Bahari
Member
- Μηνύματα
- 1.848
- Likes
- 1.483
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο]Μετά από περίπου 25-30 λεπτά φτάνουμε στο σταθμό Kobanya-Kispest που είναι το τέρμα του λεωφορείου και η αφετηρία της γραμμής 3 (μπλε) του μετρό. Με το που κατεβαίνουμε από το λεωφορείο πάμε στο εκδοτήριο εισιτηρίων να βγάλουμε την κάρτα απεριορίστων διαδρομών για επτά ημέρες. Να σημειώσω εδώ ότι το εισιτήριο που είχαμε βγάλει στο λεωφορείο δεν ίσχυε για το μετρό. Στη Βουδαπέστη χρησιμοποιούν το ίδιο εισιτήριο σε όλα τα μεταφορικά μέσα, δεν υπάρχει δηλαδή διαφορετικό εισιτήριο για το μετρό, το τραμ, το λεωφορείο κλπ, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα με το ίδιο εισιτήριο να αλλάξεις μεταφορικό μέσο. Μπορείς όμως να αλλάξεις γραμμή μετρό. Τώρα αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις για παράδειγμα λεωφορείο και μετά μετρό υπάρχει ένα transfer ticket. Επίσης, ενώ ένα εισιτήριο κοστίζει 300 φιορίνια, εάν το πάρεις από τον οδηγό θα σου κοστίσει 400, ενώ αν πάρεις δεσμίδα με 10 εισιτήρια θα σου κοστίσει λίγο φθηνότερα από το αν τα αγόραζες ένα-ένα. Τέλος πάντων το όλο θέμα με τα εισιτήρια είναι λίγο μπερδεμένο και πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός και κατατοπισμένος γιατί υπάρχουν ελεγκτές με το που μπαίνεις και βγαίνεις από το μετρό. Για περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά εισιτήρια, δρομολόγια κλπ, πληκτρολογήστε: [URL="http://www.bkv.hu/english/home/index.html"]Bkv Zrt.[/URL
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο]Κατευθυνόμαστε προς την εβραϊκή συνοικία με σκοπό να δούμε τη Συναγωγή ([URL="http://dohany-zsinagoga.hu/page15/page18/page18.html"]The Great Synagogue in Dohany Street[/URL
- Κεφάλαιο 10ο
Ταξίδι στη Βουδαπέστη λοιπόν, ένα ταξίδι σχεδόν χειμωνιάτικο αν λάβουμε υπόψη μας τον καιρό της Ελλάδας αυτή την περίοδο και το ότι είμαι αρκετά έως πολύ κρυουλιάρα. Αφορμή για αυτό το ταξίδι στάθηκε μια συζήτηση που έγινε εδώ αρχές Σεπτεμβρίου για κάποιες προσφορές της Malev.
Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν είδα ότι το εισιτήριο κόστιζε μόνο 76 ευρώ! Ουάου! Μήπως ήρθε η ώρα να δω τη Βουδαπέστη; Και γιατί όχι; Εντάξει η πόλη αυτή δεν ήταν στα άμεσα σχέδια μου, αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να κάνει ένα ταξιδάκι σε τόσο καλές τιμές; Σύντομα βρήκα και παρέα.
Είσαι σίγουρη; μου λέει η αδερφή μου. Αν είναι έτσι έρχομαι κι εγώ!
Κλείνω λοιπόν τα εισιτήρια για τις 30 Οκτωβρίου και αρχίζω να ψάχνω για ξενοδοχείο και για δικαιολογία στη δουλειά! Λόγω δουλειάς ταξιδεύω μόνο το καλοκαίρι, οπότε τώρα τι να τους πω; Βρίσκω ξενοδοχείο, αλλά όχι και μια καλή δικαιολογία. Αυτό το αφήνω για αργότερα. Τώρα πρέπει να αρχίσω να ψάχνω πληροφορίες για τα αξιοθέατα της Βουδαπέστης…
Έρχεται λοιπόν η πολυπόθητη μέρα! Όλα έτοιμα! Μια βαλίτσα γεμάτη με μπλουζάκια, πουλόβερ, κασκόλ, γάντια, ισοθερμικές κάλτσες… Μα καλά, δεν πάμε και στη Λαπωνία!!! μου λέει η αδερφή μου.
Η πτήση μας είναι πολύ πρωινή, 5.20 φεύγουμε, αλλά έτσι θα κερδίσουμε όλη τη μέρα. Στο αεροπλάνο ανοίγω τα «σκονάκια» μου. Δεκαεπτά ολόκληρες σελίδες με πληροφορίες που είχα βρει στο ίντερνετ για τη Βουδαπέστη+ δυο οδηγούς που είχα για την πόλη. Κατά τη διάρκεια της πρωινής μελέτης τρώμε το σαντουιτσάκι που μας προσφέρει η λίγο κακόκεφη αεροσυνοδός, θαυμάζουμε την ανατολή του ήλιου και τη ροδοκόκκινη λωρίδα που απλώνεται μεταξύ ουρανού και σύννεφων και σε δυο ωρίτσες προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Ferihegy (terminal 2A) της Βουδαπέστης. Το αεροδρόμιο μικρό και σχεδόν έρημο. Παίρνουμε τις βαλίτσες και μας σταματάει μια κοπέλα που κάτι λέει, αλλά δεν καταλαβαίνουμε. Κρατάει ένα ντοσιέ και φαίνεται ότι κάτι θέλει από μας, αλλά τι; Τέλος πάντων καταλαβαίνουμε ότι θέλει να κάνει έλεγχο στο χαρτάκι που έχουν οι αποσκευές και στο απόκομμα που μας έδωσαν κατά τη διάρκεια του check-in. Αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει, ποτέ δεν έχω δει να ελέγχουν αν πήρες τις σωστές (τις δικές σου) βαλίτσες. Απ΄ ότι βλέπω δεν τους ελέγχει όλους, απλά επιλέγει κάποιους.
Βγαίνουμε έξω από το χώρο των αποσκευών και συναντάμε… έναν ταξιτζή Έλληνα που επιμένει να μας πάει στο κέντρο της πόλης λέγοντας μας ότι κανονικά η διαδρομή κοστίζει 22 ευρώ, αλλά εμάς θα μας έπαιρνε 15. Ταξί; Όχι βέβαια! Τα «σκονάκια» μου τα έλεγαν όλα. Πως θα πάμε στο κέντρο, πόσο κοστίζει το εισιτήριο, σε ποια στάση θα κατεβούμε. Είχαμε αποφασίσει να βγάλουμε μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για εφτά μέρες, παρόλο που θα μέναμε μόνο πέντε γιατί με έναν πρόχειρο υπολογισμό βρήκαμε ότι μας συμφέρει, οπότε ρωτάμε στις πληροφορίες αν μπορούμε να τη βγάλουμε από το αεροδρόμιο. Όχι, δεν μπορούσαμε, έπρεπε να τη βγάλουμε από σταθμό του μετρό. Βγαίνουμε λοιπόν έξω. Έκανε κρύο, τα στόματα άρχισαν να αχνίζουν. Αμέσως εντοπίζουμε το λεωφορείο που έπρεπε να πάρουμε για να πάμε στο σταθμό του μετρό. Είναι το 200Ε, μπαίνουμε μέσα, ρωτάμε τον οδηγό πόσο κάνει το εισιτήριο, εκείνος προφανώς δεν ήξερε αγγλικά, αλλά κατάλαβε τι τον ρωτήσαμε και μας δείχνει το εισιτήριο που έλεγε πόσο κάνει: 400 φιορίνια το άτομο (περίπου 1,5 ευρώ). Το λεωφορείο περνάει πρώτα από το terminal 1 και καταλήγει στο σταθμό Kobanya-Kispest.
Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν είδα ότι το εισιτήριο κόστιζε μόνο 76 ευρώ! Ουάου! Μήπως ήρθε η ώρα να δω τη Βουδαπέστη; Και γιατί όχι; Εντάξει η πόλη αυτή δεν ήταν στα άμεσα σχέδια μου, αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να κάνει ένα ταξιδάκι σε τόσο καλές τιμές; Σύντομα βρήκα και παρέα.
Είσαι σίγουρη; μου λέει η αδερφή μου. Αν είναι έτσι έρχομαι κι εγώ!
Κλείνω λοιπόν τα εισιτήρια για τις 30 Οκτωβρίου και αρχίζω να ψάχνω για ξενοδοχείο και για δικαιολογία στη δουλειά! Λόγω δουλειάς ταξιδεύω μόνο το καλοκαίρι, οπότε τώρα τι να τους πω; Βρίσκω ξενοδοχείο, αλλά όχι και μια καλή δικαιολογία. Αυτό το αφήνω για αργότερα. Τώρα πρέπει να αρχίσω να ψάχνω πληροφορίες για τα αξιοθέατα της Βουδαπέστης…
Έρχεται λοιπόν η πολυπόθητη μέρα! Όλα έτοιμα! Μια βαλίτσα γεμάτη με μπλουζάκια, πουλόβερ, κασκόλ, γάντια, ισοθερμικές κάλτσες… Μα καλά, δεν πάμε και στη Λαπωνία!!! μου λέει η αδερφή μου.
Η πτήση μας είναι πολύ πρωινή, 5.20 φεύγουμε, αλλά έτσι θα κερδίσουμε όλη τη μέρα. Στο αεροπλάνο ανοίγω τα «σκονάκια» μου. Δεκαεπτά ολόκληρες σελίδες με πληροφορίες που είχα βρει στο ίντερνετ για τη Βουδαπέστη+ δυο οδηγούς που είχα για την πόλη. Κατά τη διάρκεια της πρωινής μελέτης τρώμε το σαντουιτσάκι που μας προσφέρει η λίγο κακόκεφη αεροσυνοδός, θαυμάζουμε την ανατολή του ήλιου και τη ροδοκόκκινη λωρίδα που απλώνεται μεταξύ ουρανού και σύννεφων και σε δυο ωρίτσες προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Ferihegy (terminal 2A) της Βουδαπέστης. Το αεροδρόμιο μικρό και σχεδόν έρημο. Παίρνουμε τις βαλίτσες και μας σταματάει μια κοπέλα που κάτι λέει, αλλά δεν καταλαβαίνουμε. Κρατάει ένα ντοσιέ και φαίνεται ότι κάτι θέλει από μας, αλλά τι; Τέλος πάντων καταλαβαίνουμε ότι θέλει να κάνει έλεγχο στο χαρτάκι που έχουν οι αποσκευές και στο απόκομμα που μας έδωσαν κατά τη διάρκεια του check-in. Αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει, ποτέ δεν έχω δει να ελέγχουν αν πήρες τις σωστές (τις δικές σου) βαλίτσες. Απ΄ ότι βλέπω δεν τους ελέγχει όλους, απλά επιλέγει κάποιους.
Βγαίνουμε έξω από το χώρο των αποσκευών και συναντάμε… έναν ταξιτζή Έλληνα που επιμένει να μας πάει στο κέντρο της πόλης λέγοντας μας ότι κανονικά η διαδρομή κοστίζει 22 ευρώ, αλλά εμάς θα μας έπαιρνε 15. Ταξί; Όχι βέβαια! Τα «σκονάκια» μου τα έλεγαν όλα. Πως θα πάμε στο κέντρο, πόσο κοστίζει το εισιτήριο, σε ποια στάση θα κατεβούμε. Είχαμε αποφασίσει να βγάλουμε μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για εφτά μέρες, παρόλο που θα μέναμε μόνο πέντε γιατί με έναν πρόχειρο υπολογισμό βρήκαμε ότι μας συμφέρει, οπότε ρωτάμε στις πληροφορίες αν μπορούμε να τη βγάλουμε από το αεροδρόμιο. Όχι, δεν μπορούσαμε, έπρεπε να τη βγάλουμε από σταθμό του μετρό. Βγαίνουμε λοιπόν έξω. Έκανε κρύο, τα στόματα άρχισαν να αχνίζουν. Αμέσως εντοπίζουμε το λεωφορείο που έπρεπε να πάρουμε για να πάμε στο σταθμό του μετρό. Είναι το 200Ε, μπαίνουμε μέσα, ρωτάμε τον οδηγό πόσο κάνει το εισιτήριο, εκείνος προφανώς δεν ήξερε αγγλικά, αλλά κατάλαβε τι τον ρωτήσαμε και μας δείχνει το εισιτήριο που έλεγε πόσο κάνει: 400 φιορίνια το άτομο (περίπου 1,5 ευρώ). Το λεωφορείο περνάει πρώτα από το terminal 1 και καταλήγει στο σταθμό Kobanya-Kispest.
Η Malev καλη;
