thessaris
Member
- Μηνύματα
- 619
- Likes
- 931
Περιεχόμενα
Έξοδος λοιπόν από την autostrada προς Monsumanno Terme και η πρώτη γνωριμία με το χωριό είναι ... απογοητευτική. Λέω στη γυναίκα μου... καλά ρε #$# που έκλεισα ξενοδοχείο ο μ$#$!#@$!!! Στα Κουφάλια της Ιταλίας; (Ντάξει λίγο καλύτερα ήταν από τα Κουφάλια, πάντως αυτό που φανταζόμουν για Τοσκάνη, ΔΕΝ ήταν!)
Ένα άχαρο σχετικά χωριό, καθαρό βέβαια, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Όμως, πρέπει να βρούμε το ξενοδοχείο! Ψάχνουμε από εδώ, ψάχνουμε από εκεί, πουθενά ο δρόμος που δείχνει το gps ότι πρέπει να στρίψουμε. Τελικά μετά από πολλλλλλλές προσπάθειες βρίσκω μία παρακαμπτήριο και μπαίνω στο δρομάκι που οδηγεί στο ξενοδοχείο. Είναι αργά το απόγευμα πια, αλλά το φως της ημέρας κρατάει καλά, Ιούνης γαρ. Και μας αποκαλύπτει ένα φιδωτό δρομάκι μέσα από απίστευτο πράσινο να σκαρφαλώνει έναν πανέμορφο λόφο! Και το ξενοδοχείο βρίσκεται τελικά στην κορυφή αυτού του λόφου. Και δεν είναι ένα απλό ξενοδοχείο αλλά ένα - κάτι σαν - παλιό κάστρο με μια παλιά εκκλησία! Και η θέα από κει πάνω; Απλά απίστευτη!Ένα πραγματικά ειδυλλιακό μέρος στη μέση του πουθενά!
Τακτοποιούμαστε στο δωμάτιό μας, ένα όμορφο απλό δωματιάκι με σχετικά μικρούς χώρους αλλά πολύ περιποιημένο, με wifi για να μην χάνουμε και την επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Γρήγορα έχουμε πεινάσει και τι καλύτερο από το να φάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, το La Foresteria, του οποίου τα τραπέζια βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού με απίστευτη θέα προς τον κάμπο. Για το δείπνο μας τι να πω; Καταπληκτικά όλα, φάγαμε το εκπληκτικό φλωρεντίνικο φιλέτο που ψήνεται πάνω σε μαντέμι μπροστά σου και σερβίρεται με άσπρο φασόλι (μάλιστα!!!, είναι τοπική σπεσιαλιτέ απ' ότι έμαθα και σας διαβεβαιώ ότι ο γευστικός συνδυασμός είναι φανταστικός) και πράσινη σαλάτα. Κι όλα αυτά συνοδεία ντόπιου κρασιού chianti φυσικά. Τα κρασιά που μπορούν να λέγονται chianti πρέπει οπωσδήποτε να περιέχουν κατά 80% την τοπική ποικιλία σταφυλιού sangiovese. Μου έκανε εντύπωση ότι οι φιάλες των 700 ml κόστιζαν κατά μέσο όρο (σε όλα τα εστιατόρια το είδα αυτό) 14 με 15 ? (σε πολύ καλές ποιότητες) και αναρωτήθηκα γιατί τα δικά μας τα κρασιά στα εστιατόρια έχουν τιμές 25 και 30 ?. Τέλοσπαντων, αφού πραγματικά σκάσαμε από το φαγητό (αφού σκεπτόμουν πως θα ανέβει το ασθενοφόρο εκεί πάνω να με πάρει, τελικά τη γλίτωσα...) τα κρασιά και τα γλυκά, ήρθε η ώρα του ύπνου. Γλυκός, ανοιξιάτικος, βουνίσιος ύπνος. Η επόμενη μέρα είχε αρκετό τουρισμό και μετά από μια κουραστική ημέρα χρειαζόμασταν μπόλικη ξεκούραση.
Ένα άχαρο σχετικά χωριό, καθαρό βέβαια, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Όμως, πρέπει να βρούμε το ξενοδοχείο! Ψάχνουμε από εδώ, ψάχνουμε από εκεί, πουθενά ο δρόμος που δείχνει το gps ότι πρέπει να στρίψουμε. Τελικά μετά από πολλλλλλλές προσπάθειες βρίσκω μία παρακαμπτήριο και μπαίνω στο δρομάκι που οδηγεί στο ξενοδοχείο. Είναι αργά το απόγευμα πια, αλλά το φως της ημέρας κρατάει καλά, Ιούνης γαρ. Και μας αποκαλύπτει ένα φιδωτό δρομάκι μέσα από απίστευτο πράσινο να σκαρφαλώνει έναν πανέμορφο λόφο! Και το ξενοδοχείο βρίσκεται τελικά στην κορυφή αυτού του λόφου. Και δεν είναι ένα απλό ξενοδοχείο αλλά ένα - κάτι σαν - παλιό κάστρο με μια παλιά εκκλησία! Και η θέα από κει πάνω; Απλά απίστευτη!Ένα πραγματικά ειδυλλιακό μέρος στη μέση του πουθενά!
Τακτοποιούμαστε στο δωμάτιό μας, ένα όμορφο απλό δωματιάκι με σχετικά μικρούς χώρους αλλά πολύ περιποιημένο, με wifi για να μην χάνουμε και την επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Γρήγορα έχουμε πεινάσει και τι καλύτερο από το να φάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, το La Foresteria, του οποίου τα τραπέζια βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού με απίστευτη θέα προς τον κάμπο. Για το δείπνο μας τι να πω; Καταπληκτικά όλα, φάγαμε το εκπληκτικό φλωρεντίνικο φιλέτο που ψήνεται πάνω σε μαντέμι μπροστά σου και σερβίρεται με άσπρο φασόλι (μάλιστα!!!, είναι τοπική σπεσιαλιτέ απ' ότι έμαθα και σας διαβεβαιώ ότι ο γευστικός συνδυασμός είναι φανταστικός) και πράσινη σαλάτα. Κι όλα αυτά συνοδεία ντόπιου κρασιού chianti φυσικά. Τα κρασιά που μπορούν να λέγονται chianti πρέπει οπωσδήποτε να περιέχουν κατά 80% την τοπική ποικιλία σταφυλιού sangiovese. Μου έκανε εντύπωση ότι οι φιάλες των 700 ml κόστιζαν κατά μέσο όρο (σε όλα τα εστιατόρια το είδα αυτό) 14 με 15 ? (σε πολύ καλές ποιότητες) και αναρωτήθηκα γιατί τα δικά μας τα κρασιά στα εστιατόρια έχουν τιμές 25 και 30 ?. Τέλοσπαντων, αφού πραγματικά σκάσαμε από το φαγητό (αφού σκεπτόμουν πως θα ανέβει το ασθενοφόρο εκεί πάνω να με πάρει, τελικά τη γλίτωσα...) τα κρασιά και τα γλυκά, ήρθε η ώρα του ύπνου. Γλυκός, ανοιξιάτικος, βουνίσιος ύπνος. Η επόμενη μέρα είχε αρκετό τουρισμό και μετά από μια κουραστική ημέρα χρειαζόμασταν μπόλικη ξεκούραση.
