Ταξιδευοντας με παιδι!

[Krazykat]

Υπάρχουν θέματα - όπως το αυξημένο κόστος πτήσης με παιδιά άνω των 2 ετών - που όντως δε λύνονται. Η δική μου (μικρή) εμπειρία πάντως στα ταξίδια με βρέφη λέει ότι όλα γίνονται με σωστό προγραμματισμό, παρέα και κυρίως σωστή επιλογή προορισμού. Εμείς π.χ. κάναμε το πρώτο μας ταξίδι στην Τοσκάνη όταν ο μικρός ήταν 2,5 μηνών και περάσαμε πολύ ωραία, αλλά:
1. Κάναμε πολυ περισσότερες στάσεις με το αυτοκίνητο και επίσης περιοριζόμασταν ως προς την ώρα των εξορμήσεων, που έπρεπε υποχρεωτικά να είναι μετά τις 10.00 το πρωί (αφού ξύπναγε από τον πρώτο υπνάκο) και αυστηρά επιστροφή μέχρι τις 7.30 το απόγευμα (για να ετοιμαστεί για το βραδυνό του ύπνο). Οι ενδιάμεσοι ύπνοι γίνονταν στο αυτοκίνητο (επίσης με λίγο προγραμματισμό).
2. Δεν πήγαμε Φλωρεντία, γιατί θα ήταν ταλαιπωρία με μουσεία κλπ.
3. Αφήσαμε για επόμενη φορά κάποιες πεζοπορίες που θέλαμε να κάνουμε.
4. Καθήσαμε 10 μέρες και είδαμε όσα θα βλεπαμε μόνοι μας σε 6.

 

[taxidakia]

Δίκιο έχεις!

2,5 μηνών;! Κι εμείς πάντως που την πήγαμε 10 μηνών εκτός, παρόμοιους περιορισμούς είχαμε.

Στην Τοσκάνη έχω πάει χωρίς παιδί και την έχω στα υπόψη για λίγο αργότερα, πού θα μας πάει, γύρω στα 3-4 της θα πάμε!

 

[Krazykat]

Δίκιο έχεις!

2,5 μηνών;! Κι εμείς πάντως που την πήγαμε 10 μηνών εκτός, παρόμοιους περιορισμούς είχαμε.

Στην Τοσκάνη έχω πάει χωρίς παιδί και την έχω στα υπόψη για λίγο αργότερα, πού θα μας πάει, γύρω στα 3-4 της θα πάμε!

Ναι, ναι, είναι μια χαρά για παιδί! Να πω την αλήθεια βέβαια πιο εύκολο μου φάνηκε το ταξίδι όταν ήταν 2,5 μηνών, παρά όταν ήταν 4 μηνών και κάναμε το επόμενο. Επίσης ωραίο ταξίδι αντίστοιχης λογικής είναι Στρασβούργο και Co. Εκεί μάλιστα οι αποστάσεις μεταξύ των χωριών είναι πολύ πιο μικρές και διαχειρίσιμες, επίσης μουσεία δεν υπάρχουν (και πάντως όχι του βεληνεκούς των μουσείων της Φλωρεντίας), οπότε είναι ό,τι πρέπει.

Τώρα εμείς πτήσεις σε άβολες ώρες κλπ. κάνουμε, αλλά τον βάζουμε στο μάρσιπο και κοιμάται. Για ζευγάρι που δε θέλει να κόψει τα ταξίδια, ο μάρσιπος είναι σωτήριος - ειδικά για ταξίδια σε πόλεις με πολλές συγκοινωνίες, περπάτημα κλπ.

 

[taxidakia]

Διαβάζεις τη λίστα μου με τους μελλοντικούς προορισμούς με παιδί; Και η Αλσατία στα top! Αν και αυτά που λέγαμε περί κόστους εξακολουθώ να τα σκέφτομαι, γιατί όσο νά 'ναι συγκρίνω με την προ παιδιού εποχή. Αυτό είναι το βασικό μου θέμα, γιατί όπως έλεγα, τα υπόλοιπα με καλή διάθεσή και προγραμματισμό λύνονται.

Ο μάρσιπος από κάποια ηλικία και μετά δεν ενδείκνυται + δεν κοιμούνται πλέον τόσο εύκολα. Αλλά τουλάχιστον έχουν πολύ καλύτερες αντοχές όσο μεγαλώνουν και βρίσκουν και όλο και περισσότερα ενδιαφέροντα.

Το δικό σας παιδάκι είναι μικρό ακόμα υποθέτω;

 

[Krazykat]

Ναι, ο δικός μας τώρα κλείνει τους 8 μήνες... Τιιιιιιι; Δεν κοιμούνται στο μάρσιπο τα κωλόπαιδα ; Καήκαμε ... Και νόμιζα ότι μέχρι τα 2-2,5 είναι η σίγουρη επιλογή για να μη περιορίζεσαι. Είδες σύμπτωση για την Αλσατία; Μόνο που να, με τα πιτσιρίκια δε μπορείς να επιδοθείς σε εκτενείς οινοποσίες... Όσο για το κόστος, μεγάλο θέμα. Εμείς πήραμε μια πρόγευση το καλοκαίρι, όπου για διάφορους λόγους (γάμοι κλπ.) έπρεπε να πάμε σε 3 νησιά με πλοίο (άρα και καμπίνα, λόγω του μικρού) και αυτοκίνητο... Ε, εκεί τα είδαμε όλα. Και δε μου λες, τι άλλα περιλαμβάνει η λίστα σου;;;;

 

[taxidakia]

Όχι ότι δεν κοιμούνται στο μάρσιπο, δεν κοιμούνται γενικώς τόσο εύκολα και πολύ Αλλά τουλάχιστον έχουν πολύ καλύτερες αντοχές όσο μεγαλώνουν και βρίσκουν και όλο και περισσότερα ενδιαφέροντα οπότε αντισταθμίζεται η απώλεια! Για τη μεταφορά σε μάρσιπο, όσο αντέχει η πλάτη σου!

Όταν ήταν 10 μηνών πάντως που πήγαμε εκτός, έπαιξε πολύ το καρότσι (ακόμα). Στις καλοκαιρινές διακοπές φέτος (που ήταν 2 παρά), στο πρώτο μισό την κυνηγούσαμε παντού και στο 2ο μισό πολύ καλύτερα τα πράγματα, επήλθε μια κάποια ισορροπία. Για τις αντοχές που έλεγα ότι αντισταθμίζουν, πήγαμε ας πούμε σε χωριό με άπειρα σκαλάκια τα οποία ανέβηκε μόνη της από το χεράκι με πολλή χαρά!

Κι εμείς 3 νησιά φέτος κι άλλα 2 πέρυσι (που ήταν στην ηλικία του δικού σου), για κανένα δεν πήραμε καμπίνα, πέρυσι αγκαλιά και φέτος λίγο κοιμόταν αγκαλιά μας και στην υπόλοιπη διαδρομή κάναμε εναλλάξ οι ενήλικοι μαζί της δημόσιες σχέσεις με όλα τα παιδάκια, σκυλάκια και γατάκια που υπήρχαν στα πλοία.

αααχ, η λίστα μου πολλά περιλαμβάνει, αλλά προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι γιατί τον επόμενο 1 χρόνο δεν προβλέπεται να υλοποιηθούν και πολλά από αυτά

 

[etoile]

Αν και χρόνια μετά, θέλω να πω την άποψή μου για ταξίδι με παιδί.... Τα παιδιά δε ταλαιπωρούνται τόσο όσο λένε μερικοί (που δε το έχουν καν δοκιμάσει !!Χαχα), ίσα ίσα περνάνε τέλεια. Μάλλον οι γονείς βαριούνται να τα έχουν μαζί και τα αφήνουν στις γιαγιάδες, δήθεν για να τους κάνουν καλό... Εμένα είναι 2 χρονών και έχουμε κάνει άπειρα ταξίδια όλοι μαζί, από 7 μηνών, ακόμα και μονοήμερες. Ο μικρός πέρασε τέλεια, όλο χαμόγελο ήταν. Και γενικά είναι ένα χαρούμενο παιδί, που μας ακολουθεί παντού με ένα τεράστιο χαμόγελο!! Γενικά είμαστε της άποψης ότι το παιδί είναι κομμάτι μας, δε γίνεται να το παρκάρουμε για να κάνουμε τη ζωή μας ανέμελοι!!! Εντάξει, δε θα πάω στη Κούβα με ένα μωρό 40 ημερών, αλλά ποιός θα άφηνε ένα μωρό τόσο μικρό πχ για να πάει ταξίδι μόνος;;;
Είμαι απόλυτη στο ο,τι το μωρό είναι κομμάτι μας.... Και δένει το ζευγάρι απίστευτα, μόνο όμως όταν η σχέση είναι καλή. Όχι μόνο στα ταξίδια, αλλά γενικά... Εμείς θα προτιμούσαμε να μη πάμε κάπου, παρά να πάμε διακοπές και το παιδί να είναι σε ένα σπίτι στη τσιμεντούπολη με τη γιαγιά και να έχουμε 10000 άγχη μη πάθει κάτι και λείπουμε (και τελικά να μη χαρούμε τίποτα!!). Και στιγμές μόνοι μας έχουμε άπειρες 10-10 το βράδυ που κοιμάται!! Χεχε!!!
Οπότε μη τρομάζετε! Στο εξωτερικό όλοι πάνε παντού με τα παιδιά... Στο Ελλάντα είμαστε καλομαθημένοι και δε θέλουμε να χάσουμε τη βολιά μας, οπότε το ρίχνουμε στο καλό του παιδιού για να μην έχουμε και τύψεις... Επίσης τον ομφάλιο λώρο δε τον κόβουμε με ένα παιδάκι 2 χρονών πχ και φυσικά αυτό δε φαίνεται από ένα ταξίδι λίγων ημερών... Δηλαδή αν κάποιος έχει το παιδί όλο το 24ωρο , αλλά το αφήσει μια φορά για να πάει διακοπές, το κάνει ανεξάρτητο;;; Χαχα !! Το παιδί θα μάθει να είναι ανεξάρτητο σιγά σιγά , τη στιγμή που πρέπει (όταν θα πάει σχολείο πχ) και θα είναι ώριμο συναισθηματικά να ξεκολλήσει από μόνο του από τους γονείς του (και όχι να το ξεκολλάμε εμείς βίαια!!!)... Αλλά σ'αυτή τη χώρα θέλουμε να γεννάμε αμέσως ανεξάρτητους ενήλικες , για να μη χρειαστεί κόπος για το μεγάλωμα (που ακόμα και αυτό το αφήνουμε τελικά σε άλλους και μουρμουράμε ότι τα κακόμαθαν και από πάνω!!!)... Γι'αυτό και πολλά νέα παιδιά είναι όπως είναι σε χαρακτήρα....
Τα έγραψα λίγο ακραία, απλά έχω βαρεθεί να ακούω συνέχεια σε συζητήσεις ότι πρέπει να αφήνει το ζευγάρι το παιδί κτλ κτλ και να το παρουσιάζουν μερικοί λες και είναι έγκλημα όταν δε το αφήνει ! Το λογικό είναι το παιδί να ακολουθεί τους γονείς του, όχι τις γιαγιάδες του!!!!! Και μακάρι να μας γνωρίζατε , θα βλέπατε ότι έχουμε πολύ καλή σχέση με τον άντρα μου και ας μην αφήνουμε ποτέ το μικρό αλλού. Αντιθέτως αρκετά άτομα γύρω μας που άφηναν τα παιδιά, για το καλό της σχέσης τους και καλά, κατέληξαν σε διαζύγιο ή σε κέρατο. Όλα λοιπόν είναι σχετικά.....
Δοκιμάστε το λοιπόν, που ξέρετε, μπορεί τελικά να μην είναι τόσο χάλια όσο πιστεύετε !!!!

 

[paefstra]

Πρόσεξα κι εγώ μια αύξηση στα διαζύγια και τα κερατώματα, αλλά δεν το είχα συνδυάσει.
Πού να δεις κάτι ανεύθυνες που αφήνουν το παιδί και επιστρέφουν στη δουλειά ή τις σπουδές ή και τα δύο. Εκεί να δεις προβληματικά παιδιά και κίνδυνο για κέρατο....

 

[XristinaK]

Δεν θέλω και δεν έχω παιδιά. Μπορώ να καταλάβω κάποια από όσα γράφει η etoile. Δεν μου αρέσει να ακούω από κάποιους, λίγους, φίλους μου ότι εγώ μπορώ να πάω διακοπές με τον σύντροφό μου επειδή δεν έχουμε παιδιά και αυτοί δεν μπορούν επειδή δεν έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά τους!Αν ήθελα να κάνω παιδιά δεν φαντάζομαι ότι θα σταματούσα τα ταξίδια ή ότι δεν θα ήθελα να τα παίρνω μαζί μας να γεμίζουν και αυτά εικόνες και χρώματα! Για τα διαζύγια και τα κέρατα, No comment

 

[tripakias]

1. Οπότε μη τρομάζετε! Στο εξωτερικό όλοι πάνε παντού με τα παιδιά... Στο Ελλάντα είμαστε καλομαθημένοι και δε θέλουμε να χάσουμε τη βολιά μας, οπότε το ρίχνουμε στο καλό του παιδιού για να μην έχουμε και τύψεις...
2. Επίσης τον ομφάλιο λώρο δε τον κόβουμε με ένα παιδάκι 2 χρονών ............ Το παιδί θα μάθει να είναι ανεξάρτητο σιγά σιγά , τη στιγμή που πρέπει (όταν θα πάει σχολείο πχ) και θα είναι ώριμο συναισθηματικά να ξεκολλήσει από μόνο του από τους γονείς του (και όχι να το ξεκολλάμε εμείς βίαια!!!)...
3. Γι'αυτό και πολλά νέα παιδιά είναι όπως είναι σε χαρακτήρα....
4. Και μακάρι να μας γνωρίζατε , θα βλέπατε ότι έχουμε πολύ καλή σχέση με τον άντρα μου και ας μην αφήνουμε ποτέ το μικρό αλλού. Αντιθέτως αρκετά άτομα γύρω μας που άφηναν τα παιδιά, για το καλό της σχέσης τους και καλά, κατέληξαν σε διαζύγιο ή σε κέρατο. Όλα λοιπόν είναι σχετικά.....

Καταρχας να ξεκαθαρισει πως ουτε γονιος ειμαι, ουτε εχω καμμια σχεση με οποιοδηποτε επαγγελμα που εχει αμεση σχεση με τα παιδια. Οποτε περισσοτερο θα κριτικαρω για να διορθωσω αλλα για να πω την αποψη μου πανω στους προβληματισμους σου.

1. Το Ελλαντα εχει τα χιλια μυρια κακα αλλα η παραδοσιακη Ελληνιδα γιαγια και οι παραδοσιακοι Ελληνες γονεις δειχνουν αμεριστο ενδιαφερον και αμεριστη φροντιδα και συμπαρασταση καθολη τη διαρκεια της ζωης του στα εγγονια και τα παιδια τους.
2. Μηπως ειναι λιγο αργα το σχολειο; Αν μεχρι τα 3-4 δεν εχει αποχωριστει ποτε το παιδι τους γονεις του θα ειναι ευκολο να το κανει σε αυτην την ηλικια και μαλιστα σε ενα ξενο περιβαλλον, με ξενα ατομα;
3. Πως ειναι τα νεα παιδια σε χαρακτηρα; Χειροτερα απο μας; Δεν νομιζω... Αλλα πες πως με πειθεις και εχεις δικιο, τον χαρακτηρα τους τον χαλασαν οι γιαγιαδες; (Για πες να ξερω τι θα λεω στην πεθερα μου αυριο, μεθαυριο...)
4. Με το μπαρδον κιολας αλλα σεξ δεν κανετε πια; Αν ναι το παιδι που;

 

[Krazykat]

Με αφορμή το μήνυμα του tripakia ας καταθέσω κι εγώ ως ... νεοφώτιστη, αφού δεν έχω εκτενή εμπειρία ταξιδιών με παιδί (μόλις 10 μήνες), κάποιες σκέψεις. Να διευκρινίσω ότι θα περιοριστώ στη δική μου εμπειρία και στα δικά μου μυαλά, χωρίς να θεωρώ ότι αυτό που κάνω εγώ είναι το σωστό για κάθε οικογένεια.

1. Ναι, η Ελληνίδα γιαγιά είναι συνήθως αρκετά αφοσιωμένη στα εγγόνια της και με φουλ συναίσθημα. Παρόλ' αυτά, στα μάτια των νέων γονιών όπως εμείς, που ζούμε σε άλλη εποχή και είμαστε πιο υποψιασμένοι όσον αφορά θέματα δημιουργικής απασχόλησης, διαπαιδαγώγησης κλπ., ίσως ο τρόπος ενασχόλησης των γιαγιάδων με τα παιδιά, το παιχνίδι που κάνουν και οι δραστηριότητες που επιλέγουν, φαίνεται συχνά λίγο στείρος. Επιχειρήματα του τύπου "Κι εμάς έτσι μας μεγάλωσαν και μια χαρά είμαστε" δε μου λένε και πολλά. Δηλ. και πριν την ανακάλυψη του τροχού μια χαρά ήταν οι άνθρωποι, αλλά να, με μια ex post εκτίμηση, δεν είμαστε λίγο καλύτερα σήμερα; Βέβαια, αυτό που γράφω ίσως είναι επιχείρημα ώστε να επιλέξει κανείς π.χ. ένα βρεφονηπιακό αντί μιας γιαγιάς - στην κατάλληλη πάντα ηλικία. ΔΕΝ είναι όμως λόγος να μην αφήσεις το παιδί στη γιαγιά για λίγες μέρες!

2. Κι εμένα με εκπλήσσει, αλλά υπάρχει μία σχολή η οποία πρεσβεύει ότι το παιδί μέχρι τα τρία πρέπει να μεγαλώνει αποκλειστικά με γονείς ή τέλος πάντων γιαγιαδοπαππούδες και οικείους. Υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία και έρευνες που το στηρίζουν, μάλιστα - σε αντίθεση με ό,τι πίστευα - επιβεβαιώνεται κι εμπειρικά. Έχω δει δηλ. παιδάκια που απ' ό,τι φαίνεται είναι τόσο καλυμμένα συναισθηματικά, που όταν στα 3 πάνε πρώτη φορά στον παιδικό, αντί να βραχυκυκλώσουν που χάνουν τη μαμά, είναι πολύ πιο ανοιχτά από άλλα. Κι εγώ στα 3 ή στα 4 πήγα πρώτη φορά παιδικό, αλλά μπα, μάλλον είμαι αντιπαράδειγμα, γιατί η απομάκρυση από τους δικούς μου μου βγήκε σε τρομερή ντροπή και συστολή.

3. Χειρότερα από εμάς; Αποκλείεται! Μιλάω για τη γενιά μου (είμαι 33), την πιο σκατένια γενιά που έχω γνωρίσει. Πιο κάτω από 'δω δε γίνεται να έχει.

4. Α, αυτά tripakia μου είναι μυστικά του επαγγέλματος (του γονιού, ε; ), που δεν αποκαλύπτονται σε εργένηδες, εργένισσες και λοιπές άπαιδες υπάρξεις. Πάντως, γίνεται. Τώρα, αν και σε κάποιο σύντομο ταξίδι δεν προκύψει λόγω παιδιού, ε μικρό το κακό νομίζω. Μπορεί να αναπληρωθεί και μετά την επιστροφή από τις διακοπές.

Εγώ με το σύντροφό μου ακολουθούμε το μοντέλο "σχεδόν παντού με το παιδί-ανάσες για τους γονείς". Που σημαίνει ότι τα "καλά" και πολυήμερα ταξίδια θα τα κάνουμε με τον μικρό (καθώς και πολλές ημερήσιες), θα φροντίσουμε όμως να φύγουμε κι οι δυο μας για λίγες μέρες για να ανανεωθούμε. Το παιδί σίγουρα δε θα θυμάται τίποτα απ' όλ' αυτά, αλλά και μόνο η χαρά κι ο ενθουσιασμός του όταν είμαστε διακοπές μου αρκεί. Το παιδί άλλωστε δε θα θυμάται όταν μεγαλώσει ούτε τα πρώτα, ούτε τα δεύτερα, ίσως ούτε και τα τρίτα γενέθλιά του - μήπως είναι λόγος αυτός να μην τα γιορτάζουμε; Ή μήπως αν κάποιος μας έλεγε ότι το παιδί μας δε θα έφτανε ποτέ στην ηλικία απ' την οποία ξεκινούν οι αναμνήσεις, θα σταματούσαμε να κάνουμε ωραία πράγματα μαζί του εν γένει; Για μένα, όπως όλα τα άλλα ωραία πράγματα που κάνουμε με το παιδί, ετσι και το ταξίδι το μοιραζόμαστε μαζί του και το χαιρόμαστε - όπως είπα, με τα απαραίτητα διαλείμματα. Άλλωστε για εμάς που δουλεύουμε πολύ και ίσως έχουμε στερηθεί τα παιδιά μας λίγο πρόωρα, παραχωρώντας μεγάλο μέρος της φροντίδας τους σε γιαγιάδες ή βρεφονηπιακούς, είναι μεγάλη υπόθεση να χαιρόμαστε τα πιτσιρίκια τουλάχιστον τα ΣΚ και στις διακοπές.

 

[evagelina]

Μήπως είσαι λέω μήπως λίγο υπερβολική? για το κέρατο κ τα διαζύγια φταίει ότι άφηναν το παιδί στη μαμά; νομίζω χρειάζεται μέτρο σε όλα και στο κάτω κάτω ο καθένας όπως κρίνει σωστό για την οικογένεια του ,λες ότι δεν σου αρέσει που σε κρίνουν επειδή δεν αφήνεις το παιδί όμως εσύ κάνεις το ίδιο για αυτούς που το αφήνουν. Ας καταλάβουν όλες οι νέες μανούλες ότι δεν υπάρχουν μανιέρες και ο κάθε γονιός κάνει ότι νιώθει καλύτερα για την οικογένεια του, αν νιώθει άνετος να το αφήσει ας το κάνει, αν νιώθει ανασφάλεια ας το πάρει μαζί του, ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε..Και για να προλάβω έχω μια κόρη τεσσάρων ετών από 40 ημερών πάμε εκδρομές μαζί, έχουμε κάνει πολυήμερες διακοπές με αμάξι στην Ελλάδα και ένα ταξίδι 10ήμερο στο εξωτερικό, περάσαμε εκπληκτικά με όλες τις δυσκολίες και πρώτη φορά το καλοκαίρι που πέρασε πήγαμε 5μέρες οι δυο μας Κωνσταντινούπολη και την ''παρκάραμε ''στη γιαγιά...σε πληροφορώ πως περάσαμε όνειρο!!Πρώτη φορά το κάναμε στα 3,5 χρόνια και είπαμε ότι μια φορά το χρόνο θα το καθιερώσουμε, να πιούμε κ ένα ποτάκι πιο αργά, να δούμε φωταγωγημένες τις πόλεις να μιλήσουμε για μας..