Τουρκία Ταξίδι στην Πόλη των 5 αισθήσεων

[maxoula]

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη του travelstories . Είναι η πρώτη ταξιδιωτική απόπειρα αφήγησης που επιχειρώ και ελπίζω όχι η τελευταία. Πρόσφατα στις 15/2/12 πραγματοποίησα με το αγόρι μου ένα τετραήμερο ταξίδι στη Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη. Ήμουν απόλυτα οργανωμένη από όλους εσάς που έχετε μοιραστεί μαζί μας τις εμπειρίες και τις γνώσεις σας και πραγματικά δεν βρέθηκα προ-εκπλήξεων .
Ας ξεκινήσω λοιπόν την ιστορία, λίγο παράδοξα. Κάντε υπομονή και θα με καταλάβετε. Φέτος λοιπόν, δεν ήθελα να κάνω ταξίδι στο εξωτερικό . Ήλπιζα να μην κάνω κανένα :roll:. Και όχι γιατί δεν μου αρέσουν τα ταξίδια ή γιατί έχω πραγματοποιήσει πολλά. Ο λόγος ήταν απλός. Μετά από μια μεγάλη ταλαιπωρία 10 χρόνων σε ελληνικό Πανεπιστήμιο με πτυχίο, master, διδακτορικό και αρκετό ξεζούμισμα, ήλπιζα να βρω επιτέλους δουλειά. Δουλειά που θα πληρωνόμουν και θα είχα κάποιο ωράριο. Και ναι δεν θα με πείραζε (τους πρώτους μήνες βέβαια) να μη μπορώ να πάρω άδεια για ταξίδι. Και πράγματι βρήκα δουλειά κατόπιν εξετάσεων και ολίγης ταλαιπωρίας, αλλά λόγω κρίσης και χρηματοδοτικής στασιμότητας μετατέθηκε η πρόσληψη για μερικούς μήνες αργότερα. Φτού!!! Και τώρα τι κάνω? Η αναμονή με σκοτώνει...Για να γλυτώσει λοιπόν τη γκρίνια μου περί ατυχίας ο φίλος μου, μου πρότεινε να πραγματοποιήσουμε ένα ταξιδάκι για να μου φτιάξει η διάθεση, κάπου κοντά όμως και από το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης γιατί μόνο λίγες μέρες άδεια μπορούσε να ζητήσει. Και έτσι λοιπόν προέκυψε η Κωνσταντινούπολη , την οποία είχα ήδη λατρέψει διαβάζοντας τις ιστορίες σας και που τελικά μου έφερε γούρι...

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[maxoula]

1η μέρα

Πέρασαν 2 μήνες από τη στιγμή που αποφασίσαμε να πάμε στην Κωνσταντινούπολη και στις 15/2 βρεθήκαμε στο αεροδρόμιο "Μακεδονία". Η πτήση ήταν με την Turkish airlines (164 ευρώ έκαστος) στις 12:45 με ώρα άφιξης στις 14:00. Μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι από τις τουρκικές αερογραμμές. Φτάσαμε λόγο νωρίτερα από τις 14:00, παραλάβαμε τις βαλίτσες, περάσαμε τον έλεγχο των διαβατηρίων και αλλάξαμε λίγα ευρώ σε λίρες. Προμήθεια 4%. Κατόπιν πήγαμε να βρούμε τον άνθρωπο του ξενοδοχείου που θα μας μετέφερε με βανάκι. Άφαντος όμως. Πήρα τηλ. στο ξενοδοχείο και παρόλο που μιλάγαμε εγώ αγγλικά και αυτός τούρκικα καταφέραμε με κάποιον τρόπο να συννενοηθούμε και μετά από κανά 10λεπτο μας βρήκε .
Δωμάτιο είχαμε κλείσει στο Maywood, όπως πολυπροτείνεται στο forum (και έχουν βγει 100% ασπροπρόσωποι ), το οποίο βρίσκεται 200 μ από το σταθμό Tram Sirkeci. Είναι οικονομικό (62 ευρώ τη βραδιά), καθαρό, όμορφα διακοσμημένο, με αρκετά πλούσιο μπουφέ και με το πιο φιλόξενο προσωπικό ξενοδοχείου που έχω συναντήσει. Μείναμε κατευχαριστημένοι. Με το που φτάσαμε το προσωπικό μας έδωσε από ένα ματάκι δώρο και απάντησε σε όλες τις απορίες μας. Δεν καθήσαμε ούτε μισάωρο μέσα και ξαμολυθήκαμε στους δρόμους.
Το ξενοδοχείο είναι σε απόσταση βολής από τα σημαντικότερα αξιοθέατα. Η περιοχή Sultanahmet είναι πανέμορφη, κάτι σαν την Πλάκα, με πανέμορφα παραδοσιακά χτισμένα σπίτια, μικρομάγαζα για καφέ και ναργιλέ και σουβενίρς.
Αρχικά μπήκαμε εντός του χώρου του Παλατιού Τοπ Καπί, όπου εντυπωσιαστήκαμε από τους περιποιημένους κήπους και τα συντριβάνια. Τα δέντρα ήταν ψηλά, φροντισμένα και αν δεν κάνω λάθος νομίζω ότι είδα παπαγάλους . Επειδή η ώρα είχε περάσει (τα περισσότερα αξιοθέατα είναι ανοιχτά μέχρι τις 16:00-17:00 ανοιχτά), κατευθυνθήκαμε σε αυτό που κλείνει λίγο αργότερα, στη Βασιλική Κιστέρνα. Πρόκειται για μια μεγάλη υπόγεια δεξαμενή που βρίσκεται απέναντι από την Αγιά Σοφιά. Υπέροχο αξιοθέατο και αρκετά πρωτότυπο, όπου απολαύσαμε μια μικρή βόλτα υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής και τρεχούμενων νερών, ανάμεσα σε 336 κίονες ύψους 8 μ.
Η ώρα είχε περάσει και είχε ήδη σκοτεινιάσει, έτσι είπαμε να κατευθυνθούμε προς τον Πύργο του Γαλατά και την πολύβουη γέφυρά του. Παρόλο το ψοφόκρυο, από τον ενθουσιασμό μας περπατήσαμε την όλη απόσταση μέχρι τον Πύργο. Περάσαμε από το Eminonu, στο οποίο βρίσκεται το Misir Carsici (αγορά μπαχαρικών), τη γέφυρα του Γαλατά όπου δεκάδες Τούρκοι ψαρεύουν, την ψαροφαγία και τα δεκάδες ταβερνάκια κάτω από τη γέφυρα του Γαλατά, τα πλοία της γραμμής και τα φεριμπότ που κάνουν μίνι κρουαζιέρες στο Βόσπορο και το τέμενος του Ρουστέμ Πασά με τα υπέροχα πλακίδιά του. Μετά ανεβήκαμε μια μεγάλη ανηφόρα που οδηγούσε στον Πύργο του Γαλατά. Έχει ύψος 60 μ, κωνικό σχήμα, είναι υπέροχα φωτισμένος και βρίσκεται στην περιοχή Μπέγιογλου.

Δυστυχώς, απόλαυσα μόνη μου την πανοραμική θέα της Πόλης από τον Πύργο, αφού ο φίλος μου έχει υψοφοβία. Κατόπιν, ανηφορίσαμε όλη την Ιστικλάλ μέχρι την πλατεία Ταξίμ, όπου τα χάσαμε από τον πολύ κόσμο, τις υπέροχες βιτρίνες γλυκών και φαγητών, τις ελκυστικότατες εκπτώσεις κατά 70-80% στα εμπορικά καταστήματα και το γραφικό Tram που περνάει από τη μέση του πεζόδρομου.
Η ώρα είχε περάσει και η κοιλιά μας είχε στήσει πανηγύρι . Είχε έρθει η ώρα να απολαύσουμε το πρώτο μας γνήσιο οθωμανικό μενού. Είχα διαβάσει πολύ καλές κριτικές για το Gani Gani. Ρωτώντας τους πλανώδιους καστανάδες, το βρήκαμε σε έναν παράδρομο της Ιστικλάλ κοντά στη Ταξίμ. Απολαύσαμε ένα πλούσιο γεύμα με τουρκικές σπεσιαλιτέ, όπως κεμπάπ γιαουρτλού,
πικάντικο κοτόπουλο, lahmacun
και άλλα στη τιμή των 20 περίπου ευρώ και για τα 2 άτομο . Το περιβάλλον δε υπέροχο. Γνήσιο, ατμοσφαιρικό, οθωμανικό εστιατόριο. Μετά βέβαια θέλαμε και το γλυκάκι μας. Τι να πρωτοδιαλέξουμε..
Πήραμε πακέτο για το ξενοδοχείο από το ξακουστό Saray μπακλαβά και καταϊφι με φυστίκι και 1 τουλούμπα.
Για το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο πήραμε από την Ταξίμ το Funikular για το σταθμό Kabatas και από κει το Tram για το σταθμό Sirkeci. Σε 20 λεπτάκια απολαμβάναμε τα γλυκάκια μας στο ξενοδοχείο πίνοντας ζεστό τσάι μήλου. Μου άρεσαν όλα σαν γνήσια γλυκατζού που είμαι, μα περισσότερο η τουλούμπα . Ήταν ταυτόχρονα τραγανή αλλά και ζουμερή. Αμέσως μετά λιώσαμε στον ύπνο...

 

[maxoula]

2η μέρα

Πρωί-πρωί κατεβήκαμε για πρωϊνό. Ήπιαμε τούρκικο τσάι και φάγαμε πολύ καλά. Ο μπουφές του ξενοδοχείου για τα λεφτά του ήταν υπερπλήρης. Αμέσως μετά ξεκινήσαμε με τα πόδια για να δούμε τα σημαντικότερα αξιοθέατα. Πρώτη στάση φυσικά στην Αγιά Σοφιά, ένα από τα σπουδαιότερα αρχιτεκτονικά και θρησκευτικά μνημεία παγκοσμίως.
Όσα ψηφιδωτά έχουν απομείνει είναι υπέροχα και μεγαλοπρεπή.
Σε μια κολώνα είδαμε και την "τρύπα του εξαδάκτυλου", όπου σύμφωνα με το μύθο αν βάλεις το δάκτυλό σου και το γυρίσεις θα πραγματοποιηθεί η ευχή σου. Φαντάζεστε τι ευχήθηκα εγώ ...Δουλίτσα... Ο καθένας με τον πόνο του! Στη συνέχεια προχωρήσαμε στον ιππόδρομο που είναι στην ουσία ένα πάρκο-πλατεία με κολώνες και βρύσες. Ξεχωρίζουν ο αιγυπτιακός οβελίσκος, η στήλη των Όφεων με τα 3 κεφάλια, η στήλη του Κωνσταντίνου Ζ' και το συντριβάνι του αυτικράτορα Βιλχελμ. Εδώ συνέβη και η στάση του Νίκα. Απέναντι από την Αγιά Σοφιά βρίσκεται το Μπλε Τζαμί.
Βγάλαμε τα παπούτσια μας και το επισκεφτήκαμε. Περιβάλλεται από 6 μιναράδες και το εσωτερικό του είναι γεμάτο από τα μπλε πλακίδια Ιζνίκ. Σε σχέση με την Αγιά Σοφιά ο τρούλος του φαντάζει φτωχότερος. Κατά τη γνώμη μου το εξωτερικά το κτίριο είναι πιο εντυπωσιακό από ότι εσωτερικά, χωρίς να θέλω να μειώσω την σπουδαία αρχιτεκτονική του αξία. Κατόπιν, προχωρήσαμε προς το Παλάτι Τοπ Καπί. Πριν μπούμε μέσα πήραμε δυνάμεις πίνοντας φρεσκοστυμένο χυμό ρόδι. Υπέροχος . Το παλάτι είναι τεράστιο, έχεις δεκάδες δωμάτια, κήπους και πολλά να θαυμάσεις. Είδαμε όσα μπορέσαμε γιατί κανονικά θέλει μια ολόκληρη μέρα να αφιερώσεις για να πεις ότι το είδες όλο. Μου άρεσαν οι στολές, τα σπαθιά, τα όπλα, οι φορεσιές, τα κεραμικά και κυρίως τα κοσμήματα . Μπήκαμε και στο δωμάτιο του χαρεμιού, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με συνεπήρε. Κατόπιν, κάναμε μια στάση στην self service καφετέρια κάτω από το εστιατόριο Konyali. Καθήσαμε έξω με θέα το Βόσπορο πίνοντας ζεστό τσαγάκι και απολαμβάνοντας τον ήλιο που μας χτύπαγε. Επιτέλους ζεστάθηκε το κοκαλάκι μας. Φεύγοντας από το Παλάτι φάγαμε και τα κουλούρια μας που είναι must στην Πόλη.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το Μεγάλο Παζάρι κονά στη στάση Beyazit. Εδώ ζαλίστηκα. Πρώτη φορά έβλεπα τόσα μικροπράγματα σε τόση ποσότητα μέσα σε ένα λαβύρινθο από πάγκους και μαγαζιά. Κάναμε και τα παζάρια μας, πήραμε 2-3 πραγματάκια και φύγαμε. Στο δρόμο προς το αιγυπτιακό παζάρι, έξω από την Κλειστή αγορά, υπάρχουν ένα σωρό πάγκοι με πράγματα σε καλύτερη τιμή από ότι εντός της αγοράς. Το αιγυπτιακό παζάρι το λάτρεψα με το που μπήκα. Είναι μικρό, σε σχήμα Γ και δεν χάνεσαι. Οι μυρωδιές και οι γεύσεις δε υπέροχες.
Πήραμε τα μπαχαρικά μας, τσάι μήλου, ένα σωρό λουκούμια, ένα κομπολόϊ και φύγαμε.
Η ώρα είχε πάει 17:00 και είμασταν πτώματα. Η μέρα είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς το πρωϊ. Στις 18:00 όμως είχαμε κανονίσει να κάνουμε χαμάμ. Μας είχε κλείσει το ξενοδοχείο στο Suleymaniye hamam, το οποίο έρχεται και σε παίρνει και μετά σε επιστρέφει δωρεάν στο ξενοδοχείο σου. Το Suleymaniye hamam είναι το μόνο μικτό χαμάμ στην πόλη που δέχεται άντρες και γυναίκες μαζί, αρκεί να είναι ζευγάρια. Πληρώσαμε 35 ευρώ έκαστος, η εμπειρία δε αξέχαστη. Αρχικά ιδρώσαμε πάνω σε ένα μαρμάρινο χώρο και μετά νεαροί τούρκοι μασέρ μας έκαναν απολέπιση με ένα σκληρό γάντι σε όλο το σώμα, μας έτριψαν, μας έκαναν μασάζ με φυσικό σαπούνι και μας έλουσαν και τα μαλλιά . Το συστήνω ανεπιφύλαχτα. Ίσως η πιο δυνατή στιγμή μας στην Πόλη. Η ώρα είχε πάει 20:00. Μας μετέφεραν στο ξενοδοχείο και μεις κατευθυνθήκαμε στην πρώτη μπυραρία που βρήκαμε. Μετά από τόσο λιώσιμο θέλαμε οπωσδήποτε παγωμένη μπύρα να κυλίσει στις φλέβες μας . Καθήσαμε σε μια αγγλική τύπου παμπ, δίπλα από την Gulhane στάση που λεγόταν "The North Shield" και απολαύσαμε παγωμένη Efes Pilsen. Είμασταν επίσης και θεονήστικοι, αλλά μετά από τόσο χαλάρωμα βαριόμασταν να πάμε κάπου αλλού για φαγητό και έτσι απολαύσαμε πεντανόστιμα κλαμπ σαντουϊτσάκια, βλέποντας διεθνείς ποδοσφαιρικούς αγώνες από τις πολλές οθόνες που είχε η παμπ. Λίγη ώρα μετά συρθήκαμε μέχρι το ξενοδοχείο...

 

[pattyyy]

Yπέροχη Πόλη! Δε χορταίνω να διαβάζω όμορφες ιστορίες μέχρι να έρθει η στιγμή που θα την επισκεφτώ κι εγώ! Πολύ όμορφη η περιγραφή σου, γεμάτη χρήσιμες πηροφορίες! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[maxoula]

Σε ευχαριστώ πολύ pattyyy. Σου εύχομαι σύντομα να την επισκεφτείς κ συ και να διαβάσουμε και τις δικές σου εμπειρίες...

 

[maxoula]

3η μέρα

Η μέρα ξεκίνησε λίγο άσχημα :roll:. Πέρα από το ψύχος, είχε πολύ αέρα και μια άσχημη βροχοχιονοθύελλα. Ομπρέλα πάντως δε στεκόταν. Λόγω καιρού αποφασίσαμε να μην είμαστε έξω και ταλαιπωρηθούμε και έτσι βρεθήκαμε να εξασκούμε ένα από τα αγαπημένα μου σπορ... το shopping therapy . Πήγαμε στην πλατεία Ταξίμ και από κει πήραμε το μετρό μέχρι τη στάση Sisli-Mecidiyekoy για να επισκεφτούμε το Istanbul Cevahir. Πρόκειται για το μεγαλύτερο shopping mall στην Ευρώπη και το 6ο μεγαλύτερο παγκοσμίως. Καθήσαμε κανά πεντάωρο εκεί, απολαύσαμε το καφεδάκι μας και ψωνίσαμε αρκετά πραγματάκια, εκμεταλλευόμενοι τις πολύ καλές εκπτώσεις τους μέχρι 80%. Πραγματικές ευκαιρίες!
Βγαίνοντας το μεσημέρι από το mall η μέρα είχε φτιάξει ως δια μαγείας. Συνέχιζε βέβαια να κάνει πολύ κρύο, αλλά τουλάχιστον είχε σταματήσει η βροχή και το χιόνι. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο και ψάξαμε να βρούμε το εστιατόριο pasazade με οθωμανική κουζίνα που έχει εξαιρετικές κριτικές στο tripadvisor. Το εστιατόριο βρίσκεται πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, λίγα μέτρα πιο μακριά από τη στάση Tram Gulhane. Το φαγητό του ήταν πολύ νόστιμο, οι τιμές λογικότατες για την ποιότητά του και η εξυπηρέτηση υποδειγματική. Μας κέρασαν στο τέλος ζεστό τσαγάκι και λουκούμια και πληρώσαμε περίπου 30 ευρώ και οι δυο μας . Μετά πήγαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση γιατί το βράδυ είχαμε σκοπό να διασκεδάσουμε ως αργά.
Στις 9 το βράδυ πήγαμε στην πλατεία Ταξίμ, περπατήσαμε για μια ακόμη φορά την Ιστικλάλ, όπου είδαμε τη cicek pasaji (στοά των λουλουδιών) που είναι μια υπέροχη στοά με πολλά μεζεδοπωλεία και πλανώδιους μουσικούς, την διπλανή στοά με την παραδοσιακή ψαραγορά, Balik Pazari και λίγο πιο πέρα την επιβλητική είσοδο του λυκείου του Galata (Galatasaray Lisesi).
Κατόπιν πήγαμε στο 360 μπαρ, ένα μπαρ στην ταράτσα μιας ιστορικής πολυκατοικίας με θέα 360 μοιρών, όπου φαίνονταν όλη η Πόλη και τα υπέροχα φωτισμένα μνημεία της. Η είσοδος δε λιγάκι τσουχτερή, 35 λίρες έκαστος μαζί με το ποτό ή το κοκτέϊλ. Εκείνο το βράδυ είμασταν τυχεροί και η βραδυά περιλάμβανε ένα ζωντανό show που λεγόταν "New York-Amsterdam". Παρακολουθήσαμε έναν άνδρα που τραγουδούσε τύπου Frank Sinatra τραγούδια, ένα drag show και ένα cabaret show. Τελικά η τιμή των 35 λιρών ήταν πολύ καλή και μικρή για την όλη διασκέδαση που παρείχε το μπαρ. Η βραδυά είχε κλείσει υπέροχα...

 

[maxoula]

4η μέρα

Τέταρτη και τελευταία μέρα ! Γιατί άραγε όλα τα ωραία στη ζωή κρατούν λίγο? Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς το πρωί και κατευθυνθήκαμε προς τη Ταξίμ. Κάναμε τα τελευταία ψώνια μας στην Ιστικλάλ και κατευθυνθήκαμε προς το Dolmabahce Sarayi με τα πόδια (περίπου στα 15 min χαλαρό περπάτημα). Είδαμε το γήπεδο της Besiktas και κατηφορίζοντας προς τη θάλασσα, αντικρύσαμε το Παλάτι. Το όνομά του σημαίνει "γεμιστός κήπος" και είναι αρκετά εντυπωσιακό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η τεράστια μαρμάρινη πρόσοψή του,, οι φροντισμένοι κήποι του και το ότι σχεδόν ακούμπαγε τη θάλασσα. Το τοπίο ήταν γενικά πανέμορφο και το παλάτι πολύ χλιδάτο παρόλο που χτίστηκε σε περίοδο παρακμής της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Κατόπιν, θέλαμε να επισκεφτούμε την περιοχή Ortakoy και να απολαύσουμε το τσαγάκι μας στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο Ciragan Palace Kempinski στο σαλόνι του με θέα το Βόσπορο. Είχα τη φαεινή ιδέα να περπατήσουμε την όλα απόσταση από το παλάτι μέχρι το Ortakoy για να απολαύσουμε την παραθαλάσσια αυτή διαδρομή, αφού το πρόγραμμά μας δεν θα περιλάμβανε την κρουαζιέρα λόγω πολύ κρύου. Λάθος εκτίμηση γιατί ξεπαγιάσαμε! Η υγρασία σε συνδυασμό με το κρύο "ξυρίζει"... Η όλη απόσταση καλύφθηκε σε περίπου 35 λεπτά.Το ξενοδοχείο όμως και το υπέροχο τούρκικο τσάι υπερπαραγωγή (με μπόλικα σοκολατάκια και κουλουράκια συνοδευτικά) που παραγγείλαμε (42 λίρες και οι 2) μας αποζημίωσε.
Μετά κατευθυνθήκαμε μέχρι την καρδιά του Ortakoy (κανά 10λεπτο) όπου χαζέψαμε τους πάγκους με τα εντυπωσιακά κοσμήματα άλλα και άλλα μικροπράγματα και βγάλαμε φωτογραφίες με θέα τη γέφυρα του Βοσπόρου, μια γέφυρα ιδιαίτερα εντυπωσιακή, ειδικά το βράδυ που φωτίζεται.
Κατόπιν, απολαύσαμε σε ένα μαγαζί δίπλα στη θάλασσα την καταπληκτική ψητή πατάτά τους τόσο σε μάτι όσο και σε γεύση, την kumpir, παραγεμισμένη με όσα πιο πολλά υλικά .
Το απόγευμα πήραμε ταξί και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Το βραδάκι κατευθυνθήκαμε προς την Ταξίμ, κάναμε τη τελευταία βόλτα μας, φάγαμε το προφιτερόλ μας στο γνωστό Inci και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Το πρωί θα πετάγαμε.

 

[maxoula]

Λίγες σκέψεις

Σε αυτό το σημείο να αναφέρω ότι για την μεταφορά μας από το ξενοδοχείο στο Attaturk είχαμε επιλέξει ένα τουριστικό γραφείο κοντά στη στάση Gulhane που θα ερχόταν να μας παραλάβει και να μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο για 5 ευρώ (έκαστος) στις 7:30 το πρωί. Μέχρι τις 7:45 δεν είχαν έρθει . Ο ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου μας επικοινώνησε μαζί τους και τελωσπάντων δικαιολογήθηκαν ότι μας ξέχασαν και ότι θα έρχονταν να μας πάρουν ! Στις 8:00 ήρθε ένα βανάκι, έβαλε τα πράγματά μας μέσα και λίγο πριν φύγουμε μας λέει ότι πάει στο άλλο αεροδρόμιο, το Sabiha . Τα ξεφορτώσαμε και την έκανε σαν λαγός ! Η ώρα είχε πάει 8:10 και μεις πετάγαμε στις 10:25. Καλέσαμε ταξί γρήγορα και ευτυχώς προλάβαμε την πτήση. 60 λίρες όμως μας πήρε το ταξί. Πολλά μου φάνηκαν ! Τώρα που γύρισα επικοινώνησα με e-mail με το τουριστικό γραφείο για να τους κάνω παράπονα, αλλά τίποτα ! Σπάστηκα!!! Ήταν το μόνο άσχημο περιστατικό στην Πόλη! Το ξενοδοχείο λίγο πριν φύγουμε μας γέμισε με δώρα. Μια πασμίνα για μένα, λουκούμια, τσάι και τσαγιερά για τον καθένα μας. Είναι δυνατόν να μην προτιμήσεις ξανά και ξανά αυτό το ξενοδοχείο?
Πολύ φιλόξενοι τελικά αυτοί οι Τούρκοι ...



Εντυπώσεις

Αυτό ήταν το πρώτο μου ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη και σίγουρα όχι το τελευταίο. Πάλι με χρόνια με καιρούς... πάλι θα ξαναπάμε . Σίγουρα θέλω να επισκεφτώ και άλλα σημαντικά μνημεία και περιοχές της Πόλης! Τι να πρωτοπώ... Το Φανάρι, τη Μονή της Χώρας με τα πανέμορφα ψηφιδωτά της, τα Πριγκηπονήσια, την περιοχή Nisantasi, την Bebek, την Ανατολική Πλευρά και ένα σωρό άλλα! Τι να πρωτοκάναμε άλλωστε σε μόλις 4 μέρες? Απλά πέρνεις μία γεύση (λίγο από όλα) για την επόμενη φορά! Γι' αυτό το λόγο και δεν σταθήκαμε μόνο στα μνημεία της Κωνσταντινούπολης, που ούτως ή άλλως αποτελούν από μόνα τους λόγο ταξιδίου, αλλά επιλέξαμε να ζήσουμε, να γευτούμε και να αντικρύσουμε όσα περισσότερα "χρώματα" και "δώρα" είχε να μας προσφέρει !


Και τώρα θα δικαιολογήσω και τον τίτλο της ιστορίας μου αν και νομίζω ότι είναι περιττό... Η Πόλη των 5 αισθήσεων...

• Το φαγητό τους ήταν καταπληκτικό, για όλα τα γούστα και τα βαλάντια. Για τα γλυκά τους δεν έχω λόγια...Δεν γίνεται να πας στην Πόλη και να μην φας καλά!
• Αξέχαστη θα μου μείνει η μυρωδιά των μπαχαρικών στο Αιγυπτιακό παζάρι!
• Το κατευχαριστήθηκαν τα ματάκια μου... την Αγιά μας Σοφιά να πω, τα παλάτια, το Βόσπορο, τα παζάρια τους, τι να πρωτοπώ...
• Αλλά και τα αυτάκια μας δεν πάνε πίσω...όλη μέρα ακούγαμε τους ήχους του μουεζίνη , ατενίζοντας τους μιναράδες!
• Και το καλύτερο για το τέλος! Η εμπειρία του χαμάμ, η όλη αυτή ιεροτελεστία του σωματικού και ψυχικού εξαγνισμού, αν και προφανώς τουριστική, είναι κάτι που όλοι πρέπει να ζήσουν όταν επισκεφτούν την Κωνσταντινούπολη!!!

Εις το επανιδείν με άλλη ιστορία

 

[ikarialover]

Ευχαριστούμε πολύ και εύχομαι πάντα να ταξιδεύεις!

 

[XRISTOS71]

Αξια άξια ...................

ΥΓ. Το Maywood έγινε ''θεσμός'' για διαμονή στην Πόλη

 

[maxoula]

Τι να πω και γω για τις ιστορίες σου! Ήταν ο οδηγός μου!

 

[KIKI]

πολύ χαιρομαι που περασατε τόσο ωραία , σου ευχομαι να ξαναπας και συντομα !!