Δημήτρης X.
Member
- Μηνύματα
- 665
- Likes
- 2.985
- Επόμενο Ταξίδι
- Νότια Κορέα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νεπάλ
Ημέρα 8η
Η αυτοκρατορική μας ημέρα μόλις είχε ξημερώσει. Αφού πήραμε το πρωινό μας, ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε.
Την ημέρα θα την αφιερώναμε κατά κύριο λόγο στο ν1 αξιοθέατο του Πεκίνου, την Απαγορευμένη Πόλη. Δεν ονομάζεται τυχαία έτσι. Είναι πραγματικά μία πόλη από μόνη της.
Είναι ένα κολοσσιαίο συγκρότημα κτηρίων που διαμορφώνουν ένα μεγαλοπρεπές παλάτι. Το μέγεθος της Απαγορευμένης πόλης μπορεί να γίνει αντιληπτό με 2 τρόπους.
1. Όταν βρεθείς μέσα εκεί καθώς όσο και αν περπατάς, τα κτήρια δεν σταματάνε.
2. Όταν ανέβεις στον λόφο του Jingshan Park.
Η Αυτοκρατορική ή Απαγορευμένη Πόλη, ήταν το ανάκτορο των αυτοκρατόρων της Κίνας. Βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς πόλης του Πεκίνου και στα νότια της βρίσκεται η πλατεία Τιενανμέν από όπου θα μπαίναμε κιόλας.
Η επίσκεψη μας έγινε χωρίς ξεναγό αλλά ο οδηγός της DK που είχα, ήταν πολύ αναλυτικός. Αν έχει κάποιος όρεξη να μάθει την ιστορία της πόλης, μπορεί να αφιερώσει όλη την ημέρα του εδώ διαβάζοντας και εξερευνώντας.
Στο σημείο αυτό να τονίσω ότι οι δυτικοί τουρίστες ήταν ελάχιστοι αν όχι μηδαμινοί. Δεν ξέρω αν η εποχή που είχαμε πάει δεν ήταν ευνοϊκή για τουρισμό αλλά δεν υπήρχε κανένας. Ο τουρισμός ήταν αποκλειστικά εσωτερικός, από όπου και να περάσαμε.
Επίσης, είχα διαβάσει σε προηγούμενες ιστορίες, ότι θα έρχονται όλη την ώρα Κινέζοι και θα σου ζητάνε να φωτογραφηθούνε μαζί σου. Σε εμάς δεν ήρθε κανένας όμως!
Η είσοδος μας θα γινόταν από την Πύλη της Μεσημβρίας.
Η Πύλη της Υπέρτατης Αρμονίας
Ανάμεσα στις πύλες της Απαγορευμένης Πόλης, βρίσκονται τεράστιες αυλές από όπου βλέπεις χιλιάδες τουρίστες. Στις αυλές υπάρχουν διάφορα αγάλματα, δωμάτια και πύλες.
Το παρακάτω άγαλμα είναι ένα λιοντάρι φύλακας που κρατά στα νύχια του ένα λιονταράκι. Υπάρχουν και άλλα παρόμοια αγάλματα που κρατάνε στα χέρια τους και συμβολίζουν κάτι διαφορετικό.
Εδώ είναι ένας Γερανός που νομίζω συμβόλιζε την καλή τύχη.
Την προηγουμένη ημέρα σας είχα κάνει αναφορά σχετικά με τις λεπτομέρειες που έχει το κάθε τους κτήριο. Εδώ είναι άλλο ένα παράδειγμα σχετικά με τις λεπτομέρειες που έχουν οι τοίχοι, οι πόρτες ακόμα και οι στέγες με τα μικρά αγαλματίδια.
Συνεχίζοντας την εξερεύνηση.
Μετά από πολλές ώρες εξερεύνησης της Απαγορευμένης Πόλης, φτάσαμε στην βόρεια πλευρά της όπου τελειώνουν οι μεγάλες αυλές και αρχίζουν οι κήποι και τα πολλά δωμάτια. Το μέρος είναι πραγματικά αχανές και σαν λαβύρινθος.
Στη οροφή του μικρού αυτού ναού, υπάρχει ένα καταπληκτικό άγαλμα ενός δράκου αλλά από την φωτογραφία δυστυχώς δεν μπορεί κάποιος να το αντιληφθεί το ποσό όμορφο και περίτεχνο είναι.
Αφού είχαν περάσει αρκετές ώρες από την περιπλάνηση μας στην Απαγορευμένη Πόλη, βγήκαμε από την βόρεια πύλη, την Πύλη της Θεϊκής Δύναμης.
Από εκεί θα ανεβαίναμε στον λόφο που βρίσκεται απέναντι από την πόλη, του Jingshan Park. Δεν νοείται να πας στην Απαγορευμένη Πόλη και να μην ανέβεις στον λόφο για να καταλάβεις το μέγεθος της.
Κάτι που δεν έχω αναφέρει μέχρι στιγμής, είναι για την ποιότητα του αέρα. Μέχρι στιγμής δεν είχαμε καταλάβει κάτι σχετικά με το νέφος του Πεκίνου και για το οποίο είχα διαβάσει αρκετά πριν το ταξίδι. Στην Σανγκάη δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα και γενικά δεν φόραγαν πολλοί μάσκες. Εκείνη την ημέρα το Πεκίνο όμως, το πρόβλημα ήταν μεγάλο και φόραγαν αρκετοί Κινέζοι μάσκα.
Εδώ μπορείτε να καταλάβετε το πραγματικό μέγεθος της Απαγορευμένης Πόλης καθώς και το πρόβλημα του νέφους που αντιμετωπίζει κάποιες μέρες το Πεκίνο.
Επόμενος σταθμός θα ήταν η πλατεία Τιενανμέν. Θα μπορούσαμε να πάρουμε λεωφορείο ή ταξί αλλά αποφασίσαμε να πάμε περπατώντας, καθώς αριστερά, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία, υπήρχε hutong, όποτε θέλαμε να περάσουμε από εκεί για να δούμε πώς είναι η ζωή.
Τελικά, δεν ήταν έξυπνη ιδέα καθώς φορτώσαμε τα πόδια μας με παραπάνω χιλιόμετρα από όσο θα έπρεπε.
Μόλις φτάσαμε στην πλατεία και η οποία είναι νότια της Απαγορευμένης Πόλης, βρίσκεται η Πύλη της Ουράνιας Ειρήνης (Tien-An-Men).
Η πύλη βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της ομώνυμης πλατείας και δεσπόζει ένα πελώριο πορτρέτο του Μάο Τσετούνγκ όπου από τον εξώστη της, ανακοίνωσε την 1η Οκτωβρίου του 1949 την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Η πλατεία Τιενανμέν είναι η μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου και βρίσκεται στο κέντρο του Πεκίνου. Το όνομά της έχει συνδεθεί με τα γεγονότα του 1989, "την Σφαγή της Πλατείας Τιενανμέν". Είναι η γνωστή φωτογραφία με τον φοιτητή που στέκεται μπροστά από το τανκ.
Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται η Πύλη της Ουράνιας Ειρήνης από το κέντρο της πλατείας.
Το μνημείο των ηρώων και από πίσω αχνοφαίνεται το μαυσωλείο του Μάο.
Αφού γυρίσαμε ένα μεγάλο μέρος της πλατείας, είχε έρθει η ώρα φαγητό και ψώνια. Το μέρος όπου θα πηγαίναμε, ήταν λίγο παρακάτω, στον δρόμο Qianmen.
Η πύλη Qianmen είναι μία από τις πρώτες πύλες του Αυτοκρατορικού Πεκίνου και αποδώ ξεκινάει μία πολύ όμορφη εμπορική περιοχή. Ο πεζόδρομος της Qianmen είναι πολύ όμορφος, με πολλά μαγαζιά για φαγητό και ψώνια. Υπάρχει τραμ που ανεβοκατεβαίνει τον δρόμο σε περίπτωση που θέλεις να γλιτώσεις χρόνο.
Σε αντίθεση με την προηγουμένη ημέρα που είχαμε πάει στον δρόμο Wangfujing, σήμερα απολαμβάναμε την βόλτα μας, παρά την μεγάλη κούραση.
Αφού φάγαμε / ψωνίσαμε / περπατήσαμε και καθώς είχε βραδιάσει, αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στην περιοχή των λιμνών όπου μέναμε, ώστε να κάνουμε και εκεί βόλτα και να δούμε την νυχτερινή ζωή του Πεκίνου.
Η περιοχή των λιμνών των βραδύ είναι γεμάτη ζωή καθώς είχε πάρα πολλά νυχτερινά μαγαζιά. Τα περισσότερα είναι με live μουσική και καραόκε.
Αφού διαλέξαμε ένα μαγαζί που είχε τον πιο πολύ κόσμο, μπήκαμε μέσα. Το 2019 όπου και πραγματοποιήθηκε το ταξίδι, στα συγκεκριμένα μαγαζιά επιτρεπόταν το κάπνισμα, κάτι που δεν ίσχυε σε κανέναν άλλο κλειστό χώρο στην Κίνα.
Αφού λοιπόν κάτσαμε και είδαμε το μενού, μου έκανε τεράστια εντύπωση η τιμή των ποτών και της μπύρας. Μπορεί ένα μπουκάλι μπύρας να είχε κάπου 10-15€ κάτι το οποίο ήταν τελείως παράλογο και αντίθετο με τις τιμές όλων των άλλων προϊόντων και δραστηριοτήτων που είχαμε κάνει στο ταξίδι μας.
Παρόλα αυτά, το μαγαζί και ο κόσμος ήταν αρκετά διασκεδαστικός και χωρίς να το καταλάβουμε πέρασε πολύ ευχάριστα η ώρα.
Αφού πήγε αρκετά αργά και μείναμε σχεδόν μόνοι μας, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Την επόμενη ημέρα, την περίμενα πολλά χρόνια και ήταν ήδη πολύ κοντά.
Ήταν η μέρα που θα έβλεπα από κοντά Πάντα! Λατρεύω τα Πάντα...
Η αυτοκρατορική μας ημέρα μόλις είχε ξημερώσει. Αφού πήραμε το πρωινό μας, ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε.
Την ημέρα θα την αφιερώναμε κατά κύριο λόγο στο ν1 αξιοθέατο του Πεκίνου, την Απαγορευμένη Πόλη. Δεν ονομάζεται τυχαία έτσι. Είναι πραγματικά μία πόλη από μόνη της.
Είναι ένα κολοσσιαίο συγκρότημα κτηρίων που διαμορφώνουν ένα μεγαλοπρεπές παλάτι. Το μέγεθος της Απαγορευμένης πόλης μπορεί να γίνει αντιληπτό με 2 τρόπους.
1. Όταν βρεθείς μέσα εκεί καθώς όσο και αν περπατάς, τα κτήρια δεν σταματάνε.
2. Όταν ανέβεις στον λόφο του Jingshan Park.
Η Αυτοκρατορική ή Απαγορευμένη Πόλη, ήταν το ανάκτορο των αυτοκρατόρων της Κίνας. Βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς πόλης του Πεκίνου και στα νότια της βρίσκεται η πλατεία Τιενανμέν από όπου θα μπαίναμε κιόλας.
Η επίσκεψη μας έγινε χωρίς ξεναγό αλλά ο οδηγός της DK που είχα, ήταν πολύ αναλυτικός. Αν έχει κάποιος όρεξη να μάθει την ιστορία της πόλης, μπορεί να αφιερώσει όλη την ημέρα του εδώ διαβάζοντας και εξερευνώντας.
Στο σημείο αυτό να τονίσω ότι οι δυτικοί τουρίστες ήταν ελάχιστοι αν όχι μηδαμινοί. Δεν ξέρω αν η εποχή που είχαμε πάει δεν ήταν ευνοϊκή για τουρισμό αλλά δεν υπήρχε κανένας. Ο τουρισμός ήταν αποκλειστικά εσωτερικός, από όπου και να περάσαμε.
Επίσης, είχα διαβάσει σε προηγούμενες ιστορίες, ότι θα έρχονται όλη την ώρα Κινέζοι και θα σου ζητάνε να φωτογραφηθούνε μαζί σου. Σε εμάς δεν ήρθε κανένας όμως!
Η είσοδος μας θα γινόταν από την Πύλη της Μεσημβρίας.
Η Πύλη της Υπέρτατης Αρμονίας
Ανάμεσα στις πύλες της Απαγορευμένης Πόλης, βρίσκονται τεράστιες αυλές από όπου βλέπεις χιλιάδες τουρίστες. Στις αυλές υπάρχουν διάφορα αγάλματα, δωμάτια και πύλες.
Το παρακάτω άγαλμα είναι ένα λιοντάρι φύλακας που κρατά στα νύχια του ένα λιονταράκι. Υπάρχουν και άλλα παρόμοια αγάλματα που κρατάνε στα χέρια τους και συμβολίζουν κάτι διαφορετικό.
Εδώ είναι ένας Γερανός που νομίζω συμβόλιζε την καλή τύχη.
Την προηγουμένη ημέρα σας είχα κάνει αναφορά σχετικά με τις λεπτομέρειες που έχει το κάθε τους κτήριο. Εδώ είναι άλλο ένα παράδειγμα σχετικά με τις λεπτομέρειες που έχουν οι τοίχοι, οι πόρτες ακόμα και οι στέγες με τα μικρά αγαλματίδια.
Συνεχίζοντας την εξερεύνηση.
Μετά από πολλές ώρες εξερεύνησης της Απαγορευμένης Πόλης, φτάσαμε στην βόρεια πλευρά της όπου τελειώνουν οι μεγάλες αυλές και αρχίζουν οι κήποι και τα πολλά δωμάτια. Το μέρος είναι πραγματικά αχανές και σαν λαβύρινθος.
Στη οροφή του μικρού αυτού ναού, υπάρχει ένα καταπληκτικό άγαλμα ενός δράκου αλλά από την φωτογραφία δυστυχώς δεν μπορεί κάποιος να το αντιληφθεί το ποσό όμορφο και περίτεχνο είναι.
Αφού είχαν περάσει αρκετές ώρες από την περιπλάνηση μας στην Απαγορευμένη Πόλη, βγήκαμε από την βόρεια πύλη, την Πύλη της Θεϊκής Δύναμης.
Από εκεί θα ανεβαίναμε στον λόφο που βρίσκεται απέναντι από την πόλη, του Jingshan Park. Δεν νοείται να πας στην Απαγορευμένη Πόλη και να μην ανέβεις στον λόφο για να καταλάβεις το μέγεθος της.
Κάτι που δεν έχω αναφέρει μέχρι στιγμής, είναι για την ποιότητα του αέρα. Μέχρι στιγμής δεν είχαμε καταλάβει κάτι σχετικά με το νέφος του Πεκίνου και για το οποίο είχα διαβάσει αρκετά πριν το ταξίδι. Στην Σανγκάη δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα και γενικά δεν φόραγαν πολλοί μάσκες. Εκείνη την ημέρα το Πεκίνο όμως, το πρόβλημα ήταν μεγάλο και φόραγαν αρκετοί Κινέζοι μάσκα.
Εδώ μπορείτε να καταλάβετε το πραγματικό μέγεθος της Απαγορευμένης Πόλης καθώς και το πρόβλημα του νέφους που αντιμετωπίζει κάποιες μέρες το Πεκίνο.
Επόμενος σταθμός θα ήταν η πλατεία Τιενανμέν. Θα μπορούσαμε να πάρουμε λεωφορείο ή ταξί αλλά αποφασίσαμε να πάμε περπατώντας, καθώς αριστερά, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία, υπήρχε hutong, όποτε θέλαμε να περάσουμε από εκεί για να δούμε πώς είναι η ζωή.
Τελικά, δεν ήταν έξυπνη ιδέα καθώς φορτώσαμε τα πόδια μας με παραπάνω χιλιόμετρα από όσο θα έπρεπε.
Μόλις φτάσαμε στην πλατεία και η οποία είναι νότια της Απαγορευμένης Πόλης, βρίσκεται η Πύλη της Ουράνιας Ειρήνης (Tien-An-Men).
Η πύλη βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της ομώνυμης πλατείας και δεσπόζει ένα πελώριο πορτρέτο του Μάο Τσετούνγκ όπου από τον εξώστη της, ανακοίνωσε την 1η Οκτωβρίου του 1949 την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Η πλατεία Τιενανμέν είναι η μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου και βρίσκεται στο κέντρο του Πεκίνου. Το όνομά της έχει συνδεθεί με τα γεγονότα του 1989, "την Σφαγή της Πλατείας Τιενανμέν". Είναι η γνωστή φωτογραφία με τον φοιτητή που στέκεται μπροστά από το τανκ.
Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται η Πύλη της Ουράνιας Ειρήνης από το κέντρο της πλατείας.
Το μνημείο των ηρώων και από πίσω αχνοφαίνεται το μαυσωλείο του Μάο.
Αφού γυρίσαμε ένα μεγάλο μέρος της πλατείας, είχε έρθει η ώρα φαγητό και ψώνια. Το μέρος όπου θα πηγαίναμε, ήταν λίγο παρακάτω, στον δρόμο Qianmen.
Η πύλη Qianmen είναι μία από τις πρώτες πύλες του Αυτοκρατορικού Πεκίνου και αποδώ ξεκινάει μία πολύ όμορφη εμπορική περιοχή. Ο πεζόδρομος της Qianmen είναι πολύ όμορφος, με πολλά μαγαζιά για φαγητό και ψώνια. Υπάρχει τραμ που ανεβοκατεβαίνει τον δρόμο σε περίπτωση που θέλεις να γλιτώσεις χρόνο.
Σε αντίθεση με την προηγουμένη ημέρα που είχαμε πάει στον δρόμο Wangfujing, σήμερα απολαμβάναμε την βόλτα μας, παρά την μεγάλη κούραση.
Αφού φάγαμε / ψωνίσαμε / περπατήσαμε και καθώς είχε βραδιάσει, αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στην περιοχή των λιμνών όπου μέναμε, ώστε να κάνουμε και εκεί βόλτα και να δούμε την νυχτερινή ζωή του Πεκίνου.
Η περιοχή των λιμνών των βραδύ είναι γεμάτη ζωή καθώς είχε πάρα πολλά νυχτερινά μαγαζιά. Τα περισσότερα είναι με live μουσική και καραόκε.
Αφού διαλέξαμε ένα μαγαζί που είχε τον πιο πολύ κόσμο, μπήκαμε μέσα. Το 2019 όπου και πραγματοποιήθηκε το ταξίδι, στα συγκεκριμένα μαγαζιά επιτρεπόταν το κάπνισμα, κάτι που δεν ίσχυε σε κανέναν άλλο κλειστό χώρο στην Κίνα.
Αφού λοιπόν κάτσαμε και είδαμε το μενού, μου έκανε τεράστια εντύπωση η τιμή των ποτών και της μπύρας. Μπορεί ένα μπουκάλι μπύρας να είχε κάπου 10-15€ κάτι το οποίο ήταν τελείως παράλογο και αντίθετο με τις τιμές όλων των άλλων προϊόντων και δραστηριοτήτων που είχαμε κάνει στο ταξίδι μας.
Παρόλα αυτά, το μαγαζί και ο κόσμος ήταν αρκετά διασκεδαστικός και χωρίς να το καταλάβουμε πέρασε πολύ ευχάριστα η ώρα.
Αφού πήγε αρκετά αργά και μείναμε σχεδόν μόνοι μας, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Την επόμενη ημέρα, την περίμενα πολλά χρόνια και ήταν ήδη πολύ κοντά.
Ήταν η μέρα που θα έβλεπα από κοντά Πάντα! Λατρεύω τα Πάντα...
