάνουν αίτηση βίζας στη χώρας τους θα πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν εργασία μόνιμη με συβόλαια μόνιμης εργασίας. Γενικά με την Τουρκία έχουν άριστες σχέσεις. Τους φτιάχνουν και το καινούριο αεροδρόμιο το οποίο όμως θα εκμεταλλεύεται η Τουρκία για αρκετά χρόνια (όπως οι Γερμανοί εδώ δηλαδή). Η σημαία τους είναι σχεδόν ίδια με αυτή της Τουρκίας...τυχαίο;
Και πάμε στο Βορρά, όπου νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ευρωπαϊκή πόλη. Ευτυχώς δεν κάτσαμε πολύ εκεί. Όλο το ενδιαφέρον της χώρας βρίσκεται στο Νότο. Η παραπάνω φωτογραφία είναι από νυχτερινό μαγαζί στο παραλιακό θέρετρο της Βόρειας Τυνησίας Sidi Bou Said, ένα όμορφο κατά τ'άλλα μέρος που κατακλύζεται από τους λεφτάδες της χώρας. Πολλοί έχουν τα εξοχικά τους εκεί. Είναι εύκολα προσβάσιμο από την πρωτεύουσα Τύνιδα (υπάρχει τρένο και λεοφωρείο που πηγαίνει συχνά). Στην Τυνησία σιγά σιγά αναπτύσεται και η λεγόμενη αστική τάξη που πάει να ενώσει κάπως τα 2 άκρα που υπάρχουν στην οικονομική κατάσταση της κοινωνίας. Στην Χάμμαμετ υπάρχει ολόκληρο προάστιο (το YASMINE) που είναι μόνο τεράστια ξενοδοχεία, όπου και πηγαίνει ο κύριος όγκος των τουριστών. Παγερά αδιάφορο μέρος. Οι παραλίες και η θάλασσα τίποτα το συγκλονιστικό, δρόμοι-λεωφόροι, μαγαζιά με μαϊμούδες, ταξί-καρότσα για σταχτοπούτες, μπαράκια για τουρίστες...γενικά βλέπεις μόνο τουρίστες...σε ερώτησή μου, γιατί συμβαίνει αυτό, ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου μου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι υπάρχει αστυνομία στην είσοδο και έξοδο της περιοχής, η οποία και ελέγχει ποιος μπαίνει. Για να μπει κάποιος ντόπιος , θα πρέπει να έχει κάρτα ότι δουλεύει στην περιοχή...Γκέτο τουριστών δηλαδή! Πάντως δεν είναι και άσχημη πρόταση και για relax-διακοπές. Που αλλού θα βρείτε 5αστερα ξενοδοχεία απέναντι από τη θάλασσα, με δωμάτια όσο το μισό σας σπίτι και ημιδιατροφή σε μπουφέδες χιλιομέτρων με 48 ευρώ;!;!;!
Και το καλύτερο για το τέλος... ο Μπεν Αλί, ο πρωθυπουργός της χώρας. Κόβει, ράβει, ξηλώνει... παντού βλέπεις αφίσες του! ΠΑΝΤΟΥ!!! Δεν έχει σταματημό αυτό το πράγμα!Στην είσοδο της πόλης σε καλοσωρίζει, στην έξοδο σε ξεπροβοδίζει. Στην πόλη παίρνει διάφορες περίεργες πόζες, που μόνο ψυχαναλυτές μπορούν να τις αναλύσουν... Μπορεί να μην του φαίνεται από το κορακοβερνικομένο μαλλί, αλλά έχει καβατζάρει τα 70 εδώ και κάποια χρονάκια. Ο προηγούμενος πρωθυπουργός της χώρας, ο Μπουργκίμπα, είναι ακόμη και τώρα ο αγαπημένος, ο λατρεμένος μπορώ να πω, όλων των κατοίκων. Σε κάποια μαγαζιά βλέπεις πάλι πόστερ του... ο λόγος; Παίρνουν ευκολότερα άδεια για το μαγαζί!!! Η παραπάνω πόζα μπορεί να αποτελέσει οδηγό για την επόμενη προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα. Βρωμίζουν τον τόπο με τις αφίσες τους, τουλάχιστον να χαρακτηρίζονται και από τέτοιες πόζες ώστε να γελάει και λίγο το χειλάκι μας. Τυνησία – Ελλάδα σημειώσατε 1...
Ο Αλί, λοιπόν, μετά από πολλά χρόνια διακυβέρνησης και αφού, όπως λένε οι ντόπιοι έφαγε ότι ήταν να φάει (όλο του το σόι και οι αυλικοί του), έχει επιδοθεί στην ανάπτυξη της χώρας προσελκύοντας ξένα κεφάλαια και επενδύοντας στον τουρισμό. Κρατάει τυπικές σχέσεις με τις γείτονες χώρες, Αλγερία και Λιβυή, με αποτέλεσμα να διατηρείται η ειρήνη και χωρίς την ύπαρξη εξτρεμιστικών ομάδων.
Σημείωση: καλοδεχούμενα τα κεφάλαια βέβαια, από την άλλη, αν κάποια εταιρεία ή ξένος ιδιώτης αγοράσει γη ή κτίσμα στη χώρα, στο συμβόλαιο αναφέρει ότι ενώ είναι ιδιοκτησία του, στην ουσία το κράτος συνεχίζει να έχει την κυριότητα του χώρου. Δεν μπορεί δηλαδή να τα πουλήσει αλλού χωρίς την αδειοδότηση της κυβέρνησης, με συνέπεια η γη και τα οικοδομήματα να παραμένουν υπό την κυριότητα του κράτους.
ΤΥΝΗΣΙΑ: ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ
Η κουζίνα της Τυνησίας είναι αράβικη με κάποιες νότες από γαλλικό γκουρμέ και μεσογειακές παρεμβάσεις, που συναντάς κυρίως στο βόρειο τμήμα της χώρας. Καλό είναι να έχετε για παν ενδεχόμενο ένα κουτάκι immodium σε τέτοιες χώρες, αλλά εμένα δεν μου χρειάστηκαν. Ίσα ίσα που έβαλα τουλάχιστον ένα κιλό! Η αράβικη κουζίνα είναι από τις αγαπημένες μου. Κάποιοι γνωστοί μου όμως που είχαν πάει παλαιότερα, τα χρειάστηκαν... Έφαγα παντού, στο αεροπλάνο (μελιτζάνα γιαχνί με βοδινό), στα ξενοδοχεία, στο δρόμο, σε μαγαζιά, από πλανόδιους...δεν έπαθα τίποτα! Βέβαια κόβεις και με το μάτι τι παίζει, παίρνεις και τις πληροφορίες σου, χρησιμοποιείς και όλες τις αισθήσεις σου, κυρίως όραση, όσφρηση και την 6η αίσθηση (!), που χρειάζεται πάντα σε ένα ταξίδι και δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο πρόβλημα.
Τα φαγητά τους είναι αρκετά καυτερά (προσοχή σε μία κόκκινη σάλτσα που λέγεται χαρίσα- Mayday!Mayday! Mόνο για τολμηρούς!), οι πίτες τους θεϊκές, τα γλυκά κυρίως σιροπιαστά με φρούτα και μέλι, ο χουρμάς σε όλες τις εκδόσεις (θεωρείται ιερό δέντρο για τους μουσουλμάνους). Το χοιρινό απαγορεύεται λόγω θρησκείας. Τρώνε πολύ ψάρι και γαλοπούλα, όσπρια, ζυμαρικά. Χρησιμοποιούν το ελαιόλαδο. Είναι η 4η χώρα, μετά την Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα, στην παραγωγή και εξαγωγή ελαιολάδου. Από ροφήματα τσάι και ξανά τσάι. Το συνηθισμένο που πίνουν είναι τσάι μέντας ή τσάι με κουκουνάρι. Το αλκοόλ θεωρητικά απαγορεύεται, αλλά μου είπαν ντόπιοι ότι κάποιες φορές το μήνα πίνουν από καμιά μπύρα και δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι τουρίστες μπορούν να βρούν σχεδόν τα πάντα τηρουμένων των αναλογιών. Η Τυνησία φημίζεται για τα κρασιά της. Δοκιμάστε τα! Εγώ “εντρύφησα” στο Magon, ήταν τέλειο! Και ένα ακόμη θεωρείται πολύ καλό, το Mornag, τα δύο Μ!
Κοτόπουλα-γαλοπούλες στη σούβλα! Το υγραέριο χρησιμοποιείται αρκετά και στα σπίτια. Τα πλακάκια στην είσοδο του μαγαζιού ή σπιτιού τα βλέπεις παντού. Συνήθως παρουσιάζουν εικόνες εμπνευσμένες από ιστορίες από το Κοράνι ή έχουν φράσεις του. Θεωρείται καλή τύχη και ευλογία. Τα πλακάκια δεν τα χρησιμοποιούν μόνο στο μπάνιο, όπως στην Ελλάδα, αλλά κοσμούν ολόκληρους τοίχους και δωμάτια. Υπάρχουν τζαμιά που είναι όλοι οι τοίχοι με περίτεχνα ζωγραφισμένα πλακάκια και πανέμορφα αραβουργήματα σαν αραχνοϋφαντα σεμεδάκια.
Ξέρω η τσίχλα είναι κακοφωνία στη φωτογραφία, αλλά υποδηλώνει την έλλειψη νερού για ώρες... μακρύ ταξίδι και δυσκολία εύρεσης εμφιαλωμένου νερού καθ'οδόν υπό 35 βαθμούς...Μετά από ώρα βρίσκω έναν στο παζάρι...6αδα, μου λέει, ή τίποτα και μ'αρχίζει και τα παζάρια για το νερό (έλεος, παζάρι και για ένα μπουκάλι νερό... που να κουβαλάω 6αδα νερό μέσα στο παζάρι, χριστιανέ μου; Παρδόν, μουσουλμάνε μου; Βαράκια θα κάνω;! Με αυτά και με εκείνα βρήκα νερό και φαί. Το σάντουιτς είναι γύρος γαλοπούλα και μία επιλογή από αρκετές σαλάτες και σάλτσες που ήταν αραδιασμένες σε έναν υποτυπώδη μπουφέ. Το σάντουιτς ήταν χειροποίητο... και στη δημιουργία του. Βάζω χεράκι, χουφτώνω κρεατάκι και χώνω στο ψωμάκι. Το ίδιο και με τα υπόλοιπα συστατικά... εκτός από τη σάλτσα φυσικά, στην οποία χρησιμοποιήθηκε κουταλάκι. Οι "ευαίσθητοι" καλύτερα να μην βλέπουν το πως θα γίνει το σάντουιτς... Η τιμή τσουχτερή για τα τοπικά δεδομένα, περίπου 4-5 ευρώ με το νερό και αναψυκτικό, αλλά πήγαμε και στο πιο χλιδάτο φαινομενικά. Ήταν πεντανόστιμο!
Αράβικες πίτες, φρεσκοφτιαγμένες από Βεδουίνα (?)...όχι, δεν είμασταν κάπου έξω! Αλλά στη σάλα για το πρωινό του ξενοδοχείου. Ακολουθούσε μπουφές τεράστιος για όλα τα γούστα. Μέχρι και ομελέτα σου έφτιαχναν μπροστά σου. Στο δικό τους πρωινό (γιατί στο μπουφέ υπήρχαν και ευρωπαϊκά πιάτα) ήταν έντονο το στοιχείο του τηγανητού (πολλά έμοιαζαν με παράγωγα ντόνατ και λουκουμάδων). Γενικά, σκάσαμε στο φαί σε αυτό το ταξίδι!
Χαρακτηριστικό πρωινό (από τη Βεδουίνικη βραδιά – fix βραδιά που αναπαριστά τη ζωή των Βερβέρων στην έρημο). Τηγανητή ζύμη με αυγό στο εσωτερικό της και μυρωδικά. Στα ίδια μονοπάτια και το μικρό κομματάκι, που περιέχει σπανάκι. Επίσης τρώνε αρκετό γιαούρτι.
συνέχεια...
Αράβικη πίτα, τσάι και ελαιόλαδο, στο οποίο και βουτάτε την πίτα. Απλά και νόστιμα πράγματα. Καλωσόρισμα σε σπίτι των ανθρώπων της ερήμου στη Ματμάτα, οι επονομαζόμενοι και τρωγλοδύτες. Θεωρείται η κατώτερη κάστα των Βέρβερων και των Τυνήσιων γενικά. Οι Βέρβεροι αποτελούνται από τους Βεδουίνους, τους Τουαρέγκ και τους λεγόμενους τρωγλοδύτες (ανθρώπους της ερήμου).
Γλυκό σιροπιαστό με τι ανάμεσα;;; Χουρμά φυσικά! Είπαμε όμως, όχι πάνω από 3/μέρα, γιατί δημιουργεί ταχυκαρδίες και αρρυθμίες.
Βιτρίνα ζαχαροπλαστείου... και σε περίπτωση που σας έλειψαν οι χουρμάδες, πάρτε και άλλη μία δόση! Σε ό,τι παραλλαγή μπορεί να φανταστεί, υπάρξει, εφευρεθεί ή ανακαλυφθεί! Σώνει!
Δυο λόγια για τον χουρμά. Του αξίζει άλλωστε. Αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας στην Τυνησία. Προέρχεται από τον φοίνικα (υπάρχουν 2 είδη, ο καλλωπιστικός που συναντάται και στην Ελλάδα και ο καρποφόρος). Υπάρχει αρσενικός και θηλυκός, γίνεται γονιμοποίηση και δημιουργούνται οι καρποί. Ένας αρσενικός αξίζει όσο αρκετές δεκάδες θηλυκών φοινίκων... πάλι καλά που υπάρχουν και οι μέλισσες στη φύση και ερχόμαστε στα ίσια μας! Θεωρείται εξαιρετική τροφή, πολύ θρεπτική (βοηθούσε πολύ τους σκηνίτες στην έρημο που μπορεί να έκαναν ώρες ή μέρες να φάνε). Στα αγγλικά λέγεται date, οπότε προσοχή για αποφυγή παρανοήσεων!!!
Υπάρχουν και τεχνητές οάσεις για την καλλιέργειά του. Επίσης χρησιμοποιούνταν παλαιότερα και ως αφροδισιακό (έκαναν σκόνη το κουκούτσι του). Ο φοίνικας θεωρείται ιερό φυτό όχι μόνο για τους μουσουλμάνους. Για τους Ρωμαίους ήταν σύμβολο θριάμβου, οι Χριστιανοί υποδέχτηκαν τον Ιησού στην Ιερουσαλήμ με φύλλα φοινικιάς, στον Ιουδαϊσμό συμβολίζει την ευημερία, στην Αρχαία Ελλάδα ο Απόλλωνας γεννήθηκε κάτω από φοίνικα κ.α.
Φαί του δρόμου στη Γκαμπέζ... και κινούμενο μάλιστα! Όχι δεν ήταν του ρεστοράν το παιδί. Και πάμε σε πιο βαριά περιστατικά...αντέχει το στομάχι σας; (ακολουθεί ακατάλληλη φωτο για ανήλικους και φιλόζωους!)
Κάθε χώρα έχει το δικό της “βρώμικο”! Μόνο που της Τυνησίας μάλλον σου κόβει την όρεξη παρά στην ανοίγει! Τουλάχιστον βλέπεις τι παίρνεις... φρέσκο πράγμα που σπαρταράει... Τα αρνιά κρέμονται (πως να το πω κομψά...)... “ανοιγμένα” από τσιγκέλια/σχοινιά, πας και δίνεις την παραγγελία, πάει και κόβει το αντίστοιχο κομμάτι που του ζήτησες και το ψήνει στην αυτοσχέδια ψησταριά... όλα μπροστά στον πελάτη. Δεν τόλμησα να δοκιμάσω...και μόνο η εικόνα αυτή με έκανε να μην θέλω να φάω κρέας και να αναρωτηθώ για το τι είχα φάει ως τώρα και για το πότε θα γίνω επιτέλους χορτοφάγος! :roll: (προς admin:αν ενοχλεί η φωτο, βάλτε το link ώστε να μην φαίνεται απευθείας). Ο κόσμος όμως (για τον ντόπιο πληθυσμό μιλάμε...) τα τιμάει δεόντως.
ΤΥΝΗΣΙΑ: ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ
ΤΥΝΗΣΙΑ: Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Μία τυπική πόλη στην Τυνησία έχει συνήθως τη Μεδίνα της (παλαιά πόλη) με τα σουκς (αγορές-παζάρια), το τζαμί και φυσικά το χαμάμ. Τα δημόσια λουτρά είχαν και χρηστικό ρόλο παλαιότερα μιας και δεν υπήρχαν τουαλέτες στα περισσότερα σπίτια. Βέβαια ήταν ξεχωριστά για τα δύο φύλα.
Η πρώτη εντύπωση στον επισκέπτη δημιουργείται άθελά του από τα ξενοδοχεία στα οποία θα διαμείνει. Ξεκινάω λοιπόν λίγο...ανορθόδοξα
Α' μέρος: ΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
ΒΟΡΡΑΣ: Ξενοδοχεία-μεγαθήρια. Ιδιαίτερα στην εξ'ολοκλήρου τουριστική περιοχή Yasmine Hammamet, το μικρότερο ξενοδοχείο έχει τουλάχιστον 100 δωμάτια! Το συγκεκριμμένο είχε περίπου 300...μπορώ να ομολογήσω ότι μας πήρε κάποια ώρα να βρούμε το δωμάτιο
Η περιοχή πήρε το όνομά της από το γνωστό λουλούδι (γιασεμί), γιατί υπάρχει άφθονο στην περιοχή και επίσης αποτελεί και σύμβολό της. Αντιπροσωπεύει τη φιλοξενία και την καλή ζωή.
Κάποια ακολουθούν την αρχιτεκτονική που συναντάται κυρίως στο Νότιο τμήμα της χώρας, αλλά ακολουθούν την τοπική αρχιτεκτονική του Βόρειου τμήματος που βασίζεται καθαρά στη Μεσογειακή αρχιτεκτονική.
Μοναστήρι: Όχι, δεν είναι rooms to let σε κάποιο Κυκλαδονήσι, αλλά σε γνωστή παραθαλάσια πόλη της Τυνησίας! Οι ομοιότητες βγάζουν μάτια! Άσπρα σπίτια με μπλε πόρτες και παραθυρόφυλλα.
Και πάμε στο νότιο μέρος...
Πόλη Τοζέρ - Εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχε νερό κανονικά στο ξενοδοχείο και στην πόλη και μάλιστα δεν υπήρχε πρόβλημα με την πίεση του νερού. Περίμενα κάτι ανάλογο με τα νησιά μας, τουλάχιστον όσον αφορά την πίεση... Επίσης, τα περισσότερα είχαν και πισίνες (εσωτερικές θερμαινόμενες και εξωτερικές). Όλα τα κτίρια έχουν εξωτερική επένδυση το εικονιζόμενο τουβλάκι, το οποίο αποτελεί ντόπιο προϊόν. Μπορείτε να δείτε απίστευτες "συνθέσεις" μόνο με τη χρήση αυτού του τούβλου.
Patchwork art σε διάδρομο του ξενοδοχείου.
Το εσωτερικό του ξενοδοχείου. Τα δωμάτια ξεκινούν από το ισόγειο, ενώ η ρεσεψιόν είναι στον όροφο (για αποφυγή ανεμοθύελλων, της σκόνης κα). Βέβαια υπάρχουν και μεγάλα ξενοδοχεία που έχουν δωμάτια και σε ορόφους.
Ισλαμική αρχιτεκτονική
Χαρακτηριστικά της ισλαμικής αρχιτεκτονικής : θόλοι, καμάρες, μιναρέδες, μεγάλες αυλές, επαναλαμβανόμενα γεωμετρικά σχήματα (Άραμπεσκ). Οι τοίχοι επενδύονται με αραβουργήματα, πλακάκια,ψηφιδωτά, εξαιρετικής ομορφιάς καλιγραφημένα αποσπάσματα από το Κοράνι. Η πολυτέλεια, αν υπάρξει, βρίσκεται μόνο στο εσωτερικό μέρος, ενώ το εξωτερικό χαρακτηρίζεται από λιτότητα γραμμών, αν και συνήθως είναι ογκώδες σε μέγεθος.
[FONT=Times New Roman, serif]Στη θρησκεία του Ισλάμ απαγορεύεται να απεικονίζονται άνθρωποι και ζώα και φυσικά ο Θεός με ανθρώπινη μορφή. Βέβαια μπορείτε να συναντήσετε παρεκκλίσεις απ’ τον κανόνα, κυρίως όσον αφορά τα ζώα, κι αυτό όμως είναι σπάνιο και γενικώς αποφεύγεται.
συνέχεια...
Β' μέρος : ΒΟΡΡΑΣ
Υπάρχουν πολλά ρωμαικά και ελληνικά αρχαία, ακόμη και βυζαντινής περιόδου, τα οποία επηρέασαν και την ισλαμική τέχνη (π.χ. τα ψηφιδωτά, οι τρούλοι, οι κίονες ) – Φωτογραφία: Το ρωμαϊκό κολοσσαίο του Ελ Τζεμ. Χρησιμοποιείται πλέον ως αρχαιολογικός και πολιτιστικός χώρος (φιλοξενει φεστιβάλ). Κάτω από τον σιδερένιο διάδρομο που διακρίνεται βρίσκεται ένα δαιδαλώδες υπόγειο, στο οποίο φυλάσσονταν τα άγρια ζώα για τις μονομαχίες.
Δυστυχώς από την αρχαία Καρχηδόνα δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα...
Χαρακτηριστικό σπίτι της πόλης Ελ Τζεμ. Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το λευκό, το γαλάζιο κυρίως στα παράθυρα και η ώχρα. Σπίτια με αυλές και ψηλούς τοίχους για κάλυψη από ανεπιθύμητα βλέμματα. Κανείς δεν επιτρέπεται να προκαλεί για τη ζωή του. Εξαιρείται βέβαια ο Πρωθυπουργός
Καϊρουάν. Η 4η ιερότερη πόλη για τους μουσουλμάνους. Λεωφόροι, υδραγωγεία, πολυκατοικίες, μεγαλούπολη ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Άλλα κτίσματα προσπαθούν να διατηρήσουν έστω και επιφανειακά την παράδοση(γεωμετρικά σχήματα και περίτεχνα μπαλκόνια),
ενώ άλλα δεν θυμίζουν καθόλου την τοπική αρχιτεκτονική και ακολουθούν εντελώς δυτικά πρότυπα.
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ-ΣΟΥΣΑ-ΣΙΝΤΙ ΜΠΟΥ ΣΑΪΝΤ
(παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα)
Λευκά κτίσματα, με εμφανή τη χρήση του γύψου. Πόρτες και παράθυρα σε γαλάζιους τόνους με αραβουργήματα και λεπτομέρειες σε κάγκελα, πόρτες, σκίαστρα που σε χαζεύουν με την ομορφιά και λεπτοδουλειά τους.
Χαρακτηριστικό του σπιτιού τα πλακάκια με επαναλαμβανόμενο γεωμετρικό μοτίβο στην είσοδο.
Νηπιαγωγείο σε λευκούς τόνους με σήμα το ουράνιο τόξο και ένα αρκουδάκι!
Τα μπαλκόνια είναι σκεπαστά και στα παράθυρα υπάρχουν κάγκελα.
Enjoy![FONT=Times New Roman, serif]
συνέχεια...
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΑΡΝΤΟ - ΤΥΝΙΔΑ
Υπήρξε παλάτι το οποίο μετατράπηκε το 1888 σε μουσείο. Φημίζεται για τα ψηφιδωτά του.
Εντυπωσιακές καμάρες στον όροφο του μουσείου.
Η λεπτομέρεια και η φαντασία που μπορεί να μετατρέψει ένα απλό μπαλκόνι σε τέχνη.
Θόλος-αριστούργημα σε δωμάτιο του μουσείου.
Τύνιδα. Η πρωτεύσα της Τυνησίας, με περίπου 1,5 εκατομμύριο πληθυσμό, θυμίζει περισσότερο Παρίσι παρά αραβική χώρα. Το παραπάνω κτίριο βρίσκεται στη φημισμένη λεωφόρο Μπουργκίμπα στο κέντρο της πόλης και σε μικρή απόσταση από τη Μεδίνα και τα σουκς της. Η Καρχηδόνα βρίσκεται πολύ κοντά, δυστυχώς όμως το πέρασμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είχε ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή της Τύνιδας και της Καρχηδόνας.
Το Υπουργείο Οικονομικών στην Τύνιδα. Πολλά κυβερνητικά κτίρια βρίσκονται σε αυτή την πλατεία. Απαγορεύεται μόνο να βγάλετε φωτογραφίες το Υπουργείο Άμυνας.
Η Τύνιδα είναι μια πολύβουη πόλη που θυμίζει την Αθήνα, ιδιαίτερα όσον αφορά το κυκλοφοριακό χάος. Σε αυτό συντελεί, πέρα από το μεγάλο αριθμό οχημάτων που κινούνται στο κέντρο και την ύπαρξη τραμ, τρένων και αρκετών λεωφορείων που επίσης διακινούνται στην περιοχή, η αλά ελληνικά οδήγηση (τσαμπουκάς, ΑΠΕΙΡΑ κορναρίσματα, μη χρήση του φλας). Αν και υπάρχουν τροχονόμοι στους δρόμους (αρκετοί από τους οποίους είναι γυναίκες!), οι οδηγοί δεν τους πολυδίνουν σημασία. Εμείς είχαμε κολλήσει στο ίδιο σημείο για μισή ώρα, καθώς είχε κολλήσει και το τραμ και δεν μπορούσαν να “καθαρίσουν” οι ράγες.
Είναι καθαρή πόλη. Οι περιοχές που μπορεί να σας κάνουν να “κλείσετε” τη μύτη σας είναι η Γκάφσα και η Σφαξ, λόγω της εξόρυξης φωσφορικών αλάτων.
Ελληνική κοινότητα: παλιότερα υπήρχαν αρκετές χιλιάδες Έλληνες, κυρίως Καλύμνιοι και Κρήτες. Δυστυχώς τώρα έχουν μείνει περίπου 45 άτομα, μαζί με τους υπαλλήλους της Πρεσβείας. Στην Τύνιδα υπάρχει Ελληνική πρεσβεία και ελληνικός ορθόδοξος ναός (Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου).
Στο Σιντί Μπου Σαϊντ, μισή ώρα περίπου από τη Τύνιδα με τρένο/λεοφωρείο (15-20 km από την πρωτεύουσα) βρίσκεται και το ονομαστό Μουσικό κέντρο για την Αραβική και Μεσογειακή μουσική, το οποίο έχει κερδίσει πολλά βραβεία για τη δουλειά του και για το σώσιμο αξιόλογου μουσικού υλικού.
Γ΄ μέρος: Ο ΝΟΤΟΣ
Οι διαφορές είναι εμφανείς. Ο νότος, αν και πιο φτωχός οικονομικά, αποδεικνύεται πιο εντυπωσιακός και ενδιαφέρων προορισμός.
Παντού βλέπετε ημιτελή κτίσματα. Επίσης και αστυνομία ή μπλόκα τόσο συχνά (σε κάποιες περιοχές ακόμη και ανά λίγα χιλιόμετρα), που αναρωτιέστε αν έχει κηρυχθεί η χώρα σε έκτακτη ανάγκη! Από την άλλη, αυτό συντελεί και στον πολύ χαμηλό δείκτη εγκληματικότητας. Μπορεί να συναντήσετε και κάποιους με πολιτικά, κυρίως στις αγορές. Και ίσως η απάντηση “is everything ok to YOU, too?” να μην είναι η χμ...καλύτερη στην ερώτηση “everything ok, madam?” ενός τυπικού, αλλά με αυστηρό ύφος αστυνομικού με πολιτικά. Κυρίως γιατί μπορεί να δημιουργήσεις πρόβλημα σε κάποιον ντόπιο (αν π.χ. συνομιλείς αρκετή ώρα μαζί του και ιδιαίτερα αν είναι γυναίκα), αλλά και γιατί δεν μου αρνήθηκε κανείς ...την ύπαρξη λευκών κελιών Και επειδή είχα καιρό να τον αναφέρω, ο Πρωθυπουργός, μέσα από...δημοκρατικές διαδικασίες πάντα, αν και η απόδοση δικαιοσύνης στηρίζεται κυρίως στο Γαλλικό σύστημα, είναι εκτός των άλλων και ο Πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου (κάτι σαν τον Άρειο Πάγο στην Ελλάδα). Εδώ να σημειώσω ότι περίπτωση να αλλάξει ο Πρωθυπουργός υπάρχει μόνο μετά το θάνατό του. Και ας γίνονται εκλογές...
Οι 2 παραπάνω φωτογραφίες είναι από την Γκαμπέζ.
Ένα σπίτι μπορεί να πάρει μέχρι και 10 χρόνια να τελειώσει, μιας και χτίζεται τούβλο-τούβλο από την οικογένεια. Συχνό φαινόμενο και η ύπαρξη κοινών τοίχων ανάμεσα σε 2 σπίτια για οικονομικό όφελος. Ανάλογα με τα άτομα στην οικογένεια και κυρίως τα αγόρια σε ηλικία γάμου (για να παντρευτούν θα πρέπει να έχουν το δικό τους σπίτι), το οικοδόμημα επεκτείνεται με το χρόνο. Ένας συνηθισμένος και θεωρητικά καλός μισθός είναι τα 700 δηνάρια (μισό ευρώ είναι περίπου 1 δηνάριο), ο οποίος μπορεί και συντηρεί μία τυπική τυνησιακή οικογένεια (οι γονείς και 5-συνήθως- ή 3 παιδιά). Δεν μιλάμε βέβαια με βάση τα ελληνικά δεδομένα, αλλά το συνήθες επίπεδο ζωής που έχει η Τυνησία. Φυσικά και το κόστος ζωής είναι πολύ χαμηλότερο σε σχέση με το ελληνικό. Ο μισθός όμως ενός εργάτη πέφτει στα μισά λεφτά (300-350 δηνάρια, δηλαδή περίπου 150 ευρώ), γεγονός που καθιστά δύσκολη τη δημιουργία και συντήρηση οικογένειας σε αξιοπρεπή πλαίσια.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την Τοζέρ, την πρωτεύουσα του Νότου. Στην πραγματικότητα πρόκειται για όαση. Η απόσταση Τύνιδας-Τοζέρ είναι περίπου όσο Θεσ/κη-Αθήνα. Οι δρόμοι είναι καλύτεροι από το δικό μας “εθνικό” δίκτυο και τα αυτοκίνητα που θα συναντήσετε ελάχιστα. Αν ξεπεράσετε το όριο των πινακίδων που θα συναντήσετε (δεν είναι σταθερό), να ξέρετε ότι κατά 90% θα σας τσακώσουν και θα φάτε πρόστιμο.
Τα χρώματα της άμμου...
Τα “παπάκια” είναι το πιο συχνό μεταφορικό μέσο που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι. Τα περισσότερα αυτοκίνητα που θα δείτε, είναι γαλλικής προέλευσης. Ιδιαίτερα τιμάνε τα peugeot και σε δευτερη μοίρα τα citroen.
Οι περισσότεροι πωλητές που θα συναντήσετε, αμείβονται επί ποσοστού των αντικειμένων που πουλάνε και το ωράριο εργασίας ξεκινά από τις 7-8 π.μ. και φθάνει ως το βράδυ κατά τις 9, με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα-σιέστα το μεσημέρι (τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά – ακόμη και αν βρείτε κάποια ανοιχτά, μην τρομάξετε αν δείτε τον πωλητή ξαπλωμένο στο πάτωμα να παίρνει τον μεσημεριανό του υπνάκο). Καλό είναι να αφήσετε κάποια χρήματα σε αυτά τα μαγαζιά, έστω και αν οι τιμές που θα βρείτε σε εμπορικά πολυκαταστήματα στα Σούσα κ.α. είναι φθηνότερες και στάνταρ. Πέρα από αυτό, κομμάτι της εμπειρίας του ταξιδιού είναι και το λεγόμενο παζάρι με στόχο την καλύτερη τελική τιμή. Εγώ το δοκίμασα με μεγάλη επιτυχία μπορώ να πω... Εντύπωση μου έκανε η παρατήρηση ενός πωλητή ότι οι Έλληνες θεωρούνται πλούσιοι...ίσως τελικά γιατί ντρεπόμαστε, δεν το έχουμε το σπόρ ή απλά προτιμάμε να βοηθήσουμε τον κόσμο μέσω των αγορών μας.
Εντύπωση επίσης μου έκανε ότι δεν είδα καθόλου επαίτες στο δρόμο. Η μόνη φορά που συνάντησα ήταν σε προαύλιο χώρο τζαμιού.
Βουκαμβίλιες, φοίνικες, λουλούδια... Αν και έρημος, δεν θα χορταίνετε να βλέπεται όμορφα φυτά να στολίζουν αυλές σπιτιών. Παλαιότερα η πόλη-όαση αποτελούσε σταθμό ξεκούρασης των καραβανιών που διέσχιζαν την έρημο.
Παντού θα δείτε τα συγκεκριμμένα τουβλάκια. Είναι προϊόν της περιοχής και αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής της.
Υπάρχουν ταξί (και πιάτσα κοντά στο κέντρο) και παραδοσιακές άμαξες για τις μετακινήσεις σας, αν και τα περισσότερα μπορείτε να τα δείτε με τα πόδια. Συμφωνείτε την τιμή εκ των προτέρων, η οποία υπολογίζεται και με το κεφάλι. Όσα περισσότερα τα άτομα, μεγαλώνει και η τιμή. Μετά τις 10 μ.μ. πληρώνεται νυχτερινό τιμολόγιο.
Τα περισσότερα σπίτια είναι μονοκατοικίες με αυλές. Σε μικρότερη συχνότητα μπορείτε να δείτε διώροφα κτίσματα.
Σπίτι εύπορων ντόπιων. Οι περισσότεροι μπορούμε να πούμε ότι είναι φτωχοί. Βέβαια τη δορυφορική κεραία θα τη δείτε σχεδόν παντού, ακόμα και στα υπόσκαφα σπίτια των τρωγλοδυτών στην έρημο!
Στις εισόδους των πόλεων θα συναντήσετε τις γνωστές πύλες. Αποτελούν καλωσόρισμα και συμβολίζουν την Πύλη του Ουρανού και του Παραδείσου.
Το δημαρχείο και το τζαμί από πίσω. Καλύτερη περίοδος επίσκεψης στην περιοχή θεωρείται το χρονικό διάστημα Οκτωβρίου-Μαρτίου. Τέλη Μαρτίου πετύχαμε 35άρια.
Η είσοδος στη Μεδίνα της Τοζέρ.
Μία νέα οπτική στην έννοια της αγγλικής λέξης hospital (νοσοκομείο) που προσθέτει μία άλλη διάσταση στο θέμα δωρεάν περίθαλψη σε δημόσια νοσοκομεία, η οποία βασίζεται στην ελπίδα (hope) που, όπως και να το πάρουμε,...πεθαίνει τελευταία!
συνέχεια...
ΟΙ ΤΡΩΓΛΟΔΥΤΕΣ
Ένα από τα ενδιαφέροντα μέρη του Νότου, στο οποίο ζει η [FONT=Verdana, sans-serif]κατώτερη κάστα των Βερβερων, οι τρωγλοδύτες. Επιβάλλεται η επίσκεψη. Αξίζει να επισκεφτείτε τη Ματμάτα, στην οποία και έχει εγκατασταθεί ο μεγαλύτερος πληθυσμός τους. Αρκετοί πια μένουν στην πόλη, σε αυτοσχέδια σπίτια. Εκεί υπάρχει και σχολείο. Κρατικά λεωφορεία μαζεύουν τα παιδιά κάθε πρωί.
[FONT=Verdana, sans-serif]Υπάρχουν και άλλοι τριγύρω από τη Ματμάτα, διασκορπισμένοι σε μεγάλη ακτίνα, χαμένοι στους λοφίσκους. Συνήθως το αυτοσχέδιο, σκαμμένο σε βραχώδη λόφο και στηριζόμενο με γύψο, σπίτι (θυμηθείτε τα υπόσκαφα σπίτια στη Σαντορίνη) φαίνεται στον επισκέπτη μόνο από την είσοδο, η οποία είναι μια ξασπρισμένη στοά.
[FONT=Verdana, sans-serif]
[FONT=Verdana, sans-serif]Μπορείτε να δείτε μεμονωμένα σπίτια σε μεγάλες αποστάσεις ή και μικρές αποικίες αποτελούμενες συνήθως από μέλη της ίδιας οικογένειας. Στην παραπάνω φωτογραφία οι κατοικίες είναι στον ισόγειο χώρο και τα κελάρια στον όροφο για προστασία από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην έρημο. Το κτίριο της συγκεκριμένης φωτογραφίας σας δίνει και τη δυνατότητα διανυκτέρευσης. Λειτουργούν δηλαδή κάποια δωμάτια ως πανσιόν. Μην περιμένετε φυσικά πολυτέλειες. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι όσα είδαμε ήταν πεντακάθαρα.
[FONT=Verdana, sans-serif]Αυτά τα αυτοσχέδια βερβέρικα χωριά-κοινωνίες ονομάζονται ksours. Πέρα από τον προφανή λόγο της ανέχειας που πυροδότησε την εμφάνισή τους, τα σπίτια αυτά προστάτευαν τα προϊόντα και τα όποια περουσιακά τους στοιχεία. [FONT=Verdana, sans-serif]Επίσης τους προφύλασσαν από επιδρομές κλεφτών. [FONT=Verdana, sans-serif]Ήταν αόρατα με γυμνό μάτι. Παλαιότερα δεν έβαφαν άσπρη την είσοδο και ήταν σχεδόν αδύνατο να τα καταλάβεις. Ακόμη και τώρα θα δυσκολευτείτε να αναγνωρίσετε μερικά.
[FONT=Verdana, sans-serif]
[FONT=Verdana, sans-serif]Συνήθως έξω από ένα τέτοιο σπίτι υπάρχει μία δερμάτινη σκηνή. Η είσοδος είναι μια μικρή στοά που καταλήγει συχνά σε μια κεντρική εσωτερική αυλή και υπάρχουν αυτοσχέδια σκαμμένα δωματιάκια τριγύρω από αυτήν. Κάτω έχει άμμο. Στα δωμάτια την καλύπτουν με χαλάκια και κουρελούδες. Πάνω από κάθε δώμα υπάρχουν ζωγραφισμένα με μπλε μπογιά θρησκευτικά σύμβολα. Οι ιχθείς...ένα χέρι με ανοιχτά δάχτυλα που κοιτούν προς τα πάνω (κάλεσμα στο Θεό) και συμβολίζουν τους 5 πυλώνες του Ισλάμ. Ένα συνηθισμένο σύμβολο είναι το “χέρι της Φατιμά”, μία παλάμη στο κέντρο της οποίας είναι ένα μάτι. (προστατεύει και από το κακό μάτι και οπτικά μοιάζει με τα δικά μας τάματα)
[FONT=Verdana, sans-serif]
[FONT=Verdana, sans-serif]Η κρεββατοκάμαρα σε σπίτι που επισκεφτήκαμε. Το κρεβάτι είναι χτιστό. Η οροφή στηρίζεται με γύψο. Ήλιο και αέρα μέσω της εσωτερικής αυλής, γιατί δεν υπάρχουν παράθυρα. Έξω από το σπίτι είχε έναν αυτοσχέδιο φούρνο, φτιαγμένο με πέτρες. Η κουζίνα γεμάτη με τσίγκινα κατσαρολικά και πιατικά.
[FONT=Verdana, sans-serif]Τα περίεργα; Η δορυφορική κεραία (αναρωτιέμαι αν υπάρχει σπίτι στην Τυνησία χωρίς τέτοια κεραία...), το κινητό του πατέρα της οικογένειας και το στήσιμο της κόρης με παραδοσιακή αμφίεση για καμιά...20αριά φωτογραφίες. Αρκετές οικογένειες βγάζουν ένα καλό εισόδημα με τις επισκέψεις τουριστών στα σπίτια τους. Οι τουρίστες φεύγοντας αφήνουν ό,τι χρηματικό ποσό επιθυμούν. Μην αρνηθείτε το κέρασμα (αράβικη πίτα που τη βουτάς σε ελαιόλαδο ή μέλι και τσάι με μέντα ή δυόσμο). Τα σπίτια, αν και είναι στη έρημο, λόγω της ιδιόμορφης κατασκευής τους, είναι δροσερά εσωτερικά και προστατεύονται από τυχόν ανεμοθύελλες.[FONT=Verdana, sans-serif] Οι περισσότερες οικογένειες ασχολούνται με τη γη ή έχουν ζώα.Νερό (και λιγότερα συχνά πλέον...ηλεκτρισμός) δεν υπήρχε στο σπίτι που επισκεφτήκαμε, στην πόλη όμως υπήρχαν πυλώνες για ρεύμα και κουβαλούσαν κανάτια με νερό από κάπου.[FONT=Verdana, sans-serif]
[FONT=Verdana, sans-serif]Η γη στην οποία έχουν χτίσει τους ανήκει πλέον και με νόμο του κράτους. Και μέχρι πρόσφατα (καμιά 10αρια χρονάκια), μπορούσε οποιοσδήποτε να πάει και να σκάψει σε ένα σημείο δημιουργώντας το δικό του υπόσκαφο αυθαίρετο (!) και η κυβέρνηση να του δώσει την ονομαστική κυριότητα (στην πραγματικότητα η κυριότητα όλης της γης ανήκει μόνο στο κράτος) αυτού του κομματιού γης. Αργήσαμε...οικόπεδα με θέα τη Σαχάρα τέλος!
Το ταξίδι στην Τυνησία έγινε πέρσι, περίοδος λίγο πριν το Πάσχα. Συνίσταται σαν πρώτη επίσκεψη στην Αφρικάνικη ήπειρο. Μετά σου ανοίγει η όρεξη για περισσότερα ταξίδια στην περιοχή και απομονώνεις φοβίες και προκαταλήψεις. Πάντα ήθελα να πάω στην Αφρική και είπα να ξεκινήσω με ένα ήπιο ταξίδι σε μία χώρα που ακροβατεί ανάμεσα στην παράδοση και στον ευρωπαϊσμό. Η ιστορία μου δεν θα έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά παρατηρήσεις πάνω στις εμπειρίες που αποκόμισα. Όλες οι παρατηρήσεις και τα σχόλια είναι προσωπικά και κατ'επέκταση υποκειμενικά. Να είστε ευγενικοί μαζί μου
Η Τυνησία έχει πολύ όμορφο Νότο, μεγάλο κομμάτι της ερήμου Σαχάρας, δυτικού στυλ Βορρά, όπου και συνωστίζεται ο παραθεριστικός τουρισμός, κυρίως από Γαλλία (εμφανές ότι ήταν Γαλλική αποικία), Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία και τα τελευταία χρόνια και Ελλάδα!
Ξεκινάμε λοιπόν από τους ανθρώπους της...
ΤΥΝΗΣΙΑ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Όταν ταξιδεύω, μ'αρέσει να παρατηρώ πολύ τους κατοίκους της χώρας που έχω επισκεφθεί. Καμιά φορά έρχομαι και απέναντι στην ημιμάθεια ή άγνοιά μου ή ακόμα και σε προκαταλήψεις, που έχουμε δημιουργήσει μόνοι μας ή το περιβάλλον μας. Αναπόφευκτα και κάποιες συγκρίσεις με τους Έλληνες.
Οι γυναίκες στην Τυνησία, αν και με την πρώτη ματιά φαίνονται υποταγμένες στον σκόπιμα ακραίο τρόπο με το οποίο χρησιμοποιούν το Κοράνι οι περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, και εμφανισιακά και ως θέση στην κοινωνία, δεν χάνουν την προσωπικότητά τους και έχουν δικαιώματα, τα οποία εξελίσσονται διαρκώς. Μπορούν να δουλέψουν, αφού έχουν τελειώσει το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική, σε αντίθετη περίπτωση οι γονείς θα έχουν ποινικές συνέπειες. Ένας άνδρας μπορεί να παντρευτεί μόνο μία γυναίκα, εκτός αν παντρευτεί σε γείτονα χώρα της Τυνησίας (τότε μπορεί ως 4 γυναίκες!) και έρθει μετά στη χώρα. Σε αντίθετη περίπτωση, συλλαμβάνεται! Επίσης υπάρχει νόμος που ορίζει ότι για να γίνει γάμος πρέπει να είναι και οι 2 ενήλικες και ο άνδρας να έχει προίκα! Θα πρέπει να έχει επίσης και δικό του σπίτι! Αυτά είναι!
Για να βγει έξω ένα ζευγάρι, θα πρέπει πρώτα να γνωριστούν οι οικογένειες και να λογοδοθούν. Συνήθως δεν έχουν σεξουαλικές σχέσεις πριν το γάμο. Βέβαια στο Βορά είναι λίγο πιο μοντέρνα τα πράγματα. Είδα και ζευγάρια στο δρόμο να κρατιούνται χεράκι.
Η μαντήλα δεν είναι υποχρεωτική. Στο Νότο βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό την φοράει. Σε βόλτα μας στην Τοζέρ, την πρωτεύουσα του Νότου, γνωρίσαμε μια οικογένεια Βεδουίνων που μας προσκάλεσε στο σπιτικό της. Άλλο που δεν ήθελα δηλαδή! Γενικά οι ανθρωποι είναι πολύ φιλόξενοι και έχουν πολύ έντονη την ανάγκη να επικοινωνούν με ανθρώπους από άλλες χώρες. Μην ξεχνάτε ότι το πολίτευμά τους είναι στην πραγματικότητα δικτακτορία. Ο Πρωθυπουργός τους, που είναι πανταχού παρών (παντού αφίσες του σε χμμμ... περίεργες πόζες, που ευτυχώς/δυστυχώς δεν έχουν κοπιάρει οι δικοί μας πολιτικοί) μπορεί να κερδίζει μέσω εκλογών τα τελευταία 28!, αν θυμάμαι καλά, χρονάκια, αλλά “ευνουχίζοντας” τον πολιτκό του αντίπαλο σε σημείο που τα τελευταία χρόνια να προκυρήσει εκλογές μόνος του χωρίς όμως να έχει κάποιον αντίπαλο.
Ακολουθεί ο άνθρωπος όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες. Μέσα σε αυτές είναι και ο έλεγχος του ίντερνετ- π.χ. απαγορεύεται η πρόσβαση στο youtube και σε άλλες σελίδες, αν και μπορούν να έχουν facebook και να χρησιμοποιούν προγράμματα συνομιλίας, όπως το msn messenger. Υπάρχει λογοκρισία που ίσως να μην είναι αισθητή στην πρώτη ματιά.συνέχεια...
Και επανερχόμαστε στην οικογένεια Βεδουίνων που γνώρισα... Το σπίτι δίπατο με εξωτερική και εσωτερική αυλή. Στα χρώματα της ερήμου. Ώχρα. Έχουν και δική τους σκηνή στην έρημο. Οι περισσότερες οικογένειες Βεδουίνων έχουν και σκηνή στην έρημο και σπίτι στην πόλη. Ο τουρισμός έχει αλλάξει αρκετά τον τρόπο ζωής τους...
Μπαίνοντας μέσα υπάρχει ένας χώρος που χρησιμοποιείται ως σάλα. Έπιπλα-σοφάδες που θυμίζουν δεκαετία '70 σε διάταξη Π, μία τηλεόραση και ένας ανεμιστήρας που προσπαθεί να απαλύνει τα 35αρια που είχε τέλη Μαρτίου. Εκεί μαζεύεται όλη η οικογένεια. Μία κουζινούλα πιο πέρα και μία εσωτερική σκάλα που οδηγεί στα υπνοδωμάτια, που μάλλον δεν θα έφταναν για όλη την οικογένεια και λογικά κάποια από τα παιδιά θα κοιμόντουσαν στους σοφάδες. Δεν ανεβήκαμε πάνω φυσικά, αν και ήθελαν να μας τα δείξουν όλα και ήταν τόσο πρόσχαροι και φιλόξενοι που σαν γνήσιοι νεο-Έλληνες μας φάνηκε περίεργο. Είχαμε και κάτι κρούσματα one dinar, pls πριν...είμαστε γενικά και καχύποπτοι ως λαός... Η φίλη μου βέβαια άρχισε να σκέφτεται πως θα μας ζητήσουν λεφτά στο τέλος και άλλα παρόμοια που άρχισαν να με εκνευρίζουν. Δεν θα ήθελα να συνέβαινε κάτι τέτοιο...Ευτυχώς είχα δίκιο. Οι άνθρωποι επιζητούσαν μόνο την επαφή, την οποία διατηρούμε μέχρι και σήμερα, και την ανταλλαγή πληροφοριών, αντιλήψεων κ.α. Από τη σάλα μπορούσες να βγεις σε μια κυκλική εσωτερική αυλή. Πιο πέρα είχαν αποθήκες για τα τρόφιμα και τουαλέτες.
Όλη οι οικογένεια μένει μαζί, οι γονείς και τα 5 παιδιά. Συνηθισμένος αριθμός για οικογένεια, ιδιαίτερα στο Νότο. Ο πατέρας έχει μαγαζί στην αγορά στο κέντρο της πόλης, καθώς και αράβικα άλογα που τα εκμεταλεύεται στην έρημο. Η μητέρα ασχολείται με τα οικιακά και τα παιδιά. Φοράει μαντήλα, αλλά τα ρούχα της έχουν μοντέρνα χροιά. Από τα 2 αγόρια, ο ένας δουλεύει στο μαγαζί του πατέρα του και ο άλλος σε ένα άλλο με σιδερικά. Αυτός που δουλεύει στο μαγαζί βάφει τα μάτια του με μαύρη χέννα και φοράει την παραδοσιακή στολή. Το επιτάσσει πλέον ο τουρισμός. (Όταν γεννιούνται τα αγόρια, η μητέρα βάφει τα μάτια τους με χέννα για κάποια χρόνια). Από τα 3 κορίτσια, τα 2 πάνε ακόμα σχολείο και έχουν όνειρο να σπουδάσουν με την υποστήριξη και των αδερφών τους (νοσοκόμα και δασκάλα), ενώ η 3η, η μόνη χωρίς μαντήλα,και μεγαλύτερη είναι τελειόφοιτη αγγλικής φιλολογίας με όνειρο να επισκεφτεί την Αγγλία. Τα οικονομικά τους δεν της το επιτρέπουν μέχρι στιγμής. Όλα τα παιδιά ξέρουν αγγλικά από το σχολείο! Όχι βέβαια τέλεια, αλλά μπορείς να συνεννοηθείς. Επίσης ξέρουν πολλά για την ιστορία και τη μυθολογία της Ελλάδας, καθώς και για τα σημερινά τεκταινόμενα. Ανέφεραν την κρίση, ονόματα πολιτικών και επίσης, μιας και οι περισσότεροι έχουν δορυφορική κεραία, ότι βλέπουν και ελληνικά κανάλια.
Καθήσαμε λοιπόν στη σάλα όλοι με την εξής σειρά: πρώτα εμείς (οι φιλοξενούμενοι), μετά ο πατέρας, η μητέρα και τέλος τα παιδιά. Μας προσέφεραν τσάι μέντας και χουρμάδες (το κλασσικό κέρασμα). Όπου και να πηγαίναμε το ίδιο...Βέβαια η μία κοπέλα μού ανέφερε ότι οι χουρμάδες ανεβάζουν την πίεση και δεν κάνει πάνω από 3 την ημέρα, γιατί δημιουργούν ταχυπαλμίες και αρρυθμίες. Τώρα μας το λέτε;;;; Μετά από 3659208 χουρμάδες;
Μας προσκάλεσαν και στο δείπνο, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε τόσο χρόνο στη διάθεσή μας. Επέμειναν λέγοντάς μας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και πως θα κόψουν το φαί σε 9 μερίδες! Τι 7, τι 9! Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συνάντηση και η συζήτηση μαζί τους. Έμαθα αρκετά πράγματα, κάποια από τα οποία τα έχω ήδη αναφέρει παραπάνω ή θα ειπωθούν στις επόμενες σελίδες. Ο ένας γιος μάς είπε ότι είχε “φάει” πρόστιμο από την αστυνομία, γιατί μιλούσε με ξένους στο δρόμο για... πολύ ώρα και ο αστυνομικός θεώρησε πως ενοχλούσε τους τουρίστες. Βέβαια ο κύριος λόγος είναι να μην μαθαίνουν οι ξένοι κάποια πράγματα για την κατάσταση της χώρας. Ο τουρίστας θα δει τις παραλίες και τα τεράστια ξενοδοχεία, θα δει συγκεκριμένες τοποθεσίες, όπου επικρατεί οικοδομικός οργασμός, παντού νέα σχολεία, νοσοκομεία, τζαμιά, λεωφόροι, θα περάσει από παζάρια και εμπορικά κέντρα και γενικά θα σχηματίσει μια καλή εικόνα για τη χώρα. Δεν θα δει την ανεργία που μαστίζει τη χώρα (τα καφενεία γεμάτα ολημερίς), τις περιορισμένες πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, αν και η έντονη παρουσία της αστυνομίας γίνεται αισθητή στον οποιονδήποτε... και εκνευριστική! Φάγαμε 2 φορές κλήση επειδή περάσαμε το όριο των 65km...το βανάκι πήγαινε με 75 max! Επίσης το έψαξαν και για ναρκωτικά! Χαχαχα! (η εκδρομή έγινε με πρακτορείο και είμασταν γύρω στα 10 άτομα, οι μισοί κόντεψαν να πάθουν εγκεφαλικό!) Γελάω τώρα, τότε βέβαια μου ήρθαν στο μυαλό σκηνές από το εξπρες του μεσονυκτίου!
Η ρίγα (μπλε ή λευκή) υποδεικνύει αν η γυναίκα είναι παντρεμένη. Όσον αφορά το δικό μας ντύσιμο μας είπαν να αποφεύγουμε τα τιραντάκια (η γυναίκα δεν πρέπει να αφήνει ακάλυπτους τους ώμους). Μια φορά που η φίλη μου βγήκε παγανιά με την τιράντα (πως λέμε βγήκε ο χάρος παγανιά), πετάγεται σε μια φάση ένας από έναν πάγκο μαγαζιού με άγρια διάθεση προς τη φίλη μου! Η φίλη μου έμεινε παγωτό και ενώ εγώ σε θέση μάχης προσπαθούσα να θυμηθώ κινήσεις από εκείνα τα μαθήματα αυτοάμυνας και kung fu που είχα κάνει ως φοιτήτρια, ο φίλος μας πετάει μια πασμίνα πάνω της και της δείχνει το “ακάλυπτο” μέρος λέγοντας no good, no good, madam!
Τον παραπάνω τύπο πήγα να τον φωτογραφίσω χωρίς να με καταλάβει...Κούνια που με κούναγε! Με αντιλήφθηκε και σηκώθηκε! Εγώ τρόμαξα και πήγα να την κάνω με ελαφριά βηματάκια! Βγαίνει από το μαγαζί και έρχεται από πίσω μου! Στάσου, μύγδαλα! Ε, λέω, δεν μπορεί, θα χρησιμοποιήσω εδώ το kung fu που λέγαμε παραπάνω... Ο καψερός ίσα ίσα μου φώναζε να γυρίσω για να τον βγάλω φωτογραφία!!! Ξαναγυρίζουμε στο μπαρμπέρικο, ο κουρέας ξαναπιάνει δουλειά με τη λίμα
, ο τύπος μου χαρίζει το πιο όμορφο χαμόγελό του και γω βγάζω μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες! Μετά βέβαια ακολούθησε και πρόταση γάμου, καμιά 20αρια δηλαδή συνολικά σε 7ημερο ταξίδι. Φυσικά πράγματα δηλαδή. Πρώτα η πρόταση γάμου και μετά το ονοματάκι σας δεσποινίς;;; Γενικά το ταξίδι μου θύμιζε Ελλάδα περασμένων δεκαετιών...βέβαια είναι και κάποια πράγματα που αν τα δεις σε άλλη χώρα, αρχίζεις να μπερδεύεσαι με το που βρίσκεσαι...
Μήπως σας θυμίζει κάτι η παραπάνω εικόνα;
Τρία ωραιότατα αυτοκίνητα που αποζητούν τον ίσκιο ενός δέντρου (?) σε πλακόστρωτο της παλιάς πόλης (στην ιερή πόλη Καϊρουάν, αν θυμάμαι καλά) που απαγορεύονται τα οχήματα... Αχ, κάτι μου θυμίζουν αυτές οι εικόνες ;-)
συνέχεια...
Η παραπάνω φωτογραφία είναι από βόλτα στην παλιά πόλη (όλες η παλιές πόλεις λέγονται Μεδίνα) της Τοζέρ, με ξεναγό τον ένα γιο της οικογένειας που ανέφερα παραπάνω. Μεσημεράκι... τα παιδιά έχουν τελειώσει το σχολείο και επιδίδονται σε κάτι μεταξύ “κάνω τα μαθήματά μου” και “παίζω” ταυτόχρονα. Μας τραβάνε να παίξουμε και μεις μαζί τους! Μου λένε λέξεις στα τυνησιακά, στα αγγλικά και κάποιες στα ελληνικά! Αχταρμάς, γέλιο,τραγούδια, σούπερ κατάσταση! Ξαφνικά περνάει ένας ντόπιος και τα παιδιά αυτόματα “συμμαζεύονται”...
Το σχολείο ξεκινά το πρωί, κάνουν ένα διάλειμμα για φαί γύρω στις 12:30 για μιάμισι ώρα και επιστρέφουν στο σχολείο περίπου ως τις 15:30 (αναλόγως και τη βαθμίδα). Τα κορίτσια φοράνε ροζ ποδιές και ρούχα κανονικά από κάτω και τα αγόρια μπλε. Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική μέχρι τα 16, με εξετάσεις στο τέλος κάθε χρονιάς. Η Τυνησία έπαψε να είναι Γαλλική αποικία τα τελευταία 60 περίπου χρόνια, με συνέπεια να είναι εμφανής η Γαλλική επιρροή, ακόμα και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Τα αραβικά είναι επίσημη γλώσσα, ενώ υπάρχουν μαθήματα και για γαλλικά-αγγλικά από το δημοτικό. Επίσης οι γονείς μαθαίνουν στα παιδάκια από πολύ μικρή ηλικία να αποστηθίζουν φράσεις από το Κοράνι. Αυτή η τακτική συνεχίζεται μέσω και του σχολείου.
Κυκλοφορώντας στους δρόμους νομίζεις ότι η χώρα αυτή αποτελείται μόνο από νέους! Είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό σε σχέση με μεγαλύτερες ηλικίες, πάνω από το 1/3 της χώρας. Η αναλογία είναι υπέρ των νέων. Βοηθάει φυσικά και το γεγονός ότι κάνουν πολλά παιδιά και πως έχουν βελτιωθεί αισθητά οι ιατρικές παροχές (δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη). Ο πληθυσμός είναι περίπου όσος και της Ελλάδας.
Πλανόδιοι πωλητές παντού, φαί άφθονο και ποικίλο. Ακόμα και ποπ κορν! Στομαχικές διαταραχές δεν είχα. Βέβαια χρησιμοποιείς και την κοινή λογική, όταν διαλέγεις να φας κάπου. Τα κορίτσια μόλις τελείωσαν από το πανεπιστήμιο. (φώτο) Γυναίκες που να δουλεύουν σε μαγαζιά, είδα σε ελάχιστα. Σίγουρα η νέα γενιά έχει περισσότερα δικαιώματα. Τα κορίτσια θέλουν να σπουδάζουν. Βέβαια η ανεργία είναι τεράστια και η βίζα για έξω σχεδόν ανέκδοτο. Μόνο στην Τουρκία μπορούν να πάνε εύκολα. Για να έρθουν π.χ. στην Ελλάδα θα πρέπει κάποιος να τους προσκαλέσει και να εγγυηθεί για αυτούς. Επίσης για να κάνουν αίτηση βίζας στη χώρας τους θα πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν εργασία μόνιμη με συβόλαια μόνιμης εργασίας. Γενικά με την Τουρκία έχουν άριστες σχέσεις. Τους φτιάχνουν και το καινούριο αεροδρόμιο το οποίο όμως θα εκμεταλλεύεται η Τουρκία για αρκετά χρόνια (όπως οι Γερμανοί εδώ δηλαδή). Η σημαία τους είναι σχεδόν ίδια με αυτή της Τουρκίας...τυχαίο;
Και πάμε στο Βορρά, όπου νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ευρωπαϊκή πόλη. Ευτυχώς δεν κάτσαμε πολύ εκεί. Όλο το ενδιαφέρον της χώρας βρίσκεται στο Νότο. Η παραπάνω φωτογραφία είναι από νυχτερινό μαγαζί στο παραλιακό θέρετρο της Βόρειας Τυνησίας Sidi Bou Said, ένα όμορφο κατά τ'άλλα μέρος που κατακλύζεται από τους λεφτάδες της χώρας. Πολλοί έχουν τα εξοχικά τους εκεί. Είναι εύκολα προσβάσιμο από την πρωτεύουσα Τύνιδα (υπάρχει τρένο και λεοφωρείο που πηγαίνει συχνά). Στην Τυνησία σιγά σιγά αναπτύσεται και η λεγόμενη αστική τάξη που πάει να ενώσει κάπως τα 2 άκρα που υπάρχουν στην οικονομική κατάσταση της κοινωνίας. Στην Χάμμαμετ υπάρχει ολόκληρο προάστιο (το YASMINE) που είναι μόνο τεράστια ξενοδοχεία, όπου και πηγαίνει ο κύριος όγκος των τουριστών. Παγερά αδιάφορο μέρος. Οι παραλίες και η θάλασσα τίποτα το συγκλονιστικό, δρόμοι-λεωφόροι, μαγαζιά με μαϊμούδες, ταξί-καρότσα για σταχτοπούτες, μπαράκια για τουρίστες...γενικά βλέπεις μόνο τουρίστες...σε ερώτησή μου, γιατί συμβαίνει αυτό, ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου μου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι υπάρχει αστυνομία στην είσοδο και έξοδο της περιοχής, η οποία και ελέγχει ποιος μπαίνει. Για να μπει κάποιος ντόπιος , θα πρέπει να έχει κάρτα ότι δουλεύει στην περιοχή...Γκέτο τουριστών δηλαδή! Πάντως δεν είναι και άσχημη πρόταση και για relax-διακοπές. Που αλλού θα βρείτε 5αστερα ξενοδοχεία απέναντι από τη θάλασσα, με δωμάτια όσο το μισό σας σπίτι και ημιδιατροφή σε μπουφέδες χιλιομέτρων με 48 ευρώ;!;!;!
Και το καλύτερο για το τέλος... ο Μπεν Αλί, ο πρωθυπουργός της χώρας. Κόβει, ράβει, ξηλώνει... παντού βλέπεις αφίσες του! ΠΑΝΤΟΥ!!! Δεν έχει σταματημό αυτό το πράγμα!Στην είσοδο της πόλης σε καλοσωρίζει, στην έξοδο σε ξεπροβοδίζει. Στην πόλη παίρνει διάφορες περίεργες πόζες, που μόνο ψυχαναλυτές μπορούν να τις αναλύσουν... Μπορεί να μην του φαίνεται από το κορακοβερνικομένο μαλλί, αλλά έχει καβατζάρει τα 70 εδώ και κάποια χρονάκια. Ο προηγούμενος πρωθυπουργός της χώρας, ο Μπουργκίμπα, είναι ακόμη και τώρα ο αγαπημένος, ο λατρεμένος μπορώ να πω, όλων των κατοίκων. Σε κάποια μαγαζιά βλέπεις πάλι πόστερ του... ο λόγος; Παίρνουν ευκολότερα άδεια για το μαγαζί!!! Η παραπάνω πόζα μπορεί να αποτελέσει οδηγό για την επόμενη προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα. Βρωμίζουν τον τόπο με τις αφίσες τους, τουλάχιστον να χαρακτηρίζονται και από τέτοιες πόζες ώστε να γελάει και λίγο το χειλάκι μας. Τυνησία – Ελλάδα σημειώσατε 1...
Ο Αλί, λοιπόν, μετά από πολλά χρόνια διακυβέρνησης και αφού, όπως λένε οι ντόπιοι έφαγε ότι ήταν να φάει (όλο του το σόι και οι αυλικοί του), έχει επιδοθεί στην ανάπτυξη της χώρας προσελκύοντας ξένα κεφάλαια και επενδύοντας στον τουρισμό. Κρατάει τυπικές σχέσεις με τις γείτονες χώρες, Αλγερία και Λιβυή, με αποτέλεσμα να διατηρείται η ειρήνη και χωρίς την ύπαρξη εξτρεμιστικών ομάδων.
Σημείωση: καλοδεχούμενα τα κεφάλαια βέβαια, από την άλλη, αν κάποια εταιρεία ή ξένος ιδιώτης αγοράσει γη ή κτίσμα στη χώρα, στο συμβόλαιο αναφέρει ότι ενώ είναι ιδιοκτησία του, στην ουσία το κράτος συνεχίζει να έχει την κυριότητα του χώρου. Δεν μπορεί δηλαδή να τα πουλήσει αλλού χωρίς την αδειοδότηση της κυβέρνησης, με συνέπεια η γη και τα οικοδομήματα να παραμένουν υπό την κυριότητα του κράτους.
ΤΥΝΗΣΙΑ: ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ
Η κουζίνα της Τυνησίας είναι αράβικη με κάποιες νότες από γαλλικό γκουρμέ και μεσογειακές παρεμβάσεις, που συναντάς κυρίως στο βόρειο τμήμα της χώρας. Καλό είναι να έχετε για παν ενδεχόμενο ένα κουτάκι immodium σε τέτοιες χώρες, αλλά εμένα δεν μου χρειάστηκαν. Ίσα ίσα που έβαλα τουλάχιστον ένα κιλό! Η αράβικη κουζίνα είναι από τις αγαπημένες μου. Κάποιοι γνωστοί μου όμως που είχαν πάει παλαιότερα, τα χρειάστηκαν... Έφαγα παντού, στο αεροπλάνο (μελιτζάνα γιαχνί με βοδινό), στα ξενοδοχεία, στο δρόμο, σε μαγαζιά, από πλανόδιους...δεν έπαθα τίποτα! Βέβαια κόβεις και με το μάτι τι παίζει, παίρνεις και τις πληροφορίες σου, χρησιμοποιείς και όλες τις αισθήσεις σου, κυρίως όραση, όσφρηση και την 6η αίσθηση (!), που χρειάζεται πάντα σε ένα ταξίδι και δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο πρόβλημα.
Τα φαγητά τους είναι αρκετά καυτερά (προσοχή σε μία κόκκινη σάλτσα που λέγεται χαρίσα- Mayday!Mayday! Mόνο για τολμηρούς!), οι πίτες τους θεϊκές, τα γλυκά κυρίως σιροπιαστά με φρούτα και μέλι, ο χουρμάς σε όλες τις εκδόσεις (θεωρείται ιερό δέντρο για τους μουσουλμάνους). Το χοιρινό απαγορεύεται λόγω θρησκείας. Τρώνε πολύ ψάρι και γαλοπούλα, όσπρια, ζυμαρικά. Χρησιμοποιούν το ελαιόλαδο. Είναι η 4η χώρα, μετά την Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα, στην παραγωγή και εξαγωγή ελαιολάδου. Από ροφήματα τσάι και ξανά τσάι. Το συνηθισμένο που πίνουν είναι τσάι μέντας ή τσάι με κουκουνάρι. Το αλκοόλ θεωρητικά απαγορεύεται, αλλά μου είπαν ντόπιοι ότι κάποιες φορές το μήνα πίνουν από καμιά μπύρα και δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι τουρίστες μπορούν να βρούν σχεδόν τα πάντα τηρουμένων των αναλογιών. Η Τυνησία φημίζεται για τα κρασιά της. Δοκιμάστε τα! Εγώ “εντρύφησα” στο Magon, ήταν τέλειο! Και ένα ακόμη θεωρείται πολύ καλό, το Mornag, τα δύο Μ!
Κοτόπουλα-γαλοπούλες στη σούβλα! Το υγραέριο χρησιμοποιείται αρκετά και στα σπίτια. Τα πλακάκια στην είσοδο του μαγαζιού ή σπιτιού τα βλέπεις παντού. Συνήθως παρουσιάζουν εικόνες εμπνευσμένες από ιστορίες από το Κοράνι ή έχουν φράσεις του. Θεωρείται καλή τύχη και ευλογία. Τα πλακάκια δεν τα χρησιμοποιούν μόνο στο μπάνιο, όπως στην Ελλάδα, αλλά κοσμούν ολόκληρους τοίχους και δωμάτια. Υπάρχουν τζαμιά που είναι όλοι οι τοίχοι με περίτεχνα ζωγραφισμένα πλακάκια και πανέμορφα αραβουργήματα σαν αραχνοϋφαντα σεμεδάκια.
Ξέρω η τσίχλα είναι κακοφωνία στη φωτογραφία, αλλά υποδηλώνει την έλλειψη νερού για ώρες... μακρύ ταξίδι και δυσκολία εύρεσης εμφιαλωμένου νερού καθ'οδόν υπό 35 βαθμούς...Μετά από ώρα βρίσκω έναν στο παζάρι...6αδα, μου λέει, ή τίποτα και μ'αρχίζει και τα παζάρια για το νερό (έλεος, παζάρι και για ένα μπουκάλι νερό
... που να κουβαλάω 6αδα νερό μέσα στο παζάρι, χριστιανέ μου; Παρδόν, μουσουλμάνε μου; Βαράκια θα κάνω;! Με αυτά και με εκείνα βρήκα νερό και φαί. Το σάντουιτς είναι γύρος γαλοπούλα και μία επιλογή από αρκετές σαλάτες και σάλτσες που ήταν αραδιασμένες σε έναν υποτυπώδη μπουφέ. Το σάντουιτς ήταν χειροποίητο... και στη δημιουργία του. Βάζω χεράκι, χουφτώνω κρεατάκι και χώνω στο ψωμάκι. Το ίδιο και με τα υπόλοιπα συστατικά... εκτός από τη σάλτσα φυσικά, στην οποία χρησιμοποιήθηκε κουταλάκι. Οι "ευαίσθητοι" καλύτερα να μην βλέπουν το πως θα γίνει το σάντουιτς... Η τιμή τσουχτερή για τα τοπικά δεδομένα, περίπου 4-5 ευρώ με το νερό και αναψυκτικό, αλλά πήγαμε και στο πιο χλιδάτο φαινομενικά. Ήταν πεντανόστιμο!
Αράβικες πίτες, φρεσκοφτιαγμένες από Βεδουίνα (?)...όχι, δεν είμασταν κάπου έξω! Αλλά στη σάλα για το πρωινό του ξενοδοχείου. Ακολουθούσε μπουφές τεράστιος για όλα τα γούστα. Μέχρι και ομελέτα σου έφτιαχναν μπροστά σου. Στο δικό τους πρωινό (γιατί στο μπουφέ υπήρχαν και ευρωπαϊκά πιάτα) ήταν έντονο το στοιχείο του τηγανητού (πολλά έμοιαζαν με παράγωγα ντόνατ και λουκουμάδων). Γενικά, σκάσαμε στο φαί σε αυτό το ταξίδι!
Χαρακτηριστικό πρωινό (από τη Βεδουίνικη βραδιά – fix βραδιά που αναπαριστά τη ζωή των Βερβέρων στην έρημο). Τηγανητή ζύμη με αυγό στο εσωτερικό της και μυρωδικά. Στα ίδια μονοπάτια και το μικρό κομματάκι, που περιέχει σπανάκι. Επίσης τρώνε αρκετό γιαούρτι.
συνέχεια...
Αράβικη πίτα, τσάι και ελαιόλαδο, στο οποίο και βουτάτε την πίτα. Απλά και νόστιμα πράγματα. Καλωσόρισμα σε σπίτι των ανθρώπων της ερήμου στη Ματμάτα, οι επονομαζόμενοι και τρωγλοδύτες. Θεωρείται η κατώτερη κάστα των Βέρβερων και των Τυνήσιων γενικά. Οι Βέρβεροι αποτελούνται από τους Βεδουίνους, τους Τουαρέγκ και τους λεγόμενους τρωγλοδύτες (ανθρώπους της ερήμου).
Γλυκό σιροπιαστό με τι ανάμεσα;;; Χουρμά φυσικά! Είπαμε όμως, όχι πάνω από 3/μέρα, γιατί δημιουργεί ταχυκαρδίες και αρρυθμίες.
Βιτρίνα ζαχαροπλαστείου... και σε περίπτωση που σας έλειψαν οι χουρμάδες, πάρτε και άλλη μία δόση! Σε ό,τι παραλλαγή μπορεί να φανταστεί, υπάρξει, εφευρεθεί ή ανακαλυφθεί! Σώνει!
Δυο λόγια για τον χουρμά. Του αξίζει άλλωστε. Αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας στην Τυνησία. Προέρχεται από τον φοίνικα (υπάρχουν 2 είδη, ο καλλωπιστικός που συναντάται και στην Ελλάδα και ο καρποφόρος). Υπάρχει αρσενικός και θηλυκός, γίνεται γονιμοποίηση και δημιουργούνται οι καρποί. Ένας αρσενικός αξίζει όσο αρκετές δεκάδες θηλυκών φοινίκων... πάλι καλά που υπάρχουν και οι μέλισσες στη φύση και ερχόμαστε στα ίσια μας! Θεωρείται εξαιρετική τροφή, πολύ θρεπτική (βοηθούσε πολύ τους σκηνίτες στην έρημο που μπορεί να έκαναν ώρες ή μέρες να φάνε). Στα αγγλικά λέγεται date, οπότε προσοχή για αποφυγή παρανοήσεων!!!
Υπάρχουν και τεχνητές οάσεις για την καλλιέργειά του. Επίσης χρησιμοποιούνταν παλαιότερα και ως αφροδισιακό (έκαναν σκόνη το κουκούτσι του). Ο φοίνικας θεωρείται ιερό φυτό όχι μόνο για τους μουσουλμάνους. Για τους Ρωμαίους ήταν σύμβολο θριάμβου, οι Χριστιανοί υποδέχτηκαν τον Ιησού στην Ιερουσαλήμ με φύλλα φοινικιάς, στον Ιουδαϊσμό συμβολίζει την ευημερία, στην Αρχαία Ελλάδα ο Απόλλωνας γεννήθηκε κάτω από φοίνικα κ.α.
Φαί του δρόμου στη Γκαμπέζ... και κινούμενο μάλιστα! Όχι δεν ήταν του ρεστοράν το παιδί. Και πάμε σε πιο βαριά περιστατικά...αντέχει το στομάχι σας; (ακολουθεί ακατάλληλη φωτο για ανήλικους και φιλόζωους!)
Κάθε χώρα έχει το δικό της “βρώμικο”! Μόνο που της Τυνησίας μάλλον σου κόβει την όρεξη παρά στην ανοίγει! Τουλάχιστον βλέπεις τι παίρνεις... φρέσκο πράγμα που σπαρταράει... Τα αρνιά κρέμονται (πως να το πω κομψά...)... “ανοιγμένα” από τσιγκέλια/σχοινιά, πας και δίνεις την παραγγελία, πάει και κόβει το αντίστοιχο κομμάτι που του ζήτησες και το ψήνει στην αυτοσχέδια ψησταριά... όλα μπροστά στον πελάτη. Δεν τόλμησα να δοκιμάσω...και μόνο η εικόνα αυτή με έκανε να μην θέλω να φάω κρέας και να αναρωτηθώ για το τι είχα φάει ως τώρα και για το πότε θα γίνω επιτέλους χορτοφάγος! :roll: (προς admin:αν ενοχλεί η φωτο, βάλτε το link ώστε να μην φαίνεται απευθείας). Ο κόσμος όμως (για τον ντόπιο πληθυσμό μιλάμε...) τα τιμάει δεόντως.
ΤΥΝΗΣΙΑ: ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ
- ΑΪΣΕ: η 3η και τελευταία γυναίκα του Μωάμεθ- αγαπημένο όνομα για κορίτσια (περίπου όπως το Μαρία στην Ελλάδα).Αλλού αναφέρεται ότι είχε 7 γυναίκες, αλλά αμφισβητείται έως και σήμερα. Άλλο όνομα που συναντάται συχνά είναι το Φάτιμα (η αγαπημένη κόρη του Μωάμεθ).
- ΑΛΛΑΧ: ο μοναδικός Θεός, ο οποίος έχει 99 προσωνύμια.
- ΑΝΑ ΛΑ ΟΥΦΧΟΥΜ: εγώ δεν καταλαβαίνω!
- ΑΡΜΠΑΡ: ο αριθμός 4 (ο μόνος αριθμός που θυμάμαι- δεν θυμίζουν αγγλικά η λατινικά και είναι δύσκολο να τους μάθεις)
- ΑΣΛΙΜΑ και ΑΣΑΛΑΜΑΛΕΚΟΥΜ και ΜΑΡΧΑΜΠΑ: γεια!
- ΙΝΣΑΛΑΧ: Θεού θέλοντος
- ΙΣΜΙ ΣΟΦΙΑ: με λένε Σοφία
- ΚΑΝΤΙΣ: πόσο κάνει;
- ΛΕΛΑ: κυρία
- ΜΑΛΟΥΦ: τυνησιακη παραδοσιακή μουσική επηρεασμένη από τους Ισπανούς και Τούρκους κατακτητές, καθώς και από τη Βερβέρικη μουσική παράδοση.
- ΜΠΑΜΠ: πύλη
- ΜΠΑΣΜΑΛΑ: συντομογραφία της συχνά χρησιμοποιούμενης φράσης “στο όνομα του Θεού, του φιλέσπλαχνου και ελεήμων”
- ΜΑΧΝΤΙ: αυτός που θα έθει πριν το τέλος του κόσμου/την ημέρα της κρίσης και θα εξισλαμίσει όλο τον κόσμο. Θα λέγεται Μωάμεθ και αυτός.
- ΜΠΙΣΛΙΜΑ: αντίο!
- ΣΙΣΑ: κάπνισμα με ναργιλέ
- ΣΙΣΜΙΚ: πως σε λένε;
- ΣΟΚΧΡΑΝ: ευχαριστώ
- ΧΑΜΠΙΜΠΙ: ο αγαπημένος
- ΧΑΝΤΙΘ: ιστορίες-διδασκαλίες του Μωάμεθ, 2α σε σειρά ιερότητας μετά το Κοράνι, που πέρασαν στις επόμενες γενεές μέσω προφορικής παράδοσης (αιώνες αργότερα συγκεντρώθηκαν και κυκλοφόρησαν και σε βιβλία, αν και πολλά αμφισβητούνται)και δρουν συμπληρωματικό με το Κοράνι. (σαν τα Ευαγγέλια στον Χριστιανισμό)
- ΧΑΤΖ: το προσκύνημα στη Μέκκα- ένας από τους 5 πυλώνες του Ισλαμ (οι άλλοι είναι: η ομολογία στην μοναδικότητα του Θεού, η προσευχή 5 φορές την ημέρα και σε συγκεκριμένες ώρες,η ελεημοσύνη προς τους μη έχοντες και τέλος η νηστεία στο Ραμαζάνι)
- ΧΙΤΖΡΑ: το Ισλαμικό ημερολόγιο (έτσι λέγεται η φυγή του Μωάμεθ από τη Μέκκα στη Μεδίνα και από εκείνη τη στιγμή ξεκινά η αρίθμηση των ετών)
ΤΥΝΗΣΙΑ: Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Μία τυπική πόλη στην Τυνησία έχει συνήθως τη Μεδίνα της (παλαιά πόλη) με τα σουκς (αγορές-παζάρια), το τζαμί και φυσικά το χαμάμ. Τα δημόσια λουτρά είχαν και χρηστικό ρόλο παλαιότερα μιας και δεν υπήρχαν τουαλέτες στα περισσότερα σπίτια. Βέβαια ήταν ξεχωριστά για τα δύο φύλα.
Η πρώτη εντύπωση στον επισκέπτη δημιουργείται άθελά του από τα ξενοδοχεία στα οποία θα διαμείνει. Ξεκινάω λοιπόν λίγο...ανορθόδοξα
Α' μέρος: ΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
ΒΟΡΡΑΣ: Ξενοδοχεία-μεγαθήρια. Ιδιαίτερα στην εξ'ολοκλήρου τουριστική περιοχή Yasmine Hammamet, το μικρότερο ξενοδοχείο έχει τουλάχιστον 100 δωμάτια! Το συγκεκριμμένο είχε περίπου 300...μπορώ να ομολογήσω ότι μας πήρε κάποια ώρα να βρούμε το δωμάτιο
Η περιοχή πήρε το όνομά της από το γνωστό λουλούδι (γιασεμί), γιατί υπάρχει άφθονο στην περιοχή και επίσης αποτελεί και σύμβολό της. Αντιπροσωπεύει τη φιλοξενία και την καλή ζωή.Κάποια ακολουθούν την αρχιτεκτονική που συναντάται κυρίως στο Νότιο τμήμα της χώρας, αλλά ακολουθούν την τοπική αρχιτεκτονική του Βόρειου τμήματος που βασίζεται καθαρά στη Μεσογειακή αρχιτεκτονική.
Μοναστήρι: Όχι, δεν είναι rooms to let σε κάποιο Κυκλαδονήσι, αλλά σε γνωστή παραθαλάσια πόλη της Τυνησίας! Οι ομοιότητες βγάζουν μάτια! Άσπρα σπίτια με μπλε πόρτες και παραθυρόφυλλα.
Και πάμε στο νότιο μέρος...
Πόλη Τοζέρ - Εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχε νερό κανονικά στο ξενοδοχείο και στην πόλη και μάλιστα δεν υπήρχε πρόβλημα με την πίεση του νερού. Περίμενα κάτι ανάλογο με τα νησιά μας, τουλάχιστον όσον αφορά την πίεση... Επίσης, τα περισσότερα είχαν και πισίνες (εσωτερικές θερμαινόμενες και εξωτερικές). Όλα τα κτίρια έχουν εξωτερική επένδυση το εικονιζόμενο τουβλάκι, το οποίο αποτελεί ντόπιο προϊόν. Μπορείτε να δείτε απίστευτες "συνθέσεις" μόνο με τη χρήση αυτού του τούβλου.
Patchwork art σε διάδρομο του ξενοδοχείου.
Το εσωτερικό του ξενοδοχείου. Τα δωμάτια ξεκινούν από το ισόγειο, ενώ η ρεσεψιόν είναι στον όροφο (για αποφυγή ανεμοθύελλων, της σκόνης κα). Βέβαια υπάρχουν και μεγάλα ξενοδοχεία που έχουν δωμάτια και σε ορόφους.
Ισλαμική αρχιτεκτονική
Χαρακτηριστικά της ισλαμικής αρχιτεκτονικής : θόλοι, καμάρες, μιναρέδες, μεγάλες αυλές, επαναλαμβανόμενα γεωμετρικά σχήματα (Άραμπεσκ). Οι τοίχοι επενδύονται με αραβουργήματα, πλακάκια,ψηφιδωτά, εξαιρετικής ομορφιάς καλιγραφημένα αποσπάσματα από το Κοράνι. Η πολυτέλεια, αν υπάρξει, βρίσκεται μόνο στο εσωτερικό μέρος, ενώ το εξωτερικό χαρακτηρίζεται από λιτότητα γραμμών, αν και συνήθως είναι ογκώδες σε μέγεθος.
[FONT=Times New Roman, serif]Στη θρησκεία του Ισλάμ απαγορεύεται να απεικονίζονται άνθρωποι και ζώα και φυσικά ο Θεός με ανθρώπινη μορφή. Βέβαια μπορείτε να συναντήσετε παρεκκλίσεις απ’ τον κανόνα, κυρίως όσον αφορά τα ζώα, κι αυτό όμως είναι σπάνιο και γενικώς αποφεύγεται.
συνέχεια...
Β' μέρος : ΒΟΡΡΑΣ
Υπάρχουν πολλά ρωμαικά και ελληνικά αρχαία, ακόμη και βυζαντινής περιόδου, τα οποία επηρέασαν και την ισλαμική τέχνη (π.χ. τα ψηφιδωτά, οι τρούλοι, οι κίονες ) – Φωτογραφία: Το ρωμαϊκό κολοσσαίο του Ελ Τζεμ. Χρησιμοποιείται πλέον ως αρχαιολογικός και πολιτιστικός χώρος (φιλοξενει φεστιβάλ). Κάτω από τον σιδερένιο διάδρομο που διακρίνεται βρίσκεται ένα δαιδαλώδες υπόγειο, στο οποίο φυλάσσονταν τα άγρια ζώα για τις μονομαχίες.
Δυστυχώς από την αρχαία Καρχηδόνα δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα...
Χαρακτηριστικό σπίτι της πόλης Ελ Τζεμ. Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το λευκό, το γαλάζιο κυρίως στα παράθυρα και η ώχρα. Σπίτια με αυλές και ψηλούς τοίχους για κάλυψη από ανεπιθύμητα βλέμματα. Κανείς δεν επιτρέπεται να προκαλεί για τη ζωή του. Εξαιρείται βέβαια ο Πρωθυπουργός
Καϊρουάν. Η 4η ιερότερη πόλη για τους μουσουλμάνους. Λεωφόροι, υδραγωγεία, πολυκατοικίες, μεγαλούπολη ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Άλλα κτίσματα προσπαθούν να διατηρήσουν έστω και επιφανειακά την παράδοση(γεωμετρικά σχήματα και περίτεχνα μπαλκόνια),
ενώ άλλα δεν θυμίζουν καθόλου την τοπική αρχιτεκτονική και ακολουθούν εντελώς δυτικά πρότυπα.
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ-ΣΟΥΣΑ-ΣΙΝΤΙ ΜΠΟΥ ΣΑΪΝΤ
(παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα)
Λευκά κτίσματα, με εμφανή τη χρήση του γύψου. Πόρτες και παράθυρα σε γαλάζιους τόνους με αραβουργήματα και λεπτομέρειες σε κάγκελα, πόρτες, σκίαστρα που σε χαζεύουν με την ομορφιά και λεπτοδουλειά τους.
Χαρακτηριστικό του σπιτιού τα πλακάκια με επαναλαμβανόμενο γεωμετρικό μοτίβο στην είσοδο.
Νηπιαγωγείο σε λευκούς τόνους με σήμα το ουράνιο τόξο και ένα αρκουδάκι!
Τα μπαλκόνια είναι σκεπαστά και στα παράθυρα υπάρχουν κάγκελα.
Enjoy!
[FONT=Times New Roman, serif]συνέχεια...
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΑΡΝΤΟ - ΤΥΝΙΔΑ
Υπήρξε παλάτι το οποίο μετατράπηκε το 1888 σε μουσείο. Φημίζεται για τα ψηφιδωτά του.
Εντυπωσιακές καμάρες στον όροφο του μουσείου.
Η λεπτομέρεια και η φαντασία που μπορεί να μετατρέψει ένα απλό μπαλκόνι σε τέχνη.
Θόλος-αριστούργημα σε δωμάτιο του μουσείου.
Τύνιδα. Η πρωτεύσα της Τυνησίας, με περίπου 1,5 εκατομμύριο πληθυσμό, θυμίζει περισσότερο Παρίσι παρά αραβική χώρα. Το παραπάνω κτίριο βρίσκεται στη φημισμένη λεωφόρο Μπουργκίμπα στο κέντρο της πόλης και σε μικρή απόσταση από τη Μεδίνα και τα σουκς της. Η Καρχηδόνα βρίσκεται πολύ κοντά, δυστυχώς όμως το πέρασμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είχε ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή της Τύνιδας και της Καρχηδόνας.
Το Υπουργείο Οικονομικών στην Τύνιδα. Πολλά κυβερνητικά κτίρια βρίσκονται σε αυτή την πλατεία. Απαγορεύεται μόνο να βγάλετε φωτογραφίες το Υπουργείο Άμυνας.
Η Τύνιδα είναι μια πολύβουη πόλη που θυμίζει την Αθήνα, ιδιαίτερα όσον αφορά το κυκλοφοριακό χάος. Σε αυτό συντελεί, πέρα από το μεγάλο αριθμό οχημάτων που κινούνται στο κέντρο και την ύπαρξη τραμ, τρένων και αρκετών λεωφορείων που επίσης διακινούνται στην περιοχή, η αλά ελληνικά οδήγηση (τσαμπουκάς, ΑΠΕΙΡΑ κορναρίσματα, μη χρήση του φλας). Αν και υπάρχουν τροχονόμοι στους δρόμους (αρκετοί από τους οποίους είναι γυναίκες!), οι οδηγοί δεν τους πολυδίνουν σημασία. Εμείς είχαμε κολλήσει στο ίδιο σημείο για μισή ώρα, καθώς είχε κολλήσει και το τραμ και δεν μπορούσαν να “καθαρίσουν” οι ράγες.
Είναι καθαρή πόλη. Οι περιοχές που μπορεί να σας κάνουν να “κλείσετε” τη μύτη σας είναι η Γκάφσα και η Σφαξ, λόγω της εξόρυξης φωσφορικών αλάτων.
Ελληνική κοινότητα: παλιότερα υπήρχαν αρκετές χιλιάδες Έλληνες, κυρίως Καλύμνιοι και Κρήτες. Δυστυχώς τώρα έχουν μείνει περίπου 45 άτομα, μαζί με τους υπαλλήλους της Πρεσβείας. Στην Τύνιδα υπάρχει Ελληνική πρεσβεία και ελληνικός ορθόδοξος ναός (Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου).
Στο Σιντί Μπου Σαϊντ, μισή ώρα περίπου από τη Τύνιδα με τρένο/λεοφωρείο (15-20 km από την πρωτεύουσα) βρίσκεται και το ονομαστό Μουσικό κέντρο για την Αραβική και Μεσογειακή μουσική, το οποίο έχει κερδίσει πολλά βραβεία για τη δουλειά του και για το σώσιμο αξιόλογου μουσικού υλικού.
Γ΄ μέρος: Ο ΝΟΤΟΣ
Οι διαφορές είναι εμφανείς. Ο νότος, αν και πιο φτωχός οικονομικά, αποδεικνύεται πιο εντυπωσιακός και ενδιαφέρων προορισμός.
Παντού βλέπετε ημιτελή κτίσματα. Επίσης και αστυνομία ή μπλόκα τόσο συχνά (σε κάποιες περιοχές ακόμη και ανά λίγα χιλιόμετρα), που αναρωτιέστε αν έχει κηρυχθεί η χώρα σε έκτακτη ανάγκη! Από την άλλη, αυτό συντελεί και στον πολύ χαμηλό δείκτη εγκληματικότητας. Μπορεί να συναντήσετε και κάποιους με πολιτικά, κυρίως στις αγορές. Και ίσως η απάντηση “is everything ok to YOU, too?” να μην είναι η χμ...καλύτερη στην ερώτηση “everything ok, madam?” ενός τυπικού, αλλά με αυστηρό ύφος αστυνομικού με πολιτικά. Κυρίως γιατί μπορεί να δημιουργήσεις πρόβλημα σε κάποιον ντόπιο (αν π.χ. συνομιλείς αρκετή ώρα μαζί του και ιδιαίτερα αν είναι γυναίκα), αλλά και γιατί δεν μου αρνήθηκε κανείς ...την ύπαρξη λευκών κελιών
Και επειδή είχα καιρό να τον αναφέρω, ο Πρωθυπουργός, μέσα από...δημοκρατικές διαδικασίες πάντα, αν και η απόδοση δικαιοσύνης στηρίζεται κυρίως στο Γαλλικό σύστημα, είναι εκτός των άλλων και ο Πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου (κάτι σαν τον Άρειο Πάγο στην Ελλάδα). Εδώ να σημειώσω ότι περίπτωση να αλλάξει ο Πρωθυπουργός υπάρχει μόνο μετά το θάνατό του. Και ας γίνονται εκλογές...
Οι 2 παραπάνω φωτογραφίες είναι από την Γκαμπέζ.
Ένα σπίτι μπορεί να πάρει μέχρι και 10 χρόνια να τελειώσει, μιας και χτίζεται τούβλο-τούβλο από την οικογένεια. Συχνό φαινόμενο και η ύπαρξη κοινών τοίχων ανάμεσα σε 2 σπίτια για οικονομικό όφελος. Ανάλογα με τα άτομα στην οικογένεια και κυρίως τα αγόρια σε ηλικία γάμου (για να παντρευτούν θα πρέπει να έχουν το δικό τους σπίτι), το οικοδόμημα επεκτείνεται με το χρόνο. Ένας συνηθισμένος και θεωρητικά καλός μισθός είναι τα 700 δηνάρια (μισό ευρώ είναι περίπου 1 δηνάριο), ο οποίος μπορεί και συντηρεί μία τυπική τυνησιακή οικογένεια (οι γονείς και 5-συνήθως- ή 3 παιδιά). Δεν μιλάμε βέβαια με βάση τα ελληνικά δεδομένα, αλλά το συνήθες επίπεδο ζωής που έχει η Τυνησία. Φυσικά και το κόστος ζωής είναι πολύ χαμηλότερο σε σχέση με το ελληνικό. Ο μισθός όμως ενός εργάτη πέφτει στα μισά λεφτά (300-350 δηνάρια, δηλαδή περίπου 150 ευρώ), γεγονός που καθιστά δύσκολη τη δημιουργία και συντήρηση οικογένειας σε αξιοπρεπή πλαίσια.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την Τοζέρ, την πρωτεύουσα του Νότου. Στην πραγματικότητα πρόκειται για όαση. Η απόσταση Τύνιδας-Τοζέρ είναι περίπου όσο Θεσ/κη-Αθήνα. Οι δρόμοι είναι καλύτεροι από το δικό μας “εθνικό” δίκτυο και τα αυτοκίνητα που θα συναντήσετε ελάχιστα. Αν ξεπεράσετε το όριο των πινακίδων που θα συναντήσετε (δεν είναι σταθερό), να ξέρετε ότι κατά 90% θα σας τσακώσουν και θα φάτε πρόστιμο.
Τα χρώματα της άμμου...
Τα “παπάκια” είναι το πιο συχνό μεταφορικό μέσο που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι. Τα περισσότερα αυτοκίνητα που θα δείτε, είναι γαλλικής προέλευσης. Ιδιαίτερα τιμάνε τα peugeot και σε δευτερη μοίρα τα citroen.
Οι περισσότεροι πωλητές που θα συναντήσετε, αμείβονται επί ποσοστού των αντικειμένων που πουλάνε και το ωράριο εργασίας ξεκινά από τις 7-8 π.μ. και φθάνει ως το βράδυ κατά τις 9, με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα-σιέστα το μεσημέρι (τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά – ακόμη και αν βρείτε κάποια ανοιχτά, μην τρομάξετε αν δείτε τον πωλητή ξαπλωμένο στο πάτωμα να παίρνει τον μεσημεριανό του υπνάκο). Καλό είναι να αφήσετε κάποια χρήματα σε αυτά τα μαγαζιά, έστω και αν οι τιμές που θα βρείτε σε εμπορικά πολυκαταστήματα στα Σούσα κ.α. είναι φθηνότερες και στάνταρ. Πέρα από αυτό, κομμάτι της εμπειρίας του ταξιδιού είναι και το λεγόμενο παζάρι με στόχο την καλύτερη τελική τιμή. Εγώ το δοκίμασα με μεγάλη επιτυχία μπορώ να πω...
Εντύπωση μου έκανε η παρατήρηση ενός πωλητή ότι οι Έλληνες θεωρούνται πλούσιοι...ίσως τελικά γιατί ντρεπόμαστε, δεν το έχουμε το σπόρ ή απλά προτιμάμε να βοηθήσουμε τον κόσμο μέσω των αγορών μας.Εντύπωση επίσης μου έκανε ότι δεν είδα καθόλου επαίτες στο δρόμο. Η μόνη φορά που συνάντησα ήταν σε προαύλιο χώρο τζαμιού.
Βουκαμβίλιες, φοίνικες, λουλούδια... Αν και έρημος, δεν θα χορταίνετε να βλέπεται όμορφα φυτά να στολίζουν αυλές σπιτιών. Παλαιότερα η πόλη-όαση αποτελούσε σταθμό ξεκούρασης των καραβανιών που διέσχιζαν την έρημο.
Παντού θα δείτε τα συγκεκριμμένα τουβλάκια. Είναι προϊόν της περιοχής και αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής της.
Υπάρχουν ταξί (και πιάτσα κοντά στο κέντρο) και παραδοσιακές άμαξες για τις μετακινήσεις σας, αν και τα περισσότερα μπορείτε να τα δείτε με τα πόδια. Συμφωνείτε την τιμή εκ των προτέρων, η οποία υπολογίζεται και με το κεφάλι. Όσα περισσότερα τα άτομα, μεγαλώνει και η τιμή. Μετά τις 10 μ.μ. πληρώνεται νυχτερινό τιμολόγιο.
Τα περισσότερα σπίτια είναι μονοκατοικίες με αυλές. Σε μικρότερη συχνότητα μπορείτε να δείτε διώροφα κτίσματα.
Σπίτι εύπορων ντόπιων. Οι περισσότεροι μπορούμε να πούμε ότι είναι φτωχοί. Βέβαια τη δορυφορική κεραία θα τη δείτε σχεδόν παντού, ακόμα και στα υπόσκαφα σπίτια των τρωγλοδυτών στην έρημο!
Στις εισόδους των πόλεων θα συναντήσετε τις γνωστές πύλες. Αποτελούν καλωσόρισμα και συμβολίζουν την Πύλη του Ουρανού και του Παραδείσου.
Το δημαρχείο και το τζαμί από πίσω. Καλύτερη περίοδος επίσκεψης στην περιοχή θεωρείται το χρονικό διάστημα Οκτωβρίου-Μαρτίου. Τέλη Μαρτίου πετύχαμε 35άρια.
Η είσοδος στη Μεδίνα της Τοζέρ.
Μία νέα οπτική στην έννοια της αγγλικής λέξης hospital (νοσοκομείο) που προσθέτει μία άλλη διάσταση στο θέμα δωρεάν περίθαλψη σε δημόσια νοσοκομεία, η οποία βασίζεται στην ελπίδα (hope) που, όπως και να το πάρουμε,...πεθαίνει τελευταία!
συνέχεια...
ΟΙ ΤΡΩΓΛΟΔΥΤΕΣ
Ένα από τα ενδιαφέροντα μέρη του Νότου, στο οποίο ζει η [FONT=Verdana, sans-serif]κατώτερη κάστα των Βερβερων, οι τρωγλοδύτες. Επιβάλλεται η επίσκεψη. Αξίζει να επισκεφτείτε τη Ματμάτα, στην οποία και έχει εγκατασταθεί ο μεγαλύτερος πληθυσμός τους. Αρκετοί πια μένουν στην πόλη, σε αυτοσχέδια σπίτια. Εκεί υπάρχει και σχολείο. Κρατικά λεωφορεία μαζεύουν τα παιδιά κάθε πρωί.
[FONT=Verdana, sans-serif]Υπάρχουν και άλλοι τριγύρω από τη Ματμάτα, διασκορπισμένοι σε μεγάλη ακτίνα, χαμένοι στους λοφίσκους. Συνήθως το αυτοσχέδιο, σκαμμένο σε βραχώδη λόφο και στηριζόμενο με γύψο, σπίτι (θυμηθείτε τα υπόσκαφα σπίτια στη Σαντορίνη) φαίνεται στον επισκέπτη μόνο από την είσοδο, η οποία είναι μια ξασπρισμένη στοά.
[FONT=Verdana, sans-serif]
[FONT=Verdana, sans-serif]Μπορείτε να δείτε μεμονωμένα σπίτια σε μεγάλες αποστάσεις ή και μικρές αποικίες αποτελούμενες συνήθως από μέλη της ίδιας οικογένειας. Στην παραπάνω φωτογραφία οι κατοικίες είναι στον ισόγειο χώρο και τα κελάρια στον όροφο για προστασία από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην έρημο. Το κτίριο της συγκεκριμένης φωτογραφίας σας δίνει και τη δυνατότητα διανυκτέρευσης. Λειτουργούν δηλαδή κάποια δωμάτια ως πανσιόν. Μην περιμένετε φυσικά πολυτέλειες. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι όσα είδαμε ήταν πεντακάθαρα.
[FONT=Verdana, sans-serif]Αυτά τα αυτοσχέδια βερβέρικα χωριά-κοινωνίες ονομάζονται ksours. Πέρα από τον προφανή λόγο της ανέχειας που πυροδότησε την εμφάνισή τους, τα σπίτια αυτά προστάτευαν τα προϊόντα και τα όποια περουσιακά τους στοιχεία. [FONT=Verdana, sans-serif]Επίσης τους προφύλασσαν από επιδρομές κλεφτών. [FONT=Verdana, sans-serif]Ήταν αόρατα με γυμνό μάτι. Παλαιότερα δεν έβαφαν άσπρη την είσοδο και ήταν σχεδόν αδύνατο να τα καταλάβεις. Ακόμη και τώρα θα δυσκολευτείτε να αναγνωρίσετε μερικά.
[FONT=Verdana, sans-serif]
[FONT=Verdana, sans-serif]Συνήθως έξω από ένα τέτοιο σπίτι υπάρχει μία δερμάτινη σκηνή. Η είσοδος είναι μια μικρή στοά που καταλήγει συχνά σε μια κεντρική εσωτερική αυλή και υπάρχουν αυτοσχέδια σκαμμένα δωματιάκια τριγύρω από αυτήν. Κάτω έχει άμμο. Στα δωμάτια την καλύπτουν με χαλάκια και κουρελούδες. Πάνω από κάθε δώμα υπάρχουν ζωγραφισμένα με μπλε μπογιά θρησκευτικά σύμβολα. Οι ιχθείς...ένα χέρι με ανοιχτά δάχτυλα που κοιτούν προς τα πάνω (κάλεσμα στο Θεό) και συμβολίζουν τους 5 πυλώνες του Ισλάμ. Ένα συνηθισμένο σύμβολο είναι το “χέρι της Φατιμά”, μία παλάμη στο κέντρο της οποίας είναι ένα μάτι. (προστατεύει και από το κακό μάτι και οπτικά μοιάζει με τα δικά μας τάματα)
[FONT=Verdana, sans-serif]
[FONT=Verdana, sans-serif]Η κρεββατοκάμαρα σε σπίτι που επισκεφτήκαμε. Το κρεβάτι είναι χτιστό. Η οροφή στηρίζεται με γύψο. Ήλιο και αέρα μέσω της εσωτερικής αυλής, γιατί δεν υπάρχουν παράθυρα. Έξω από το σπίτι είχε έναν αυτοσχέδιο φούρνο, φτιαγμένο με πέτρες. Η κουζίνα γεμάτη με τσίγκινα κατσαρολικά και πιατικά.
[FONT=Verdana, sans-serif]Τα περίεργα; Η δορυφορική κεραία (αναρωτιέμαι αν υπάρχει σπίτι στην Τυνησία χωρίς τέτοια κεραία...
), το κινητό του πατέρα της οικογένειας και το στήσιμο της κόρης με παραδοσιακή αμφίεση για καμιά...20αριά φωτογραφίες. Αρκετές οικογένειες βγάζουν ένα καλό εισόδημα με τις επισκέψεις τουριστών στα σπίτια τους. Οι τουρίστες φεύγοντας αφήνουν ό,τι χρηματικό ποσό επιθυμούν. Μην αρνηθείτε το κέρασμα (αράβικη πίτα που τη βουτάς σε ελαιόλαδο ή μέλι και τσάι με μέντα ή δυόσμο). Τα σπίτια, αν και είναι στη έρημο, λόγω της ιδιόμορφης κατασκευής τους, είναι δροσερά εσωτερικά και προστατεύονται από τυχόν ανεμοθύελλες.[FONT=Verdana, sans-serif] Οι περισσότερες οικογένειες ασχολούνται με τη γη ή έχουν ζώα.Νερό (και λιγότερα συχνά πλέον...ηλεκτρισμός) δεν υπήρχε στο σπίτι που επισκεφτήκαμε, στην πόλη όμως υπήρχαν πυλώνες για ρεύμα και κουβαλούσαν κανάτια με νερό από κάπου.[FONT=Verdana, sans-serif] [FONT=Verdana, sans-serif]Η γη στην οποία έχουν χτίσει τους ανήκει πλέον και με νόμο του κράτους. Και μέχρι πρόσφατα (καμιά 10αρια χρονάκια), μπορούσε οποιοσδήποτε να πάει και να σκάψει σε ένα σημείο δημιουργώντας το δικό του υπόσκαφο αυθαίρετο (!) και η κυβέρνηση να του δώσει την ονομαστική κυριότητα (στην πραγματικότητα η κυριότητα όλης της γης ανήκει μόνο στο κράτος) αυτού του κομματιού γης. Αργήσαμε...οικόπεδα με θέα τη Σαχάρα τέλος!
Attachments
Last edited by a moderator:
