Ωραία η Πίζα, πολύ πιο ωραία η Λούκα... αλλά η πραγματική Τοσκάνη είναι αλλού! Και όταν λέμε Τοσκάνη εννοούμε απέραντους αμπελώνες, μεσαιωνικά χωριουδάκια, άφθονο κρασί να ρέει κλπ. Η Τετάρτη λοιπόν ήταν για μας μια μέρα αφιερωμένη στην πραγματική Τοσκάνη. Η διαδρομή και πάλι χαραγμένη στο χάρτη.
Ξεκινάμε λοιπόν πουρνό πουρνό από το "κάστρο" μας στο Monsummano Terme προς San Gimignano. Ακολουθούμε στενούς επαρχιακούς δρόμους κόβοντας δρόμο. Αδιάφορα τα τοπία στην αρχή, διασχίζουμε έναν πυκνοκατοικημένο κάμπο προς το Empoli. Κατευθυνόμενοι νότια και περνώντας το Empoli το τοπίο αρχίζει και αλλάζει. Πανέμορφοι καταπράσινοι λόφοι (είμαστε στις αρχές Ιούνη και το πράσινο βρίσκεται στο φόρτε του) και οι πρώτοι αμπελώνες ξεπροβάλλουν κι αυτοί. Δυστυχώς ενώ ο καιρός τις πρώτες μας δύο μέρες στην Ιταλία ήταν καλοκαιρινός, την Τετάρτη μας έδειξε ένα πολύ άστατο πρόσωπο. Έτσι κατεθυνόμενοι προς το San Gimignano τα σύννεφα γύρω μας έχουν βαρύνει πολύ και η απειλή της βροχής μας φοβίζει.
Παρ' όλα αυτά δεν χάνουμε το κέφι μας. Φτάνουμε στο διάσημο "Μανχάταν του Μεσαίωνα" όπως αποκαλείται λόγω των ψηλών πύργων που έχει και παρκάρουμε σε ένα από τα πολλά πάρκιγκ που υπάρχουν γύρω από το χωριό (όλα με πληρωμή). Το μέρος είναι από τα πιο τουριστικά της Τοσκάνης και αυτό φαίνεται. Αμερικάνοι, Γιαπωνέζοι στην πρώτη γραμμή, ενώ η τουριστική υποδομή καταπληκτική. Οργανωμένα πάρκιγκ, πινακίδες κατεύθυνσης παντού και φυσικά καθαριότητα και πολιτισμός. Με δυσάρεστο το αίσθημα της σύγκρισης σε σχέση με αντίστοιχα μέρη στην Ελλάδα αρχίσαμε τη βόλτα μας στο χωριό. Αρκετή τουριστίλα, είναι η αλήθεια, (τουριστικά shops, φαγάδικα για Αμερικάνους κλπ) παρ' όλα αυτά το San Gimignano παραμένει γοητευτικότατο, ειδικά στα κρυμμένα στενάκια που σε βγάζουν σε γωνίες με καταπληκτική θέα προς το καταπράσινο τοσκανικό τοπίο. Φυσικά δεν παραλείπουμε να φάμε άφθονο παγωτάκι (αυτό έλειπε!) ενώ η βροχή μια ξεκινάει, μια σταματάει, αλλά οκ, δεν χαλιόμαστε και πολύ. Ψωνίζουμε μερικά προϊόντα και είμαστε έτοιμοι για τον επόμενο προορισμό.
Πορεία ανατολική, περνάμε την εθνική οδό (superstrada) Φλωρεντίας-Σιένα και ανεβαίνουμε το βουνό προς Castellina in Chianti. Ο καιρός στο μεταξύ έχει αγριέψει και φτάνοντας στην Castellina ρίχνει καρέκλες. Το τοπίο με τη βροχή έχει τη δικιά του γοητεία, οι δε μυρωδιές της φύσης... μεθυστικές! Παρκάρουμε στο (ελεύθερο) πάρκιγκ του χωριού και παρά τη βροχή, ξεκινάμε την περιήγησή μας. Εδώ η σχεδόν εκνευριστική τουριστίλα του San Gimignano δεν υπάρχει. Ένα μικρό μεσαιωνικό χωριουδάκι, τίγκα στις enoteca με δυο τρεις δρόμους και μια εκκλησία στη μέση. Περπατάμε κάτω από καταρρακτώδη βροχή και αισθάνομαι ότι είμαι σε διαφήμιση της Apelia (για τους παλιότερους αυτό! ) Ευτυχώς η βροχή δεν αργεί να σταματήσει κι έτσι η βόλτα μας σιγά σιγά γίνεται πιο άνετη. Αγοράζω από διάφορα μαγαζιά τυριά και φυσικά πάμφθηνα κρασιά, τα οποία δοκιμάστηκαν μετά από κάποιους μήνες και μας βγήκαν όλα καταπληκτικά. Εντωμεταξύ μία τοπική μπάντα αποτελούμενη από παιδάκια του νηπιαγωγείου μέχρι 80χρονές νοικοκυρές κάνει το γύρο του χωριού παρευλάνοντας και παίζοντας εμβατήρια προς τιμήν του τοπικού Αγίου (που δεν ξέρω ποιος είναι!)
Με τόση βροχή και τρέξιμο λογικό ήταν να χρειαστούμε και λίγη ξεκούραση. Ένα πέτρινο μαγαζάκι λοιπόν με espresso, κρασιά, ιταλικά τυριά και αλλαντικά ήταν ό,τι πρέπει. Γενικά η Castellina είχε μια αυθεντική αίσθηση Τοσκάνης που αναπολώντας την τώρα μετά από ένα χρόνο, μου αφήνει την πιο γλυκιά αίσθηση.
Θέλαμε να δούμε όμως κι άλλα. Είναι Ιούνης και ο καιρός αλλάζει γρήγορα. Πηγαίνοντας στο αυτοκίνητο έχει ήδη βγει ο ήλιος λαμπρός και φωτίζει τη φρεσκοπλυμένη φύση. Τα πάντα λάμπουν και οι δρόμοι φαίνονται ακόμη πιο καθαροί απ' ότι είναι! Μέσα από έναν φιδωτό δρόμο ανάμεσα σε λόφους (πανέμορφο τοπίο και πάλι, καταπράσινο με αμπελώνες και δάση φυλλοβόλων δέντρων- μονότονο ε;;; ) φτάνουμε στον επόμενο προορισμό μας που είναι η Radda in Chianti.
H Radda βρίσκεται σε ύψωμα (όπως και η Castellina) αλλά αρκετά πιο απότομο. Είναι πανέμορφη κι αυτή φυσικά και η θέα από διάφορα σημεία είναι καταπληκτική (από εκεί έχει τραβηχτεί και η αρχική φωτογραφία της ιστορίας μας). Εδώ περπατήσαμε με ήλιο και γενικά λίγο κόσμο, όπως και στην Castellina. Αρκετό χάζεμα στα μαγαζάκια από τη γυναίκα, φωτογραφίες εγώ και αρκετό περπάτημα. Η πείνα όμως μας έχει ζώσει και σιγά σιγά είμαστε έτοιμοι να κατευθυνθούμε προς το εστιατόριο που έχουμε τσεκάρει και είναι το Bottega den Moro στο Greve in Chianti που βρίσκεται 20 χιλιόμετρα από τη Radda. To τοπίο... κλασσικό και φτάνουμε στο Greve που σε αντίθεση με την Castellina και τη Radda βρίσκεται σε μια μικρή κοιλάδα και όχι σε ύψωμα με ένα ποταμάκι να διαπερνά τον οικισμό. Το Greve δεν είναι ένα αυθεντικό μεσαιωνικό χωριό όπως τα άλλα που είδαμε αλλά έχει και σύγχρονες κατοικίες, παρ' όλα αυτά είναι όμορφο και φυσικά πολύ περιποιημένο. Καθήσαμε στο εστιατόριο που είχαμε αποφασίσει ότι θα πάμε και για μία ακόμη φορά το καταευχαριστηθήκαμε. Και ξαναγράφω κάτι μου έκανε μεγάλη εντύπωση παντού, οι πολύ καλές τιμές στο φαγητό αλλά κυρίως στο κρασί.
Έχει ήδη βραδιάσει και κατάκοποι το μόνο που σκεπτόμαστε είναι το... κρεβάτι μας. Μέσω του περιφερειακού της Φλωρεντίας και της Autostrada A11 γυρνάμε στο Monsumanno Terme για να ξεκουραστούμε και να ετοιμαστούμε για την επόμενη εξόρμησή μας που ήταν που αλλού;;; Μα φυσικά στη φημισμένη Φλωρεντία!